UITGEKAMDWEZEMBEEK-OPPEM • JAARGANG 15, NR 2 • FEBRUARI 2014 • MAANDELIJKS TIJDSCHRIFT (NIET IN JULI-AUGUSTUS) UITGAVE VAN GEMEENSCHAPSCENTRUM DE KAM EN VZW ‘DE RAND’

België - BelgiqueP.B. - P.P.

1970 Wezembeek-OppemBC 3352

afgiftekan

toor w

ezembeek-o

ppem

P 007373

6-7Geen pesterijen op het college

14-15Er beweegt wat in de faciliteitengemeenten

4-5La Finca, meer dan een biowinkel

‘Ik wist dat ik geen gewone baan wilde’

2-3België mobiliseert,

Wezembeek levert zijn bijdrage

© T

DW

2

TERUGBLIK

België mobiliseert, Wezembeek levert zijn bijdrageDit jaar wordt het uitbreken van de Grote Oorlog herdacht. De verschillende overheden van ons land willen elke gemeente in de herdenking betrekken. De vereniging Erfgoed Wezembeek-Oppem werkt hieraan mee en plant een tentoonstelling tijdens de Herfst-feesten in oktober 2014. Naar aanleiding daarvan, lees je in uitgekamd een reeks artikels over de moeilijke jaren ’14-’18 in de gemeentelijke geschiedenis. Deze keer staat de mobilisatie centraal.

De erkende oorlogsdreiging dwong de Belgische regering op 1 augustus 1914 een eerste maatregel te nemen: het versterken van het leger. De maatregel bestond uit het oproepen van de laatste drie lichtingen dienstplichtigen. Maar slechts één dag na het ontvangen van het Duitse ultimatum om vrije doortocht te krijgen (voor de Duitse troepen om het Franse leger in de flank te kunnen aanvallen), werd het plots algemene mobilisatie. De vijftien laatste lichtingen werden opgeroepen. Daarvan waren er negen (die van 1899 tot 1908) met dienstplichtigen aange-wezen door loting, vijf bestonden uit manschappen uit het systeem van dienstplicht voor één zoon per gezin (lichtingen 1909 tot 1913) en ten slotte de lichting 1914, die bestond uit manschappen aangeduid volgens de toen kersverse wet op algemene dienstplicht.

De negen oudste lichtingenOp het einde van de negentiende eeuw vormden loting, plaatsvervanging en nummerwisseling voor het leger de basis van de rekrutering. Jaarlijks maakte de krijgsmacht een tabel op met het aantal manschappen dat nodig was. Het jaarlijks nodige aantal lag tussen 10.000 en 12.000 jonge man-nen. Er werd berekend hoeveel personen geleverd moesten worden per kanton. Wie werkelijk dienst zou doen, werd bij loting opgelegd.

In hun negentiende levensjaar moesten alle jonge mannen zich laten inschrij-ven op de militielijst op het politie-commissariaat van de wijk of het dorp waar zij woonden. Zo werden zij conscrits (dienstplichtigen). In hun twintigste levensjaar moesten zij zich voor loting aanbieden. De officiële datum van de loting werd in de verschillende dagbladen en via aan-

plakbiljetten gepubliceerd. Op de betreffende datum moesten zij zich aanmelden in de hoofdplaats van het militiekanton. Sommige grote ge-meenten deden de verplaatsing van de jongelui met de fanfare op kop.

Er werd een lotingscommissie opge-richt per militiekanton. Wezembeek behoorde tot het kanton Sint-Joost-ten-Node. De commissievoorzitter had de lijst met de namen van de kandida-ten per gemeente uit het kanton. Hij nam zo veel met een nummer bedrukte briefjes als er voor dat kanton kandida-ten waren, parafeerde ze en stak ze in een koker. Daarop gooide hij alle kokers in een urne of trommel die uitvoerig werd geschud. In alfabetische orde kwam elke kandidaat naar voor om een koker te kiezen. De voorzitter opende de koker en las het nummer voor. Dit werd onmiddellijk ingeschre-ven in het militieregister met de naam

Dit ingekaderde lotnummer behoorde toe aan iemand die een ‘goed’ nummer trok en niet ingeloot werd.

Een groep lotelingen poseert na afloop van de trekking, het getrokken nummer op het hoofddeksel gespeld.

3

van de al dan niet gelukkige. Het aantal soldaten dat het kanton moest leveren was gekend; wie een nummer had kleiner of gelijk aan dat getal was er ingeloot.

Achteraf gingen de mannen in groep hun verdriet of geluk verdrinken. De gelukkigen versierden zich met felkleu-rige papieren bloemen en slingers, het geluksnummer op de revers of de hoed gespeld. Waar een fotograaf beschik-baar was, werden de lotelingen wel eens vereeuwigd met hun nummer. Velen van hen bewaarden het getrok-ken lotnummer, dat – vooral door uitgelotenen – soms werd ingekaderd. Ontsnappen aan de dienst was enkel mogelijk met een goedgevulde beurs. Er was altijd iemand die bereid was de plaats in te nemen van de loteling, mits betaling. Het waren personen die er al een legerdienst op hadden zitten en ofwel de smaak te pakken hadden gekregen, ofwel tot niet veel anders meer in staat waren. De gemiddelde som voor een afkoop kwam ongeveer overeen met de jaarwedde van een onderluitenant (in die tijd tussen de 3.500 en 4.000 goudfrank). Het systeem van loting en afkoping werd door de gewone man als onrechtvaar-dig beschouwd. Ze spraken zelfs van bloedwet.

De lichtingen 1909-1913Op het einde van de negentiende eeuw kwam het lotingsysteem zwaar onder druk te staan. De mobilisatie tijdens de Frans-Duitse oorlog (1870-1871) had bewezen tot welke chaos het lotingsys-teem kon leiden. België was niet in staat geweest de rekruten van de voorbije tien jaar bij elkaar te krijgen. Mannen uit de laagste klassen (veelal analfabeten) die de voorbije jaren onder de wapens waren geweest, bleken bij gebrek aan vaste woonplaats grotendeels onvindbaar en de groep soldaten door loting was ontoereikend om alle taken te vervullen. Koning Leopold II en een aantal generaals pleitten voor de invoering van de algemene dienstplicht. Het voorstel maakte echter geen kans om door een parlement van cijnskiezers te geraken. Die hadden belang bij het voortbestaan van het oude systeem; zij beschikten over de middelen om hun zonen vrij te kopen.

De eerste stap in het wijzigen van het rekruteringssysteem werd gezet na zware sociale onrust in april 1886. Generaal Vandersmissen, aan het hoofd van de ordestrijdkracht die de opstand in Henegouwen onderdrukt had, pleitte voor de invoering van de dienstplicht. Dit niet alleen om militaire, maar ook om politieke en sociale redenen. De vrees bestond dat dienstplichtige volksjongens zich bij het onderdrukken van sociale opstan-den aan hun plicht zouden kunnen onttrekken. Ook zouden – bij een algemene dienstplicht – uit de gegoede klassen reserveofficieren gerekruteerd worden die de volksjongens beter onder controle zouden kunnen houden.

In 1886 stelde het onafhankelijke Kamerlid d’Outremont voor de loting af te schaffen. Het voorstel werd met een nipte meerderheid afgewezen. Tijdens de opeenvolgende regeringspe-riodes van het einde van de negentien-de eeuw werd het wetsvoorstel herhaaldelijk besproken, maar steeds verworpen. In 1909, toen de oorlogs-dreiging in Europa duidelijk werd en België aanvoelde dat het zijn neutrali-teit niet alleen met woorden, maar ook met daden duidelijk moest maken, geraakte de wet op de dienstplicht voor één zoon per gezin door het parlement. Leopold II tekende de wet op zijn sterfbed.

