Een initiatief van

VERGEET DE STAD

23

Hij houdt niet van de term ‘futuristische architectuur’ maar wie grasduint door de website van het archi-tectuurcollectief Terreform, dat Mitchell Joachim in 2006 heeft opgericht, kan zich onmogelijk in het heden wanen. Je vindt er eilanden gemaakt van afval en huizen gemodelleerd naar reuzegrote champignons. Verplaatsingen gebeuren met bizarre wagens die zijn samengesteld uit vreemde materialen, of vliegend met jetpacks. Er is zelfs een gymzaal die dienst doet als overzetboot. De voorstuwing gebeurt door de � tness-inspanningen aan boord.

Nee, voor morgen zijn die stadsontwerpen niet. De materialen die ze mogelijk maken, bestaan soms nog niet eens. Hoe ver kijkt Joachim eigenlijk vooruit? “Om een paradigmashift van volledige steden te zien, moet je toch rekenen op honderd tot honderdvijftig jaar. We moeten ongeveer alles wat we vandaag doen, herbekijken. Dus hoe we zorgen voor energie, voedsel, water, luchtkwaliteit, mobiliteit ...”

Het ideaalbeeld zijn steden die helemaal zelfvoor-zienend zijn. ‘Of dat ook lukt, zal moeten blijken. Maar het is belangrijk om daar nu al modellen voor te ontwikkelen en er een debat over te voeren’, zegt Joachim. “Als we daar onderweg elementen van willen invoeren, zullen we tenminste weten hoe we dat moe-ten doen.”

Sommige van die grote veranderingen zijn al voor de komende decennia. Voor nieuwe transportsystemen en andere types van voertuigen bijvoorbeeld, rekent

Joachim op een overgangsperiode van vijftien à twin-tig jaar. “De markt moet eerst groot genoeg zijn, en het vraagt nogal wat infrastructuuraanpassingen. Dat zie je bijvoorbeeld aan de elektrische wagen. Die komt pas echt van de grond als er voldoende laadpalen zijn om de batterijen op te laden.”

Voor grondige architecturale veranderingen zet hij de horizon op veertig jaar. “Mensen veranderen hun ge-bouwen niet zomaar. Ze wachten tot het dak begint te lekken, de boiler kapot is of de ramen aan vervanging toe zijn. Die veranderingen hoeven niet wereldschok-

kend te zijn. Meestal gaat het om materia-len en producten die nu al beschikbaar zijn, maar die we op een nieuwe manier zullen gebruiken.”

Intrigerend, maar ook een beetje vaag. “We zijn al veel te lang

gebouwen aan het zetten in glas, staal en beton”, verduidelijkt Joachim. “Er moeten andere opties zijn. In de toekomst zullen we meer gebruikmaken van levende materie, die soms gekweekt wordt in labora-toria. We moeten geen plastic stoelen meer maken die uiteindelijk op vuilnisbelten belanden. We kunnen die meubels maken uit bamboe of met mycelium (een net-werk van schimmeldraden, red.). Of denk aan raamko-zijnen die gemaakt zijn van sojagebaseerd plastic.” >>

Vergeet de stad.Mitchell Joachim is meer.

In de steden van de toekomst leven we in symbiose met de natuur, heeft iedereen het goed en trekken we op vakantie met ons huis. De Amerikaanse architect Mitchell Joachim heeft het allemaal al uitgetekend. Nu gewoon nog uitvoeren.

TEKST: Content Republic

“We bouwen al veel te lang

met glas, staal en beton.

In de toekomst zullen

we meer gebruikmaken

van levende materie.”

FO

TO

: M

itch

ell

Jo

ach

im, Te

rre

form

ON

E

Een initiatief van

VERGEET DE STAD

23

Hij houdt niet van de term ‘futuristische architectuur’ maar wie grasduint door de website van het archi-tectuurcollectief Terreform, dat Mitchell Joachim in 2006 heeft opgericht, kan zich onmogelijk in het heden wanen. Je vindt er eilanden gemaakt van afval en huizen gemodelleerd naar reuzegrote champignons. Verplaatsingen gebeuren met bizarre wagens die zijn samengesteld uit vreemde materialen, of vliegend met jetpacks. Er is zelfs een gymzaal die dienst doet als overzetboot. De voorstuwing gebeurt door de � tness-inspanningen aan boord.

