EEN WERELD VAN VERSCHIL Jaargang 13 | Juni 2011

Vathorst PerspectiefVP20

grOEnE ParEL: naTuurBOErDEriJ ‘DE BrinKHOrST’ | Van PurE WELVaarT naar Puur gELuK | VATHORST:VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID | NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK

Duurzaam Vathorst

Coördinatie en eindredactie:Charlotte Matthes

Tekst:Hans van Willigenburg

Concept & vormgeving:Zwartbont / vormgeversgroepLuc Reefman & Marco Manders

Fotografie:Cees de VriesLuc Reefman bnoPeete van Spankeren

Lithografie:BFC graphics & design bv

Drukwerk:Reproka Visuele Communicatie

© Ontwikkelingsbedrijf Vathorst Beheer BV(Amersfoort, juni 2011)

Via de website kunt u zich ook aanmelden voor de nieuwsbrief. U ontvangt dan informatie over het laatste nieuws, woon-manifestaties en start-verkoop-bijeenkomsten.

Voor meer informatie overhet woningaanbod en wonenin Vathorst:www.vathorst.nl

i-CENTRUMVeenslagen 23825 RV Amersfoort033 451 10 12i-centrum@vathorst.com

C O L O F O N

Vath

ors

t Pe

rsp

ecti

ef is

een

per

iod

ieke

uit

gav

e va

n O

ntw

ikke

ling

sbed

rijf

Vath

ors

t B

ehee

r BV

3020 36

1 44

I n d i t n u m m e r

TROTS OP HET MENSELIJK ÉN NATUURLIJK 3KAPITAAL VAN VATHORST...

GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ 4‘DE BRINKHORST’In vraaggesprekken met Vathorst Perspectief bestempelen wijkbewoners de boerderij heel vaak als hun ‘favoriete plekje’ in Vathorst!

DE GROENE GENIETINGEN VAN VATHORST 6We hebben diverse locaties in en om Amersfoort bekeken, en daaruit logischerwijs de beste gekozen. Dat werd Vathorst.

VAN PURE WELVAART NAAR PUUR GELUK 10De intense emotie van de reacties leidde Joris naar één van de kernzinnen van het project ‘Gelukkigste Wijk’, en die zin luidt: ‘Van BNP naar BLG. Ofwel: van Bruto Nationaal Product naar Bruto Lokaal Geluk.’

VATHORST: VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID 14Voor een wijk (of stadsdeel) als Vathorst ligt de zaak iets complexer. Daar is het cruciaal dat duurzaamheid niet zomaar een maatregel of een reeks van maatregelen is, maar een manier van denken!

VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER 16

MINDER CO2-UITSTOOT 18Als onderdeel van de groene ambities in Vathorst, heeft OBV van begin af aan gestreefd naar energieprestaties die beter zijn dan het landelijk gemiddelde.

NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK 20Vathorst is een wijk die zodanig ontworpen is dat de fietser - in principe - altijd als ‘winnaar’ uit de bus komt.

IN DE TREIN HEB JE MINDER STRESS 22

PROFICIAT! 10 JAAR WELKOMSTBEZOEKEN... 26‘Door al mijn welkomstbezoeken ken ik natuurlijk aardig wat mensen,’ zegt ze bescheiden.

BETERE WERELD BEGINT IN VATHORST 30Het bleek al vaker: Vathorst is een jonge en vitale locatie, waar ondernemers de winkelconcepten van de toekomst met graagte uitproberen.

METEEN THUIS IN ‘DE BRON’ 32

HET WORDT ALLEEN MAAR BETER 36

Ook in deze twintigste editie van het gerestylde Vathorst Perspectief

- met een beetje goede wil te kwalificeren als een ‘jubileumnummer’ -

komen weer talloze mensen aan het woord, die enthousiast zijn over en

betrokken zijn bij de toekomst van Vathorst. Of het nu over het vooruitzicht

van wonen in De Bron gaat (familie van de Pijpekamp), het naar elkaar

toe groeien van Hooglanderveen en Vathorst (Henny Rouwhorst), het

unieke initiatief ‘de Gelukkigste Wijk’ (Joris Steentjes) of het inspirerend

ondernemerschap van Greanz (Martin Visser); telkens bevestigt deze

uitgave de menselijke rijkdom van de wijk. En daar zijn we trots op. Want

zeker nu geldt: mooi wonen is één (belangrijk) ding, maar leven tussen

mensen die geïnspireerd in het leven staan en met hart en ziel ergens mee

bezig zijn, is minstens zo belangrijk!

Het thema van dit nummer - duurzaamheid - sluit helemaal aan bij de

positieve ‘spirit’ in de interviews. Vathorst wil voorop lopen als het gaat om

milieuprestaties en het verantwoord omgaan met, bijvoorbeeld, energie en

water. En verder met het, waar mogelijk, behouden van bestaande bomen,

boerderijen, houtwallen en andere natuurelementen, die een vitaal accent

geven aan de nieuwbouwwijk die Vathorst natuurlijk óók is. U leest in dit

nummer onder meer over de natuurboerderij, over het fietsvriendelijke

verkeersplan (en de gunstige effecten op de veiligheid), over warmte-

koude opslag en over infiltratieriolering. Al deze zaken tezamen leveren

niet alleen een gunstige bijdrage aan het milieu, maar maken van Vathorst

ook een wijk met een ‘natuurlijk gezicht’ en in het verlengde daarvan: een

ménselijk gezicht.

Wij wensen u veel lees- en kijkplezier met deze nieuw vormgegeven

Vathorst Perspectief, in het vaste voornemen ook in de toekomst de

bijzondere mensen en initiatieven in en rond Vathorst te blijven belichten

op dit podium. Bijna elke Vathorster kent intussen ‘De Perspectief’. Aan ons

de schone taak het verhaal van de wijk te blijven vertellen.

Met vriendelijke groet,

Frans van der Horst Giel van der Vlies

fvdhorst@vathorst.com g.vdvlies@vathorst.com

TROTS OP HET MENSELIJK ÉN NATUURLIJK KAPITAAL VAN VATHORST...

3

4

GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ ‘DE BRINKHORST’

De natuurboerderij scoort telkens weer hoog bij de vraag: ‘Wat is uw favoriete plek in Vathorst’. Zowel volwassenen, scholieren als ouderen zijn een beetje verliefd op deze groene parel.

