Toen Isabella de kleine Alexander in haar armen had, begon hij ineens zachtjes te huilen.

‘Oh nee! Heeft hij pijn? Gaat het wel? Is alles in orde?’ Vroeg Christiaan zeer bezorgd.

‘Haha! Niet zo paniekeren schat! Volgens mij heeft de kleine pruim gewoon honger.’ Zegt Isabella op een kalme

toon. ‘Dan zal ik hem de fles geven!’ en Christiaan wandelt al

naar de koelkast.‘Kom maar hier, jongen!’ en hij stopt de fles in het kleine

mondje.

Wanneer Alexander zijn buikje vol heeft en een boertje heeft gelaten, is hij moe geworden.

Christiaan merkt dit wel meteen op en legt Alexander in zijn bedje in de woonkamer.

‘Ziezo! Droom maar zacht!’ en hij geeft de baby een kusje op het voorhoofd.

Wanneer de baby als een blok in slaap is gevallen, gaat Alexander nog wat lezen in zijn favoriete boek en komt

Isabella tot rust door met haar kwast op het witte doek rond te zwaaien.

Als ook Christiaan en Isabella getroffen worden door de slaap, gaan ze zich gereedmaken voor de nacht.

Een warme douche, de blaas even legen, tanden poetsen en dan kunnen ze onder de wol.

Maar als Isabella onder de douche staat moet ze weer denken aan de opdrachten. Ze telt hoeveel dagen ze nog

heeft.‘Ik heb nog maar 1 kind, dus ik moet er nog 2 en ik heb nog

19 dagen, ik heb dus nu geen tijd om te slapen! Ik moet een kindje maken!’

Als ze op het bed liggen, wil Christiaan aanstalten maken om te gaan slapen.

Wanneer hij Isabella een nachtzoen wil geven, houdt zij hem tegen.

‘Is er iets?’ Vraagt hij met een vragend gezicht.‘Wil je mij nog een kind geven?’ zegt Isabella, ze kon het

niet beter vragen.‘Christiaan geeft haar een passionele kus en ze duiken

onder de dekens.

Ze hebben als rozen geslapen.Isabella wou graag de hele dag met haar man in bed

liggen, maar dat kon nu niet meer. Dat zal vast ook nooit meer lukken.

Christiaan moest naar het werk en hij maakte veel overuren zodat hij meer geld kreeg voor het gezin te

onderhouden. Want nu moest Isabella thuis blijven om voor Alexander te zorgen en later ook nog voor 2 andere

kleintjes, dus ze kon even niet meer gaan werken.De carpool van Christiaan arriveert en hij stapt met een

goed gemutste gevoel in.

Isabella is ook opgestaan en heeft haar donkerblauw kleedje aangetrokken.

Ze wandelt de trap af en staat stil voor de koelkast.‘Wat zal ik eens eten? Een boterham? Een cracker?’ Isabella

doet dan uiteindelijk de koelkast open en kiest voor ontbijtgranen.

‘Een kom, de ontbijtgranen erin en melk eroverheen gieten. Wat een moeilijke bereiding!’ zegt Isabella sarcastisch en

propt een lepel met ontbijtgranen in haar mond.

Als Isabella haar ontbijt op heeft, gaat ze naar de kamer van Alexander om te kijken of hij ontwaakt is uit

dromenland.Ze wandelt zo stil als ze kan, daardoor komt ze amper

vooruit.Ze kijkt in de wieg en dan ziet ze een vredig gezichtje. Hij

slaapt nog.Om niet alleen onder te zijn pakt ze Alexander mee naar beneden en legt hem daar in het wiegje. Gelukkig is hij

niet wakker geworden.‘Dan maar wat klusjes doen.’ Ze ruimt het hele huis op en

betaalt de rekeningen.

Als alles spik en span is, wandelt ze enthousiast naar het wiegje.

‘Nu moet hij toch wel wakker zijn.’ Ze kijkt nieuwsgierig naar de baby, maar geen leven te bespeuren. Hij slaapt

nog steeds.‘Laat je mooie blauwe piepers nou eens zien! Zou er

misschien iets mis zijn? Ben je ziekjes?’ en Isabella voelt aan zijn voorhoofdje of hij koorts heeft. Maar nee, hij is

gezond.‘Dan moet je wel heel moe zijn, he lieverd! Droom nog

maar lekker!’ en ze geeft hem een zacht kusje.

Als Isabella de televisie aanzet en zich in de zetel wil ploffen, verschrikt ze zich door het gerinkel van de telefoon.‘Wie zou dat nu kunnen zijn? Misschien Linda! Ik heb haar al even niet meer gezien!’ Door die gedachte wandelt ze snel naar de telefoon.‘Hallo met Isabella!’ … ‘Ah mama! Jaja, alles is goed!’ … ‘en hoe gaat het met jou? Ook alles goed?’ … ‘Hoe het gaat met Christiaan? Ook goed he!’ …

Isabella heeft haar moeder al lang niet meer gesproken of gezien.