Nee, voor morgen zijn die stadsontwerpen niet. De materialen die ze mogelijk maken, bestaan soms nog niet eens. Hoe ver kijkt Joachim eigenlijk vooruit? “Om een paradigmashift van volledige steden te zien, moet je toch rekenen op honderd tot honderdvijftig jaar. We moeten ongeveer alles wat we vandaag doen, herbekijken. Dus hoe we zorgen voor energie, voedsel, water, luchtkwaliteit, mobiliteit ...”

Het ideaalbeeld zijn steden die helemaal zelfvoor-zienend zijn. ‘Of dat ook lukt, zal moeten blijken. Maar het is belangrijk om daar nu al modellen voor te ontwikkelen en er een debat over te voeren’, zegt Joachim. “Als we daar onderweg elementen van willen invoeren, zullen we tenminste weten hoe we dat moe-ten doen.”

Sommige van die grote veranderingen zijn al voor de komende decennia. Voor nieuwe transportsystemen en andere types van voertuigen bijvoorbeeld, rekent

Joachim op een overgangsperiode van vijftien à twin-tig jaar. “De markt moet eerst groot genoeg zijn, en het vraagt nogal wat infrastructuuraanpassingen. Dat zie je bijvoorbeeld aan de elektrische wagen. Die komt pas echt van de grond als er voldoende laadpalen zijn om de batterijen op te laden.”

Voor grondige architecturale veranderingen zet hij de horizon op veertig jaar. “Mensen veranderen hun ge-bouwen niet zomaar. Ze wachten tot het dak begint te lekken, de boiler kapot is of de ramen aan vervanging toe zijn. Die veranderingen hoeven niet wereldschok-

kend te zijn. Meestal gaat het om materia-len en producten die nu al beschikbaar zijn, maar die we op een nieuwe manier zullen gebruiken.”

Intrigerend, maar ook een beetje vaag. “We zijn al veel te lang

gebouwen aan het zetten in glas, staal en beton”, verduidelijkt Joachim. “Er moeten andere opties zijn. In de toekomst zullen we meer gebruikmaken van levende materie, die soms gekweekt wordt in labora-toria. We moeten geen plastic stoelen meer maken die uiteindelijk op vuilnisbelten belanden. We kunnen die meubels maken uit bamboe of met mycelium (een net-werk van schimmeldraden, red.). Of denk aan raamko-zijnen die gemaakt zijn van sojagebaseerd plastic.” >>

Vergeet de stad.Mitchell Joachim is meer.

In de steden van de toekomst leven we in symbiose met de natuur, heeft iedereen het goed en trekken we op vakantie met ons huis. De Amerikaanse architect Mitchell Joachim heeft het allemaal al uitgetekend. Nu gewoon nog uitvoeren.

TEKST: Content Republic

“We bouwen al veel te lang

met glas, staal en beton.

In de toekomst zullen

we meer gebruikmaken

van levende materie.”

FO

TO

: M

itch

ell

Jo

ach

im, Te

rre

form

ON

E

Een initiatief van

24

VERGEET DE STAD

Bouwen met levende materie

In de Terreform-schetsen van de toekomst baden de ste-den in het groen. Terwijl wereldwijd steeds meer men-sen naar de steden trekken, zullen die plaatsen volgens Joachim onvermijdelijk meer gaan lijken op het groene landschap dat diezelfde mensen achterlaten. “Ik zie geen onderscheid tussen natuur en stad”, vertelt Joachim. “Alles op onze planeet is op een bepaald moment ge-creëerd uit cellen, dus ook steden komen uit de natuur voort. Je ziet dat ze nu in de overgangsfase belanden, op weg naar een ecologisch duurza-mere toekomst.”

