OOk rOOd? Tips om uiT de rode cijfers Te komen

Nr 00 - Januari 2011

Carrière maak je met zelfoverschatting en afgedwongen mazzel

22 vrouwen voor € 29,-

Pagina 27

02

- Inhoud

inhoud

Inhoud

4 & 5 / Light graffiti, de fotografie hype

20 & 21 / Ferry (22) Eindhovens jongste gemeenteraadslid

22 & 23 / Absoluut geen 9 tot 5 baantjes 26 / Rob Wijnberg (28) over zijn carrière

12 tot 17 / De statements van o.a. Karen Geurtsen

10 & 11 / De wondere wereld van LARP

03

Inhoud & Editorial -

inhoud & editorial

Advies: driemaal daags puur TRIGGERde eerste en enige uitgave van het blad TriGGer voelt als goud in handen. Normaal gesproken verdeelt een redactie alle ultieme ideeën over meerdere edities. Niet bij deze uitgave. Alle creativiteit is geconcentreerd in deze 32 pagina’s.

TriGGer is een blad dat prikkelt. Wees gewaarschuwd: lees het niet in één adem uit, want dat kan bijwerkingen geven. Het advies is: lees maximaal drie maal daags een stukje TRIGGER.

Voor het gemak is het blad ingedeeld in thema’s: cultuur, politiek & maat-schappij, arbeid & economie en lifestyle. Op deze manier kun je afhankelijk van je stemming, interesse of locatie iets lezen wat je op dat moment past. Een artikel over LARP (Life Action Role Playing Game) is misschien niet cool in de trein, maar wel de moeite waard om thuis te lezen.

Zoals dat hoort bij een nieuw blad, is TRIGGER niet zonder slag of stoot tot stand gekomen. De grootste tegenslag vond ik een interview over ‘gay bash-ing’. Een beladen onderwerp waarvoor moeilijk slachtoffers te vinden zijn die over hun ervaring willen vertellen. Redactielid Merel vond er een. De jongen had een aangrijpend verhaal met ijzingwekkende details. Zijn vriend werd enige jaren geleden onder zijn ogen door onbekenden in een steeg doodg-eslagen. Merel checkte de feiten en wat bleek? Het hele incident was on-vindbaar. Het verhaal kwam uit de dikke duim van de jongen. Al het werk voor niets. Maar erger nog, wat bezielt iemand om zo’n gruwelijk verhaal te verzinnen?

Gelukkig leverden de andere interviews en reportages wel betrouwbaar ma-teriaal op voor TRIGGER. Niet helemaal vanzelfsprekend in tijdschriftenland leerden wij van een docent. Tijdschriftenmakers doen alles om hun lezer te behagen, desnoods verhalen verzinnen. Wij dus niet. Alle artikelen in dit blad zijn met noeste arbeid eerlijk en oprecht tot stand gekomen.

Margriet van rooden, hoofdredacteur TrIGGEr

Editorial

28 & 29 / TRIGGER neemt je mee op speeddating 31 / Verken de wereld om je heen, ga op wereldreis

20 & 21 / Politiek Den Haag v.s. Reclassering Nederland

6 & 7 / “In Nederland gebeurt helemaal niks”

04

- light graffiti

light graffiti

Graffiti zonder spuitbusTekenen met licht, graffiti zonder verf, dat is light graffiti. Een

creatief brein, een fotocamera en lampen in verschillende

kleuren is alles wat je nodig hebt. Een coole locatie is de fin-

ishing touch. Met lampen tekenen in het luchtledige terwijl de

fotocamera zijn beeld schiet. Dit geeft direct resultaat. Maar

ook hier geldt: oefening baart kunst.

Bij Dynamo Eindhoven kun je workshops Light Graffiti volgen,

bekijk hun werk op www.eindhovengloeit.nl

Door: Jolanda Lamers

05

light graffiti -

light graffiti

06

- interview

interview

Door Babette Margés

Geen sleur, doen wat je leuk vindt en bewust leven om er voldoening uit te halen. Drie levensmotto’s die binnen een half uur meerdere malen uit de mond van Guido Hendrikx rollen. De 22-jarige documentairemaker leeft niet alleen volgens zijn idealen, hij maakt er ook dankbaar gebruik van als onderwer-pen voor zijn films. “Het moet over het leven gaan.”

Zijn hang naar de realiteit – “Dingen moeten zo realistisch mogelijk getoond worden” – resulteerde in ‘Day is Done*’. In deze documen-taire biedt Hendrikx een kijkje in het leven van Peter Oud. Oud is een aan huis gekluisterde, zieke Eindhovenaar voor wie elke dag er hetzelfde uitziet. De film beleefde zijn première op het prestigieuze IDFA (International Documentary Film Festival Amsterdam) op 20 november. ‘Day is Done*’ werd geselecteerd uit ongeveer vierduizend inzendingen.

Hendrikx lijkt op het eerste gezicht ver te gaan in zijn gedrevenheid de werkelijkheid te tonen. Zo bevat Day is Done* een scene waarin Oud op de wc zit, een shagje probeert te draaien en hij bijna van de

pot valt. “Dat heb ik bewust gefilmd. Ik wilde laten zien dat het echt zijn leven was, geen montagetrucje. Sommige documentairemakers ensceneren dingen om films mooier te maken maar het gaat om de rauwe werkelijkheid, niet om schoonheid.” Toch zijn er wel grenzen voor de jonge filmmaker. “Dat Oud een week dood op zijn bed lag, heb ik niet in de documentaire verwerkt. Dat vind ik te SBS-achtig, zo sensatiebelust.”

Wat Hendrikx intrigeerde aan het leven van Oud - zijn routineuze bestaan - is iets waar hijzelf verreweg van wil blijven. “Ik heb een hekel aan sleur. Daar voel ik me onprettig bij. Ik ben altijd op zoek naar verandering en vernieuwing. Vijf dagen per week van negen tot vijf werken; daar moet ik niet aan denken.” Dat wil niet zeggen dat hij geen respect heeft voor mensen die dit wel doen. “Als je je leven lang bij DAF werkt, heb je een gave.” In zijn ogen leven veel mensen niet bewust. Dag in, dag uit staan ze op de automatische piloot. “Mensen die leven als robots hebben een soort hoop op wie ze willen zijn, maar hopen is niet hoe je gelukkig wordt.”

Vrij filosofische uitspraken voor een jongen van 22 maar zijn motto’s beperken zich wel tot het hier en nu. Doen wat je leuk vindt, geldt vooral zo lang je het leuk vindt. Hendrikx is pas gestart op de filmacademie, na diverse studies te hebben geprobeerd, zoals ge-

“Als je een leven lang bij DAF kunt werken, heb je een gave”

“Wij zijn een braaf en apathisch volkje”

“In Nederland gebeur

07

interview -

interview

neeskunde. Hij erkent dat redelijk vast staat wat hij de komende vier jaar doet. “Maar”, haast hij zich te zeggen,“Als ik me er over twee jaar niet meer prettig bij voel, dan stop ik.” Verder vooruitkijken wil hij niet. “Daar zie ik het nut niet van in.” Na een korte stilte zegt hij op rationele toon: “Het heeft geen zin over de toekomst na te denken.”Waar hij wel over nadenkt, zijn buitenlandse avonturen. De droom – “En dat gaat ook wel lukken” – om over de landsgrenzen docu-mentaires te maken, is groot. Het antwoord op de vraag waarom hij graag naar het buitenland wil, komt er resoluut uit. “In Nederland gebeurt eigenlijk niks. Mensen maken zich bezorgd over Wilders maar er zal echt niet veel veranderen. De Nederlandse politiek kiest altijd de middenweg. Neem dan Frankrijk, daar gaan ze tenminste op de barricaden. Bij ons wordt twee uurtjes gedemonstreerd tegen het korten op cultuur en that’s it.” In zijn ogen zijn we een braaf en apathisch volkje.

Er is nog een reden om naar het buitenland te vertrekken; het onbekende lonkt. “In het buitenland kan ik mooiere documentaires maken”, klinkt het overtuigend. ”Omdat je daar dingen tegen het lijf loopt die je elders niet tegenkomt. Andere culturen en sferen, nieuwe dingen die hier niet te vinden zijn.” Voor iemand die altijd op zoek is naar verandering en vernieuwing vormen vreemde landen een walhalla.

Hendrikx’ obsessie voor anders dan anders komt haast in ieder ant-woord naar boven. Zo ook als ik hem vraag naar zijn grote voorbeeld. “Iemand voor wie ik bewondering heb, is Lars von Trier (Deense filmregisseur) omdat hij steeds iets nieuws doet.” Von Trier maakt fictie, een genre waarmee Hendrikx nog geen ervaring heeft. Hij vindt zichzelf te jong om een team van medewerkers aan te sturen,

zoals bij fictie nodig is. Hij wil zich eerst richten op het maken van documentaires. In de films van de Deense regisseur herkent hij de hang naar realiteit. “Het plot is vaak absurd maar zijn fictie blijft wel geloofwaardig.”

