De Reeshof is een prachtige wijk, waar maar liefst 11,2% van alle Til-burgse jongeren tussen de 12 en 18 jaar oud woont. (cijfers stadsmonitor Tilburg 2013)In de loop der jaren is er qua voorzieningen voor deze jongeren al veel verbeterd, echter onvoldoende.

De gemeente speelt op een zo goedkoop mogelijke manier in op de pro-blematiek van hangjongeren, met bv een cruyffcourt, een dirtbaan, een skatebaan of alweer een JOP erbij, maar is dit nu echt wat jongeren wil-len? Sommigen zullen tevreden zijn, maar waarom horen we dan nog steeds dat er overlast is door hangjongeren? Ligt het dan aan die ‘schouderop-halende’ ouders die na een dag hard werken te moe zijn om hun kinde-ren aan te sturen? Nee!

R-Newt de Twern doet haar uiterste best om deze jongeren in beeld te brengen. Toch blijken de voorzieningen voor de jongeren die deze wijk nu heeft, maar een beperkt aantal jongeren te motiveren.

Maar over jongeren praten is niet genoeg, we moeten mét hen praten. Tilburg is immers de stad van de dialoog!

Pratende met deze jongeren kom je er al snel achter dat zij een echte jongerensoos missen. Een jongerensoos die opgebouwd is door de jongeren zelf, waar zij zelf een stuk verantwoording voor dragen in samenwerking met het onder-wijs en het jongerenwerk. Jongeren bouwen hun eigen soos: leerlingen uit het vmbo die een opleiding volgen in de bouw, leerlingen die een ict opleiding volgen, leerlingen die een opleiding volgen in het groen, allen worden erbij betrokken, onder supervisie van onderwijs en bedrijven, om zo zelf hun jongerensoos gestalte te geven.

Samen Onder OnS Zijn, kortweg SOOSZ!

Een plek waar jongeren kunnen poolen, darten, samen naar voetbalwed-strijden of anderen takken van sport kijken. Of technische activiteiten kunnen ontplooien. Waar Reeshof-jongeren hun talenten kunnen laten zien of het nu op muziekgebied is of op andere gebieden. Chillen op een actieve, constructieve en positieve manier. Waar jongeren welkom zijn en zich begrepen voelen, waar ze niet weggejaagd worden, waar zij elkaar ontmoeten en elkaar leren kennen, inspireren en waar ze verant-woordelijkheid dragen voor eigen handelen! Waar jongeren op vrijdag-avond ‘uit kunnen gaan’.

Een mooie plek voor deze jonge-rensoos zou zijn dichtbij het station Reeshof, omdat dan ook scholieren van het Beatrixcollege en de vmbo-school in de Reeshof in de tussen-uren gebruik kunnen maken van de soos en niet meer op straat hoeven zwerven als zij dat niet willen.

Trots vindt het belangrijk dat jonge-ren betrokken worden bij de stad; dat er niet alleen maar óver hen gepraat wordt en dat ze niet pas aangespro-ken worden als het mis gaat!

Renee Koehof

DE VISIE VAN TROTS TILBURG

Jongerensoos Reeshof

De Reeshof is een prachtige wijk, waar maar liefst 11,2% van alle Til-burgse jongeren tussen de 12 en 18 jaar oud woont. (cijfers stadsmonitor Tilburg 2013)In de loop der jaren is er qua voorzieningen voor deze jongeren al veel verbeterd, echter onvoldoende.

De gemeente speelt op een zo goedkoop mogelijke manier in op de pro-blematiek van hangjongeren, met bv een cruyffcourt, een dirtbaan, een skatebaan of alweer een JOP erbij, maar is dit nu echt wat jongeren wil-len? Sommigen zullen tevreden zijn, maar waarom horen we dan nog steeds dat er overlast is door hangjongeren? Ligt het dan aan die ‘schouderop-halende’ ouders die na een dag hard werken te moe zijn om hun kinde-ren aan te sturen? Nee!

R-Newt de Twern doet haar uiterste best om deze jongeren in beeld te brengen. Toch blijken de voorzieningen voor de jongeren die deze wijk nu heeft, maar een beperkt aantal jongeren te motiveren.

Maar over jongeren praten is niet genoeg, we moeten mét hen praten. Tilburg is immers de stad van de dialoog!

Pratende met deze jongeren kom je er al snel achter dat zij een echte jongerensoos missen. Een jongerensoos die opgebouwd is door de jongeren zelf, waar zij zelf een stuk verantwoording voor dragen in samenwerking met het onder-wijs en het jongerenwerk. Jongeren bouwen hun eigen soos: leerlingen uit het vmbo die een opleiding volgen in de bouw, leerlingen die een ict opleiding volgen, leerlingen die een opleiding volgen in het groen, allen worden erbij betrokken, onder supervisie van onderwijs en bedrijven, om zo zelf hun jongerensoos gestalte te geven.

Samen Onder OnS Zijn, kortweg SOOSZ!

