Pasen 2020

Omdat de lente het niet wist, leerde iedereen

de kracht van het leven (Susan Blanco)

In deze vreemde tijd willen we met u Pasen vieren. Juist nu veel mensen te maken hebben met het coronavirus en de gevolgen daarvan. Je bent ziek geworden en doet er alles aan om weer gezond te worden. Je mag geen bezoek ontvangen van de mensen die je dierbaar zijn. Je wordt tot bijna boven je krachten ingezet om zorg te verlenen. Je moet je dagelijks leven opnieuw uitvinden. Het verhaal van lijden dat ook bij een mensenleven hoort, wordt ineens voor zovelen actueel.

Maar lijden is niet het laatste dat te zeggen is, zo geloven we.Er is ook uitzicht en hoop. Er is leven dat zich niet dwingen laat, niet op laat sluiten.Het is een krachtbron in ieder van ons.Mogen deze tekst je helpen uit deze bron nieuwe kracht te putten.

Samenstelling en teksten: Mirjam DirkxFoto’s: Carin Bolder

Wie alleen loopt

Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt.Alleen uit de gemeenschap komt de wijsheid. Een hand kan geen touw om een bundel knopen. Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt. Wie dan valt heeft,niemand om haar te helpen. Wie dan schreeuwt,

heeft niemand die haar hoort. Wie alleen loopt, gaat gebukt onder haar last.

Niemand deelt haar vreugde, niemand haar verdriet. Wie alleen loopt, raakt de weg kwijt. Ze heeft maar twee voeten, ze heeft twee armen, ze heeft maar twee ogen.

Maar in de gemeenschap heeft iemand duizend handen,

heeft iemand duizend voeten, loopt nooit iemand alleen.

Patrice Koyo, Kameroen

Palmzondag

Vanuit de menigte spreidden velen hun mantels op de weg uit, anderen braken twijgen van de bomen

en spreidden die uit op de weg. De talloze mensen die voor Jezus uit liepen en achter hem aan kwamen, riepen

luidkeels: ‘Hosanna voor de zoon van David!’

Toen hij Jerusalem binnenging, raakte de hele stad in rep en roer: ‘Wie is die man?’ (Mt. 21, 8-10)

Mijmering: Toegejuicht worden

Toegejuicht worden: hoe heerlijk als je prestaties worden beloond en andere dat meebeleven! Hoe anders is de realiteit nu in het ziekenhuis. Zelf kunnen eten of een eindje lopen op de gang. Soms is dat al een hele prestatie. Heeft iemand daar oog voor? Word ik dan nog wel gezien? Hoe fijn als iemand, wie dan ook, de kleine stapjes ziet, die ik zet. Iemand met vriendelijkheid en hart voor mensen.

Geen koning meer

Er zou een koning moeten komendie je geen koning meer noemen kaneerder een rechtvaardig goed mens.Dan zou daar een leider van komendie geen hardhandige leider meer iseerder een vriendelijke herder. Dan dalen wolken vrede over het land zoals regen ruist over de weiden. Dan bloeien trouw en oprechtheid in de stad zoals de dauw strijkt langs het veld in de morgen.

Er zou een koning moeten komendie erkent wie miskend zijndie helpt wie geen hulp heeft.Dan zou daar een raadsman van komendie vrijspreekt wie vastziten vrede een plaats geeft. Dan komt overeind wie onderligt de laagstbetaalde wordt uit de armoede getild. Wie geen leven meer heeft krijgt weer kans van leven zoals rijp graan over de heuvels golft.

Gebed

Voor wie in de schijnwerpers komen staan en worden toegejuichtdat ze durven ontvangen, dat ze kunnen delen.

Voor wie in de luwte doet wat gedaan moet worden,dat ze zichzelf hoogachten, dat ze menslievend blijven.Voor wie met kleine stappen een moeilijke weg aflegt,dat ze worden gezien en bemoedigd.Gij, die alle mensen draagt,ga met ons mee.

Witte Donderdag

Jezus legde zijn bovenkleed af, sloeg een linnen doek om en goot water in een waskom.