Het aantal dienstplichtigen dat daarbij ter beschikking kwam, steeg fors. De oorlog van 1870 had geleerd dat er, om de neutraliteit te verzekeren, tegenover élk van de buurlanden een afschrik-wekkende troepenmacht moest komen. Dat houdt in: een front langs de Duits-Belgische, maar ook langs de Frans-Belgische grens. Een dergelijke ontplooiing vergde heel wat meer manschappen dan de tien lichtingen lotelingen uit 1870. Het drong stilaan bij iedereen door dat zelfs met de dienstplicht van één zoon per gezin het nodige aantal niet bereikt kon worden, mede omdat er te veel redenen voor vrijstelling werden gevonden. De Wezembeekse cijfers voor lichting 1913 zijn sprekend; van de 24 mannen geboren in 1893, waren er in 1913 al negen overleden, negen werden vrijgesteld en er werden er dus maar zes aangewezen.

De lichting 1914De wet op de algemene dienstplicht werd op 30 augustus 1913 goedge-keurd, maar de uitvoeringsbesluiten werden pas begin 1914 uitgevaardigd en hun toepassing op de lichting van dat jaar liep vertraging op. Dat betekende dat in augustus 1914, toen de mobilisatie begon, de lichting 1914 nog maar weinig inzetbare manschap-pen had. Tijdens de eerste acties in de maand augustus werden 18.000 mannen van de lichting 1914, met hetzelfde aantal vrijwilligers, samenge-bracht in de achterzone van het ontplooide leger, waar ze een spoedop-leiding kregen.

Wat Wezembeek betreft; van de 38 mannen geboren in 1894 waren er in 1914 al vijf overleden, 22 werden om allerlei redenen vrijgesteld en slechts vijf hebben dienst gedaan.

De mobilisatieMet deze verschillende lichtingen en vrijwilligers werd op 31 juli 1914, bij de algemene mobilisatie, een leger-sterkte van een kleine 200.000 man-schappen bereikt. Hiermee moest koning Albert I de Belgische neutrali-teit verzekeren.

De som van de aangewezenen in de lichtingen waarover gegevens beschik-baar zijn, toont aan dat Wezembeek 55 soldaten leverde. Tel de onbekenden uit 1899-1901 en 1910-1911 daarbij en je komt dicht bij de 66 mannen uit de gevonden semiofficiële, met de hand geschreven, lijst uit 1921: Namen der strijders der gemeente Wesembeek die deelgenomen hebben aan den Wereldoorlog 1914-‘18. Deze mannen verlieten hun familie voor vier maanden gruwel. Elf ervan zouden sneuvelen.

Bronnen: gemeentelijke archieven Wezembeek-Oppem, Conscriptie en Loting (Hugo Westhoek 2008) en Wikipedia

4

ONDERNEMEN

‘Bij onze terugkomst wist ik dat ik geen gewone baan wou’, zegt Potvin. ‘Meer niet.’ Het was Rudy Van Sever die haar met een voorstel inspireerde. Als landbou-wer bewerkte Van Sever een grond in Wezembeek-Oppem die eigendom is van de familie Potvin. Omdat hij zelf geen opvolger had, stelde hij het koppel voor de grond te bewerken. Ook mochten ze zijn landbouwmachines gebruiken en ze konden op zijn kennis en hulp rekenen. Potvin ging de uitdaging aan. Haar project kreeg de naam La Finca, Spaans voor boerderij.

La Finca, de boerderijHet koppel koos voor bioteelt: duurzame,

verantwoorde bewerking van grond. ‘Het omschakelen van gewone landbouw naar bioteelt neemt drie jaar in beslag. Het eerste jaar wordt de grond gekeurd, nadien volgt een overgangsfase en pas na het derde jaar wordt het biocertificaat van Certisys, dat nodig is om biologisch te ondernemen, afgeleverd.’ Tijdens het voorbereidingsjaar deden ze een beroep op groenteteler Daneels, die hen het vak bijbracht en zijn werktuigen en paard Leon ter beschikking stelde. ‘We hebben veel aan hem te danken’, vertelt Verhelst. Op de grond van 3,3 hectare komen drie serres, waarnaast ze groenten in open veld telen. ‘Daar werkt Leon voor

ons; hij ploegt het onkruid tussen de groenten om. Dat dier is goud waard; hij weet beter dan wij hoe het moet’, lacht Verhelst. ‘Verder blijft een deel van de grond onbewerkt. Daar staan zwartbles-schapen op. Dit jaar worden de eerste lammetjes geboren.’

La Finca, de biowinkelIn een eerste dagdroom bouwden Potvin en Verhelst op het veld een winkelruimte. Omdat het om landbouwgrond gaat, kwam de biowinkel echter naast de moestuin terecht. In oktober 2012 kochten ze een huis, ooit een hoefsmede-rij, op de Mechelsesteenweg. Het pand is ideaal; beneden is de winkel, waar ze

Sarah Potvin en Jérémy Verhelst, jonge dertigers afkomstig van Wezembeek-Oppem, verble-ven van 2007 tot 2011 in Colombia. Zij had politieke wetenschappen gestudeerd en werkte er onder andere voor het Peace Process. Hij werkte er als landbouwingenieur voor het Belgi-sche Biogas. Toen Potvins contract afliep, keerden ze terug naar België, al was dat niet met lege handen. Hun zoon Mateo werd in Colombia geboren en was zeven maanden oud toen de familie hem voor het eerst in de armen kon nemen.

‘Ik wist dat ik geen gewone baan wilde’

La Finca, meer dan een biowinkel ©

Tin

e D

e W

ilde

5

onder andere hun zelfgekweekte groenten verkopen, boven woont het gezin en de voor-malige paardenboxen achteraan worden als magazijn gebruikt.

De biowinkel voorziet je ook van producten van anderen, omdat hun moestuin niet in alles kan voorzien. ‘De mensen komen voornamelijk voor het directe contact naar hier’, zegt Potvin. ‘Wat goede raad, een praatje … Hier kan dat nog. Klanten willen dat onze droom uitkomt. Ze worden vrienden. Dat geeft ons het gevoel dat we goed bezig zijn.’ Op de muur staat geschil-derd: Life takes us to unexpected places, love brings us home. Het vat perfect samen waar hun project voor wil staan.

Niet perfect, meer voldoening‘Rapen,’ gaat Verhelst verder, ‘dat was de vergissing van het eerste jaar. We hadden een heleboel rapen gezaaid, maar mensen eten niet zo veel rapen.’ De overschotten kunnen naar hun soepleverancier, zodat er niets verloren gaat. ‘Bioteelt is niet zo perfect als traditionele landbouw; er is altijd verlies. Rupsen, vliegen … Ook duiven zijn een plaag.’

Ook het werk werd onderschat; Verhelst moest fulltime in het project stappen. ‘Bij de winkel-uren moet je zeker drie uur per dag extra tellen. Gelukkig springt mijn schoonmoeder bij waar ze kan. Volgend jaar komt een vriend voor ons werken. De vermenging van privé- en zakenre-laties is vrij complex’, zegt Verhelst. ‘Misschien is dat wel het moeilijkste van al.’ (lacht)

ToekomstmuziekWaar zet het koppel zijn tanden nog in in de toekomst? ‘Eens per jaar gaan we een opendeur-dag houden, midden in het veld. Een abonne-ment nemen op een wekelijkse groentemand wordt ook mogelijk. Via mail krijgen de abonnees recepten van mijn grootmoeder’, zegt Verhelst. ‘Ook kookworkshops, stages en activiteiten voor kinderen rond gezonde voeding en groenten kweken, staan op ons verlanglijstje.’

