Wonderkind: De herhaling van de geschiedenis

Verrijking van kennis

Door ISims2SNFKGGH

De volgende dag was het half negen toen Iris voorzichtig één oog opende. Ze schrok toen ze Jane bij haar bed zag staan.'Word je wakker, meid?' Lachte Jane. 'We hebben wat te doen. Ik heb kleren klaargelegd op je stoel.'

Nadat Iris zich in de badkamer had opgefrist, schrok ze zich rot van Bram die plotseling voor haar neus stond.'Aha, je bent eindelijk wakker!' Riep hij enthousiast.Iris sloeg haar armen over elkaar. 'Ja,' zei ze ietwat wazig.

Excuus om rustig aan te doen bleek er echter niet. Bram rende de overloop op.'Kom op, je moet ontbijten!'Traag liep Iris achter hem aan en ze lachte om zijn vele energie op de vroege ochtend. 'Oké, oké.'Beneden bleef ze even staan in de deuropening bij het zien van een nieuw gezicht. Vragend keek ze naar Bram.'Kom op. Het is Daisy maar.'

'Hé, pas op jij!' Daisy lachte naar haar broertje maar er klonk een zekere dreiging door in haar stem. Toen wendde ze zich tot Iris.'Hoi Iris!' Vrolijk trok ze Iris omlaag en gaf haar een knuffel. 'Oh, sorry. Ging dat te hard?' Vroeg ze bezorgd toen ze Iris' van pijn verrekte gezicht zag.

'Daisy, je moet echt oppassen!' Bram ging direct naast Iris staan. 'Gaat het?'Iris aaide de twee over hun hoofd. 'Ik kan best een stootje hebben.''Je zou eens wat voorzichtiger moeten doen. Iris heeft niet zo'n hoge pijngrens als jij!'

Op dat moment kwam Tim de keuken binnen. Hij mompelde iets van een begroeting en schoof aan de keukentafel met een boterham. Bladerend door een tijdschrift at hij zwijgend zijn ontbijt.

Daisy en Bram hadden alweer een ander vermaak gevonden en renden de keuken uit. Iris zag haar kans schoon. Ze schraapte haar keel en schoof naast Tim.'Goed geslapen?' Vroeg hij.'Ik wel. Maar jij daarentegen ziet eruit alsof je nog wel wat extra slaap zou kunnen gebruiken.'Tim haalde zijn schouders op en wendde zich weer tot het artikel over catwalks.

'Zo, je bent wakker!' De stem van Jacky deed Iris opschrikken.'Is dat zo'n wonder? Het is pas half negen!'Jacky lachte. 'Het maakt niet uit dat jij later opstaat dan wij gewend zijn. Eet maar rustig door.'

'Wat gaan we vandaag doen?' Probeerde Iris voorzichtig opnieuw een gesprek aan te knopen.'Ik lees dit artikel even uit en dan ga ik.''Jij? Jij alleen?'Tim knikte, draaide aan zijn ring en probeerde zich tevergeefs tijdens het praten te concentreren op het artikel. 'Ik moet nog het een en het ander regelen.'

'En daarna? Is er daarna nog iets wat we moeten doen?'Tim schudde zijn hoofd. Iris ogen bleven rusten op Tims ring en probeerde niet geïrriteerd te raken. 'Hmm, oké. Dus vandaag word het een rustige dag?'

'Zeker niet!' Riep Jacky. 'Zodra jij je eten op hebt, gaan we.'Iris grijnsde. 'Oké dan. Wat gaan we doen?'

Al gauw had Iris haar ontbijt op en afwachtend keek ze Jacky aan. 'Ik ben oud genoeg om te mogen rijden, maar dat gaan we zeker niet doen. We gaan gewoon lopend.'Iris grinnikte. 'Het maakt mij niet veel uit.''Het kan best zijn dat je morgen last van spierpijn hebt.''Is het zo ver lopen dan?'Jacky glimlachte geheimzinnig. 'Dat valt wel mee. Maar we gaan niet alleen maar lopen.'

Tijdens het lopen probeerde Iris tevergeefs te achterhalen waar ze naartoe gingen en wat ze gingen doen. Onderhand kende ze het wel en gaf ze op een gegeven moment op.'Pff, dit is wel heel steil...' Iris keek omhoog. 'Moeten we helemaal daarheen?'Jacky lachte. 'Ja.'

Iris keek verwonderd om zich heen. Elke stap die ze zetten, waren ze dichterbij de top. Naast hen liep de rivier uit in een diepe, smalle kloof. Op een gegeven moment durfde ze amper nog naar beneden te kijken.'Bah, ik krijg er een onbehaaglijk gevoel van.''Oh, wees maar niet bang. Er kan niet veel gebeuren als je gewoon hier blijft lopen.'

Jacky pakte Iris' hand vast en ze begon weer te lopen. 'Kom, over een poosje is het minder steil. Het ergste hebben we zo gehad.'Op een gegeven moment kreeg Jacky gelijk, maar Iris had het niet eens door. Ze zat te peinzen.'Waar denk je aan?' Vroeg Jacky.Iris keek even lachend opzij.'Nou, vertel op?''Ik dacht aan Tim,' gaf Iris toe.Jacky lachte. 'Zet hem maar uit je hoofd.'

Iris lachte hard. 'Niet op die manier.'Jacky keek Iris doordringend aan. 'Echt niet?''Ik vind erg Tim aardig, maar dan meer als vrienden. Kom nou,' lachte Iris. 'Ik neem trouwens aan dat hij verloofd is ofzo. Tim kennende had hij al honderduit verteld, maar ik heb hem er nog niet over gehoord. Praat hij wel eens over haar?'Jacky glimlachte. 'Oh, maar Tim valt ook helemaal niet op meiden.'Iris' ogen werden even groter. 'Oh...''Tims relatie is alweer een poosje verleden tijd,' legde Jacky uit. 'Maar hij worstelt er nog steeds mee. Hij mist hem. Dat merk ik gewoon.''Ik merkte ook dat hij wat stil was aan het ontbijt. Denkt hij dan aan... zijn ex?'Jacky knikte. 'Dan denkt hij aan Largo.'Iris fronste. 'Dus het was Largo,' mompelde ze zacht.

Voor het eerst sinds een tijd zweeg Iris een poos terwijl ze verder liepen. Ze luisterde aandachtig naar Jacky en wat ze vertelde over Tim.‘Hij heeft best een poos wat met Largo gehad,’ besloot ze haar verhaal.‘Waarom heb ik nu het idee dat ik iets mis? Ik bedoel… Waarom hebben ze er dan een eind aan gebreid? Je zegt net dat ze gelukkig waren samen.’‘Dat waren ze ook wel. Alleen dat betekende niet dat de rest het ermee eens was.’‘De rest?’‘Largo’s familie.’Iris lachte. ‘Alsof ze op die leeftijd nog toestemming nodig hebben van hun ouders. Hoe oud is Largo?’‘Ik weet het niet precies. Maar Largo komt uit een hard gezin. De mening van zijn vader telt. Als je je daar niet aan houdt, krijg je de grootste problemen. Largo moest maar een vrouw zoeken of op zijn minst een vriendin.’

‘Dus maakte Largo het uit met Tim en nam hij een vriendin?’Jacky schudde haar hoofd. ‘Hij ging het leger in. Hij wilde ergens voor vechten. Vechten voor zijn liefde kon hij niet vanwege zijn vader.’‘Dat moet echt enorm lastig zijn geweest.’‘Dat was het inderdaad. Tim verschuilde zich vooral in zijn kamer. Medelijden van zijn moeder wilde hij niet. Van ons ook niet, trouwens. Nou ja, de enige die hij in zijn kamer wilde was Jane.’Iris glimlachte. ‘Jane heeft best een goede band met Tim, hè? Ik wilde dat ik dat had met mijn broer. Maar we liggen elkaar totaal niet.’‘Jane heeft eigenlijk wel een goede band met iedereen.’

Iris kon zich ook niets of niemand bedenken met wie Jane het niet zou kunnen vinden. Ze had zo’n gemakkelijk en spontaan karakter dat iedereen haar wel lag.‘Hier zijn we dan,’ wekte Jacky Iris uit haar gedachten.Iris volgde Jacky’s blik en keek opzij. ‘Hè? Het kasteel! Ik wist helemaal niet…’‘Natuurlijk wist je dat niet. Je hebt slechts gangen en een paar kamers van het kasteel gezien. Bovendien ben jij niet komen lopen, maar heb je toentertijd geroomshift.’Met haar hand boven haar ogen aanschouwde Iris het kasteel. ‘Het is nog mooier dan ik had gedacht.’

Samen liepen ze de brug over en Jacky begon zichtbaar op te leven.‘Dus wat we gaan doen heeft te maken met het kasteel. Er wordt toch niet iemand gedoopt ofzo?’Jacky’s ogen glommen geheimzinnig maar ze gaf geen antwoord. Ze klopte een paar keer hard op de zware, houten kasteeldeur.‘Wij zijn het!’

De poort ging krakend open en Iris volgde Jacky gedwee. Amper had Iris tijd om de grote hal te bekijken. Het volgende moment was Jacky al verdwenen. ‘Volg je me?’ Op de trap keek ze over haar schouder. Iris knikte en rende als een klein kind dat bang was om haar moeder uit het oog te verliezen achter haar aan.

Boven gingen ze een deur door en kwamen ze in een grote, lege zaal.‘Wat is dit?’Er klonk een doffe dreun, waarna Iris zich geschrokken omdraaide. Ze keek in het ernstige gezicht van een blanke man dat ze maar al te goed kende.‘Tom?’

Tom liep langs Iris heen. ‘Dit, Iris, is de Zaal der Herinneringen.’Verwachtingsvol volgde Iris hem en ongeduldig wachtte ze op wat er komen ging. ‘Wat houdt dat in?’‘De Zaal der herinneringen is een eeuwenoude kamer. Hierin zijn de meest geheime, mooie en gruwelijke herinneringen opgehaald. Deze kamer is net zo oud als het kasteel zelf. Dat het een kamer is met geschiedenis zou je dus wel kunnen stellen. Zo zijn niet alleen alle bestuurders van het Raadbeleg hier gedoopt en alle Koninklijke leden gekroond, maar ook jij bent hier gekroond.’

Jacky rolde met haar ogen en sloeg haar armen over elkaar. ‘Tom, hier hebben we het over gehad. Je zou het kort houden. Blijf to the point: vertel haar nou waarom we hier echt zijn.’

‘Natuurlijk.’ Tom glimlachte en knikte eer hij zijn verhaal hervatte. ‘We zitten allemaal anders in elkaar. Elk van onze inheemse leden bezitten bepaalde krachten. Zoals je weet, hebben we allemaal andere speciale krachten. Krachten waarvan de uitheemse wereld niets weet. Ze erkennen het enkel als sprookjes, verzinsels die nooit werkelijkheid zouden kunnen zijn. Uiteraard bestaan we wel degelijk. Aangezien ons volk gepaard gaat met vele verschillende naties zijn er nog altijd een tal aan onbekende krachten. Telkens worden er weer nieuwe ontdekt. Wij zijn actief op zoek. Op elke hoek van de straat wordt de wereld waargenomen. Door elke lens van elke camera wordt de privacy van Sims geschonden. Iets waar wij gebruik van maken. Met beiden ogen wijd open zijn we op zoek naar nieuwe kwaliteiten. Sommigen zijn er zich niet eens van bewust dat ze krachten bezitten. Het is de taak aan lui zoals Bellatrix en Isaura om ervoor te zorgen dat ze zo goed mogelijk hun krachten weten te benuttigen.’

Toen Tom stopte met praten, was de stilte zo pijnlijk dat Iris vanbinnen smeekte dat hij verder ging. Het was alsof hij in het midden van een spannende film zat die plotseling werd stopgezet. Ze had het gevoel dat ze nooit zou weten hoe het afliep.

Iris fronste haar wenkbrauwen, maar hield haar mond. Jacky en Tom wisselden van blik.‘Luister,’ zei Tom terwijl hij een kruk tevoorschijn haalde en er met één voet op steunde. ‘We weten allebei dat ook jij krachten bezit. Het punt is alleen dat je waarschijnlijk meer kunt dan je aanvankelijk denkt.’Iris glimlachte. ‘Dat valt heus wel mee. Ik ben naast zielverwant ook bloedverwant, maar dat maakt me nog geen heiligvrouw.’

Tom schudde zijn hoofd. ‘Je moet jezelf niet onderschatten. Ik meen wat ik zeg.’‘Ik ook.’Langzaam zette Tom zijn ene voet weer naast zijn andere op de grond en liep hij op haar af. ‘Je bent een wijze, jonge vrouw. De enige die dit kan oplossen, ben jij. Je hebt de opdracht aanvaardt om de redenen dat je ziel- en bloedverwant bent. Jij bent beiden. Er zijn niet veel anderen die dat wel zijn. Je hebt een sterke wil. Zodra jij weet wat je wilt, ga je ervoor.’

