Als de wekker van Giel de volgende morgen gaat, staat hij meteen buiten zijn bed. Hij gaat vandaag trouwen! Met een grote glimlach op zijn gezicht staat hij op, Flora ligt nog te slapen en Giel maakt haar maar niet wakker, ze moet wel goed uitgeslapen zijn op haar grote dag.

Op zijn tenen loopt hij naar de kamer van de tweeling, Thijm en Jasmijn liggen allebei nog prinses en prinsheerlijk te slapen in hun bedjes. Voorzichtig loopt Giel naar Thijm en buigt zich over het wiegje. Even aait het jongetje over zijn bolletje en drukt een kusje op zijn hoofd. 'Slaap maar lekker verder, kleine man.' fluistert Giel zacht.

Nadat hij bij het wiegje van Thijm is geweest gaat hij naar het wiegje van Jasmijn. Ook zij wordt over haar hoofdje geaaid en er worden een paar kusjes op haar hoofdje gedrukt. Als het meisje haar ogen even openmaakt verschijnt er meteen glimlach op haar gezicht als ze het hoofd van haar papa ziet, maar meteen daarna vallen haar oogjes doodmoe weer dicht.

Als hij uit de kamer van de kinderen loopt gaat hij meteen naar de keuken. Hij smeert snel een boterham en werpt een blik op de klok. Over tien minuten rijdt zijn carpool voor. Giel werkt snel zijn boterham naar binnen en was het bord af.

Precies op het moment dat de auto de straat inrijdt staat Giel aangekleed op de veranda. Er ligt een laagje sneeuw op de grond en het knispert als hij naar de carpool loopt. 'Wat zie jij er vrolijk uit!' merkt zijn collega op als hij de auto instapt. 'Vanmiddag is het de grote dag, dan ga ik niet meer als gewone man door het leven maar ben ik getrouwd!' lacht Giel, en dan rijdt de carpool de straat uit.

Een halfuur nadat de carpool van Giel de straat uit is gereden wordt Flora wakker. Op haar gezicht is een tevreden, uitgeslapen blik te zien. Ze gaat op de rand van het bed zitten en rekt zich uit.

Als ze vijf minuten later op de wc zit kijkt staart ze een beetje voor zich uit. Vandaag is het haar grote dag, vanmiddag staat ze in die mooie sneeuwwitte jurk in de sneeuw samen met Giel in zijn pak en dan beloven ze elkaar de eeuwige trouw. Met een glimlach staat ze op en spoelt door.

Als ze de kinderkamer binnenkomt wordt ze verwelkomt met een vrolijk gebabbel van de tweeling. 'Goedemorgen lieverds!' zegt Flora als ze naar het wiegje van Thijm loopt. 'Wil jij een flesje?' vraagt ze zacht terwijl ze hem optilt. 'Mama komt zo terug voor jou, Jasmijn.' mompelt Flora terwijl ze al half op de gang staat. In de keuken haalt ze meteen een flesje uit de koelkast. 'Kom maar, Thijm.'

Ze stopt de speen van het flesje in de mond van Thijm en hij begint meteen gulzig te drinken. Als het flesje leeg is loopt Flora weer naar boven en legt Thijm in zijn bedje. 'Kom Mijntje.' zegt Flora als ze haar dochter uit haar wiegje pakt. In de keuken krijgt zij ook een flesje dat vrijwel meteen weer leeg is. 'Het zin in de familie hè, grote honger.'

Als Jasmijn haar flesje opheeft en een boertje heeft gelaten loopt Flora met haar terug naar de slaapkamer. 'Ga je lekker slapen?' vraagt Flora als ze Jasmijn in haar wiegje legt en een kus op haar hoofd heeft gedrukt. Ze kijkt even in het wiegje van Thijm die al rustig ligt te slapen en loopt dan naar beneden.

In de keuken haalt ze een brood en beleg uit de koelkast en begint te smeren. Ze is enorm zenuwachtig voor haar bruiloft, maar heeft er ook heel veel zin in. Dan mag ze zich eindelijk Flora Brughout noemen.

Als ze haar boterham op haar bord heeft gelegd gaat ze aan tafel zitten. 'Smakelijk eten.' mompelt ze tegen zichzelf. Glimlachend eet ze haar brood op. Ze gaat zo meteen eerst even douchen en zich aankleden. Haar jurk pakken en even bekijken wat ze met haar make-up gaat doen.

Als ze haar bord heeft opgeruimd loopt ze naar de badkamer en laat haar pyjama en ondergoed van zich af glijden. Dan gaat ze onder de warme stralen van de douche staan. Ze wast zich van top tot teen ze heeft geen zin om te stinken op haar bruiloft. Als ze even later weer uit de douche komt kijkt ze glimlachend in de spiegel. Over een paar uur is ze getrouwd.