Ze wist van niks! Ze wist wel dat haar dochter verliefd was op een jongeman die Christiaan heet, maar ze wist niet dat haar dochter met hem getrouwd was en ze wist zeker niets van het kind. Isabella verteld haar dan ook

meteen alles, beter nu dan nooit.… ‘Ja, alles gaat nu goed met Alexander!’… ‘Of je

vandaag kan langskomen? Vandaag zal moeilijk gaan. Kan je morgen?’ … ‘Ah nee da is niet erg! Jij kan er toch niks aan doen dat je op zakenreis moet! Bel me anders een andere keer wanneer je wil komen, goed?’ … ‘Ja ik

hou ook van jou!’ en ze haakt af.

Alexander is nog aan het slapen en het is heel stil in huis.Isabella kijkt uit het raam en het is een zonnige dag.

‘Ik heb zin om naar buiten te gaan!’ zo gezegd, zo gedaan. Isabella doet haar jas en schoenen aan en gaat naar

buiten. Ze ademt eens goed door haar neus en ze riekt de prille

lente. De zonnestrallen op haar gezicht voelen aangenaam warm.

Ze kijkt om zich heen en ziet haar slordige tuin.‘Daar komt verandering in!’ Ze pakt de heggenschaar en

steekt de handen uit de mouwen.

Als ze genoeg tuin pret heeft gehad voor vandaag, gaat ze terug naar binnen.

Isabella kijkt op de klok en ziet dat het tijd is voor haar favoriete programma “je geld of je leven” !

Met een glimlach van hier tot in Tokio nestelt ze zich in de zetel en kijkt naar het scherm.

‘Het gaat beginnen!’ fluistert ze tegen zichzelf en ze heeft geen aandacht meer voor iets anders.

25 minuten later staat Isabella op. ‘Dit was echt een geweldige aflevering! Dat Andrea dat zomaar tegen Filip durfde zeggen! Maar nu ga ik eens kijken bij mijn heldje!’

Ze kijkt in het wiegje en ziet Alexander met zijn grote blauwe ogen naar haar kijken hij zet een schattig baby

lachje op en dat doet Isabella lachen. ‘Ben jij al lang wakker? Wat ben jij toch een brave knul! Mag mammie het eten maken, want papa komt zo naar

huis?’Alexander geeft zijn mama nog een lachje en dan begint

ze aan het eten.

Stipt om 5uur staat Christiaan op de oprit met een zelfvoldane blik op zijn gezicht, hij heeft promotie

gemaakt!Hij is super blij en kan niet wachten om het te vertellen,

maar eerst Alexander! Hij heeft de hele dag aan hem zitten te denken, of alles

wel in orde is. Maar nu is hij eindelijk thuis en kan hij niet wachten om

hem in zijn armen te nemen.

Zodra hij neuriënd binnenwandelt ziet hij zijn geliefde achter de kookpotten en zijn Alexandertje in zijn

wiegje.‘en hoe gaat het hier bij mijn engeltjes?’ zegt

Christiaan en hij wandelt naar de wieg om Alexander te pakken.

‘Is hij braaf geweest?’ ‘Ja, heel braaf! Eigenlijk heeft hij heel veel geslapen en als hij wakker was, lag hij

heel rustig in zijn bedje.’‘Is het waar? Ben jij zo flink geweest?’ zegt Christiaan

tegen zijn zoontje met hoge stem.

Nadat Christiaan Alexander de fles heeft gegeven moeten ook zij gaan eten.

‘Hoe was het op werk?’ ‘Geweldig lieverd! Ik heb zelfs promotie gemaakt!’ en Christiaan neemt nog een hap.

‘Oh ja, mijn mama heeft gebeld en ze wou vandaag langskomen toen heb ik gezegd dat da vandaag niet maar zal gaan en nu gaat ze ons late weten wanneer

ze komt.’ ‘Je mama? Hopelijk vind ze mij aardig!’ zegt Christiaan geschrokt en hij spuwt zijn eten een beetje in het rond.

‘Het zal wel goedkomen en ik en Alexander zijn er toch om je te steunen! Maak je maar geen zorgen!’ Isabella

probeert haar man te kalmeren.

‘Waarom ben je aan het trainen?’ ‘Ik... moet…trainen…voor…het…werk…’ antwoord Christiaan hijgend en

puffend.‘Oké! Ik zal je niet meer storen!’ zegt Isabella lachend.

Nadat hij nog wat heeft gezweet en Isabella met Alexander heeft gespeeld, is iedereen moe.

‘Ik stop Alexander wel in. Jij bent al de hele dag bij hem geweest, nu is het mijn beurt.’ en Christiaan

pakt Alexander op.

‘Ik hou heel veel van je Alexandertje!’ en hij geeft zijn zoon een kus.

Vroeg in de ochtend, als het nog donker is, staat Christiaan op. Hij maakt zich al gereed voor het werk en draagt Alexander voorzichtig mee naar onder en

legt hem daar in zijn wiegje.‘Ik wil zien wat jij allemaal uitspookt!’ fluistert hij

tegen Alexander.