Karla Stoefs

La Finca, Mechelsesteenweg 71, Wezembeek-Oppem

Open op maandag en dinsdag van 12 tot 19 uur en van woensdag tot zaterdag van 10 tot 19 uur.

Meer info: www.la-finca.be

UIT DE GEMEENTE

© T

ine

De

Wild

e

Nieuwe burgemeesterEind vorig jaar werd Frédéric Petit (MR) benoemd tot burgemeester van Wezembeek-Oppem. Voordien was hij eerste schepen. Hiermee heeft de gemeente voor het eerst sinds zeven jaar een burgemeester die benoemd is. Voorganger François van Hoobrouck d’Aspre werd nooit benoemd omdat hij de taalwetgeving niet respecteerde. Van Hoobrouck deelde zopas mee dat hij overstapt van de MR naar het FDF. Petit verklaarde meteen na zijn benoe-ming dat de tijd van communautaire verzoening is aangebroken. Hij en zijn college zullen voortaan de taalwetten respecteren. Hij staat voor een zakelijk beheer van de gemeente en wil samenwerken met de Nederlandstaligen. Het lijkt erop dat een nieuwe periode is aangebroken in de gemeentepolitiek van Wezembeek-Oppem.

Uit de gemeenteraadvan 23 december> De meerderheid stelt het beleidsprogramma 2013-2018 voor. De oppositie vindt het vooral een mooie opsomming van goede voornemens. In het volgende nummer van uitgekamd gaan we hier dieper op in.

> De kosten van de politiezone WOKRA stijgen. Het gaat om een bedrag van 2.177.000 euro. Waaraan de stijging te wijten is – hogere personeelskosten of meer uitgaven voor materiaal – kan de meerderheid niet meteen duidelijk maken. Volgens de oppositie is in de toekomst enkel een grotere politiezone van ongeveer 50.000 inwoners werkbaar.

> Uit het meerjarenplan 2014-2019 blijkt dat de gemeente beslist heeft geen nieuwe leningen meer af te sluiten, maar haar spaarpot aan te spreken. De opcentiemen en de gemeentebelasting op de personenbelasting blijven gelijk.De gemeente, het OCMW en de politiezone zullen gezamenlijk gas en elektriciteit aankopen, wat de kostprijs drukt.

> Afvalmaatschappij Interza heeft een nieuw retributiereglement. De bedoe-ling is de afvalsituatie van de vijf gemeenten die aangesloten zijn bij Interza te harmoniseren. De prijs voor witte zakken, het containerpark, enzovoort, zullen op elkaar afgestemd worden. Voor Wezembeek-Oppem blijft alles min of meer hetzelfde.

> De gemeente heeft het Vlaams-Brabantse klimaatengagement ondertekend. Het heeft een jaar geduurd, maar de milieuadviesraad is samengesteld. De gemeentelijke commissie ruimtelijke ordening (Gecoro) nog niet. Volgens de bevoegde schepen zijn de regels voor de samenstelling te star. Op dit ogenblik zoekt de gemeente nog een kandidaat en een plaatsvervanger. De werking komt niet meteen in het gedrang. In 2013 was er geen advies van de Gecoro nodig. In 2014 zijn er minstens twee adviezen nodig, maar tegen dan zou de nieuwe Gecoro geïnstalleerd moeten zijn.

Ghislaine Duerinckx

6

Geen pesterijen op het collegePesten op school? Niet in het Heilig-Hartcollege in Wezembeek-Oppem. Al gebeurt het nog af en toe, pesten is hier geen taboe meer. Het is bespreekbaar en de school voert het hele jaar door strijd tegen pestgedrag. Het leverde het college eerder al de Pesten-dat-kan-niet!-prijs op, en nu koos Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet de school uit om een computerspel tegen pesten te lanceren.

De meeste scholen zetten wel eens een project op poten om pesten in de klas en daarbuiten te stoppen. Vaak blijft het bij dat ene project. In het Heilig-Hartcollege – goed voor 1.024 leerlin-gen – wordt pesten serieus genomen en is het geen onderschat probleem meer. De strijd tegen pesten wordt actief aangegaan. Dat leverde de school zelfs prijzen op. Zo kreeg het college de dertiende Pesten-dat-kan-niet!-prijs. Die wedstrijd is een initiatief van het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten.

Van vorming tot computergameDe voorzitter van dit netwerk, Gie Deboutte, was zelf leerkracht gods-dienst in het college en is nog steeds verbonden aan de school. Hij maakte van de strijd tegen pesten zijn levens-werk. Deboutte publiceerde boeken zoals Pesten. Gedaan ermee (1995) en Leven met een pestverleden (2011) en stelde vormingspakketten samen over hoe je moet omgaan met pesten en geweld. Zijn inzet werd onder meer beloond met de titel van ‘ambassadeur voor de Vrede’ van Pax Christi. Hij is

een inspiratiebron en stimulator van het antipestbeleid van de school.Ook de Vlaamse minister van Onder-wijs erkent dat. Smet kwam in novem-ber in primeur het simulatiespel Re: pest voorstellen in de school. Het compu-terspel en het bijhorende lespakket moeten antisociaal gedrag tussen leerlingen bespreekbaar maken. ‘Een heel goed initiatief ’, vindt de directrice van de eerste graad, Rina Vanderstap-pen. ‘Zeer nuttig om ook andere scholen te stimuleren werk te maken van een integraal antipestbeleid.

7

VERENIGINGSNIEUWS

Cursus kilootje minderCMop woensdag in februari en maart 19.30 uur – GC de Kam

Wil je een kilootje minder wegen of evenwichtiger eten en bewegen? Bij de start van een nieuw jaar worden heel wat goede voornemens gemaakt. Ze waarmaken is vaak niet gemakkelijk. Onder het motto ‘geen woorden maar daden’, nodigen we je uit voor een cursus van zes sessies waarmee we je goede voornemens en je gezondheid een zetje geven.

Je leert er alles over een gezond eet- en beweegpatroon en we zoeken naar oplossingen voor de hindernissen die jij op je weg tegenkomt. Stapsgewijs leer je je eet- en beweeg-gedrag onder handen nemen en zet je de eerste stappen naar een gezond gewicht en evenwichtige gewoonten.

Prijs: 120 euro (niet-leden), 60 euro (CM-leden), 30 euro (CM-leden met recht op verhoogde tegemoetkoming)

Praktisch: op woensdag 12, 19 en 26 februari en 12, 19 en 26 maart, telkens van 19.30 tot 21.30 uur

Inschrijven: www.cm.be of 02 240 85 06

Voor ons is het een aanvulling; ons beleid wierp al vruchten af.’