Natuurbeleving op een natuurlijke manier

Even los van de groene filosofie achter

natuurboerderij De Brinkhorst. En even

los van de manier waarop het, als sfeervolle

ontmoetingsplek, mensen van allerlei leeftijden

verbindt. Wat blijkt? In vraaggesprekken met

Vathorst Perspectief bestempelen wijkbewoners

de boerderij heel vaak als hun ‘favoriete plekje’

in Vathorst! Dat is het mooiste compliment

dat de natuurboerderij kan krijgen: dat het

naast de bekende attracties (de dieren, de rust,

natuurwinkel ‘t Brinkeltje en de authentieke

uitstraling van een oorspronkelijke boerderij)

inmiddels zó wordt omarmd door de bewoners

van Vathorst en ook door mensen daarbuiten.

Veelzijdige stek

In een vroeg stadium heeft Ontwikkelings-

bedrijf Vathorst heel bewust besloten

waardevolle elementen in het landschap

te behouden. De Brinkhorst is daar een

geslaagd voorbeeld van. Niet alleen fungeert

de boerderij als het groene hart van het

Brinkcluster: voor héél Vathorst is het een plek

waar je ongedwongen natuur kunt beleven

op een natuurlijke manier: met de schapen,

de geiten, de pony’s en de kippen (buiten),

en met onder meer de cavia’s en konijnen

(binnen). Dat schoolkinderen er veelvuldig

op ontdekkingstocht gaan – begeleid door

docenten en op hun leeftijd toegespitste

programma’s – is een bonus, die van De Brinkorst

niet alleen een populair maar ook een onmisbaar

onderdeel van Vathorst maakt.

5

Waarom bent u in Vathorst gaan wonen?

We woonden al in Amersfoort, maar kregen behoefte aan

meer ruimte. Toen we ons oog op Vathorst richtten, werden

we verrast door de keuzemogelijkheden. We hebben

diverse locaties in en om Amersfoort bekeken en daaruit

logischerwijs de beste gekozen. Dat werd Vathorst.

DE GROENE GENIETINGEN VAN VATHORST

‘Ik voel me bevoorrecht als ik door mijn raam naar de knotwilgen kijk’

Wethouder Hans Buijtelaar woont sinds 2008 in Vathorst. ‘Het is dat je verstand zegt dat je in een nieuwbouwwijk woont. Maar door het groen, de houtwallen en de ruime opzet vergeet je dat steeds. Vathorst voelt nú al aan als een natuurlijk onderdeel van Amersfoort.’

7

Wethouder Hans Buijtelaar

Die variëteit ziet u als een pluspunt?

Absoluut. Niet iedereen wil in een standaardhuis wonen. Sommigen willen

hun eigen smaak en beleving terugzien in hun huis. En in Vathorst kan dat

omdat er diverse woonsferen zijn. Uit onderzoek blijkt dan ook dat dat

bijzonder gewaardeerd wordt. Iedereen die geïnteresseerd is in Vathorst

zou eens een kijkje bij het Informatiecentrum moeten nemen. Daar kunnen

ze je alle informatie geven over de verschillende soorten woningen en

buurtjes in Vathorst.

Vathorst heeft geprobeerd de oorspronkelijke natuur, waar mogelijk, te

behouden. Ervaart u de wijk inderdaad als ‘groen’?

Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ikzelf voel me erg

bevoorrecht als ik vanuit mijn raam al die oude bomen, knotwilgen en

houtwallen zie. Het is heel goed dat dergelijke waardevolle bomen niet

hebben hoeven wijken voor bouwwerkzaamheden, om vervolgens te

worden vervangen door nieuwe beplanting. En zoals ik al zei: omdat men

het bestaande groen slim heeft ingespast, vergeet ik vaak dat Vathorst een

nieuwbouwwijk is.

8

Het fietspadennetwerk nodigt bovendien

uit om vaker de fiets te pakken.

Doet u dat ook?

Zeker. Waar de indeling van Vathorst ervoor zorgt dat je met de auto via de

boulevards moet rijden, zijn er voor de fietsers rechtstreekse routes. Met de

fiets is het misschien zelfs wel sneller dan met de auto. Zelf waardeer ik de

fietspaden vooral omdat je er ook goed over kunt skeeleren, en dat doe ik

regelmatig.

Wat is uw favoriete plek in Vathorst?

Dat zijn er vele. Zo vind ik ICOON een zeer geslaagd concept. Er komen

belangrijke functies voor de wijk in samen: onderwijs, ontspanning, cultuur,

etc. De natuurboerderij vind ik ook schitterend: een voorbeeld van hoe

een natuurplek een nieuwe bestemming kan krijgen. De manier waarop

daar midden in het groene hart van Vathorst, mensen van jong tot oud

kennismaken met dieren en de natuur, voegt echt iets toe. Daar kun je ook

zien dat Vathorst inderdaad geslaagd is in het bewaren van waardevolle

plekken.

9

VAN PURE WELVAART NAAR PUUR GELUK‘Gelukkigste Wijk’ wil verbinden en inspireren

In de korte geschiedenis van Vathorst zijn al veel bijzondere initiatieven opgeborreld. Een nieuwe loot aan deze stam is de ‘Gelukkigste Wijk’, een fris en energiek initiatief dat Vathorsters op een onconventionele manier wil verbinden. Gesprek met mede-initiatiefnemer Joris Steentjes.

10

Joris Steentjes initiatiefnemer van de ‘ Gelukkigste wijk’.

Wat is geluk? Sinds onze materiële behoeften voor het merendeel vervuld zijn, is er in de westerse

wereld een almaar toenemende honger naar kennis over wat ons nou écht gelukkig maakt. In

Vathorst heeft die zoektocht een heel bijzondere wending genomen, die, hoe dan ook, voor een

belangrijk deel ‘vastzit’ aan globetrotter, voormalig consultant en thans projectleider Joris Steentjes

(47). Al is hij de eerste om krachtig het tegendeel te beweren (‘het gaat niet om mij’): de embryonale

dynamiek die het initiatief de ‘Gelukkigste Wijk’ op gang heeft gebracht, is onmiskenbaar terug te

voeren op zijn persoon. Uit betrokkenheid met de wijk en zijn eigen ongeloof dat hij in Vathorst

ging wonen (‘ik had van tevoren nooit gedacht dat ik hier terecht zou komen, laat staan dat ik er

gelukkig zou worden’), begon Steentjes columns te schrijven in ‘Vathorst Nu’ over zijn belevenissen

en ergernissen in de wijk. Het bleef niet lang onopgemerkt.

