PU; Huisje Boompje

Kindje

‘Hoe bedoel je, we moeten praten?’ vraagt Tessa verbaasd. ‘Ik zeg net dat ik je begrijp.’ Dave schudt zijn hoofd. ‘Ik denk dat het tijd is dat ik eerlijk tegen je ben.’ Tessa kijkt hem verbaasd aan, maar volgt hem toch naar de bank.

Dave en Tessa

Als ze naast elkaar zitten, kijkt Dave strak voor zich uit. Tessa weet even niet wat ze moet zeggen en wacht tot Dave begint te praten, maar het blijft stil. Ze draait haar hoofd een stukje en ziet hoe Dave strak voor zich uit kijkt. ‘Wil je wat drinken?’ vraagt ze en wil opstaan.

Dave houdt haar tegen. ‘Nee. Blijf nog even zitten.’ Zegt hij. Tessa knikt en Dave haalt diep adem. ‘Jij denkt vast dat ik je niet leuk vind.’ Begint hij en kijkt haar kort aan. ‘Of eigenlijk weet ik dat wel zeker.’ Voegt hij eraan toe.

‘Maar je hebt het mis.’ Gaat Dave verder en Tessa kijkt hem met opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Weet je, ik heb een niet zo leuke jeugd gehad.’ zegt hij en kijkt haar vriendelijk aan.

‘En wat heeft dat met mij te maken?’ vraagt Tessa die het verband niet ziet. Dave glimlacht. ‘Het verleden heeft meer invloed op het heden dan je denkt.’ Zegt hij geheimzinnig. Tessa denkt even na. ‘Hoe bedoel je?’

‘Ik heb je toch wel eens verteld dat ik enig kind ben?’ vraagt Dave en Tessa knikt. ‘Mijn vader verliet mijn moeder al voor ik geboren was. Mijn moeder hield zielsveel van hem, maar hij wilde zich niet zijn hele leven binden dus hij vertrok.’

‘Dus je moeder en jij bleven samen achter?’ Dave knikt. ‘Ze probeerde zich groot te houden, maar ik zag dat ze het er moeilijk mee had.’ ‘Zie je je moeder nog wel eens?’ vraagt Tessa, maar ze kan zich niet herinneren dat Dave het ooit over haar gehad heeft.

Dave schudt zijn hoofd. ‘Ze is overleden.’ ‘Het spijt me.’ Dave schudt zijn hoofd. ‘Het is jouw schuld niet. Ik wou dat ik dat ook van mezelf kon zeggen.’ Zegt hij en kijkt naar zijn handen.

‘Hoe bedoel je? Jij kan er toch niets aan doen dat ze er niet meer is?’ Dave glimlacht even naar haar, maar kijkt dan weer weg. ‘Ik was net achttien en ik ging uit met een meisje, Sharon. Ik stond op het punt weg te gaan toen mijn moeder vroeg of ik wilde blijven, want ze voelde zich niet zo lekker.’

‘Ik verklaarde haar voor gek.’ Mompelt hij. ‘Achteraf had ik daar spijt van en ik wilde naar huis gaan, maar Sharon hield me tegen. Ik weet niet waarom, maar ik bleef.’ Dave wacht even. ‘Toen ik thuis kwam lag ze daar. Een hartaanval zei de arts.’ ‘Maar dan is het toch niet jouw schuld?’

Dave draait zijn hoofd. ‘Ik had haar kunnen helpen. Ik had bij haar kunnen zijn, maar ik was er niet. Ik heb me zo lang schuldig gevoeld. Sharon werd er gek van en ze maakte het uit. Ze wilde geen relatie met een moordenaar zei ze.’ Zijn gezicht betrekt. ‘Ik kan niet van iemand houden. Iedereen van wie ik houd verlaat me vroeg of laat.’ Tessa kijkt hem strak aan. ‘Dan is het toch duidelijk.’ Zegt ze stug en ze wil opstaan.

Even had ze hoop, maar opnieuw verdwijnt die weer door een paar klein woordjes, woordjes die alles kunnen vernietigen. Dan voelt ze de hand van Dave op haar schouder. Hij trekt haar terug op de bank en houdt zijn arm om haar heen. ‘Ik houd wel van je!’ zegt hij.

‘Goede manier om het te laten merken dan.’ Zegt ze sarcastisch, maar Dave trekt haar naar zich toe. ‘Ik heb zo lang geprobeerd om het te onderdrukken. Ik wil niet dat je me ooit moet verlaten dus ik dacht dat als ik niet verliefd op je zou zijn, er dan niets met je zou gebeuren. Ik wil je echt niet kwijt.’