Nu wil jij beweren dat ik niet weet wat ik wil?’Tom schudde zijn hoofd. ‘Ik weet wel wat je wilt. Je wilt het beste voor jezelf. Het beste voor het volk en de wereld. Het beste voor ons allemaal.’Iris fronste wederom haar wenkbrauwen en wisselde van blik met Jacky.‘Waarom hebben we het hier nog over als je toch blijkt te begrijpen wat mijn wil inhoudt?’‘Je hebt niet half door hoe dit opgelost moet worden. Jij kwam hier met het idee alles uitgelegd te krijgen. Jij denkt immers dat overal een oplossing voor is, nietwaar?’Iris dacht even na en knikte toen gedecideerd. ‘Ik geloof daar best in.’

‘Geen enkele simpele ziel krijgt het antwoord voor zijn voeten geworpen. Niemand krijgt zomaar het antwoord op alles.’ Tom zag de vraagtekens in Iris’ ogen vergroten. ‘Vergelijk het met kwartetten. Je moet je kaarten ruilen. Je moet iets geven voordat je iets krijgt. Je moet onderhandelen met de medespelers.’‘Moet ik onderhandelen met jullie voor ik antwoorden krijg?’Tom lachte en schudde zijn hoofd. ‘Misschien leg ik het verkeerd uit. Ik probeerde je duidelijk te maken dat je niet alles zomaar gedaan krijgt. Ook al willen anderen je van alle mogelijke kanten helpen. Er mogen geen verkeerde opvattingen gemaakt worden. Wij kunnen je niet helpen. Het is niet dat wij je simpelweg kunnen zeggen wat je moet doen, zodat jij het vervolgens op kunt lossen. Zo werkt het niet.’Iris deed verward een stap dichterbij naar Tom. ‘Wat verwacht je dan dat ik doe? Dat ik zelf toevallig een geniale inval kreeg?’

‘Het is zo dat er speciale lui zijn voor dit soort dingen. Maar je zult ook zelf enigszins wat moeten onderzoeken. Voordat je iets gaat oplossen, is het belangrijk dat je zeker bent van wat exact het probleem is. Zelfs als je het al op zou kunnen lossen. Je moet dingen van meerdere kanten bekijken eer je een conclusie kunt trekken…’‘En dus een oplossing kunt vinden,’ maakte Iris zijn zin af.Er verscheen een voorzichtige grijns op Toms gezicht. ‘Je begint het te begrijpen. Vat het niet op als een belediging, maar ik wil je gaan leren om dingen van meerdere kanten te begrijpen. Pas als je dat onder de knie hebt, kun je aan de slag. Je zou dan betere meningen kunnen vormen over de dingen die er gaande zijn.’Iris stond meteen recht. ‘Dingen? Ik dacht dat er maar één probleem was?’

‘In zijn geheel gezien wel. Maar het heeft nu nog geen zin om op de feiten in te gaan. Je moet eerst getraind worden. Jacky heeft je hierheen gebracht zodat ik je dit alles kan uitleggen. Maar zij speelt echter ook een rol. Het is namelijk zo dat zij je gaat begeleiden bij je training.’Verrast keek Iris opzij. ‘Met alles?’Jacky lachte. ‘Niet met alles. Maar zeker met een aardig groot deel.’‘Als je dit achter de rug hebt, zal er weer een stuk meer duidelijk zijn. Maak je maar geen zorgen. Het is niet gevaarlijk.’‘Toch gaan mijn zenuwen niet weg voordat je me verteld hebt wat we precies gaan doen.’

‘We gaan herinneringen ophalen,’ antwoordde Tom.‘Wat toepasselijk,’ mompelde Iris terwijl ze de kamer nog een keer door keek. Toen ze zich een anderhalf rondje om haar as had gedraaid, zag ze dat Tom voor haar stond.Hij knikte naar iets achter haar. ‘Mag ik je vragen plaats te nemen op de stoel?’

Iris draaide zich om en zag dat er nu een aantal meubelstukken in de kamer stonden. Ze liep er langzaam heen en keek Jacky even aan. Vragen hoe de spullen er ineens stonden, deed ze niet. Jacky plofte op de tafel en keek Iris met een glimlach aan toen ze ging zitten.'Oké,' zei Tom. 'Ik wil dat je je ogen sluit, zodat je je beter kunt concentreren.'Iris deed wat Tom zei en knikte. 'En nu?''Maak je gedachten leeg en beweeg met je vingers zodra je zover bent. Dan gaan we beginnen.'

Iris opende haar ogen zodra ze er klaar voor was. 'Ik geloof dat het nu wel kan.''Voor je staat een tafel,' zei Tom. 'En op die tafel staat iets.'Iris keek nog een keer naar de tafel en trok één wenkbrauw op. 'Er staat niets op de tafel.'

Iris sloot haar ogen en schrok toen er voor haar neus ineens een levensgrote sneeuwpop zat. Direct opende ze haar ogen weer maar de pop was alweer weg. Met grote ogen staarde ze naar de lege plek waar eerst de sneeuwpop had gezeten.

Tom en Jacky keken haar verwachtingsvol aan.'Wat zag je?''Een sneeuwpop. Hij zat voor me op tafel. Maar... Hij is weg.'Jacky en Tom keken elkaar met een glimlach van oor tot oor aan.

'Is dat goed nieuws?' Vroeg Iris toen ze door kreeg dat dit kennelijk iets goeds was.Tom knikte. 'Wil je het nog een keer proberen?'Iris dacht even na en haalde toen nonchalant haar schouders op. 'Waarom niet?''Oké. Maar dit keer vergt het wel wat meer concentratie. Sluit je ogen weer.'

Iris focuste zich opnieuw. Verwonderd keek ze naar de baby en de knuffel voor haar op tafel. De knuffel herkende ze wel. De baby verbaasde haar echter.

Jacky begon te lachen. Met een strak gezicht keek Iris haar aan met de veronderstelling dat ze hetzelfde zag dan haar.Jacky schudde lachend haar hoofd. 'Je gezicht.' Vervolgens keek ze afwachtend naar Tom die breed glimlachte.'Wat zag je?''De knuffel die ik bij mijn geboorte kreeg. En ook een... baby.'Jacky trommelde met haar vingers op tafel terwijl ze Tom doordringend aankeek. De glimlach week geen seconde van haar gezicht.

Iris voelde zich ongemakkelijk worden.'Wat is dit? Waarom zie ik een baby?'Ze stond op en voelde dat er iets niet goed moest zijn. Jacky en Tom bleven echter maar glimlachen.'Vertel nou. Waarom zie ik dit?'

Ze was inmiddels opgestaan en wilde weg lopen, maar de woorden van Tom hielden haar tegen.'Er is iemand zwanger. Je krijgt er een familielid bij.'

'Wie is het?''Ik heb geen idee. Je moet het zelf uit zien te zoeken. Het zijn jouw interpretaties. Niet de mijne, helaas.'Iris slaakte een zucht. 'Waarom weet je dan wel wat ik zie?''Omdat die stoel met mij verbonden is op het moment. Ik krijg mee wat je ziet.'

Jacky sprong van tafel.'Je komt er wel achter. Maak je maar geen zorgen. Ik denk dat jij als geen ander weet waar je het best heen kunt gaan. Kom, we gaan.'

Jacky en Iris liepen samen naar de deur. Tom liep lachend achter het tweetal aan.'Oké. Ik moet toegeven dat het raar was, maar toch bedankt Tom.'Tom glimlachte. 'Graag gedaan. Ik wist dat je het kon. Maar goed. Ga nu maar gauw ontdekken wie er zwanger is.'

Samen liepen ze de grote trappen weer af. Zodra ze over de brug liepen, keek Iris Jacky met een grijns aan.'Vertel me nou wie het is! Ik weet zeker dat je het weet!'

'Ik weet het echt niet,' was Jacky's antwoord.''Maak dat de kat wijs,' lachte Iris.'Nee, ik weet het echt niet!'Iris draaide zich om en besloot er maar niet meer naar te vragen. Nog één keer keek ze naar het kasteel. 'Het is echt prachtig.''Hmm-hmm.'

Na een tijd lang gekletst en het hele stuk terug gelopen te hebben, kwamen Jacky en Iris weer aan bij het huisje van Maiden.'Ik blijf nog even buiten,' zei Iris toen ze Tim aan het water zag zitten.'Dat is goed. Ik zie je later wel weer.' Jacky opende de voordeur en Iris draaide zich om naar Tim.

Iris liep voorzichtig langs het stukje waar de rivier ophield en keek op Tim neer.'Hoi,' zei ze zacht.Tim keek op. 'Hai.''Mag ik erbij komen zitten?'

Iris plofte naast Tim neer in het zand.Ze wierp een vlugge blik opzij. 'Alles oké?'

'Ja, het gaat wel weer. Sorry van vanmorgen.''Het geeft niet. Jacky heeft het me uitgelegd.'Tim keek Iris vragend aan.'Van Largo,' verduidelijkte Iris. Tim knikte.

Iris wierp een blik op de ring aan zijn linker hand. 'Draag je die altijd?'Tim knikte wederom. 'Ook al zijn we niet meer samen.'

'Je mist hem, hè?''Inderdaad. Maar ik geloof erin dat de ring hem en mij blijft beschermen. Wat er ook gebeurd en welke keuzes we ook maken.'Iris glimlachte. 'Dat vind ik een mooi gebaar.'

'Ik weet niet of het echt waar is, maar men zegt dat de ringen echt beschermende krachten hebben omdat ze door alle eeuwen heen zijn gedragen door alle Koninklijke leden.''Gaat zo'n ring dan eeuwen mee?'Tim glimlachte nu ook. 'Ik heb werkelijk geen idee. Misschien dat ze het om de zoveel jaar laten omsmelten tot een nieuwe ring van hetzelfde goud.'

'Moet je nagaan hoeveel Sims de ring dan al wel niet gedragen zouden hebben. Van hetzelfde goud althans.''Het is niet alleen deze ring. Er zijn nog veel meer ringen. Ze zijn onderverdeeld over degenen waarbij dat nodig bevonden werd. Maar of hij me nou beschermt of niet maakt me niet uit. Ik heb de ring van mijn vader gekregen toen hij stierf en ik heb beloofd dat ik hem zou dragen tot mijn eigen dood.'

Iris keek Tim aan. Dit was de eerste keer dat ze iets hoorde over zijn vader. Vreemd genoeg was dat iets waar ze niet veel over spraken in dit huis.'Hij was erg blij voor me dat ik iemand had waarmee ik gelukkig was. Hij was ook gelukkig met Largo, want de twee konden enorm goed met elkaar overweg. Ik vraag me zelfs af of Largo hem meer mocht dan zijn eigen vader. Toch heeft Largo's vader een grote rol gehad in zijn keuze.'

'Zijn keuze voor wat?''Zijn keuze om te stoppen. Want zijn vader was er streng op tegen dat hij iets met een jongen had.''Ik snap wat je bedoelt. Het moet niet gemakkelijk zijn geweest.'Tim haalde zijn schouders op. 'In het begin bleef ik hopen. Maar ik heb de hoop opgegeven. Op een gegeven moment weet je dat het nooit meer zo zal zijn. Dus waarom zou je jezelf dan nog kwellen met het idee dat het wel zo zou kunnen zijn?' Tim keek resoluut de andere kant op. Iris had hem door.'Hé, je hoeft je voor mij echt niet groot te houden, hoor.'

Tim haalde zijn neus op en staarde in de verte over het riviertje.'Ik probeer hem te vergeten, maar het gaat gewoon niet. Het staat in mijn geheugen gegrift. Hoewel de details steeds meer wegzakken, blijft het toch in mijn hoofd zitten.''Dat zal ook altijd blijven. Dat had ik ook met Auke toen. Hij is mijn oom, maar we zijn even oud. Nu heb ik weer wat met een oom. Die is wel iets ouder, maar...''Ik weet het,' zei Tim.'Het is vooral de eerste zoen die ik me nog zo goed kan herinneren. Omdat ik van hem mijn eerste kreeg.''Ik kreeg van Largo ook mijn eerste.' Er verscheen een voorzichtige glimlach op Tims gezicht.

'Het was een enorm warme dag in de zomer. We waren op mijn balkon en eigenlijk hadden we zo goed als het hele huis voor ons alleen. We hadden het over wat we in de vakantie zouden gaan doen, omdat we misschien samen op vakantie zouden gaan.

Ik draaide me om toen ik zijn hand op mijn schouder voelde. Eigenlijk waren we al heel lang gek op elkaar en we wisten allebei ook wel dat het die dag zou gebeuren, omdat ik alleen thuis was. Dat was dan ook min of meer de reden waarom ik Largo persé die dag vroeg om het over de vakantie te hebben. Toen het gebeurde, was ik niet verbaasd. Alleen heel erg zenuwachtig. Ik weet nog dat hij mijn wang streelde.

Hij zoende eigenlijk onvoorstelbaar goed. Ik kende hem nog niet zo heel lang maar lang genoeg om te weten dat ik niet wilde dat het gevoel ophouden zou.