Wanneer het al zachtjes licht begint te worden ontwaakt Isabella ook. Ze rent meteen naar het toilet

en moet overgeven.‘Oh, ik voel mij niet zo lekker. Volgens mij ben ik terug

zwanger.’ zegt ze en ze wrijft over haar voorhoofd.Ze is wel blij dat ze terug zwanger is maar die

misselijkheid hoefde er voor haar niet bij.

Isabella doet vlug haar jogging aan en rent vlug naar beneden om op tijd het ontbijt te maken voor haar

man.

‘Vertel eens wat wil je eten?’ ‘Uhm…Doe mij maar pannenkoeken!’ antwoord Christiaan enthousiast.

‘Oké!’ Isabella heeft ook wel zin in pannenkoeken en begint er meteen aan. Dit is wel wat moeilijker dan die ontbijtgranen van gisteren, maar dit lukt haar

ook.

Even later zitten ze rustig aan tafel, gezellig te eten.

‘en denk je dat je vandaag ook promotie gaat maken?’ ‘Ik hoop het in ieder geval!’

‘Schat, ik denk dat ik terug zwanger ben, misschien, ik ben niet zeker.’ zegt Isabella voorzichtig.

‘Oh, ik hoop van wel ik wil nog wel zo’n kindje!’ antwoord Christiaan en hij ziet de toekomst al voor

zich.

Wanneer Christiaan al even naar het werk is, blijft Isabella alleen over met Alexander.

Wanneer ze Alexander net de fles wilt geven, wordt ze weer overspoelt door een vlaag van misselijkheid.

Meteen rent ze naar het toilet.

‘Sorry Alex! Mama voelt zich niet zo goed, maar nu is het beter! Ik denk dat er voor jou binnenkort een

broertje of zusje aankomt!’ en ze geeft Alexander blij de fles.

Als het papflesje helemaal leeg is, wil Isabella Alexander in zijn bedje leggen.

‘jij bent mama’s grote jongen he! Ja!’ Isabella duwt Alexander zijn neus tegen de hare en Alexander pakt

met zijn zachte handjes zijn moeder haar gezicht. Even geeft Isabella hem nog een dikke knuffel en dan

het wiegje in.

Het is avond wanneer Christiaan thuiskomt. Het eerste wat hij altijd doet als hij binnenkomt is zijn vrouw een kus geven en zijn kleine Alexander eens

goed vastpakken.

Hij houdt van zijn gezinnetje zoals hij nu is maar hij wil toch nog een kindje erbij.

Zoals elke avond, geeft Christiaan Alexander de fles en daarna eten Isabella en Christiaan het avondeten

en praten ze over van alles en nog wat.‘Je weet toch dat als we nog een kind gaan hebben

en misschien daarna nog een dat we dan in de toekomst moeten verhuizen, he?’ vraagt Isabella

zachtjes.‘Oh, daar heb ik nog niet over nagedacht… ja, dus jij

wil eigenlijk in totaal 3 kinderen? Dat is goed voor mij, 3 kinderen, een leuk aantal!’ antwoord Christiaan

en ze eten verder.

Wanneer het weer tijd is voor te gaan slapen, brengt dit keer Isabella het kleintje naar boven want hij heeft

een stink luier en daar wil Christiaan niets mee te maken hebben. Hij zei dat hij te moe was en meteen

ging slapen, een uitvlucht volgens Isabella.

‘Dus papa wil je pamper niet verversen? Wel, dan heeft die pech want dit creëert een band! Vind je ook niet

Alex?’ Alexander antwoord met een lach.

Wanneer Isabella de pamper heeft ververst en Alexander in zijn bedje heeft gelegd, is iedereen in het

huis aan het slapen.

Het is stil in het huis, niet akelig stil maar rustgevend stil.

Iedereen slaapt en heeft mooi dromen.

Wanneer het tijd is om op te staan en Isabella haar ogen opent, voelt ze ineens erge stampen in haar

buik.Ze stapt uit bed en ineens is haar buik gegroeid!

‘AAAH!’ Isabella schreeuwt ‘Een baby? Ik ben toch zwanger!’ een glimlach verschijnt op haar gezicht, ze

is overgelukkig!

Wanneer Christiaan het geroep van zijn vrouw hoort, rent hij uit de badkamer.

Met tandpasta op zijn gezicht komt hij verwildert de slaapkamer binnen.

‘Wat is er gaande?!’ zegt hij en dan ziet hij de buik van zijn vrouw.

‘Oh een baby! Wat geweldig! Ik hoop eigenlijk dat het een meisje is want dan hebben we een zoontje en een meisje.’

‘Zolang het maar gezond is.’ zegt Isabella‘Ja dat is waar!’ en Christiaan wrijft over haar buik.

Dit keer was het onderwerp bij het ontbijt natuurlijk de kinderen.

‘Denk je dat Alexander het erg zou vinden dat hij nu een boertje of zusje erbij heeft?’

‘Natuurlijk niet! Het is een lieve jongen dat zie ik nu al. Hij gaat het juist fijn vinden om grote broer te

worden!’ antwoord Isabella die zeker is van haar stuk.

Christiaan vertrekt vandaag extra blij en met een opgelucht hart naar zijn werk!