De meester filmmaker Von Trier (56) heeft in zijn carrière al 66 pri-jzen en 46 nominaties in de wacht gesleept. Hendrikx dong in Am-sterdam mee naar zijn eerste. Ondanks de erkenning door IDFA blijft hij bescheiden. “Day is Done* had nog beter gekund. Bovendien is de duur van de film (dertig minuten) niet lang genoeg.” De meeste documentaires duren ongeveer 75 minuten en kosten daardoor meer tijd om te maken.

Waarom films maken Hendrikx zo trekt, vindt hij lastig te beant-woorden. “Het ligt mij gewoon heel erg.” Na een korte aarzeling komt hij met het – inmiddels bekende – rijtje op de proppen. “Je maakt veel mee als je interessante onderwerpen kiest, het is geen sleur. Je leert nieuwe dingen en je hebt de kans reizen met werk te combin-eren. Het lijkt me gewoon een chill leven.”

“Documentairemaker zijn lijkt me een chill leven”

“In Nederland gebeurt helemaal niks”

08

- coming up

coming up

COMING UP/ Cultuur

Lifestyle of the Dead & FamousWil je na je dood ook nog veel bekijks? Laat je lichaam dan conserveren in plaats van cremeren. Het resultaat van wat er dan gebeurt, is nu te bezichtigen in Rotterdam. Body Works & the Cycle of Life is een bijzondere tentoonstelling. Meer dan tweehonderd preparaten van menselijke organen en lichamen vo-eren je door een bizarre wereld van anatomie. Voor het eerst ontdek je hoe je er van binnen uitziet. Rook je? Nadat je gezien hebt wat nicotine met je longen doet, is stoppen ineens een stuk aantrekkelijker. Nu nog een optie op je donorcodicil: na mijn dood wil ik tentoongesteld worden.

Locatie: cultureel centrum LjPII Las Palmas Rotterdam Tickets: vanaf 9 euro Website: http://www.bodyworlds.com/nl

Festival: 30x20 Minutenfest Grote kans dat de kaarten van het Noorderslagfestival waren uitverkocht toen je er in december achterkwam dat het Gron-ingse festival deze maand weer losgaat. Als alternatief is dit een echte aanrader: het 30x20 Minutenfest in Paradiso in Amster-dam. Dertig bands laten zich in een flitsoptreden van hun be-ste kant zien. Doorgewinterde artiesten kom je hier niet tegen. Het gaat om muzikanten van bijvoorbeeld Darling Rooster en Freestroke, die op het punt staan van doorbreken. Welke bands mogen spelen, is bepaald door de luisteraars van KinkFM. De dertig meest favoriete bands spelen zondag 23 januari in ver-schillende zalen in Paradiso. Kaartverkoop gaat via de bands. Nieuwsgierig? Luister maar eens naar de soundtracks op www.kinkfm.com/2minutenshow.FILMPREMIÈRE

24 juli 2010 wordt een historische dag. 80.000 YouTube-ge-bruikers uit 197 landen filmden zichzelf op die bewuste zomer-dag. Gewoon een beeld van de dagelijkse sleur, of een inges-tudeerde scène in de hoop door te breken in Hollywood. Een selectie uit de ingezonden beelden wordt gemonteerd tot de film ‘Life in A Day’. Twee beroemdheden in de filmwereld: producer Ridley Scott (‘Gladiator’ en ‘Blade Runner’) en regisseur Kevin MacDonald (‘The Last King of Scotland’) zijn betrokken bij deze Social Cinema-documentaire. ‘Life in A Day’ gaat deze maand in première op het grootste Amerikaanse filmfestival voor de on-afhankelijke film, Sundance Film Festival. Kun je daar niet heen, maar wil je de film wel zien? Kijk ‘m op www.youtube.com/user/lifeinaday

Thriller Garden of betrayel vertaaldWe verheugden ons al een paar maanden op de vertaling van The garden of betrayal van Lee Vance. Nu eindelijk is de thriller onder de titel Wraakhandel in het Nederlands verschenen. Het verhaal gaat over een succesvolle za-kenman Mark, wiens twaalfjarige zoon op een noodlottige dag gekidnapt wordt. De jongen verdwijnt spoorloos. Als zijn huwelijk bezwijkt, stort Mark zich op zijn werk. Inmiddels is hij een machtig man op de olie- en energiemarkt. Tijdens de financiële crisis van 2008 ontvangt Mark vertrouwelijke informatie die hem miljarden dollars kan opleveren. Wan-neer Mark op onderzoek uitgaat, komt het tot de schokkende ontdekking dat zijn informant in het bezit is van een foto van zijn verdwenen zoon. Een foto die net voor zijn verdwijning is gemaakt... Eenmaal aan dit boek begonnen, leg je het niet meer weg. Te verkrijgen vanaf 13 januari als paperback voor 19,95 euro.

Meer informatie: www.boekerij.nl

Homemade history

09

interview -

interview

“Ik laat me niet kennen”Het mes snijdt de komende jaren diep in de cultuursector. Muzikant, film- en theatermaker Dennis Grotenhuis a.k.a. Denvis beklom in november de barricaden tijdens de landelijke campagne : ‘Nederland schreeuwt om cultuur’. TRIGGER ontmoet de zanger in een klam, rokerig hok voordat hij in Den Bosch het podium opgaat.

Hoe zie jij de toekomst van cultureel Neder-land?

“Het kabinet doet alles af met de term linkse hobby, ik vind dat denigrerend. We zijn met de band in november samen met het Brabants Orkest de vijf grote Brabantse steden langs gegaan. In iedere stad gaven we een kort optreden als onderdeel van de campagne. Als je dan kijkt hoe de muzikanten van zo’n orkest dit beleven! Zij weten gewoon niet of ze over een paar maanden nog wel een baan hebben. Ze weten niet of ze ontslagen worden of dat ze misschien moeten gaan fuseren met een ander orkest. Het is hun beroep, geen zogenaamde hobby. Het lijkt wel of veel mensen denken dat die muzikanten met hun hand omhoog naar een of ander subsidiehuis kunnen om geld op te halen.

Zijn we niet wat doorgeslagen in Nederland, met onze subsidiecultuur?

Er mag best kritisch naar het verlenen van subsidies gekeken worden. Het is ook niet zomaar iets: betaald krijgen om de hele dag muziek te maken. Maar cultuur bij de mensen weghalen is geen oplossing. Mensen hebben volgens mij helemaal niet door wat de gevolgen zijn van deze bezuinigingen. Ze denken dat het gaat om die gast die op zondag een cd van Vivaldi opzet. Maar ze lijken niet door te hebben dat ze door deze bezuinigingen hun eigen kinderen in de toekomst cultuur ontzeggen. Ze zullen nog raar staan te kijken als hun kind niet meer naar een jeugdvoorstelling kan. ”

Hoe gaan deze bezuinigingen jou persoonlijk raken?

“Bijna alles wat ik doe heeft op een of andere manier last van die nieuwe plannen. Iedereen die in Nederland iets wil organiseren gaat het merken. Veel zalen en festivals waar wij met de band ( Denvis and The Real Deal-red.) spelen zijn afhankelijk van overheidsgeld. Maar ook instanties als Muziek Centrum Nederland of de publieke omroep. Daar komt bij dat veel zalen zeker willen zijn van een volle zaal. Veel bands trekken geen zalen vol maar staan wel iedere avond voor honderd echte liefhebbers. Dat geldt ook voor ons. Ik ben geen DJ Tosti, die even twintigduizend mensen naar een zaal trekt.”

Kun jij je ondanks de bezuinigingen hand-haven als artiest in Nederland?

“Ik mag niet klagen. Ik ben gelukkig. Momenteel tour ik langs de theaters met Nico Dijkshoorn en Leon Verdon-schot. Dat verloopt zo succesvol dat ik denk dat die tourn-ee volgend jaar wel een staartje zal krijgen. In de zomer gaan we met de The Real Deal de festivals af. Daarnaast sta ik aan het eind van het jaar weer in het theater met een kindervoorstelling, ‘De Pepernotenfabriek’, die ik zelf geschreven heb. Het mag dan door de bezuinigingen een stuk moeilijker worden, maar ik laat me niet kennen.”

Door Chris Stadhouders

10

- reportage

reportage

LARP Stichting KederanDe naam Kederan is al jaren synoniem met Live Role Playing. Onder deze naam organiseert de stichting sinds 2004 evenementen voor groepen spe-lers. Begin 2006 is Kederan losgegaan van Vortex Adventures. Zij organise-ert ongeveer drie grote evenementen per jaar, met daarnaast een special eens per twee maanden.

Lekker Anders in Rare Plekken

Westelbeers wordt niet uitsluitend door brabo’s bevolkt. Vikings, weerwolven, magiërs en amazones strijden er op leven en dood. Merel Kessels keek haar ogen uit in de wondere wereld die LARP heet. Wellûk??

Een wezen kronkelt op zijn rug. Drie mannen hakken op hem in. Dan

blijft hij roerloos liggen. “Mijn monster is alweer dood!”, galmt een

vrouwenstem over het veld. Het wezen dat net nog voor dood op

het veld lag, is opgestaan en veegt zijn schmink weg met een tissue.

Een bleke jongen van een jaar of 20 verschijnt. “Dit is de eerste keer

dat ik LARP. Tot nu toe ben ik vooral doodgegaan”, lacht hij. Gelukkig

is sterven bij LARP pijnloos. De afkorting staat namelijk voor Life Ac-

tion Role Playing. Dat is een uitgebreid rollenspel , verrassend popu-

lair onder jongeren.

