De Italiaanse EenwordingSommige Italianen waren erg ontevreden en zetten zich in voor de Risorgimento: de wederopstanding van Italië. Ze wilden dat de Italiaanse steden zich verenigden en weer een belangrijke rol in de wereld zouden spelen. Vooral kunstenaars en schrijvers wezen de mensen op hun gemeenschappelijke achtergrond door het ontwikkelen van een overkoepelende taal, het schrijven van de geschiedenis van héél Italië en opera’s die aanspoorden tot vechten voor vrijheid.

Giuseppe Mazzini (1805-1872)Mazzini kwam uit Piedmont & Sardinië en werd beïnvloed door romantische schrijvers; voor hem was de eenheid van Italië een heilig doel. Hij wilde een Derde Rome en stichtte daarom in 1831 een revolutionaire beweging: Jong Italië. Hij geloofde dat eenheid op eigen kracht bereikt kon worden, door het volk bewust te maken van haar nationale identiteit. Niets kon de eenheid van een groep die religie, cultuur en taal deelden, tegenhouden. Doordat Mazzini de maatschappij omver wilde werpen om een republiek te stichten, werd hij gehaat door vorsten en de kerk. Hij kreeg niet veel steun, maar door propaganda wist hij veel Italianen te overtuigen dat ze zich moesten bevrijden van de Oostenrijkse overheersing.

Vincenzo Gioberti (1801-1852)Gioberti, eveneens uit Piedmont & Sardinië, schreef in 1843 een boek over het recht dat Italië had om een zelfstandige natie te zijn. Een federatie van Italiaanse staten leek hem de beste staatsvorm, met de paus als president van Italië om de federatie te leiden en de koning van Piedmont als beschermheer. Ook moest er een grondwet komen.Voordelen volgens Gioberti:

- Vorsten hoefden niet af te treden- Lokale belangen zouden niet worden geschaad- De paus is in het verleden al leider van Italië geweest- Zo zou hij steun van vorsten en de paus verwerven- Een eenheidsstand zou door geweld tot stand moeten komen, een federatie niet- Oostenrijk zou zich niet bedreigd voelen door een losse statenbond

Camillo di Cavour (1810-1861)Ook Cavour kwam uit Piedmont & Sardinië. Hij richtte het tijdschrift Il Risorgimento op en schreef dat het ongeluk van Italië kwam door buitenlandse invloed en het wantrouwen tussen heersers en hervormers. Italië zou zich onder leiding van de koning van Piedmont met geweld moeten bevrijden van de Oostenrijkse overheersing. De Italiaanse eenheidsstaat moest van hem een grondwet hebben, omdat die de invloed van de staat zou vergroten en de revolutionaire beweging de kracht zou ontnemen. Voor Cavour was de eenheid een middel om te moderniseren en op het niveau van Engeland en Frankrijk te komen. Italië zou de schakel tussen Europa en Afrika worden.

Revolutie 1848Eerdere revoluties in 1820, 1821 en 1830 waren door Oostenrijk neergeslagen, maar in 1848 drongen de revolutie in Oostenrijk zelf door, waar de conservatieve regering verjaagd was. In Milaan ging de bevolking de straat op en de Oostenrijkers werden gedwongen zich terug te trekken. In Piedmont behaalde koning Karel Albert belangrijke overwinningen tegen

Oostenrijk en in Venetië werd een republiek uitgeroepen. Toscane en Napels stelden eveneens legers beschikbaar en daarmee was de Kerkelijke Staat het enige deel van Italië dat niet in opstand kwam. Omdat paus Pius IX liberale hervormingen door had gevoerd en een aanhanger van Gioberti was, riepen de revolutionairen ‘Leve Pius IX’, terwijl de paus tegen revolutie en oorlog was. Hij wilde zich niet tegen zijn Oostenrijkse onderdanen keren en schreef dat hij geen president van Italië wilde worden.

Mislukte revolutieDe revolutie mislukte omdat de paus niet meedeed. Maar er waren nog andere problemen:

- Opstandige leiders in Milaan willen Karel Albert niet als koning- Republikeinen in Venetië willen dat ook niet- Karel Albert wilde een onafhankelijk Italië of uitbreiding van Piedmont - Toscane en Napels kiezen voor Oostenrijk zodra daar orde is

In Rome werd de paus afgezet, dus Mazzini en legeraanvoerder Garibaldi riepen de Romeinse Republiek uit. Mazzini probeerde grote veranderingen door te voeren, maar kreeg weinig steun en uiteindelijk kwamen Oostenrijkse en Franse legers de macht van de paus herstellen.

Op weg naar eenheid In 1852 werd Cavour politiek leider in Piedmont. Hij maakte de Italiaanse Kwestie internationaal bespreekbaar en overtuigde veel Italiaanse nationalisten door zijn anti-Oostenrijkse propaganda bovendien dat Piedmont de eenwording moest aanvoeren. Cavour sloot in 1859 een geheim verdrag waarin Nice en Savoye aan Frankrijk zouden worden afgestaan in ruil voor militaire steun. Hij lokte een oorlog met Oostenrijk uit en veroverde Lombardije, Parma, Modena en Toscane. Omdat de Europese grootmachten niet wilden dat Italië één staat werd, durfde hij niet verder naar het zuiden te trekken.Garibaldi echter wel; hij verzamelde duizend vrijwilligers om Sicilië en het zuiden te bevrijden. Boeren sloten zich bij hem aan omdat ze hoopten op verbetering van hun levensomstandigheden. Garibaldi veroverde het hele koninkrijk Napels en ging door naar Rome. Cavour wilde geen oorlog met Frankrijk (dat Rome beschermde) en stuurde koning Victor Emanuel II van Piedmont eropaf. In 1860 ontmoetten Garibaldi en Victor Emanuel elkaar. Om een burgeroorlog te voorkomen stond Garibaldi zijn macht af.

Risorgimento voltooidIn 1861 werd de onafhankelijke staat Italië uitgeroepen: een constitutionele monarchie met een liberale grondwet. Cavour had dus zijn doel bereikt met koning van Piedmont als monarch. In het vredesverdrag na de oorlog tussen Italië en Oostenrijk en Pruisen in 1866, werd vastgesteld dat Venetië zich bij Italië zou aansluiten. Toen Frankrijk in 1870 zijn legers nodig had tegen Pruisen, trokken ze zich terug uit Rome, waardoor de Italiaanse regering Rome binnenviel en als hoofdstad benoemde. Hiermee was de Risorgimento voltooid. Toch waren vooral de boeren ontevreden omdat ze meer belasting moesten betalen aan een vreemde regering, hoewel ze gevochten hadden voor sociale verbeteringen, niet voor eenwording. Mazzini was ook ontevreden, zo schreef hij: het land is samengevoegd als mozaïek door buitenlanders die we als vijanden kunnen beschouwen.