No blameHet college werkt met de no-blamemethode om pestge-drag te stoppen. Dat is een probleemoplossende methode om met pestsituaties om te gaan door te praten en de situatie te evalueren. Enkele leerkrachten hebben zich gespecialiseerd in de methode en tijdens een pedagogische studiedag verdiepten alle leerkrachten zich erin.Pesten krijgt in het college minder kans. Niet met harde hand, maar doordacht. ‘Een voorbeeld? Onze middag-pauze duurt van 12 tot 13.20 uur’, vertelt Vanderstappen. ‘Het gevaar bestaat dat de leerlingen zich beginnen te vervelen en dan zouden ze de neiging tot pesten kunnen krijgen. Daarom organiseren we allerlei workshops zoals toneel, juwelen maken of knutselen. Er is ook mid-dagsport, leerlingen kunnen de bibliotheek bezoeken of een andere activiteit doen. Om nieuwe leerlingen op te vangen, schakelen we meters en peters in. Dat zijn leerlin-gen van het vijfde en zesde jaar die zich over een klas ontfermen, hen wegwijs maken, maar ook leuke dingen organiseren gedurende het jaar. Dat is heel bevorderlijk voor de sfeer en de leerlingen weten meteen bij wie ze terechtkunnen bij problemen.’

Zwakke plekkenHet meeste gepest gebeurt in het eerste en tweede jaar. ‘Veel pestproblemen ontstaan in het vijfde en zesde leerjaar van het basisonderwijs’, zegt de directrice. ‘Kinderen zitten al zes jaar samen en kennen elkaars zwakke plekken. Op het college mogen ze kiezen naast wie ze zitten in de klas: een risico. Vorig jaar kwam hier een ouder aankloppen om het te hebben over zijn kind, dat gepest werd. Hij was bang dat het pestgedrag zich in deze school zou voortzetten. Gelukkig hebben we de luxe om negen klassen te hebben in elk jaar. We kunnen leerlingen dus verdelen over de verschillende klassen, zodat pestgedrag uitdooft.’

Als dat niet werkt, volgt de confrontatie. ‘De vader heeft me intussen nog enkele keren gebeld. Eén keer meldde hij dat een pester dreigde zijn kind van de trap te duwen. Ik heb de dader bij mij geroepen en hem duidelijk gemaakt dat ik de volgende keer zijn ouders zou verwittigen, daarna de politie en dat hij daarna geschorst zou worden. Ik heb sindsdien geen klachten meer ontvangen.’

Gekwetste zielenIn de school beweegt nog meer; socialevaardigheidstrai-ning, toneel tegen pesten, laagdrempelige leerlingenbege-leiding en veel meer. De directrice investeert graag moeite in een integraal antipestbeleid. ‘Onze school gaat voor een hoog niveau. Om als leerling te kunnen preste-ren, moet je je goed voelen in je vel. Wie gepest wordt, kan zich niet op zijn prestaties concentreren. Door continu gepest te worden, krijg je een gekwetste ziel. Dat draag je lang mee. Wij willen dat onze leerlingen met een goed gevoel uit onze school komen, zonder kleerscheuren.’

Bart Claes

© T

ine

De

Wild

e

Nieuwe openingsuren GC de Kam Het onthaal is gesloten op woensdag-voormiddag en op de derde donderdag van de maand vervalt de avondopening. De openingsuren zijn:maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 9 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur; woensdag van 13 tot 17 uur.

UIT DE GEMEENTE

DOKTERS VAN WACHTHet centrale oproepnummer van de wacht-dienst voor huisartsen is 0900 69 004. Via dit nummer word je automatisch doorverbonden met de huisarts van wacht. De wacht loopt tijdens de week van 19 tot 7 uur, tijdens het weekend van vrijdag 19 uur tot maandag 7 uur en op feestdagen vanaf 19 uur de avond voordien tot 7 uur de dag na de feestdag.

VIND EEN APOTHEEK VAN WACHT:op de website www.geowacht.be; via de telefoon: 0903/WACHT (0903 922 48), 1,50 euro per minuut; via de geowachtapp op je smartphone; op de wacht-affiche bij je ver-trouwde apotheek.

8

Bourdeilles in de Dordogne is een even pittoresk als charmant dorpje op zo’n twintig kilometer van Périgueux. Het dorpje wordt doorsneden door La Dronne. Aan de oevers van die rivier domineert een statig middeleeuws château met een imposante muur eromheen. Voor de rest: groene oevers, smalle straatjes en rustieke huizen met bruinrode dakpannen en geschilderde houten klapluiken aan de ramen.

TractorDat Geuens zijn dagen nu doorbrengt in la douce France kwam bij zijn verhuizing niet als een verrassing. ‘Ik heb sinds jaar en dag gezegd dat ik mijn pensioen in Frankrijk zou doorbrengen’, steekt hij van wal. ‘Vanaf mijn geboorte heb ik in Wezembeek-Oppem gewoond. Van 1970 tot 1981

‘De dag dat ik mijn pensioenleeftijd bereik, trek ik naar het zuiden van Frankrijk.’ Met die gedachte liep Hugo Geuens (66) jarenlang rond, en in 2007 hield hij woord. Hij verhuisde zes jaar geleden naar het pittoreske dorpje Bourdeilles. Leven als God in Frankrijk werd voor hem realiteit.

Hugo Geuens: van Wezembeek-Oppem naar Bourdeilles

‘Ik lig niet meer wakker van wat in Wezembeek-Oppem gebeurt’

werkte ik als bediende voor de ge-meente, later werkte ik voor het ziekenfonds dat nu Partena heet. Ook politiek was ik actief. In 1982 werd ik verkozen als gemeenteraadslid, en van 1995 tot 2006 was ik schepen. Daar-mee ben ik in de voetsporen van mijn vader getreden, die ook twaalf jaar schepen was. Na twee legislaturen vond ik het welletjes. Ik wilde niet dat men mij uit het gemeentehuis zou moeten wegdragen.’

‘Ik heb in Wezembeek-Oppem zeer fijne momenten beleefd, maar toch stond mijn besluit vast; ik zou naar het Zuiden verhuizen. Ik kon kiezen tussen mijn appartement in Wezem-beek-Oppem of een gerestaureerde hoeve in Zuid-Frankrijk, op een stuk grond van 30 are. In Frankrijk is het

WEZEMBEEK-OPPEMNAARS IN HET BUITENLAND

leven een pak goedkoper en het klimaat is beter. Ik ben alleenstaand en heb geen kinderen. Er was dus niemand met wie ik rekening moest houden. De keuze was snel gemaakt. En wat die 30 are betreft, ik heb een tractor om het gras te maaien.’ (lacht)

Geuens had al voor zijn verhuizing een goede band met Bourdeilles. ‘Ik kende het dorp heel goed. Al sinds het begin van de jaren tachtig kwam ik hier. Ik had er vrienden wonen, die ik tijdens een andere vakantie had leren kennen. Ondertussen voel ik me er goed thuis en ik heb hier veel vrienden. Franse vrienden, weltever-staan. In de regio wonen heel wat Belgen, maar ik ga niet doelgericht naar hen op zoek om contact te maken. Nederlanders en Engelsen doen dat wel met landgenoten, maar ik vraag me af waarom je dan zo veel duizenden kilome-ters moet verhuizen?’

9

Terug naar de jaren zestigBourdeilles is een dorpje met amper 800 inwoners. ‘Al verdubbelt dat aantal in de zomer wel door de vele toeristen die hier verblijven. Er is dan meer leven in de brouwerij. De aanwezig-heid van toeristen stoort me helemaal niet. Dat hoort bij het leven in Zuid-Frankrijk. Boven-dien, toen ik hier voor het eerst kwam, was ik ook een gewone toerist.’

‘Het dorp doet me een beetje aan Wezembeek-Oppem denken, zoals ik dat vroeger – als jongeling – gekend heb. Nu is Wezembeek-Oppem eigenlijk een slaapdorp, maar toen ik jong was, was er nog een dorpsleven en waren er meer dan dertig cafés.’

