Van Ahoy naar de Ziggo Dome – door Rob Meijer | Email interview Johnny VervoortPatrick Peetes verteld over de juniorfinale | Column Ronald van der Spiegel

Officieel orgaan van de Nederlandse Korfbal Scheidsrechters Vereniging

de scheidsrechter62e jaargang, nr 2, juni 2016

In dit nummer

Colofon 4Van de voorzitter 5Van Ahoy naar de Ziggo Dome 7Email interview Johnny Vervoort 12Juniorfinale 14Quiz! 21Verkooptechniek 24

3

Contactblad “de scheidsrechter”, 62e jaargang, nr 2, juni 2016, verschijnt 4x per jaar

Derde/vierde plaats Ziggo Dome. Foto: Rob Visser, sportfotografie

4

Colofon ‘de scheidsrechter’

Eindredactie:Vacature

Redactie:Ron Landwiertel: 06-53637640E-mail: ron.landwier@gmail.com

Leden + administratie NKSV:Marcel WintersGeessinkweg 51, 7544 TV Enschedetel: 06 51799386E-mail:leden.administrateur@nksv.org

Vormgeving, druk en verspreiding:Fontijn BV, Smilde (www.fontijn.nl)

Overname artikelen:Artikelen mogen worden overgenomen, mits voorzien van bronvermelding:“de Scheidsrechter” (blad van de NKSV).

Uiterste inleverdatum kopij volgende uitgave:5 augustus 2016

Webmaster:René Oosteromwebmaster@nksv.org

Bestuur NKSV

Voorzitter en Public-Relations:H.G. Scholtentel. 06 - 161 04 267E-mail: h.g.scholten@nksv.org

Secretaris:C. Rötscheidtel. 040 - 211 77 60E-mail: c.rotscheid@nksv.org

Penningmeester:B. Wiggerinktel. 06 - 229 83 582E-mail: office@wiggerink.net

Bestuurslid onderzoeken:K. Schoutentel. 020 - 616 22 12E-mail: k.schouten2@nksv.org

Bestuurslid onderzoeken:Cor Pluistertel 020 - 669 60 69E-mail: corpluister@online.nl

Algemeen Bestuurslid:A.C.J. van BaarenE-mail: a.van.baaren@nksv.org06 - 201 11 834

Adviseur:B. Benedictustel. 0577 - 49 20 26E-mail: benedictus@nksv.org

Het verenigingsjaar loopt van 1 januari tot enmet 31 december.

Foto voorpagina: Opkomst Arbitrage Ziggodome.Foto: Winanda van Zwamen, Korfbalfoto

www.nksv.org

Adreswijzigingen beslist ook doorgeven aan de adressenadministratie van “de scheidsrechter”!

5

Ik was al lid van de sectie Noord van

de NKSV sinds er een vacature vrij

kwam vanwege het veel te vroeg

overlijden van de toenmalige voor-

zitter van deze sectie. Be Kuipers zei

toen tegen mij: “dat is wel iets voor

jou”. Hij stelde het voor bij het HB

van de NKSV en zo kwam ik ook bij

het HB binnen. Ik deed toen de PR

voor deze club. Ik was in die tijd erg

actief bij DOS’46 waar ik nog in een

veteranenteam speelde en ging toen

in een commissie zitten om reclame

borden en wedstrijdballen te verko-

pen. Later werd ik mediacoördinator

in verschillende toernooicommissies

waar ik ook advertenties verkocht

voor het programmaboekje. Ik heb

ook toernooien georganiseerd,

zowel op het veld als in de zaal.

Daarnaast was ik ook nog scheids-

rechter. Ik floot al wedstrijden toen

ik bij Samen Een in Giethoorn was

en later bij DOS’46, DKOD, AKC,

Blauw-Wit H’veen en het laatst bij

SCO Oldeholtpade. Ik heb bij alle

verenigingen prachtige tijden be-

leefd.

Het gaat goed met de arbitrage.

Vooral in de top met Mario van de

Ende erbij als stimulator. Deze per-

soon heeft zijn voetsporen wel ver-

diend in het betaalde voetbal, maar

heeft ook wel een korfbalachter-

grond. Zijn moeder speelde vroeger

korfbal in Den Haag bij HKV, Ready

en Houdt Stand.

We zijn allemaal geen Bjorn Kuipers

of Bas Nijhuis die in de top van ons

land en in Europa fluiten.