De hele middag hebben we in de zon gelegen op mijn balkon. Het was gewoon echt onvoorstelbaar. Heel lang bleef het geheim. Ik wilde het wel uiten, maar omdat we niet zeker wisten hoe zijn ouders zouden reageren, besloten we te wachten. Toen we het wel deden, kwamen we er al gauw achter dat het niet alleen een voorgevoel was dat zijn ouders het niet toe zouden juichen.'

'Dus toen ging het uit?''Niet meteen. Maar wel na een tijdje,' antwoordde Tim. Hij haalde een pakje uit zijn broekzak en stak een sigaret op.Iris lachte. 'Ik wist niet dat je rookte.'

Tim grinnikte. 'Sorry. Ik wilde geen slecht voorbeeld zijn.''Je bent niet de enige. Maar ik kan voor niemand een slecht voorbeeld zijn, dus dat scheelt alweer.''Ik wil geen problemen krijgen met je vriend.' Iris zag de pretlichtjes in Tims ogen verschijnen. 'Maar als jij het zegt...'

Lachend zaten ze aan het water en het was gedaan met het serieuze gesprek. De tijd leek voorbij te vliegen en voor ze er erg in hadden, stond Bram voor hun neus. Hij keek van Iris naar Tim en weer terug.'Mama vindt het niet leuk als je rookt,' zei Bram bestraffend.

Tim negeerde de opmerking van zijn broertje en kwam overeind.'Moeten we eten?'Bram knikte heftig.'Oké. Dan gaan we naar binnen.''Maar ik wil wel op je rug!'Tim rolde met zijn ogen, maar bukte lachend zodat Bram op zijn rug kon springen.'En nu rennen!' Riep Bram en wapperde met zijn handen.Tim rende richting de voordeur en lachend keek Iris het tweetal na.

Bram gilde. 'Pas op! Zo meteen vallen we nog!'Tim glimlachte en liep voetje voor voetje langs het riviertje op. 'Wedden dat ik het laatste stukje kan springen?'

Daisy en Kita kwamen aangerend en deden de voordeur open.'Je gilde alsof je levend werd gevild ofzo,' merkte Daisy lachend op.'Ach, dat viel toch wel mee?' Protesteerde Bram.'Viel wel mee? Je gilde als een speenvarken. Je was gewoon bang!' Wierp Kita tegen.Boos stopte Bram zijn vingers in zijn oren. 'Niet waar, niet waar!'

Terwijl de drie kinderen door bleven gaan met ruzie maken, ging Tim Iris voor naar dekeuken.'Even kijken, hoor,' fluisterde Tim. 'Als er niemand is, ga ik eerst boven tanden poetsen om opmerkingen te voorkomen.'

'Daar ben je al te laat voor. Je moeder heeft je al lang gezien.'Zowel Iris als Tim schrok van Bellatrix' plotselinge verschijning.'Kijk niet zo geschokt. Ben je niet wat te oud om verstoppertje te spelen?' Merkte Bellatrix bot op. Ze bleef nog even staan en bekeek Iris van top tot teen. 'Het eten wordt koud.'

Die avond na het eten volgde Maiden Jane naar haar slaapkamer.Ik wil je wat vragen,' begon ze zodra ze haar dochters aandacht had.'Vertel op,' mompelde Jane en hield haar hand voor haar mond terwijl ze gaapte.'Ik wilde vragen of jij even op je broers en zusje wilde passen. Met name op je oudste broer.'

Jane grinnikte en draaide op haar buik. 'Wat valt er nou op hem te letten? Hij is tenslotte de oudste van ons vieren.’'Ik maak me een beetje zorgen om je broer. Hij heeft vandaag weer de hele dag alleen doorgebracht.'Jane keek bedenkelijk. 'Ik weet wat je bedoelt. Maar ik denk dat we hem het beste kunnen laten. Het gaat vanzelf wel weer over zoals altijd.'

'Alsnog vraag ik je met klem... Wil je alsjeblieft een beetje op hem letten? Ik ga vanavondweg.''Dat weet ik,' mompelde Jane. 'Ik zal wel met hem praten. Het komt wel weer goed.''Oké dan.' Maiden glimlachte en liep weer naar de deur. Daar draaide ze zich nog even om. 'Bedankt nog.'

Zodra de jongsten op bed lagen, ging Jane langs bij haar broer.'Ik ben wel Hollands Next Top Model aan het kijken.''Oh, komt dat even mooi uit!' Jane plofte in Tims stoel en klopte op haar schoot. 'Je mag wel zitten, maar je moet er niet voor gaan zitten hoor.'Tim ging op de leuning zitten en vol spanning keken ze naar de finale.

Zodra er reclame op kwam, ontspanden ze.‘Ik vind dat die blonde moet winnen. Wat vind jij?’Tim haalde zijn schouders op. ‘Ik twijfel nog.’‘Tussen die blonde en die brunette? Nog steeds?! Dat meen je toch niet!’ Jane gaf haar broer een speelse stomp tegen zijn schouder.Tim lachte nu ook en richtte zich weer tot de televisie.

‘Maar vertel eens,’ begon Jane. ‘Wat moet ik vertellen?’‘Hoe het met je gaat. En zeg niet dat het goed gaat, want vanmorgen was je weer stilletjes.’Tim slaakte een zucht en draaide zijn hoofd weg van de tv. ‘Ik weet wel dat je gelijk hebt. Maar het is alweer over.‘‘Denk je nog veel aan Largo?’‘Dat valt wel mee. Het kwam alleen omdat Iris door hem werd gebracht en ze erover begon. Ik heb het verteld.’

‘Hoe reageerde ze?’‘Ja, wel goed. Maar ik geloof dat ze het al wist. Jacky zal het wel verteld hebben.’‘Zou je denken?’‘Misschien. Ze is vandaag de hele dag met haar op stap geweest. Maar ik vind het niet erg. Ik ben toch al een tijd uit de kast. Van mij mag iedereen het weten. Ook al is de mening niet Met iedereen gedeeld: ik ben blij zoals het nu is. Ik mis Largo nog steeds, maar het is goed zo. Als hij hier gelukkig van wordt, wil ik het ook zo.’

‘Wat heb ik toch ook een lieve broer.’ Jane stond op en keek hem aan. Ze zag de tranen inzijn ogen en trok hem overeind. ‘Wij zijn er voor je, lieve Tim.’

Plotseling klonken er zachte voetstappen.‘Oh, ik geloof dat ik niet zo’n goed moment heb uitgekozen om langs te komen,’ zei Iris zacht toen ze Tim en Jane zag staan. Ze wilde zich al omdraaien en zeggen dat ze wel een andere keer zou komen toen Tim haar tegenhield. Hij glimlachte en veegde vlug zijn wangen droog. ‘Nee, het geeft niet. Het gaat alweer.’

Jane liep vlug op Iris af zodat Tim zich even kon vermannen.‘We waren Hollands Next Topmodel aan het kijken en tijdens de reclame hadden we het even over Largo. Maar ik denk dat hij er wel even goed aan doet als jij er ook bij komt.’Iris glimlachte ook en knikte.

Zodra Jane haar losliet, liep ze naar de wc met de mededeling dat ze zo terug was. Iris liep naar het raam waar Tim door stond te staren en legde een hand op zijn arm.‘Gaat het? Ik wilde echt niet onbeleefd zijn, maar ik hoorde de tv aanstaan en Kita zei dat Jane hier ook was.’‘Ik vind het wel gezellig.’Iris hoorde dat zijn stem nog steeds niet honderd procent vast was en beet op haar onderlip.

‘Hé, wat ik vanmiddag zei, geldt nog steeds: je hoeft je niet groot te houden voor mij.’ Ze twijfelde geen moment en sloeg haar armen om hem heen.‘Sorry dat ik jou hiermee lastig val,’ fluisterde Tim toen Iris haar schouder nat voelde worden van zijn tranen.‘Het geeft niet, het geeft echt niet. Daar zijn we toch vrienden voor. We voelen ons allemaal wel eens niet zo geweldig.’

Ze hadden pas door dat ze al heel lang zo stonden toen Jane terug kwam. ‘Sorry dat ik zo’n 10 minuten weg bleef, maar Daisy was wakker geworden en ik moest haar even terug in bed stoppen. Gaat alles weer een beetje?’Tim knikte.‘Alleen nu is Hollands Next Topmodel al afgelopen,’ merkte Iris op.‘Dat geeft niet. Ik weet een prima manier om het alsnog gezellig te maken.’ Jane liep naar Tims bed en haalde een kistje tevoorschijn. ‘Tenzij jullie geen zin hebben om een film te kijken?’

‘Ik vind het allemaal best, maar dan wil ik wel eerst een bak ijs uit de koelkast halen.’Jane lachte en wilde haar mond openen om wat te zeggen, maar Iris was haar voor. ‘Ik loop wel mee voor de lepels.’Jane grinnikte. ‘Dan zoek ik alleen wel een film!’

Het was dan ook pas een uur of twee later toen Iris uitgeput haar bed in rolde. Het was beslist een gezellige avond geweest. Ze hadden zo hard gelachen om de humoristische film die Jane had uitgekozen dat Bellatrix een paar keer kwaad op de muur had gebonsd. Iris kon amper geloven dat ze hier nu alweer drie dagen was. Maar ook zij wist dat het onmogelijk was om hier nog langer te blijven. Met een treurige zucht sloot ze haar ogen toen ze zich bedacht dat ze morgen terug richting huis zou gaan.

Iris stond met een soort van maagpijn naast Jacky bij de voordeur de volgende ochtend. Iedereen had ze al wel drie keer omhelst, maar ze zou het zo nog een keer willen doen.‘Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om te gaan,’ zei ze zacht.‘Doe je de groeten aan Lynn en Joe?’ Maiden glimlachte vriendelijk Iris toe toen ze haar treurige blik zag. ‘Kop op meisje. We zullen je gauw genoeg weer zien.’‘En dan laat ik je eindelijk eens mijn hut zien!’ Riep Bram uit.Iedereen lachte.

‘Nu moeten we echt gaan.’ Jacky liep al richting de trap. ‘Anders kom je op de verkeerdeplek uit.’Iris volgde Jacky naar boven en voor de spiegel gaf ze haar nog één knuffel.‘Dit moet je alleen doen, maar zodra ik je moet helpen, ben ik in de buurt.‘Iris knikte. ‘Ik zie je wel verschijnen. Bedankt voor alles. Ik vond het echt enorm gezellig. Ikkan niet wachten om terug te komen.’

‘We zullen je missen. Ook ik vond het heel gezellig dat je er was en ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Hou je haaks en pas goed op jezelf. Ik ben in de buurt voor het geval dat maar ik kan je nog niet verzekeren wanneer we verder zullen gaan.’‘Dan laten we het hier maar bij,’ knikte Iris. Ze draaide zich om en ging voor de spiegel staan. ‘Doei!’ Riep ze nog één keer heel hard. In de spiegel zag ze dat iedereen naar haar zwaaide. Met een glimlach stapte ze door de erdoorheen.

Het komt wel goed. Ze zijn gewoon bij Sander thuis. Er is heus niets gebeurd. Iris kan prima op zichzelf passen en Sander ook.’‘Maar Sander niet op haar.’‘Ik wil het niet meer horen. Je gaat nu gewoon bellen en ik ga terug naar binnen. Ik hoor het wel als je terug bent. De zuster zal zo wel komen.’ Joey gaf zijn vrouw een kus en ging de kamer binnen.

‘Ik vind het gewoon niet kunnen.’‘Cathelijn, rustig nou. Ze zijn gisteren waarschijnlijk gewoon uit geweest en daarom slapen ze nu een gat in de dag.’‘Ik ga nog een keer proberen te bellen. Nog één keer. Anders ga ik er zelf naartoe!’‘Cath, rustig nou. We zijn in een ziekenhuis.’

Cathelijn nam de lift naar beneden en hield in de wachtkamer haar mobiel tegen haar oor. Twee, drie keer probeerde ze het nummer van Sander opnieuw. Toen ze voor de derde keer zijn voicemail hoorde, liet ze haar arm terneergeslagen zakken.

Ze was er vrijwel zeker van dat Iris ook niet op zou nemen, maar belde toch voor de zekerheid. Verbaasd sprong ze overeind toen ze de stem van haar kleindochter hoorde. ‘Iris?!’‘Ja, wat is er? Ik zag dat je een paar keer gebeld had.’‘Ik probeer je al de hele dag te bereiken! Waarom hebben jullie de telefoon niet opgenomen? Waar zijn jullie geweest?’’Waar heb je het over?’‘Wil je nooit, maar dan ook nooit meer je mobiel uitzetten als je bij Sander bent? Überhaupt nooit. Joey en ik waren doodongerust! Je moet naar het ziekenhuis komen met Sander. Noah ligt in het ziekenhuis.’‘Wat?!’‘Hij heeft weer een hartaanval gehad. Geef Sander anders even.’‘Nee, dat kan niet. Hij uh… staat net onder de douche. Maar ik zal hem roepen. We komen eraan!’

