CKV DOSSIERChristy Lin V5

1

InhoudInhoud.......................................................................................................................................2

Culturele Zelfportret..................................................................................................................3

Beeldende Kunst.......................................................................................................................8

Dans........................................................................................................................................10

Drama.....................................................................................................................................11

Literatuur.................................................................................................................................12

Muziek.....................................................................................................................................13

Film.........................................................................................................................................15

Divers......................................................................................................................................18

Divers......................................................................................................................................19

Workshop................................................................................................................................21

Eigen mening..........................................................................................................................22

Checklist.................................................................................................................................23

2

Culturele ZelfportretMijn leven is niet heel interessant geweest. Ik doe precies hetzelfde als wat alle anderen leeftijdsgenoten van mij zouden doen; ik slaap, ga naar school, eet, en dat dan keer op keer. Je zou dus kunnen zeggen dat mijn leven best saai is. Toch weet ik er mee om te gaan, en dat doe ik door middel van muziek. Muziek is dus een best groot deel van mijn leven geweest, en bij uitstek rockmuziek. Voornamelijk deze bands hebben daarbij bijgedragen:  

1. Led Zeppelin

 2. Pink Floyd

 

3

3. Pearl Jam

     

4. Dire Straits

 

4

5. Rush

5

Zoals je ziet, zijn de de meeste bands in mijn Top 5 nogal oud, waardoor ik nog nooit in mijn leven zelf naar een concert ben geweest, op wat kleine optredens na. Echter ga ik binnenkort wel naar een concert van Aerosmith, waar ik echt super erg naar uitkijk. Ik zou ook nog graag naar Pearl Jam gaan, maar die komen bijna nooit naar Nederland.Een andere manier om mijn tijd te bedrijven, is het kijken naar series. Bijna elk moment wanneer ik niet met iets bezig ben, kijk ik wel ergens naar. Ook hierbij heb ik weer een aantal lievelingsseries. 

1. Mijn absoluut favoriete programma is The Office. Een mockumentary over het kantoorleven. Klinkt nu misschien wel saai omdat het zo alledaags is, maar het is echt een van de grappigste series die ik ooit heb gezien. De manier waarop Steve Carell Michael Scott afbeeld, is geniaal. Niet alleen Micheal Scott, maar alle personages lijken zo goed bij de acteur te passen. Het fijne is ook dat de personages zo likeable zijn gemaakt. Je begint echt met de personages mee te voelen, waardoor sommige stukken in de serie een gevoelige snaar raken.

2. Na The Office, is mijn favoriete serie dan wel Friends. Wat kan ik zeggen? Ik hou gewoon van comedy’s. Friends is ongetwijfeld een van de bekendste series aller tijden, maar dat heeft de serie ook echt dubbel en dwars verdiend. De serie is ook weer lekker humoristisch en relateerbaar. De personages verschillen hier erg van elkaar, maar toch klopt het.

3. Als laatste op mijn lijstje moet ik iets wat van een heel ander genre komt, Gilmore Girls kiezen. Stars Hollow is toch echt dé droom geworden. Een klein, knus stadje waarbij alle mensen elkaar door en door kennen. Dit is echt zo’n serie die je kijkt waarbij je je schuilt onder een deken met een grote mok chocomel.

 Maar zoals er veel leuke series zijn, zijn er ook weer series die ik gewoon echt niet leuk vind. Zo is er een serie dat heet 2 Broke Girls. Het kwam een tijdje op een zender na het programma dat ik normaal gesproken kijk, en het leek van hetzelfde soort genre te komen. Ik dus doodleuk wachten tot de serie begon, maar het was echt niet leuk om naar te kijken.

Zelf kijk ik liever series en films in m’n eentje. Zo hoef ik geen rekening te houden met anderen. Als ik nou bijvoorbeeld een stukje heb gemist, kan ik zonder gezeur terugspoelen.

Films kijken doe ik liever thuis, maar er komt wel eens een tijd wanneer ik gewoon zin heb om naar de bioscoop te gaan. De laatste keer is ook niet o lang geleden. Ik ben met wat vriendinnen gegaan naar La La Land, een musical. Het was echt een hele mooie film en zeker een aanrader.