Later is het HB verkast naar NOVA in

Bilthoven. Dit ligt mooi centraal in

ons land. Daar worden wij altijd

goed ontvangen met een maaltijd en

het is hier altijd goed geregeld. Om

18.30 uur komen wij dan bij elkaar

tot 21.00 uur.

| door Herman Scholten

Hierbij schrijf ik mijn laatste verhaal als voorzitter van de NKSV. Wat gaat de tijd toch snel voorbij. Ikheb 18 jaar in het bestuur gezeten van de NKSV. Ik ging indertijd mee naar de JAV in Hilversum bij deTovers. We hadden Groninger koek mee genomen voor bij de koffie voor de aanwezigen van deze ver-gadering. Daarna was het ijs gebroken. Ik weet nog goed dat we vergaderden in de huiskamer bij PeetVerheul in Apeldoorn, samen met Chris Rötscheid, Jaap Harkema, Gerrit Lolkema en Marcel Peper.

Het laatste verhaal van mij als voorzitter van de NKSV

Foto

: W

im d

e B

ruij

ne

6

Dit adres heb ik toen via Rob Brou-

wer en de heer Baas van de KV OVVO

Maarssen gekregen. Dat is altijd wel

makkelijk als je overal in ons land

mensen heb wonen die je kent.

En zo was het ook overal mee. Zo

ook met de week van de scheids-

rechter. Je kwam overal in ons korf-

ballandje bekenden tegen. Zoals bij

DSC in Eindhoven met verschillende

gastsprekers, die je dus kent als je

al lang, zoals ik, meeloopt in ons

land. Zoals Jacques d’ Ancona, oud

voetbalscheidsrechter en sportver-

slaggever van het Nieuwsblad van

het Noorden, Foppe de Haan thans

trainer van SC Heerenveen en niet te

vergeten onze eigen toppers zoals

Jan Niebeek en Jacko Vermeer. Deze

bijeenkomsten hebben wij in sa-

menwerking georganiseerd met Hen-

drik Jan Brandsma van het KNKV. Hij

werkt nauw samen met het Hoofd

van de Arbitrage Henry van Meerten.

Zo kenden wij in iedere regio wel

mensen, die in ons panel zitting wil-

den nemen.

Zo kwam ik ieder jaar wel 2 keer als

gast bij de vergadering van het KNKV

in de Jaarbeurs in Utrecht en nu in

Arnhem bij het sportcentrum Papen-

dal. Daar leer je dan ook veel men-

sen in het land kennen. Zo ook tij-

dens mijn huldiging voor de Nico

Broekhuyzen medaille. Ik kreeg

meer dan 200 berichtjes met geluk-

wensen via facebook. Je kunt wel

zeggen uit het hele land en ver over

onze landgrenzen en aandacht in de

Steenwijker Courant en de bloemen

die ik heb mogen ontvangen.

Ik mag ook wel rustig zeggen. Wat

heb ik een mooie en onvergetelijke

tijd gehad in onze sport vanaf 1971

tot 2016 met een onderbreking van

een aantal maanden in 1976.

Bij deze wil ik alle leden bedanken

voor het vertrouwen in de afgelopen

jaren. En onze adverteerders wens ik

veel succes met hun bedrijf.

Op de vloer in de Ziggodome v.l.n.r.Ed Hom, Henry van Meerten. Al-phonse Meijer en Ronald Buis.Foto: Lars Oosterveen/Winanda vanZwamen, korfbalfoto

7

Van Ahoy naar de ZiggoDome

| Rob Meijer, voorzitter KNKV

Op 16 april jl is de zaalkorfbalfinale, of liever gezegd, de korfballeaguefinalegespeeld in de Ziggo Dome te Amsterdam. Na 30 finales in Ahoy te Rotterdamis dat een hele verandering. De vraag ligt voor de hand: "waarom die veran-dering?"

Ik kan jullie zeggen, dat dat geen ge-

makkelijke beslissing is geweest.

Andere voorzitters van grote bonden

zeiden tegen mij "je gaat het Wem-

bley van het korfbal weggooien". We

moeten dat natuurlijk niet te drama-

tisch zien. Zo'n 30 jaar geleden had

je één groot sportcomplex, en dat

was Ahoy. Nu heb je daarnaast de

Ziggo Dome, een complex dat mo-

derner en compacter is, en meer

technische mogelijkheden heeft.