Steentjes is een begenadigd verteller. Tijdens ons gesprek zal hij verschillende keren de telefoon

opnemen, begripvol naar de andere kant luisteren, korte antwoorden en suggesties geven, om,

na afronding van het gesprek, meteen weer door te gaan op exact het punt waar hij zijn relaas

heeft onderbroken. ‘Ik weet nog dat ik op vakantie ging en enkele columns ‘vooruit’ schreef om te

publiceren als ik weg zou zijn. In zo’n situatie ben je aangewezen op tijdloze onderwerpen en dus

schreef ik onder meer een column over tuinkabouters en één over Bruto Lokaal Geluk. Nou, dat heb

ik geweten! Vooral die laatste column maakte veel los. Bij thuiskomst zaten er zo’n tweehonderd

reacties in mijn mailbox. Vijftig procent zwaar positief, vijfentwintig procent negatief en nog eens

vijfentwintig procent zwevende kiezers, zeg maar.’ Het was het eerste signaal van de onderhuidse

betrokkenheid, die kennelijk in Vathorst aanwezig was. En Steentjes werd geraakt door de kracht van

een ogenschijnlijk lullig onderwerp als tuinkabouters. Kleine onderwerpen, grote emoties.

Bruto Lokaal Geluk

De intense emotie van de reacties leidde Joris naar één van de kernzinnen van het project de

‘Gelukkigste Wijk’, en die zin luidt: ‘Van BNP naar BLG. Ofwel: van Bruto Nationaal Product naar Bruto

Lokaal Geluk.’ Het is een lekker bekkende slogan die gemakkelijk een eigen leven kan gaan leiden

en, stiekempjes, een monopolie suggereert op de route naar geluk, realiseert Steentjes zich. ‘Laat ik

even duidelijk stellen dat ik geen beroepspositivo ben,’ zegt hij. ‘‘Ook ik heb mijn slechte momenten

en donkere kanten. En daar loop ik niet voor weg. Maar de energie en betrokkenheid – ja, misschien

moet ik zelfs van ‘hunkering’ spreken - die uit die stroom van e-mails sprak, wilde ik op de één of

andere manier een vervolg geven. Het liefst zo spontaan en ongedwongen mogelijk. Logisch. Want

geluk verhoudt zich slecht tot vergaderingen, organogrammen en targets. Het laatste wat ik wil is

iedereen meeslepen in iets wat ik zo nodig bedacht of georganiseerd heb. Daar gaat het niet om!’ En

het blijft niet bij deze openhartige ontkenning. Om zijn strijd tegen voorgeprogrammeerde ideeën

en organisatieschema’s te illustreren, haalt hij het dieptepunt van de ‘Gelukkigste Wijk’ aan. ‘Weet je

wat het dieptepunt was?’ Hij last een dramatische pauze in. ‘Het moment waarop we hebben moeten

besluiten een stichting te worden. Dat moment wekte bij mij een dubbel gevoel.’

‘Vooral die column over geluk maakte veel los’

11

De kick van het samen doen

Organisatie of geen organisatie: de onbedorvenheid van het woord ‘geluk’

is magnetisch gebleken. (Citaat uit de column: ‘Ik sta met enige regelmaat

mijn eigen geluk in de weg. Alleen al door niet te doen wat mij maximaal

gelukkig kan maken.’) Mensen uit onderwijs, cultuur en bedrijfsleven en

daarnaast, ook de burgers van Vathorst, blijken sterke behoefte te hebben

aan bijeenkomsten, acties en spontane ingevingen, die geen onmiddellijk

doel nastreven, anders dan elkaar ontmoeten en samen blij worden.

Voorbeeld: samen met de Rabobank is er een heuse geluksconferentie

gehouden (met zogenaamde ‘gelukskoekjes’). Op 2 januari is er een

Nieuwjaarsduik geweest. En 29 mei is de zogenaamde ‘Nationale Dag Van

Het Geluk’, feestelijk gevierd. In het winkelcentrum Vathorst. Die dag is

een skippybal evenement georganiseerd, met de bedoeling een nationaal

record te halen. ‘Het gaat primair om de kick iets samen te doen met

Vathorsters,’ legt Steentjes uit.

Vluchtig, blijvend

De recordpoging heeft mooie plaatjes opgeleverd voor de aanwezigen en

de deelnemers. En, tevens, voor de website www.gelukkigstewijk.nl. Maar

veel belangrijker nog: het is een mooie herinnering voor de bewoners van

Vathorst. Het skippybal-evenement nodigt uit tot een korte bespiegeling

over het vluchtige dan wel blijvende karakter van ‘geluk’. ‘Mij gaat het

uiteindelijk over de verbindende kracht van ons initiatief,’ zegt Steentjes.

‘Ook als die verbinding maar één dag of een paar uur duurt. Geluk kun je

niet vasthouden, het is bijna per definitie gebonden aan momenten. Al

hoop je natuurlijk ook op iets blijvends: dat mensen elkaar op zo’n vrolijke

en spectaculaire dag op een andere manier leren kennen en vrienden of

kennissen worden, die elkaar helpen.’ Het initiatief ‘Gelukkigste Wijk’ is zich,

wellicht door de energieke mensen erachter en

de even heldere als inspirerende naam, al levendig aan het vertakken

in Vathorst. Er zijn platforms ontstaan voor speciale doelgroepen als

ZZP-ers, singles, jongeren, verkeer en veiligheid en groen in de wijk. Kleine

denktankjes, die periodiek bij elkaar komen of (digitaal) ideeën uitwisselen

om de wijk te verbeteren. ‘Het enige wat nog een beetje lastig is,’ zegt

Joris, ‘is de relatie tot gevestigde instanties. Die denken onwillekeurig: wat

doen die gasten? En: is dat geen concurrentie?’ Steentjes hoopt dat de

‘Gelukkigste Wijk’ zijn plek in Vathorst gaat vinden, of eigenlijk juist ook

weer niet. ‘Het is een uitdaging om buiten de gebaande kaders te blijven

denken. Te blijven verleiden en verrassen. Daarom blijven we, voor zolang

als het kan, onze eigen gang gaan. Eigenwijs als we zijn.’

‘Uiteindelijk gaat het om de

verbindende kracht’

12

‘De energie die uit die stroom e-mails

sprak, wilde ik een vervolg geven’

13

VATHORST:VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID

Samenwerken aan toekomstgerichte wijk

14

<k Bij duurzaamheid denken mensen vaak aan nieuwe methodieken,

materialen en oplossingen die, het liefst snel, bijdragen aan minder uitstoot

en een beter milieu. Op individueel niveau is dat een prima gedachte

en kun je, bijvoorbeeld met de keuze voor een elektrische auto of het

installeren van zonnepanelen, meteen invloed uitoefenen op je eigen leven

en de belasting voor de planeet. Voor een wijk (of stadsdeel) als Vathorst

ligt de zaak iets complexer. Daar is het cruciaal dat duurzaamheid niet

zomaar een maatregel of een reeks van maatregelen is, maar een manier

van denken! Niet alleen bij Ontwikkelingsbedrijf Vathorst, maar ook bij de

partners waarmee we Vathorst bouwen.