Die weg is wel nog lang, zo blijkt. “Wij zitten in het post-industriële tijdperk waarin we moeten erkennen welke schade we aan onze planeet hebben toe-gebracht. We moeten enerzijds die schade herstellen en ander-zijds dingen maken die een po-sitieve bijdrage leveren aan het milieu.”

Nu proberen architecten al lan-ger om de natuur te integreren in hun ontwerpen. Joachim on-derscheidt daarin drie golven. “De eerste vorm van organische architectuur begon met de be-roemde architect Frank Lloyd Wright, maar zijn concepten kwamen in de praktijk eerlijk gezegd vooral neer op kunstzinnige decoratie. De tweede vorm ging over de performantie van de ge-bruikte materialen. Die systemen zijn wel afgestemd op de natuur, maar zijn nog altijd gemaakt uit de klassieke bouwmaterialen. Denk bijvoorbeeld aan zonnepanelen die zich automatisch naar de zon oriënteren om zoveel mogelijk energie op te wekken.”

De toekomst is volgens Joachim aan de derde vorm van organische architectuur, namelijk het bouwen met leven-de materie, die eventueel genetisch gemanipuleerd is om er extra eigenschappen aan toe te voegen. “Dat kan bij-voorbeeld door houtige planten (zoals bomen, struiken en lianen, red.) in een bepaalde richting en vorm te laten groeien met behulp van stellingen, en zo geometrische structuren te vormen waarbinnen mensen kunnen leven.

Bovendien gebeurt dat met respect voor de andere fauna en � ora waarmee we de ruimte rond onze woning delen. Dat betekent dat we de strikte scheiding tussen die twee werelden, zoals we die vandaag kennen, opgeven.”

Dat is ook te zien aan de projecten die uit de koker van de Terreform-architecten komen, zoals ecologische cabines: ronde minituintjes waarin gezinnen hun dage-lijkse groenten kweken. Ze kunnen zelfs digitaal volgen hoe gezond hun gewassen zijn. “De cabines kunnen op het dak van een appartementsgebouw of op het balkon

geplaatst worden”, legt Joachim uit. “Ze leveren bijvoorbeeld gewas-sen die moeilijker te krijgen zijn en kruiden die je graag vers hebt. Dat past in de beweging rond urban far-ming. Het herstelt de band tussen wat we eten en waar dat voedsel vandaan komt. Het is natuurlijk ook � jn dat die cabines een soort meubel zijn, waarmee je in je eigen tuin kunt zitten.”

Rechtvaardige architectuur

Het is de expliciete missie van de non-pro� t designgroep om ecolo-gische en synthetisch-biologische principes te integreren in zijn stads-ontwerpen. Daarbij gaat het niet al-leen om ecologische duurzaamheid, maar ook om sociale rechtvaardig-

heid. “Ik was onlangs in grootsteden in China, India en Latijns-Amerika, waar ik extreme armoede heb gezien”, zucht Joachim. “En dat zie ik ook hier in New York. Dat is voor mij onaanvaardbaar. Dat past toch niet in ons idee van beschaving?”

De grote vermogensongelijkheid vertaalt zich in steden vaak in rijke centra en arme buitenwijken. Maar dat ziet Joachim veranderen. “Ik geloof niet in een Blade Runner-wereld waarbij de armere mensen een miserabel leven leiden op het grondniveau van de stad, waar het vuil en gevaarlijk is, en de rijke mensen hoog in de lucht wonen, waar het mooi en comfortabel toeven is.”

Hoe maakt hij de sprong van dit heden naar die toe-komst? “Als we onze energie- en voedselproblemen heb-ben opgelost en een universeel basisinkomen hebben

FO

TO

: M

itch

ell

Jo

ach

im, Te

rre

form

ON

E

25

“Afval is een enorme bron van grondstoff en.”

“Als ik een alien was die vanuit de ruim-

te naar New York keek, zou ik denken dat de

hele stad gecreëerd is om afval te maken”,

zucht architect Mitchell Joachim. “Dagelijks

gaat het om liefst 38.000 ton. We moeten

die verspilling op alle mogelijke gebieden

tegengaan. We ontwerpen vandaag nog al-

tijd te veel dingen die uiteindelijk wegge-

gooid worden.”