We hadden nog wel 30 finales in

Ahoy kunnen spelen, maar je moet

wel een eventuele verzadiging zien

te voorkomen. We zagen de laatste

10 jaar een wat neerwaartse spiraal

in de toeschouwersaantallen, die

overigens vanaf 2011 weer werden

doorbroken. De finales tussen PKC

en TOP zijn daar mede debet aan ge-

weest. Het bondsbestuur heeft des-

alniettemin gemeend op het

hoogtepunt een beslissing te moe-

ten nemen, en dat was dus na de

zinderende finale van 2015. Met

10.300 toeschouwers werd toen in

Ahoy een record geboekt.

Ja natuurlijk moet je bij een dergelijk

besluit enige durf tonen, maar ik zelf

heb er nooit aan getwijfeld dat het

een juiste beslissing was. Echt veel

tegenstanders zijn er eigenlijk ook

niet geweest. Ik was er van overtuigd

dat de tegenstanders na het zien van

de eerste finale in de Ziggo Dome

"om" zouden zijn en dat is ook ge-

beurd. Het was op 16 april jl met

ruim 12.000 toeschouwers natuurlijk

een geweldig topsportevenement.

Het merendeel van de sportwereld

heeft met jaloezie gekeken naar wat

er in de Ziggo Dome gebeurde. Na-

tuurlijk het was niet allemaal roze-

geur en maneschijn. Van de

schoonheidfoutjes zullen we leren,

opdat er in 2017 een nog spettender

evenement staat dan het dit jaar al

was. Dat moet ook, want "het

nieuwe" is er natuurlijk nu af. Overi-

gens heeft het bondsbestuur de mo-

gelijkheid ingebouwd om na één

Foto: Cor Stuntmantel

jaar het contract met Ziggo Dome op-

tezeggen, indien bijvoorbeeld het

publiek Ziggo Dome links zou laten

liggen. Gelukkig is dat niet gebeurd.

Na de evaluatie zal het bondsbe-

stuur voor de locatie van de korfbal-

leaguefinale 2017 kiezen, maar er

moet wel heel wat gebeuren, dat die

keus niet op de Ziggo Dome zal val-

len.

Ik hoop dat jullie het besluit van het

bondsbestuur een juist besluit heb-

ben gevonden. Je moet in het leven

risico's durven te nemen en ik meen

dat het een goed besluit is geweest.

De neutrale toeschouwer heeft geno-

ten van de ambiance en het specta-

kel dat PKC en TOP hebben

geboden, met toch wel een verras-

sende ontknoping. En de live uitzen-

dingen door Ziggo Sport gaven onze

sport de gewenste zichtbaarheid!

Voor het geval u er niet bent ge-

weest, de finale 2017 mag u niet mis-

sen! Dat geldt trouwens ook voor het

EK, dat eind oktober 2016 in Dor-

drecht plaatsvindt. Prachtige top-

sportevenementen, waar u gewoon

bij moet zijn.

8

Foto: Lars Oosterveen/Winanda van Zwamen, Korfbalfoto

Foto’s: Lars Oosterveen/Winanda van Zwamen, Korfbalfoto

10

11

| Door Joeri Kok

Onze road to Ziggodome begon in september 2015. Vanaf wedstrijd 1 stond alles in het teken van definale in het Ziggodome. Dat we op de goede weg waren werd ons duidelijk nadat we de aanwijzingvan de openingswedstrijd van het KL seizoen 2015-2016 kregen. PKC-Blauw Wit was onze eerste wed-strijd van het seizoen. 32-32 werd het en iedereen was het erover eens. Dit was een topwedstrijd. Wijdus ook! We hadden een goed gevoel overgehouden aan deze wedstrijd en het was belangrijk voorons om deze lijn door te zetten. We hebben veel leuke wedstrijden gehad dit seizoen waaronder TOP-PKC en LDODK-DOS’46.

Wedstrijd om 3e 4e plaats

Nadat ons reguliere KL seizoen erop

zat was het afwachten geblazen.

Was ons seizoen goed genoeg om

ons ultieme doel, de finale in het

Ziggodome. De voortekenen waren

gunstig. We werden aangewezen

voor de hoofdklassefinale tussen

TOP (A) en DSC en ook kregen de lei-

ding over KZ/Hiltex – PKC. Toen was

het wachten op het beslissende te-

lefoontje. Wel of geen finale? Helaas

werd het voor ons niet waar we op

gehoopt hadden…

Na het verwerken van de eerste te-

leurstelling mochten we op dinsdag

12 april 2016 de beslissende wed-

strijd fluiten tussen TOP en Blauw

Wit. Het was een normale voorberei-

ding met dien verstande dat ik ge-

woon tot 17.30 uur gewerkt had. Ik

werk in het onderwijs en kan helaas

niet zomaar vrij nemen. Nadat we

aangekomen waren hebben we wat

gepraat en ons goed voorbereid. De

wedstrijd ging prima en zoals be-

kend had TOP gewonnen.