Een plek waar jongeren kunnen poolen, darten, samen naar voetbalwed-strijden of anderen takken van sport kijken. Of technische activiteiten kunnen ontplooien. Waar Reeshof-jongeren hun talenten kunnen laten zien of het nu op muziekgebied is of op andere gebieden. Chillen op een actieve, constructieve en positieve manier. Waar jongeren welkom zijn en zich begrepen voelen, waar ze niet weggejaagd worden, waar zij elkaar ontmoeten en elkaar leren kennen, inspireren en waar ze verant-woordelijkheid dragen voor eigen handelen! Waar jongeren op vrijdag-avond ‘uit kunnen gaan’.

Een mooie plek voor deze jonge-rensoos zou zijn dichtbij het station Reeshof, omdat dan ook scholieren van het Beatrixcollege en de vmbo-school in de Reeshof in de tussen-uren gebruik kunnen maken van de soos en niet meer op straat hoeven zwerven als zij dat niet willen.

Trots vindt het belangrijk dat jonge-ren betrokken worden bij de stad; dat er niet alleen maar óver hen gepraat wordt en dat ze niet pas aangespro-ken worden als het mis gaat!

Renee Koehof

DE VISIE VAN TROTS TILBURGJongerensoos Reeshof

LOOPT U VAST ?

MKBONDERSTEUNING

Uw bedrijf verdient een goed werkend ERP-systeem. Uiteraard zal het systeem gevoed moeten worden met gegevens over uw bedrijf. Maar toch, u wilt toch geen slaaf van het systeem worden?

Na enige tijd gebruik komt u er achter dat er meer moet zijn. Kunnen andere systemen niet gekoppeld worden? Krijg ik alle informatie er wel uit?

Dit zijn de vraagstukken die wij dagelijks behandelen voor ons klanten.

Als u zich hier in herkent, neem dan contact met ons op. Wij kunnen wij u helpen!

Specialist in ondersteuning op ISAH en Multivers

Schilbergstraat 31 �������+$�7LOEXUJ���7�������������������(PDLO���LQIR#PNE�RQGHUVWHXQLQJ�QO

Wat verstaat TROTS onder cultureel erfgoed! Waarom doen we dit en waarom is dit zo belangrijk, hoor ik u denken. Wij zijn van mening dat het zorgvuldig omgaan met onze ontstaansgeschiedenis, aaneengesloten linten van bebouwing, beeldbepalende gebouwen en de wijze waarop u als Tilburger de stad beleeft, iedereen in onze mooie stad nog trotser op Tilburg kan maken dan ze nu al zijn.

Onze stad is een mooie stad. Een stad met veel groen en een grote diver-siteit aan gebouwen in vele leeftijdcategorieën. In de laatste jaren is veel geld en energie gestoken in het zichtbaarder maken van vele van deze gebouwen. Ik denk vooral aan de statige huizen in bijvoorbeeld de Wil-lem-II straat maar gelukkig ook op andere plaatsen, zoals bijvoorbeeld het dwaalgebied.Vaak vergeten we dat naast deze straten net buiten de Heuvelstraat ook de Heuvelstraat zelf een straat is met veel mooie en vaak ook oude ge-bouwen. In de komende decennia krijgen we de kans om hier zorgvul-dig mee om te gaan. Het traditioneel winkelen (zaterdag naar de stad) zal verder af gaan nemen en hierdoor ontstaan kansen. Kansen om de panden in de Heuvelstraat nog meer dan nu in het straatbeeld te betrek-ken. Zonder schreeuwende lichtreclames maar met mensen. Mensen die trots zijn om in zo’n mooie plaats te kunnen wonen.Voor het wonen in de Heuvelstraat wordt nu reeds een opmaat gekozen door het wonen boven winkels makkelijker te maken. Helaas loopt dit nog niet goed genoeg en wij vinden dan ook dat het wonen boven win-kels nog aantrekkelijker gemaakt moet worden voor winkeliers, eigena-ren van de panden en natuurlijk de potentiële bewoners.

Ook buiten het centrum kennen we veel prachtig cultureel erfgoed. Denk bijvoorbeeld aan de Kreitemolenstraat in Udenhout. Een mooie straat die organisch is ontstaan. Een deel winkelen, een deel bedrijvigheid, maar ook wonen. Deze beeldbepalende straat is bij elke Tilburger be-kend. Bekend omdat het iets zegt over Udenhout. Hoe Udenhout is en moet blijven. Hierom is het onze plicht om te zorgen dat er geen afbreuk wordt gedaan aan de mooie structuren en het culturele erfgoed in alle delen van Tilburg.

Zoals u al heeft gelezen, bestaat cultureel erfgoed naar onze invulling dus niet alleen uit oude gebouwen. Beeldbepalend zijn bijvoorbeeld ook meer recente panden aan de ringbanen, denk aan Westpoint of aan het Cenakel. Het Cenakel is een mooi voorbeeld hoe we gepast om kunnen gaan met oude delen in combinatie met nieuw te bouwen delen, zon-der afbreuk te doen aan ons culturele erfgoed. Moeten we dan in een museum gaan wonen? Natuurlijk niet! We moeten bij ontwikkeling van gebieden of delen hiervan, meer dan ooit kijken naar de inpasbaarheid van plannen in dat deel van Tilburg. Niet bouwen om te bouwen, maar bouwen omdat er vraag is. Bouwen om de stedelijke ontwikkeling te ver-sterken. Bouwen of soms juist niet bouwen om de culturele waarde te behouden.

