Vandaag: voorzitter Marcel Kreuger van de Vrienden van ... 19 oktober 2017...IN DE SPIEGEL Vandaag:...
1
IN DE SPIEGEL Vandaag: voorzitter Marcel Kreuger van de Vrienden van Blijdorp. Over dieren, of ze nu in het wild leven of in de dierentuin en wat zijn vrouw van al die dierenliefde vindt. ‘Je kunt echt iets betekenen’ Brenda Stoter Wat ziet u als u in de spiegel kijkt? ,,Een tevreden mens, misschien zelfs wel een zondagskind. Mijn ouders le- ven nog, ik heb leuk werk, ben geluk- kig getrouwd en heb een prachtige dochter.’’ Wat voor soort vader bent u? ,,Een trotse vader. Shayveca, kortweg Shay, werkt als presentatrice bij Funx en Radio2. Zij is eigenlijk een veel be- kendere Rotterdammer dan ik. Maar ik ben ook een moeilijke vader. Altijd aan het zeuren over huiswerk. Altijd op zoek naar argumenten. Ik denk dat ze als puber vooral moe van me werd. We waren altijd aan het onderhande- len. Dan wilde ze om twee uur ‘s nachts thuiskomen en vroeg ik: waarom niet om twaalf uur? Alles is bespreekbaar, zolang je maar weet waarom je het wilt. Ik geloof graag dat ze hier uiteindelijk baat bij heeft gehad. Shay is nu een sterke vrouw die goed weet wat ze wil.’’ Hoe is uw passie voor dierentuinen ontstaan? ,,Ik heb iets met dieren, niet per se met dierentuinen. Toen ik jong was, ging ik vaak met mijn moeder naar de kinderboerderij. In Burgers' Zoo in Arnhem heb ik zowat leren lopen. In die tijd mochten de dieren nog ge- voerd worden, dus we namen altijd een tas met sla en brood mee. Op een dag stonden we bij de lama’s. Ik had net geleerd dat lama’s spugen, en ver- telde mijn moeder dat ze niet zo dichtbij moest gaan staan. Maar zij had zoiets van: ach wijsneus, hou toch op. En toen, flop, middenin d’r gezicht! Ik zie haar het nog met een blaadje sla wegvegen. Leuke herinne- ringen.’’ Waarom besloot u actief te worden voor de Vrienden van Blijdorp? ,,Toen ik Rotterdam kwam wonen ging ik vaak naar Blijdorp. Daar zag ik overal bordjes van de Vriendenver- eniging die geld inzamelde om de tuin nog mooier te maken. Het leek mij een goed idee om daarvan lid te worden. Op een gegeven moment ging ik met de Vriendenvereniging op dierentuinreis. Voor de zekerheid had ik wat boeken meegenomen, maar het werd heel gezellig. Het grappigste was toen de leden zich gingen omkleden in het hotel; zeker 80 procent had een shirt van hun fa- voriete dier aangetrokken. Niet echt mijn ding, maar leuk om te zien. Door Marc Damen, de oud-directeur van Blijdorp, werd ik uiteindelijk vrijwilliger bij het blad Vrienden- nieuws, dat hij toentertijd in zijn eentje schreef. Toen hij wegging, kwam er een bestuursvacature vrij. Zo rolde ik erin.’’ Wat vindt uw vrouw van deze hobby? Gaat ze ook altijd mee? ,,Ze komt graag in Blijdorp en wil tij- dens een stedentrip best een keertje naar de dierentuin, maar daar blijft het bij. Zelf ga ik ook niet naar alle parken. In een dierentuin met alleen maar hekken en hokken, en twee vierkante meter voor een grote beer, zie je mij niet. Sea Life in Amerika was heel erg. Na een kwartier was ik al weg.’’ Sommige mensen hebben principi- eel iets tegen dierentuinen. Ze vin- den het onnatuurlijk. ,,Het is niet per definitie de ideale op- lossing, maar realiseer je wel dat deze dieren in de dierentuin geboren zijn; niets komt meer uit het wild. Het idee van een groot bos kennen ze niet. Daarnaast ligt het er maar net aan wat voor verblijf je hebt. In Blij- dorp heb je spannende verblijven waar dieren zelf hun voer kunnen zoeken en kunnen klimmen, graven en zich terugtrekken. De Amoerpan- ter zie je soms urenlang niet; dan heeft hij zich teruggetrokken tussen de bomen en rotsen.’’ U noemt dierentuinen ook ‘ambas- sadeurs van het wild’. ,,Klopt, veel dieren in Blijdorp zijn in het wild bijna uitgestorven. De amoerpanter is daar een goed voor- beeld van. Ik geloof dat er minder dan vijftig over zijn in de natuur. Dat komt door de jacht en omdat er min- der leefgebied is. Dierentuinen zijn daarom ook geschikt om diersoorten te behouden om ze op een later mo- ment weer in het wild uit te zetten. Blijdorp deed dat een tijdje terug ook met de Przewalskipaarden. Die lopen nu vrij rond in Mongolië.’’ Wat geeft u het meest voldoening als voorzitter van de Vrienden van Blijdorp? ,,Dat je echt iets kunt betekenen voor de dierentuin. We zijn met een stuk of vijftig vrijwilligers die zich met hart en ziel voor de tuin inzetten, plus vijfduizend leden. Er staan in- middels wel vijftig bordjes in Blij- dorp van verblijven die door de Vrienden zijn gefinancieerd. We ha- len wonderbaarlijk veel geld op. Al- leen van particulieren, niet van be- drijven overigens. Zo hebben we een miljoen bijgedragen aan Amazonica en 1,2 miljoen aan het verblijf van de ijsberen. En bij elk geschenk steunen we ook een natuurbeschermingspro- ject op locatie.’’ Hoe vaak bent u in Blijdorp? ,,Te weinig. Mijn werk bij als wijk- procesmanager bij de gemeente Schiedam is geen negen-tot-vijf-job; ook in de avonden en weekenden ben ik vaak aan het werk. Op zondag vind ik Blijdorp te druk. Daarom ga ik meestal op zaterdagochtend, en dan probeer ik voor de drukte weer weg te zijn.’’ U werkt in Schiedam en komt oor- spronkelijk uit Arnhem, maar woont in Rotterdam. Waar voelt u zich het meest thuis? ,,In Rotterdam, want ik ben een stadsmens. Ik wil graag de bioscoop om de hoek hebben, de avondwinkel onder me hebben en de tram en de brandweerwagen voorbij horen ko- men. Voor mijn werk kom ik vaak in Vinex-wijken. Gezien de ruimte snap ik heel goed dat mensen er wil- len wonen, maar mijn kopje thee is het niet. Het platteland? Als kind fietste ik iedere dag twaalf kilometer naar school. De weilanden en koeien heb ik nu wel gezien. Geef mij maar de drukke stad.’’ Wat doet u graag in uw vrije tijd? ,,Reizen. Een van mijn grootste pas- sies is Zuid-Afrika; dat is een grote dierentuin. Mijn vrouw en ik zijn er al twaalf keer geweest. Het is een ge- weldig gevoel om in de auto te zitten en opeens een olifant op de weg te zien. Het kan wel spannend worden. We zijn een paar keer opgejaagd. Ook heeft niet elk kamp een hek. Er moet dan altijd een bewapende medewer- ker met je meelopen als je ’s avonds naar de tent wilt.’’ Bent u tevreden met uw spiegel- beeld? ,,Ja, ik heb een goed leven. Bij mij is het glas sowieso altijd halfvol. Opti- misme zit denk ik in mijn genen.’’ Voorzitter Marcel Kreuger van de Vrienden van Blijdorp heeft iets met dieren, niet per se met dierentuinen. Toch is hij er kind aan huis. ,,Ik heb er zowat leren lopen.’’ FOTO JAN DE GROEN PASPOORT Wie: Marcel Kreu- ger (1961, Arnhem). Opleiding: vwo, Po- liticologie aan Uni- versiteit Nijmegen. Loopbaan: sinds 2009 voorzitter van de Vereniging Vrien- den van Blijdorp. Wijkprocesmanager bij de gemeente Schiedam. Privé: Getrouwd met Rugia, vader van Shayveca (36), woont in Rotterdam. STAD & REGIO RD 16 donderdag 19 oktober 2017
Transcript of Vandaag: voorzitter Marcel Kreuger van de Vrienden van ... 19 oktober 2017...IN DE SPIEGEL Vandaag:...