Zo’n vijftig LARPers hebben zich vandaag in Westelbeers verzameld

voor een driedaags event van stichting Kederan. De setting doet

denken aan de Droomvlucht meets Lord of the Rings, waar in het

mistige natuurlandschap sprookjesachtige watergodinnen worden

afgewisseld met beestachtige figuren. Om in dit tafereel niet teveel

op te vallen moet ook ik iets aan om mijn gewone, aardse mensel-

ijkheid te verhullen. Een enorme rode cape wordt over mijn spijk-

erbroek en leren jas gedrapeerd door spelleidster Tamara. Ineens

klinkt er gekraak vanuit haar walkietalkie. Ze gebaart dat ik mee

moet komen en zegt dat ik mijn hand omhoog moet houden. “Dat

betekent dat je onzichtbaar bent.” Juist ja. De manier bij LARP om

niet gezien te worden is in een rode cape met je hand omhoog.

Twee monsterachtige wezens die niks anders kunnen dan vechten en

onverstaanbaar mompelen, lopen over het modderige gras richting

een donker bos. Ineens verschijnt er een slanke man met een kaal

hoofd. Hij draagt een kleed, bordeauxrood met goud, en heeft een

boekje ‘magie’ bij zich. Hij is een magiër die net hiernaartoe getele-

porteerd is”, fluistert Tamara. Tamara vraagt hem waar hij vandaan

komt. “Ik kom net uit die mijn.” Hij wijst naar een hoopje takken op

de grond. “Daar heb ik deze sleutel gevonden.” Hij houdt zijn hand

omhoog, maar ik zie niks.

TRIGGER duikt onder in de wondere wereld van LARP.

Roodkapje

Beam me up Scotty

Door Merel Kessels

11reportage

reportage -

Voor een buitenstaander is het vreemd, die schakeling van het sur-

reële LARP-universum naar de realiteit en weer terug. “LARP is ac-

teren”, meent Yoram (24). “Vandaag ben ik Steenbeer, maar ik ga op

maandag echt niet in zo’n gek pak over straat. Dan ben ik gewoon

weer Yoram.” Het meest verrassende is misschien nog wel dat vrijwel

iedereen die ‘gekke pakken’ zelf maakt, ook de mannen. “Ik zeg niet:

hé ik ben Yoram en ik heb thuis een borduurmachine, naaimachine

en leerbewerkmachine. Maar ik ben zeker niet de enige man hier

voor wie dat waarheid is”, voorspelt hij. Toch hebben de meeste

LARPers thuis geen kamer vol met kostuums en rekwisieten. Danny,

also known as De Kraai: “LARP is een hobby, geen lifestyle. Het is een

tijdelijke vlucht uit de realiteit. Dat zou niet gezond zijn in het echte

leven.” Ook Tamara ziet het rollenspel als de ideale ontsnapping aan

de drukte en stress van alledag.“Als ik hier ben dan zeg ik altijd ‘dit

weekend ben ik er even niet’. Mijn telefoon gaat uit en ik heb geen

idee wat er in de echte wereld gebeurt.”

Ineens komen er drie ‘zwervers’ op het kampvuur af gestrompeld.

Iedereen schiet meteen weer in zijn rol. Met een vreemd accent,

wat ze tien seconden geleden nog niet had, vraagt een meisje met

elfenoren wat de mannen komen doen. “Wat moet ik tegen je moed-

er zeggen als je vanavond niet thuiskomt”, grinnikt een van de man-

nen. Hij geeft haar een vieze knipoog. Het meisje antwoordt verafs-

chuwd dat ze geen hoer is en niet voor één nacht met een man mee

naar huis gaat.“Nee, haar nemen we niet”, zegt een van de andere

zwervers, hij knikt mijn kant op. “Ik vind die wel leuk.” Verschrikt kijk

ik om me heen als hij op me af komt. Snel steek ik mijn hand omhoog

in de hoop weer onzichtbaar te zijn. Gelukkig word ik gered door

een grote man met een zwart masker. Zwaarden worden getrokken

en messen komen tevoorschijn. Zacht wordt er geprikt met de latex

wapens, maar het geschreeuw is des te luider. ineens bemoeit ieder-

een zich ermee. Degenen zonder wapens hebben spreuken waarmee

ze zichzelf verdedigen. “Magicdust!”, hoor ik links van me. “Daar heb

ik een tegenspreuk voor”, klinkt het antwoord. Ik steek mijn hand

omhoog en sla het schouwspel van een afstand gade. Voor mij is het

een magische toneelvoorstelling, maar ik ben duidelijk geen acteur.

Rond middernacht laat ik de fantasiewereld achter me. Maar het zal

nog lang onrustig blijven in het Brabantse dorp.

De avond valt en het kwik daalt naar het vriespunt. Een jongen,

vandaag leeuw, maakt een groot kampvuur midden op het grasveld.

“Ik speel graag met vuur”, gromt hij. Een man in berenvel lacht en

gaat op een van de houten banken bij het vuur zitten. “Biertje?”,

vraagt hij aan de leeuw. “Oh, dat zou heerlijk zijn, maar dan mogen

we niet meer vechten man. Misschien straks.” Want om veilig-

heidsredenen mag er na het nuttigen van alcohol blijkbaar niet meer

gevochten worden, ook al zijn alle wapens van zacht latex. Alcohol of

niet, het wordt in ieder geval snel een gezellige drukte om het vuur.

Toverspreuken en rare termen vliegen door de lucht. Een vrouwelijke

lijkschouwer vraagt tips aan een genezer. Kan hij haar leren om te

opereren. Helaas moet ze eerst van iemand anders leren om te ver-

doven, want zonder die skill mag je niemand opensnijden. Het moet

tenslotte wel een beetje realistisch blijven.

Mannen kunnen ook naaien

Biertje?

Zwervers en hoeren

12

- statements

statements

maatschappelijke statements

Menig wetenschapper en journalist piekert zich suf om inzicht te krijgen in de generatie Y. Deze generatie, ook wel Einsteingeneratie of Confettiegeneratie genoemd, bestaat uit mensen die geboren zijn tussen 1983 en 1996 of tus-sen 1980 en 1990? De geleerden zijn het al niet eens over de definitie van de groep, laat staan over de visie er op. De redactie van Trigger heeft ook een poging gedaan de twintigers in een hokje te plaatsen. Ook die is het niet gelukt. Simpelweg omdat de individuen binnen deze groep net zo divers zijn als die van de dertigers en pensioengerechtigden. Voor een tijdschrift is het noodzakelijk om een ijkpersoon te kiezen waarvoor je schrijft. Bij ons heet jij Stijn. Je bent 24 jaar, werkt in de horeca na een hbo-opleiding Marketing. Je woont in Breda, hebt een vriendin waarvan je nog niet weet of zij de ware is. Het is maar dat je het weet. Maar ook jij bent een individu binnen de gevarieerde groep leeftijds-

genoten.

De redactie heeft afgelopen maanden veel interessante twintigers gesproken. We konden hun verhalen niet allemaal kwijt in deze ene editie van Trigger, maar

we willen je hun maatschappelijke en politieke statements niet onthouden.

Tim kreetz (25) werkt voor natuurmonumenten en is beheerder van landgoed Haarzuilens bij Utrecht. Tot 2015 maakt hij van het natuurgebied een recreat-ieoord voor de inwoners van Leidsche Rijn. Jonge gezinnen kunnen straks ap-pels plukken in de boomgaard en sporten in de sprookjesachtige omgeving rond kasteel De Haar. Het kabinet Rutte is niet zo van de natuur en schrapt budgetten

voor natuurbeheer.

Senay Beyazit Tahtali (24) is Turkse. In september afgelopen jaar verhuisde zij vanuit Duitsland naar Nederland. Ze is een moderne geëmancipeerde moslima.

Hoe ervaart zij het warme bad van Geert Wilders?

Minister Marja van Bijsterveldt wil het onderwijs terug brengen naar de kern. De nadruk in het voortgezet onderwijs moet komen liggen op Engels, Neder-lands en wiskunde. Hoe kijkt docent Aardrijkskunde Bart van drunen (22) naar

de nieuwe koers?

karin Geurtsen (27), journalist van HP/De Tijd, staat op de zwarte lijst van de Partij Voor de Vrijheid. Zij liep undercover stage op het partijbureau en schreef

erover in HP/De Tijd.

Wim Nelemans (24) is ondernemer in hart en nieren. Met veertien jaar startte hij een computerbedrijfje dat nu staat als een huis.

Rood, groen of paars?

Tim Kreetz

Mensen van mijn generatie interesseert de natuur geen reet. Het leeft niet. Natuur is het decor voor hardlopen of mountainbiken. Het is een luxe vanzelfsprekendheid voor ze.