De komende jaren liggen er ook kansen. Deze kansen moeten onder-kend worden en juist opgepakt worden. Moet het stadhuis blijven waar het nu zit? Hoe moeten we omgaan met de Spoorzone? Wat moet er gaan gebeuren met het Trappistenklooster in Berkel-Enschot? Laten we nu eens kiezen om het stadhuis te verplaatsen naar de Spoorzone. Hier-mee ontstaan kansen voor het gebied bij het oude Raadhuis, ook wel het Paleis genoemd. Waarom zouden we het Paleis niet herstellen in al haar glorie? Sloop het huidige gemeentehuis en vergroen de omgeving om het Paleis. Maak er dus geen winkelgebied van, maar een stadspark met een statig paleis er middenin. Plaats hierbij een museum voor bijvoor-beeld cultureel erfgoed. In de plannen van het zittende bestuur bouwen we om het Paleis heen en plaatsen we hierin veel winkels en creëren we nog meer winkelruimte terwijl de leegstand groeit! We hebben dus NU eenmalig de kans om het anders te doen! Een kans die het waard is om met twee handen aangegrepen te worden. Hiermee wordt Tilburg een stad die durft te kiezen voor leven in de stad in plaats van winkelen in het centrum.

John van Gorp

Cultureel erfgoedDE VISIE VAN TROTS TILBURG

TE KOOPTE KOOP

Adres gegevens: Persephonestraat 5-03, 5045 TZ te Tilburg. Oppervlak van 140m2 verdeeld over twee verdiepingen met drie eigen parkeerplaatsen op een afgesloten bedrijventerrein.

Nadere informatie op aanvraag via j.vangorp@mkb-ondersteuning.nl

Persephonestraat 5-03 TilburgVanuit de nieuwe randweg van Tilburg bereikbaar in 5 minuten,

een zeer luxe afgewerkt, instapklaar kantoorpand. Direct gelegen aan de Reeshof tussen twee fietsbruggen in.

Ondersteuning voor wie zelf niet kan, niet voor wie niet wil. Dat is het uitgangspunt voor TROTS. Armoede is geen op zichzelf staand thema. Als mensen in een situatie van relatieve armoede terechtkomen, dan zit daar een verhaal achter. Dat persoonlijke verhaal is van groot belang.

Mensen die met tegenslagen geconfronteerd worden, moeten terug kunnen vallen op familie en anderen binnen hun sociale netwerk. De gemeente moet paraat staan om een noodvangnet te bieden wanneer iemands eigen omgeving onvoldoende in staat is de problemen op te vangen.

Zorg dragen voor en beschermen van kwetsbare mensen is een gezamenlijke verantwoordelijkheid waaraan iedereen in eigen kring naar vermogen invulling geeft. De gemeentelijke overheid is er om, waar nodig, te ondersteunen en te faciliteren.

Tilburg wil haar armoedebeleid aanpassen en gaat daarom aan de slag met zeven aanbevelingen voor de bestrijding van armoede. Deze aanbevelingen vormen de conclusie na de evaluatie van het armoedebeleid van de afgelopen vier jaar.

Eén van de aanbevelingen is huishoudens zo persoonlijk mogelijk te benaderen. Ook moeten gaten die vallen door de bezuinigingen worden JHFRPSHQVHHUG��ȴQDQFLHHO�HQ�RI�PHW�EHJHOHLGLQJ��0HW�HHQ�DDQWDO�DDQbevelingen is men al aan de slag gegaan.

Het Tilburgse armoedebeleid kent twee uitvoeringsprogramma’s: ‘Cirkel doorbreken’ en ‘Doorstart cirkel doorbreken’. Het is een armoedebeleid waar we als gemeente best trots op mogen zijn, maar er is altijd ruimte voor verbetering.

Het aantal huishoudens met een inkomen tot 105% van het minimum stijgt namelijk nog steeds licht: van 9,9% van alle huishoudens in 2008 naar 10,7% in 2011. Vorig jaar moesten meer dan 10.000 huishoudens rondkomen van een minimuminkomen. Uit de evaluatie blijkt ook dat steeds meer inwoners gebruik maken van de inkomensondersteunende maatregelen. Vooral ouderen zijn vaak de dupe van de bezuinigingen. Zij leveren steeds meer in, maar vragen niet makkelijk hulp. Vooral voor deze groep moeten we de komende jaren extra aandacht hebben.

Thea Verhoeven

Armoede in TilburgDE VISIE VAN TROTS TILBURG

Ondersteuning voor wie zelf niet kan, niet voor wie niet wil. Dat is het uitgangspunt voor TROTS. Armoede is geen op zichzelf staand thema. Als mensen in een situatie van relatieve armoede terechtkomen, dan zit daar een verhaal achter. Dat persoonlijke verhaal is van groot belang.

Mensen die met tegenslagen geconfronteerd worden, moeten terug kunnen vallen op familie en anderen binnen hun sociale netwerk. De gemeente moet paraat staan om een noodvangnet te bieden wanneer iemands eigen omgeving onvoldoende in staat is de problemen op te vangen.