Dan zaterdag 16 april 2016. De dag

van de finale in het Ziggodome. Een

dag met 2 belangrijke wedstrijden

voor mij. Namelijk de wedstrijd tus-

sen KZ en Blauw Wit om de 3e en 4e

plaats in de KL maar zeer zeker ook

de wedstrijd tussen Groen Geel A1

en Fortuna A1 om het Nederlands

kampioenschap zaalkorfbal A junio-

ren. Deze wedstrijd was voor onze

wedstrijd en het werd een wedstrijd

om niet snel te vergeten. Groen Geel

was op alle fronten sterker dan For-

tuna.

Na het laatste fluitsignaal snel om-

kleden, nou ja snel? Onze kleedka-

mer was op de tweede verdieping en

12

het was toch wel snel 5 minuten

lopen (vanwege de trage lift). Een-

maal omgekleed begon de focus op

de wedstrijd. Gaaf om toch in een

volle Ziggodome te staan. Dat kan

niet iedereen zeggen. Het was al

goed vol en dat merk je op de speel-

vloer ook. Veel geluid en supporters-

groepen die fanatiek

aanmoedigden. De wedstrijd begon

en al snel nam Blauw Wit de leiding.

Marcel en ik hadden met elkaar af-

gesproken dat we de teams lekker

wilden laten korfballen en niet alles

af wilden fluiten. Weinig vrije ballen

en strafworpen en veel veldgoals.

Daar komt het publiek ook voor. Na-

tuurlijk treden we op waar nodig

maar waar we voordeel konden

geven deden we dat. De wedstrijd

was helaas niet een wedstrijd met

veel spektakel. Blauw Wit werd win-

naar en zodoende nummer 3 van Ne-

derland. Spektakel was het niet

maar het was gaaf om mee te

maken. Echter willen we meer en

gaan we volgend jaar weer vol voor

de finale.

Na afloop van onze wedstrijd kregen

we een heerlijke maaltijd voorge-

schoteld door onze oud scheids-

rechter collega Alex Vonhof. Hij had

de catering uitstekend verzorgd.

Alex, bedankt! Met de maaltijd in

onze maag trokken we naar onze

plek op de tribune. Echter werd deze

plek snel ingeruild voor een plek in

het Groen Geel vak waar we met zijn

allen de finale hebben bekeken. Na

de finale zijn we met zijn allen naar

Groen Geel gegaan waar tot in de

late uurtjes een goed feestje gevierd

werd. Wat blijft is de herinnering en

de hoop dat we volgend jaar wel de

finale mogen fluiten.

13

| door Jan Drost

In deze rubriek van het email-interview eens een keer geen scheidsrechter, maar een trainer. Dit opspeciaal verzoek van onze scheidende voorzitter. Niet zo maar één, maar een doorgewinterde trainerdie alle facetten van het korfbal heeft meegemaakt. Het leuk om kennis te maken met deze persoondie na 50 jaar actief te zijn geweest in het korfbal, er een punt achter gaat zetten. Ik stel u voor aan:

Email-interview

Naam: Johnny Vervoort

Leeftijd:69 jaar

Relatie: Gehuwd met Wies Wilbers

Beroep: Met pensioen. Daarvoor heb ik ge-

werkt bij marktonderzoek van het

openbaar vervoer “De Lijn Antwer-

pen”.

Hoe ben je bij korfbal gekomen enwaar heb je zelf gespeeld?Ik ben op 9-jarige leeftijd begonnen

met korfbal doordat in de wijk, waar

ik woonde, verschillende kinderen

dat deden. Ik heb gespeeld bij Merk-

sem K.V en Meeuwen K.V, beide in

Antwerpen.

Wanneer en waarom ben je trainer/coach geworden?Ik gaf reeds training bij mijn club aan

de jeugd. Later ook nog speler/trai-

ner van senioren 1. Na mijn vierde

operatie aan de knie, kwam de be-

handelend arts mij vertellen dat het

niveau, waar ik op speelde, niet

meer haalbaar was. In de namiddag

kwam de voorzitter van Meeuwen bij

mij op bezoek, hoorde het verhaal,

en stelde voor om trainer te worden

bij Meeuwen. Zo is mijn trainerscar-

rière begonnen op het hoogste ni-

veau.

