Wijsh. 6,12-16 — "Zoek de wijsheid en heb haar lief"Stralend en onvergankelijk is de wijsheid en zij wordt gemakkelijk ontdekt door wie haar liefhebben en gevonden door wie haar zoeken. Aan wie haar begeren laat zij zich gauw kennen. Wie vroeg voor haar opstaat, hoeft zich niet moe te maken, want hij vindt haar voor zijn deur. De gedachten op haar richten getuigt van een volmaakt inzicht en wie wakker blijft voor haar zal snel vrij van zorgen zijn. Want zij gaat zelf rond, op zoek naar mensen die haar waardig zijn; op de wegen vertoont zij zich innemend aan hen, en zij komt hun tegemoet bij iedere gedachte.

1 Tess. 4,13-18 — "Troost elkaar met deze woorden"Broeders en zusters,wij willen u niet in onwetendheid laten over hen die ontslapen zijn, zodat u niet bedroefd bent zoals de andere mensen, die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en weer opgestaan, dan zal God hen die in Jezus zijn ontslapen samen met Hem meevoeren. En dit kunnen wij u meedelen volgens een woord van de Heer: wij die in leven blijven tot de komst van de Heer, wij zullen hen die ontslapen zijn in geen geval voorgaan. Want wanneer het bevel gegeven wordt, als de stem van de aartsengel en de trompet van God weerklinken, dan zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen, en eerst zullen de doden opstaan die in Christus zijn; daarna zullen wij die nog in leven zijn, tegelijk met hen in een oogwenk op de wolken in de lucht worden weggevoerd, de Heer tegemoet. En zo zullen wij voor altijd samen zijn met de Heer. Troost elkaar dus met deze woorden.

Mt. 25,1-13 — "Wees dus waakzaam"In die tijd vertelde Jezus zijn leerlingen de volgende gelijkenis: Het zal met het koninkrijk der hemelen gaan als met tien meisjes, die met hun lampen op weg gingen, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dom en vijf verstandig. Want de domme namen wel hun lampen met zich mee, maar geen olie. Maar de verstandige namen ook olie mee in kruiken, niet alleen lampen. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, dommelden ze allemaal in. Midden in de nacht klonk er geroep: `Daar is de bruidegom! Ga hem tegemoet!” Toen stonden alle meisjes op en maakten hun lampen in orde. De domme zeiden tegen de verstandige: `Geef ons van jullie olie, want onze lampen gaan uit.” Maar de verstandige gaven ten antwoord: `Nee, er mocht eens niet genoeg zijn voor ons en voor jullie; ga liever naar de verkopers en koop voor jezelf.” Toen ze weg waren om te kopen, kwam de bruidegom, en de meisjes die klaar stonden, gingen met hem mee naar binnen voor de bruiloft, en de deur ging dicht. Later kwamen ook de andere meisjes en riepen: `Heer, heer, doe open voor ons.” Maar hij antwoordde: `Ik verzeker jullie, ik ken jullie niet.” Wees dus waakzaam, want je kent dag noch uur.

32ste zondag door het jaar – A-jaar 2017

“Je laten wakker schudden” 

Wijsh. 6,12-16 - 1 Tess. 4,13-18 - Mt. 25,1-13

‘PREEK VAN DE WEEK’Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: info@preekvandeweek.be

Predikbroeders in woord en daadDominicanen in Vlaanderen

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 25,95euro,

rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De orde der dominicanen, ook gekend als predikbroeders of predikheren, bestaat in 2016 achthonderd jaar.Op vraag van de Vlaamse dominicanen heeft de faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven een boek samengesteld waarin de recente geschiedenis van de dominicanen in Vlaanderen centraal staat. Onderzoekers van de faculteit hebben origineel werk verricht in verband met figuren en activiteiten die het Vlaamse dominicaanse leven in de twintigste eeuw karakteriseren.De rode draad in het boek is dan ook de verkondiging of prediking 'in woord en daad', die tot het wezen van het dominicaanse leven behoort. Of het nu gaat om spirituele, theologische, culturele, sociale of politieke kwesties, de dominicanen hebben, tot vandaag, steeds blijk gegeven van wat in hun motto 'Veritas' besloten ligt: ze zijn rusteloze Godzoekers die doorheen de tijd hun leven in dienst stellen van de steeds weer te ontdekken waarheid. De predikbroeders hebben op hun eigen wijze het verhaal van Dominicus gestalte gegeven in de geschiedenis van kerk en maatschappij in Vlaanderen. Hiervan wil dit boek een weerslag bieden.