‘Dus nu hebben we Grekes ouders zover gekregen dat ze het goed vinden. Binnenkort gaan we dan op kamers in de stad.’‘Maar eerst moeten Justin, Dennis en Nienke nog afstuderen en de hele meute die erbij hoort. En Sander ook, niet te vergeten.’Joey lachte. ‘Dat klopt. Die zitten nu in de examens. Eindelijk na het lange wachten zijn ze er straks klaar mee.’

‘Hoop je dan.’ Melvin grijnsde.‘Nou, ze zullen het vast wel halen.’‘Dat dacht ik ook. Ze hebben allemaal langer doorgestudeerd dan Wietse en Sarah omdat ze dat wilden en zeker ook omdat ze het konden. Geen van allen staan ze er slecht voor dus ik heb gewoon het volste vertrouwen in hen,’zei Joey.

Op dat moment ging de deur open en kwam Cathelijn weer binnen met iets dat weg van een glimlach had op haar gezicht.‘En?’‘Iris heeft opgenomen. Ze komen er meteen aan.’‘Kijk eens aan. Ik zei het je toch?’‘Waarom namen ze de telefoon niet op dan?’ Vroeg Melvin.‘Dat heeft ze niet gezegd.’‘Ach, het belangrijkste is dat er niets aan de hand is,’ vond Noah.‘Sander stond in ieder geval onder de douche. Dus ze zullen zo wel komen.’

Ruim een kwartier later kwam Iris hijgend aan bij het huis van Dennis en Sander. Ze nam niet eens de tijd om haar fiets op het standaard te zetten. Laat staan tegen de muur. Ze smeet het ding tegen de grond en drukte wel vijf keer achter elkaar op de bel. Met opgetrokken wenkbrauwen deed Sander de deur open.

‘De eerste keer had ik de bel ook al gehoord, hoor. Kom maar even binnen. Je oma stalkt me nogal. Wat er is, weet ik niet. Ik denk dat ze bezorgd is om je ofzo. Ik vind het geen probleem om je te dekken als je een lang weekend bij vrienden wilt blijven, maar zorg dan in elk geval dat je haar zelf kunt bellen. Bij de derde keer mijn voicemail geluisterd te hebben was ik het wel zat.’

Sander liep voor Iris uit naar de keuken. ‘Wil je wat drinken? Je ziet er nogal dorstig uit.’Iris schudde heftig haar hoofd.‘Wat is er? Je kijkt alsof er wat ergs is gebeurd. Is er iets mis gegaan op het kleine feestje?’

‘Je vader ligt in het ziekenhuis! Daarom heeft Cathelijn zo vaak gebeld!’Sanders mond viel open. ‘Wat?! Wat is er gebeurd?!’‘Hij heeft weer een hartaanval gehad.’‘Wanneer?! Hoe is het nu met hem?’‘Ik heb geen idee. Ik heb mijn moeder maar een fractie van een seconde gesproken. Ik zei dat je onder de douche stond, maar dat ik je zou roepen en dat we er zo aan kwamen.’‘Shit, ik kan niet! Ik heb college. Oefeningen voor mijn deelexamen!’

Sander greep naar zijn hoofd en dacht even na. ‘Oké. Ik bel straks wel met mijn mentor uit te leggen wat er gebeurd is. Meer dan de waarheid kan ik niet zeggen. Of ze er genoegen mee nemen, is dan weer de volgende zorg. Kom, we gaan samen naar het ziekenhuis.’‘Oké…’ Iris slaakte een zucht en omhelsde hem. ‘Ik hoop zo dat hij buiten levensgevaar is…’

‘Ik weet niet… Weet je zeker dat Keisha het niet erg vindt dat je haar auto meeneemt?’‘Ik neem hem niet mee. Ik leen hem alleen even. Bovendien ligt er een briefje op het aanrecht dus er is niets aan de hand. Ze zal het wel begrijpen.’Iris knikte. ‘Als jij het zegt.’ Onwillekeurig glimlachte ze toen ze terugdacht aan toen Tim dat gisteren zei. ‘Nu maar hopen dat we geen file hebben onderweg.’‘Hmm-hmm,’ deed Iris.

Het was al donker toen ze bij het ziekenhuis aan kwamen. Samen liepen ze naar de balie. ‘Ik ben op zoek naar mijn vader, Noah de Bof. Hij ligt mogelijk op de intensive care. Hij heeft een hartaanval gehad.’‘En jullie weten niet op welke kamer hij ligt?’Iris schudde haar hoofd. ‘Shit, ik had het moeten vragen.‘

‘Gelukkig heb ik hier een computer waar het allemaal in staat,’ zei de jongen die achter de balie zat en typte wat op het toetsenbord. ‘Hij ligt boven op de tweede verdieping. Kamer 74.’‘Bedankt,’ mompelde Sander. Samen liepen ze richting de lift.

Boven liepen ze zachtjes de kamer in. Meteen veerde Cathelijn overeind.‘Daar zijn jullie eindelijk!‘ Riep ze uit.Ook Joey kwam overeind. ‘Was het druk onderweg?’

‘Nou, dat viel wel mee.’‘We zijn gewoon flink doorgereden.’‘Godzijdank nam je uiteindelijk op. We hebben jullie ongelooflijk vaak geprobeerd te bellen. Maar jullie namen niet op en ik begon al te denken dat er wat gebeurd was en…’‘Oma, rustig. We lagen gewoon nog in bed. We zijn uit geweest gisteren.’

‘Zie je nou wel?’ Klonk plotseling een slaperige stem. ‘Ik wist het wel. Ze weten zich prima te redden. Zorgen zijn tegenwoordig niet meer nodig.’‘Pap!’ Sander vloog zijn vader in de armen. ‘Mag je alweer uit bed? Hoe is het met je?!’

‘Nee, dat mag hij eigenlijk niet. Daarom ga je nu ook terug in bed.’’Rustig maar zuster. Ik wilde alleen mijn zoon even een knuffel geven,’ lachte Noah. Hij wreef zijn ogen uit en ging terug in bed liggen.‘Eigenlijk mag er nu geen bezoek meer bij hem. Ik ga weer verder met werken en kom over een kwartiertje terug. Dan moeten jullie weg zijn, hoor. Anders krijg ik gedoe met de rest van het personeel.’

Joey, Sander en Iris ploften neer op de stoelen die bij het bed stonden.‘Maar jullie hebben dus flink gefuifd gisteren?’‘Dat viel wel mee. We lagen er alleen vrij laat in. Hoe laat zal het geweest zijn toen we uiteindelijk sliepen?’‘Een uur of vier,’ verzon Iris.Sander knikte. ‘Ja, zoiets.’

‘Denk erom dat je je examens haalt, jongeman!’ Riep Noah van onder de dekens.Iedereen lachte. ‘Wie zei er nou net iets over het geen zorgen hoeven te maken om de jeugd?’ Grapte Joey.‘Nee, maar even serieus. Hoe gaat het met de studie?’

‘Goed hoor! Ik heb hem de hele dag overhoord gisteren. Hij kent het precies. Ik durf te wedden dat hij cum laude afstudeert!’Sander trok een gezicht dat alleen Iris kon zien. Iris grijnsde van oor tot oor. ‘Ja, Sander leert echt heel erg hard.’Joey glimlachte. ‘Mooi zo. Zorg je dat Dennis ook een beetje met zijn neus in de boeken zit? Hij zal wel niet de helft zoveel leren als dat jij doet, of niet Sander?’

‘Nou, Dennis is ook best goed bezig hoor. Hij leert vooral veel met Keisha samen. Maar door Keisha is hij de dingen een stuk serieuzer gaan inzien.’‘Ik kan niet wachten om haar nu eindelijk eens te ontmoeten.’Sander glimlachte. ‘Als we geslaagd zijn, geven we een feest. Dan zul je haar vast wel ontmoeten.’‘Wat vind jij van haar dan?’Sander grinnikte. ‘Eerst kon ik niet zo goed met haar overweg, maar inmiddels wel. Ze is eigenlijk best oké.’

‘Goedenavond iedereen. Ik weet niet of jullie het weten, maar het bezoekuur is al een aardige tijd geleden. Ik vrees dat ik jullie moet vragen te vertrekken.’Het drietal keek de vrouw zwijgend aan. Tot Noah zei: ‘Oké Masha. Het geeft niet. Ze wilden net gaan.’

Ze kwamen overeind en Sander gaf zijn vader nog gauw een knuffel. ‘Sterkte hè, pap. Ik kom van de week nog wel een keer langs.’‘Je moet leren voor je examens, jongen.’‘Een uurtje op bezoek kan heus geen kwaad. Er is nog genoeg tijd om te leren. Ga nu maar lekker slapen. Het is belangrijk dat je beter wordt.’Noah knikte en sloot zijn ogen meteen glimlach. ‘Dag jongen.’

Buiten op de parkeerplaats stak bleef Joey even staan. Sander en Iris waren alvast de weg op gereden en hij zag hoe Sander zijn hand op Iris’ schouder legde en haar zoende. Hij glimlachte. Hoe had hij ooit kunnen denkendat ze niet echt van elkaar zouden kunnen houden?

Zodra ze thuis waren, liep Joey richting de trap. ‘Ik rol alvast mijn bed in. Niet te lang opblijven hoor. Jullie hebben al niet zoveel slaap gehad met al dat gefeest,‘ waarschuwde Joey.

Zodra Joey boven was, zette Sander zijn lege bierglas in de gootsteen. ‘Vertel eens. Heb je een leuk weekend gehad, mijn meisje?’Iris glimlachte. ‘Het weekend was geweldig gezellig, maar ik heb je wel gemist. Wat heb jij dit weekend gedaan?’’De hele tijd aan je gedacht. En heel hard geleerd natuurlijk. Maar dat wist je al.’‘Mijn slimme vent. Zorg maar dat je je examen haalt. Dan heb je eindelijk meer tijd, zodat we meer samen kunnen zijn.’‘Zoals nu?’‘Zoals nu,’ fluisterde Iris en drukte haar lippen op die van Sander.

Hij tilde haar op en droeg haar naar boven. Daar duurde het niet lang eer ze zo goed als al hun kleding uit hadden. Sander zoende Iris in haar nek en Iris lachte. ‘Dit kunnen we toch niet maken,’ fluisterde ze. ‘Joey slaapt hiernaast.’‘Precies. Hij slaapt,’ fluisterde hij.Iris rolde met haar ogen en gaf Sander een zoen ‘Je hebt gelijk. Wat kan het ook.’ Ze pakte Sanders hand en trok hem op haar op het bed.

Ze waren zo druk bezig dat ze de zachte voetstappen op de houten vloer niet hoorden. ‘Iris, ik hoop niet dat je al slaapt, maar ik…’ Joe stopte midden in zijn zin en staarde met open mond naar zijn dochter die op haar bed lag met Sander boven op zich. Met een ruk draaide hij zich om, niet beseffend dat hij in de spiegel nog steeds zag wat hij niet wilde zien.

Sander sprong direct van Iris af en wilde op Joe afstormen, maar voor hij daar echt de kans toe had, stond Iris al voor hem.Sander, rustig nou. Hij deed het niet expres.’‘Ik houd er anders niet van als anderen me begluren.’

Iris slaakte een zucht en kwam overeind.‘Pap, toe nou…’ Zei ze zacht.Joe bleef besluitloos staan en keek zijn dochter kalm aan. ‘Ik weet niet of dit zo handig is, aangezien je opa slaapt in de kamer hiernaast.’

Sander was alweer achter Iris opgedoken en was nog steeds even woest als net. ‘Exact! Het lijkt mij een prima idee als we nu allemaal gewoon gaan slapen en vooral elkaar met rust laten. Dus hoor jij niet bij je eigen vrouw te liggen?’

Joe rolde met zijn ogen en Iris draaide zich om naar Sander. ‘Sander, ik ga even met mijn vader praten. Ga jij maar vast in bed.’ Met haar ogen waarschuwde ze Sander nog even om niet door te gaan met opmerkingen maken. Toen draaide ze zich om en wendde ze zich tot Joe. ‘We gaan wel even naar beneden.’

Terwijl Iris en Joe naar beneden liepen, doorzocht Sander zijn kleren naar zijn sigaretten en aansteker. Boos stak hij er een op en drukte hij de tv aan.‘Word je toch gek van,‘ mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.

‘Daar ben ik al!’ Klonk de opgewekte stem van een jonge vrouw.Sander draaide zijn hoofd richting de deur. ‘Jij bent snel terug,’ grijnsde hij.Maar het was niet tegen Iris, zoals hij verwacht had, maar tot zijn verassing kwam Lynn de hoek om.

Lynn keek verbaasd op toen ze Sander zag zitten. ‘Zit je alleen hier? En zit je nou te roken?’Sander haalde laconiek zijn schouders op, nam een trek van zijn sigaret en wendde zich weer tot de tv.

Lynn slofte naar Iris’ bed en plofte erop neer.‘Wat is er mis met jou?’‘Hmm?’‘Je lijkt zo veranderd.’‘Natuurlijk ben ik veranderd. Niemand blijft hetzelfde.’‘Hmm. Ik bedoel met name dat je eigenlijk anders doet dan je bent.’Sander wierp even een blik over zijn schouder en keek toen weer richting de tv.