IN DE SPIEGEL
Vandaag: voorzitter Marcel Kreuger van de Vrienden van Blijdorp. Over dieren, of ze
nu in het wild leven of in de dierentuin en wat zijn vrouw van al die dierenliefde vindt.
‘Je kunt echt iets betekenen’Brenda Stoter
Wat ziet u als u in de spiegel kijkt?
,,Een tevreden mens, misschien zelfswel een zondagskind. Mijn ouders le-ven nog, ik heb leuk werk, ben geluk-kig getrouwd en heb een prachtigedochter.’’
Wat voor soort vader bent u?
,,Een trotse vader. Shayveca, kortwegShay, werkt als presentatrice bij Funxen Radio2. Zij is eigenlijk een veel be-kendere Rotterdammer dan ik. Maarik ben ook een moeilijke vader. Altijdaan het zeuren over huiswerk. Altijdop zoek naar argumenten. Ik denk datze als puber vooral moe van me werd.We waren altijd aan het onderhande-len. Dan wilde ze om twee uur ‘snachts thuiskomen en vroeg ik:waarom niet om twaalf uur? Alles isbespreekbaar, zolang je maar weetwaarom je het wilt. Ik geloof graagdat ze hier uiteindelijk baat bij heeftgehad. Shay is nu een sterke vrouwdie goed weet wat ze wil.’’
Hoe is uw passie voor dierentuinen
ontstaan?
,,Ik heb iets met dieren, niet per semet dierentuinen. Toen ik jong was,ging ik vaak met mijn moeder naarde kinderboerderij. In Burgers' Zooin Arnhem heb ik zowat leren lopen.In die tijd mochten de dieren nog ge-voerd worden, dus we namen altijdeen tas met sla en brood mee. Op eendag stonden we bij de lama’s. Ik hadnet geleerd dat lama’s spugen, en ver-telde mijn moeder dat ze niet zodichtbij moest gaan staan. Maar zijhad zoiets van: ach wijsneus, houtoch op. En toen, flop, middenin d’rgezicht! Ik zie haar het nog met eenblaadje sla wegvegen. Leuke herinne-ringen.’’
Waarom besloot u actief te worden
voor de Vrienden van Blijdorp?
,,Toen ik Rotterdam kwam wonenging ik vaak naar Blijdorp. Daar zag ikoveral bordjes van de Vriendenver-eniging die geld inzamelde om detuin nog mooier te maken. Het leekmij een goed idee om daarvan lid teworden. Op een gegeven momentging ik met de Vriendenverenigingop dierentuinreis. Voor de zekerheidhad ik wat boeken meegenomen,maar het werd heel gezellig. Hetgrappigste was toen de leden zichgingen omkleden in het hotel; zeker80 procent had een shirt van hun fa-voriete dier aangetrokken. Niet echtmijn ding, maar leuk om te zien.Door Marc Damen, de oud-directeurvan Blijdorp, werd ik uiteindelijkvrijwilliger bij het blad Vrienden-nieuws, dat hij toentertijd in zijneentje schreef. Toen hij wegging,kwam er een bestuursvacature vrij.Zo rolde ik erin.’’
Wat vindt uw vrouw van deze
hobby? Gaat ze ook altijd mee?
,,Ze komt graag in Blijdorp en wil tij-dens een stedentrip best een keertjenaar de dierentuin, maar daar blijfthet bij. Zelf ga ik ook niet naar alleparken. In een dierentuin met alleenmaar hekken en hokken, en tweevierkante meter voor een grote beer,zie je mij niet. Sea Life in Amerikawas heel erg. Na een kwartier was ikal weg.’’
Sommige mensen hebben principi-
eel iets tegen dierentuinen. Ze vin-
den het onnatuurlijk.
,,Het is niet per definitie de ideale op-lossing, maar realiseer je wel dat dezedieren in de dierentuin geboren zijn;niets komt meer uit het wild. Hetidee van een groot bos kennen ze
niet. Daarnaast ligt het er maar netaan wat voor verblijf je hebt. In Blij-dorp heb je spannende verblijvenwaar dieren zelf hun voer kunnenzoeken en kunnen klimmen, gravenen zich terugtrekken. De Amoerpan-ter zie je soms urenlang niet; danheeft hij zich teruggetrokken tussende bomen en rotsen.’’