Met bijdragen van Dries Bosschaert, Marcel Braekers, Mark De Caluwe, Bernard de Cock, Georges De Schrijver, Ignace D'hert, Leo Kenis, Mathijs Lamberigts, Anton Milh, Toon Osaer, Stephan van Erp, Dries Vanysacker en Sander Vloebergs.

Dominicus ontmoetenDominicus de gedreven prediker

Als abonnee bij 'Preek van de week' kan u dit boek, voor de prijs van 16,50euro,

rechtstreek bestellen via de website van uitgeverij 'Halewijn' te Antwerpen. Bezoek onze website

De Spaanse priester Dominicus stichtte achthonderd jaar geleden de Orde der Predikers, beter bekend als de dominicanen. Na een moeizaam begin groeide de Orde uit tot een invloedrijke internationale beweging van religieuze mannen en vrouwen, tot op de dag van vandaag.  In dit boek leren we Dominicus kennen als een gedreven prediker die voortdurend biddend en denkend contact hield met God. Tegelijk had hij oog voor de concrete noden en vragen die op zijn pad kwamen. Een heilige om na te leven. 

De auteur van het boek, Paul Dominikus Hellmeier (°1977, Landshut, Duitsland) trad in 1999 in bij de orde van de dominicanen. Van 2010 tot 2015 was hij werkzaam als docent middeleeuwse wijsbegeerte.Thans is hij rector van de Theatinerkerk in München en prior van het daaraan verbonden Dominicanenklooster.

Preek van de week“Je laten wakker schudden"

De parabel van de bruidsmeisjes is, zoals de meeste parabels, uit het leven gegrepen. Het toenmalige leven in Palestina. Het gaat om een bruiloftstoet. Op de vooravond van de 'grote dag' ging de bruidegom zijn bruid halen in het huis van haar vader. Ze werd dan plechtig en feestelijk in een draagkoets onthaald in zijn huis voor de huwelijksceremonie. Er vormde zich een stoet met de vrienden van de bruidegom, de muzikanten en de bruidsmeisjes die met hun fakkels in de hand vrolijk dansten op de tonen van luit en lier. Kenners van het oude Oosten zeggen ons dat het om fakkels ging en niet om lampjes in aardewerk. Die fakkels bestonden uit met lappen omwikkelde stokken. Die werden in de olie gedrenkt en bleven een beperkte tijd branden. Het was dus verstandig reserve-olie bij de hand te hebben. Toen de stoet zich vormde voor het huis van de bruidegom, kwam die niet dadelijk opdagen. In het Oosten leeft men niet zo stipt volgens de klok zoals hier. Men heeft er alle tijd! En er moest dikwijls nog zoveel overlegd worden met de familie. Vooral de kwestie van de geschenken voor de bruid nam veel tijd in beslag. Zij die de stoet gingen vormen konden rustig indommelen. Er wachtte hen immers nog een lange nacht! Hun fakkels hadden al een eerste beurt gebrand en waren nu gedoofd.Maar plots worden ze wakker geroepen: "de bruidegom is daar"… Verzamelen geblazen! De vijf slimme meisjes konden dadelijk hun fakkels in de reserve-olie dopen en in brand steken. De domme meisjes stonden er beteuterd bij want ze hadden geen nieuwe olie voorzien. De andere bruidsmeisjes dachten dat ze nauwelijks gingen toekomen met hun olie. Als ze gingen uitdelen was er straks geen enkele fakkel meer die brandde. De domme meisjes spoedden zich naar de verkopers, maar als ze terugkwamen was het te laat. Het feest was al in volle gang en het huis van de bruidegom op slot. De bruidegom dacht dat alle genodigden binnen waren. Zij die daar buiten riepen om binnen te mogen komen, waren blijkbaar onbekenden die zich als bruidsmeisjes voordeden en een graantje wilden meepikken. Maar dat pakte niet. Het feest ging dus aan hun neus voorbij. Eigen schuld, dikke bult, zouden we er kunnen aan toevoegen. Het evangelie zegt het anders en waarschuwt: "wees waakzaam, want je kent dag noch uur."