Meteen op de agenda

Als we terugkijken naar het prille begin van Vathorst, eind jaren negentig

– en we kijken dan, bijvoorbeeld, naar het stedenbouwkundig plan –

dan mogen we best een beetje trots zijn. Lang voordat duurzaamheid

prominent op de politieke agenda stond, heerste bij de aandeelhouders

van Ontwikkelingsbedrijf Vathorst al het besef dat een nieuwe wijk niet

‘tegen’ maar, in zekere zin, ‘met de natuur mee’ moest functioneren. Zo

werd vanaf het begin ingezet op zoveel mogelijk behoud van bestaande

landschapselementen (houtwallen, boerderijen, bomen, etc.). En stond

van meet af aan vast dat Vathorst een fietsvriendelijke wijk zou worden,

waarin autoverkeer ontmoedigd werd. Minder zichtbaar, maar minstens

zo belangrijk, zijn de investeringen in infiltratieriolering, aquaflow,

waterberging, natuurlijke oevers, helofytenfilters en sluizen, die er, stuk voor

stuk, voor zorgen dat de waterhuishouding in Vathorst beter, natuurlijker

en met minder belasting voor het milieu verloopt.

Blijven zoeken naar verbetering

Door deze eensgezinde aanpak van de bij Vathorst betrokken partijen

en de ambitie om een duurzame wijk te creëren die op nationale en

internationale schaal als voorbeeld kan dienen, is er steeds opnieuw

draagvlak om ook de allernieuwste technieken ten goede te laten komen

aan Vathorst. Nieuwe doelstellingen over reductie van C02-uitstoot,

verantwoord waterbeheer en energiezuinigheid zijn aan de orde van

de dag.

15

Omdat alle toekomstvoorspellingen erop wijzen

dat er de komende decennia meer regenwater

zal vallen, en in steeds heftiger concentraties,

heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst in een

vroeg stadium nagedacht over efficiënt en

verantwoord waterbeheer. In dat verband is een

zogenaamd ‘waterstructuurplan’ opgesteld.

Natuurlijk verloop

Eén van de technieken die daarin wordt

beschreven, en in Velden 1 en 2 reeds is

toegepast, is de zogenaamde ‘infiltratieriolering’.

Met dit type riool (in de vorm van bijvoorbeeld

draintanks of zakputten) wordt opname door

het grondwater heel bewust vertraagd, zodat

sloten en andere watergangen meer tijd

krijgen om het water te verwerken. En niet

alleen de waterhuishouding kent een gezonder

en natuurlijker verloop, maar tegelijkertijd

vermindert het risco op wateroverlast aanzienlijk.

Twee vliegen in één klap, dus.

VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER

Infiltratieriolering zorgt voor gezonde waterafvoer

16

VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER

17

MINDER CO2-UITSTOOTWko gaat tot 150 meter diep

Als onderdeel van de groene ambities in Vathorst, heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst van begin

af aan gestreefd naar energieprestaties die beter zijn dan het landelijk gemiddelde. Eén van de

instrumenten om die prestaties te helpen realiseren is de methodiek van de warmte-koude opslag in

de woning, in het spraakgebruik afgekort tot ‘wko’. Op 5 augustus jl. is dan ook in De Bron begonnen

met de realisatie van woningen met warmte-koude opslag: het boren van 22 gaten tot 150 (!!) meter

diepte vormde het begin van een wko-installatie.

18

artist impression project ‘Hagenbeek’

Wko maakt gebruik van de zogenaamde

‘relatieve warmte en koude’ in de grond en werkt

via onder meer een warmtepomp en leidingen

die direct onder de vloer zijn aangelegd. Behalve

dat wko dus ‘honderd procent’ natuurlijke

energie oplevert, is het belangrijkste milieu-

argument het in te zetten om de uitstoot van

CO2 te verminderen.

De CO2 uitstoot, is substantieel minder dan bij

andere typen verwarming. Inmiddels is zeker

dat 46 woningen in het project Hagenbeek

(De Bron) aangesloten zullen worden op

wko. Ontwikkelingsbedrijf Vathorst blijft, in

veranderende marktomstandigheden en met

snelle ontwikkeling van nieuwe technieken,

steeds op zoek naar het optimaliseren van

milieuprestaties.

1. warmtepomp

2. bodemwarmtewisselaar

3. vloer- / wandverwarming

4. voorraadvat

5. douchewarmteterugwinunit (zie hiernaast)

6. ventilatiesysteem

7. HR- wasemkap

19

20

Vathorst is een wijk die zodanig ontworpen is dat de fietser - in principe -

altijd als ‘winnaar’ uit de bus komt. Dat wil zeggen: er is fors geïnvesteerd

in het scheiden van fiets- en autowegen, zodat fietsers zo weinig mogelijk

last hebben van kruispunten en andere onderbrekingen. Behalve dat deze

vrijliggende fietspaden de fietservaring extra prettig maken en door de

Vathorsters zeer gewaardeerd worden (zo blijkt uit diverse enquetes),

zorgt het er ook voor dat men sneller de fiets pakt. Door de aanleg van

snelle fietsverbindingen (de zogenaamde ‘fietsstraten’) boek je als fietser

namelijk tijdwinst ten opzichte van de automobilist: of je nu boodschappen

doet, even naar de bibliotheek wilt of een bezoek brengt aan een school of

dokter.

Meer fietsen, meer veiligheid, minder C02

Behalve dat de fietspaden de levenskwaliteit in Vathorst verhogen, is er

natuurlijk ook nog een - prettig - milieueffect. Omdat Vathorsters vaker

de fiets pakken en de auto vaker laten staan, is er minder CO2-uitstoot.

Met de subtiele ontmoediging van al teveel autoverkeer scoort Vathorst

bovendien goed op het terrein van verkeersveiligheid. Door sluipverkeer

tegen te gaan, verkeersdrempels aan te leggen en voorrangregels, waar

mogelijk, in het voordeel van de fietser te laten uitvallen, kunnen kinderen

veel veiliger spelen!

NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK Vrijliggende fietspaden zijn een genot

21

22

IN DE TREIN HEB JE MINDER STRESS Station om de hoek, fijner werken, minder Co2

Vathorster Janno Roele (37) werkt als zelfstandig projectleider op diverse locaties in de Randstad. Zo’n half jaar geleden verkocht hij zijn auto en koos bewust voor de trein. ‘Ik ben blij dat ik die stap gemaakt heb.’

23

Station Vathorst is, sinds een paar maanden, een dagelijkse pleisterplaats

voor Janno Roele. Na jarenlang heen en weer rijden richting de

Randstad besloot hij een tijdje geleden een opmerkelijke stap te zetten.

‘Vooropgesteld: ik houd van autorijden,’ zegt Roele. ‘Maar de vertragingen

op de A1 begonnen me toch ernstig tegen te staan. Langzaam groeide het

idee: is de trein eigenlijk geen betere optie?’

Janno werkt als zelfstandig projectleider en begeleidt verandertrajecten

bij grote bedrijven. Op het ogenblik frequenteert hij drie locaties:

Amsterdam, Hoofddorp en Den Haag. ‘De kantoren waar ik werk, liggen

gelukkig op korte afstand van een station. In Amsterdam en Hoofddorp

loop ik er in twee minuten heen. In Den Haag is het circa tien minuten. ‘

Meer ontspannen

Behalve meer voorspelbaarheid in de reistijd, noemt Roele nog twee

voordelen van de trein. ‘Om te beginnen, zit je comfortabeler in een trein

dan in een auto. Als je in de auto stapt, is je werkdag gevoelsmatig al

begonnen, concentreer je je op de weg en houd je de tijd steeds in de

gaten. Terwijl je in de trein meer kunt ontspannen en nog even rustig

iets kan gaan lezen, als je wilt. Bovendien weet je ongeveer wanneer je

aankomt. Dat geeft meer gemoedsrust.’

En als het werk wél al roept, is ook dat in de trein prettig te doen. ‘Het komt

regelmatig voor dat ik iets afmaak in de trein. Ja, gewoon in de tweede klas.

Dat kan makkelijk.’ Roele is, vanzelfsprekend, blij met Station Vathorst en

de vlotte aansluitingen naar de Randstad. ‘Vanaf mijn huis ben ik in twee

minuten op het station. Dat is elke ochtend een vlot begin!’

Goed gevoel

Dat de trein minder milieubelastend is, is voor Roele mooi meegenomen.

‘Ik zeg eerlijk: het milieu is voor mij geen leidraad in deze keuze. Maar het

geeft, inderdaad, wel een goed gevoel als je aan het einde van de dag niet,

alleen voor je uppie, weer zoveel benzine hebt verstookt.’

Tezamen met de keuze voor de trein heeft Roele zijn eigen auto de deur

uit gedaan. ‘Dat deed best wel een beetje pijn. Maar als je, zoals ik, tevreden

met de trein reist, slijt dat snel.’

24

25

PROFICIAT! 10 JAAR WELKOMSTBEZOEKEN...

Overal ‘met open armen ontvangen’

Wie heeft het beste zicht op het werkelijke karakter van Vathorst? Op de mensen, de historie en de huidige ontwikkelingen? Er is veel voor te zeggen dat Henny Rouwhorst diegene is: al tien jaar is zij in diverse rollen betrokken bij de welkomstbezoeken in Vathorst. ‘Hoe modern het er ook uitziet, zelfs Vathorst is gewoon een dorp.’

Haar huis aan de Heideweg ligt, met een beetje

goede wil bekeken, in het centrum van zowel

Hooglanderveen als Vathorst. Toch zal Henny

Rouwhorst, ondanks haar lange staat van dienst,

niet snel akkoord gaan met de pretentie dat

uitgerekend zij een goed beeld zou hebben

van Vathorst. ‘Door al mijn welkomstbezoeken

ken ik natuurlijk aardig wat mensen,’ zegt ze

bescheiden. ‘En natuurlijk doet het me plezier

als ik mensen tegenkom uit de beginperiode,

die hun draai in Vathorst helemaal gevonden

hebben. Maar of ik daarmee ook een kenner

van de wijk ben? Het valt me hoogstens op dat

Vathorst, ondanks het moderne uiterlijk, bij nader

inzien ook gewoon een dorp is: met voorlopers

die dingen regelen en een grotere groep

afwachtende burgers die de kat een beetje uit de

boom kijken.’

27

Henny Rouwhorst verwelkomteen nieuwe bewoner.

Binnenkomen en een praatje maken

Henny Rouwhorst is vanaf het allereerste begin één van de drijvende

krachten geweest achter de zogenaamde ‘Welkomstgroep’, een

gezamenlijk initiatief van de verschillende geloofsgemeenschappen in

Vathorst en omstreken om nieuwe bewoners zich, via een bezoek, zo snel

mogelijk thuis te laten voelen. De eerste bijeenkomst was op 12 februari

2001.Ten einde de allereerste visite in herinnering te brengen haalt Henny

een oud fotoboek tevoorschijn. Het eerste adres in Vathorst dat ooit

bezocht werd? Leersumseberg 42. Datum? 2 juli 2002. Het toenmalige

NCRV-programma ‘Heilig Vuur’ besteedde er die week uitgebreid

aandacht aan. ‘We gingen langs met een roos en een tasje met informatie

over de woonomgeving,’ weet Rouwhorst. ‘In het begin bestond het

standaardpakket uit een paar folders. Inmiddels zijn dat er vijfentwintig

geworden!’

In de media werd destijds, en soms nu ook nog, het beeld geschapen

van een idyllisch dorp, Hooglanderveen, dat overvallen werd door snelle

yuppies in de nieuwbouwwijk Vathorst. Rouwhorst herkent zich echter

totaal niet in die tegenstelling. ‘We zijn bijna altijd met open armen

ontvangen door de Vathorsters,’ zegt ze stellig. ‘Heel vaak werden we

uitgenodigd om binnen te komen en een praatje te maken.’ Op de vraag of

zij, dan wel één van haar collega’s, ooit zijn weggestuurd, antwoordt ze dat

het bij haar weten ‘in totaal vier keer gebeurd is’. Een aantal waar ze, afgezet

tegen de duizenden geslaagde bezoeken, prima mee kan leven.

Vertrouwde mensen, vertrouwde omgeving

‘Natuurlijk,’ geeft Rouwhorst toe als rechtgeaarde ingezetene van

Hooglanderveen, ‘denk ik ook wel eens terug aan de tijd vóór Vathorst, aan

hoe het dorp toen was. Maar ik heb Vathorst altijd welwillend tegemoet

gezien, vanuit de gedachte iedereen wil toch een huis? Rouwhorst ziet

Vathorst, zoveel jaar na de eerste paal, helemaal niet meer als een vreemde

omgeving of als een inbreuk op het dorpsleven. Eerder omgekeerd.