Samen keken ze naar de boxwedstrijd op televisie zonder dat ze er echt op letten wie er won. Ze keken met elk hun eigen gedachten waarin ze waren verzonken. Toen de deur open ging, glimlachte Lynn van oor tot oor.‘Dag meisje.’

Meteen kwam ze van het bed af om haar dochter te omhelzen. ‘Was het gezellig afgelopen dagen?’Iris knikte. ‘Enorm. Ik heb vooral veel gelachen met Tim en Jane.’Ze zag Sander even fronsend kijken, maar hij betrapte zichzelf erop dat hij het gesprek min of meer ‘afluisterde’ en deed weer net alsof hij geïnteresseerd naar de tv keek.

‘Maar ik ben wel blij dat ik weer terug ben. Ik heb iedereen gemist. Vooral Sander. Maar eh… ik denk dat we nu beter kunnen gaan slapen en morgen weer verder kunnen praten. Sander en ik zijn moe.’Lynn glimlachte. ‘Ik begrijp het. We zien elkaar morgen wel weer.’ Ze draaide zich nog even om. ‘Dag, Sander.’

Zodra Iris haar de slaapkamerdeur achter haar moeder dicht had gedaan, liep ze naar de televisie en deed hem uit. ‘Het lijkt me echt verstandig als we nu gaan slapen. Eigenlijk ben ik best moe.’‘Hmm,’ deed Sander afwezig.

‘Kom, doe die sigaret nou uit. Ik wil m’n bed in.’Sander sloot zijn ogen en zuchtte. ‘Vanwaar nou zo’n haast?’Iris glimlachte. ‘Misschien heb je gelijk. Ik ben net weer terug…’

Sander gooide de peuk uit het raam en kroop bij Iris in bed.‘Ik heb je gemist.’‘Echt?’Iris glimlachte en keek naar de twinkeling in Sanders ogen. ‘Natuurlijk.’‘Wie is Tim?’Iris schudde lachend haar hoofd en keek even naar het plafond. ‘Tim is gewoon een aardige jongen. Kijk niet zo argwanend! Hij is homo.’

‘Dat is mooi. Erg mooi voor die Tim.’Iris glimlachte.‘Ik laat me jou niet afpakken. Door niets en door niemand. Wie jou ook maar met één vinger aanraakt, breek ik al zijn botten.’Iris gaf een zachte stomp tegen Sanders sleutelbeen. ‘Dat is niet lief, dat is gemeen!’ Lachte ze.

‘Ik meen het wel. Je bent van mij en je blijft van mij. En ik zal altijd van je houden.’Iris glimlachte, kwam overeind en keek Sander aan. ‘Wacht even, zeg dat nog eens?’Sander kwam ook overeind. ‘Je bent van mij, je blijft van mij en ik zal altijd van je houden.’Iris slaakte een zucht. ‘Ik houd ook van jou. Weet je wat je bent? Een lieve, stoere, blonde asbak. Maar wel de mijne!’

De volgende ochtend zaten alle kinderen aan tafel en kwam Sander op een gegeven moment ook beneden. ‘Hé, Sander.’‘Ik wil een kus, want ik ga.’Iris pruilde. ‘Oh, moet je nu al gaan?’Sander knikte. ‘Jup, dat moet. Anders heb ik niet voldoende tijd om te leren.’

‘Oh, dan vind ik het nog net goed.’Sander glimlachte en trok Iris overeind. ‘Ik was echt langer gebleven als ik de tijd had gehad, maar helaas is dat niet het geval… Maar ik ga je snel genoeg weer zien.’Iris knikte. ‘Daar houd ik je aan.’

‘Ik ga je missen,’ fluisterde Iris. ‘Ik bel je sowieso morgen, maar je moet me wel beloven goed te leren.’Sander glimlachte. ‘Natuurlijk zal ik dat doen.’Er klonk een zacht gekuch en Auke passeerde het tweetal in hoger tempo dan gewoonlijk. Sander keek hem boven Iris’ haar na toen hij een kus op haar voorhoofd drukte, maar Iris negeerde hem steevast.

Ze slaakte een zucht toen ze elkaar los lieten.‘Ik loop nog wel even mee naar buiten,’ zei ze. Daar deed ze de portier naast Sander op en plofte ze op de stoel naast hem.‘Ik wil nog één kus,’ fluisterde ze toen hij verrast opkeek.‘Oh, Iris… Zo maak je het alleen nog maar onmogelijker voor me om je niet te missen.’

Auke duwde de zonnebril verder op zijn neus en liep versneld langs de auto. Hij vond het kleffe gedoe tussen Iris en Sander maar onzin. Maar hij liet zijn humeur er niet onder leiden, want vandaag had hij zijn tweede gitaarles. Dat was iets waar hij vrolijk om kon zijn. Het was weer een stukje voltooiing van het nieuwe imago waar hij aan werkte. Auke wreef over zijn mouw.‘Kop op. Er is geen reden om chagrijnig, boos of treurig te zijn. Bovendien zie je háár vandaag weer.’

Zodra de auto de straat uit was gereden, pakte Iris haar jas van de kapstok en liep ze naar buiten.'Ik ben even naar Naomi en Victor!' Riep ze voordat ze de voordeur dichtgooide.Waar ze al bang voor was, gebeurde: 'Wacht eens even! Moet jij niet nog huiswerk doen?'Iris lachte, opende de deur opnieuw en riep naar binnen dat ze alles al had gemaakt aan het begin van de vakantie. Ze was maar blij ook. Ze kon niet wachten om met Victor te gaan praten. Al zou het natuurlijk niet gemakkelijk worden om te vertellen.

In eerste instantie leek er niemand te komen toen ze aanbelde. Ze zag de lege oprit stond en beet op haar onderlip. 'Hopelijk is er wel iemand thuis...'

Plots ging er toch een deur open en deed een verraste Naomi de deur open.'Iris, kom erin!' Vrolijk sloot ze haar in haar armen. 'Hoe is het?''Ja, goed! Gelukkig zijn jullie wel thuis. Ik dacht eerst dat er niemand was.'

'Nee, dat klopt. Victor is naar het pretpark met Esmée en Simone,' legde Naomi uit terwijl ze Iris' jas aan nam.'Oh...'Gelukkig had Naomi haar teleurstelling niet door en nam ze Iris mee naar de woonkamer. 'Sorry als het zo direct heel druk wordt, hoor.'

Iris keek Naomi een moment vragend aan. Tijd voor vragen stellen was er echter niet. Ze zag het kleine jongetje al staan voor ze haar mond open had kunnen doen.'Hé,' zei ze zacht. 'Pelle! Wat ben jij groot geworden zeg!'

Pelle liet zich meteen op zijn billetjes vallen.'Dag jochie! Ken je me nog? Ik ben Iris!'Pelle had echter geen idee wie Iris was, maar vond het helemaal geweldig dat hij aandacht kreeg.

Zodra Pelle was uitgebrabbeld tegen Iris begonnen haar ogen te glimmen.'Emma!' Riep Pelle en wees met zijn vingertje naar een klein baby’tje dat op een dekentje lag. Hij draaide en ging pal voor zijn zusje zitten.'Emma zegt hallo tegen jou!'

'Net één dagje.'Iris kreeg tranen in haar ogen toen het kleine meisje met haar chocoladebruine ogen in de hare keek.'Dag Emma. Wat ben jij een schatje,' fluisterde ze.

'Wil je haar eens vast houden?'Iris knikte heftig.'Voorzichtig!' Riep Pelle. 'Voorzichtig, voorzichtig!''Let maar niet op Pelle. Hij hoort dat woord hier elke dag meerdere keren. Hij kan het wel zeggen, maar luistert niet naar het woord als het gezegd wordt.'Iris lachte.

Na een poosje zaten ze op de bank. Pelle bleef maar rond Iris hangen.'Kennelijk ben je geliefd bij de kinderen, Iris,' lachte Naomi.'Ook zitten!' Pelle schonk Iris zijn liefste, onschuldigste glimlach en vol smacht keek hij hoe de grond steeds verder onder zijn voetjes verwijderd werd.'Hoog!' Riep hij blij en keek de kamer rond toen hij bij Iris op schoot zat.'Maar wel jammer dat Victor en de tweeling er niet zijn,' zei Iris.

'Dat is enerzijds wel zo. Ik hoop dat ze nog een beetje redelijk weer hebben, aangezien er vandaag veel regen voorspelt is.''Hmm.' Iris staarde afwezig in de verte.'Maar hoe is het verder met je? Heb je een beetje een leuke vakantie tot nu toe?'Iris knikte. 'Ik ben een aantal dagen naar Sander geweest en we zijn uit geweest enzo.'

Naomi glimlachte. 'Ik ben blij voor jullie dat het nog steeds zo goed gaat.''Och, we trekken ons niet zoveel aan van wat de buitenwereld vind. Wij zijn gewoon gelukkig met elkaar en dat is alles wat telt.''Zo is het maar net.''Hoe lang zijn jij en Victor nu eigenlijk samen?''Papaa!' Riep Pelle.Naomi lachte. 'Voordat jij geboren werd al.'

Iris was even stil en keek weer voor zich uit. 'Je zult nog wel moe zijn van afgelopen weekend bij Sander. Ik merk het aan je. Wil je misschien wat te drinken? Koffie bijvoorbeeld?' Iris schudde haar hoofd.'Het is eigenlijk meer zo dat ik zit te denken aan iets waar ik het met Victor over wilde hebben,' begon ze voorzichtig.'Papaa!'

Naomi zette Pelle op de grond.'Ga maar een mooie tekening maken voor papa als hij terug is.'Pelle kroop zo snel hij kon naar zijn speeltafel. 'Ook voor Esmée en Simone!' Hoorden Naomi en Iris hem nog vaag roepen.'Waar ging het dan over? Je klinkt een beetje ernstig,' zei Naomi.'Dat is het misschien ook wel. Dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Maar ik ben erachter gekomen dat we familie zijn.'

Naomi's wenkbrauwen schoten even omhoog. 'Echt waar? Weet je dat zeker?'Iris knikte. 'Mam heeft een oud boekje gevonden waar dat in stond. Victor is een halfbroer van Cathelijn en Isolde.''Goh, dat heeft hij me nooit verteld!''Waarschijnlijk omdat hij het niet wist. Maar het is wel degelijk zo. Er staan foto's bij. Het kan niet missen, want zoveel roodharigen die erg op Victor lijken, zijn er niet.''Dat is zo. Maar is het dezelfde moeder?'Iris knikte. 'En een andere vader.''Van Leo was ook onmogelijk geweest. Hij had bruin haar.'

'Heeft Victor het überhaupt ooit over zijn vader gehad?'Naomi schudde haar hoofd. 'Hij zei dat zijn vader zijn moeder en hem hadden verlaten vlak na zijn geboorte, omdat hij het kind niet wilde. Victor dus.'Iris fronste. 'Het klopt precies. Dat hij niet opgegroeid is met vader althans.''Hoezo?''Ik weet het zeker omdat zijn vader vast heeft gezeten voor kindermishandeling en kindermisbruik.'Naomi's gezicht trok even lijkwit weg en keek zwijgend voor zich uit. 'Wat een verhaal...'

'Weet Cathelijn hier eigenlijk van? En hoe zit het met Isolde?'Iris schudde haar hoofd. 'Die hebben we het nog niet verteld. Ik wilde het er eerst hier over hebben. Eigenlijk heb ik ook geen idee waarom jullie eerst.'Naomi knikte langzaam en slaakte een diepe zucht. 'Ik... vind je het heel erg als ik je naar huis stuur? Eigenlijk moet ik de was nog ophangen en ik denk dat ik daarna even op bed ga liggen.'

'Nee, natuurlijk.' Iris stond op. 'Ik begrijp het wel. Zelf was ik ook behoorlijk onthutst toen ik het ontdekte.'Naomi en stond ook op. 'Sorry, maar het moet eigenlijk echt nog gebeuren en ik wil even in bed liggen om bij te komen.'Iris knikte. 'Het geeft niet. Het is min of meer mijn schuld, want ik heb het je verteld.''Nee, dat moet je niet denken. Anders had ik het wel gehoord van Victor.''Dat weet ik wel. Maar toch voel ik me fijner als ik sorry zeg. Doe je Victor de groeten?'Naomi knikte. 'Kom eens hier meisje. Het is echt niet jouw schuld.'

Na een paar minuten niets te hebben gezegd, lieten ze elkaar los.'Dan ga ik maar,' zei Iris zacht.'Ik loop wel even met je mee.'Iris gaf de kleine Emma een kusje op haar voorhoofd en pakte Pelle nog even op om hem een knuffel te geven.'Iris gaat naar huis, kleine boef. Tot ziens maar weer.'Pelle wees naar de tafel. 'Die, die!'Iris bukte zich en pakte de tekening. 'Deze?''Voor Iris!'Iris glimlachte en gaf Pelle nu ook een kus. 'Dank je wel. Hij is heel mooi!'