We weten dat de eerste christenen leefden in de verwachting van de spoedige terugkomst van Christus. Dat zou dan het 'einde van de tijden' zijn, of de 'parousie' of wat wij ook 'het laatste oordeel' noemen. Sommigen waren daar zo van overtuigd dat ze hun bezittingen wegdeden, en zelfs niet meer aan het werk gingen. Niets 'werelds' was nog belangrijk, want morgen zou de wereld toch vergaan en Jezus de Messias zou het definitieve Godsrijk inluiden. Het enige wat telde was je voorbereiden op die wederkomst en je innerlijk zuiveren van alle zonden om paraat te zijn voor het laatste oordeel waarvan niemand dag of uur kende.Die wederkomst van de Messias liet echter op zich wachten. Toen Matteüs zijn evangelie schreef in de jaren 70-80 was er al een zekere lusteloosheid merkbaar. Christenen waren al minder attent, minder alert en wakker om hun Heer en 'Bruidegom' bij zijn wederkomst te ontvangen. De broederlijke liefde koelde af en de inzet voor gerechtigheid verflauwde. Vandaar deze parabel om aan te manen tot grotere waakzaamheid.

Vandaag leven wij christenen helemaal niet meer in die gespannen verwachting van Christus’ wederkomst op het 'einde der tijden'. We leven in het heden, het hier en nu. Wat Lucas schrijft, spreekt ons aan: "Het Rijk Gods is midden onder U" (Lc.,17:21). Dan moeten we fakkeldragers zijn zoals de bruidsmeisjes om de bruidegom die Christus is, in ons midden werkzaam te zien. Want met Jezus is het Rijk Gods inderdaad gekomen. In zijn persoon, zijn spreken en handelen. En door zijn verrijzenis en de zending van zijn Geest doet hijzelf een appèl om hem hier en nu aanwezig te laten zijn 'in ons midden'. Het Rijk Gods van Jezus komt zomaar niet uit de lucht vallen en wordt ons niet opgedrongen. Het vraagt allereerst openheid, ontvankelijkheid om het aan het licht te laten komen.

Het vraagt actie, dynamiek, bewogenheid om het efficiënt werkzaam te maken. Enkel in een wakkere gemeenschap kan het Rijk Gods tot gelding komen.

Zulk een gemeenschap zijn die plaatsen waar je eenvoud, blijheid, samenhorigheid en samengedragen leven kan ontmoeten. Daar breekt het Rijk van God door, zoals het midden onder ons, nu reeds, aanwezig wil zijn.

Als iemand spijts wat er ook gebeurd is, blijft geloven in vergeving, in nieuwe kansen, in elkaar, breekt iets door van het Rijk Gods van barmhartige en trouwe vriendschap en liefde. Als ik dat zie word ik geraakt en bewogen tot barmhartigheid en trouw in eigen leven.

In de serene overgave van een terminale patiënt, in de tedere palliatieve zorg, in de niet aflatende inzet van mensen voor armen en ontrechten in derde en vierde wereld, als vreemden vrienden worden, als mensen opnieuw waardig mogen leven, in nog zoveel andere tekenen van het Rijk Gods 'midden onder ons', worden wij aangestoken om op onze beurt en onze manier er gestalte aan te geven. We moeten attent, alert en waakzaam zijn om al deze tekenen, die soms zo klein zijn als een mosterdzaadje, te zien. Ze moeten ons raken en tot gedrevenheid brengen om zelf, door ons leven, lichtdragers te worden. Telkens is er dat appèl. Telkens die uitdaging om te kiezen, hier en nu. Telkens komen we opnieuw voor de vraag: 'wat doe jij voor dat Rijk Gods?' En: 'als niet nu, wanneer dan?' Ga… en doe, is de boodschap van het evangelie. Niet indommelen. Je laten wakker schudden!

@preekvdw