‘Dit had ik nooit kunnen geloven! Als ik Isabella niet was tegen gekomen waar was ik dan nu?’

Christiaan beeld zich een paar dingen in maar niets kan tippen aan het leven wat hij nu heeft!

Doordat het gezin erg is uitgebreid, heeft Isabella geen tijd meer gehad voor haar beste vriendin, Linda.

Isabella twijfelt geen seconde en belt Linda op.‘Hey Linda! Met Isabella!’ ‘Bella meid! Ik dacht al, is die van de aardbol verdwenen?!’ ‘Linda ik had een vraagje,

heb je zin om langs te komen?’ ‘Meid ik ben mijn schoenen al aan het aandoen! Ik ben er over 1 minuut!’

Isabella kan nog niet eens gedag zeggen want Linda heeft al opgehangen.

Oh wat had ze dat gemist, die droge humor van Linda!

Precies 1 minuut later zitten de twee dames in de zetel.

‘Alexander is echt een schatje en ik zie dat er nog een kleintje op weg is?!’ ‘Jaja, dat heb je heel goed gezien. Je kan er niet naast kijken!’ zegt Isabella en ze wrijft

over haar buik.‘Wat wil je zeggen dat je dik bent? Meid, overdrijf niet! Je ziet er fantastisch uit! Ik zie alleen die enorme bol

daar!’ en Linda wijst naar Isabella’s buik. Allebei moeten ze hard lachen.

Isabella kijkt ineens naar de klok.‘Oh, het is tijd!’ zegt Isabella plots.

‘Voor wat is het tijd? Wil je me al weg hebben?’ ‘Nee! Het is tijd om de tafel te versieren! Alexander

wordt vandaag peuter! Ja hij is al zo groot!’ zegt Isabella met tranen in haar ogen.

Met de hulp van Linda is de kamer snel versierd.‘Tadaa! Is het niet prachtig!’ zegt Isabella blij.

‘Ik ben alleen prachtig uitgeput.’ zegt Linda en ze gaat zitten.

Christiaan heeft gevraagd aan zijn baas of hij vroeger mocht stoppen. Hij moest en zou zijn zoons verjaardag

meemaken!Hij is net op tijd thuis.

‘Waar is de jarige job! Ik ga hem brengen naar de taart.’ zegt Christiaan enthousiast. Ineens ziet hij de fonkeling in Isabella’s ogen dat zij haar zoon naar de

taart wou brengen.‘Ik bedoel mama gaat de jarige naar de taart

brengen.’ zegt Christiaan en Isabella is hem heel dankbaar. Iedereen doet heel hard mee. Linda draait

zelfs haar arm bijna uit de kom, dat doet Isabella lachen.

En dan is het tijd Isabella blaast de kaarsjes uit want daar is Alexander nog te klein voor.

‘1,2,3!’ en Linda gooit een hoop confetti in de lucht.

Ineens heeft Isabella een kleuter versie van haar Alexandertje vast.

Ze is super blij wanneer ze haar zoon ziet lachen.

Meteen gaat Isabella met haar kleintje naar boven en gaat zijn haren fatsoeneren.

Even later staan ze voor de spiegel. Alexander is dol enthousiast over zijn nieuwe coupe.

‘Dat is beter he!’ zegt Isabella en ze geeft hem een dikke kus.

Nu Alexander geen baby’tje meer is, is hij niet meer zo rap moe, maar toch moet hij op tijd zijn bedje in.

‘Hup kleine piraat! Het is tijd voor jou om op het schip te gaan!’ Alexander begrijpt zijn moeder nog niet zo

goed en trekt een raar gezicht.

‘Haha! Morgen zal ik je nieuwe woordjes leren, maar eerst slapen!’ Isabella geeft haar zoon een nachtzoen

en legt het wit dekentje op haar zoon.

Isabella kruipt ook in bed, de koude lakens geven Isabella kippenvel. Zonder haar man in bed is het toch

een stuk kouder.Maar Christiaan wil eerst het huis opgeruimd hebben. Alle versieringen en feestspullen moet weg zodat er

weer een nette, zwarte eetkamertafel te zien is.Christiaan begrijpt wel dat zijn vrouw niet heeft

opgeruimd, ze moet ook niet alles doen.Hij gooit de laatste spulletjes in de vuilnisbak en gaat

dan ook naar boven.

Wanneer zijn pyjama aan is, kruipt hij zo voorzichtig mogelijk in bed.

Ook al is Isabella in een diepe slaap, toch voelt ze de aanwezigheid van haar man.

Ze krijgt het ineens een stuk warmer en kruipt dicht tegen Christiaan.

Christiaan valt meteen in slaap.

Het is ochtend. Isabella’s moederzintuig rinkelt en ze opent haar ogen. Meteen hoort ze het gejank

van haar kleine Alexander. Ze haast zich naar zijn kamer en pakt hem op.

‘Kom maar bij mama. Moet je zo wenen? La klein schaapke toch!’ en Isabella probeert hem te

troosten. Meteen is Alexander gesust en kan hij terug

lachen.