‘In Bourdeilles kent iedereen elkaar. Hier heerst de sfeer van de jaren zestig, met kermissen, markten, gemoedelijkheid en vriendschappen. Dat het hier gemiddeld vijf graden warmer is

dan in België is ook mooi meegeno-men. Voor mij is de Franse keuken de beste ter wereld en dit is de streek waar de Bordeauxwijnen vandaan komen. Het is dus niet overdreven als ik zeg dat de uitdrukking ‘leven als God in Frankrijk’ een stukje waarheid is geworden.’

Toch is de band met België niet helemaal doorgeknipt. ‘Ik krijg regelmatig bezoek van neven en nichten. Zo’n drie – maximaal vier – keer per jaar kom ik terug naar België. Vroeger was dat iets vaker. Mijn zus woont nog in Wezembeek-Oppem en ik heb er wel wat vrienden. Ook in het gemeentehuis ken ik nog een aantal mensen, van in de tijd dat ik er zelf werkte en uit de periode waarin ik schepen was. Het gemeentepersoneel viel onder mijn bevoegdheid, waardoor ik een goede band heb met hen. Ik volg nog wel wat er in Wezembeek-Oppem gebeurt, ook op politiek vlak, maar ik lig er allerminst wakker van. Omdat ik regelmatig contact heb met de mensen die mij lief zijn, kan ik met een gerust hart zeggen dat er niets is in België wat ik mis.’

Le BelgeVoor Geuens is het dan ook uitgesloten dat hij terug in België komt wonen. ‘Ik woon nu in een prachtige streek. De landschappen zijn adembenemend. Het naburige dorp, Brantôme, is magnifiek. Die gemeente wordt la Venise du Périgord genoemd, omdat ze omringd wordt door La Dronne, de rivier. Ik geniet nu van de rust. Toen ik in Wezembeek-Oppem woonde, heb ik me voor allerlei organisaties, projecten en activiteiten geëngageerd, maar dat is voorbij. Het was tijd om het kalmer aan te doen en om te genieten. Ik neem hier deel aan verschillende activiteiten en ik ga elke week naar de markt. Ik ben intussen een deel van de lokale gemeenschap geworden en ken haast iedereen. In het begin was ik le Belge, maar nu noemt iedereen me Hugo. Als ik even terugblik op de voorbije jaren, weet ik dat ik gelijk had om te verhuizen. Dit is de juiste beslissing geweest.’

Wim Troch

VosbergleuteChiro Berkenbloesemzaterdag 1 februari 17.30 uur

Bikke bikke bik, hap hap hap, eerst de soep en dan de pap! Of beter gezegd: eerst de mosselen en dan de playbackshow. Op zaterdag 1 februari organiseert Chiro Berkenbloesem opnieuw Vosbergleute. Iedereen is van harte welkom om mee aan te schuiven en samen te genieten van onze heerlijke mosselen of een vers koninginnen-hapje. Na de maaltijd start de playbackshow, waarin leden en leiding het beste van zichzelf geven om jullie te entertainen. We organiseren ook een grote tombola om het jaarlijkse zomerkamp te sponsoren.

Locatie: gemeentelijke feestzaal, Louis Marcelisstraat 134, Wezembeek-Oppem

Meer info en reserveren: Geef een seintje op het nummer 0499 07 91 55 of mail naar vosbergleute@chiroberkenbloesem.be.

Stijlvolle decoratie met powertexFemma Sint-Pieterdonderdag 6 februari 20 uur – GC de KamMet textielverharder kun je alle kanten uit, dat staat vast. Verwerk poreuze stoffen tot een landschap op doek: een uitdaging voor elke creatieveling.

In een workshop van drie uur creëren we met takjes, bloemen in alle materialen, kant en stofresten een kunstwerk op doek. De afwerking met gepaste patine geeft een apart accent. Met een beetje geduld kom je tot een prachtig resultaat, een blikvanger in je interieur.

Meer info: Jeannine Schots, 02 731 48 79

VERENIGINGSNIEUWS

© T

ine

De

Wild

e

OKRAPannenkoekenslagzondag 2 februari

Lichtmis staat elk jaar garant voor een overdosis zoete pannenkoeken. Ook bij ons kunnen de liefhebbers zich lekker laten gaan, want OKRA zorgt voor de pannen-koeken. De grote zaal is gereserveerd, dus neem vrienden en familie bij de arm voor een gezellig en smakelijk samenzijn op zondagnamiddag. 14 uur - GC de Kam

10

Speelse taalstage Nederlands met Circus Babbelkous

De schoolvakanties zijn voor kinderen het ideale moment om deel te nemen aan leuke activiteiten. Voor kinderen van 4 tot 12 jaar voor wie het Nederlands niet de moedertaal is, zijn er creatieve en leerrijke taalstages met als thema het circus. Een gevarieerd programma van muzische activiteiten en bewegingsopdrachten zorgt voor een uitdagende en unieke week.

De kinderen knutselen, zingen, bewegen en maken kennis met de hele circusfamilie. Ondertussen leren de kinderen op een originele manier omgaan met de Neder-landse taal. ‘Ze leren op een speelse manier woorden in het Nederlands, die ze achteraf nog kunnen gebruiken op school of met vriendjes. Dat gebeurt zonder dat ze het goed beseffen omdat het in interactie met anderen en tijdens een activiteit of opdracht gebeurt’, vertelt Ellen Colson, verantwoordelijke voor Babbelkous en Babbel-tuur. De activiteiten zijn afgestemd op de leeftijd en het taalniveau van de groep. Aan het einde van de week staat een première van hun persoonlijke circusvoorstelling op het programma.

Paasvakantie: 7 tot 11 april Kraainem - GC de Lijsterbes info@delijsterbes.be - 02 721 28 06 Linkebeek - GC de Moelie info@demoelie.be - 02 380 77 51

Zomervakantie: 30 juni tot 4 juli Sint-Genesius-Rode - GC de Boesdaalhoeve info@deboesdaalhoeve.be - 02 381 14 51 Wemmel - GC de Zandloper info@dezandloper.be - 02 460 73 24

Zomervakantie: 18 tot 22 augustus Wezembeek-Oppem - GC de Kam info@dekam.be - 02 731 43 31 Jezus-Eik (Overijse) - GC de Bosuil info@debosuil.be - 02 657 31 79

Inschrijven doe je via www.babbelkous.be.

Centraal in de ruimte staat een reuzennest met daarin een aantal houten figuren. Dat nest is het speelveld van zangeres Inez Carsauw en violiste Astrid Bossuyt. Zij nemen het jonge publiek en hun begeleiders mee op een trip door de vier seizoenen. De toeschouwers nemen plaats rond het nest. ‘Tijdens de voorstelling is het niet de bedoeling dat de kinderen in het nest kruipen en meedoen’, zegt Karel Van Ransbeeck, regisseur en artistieke leider van De Spiegel. ‘Er zijn peuters die het moeilijk hebben om te blijven zitten, maar de meesten kijken ongelooflijk geboeid en gefascineerd toe. Natuurlijk beseffen we dat zo’n reuzennest uitnodigend

Een publiek van baby’s en peuters? Van 6 maanden tot 3 jaar? Natuurlijk! Theater De Spiegel maakt al tien jaar theater voor kleintjes en oogst daarmee succes in bin-nen- en buitenland. Nest sleept je mee in de wereld van eenden. Na de winter bou-wen ze een nest, ze broeden en in de herfst slaan ze hun vleugels uit om naar warmere oorden te trekken. Het is een muzikale voorstelling die de zintuigen van het piepjonge publiek een half uur lang warm in de watten legt.