Die avond lag Iris op haar bed televisie te kijken. Het liefst had ze nu Sander opgebeld, maar ze wist zeker dat hij aan het leren was en ze wilde hem niet storen. Aan de andere kant wilde ze enorm graag terug naar Maidens huis. Ze moest het gewoon met Jacky over hebben. Had ze maar een mobiel nummer van haar gevraagd. De tweede vraag was dan of ze wel konden bellen uit twee verschillende werelden, maar dat kon ze nu toch niet achterhalen.

Ze stelde zich voor hoe het zou zijn als Tim, Jane of Jacky hier bij haar thuis zou komen. Dat zou raar zijn. Hoe zouden haar opa en oma reageren? Wat zou ze als smoesje gebruiken? Stel nou dat één van hen op het moment aan zou bellen wat zou ze dan als smoesje gebruiken? Bijna was Iris in slaap gevallen toen ze op schrok van de deurbel.

Het duurde even voor ze besefte dat het de bel was, maar zodra dat het geval was, sprong ze van bed en rende ze naar de overloop. Toen ze al stemmen hoorde beneden bleef ze op de overloop staan bij de trap en leunde over de balustrade.'Is het wel zo handig dat je aanbelt om half 11 's avonds?' Hoorde Iris een onbekende meisjesstem vragen.Iris fronste haar wenkbrauwen toen ze een andere stem hoorde die ze wel herkende, maar niet had verwacht.

'Ach, boeien. Ik denk niet dat er iemand is die nu al slaapt hoor,' lachte Auke.'Je zult je ADHD ook wel niet van een vreemde hebben,' lachte het meisje.

Auke lachte nu ook. 'Nee, dat nou ook weer niet. Ik heb eigenlijk geen idee waar het vandaan komt. Men zegt dat het erfelijk is. Maar mijn vader of moeder hebben het geen van beiden.''Hmm, geinig.'Auke haalde zijn schouders op. 'Ik leg mijn gitaar hier neer. Anders loop je er zo mee te...'

Auke draaide zich om en zag dat ze dichterbij was komen staan. Zijn hart bonkte wild en ze ontdekte de ondeugende pretlichtjes in haar ogen. Tegelijk sloten ze hun ogen en leunden ze wat verder naar voren.

'Ben je daar eindelijk?' Klonk de plotselinge stem van Joey. 'Het is al kwart over twaalf! We waren doodongerust.' Joey probeerde met alle macht streng te klinken, maar glimlachte toch een beetje toen hij zag dat Auke niet alleen was.

Ik had toch ge-sms’t dat ik wat later thuis zou zijn?''Ja, iets later. Niet zo laat.' Joey slaakte een zucht en schudde glimlachend zijn hoofd. 'Maar vooruit maar weer. Ik zie dat je niet alleen bent gekomen?' Joey keek langs zijn zoon heen en glimlachte naar het onbekende meisje.'Eh, ja,' stamelde Auke. 'Dit is Rosemary. Dat wilde ik nog vragen. Mag ze blijven logeren?'

Joey keek met een frons even bedenkelijk. 'Je weet dat je moeder en ik het altijd goed vinden, maar dan wel onder de voorwaarde dat het een beetje op tijd van tevoren wordt verteld. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat haar ouders het goed vinden. Hebben jullie die al gebeld?'

'Ja, dat hebben we al lang gedaan,' zei Auke voordat Rosemary de kans kreeg om wat te zeggen.'Mijn broer vond het goed. En hij is de baas in huis, dus het is in orde,' beaamde Rosemary alsnog.Joey haalde zijn schouders op. 'Zeker weten?'Auke en Rosemary knikten heftig.'Oké dan. Je moet zelf maar even op zoek gaan naar een matras, want ik weet niet of die er nog wel zijn omdat Ivy en Greke er ook nog zijn vannacht.'

'Dat komt wel in orde,' zei Auke.'Goed dan. Ik ga naar bed, want over een paar uur ga ik nog even naar Noah. Vanavond kan ik niet want dan moet ik werken. Zie zelf nog maar of je ook nog meegaat. Doe jij de lichten uit?''Ja, dat is goed.''Oké dan. Dan zie ik jullie morgen wel weer.' Joey gaf zijn zoon een knuffel en begaf zich naar boven.

Toen ze weer met zijn tweeën in de kamer stonden, schoten ze in de lach van de zenuwen.'Ik dacht dat je zei dat het half elf was?'Auke haalde lachend zijn schouders op. 'Zo laat was het toen ik voor het laatst op mijn mobiel keek.'Rosemary lachte en woelde door Aukes haar. 'Je bent me er één.'

'Kan ik het helpen dat de tijd zo snel gaat met jou in de buurt,' zei Auke en keek in Rosemary's helderblauwe ogen.'Hmm, daar zit wat in...'

Samen liepen ze naar boven en gelukkig wist Auke een matras te vinden: kennelijk sliep geen van de vriendinnen van zijn broer en oom nog op de grond op een matras. Hij daarentegen had de matras toch de zoldertrap afgesleept en gooide naast zijn bed neergegooid.'Zo moet het goed zijn,' zei hij terwijl hij naar het resultaat keek. 'Wat dacht je ervan?'

Rosemary vond het wel best en gooide haar kleren op de grond. Ook Auke begon zich om te kleden en deed net alsof zijn neus bloedde toen Rosemary haar T-shirt over haar hoofd trok.'Eigenlijk bega je nu een hele grote fout, wist je dat?' Fluisterde haar stem zo dichtbij zijn oor dat hij er kippenvel van kreeg.'Wat is er zo fout dan?' Fluisterde hij zacht terwijl hij zich met één hand op de matras liet duwen.'Je zou moeten gluren, zodat ik een aanleiding had om op je in te gaan. Maar je bent kennelijk een net jongentje.'Auke bleef haar in haar ogen aankijken toen ze op hem kwam liggen.'Maar je hebt wel een wasbordje,' fluisterde ze met een glimlach toen haar hand over zijn buik naar beneden gleed.

Auke krabbelde overeind en schudde lachend zijn hoofd.'Wat is er? Niet verlegen worden,' zei Rosemary met een grijns.Auke schudde zijn hoofd weer. 'Nee, dat is het niet. Ik bedenk me alleen net dat ik je nog geen week ken.'

‘Is dat een probleem?'Auke schudde zijn hoofd. 'Helemaal geen probleem. Het is juist heerlijk.''Alles dat met jou te maken heeft is heerlijk.' Rosemary drukte Auke tegen zijn bed aan en kroop half bij hem op schoot en begon hem hartstochtelijk te zoenen.

Iris zat in de kamer ernaast op haar bed te denken aan hetgeen dat ze Naomi vanmiddag had verteld. Had ze het niet veel beter eerst aan haar oma of oudtante kunnen vertellen? Het andere waarover ze twijfelde, was of ze niet beter had kunnen terug komen als Victor terug was. Maar aan de andere kant waren Esmée en Simone dan vragen gaan stellen...

Iris voelde zich plotseling eenzaam toen ze een meisjesstem hoorde in de kamer naast haar. Zelfs Auke had visite. Ook al was het van iemand die hij kennelijk nog niet erg lang kende, was Iris jaloers. Was Sander maar hier. Of zij daar. Met een zucht steunde ze op haar nachtkastje.

De volgende dag sprak men grote vreugde toen Serena terug kwam van het ziekenhuis.'Ben je al thuis?!''Ja, het duurde toch maar tot half twee!'Op Serena's gezicht verscheen een grote glimlach. 'Dat is mooi!''Maar genoeg over mij en mijn examen oefeningen. Hoe is het gegaan?!'

Serena begon te stralen. 'Ja, heel goed! De gynaecoloog zei dat het heel goed ging allemaal.'Ook Nienke begon te stralen en liet haar handen meteen afdalen naar Serena's buik. 'Oh, ik kan echt niet wachten!'

Ze trok Serena net weer opnieuw naar zich toe toen de deur open ging.'Zo te zien is hier goed nieuws geweest?' Lachte Justin.'Dat kun je wel stellen. De gynaecoloog dat de baby er binnen nu en een paar dagen kan zijn!'

Jim en Justin kregen ook een grote glimlach op hun gezicht. 'Dat is echt geweldig. Gelukkig was het alleen maar vals alarm. Alles komt goed!'Serena slaakte een opgeluchte zucht. 'Inderdaad.'

Met zijn vieren gingen ze naar buiten. Eenmaal in het park ploften ze neer op hun vaste plek bij het struikgewas.'Het is nog best lekker weer voor zo'n herfstdag,' merkte Jim op.'Hmm-hmm.' Justin schraapte zijn keel en keek naar Nienke en Serena. 'Hebben jullie het mam nou eigenlijk al verteld?’

Puffend kwam Serena overeind. 'Het voelt niet echt prettig om op zo'n harde buik in het gras te liggen.'Nienke lachte. 'Doe het dan ook niet.'

'Hebben jullie wel gehoord wat ik vroeg?' Justin keek de meiden één voor één doordringend aan. 'Waarom vertellen jullie het nou niet? Jullie zijn meiden. Die horen toch juist dolenthousiast te vertellen dat ze zwanger zijn, ook al is er maar het kleinste vermoeden?'

'Jullie hebben toch ook nog niets verteld van Abel?'Jim lachte en keek naar de lucht die stralend blauw was. 'Maar dat is, omdat het nog niet zeker is. Voor hetzelfde geld komen we nog niet in aanmerking voor adoptie.'

Serena lachte. 'Ja Nien, je moet toegeven dat hij wel gelijk heeft. De baby zit nu al een poos in m'n buik en ik beval al binnenkort.''Maar mijn moeder gaat dan overdreven opgewonden lopen doen. En...'Serena legde haar hand op Nienkes mond. 'Niet zo moeilijk doen. Ik weet dat ze dan wilt gaan helpen, maar dat is toch juist lief? Al helemaal nu we examens hebben.''Daarom wil ik het ook niet hebben,' lachte Nienke. 'Elke ochtend een moeder die je opbelt om te vragen of het wel gaat. Of in het ergste geval je elke ochtend wakker maakt, omdat ze erop staat te blijven slapen omdat ze anders bang is dat het niet gaat.'

'Chill toch, zo'n moeder?'Nienke trok een gezicht.'Maar straks gaat ze...''Nienke!' Riepen Jim, Serena en Justin tegelijk.'Ik ga straks mam bellen. Ik meen het hoor. Je kunt haar straks niet ineens verassen met een kleinkind.'

Nienke lachte en keek naar de lucht. 'Oké, oké, jullie winnen! Ik bel mam straks wel.''Hèhè!' Zuchtte Justin.'Je zult zien dat het meevalt. Bij Sarah en Wietse deed ze toch ook niet zo? Je moet niet vergeten dat ze zelf ook zwanger was van jou toen ze op de universiteit zat.''Hmm, daar zit wat in.'

Plotseling hoorden ze voetstappen. 'Hé, zitten jullie hier? We hebben jullie onwijs lang lopen zoeken!' Riep Dennis uit.'Ach ja, we hebben ze gevonden. Daar gaat het toch om?' Keisha stapte op Serena af en gaf haar drie zoenen op haar wangen en een knuffel. De rest begon elkaar geleidelijk aan ook te begroeten.

'Oké,' riep Sander luid toen iedereen elkaar gehad had. 'Hier is de camera. Laten we niet langer wachten!''Oh, ja!'Iedereen ging vlug zo staan dat Sander het kon fotograferen, terwijl Sander de camera opzette. 'Oké, lachen!'

Sander schoot een stuk of vijf foto's achter elkaar. 'Zo, dat moet genoeg wezen.'Hij draaide zich om, stak een sigaret op en inhaleerde diep.

Jim kwam naast hem staan. 'Waarom ging je zelf niet ook op de foto?'Sander haalde zijn schouder op. 'Ik ben toch geen kind van Cathelijn en Joey? De foto is voor hen. Bovendien moet iemand hem maken, toch?''Waarom heb je Iris niet gevraagd?'Sander haalde wederom zijn schouders op. 'Dan had ik Joe en Lynn ook moeten vragen. En Krijn.'

'En daar heeft ons mattie geen zin in!' Dennis kwam er ook bij staan en zocht naar een aansteker.'Waarom was dat een probleem geweest?' Vroeg Jim niet-begrijpend.'Dan hadden we net zo goed de hele familie kunnen vragen. Ook Melvin en Auke enzo. Met hun vriendinnen.''Waarom hebben we dat dan eigenlijk niet gedaan?’

'Omdat Sander niet zo best met Lynn overweg kan.'Jim grinnikte. 'Hmm.''Maar ik blijf erbij dat we een keer een grote familiefoto moeten maken. Dat is gezellig!'Dennis haalde zijn schouders op en Sander antwoordde niet eens. 'We zien nog wel een keertje.'

Serena sloeg haar armen om Jim heen en keek met haar hoofd van hem naar Sander en Dennis.'Zeg dames, zullen we het theekransje later op een andere locatie voortzetten? Ik geloof dat als we nu niet gaan, we niet eens meer examen mogen doen.'

'Veerle, Veerle! Ze zijn er!' Veerle keek lachend naar haar broertje.'Kom nou!' Stan sprong wild op en neer alsof er geen minuut te verliezen was.