6

Naast films en muziek ga ik ook weleens naar een museum, maar vaak omdat het moet. Ik houd er eigenlijk niet zo van om naar een museum te gaan. Je kijkt naar dingen waarvan je niet weten wat de betekenis ervan is. Okay, er staat wel tekst bij, maar musea zijn om dingen te bekijken. Ik weet dus niet wat alles is, maar ik houd er ook niet van om een rondleiding te krijgen. Het komt er dus op neer dat het me vaak gewoon niet genoeg boeit.

Maar dit hangt natuurlijk af van het soort museum. Als de school een uitje zou regelen, zou ik het liefst gaan naar het Cryptozoology Museum in Amerika. Het is een museum vol met wezens waarvan we het bestaan (nog) niet afweten. Het is heel anders dan alle andere museums, het is heel verfrissend. Dit lijkt me dus heel leuk.

In de foto zie je een stuk van het museum. Het moet Big Foot voorstelllen, je ziet ook een poster van het museum achterin.

In mijn kamer heb ik ook veel posters hangen. Onder anderen weer van de groepen die ik eerder heb opgenoemd. Verder heb ik niet echt veel aan de muur hangen, op wat planken na.

Zelf doe ik niet echt iets met kunst, maar bewonder het wel heel erg. Het lijkt me wel heel leuk om een instrument te kunnen bespelen, maar ik heb daar de aanleg dus echt niet voor. Ik ben wel bezig met het leren van het bespelen van de gitaar.

7

Beeldende KunstIn de kunsthal was er een tentoonstelling van één van de invloedrijkste modefotografen, Peter Lindbergh. Hij was te zien van 10 september tot 12 februari.

Al zijn werken werden tentoongesteld, waarbij er een begeleider was die ons de bekendste werken “uitlegde”. Sommige verhalen waren erg interessant. Zo ben ik erachter gekomen dat Lindbergh de modewereld op z’n kop gezet door vrouwen te fotograferen in alleen een overhemd, terwijl de normen altijd al haute couture zijn geweest.

8

Je kreeg niet alleen zijn werken te zien, maar ook brieven die hij heeft geschreven, schetsen, camera’s en gewoon zijn kijk op de modewereld. Dit vind ik een erg goede toevoeging, want op die manier is het meer dan alleen wat foto’s die hij heeft gemaakt.

Alhoewel ik niet echt van musea houd, vond ik deze wel heel leuk. De foto’s waren echt heel mooi en hadden een bepaalde sfeer om zich die heel fijn was.

De foto die het meest indruk op mij had gemaakt is de foto hiernaast. Het kleurwerk is echt heel mooi gedaan en alles vult elkaar zo goed aan. Alles wat je ziet is van belang in de foto, en alles bij elkaar creëert een bepaalde sfeer.

9

DansWij zijn geweest naar TING!, performed door Scapino ballet.

Het dansstuk was heel bizar, het was heel anders dan ik had verwacht. Het deed me eigenlijk meer denken aan een circus, met alle clown on stage. Niet dat ik dat erg vond.

De dans bestond vooral uit ballet. De dansers sprongen sierlijk over het podium, passend bij de muziek.

Ik ben heel slecht in het uitzoeken van thema’s binnenin dans. Ik heb echt goed gekeken, maar heb de betekenis erachter weer gemist, maar het leek wel alsof er een diepe mening achterzat.

Heel het podium werd gebruikt, ze sprongen overal heen en spullen lagen overal. Er werd bijna altijd in groepen gedanst.

Wat voor mij het echt afmaakte waren de kostuums die ze aanhadden, wat me dus onder andere deed denken aan een circus.

De voorstelling was erg speciaal. Ik had zelf nog nooit zoiets gezien.

10

DramaWart Kamps spelt De goede Richard 111 in het RO theater.