Leeftijd: 25

Woonplaats: Haarzuilens (Antikraak)

Beroep: Landgoedbeheerder bij Natuur

monumenten

13statements

statements -

14

- statements

statements

Senay Beyazit Tahtali

“Ik ben een zelf-verzekerde vrouw.”Ik heb gestudeerd. Ik weet wat ik wel en niet wil. Maar mijn kinderen

zullen het zwaarder krijgen. Ik ben bang dat zij moeten kiezen tussen

een volwaardig bestaan in de samenleving en een gelovig leven als

moslim. Wat ik ze graag zou bieden is een maatschappij waarin we

samenleven en waarin ruimte is voor elkaars normen en waarden.”

Leeftijd: 24 jaar

Beroep: Studente Bouwkunde

(Universiteit van Dortmund)

studente nederlands als Tweede Taal

(Universiteit van Tilburg)

Woonplaats: Eindhoven

15statements

statements -

Bart van Drunen

Meer aandacht voor Nederlands, Engels en

wiskunde is prima in de onderwijsvernieuwingen.

Toch hoop ik dat leerlingen die creatiever van aard zijn hier niet de

dupe van worden.

Leeftijd: 22

Woonplaats: Loon op Zand

Beroep: Docent Aardrijkskunde, 2College

te Tilburg

“

”

16

- statements

Karen Geurtsen

“Ik denk dat er binnen de PVV wel een ‘boycot Karen’ mail is gestuurd. Dat

is misschien ook het meest verstandige. Het onderwerp ‘PVV in de regering’

is eigenlijk niet zo interessant voor mij. Wat ik veel interessanter vind zijn de

PVV stemmers. Wie zijn zij en waarom stemmen ze op Wilders? Is het puur en

alleen omdat ze bang zijn voor de islam? Vanwege de immigratie en integratie

ideeën? De VVD zegt hetzelfde, maar op een normale manier. Politiek is voor

mij een groot gekonkel en gedoe. Waarom moet ik er nu weer over schrijven?

Ik kan nu al uittekenen wat er gaat gebeuren.”

Leeftijd: 27 jaar

Beroep: Journaliste HP/de Tijd

Bekend vanwege: ‘Undercover bij de PVV’

statements

Wim Nelemans

Leeftijd: 24

Woonplaats: oosterhout

Beroep: Vanaf zijn 15e jaar directeur/

eigenaar van resbo iT

“Ik stel mezelf doelen en verwezenlijk ze gelijk. Ik kocht een auto voor ik mijn rijbewijs had, kocht een datacenter voordat ik klanten had en huurde een bedrijfsruimte voordat ik inkomsten had. Mijn motto: je kunt alles, als je het maar echt wilt. Al moet je jezelf natuurlijk wel realistische doelen stellen.”

17

statements -

statements

Moord, poging tot dood-slag, verkrachting en aanranding. Niet alleen voor relatief lichte misdri-jven worden taakstraffen opgelegd, ook bij zwaar-dere gevallen grijpen rechters naar dit middel. Het nieuwe kabinet wil hier een einde aan maken. Reclassering Nederland, belast met de uitvoer-ing van de taakstraffen, is het hier niet mee eens en heeft een website opgericht.

door Dave Wens

Reclassering Nederland is van mening dat taakstraffen werken, de politiek is een andere mening toegedaan (zie kader). Maar wat houden taakstraffen eigenlijk precies in? TRIGGER kreeg de kans een dagje mee te lopen bij een werkstrafuitvoeringsproject in Noord-Brabant.

“Straks komt zo’n jongen in een ziekenhuis te werken. Dat moet je toch niet willen?” Theo, een vrolijke man van eind vijftig, is al elf jaar werkmeester bij de reclassering. Hij heeft in al die jaren veel zien veranderen en zit met de aankomende kabinetsplannen in zijn maag. In een verval-len busje op weg naar de volgende locatie vertelt hij: “Als ze het merendeel van die jongens individueel gaan plaat-sen, blijft er voor ons weinig werk over. En als ze die kerels bij een tweede delict direct opsluiten, nog minder. Som-mige jongens zijn hier al voor de zevende keer.”

Risicootje nemenJoost, een dertiger, is zo’n jongen. Hij heeft al meer dan zevenhonderd uur taakstraf verricht. “Ik heb nog nooit gewerkt. Wil ik ook niet. Dan moet je soms een risicootje nemen.” Dat risico houdt in dat hij in de bak belandt of, zoals nu, weer een taakstraf opgelegd krijgt. Een andere jongen, Ugur, heeft verkeerde vrienden. “Een maat van me zit nu zes jaar vast. Echt een aardige gozer, alleen knalt hij er wel één zo neer.” Terwijl hij het verhaal vertelt bewe-gen zijn handen mee. Ze vormen een pistool dat tussen je wenkbrauwen wordt gedrukt. “SBS6 had het over een roofmoord vanuit het casino in Breda, maar dat is onzin. Hij kende die jongen en had gewoon nog geld tegoed.”

De saaiheid verdrijven met een spelletjeDe eerste locatie is een speeltuin die bladvrij moet worden gemaakt. Het is koud maar droog en iedereen werkt be-hoorlijk snel door. Om tien uur wordt kort pauze gehouden. daarna is een voetbalveld aan de beurt. Theo en michiel, twee oudere werkmeesters, maken er een spelletje van. Ze botsen hun kruiwagens met bladeren tegen elkaar aan. Even later geeft Theo zijn mening over de veroordeelden.

“De meesten verdienen hun taakstraf gewoon, al bew-eert negenennegentig procent onschuldig te zijn en bij Marokkanen is dat tweehonderd procent.”

Dan is de grote pauze. In de loods krijgen twee jongens te horen dat ze straks met Theo en Michiel mee moeten. Yusef, een Marokkaanse jongen van een jaar of zesentwin-tig, vindt het niet erg. Maar Rashid, een grote Afrikaanse kerel, wordt boos. “Ik heb een ongeluk gehad en kan amper lopen. Ik ga echt niet buiten werken. Peter - ‘de zwerver’ - besluit dat Rashid in de loods mag blijven.

Een uur of twee eerder is de dag begonnen, in een afgele-gen loods vlakbij Gilze. Om acht uur ‘s ochtends vertrekken busjes met gestraften en hun begeleiders richting de werk-locaties. Anderen blijven in de loods werken. Wie te laat komt heeft pech. “Na vijf over acht kom je maar op een andere dag terug”, vindt de reclassering. Bij een man met een grote grijze baard, woest haar en een verweerd gezicht worden werkspullen opgehaald. Als je hem ergens anders tegenkwam, zou je denken dat hij een zwerver was.

Na de lunch is een gigantisch speelplein aan de beurt. Het regent ondertussen en het bladruimen schiet niet op. on-danks de regenjassen, raakt iedereen doorweekt. De gel loopt de werkers in hun nek en het water loopt in hun bil-naad. Theo heeft een plan. “Als we deze bende afmaken kunnen we daarna pauze houden in de loods.” Dat ziet iedereen wel zitten. Niemand heeft zin om met een natte plakbroek een kwartier lang in een koud busje te rillen. De berg bladeren verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Terug bij de loods heeft Rashid weer een discussie met de werkleiding. Met een jointje in de hand zegt hij: “De vorige keer naaide iemand me erbij, dus ik zeg het nu gewoon. Ik ga effe een jointje roken. Dat moet van de dokter, tegen de pijn.” De stomverbaasde werkmeester wil dat dokters-briefje wel eens zien. Rashid heeft het niet bij zich. Hij loopt nonchalant naar buiten, met het jointje aan zijn lippen.

Terwijl hij in de loods opdroogt, vertelt Yusef over zijn ver-leden. “Ik ben al vijf jaar bezig om allerlei taakstraffen te vervullen. de laatste kreeg ik voor het neersteken van een gozer. Het ligt er gewoon aan hoe je opgroeit. Bijna al mijn vrienden zijn bij de reclassering geweest.” Het gesprek wordt abrupt afgebroken. Het is vier uur en iedereen verdwijnt vliegensvlug naar huis. Weg van deze vreemde plek waar men elkaar automatisch vertrouwt maar toch ook weer niet. een plaats waar iedereen elkaar accepteert zonder vragen te stellen en waar de dag oppervlakkig en langzaam verloopt.

Yusef voert al vijf jaar allerlei t “Deze keer voor het neersteken van een gozer”

“Ik heb nog nooit gewerkt en dat wil ik ook niet”

Om vier uur ver-dwijnt iedereen

vliegensvlug naar huis

Rashid rookt een jointje tijdens de

pauze

18

- reportage

reportage

De VVD wil taakstraffen alleen nog maar uitdelen bij lichte misdri-jven en nooit bij recidive. Het CDA wil de straf vervangen door een strafdienstplicht en gedoogpartij PVV wil helemaal af van de ruim 30.000 taakstraffen die op jaarbasis worden opgelegd.De oppositie heeft een heel andere mening .

PvdA: “Taakstraffen moeten effectieve straffen worden die specifiek zijn toegespitst op de dader.”

GroenLinks: “Alleen gebruiken om mensen op het rechte pad te krijgen.”

SP: “Recidivecijfers moeten worden teruggedrongen. De reclassering moet meer vrijheid en middelen krijgen.”

D66: “De werkstraf moet een positieve bijdrage aan de samenleving leveren.”

Op www.werkstraffen.nl zijn de belangrijkste standpunten van Reclassering Nederland te zien.