Zorg dragen voor en beschermen van kwetsbare mensen is een geza-menlijke verantwoordelijkheid waaraan iedereen in eigen kring naar ver-mogen invulling geeft. De gemeentelijke overheid is er om, waar nodig, te ondersteunen en te faciliteren.

Tilburg wil haar armoedebeleid aanpassen en gaat daarom aan de slag met zeven aanbevelingen voor de bestrijding van armoede. Deze aan-bevelingen vormen de conclusie na de evaluatie van het armoedebeleid van de afgelopen vier jaar.

Eén van de aanbevelingen is huishoudens zo persoonlijk mogelijk te be-naderen. Ook moeten gaten die vallen door de bezuinigingen worden JHFRPSHQVHHUG��ȴQDQFLHHO�HQ�RI�PHW�EHJHOHLGLQJ��0HW�HHQ�DDQWDO�DDQ-bevelingen is men al aan de slag gegaan.

Het Tilburgse armoedebeleid kent twee uitvoeringsprogramma’s: ‘Cirkel doorbreken’ en ‘Doorstart cirkel doorbreken’. Het is een armoedebeleid waar we als gemeente best trots op mogen zijn, maar er is altijd ruimte voor verbetering.

Het aantal huishoudens met een inkomen tot 105% van het minimum stijgt namelijk nog steeds licht: van 9,9% van alle huishoudens in 2008 naar 10,7% in 2011. Vorig jaar moes-ten meer dan 10.000 huishoudens rondkomen van een minimuminko-men. Uit de evaluatie blijkt ook dat steeds meer inwoners gebruik maken van de inkomensondersteunende maatregelen. Vooral ouderen zijn vaak de dupe van de bezuinigingen. Zij leveren steeds meer in, maar vra-gen niet makkelijk hulp. Vooral voor deze groep moeten we de komende jaren extra aandacht hebben.

Thea Verhoeven

Armoede in TilburgDE VISIE VAN TROTS TILBURG

DESIRÉE BROOKS / FOTOCLUB PIX4PROFS

08 | TILBURGSE VERKIEZINGSKRANT TILBURGSE VERKIEZINGSKRANT | 09

Veranderingen in de zorg…Inmiddels werk ik een kleine 30 jaar in de oude-renzorg, veelal met dementerende ouderen op een verpleegafdeling, de laatste tien jaar ben ik daarnaast ook in de thuiszorg werkzaam. Terugkij-kend op die periode, heb ik kleinschalige organi-saties door fusies in grote logge organisaties zien veranderen. De laatste trend op het gebied van dementie en de thuiszorg, is werken in kleinscha-lige teams. In het begin van mijn loopbaan waren YROGRHQGH�ȴQDQFL­OH�PLGGHOHQ�YRRUKDQGHQ��PDDU�nu breekt een tijd aan, waarin de gezondheidszorg onbetaalbaar is geworden, kijkend naar de toene-mende vergrijzing, maar ook naar de veranderen-de zorgvraag van de klant. Klanten willen kunnen kiezen voor hun kwaliteit van leven.

De afgelopen tientallen jaren zijn de meeste oude-ren gaan wonen in een verzorgings- of verpleeg-huis en kregen daar de zorg aangeboden vanuit de organisatie, veelal taakgericht. Kijkend naar mijn eigen ouders, kiezen zij er juist voor om zo lang mogelijk thuis te wonen. Dit komt overeen met het beleid dat de overheid voor ogen heeft: de zelfregie en zelfredzaamheid zo lang mo-gelijk in stand houden. Zo lang mogelijk in de eigen vertrouwde omgeving blijven wonen, met onder-steuning van het informele netwerk. Hiermee lij-ken we terug te keren naar vroeger, een tijd waarin het heel normaal was om voor onze ouderen te zorgen, wanneer zijzelf daartoe niet meer in staat waren. En toch lijkt het er nu op dat we het niet zo vanzelfsprekend vinden om voor onze ouders te zorgen, terwijl, als je het leeftijdgenoten vraagt, niemand zichzelf later in een “bejaardenhuis” ziet wonen. Maar nu het fenomeen bejaardenhuis lijkt te verdwijnen, vinden discussies plaats hoe we de zorg dan moeten gaan organiseren.Ik ben van mening dat het ook nieuwe kansen kan bieden. Zeker op het gebied van keuzemogelijkhe-den tav wonen, zorg en welzijn. Onze ouderen kun-nen er zelf voor kiezen of ze in hun eigen woning, met een voor hen bekende omgeving en faciliteiten, willen blijven wonen òf dat ze juist samen met leef-tijdgenoten willen gaan wonen in een veilig appar-tementencomplex, waar bijv 24 uurs-zorg en allerlei diensten/activiteiten worden aangeboden. Ze heb-