Shakespeare stukken zijn hetzelfde, maar toch weer anders. Dat is ook weer het geval bij Wart kamps. Hij speelt in zijn eentje het hele toneelstuk na, wat eigenlijk best wel verwarredn was. Er kwamen veel namen langs, waarvan ik er hoogstens twee heb kunnen onthouden. Hierdoor heb ik veel minder kunnen genieten van het toneelstuk. Het is een leuk idee om het in zijn eentje te laten doen, maar om dan de begrijpelijkheid te verminderen lijkt me wel te veel.

Deze parodie van De goede Richard mag dan wel onduidelijk zijn, ondanks dat was het wel erg verfrissend. Het was namelijk toch echt anders dan gewend was van Shakespeare, anders dan anders.

Wat ook erg sterk was, was hoe simpel het allemaal was. Het decor bestond simpelweg uit een boom, en dat bleef het hele stuk zo. Dit vond ik eigenlijk wel wat hebben.

Na deze voorstelling gezien te hebben lijkt het me eigenlijk wel leuk om nog naar een cabaretier te gaan, zoals Silvester Zwaneveld met Een kleine geschiedenis van bijna alles, waarvan er wordt gezegd dat je ‘Lachend slimmer’ wordt, wat me erg aanspreekt.

11

LiteratuurWij zijn naar de dag van de literatuur geweest. Hier waren erg veel auteur aanwezig, maar eentje blijft me wel het best bij.

Bert Wagendorp heeft tijdens zijn uurtje een deel uit zijn boek voorgelezen. Het leek me echt een interessant boek en nu ben ik ook van plan een keer dat boek te gaan lezen.

Hij heeft heel veel boeken geschreven, waaronder De Proloog, Tussen Bordeaux en Alpe d'Huez, Nederland in 100 jaar Tour de France en De dubbele schaar. Het boek dat hij voorlas was Tussen Bordeaux en Alpe d'Huez, Nederland in 100 jaar Tour de France. Het gaat over de Tour de France en hoe zwaar mensen het toen hebben gehad, maar niet alleen met het wielrennen zelf.

Op die dag zijn we niet alleen naar Bart Wagendorp geweest, maar waren we naar allemaal verscheidene auteurs gegaan. Er was zelfs een dansvoorstelling. Het was echt heel indrukwekkend wat er allemaal in elkaar was gezet. Zelfs in het uurtje vrije tijd valt er niet echt te vervelen, aangezien er allemaal kraampjes stonden waarbij je ook workshops kon doen. Het was dus eigenlijk wel een aangename ervaring, tegen mijn verwachtingen in.

12

MuziekFlamenco Biënnale, de naam zei me absoluut niets toen ik het hoorde, behalve dat het erg Spaans klonk. Mijn verwachtingen zaten dus zeker niet te hoog. Ik was allang blij dat er wat afwisseling was qua muziek, ik was het klassieke ondertussen toch al een beetje zat geworden. Zonder enig idee wat te verwachten ging ik dus naar het concert toe.

Het was een kleine, knusse zaal die helemaal volgepropt zat. De sfeer was erg gezellig, dus ik raakte vanzelf al een beetje in de stemming. Er stonden daar ook velen verschillende instrumenten, dus dat hielp ook erg mee.

13

Uiteindelijk begonnen de band op te komen en begonnen met het vertellen van een verhaal. Dit deden ze bij meerdere liedjes. Zelf vond ik het erg leuk dat ze dat deden. Zo verkrijgen ze toch een betere contact met het publiek en voel je je meer verbonden met niet alleen de band, maar ook de muziek.

Wat ze speelden vond ik ook echt bizar, en dat bedoel ik echt op een goede manier. Wat er allemaal uit hun keelstrot kwam was echt niet te geloven. De zangeressen waren enorm getalenteerd en de instrumentspelers ontzettend goed. Ze speelden ook met zoveel emotie, het was echt heel leuk om naar te luisteren.

14

FilmLa La Land is de film die mij het langst is bijgebleven van zowat alle films die ik heb gezien. De regisseur van de film is Damien Chazelle, een naam die mij niet bekend in de oren klonk. Toch wil ik meer van zijn films te weten komen, alleen al door deze film. Het is echt een hele mooie film.