“In de bak wordt niemand beter”, is er daar een van. Na een cel-straf zijn de recidivecijfers hoger dan na een werkstraf. Het aantal werkstraffen is ook enorm toegenomen. In 2000 werden er ongeveer vijfduizend taakstraffen opgelegd, ondertussen bijna dertigdui-zend. “De taakstraf werkt”, concludeert Reclassering Nederland uit diverse onderzoeken. Tijdens een werkstraf verricht een dader maxi-maal 240 uur onbetaald werk. Daarbij staan discipline, arbeidsrit-me en duidelijke afspraken centraal. Volgens de reclassering is de taakstraf een goed middel om terug te keren in de maatschappij.

door Nico de Beer

Achteloos worden we de kamer in geschopt, mijn broer en ik. Met meer venijn dan op andere dagen. Eindelijk rust na een week rond-sjouwen. Vrijdagavond. We hebben het weer gered. Morgen gaat Jacques sporten. Nemen die sportieve neven van ons het over. Kunnen we de opgelopen zweetinfectie uit de poriën persen en herstellen van verwondingen door onverzorgde nagels die door sokken priemen. We slaken een zucht van verlichting, mijn broer en ik. Morgen hebben we het rijk alleen. Schoenen van zijn vrouw zien we zelden. Die hebben een thuis in de kast; wij verdwijnen onder de trap of liggen te stomen op de convectorput.

Het was een enerverende week. Je komt nog eens ergens aan de voeten van een vertegenwoordiger. Het kantoor bezoekt Jacques om de dag en verder is hij de baan op. Mijn broer is te beklagen. Hij moet het gaspedaal bedienen en draait lange diensten. ik koppel wat en houd een voet bij de rem.

Jacques doet ons zelden uit, als hij niet thuis is. Woensdag was een uit-zondering. We stapten een hotelkamer in en belandden naast de bank, alsof het vrijdag was. Mijn broer stootte zijn neus. Jacques kleedde zich haastig uit, geholpen door een dame die al half ontkleed was.

‘Psst,’ hoorde ik mijn broer even later wenken. ‘Kijk daar eens.’

Ik keek naar rechts en zag twee rode pumps versuft bij de verwarming liggen.

‘Herken je ze?’ sprak mijn broer met dubbelzinnige blik.

Ik moest goed kijken. Mijn vetergaten gingen openstaan van verbazing.

‘Die ken ik. Dat zijn …’

‘Juist. De pumps van dat mokkel van de administratie. Die zien we ie-dere week bij het kopieerapparaat.’

‘Dat mens met dat zwarte ondergoed.’

De pumps kregen ons in de smiezen. Ze glimlachten met enige schaamte. Achter ons klonk het gekreun van Jacques, die de mevrouw van de administratie door het matras heen probeerde te stoten. Wat een stuk bewerkt leer niet allemaal mee moet maken!

Een uur lang staarden we zwijgzaam naar het plafond. Mijn broer en ik. En de pumps? Die keken alsof ze hier kind aan huis waren.

Yusef voert al vijf jaar allerlei t aakstraffen uit

Vreemd of niet

Politiek Den Haag versus

Reclassering Nederland

19

reportage & column -

reportage & column

‘Ik houd van buffelen’

20

- interview

interview

Door Ingrid Tukkers

Het jongste gemeenteraadslid in Eindhoven is 22 jaar. Hij heet Ferry van den Broek en is van de VVD. Naast raad-slid is Van den Broek ook student communicatie en is hij onlangs verkozen in het hoofdbestuur van de JOVD, de jongerenorganisatie van de VVD. “Studeren doe ik vooral ’s avonds of ’s nachts.”

Van den Broek heeft heel wat pannetjes op het vuur. Naast zijn studie en zijn politieke activiteiten zet Van den Broek een studentenvereniging op en startte samen met medes-tudenten het Twitterproject ‘Serious Retweets’ voor het Glazen Huis van 3FM’s Serious Request. “Ik houd van dat buffelen. Ik had laatst zelfs hartkloppingen toen ik het een tijdje rustiger had. Het lijkt erop dat ik in maart wat minder te doen heb, maar ik reken er niet op. net als ik denk dat ik wat meer tijd heb, komt er weer wat op mijn pad. Daar ge-niet ik van. Ik heb liever spijt van dingen die ik heb gedaan, dan van dingen die ik niet heb gedaan. ik heb ook best nog tijd voor mijn sociale leven. Tijdens de verkiezingscamp-agne voor de joVd was ik ‘s woensdags in Groningen en donderdags in enschede. Woensdagmiddag ben ik met de projectgroep van school wat gaan drinken.”

Sinds maart 2010 is Van den Broek beëdigd lid in de Eind-hovense gemeenteraad. Overigens niet als het jongste raadslid van Nederland. Dat is de achttienjarige partijg-enoot Stef Schuthof in het Zuid-Hollandse Nederlek. “Het was nooit in me op gekomen om mee te doen aan de ge-meenteraadsverkiezingen. Ik was net met mijn studie be-gonnen. Ik raakte tijdens een politiek café in gesprek met iemand. Hij vroeg mij of ik op de lijst van de VVD, op een niet-verkiesbare plaats, wilde staan.” Die vraag zette Van den Broek aan het denken. Hij kwam tot de conclusie dat hij de volgende verkiezingen wel mee wilde doen. In de tussentijd zou hij als commissielid alvast kennis kunnen maken met de politieke arena en de belangrijke dossiers in de gemeente. “Het leek me interessant om vier jaar mee te lopen om alle ins en outs te leren. Na die vier jaar, na afronding van mijn studie, zou ik op een serieuze plaats op de lijst mee kunnen doen aan de verkiezingen. Ik vind politiek superinteressant en ik moet toegeven dat het mijn passie is.” Toen Van den Broek eenmaal met fractieleden en raadsleden in contact kwam, was hun indruk van deze student zo goed, dat ze hem graag als nummer 8 op de lijst hadden gezet. Na de algemene ledenvergadering werd dat uiteindelijk plek 9. De jonge politicus realiseert zich terdege dat hij als volksvertegenwoordiger verschil maakt. “Mijn stem kan ervoor zorgen dat mensen meer moeten betalen of dat iemand uit huis wordt gezet.”

De jonge student werkt gemiddeld zo’n 30 uur per week als gemeenteraadslid en 25 uur voor de JOVD. “Studeren doe ik vooral ’s avonds en ’s nachts.” Als raadslid vult Van den Broek zijn tijd vooral met stukken voorbereiden, vergad-eren, werkbezoeken afleggen en informele contacten. “Ik

vind werkbezoeken hartstikke leuk. Laatst was ik naar de bibliotheek. Zij wilde na een bezuinigingsafkondiging een toelichting geven. Dat is erg belangrijk voor hen, maar ik vind het ook belangrijk dat je je als vertegenwoordiger van de gemeente zoveel mogelijk laat zien.” Van den Broek zit als fractielid in twee gemeentelijke commissies: economie en mobiliteit en maatschappij en cultuur. Binnen die twee commissies heeft hij specialisaties die allerlei verplicht-ingen met zich meebrengen. “Het betekent dat ik vanuit mijn specialisatie in evenementen tijdens een evenement met de organisatie bel. Ik peil dan hoe de organisatie ver-lopen is, of ze nog problemen hebben gehad met de ge-meente en of de politie teveel of te weinig beveiligt. Mis-schien dat ik signalen opvang die ik binnen de gemeente kan adresseren.”

Dat hij lid is van de VVD, is voor Van den Broek een logisch gevolg van zijn onthechte relatie met zijn ouders. “Met mijn moeder heb ik al twaalf jaar geen contact meer en met mijn vader ook al twee jaar niet meer. Mijn ouders hebben bepaalde grenzen overschreden; de rek was eruit. Mijn moeder heeft eens gezegd dat ze nooit moeder-gevoelens heeft gehad.” Het komt erop neer dat Van den Broek zich als kind op zichzelf aangewezen voelde. “ Dat merk ik nog steeds. Ik ben terughoudend en een beetje ar-gwanend bij intieme contacten. Maar ik ben er misschien ook sterker en zelfstandiger door geworden.” In elk geval heeft dat het liberale gedachtegoed bij Van den Broek aangewakkerd. “Ik sta voor de vrijheid om mijn eigen leven in te vullen, onder mijn eigen verantwoordelijkheid. Mijn eigen kracht, daar geloof ik heel erg in.”

Of een politieke loopbaan de droom van Van den Broek is, weet hij zelf ook nog niet. “Toen ik een aantal jaren geleden beroepsmilitair was, had ik een plan. Ik had mijn loopbaan tot mijn vijfendertigste exact uitgestippeld.” Maar uiteindelijk werd zijn unit wegbezuinigd en Van den Broek verliet het leger. Hij besloot een opleiding commu-nicatie te volgen. “Nu zou ik niet meer weten hoe mijn leven er over tien jaar uitziet. Ik ga eerst zorgen dat ik de komende vier jaar een goed fractielid ben. En dat ik mijn opleiding afmaak. Ik denk niet dat ik een carrièrepoliticus word. Het lijkt me niets om te leven van belastingcenten. Ik vermoed dat ik in het bedrijfsleven terecht kom of mis-schien een eigen bedrijf opzet.”