Hij begon de voeten van zijn leerlingen te wassen en droogde ze af met de doek die hij had omgeslagen.

Toen hij bij Simon Petrus kwam, zei deze: ‘U wilt toch niet mijn voeten wassen?’(Joh. 13, 4b-6)

Mijmering: Durven dienen

Hoog tegen over laagHeersen tegenover dienenZiek tegenover gezondIn de taal van het hoofd wordt alles op een rij gezet.Een overzichtelijke wereld.

Hoog én laag.Heersen én dienen.Ziek én gezondIn de taal van het hart mag alles er zijn, naast elkaar.Een liefdevolle wereld?

Maaltijd

Hij heeft ons aangekeken, de een na de ander. Telkens bleven zijn ogen even hangen op elk van onze gezichten. En zoals wij iedere trek rond zijn mond, elke rimpel om zijn ogen kenden, zo kende hij die van ons. We kennen elkaar al zo lang. Maar hij keek verder. Dieper dan de oppervlakte reikte zijn blik en elk van ons was alleen met zijn gedachten. Wat denkt hij? Hoe zou hij me noemen? “Dwaas”, “verrader”, “lafaard”, “zwakkeling”, “mislukkeling”?. En toen hij de ronde had gedaan met zijn blik, ontkende hij de namen die wij onszelf in zijn ogen hadden gegeven niet. Maar voluit, royaal gemeend zei hij: “Ik hou van je”. En nu ik me dit herinner, zou ik het een avond lang, een leven lang willen herhalen: Ik hou van je. Ik hou van je om het uiteindelijk te kunnen geloven.

Gebed

Voor wie de moed hebben om te dienen, om eenvoud en volhardingVoor wie zichzelf kleineert, om een liefdevolle blik en een zuiver hart.Voor wie zich trots en onaantastbaar voelt,

om mildheid en mededogen voor de ander, voor zichzelf.Gij, die licht en schaduw van ons kent, kom ons tegemoet.

Goede Vrijdag

Ze trokken hem een purperen gewaad aan, vlochten een kroon van doorntakken

en zetten hem die op. (Mk. 15,17)

Mijmering: Lijden

Zoveel wordt me aangedaan. Zoveel overkomt me.Ik kan er niets aan doen.Ik moet het er mee doen.Het dulden. Het verduren.

Zoveel wordt mensen aangedaan.Zoveel overkomt hen.Ik kan er niets aan doen.Wat moet ik ermee doen?

Erbij blijven

Misschien is dat wel het aller-moeilijkstevoor mensen in ontmoetingen met mensen die lijden:erbij blijven.Er niet weglopen, maar blijven;machteloos wellicht, maar blijven!

Hoogstens kunnen luisterensoms zonder een touw te kunnen vastknopen aan wat je hoortomdat de ander in verwarring is.Maar blijven.

Soms niets horen dan een schreeuw, misschien vloekenen dan geen aandrang hebben tot vermanen,maar blijven luisteren.

Soms luisteren naar alleen maar wanhopige stilteTerwijl je als moderne mens dààr het meeste bang voor bent,Stilte... en toch blijven.

Niets, helemaal niets meer kunnen dan blijvenzelfs als je weggejaagd wordtOp bereikbare afstand blijven,zodat wie lijdt nooit helemaal alleen is.

Gebed

Voor wie ziek is, voor wie vastloopt en geen uitweg zietom kracht en vasthoudendheid.Voor stille getuigen en helpende handenom vasthoudendheid en mededogen.Gij, die onze pijn en machteloosheid kent,draag ons als wij geen weg meer weten.

Stille Zaterdag

Josef van Arimatea kocht een stuk linnen, haalde Jezus van het kruis en wikkelde hem in het linnen.

Daarna legde hij hem in een graf dat in de rots was uitgehouwen en rolde een steen voor de ingang. (Mk. 15, 46)

Mijmering: De stilte in gaan

Het is voorbij. Er is niets meer. Het is leeg. Er zijn geen woorden meer.Het is stil.