‘Mama gaat jou op het potje zetten. Kan jij da al? Op het potje?’ Alexander schudt ijverig ja met zijn hoofd

zodat heel zijn haren mee bewegen.

‘Laat eens zien aan mama dat jij een grote jonge bent!’ en ze wacht geduldig tot er iets gebeurt.

Ineens valt Alexander van het potje. Isabella kijkt en ziet dat hij een plasje heeft gedaan. ‘Flinke jonge!

Mama is heel fier!’

‘Mama heeft een idee! Gaan we jou leren praten?’ alweer schudt Alexander ja. ‘Ja? Zeg eens ja.’ ‘ja’ zegt

Alexander.‘Ah! Je eerste woordje! Amai jij leert snel!’

Alexander is een flinke leerling en in een mum van tijd weet hij al de belangrijkste woordjes.

‘Volgens mij wordt jij een hele flinke jonge!’‘Ja!’ zegt Alexander en hij klapt in zijn handjes.

Isabella wandelt met Alexander in haar armen naar beneden en zet hem in de kinderstoel.

‘Alex in stoel?’ vraagt Alexander ‘Ja want Alexander moet hammekes doen.’

Alexander wacht heel geduldig op zijn eten. Hij kijkt naar elke beweging wat zijn mama doet. Wat was hij een

braaf kind.

‘Alstublieft schatteke en dan moet jij zeggen danku. Zeg eens danku?’ ‘Dank…dan…danku mama’ ‘ja goed zo!’ zegt Isabella trots en geeft Alexander het bordje.

Na 4 happen heeft Alexander al genoeg. ‘Alex noeg.’ zegt hij en duwt het bordje weg.

‘Oké! Jij hebt flink gegeten!’

Even later komt Christiaan de woonkamer binnen gesloft.

‘Goedemorgen zonneschijntjes!’ ‘Goedemorgen schat!’ ‘papa!’

Christiaan trekt zijn ogen wagenwijd open. Droomde hij nu of gaf zijn zoon nu echt antwoord? Isabella ziet de uitdrukking op zijn gezicht. ‘Je hebt het goed gehoord! Ik heb hem een paar woordjes geleerd!’ zegt Isabella

trots. ‘Wauw fantastisch schat! Je bent een heel goede lerares!’ en Christiaan begint zijn ontbijt te eten.

‘Kom maar hier ik verlos je uit die stoel.’ zegt Isabella. Alexander weet nu wat zijn mama bedoelt en springt

bijna zelf uit de stoel. Isabella moest lachen.

‘oké, praten kan je al. Nu nog leren lopen, dit is het moeilijkste gedeelte.

Isabella zet Alexander staand op de grond en wandelt een stukje achteruit.

‘Kom maar naar mama!’ zegt ze enthousiast. Alexander kijkt om zich heen en zet dan kleine

stapjes vooruit. Het gaat super tot hij op zijn poep valt.

‘Alles is met vallen en opstaan.’ zegt ze en ze zet Alexander terug recht.

Na een half uur kan Alexander al lopen. Isabella kan het amper geloven. Hij leert echt snel, hij is echt

slim.Ze weet nog dat haar mama altijd zei dat het

4dagen duurde eer dat ze kon lopen.

‘Alex tekening maken voor mama.’ zegt hij enthousiast en wandelt naar de tekentafel.

Isabella en Christiaan kijken trots naar hun zoon.

Wanneer de mooie tekening af is, gaat Alexander ineens recht voor de trap zitten.

‘Alex moe.’ zegt hij. Isabella is trouwens ook moe en hij neemt Alexander mee naar boven

‘in je bed kleine dondersteen.’ en ze legt hem in het bedje.

‘donsteen?’ vraagt Alexander niets begrijpend? ‘Haha. Het is dondersteen maar dat ben jij niet. Jij bent een engel.’ Alexander legt zich neer en valt meteen in

slaap.

Alexander is als eerste in slaap gevallen maar hij wordt ook als eerste wakker. Hij zit heel hard te schreeuwen,

hij wil uit zijn bed.

‘Jaja, druktemaker! Ik kom al!’ zegt Isabella en ze wandelt naar zijn slapkamer. Maar wanneer ze zijn lief

gezichtje ziet, kan ze niet boos zijn. ‘Ben je nu tevreden?’ en ze heeft Alexander in haar

armen.

Als ze onder zijn is het nog veel te vroeg om het ontbijt klaar te maken.

‘Zo, wat wil je doen?’ vraagt Isabella ‘Mama moet verhaal lezen.’ antwoord Alexander enthousiast en hij

stampt met zijn voetjes op de grond.

‘Er was eens een koninkrijk van de gemene koning Orthodom…’ Verteld Isabella en zet een ander

stemmetje op. Alexander vindt het geweldig en steekt zijn duim in zijn mond.

Dan staat Isabella ineens recht.‘AAAH! HELP!’ schreeuwt ze en Christiaan komt meteen naar onder gehold. Hij valt bijna van de trap. Alexander

weet niet wat er gebeurd.‘Mama?’ vraagt hij nog maar Isabella heeft te veel pijn

om te antwoorden.