“Alles wat de mens ooit heeft uitgevon-

den en gemaakt, is op een bepaald ogenblik

op een stortplaats beland”, merkt hij op.

“We kunnen niet zoveel van onze beschaving

achterlaten als grote bergen vervuilende

afval. Nu dekken we die soms af met parken,

maar we kunnen zoveel meer doen. Het zijn

ongelofelijke bronnen van grondstoffen.”

Dat is het hele idee achter Rapid

Re(f)use City 2120. Met dat project stelt

het designcollectief Terreform voor om

met het afval van New York City zeven

nieuwe eilanden te maken ter grootte van

Manhattan. Geautomatiseerde 3D-print-

ende robots drukken het afval niet in com-

pacte kubussen, maar scheiden en

ver vormen het, zodat er gemakkelijk met

de materialen gebouwd kan worden.

Met het project willen de architecten

vooral de aandacht van de New Yorkers ves-

tigen op de omvang van het probleem. “We

zitten nog met het idee uit de jaren 1950

dat de economie altijd moet groeien, wat

daar ook de gevolgen van zijn”, betoogt

Joachim. “Dat is absurd. Eerst moeten we

het bloeden stelpen, en stoppen met het

maken van plastic koffiekoppen, hambur-

gerdoosjes en smartphones die we na twee

jaar weggooien. Daarna moeten we in de

stortplaatsen zoeken naar edelmetalen en

andere interessante materialen, die sor-

teren en gebruiken voor architecturale

structuren, funderingen en toestellen.”

ingevoerd, zal onze opvatting over wie arm en rijk is verande-ren. Ik ben geen politieke wetenschapper, maar het gros van de problemen die we vandaag ervaren, ontstaat omdat we men-sen niet gelijk behandelen. Dat zie je ook in de architectuur van de steden. We mogen geen sociale woningblokken zetten die de armen scheiden van de middenklasse en de rijken. Alle inwoners moeten op dezelfde kwaliteit, dezelfde zorg en het-zelfde respect kunnen rekenen. We moeten af van kaste- en klassensystemen.” >>

“WE MOGEN GEEN SOCIALE

WONINGBLOKKEN ZETTEN DIE

DE ARMEN SCHEIDEN VAN DE

MIDDENKLASSE EN DE RIJKEN.

ALLE INWONERS ZOUDEN OP

DEZELFDE KWALITEIT, ZORG

EN RESPECT MOETEN KUNNEN

REKENEN.”Wat vindt u van het idealisme van Mitchell Joachim?

Terecht of naïef? Vertel het ons op uw persoonlijke site (zie back cover)

FO

TO

: M

itch

ell

Jo

ach

im, Te

rre

form

ON

E

Een initiatief van

24

VERGEET DE STAD

Bouwen met levende materie

In de Terreform-schetsen van de toekomst baden de ste-den in het groen. Terwijl wereldwijd steeds meer men-sen naar de steden trekken, zullen die plaatsen volgens Joachim onvermijdelijk meer gaan lijken op het groene landschap dat diezelfde mensen achterlaten. “Ik zie geen onderscheid tussen natuur en stad”, vertelt Joachim. “Alles op onze planeet is op een bepaald moment ge-creëerd uit cellen, dus ook steden komen uit de natuur voort. Je ziet dat ze nu in de overgangsfase belanden, op weg naar een ecologisch duurza-mere toekomst.”

Die weg is wel nog lang, zo blijkt. “Wij zitten in het post-industriële tijdperk waarin we moeten erkennen welke schade we aan onze planeet hebben toe-gebracht. We moeten enerzijds die schade herstellen en ander-zijds dingen maken die een po-sitieve bijdrage leveren aan het milieu.”