ben dan de keuze om een pakket van diensten, zorg en welzijn samen te stellen waar ze gebruik van wil-len maken, naast een basispakket van professionele zorg. Het wil niet zeggen dat als men kiest voor veel IDFLOLWHLWHQ��GDW�GDQ�GH�YHU]RUJLQJ�SHU�GHȴQLWLH������op maat is, het zijn de mensen in de zorg die het verschil maken. In Nederland zullen we dan ook zeker aandacht moeten schenken aan de verzorgenden, hoe zij deze kanteling van zorg en dienstverlening vorm en in-houd moeten gaan geven. Hun opdracht is om naast

mensen te staan, klanten te ondersteunen bij de re-gie, zorg overnemen als het moet en overlaten als het weer kan, op basis van gelijkwaardigheid, met oprechte interesse en acceptatie van mensen zoals ze zijn. Als professional leren ondersteunen: om niet “te zorgen voor”, maar “zorgen dat”. Ze zullen men-sen moeten ondersteunen in het zoveel mogelijk zelf bepalen van zorg en dienstverlening en alleen ingrij-pen als dat nodig is. Kijkend naar mijn eigen ouders, zijn zij in staat ge-bleken om na de 2e wereldoorlog het leven weer

op te pakken; dit deden zij uiteindelijk niet alleen, maar wel op eigen kracht, door het maken van ei-gen keuzes en samen met mensen in hun naaste omgeving, gemeenten en overheid. Het is nu fei-telijk niet anders, we zullen samen de schouders er onder moeten zetten om voor onze ouderen en mensen met een beperking te zorgen. Ik ben me er terdege van bewust dat dit aanpassingen vraagt van onze huidige levensstijl, een toenemende druk op mantelzorg, maar onmogelijk? Nee, dat denk ik niet. Maar er ligt wel een opdracht om samen de verantwoordelijkheid te nemen om voor onze ou-deren de zorg toegankelijk te houden. Ze te voor-zien van zorg en aandacht.Het feit dat ik al bijna 30 jaar in de ouderenzorg werk, geeft denk ik ook aan dat er heel veel vol-doening te halen is uit het zorgen voor anderen. Als je het boek “Dementie, een vergeten wereld” ��XLWJHYHULM�3L[�3URIV��������JHOH]HQ�KHEW��GDQ�]LH�je dat je met relatief weinig middelen, samen wel heel veel te bieden hebt aan een medemens, en dat we dat vooral kunnen vinden in het contact, de communicatie met elkaar.

AVA

RespectIneens is het zover: je huis is vies, je krijgt de sleutel niet in het slot van je voordeur en je drinkt per onge-OXN�NRɝHPHON�RPGDW�GH�\RJKXUW�RS�LV��-H�ZHHW�QRJ�wel hoe laat het is, maar niet welke dag en al hele-maal niet welke maand. Kwam je zus nou vandaag RS�GH�NRɝH��RI�ZDV�]H�DO�GRRG"�Het kan iedereen overkomen. En als je nog te jong bent om dat te geloven, bedenk dan dat het bij je oma of opa gebeurt.

Iedereen wil zijn laatste jaren waardig en gelukkig doorbrengen. Als dat niet meer vanzelf gaat, hoort er hulp te zijn. Tijd en geld mogen daarbij geen rol spelen. Onze ouderen hebben hun leven lang hard gewerkt en voor ons gezorgd. Nu zijn wij aan de beurt!

Nicolle Christiaanse

FOTO’S UIT HET BOEK: DEMENTIE, EEN VERGETEN WERELD���8,7*(9(5,-�3,;�352)6

*(=21'+(,'� �� .5$&+7� ��21763$11,1*60$66$*(���$6+7$1*$���0(',7$7,(���0,1')8/1(66���(7(1���'58��� %(:867=,-1� �� <,1<2*$��� 632570$66$*(� �� /2/� ��32:(5� <2*$� �� '$16(1��� <2*$� %()25(� :25.� ���:25.6+236���$17,�675(66�0$66$*(���),7���%,//(1�%8,.�%(1(1�<2*$���3/(=,(5��

Blauwe Parelyoga | meditatie | massage

Spoorzone Tilburgwww.blauweparel.nl

Sprendlingenstraat 405061 KN OisterwijkTel. 013-7620540info@autodekkers.nlautodekkers.nl

Auto Dekkers, een nieuw begrip en al ruim 25 jaar top occasions!Bezoek onze showroom of kijk op autodekkers.nl

Auto Dekkers staat voor kwaliteit en onze showroom in Oisterwijk is daar een deel van. Met 150 occasions staat er altijd de juiste auto voor u bij. De koffi e staat klaar en de ontvangst is hartelijk.

Tot ziens in onze bijzondere showroom in Oisterwijk!

NU OPEN!

Sprendlingenstraat 405061 KN OisterwijkTel. 013-7620540info@autodekkers.nlautodekkers.nl

Auto Dekkers, een nieuw begrip en al ruim 25 jaar top occasions!Bezoek onze showroom of kijk op autodekkers.nl

Auto Dekkers staat voor kwaliteit en onze showroom in Oisterwijk is daar een deel van. Met 150 occasions staat er altijd de juiste auto voor u bij. De koffi e staat klaar en de ontvangst is hartelijk.

Tot ziens in onze bijzondere showroom in Oisterwijk!

NU OPEN!