Welke ploegen heb je zoal getraind/gecoacht?In Belgë: Meeuwen K.V. Catba,

Boeckenberg, Scaldis, bondscoach

van het nationale team. Daarna SDO

en Rust Roest in Nederland, dit

waren gemengde verenigingen.

Daarna wilde ik stoppen, ik had alles

tenslotte al meegemaakt.

Toen Jo Stöver me kwam vragen om

dameskorfbal te trainen, had nog

nooit van dameskorfbal gehoord.

Dat was in België absoluut niet be-

kend. Ik vond dit wel een leuke uit-

daging, en heb toen 3 jaar Klimroos

getraind. Daarna 12 jaar bij Spes en

nu 3 jaar bij Astrantia/ONA. Dit is

mijn laatste jaar. Na 50 jaar training

geven is het mooi geweest.

Wat vind jij leuk aan het trainenvan een damesploeg t.o.v. een gemengde ploeg?Ik heb beiden met heel veel plezier

gedaan. Er zijn uiteraard verschillen

en dat maakt het spel en de benade-

ring wel anders.

Wat is het doel dat je alstrainer/coach wilt bereiken?Ik heb altijd getracht het hoogst

haalbare uit een ploeg te halen en

wilde steeds de perfectie, die in het

team aanwezig was. Ik bleef voort-

durend zoeken naar verbeterpunten.

Ook al win je, dan nog maak je fou-

ten en kan het spel verbeterd wor-

den.

Wat is jouw leukste ervaring?Ik heb het geluk gehad om veel mee

te maken WK, EC, Word Games, veld-Johnny Vervoort

15

en zaalfinales. Het geven van cur-

sussen in bijvoorbeeld India en

Spanje waren ook leuke ervaringen.

Uiteraard het behalen van WK titel in

‘92 met België, toen als assistent

van Rudy Ramaekers. Maar ook de

andere finales, zowel gemengd als

dames, zijn leuke ervaringen ge-

weest. Nu, bij mijn huidige ploeg, is

het ook meer dan leuk.

Hoe kijk je aan tegen het scheidsrechterskorps?Om wedstrijden te spelen heb je

scheidsrechters nodig, en dat dit

een “hell of the job” is geloof ik

zeker. Maar voor mij is van belang

dat je weet waar je aan toe bent. Dat

men niet alles kan zien of beoorde-

len lijkt mij logisch, maar men moet

eerlijk en consequent blijven.

Wat vind je van de wijzigingen diesteeds plaatsvinden?Dat komt eerlijk gezegd de sport niet

altijd ten goede, en dikwijls gaat

men veranderen om toch iets anders

te doen. Korfbal verliest daardoor

ook veel van zijn eigen kenmerken.

Heb je naast het korfbal nog anderehobby’s?Ja, reizen, computeren en andere

sporten kijken.

Wat nog te zeggen / hebben we ietsniet gevraagd / wat wil je nog kwijt?Denk (ben er haast zeker van) dat

dameskorfbal ondergewaardeerd

wordt. Men moet deze tak in zijn

waarde laten, en niet steeds een ver-

gelijking maken met het gemengd.

Men wil maar steeds het spel van

het gemengd introduceren bij

dames, dat gaat niet. Kracht en be-

hendigheid, de technische hoog-

standjes, die moet je bij het

gemengd gaan zien. Omdat in een

vak bij het gemengd, altijd 2 tegen 2

is, en bij dameskorfbal 4 tegen 4, is

het zo, dat zij het meer van actie en

reactie moeten hebben.

16

Juniorenfinale

Doordat Marco en ik zijn voorgedra-

gen kregen wij een play-off wedstrijd

van de A. Wij hebben op 9 april

Groen Geel A1 – DeetosSnel A1 geflo-

ten. Dit was al een toetje na een

goed seizoen voor ons. In een bom-

volle Groen Geel hal hebben wij de

wedstrijd geleid. Na deze wedstrijd

zouden we snel te horen krijgen of

we de finale wel of niet hebben. Op

maandagochtend 11 april kreeg ik

een telefoontje van de bond dat wij

de finale van de junioren mogen flui-

ten. Hiervan kreeg ik al kippenvel en

dacht: zo dat hebben we gewoon ge-

flikt met z’n 2en!

Vanaf die dag krijg je felicitaties en

leuke berichten vanuit verschillende

hoeken. De telefoon bleef maar

gaan.