Ik ga de stilte inIk ga de stilte in en nergens hoor ik meer dan daar, waar alles zwijgt. Ik tot mijzelf inkeer. Ik ga de stilte in tot diepten waar ik hoor de zachte fluistering die nooit nog is verwoord.

Ik ga de stilte in en Jij gaat met me mee.Jouw hand is mijn kompas, onthult mij tree voor tree. Waar angst zijn kelders heeft en het verlangen slaapt, daar wordt mijn diepste naam gekoesterd en bewaard.

In stilte neergedaald ga ik Jouw stem verstaan, daar zingt het rond van Jou en daar spreek Jij me aan. Jij kent mijn ware naam en roept mij daarmee aan. Noem mij dan wie ik ben, opdat ik op kan staan

GebedStil wordt het, als alle leven is verdwenen,als iedereen je heeft verlaten.Heel stil wordt hetals je heel alleen voor God komt te staanMag ik in die stilte merken, mijn God, dat het leven niet gedaan is.

Pasen

Op de eerste dag van de week gingen de vrouwen heel vroeg in de ochtend naar het graf. Ze zeiden tegen elkaar:

‘Wie zal voor ons de steen van de ingang van het graf wegrollen?’Maar toen ze opkeken, zagen ze dat de steen al was weggerold.

(Mk. 16,2-3)

Mijmering: Opstaan en leven

Er is in het verhaal van ons leven soms een knik.Het gaat anders dan je gedacht had:een verlies treft je, een vriend gaat van je heen,je huwelijk valt uit elkaar, contacten lopen dood.Je eigen levensverwachting loopt vast,je hebt geen werk, je komt alleen te staan.Je moet op je oude dag je huis verlaten.Je meest geliefde wordt dodelijk ziek.Op de weg van je leven ligt een steen die onverzettelijk lijkt.Wie zal hem wegrollen?

Op diezelfde weg kun je iemand ontmoeten: iemand spreekt je aan, iemand tikt je op de schouders,een woord raakt je hart.De steen komt in beweging.Je kijkt niet in een donker gat, maar je ziet licht. Je voelt je uitgenodigd,je voelt nieuwe kracht komen.Het litteken blijft, maar de wond heelt.Je bent opnieuw aanwezig.

Er is een krachtEr is een kracht, een kracht in jouEen kracht in iedereen, een diep geheim.Een grote bron zo weergaloos bijzonderEen wonder boven wonder.Een kracht die jou laat leven,die altijd moed blijft geven.Die kracht gaat nooit voorbij,Al breekt het af en denk je weer: het wordt nooit goed, dit kan niet meer!Toch is er dan die kracht in jou en mij.

Een kracht die jou laat bouwen, die hoop geeft en vertrouwen,Die kracht gaat nooit voorbij.Die mensen helpt en op laat staan om samen toch op weg te gaan.Dat is die sterke kracht in jou en mij.Gebed

Voor wie afgesloten zitten en op slot om ruimte en levensadem.

Voor wie uit een donker dal omhoog klimmenom liefdevolle warmte als een deken om hen heen.

Voor wie ziek zijn en vechten voor gezondheid,om kracht en uitzicht.

Voor wie in deze wereld geen thuis vinden,in de steek gelaten zijn, op de vlucht gejaagd,voor wie honger hebben,getroffen zijn door oorlog en rampen,om mensen met een menselijk hart, om recht en vrede.

Voor wie gestorven zijn,dat Gij hen veilig draagt over de grenzen van dit leven.

Gij, begin en einde, alles is in U begonnen, alles wordt in u voltooid.Bemoedig ons met uw kracht tot leven.

Onderweg

Twee van de leerlingen gingen onderweg naar Emmaus. Ze spraken over alles wat er was voorgevallen.

Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe, maar hun blik was vertroebeld….

Eenmaal met hen aan tafel nam Hij brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het hun.

Nu gingen hun ogen open en ze herkenden Hem, maar meteen was Hij uit hun gezicht verdwenen.

