Judith Herzberg1934Liedje

Lieg alsjeblieft niet tegen meniet over iets groots niet over ietsanders. Liever hoor ik hetvernietigendste dan dat je liegtwant dat is nog vernietigender.

Lieg niet over liefdeiets dat je voelt of iets dat jezou willen voelen. Liever word ikbedroefd dan dat je liegtwant dat is nog bedroevender.

Lieg niet tegen me over gevaarwant ik voel toch je angsten wat ik gewaar word is waarof ik ken je niet en datis nog gevaarlijker.

Lieg niet tegen me over ziekteliever kijk ik die diepte indan dat ik mij verlies in éénvan jouw lieve verzinselswant daarmee verlies ik me dieper.

Lieg niet tegen me over stervenwant zo lang we er nog zijnvind ik dat toegangslozeniet mededelen wat je denkterger en zo veel doder.

Hans AndreusVoor een dag van morgen

Voor een dag van morgenWanneer ik morgen doodga,vertel dan aan de bomenhoeveel ik van je hield.Vertel het aan de wind,die in de bomen klimtof uit de takken valthoeveel ik van je hield.Vertel het aan een kind.Dat jong genoeg is om het te begrijpen.Vertel het aan een dier,misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steenvertel het aan de stadhoe lief ik je had.Maar zeg het aan geen mens.ze zouden je niet geloven.7e zouden niet willen geloven datalleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo liefhadals ik jou

Lucebert1924-1994er is alles in de wereld het is allesde dolle hondenglimlach van de hongerde heksenangsten van de pijn ende grote gier en zucht de groteoude zware nachtegalenhet is alles in de wereld er is allesallen die zonder licht levende in ijzeren longen gevangen libellenhebben van hard stenen horlogesde kracht en de snelheidbinnen het gebroken papier van de machtgaapt onder de verdwaalde kogel van de vredegaapt voor de kortzichtige kogel van de oorlogde leeggestolen schedelde erosieer is alles in de wereld het is allesarm en smal en langzaam geborenslaapwandelaars in een koud circus allesis in de wereld het is allesslaap

Guillaume van der Graft192O

Schrijvenderwijs

Schrijvenderwijs was ik ingeslapen,schrijvenderwijs werd ik wakker bij nachtomdat er woorden stonden te blatenonder het open raam waar ik lag.

Wie had hen daar bijeengedreven,was het de honger of was het de wind?Ze stonden in een beginnende regendoodstil te kleumen op het grind.

Toen heb ik ze mee naar boven genomen,de grote ruit van de spiegel besloeg.Ik had voordien nooit geweten hoe menwoorden halfslapend naar boven droeg.

Maar 's morgens vroeg toen ik ontwaaktewaren ze weg en de deur stond los.De zon scheen hoog en droog, er zatenvogels te lachen in het bos.

Cees Buddingh,1918-1985

De blauwbilgorgel

Ik ben de blauwbilgorgel,Mijn vader was een porgel,Mijn moeder was een porulan,Daar komen vreemde kind,ren van.Rabanl Raban! Raban!

Ik ben de blauwbitgorgel,Ik lust alleen maar korgel,Behalve als de nachtuil krijst,Dan eet ik riep en rimmelrijst.Rabijst! Rabijsr! Rabijstt

Ik ben de blauwbilgorgel,Als ik niet wok of worgel,Dan lig ik Ianguit in de zonEn knoester met mijn knezidon.Rabonl Rabon! Rabon!

Ik ben de blauwbilgorgel,Eens sterf ik aan de schorgel,En schrompel als een kriks ineenEn word een blauwe kiezelsteen.Ga heen! Ga heen! Ga heenl

Jan Arends1925-1974

Ikschrijf gedichtenals dunne bomen.

Wiekan zo magerpratenmet de taalals ik?

Misschienis mijn vadergierig geweestmet het zaad.Ik hebhem nooitgekenddie man.

Ik hebnooiteen echt woord gehoordof het deed pijn.

Om pijnte schrijvenheb jeweinig woordennodig.

Hans Andreus1926-1977

lk heb je liever

Ik heb je liever dan brood,al zegt men ook dat het niet kanen al kan het ook niet.

Ik heb je liever dan vrolijkheid of regen,liever dan de stilte van drie uurin de rustig in- en uitademende nacht.

De meeuwen scheren overdag met hun vleugelslangs de blonde warme lucht.De wilde bloemen staan te lachenin het warme bad van de zon.De zon danst zijn toch maar kleine rolmet zoveel overgave dat het heelstil wordt, hier, in dit deel van het heelal.

Ik heb je liever dan brood,al zegt men ook dat het niet kanen al kan het ook niet.Liever dan vrolijkheid of regen,liever nog dan ik heb je lief.

Hieronymus van Alphent746-t8o3De Pruimeboom

Eene vertelling

Jantje zag eens pruimen hangen,o! als eieren zo groot.'t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,schoon zijn vader 't hem verbood.Hier is, zei hij, noch mijn vader,noch de tuinman, die het ziet:Aan een boom, zo vol geladen,mist men vijf zes pruimen niet.Maar ik wil gehoorzaam wezen,en niet plukken: ik loop heen.Zou ik, om een hand vol pruimen,ongehoorzaam wezen? Neen.Voord ging Jantje: maar zijn vader,die hem stil beluisterd had,Kwam hem in het loopen tegenvoor aan op het middelpad.Kom mijn Jantje, zei de vader,kom, mijn kleine hartedieflNu zal ik u pruimen plukken;nu heeft vader Jantje lief.Daar op ging Papa aan 't schudden,Jantje raapte schielijk op;Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,en liep heen op een galop.

De Schoolmeester (Gerrit van de Linde Jzn)1808-1858Schoolmeesters

Hij die, uit vríie keus'En in zijn achterkamer,Met hoofdpijn als een hamer'En volgestopte neus'Met klemming op zijn water,En lusten als een kater,En met een stijve nek,En vijf gebroken ruiten,En deuren, die niet sluiten'En 't Pootje in zijn kuiten,Er uitziet als een gek;Is min nog te beklagenDan hij, die drie Paar dagen,In 't woelziek schoolvertrek,De veestlucht en de drek,De snotneus, d' ezelsvragen''t Afzichtlijk nagelknagen'Het krabblend luis-verjagen'De vuile witte-kragen'En 't hartverduiv'lend plagenDer Jonkheid moet verdragen