Even later ligt er een snoezig dochtertje in haar handen.

‘Kijk eens Alexander! Je zusje… hoe gaan we haar noemen?’

‘Chanel.’ Zegt Isabella zeker.‘Chanel!’ zegt Alexander blij.

Christiaan kan niet wachten om zijn dochtertje in zijn handen te nemen. Isabella en Christiaan doen

kinderwissel. Isabella knuffelt Alexander nu eens goed en Christiaans aandacht gaat helemaal naar de kleine

Chanel.

‘Jij blijft altijd mijn engel!’ fluistert Isabella in Alexander ’s oor.

‘Dag Chanel! Dag meid! Zegt Christiaan met een stem die hoger is dan een vrouw.

Ze zijn super gelukkig.

Wanneer Chanel en Alexander hun middagdutje doen, zijn de twee geliefden aan het praten.‘Je hebt me weer een prachtig kind gegeven, Chanel! Hoe kom je eigenlijk bij die naam?’

‘Ik weet het niet ik zag haar lief gezichtje en ineens kwam die naam bij mij binnen.’

‘We hebben twee prachtige kinderen! En je zal me nog een prachtig kind geven! Dat wou jij toch he, 3

kinderen?’ ‘Alleen als jij het ook wil!’ zegt Isabella een beetje

blozend.Christiaan antwoordt niet maar geeft zijn vrouw een

kus.

Wanneer Christiaan naar het werk is, betaald Isabella alweer een hele stapel rekeningen.

‘Het draait altijd om geld!’ zegt ze wanneer ze de getekende enveloppen terug in de brievenbus doet. ‘Maar hier draait het om liefde.’ en ze wandelt naar binnen om

te kijken of Chanel al wakker is. En ja hoor.‘Heb je honger?’ Isabella pakt Chanel uit de wieg en geeft

haar de fles.

Daarna legt ze Chanel terug in de wieg zodat ze kan slapen en zodat Isabella tijd kan doorbrengen met haar

zoontje.

Isabella vertelt weer een verhaaltje maar dit keer zonder boek. Het verhaal verzint ze ter plekken.

Het gaat over een magische viool, die iedereen betoverd.Alexander blijft maar staren naar zijn moeder, niks leidt

hem af.

Als het verhaal gedaan is, komt Christiaan thuis.‘papa thuis, papa thuis!’ zegt Alexander enthousiast.

Nu heeft Christiaan weer iemand extra om te knuffelen.Wanneer Christiaan binnenwandelt, rent Alexander naar

hem toe.‘wat een ontvangst!’ en hij geeft Alexander een knuffel.

Daarna volgt zijn vrouw, die hij een romantische kus geeft en dan is zijn kleine Chanel aan de beurt.

De familie kruideboter kruipt vroeg het bedje in.Die twee kleine spruitjes eisen veel aandacht op wat

best vermoeiend is.Toen Isabella en Christiaan naar bed wouden gaan en de kindjes in bed leggen, spruttelde Alexander

tegen.‘Alex niet slapen, Alex niet moe!’ zei hij maar 10

minuten later slaapt hij als een roosje.

De volgende ochtend is iedereen weer vroeg van de partij.

Als Isabella naar toilet wil gaan, wordt ze weer voor de derde keer in haar leven overspoelt door die vreselijke misselijkheid die haar laat overgeven.

Dit keer wist ze het echt zeker.‘Ik ben weer zwanger!’ schreeuwt Isabella blij en ze rent meteen naar onder om het tegen Christiaan te

vertellen.Hij is zeer blij met het nieuws en Isabella springt in

zijn armen.

Even later zitten ze uitgelaten te praten over het nieuwe kindje.

‘Ja en nu het nieuwe baby'tje op komst is; moet er wel wat verandering gebeuren in het huis. Zoals deze zeteltjes. Het zijn er maar twee en binnenkort zijn we met vijf.’ zegt Christiaan. Isabella staat meteen op en

besteld een nieuwe sofa.één uur later staat hij in de woonkamer, helemaal in

Isabella stijl.

Christiaan heeft vandaag een vrije dag en wil zijn dag besteden aan zijn gezin. Hij wou zelfs geen tijd

verspillen en heeft daardoor de hele dag in zijn pyjama zitten rond te lopen.

De kindjes kregen extra aandacht vandaag en daar waren ze blij om.

Hun dag werd gevuld met: verhaaltjes lezen, met de blokken spelen, tekeningen maken, knuffelen,…

De dag vliegt voorbij en de nacht staat voor de deur.

De kindjes worden vroeg in hun warme bedjes gestopt want ze hebben hun nachtrust nodig.

Vandaag werken de kindjes goed mee en vallen meteen in slaap. Isabella en Christiaan gaan ook

meteen hun bedje in.‘Je maakt me heel gelukkig!’ zegt Christiaan

opeens en geeft Isabella een kus. Isabella moet lachen en kruipt dicht tegen hem aan.

De volgende ochtend wordt er weer De hele dag voor de kindjes gezorgd.

Isabella heeft nu veel minder tijd voor Zichzelf maar dat vind ze niet erg. Ze weet dat

moeder zijn een fulltime job is maar ze geniet ervan en dat is het belangrijkste.