‘Vathorst voelt vertrouwd. Misschien komt het omdat er veel mensen uit de

omgeving zijn gaan wonen: Soest, Bunschoten, Leusden. En ook opvallend

veel mensen uit het hoge Noorden. Kortom: mensen, die gewend zijn aan

kleinere gemeenschappen en het dorpse juist koesteren in plaats van

wegduwen.’

Nieuwe voetbalvelden, nieuwe sportclubs, nieuwe scholen, nieuwe horeca,

de natuurboerderij, De Kamers, het Informatiecentrum, Dims, de plaatselijke

Lions Club: het is maar een beperkte greep uit het nieuwe, sociale weefsel

dat zich in Vathorst ontplooid heeft. Rouwhorst verzucht dat er nu ‘zoveel

meer te doen is’ voor mensen in Hooglanderveen en Vathorst, dat weinigen

nog terug willen naar vroeger. ‘Neem zo’n voorziening als station Vathorst.

Dat is toch niet meer weg te denken?’

Gemeenschapszin

Of mensen nu wel of niet kerkelijk zijn: Rouwhorst bespeurt dat ook de

gemeenschapszin nog steeds aanwezig is. Of het nu om kleine karweitjes

gaat, de zorg voor zieke kinderen of een praatje bij de supermarkt: Vathorst,

vindt zij, is emotioneel goed in balans. Tijdens één van haar bezoeken bij

een gezin in Vathorst mocht ze zelfs onmiddellijk aanschuiven voor een

beschuit met muisjes, vanwege een kersverse geboorte. Rouwhorst denkt

er met zichtbaar plezier aan terug, maar maakt een kleine kanttekening:

‘Het enige dat we ter wille van de bewoners snel hebben aangepast, is dat

we na een paar dagen besloten niet meer te openen met de mededeling

dat we namens de kerken kwamen. Die mededeling verschoven we naar

het einde.’

Is er na al dat positiefs ook nog iets dat ze minder vindt aan Vathorst? Of

iets dat ze voor verbetering vatbaar acht? Ze denkt lang na. ‘Kijk. Ik houd

van laagdrempelige ontmoetingsplekken, zoals dorpshuis ‘De Dissel’: een

gebouw waar je altijd binnen kunt lopen en iedereen je ongedwongen

groet en opneemt. Zo’n plek mis ik nog een beetje in Vathorst. ‘De Kamers’

zou zo’n plek kunnen zijn. Maar het wordt, helaas, nog ervaren als een

gesloten gebouw. Dat vind ik jammer.’

Maar tussen Vathorsters en Hooglanderveners zit het intussen, volgens

haar, structureel goed. ‘We kunnen allang niet meer zonder elkaar. En

waarom zouden we het willen?’

28

29

BETERE WERELD BEGINT IN VATHORSTIdeële jeansstore ‘Greanz’ werkt vanuit winkelcentrum aan verantwoorde groei Het bleek al vaker: Vathorst is een jonge en vitale locatie, waar ondernemers de winkelconcepten van de toekomst met graagte uitproberen. Eco en Fairtrade jeansstore ‘Greanz’ is daar een perfect voorbeeld van. ‘Wij leren dagelijks van onze klanten in Vathorst,’ zegt eigenaar en conceptontwikkelaar Martin Visser. ‘En vertalen dat naar onze andere winkels.’

De jeugd kan

zich goed vermaken in het

winkelcentrum

30

Praten met een ondernemer over zijn eigen bedrijf

is dankbaar werk. Meestal hoef je weinig vragen te

stellen en praat de ondernemer in kwestie, vaak op de

automatische piloot, almaar door over waar hij of zij vol

van is: het eigen bedrijf. Bij oprichter Martin Visser van

Eco & Fairtrade jeansstore ‘Greanz’ is dat niet anders, zij

het dat hij een rustige en onderkoelde verteltrant heeft.

En met afgemeten handgebaren de kansen en hobbels

schetst van een nieuw winkelconcept als ‘Greanz’.

‘Om te beginnen,’ zegt Visser, ‘is het wel leuk plannen

te hebben en een nieuw product in de markt te zetten,

maar in de fairtrade business ben je onderdeel van

een keten en daarbij: bovengemiddeld afhankelijk

van toeleveranciers. Vandaar dat deze business niet

alleen een nauwe band vraagt met de klanten die jouw

product kopen, maar ook met de degenen die jouw

product maken en aanleveren. Je bent, in zekere zin,

meer dan de traditionele detaillist een teamplayer.’

Bruisende ontmoetingsplek

Niet alleen werkt Visser graag en intensief samen met

zijn toeleveranciers, ook in het winkelcentrum Vathorst

zou hij het liefste optrekken met de andere winkeliers.

‘Ik ben tevreden over de start van dit centrum, en ook

over het ontwerp,’ zegt hij. ‘De jeugd kan zich hier goed

vermaken. Het plein en de groenstroken fungeren als

een prima verblijfsplek.’ Maar de kritische perfectionist

in Visser ziet ook verbeterpunten. ‘Uitgaand van het

groeiende fenomeen “funshoppen”, zou ik graag wat

meer leven zien. Terrasjes, bijvoorbeeld. Dan krijg je

toch een wat andere sfeer. Meer ontspannen nog.‘ Ook

de frequentie van leuke en boeiende evenementen

mag wat hem betreft wel omhoog. ‘Het zou geweldig

zijn als je ’s winters een kleine schaatsbaan kunt maken,

met een klassiek en stemmig koek en zopi-tentje.’

Niettemin is Visser content over de aanloop, en over het

enthousiasme voor zijn milieuvriendelijke producten.

‘In de eerste plaats willen we gewoon een hele goede

jeansstore zijn. Waar je goede kleding koopt voor een

goede prijs. Maar natuurlijk vertellen we, als iemand

binnen is en een aankoop overweegt, iets over de

achtergronden van waar we mee bezig zijn. En welke

voordelen dat heeft: niet alleen voor de klant, maar ook

voor de wereld om hem of haar heen. Een klassieke

win-win.’