Het is nogal een verschil; politicus of militair. Maar Van den Broek lijkt verbaasd over die constatering. “De poli-tiek geeft ook veel spanning, maar op een andere manier. Je moet voorzichtig zijn met wat je zegt; de belangen zijn soms groot. de spanning tussen de verschillende par-tijen, die is voelbaar.” Daartegenover staan urenlange gemeenteraadsvergaderingen. “Ja, mijn minst favoriete onderdeel. Soms mag je niet méér doen dan één keer je hand opsteken om te stemmen.”

“Het leek me interes-sant om vier jaar mee

te lopen om alle ins en outs te leren. Na die vier

jaar, na afronding van mijn studie, zou ik op een serieuze plaats op de lijst

mee kunnen doen aan de verkiezingen. Ik vind

politiek superinteressant en ik moet toegeven dat

het mijn passie is.”

Ferry van den Broek (22)student én gemeenteraadslid

21

interview -

interview

Absoluut geen 9 tot 5 (baan)

ActeurBN’er worden is niet voor iedereen weggelegd. Je moet wel écht iets kunnen: zingen, acteren, dansen, presenteren. Legers talentlozen laten zich door deze showbizzregel echter niet tegenhouden, blijkt uit de stortvloed aan talentshows. Maar wat doe je als je echt talent hebt, zoals Matthijs van 22? Dan ga je naar een acteerworkshop – of vier per maand – die gegeven wordt door een professionele regisseur. Het jonge fotomodel is ambitieus en gaat voor niets minder dan “een leuke rol in een soap.”

Wat moet je ervoor doen?

Een acteerworkshop of -opleiding volgen, netwerk opbouwen in Hilversum en in het be-gin genoegen nemen met een figurantenrol.

door Roland Verschaeve en Babette Margés

Je bent afgestudeerd, of gewoon helemaal klaar met school, en je wilt de werkende wereld in maar… absoluut geen 9 tot 5 baan. Wat zijn dan de mogelijkheden? TRIGGER doet je twee voorstellen aan de hand en laat zien hoe je die begeerde baan kunt krijgen.

22

- no 9 to 5

no 9 to 5

TopsporterOké, je moet geen couch potatoe zijn of bakken met geld willen verdienen (tenzij je voet-balt of golft als een prof) maar het beroep van topsporter is beslist geen ‘9 to 5 job’. Dat blijkt wel uit het veelzijdige leven van Bregje Crolla, zesvoudig Nederlands Kampioen speerwerpen. Bovendien heeft de topsportster op haar vierentwintigste al meer van de wereld gezien dan menig dertiger. Er is één maar: voor een sociaal leven is geen tijd. “Ik stop al mijn energie in het trainen. In mijn vrije uurtjes wil ik tijd voor mezelf en pas daarna komen mijn vrienden.”

Wat moet je ervoor doen?

Vooral véél trainen (gemiddeld 20 uur in de week), een gezond voedingspatroon volgen en tijdig rust nemen om je lichaam te laten herstellen.

23

no 9 to 5 -

no 9 to 5

Alert op identiteitsfraude

Sta jij ook rood?

Voorkom bankellende! Jaarlijks raken honderden Nederlanders verstrikt in de nachtmerrie van identiteitsfraude. De identiteitsdief opent rekeningen op je naam, fingeert verhuizingen en bestelt bij webwinkels. Voor politie een nau-welijks te ontwarren klus om deze crimineel bij de kladden te pakken.

Blijf hem voor, de internetdief! Moet je geboortedatum wel op Facebook? Neem even de tijd om zaken langs te lopen. Ga naar: overheid.nl/identitiets-fraude/voorkomen. Praktische tips die je ogen openen voor misère die je hu-iskamer binnensneakt. Word niet paranoïde, maar pas toe wat je nuttig vindt. Een greep: Wees alert op je identiteitsbewijzen. Laat niemand zomaar iets uit je brievenbus hengelen. Versnipper persoonlijke gegevens die je weggooit. Con-troleer regelmatig transacties en persoonlijke gegevens. Meld verlies of diefstal meteen bij de politie. Dus: Geef je identiteit niet weg! Tegen geen enkele prijs!

Na de dure decembermaand heb je in januari helemaal de bodem van de portemonnee bereikt. Triggerlezers geven tips om uit de rode cijfers te komen.

Johan (29): “Ik bespaar geld. Regelmatig verander ik van energieverstrekker. Bij het afsluiten van een nieuw contract kun je veel betere prijzen onderhandelen. Ik ben ondertussen bij Energiedirect gezakt van 80 euro per maand naar 44 euro.”

Inge (26): “Veel vrienden van mij hebben een eigen website en verdienen aan de advertenties. Het kost wel wat tijd, maar sommigen verdienen er goed aan. Eén heeft een vergelijkingsite van verzekeringen en verdient wel honderden euro’s per maand aan het doorklikken.”

Karlijn (26): “Ik heb mijn ouders gevraagd of ik alvast mijn deel van de erfenis kon krijgen. Daar waren ze het eerst niet mee eens. Maar toen ik ze had uitgelegd dat het juist nu een dure periode is voor mij, hebben ze mij al een kwart gegeven. Ik moest wel beloven dat ik het niet zou verbrassen.”

Geert (24): “Ik beleg. Ben ik al tijdens mijn studie mee begonnen. Via Alex beleg ik vooral in groene bedrijven. Ik denk dat daar de toekomst zit. Een bedrijf als Siemens bijvoorbeeld doet het heel goed. Als belegging, maar ook milieutechnisch. De ene keer verdien ik meer dan de andere keer, maar gemiddeld zo’n 70 euro per maand. Ik ben natuurlijk maar een kleine speler.”

24

- money talk

money talk

De eerste keer… een huis kopenIn tien stappen ben je de trotse eigenaar van je eerste huis.

Maak een lijst met al je woonwensen. Minibalkon, dakterras met barbecue of een voetbalveld als tuin? Doorzonwoning in een grijze vinexwijk of historisch grachtenpand met ratten in de kelder? Supermarkt op loopafstand?

Zoek uit wat je kunt besteden. Heb je spaargeld, schulden of een riant salaris? Doe deze online test of ga naar een onafhankelijke hypotheekadviseur. Beter nog: twee onafhankelijke adviseurs.

Ga op huizenjacht. Via internet (funda, JAAP, Marktplaats) of huizen bekijken. Met of zonder makelaar. Zet de App. Homenode op je mobiel om up-to-date te blijven.

Onderhandel over de prijs en de voorwaarden.Per direct of nog even wachten op de overdracht. Wat neem je over? Denk aan de verborgen ge-breken.

Stel een voorlopig koopcontract op.Alle rechten en plichten op papier voor jou en de verkoper.

Kies je hypotheekvorm en –verstrekker.Welke hypotheekvorm past bij jou: www.huisplan.com

OverdrachtSpannend!!!

KlussenVerven, behangetje of vloertje leggen.

Regel water, licht en electraJe wilt toch niet in het donker en de kou komen te zitten?

VerhuisVerbouwing klaar, verhuisdozen ingepakt, en dan …. housewarmingparty!

1.

4.

8.

2.

5.

9.

3.

7.

6.

10.

25de eerste keer

de eerste keer -

Weg met realiteitszin! Zelfoverschatting vereist!

door Wout van Arensbergen

Matthijs van Nieuwkerk noemde hem een van de grootste journalistieke talenten van ons land. Deze filosoof, Rob Wijnberg (28), begon in september aan zijn mooiste klus tot nu toe: hoofdredacteur van nrc next. Wijnberg over carrière maken door zelfoverschatting en het afdwingen van mazzel.

Genetisch belast doenerHet hoofdredacteurschap is niet zijn enige wapenfeit. Wijnberg is een gevierd columnist en auteur van verschillende populaire, filosofische boeken. “Ik ben van jongs af aan opgevoed met: ‘Doe wat! Maak er wat van!’. Ik kreeg antwoord op elke vraag en hoorde zelden: ‘Nee, dat mag niet’.” Niet vreemd, dat zijn weg naar de filosofie via een onvoltooide toneelopleiding en studie bedrijfskunde liep. Ondernemend zijn, lijkt voor Wijnberg genetisch onvermijdelijk. Zijn Amerikaanse vader intro-duceerde provocatieve therapie in Nederland en schreef als een van de eerste populaire boekjes over relaties.” Je eigen weg kiezen, is Wijnberg dus niet vreemd. Zijn drive wortelt diep.

Grote mond “Ik ben helemaal niet uniek. Het is een combinatie van durven, af en toe een grote mond en mazzel hebben en de juiste mensen tegenkomen.” Maar voordat het geluk hem een handje hielp, had Wijnberg al heel wat werk verzet. “Ik stuurde alle landelijke kranten een column. Geen reactie. Nog een keer. Geen reactie. Nog een keer. Neem me aan, dacht ik, dan kan ik het bewijzen. Je moet wat zelfoverschatting hebben. Als je reëel bent, weet je dat in 99 van de honderd zaken een miljoen mensen beter is dan jij.” Maar met die gedachtegang kun je, volgens Wijnberg, net zo goed in bed blijven. “Je moet jezelf voorhouden: ik kan dit beter dan wie dan ook.”