De dag van de finale zal ik nooit ver-

geten. Om 13.00 uur waren Marco en

ik bij de Ziggo Dome. Vanaf dat mo-

ment moet de focus steeds meer

naar de wedstrijd. We hadden onze

eigen kleedkamer op de tweede ver-

dieping (normaal gesproken kleed-

kamers van artiesten). Je loopt rond

in de Ziggo Dome om de sfeer te

proeven en te kijken naar hoe mooi

het allemaal is opgezet. Ook kom je

de teams tegen die een rondleiding

krijgen en maak je hier en daar een

praatje. De spanning giert door je lijf.

De tribunes staan echt vlak aan het

veld. Dit gaat een mooie sfeer wor-

den!

Rond 14.00 uur: omkleden. Nog

meer focus richting de wedstrijd. Na

het omkleden naar de hal. Je praat

nog wat met mensen en mag dan

eindelijk de vloer op. Het publiek

loopt binnen. Dan komt de wed-

strijdspanning goed naar boven.

Deze zakt dan weer iets als je aan

het warmlopen bent en alleen met

de twee teams op de vloer bent.

Wat je vooral moet doen is genieten.

Dit maak je niet vaak mee in zo’n

| Door Patrick Peeters

Rond half februari 2016 krijg ik te horen van de DMC Zuid-West dat mijn assistent Marco van den Beu-kel en ik zijn voorgedragen voor de finale van de junioren in de Ziggo Dome. Vanaf dat moment begintde spanning. Elke wedstrijd probeer je extra je best te doen zodat je die wedstrijd krijgt.

17

grote mooie hal met zoveel publiek.

Rond 14.45 uur gaan we ons omkle-

den voor de wedstrijd waarna wij

wachten in de spelerstunnel. We

worden als eerste opgeroepen en

dan zie je voor het eerst hoeveel pu-

bliek er zit. Weer kippenvel. Daarna

komen allebei de teams op.

Na het handenschudden komt

Marco met de juryvoorzitter erachter

dat de schotklok zoemer niet werkt.

Deze is er plots mee gestopt en moet

worden vervangen. Hierdoor loop je

vertraging op en zorg je ervoor dat je

niet uit je concentratie wordt ge-

haald.

Nadat de schotklokken zijn vervan-

gen, kan ik eindelijk het eerste fluit-

signaal van een korfbalwedstrijd in

de Ziggo Dome geven. Dit is super!

Er is vaak tegen mij gezegd: Patrick

onthoudt dat jij het eerste fluitsig-

naal hebt gegeven van een korfbal-

wedstrijd in de Ziggo Dome. Dit pakt

niemand meer van jou af.

De eerste 5 á 10 minuten blijven

spannend in zo’n finale. Hierna valt

de druk wat van je schouders en is

het een wedstrijd waarbij veel pu-

bliek is. Natuurlijk is het de finale

van de junioren, maar je zit in de

wedstrijd en niks kan je uit deze con-

centratie halen.

Helaas was er een klein smetje op

de wedstrijd. In de eerste helft zijn

de laatste 8 seconden niet goed ge-

speeld. Deze moesten over, maar

Fortuna/ Delta Logistiek A1 was al

richting de kleedkamer. Het reserve-

koppel scheidsrechters Patrick de

Haan en Maarten Kuif heeft Fortuna/

Delta Logistiek A1 teruggehaald om

deze 8 seconden opnieuw te spelen.

In de rust gesproken met Marco dat

we zo door moesten gaan. Hier heb-

ben we ook over gesproken met het

reserve koppel en zij zeiden dat het

er goed uit zag. Dit doet je absoluut

goed in de rust.

In de tweede helft hebben wij ons ni-

veau vastgehouden en zijn zo door-

gegaan. Aan het einde van de

wedstrijd kwamen een aantal

krampverschijnselen op bij de spe-

lers. Op dat moment kon ik aan

Marco via de headset influisteren:

Kijk even om je heen en geniet er

van. Dit is het moment dat je er van

kan genieten. Tijdens de wedstrijkan

je als scheidsrechter niet bewust ge-

nieten van de sfeer rond de wed-

strijd. Je maakt het mee, maar even

rond kijken in de zaal is dan niet mo-

gelijk.

Het was fantastisch om deze wed-

strijd te mogen fluiten. Deze ervaring

zal ik nooit vergeten. We zijn echt ge-

groeid, mede door deze wedstrijd.

Dit heeft ons erg veel ervaring opge-

daan.

Na de wedstrijd krijg je een herden-

king mediale. Deze zal ik goed bewa-

ren en een mooie plek geven in mijn

huis.