Tessa kijkt hem onderzoekend aan. ‘Maar het tegenover gestelde gebeurd juist. Je hebt een hekel aan me en ik doe je alleen maar pijn. Door wat je net zei besefte ik dat ik alleen maar meer voor je ga voelen, hoe ik ook probeer om het te ontkennen.’ ‘En hoe weet ik dat je het meent?’ vraagt Tessa sceptisch. Dave glimlacht even en buigt zich dan voorover.

De kus lijkt alles te overtreffen. Alle zorgen, angsten en schuldgevoelens lijken te verdwijnen. De lippen van Dave lijken haar te verdoven. Ze laat zich meeslepen zonder aan stoppen te denken.

Dit is waar ze zo lang op gewacht heeft, toch wordt het moment veel te snel verbroken. ‘Geloof je me nu?’ Tessa lacht. ‘Ik weet het niet.’ Zegt ze plagerig en Dave lacht ook. ‘Misschien moet ik nog wat meer mijn best doen.’ Zegt hij en plant een kus in haar nek.

Tessa voelt zich steeds gelukkiger worden onder zijn aanraking. Ze drukt haar lippen weer op die van Dave en duwt hem zachtjes achterover. Ze wil bij hem zijn, hem nooit meer loslaten. Alles waar ze zo lang op gehoopt heeft lijkt uit te komen.

Het lijkt op een droom waaruit ze elk moment kan ontwaken, maar dat gebeurd niet. Het enige wat haar laat stoppen is Dave die haar zachtjes overeind duwt, maar zijn armen om haar heen houdt. ‘Geloof je me nu?’

Tessa knikt. ‘Ik geloof je.’ zegt ze met een lach. ‘Ik had dit veel eerder moeten bedenken.’ Zegt Dave met een grijns. ‘Je hebt nog genoeg tijd om je verloren tijd in te halen.’ Zegt Tessa en buigt zich weer naar hem toe. ‘Ik hou van je.’ Die 4 kleine woordjes laten Tessa meer stralen dan ooit tevoren.

Amy, Luke en Anna

Tessa is niet de enige die gelukkig is in de liefde. Ook Amy geniet nog steeds van haar relatie met Luke. Hij is de enige man die haar gelukkig kan maken en niets komt tussen hen in.

Ze doen nog steeds veel dingen samen en zelfs het studeren wordt leuk. Omdat ze dezelfde specialisatie hebben, hebben ze ook gelijk college. Wat ze weer meer tijd samen geeft.

Bij Anna gaat het totaal anders. Ze snapt niet hoe haar zus het zo lang uit kan houden met één man. Zelf had ze Luke allang gedumpt, maar het is Amy’s leven. Ze heeft het nu veel te druk met Rafael.

Na wat inspanning heeft ze ook deze jongen weer helemaal ingepalmd. Het lijkt bij elke jongen makkelijker te gaan en ze hoeft er alleen maar voor te zorgen dat geen van de jongens Bas ooit tegen komt.

Gelukkig heeft ze van Amy geen last meer, want die heeft het al druk genoeg met Luke. Zolang Amy niets weet van het geld dat ze Luke betaalt heeft, zal ze niet voor problemen zorgen. Met een grijs kruipt ze tegen Rafael aan en valt in slaap. Wat zou het leven nog beter kunnen maken?

De volgende morgen zijn Amy en Luke het eerste wakker. Amy loopt naar de kledingkast, maar Luke pakt haar weer vast. ‘Ik hou van je.’ fluistert hij en drukt een kus in haar nek. Amy draait zich lachend om. ‘Dat weet ik toch.’ Zegt ze en kust hem op haar mond.

Terwijl Amy en Luke van elkaar genieten is Anna ook uit bed gekomen. Ze heeft Rafael snel het huis uit gestuurd en is achter de computer gaan zitten. Met een zucht opent ze het document van haar paper. Ze probeert wat te schrijven, maar ze merkt al snel dat het geen zin heeft. Ze loopt naar buiten en pakt haar telefoon uit haar zak.

Terwijl Anna het nummer van Bas intoetst hebben Amy en Luke zich op de bank genesteld. ‘Dit is volgens mij voor het eerst dat ik Anna aan een paper heb zien werken.’ Merkt Luke op.

