8/19/2019 Tranen voor vreugde

http://slidepdf.com/reader/full/tranen-voor-vreugde 1/2

 Tranen voor vreugde

Lieve mama,

Het is sinds vandaag al 5 jaar geleden dat je bent vertrokken.

Ik mis je, mama. Ik mis je zo erg dat mijn hart is gebroken door dit verlies.En om het erger te maken breekt papa mij fysiek,

hij breekt me met zijn zware straen. ij hebt mij altijd geleerd om ter!g te

ve"hten, maar het laatste beetje kra"ht, het laatste beetje leven,

is !it mij geslagen.

 ij zei altijd# $Laat ze niet merken dat ze je raken.% 

&aar mama, hoe moet ik de tranen stoppen als ik word gekweld door het leven'

(!s alsjeblieft mama, kom ter!g en neem mij mee. Ik kan zo niet verder leven.

)iets meer dan *ijn en verdriet ho!den mijn n! nog op de been.

Ik heb geen hoop meer, ik heb geen doel meer.

Ik leef sle"hts nog om de angst voor mijn eigen einde.

&ama, jij bent degene waarop ik wa"ht.

 (aarom beloof ik je mama, mij z!llen ze niet meer klein maken.

&ijn hart zal verstenen, mijn bloed zal vloeien, het li"ht zal !it mij worden

geslagen, do"h z!llen mijn tranen de oppervlakte nimmer meer bereiken. +l

nemen ze mijn leven door fysiek geweld, geen traan mag vloeien.

ok zal ik mij sl!iten voor elke vorm van vriends"hap.

Ik zie namelijk geen n!t in vriends"hap, mensen zijn gemaakt op verraad, zo ook

is vriends"hap opgebo!wd op diepe le!gens.

Ik vervloek mijzelf in de liefde, opdat ik nooit de tederheid van een vro!w zal

voelen. -ant liefde bo!wt op door vertro!wen,

maar een mensen geest is niet in staat tot eerlijkheid en loyaliteit.

(aarom zal niets of niemand mijn hart ooit nog k!nnen doen smelten, laat staan

enigszins doen tintelen.

In de s"had!w heb ik geleefd, verstoten door de mensheid.

&ijn li"haam is gemerkt door de haat die in de mensen leeft,

ik ben niet meer de lieve jongen die je a"hterliet.&aar een monster, ge"reerd door de maats"happij.

&aar to"h, ondanks al mijn verdriet, zal ik op je wa"hten.

Liefs, je +ntonie.

Op het moment dat de volle maan op zijn sterkst is, en een zacht voorjaarsbriesje

opsteekt, zijn bijna alle lichten gedoofd in het stadje. Op een nacht als deze ligt

ieder ander al lang diep onder de wol, maar dat geldt niet voor Anton. Zoals altijd

is hij druk in de weer, bezig met het schrijven van zijn dagboek. Wanneer de wind

voor de zoveelste keer zijn lange haren naar achteren blaast houdt hij op, om

8/19/2019 Tranen voor vreugde

http://slidepdf.com/reader/full/tranen-voor-vreugde 2/2

vervolgens met een gezicht dat op het punt staat te gaan janken omhoog te

kijken.

Ik mag niet h!ilen, wees sterk +ntonie. -ees hard, ho! vol, laat zelfs de maan je

niet kennen.

oe moeilijk het ook is om niet te huilen, lukt het hem toch om sterk te zijn. ij

dringt de tranen terug en kijkt recht voor zich uit.

-at een r!st, zag de wereld er maar altijd zo !it. /o stil, zo mooi, zo vrij van

mensen die haar nat!!rlijke s"hoonheid verpesten. &aar helaas, alles ik

sterfelijk, zo ook s"hoonheid.

Op het moment dat de maan !" graden gezakt is begint de slaap het van hem te

winnen. Zijn besluit om naar bed te gaan was geen onverstandige keuze, want

bijna direct nadat ook hij uiteindelijk onder de wol kroop, werden zijn oogleden

zwaar. ij had geen keus dan zich overgeven aan de onoverwinnelijke slaap.

#

Anton is niet de enige die rond dit tijdstip nog wakker is, want aan de andere kant

van de stad is nog iemand anders klaarwakker, een jongedame met een uiterlijk

waar je u tegen zegt. Als een schim zit ze voor haar raam, zachtjes snikkend zit

ze met haar handen in haar haren, ze begint steeds harder te huilen en kan de

tranen gewoon niet meer ophouden.

-aarom moest dit mij no! overkomen' -aarom mij' +lsof ik al niet genoeg aan

mijn hoofd heb.

Ze weet dat het geen nut heeft om haar tranen te drogen, daarom doet ze haar

moeite niet meer. $et haar hoofd voorovergebogen tegen haar bureau aan zit ze

daar op haar stoel, onbewogen, het enige wat beweegt zijn haar tranen die van

haar wang afglijden. %n wanneer haar tranen langzaam minderen en haar

verdriet wegebt op het geluid van de wind die tegen de ramen aantikt ebt ook

haar geest weg en ze valt langzaam aan in een diepe slaap.

Op het uur dat de zachte glans van een halve maan haar plaats aan de hemel

opo&ert voor de naderende dageraad. Op het uur dat de ochtenddauw glanst in

de warme zonnestralen en de lucht rood kleurt in het licht van de opkomende

zon. 'at moment waarop het ene licht zijn plaats verruilt voor de duisternis,

alwetend dat er na hem een groter licht zal opstaan uit de donkere nacht. Zo

maakt hij plaats voor het licht, nederig plaatst hij zichzelf in de vergetelheid,

opdat er een weg is vrijgemaakt voor het licht om weer te schijnen, zijn glorie

weer te laten zien. %n zoals de zon ontwaakt bij het vallen van de nacht, zo ook

ontwaakt het leven bij de komst van een nieuwe dag.

Al vroeg in de morgen, bij het vallen van de ochtend