U noemt dierentuinen ook ‘ambas-
sadeurs van het wild’.
,,Klopt, veel dieren in Blijdorp zijn inhet wild bijna uitgestorven. Deamoerpanter is daar een goed voor-beeld van. Ik geloof dat er minder danvijftig over zijn in de natuur. Datkomt door de jacht en omdat er min-der leefgebied is. Dierentuinen zijn
daarom ook geschikt om diersoortente behouden om ze op een later mo-ment weer in het wild uit te zetten.Blijdorp deed dat een tijdje terug ookmet de Przewalskipaarden. Die lopennu vrij rond in Mongolië.’’
Wat geeft u het meest voldoening
als voorzitter van de Vrienden van
Blijdorp?
,,Dat je echt iets kunt betekenen voorde dierentuin. We zijn met een stukof vijftig vrijwilligers die zich methart en ziel voor de tuin inzetten,plus vijfduizend leden. Er staan in-middels wel vijftig bordjes in Blij-dorp van verblijven die door deVrienden zijn gefinancieerd. We ha-len wonderbaarlijk veel geld op. Al-leen van particulieren, niet van be-drijven overigens. Zo hebben we eenmiljoen bijgedragen aan Amazonicaen 1,2 miljoen aan het verblijf van deijsberen. En bij elk geschenk steunenwe ook een natuurbeschermingspro-ject op locatie.’’
Hoe vaak bent u in Blijdorp?
,,Te weinig. Mijn werk bij als wijk-procesmanager bij de gemeenteSchiedam is geen negen-tot-vijf-job;ook in de avonden en weekendenben ik vaak aan het werk. Op zondagvind ik Blijdorp te druk. Daarom gaik meestal op zaterdagochtend, endan probeer ik voor de drukte weerweg te zijn.’’
U werkt in Schiedam en komt oor-
spronkelijk uit Arnhem, maar
woont in Rotterdam. Waar voelt u
zich het meest thuis?
,,In Rotterdam, want ik ben eenstadsmens. Ik wil graag de bioscoopom de hoek hebben, de avondwinkelonder me hebben en de tram en debrandweerwagen voorbij horen ko-men. Voor mijn werk kom ik vaak inVinex-wijken. Gezien de ruimtesnap ik heel goed dat mensen er wil-len wonen, maar mijn kopje thee ishet niet. Het platteland? Als kindfietste ik iedere dag twaalf kilometernaar school. De weilanden en koeienheb ik nu wel gezien. Geef mij maarde drukke stad.’’
Wat doet u graag in uw vrije tijd?
,,Reizen. Een van mijn grootste pas-sies is Zuid-Afrika; dat is een grotedierentuin. Mijn vrouw en ik zijn eral twaalf keer geweest. Het is een ge-weldig gevoel om in de auto te zittenen opeens een olifant op de weg tezien. Het kan wel spannend worden.We zijn een paar keer opgejaagd. Ookheeft niet elk kamp een hek. Er moetdan altijd een bewapende medewer-ker met je meelopen als je ’s avondsnaar de tent wilt.’’
Bent u tevreden met uw spiegel-
beeld?
,,Ja, ik heb een goed leven. Bij mij ishet glas sowieso altijd halfvol. Opti-misme zit denk ik in mijn genen.’’
! Voorzitter Marcel Kreuger van de Vrienden van Blijdorp heeft iets met dieren, niet per se met
dierentuinen. Toch is hij er kind aan huis. ,,Ik heb er zowat leren lopen.’’ FOTO JAN DE GROEN
PASPOORT
Wie: Marcel Kreu-
ger (1961, Arnhem).
Opleiding: vwo, Po-
liticologie aan Uni-
versiteit Nijmegen.
Loopbaan: sinds
2009 voorzitter van
de Vereniging Vrien-
den van Blijdorp.
Wijkprocesmanager
bij de gemeente
Schiedam.
Privé: Getrouwd
met Rugia, vader
van Shayveca (36),
woont in Rotterdam.
STAD & REGIO
RD
16 donderdag 19 oktober 2017