1095 columns “Ik heb drie jaar lang elke dag een column geoefend.” Toevallig had De Telegraaf ruimte op de jongeren-pagina toen hij zijn zoveelste column stuurde. “Dat is de mazzel die je afdwingt”. Vanaf dat moment nam het succes ‘kwadratisch toe’. Wijnberg solliciteerde met achthonderd anderen op dertig redactievacatures bij nrc next. Weer met succes en ‘mazzel’. ‘De man met wie ik het sollicitatiegesprek had, vond mij wel een grappig mannetje’, lacht hij. “Hij had ook kunnen denken: Sjezus wat een druktemaker.”

TrainingskampNRC vroeg Wijnberg in een zomer tv-columns te schrijven ter vervanging van een vaste columnist. “Ik dacht nog: Als ik nu laat zien dat ik dit heel goed kan, word ik misschien wel opgemerkt. Ik had een heel trainingskamp opgezet: ik las boeken en zocht tv-programma’s uit.” Hij bereidde zich vier weken voor op

26

- interview

interview

Boost je loopbaan!Carrièrejager, gelukszoeker op de arbeidsmarkt, net afgestudeerd of de eeuwig twijfelende student? TRIGGER verzamelde de meest inspirerende en informatieve sites en boeken voor jouw gouden toekomst.

Dromen, Durven, DoenBen Tiggelaars boek Dromen, Durven, Doen is nog steeds actueel. Deze bestseller uit 2006 is een verademing voor twijfelaars die eindeloos blijven wikken en wegen over een ged-roomd doel. Misschien fantaseer je over die droombaan van een vriend of vriendin. Of zit je vol plannen voor een eigen bedrijf, maar heb je nooit een stap in die richting durven zetten. Na het lezen van dit boek, lukt het je waarschijnlijk wél om je dromen na te jagen.

De schrijver en trainer deed uitgebreid onderzoek en baseert zijn boek op psychologische inzichten, praktische ervaring én persoonlijke verhalen van mensen die - met vallen en opstaan - hebben geleerd om leiding te geven aan zichzelf. Veel lezers van zijn boeken en bezoekers van zijn workshops brachten de afgelopen jaren Tiggelaars ideeën in de prak-tijk. Naar verluidt met succes.

Dit boek is uitgegeven door Spectrum en kost 19,99 euro.

Loopbaan-ankersWat is jouw ideale beroep: voetballer, straaljagerpiloot, bank-directeur? Niet iedereen weet dat precies. Want die beroepen spreken weliswaar aan, maar passen ze ook bij je? Het boek Loopbaan-ankers van Adgar H. Schein kan een goede hulp zijn. Loopbaan-ankers helpt je op een systematische manier te ontdekken wat jouw kwaliteiten zijn en wat je ermee wilt en kunt. Met hulpmiddelen als een loopbaanoriëntatielijst en een interview met partner kom je erachter wat je loopbaan-anker is. Kennis van jouw ‘anker’ is nodig bij het zoeken en vinden van de baan die bij je past.

Huiskamerworkshop: Twitter werkt! Fiona Stoop, loopbaancoach, organiseert huiskamerwork-shops voor iedereen die via Twitter werk wil krijgen. Sinds zij zelf twittert is haar bedrijf Pintapeople, specialist in loopbaan-vraagstukken, in een stroomversnelling terechtgekomen. In de workshop deelt zij haar kennis en ervaringen. Zo legt Stoop uit hoe je Twitter kunt inzetten als je werk of een opdracht zoekt en hoe je jezelf als personal brand kunt profileren.

Datum: 7 februari 2011Tijdstip: 10.00 tot 13.00 uurLocatie: Huiskamer VoorburgKosten: € 70,- per persoon excl. BTWContact: f.stoop@pintapeople.comInfo: www.pintapeople.com

Gezocht: een baanBen je op zoek naar een baan of een traineeship? Dan kun je eens gaan rondsnuffelen op het Careerevent op vrijdag 28 en zaterdag 29 januari in de Jaarbeurs Utrecht. Dit evenement is speciaal bedoeld voor hoogopgeleide studenten en starters op de arbeidsmarkt. De beurs is ingericht per branche zodat je makkelijk je weg vindt. Zo zijn er ondermeer een TECHNO!Plein en Financial District. Naast dat diverse werkgevers zich presen-teren, zijn er ook workshops en trainingen te volgen. Een greep uit het aanbod: ‘Weet wat je wilt’, ‘Assessment doen’ en ‘Za-kelijk flirten’. De toegang tot het Careerevent is gratis mits je je vooraf hebt ingeschreven via www.careerevent.nl. Opmerkelijk detail: de organisatie raadt bezoekers aan representatief voor de dag te komen. Ga dus niet in je spijkerbroek maar trek aan wat je normaal gesproken naar een sollicitatiegesprek aan zou doen, zoals een pak.

Loopbaan.nlWil jij je verder oriënteren op de arbeidsmarkt? Of kun je wel wat sollicitatiehulp gebruiken? Laat je dan inspireren op loopbaan.nl. Je vindt er artikelen met tips en advies, maar ook tests en online cursussen. Gratis welteverstaan. Op dit moment heeft de site acht cursussen op het gebied van assertiviteit, creativiteit, stressman-agement en projectmanagement. Verder biedt de site allerlei tests, bijvoorbeeld over hoe ambitieus je nou eigenlijk bent. Ook tips van Bekende Nederlanders zijn er te vinden. Wil je liever een persoonlijk advies? Dan vind je via deze site eenvoudig een loop-baanadviseur of coach in jouw regio.

Nobiles.nlJe bent jong en je wilt een baan om mee te pronken. Maar hoe vind je die? Nobiles.nl wijst hoogopgeleide studenten en start-ers de weg. Doe bijvoorbeeld de matchtest om te ontdekken met welk bedrijf jij een ‘klik’ hebt. Misschien kom je er dan achter dat jouw talenten onmisbaar zijn voor een multination-al als Philips of de Rabobank. Studenten kunnen bovendien gratis een carrière- en traineeship gids bestellen. Wil je testen of je een snelle lezer bent, dan kun je de test ‘speedreading’ doen. Of ben je nieuwsgierig of je helemaal klaar bent voor de arbeidsmarkt, dan is er de arbeidsmarkttest. En om meer te weten te komen over je kwaliteiten, kun je de competentiet-est doen.

Meer informatie: www.nobiles.nl

27

boost -

boost

Twintig vrouwen voorEen date-avond op snelheid die begint in Playerz en na 20 gesprekjes eindigt in een Ierse pub bij een optreden van Las Vegas Weddingshow. Hoeveel symboliek wil je in een avond stoppen?

Internetdaten is de bekendste vorm van geforceerde afspraakjes. Geen toevallige ontmoetingen in een kroeg of onverwachte gesprekken in de supermarkt, maar on-bekend gezelschap bewust opzoeken. Online kan iedere sociale nitwit de werkelijkheid naar zijn of haar hand Photoshoppen. Speeddaten doet in tegenstelling tot internetdaten menig wenkbrauw fronsen. Ik ontwaar bij mijn vrienden zelfs blikken die ik alleen kan omschrijven als een mengeling van medelijden en lichte afschuw. Speeddaten is voor wanhopige relatiezoekers. Trigger vormt een mooi, journalistiek excuus om deze Bel-gische kelder onder de datevarianten te onderzoeken.

door Wout van Arensbergen

Klamme handjesSamen met mijn enige vrijgezelle vriend stap ik café Playerz op het Eindhovense Stra-tumseind binnen. Playerz. Die naam legt bij voorbaat druk op de aanwezige mannen. Wij zijn al blij wanneer we ons zonder haperen en zweetplekken door de gesprekjes van drie minuten kunnen sleuren. Vanavond geen plaats voor nuance: een bruut vinkje achter ‘ja’ of ‘nee’. Op dit moment zouden we lichaamsdelen afstaan voor iedere ‘ja’ waar we onze klamme handjes op kunnen leggen. Versterking mee nemen zit er niet in. In onze vriendenkring verschijnen sneller nieuwe kinderen dan ik cadeautjes kan kopen.

MiniconfrontatiesHet is acht uur. We spotten hier en daar een aantrekkelijke dame. Wij hanteren op mo-menten van zwakte de theorie dat het aantal ‘nee’-tjes achter onze namen rechteven-redig toeneemt met het aantal vrouwen dat er goed uitziet. We vermannen onszelf. Dat duurt niet lang. ‘Je hebt je als vrouw ingeschreven’, lacht de blonde gastvrouw. Gelukkig laat mijn naam niet veel te raden over en ben ik niet veroordeeld tot 22 gesprekjes met mannen. De miniconfrontaties der seksen vinden plaats in een ruimte boven de kroeg. Volge-bouwd met krappe tafeltjes, stoelen rug aan rug. Elkaar diep in de ogen kijken lijkt on-vermijdelijk. De 20 dames blijven zitten, de 22 mannen schuiven door. Iedereen heeft een kaart bij zich. Op beide helften staan de namen van alle gesprekspartners. Aan de ene kant ruimte voor ‘ja’ of ‘nee’, de andere is voor aantekeningen. Het valt de dames op dat ik zoveel noteer. “Mijn geheugen is nogal een zeef”, verexcuseer ik de journalistieke noodzaak.