Amy grijnst. ‘Volgens mij houdt ze het niet lang vol. Het is voor mij nog een raadsel hoe ze aan al die punten komt.’ Luke knikt. ‘Zolang alles goed gaat met jou maakt het me niet uit.’ Zegt hij en kust haar.

Dave en Tessa

Tessa haalt het laatste bord uit het water en laat de gootsteen leeg lopen. Het water verdwijnt langzaam in het afvoerputje en Tessa kijkt er even na tot ze 2 handen om haar middel voelt. ‘Ik hou van je.’

Tessa draait zich lachend om. ‘Hoe vaak heb je dat vandaag al gezegd?’ vraagt ze. Dave lacht ook. ‘Je zei zelf dat ik nog heel wat in te halen heb.’ Zegt hij en kust haar. ‘Daar kan ik maar beter meteen mee beginnen.’ Tessa lacht en zoent hem.

Met een zachte beweging duwt ze hem de trap op. Op de slaapkamer is het oude tweepersoonsbed weer terug gekomen. Ze trekt haar nachthemd aan en gaat op bed liggen. Na wat treuzelen gaat Dave op de bedrand zitten.

‘Dave?’ zegt ze tegen zijn rug. Dave draait zich om en gaat naast haar liggen. ‘Vind je het moeilijk?’ vraagt ze voorzichtig. Dave schudt zijn hoofd. ‘Ik had gewoon niet gedacht dat ik ooit nog met de vrouw van wie ik houd in één bed zou liggen.’

Tessa grijnst. ‘Eigenlijk is het al de tweede keer.’ Zegt ze. Dave grijnst. ‘Zonder dat ik dronken ben.’ Tessa knikt. ‘Kom eens hier.’ Zegt Dave en trekt haar naar zich toe.

Tessa doet braaf wat van haar gevraagd wordt en gaat in zijn armen liggen. Het voelt veilig en vertrouwd tegelijk. Een gevoel dat ze altijd wil hebben. Dave trekt haar nog iets dichter naar zich toe en kust haar.

Hij duwt haar zachtjes achterover en Tessa haalt haar lippen even van die van Dave. ‘Weet je het zeker?’ vraagt ze, maar Dave antwoordt met een kus die alle twijfel doet vergeten.

Een hele tijd later komen de twee weer boven de dekens uit. Met een glimlach van geluk, maar ook van liefde kijken ze elkaar aan. ‘Je bent het beste wat me ooit is overkomen.’ Fluistert Dave en Tessa kruipt dicht tegen hem aan.

Zo vallen ze samen in slaap, als twee geliefden. Met een glimlach op haar gezicht beleeft Tessa haar dromen, want nu weet ze het zeker. Dromen zijn niet altijd bedrog.

Amy, Luke en Anna

Voor het huis naast dat van Dave en Tessa staan twee andere tortelduifjes te wachten op de taxi die ze naar de bioscoop zal brengen. Van de sneeuw die zachtjes naar beneden dwarrelt lijken ze niets te merken, ze zien alleen elkaar.

Pas als een van de sneeuwvlokjes op haar neus valt haalt Luke zijn lippen van die van Amy en veegt met een vlugge beweging het vlokje van haar neus. ‘Zullen we die film maar laten zitten.’ Zegt Amy met een veel bedenkende blik.

Luke grijnst en knikt. Samen lopen ze weer naar binnen en lopen naar de woonkamer waar Anna verveeld een film kijkt. ‘De film gaat niet door, zeg jij tegen de taxi dat het niet nodig is. We hebben andere dingen te doen.’ Zegt Amy en met een grijns kijkt ze naar Luke. Anna knikt en voor ze wat kan zeggen zijn Amy en Luke al naar boven.

Met een grijns staat Anna op van de bank. Dit is het perfecte moment om Bas te bellen. Amy en Luke kennende zullen ze nog wel even bezig zijn. Na een kort telefoontje en een paar minuten staat Bas voor de deur.

Hij begroet haar zoals altijd hartelijk. ‘Ik heb je gemist.’ Fluistert hij. ‘Ik vind het vreselijk dat we elke keer rekening moeten houden met je zus.’ Anna knikt, maar voor de eerste keer is ze blij dat Amy bij haar woont.

‘Ik weet het, ik vind het zelf ook heel vervelend.’ Liegt ze en kijkt hem vriendelijk aan, voor zover dat kan. ‘Maar ik wilde je eigenlijk iets vragen.’ Zegt ze en strijkt met haar hand langs zijn wang.

