Silvia ligt in de armen van een vrouw die ze niet kent. Verward kijkt ze naar de vrouw die haar stevig vast houdt zodat ze niet naar beneden valt. ‘Mama?’ vraagt Silvia zachtjes. De vrouw die Melissa schijnt te heten kijkt even op maar schudt dan haar hoofd.

‘Wees toch niet zo bezorgd om dat kleintje. Je weet dat je werk te doen hebt.’ zegt plots een man een bleek gezicht. Met moeite draait Melissa zich om. ‘Ik zorg goed voor haar, maar een beetje liefde is daar wel voor nodig.’

‘Hoe durf je me tegen te spreken? Je weet dat ik je leven in handen heb. Mijn pistool zit in de binnenzak van m’n jas.’ Melissa slikt even maar trekt dan toch een kwaad gezicht.

Een jongen die duidelijk de zoon van de twee ruziënde mensen is slaat zijn handen voor zijn ogen. ‘Niet weer hè? Houden jullie dan nooit op?’ Maar hij krijgt geen antwoordt.

‘Ik ben je baas, of je dat nou wilt of niet. Je doet wat ik je zeg of anders leef je niet langer meer!’ zegt de man nors. ‘Misschien wil ik wel niet meer leven als ik een soort van slaaf van je ben. Ik hou niet eens van je!’ even rust Melissa.

Maar voor ze haar verhaal kan afmaken begint de man die Eric heet al te praten. ‘Je moet van me houden! Dat beveel ik je. Hou je soms ook niet van je zoon?’ Eric kijkt kwaad naar het teleurgestelde gezichtje van melissa.

‘ik had niks te zeggen toen ik zwanger was. Ik wou het niet, maar jij wou het! Maar mijn zoon, blijft mijn zoon en ook al ben jij de vader en ik de moeder dan hou ik nog zielsveel van hem.’ Melissa wacht rustig af tot de woede van Eric in haar gezicht sputtert.

‘ik herinner me, dat toen je zwanger was opeens goed gehoorzaamde aan me. Omdat ik anders je kindje zou vermoorden. Misschien wordt het wel weer eens tijd dat je zwanger wordt.’ grinnikt Eric.

Silva zit met haar hoofdje gebukt naar de grond. Dit kent ze helemaal niet. Ouders die ruzie maken, nee haar ouders maakten geen ruzie.

‘Dat doe je niet! Je weet niet hoeveel pijn me dat had bezorgd. Ik moest wel gehoorzamen, een moeder houdt van haar kind. Dat ik gewoon zo.’ Met trillende handen en zweet op haar voorhoofd staart Melissa in de ogen van Eric.

‘Ik geef je een kans maar dan moet je me nu gehoorzamen.’ antwoordt Eric. Melissa knikt heftig maar terwijl ze at doet drukt Eric zijn lippen vurig tegen die van Melissa aan. Ze wil het tegenhouden maar geen sprake van dat ze dat doet.

Haar leven koestert ze. Waarneer Eric haar los laat komt ze even op adem. ‘Dus nu hoef ik niet zwanger te raken? Ik zal gehoorzamen.’ ‘Ik denk erover na. Maar als je maar één keer niet luistert dan kan ik gebruik van mijn pistool maken of een andere manier.’ Weer grinnikt Eric kwaadaardig.

Melissa weet niet wat ze moet zeggen. Maar slaat een hand voor haar mond. Zo’n leven is afschuwelijk, maar liever leven dan stereven, concludeert ze.

Melissa draait zich om zonder verder nog wat zeggen. Ze pakt Silvia op terwijl de zenuwen door haar lijf gieren. Binnen legt ze Silvia in haar bedje. ‘Ga maar lekker slapen meisje.’ zegt Melissa.

Net als Lisa drukt Melissa een zoentje op het voorhoofd van Silvia. Zodra Melissa zich omdraait staat Eric haar aan te kijken. ‘Dat doe je goed maar je ruikt niet frisjes, douche maar even.’ Melissa staat verbaasd te luisteren naar de vriendelijke stem van eric.

Terwijl Silvia probeert te slapen maar dat lukt amper, loopt Melissa richting de douche. Silvia snikt een beetje. ‘Waar is mama?’ vraagt ze steeds zachtjes.

Eric loopt grinnikend naar het bed toe.

(Hij zegt steeds: Mwhoehahahahahahah.’ XD

Melissa loopt zonder door te hebben dat haar zoon Jan haar begluurt de douche in. ‘Ga alsjeblieft weg Jan. De douche heeft al halve muren, is dat niet genoeg?’vraagt Melissa. Mopperend loopt jan weg.

Toen ze onder de douche kroop en het warme water over zich heen liet stromen dacht ze aan Eric. Het moment waarop hij ervoor had gezorgd dat ze zwanger werd van Jan. Ze wilde helemaal niet, maar liever dat dan dood.

Buiten begon Silvia te het huilen. ‘Mama, mama!’ ze schreeuwde zo hard dat Jan naar buiten kwam rennen. ‘Hou je kop stomme etter.’ snauwde hij haar toe.

‘Kom eens hier.’ grinnikt Jan terwijl hij de kleine Silvia beet pak en in haar maag knijpt. Silvia begint van de pijn en de schrik te huilen.

Helaas werd Eric alle maanden alleen maar bozer en had hij een chagrijnige bui. Daardoor liet hij Melissa veel klusjes opknappen.

Een paar

Maanden

later

Na een paar maanden kwam Melissa dan ook tot de conclusie dat ze weer zwanger was. Steeds waarneer Silvia haar zag vrolijkte ze op. Maar Melissa kon niet altijd blij opkijken als ze Silvia zag, integendeel, ze huilde.

Vrolijk wandelt Melissa door de kamer met Silvia. Vandaag is er een verjaardag. Met een lach op haar gezicht loopt ze door de kamer met meteen waarneer Eric langs haar loopt voelt ze haar ogen alweer branden.

Donderdag

Eric had een masker op dat er gruwelijk uitzag. Silvia herkende het gezicht. Precies zo’n zelfde gezicht zag ze toen ze ontvoerd werd. ‘Je gaat toch niet weer kinderen ontvoeren? Heeft een familie zich misdragen volgens jouw?’ vraagt Melissa. Ze lacht maar diep in haar hart lacht ze niet. Ze weet dat Eric weer iemand gaat ontvoeren.

‘Wat denk je? Familie zielenpoot gaat een kindje missen ja. Maar niet omdat ik dat wil omdat ze wat hebben gedaan maar voor de zekerheid. Als jij nou geen zoon krijgt dan heb ik nog altijd een zoon voor de zekerheid.’ antwoordt Eric.

‘Moet ik een zoon krijgen? Maar als ik nou een meisje krijg?’ vraagt Melissa. Haar maag krimpt samen. ‘’Niet doden, niet doden!’’ herhaalt Melissa in haar hoofd. ‘Dan dump jij persoonlijk het meisje in de sloot hiernaast.’ antwoordt eric.

‘Maar…’ zegt Melissa. ‘Geen maar of je gaat er toch aan. Ik ga nu.’ onderbreekt Eric haar. Laat s’avonds komt Eric terug. Hij heeft een schattig klein kereltje in zijn armen. ‘Als je een zoon krijgt gaat deze de sloot in.’ zegt hij.

Melissa negeert hem terwijl ze Silvia in een stoeltje zet. Over Silvia haar wang lopen ook traantjes. Al maanden heeft ze haar broers en zussen niet gezien. Ook is haar moeder en vader spoorloos. Alleen Melissa is er nog voor haar.