Na de wedstrijd ontmoet je familie

en vrienden. Op dat moment was ik

even helemaal leeg. Je bent super

blij dat je de wedstrijd tot het eind-

signaal goed heb gefloten.

Ook na het laatste fluitsignaal staat

de telefoon weer rood gloeiend. Van-

uit alle hoeken krijg je berichten dat

ze je hebben zien fluiten. Dit doet je

echt goed!

Dit was echt een ervaring die Marco

en ik absoluut niet wilde missen. Dit

is echt een aanrader voor iedereen!

19

Scheidsrechter Patrick Peeters (rechts) en grensrechter Marco van den Beukel in deZiggo Dome tijdens huldiging na de wedstrijd Groen-Geel A1 tegen Fortuna/Delta Lo-gistiek A1. Foto: Esther de Laat

20

Van der LindeSteenwijk BV

Broekslagen 12, Steenwijk0521-515660 • www.vanderlinde-steenwijk.nl

Alway’sa betterway

Voor Kwaliteit en Service

Quiz!

Doe mee met onze Quiz!Met elke maand nieuwe vragen over spelregels en spelsituaties van het he-dendaagse korfbal. Beantwoord de vragen en maak kans op het winnen vanleuke prijzen!

De quiz is ook een competitie. Maandelijks worden de resultaten opgeteld en

de uiteindelijke winnaar wint een leuke prijs. U kunt de Quiz vinden op onze

site (www.nksv.org).

Winnaar maart 2016: Nikky v.d. Land van de KV Westergro uit Bolsward. Uit handen van voorzitter NKSV Herman Scholten kreeg hjj de prijs uitgereikt. Van harte gefeliciteerd!

21

22

23

Scheidsrechter Kevin Stoit tijdens de wedstrijd Nic 2 – Dalto 3. Foto’s Willem Kracht

Voor ons blad zoeken we een nieuwe eindredac-

teur. Tot de taken behoren het verzamelen en

(indien nodig) redigeren van artikelen, fotoma-

teriaal verzamelen, deadlines in de gaten hou-

den, zelf artikelen schrijven, contacten

onderhouden met de andere schrijvers en de

drukker, een indeling maken voor de uitgave.

De Scheidsrechter verschijnt vier keer per jaar,

als de deadline nadert ben je er dus echt wel

even druk mee, maar je hoeft er niet wekelijks

tijd in te steken. Voor 2016 staan er nog 2 uitga-

ven op de planning, deze vallen begin septem-

ber en begin december op de mat.

Lijkt het je wat? Of wil je meer informatie? Neem

dan contact op met ons bestuur via

bestuur@nksv.org.

Gezocht: Eindredacteur

Verkooptechniek

Jaren geleden zond de scheidsrech-

terscommissie mij als beoordelaar

naar een standaardwedstrijd op het

veld in de Eerste Klas. Het was een

inhaalweekeinde met weinig wed-

strijden en met mooi weer. Er was

heel veel publiek. De thuisclub, na-

tuurlijk, de tegenstander bracht veel

kijkers mee en er was heel veel neu-

traal publiek. Daarbij veel collega

scheidsrechters- en beoordelaars.

Best gezellig.

De arbiter van dienst was iets langer

dan gemiddeld, zeg zo’n 1,85 meter.

Hij had geen assistent bij zich. Hij

bewoog wat houterig. Hij koos zijn

positie vrijwel steeds in de voorste

helft van het vak. Daarbij wel aan de

zijkanten, tot ongeveer halverwege

het vak. Hij kwam bijna nooit in de

ruimte achter de paal en stond vaak

ver van de plaats van de overtreding.

Hij floot monotoon. Deze scheids-

rechter kwam niet over bij spelers en

publiek. Zijn beslissingen waren

beter dan je op grond van zijn

slechte positie kiezen zou vermoe-

den maar hij liet steken vallen. Aan-

geven waar hij voor floot, nou nee.

Hij gaf wel duidelijk aan of hij een

vrije bal of een strafworp gaf, dat

weer wel. Natuurlijk kwam er com-

mentaar. Maar hij was geen kleintje

en kon wat intimiderend over

komen. Het liep niet uit de hand, de

spelers wilden vooral sportief strijd

leveren.

En dan mag je als beoordelaar na af-

loop een beoordelingsgesprek voe-

ren. Dat ging niet echt goed. De

arbiter vond dat zijn positie kiezen

gewoon goed was. Door zijn lengte

kon hij het goed overzien. Doorlopen

tot achter de paal vond hij niet

nodig. De toon van het gesprek was

gezet. In de cursus Beoordelaar/Be-

geleider komt ook de situatie ter

sprake waarin iemand het gewoon

nooit met je eens is. Ik kreeg dat nu

in de praktijk voorgeschoteld. Een

defensieve scheidsrechter met wei-

nig zelfreflectie.