Nu proberen architecten al lan-ger om de natuur te integreren in hun ontwerpen. Joachim on-derscheidt daarin drie golven. “De eerste vorm van organische architectuur begon met de be-roemde architect Frank Lloyd Wright, maar zijn concepten kwamen in de praktijk eerlijk gezegd vooral neer op kunstzinnige decoratie. De tweede vorm ging over de performantie van de ge-bruikte materialen. Die systemen zijn wel afgestemd op de natuur, maar zijn nog altijd gemaakt uit de klassieke bouwmaterialen. Denk bijvoorbeeld aan zonnepanelen die zich automatisch naar de zon oriënteren om zoveel mogelijk energie op te wekken.”

De toekomst is volgens Joachim aan de derde vorm van organische architectuur, namelijk het bouwen met leven-de materie, die eventueel genetisch gemanipuleerd is om er extra eigenschappen aan toe te voegen. “Dat kan bij-voorbeeld door houtige planten (zoals bomen, struiken en lianen, red.) in een bepaalde richting en vorm te laten groeien met behulp van stellingen, en zo geometrische structuren te vormen waarbinnen mensen kunnen leven.

Bovendien gebeurt dat met respect voor de andere fauna en � ora waarmee we de ruimte rond onze woning delen. Dat betekent dat we de strikte scheiding tussen die twee werelden, zoals we die vandaag kennen, opgeven.”

Dat is ook te zien aan de projecten die uit de koker van de Terreform-architecten komen, zoals ecologische cabines: ronde minituintjes waarin gezinnen hun dage-lijkse groenten kweken. Ze kunnen zelfs digitaal volgen hoe gezond hun gewassen zijn. “De cabines kunnen op het dak van een appartementsgebouw of op het balkon

geplaatst worden”, legt Joachim uit. “Ze leveren bijvoorbeeld gewas-sen die moeilijker te krijgen zijn en kruiden die je graag vers hebt. Dat past in de beweging rond urban far-ming. Het herstelt de band tussen wat we eten en waar dat voedsel vandaan komt. Het is natuurlijk ook � jn dat die cabines een soort meubel zijn, waarmee je in je eigen tuin kunt zitten.”

Rechtvaardige architectuur

Het is de expliciete missie van de non-pro� t designgroep om ecolo-gische en synthetisch-biologische principes te integreren in zijn stads-ontwerpen. Daarbij gaat het niet al-leen om ecologische duurzaamheid, maar ook om sociale rechtvaardig-

heid. “Ik was onlangs in grootsteden in China, India en Latijns-Amerika, waar ik extreme armoede heb gezien”, zucht Joachim. “En dat zie ik ook hier in New York. Dat is voor mij onaanvaardbaar. Dat past toch niet in ons idee van beschaving?”

De grote vermogensongelijkheid vertaalt zich in steden vaak in rijke centra en arme buitenwijken. Maar dat ziet Joachim veranderen. “Ik geloof niet in een Blade Runner-wereld waarbij de armere mensen een miserabel leven leiden op het grondniveau van de stad, waar het vuil en gevaarlijk is, en de rijke mensen hoog in de lucht wonen, waar het mooi en comfortabel toeven is.”

Hoe maakt hij de sprong van dit heden naar die toe-komst? “Als we onze energie- en voedselproblemen heb-ben opgelost en een universeel basisinkomen hebben

FO

TO

: M

itch

ell

Jo

ach

im, Te

rre

form

ON

E

25

“Afval is een enorme bron van grondstoff en.”

“Als ik een alien was die vanuit de ruim-

te naar New York keek, zou ik denken dat de

hele stad gecreëerd is om afval te maken”,

zucht architect Mitchell Joachim. “Dagelijks

gaat het om liefst 38.000 ton. We moeten

die verspilling op alle mogelijke gebieden

tegengaan. We ontwerpen vandaag nog al-

tijd te veel dingen die uiteindelijk wegge-

gooid worden.”

“Alles wat de mens ooit heeft uitgevon-

den en gemaakt, is op een bepaald ogenblik

op een stortplaats beland”, merkt hij op.

“We kunnen niet zoveel van onze beschaving

achterlaten als grote bergen vervuilende

afval. Nu dekken we die soms af met parken,

maar we kunnen zoveel meer doen. Het zijn

ongelofelijke bronnen van grondstoffen.”