Nest is theater voor de allerkleinsten

‘Een mooie, gelaagde voorstelling waar iedereen gevoelig voor is’

© T

ine

De

Wild

e

11

NestTheater De Spiegelzondag 9 februarikleutertheater

Muziek en theater voor de aller-kleinsten in, op en rond een gezellig houten reuzennest. Een zangeres en een violiste zoeken samen met het publiek de veilige nestwarmte op. Ze verhalen over de kleine momenten uit het leven van vogels: eieren leggen, broeden, vallen en opstaan, dromen en uitfladderen. Voor kinderen van 6 maanden tot 3 jaar.

www.despiegel.com

11 en 15 uur – GC de KamTickets: 8 euro (kassa), 6 euro (vvk)

is; daarom mogen de kinderen na de voorstelling zelf in het nest kruipen en met de objecten spelen.’

Niet verkleuterenSinds 2003 maakt Van Ransbeeck theater voor het jongste publiek. Hij merkte dat kinderen tot 3 jaar zijn artistieke taal veel beter begrepen dan oudere toeschouwers. Zijn theaterpro-ducties willen geen verhaal vertellen door met woorden te goochelen. ‘Er zijn andere makers die daar beter in zijn dan ik’, vindt hij. Bij De Spiegel staat muziek centraal. ‘Ik werk samen met uiteenlopende componisten en muzikanten. Sommigen schrikken als ik hen vraag om voor zo’n jong publiek muziek te schrijven. Maar ik wil absoluut voorkomen dat ze kindermu-ziek maken. Ik ga mezelf niet verkleute-ren omdat ik voor kinderen werk. Mijn muzikanten hoeven dat ook niet te doen. Ik kies hen omdat ik hun muziek interessant en geschikt vind.’

Muziek en figurenMuziek is een emotionele taal, vindt Van Ransbeeck. Net daarom past ze zo

goed bij zijn publiek. ‘Naar gesproken taal luisteren we in de eerste plaats rationeel; we proberen te begrijpen wat iemand zegt vóór we de nuances of de schoonheid van de woorden vatten. Met muziek is het net andersom. We begrijpen ze niet altijd onmiddellijk, maar we voelen ze wel aan. Dat sluit perfect aan bij de leefwereld van heel jonge kinderen, die puur zintuiglijk en emotioneel is.’

Ook objecten zijn een essentieel onder-deel van Nest. ‘Ik zie een parallel tussen figurentheater en muziek. De poppen-speler beweegt een object: met een stokje, staafje, draad of met de hand. Rationeel zien we dat er iemand is die de figuren manipuleert. Toch krijgen we onmiddellijk het gevoel dat de figuren leven; je kijkt eerst emotioneel. Zulke dingen vatten kinderen direct.’

Theater van de zintuigenMensen gaan ervan uit dat theater voor de allerkleinsten vooral eenvoudig en eenduidig moet zijn. Van Ransbeeck is het daar allerminst mee eens. ‘Alle mensen – klein en groot – hebben

verschillende emotionele toegangsdeu-ren tot communicatie. Er zijn er die goed ruiken; zij banen zich bij wijze van spreken een weg door een stad door middel van geur. Ik ruik pas na tien minuten dat er iets aanbakt, maar voel graag. Ik kan geen stoffenwinkel voorbijlopen zonder aan de stoffen te voelen. Bij anderen komt geluid het makkelijkst binnen. Het is moeilijker een emotionele deur te nemen die je minder goed ligt. Daarom wil ik veel emotionele lagen in mijn voorstellin-gen leggen, zodat zo veel mogelijk toeschouwers er een weg doorheen vinden.’

Voor jong en oud‘Ik voeg geen speciale laag toe voor volwassenen. Ik probeer een mooie, gelaagde voorstelling te maken die ik zelf interessant vind en waarvan ik vermoed dat verschillende toeschou-wers – ook volwassenen – er gevoelig voor zijn.’

‘We merken trouwens dat volwassenen die met de kinderen meekomen zich meer openstellen dan wanneer ze alleen zouden gaan. Voor ons is een voorstelling pas geslaagd als niet alleen de kinderen genieten, maar als ook de volwassenen op een bepaald ogenblik vergeten dat ze daar zijn om op hun kinderen te passen. Kinderen en volwassenen zijn voor ons volwaardige toeschouwers’, sluit Van Ransbeeck af.

Ines Minten

12

NIEUWS UIT DE KAM

NIEUWS UIT DE LIJSTERBES Tickets en info: www.delijsterbes.be, 02 721 28 06, info@delijsterbes.be

Xander De RyckeZijn derde showzaterdag 22 februari humor

Xander De Rycke is aan het einde van zijn stand-upcomedy-trilogie gekomen. Hij belooft zijn drieluik af te sluiten met een grote knal: veel drama, brokstukken en hier en daar een vuile mop. Uw Zoete 666 was een van de sterkste debuut-voorstellingen in Vlaanderen; daar waren pers en publiek het over eens. Kraainem ontdekte zijn talent om een publiek avondvullend te entertainen met zijn tweede show Mijn Zwarte Parade, waarmee hij enkele seizoenen geleden in de Lijsterbes stond. Dames en heren, fasten your seatbelts voor Zijn derde show.

20.30 uur - GC de LijsterbesTickets: 14 euro (kassa), 12 euro (vvk), 10 euro (abo)

Saint Patrick’s Festival op Vlaamse wijze14, 15 en 16 maartconcert - theater - expo

Op 17 maart vieren Ieren overal ter wereld Saint Patrick’s Day. Omdat in Kraainem een actieve Ierse gemeenschap leeft en Vlamingen wel van een feestje houden, slaan we de handen in elkaar om deze Ierse feestdag extra in de (groene) verf te zetten. Op 14, 15 en 16 maart organiseren we een Saint Patrick’s Festival op Vlaamse wijze. Met een bende enthousiaste Vlaamse en Ierse vrijwilligers zorgen we voor een weekend vol activiteiten: concerten op vrijdag (Carl Dempsey Band) en zaterdag (Sons of Navarone) en een brunch en theater op zondag. Alle activiteiten en info over tickets en reserveringen vind je op www.delijsterbes.be.

Het hele weekend, doorlopend – GC de Lijsterbes

ACTIVITEITENKALENDER VERENIGINGEN

WANNEER WAT / WIE WAAR INFO

FEBRUARIza 1 17.30 Vosbergleute: mosselfestijn

Chiro BerkenbloesemGemeentelijke feestzaal 0499 07 91 55

zo 2 14.30 Pannenkoekenslag / OKRA GC de Kam 02 731 83 39

do 6 20.00 Knutselen / Femma GC de Kam 02 731 48 79 0496 95 34 44

za 8 12.00 Eetfestijn / N-VA GC de Kam 0475 84 77 99

zo 9 12.00 Eetfestijn / N-VA GC de Kam 0475 84 77 99

wo 12 19.30 Cursus kilootje minder / CM GC de Kam 02 240 85 06

za 15 19.30 De biecht van Liszt / Davidsfonds Paleis der Academiën Brussel 02 731 81 84

wo 19 19.30 Cursus kilootje minder / CM GC de Kam 02 731 48 79

di 25 14.30 Gezellig samenzijn / OKRA OCMW 02 731 83 39

wo 26 19.30 Bloemschikken / Gezinsbond GC de Kam 02 731 97 80

wo 26 19.30 Cursus kilootje minder / CM GC de Kam 02 731 48 79

do 27 19.30 Bloemschikken / Gezinsbond GC de Kam 02 731 97 80

Verenigingen, groepen en organisaties die hun activiteiten voor maart 2014 bekend willen maken, kunnen voor 29 januari een beknopte omschrijving van de activiteit bezorgen aan het secretariaat van de Kam.

