MASSACULTUUR IN DE 20 STE EEUW

Nouveau RealismeTinguely, Yves Klein

OpdrachtJullie maken een presentatie over het Nouveau Realisme. De presentaties zijn donderdag 7 februari. Probeer kort en bondig te zijn in je formulering. Maak de presentatie in Powerpoint.

De volgende punten moeten sowieso in de presentatie aan bod komen:

Wat houdt deze kunststroming eigenlijk in, waar staan zij voor? Wat zijn kenmerken van deze kunststroming? Wat zijn belangrijke kunstenaars van het Nouveau Realisme? Beschrijf de werkwijze van Yves Klein. Laat eventueel een fragment zien

Bespreek ook een werk van deze kunstenaar en doe dit aan de hand van: 1. Wat zien we? (kleurgebruik, vorm en compositie) 2. Hoe zie je zijn werkwijze terug in dit werk? 3. Het verband tussen dit werk en de kunststroming 4. Wat speelt een belangrijke rol in zijn werk? Beschrijf de werkwijze van Jean Tinguely. Bespreek ook een werk van deze kunstenaar en doe dit aan de hand van: 1. Wat zien we? (kleurgebruik, vorm en compositie) 2. Hoe zie je zijn werkwijze terug in dit werk? 3. Het verband tussen dit werk en de kunststroming 4. Wat speelt een belangrijke rol in zijn werk?

Geef antwoord op de volgende vraag en behandel deze tijdens je presentatie:1. Tinguely en Klein maken totaal verschillende kunstwerken qua vorm, maar wat is hun gemeenschappelijke uitgangspunt?

Gebruik hierbij de volgende bronnen :

- Algemeen: blz. 84 t/m 87 Boek: Art History, leerboek- Blz. 96 t/m 97 De bespiegeling - Bron: artikel Nouveau Realisme (zie bijlage)- http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/191931 - filmfragment werkwijze Yves Klein: http://www.youtube.com/watch?v=1mJCVM3d7jw- Google en je vind veel meer informatie- De volgende tekst:

Tekst1Yves Klein was een Frans autodidact kunstenaar. Van 1944-1946 studeert Klein aan De Nationale Koopvaardijschool. Lang voor hij er aan dacht om als kunstenaar actief te zijn, signeerde hij de lucht boven Cagnes - sur - mer, zodat het werk zijn kunstwerk werd. In 1946/47 sluit hij vriendschap met Claude Pascal en Arman.Ontwikkelt zijn eerste theorieen over monochromisme en vanaf 1947 schilderde hij éénkleurig rood of goud. In 1949 wordt zijn Symfonie monotoon voor het eerst uitgevoerd, een stuk van een enkele noot door Klein gecomponeerd. In 1950 stelde hij in Londen zijn

monochrome werken ten toon, de eerste uiting van de jonge generatie ten aanzien van de kleur (een reactie op de action-painting), die zij wilde objectiveren. In zijn monochrome periode (1946–1956), die in 1957 uitliep op het uitsluitend gebruik van blauw, bereikte Klein prachtige effecten, bijv. met sponzen gedrenkt in blauw op een korrelig fond van hetzelfde blauw (o.a. in het door W. Ruhnau ontworpen theater te Gelsenkirchen) en met licht ingedeukte, met bladgoud bedekte vlakken. In 1952/53 woont Yves Klein in Japan waar hij de zwarte band in judo haalt. In 1955 keert hij terug in Parijs waar hij een Judoschool gaat leiden. Hij was in 1960 ook één van de medestichters van het Nouveau Realisme en zijn eerste kosmogonieën ontstonden; beelden die ontstaan door regen en wind op een doek te laten inwerken. In 1961 ontstaan zijn eerste planetarische reliefs en vuurschilderijen. In 1962 componeert hij Monotone Symfonie nr 2 en creëert volledige afgietsels van zijn vrienden Arman, Martial Raysse en Claude Pascal. Na twee hartaanvallen overleefd te hebben, overleed de kunstenaar in Parijs, 1962 (op een 34 jarige leeftijd) aan een derde.

