1

Ongediagnosticeerde diabetes bij patiënten met een

trigger finger

Naam: Dorien de Vocht

Studentnummer: 1721658

Facultair begeleider: Dr. I.M. Nijholt

Extern begeleider: Prof. Dr. M.J.P.F. Ritt

Locatie onderzoek: VUmc, Amsterdam

Afdeling: Plastische-, reconstructieve- en handchirurgie

2

Inhoudsopgave

Pagina

Summary 4

Samenvatting 5

1. Introductie 6 1.1. Trigger finger 6

1.1.1. Wat is een trigger finger? 6 1.1.2. Presentatie 6 1.1.3. Etiologie 7 1.1.4. Incidentie en prevalentie 7 1.1.5. Behandeling 7

1.2. Diabetes 8 1.2.1. Wat is diabetes dan wel prediabetes? 8 1.2.2. Incidentie en prevalentie 8 1.2.3. Complicaties 8 1.2.4. Voorkomen van complicaties 9

1.3. Trigger finger en diabetes 10 1.3.1. De relatie tussen trigger finger en diabetes 10 1.3.2. Trigger finger en diabetes behandeling 10

1.4. Onderzoeksvragen 11

2. Materiaal en Methode 12 2.1. Studie design 12 2.2. Studie populatie 12

2.2.1. Inclusie criteria 12 2.2.2. Exclusie criteria 12 2.2.3. Patiënten 12

2.3. Methoden 13 2.3.1. Uitkomstmaten 13 2.3.2. Metingen 13 2.3.3. Studie procedures 14

2.4. Statistische analyses 15

3. Resultaten 16 3.1. Basis karakteristieken 16 3.2. Prevalentie onbekende en bekende diabetes en prediabetes 17 3.3. Behandelresultaten 18

3.3.1. Behandelresultaten van non diabetici, prediabetici 18 en diabetici

3.3.2. Behandelresultaten van non diabetici, prediabetici 19 en diabetici naar therapie

3.3.3. Behandelresultaten van injectie, operatie en combinatie 19 naar diabetes status

3

3.3.1 Behandelresultaten naar BMI 22 3.3.2 Behandelresultaten naar diabetes status 24

en BMI- klasse

4 Discussie 25 4.1 Belangrijkste resultaten 25

4.1.1 Prevalentie 25 4.1.2 Behandelresultaten 27

4.2 Limitaties van het onderzoek 28 4.3 Vervolg onderzoek 29 4.4 Conclusie 29

5 Referenties 30

6 Appendices 33 6.1 Appendix 1 – QuickDASH 33

6.2 Appendix 2 – Patient Satisfaction 35

6.3 Appendix 3 – Visual Analogue Scale voor pijn 36

4

Summary

Introduction It is well known that in patients with diabetes there is a higher prevalence of trigger finger. On

the other hand, it is also known that in the average population there is a certain prevalence of

unknown and undetected (pre-)diabetes. It was our hypothesis that in a general population of

patients presenting with a trigger finger and no known diabetes, a higher prevalence of

undetected (pre-)diabetes would be present. If so, it might be advisable to screen all trigger finger

patients for the possible existence of unknown and undetected (pre-)diabetes. In this pilot study

we determined the prevalence of unknown (pre-)diabetes in patients previously treated for trigger

finger. The secondary aim was to determine whether there was a relationship between the

existence of diabetes and treatment outcome.

Methods

In this retrospective case-control study, 144 patients were included who had been treated for

trigger finger in 2012. Patients were asked if they were known with having diabetes and those

patients with no known diabetes were visited in order to determine fasting blood glucose, after

which the prevalence of unknown diabetes and prediabetes could be calculated. In order to

determine treatment the outcome of steroid injection, surgical release and a combination of these

therapies, all patients were asked to fill out questionnaires: the QuickDASH, patient satisfaction,

a visual analog scale for pain, the presence of a click and whether the pulp to palm distance was

more than 0 mm.

Results

The prevalence of unknown diabetes in this group of patients with trigger finger was not higher

than in the general population. As expected, the prevalence of known diabetes was much higher

in trigger finger patients (p < 0,001) than in the general population and for men this was also

higher than previously reported in trigger finger patients. When comparing non-diabetics and

diabetics, the former group had a significant better outcome on overall treatment (P

5

Samenvatting

Introductie

Het is bekend dat de prevalentie van trigger finger hoger is bij patiënten met diabetes dan in de

algemene populatie. Aan de andere kant weten we ook dat onbekende, ongediagnosticeerde

diabetes en veel voorkomt. Onze hypothese was dan ook dat de prevalentie ongediagnosticeerde

diabetes en prediabetes, in een populatie patiënten met een trigger finger, hoger was dan in de

algemene populatie. Als dat zo is, zou geadviseerd kunnen worden alle patiënten die zich

presenteren met een trigger finger te screenen voor diabetes. In deze pilot studie was het eerste

doel het bepalen van de prevalentie van onbekende diabetes bij patiënten die zijn behandeld aan

een trigger finger. Het tweede doel was om te onderzoeken of er een relatie was tussen het

hebben van diabetes en de behandeluitkomst.