‘Ze worden al zo groot! Vandaag is het hun verjaardag weer.

Het lijkt nog maar gisteren toen ik zwanger was van Alexander en nu…nu ben ik al zwanger van mijn derde kindje en heb ik Alexander en Chanel.’ Isabella is zeer

trots.

Ineens moets Isabella naar buiten gaan voor een frisse neus te gaan halen.

Die opdrachten flitsen weer door haar gedachten. Ze moet er niet aan denken dat ze het niet haalt en

dat ze haar hele gezin moet achterlaten, haar geliefden en haar kindjes.

Isabella wrijft over haar buik. ‘Er is nog hoop.’ zegt ze.

Maar het is partytime!De twee kinderen groeien vandaag samen op dat

is niet niets.Alexander wordt al kind en Chanel een peutertje.

In een mum van tijd is de tafel mooi versiert.‘Het feest kan beginnen!’ zegt Isabella en ze kijkt

naar haar twee kindjes.

Dit keer mag Christiaan iemand naar de taart brengen.

Samen met Chanel blaast hij de kaarsjes uit en even later heeft hij zijn prachtige dochter, in een

grote versie, in zijn armen.‘Wou Chanel, je bent prachtig!’ zegt hij

verwonderend.Dan is Alexander aan de beurt.

‘Mijn grote jongen!’ zegt Isabella en tranen rollen over haar wangen uit trots.

Iedereen eet een groot stuk taart en dan staat Isabella ineens recht.

‘Kom Chanel gaan wij de haartjes mooi maken?’ Chanel knikt enthousiast ja met haar hoofd.

‘Ziezo, ik wist wel dat de naam Chanel bij je paste.’ zei Isabella wanneer ze Chanel met een ander

kapsel in haar armen vasthoudt.

Ineens gaat ook Alexander naar boven, naar zijn kamer.

‘Oké, ik ben nu wel te oud geworden voor Nijntje.’ zegt hij. Hij roept zijn mama naar zijn kamer en

met haar hulp wordt Alexander ’s kamer verbouwt. Hij heeft als thema “de ruimte”

gekozen. Hij vindt dar wel fascinerend.

Ook kiest hij voor een nieuwe outfit. Het wordt een nette, slimme look, dat staat hem wel.

Alexander is blij met het resultaat.

Voor Alexander gaat slapen, wil hij nog vlug op de site van school rondneuzen. Morgen is het zijn eerste

schooldag en hij is heel nieuwsgierig.Geconcentreerd kijkt hij naar het scherm en klikt een

paar dingetjes aan.

Ook Chanel ligt nog niet in bed. Isabella wil haar eerst nog wat woordjes leren, maar Chanel heeft meer oog voor haar mooi roze jurkje dan voor de

woordjes die mama zegt.

Na nog een paar pogingen leert Chanel dan toch haar woordjes.

‘Ziezo, je hebt goed meegedaan! En nu is het tijd voor Chanelletje om te slapen.’ en Isabella geeft

Chanel een lief klopje op haar hoofdje.Wanneer Isabella naar onder komt ziet ze Alexander

televisie kijken.‘Meneertje! Moest jij niet al lang in je bad liggen?’‘Oh, sorry mama! Ik ga meteen naar boven, slaap

lekker!’Zegt hij beleeft en hij geeft zijn ouders een

nachtzoen.

‘Wat wil je als ontbijt?’ Vraagt Isabella. ‘stokbrood.’ antwoord Alexander die met zijn hoofd bij zijn nieuwe

school zit. Hij is bloednerveus.‘Het komt wel goed lieverd! Blijf maar gewoon kalm.

Ze gaan je heus allemaal leuk vinden!’ zegt Christiaan geruststellen wanneer hij Chanel in de

stoel zet.

Isabella kiest voor pannenkoeken en even later eet iedereen gezellig samen.

‘Tuut, tuut!’ Alexander laat zijn vork vallen. ‘Dat is mijn bus! Dag mam, dag pap, dag Chanel!’ Hij

gooit de voordeur dicht en rent naar de bus.‘Dag lieverd! Veel succes!’ proberen Isabella en Christiaan nog te zeggen maar ze zijn te laat.

‘Broer na toe?’ vraagt Chanel verwonderd. ‘Broer gaat naar school.’ zegt Isabella ‘Chanel ook na school?’

‘Nee, jij hebt daar geen tijd voor want mama gaat je leren lopen!’ en Isabella pakt Chanel uit de stoel.

Isabella zet Chanel op de grond zodat ze kan wandelen. Maar tevergeefs. Chanel Is de hele tijd afgeleid en vraag van alles aan haar mama, ze wil

alles weten.‘Papa doen?’ ‘Papa gaat trainen en wandel jij nu maar naar mama.’ ‘Waarom papa trainen?’ ‘Papa moet dat voor het werk doen.’ ‘Gaan wij sewes

prinsessenfilm kijken?’ ‘Ja, maar eerst leren lopen Chanel!’ Chanel zet een paar stapjes en valt dan op haar poep. ‘Chanel kan lopen. Nu prinsessen kijken?’ Vraagt Chanel. Zo gaat het nog wel een tijdje verder

maar Isabella vindt het hilarisch.