Klein is zeer veelzijdig: als Nouveau Realist houdt hij zich o.a. met de volgende zaken bezig: Vanaf 1956 besluit hij alleen nog het lichtend diepe ultramarijn blauw `International Klein Blue` te gebruiken, waarmee hij schilderijen maakte maar ook dingen en personen beschilderde. In 1957 heeft hij zijn expositie `La Periode Blue` in de Galleria Apollinaire in Milaan. In 1958 presenteerde hij zijn lege kamers. In de daaropvolgende periode (1958–1962) verschenen de antropometrieën; composities tot stand gebracht door naakten, met verf bedekt, op aanwijzingen van de kunstenaar tegen een wit doek te laten bewegen. In 1960 had hij een expositie van zijn eerste schilderijen in een monochrome goudkleur op de Salon Antagonismes en een beroemde uitvoering vond plaats; Terwijl een orkest zijn Monotone Symfonie uitvoerde (een symfonie op één toon) kwamen drie beeldschone naakte modellen de ruimte binnen. De modellen besmeurden elkaar met blauwe verf , en drukten daarna zichzelf tegen papier dat opgehangen was aan één muur van de ruimte. De symfonie duurde 20 minuten, gevolgd door 20 minuten stilte.

Jean TinguelyNouveau Réalisme1925 - 1991

Zwitserse beeldhouwer, bekend van zijn constructies die werken als machines, maar geen zinvolle functies hebben.Van 1940 tot 1945 studeert Tingueley aan de Kunstnijverheidsschool van Basel. In 1944 begint hij te experimenteren met bewegende objecten. In 1951 verhuist Jean Tingueley naar Parijs. De kunstenaar heeft in 1954 een solo-tentoonstelling in Galerie Arnaud en neemt deel aan de Salon des Realites Nouvelles in Parijs. Hij sluit zich aan bij de groep Movement.

De Zwitser Tingueley maakte gebruik van gelaste en geschroefde hoofdzakelijk stalen konstrukties, aangedreven door elektromotoren. Het zicht is bijzonder monumentaal en indrukwekkend, het geluid kan ook betrekkelijk lomp en ongenuanceerd. Zijn begrafenisritueel, een vreugdevolle stoet waarin vele van zijn machine lawaaierig mee optrokken, groeide uit tot een van de opmerkelijkste performances uit deze eeuw.Omdat de onderdelen die hij gebruikt voor zijn scheppingen afkomstig zijn van de vuilstortplaats, wordt zijn werk ook 'junk-art' genoemd.

Bron: http://www.kunstkijker.org

Tekst 2De Fransen hadden in de jaren zestig hun eigen Poptical-art; Het nouveau-realisme (het nieuwe realisme).In 1960 vormde het 'nouveau-realisme' in Frankrijk een reactie op de abstract expressionistische stromingen. De kunstenaars maakten gebruik van alledaagse voorwerpen en gebeurtenissen die een speciale bewerking ondergaan, bijvoorbeeld het verpakken, assembleren of in beweging brengen. Het was een soort Europese echo van de Engels-Amerikaanse Poptical-art.Les 'Nouveaux Realistes', een groepje jonge kunstenaars die zich in 1960 rond kunstcriticus Pierre Restany hadden verzameld. Dat waren mensen als yves klein, jean tinguely, arman, Martial Raysse en Daniel Spoerri.De hoofdzakelijk in Frankrijk gevestigde nouveaux realistes ageerden tegen de schilderkunst van het grote gebaar zoals de abstract expressionisten die voorstonden en produceerden werk dat was geworteld in de gewaarwordingen van de eigen tijd.0ppervlakkig bezien heeft het werk van de nouveaux realistes veel weg van popart, maar het staat in feite dichter bij de assemblages van rauschenberg en dine, waarbij ook de nadruk ligt op gebruik van wegwerpmateriaal voor poetische doeleinden.'nouveau-realisme' betekende eigenlijk gewoon: de dagelijkse realiteit verheffen tot kunst. Een billboard met afgescheurde affiches bijvoorbeeld geeft een beeld van de tijd en vormt tegelijkertijd een schitterende collage. Mits in een andere context geplaatst.Daniel spoerri was de meest consequente van het groepje jonge kunstenaars. Hij ging wel eens naar de Marche aux Puces. Daar had je mensen met van die tapijtjes met een hoop ouwe troep erop. Dan kocht hij de hele handel op, haalde een busje lijm uit zijn zak en plakte alles vast. En dat ging dan zo in zijn deux-chevaux. Een keer opende hij in een galerie een restaurant. In de bediening zette hij de toen bekende kunstcritici. Pierre Restany bijvoorbeeld. Zat je te eten en kon je roepen: 'Pierre, viens ici!' Maar dan opeens kwam Daniel langs en zei: 'Afblijven verder!' Kwam-ie met zijn lijmpot: alles vast, plastic over de asbak en hup weer een tafel klaar en aan de muur. Heeft-ie een week gedaan. Later heeft-ie in Dusseldorf nog zijn eigen restaurant met hetzelfde systeem geopend.Voor hem was het echt het fixeren van een moment. Een tranche de vie. Een momentopname.

Bron: http://www.nouveaurealisme.org/watisnewrealisme.html