Ik ben opgegroeid in de ‘Bomenbuurt’, een van de vele doodgewone volksbuurten in Tilburg. Waar het in de jaren zestig, zeventig en tachtig niet ongewoon was dat bewoners ’s avonds buiten op straat met elkaar stonden te buurten of zaten te kaarten. Er was een buurtvereniging, ac-tief voor kinderen en ouderen. Iedereen kende elkaar en stond klaar voor GH�DQGHU��0HW�HHQ�HFKWH�ZLMNDJHQW��GLH�]LFKWEDDU�GRRU�GH�EXXUW�ȴHWVWH�HQ�ELM�ZLMNEHZRQHUV�RS�GH�NRɝH�JLQJ�RP�WH�KRUHQ�ZDW�HU�VSHHOGH��PDDU�GLH�ook de streken van de jeugd met de ouders doornam, voor zover de pro-blemen onderling al niet werden opgelost. Piet straalde gezag uit naar de jeugd, maar ook naar de ouders. Trad op wanneer nodig, maar was ook de vertrouwensman van de buurt. Normen en waarden en een goede mentaliteit waren zijn doel.

Begin jaren zeventig werd de buurt verrast door nieuwe bewoners: bij ons in de straat kwam de eerste Turkse gastarbeider met zijn gezin te wonen. Voor het gemak noem ik hem Ahmed.Van zijn buren kwamen de verhalen. Los van het hoorbare dagelijkse gebed waren er nog andere zaken die “vreemd” overkwamen.Ahmed kwam om te werken bij de “Koninklijke AaBe wollen stoffen en -dekenfabriek” in Tilburg. De fabriek waar ook mijn vader werkte. Ieder-een was tevreden over Ahmed, omdat hij bereid was werk te verrichten wat de meeste lokale fabrieksarbeiders liever niet deden.

Ahmed maakte regelmatig een korte wandeling door de buurt. Omdat mijn vader hem herkende van zijn werk, raakten ze zo goed als het kon in gesprek. Ahmed werd na verloop van tijd ook actief in de buurt en werd direct geaccepteerd.Inburgeringcursussen waren er nog niet, dus de taal en onze gewoon-tes moest hij zichzelf aanleren. Met behulp van de buurtbewoners is dat goed gelukt!Maar ook wij hebben geleerd van de man. We maakten kennis met een andere cultuur. De oosterse wereld had toch andere gebruiken en ge-woontes: het dagelijkse gebed, de ramadan, het Suikerfeest etc. Er was respect voor zijn cultuur, maar Ahmed integreerde wonderwel in onze volksbuurt. Piet, onze wijkagent, kwam ook daar op visite. Maar voor zo-ver mij bekend waren er nooit problemen met de Turkse kinderen.

Omdat ik uit de buurt verhuisde, ben ik vooral na de dood van mijn va-der het contact met Ahmed verloren. De buurt werd in de loop der jaren multicultureel. In december 2013 kwam ik Ahmed per toeval weer tegen, toen ik voor het Sint-Nicolaascomité Tilburg verrassingsmandjes aan het bezorgen was. “Jij zoon van Sjef?” vroeg hij mij. We raakten aan de praat. Over de oude buurt en over de mentaliteit die er toen heerste. En over het feit dat zijn nationaliteit geen belemmering bleek te zijn om te wor-den geaccepteerd.Maar ook over het feit dat hij niets meer begreep van de jeugd, de derde generatie allochtonen. Dat sommigen een gebrek aan normen en waar-den hebben, weinig respect en dat de mentaliteit niet bijzonder goed is. Dat sommige groepen zich niet gedragen naar Nederlandse begrippen. Dat ook hij zich niet veilig voelt op straat. Waarom er geen respect meer is naar de ander toe. Een positieve mentaliteitsverandering en meer be-grip voor de Nederlandse cultuur met de bijbehorende gebruiken door die derde generatie moet volgens hem toch mogelijk zijn. Aanpassen aan de Nederlandse samenleving? Hem was het toch ook gelukt? En sommi-gen van de hedendaagse jeugd ook? Waarom niet iedereen? Het antwoord daarop moet ik hem schuldig blijven. Een wijs man, die Ahmed.

Dan gaat het om mentaliteit, niet om nationaliteit.

Wij van TROTS Tilburg staan hier voor de volle 100% achter.

Frans-Josef Oeijen

Het gaat om mentaliteit niet om nationaliteit

DE VISIE VAN TROTS TILBURG

De afgelopen periode heeft de gemeenteraad op veel zaken bezuinigd. Buurtcentra, stadswinkels en een milieustraat moesten wijken om tot een meerjarig sluitende begroting te komen. Maar waar niet in werd ge-sneden? In eigen vlees. Dit terwijl daar volop ruimte voor was. Zo kon er makkelijk bezuinigd worden op wachtgeld, fractievergoedingen en de vergoeding die raadsleden ontvangen.

Vergoeding raadsledenIeder raadslid krijgt voor zijn werk een ruime vergoeding van € 1814,73 per maand. Ongeacht of het raadslid vergadert of niet, wordt deze ver-goeding keurig maandelijks overgemaakt. Dus ook naar raadsleden die een ruime periode niet komen opdagen.