In de slaapkamer trekt ze eerst nog even haar gewone kleren aan, als ze in de kast de kledinghoes met haar jurk erin ziet hangen, voelt ze de kriebels weer in haar buik. Nog meer kriebels komen er als ze onderin de kast het plastic zakje ziet staan met de lingerie die ze heeft gekocht.

Ondertussen komt ook Giel thuis, hij is misschien nog zenuwachtiger als Flora maar heeft ondanks dat toch een promotie kunnen halen. Met een grote glimlach kijkt hij naar het slaapkamerraam en ziet de gestalte van Flora ervoor staan. Hij zwaait even, en ziet dat ze terug zwaait. Lachend loopt hij naar binnen.

'Ik heb promotie!' roept hij als hij langs de deur van de slaapkamer loopt. 'Goed zo!' zegt Flora vanuit de slaapkamer. 'Ik ben onder de douche.' zegt Giel als hij naar de badkamer loopt. Hij laat zijn werkkleding van zich afglijden en gaat onder de stralen staan. Over een paar uur mag hij Fora zijn vrouw noemen.

In de ouder slaapkamer heeft Flora haar jurk aangetrokken. De zenuwen gieren door haar lijf en nerveus staat ze voor de spiegel aan haar haar en make-up te prutsen. Ze bijt op haar lip en kijkt naar haar spiegelbeeld. Ze snapt nog steeds niet wat Giel in haar ziet, ze is maar een eenvoudig meisje.

Giel is ondertussen naar de kinderkamer gelopen en tilt Thijm uit zijn wiegje. 'Jou papa en mama gaan zo trouwen. En dan zijn jou ouders voor eeuwig bij elkaar.' glimlacht Giel terwijl hij Thijm een zoen op zijn hoofd drukt. 'Ga je weer lekker slapen?' vraagt hij als hij hem terug legt. Een glimlach verschijnt op het gezichtje van Thijm en Giel loopt met een gerust hart de kamer uit.

Omdat Giel de slaapkamer niet in mag heeft hij zich op de overloop omgekleed. Hij steek net een roos door zijn knoopsgat en kijkt glimlachend naar zijn spiegelbeeld. Hij ziet er best goed uit al zegt hij zelf. Hij is zenuwachtig, heel zenuwachtig. Maar hij heeft het aan niemand laten merken. En niemand hoeft het ook te merken als het aan hem ligt.

Langzaam loopt hij naar beneden, hij en Flora hebben besloten om buiten te trouwen, op de veranda. Zonder gasten, zonder de kinderen, alleen zij twee. Hij gaat op het bankje heen en kijkt om zich heen, het heeft gesneeuwd en er ligt een dik pak over de hele tuin. Het lijkt net een wonderland. Zijn wonderland, waarin hij en Flora de hoofdrol spelen.

Op haar slaapkamer heeft Flora de laatste hand aan haar make-up gelegd. Ze heeft geprobeerd om het net als altijd naturel te houden. Een beetje mascara, lipstick en eyeliner. Meer heeft ze niet nodig. Met een nerveuze glimlach om haar lippen loopt ze haar slaapkamer uit. Op weg naar Giel.

Als ze door de gang naar de veranda loopt voelt ze hoe het in haar buik begint te kriebelen. Giel staat met zijn rug naar haar toe en ze voelt hoe de vlinders in haar buik beginnen te fladderen. Als ze haar voeten op de houten planken van de veranda neerzet draait Giel zich om.

Zijn mond valt open van verbazing als ze naar hem toeloopt. Voor de eerste keer in zijn leven weet hij niks te zeggen, sprakeloos kijkt hij naar de vrouw van zijn leven in een prachtige witte jurk. Flora glimlacht als ze Giel ziet, zijn zwarte pak zit strak op precies de goede plaatsen en laat zijn spieren perfect uitkomen.

Giel pakt de handen van Flora vast en trekt haar naar zich toe. 'Je ziet er prachtig uit.' fluistert Giel. 'Dat mag ook wel, weet je hoeveel deze jurk gekost heeft?' lacht Flora als ze met haar vingertoppen zijn handen streelt. Giel lacht. 'Dat maakt allemaal niks uit, jij bent de vrouw van mijn leven en daar zou ik al mijn geld voor willen weggeven.'

'Je hoeft je geloften nu nog niet te doen.' grinnikt Flora terwijl ze een paar stappen naar rechts zet. 'Zullen we dan maar beginnen.' grinnikt Giel als hij de ringen uit zijn borstzakje pakt. 'Lieve Floor, ik weet niet hoe ik mijn liefde voor jou moet verwoorden. Het is niet uit te drukken in woorden hoe mooi jij bent en hoeveel je voor me betekend.'