Dat is het hele idee achter Rapid

Re(f)use City 2120. Met dat project stelt

het designcollectief Terreform voor om

met het afval van New York City zeven

nieuwe eilanden te maken ter grootte van

Manhattan. Geautomatiseerde 3D-print-

ende robots drukken het afval niet in com-

pacte kubussen, maar scheiden en

ver vormen het, zodat er gemakkelijk met

de materialen gebouwd kan worden.

Met het project willen de architecten

vooral de aandacht van de New Yorkers ves-

tigen op de omvang van het probleem. “We

zitten nog met het idee uit de jaren 1950

dat de economie altijd moet groeien, wat

daar ook de gevolgen van zijn”, betoogt

Joachim. “Dat is absurd. Eerst moeten we

het bloeden stelpen, en stoppen met het

maken van plastic koffiekoppen, hambur-

gerdoosjes en smartphones die we na twee

jaar weggooien. Daarna moeten we in de

stortplaatsen zoeken naar edelmetalen en

andere interessante materialen, die sor-

teren en gebruiken voor architecturale

structuren, funderingen en toestellen.”

ingevoerd, zal onze opvatting over wie arm en rijk is verande-ren. Ik ben geen politieke wetenschapper, maar het gros van de problemen die we vandaag ervaren, ontstaat omdat we men-sen niet gelijk behandelen. Dat zie je ook in de architectuur van de steden. We mogen geen sociale woningblokken zetten die de armen scheiden van de middenklasse en de rijken. Alle inwoners moeten op dezelfde kwaliteit, dezelfde zorg en het-zelfde respect kunnen rekenen. We moeten af van kaste- en klassensystemen.” >>

“WE MOGEN GEEN SOCIALE

WONINGBLOKKEN ZETTEN DIE

DE ARMEN SCHEIDEN VAN DE

MIDDENKLASSE EN DE RIJKEN.

ALLE INWONERS ZOUDEN OP

DEZELFDE KWALITEIT, ZORG

EN RESPECT MOETEN KUNNEN

REKENEN.”Wat vindt u van het idealisme van Mitchell Joachim?

Terecht of naïef? Vertel het ons op uw persoonlijke site (zie back cover)

FO

TO

: M

itch

ell

Jo

ach

im, Te

rre

form

ON

E

Een initiatief van

26

VERGEET DE STAD

Joachim is daar best optimistisch in. “Ik kan mij geen toekomst in-beelden waar energie niet gratis en onbeperkt is. Er zijn een hele reeks systemen van hernieuwba-re energie die daarvoor kunnen zorgen, of dat nu geothermisch gebeurt, of met waterkracht, biomassa, zonne- of windener-gie. Het zal wel nog twintig jaar duren voor we helemaal zijn overgeschakeld op hernieuwbare energie. In de overgangsperiode kan de VS beter gebruik maken van fracking (het kraken van die-pe steenlagen om er olie en gas uit te halen, red.) dan afhankelijk te blijven van verre olielanden.”

Tot dan, of als het echt niet gratis kan, moeten we op zijn minst de hernieuwbare energie van over de hele wereld met elkaar verhandelen. “Er is geen enkele re-den waarom we zonne-energie uit Afrika niet kunnen combineren met biomassa uit Europa en windenergie uit de VS. Natuurlijk is er een kostprijs om die infra-structuur aan te leggen, maar dat is doenbaar. Het is de politieke kant van de zaak waar het schoentje wringt. De gevestigde oliebelangen staan er niet be-paald voor te springen. Maar zodra energie eenmaal gratis is, kunnen er zoveel dingen veranderen.”

Levend stadsmetabolisme

Als elektriciteit gratis is, wordt autorijden een stuk goedkoper. Dreigt dat niet nóg meer wagens op de baan te brengen? Ze zorgen dan misschien niet meer voor smog, maar daarmee zijn de � leproblematiek en andere vormen van overlast niet opgelost. “Over het algemeen zouden verplaatsingen en vervoer tussen ste-den moeten gebeuren per spoor”, meent Joachim. “In Europa zie ik dat trouwens sneller gebeuren dan in de VS, waar Koning Auto ongelofelijk sterk staat.”