Om 3uur ‘s middags is de school uit en komt Alexander terug naar huis.

‘School is… het was… FANTASTISCH!’ en er verschijnt een grote lach op zijn gezicht.

‘En wat gaan we…’ Chanel stopt haar zin en ze ziet dat Alexander binnenwandelt. ‘Broer thuis!’

zegt ze enthousiast.‘Hoe was het op school?’ ‘Fantastisch! Ik heb

wiskundehuiswerk en ik ga het meteen maken! wiskunde is echt fijn!’ krijgt Isabella als antwoord

en ze ziet haar zoon naar zijn kamer hollen.‘Amai! Ik haatte huiswerk en zeker wiskunde!

Maar ja.’ en Isabella heft haar schouders op en besteed haar aandacht terug aan Chanel.

Het is Isabella dan toch uiteindelijk gelukt om Chanel te leren lopen. Ze is trots op haarzelf.

‘Dat heb je goed gedaan Chanel maar nu is het tijd dat mijn muisje naar bed gaat. Zeg maar

goedenacht tegen broer en papa.’ ‘Chanel niet alleen naar boven! Chanel hier slapen!’ zegt Chanel

mokkend.‘Nee Chanel. Jij bent al…’ Maar wanneer Isabella in

de smekende ogen van haar dochter kijkt kan ze het niet weerstaan en legt haar dochter in het wiegje in

de woonkamer.

Als ze Chanel een nachtzoen heeft gegeven, gaat ze bij haar zoon in de zetel zitten. Meteen kruipt

Alexander dicht tegen zijn moeder aan.

‘Dit is fijn. Je bent een goede mama, je zorgt heel goed voor ons.’ zegt Alexander opeens. Deze woorden maken Isabella weer lichtjes aan het

huilen. ‘Dankje lieverd!’ en ze pakt haar zoon goed vast.

Ineens duikt er weer een pijnlijke wee op. Isabella moet schreeuwen en ze maakt Chanel wakker.

Zo’n pijn heeft ze nog nooit gehad. Dit deed veel meer pijn dan bij Alexander of Chanel.

Maar even later staat ze weer met een prachtige dochter in de woonkamer. Alexander komt heel

nieuwsgierig kijken.‘Hoe ga je mijn zusje noemen?’ vraagt hij

nieuwsgierig‘Estelle, ja dat wordt het.’ ‘Mooie naam hoor!’ en

Alexander aait over Estelle ’s hoofdje.

Als het nieuwe baby’tje goed geknuffeld is, legt Isabella Chanel en Estelle in hun bedje.

Ook Alexander gaat slapen want hij moet morgen weer naar school.

Ondertussen was Christiaan nog aan het trainen voor zijn werk, hij moet in topconditie zijn. Maar dit brengt ook top-stank. Hij gaat naar boven om zich

te douchen.

Als de kinderen aan het slapen zijn, zit Isabella rustig in haar zetel.

‘Mijn leven is nu perfect! Ik heb mijn 3 kinderen de eerste opdracht…’ Ineens bedenkt Isabella zicht

iets. ‘De eerste opdracht is voltooid! Nu is het tijd voor de tweede!’

Isabella staat meteen op en wandelt naar de boekenkast.

‘Welk boek was het nu weer? Waar heb ik het gedaan? Isabella wat ben je toch een sloddervos!’ Na wat speurwerk vind Isabella dan toch het boek.

‘Alstublieft maak het me niet te moeilijk!’

Isabella gaat terug op haar plek in de zetel zitten en slaat voorzichtig het boek op de juiste bladzijde

open.

‘Wat! Dit is een ander briefje! Waar is het briefje met de eerste opdracht? Zou er iemand stiekem

hebben ingebroken om het briefje te verwisselen?’ Bij die gedachten glijdt er een rilling lang Isabella’s

rug.

Isabella zet het uit haar hoofd hoe get briefje verwisseld kan zijn en begint te lezen.

‘Gefeliciteerd met je eerste opdracht! Die heeft u succesvol voltooid. Alexander, Chanel en de kleine

Estelle zijn 3 prachtige kinderen!’ Isabella stopt even met lezen. Ze is gechoqueerd. ‘Hoe weten ze de namen van mijn kinderen?’ Isabella woelt zich

onveilig maar leest toch verder.‘Wat?! Dat ga ik echt niet doen als tweede opdracht! Moet ik echt…’ Isabella hoort haar man naar onder

komen.

Ze verbergt het boek vlug terug in de boekenkast. Dit mocht Christiaan niet weten.

‘Ik kan niet geloven dat ik voor de volgende opdracht met vier verschillende sims Ojaa! Moet doen. Moet ik dit dan toch vertellen tegen Christiaan? Ik kan hem

toch niet bedriegen?Zou hij mij begrijpen?’

‘Isabella? Alles goed?’ Christiaan stem haalt Isabella uit haar gedachten. Moest ze dit vertellen?