'Het was een speling van het lot dat we daar in de wachtkamer van de makelaar bij elkaar gebracht werden. Ik heb sinds die tijd de nodige fouten gemaakt en ik ben dolgelukkig dat je me die allemaal hebt vergeven. Dus Flora Bos, zou jij mijn vrouw willen worden?' zegt hij. 'Ja, dolgraag!' zegt Flora stralend, als Giel de ring om haar vinger schuift.

'Lieve Giel. Al vanaf het eerste moment dat ik je zag daar in het kantoor begon het vanbinnen te kriebelen. Mijn hele lichaam verlangde naar je, lichamelijk en geestelijk. We hebben al veel dingen meegemaakt. De geboorte van de tweeling staat in mijn geheugen gegrift als de mooiste dag van mijn leven.'

'Samen met jou, Thijm en Jasmijn kan ik de hele wereld aan. En ik zou jullie voor geen goud willen verliezen. Natuurlijk vergeef ik je alle fouten die je hebt gemaakt, want sommige fouten zijn heel erg goed uitgepakt. Giel Brughout, zou jij mijn man willen worden?' vraagt Flora glimlachend. 'Ja, met heel mijn hart!' Flora pakt de ring en schuift hem om zijn vinger.

'Dan mag je nu de bruid kussen.' glimlacht Flora als ze haar vingers in het haar van Giel verstrengeld en hem vol overgave zoent. Giel beantwoordt haar kus vurig en trekt haar dicht tegen zich aan. Flora is nu officieel de zijne en hij wil haar nooit maar dan ook nooit meer kwijt. 'Ik houd van.' fluistert hij in haar oor, als ze hem naar adem snakkend loslaat.

'Ik ook van jou.' zegt Flora. Ze kijkt naar de ring om haar vinger. Ze weet nu al dat ze hem nooit meer af wil doen. 'Floor?' vraagt Giel even later. 'Wat is er? Ben je bang dat ik alleen maar met je ben getrouwd vanwege het geld dat je niet hebt.' lacht Flora. 'Nee, heb je me echt al die fouten vergeven?' 'Natuurlijk gekkie, je bent voor de rest van mijn leven mijn mannetje en ik zou niet meer zonder je kunnen.' glimlacht ze.

Als Thijm en Jasmijn naar beneden zijn gehaald en in hun speelstoeltjes zijn gezet is het tijd voor het diner. 'Het is niet veel. Ik heb vanmorgen flensjes gebakken. Ik hoop dat je het niet erg vind?' vraagt Flora. 'Natuurlijk niet, alles wat jij hebt gemaakt is lekker. Net als dat alles wat jij met je handen aanraakt mooi is.'

'Romanticus.' fluistert Flora, terwijl ze een hap van haar flensjes neemt. 'Nee, ik meen het. Kijk naar de tweeling. Ze zijn prachtig.' zegt Giel. 'Ja dat komt omdat jij ze ook voor een deel hebt gemaakt.' grinnikt Flora. 'Maar ze hebben het meeste van jou weg.' fluistert Giel. 'Helemaal niet, Thijm is een evenbeeld van jou.'

Giel grinnikt. 'Maar Jasmijn lijkt dan weer enorm veel op jou.' zegt hij. 'Laten we het erop houden, dat ze op ons allebei lijken. Hier komen we toch nooit uit.' zegt Flora lachend. 'Klopt, en toch blijf ik erbij dat ze allebei meer op jou lijken.' grinnikt Giel. 'Moet jij altijd het laatste woord hebben?' vraagt Flora lachend.

'Wordt dit onze eerste echtelijke ruzie?' vraagt Giel terwijl hij nog een hap neemt. Flora gooit lachend haar hoofd in haar nek. 'Natuurlijk niet, we zullen nooit ruzie hebben omdat ik nu de scheiding aan ga vragen.' giechelt Flora. 'Ik hoop dat je dat niet meent want dan zal ik een voogdijzaak over de kinderen moeten beginnen.' lacht Giel. 'Hou op, mijn buik doet pijn van het lachen.' zegt Flora tussen twee giechelbuien door.

Flora laat haar blik naar de tweeling glijden en ziet dat Giel haar ogen volgt. Jasmijn kijkt geïnteresseerd naar de knopjes op de stoel, terwijl Thijm er al een paar indrukt. 'Zo te zien hebben ze het naar hun zin.' grinnikt Giel terwijl hij de laatste dingen op zijn bord eet. 'Ze hebben honger, het is etenstijd voor ze.' mompelt Flora terwijl ze opstaat.

