Thema Kleine Scholen
1
W at is geluk? Te- ken maar eens dingen waar je dat gevoel bij krijgt, geeft juf Nancy als opdracht. Tibor en Viktor zitten tegenover elkaar en krijgen elk een groot vel pa- pier voor zich. Kordaat begint Tibor met liniaal en potlood lij- nen te zetten, terwijl Viktor met zijn potlood op het lege vlak tikt. Stil kijkt hij toe hoe zijn enige groepsgenootje al druk aan het tekenen is, terwijl hem nog niets invalt. Een paar minuten later krijgt ook hij een idee en buigt zich over het pa- pier. Viktor en Tibor vormen samen groep 6. Met z’n tweetjes. Ze zit- ten in een lokaal met de kinde- ren van groep 4 (vijf kinderen) en groep 5 (één kind), maar dan wel aan hun eigen eilandje in de klas. Ze zijn letterlijk tot elkaar veroordeeld. Ze wonen twee straten van elkaar vandaan in het dorp. Het is het laatste jaar dat groep 6 van De Cathabel slechts uit twee kinderen bestaat. De basis- school gaat per komend school- jaar fuseren met de school van Vijlen. Toen Roel van den Bosch in 2011 begon als direc- teur van drie basisscholen, kon hij zich meteen buigen over de vraag of De Cathabel wel toe- komst had. De school had toen nog 42 leerlingen. Binnen een jaar verhuisden twee gezinnen uit het dorp en wisselden enke- len kinderen daarbij van school. Acht kinderen minder: een ader- lating. Begin dit jaar besloot het overkoepelende schoolbestuur Innovo in samenspraak met de ouders om de deuren in Le- miers te sluiten. Inmiddels hebben de twee jon- gens wat op papier staan. Viktor heeft een tafereel getekend met cadeautjes en een kerstboom. Daarnaast heeft hij zichzelf getekend met een op afstand bestuurbare helikopter. Tibor heeft ook een kerstboom gete- kend, en een radiografisch be- stuurbaar vliegtuig. Dus kunnen we eigenlijk wel de conclusie trekken dat ze van dezelfde din- gen gelukkig worden? Nee, corri- geert Viktor. Zijn helikopter kan namelijk schieten. Juf José Hawinkels heeft groep 4, 5 en 6 onder haar hoede en juf Nancy Wouters geeft les aan de combinatieklas 7 en 8. José heeft rekenen als specialisme, Nancy taal. Dus als de oudste kinderen sommen gaan maken, wisselen de twee leerkrachten van klas. De zes leerlingen van groep 8 zijn braaf hun percenta- ges aan het berekenen, terwijl juf José met drie kinderen (een vierde leerling is deze ochtend afwezig) van groep 7 de som- men doorneemt. Als een havik houdt ze ook de andere kant van de klas in de gaten. Niet spieken. Hou eens op met wip- pen op je stoel. Leg die liniaal eens weg. Het is even stil. Charlotte ver- heugt zich zó op een klas met veel meisjes, verzucht ze tegen Staatssecretaris Sander Dekker (VVD) deed onlangs de toezeg- gen dat er een plan komt voor kleine scholen die kampen met dalende leerlingaantallen. In de onderwijswereld en de Tweede Kamer is onrust ontstaan over het advies van de Onderwijsraad om basisscholen met minder dan honderd leerlingen te sluiten. Of het zover komt is nog niet be- paald, maar diverse partijen heb- ben er op gewezen dat sluiting van scholen desastreus kan zijn voor de leefbaarheid in de dor- pen. Stel dat het advies toch wordt overgenomen, welke scho- len komen in Maastricht en het Heuvelland dan in de problemen? Van de 31 basisscholen in Maas- tricht zijn er slechts vier scholen met een leerlingaantal onder de honderd: Op de Sterkenberg (42), De Schans (97), De Maaskopkes (92) en Het Mozaïek (88). Van de 37 basisscholen in het Heuvelland komen er (Lemiers buiten beschouwing gelaten) meer in de ‘gevarenzone’: Eckelra- de (43), Reijmerstok (56), Noor- beek (84), Slenaken (42), Hout- hem (85), Sint Geertruid (93), Wahlwiller (92), Vijlen (84), Vilt (91), Epen (48), St. Josef in Eijs- den (90) en Mesch (57). Bron: Ministerie van Onderwijs, peildatum oktober 2012. Onder de honderd Iedereen komt Kinderen leren jong zelf- standig werken Geborgenheid, men kent elkaar Pesten valt snel op Onderwijs kan snel op niveau worden toegespitst Geen onzichtbare leerlin- gen: iedereen krijgt een beurt Wanneer is een kleine school zo klein dat het pedagogisch niet meer verantwoord is? Moet je een ondergrens van leerlingenaantallen gaan toepassen? Dat is de discussie die nu landelijk speelt. Ook in deze regio zijn de afgelopen jaren basisscholen gesloten omdat ze te klein werden. Op deze themapagina worden voor- en nadelen van kleine scholen belicht. Tekst: Merel Visscher Foto’s: Diana Scheilen Kijk voor meer regionieuws ook op: www.limburger.nl Minder capaciteit voor extra zorg leerlingen Scholieren vinden niet altijd aansluiting met klas- genootjes Hoge werkdruk voor leer- krachten De beschermde omge- ving bereidt kinderen soms onvoldoende voor op de grote middelbare school Afhankelijk van vrijwilligers/ouders Voordelen kleine school Themapagina kleine scholen Nadelen kleine school Groep vijf van De Cathabel bestaat slechts uit één leerling. Een kleine plattelandschool, daar heeft iedereen wel een idyllisch beeld bij. Toch heeft les krijgen en geven met weinig leerlingen meerdere dimensies. Een reportage vanuit De Cathabel in Lemiers, een basisschool met 34 kinderen. Vrijdag 5 april 2013 www.limburger.nl regio B3 HL-B02R haar juf zonder dat haar iets wordt gevraagd. De dag ervoor was de tienjarige op een kinder- feestje en daar waren alléén maar meisjes, zegt ze verrukt. De twee jongens uit haar groep werken on- verstoord door. In de pauze ver- telt ze meer over het gemis aan vriendinnen. Maar ja, babbelt ze verder, een nádeel van veel meis- jes in een klas is dat je ook veel ge- kibbel krijgt. Dat ziet ze ook wel in. Met alleen maar jongens heb je dat niet. Al schreeuwen jon- gens wél weer in je oor. Gelukkig heeft ze nog Shanna uit groep 8, haar beste vriendin. Op het schoolplein zwaaien ze sa- men een heel klein meisje tussen hen in, heen en weer. Juf Kyra Heunen (groep 1, 2 en 3) heeft veel hulp aan de oudere kinde- ren. Als het heeft gesneeuwd, is het een heel karwei om al die kleintjes het skipak aan- en uit te trekken. Als je daar mee klaar bent, is de pauze alweer om. Daar helpen de oudste kinderen haar altijd mee. En het mooie is: ze hoeft het niet eens te vragen. De kinderen leren al jong zelf- standig te werken. Als juf José het enige jongetje in groep 5 een toets afneemt, heeft juf Nancy er ook groep 4 en 6 even bij. Op dat soort momenten springen de oudere kinderen bij. De elfjarige Roman uit groep 8 leest samen met drie jongetjes uit groep 4 een boekje. Om de beurt moeten ze iets voorlezen. Als een van de knulletjes brutaal zijn tong naar hem uitsteekt, steekt Roman zijn tong ook uit. Rustig instrueert hij de jongens waar ze verder moeten lezen. ‘Goed gewerkt, jongens’, schrijft hij na het slui- ten van het boek op een evalua- tieformulier. Dat is wel een elfjarige die dat doet, zegt directeur Van den Bosch. Zonder de flexibiliteit van de kinderen, de leerkrachten en niet te vergeten de ouders die hel- pen had de school niet meer kun- nen voortbestaan. Kleine school of niet: de werkzaamheden zijn hetzelfde als op een grotere school, maar moeten over min- der hoofden worden verdeeld. De leerkrachten kennen ieder kind