In deze musical waren er twee belangrijkste personages, Sebastian en Mia. Sebastian gespeeld door Ryan Gosling, en Mia door Emma Stone. De film is opgenomen in Los Angeles.

De film gaat dus over Mia en Sebastian. Mia wilde een actrice worden, en Sebastian een jazz musikant. Zij leerden elkaar kennen door wat toevalligheden en komen daardoor bij elkaar terecht. Ze proberen allebei hun droom waar te maken, maar dat gaat niet zo makkelijk. Ze komen er uiteindelijk achter om hun dromen echt uit te laten komen, ze elkaar zouden moeten verlaten.

De muziek bij de film is wat de film nou zo goed maakt. Alles paste zo goed bij de film zelf en het vulde elkaar echt perfect aan. Wat ook bewonderingwaardig is, is dat de liedjes ook worden gezongen door de acteurs zelf, dezelfde acteurs die ik ook heb gezien in andere films. Ik had het gewoon niet van ze verwacht.

Het verhaal was makkelijk te volgen, en het is echt aan te raden.

Recensie

If you’ve only just heard about La La Land, you may be wondering what all the song and dance is about. But if you’ve been tracing its trajectory for a while, you’ll know that song and dance is the whole idea.

The delectable new film from Damien Chazelle – winner of seven Golden Globes, recipient of 11 Bafta nominations, and the expected winner of the 89th Academy Award for Best Picture

15

– is a musical. And not just any old musical, but the twirling, soaring kind that was last in style in the 1960s heyday of Jacques Demy, when Catherine Deneuve and Françoise Dorléac swished down sun-drenched boulevards in sorbet-coloured minidresses, trilling glistening jazz-pop numbers that imprint themselves on your heart in one go.

Chazelle captures that spirit – which was fondly nostalgic even in Demy’s day – and releases it into the wilds of present-day Los Angeles like he’s returning a long-absent species to its natural habitat. Old Hollywood is where the movie musical first flourished, after all – and though its golden age may be long gone, the film has faith that a boy, a girl, a bench and a plum-coloured sunrise are still capable of working their magic.

The boy in question is Sebastian (Ryan Gosling), a passionate jazz pianist with a half-formed but wholehearted ambition to open a club of his own and defend his favourite music from extinction. And the girl is Mia (Emma Stone), a gifted aspiring actress who flits between fruitless auditions and a coffee shop till on the Warner Bros studio lot. All that each of them needs is an opportunity. What they find is each other.

Whether or not the latter of those things can make up for the absence of the former is the big question on La La Land’s mind, and the answer isn’t as glib as you might expect. Behind the film’s nimble comedy and exuberant musical set-pieces beats a complex, crisply written romance, the power of which creeps up on you slowly then strikes in the film’s second half, in which Sebastian and Mia’s ambitions and relationship become increasingly tricky to reconcile.

Once you’ve waltzed through the stars – as do our lovers at the film’s halfway point, in an unabashedly gorgeous gravity-defying fantasia – the only way is down.

But everyone in La La Land is wrestling with ambition. In the opening number – there really is no mistaking the film is a musical from the get-go – attractive young hopefuls spill out of their cars in an impregnable traffic jam, and sing about the city’s daunting show-business heritage, and the grit it takes to even try to measure up to it.

Their enthusiasm level borders, I suspect very deliberately, on manic, and the song’s title – Another Day of Sun – is repeated over and over, like an insistently chipper knock-knock-knock on an agent’s door that just won’t open.

This happens to be the very jam Mia and Sebastian find themselves in. They first meet seconds after the song ends, in fact, although the interaction involves nothing more than a jabbed car horn and a raised middle finger, and doesn’t prove memorable for either of them.

It takes a further two encounters for things to click, but Stone and Gosling – who’ve made a convincing screen couple twice before, in Crazy, Stupid, Love and Gangster Squad – leave you more than persuaded that some serious clicking has taken place.