Even later ligt Jasmijn in haar armen en loopt ze naar de koelkast. Ze warmt het flesje op en voelt met haar elleboog of het de juiste temperatuur heeft. 'Goed zo, meisje.' zegt Flora als ze de speen van de fles in het het mondje van Jasmijn stopt. Giel heeft ondertussen Thijm gepakt en ook voor hem een flesje opgewarmd.

Even zijn ze allebei in hun gedachten verzonken als ze de tweeling hun flesjes geven. Flora bij het plannetje dat ze voor vanavond heeft en Giel bij het voeden van de tweeling. Hij is er nog niet zo goed in als Flora, maar hij weet wel dat hij even dol is op de kindjes als zij. Hij kan nu al bijna niet meer wachten tot ze opgroeien en hij met ze kan spelen.

'Dit is het leven.' zegt hij tegen Flora als hij even opkijkt. 'Hoe bedoel je?' vraagt Flora zacht. 'Nou, in de keuken je kindjes eten geven en genieten van je vrouw die in haar prachtige trouwjurk voor je staat.' zegt hij. Flora knikt, eigenlijk heeft Giel helemaal gelijk, ze is dol op haar baan als moeder en huisvrouw en zou niks liever willen dan hele dagen bij haar kinderen zijn.

Opeens begint Jasmijn te gapen. 'Ze zijn moe.' zegt Flora als ze een blik op de klok werpt die zeven uur aanwijst. 'Heeft hij zijn flesje bijna op?' vraagt Flora die de inhoud van het flesje waar Thijm nog uit aan het drinken is inspecteert. 'Bijna.' zegt Giel als Thijm het laatste slokje drinkt. In de slaapkamer van de tweeling wordt nog snel slaap kindje slaap gezongen en daarna valt de tweeling meteen in slaap.

Als ze even hebben toegekeken hoe de tweeling ligt te slapen neemt Giel Flora in zijn armen. Voorzichtig streelt hij haar arm en drukt zoenen in haar nek. 'Giel, niet hier. Dit is de kinderkamer, de kinderen hoeven niet te weten wat wij doen als ze slapen.' glimlacht ze. Giel grinnikt. 'Natuurlijk ben ik weer getrouwd met de minst avontuurlijke vrouw op aarde.' zegt hij.

'Giel! Ik ben even mijn pyjama aantrekken. Kom jij ook zo?' vraagt Flora als ze de kamer uitloopt. Giel trekt zijn wenkbrauw op. Haar pyjama? Hij dacht dat ze een romantische huwelijksnacht zouden beleven. 'Ja, ik kom zo. Ik stop de kindjes nog even goed in.' mompelt hij. Flora knikt en loopt naar de slaapkamer.

Als Giel even later de kamer binnenloopt, nog steeds verbaasd om de woorden over haar pyjama ziet hij Flora op het bed liggen. 'Ik dacht laat ik maar even op Giel wachten.' zegt ze met zwoele stem als hij haar verbaasd aankijkt. Giel kijkt naar zijn kersverse echtgenote en knippert een paar keer met zijn ogen, ze heeft niet haar pyjama aan maar het mooiste lingerie setje dat hij ooit heeft gezien.

'Blijf je me de hele avond aankijken of ga je ook nog wat doen?' vraagt Flora lachend als ze naar het voeteneinde va het bed kruipt en de knoopjes van het overhemd van Giel los begint te knopen. Hij glimlacht en voelt hoe de warme handen van Flora over zijn borst glijden.

Even later is hij van al zijn kleren ontdaan en ligt hij naast Flora op het bed. Hij slaat zijn armen om haar heen en voelt haar warme adem in zijn nek. Een stroom geluk trekt vanuit zijn tenen naar zijn hoofd en laat hem even tintelen. 'Heb je het koud?' vraagt Flora voorzichtig.

'Absoluut niet!' zegt Giel als hij Flora achterover duwt en haar vol op haar mond zoent. Snakkend naar adem haalt Flora haar mond even van de zijne en kijkt glimlachend in zijn ogen. 'Ik hou van je.' fluistert ze voor ze hem vol hartstocht zoent en haar handen in zijn haar verstrengeld.

Even later verdwijnen de twee onder de lakens om hun feestje daar voort te zetten, zonder het te zeggen weten ze dat ze allebei zielsveel van elkaar houden en dat ze niet zonder elkaar kunnen.

Na een lange nacht komen Flora en Giel allebei weer boven de lakens tevoorschijn. Hand in hand kijken ze elkaar intens gelukkig in de ogen en even later vallen ze doodmoe in slaap.

Tot de volgende update!