Dave en Tessa

Met een liefdevol gebaar legt Dave zijn hand op de buik van Tessa. ‘Het is al een echte druktemakker, niet?’ zegt Dave en voelt hoe de baby zachtjes schopt. Tessa kijkt glimlachend toe.

‘Hij of zij is vast heel blij om zijn of haar vader te zien.’ Zegt Tessa en Dave pakt haar handen vast. ‘Ik zal ook heel blij zijn om ons kindje te zien. Het wordt vast net zo mooi als zijn moeder.’ Zegt hij en kust haar.

‘Zal ik eerst maar een lekker ontbijtje maken.’ Zegt hij en Tessa knikt. Even later staan er twee borden met pannenkoeken op tafel. ‘Ik kan wel eten voor twee.’ Lacht ze en valt aan.

Dave grijnst. ‘Ik maak met heel veel liefde nog wat extra pannenkoeken voor je klaar.’ Zegt hij en Tessa lacht. ‘Dat hoeft niet, ik heb veel liever dat je nog even bij me blijft zitten. Ik heb je veel te lang moeten missen.’

Daan en Susan

Ook Thomas zit aan zijn ontbijt. Zwijgend kijkt hij naar zijn eten op zijn bord. Om hem heen is iedereen druk in gesprek, maar hij luistert maar half. Alleen het telefoontje van gisteren kan zijn aandacht vasthouden.

In een kort gesprek was hem gevraagd of hij interesse had in een plekje op de universiteit. Verbaasd had hij opgehangen nadat hem wat bedenktijd was aangeboden. Op internet gaat hij opzoek naar wat informatie en komt al snel bij wat beurzen uit.

Terwijl al zijn broertjes en zusjes naar hun werk zijn, loopt hij door zijn kamer. Hij weet dat Daan beneden staat te werken aan zijn speelgoedbank en dat Susan waarschijnlijk staat te schilderen. Hij weet ook dat hij het ze binnenkort moet vertellen.

Met lood in zijn schoenen loopt hij de trap af en ziet dat Susan niet bij de ezel staat. Opgelucht gaat hij op de bank zitten. Dit geeft hem nog wat tijd om alles te overdenken.

Hij schrikt op als Susan naast hem staat. ‘Is er iets aan de hand?’ vraagt ze vriendelijk en gaat naast hem op de bank zitten. Thomas schudt zijn hoofd, maar hij ziet al snel dat Susan daar geen genoegen mee neemt.

‘Eigenlijk is er wel iets.’ Zegt hij en Susan knikt goedkeurend. ‘Ik...’ Hij wacht even en Susan legt bemoedigend een hand op zijn knie. ‘Ik heb een aanbod gekregen voor de universiteit.’

Susan begint te lachen. ‘En nu was je bang dat je vader en ik je niet zouden laten gaan.’ Thomas kijkt haar verbaasd aan. ‘Zoiets.’ ‘Waarom zouden we Pim, Tessa, Amy en Anna wel laten gaan en jou niet?’ ‘Eh, ik weet het niet.’ Bekent Thomas die tegen zoveel logica niet op kan.

‘Je vader vindt het vast ook geweldig.’ zegt Susan en Thomas knikt. ‘Wat vind ik ook geweldig?’ zegt een stem aan de andere kant van de kamer plots. Thomas kleurt rood, maar Susan kijkt haar man vriendelijk aan. ‘Kom even zitten.’

Daan gaat op een van de andere banken zitten. ‘Is er iets aan de hand?’ vraagt hij en kijkt Susan en Thomas vragend aan. ‘Thomas wil iets vertellen.’ Zegt Susan en knikt Thomas aanmoedigend toe.

Thomas knikt. ‘Ik heb een aanbod gekregen voor de universiteit. Ik zou het volgende semester kunnen beginnen. Ik heb al wat opgezocht en ik kom voor een aantal beurzen in aanmerking.’

Daan staat op van de bank. ‘Gefeliciteerd.’ Zegt hij en omhelst Thomas. ‘Daar hoef je toch helemaal niet zo geheimzinnig over te doen.’ Zegt hij als hij zijn zoon los laat. Thomas knikt. ‘Het spijt me.’ Zegt Thomas en hij lacht.

‘Bedankt. Ik ga even het goede nieuws vertellen.’ Zegt hij en loopt weg. Ook Susan staat op van de bank. ‘Zo blijven er niet veel kinderen meer over in huis.’ Zegt ze, maar Daan glimlacht. ‘Zolang we samen zijn kunnen we alles aan, weet je nog.’ Zegt hij en omhelst haar.

Tot de volgende update!