16

Both stars are so attuned to each other’s pace and flow that their repartee just seems to tumble out, perfectly formed. Perhaps hardest of all, they make it look easy. Gosling may be the first actor in film history to somehow pull off looking self-deprecatingly handsome.

Stone, meanwhile, has one of those audition scenes in which nobody present realises how good she is but us – and it only works because she really is that good, magicking up emotion in seconds in a setting that’s about as inherently dramatic as a stationery cupboard.

It’s true their singing and dancing won’t trouble Fred and Ginger’s legacy. But on a second viewing, I realised it’s not supposed to: even at its most heightened, there’s a spontaneity, even casualness, to the way La La Land carries itself that feels both moving and genuine.

Besides, the film can keep time when it needs to. In his previous feature, Whiplash, Chazelle and his editor Tom Cross showed a rare capacity for finding a scene’s underlying rhythm and hitting every beat and grace note dead on –particularly useful, considering the film was a drama about a drumming prodigy.

If anything, their instincts have sharpened since. A sequence in which Mia and Sebastian hold hands at the cinema is a mini-masterclass in mounting romantic tension, while a pivotal conversation in Sebastian’s apartment, bathed in neon-green Vertigo light, slips from cross-purposes to outright hostility so naturally you barely realise it’s happening at all.

It’s stuff like this that makes you realise Chazelle, who sickeningly turns 32 next week, isn’t just an astute trend-spotter, or even setter, but the real creative deal – and that La LaLand, far from being mere pastiche, is fit to stand alongside the very cinematic landmarks it reveres.

The film’s most brazen act of appropriation – an extravagant big finish in the style of An American in Paris’s dream ballet, complete with painted sets that look good enough to nibble – takes the rapturous craft of those MGM productions, and marries it to something approaching the euphoric bittersweetness of Demy’s 1964 masterpiece The Umbrellas of Cherbourg.

Whether La La Land’s ending plays as sad or happy comes down to how much faith you have in happy endings in the first place: but either way, it sends you from the cinema with tears in your eyes, a song in your heart, and a clear six inches of thin air between the soles of your shoes and the pavement.

--

In deze recensie kan ik mezelf erg goed vinden. Ik ben het er echt helemaal mee eens. Het was echt een hele mooie film vol met emoties en ik vind echt dat er meer films zoals dit moeten komen.

17

DiversAero Vederci Baby! Is de naam van de tour van Aerosmith. Ze zeggen dat dit hun afscheidstour zou zijn, dus dat kon ik echt niet missen. Het was helemaal in Duitsland dus eerst moesten we heel dat end rijden, maar dat was het uiteindelijk echt wel waard.

Toen we daar aankwamen, had ik niet verwacht dat er nog een gastoptreden zou komen, maar ik was echt heel erg verrast toen ik Foreigner zag optreden. Ik had er namelijk wel naar gezocht, maar had het gewoon niet kunnen vinden.

De muziekstijl behoort tot het hard rock. Het was ook een best oude groep, dus kwamen er ook vooral wat oudere mensen naar het concert.

Ondanks het gebrek aan leeftijdsgenoten was de sfeer wel erg gezellig. Iedereen zong met elk nummer mee van begin tot eind. Ik stond ook achter een man die luidkeels meezong, wat ik wel echt grappig vond.

Aan het eind schoten ze met heel veel confetti. Het was een een spetterend einde. Het was dus echt van het begin tot eind spectaculair.

18

DiversVoor de projectdagen zijn we met de klas naar Den Haag gegaan om naar een gemeentemuseum te gaan. Je werd verdeeld in twee groepen. De eerste groep ging eerst het museum doorkijken, en de andere groep ging meet met een vrouw om de rondleiding te doen. Naar ongeveer twee uur werden de groepen geswitcht. Ik vond de rondleiding best wel saai, maar dat kan goed komen doordat ik mijn concentratie niet goed kan houden.

Daarna gingen we het museum doorkijken. We liepen wat rond, toen we de wonderkamers zagen. Het was een soort hal waarbij je begint bij een bepaalde kamer, en door elke deur heen was weer een andere kamer met een geheel andere sfeer. Dit was echt het toppunt van het museum.. Er was in het midden ook één grote hal, waar er een heel groot miniatuur gebouw stond, die bijna de hele kamer vulde. Er zaten zelfs hologrammen in.