Stan zuchtte en plantte zijn handen in zijn zij. 'Als je nu niet komt, ga ik alleen naar beneden. Maar je moet het zelf weten, want mama zei dat we mochten zwemmen.'Veerle kwam lachend overeind. 'Ik kom al, ik kom al.'

Terwijl ze Stan luid roepend zijn eigen kamer in hoorde rennen, trok Veerle haar bikini aan en ging ze naar beneden. Stan was haar al voor en riep dat het nog steeds prachtig weer was. Ietwat twijfelachtig bleef Veerle bij de deur staan.'Denk je dat je het wel alleen aan kunt, mam?'

Sarah kwam van de bank af. 'Natuurlijk wel liefje! Kijk hoe lief Pelle speelt. Emma slaapt heel stilletjes en Simone en Esmée vermaken zich prima met Stan.''En hoe is het met jou? Hoe is het met je buik?''Ik ben alleen een beetje moe. Maar het gaat prima liefje, echt waar. Ga nou maar lekker naar buiten.'

Stan tikte op het raam.'Wie er het eerste in is!' Gilde hij en sprong over tuinhekje naar het zwembad. Daar nam hij een aanloop en sprong hij van de duikplank. 'Bommetje!!!'

De tweeling volgde hem al snel.'Wów!' Esmée begon te gillen toen ze in topsnelheid van de glijbaan af gleed.

'Hé Simone, zullen we doen wie het langst onder water kan blijven?!' Daagde Stan zijn buurmeisje uit.Simone hoorde hem niet: ze zwom ongerust naar haar zusje toe die met een pijnlijk gezicht boven water kwam.

Al gauw was de pijn weg toen Stan een arm om haar heen sloeg.'Wacht, ik zal een salto maken!' Stan zwom naar de zijkant van het zwembad en hees zich op aan de rand. De tweeling keek hem verwachtingsvol aan.

Zodra Stan een vrij goed gelukte salto had gemaakt, ging hij met zijn handen in zijn zij aan de kant van het zwembad staan.Vol bewondering keken Esmée en Simone naar Stan. 'Wauw...''Wat moet ik nu doen?'Esmée haalde haar schouders op en ook Simone wist niets.'Onder water een koprol maken?' Bedacht Veerle die op de duikplank was komen zitten.

Veerle zag hoe hij met gemak volbracht wat ze had voorgesteld en glimlachte toen hij de volle bewondering van de meiden weer over zich heen kreeg. Gelukkig hadden zij het wel leuk samen.

Ze stond op en liep naar binnen. Zachtjes opende ze de deur, maar maakte Emma per ongeluk toch wakker.'Hé, sorry meisje,' fluisterde ze zacht toen Emma haar met grote, vragende ogen aankeek.

Plotseling hoorde Veerle geschreeuw. Ze draaide zich met een ruk om en zag haar moeder staan.'Veerle, mijn vliezen zijn gebroken!'

Veerle rende door de kamer heen op zoek naar de telefoon.'Ik kan de telefoon niet vinden!' Riep ze gepanikeerd.'Laat die telefoon! Het is te laat, de baby komt nù!'

Alles ging veel sneller dan Veerle ooit voor mogelijk had kunnen houden. Binnen een mum van tijd stond haar moeder met een kleintje in haar armen. 'Wat lijk jij op je oma!'

'Wat is het?' Vroeg Veerle zachtjes.'Het is een jongentje.'Op dat moment ging de achterdeur weer open en kwamen Simone, Esmée en Stan binnen.'Kijk, het is een jongentje...'

Zodra iedereen was komen kijken bij de kleine Pepijn, begon hij zachtjes te huilen.'Stil maar liefje. Mama zal je naar bed brengen.'

'Wil jij even opletten?' Vroeg Sarah aan Veerle.'Eh, ja, dat wil ik wel.' Met een grote glimlach keek ze naar haar broertje die bij Pelle aan de tekentafel ging zitten. Esmée en Simone volgden als vanzelf en ze was blij dat alles zo goed was gegaan. Ze had er een broertje bij!

Die avond toen iedereen weer terug naar zijn of haar eigen huis was, op Rosemary na, zaten ze bij Cathelijn en Joey thuis op de bank. Joey wierp telkens een nerveuze blik in de richting van Auke. Dat het meisje een grote impact op hem had, was wel duidelijk. Verlegen was ze ook totaal niet en onaardig ook niet. Toch was hij ietwat verbaasd om de plotseling opkomst.

Auke vond het echter allemaal prima. Hij vond het heerlijk om iemand te hebben waar hij de hele dag mee kon rondhangen en tegelijkertijd tegen aan kon hangen. Je kon niet anders zeggen dan dat hij doodgelukkig was en op zijn minst tot over zijn oren verliefd.

Iris vond het alleen maar irritant dat haar oom en zijn vriendinnetje als aan elkaar vast gelijmd zaten.'Ik ga naar boven,' zei ze dan ook op een gegeven moment met een zucht.

Boven bleef ze even staan in de deuropening van Aukes kamer.'Wat een bende,' mompelde ze. Stiekem voelde ze een steek van jaloezie. Zij had ook wel gewild dat haar ouders het goedkeurden dat Sander bleef slapen. Het was echter een heel gedoe om hem ook maar één nachtje bij haar op de kamer te laten slapen. Bovendien kreeg Auke de opmerkingen van het leeftijdsverschil niet, omdat dat er simpelweg niet was.

Iris schrok toen Rosemary ineens achter haar stond.'Ik schrik me rot,' gooide ze er dan ook meteen uit.'Oh, sorry. Ik wilde je niet laten schrikken. Hé, ik wilde nog wat vragen. Vanavond gaan Auke en ik naar De Gemmit met een heel stel. Heb je zin om mee te gaan?'Iris wist niet goed hoe ze moest kijken. Een nerveuze giechel ontsnapte toen Rosemary nog dichterbij kwam en haar muts goed deed.'Wat zeg je ervan?'Iris schudde haar hoofd. 'Nou, nee. Ik ga al weg vanavond.'

Iris glipte vlug langs haar heen en ging naar haar eigen kamer. Daar liet ze zich met bonkend hart op haar bed vallen. Was dit nou wat ze dacht dat het was? Rosemary had wel verdacht dichtbij haar gestaan.'Nee, nee. Het was gewoon aardig bedoeld,' fluisterde ze om zichzelf ervan te overtuigen.

Plotseling voelde ze haar mobiel in haar broekzak trillen. Ze sprong van bed en zag een onbekend nummer op het display.'Met Iris.'Het bleef stil aan de andere kant van de lijn.'Wie is dit?'Langzaam gingen de haartjes op Iris' lichaam overeind staan toen er nog steeds niets klonk. Ze schrok van een plots gekras op haar raam en liet haar mobiel op de grond vallen.

Ze opende haar mond om te gillen toen er voor haar raam verscheen, maar er kwam geen geluid uit haar keel. Uiteindelijk slaakte ze toch min of meer een klein kreetje toen ze zag wie het was en rende ze er naartoe.'Tim? Wat doe jij nou hier?!'

Iris opende het raam en trok Tim naar binnen.'Jezus,' mompelde ze met een grote grijns op haar gezicht. 'Je bent echt getikt.''Ehm, dank je?' Tim glimlachte bescheiden.'Waarom ben je in godsnaam via het dak gekomen? Je had toch gewoon aan kunnen bellen?'Tim rolde met zijn ogen en streek een pluk haar voor zijn ogen weg. 'Ik probeerde je te bellen, maar dat stomme mobiel had geen bereik. Het zijn ook ondingen als je het mij vraagt.'

Iris lachte en schudde haar hoofd.'Is het zo grappig?' Vroeg Tim verontwaardigd.'Nee, het is niets. Het is... Alleen zo hilarisch. Want ik dacht dat er één of andere engerd belde ofzo.''Ach ja,' lachte Tim. 'Kennelijk ben ik ook al eng. Maar ben ik te eng om een knuffel te krijgen?’

Zodra ze elkaar weer los lieten, bleef Iris even met een glimlach op haar gezicht staan.'Ik ben trouwens blij dat je me komt redden. Mijn oom zat beneden op de bank geplakt met zijn nieuwe liefde.'Tim grinnikte. 'Je mag haar niet?'

Iris schudde haar hoofd en liep achter Tim aan die haar kamer door begon te lopen. 'Ik weet het nog niet zo goed. Ik heb haar gisteren pas voor het eerst ontmoet. Eén ding dat wel duidelijk is, is dat zij mij in elk geval wel aardig vindt. Ze heeft me net mee uit gevraagd.'

Tim draaide zich met een ruk om. Iris zag zijn ogen glimmen. 'Oh?'Lachend rolde Iris met haar ogen. 'Alsjeblieft, Tim. Het is niet wat je denkt. Ik val niet op meiden. Althans, niet echt...''Niet echt?'Iris haalde haar schouders op en keek naar de grond.'Wat is dat nou weer voor een antwoord?'Iris lachte. 'Eigenlijk helemaal niet. Ik weet niet. Tot nu toe heb ik alleen nog maar wat met jongens gehad.''Ik ook.'Iris lachte.

Toen ze uitgelachen waren, keek Tim Iris erg lang aan. 'Ik ehm... Kwam eigenlijk hier omdat ik je wat wilde vragen.'

'Ga maar even zitten.' Iris zag zijn blik en wees naar het bed. 'Nou, kom maar op,' zei ze toen ze zelf ook op het bed neer was geploft.'Het idee kwam eigenlijk voornamelijk van mijn moeder. Of nee... Nou ja. Ik vroeg me af of je met ons Kerstmis wilt vieren dit jaar.'Iris keek even verbaasd op maar begon desalniettemin te stralen. 'Dat lijkt me heel gezellig!'

'Echt waar?'Iris knikte. 'Echt waar. Ik weet alleen niet wat mijn moeder ervan vindt. En mijn vader. En... Mijn opa en oma.'Tim lachte. 'Je kunt het altijd regelen. Eén ding weet ik zeker: je ouders zouden het niet zo'n probleem vinden geloof ik. Maiden heeft hen al uitgenodigd en ze waren best enthousiast.'Iris' grijns werd groter. 'Oké dan!'

Tim stond op van het bed.'Het was kort maar krachtig, maar ik moet weer gaan. Ik hoorde trouwens dat Victor hier is geweest vandaag en dat het gesprek goed is gegaan.'Iris trok even één wenkbrauw op. 'Hoe weet jij dat?'Tim lachte. 'Je moeder.' 'Natuurlijk,' bedacht Iris zich. Zij en Joe waren er immers ook bij geweest vandaag.'Maar ik moet echt weer gaan. Voor ze me gaan missen. Ik heb Bram beloofd dat ik hem nog zou helpen met het bouwen van een vlot.'

'Oké dan! Gezellig dat je even langs bent gekomen. Maar als je het niet erg vindt, vraag ik je nu wel of je door de spiegel wilt gaan. Want ik vind het maar niets. Straks val je van het dak!''Dat komt wel goed hoor,' verzekerde Tim terwijl hij Iris vlug een knuffel gaf. 'Echt. Neem nou maar van mij aan.'

Toch ging Tim door de spiegel. Lachend keek Iris hem na tot alleen haar spiegelbeeld nog te zien was in de spiegel. Lachend schudde ze haar hoofd.'Die Tim...'

Plotseling schrok ze op van een raar geluid dat vlak onder haar voet vandaan leek te komen. Geschrokken sprong ze opzij en bedacht dat het haar mobiel was. Lachend pakte ze hem op. Verrast nam ze op.'Sander!''Hé, Iris!' Klonk de vrolijke stem van Sander in haar oor. 'Is het goed als ik binnen een kwartier bij je voor de deur sta?!'

Iris stemde enthousiast in en hing net op het moment op dat haar slaapkamerdeur open ging.'Iris, komt Sander zo echt hierheen?'Iris knikte stralend. 'Hij is al onderweg. Hij zei dat we alvast zijn slagen konden vieren, want net als bij de rest waren zijn examens goed gegaan!'Cathelijn kon het niet laten en glimlachte voorzichtig. 'Lieverd, ik weet niet of het wel zo'n goed idee is dat je nu alweer naar Sander gaat. Je bent nota bene net terug. Bovendien zouden we morgen op kraamvisite gaan bij Sarah en Wietse. Je vindt het toch altijd leuk om Veerle te zien?''Oh, oma!'

'Nee, liefje. Ik denk dat het beter is als je een keertje thuis blijft. Het is toch ook wel gezellig als je gewoon hier bent?'Iris schudde haar hoofd. 'Nee, oma. Ik wil gewoon naar hem toe. Het liefst was ik vanmiddag al gegaan, maar toen kon het niet. Nu kan het wel. Hij is klaar met studeren, klaar met zijn examens. Het is alleen nog wachten op de uitslag. Alsjeblieft, laat me nu feest vieren!'

'Nou, vooruit dan maar weer. Maar je moet me beloven dat je van de drank af blijft.'Iris lachte en drukte vrolijk een kus op haar oma's mond. 'Dank je, dank je! Ik ga mijn tas inpakken!''Je hebt me gehoord, hè?''Jahaa.'

