Vijf onzin-redenen om Cloud te mijden

De nieuwe hype in ICT-land, dus ook in outsourcing-land, is Cloud Computing. Ik moet zeggen dat ik er zelf ook wel wat in zie. Het lijkt mij een niet geheel onverwachte doorontwikkeling in de hoek van ASP-achtige diensten, SaaS-achtige diensten en dergelijke.

Mijn oog viel dan ook op een kritisch stukje op Webwereld, waarin vijf redenen worden genoemd om Cloud Computing te mijden. (Lees: http://webwereld.nl/de-vijf/55319/vijf-redenen-om-de-cloud-te-mijden.html om het artikel op Webwereld te kunnen lezen.)

Webwereld komt met ferme taal, namelijk vijf redenen waarom Cloud Computing vooralsnog gebakken lucht zou zijn.

Allereerst wordt geroepen dat het duidelijkste nadeel van Cloud Computing zou zijn dat je afhankelijk bent van je netwerkverbinding. Het betreft dan niet alleen de verplichting om online te werken, maar ook de afhankelijkheid van de verbinding zelf, met bijvoorbeeld de snelheid van de verbinding etc. In dat kader speelt vervolgens het risico van het wegvallen van de verbinding, en wordt verwezen naar de grote storing bij bijvoorbeeld KPN.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit een beetje flauw vind, om niet te zeggen zwak. Ten eerste is dit nadeel helemaal niet Cloud specifiek, maar speelt de afhankelijkheid van je netwerkverbinding in alle gevallen waarin toegang tot softwarefunctionaliteit op afstand wordt geboden. Bovendien zijn landelijke storingen zoals bij KPN - en in Amsterdam niet al te lang geleden nog bij XS4ALL – eerder (hoge) uitzondering dan regel.

Het tweede argument waarom Cloud Computing gebakken lucht zou zijn volgens Webwereld, is de afhankelijkheid van de aanbieder zelf. Met andere woorden: aan welke Cloud partij vertrouw je je kostbare applicaties en data etc. toe. Ook hier moet ik weer vaststellen dat er weinig nieuws onder de zon is, maar dat dit eigenlijk een issue is die altijd speelt zodra je overweegt te gaan outsourcen. Anders gezegd: zodra je met een andere partij een commerciële relatie aangaat, ben je altijd afhankelijk van die partij – ook als het gaat om de catering die jouw lunchbroodjes moet smeren.

Het gaat hier denk ik eerder om een strategische kwestie. Toegegeven, daar moet je wel goed over nadenken. Maar ik zie niet in waarom dit bij Cloud Computing anders zou zijn. Een van de belangrijkste aandachtpunten lijkt mij hoe met elkaar om te gaan in geval van een scheiding. Ik denk dat je er zeer verstandig aan doet een soort van exitplan op te stellen waarin de Cloud Computing provider verplicht wordt mee te werken aan, bijvoorbeeld, een migratie.

Dat brengt mij meteen op het derde argument van Webwereld, namelijk het risico van data buiten de deur brengen. Hier komt Webwereld op zich dan wel met het terechte argument dat partijen die Cloud Computing overwegen, moeten opletten of zij wettelijk geen beperking hebben opgelegd gekregen voor wat betreft het beheer en opslag van die data buiten de deur. Met name bankinstellingen en andere instellingen die onder toezicht staan zullen daar mogelijk tegen wettelijke beperkingen kunnen oplopen. Echter, dit is wederom niks nieuws of Cloud-specifiek. Immers, bij een eventueel besluit om te gaan outsourcen, dient er natuurlijk altijd een grondige due diligence plaats te vinden, waarbij overigens niet alleen wettelijke beperkingen maar ook eventuele contractuele beperkingen moeten worden nagelopen, zou ik zeggen.

Het vierde argument is de verticale vendor lock-in. Er wordt gewezen op het nog nauwelijks bestaan van standaarden voor deze vorm van ICT uitbesteding en dat een overstap of een migratie problemen met zich mee kan brengen. Nogmaals, ik ben het hier op zich niet mee oneens, maar om nou te zeggen dat dit een niet-neembare drempel/hobbel is, gaat mij wat ver. Het valt uiteindelijk toch weer samen met het gegeven dat je er goed over na moet denken – niet over een nacht ijs gaan dus – en dat je afspraken probeert te maken over hoe eventueel te scheiden. Het gevaar van teveel detail over standaarden e.d. is bovendien dat er te weinig flexibiliteit zou kunnen ontstaan, waardoor je te vast zit.

Tenslotte voert Webwereld het argument van schaalnadeel aan. Als ik Webwereld goed begrijp, is het lastig te meten wat eventuele schaalvoordelen zijn – kennelijk moeilijk benchmarken dus. De gedachte die hier bij mij opkomt – overigens een niet juridische – is dat ondernemen nog altijd een beetje risico nemen is. Tot op heden heeft dat beetje risico nemen Nederland geen windeieren gelegd, dacht ik zo!