Methoden

In deze retrospectieve case-control studie, werden 144 patiënten geïncludeerd die in 2012 zijn

behandeld aan een trigger finger. Patiënten werden gevraagd of zij bekend waren met diabetes.

Wanneer dit niet zo was, werden zij bezocht om een nuchtere bloed glucose bepaling te doen.

Vervolgens kon de prevalentie van onbekende diabetes worden berekend. Om de

behandeluitkomsten van corticosteroïd injectie, operatie en een combinatie hiervan te bepalen,

werden patiënten gevraagd vragenlijsten in te vullen. Dit waren de QuickDASH, Patiënt

Satisfaction en visual analogue score voor pijn. Ook werd gevraagd of de ‘klik’ nog aanwezig

was en of een gesloten vuist gemaakt kon worden.

Resultaten

De prevalentie van onbekende diabetes in de groep patiënten met trigger finger was niet hoger

dan in de algemene populatie. Zoals verwacht was de prevalentie van bekende diabetes

aanzienlijk hoger bij patiënten met een trigger finger (p < 0,001) dan in de algemene populatie en

voor mannen was de prevalentie zelfs hoger dan eerder gerapporteerd. Wanneer de

behandelresultaten van non diabetici en diabetici met elkaar werden vergeleken, had de eerste

groep een significant betere uitkomst (P < 0,036). Wanneer onderscheid werd gemaakt in

therapieën, werden alleen significante verschillen gezien in de injectie groep. Non diabetici

hadden na deze therapie een betere functie (P < 0,040) en waren meer tevreden met de

behandeling (p < 0,045).

Conclusie

De prevalentie van onbekende, ongediagnosticeerde diabetes of prediabetes is niet hoger bij

patiënten met een trigger finger in vergelijking met de algemene populatie. Hoewel de

behandeluitkomsten van diabetici slechter leken dan die van non diabetici, zijn enkel een paar

verschillen significant.

6

1. Introductie

1.1 Trigger finger

1.1.1 Wat is een trigger finger

De hand is een interessant onderdeel van het lichaam. Men gebruikt de handen de gehele dag

door, meestal zonder zich te realiseren hoe indrukwekkend de structuren aan de binnenkant zijn.

De anatomie zit zo in elkaar dat bewegingen probleemloos en pijnloos gemaakt kunnen worden.

Soepele flexie van de vingers wordt mogelijk gemaakt door flexor pezen die door de peesschede

glijden en pulleys die voor stabiliteit zorgen. Elke vinger bevat twee flexoren; de m. flexor

digitorum superficialis die aanhecht aan de midden falanx en de m. flexor digitorum profundus,

die aanhecht aan de distale falanx. Hierdoor worden respectievelijk flexie van het proximaal

interfalangeale (PIP-) gewricht en het distale interfalangeale (DIP-) gewricht verzorgd. Alleen de

duim heeft één flexor pees, de m. flexor pollicis longus.

De pezen zitten als het ware in een tunnel van bindweefsel waar ze gemakkelijk doorheen kunnen

glijden, de peesschede. De peesschede wordt van proximaal naar distaal verstevigd door vijf

annulaire pulleys (figuur 1). Dit zijn de A1-pulley proximaal van het metacarpofalangeale (MCP-

) gewricht tot de A5-pulley distaal van het DIP- gewricht. Voor een stabiele buigfunctie zijn de

A2- en de A4-pulleys het belangrijkst.

Wanneer echter het evenwicht in dit flexiesysteem verandert, kan het zijn dat de beweging niet

meer probleemloos en pijnloos uitgevoerd kan worden. Dit is ook het geval bij een trigger finger,

ook wel tendovaginitis stenosans (TVS), stenoserende flexor tenosynovitis, snapping finger of

haperende vinger genoemd. Door inflammatie of hypertrofie verdikt de peesschede, waardoor de

pezen hier moeilijker doorheen glijden. Als resultaat van frictie in de tunnel ontstaat er ook

zwelling in de pees, de zogenoemde nodus van Notta. Hierdoor wordt beweging va