Twee uur later staat mijn kaart vol krabbels en pijltjes. Van compromisloze observaties (‘matrozen tattoo’, ‘mollig’, ‘groot en blond’, ‘luidruchtig’, ‘mooi’) tot dubieuze ezelsbrug-getjes (‘kleurenhobby’, ‘algen’, ‘Franz Ferdinand’). Wij, maagden in deze paringsdans, krijgen een duidelijke tip van de Flitsdate-dame. “Vraag niet naar elkaars werk, maar juist naar de favoriete vakantieplek.” Maar bekende ze zojuist niet dat ze zelf voormalig speeddate-deelneemster is zonder enig resultaat? Ik besluit haar advies te negeren. Ach, hoe ongemakkelijk kan het zijn? Als ik maar niet ga staren en vrouwen denken dat ik een tekstbalk ter hoogte van hun borsten heb ontdekt.

OppervlakkigHet eerste gesprekje beschouw ik bij voorbaat tot warming-up. Aardig, maar geen ‘ja’. Dat baseer ik alleen op uiterlijk. Oppervlakkig? Ja hoor. Een krappe meter verder wacht meisje twee. “Ik ga je toch gewoon vragen hoe oud je bent en wat voor werk je doet.” Ik belhamel. Scheutje verontschuldigende glimlach erbij. Het levert vrijwel alle gesprekjes

28

- reportage

reportage

Twintig vrouwen voor negenentwintig euro een wederglimlach op. Er zijn vanavond wel verdacht veel Rabobank medewerksters en schooljuffen. Maar dit meisje doet “nu niks”. Mijn interviewtechnieken leggen binnen twee vragen haar geestelijke problemen bloot. Ze is er eerlijk over en dat vind ik wel vertederend. Of ziet ze er gewoon schattig uit? He, dat verdomde uiterlijk ook. Toch behoedt het haar niet voor een ‘nee’. Een interne moralistische preek moet wachten tot het kwartiertje pauze na gesprekje nummer acht.

‘Helemaal niks’

De ontmoetingen gaan snel. Slechts een klein aantal vrouwen boeit mij amper. Een cais-sière en een magazijnmedewerkster. Ik moet een vraag bedenken om die gesprekjes niet stil te laten vallen. Tijdens hun antwoorden neem ik de tijd me af te vragen of ik meer geïnteresseerd zou zijn als ze er goed uit hadden zien. Ongetwijfeld. Naast gebrek aan ethiek heb ik vanavond ook last van vertroebelde objectiviteit. Mijn vriend loopt de hele avond een tafeltje voor me uit. “Nee, die volgende is helemaal niks”, mompelt hij me subtiel een potje beeldvorming toe terwijl de volgende dame me van achter haar tafeltje al vriendelijk aankijkt. Drie minuten later vink ik zijn gelijk aan.

Ben jij mijn nieuwe papa?De pauzes zijn een welkome afwisseling met het verplichte interesse tonen. Ik ontmoet tijdens het restant van de avond nog een kletskous (“oh, nou zijn de drie minuten al om en ik heb je nog niks gevraagd”), een terugdeinster (“ik ben heel erg verlegen”) en ie-mand die me via haar vriendin blijkbaar kende van de kroeg (“jullie waren toen heel erg dronken”). Driemaal neen. Een van de leukste gesprekken is met een 37-jarige moeder van een 7-jarig kind. Ondanks dat de stap van vrijgezel naar ‘dit is je nieuwe papa’ mij een ‘iets’ te grote lijkt, toch een aarzelende ‘ja’. Twee dagen later trek ik ‘m per mail weer in. Ze begrijpt het.

Het venijnige belletje klinkt voor de laatste keer. Iedereen levert zijn beoordelingen in. Een collega van mijn vriend deed ook mee met twee vriendinnen. We krijgen een kijkje in hun ongenuanceerde keuken. Als we horen dat er een direct over seks begon (“hij vond dat essentieel”) en een ander vroeg of hij na afloop feedback kon krijgen op het gesprek (“hij deed een cursus open communicatie”) slaken we een stiekeme zucht van verlichting. Zo slecht hebben wij het vast niet gedaan.

Guitar HeroRare figuren? Een paar. Wanhopige liefdezoekers? Een enkeling. De meesten zagen het als gezellig begin van een stapavond. Om half elf is iedereen uitgeflirt en staan we aan de bar. Het meest opvallende was de diversiteit aan deelnemers. Maandag de resultaat-mail maar afwachten. Als zowel man als vrouw ‘ja’ hebben ingevuld, krijg je elkaars emailadres. Aan nazorg doet Flitsdate niet. Of wij dat nodig hadden? A gentleman nev-er tells. Maar zoals mijn wijze vriend de avond afsloot: “Mijn dierbaarste bezit is na vanavond nog steeds mijn Guitar Hero-gitaartje.” Ik hoop dat hij zijn hobby die avond geheim heeft gehouden.

29reportage

reportage -

Hippe trip...Coole muts over je oren en een vette snowboardbril op je neus. Helemaal klaar om te gaan freestylen. Maar waar vind je de gaafste hindernisbanen en halfpipes??? Erwin Hoevenaar van D-reizen heeft de gouden tip. “Een paradijs voor snowboarders is Laax in Zwitserland.” Daar vinden in april de Nederlandse kampioenschappen plaats. Volgens Hoevenaar is Rid-ers Palace een onwijs hippe tent. “Waar het goed uit-gaan is met muziekavonden.” Een vijfpersoonskamer kost rond de 450 euro per persoon per week. Laax ligt op ongeveer negenhonderd kilometer rijden van Utrecht. Het dichtstbijzijnde vliegveld is Zürich.

1. Lisbon Lounge, Lissabon

2. Miss Sophie’s Hostel, Praag

3. Red Nest Hostel, Valencia

Vergeet de troosteloze hostels met vunzige stapelbedden en luidruchtige snurkers. Die nachtmerrie verandert namelijk in een sprookje, met de komst van ultrahippe ‘boetiekhostels’. Deze nieuwe ‘sterspelers’ pronken met hemelse luxe, zoals regendouches en tweepersoonskamers met flatscreen-tv. Let wel: voor een budgetprijs! Ondertussen is er nog steeds de gemoedelijke sfeer van een hostel met een trendy lounge of andere gemeen-schappelijke ruimte.

Te mooi om waar te zijn? Kijk dan eens naar deze Top-3:

Na een dag door de stad slenteren, is het heerlijk relaxen in Lisbon Lounge. Met een film of een goed boek. Alsof je thuis bent! 2-pk vanaf € 25 p.p. , inclusief ontbijt.

Regendouches, lcd-tv’s en ‘breakfast in style’. Miss Sophie’s doet denken aan een vijfsterrenhotel. 2-pk vanaf € 46 p.p. ,

exclusief ontbijt.

Het alom bejubelde Red Nest is even kleurrijk en bruisend als het prachtige Valencia. 2-pk vanaf € 41 p.p. , exclusief ontbijt.

Budget -hemel

30

- travel

travel

Marrakech: Doen!Pingelen is een ‘must’, muntthee met suiker is nooit ver weg en van verkeersregels heeft een Marrakechinog nooit gehoord. Dwalend door deze koningsstad word je gegrepen door de kleuren en geuren. Traditioneel- en westers geklede mensen en de drukte op iedere straathoek. De lawaaierige stadskern waar duizenden mensen om je heen krioelen is een labyrint van winkels en bazaars. Voor honderd euro vlieg je met een prijsvechter naar deze indrukwekkende stad. Dit is Marokko op zijn best. Slapen voor veertig euro per nacht in een Riad, een karakteristiek Marokkaans hotel met een open binnentuin, maakt je verblijf helemaal af.

Weg uit de sleur, ga op wereldreisWat houdt jou tegen om de wereld te verkennen? Helemaal niets. Je buurvrouw zorgt voor je vetplanten of je verhuurt je woonruimte, inclusief alles wat leeft. Heb je geen idee waar je naartoe wilt, hoe je de reis moet plannen of heb je geen geld? Ook hier zijn oplossingen voor. Je hoeft niet als een bebaarde backpacker bedelend rond te zwerven. Je kunt kiezen voor meer zekerheid: een georganiseerde reis. Genoeg reisbureaus zijn gespecialiseerd in wereldreizen. Zij plannen en boeken jouw droomreis, zelfs voor een beperkt budget. Benjamin Roeland en Mitch Stadhouders (beiden 21) boekten vorig jaar een wereldreis van drie maanden bij GILROY travels in Utrecht. Laat je inspireren door hun ervaringen op benjaminenfrits.waarbenjij.nu en check travels.kilroyworld.nl voor de mogelijkheden.

31

travel -

travel

ColofonHOOFDREDACTIE: Margriet van Rooden.ADJUNCT-HOOFDREDACTIE: Babette Margés.VORMGEVING, LAY-OUT, OPMAAK: Justin van Creij (The-experiment.nl).

REDACTIE: Jolanda Lamers, Chris Stadhouders, Azzaro Sekewael, Dave Wens, Nico de Beer, Diana van Eynde, Roland Verschaeve, Merel Kessels, Ingrid Tukkers, Mariska Dinkelman, Jorn Jonker, Babette Margés en Margriet van Rooden.

Nr 00 - Januari 2011