(Lk. 24, 13-15, 30-31)

Mijmering

Ooit herkende ik,bij mijn tante op bezoekin haar gebaar, een armbewegingineens mijn overleden vader….

Ik zag hem voor mij zoals hij wasen op dat momentwas hij mijwezenlijk nabij…

GebedWees ons nabij, Heer, aan tafel, bij ons werk en spelopdat U óplicht in onze gebaren en zo ons handelen richt…

Wees ons nabij in het brood dat wij delen met elkaar,in ons dagelijks bestaan waar u wordt gevonden.

Wees ons nabij in liefdevolle mensen om ons heen,in zorgzame handen die het leven willen koesteren.

Wees ons nabij in stemmen van hoop,in een glimlach door alle moeite heen.

Wees ons nabijdat we leven.

Onze Vader, die in de hemel zijt,uw naam worde geheiligd,uw rijk kome,uw wil geschiede,op aarde zoals in de hemel.Geef ons heden ons dagelijks brooden vergeef ons onze schulden,zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren

en breng ons niet in beproevingmaar verlos ons van het kwade.Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid tot in eeuwigheid. Amen.

Deze tekst van Susan Branco uit Italië circuleert al een aantal weken op internet. De titel van dit paasboekje is eraan ontleend. Omdat de tekst nogal lang is, volgt hier een verkorte versie. Op internet is de volledige tekst gemakkelijk terug te vinden.

Maar de lente wist het niet

Het was begin 2020… De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug.Februari was een onrustig met veel stormen en veel regen,alsof de natuur de mensen iets wilde vertellen, En toen werd het maart…

Het was maart 2020… De straten waren leeg. De meeste winkels waren gesloten. De meeste auto’s stonden langs de kant van de weg. Over de hele wereld kwamen de mensen bijna niet meer buiten. Landen gingen op slot. De mensen konden niet geloven dat dit gebeurde. Het was zo surrealistisch! Iedereen wist wat er aan de hand was

Maar de lente wist het niet.De bloemen bleven bloeien en de zon scheen. De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan.De zwaluwen kwamen terug en de lucht werd roze en blauw.Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen.

Iedereen zat in quarantaine om gezondheidsredenen of preventiefSommigen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten. Elkaar omhelzen of een hand geven was ineens een bedreiging.

Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was.Over de hele wereld werden mensen ziek en het was besmettelijk. Er was isolatie, ziekte en paniek en angst.

De dagen zagen er allemaal hetzelfde uit… De weken duurden ineens veel langer…

Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien De Magnolia stond in de knop De vogeltjes begonnen aan hun nestjes

En toen…Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt. Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, tijd voor creativiteit. Iedereen had opeens veel meer tijd voor het gezin. Mensen kregen oog voor eenzaamheid en kwetsbaarheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen.Mensen herstelden van hun stressvolle levenMensen die elkaar niet kenden maakten spontaan een praatje. Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen.

Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid en sociale contacten. Dit deed iets met alle mensen… Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal.

De lente wist het niet, De bloemen bleven bloeien en de bomen liepen uitHet werd steeds warmer.Er waren veel meer vogels

Toen kwam de dag van bevrijding…De noodsituatie was voorbij en dat het virus had verloren. Iedereen had SAMEN had gewonnen!

Toen ging iedereen de straat op, met tranen in de ogen, zonder maskers en handschoenen.De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was. De wereld was mooier en liefdevoller geworden,de mensen humaner.Ze voelden weer wat echt belangrijk was. Hun harten waren open.Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan

Toen kwam de zomer.Omdat de lente het niet wist was zij er nog steedsOndanks alles Ondanks het virus Ondanks de angst Ondanks de dood

Omdat de lente het niet wist, leerde iedereen de kracht van het leven.

Contact

Wanneer u graag een gesprek wilt met één van onze pastores dan kunt u hen gerust bellen:

Pastoor Maickel Prasing 06-20967985

Pastoraal werker Peter Derks 06-42710069

Diaken Michaël Bastiaansen 06-46341138