Verantwoorde groei

Juist omdat ‘Greanz’ het eindstation van een mens- en

milieuvriendelijke productieketen is, die de wereld en

de houdbaarheid alsmede de kwaliteit van het product

tegen goede komen (lees meer informatie op

www.greanz.nl), wil Visser geen oververhitte

beslissingen nemen of drieste groeistrategieën

hanteren. Dat er in ruim een jaar al drie zaken bij zijn

gekomen – in Amersfoort, Ede en Soest – zegt iets over

de kracht van het concept. En over de ijver waarmee

Visser naar goede locaties zoekt, waar hij succes denkt

te kunnen boeken. Maar nog steeds is groei geen

doel. ‘Simpel gezegd verdien ik liever honderd keer

één euro dan dat ik in één keer honderd euro verdien.

Naast de commerciële doelen heb ik maatschappelijke

doelen, en die houden in dat mensen langzaam weer

gevoel gaan krijgen bij wat ze kopen. En dan bedoel ik

in ons geval: weer gaan beséffen wat ze aan hebben.

Wat het dragen van een natuurproduct betekent ten

opzichte van een chemisch of synthetisch product:

meer comfort, een prettiger pasvorm en langer kunnen

genieten.’ Om dat bewustzijn te stimuleren is ‘Greanz’,

sinds kort, ook actief op de sociale media. Opdat

mensen hun positieve ervaringen snel en makkelijk

door kunnen vertellen en ‘Greanz’ zelf geïnteresseerden

en fans snel kan bereiken voor speciale acties, waarvan

er binnenkort één losbarst.

Helemaal thuis

Als groene ondernemer is Visser ook bijzonder te

spreken over Vathorst, waar hij zelf met zijn gezin

woont. ‘Toen ik hier voor het eerst kwam vielen me

eigenlijk drie dingen op: de ruimte, de variëteit en het

groen. Die elementen vind ik nog steeds aantrekkelijk

aan Vathorst. Als het even kan klim ik op de fiets.

Door het slimme en dichte netwerk van fietspaden kom

je overal makkelijk en voel je je heel vrij. En dan heb ik

het nog niet eens over de vele sportclubs, scholen en

de overige voorzieningen, die voor een nieuwbouwwijk,

in termen van kwaliteit en staat van afronding, echt

uniek zijn!’ Visser hoopt de komende jaren gestaag

door te werken aan de groei van zijn bedrijf. Visser:

‘Met Vathorst als thuisbasis zie ik dat met vertrouwen

tegemoet.’

31

METEEN THUIS IN ‘DE BRON’‘De energie van een buurt met jonge gezinnen, dat spreekt ons aan’

Lente 2011 wordt hét moment voor Marco en Simone van de Pijpekamp.Dan betrekken ze, samen met hun twee kinderen, de nieuwe woning in de De Bron waar ze verwachten hun ‘kroost te zien opgroeien’. Doorslaggevend voor hun keuze? Marco: ‘De Bron is één en al belofte voor de toekomst.’

32

METEEN THUIS IN ‘DE BRON’‘De energie van een buurt met jonge gezinnen, dat spreekt ons aan’

33

Een logische stap: zo valt de beslissing van Marco en Simone om naar De

Bron te verhuizen het beste te omschrijven. Zelf zijn ze er namelijk extreem

nuchter over. ‘Simone en ik zijn allebei met veel plezier in Amersfoort

opgegroeid,’ zegt Marco. ‘Het voelt voor ons dan ook heel natuurlijk om

met ons jonge gezin in Amersfoort te blijven, al is Vathorst wél een heel

nieuw hoofdstuk.’ Simone legt een duidelijke relatie tussen het gezin

(hun zoon, Kjeld, is nu vijf en dochter Tess twee) en de meer uitgebreide

woonwensen die dat recentelijk met zich mee heeft gebracht. ‘Voor mij is

het belangrijk dat we in ons nieuwe huis een lekkere tuin hebben. Dat vind

ik essentieel voor onze kinderen: dat ze straks naar buiten kunnen lopen

wanneer ze daar zin in hebben.’

Sociale dimensie

Marco en Simone zijn gecharmeerd van de centrumfunctie van De Bron en

van de sociale dimensie die daarmee gepaard gaat. Marco: ‘Wat is er leuker

dan dat je kinderen straks naar hartelust met andere kinderen kunnen

spelen? En legio mogelijkheden krijgen om zich via school of clubs in de

directe omgeving te ontplooien? Sport, spel, cultuur: het zijn zaken die in

De Bron gelukkig veel aandacht zullen gaan krijgen. Dat spreekt ons aan.’

Hoewel misschien niet expliciet verwoord, vinden Marco en Simone dat

er een relatie is tussen de sprankeling van de omgeving en je eigen geluk.

Simone: ‘Als eigenaar van een bloemenzaak houd ik van contact met

mensen. En weet ik hoe belangrijk voor de sfeer zomaar een praatje is.

Die ontspannen benadering verwacht ik dat ook in De Bron zal groeien.

In ieder geval zullen wij er van harte aan bijdragen. Van puur individualisme

word je, volgens mij, niet gelukkiger.’ Marco: ‘Als je bovenop die

gemoedelijke sfeer dan ook nog ruim kunt kiezen uit scholen en sportclubs

en de vele andere voorzieningen die er nu in Vathorst zijn, dan is het een

simpele optelsom om voor De Bron te kiezen.’

Marco is al actief op het digitaal forum, waar toekomstige buren

interessante ideeën en aanbiedingen uitwisselen. ‘Nog voor we in De Bron

wonen, probeert men elkaar op afstand al te helpen en tips te geven,’ licht

Marco toe. ‘Dat wordt, als het aan ons ligt, symbolisch voor hoe we in De

Bron met elkaar om zullen gaan. Ik geloof dat de hoogtijdagen van het-

ieder-voor-zich wel een beetje achter ons liggen.’

Mooie vooruitzichten

Op het moment van het interview wonen Marco en Simone, die uit

Nieuwland naar Vathorst komen, in De Laak, op een soort ‘tussenadres’.

Het grote voordeel is dat ze Vathorst vanuit dit tijdelijke onderkomen

razendsnel aan het ontdekken zijn. En als we ze mogen geloven zijn

ze keer op keer verrast door de kwaliteit van de voorzieningen, de

doordachtheid van de indeling en de vriendelijke toon van de Vathorsters,

die ze in positieve zin heeft verrast. ‘Laten we eerlijk zijn,’ zegt Marco. ‘Het

moderne leven heeft de neiging nogal koel en zakelijk te zijn. Iedereen

is druk druk druk met de eigen besognes. Maar als ik boodschappen doe

in het winkelcentrum merk ik dat mensen je spontaan groeten en een

gesprek met je aanknopen. Alles is tenslotte nog nieuw hier: dus heel vaak

stelt men ook een vraag of je dit of dat kunt vinden. Zoveel openheid en

toegankelijkheid had ik eigenlijk niet verwacht.’