In de wandelgangen spreken alle raadsleden schande van deze zoge-naamde spookraadsleden. Maar wanneer er voorgesteld wordt om te gaan korten op de vergoeding van deze spookraadsleden geeft nagenoeg geen enkele partij thuis. Alleen de fractie van TROTS Tilburg heeft diverse malen geprobeerd om deze vorm van zakkenvullerij in te perken.

FractievergoedingIedere fractie in de gemeenteraad ontvangt jaarlijks een bedrag voor on-dersteuning. Van dit bedrag kan de fractie communicatie met de stad, bijeenkomsten of trainingen organiseren. Jaarlijks is hiermee in de ge-meente Tilburg een bedrag van € 107.325,- gemoeid. Deze fractiever-goedingen zijn zo ruim dat sommige (grote) partijen jaarlijks geld over-houden, wat zij vervolgens oppotten. Dit oppotten is tegen de regels, maar er wordt niet op gehandhaafd.

Juist kleinere partijen hebben behoefte aan het inhuren van ondersteu-ning en training. Grote fracties hebben vaak meer expertise in huis en kunnen, zo wijst de praktijk uit, prima af met minder geld. De fractiever-goedingen voor grote partijen zouden dus best beperkt kunnen worden.

WachtgeldVertrekkende raadsleden, wethouders en burgemeesters kunnen ge-bruik maken van een wachtgeldregeling als zij stoppen met hun werk-zaamheden. Ook als zij deze beslissing zelf nemen. Voor raadsleden is deze regeling met ingang van de volgende raadsperiode afgeschaft. Maar voor burgemeester en wethouders blijft deze ongewijzigd.

Op aandringen van de fractie van TROTS hebben de vertrekkende wet-houders Hamming en Moorman afgezien van hun recht op wachtgeld. Zou het niet een goede zaak zijn als in het volgende coalitieakkoord alle wethouders op voorhand afstand doen van eventueel wachtgeld? Wel zo transparant en het voorkomt onno-dige vragen wanneer een wethouder vertrekt.

Door als lokale politiek op jezelf te durven bezuinigen toon je aan dat je zowel je taken, de gemeentelijke begroting als de stad serieus neemt. Zonder dat hierbij hoeft te worden ingeleverd op de kwaliteit van de be-sluiten. Want goedkopere politiek be-tekent nog geen goedkope politiek.

Yvonne Castelijns

Goedkopere politiekDE VISIE VAN TROTS TILBURG

Ik ben opgegroeid in de ‘Bomenbuurt’, een van de vele doodgewone volksbuurten in Tilburg. Waar het in de jaren zestig, zeventig en tachtig niet ongewoon was dat bewoners ’s avonds buiten op straat met elkaar stonden te buurten of zaten te kaarten. Er was een buurtvereniging, ac-tief voor kinderen en ouderen. Iedereen kende elkaar en stond klaar voor GH�DQGHU��0HW�HHQ�HFKWH�ZLMNDJHQW��GLH�]LFKWEDDU�GRRU�GH�EXXUW�ȴHWVWH�HQ�ELM�ZLMNEHZRQHUV�RS�GH�NRɝH�JLQJ�RP�WH�KRUHQ�ZDW�HU�VSHHOGH��PDDU�GLH�ook de streken van de jeugd met de ouders doornam, voor zover de pro-blemen onderling al niet werden opgelost. Piet straalde gezag uit naar de jeugd, maar ook naar de ouders. Trad op wanneer nodig, maar was ook de vertrouwensman van de buurt. Normen en waarden en een goede mentaliteit waren zijn doel.

Begin jaren zeventig werd de buurt verrast door nieuwe bewoners: bij ons in de straat kwam de eerste Turkse gastarbeider met zijn gezin te wonen. Voor het gemak noem ik hem Ahmed.Van zijn buren kwamen de verhalen. Los van het hoorbare dagelijkse gebed waren er nog andere zaken die “vreemd” overkwamen.Ahmed kwam om te werken bij de “Koninklijke AaBe wollen stoffen en -dekenfabriek” in Tilburg. De fabriek waar ook mijn vader werkte. Ieder-een was tevreden over Ahmed, omdat hij bereid was werk te verrichten wat de meeste lokale fabrieksarbeiders liever niet deden.

Ahmed maakte regelmatig een korte wandeling door de buurt. Omdat mijn vader hem herkende van zijn werk, raakten ze zo goed als het kon in gesprek. Ahmed werd na verloop van tijd ook actief in de buurt en werd direct geaccepteerd.Inburgeringcursussen waren er nog niet, dus de taal en onze gewoon-tes moest hij zichzelf aanleren. Met behulp van de buurtbewoners is dat goed gelukt!Maar ook wij hebben geleerd van de man. We maakten kennis met een andere cultuur. De oosterse wereld had toch andere gebruiken en ge-woontes: het dagelijkse gebed, de ramadan, het Suikerfeest etc. Er was respect voor zijn cultuur, maar Ahmed integreerde wonderwel in onze volksbuurt. Piet, onze wijkagent, kwam ook daar op visite. Maar voor zo-ver mij bekend waren er nooit problemen met de Turkse kinderen.