“ Ik kan mij geen toekomst inbeelden waar energie niet gratis en onbeperkt is. Er zijn een hele reeks systemen van hernieuwbare energie die daarvoor kunnen zorgen.”

27

VERGEET DE STAD

Mitchell Joachim

• 45 jaar.

• Studeerde architectuur aan

Columbia University, Harvard

University en MIT. Aan die laatste

haalde hij ook een doctoraat.

• Hoogleraar architectuur aan New

York University.

• Werkte onder meer bij de prestigi-

euze architectenbureaus van Frank

Gehry, Moshe Safdie en I.M. Pei.

• Richtte in 2006 samen met Maria

Aiolova Terreform ONE op.

Hun doelstelling? “De atmosfeer

van onze wereld herstellen door

ontwerpen te bevorderen die de

huidige vervuiling kunnen

ombuigen die achter de globale

bewegingen zit.”

• Zijn designs waren onder meer te

zien in het MoMA en op de

Biënnale in Venetië.

“In de toekomst zal de fysieke

woning permanent zijn, maar

de locatie tijdelijk. Stukken land

kunnen dan op wielen gezet

worden en verplaatst worden.”

In de steden moeten later minder wagens te zien zijn in het straatbeeld, vindt de architect. Hij pleit ervoor om de helft van de ruimte die nu voorbehouden is voor het autoverkeer, aan de voetgangers te geven. Snelle verkeersbewegingen kunnen dan ondergronds gebeu-ren in moderne metrosystemen.

Maar Joachim wil het niet alleen hebben over de mo-biliteit die binnen ons blikveld ligt. Hij verwijst naar het Terreform-project Homeway, dat ‘verhuizen’ wel heel letterlijk neemt. “In de toekomst zal de fysieke woning permanent zijn, maar de locatie tijdelijk”, voorspelt hij. “Stukken land kunnen dan op wielen gezet worden en verplaatst worden. Daardoor zullen voorsteden, die nu heel statisch zijn, veranderen in iets dynamisch. Huizen, bioscopen, supermarkten, elektri-citeitscentrales ... kunnen vertrekken uit de uitgestrekte gemeenschappen waar ze zich bevinden en zich langs verkeersaders installeren om zo een echt levend stadsme-tabolisme te vormen.”

“Dat verandert ons hele denken over steden”, aldus Joachim. “Op die manier worden snelwegen meer dan verbindingen tussen steden om goederen en personen langs te vervoeren. We kunnen naar een nomadisch model gaan waarbij huizen traag verschuiven langs snelwegen van de ene stadskern naar de andere. Daar-bij zien we dan geen urban sprawl meer (een vormelo-ze uitwas van woon- en winkelcomplexen, red.), maar zijn die gebouwen goed aangesloten op de verschillen-de verkeersstromen.”

Bouwen met levende materie. Gelooft u erin? Geef uw mening op uw persoonlijke site (zie back cover)

FO

TO

: Mitc

he

ll Joa

ch

im, T

erre

form

ON

E

Biografi e

Een initiatief van

26

VERGEET DE STAD

Joachim is daar best optimistisch in. “Ik kan mij geen toekomst in-beelden waar energie niet gratis en onbeperkt is. Er zijn een hele reeks systemen van hernieuwba-re energie die daarvoor kunnen zorgen, of dat nu geothermisch gebeurt, of met waterkracht, biomassa, zonne- of windener-gie. Het zal wel nog twintig jaar duren voor we helemaal zijn overgeschakeld op hernieuwbare energie. In de overgangsperiode kan de VS beter gebruik maken van fracking (het kraken van die-pe steenlagen om er olie en gas uit te halen, red.) dan afhankelijk te blijven van verre olielanden.”