Ook de overige voorzieningen kunnen op enthousiasme van het pas

gearriveerde stel rekenen. ‘Als je alleen al kijkt naar de nieuwe bibliotheek

in ICOON,’ oppert Marco, ‘dan zie je toch wel een verschil met bibiotheken

elders in Amersfoort. Alles is super overzichtelijk en helder ingedeeld. Maar

dat niet alleen. Er zijn ook leuke activiteiten voor jonge en iets oudere

kinderen. Als je er doorheen loopt, heb je het idee dat de 21-ste eeuw

ineens heel tastbaar is.’ Ook het feit dat ze in De Bron straks uit twee

dichtbij gelegen basisscholen kiezen, vinden ze heel prettig. Marco: ‘Onze

oudste, bijvoorbeeld, gedijt toch het beste bij een duidelijke structuur. Dus

kiezen we voor de school met klassikaal onderwijs.’

Tot slot: waar verheugen ze zich nou het meeste op, als ze binnenkort

daadwerkelijk in De Bron wonen? ‘Voor mij is de ruimte het belangrijkst,’

lacht Simone. ‘Ik snak naar de tuin en naar de kinderen die straks hun gang

kunnen gaan op hun eigen kamer! Dat lijkt me heerlijk!’ Marco dubt over

zijn antwoord. ‘Waar ik nu al van geniet, maar straks in De Bron misschien

des te meer: dat ik elke dag met mijn fiets naar mijn werk kan blijven rijden.

Het bedrijf waarvoor ik werk ligt aan de A1, dus dat betekent dat ik flexibel

ben en altijd snel thuis kan zijn als dat nodig is. Dat is een luxe, waar ik nog

lang van hoop te genieten. En die ik iedereen kan aanraden.’

34

‘Voor mij is de ruimtehet belangrijkst’

35

36

HET WORDT ALLEEN MAAR BETER

Abel Reitsema verheugt zich op de toekomst in De Bron

De Bron wordt het sluitstuk van Vathorst: het sociale hart in het midden van de wijk, waar evenementen en manifestaties aan het water zullen gaan plaatsvinden. Abel Reitsema (24) is één van de eerste bewoners. Vathorst Perspectief neemt poolshoogte.

37

Abel Reitsema, beroepsmilitair, is sinds een paar maanden officieel

ingezetene van De Bron. Hij woont in De Groenlandzee in een gezellig

hofje waar hij zich, zegt hijzelf, ‘al lekker thuisvoelt’. Helemaal vreemd is

dat snelle thuisgevoel niet, want voor Abel is Vathorst bepaald niet nieuw,

sterker nog: zijn ouders behoren tot de eerste generatie Vathorstbewoners,

die vlak na de eeuwwisseling de stap naar De Velden hebben gemaakt.

Reitsema: ‘Ik heb de wijk fase na fase gebouw zien worden. Wat dat betreft

is De Bron een voortzetting van wat ik gewend ben: een wijk die nog volop

in ontwikkeling is.’

Lekkere woonplek

Als beroepmilitair is Reitsema goed in conditie, maar dat wil niet zeggen

dat hij, buiten zijn reguliere werk om, niet met sport bezig is. ‘Ik doe

regelmatig het zogenaamde Rondje Vathorst, ofwel: de ringweg,’ zegt

Reitsema. Dat is een prachtige afstand om je tanden op stuk te bijten.

Mijn beste tijd? Ach, zo rond de vijfendertig minuten. Dat moet nog een

stuk scherper kunnen.’

Hoewel De Bron zich nog in de beginfase bevindt, ervaren Abel en Lisa

hun huis en de omgeving al als heel compleet. ‘Vooral het feit dat we op

loopafstand van het nieuwe winkelcentrum zitten, speelt daar een grote

rol in. Je loopt er zo heen als je wat nodig hebt. Die mogelijkheid maakt

dat je niet naar De Bron kijkt als een wijk in opbouw, maar als een lekkere

woonplek. Nu al.’

38

De Bron als lekkere woonplek

Een andere omstandigheid die de ervaring van compleetheid heeft

gestimuleerd, is de aansluiting op het wegennet. ‘Vanuit mijn huis zit

je binnen een paar minuten op de A1 of, in mijn geval, op de A28. En

aangezien ik elke ochtend richting Zwolle moet, heb ik ook nog weinig last

van files. Die mobiliteit, ook richting steden als Utrecht en Amsterdam, vind

ik écht top!’

Als paddenstoelen uit de grond

Omdat hij al langere tijd in Vathorst woont, in zekere zin zelfs een veteraan

is, kijkt Abel uit naar de ontwikeling van De Bron. ‘Je kunt het als een nadeel

zien dat de Bron nog niet af is. Maar ik zie het anders. In De Bron gaat de

komende tijd veel gebeuren, veel veranderen. De wijk zal steeds meer

worden aangekleed. Dat maakt me nieuwsgierig. En het zorgt ervoor dat

je waarschijnlijk elke week of, tenminste, elke maand nieuwe dingen gaat

tegenkomen. Dat is toch alleen maar mooi? Ik zit straks op de eerste rij als

de huizen als paddenstoelen uit de grond komen. Als ik zou moeten kiezen

tussen een wijk die af is of een nog te ontwikkelen wijk, zou ik opnieuw

voor het laatste kiezen.’

Het grote en levendige waterbassin, dat het centrum van De Bron en

Vathorst gaat worden, kan wat Lisa betreft niet snel genoeg gerealiseerd

worden. ‘Je hebt nu nog de nodige verbeeldingskracht nodig, maar straks

gaat het gebeuren: dan wordt De Bron een ontmoetingsplek voor veel

Vathorsters. Wat mij betreft: hoe eerder, hoe beter.’

39

Abel Reitsema en vriendin Lisa aan de eettafel.

VooR mEER INfoRmAtIE zIE: WWW.VAtHoRSt.NL

Bezoek onsVEEnSLagEn 2 | 3825 rV amErSfOOrT | 030 451 10 12 | i-cEnTrum@VaTHOrST.cOm

gEOPEnD: WOEnSDag T/m VriJDag 10.00 - 17.00 uur | ZaTErDag 11.00 - 16.00 uur | ZOnDag 12.00 - 16.00 uur

maanDag En DinSDag uiTSLuiTEnD OP afSPraaK | fEESTDagEn gESLOTEn

Vathorst een speelse wijk