Omdat ik uit de buurt verhuisde, ben ik vooral na de dood van mijn va-der het contact met Ahmed verloren. De buurt werd in de loop der jaren multicultureel. In december 2013 kwam ik Ahmed per toeval weer tegen, toen ik voor het Sint-Nicolaascomité Tilburg verrassingsmandjes aan het bezorgen was. “Jij zoon van Sjef?” vroeg hij mij. We raakten aan de praat. Over de oude buurt en over de mentaliteit die er toen heerste. En over het feit dat zijn nationaliteit geen belemmering bleek te zijn om te wor-den geaccepteerd.Maar ook over het feit dat hij niets meer begreep van de jeugd, de derde generatie allochtonen. Dat sommigen een gebrek aan normen en waar-den hebben, weinig respect en dat de mentaliteit niet bijzonder goed is. Dat sommige groepen zich niet gedragen naar Nederlandse begrippen. Dat ook hij zich niet veilig voelt op straat. Waarom er geen respect meer is naar de ander toe. Een positieve mentaliteitsverandering en meer be-grip voor de Nederlandse cultuur met de bijbehorende gebruiken door die derde generatie moet volgens hem toch mogelijk zijn. Aanpassen aan de Nederlandse samenleving? Hem was het toch ook gelukt? En sommi-gen van de hedendaagse jeugd ook? Waarom niet iedereen? Het antwoord daarop moet ik hem schuldig blijven. Een wijs man, die Ahmed.

Dan gaat het om mentaliteit, niet om nationaliteit.

Wij van TROTS Tilburg staan hier voor de volle 100% achter.

Frans-Josef Oeijen

Het gaat om mentaliteit niet om nationaliteit

DE VISIE VAN TROTS TILBURG

INIETIEJATIEFVÖRSTEL: GIF TILBÖRG ET PLEZAANTSTE EN GRÒTSTE CARNAVAL VAN'T LAAND Drèèfvèèr: Tilbörg investeert de kommenden tèèd hil wè in de stad as mèèrk. In hil et laand stao Tilbörg al bekend vör zenne grotste en plezaantste kerremis. Daorneffe is Tilbörg stèèrk in activitèète vur et vollek as de Maajmèrt, Festival van et Lèèveslied en Tilbörg Zingt. Mar òk kenne veul Nederlaanders Tilbörg als Krèùkestad. Dieje faom van onze naom meej Carnaval biedt kaanse as et gao om stadspromoossie. Daorbè komt dè Tilbörg ôot vörlooper was meej et Carnaval laote begienne op vrèddag. De gebrèùkeleke kroegedwèèlltocht is meejpessaant ingeborgerd en wèèdverspreid oovergenôome deur aander steeje. TROTS wil dörrom dè Tilbörg nie alleeneg bekend stao vör zenne grotste en plezaantste kerremis mar ôok vör zenne grotste en plezaantste carnaval. Vörstel: TROTS stelt veur om te onderzuuke op welke menier Tilbörg den offisjeelen aaftrap van et Carnaval kan vervruuge nòr den donderdag en op welke menier et wèèrktèùg stadspromoossie ingezet kan worre vör hier laandelijk publiesietèèt aon te geeve. Dees zoddè Tilbörg bekend komt te staon vör dee grotste en plezaantste Carnaval van't laand. Vurdeele: TOERISME: Döör de gebrèùkeleke aaftrap van et carnaval te vervruuge nòr den donderdagaovend roept Tilbörg en onvergelèèkeleke posiessie in't lèève die en òntrekkeskracht zal hebbe op bezuukers van bèùte Tilbörg. BESCHIKBAORHÈÈD BANDS/ARTIESTE: Deurdè steeds meer steeje hullieje gebrèùkeleke aaftrap van Carnaval hebbe verplòtst nòr vrèddag is et steeds moeilijker vör ònspreekende bands of artieste te boeke. Deur den aaftrap te verplòtse nòr donderdagaovend biedt dees kaanse vör en kwòllitèètsverbeetering bè den aaftrap van et Carnaval. GELDELEKE STIMULAANS: Deurdè de vervruugden aaftrap van Carnaval deur de kwòllitèèt die we et meej kanne geeve òntrekkeskraacht zal hebbe op bezuukers van bèùte Tilbörg beteekent dees extra hooj vör de plòtseleke ikkenemie. De geminteraod van Tilbörg beslöt Et kolleege dopdraacht te geeve vör te onderzuuke op welke menier den offiesjeelen aaftrap van et Carnaval meej ingaang van 2015 kan worre vervruugd nòr den donderdagaovend en op welke menier stadspromoossie daorbè ingezet kan worre om hiermeej laandelijke ene naom te krèège. En gao ôover tot de wanorde van den dag Naomes de TROTS-fractie - Dhr. J. van Puijenbroek �

JAN STADS / PIX4PROFS

Joost van Puijenbroek in het kort:

Weet waar je over praat.

Wat je belooft moet je ook doen.

Alles wat ik kan, kan een ander beter.

Als je iets doet moet je het goed doen.

Denk in kansen, niet in onmogelijkheden.

,,