Cristina BrancoIdealistwoensdag 12 februariregionaal – wereldmuziek

Veertien jaar geleden stond ze al op het podium van de Kam: de Portugese fadozangeres Cristina Branco. Hoewel ze toen niet zo bekend was, maakte ze een onvergetelijke indruk. Ondertus-sen is ze een wereldster die op alle continenten heeft opgetreden. Haar muzikale carrière begon in 1996 in Amsterdam. Onder de titel Idealist heeft Branco haar imposante carrière samengevat op een nieuw verzamelal-bum en in een nieuwe theatertour.

In de loop der jaren ontwikkelde Branco een geheel eigen stijl, met respect voor de traditie, maar ook met de drang om die te vertalen naar vernieuwde vormen. Kenmerkend voor Branco’s muziek zijn haar lichte, warme en tegelijk doorleefde stem, een mengeling van traditionele fado’s, eigen thema’s en volksliedjes waarbij ze zorgvuldig de teksten van de beste Portugese dichters uitkiest. Branco geeft toe dat het een ondank-bare taak was om de selectie van nummers te maken. De afgelopen 17 jaar stonden in het teken van leermo-menten, vreugde, talrijke herinnerin-gen en dankbaarheid en respect voor allen die haar hebben gesteund en in haar hebben geloofd.

Cristina Branco (zang) - Ricardo Dias (piano en accordeon) - José Manuel Neto (Portugese gitaar) -Bernardo Moreira (contrabas)

20 uur – GC de KamTickets: 25 euro (kassa), 23 euro (vvk)

Kathleen Vandenhoudt en Pascale MichielsRidin’ the Rodsvrijdag 21 februarimuziek Twee klassedames op het podium, eigenwijs en authentiek. Oversprin-gende vonken van liefde, kameraad-schap, passie en kracht, al twintig jaar. Ridin’ the Rods vat het samen onderweg zijn van deze twee bluesqueens mooi

samen. Een aantal van hun compagnons de route schreven voor hen een song. Artiesten die Vandenhoudt en Michiels heel na aan het hart liggen en die deze opdracht met plezier hebben aanvaard, zijn onder andere Roland van Cam-penhout, Steven Debruyn, Pieter-Jan De Smet, Bruno Deneckere & Nils De Caster, Guy Swinnen en Kommil Foo. Prachtig beeldmateriaal en fijne anekdotes zorgen voor pure magie. 20 uur – GC de KamTickets: 16 euro (kassa), 14 euro (vvk)

La vie d’Adèledonderdag 20 februarifilm

Het titelpersonage is een meisje van vijftien jaar. Adèle is een doodgewone tiener, heeft een gouden hart, is graag gezien op school en heeft een fijne relatie met haar ouders. Toch voelt ze zich niet goed in haar vel. Als ze de tien jaar oudere studente Emma ontmoet, verandert haar kijk op het

leven. De twee worden erg verliefd op elkaar, ook al heeft Adèle moeite met het aanvaarden van haar seksuele geaardheid. La Vie d’Adèle is een hartverscheurend, met aandoenlijk naturel vertolkt coming-of-agedrama waar de vitaliteit vanaf spat. Een warme ode aan liefde, lust, hartzeer en (seksuele) zelfontdekking. De prent werd op het filmfestival van Cannes bekroond met de Gouden Palm.Filmrecensent Ward Verrijcken: ‘De uiterst eerlijke en dus prachtig onsenti-mentele aanpak van dit liefdesverhaal is een verademing. Alles wat Adèle en Emma meemaken, de ups en downs van hun relatie, voelen ongelofelijk echt aan. Alsof La vie d’Adèle de mooist belichte documentaire is die u ooit gezien heeft. Een documentaire van drie uur dan nog wel, maar dat is geen seconde te lang. Deze film is met zoveel respect voor de personages verteld dat die duur ook nodig is om alle stappen in de volwassenwording van Adèle mee te beleven.’

Regie: Abdellatif KechicheMet Léa Seydour en Adèle Exarcho-poulos

Originele versieNederlands ondertiteld – 175 min.

15 en 20 uur - GC de KamTickets: 4 euro (kassa), filmpas: 15 euro (5 films)

13

Tickets en info: www.dekam.be, 02 731 43 31, info@dekam.be

Kam Kiest voor Kunst Troet Demeyfebruari en maartexpo

Troet Demey groeide op in Wezembeek-Op-pem, waar de zomerse kleurenpracht van de velden hem inspireerde voor het maken van zijn eerste aquarellen. Hij volgde een kunstopleiding in het Sint-Lukasinstituut in Brussel, in Hasselt en later ook aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen.

In 1977 ging Demey na een lerarenopleiding aan de slag als leraar plastische opvoeding. Hij werkte gedurende twee jaar voor vzw Gynaika, waar hij samen met collega’s boeiende projecten op poten zette. Voor Piazza dell’Arte installeer-den grote hedendaagse kunstenaars hun werk in autobussen die naar secundaire scholen reden. Ze gaven workshops aan leerlingen. Zo kwam Demey dagelijks in contact met het werk en de gedachtegang van kunstenaars. Vandaag geeft hij nog steeds les in Hoegaarden en Meldert.

Doorheen het werk van Demey kan je zijn zwerftochten in binnen- en buitenland volgen. Je reist mee door België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Denemarken, Zweden, Tsjechië, Spanje en tal van andere bestemmingen. De aanzet voor een twee jaar durende wereldreis was zijn verblijf in Parijs tijdens de woelige meimaand van 1968.

Sinds 1981 woont Demey in Goetsenhoven, opnieuw tussen de onmisbare velden en boerderijen. Hij maakte altijd al etsen, potlood- en pentekeningen, olie- en acrylschilderijen, maar werkt de laatste jaren bijna uitsluitend met pastel en vooral aquarel. Ook gebruikt Demey mixed media om andere invalshoeken te belichten en hij kiest voor tegenstellingen. Zijn werk staat als het compromis tussen droom en werkelijkheid. Van zijn hand verschenen ook de bundels Vrijdag en geen weer en Twijfels van half twaalf met gedichten en tekeningen en soms vind je hem op de planken.

doorlopend in februari en maart - GC de Kam

14

‘Er hangt ontspanning in de Vlaams-Brabantse lucht’, schreef Guido Fonteyn na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2012 in RandKrant. Anderhalf jaar later lijkt dat ook voor de faciliteitengemeenten te kloppen. De tijd van de harde confrontatie is voorbij.

Er beweegt wat

Die ontspanning las Fonteyn in de verkiezingsuitslag: slechts in twee van de dertien randgemeenten zonder faciliteiten boekten Franstalige lijsten een lichte winst. Ook een aantal tekenen op het terrein bevestigen die trend. ‘Het valt mij op hoezeer Franstaligen hun best doen om Nederlands te spreken. Ze beginnen dit plezierig te vinden.’ Fonteyn verklaart die veranderende houding

onder meer door het volgehouden positieve onthaalbeleid van organisaties zoals vzw ‘de Rand’. Bovendien ‘stelt de splitsing van het kiesarrondissement formeel een einde aan elke uitbreiding van Brussel’.