Tot dan, of als het echt niet gratis kan, moeten we op zijn minst de hernieuwbare energie van over de hele wereld met elkaar verhandelen. “Er is geen enkele re-den waarom we zonne-energie uit Afrika niet kunnen combineren met biomassa uit Europa en windenergie uit de VS. Natuurlijk is er een kostprijs om die infra-structuur aan te leggen, maar dat is doenbaar. Het is de politieke kant van de zaak waar het schoentje wringt. De gevestigde oliebelangen staan er niet be-paald voor te springen. Maar zodra energie eenmaal gratis is, kunnen er zoveel dingen veranderen.”

Levend stadsmetabolisme

Als elektriciteit gratis is, wordt autorijden een stuk goedkoper. Dreigt dat niet nóg meer wagens op de baan te brengen? Ze zorgen dan misschien niet meer voor smog, maar daarmee zijn de � leproblematiek en andere vormen van overlast niet opgelost. “Over het algemeen zouden verplaatsingen en vervoer tussen ste-den moeten gebeuren per spoor”, meent Joachim. “In Europa zie ik dat trouwens sneller gebeuren dan in de VS, waar Koning Auto ongelofelijk sterk staat.”

“ Ik kan mij geen toekomst inbeelden waar energie niet gratis en onbeperkt is. Er zijn een hele reeks systemen van hernieuwbare energie die daarvoor kunnen zorgen.”

27

VERGEET DE STAD

Mitchell Joachim

• 45 jaar.

• Studeerde architectuur aan

Columbia University, Harvard

University en MIT. Aan die laatste

haalde hij ook een doctoraat.

• Hoogleraar architectuur aan New

York University.

• Werkte onder meer bij de prestigi-

euze architectenbureaus van Frank

Gehry, Moshe Safdie en I.M. Pei.

• Richtte in 2006 samen met Maria

Aiolova Terreform ONE op.

Hun doelstelling? “De atmosfeer

van onze wereld herstellen door

ontwerpen te bevorderen die de

huidige vervuiling kunnen

ombuigen die achter de globale

bewegingen zit.”

• Zijn designs waren onder meer te

zien in het MoMA en op de

Biënnale in Venetië.

“In de toekomst zal de fysieke

woning permanent zijn, maar

de locatie tijdelijk. Stukken land

kunnen dan op wielen gezet

worden en verplaatst worden.”

In de steden moeten later minder wagens te zien zijn in het straatbeeld, vindt de architect. Hij pleit ervoor om de helft van de ruimte die nu voorbehouden is voor het autoverkeer, aan de voetgangers te geven. Snelle verkeersbewegingen kunnen dan ondergronds gebeu-ren in moderne metrosystemen.

Maar Joachim wil het niet alleen hebben over de mo-biliteit die binnen ons blikveld ligt. Hij verwijst naar het Terreform-project Homeway, dat ‘verhuizen’ wel heel letterlijk neemt. “In de toekomst zal de fysieke woning permanent zijn, maar de locatie tijdelijk”, voorspelt hij. “Stukken land kunnen dan op wielen gezet worden en verplaatst worden. Daardoor zullen voorsteden, die nu heel statisch zijn, veranderen in iets dynamisch. Huizen, bioscopen, supermarkten, elektri-citeitscentrales ... kunnen vertrekken uit de uitgestrekte gemeenschappen waar ze zich bevinden en zich langs verkeersaders installeren om zo een echt levend stadsme-tabolisme te vormen.”

“Dat verandert ons hele denken over steden”, aldus Joachim. “Op die manier worden snelwegen meer dan verbindingen tussen steden om goederen en personen langs te vervoeren. We kunnen naar een nomadisch model gaan waarbij huizen traag verschuiven langs snelwegen van de ene stadskern naar de andere. Daar-bij zien we dan geen urban sprawl meer (een vormelo-ze uitwas van woon- en winkelcomplexen, red.), maar zijn die gebouwen goed aangesloten op de verschillen-de verkeersstromen.”

Bouwen met levende materie. Gelooft u erin? Geef uw mening op uw persoonlijke site (zie back cover)

FO

TO

: Mitc

he

ll Joa

ch

im, T

erre

form

ON

E

Biografi e