19

20

WorkshopTijdens een eerder projectweek dit jaar, hebben we een workshop gedaan. Het was gerelateerd aan de tentoonstelling die we hadden gezien van Peter Lindbergh.

Wij moesten een werk uitkiezen dat ons het meest aansprak, en dat als inspiratiebron gebruiken voor een eigen reeks van foto’s. Ik houd zelf echt van foto’s maken, dus ik verwachtte al veel van de opdracht.

De workshop werd gegeven door Meneer Balm, die goed orde hield. De workshop verliep dus soepel.

Ik werkte samen met Lema en een reeks portretten van mensen, met de gedachte erachter dat de mens mooi is.

De workshop vond ik wel leuk omdat ik houd van foto’s maken, maar het zou wel fijner zijn geweest als de opdracht eet afgebakend was. Dan zou het iets duidelijker izjn geweest wat nou precies de bedoeling was. Mijn verwachtingen zijn dus uitgekomen.

Uiteindelijk hebben we veel foto’s genomen, maar uiteindelijk hebben we er zes gekozen.

Aangezien mijn telefoon nu stuk is, kan ik niet bij de foto’s komen, maar ze waren wel geslaagd.

21

Eigen meningMijn favoriete kunst medium is altijd muziek geweest, en zal ook altijd zo blijven. Alhoewel is mijn waardering voor musea wel steeds meer ben gaan wezen waarderen. Ik vond ze altijd eigenlijk al best saai, maar ik denk dat ik ze toch te veel over een kam scheerde. Ze zijn bij lange na niet zo saai, en eigenlijk heel interessant. Ik denk dat ik vroeger teveel naar dezelfde musea ben geforceerd, wat ervoor heeft gezorgd dat mijn afkeer voor musea zo groot is geworden.

Ook al is is mijn waardering voor musea zo groot geworden, beeldende kunst is waarschijnlijk nog steeds mijn minst favoriete medium van kunst, ook al speelt het zo’n grote rol in de kunstwereld. Het kan interessant zijn, maar vaak is dat niet zo. Tegenwoordig worden we zo erg blootgesteld aan beeldende kunst, dat het eigenlijk helemaal niet meer zo speciaal is geworden. Beeldende kunst is namelijk vooral op straat te zien, en het helpt ook niet dat ik op een kunstschool zit, waar het echt overal te zien is. Ook al lijk ik er best negatief over te zijn, dat is echt niet zo. Ik vind beeldende kunst nog steeds echt leuk om naar te kijken, maar het is wel mijn minst favoriete kunst medium.

Wat ik liever had willen doen aan kunst en cultuur was een meer gevarieerd programma. Hiermee bedoel ik niet dat er een keer dans moet komen, een de andere keer zang, maar eerder meer variatie binnen zo’n thema. We zijn bijvoorbeeld heel vaak naar een orkest gegaan, wat na de eerste keer niet echt interessant meer is. Het kan wel leuk zijn voor iemand die een passie heeft voor klassieke muziek, maar binnen een groep tieners denk ik niet dat die er snel tussen zal zitten.

Wat ik nog in de toekomst wil doen met kunst en cultuur is het bespelen van een instrument, wat nog steeds een droom is van mij. Het is echt fascinerend hoe snel sommigen instrumenten spelen, en dat het ok nog echt goed klinkt. Dat wil ik ook kunnen.

22

ChecklistChecklist Feedback docent

Voorblad

Inhoudsopgave

Cultureel Zelfportret

Verslag 1Beeldende Kunst

Verslag 2Dans

Verslag 3Drama

Verslag 4Literatuur

Verslag 5Muziek

Verslag 6Film

Verslag 7Divers (VWO)

Verslag 8Divers (VWO)

Verslag 9Workshop

Eigen mening

EindresultaatBeoordeling v/g

Extra ofVervangende CA

23