Na een kleine tien minuten had Iris in haar tas gegooid wat ze dacht dat ze nodig had en rende ze de trap af.'Sander komt zo, dus ik ben weg.'Joey stond op van de bank en gaf zijn kleindochter een zoen. 'Veel plezier. Doe je Sander de groeten en voorzichtig aan met de drank?'

Met perfecte timing klonk de deurbel op het moment dat Joey Iris nog een extra knuffel had gegeven. Ze zwaaide nog even en rende buiten in de armen van Sander. Terwijl ze hem hartstochtelijk zoende, zag ze niet dat Rosemary haar met grote ogen aan zat te kijken.

Vlug gingen ze in de auto zitten, omdat het buiten vroor.'Ik heb er onwijs zin in,' zei Iris verheugd toen ze achteruit reden.Sander glimlachte. 'Ik ook! En ik heb je gemist. Het is nauwelijks te geloven dat ik je een paar dagen geleden nog voor het laatst heb gezien.'Iris glimlachte. 'Inderdaad. Maar nu hoeven we ons daar even geen zorgen meer om te maken.'

Na een poosje rijden waren ze aangekomen bij het appartement van Dennis en Sander.'Je ziet er weer even geweldig uit als altijd,' flirtte Sander toen ze even een moment voor hen tweeën hadden boven.'Wat ben je ook een schat.' Iris gaf Sander een kus op zijn mond. 'Laten we naar beneden gaan, naar de rest.''Goed plan!'

Zodra de rest hen in de smiezen kreeg, werd Iris hartelijk begroet door iedereen. Nienke liep naar haar broer toe en Iris raakte aan de praat met Serena.'Ik vind het echt leuk dat je gekomen bent!' Riep Serena boven de muziek uit.'Ik ook, maar het is niet zo druk als gewoonlijk, hè?!'Serena schudde haar hoofd. 'Leslie zit midden in haar zwangerschap en wilde niet komen. Sarah is net bevallen, dus ze wilde niet weg. Bovendien konden ze geen oppas vinden.'Iris knikte en knikte naar het glas in Serena's hand. 'Dat mag toch niet nu je zwanger bent?''Het is geen alcohol,' legde Serena uit.

Serena knipoogde. 'Wacht, ik zal wat voor je halen.' Ze draaide zich om en verscheen even later met een flesje bier. 'Lust je Heineken?'Iris knikte en haalde de dop eraf. 'Thanks!'Sander lachte toen hij zich al dansend naar Iris begaf en hij het bierflesje in haar handen ontdekte.

Lachend stapte hij op de twee meiden af.'Foei, Joey had nog zo gezegd dat het niet mocht,' zei Sander quasiboos.Iris lachte. 'Maar opa ziet niets. Hij is hier toch niet.'Sander keek Serena even aan. Die schudde lachend haar hoofd en deed alsof ze haar mond op slot deed en de sleutel weg gooide. 'Ik ga heus niet flauw doen over één avondje alcohol.'Iris lachte en trok Sander in haar armen.'Vermaak je je een beetje?''Met jou in de buurt vermaak ik me altijd!'

Niemand keek raar op van het feit dat Sander en Iris openbaar stonden te zoenen. Keisha lachte er zelfs om.'Ze storen zich ook helemaal nergens aan, hè?'Nienke schudde lachend haar hoofd. 'Je zult er maar aan moeten wennen,' riep Nienke met een knipoog en liep toen verder.

Nienke ging op zoek naar Serena. Ze stond even verderop te dansen met Dennis.'En hoe gaat het met de kleine daar binnen? Schopt het al een beetje?'Nienke lachte. 'Ik heb nog niets gemerkt!''Het zal anders wel een flinke baby worden. Je buik is behoorlijk dik!''Tsja, ik ben ook hoogzwanger hè!'

'Wat drink je eigenlijk?''Gewoon een sapje,' antwoordde Serena. 'Ik ga heus geen alcohol drinken. Zelfs niet voor één keer. Alles ter bescherming van het kindje. We zijn nu al zo ver en alles gaat goed. We willen geen enkel risico lopen.'Dennis trok het glas uit haar hand en nam een slok. 'Ik ben blij dat ik geen vrouw ben.''Waarom?''Als ik zwanger zou zijn, zou ik dan ook niets kunnen drinken. En ook niets in mijn drinken kunnen doen.' Zijn ogen begonnen te glimmen.

Nadat hij Sander bij Iris vandaan had geplukt en mee had getrokken naar de keuken schonk hij zijn glas vol met sap.'Waar ligt dat spul wat we laatst hebben gehaald?''Waar heb je het over?'Dennis rolde met zijn ogen. 'Je weet heus wel wat ik bedoel. Dat lekkere spul.''Oh, dat!' Sander opende het keukenkastje en gaf het aan Dennis die er direct een beetje van in zijn sap deed en het proefde.'Ik geloof dat jij je ook maar eens moet wagen aan een glas, jongen!' Riep Dennis lachend in Sanders oor.

'Hé jongens, wat staan jullie daar samenzweerderig!' Klonk Iris' stem.'Raad eens wat wij hier hebben,' zei Sander geheimzinnig en wenkte Iris.Iris kreeg een grijns op haar gezicht en liep gewillig naar de jongens toe.

Sander liet Iris proeven. Er waren geen woorden nodig voor uitleg.'Doe mij ook maar een glas!' Riep ze meteen.'Wacht eens even!' Kwam Dennis tussenbeide.Sander sloeg een arm om zijn neef heen. 'Rustig nou maar. Er gebeurd heus niets. Eén keertje kan toch geen kwaad? Niemand hoeft het te weten.'Iris had voor zichzelf al een glas in gedaan. 'Zo is het maar net. Laten we proosten. Kom op, Dennis! Kijk niet zo!'Dennis rolde met zijn ogen. 'Oké dan!'

Sander pakte een dienblad en nog wat wijnglazen uit de kast.'Ik geloof dat we niet de enige zijn die dit moeten proberen,' zei hij tijdens het volgschenken van de glazen.Ze draaiden zich alle drie tegelijk om toen ze Justin hard hoorden lachen. Sander trok even één wenkbrauw op.'Wauw, volgens mij gaat hij helemaal uit zijn dak!' Dennis lachte. 'Hij heeft de alcohol ontdekt!'

Sander liep richting de voorkamer en Iris bleef alleen achter met Dennis in de keuken.'Als je dit verknalt, heb je een probleem. Dat weet je. Waarschijnlijk vertrouwen pa en ma je dan nog minder,' zei Dennis streng.'Nog minder? Opa en oma vertrouwen mij anders behoorlijk. Waarschijnlijk meer dan ze jou ooit hebben vertrouwt.'Dennis trok één wenkbrauw op. 'Wat weet jij daar nou van?'Iris nipte van haar sap en keek Dennis uitdagend aan. 'Ik weet meer van jouw duistere verleden dan jij denkt.'

'Dat blijkt,' zei Dennis. Plotseling schoot hij in de lach.'Wat is er zo grappig?''Geen idee. Ik moest even denken aan... Laat maar. Ik geloof dat het begint te werken.'Iris moest ook lachen. Hoewel het meer van opluchting was dan door het goedje in hun sap, lagen ze samen compleet dubbel om niets.

Toen ze uitgelachen waren, besloten ze maar terug te gaan naar de woonkamer. Daar stond Sander te kijken naar zijn neefje en nichtje die op de bank zaten in hevige omhelzing met hun liefdes. Dennis bleef ook in de deuropening staan tot hij plots de hand van Keisha op zijn schouder voelde.

Al gauw stonden ook Keisha en Dennis aan de zijkant. Zacht duwde Dennis haar tegen de muur aan en begon hij haar te zoenen.

Sander werd niet gauw verlegen, maar hij wendde toch zijn blik af. Iedereen in de kamer zat bij elkaar en aan elkaar vast geplakt. Hij schrok toen hij een hand voor zijn ogen zag en van achter een arm om zijn buik voelde. Aan de stem die zachtjes iets in zijn oor fluisterde, kon hij horen dat het Iris was. Gewillig liet hij zich meevoeren naar de gang waar ze hem op een stoel drukte.'Laten we naar boven gaan,' fluisterde ze terwijl ze hem begon te zoenen.

Sander lachte en zoende haar terug. 'Dat kunnen we niet maken tegenover de rest.''Dat kan me niet zoveel schelen. Ik wil het, nu.' Iris ogen onderzochten die van Sander.Sander boog zich voorover en fluisterde wat in haar oor. Ze kreeg een brede glimlach op haar gezicht en knikte.

Ze stonden op en Iris ging vast naar buiten. Een paar minuten later verscheen ook Sander.'Ze zijn al gedraaid.' Hij haalde een aansteker uit zijn broekzak en hield hem onder de sigaret.'Kan er echt niets gebeuren?'Sander lachte. 'Het is de bedoeling dat er wat gebeurd.'Iris lachte en nam een trek. 'Je weet wel wat ik bedoel.''Buiten het feit dat het niet toevallig zou zijn dat je er stoned van zou worden, hoort het gewoon goed te gaan.'

Ze gingen zo op in hun plezier dat ze niet door hadden dat er iemand anders naar buiten was gekomen.'Waar zijn jullie in gódsnaam mee bezig?!' Keisha keek hen kwaad aan. 'Heb je dan nog steeds niets geleerd van de keren hiervoor, Sander?!'

Sander kwam overeind uit het gras dat nat begon te worden van de douw.'Keisha, wat ben je weer gezellig!'Keisha schudde haar hoofd en sloeg haar ogen ten hemel. 'Het kan je ook geen bal schelen allemaal, of wel? Je speelt alleen maar spelletjes. Het zou niet eens in je stomme kop opkomen dat het wel eens helemaal verkeerd zou kunnen gaan!''Doe even rustig. We blowen alleen wat.''We blowen alleen wat?!' Imiteerde Keisha hem witheet van woede. 'Je ruikt die vieze, zoete geur binnen nog!''Misschien moet je het raam dicht doen,' giechelde Iris.

Terwijl Sander en Keisha nog even door gingen met hun gekibbel, ging de voordeur opnieuw open en dicht. Zodra Dennis door had wat er gaande was, liep hij op Sander af en verkocht hij hem een harde klap in zijn gezicht. Beduusd keek Sander naar zijn neef. Hij had hem nog nooit geslagen.'Waar slaat dat nou weer op?!'

Iris sprong overeind en gaf Dennis een duw die hij niet zag aankomen.'Inderdaad, waar slaat dat op?! Waar bemoei jij je eigenlijk mee?!''Met jou, aangezien onze heer Sander hier dat niet schijnt te kunnen!''Dan heb je het recht nog niet om hem te slaan! Kun je nog zo boos zijn!'

'Ik kan het toch niet op mijn geweten hebben dat jou straks wat overkomt door Sander, terwijl ik er wat aan had kunnen doen?''Hartstikke bedankt voor je zorgen, maar houd je nou maar bezig met jezelf. Ik kan prima voor mezelf zorgen.''Ja, vast. Kijk nou naar jezelf. Wacht maar eens tot het echt goed fout gaat.''Het gáát niet fout. En al gìng het fout, dan was het nog jouw zaak niet.'

'Dat is het hem juist. Ik ga niet wachten tot het fout gaat, want het zal niet weer fout gaan. Ik ga nu Joey bellen.'Iris wilde het mobiel uit Dennis' hand trekken, maar Keisha sprong tussenbeide.'Het is echt beter als je nu naar huis gaat. Geloof mij maar. Straks loopt het echt compleet uit de hand.’

Sander beet op zijn onderlip en ging voor zijn neefje staan. 'Dennis, alsjeblieft. Doe het nou niet...'Dennis draaide zich weg van de rest toen zijn vader opnam. 'Pap, met mij,' klonk het nors.Keisha keek Iris streng aan, maar Iris had heel andere plannen dan naar Keisha te luisteren. Zodra ze haar kans schoon zag, probeerde ze langs Keisha te komen. 'Laat me nou eens met rust!'

Iris twijfelde geen moment en rende naar de auto van Keisha. Ze rukte de deur open, draaide de sleutel om die nog in het contact zat en trapte op de achteruit.

Slingerend reed ze de weg op. Even keek ze geschrokken toen ze bijna tegen een boom aan reed, maar al gauw had ze door dat wat lichtknopje was en wat remmen en gas geven was. Met haar voet drukte ze het gaspedaal volop in en de auto spurtte weg, iedereen verbouwereerd achterlatend.

Zoals jullie zien, eindigt deze update hier met deze grillige herfstavond. Wie mij kent, weet dat mijn naam Ilse is en dat ik niet terugdeins voor een beetje kou. Misschien lijkt Iris in dat opzicht nog wel meer op mij dan ik zelf ooit zou denken: zodra ze weet wat ze wilt, is ze in staat om er volledig voor te gaan. Ze lijkt prima te weten wat ze wilt. Maar... wat doe je als op één persoon na het daar niemand mee eens is?Lees dat in de volgende update van WK: De herhaling van de geschiedenis!Xx Sims2SNFKGGHPs: berichtjes kan ik waarderen!

Wonderkind: De herhaling van de geschiedenis