De scheidsrechter en ik kwamen tot

24

| Column Ronald van der Spiegel

Als scheidsrechter dien je goede beslissingen te nemen. Maar foutloos zijn in je beslissingen maaktje nog niet tot een goede scheidsrechter. Je moet je beslissingen ook kunnen overbrengen op de spe-lers en de mensen langs de kant of op de tribune.

de conclusie dat wij het niet eens

waren over waar je als arbiter je po-

sitie in het veld diende te kiezen. En

toen kwam de manier van fluiten ter

sprake. In de letterlijke en de figuur-

lijke betekenis. Hoe deed hij dat?

“Nou, als ik een overtreding zie dan

fluit ik. Voor een vrije bal of voor een

strafworp.”

Oh. “Waarom varieer je niet in je

fluiten, hard, zacht, langer of korter

fluiten?”

“Dat is niet nodig. Ik fluit hard en dat

is het.”

Oh. “Is het niet zo dat je de wedstrijd

ziet, situaties beoordeelt en dan be-

sluit om wel of niet te fluiten?”

“Nee. Ik zie een overtreding en dan

fluit ik.”

Oh. “Is het niet zo dat je bij een uit-

bal gewoon fluit, bij een stevige

overtreding wat harder en bij een

strafworp weer anders. Kortom, dat

je de wijze waarop je fluit afhangt

van de situatie?”

“Nee, dat hoeft niet. Ik zie een over-

treding en dan fluit ik.”

Oh. Terugkijkend snap ik nog steeds

niet dat ik heel geduldig bleef. “En

als je voordeel wil geven, dan geef je

dat toch aan?”

“Nee, dat hoeft niet.”

Tsja. Het beeld zal duidelijk zijn. Ik

heb nog geprobeerd iets over de

psychologie van het leiden van wed-

strijden uit te leggen: lichaamstaal,

gelaatsuitdrukkingen, eventueel wat

zeggen, variaties in de wijze van flui-

ten op de fluit, gebaren, soms een

sprintje trekken naar een situatie en

soms niet. Hoe verkoop je jezelf en

je beslissingen. Het kwam allemaal

niet over. Voor deze scheidsrechter

bestond fluiten uit het zien van over-

tredingen en dan fluiten. De rest was

gezeur.

Ik kan niet zeggen dat wij het ge-

sprek goed af sloten. Er volgde later

een klacht van de arbiter over mijn

beoordeling. Er was niemand van de

scheidsrechterscommissie bij de

wedstrijd geweest of bij het gesprek

en zij kon daarom niet meteen een

oordeel vellen over de klacht. De

commissie vroeg aan drie andere

aanwezige beoordelaars wat zij van

het optreden van de arbiter vonden.

Het bleek dat ik nog mild was ge-

weest. Zij waren vooral erg negatief

over de wijze waarop de arbiter de

wedstrijd had geleid. Ik bleek wat

positiever te zijn geweest over de in-

houd van zijn beslissingen.

De klacht werd afgewezen. Bij de

volgende standaardwedstrijd die de

25

26

arbiter moest fluiten kwam een com-

missielid kijken. De arbiter kreeg

een onvoldoende. Ook latere beoor-

delingen dat seizoen waren niet al te

best. Hij degradeerde. Maar hij

stopte niet en ging door met fluiten.

Dat was gewoon klasse van hem.

Een paar jaar later was een bijscho-

ling die alleen ging over de psycho-

logische kant van het fluiten. De

arbiter was er ook bij.

Ik kijk niet met een goed gevoel naar

het hier beschreven voorval terug.

Maar ik weet nog steeds niet hoe ik

het anders had moeten aanpakken.

Wat ik wel weet, en niet alleen door

dit voorval, dat in de opleiding van

scheidsrechters veel aandacht moet

zijn hoe een wedstrijd kan worden

aangepakt, hoe met spelers en pu-

bliek kan worden omgegaan. Maar

dat is misschien iets voor een vol-

gend stukje.

Playoffs Korfballeague april 2016. v.l.n.r.: Ed Hom, Henry van Meerten. Onder: Alphonse Meijer en Ronald Buis. Foto’s: Rob Visser, sportfotografie

27

OFFICIAL SUPPLIER VAN HET KNKV

www.erima.nl

GET TOGETHER AND WIN