Aanzet tot ontspanningHoewel de uitslag van de gemeente-raadsverkiezingen van 2012 in de faciliteitengemeenten in eerste instan-

tie een heel ander beeld gaf dan in de rest van de Rand is er ook hier de laatste maanden een eerste aanzet tot ontspanning te merken.

Zo bewandelt burgemeester Alexis Calmeyn (CDH) in Drogenbos in zijn rustige vastheid verder het pad van de samenwerking tussen de taalgemeen-schappen. Voor Calmeyn blijft ‘één burger gelijk aan één citoyen’ en daar wijkt hij niet vanaf. De UF bleef bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 in Drogenbos steken op zes zetels, ondanks het feit dat er twee zetels meer te verdelen waren. Voorvrouw Co-rinne François van het FDF verloor meer dan vijftig stemmen en de scherpte waarmee het FDF in Drogen-bos uit de startblokken schoot in 2006 is wat weggeëbd.

In Wemmel verplichtte de spectacu-lair sterke uitslag van de Vlaamse/meertalige lijst een deel van de hopeloos verdeelde Franstalige een-heidslijst tot samenwerking. Na lange onderhandelingen werd daar een meerderheid gevonden die zich onder leiding van de nieuwe burgemeester Walter Vansteenkiste (onafhankelijke) achter een constructieve en positieve meerjarenplanning voor de gemeente schaart.

Hoewel de verkiezingsuitslag in Sint-Genesius-Rode de krachtsver-houding tussen Franstaligen en Nederlandstaligen bevestigde, riep de nieuwe burgemeester Pierre Rolin (CDH) van dag één op om beter en meer samen te werken. De gemeente wil een aantal slapende dossiers aanpakken en wil voortaan bijvoor-beeld ook zelf een jeugd- en sportbe-leidsplan uitwerken, een bestuursdaad waar vroeger achteloos aan voorbij werd gegaan. Hopelijk komt dit ook daadwerkelijk ten goede aan de plaatselijke jeugd- en sportverenigingen.

De vervanging van François Van Hoobrouck d’Aspre (FDF), de aange-duide burgemeester van Wezembeek-Oppem, was vooraf aangekondigd. Zijn opvolger Frédéric Petit (MR) zei meteen na zijn aanstelling als burge-meester in het publiek dat hij de taalwetten zal naleven en dat hij samenwerking op prijs stelt. Petit staat ook voor een zakelijker bestuur van zijn gemeente, in tegenstelling tot de

© F

C

15

UITGEKAMD is een uitgave van het gemeenschaps-centrum de Kam en vzw ‘de Rand’. Uitgekamd komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant.

REDACTIELouis Declerck, André Depreter, Anne Decuypere, Ghislaine Duerinckx, Jan Pollaris, Karla Stoefs, Luc De Vogelaere, Jan Walraet

EINDREDACTIESofie Roelandt, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel, sofie.roelandt@derand.be

HOOFDREDACTIEGeert Selleslach, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be

REDACTIEADRES GC de Kam, Beekstraat 172, 1970 Wezembeek-Oppem02 731 43 31, info@dekam.be, www.dekam.be

VERANTWOORDELIJKE UITGEVEREddy Frans, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel

VOOR INFO, TICKETS EN RESERVERINGENkan je terecht bij Barbara De Cuyper en Daisy Cleymans van het onthaal van maandag tot vrijdag: 9-12 uur en 13-17 uur, elke derde donderdag van de maand: 9-12 uur en 13-19 uurtel. 02 731 43 31, e-mail: info@dekam.be, website: www.dekam.be

Je vindt deze editie en het volledige archief van uitgekamd op www.dekam.be.

meer emotioneel-provocatieve en communautaire koers van zijn voorganger. Van Hoobrouck deelde zopas mee dat hij van de MR overstapt naar het FDF. Volgens eigen zeggen blijft hij wel ‘liberaal’.

De grootste verrassing kwam er echter uit het politiek verkalkte Linkebeek, waar de aangeduide burgemeester Damien Thiéry van het FDF is overgestapt naar de MR. Deze radicale voorman van het FDF, die in het verleden scherpe communautaire standpunten innam, is naar eigen zeggen overgestapt omdat het FDF niets heeft bereikt. ‘Nu BHV is gesplitst, heeft het geen zin om dat te blijven bekampen. Het is zo en het zal zo blijven, dat wordt niet teruggedraaid. Het heeft geen zin met het verleden bezig te zijn, we moeten vooruit kijken.’ In een ander interview zei hij ‘het beu te zijn om steeds geïsoleerd te staan’ en dat hij ‘wil samenwerken met de Nederlandsta-ligen’. Uit de giftige reacties over en weer tussen Olivier Maingain, de voorzitter van het FDF, en Damien Thiéry blijkt vooral dat Maingain de overstap niet kan verkroppen, waarschijnlijk omdat hij weet dat hiermee het FDF in de Rand een zware slag is toegebracht. Wat dit allemaal voor de gemeentepolitiek van Linkebeek zal beteke-nen, valt af te wachten. Thiéry maakte nooit een geheim van zijn federale ambities, maakte zelfs handig gebruik van zijn niet-benoe-ming als burgemeester en zijn communautaire standpunten om die ambities kracht bij te zetten en zegt nu ook dat hij achter zijn stand-punten blijft staan. Zopas maakte ook Valérie Geeurickx, eerste schepen in Linkebeek en een van de ondervoorzitters van het FDF, bekend uit het FDF te stappen en voortaan als onafhankelijke in de gemeenteraad te zetelen.

Het lijkt er dus op dat enkel in Kraainem niets beweegt. Hoewel, tijdens de gemeenteraadsverkiezingen kaapte de nieuwe, tweetalige lijst Kraainem-Unie meteen vier zetels weg. De aangeduide burge-meester Véronique Caprasse (FDF) en eerste schepen Arnold d’Oreye de Lantremange (FDF) laten de evolutie naar meer openheid schijn-baar rustig aan zich voorbijgaan en zijn in eerste instantie vooral bekommerd om hun nieuw administratief centrum, lees gemeente-huis, waarvan de bevolking niet wakker ligt. Achter de schermen is de Franstalige meerderheid hopeloos verdeeld. Volgens de afspraak zou halfweg deze legislatuur Elisabeth de Foestraets-d’Ursel (MR) de sjerp van Caprasse overnemen. Misschien dat er dan ook in Kraainem wat beweging komt in de positionering van de Franstalige meerder-heid?

Anderhalf jaar na de laatste gemeenteraadsverkiezingen en vijftig jaar na de invoering van de faciliteitenregeling beweegt er dus wat in de gemeenten met een bijzonder taalstatuut. Het lijkt erop dat het pad van de communautaire provocatie wordt verlaten voor de weg van overleg. Dat kan je gerust een vooruitgang noemen die deze gemeen-ten ten goede zou moeten komen. Het zal stap voor stap gaan en af en toe zal er nog wel eens gestruikeld worden, maar deze weg lijkt alleszins heilzamer dan die eeuwige zinloze communautaire carrou-sels. ‘De (nieuwe) inwoners blijken best vrede te nemen met het taalstatuut van hun gemeente, faciliteiten inbegrepen’, schrijft Fonteyn in een artikel over vijftig jaar faciliteiten in RandKrant van februari 2014. ‘De scherpe communautaire strijd is gestreden.’

Geert Selleslach

WEZEMBEEK-OPPEM IN BEELD Overloopstraat 58Gelaten bekijkt deze man de grote bouwwerken die het uitzicht van zijn straat grondig gaan veranderen.

Foto: André Depreter