bij naam en weten wie de ouders zijn. Het is een ons-kent-onsgevoel, de kinderen voelen zich geborgen. Dat is de blinkende voorkant van de me- daille, vertelt de directeur. Als jij echter geen klik hebt met je leef- tijdsgenootjes, als de groep niet natuurlijk in elkaar valt, kan zo’n kleine school echter een groot na- deel zijn. Van de kinderen in Le- miers gaat 58 procent naar de school in het dorp, anderen heb- ben al gekozen voor andere scho- len om wat voor reden dan ook. Ergens ligt de grens tussen klein- schalig en té kleinschalig, zegt Van den Bosch. Wat in Lemiers een school is, is in andere plaat- sen een hele klas. Extra aandacht omdat een kind niet zo snel gaat als zijn klasgenootje, is voor een leerkracht juist in een kleine klas goed op te brengen. Heeft zo’n kind echter extra zorg nodig om- dat het bijvoorbeeld dyslexie heeft, dan wordt het lastig. Daar komen de grenzen van de moge- lijkheden snel in zicht. De kinderen van groep 8 staan bij elkaar in de klas. Ze hebben zojuist de scores gekregen van de Cito-toets en delen die met el- kaar. Dat de een iets hoger heeft gescoord dan de ander, is een ge- geven en geen reden tot jaloezie. Het is overduidelijk dat dit een klas is zonder pikorde of pestkop- pen. Dit zijn vrienden. Toch maakt Juf Nancy zich best zorgen over haar groep 8 die straks uitvliegt, vertelt ze na schooltijd in de lerarenkamer. Om half drie kan ze eindelijk wat eten, eerder was ze daar niet aan toegekomen. Hoe gaan de kinde- ren er straks mee om dat ze niet meer zo veel aandacht krijgen? Ze had ze hier best op willen voorbereiden, maar hoe? De veertigjarige onderwijzeres gaat komend schooljaar naar Vij- len, waar ze alleen maar groep 8 krijgt. Ze kan zich best verheu- gen op de typische groep-8 din- gen die ze straks kan doen, zoals projecten en het voorbereiden op de musical. Zonder steeds de rem erop te houden voor groep 7. Natuurlijk zal ze best een traan moeten laten als de school echt sluit. Maar, zo zegt ze maar tegen zichzelf: als hier een deur sluit, gaan elders ramen open. Bij de afwezigheid van juf José is in groep 4 een klein menings- verschil ontstaan. Een van de jochies beweert bij hoog en laag dat hij de politie kan laten ko- men en dat die zijn klasgenootje kan opsluiten in de gevangenis van Vaals. Zijn klasgenootje ge- looft er niets van. In Vaals is hele- maal geen gevangenis, toch? De twee jongens van groep 6 ko- men de klas in gewandeld en Ti- bor vertelt meteen de waarheid: er is geen gevangenis, alleen een politiebureau in Vaals. Hij rolt met zijn ogen, wendt zich tot de verslaggever en slaakt een harde zucht. Kínderen! „A an de ene kant was ik wel blij dat ik naar de middelbare school mocht. Ik wilde nieuwe dingen zien. Aan de andere kant mis ik daar wel de vertrouwensband die ik met mijn lerares had. Ik vertelde haar alles, nu zeg ik niet zo veel meer. Elk uur heb je weer een andere docent. In Lemiers zat ik in de klas met vier andere kinderen. Wij waren heel close. Pesten gebeurde niet bij ons. Je bent verschillend, maar als je je niet aanpast aan elkaar is de sfeer niet goed. Nu zie ik in de klas wel kinderen die liever niet opvallen, die on- zichtbaar willen blijven. Op De Cathabel kon dat echt niet. Al- hoewel: een jongen uit mijn klas die altijd wat stil was, is op de middelbare school helemaal op- gebloeid. Voor mij is een kleine school goed geweest voor mijn zelfver- trouwen. Naar een grote school gaan vond ik niet eng. Soms kom ik nog op De Cathabel, om een neefje op te halen. Dan denk ik wel: het is wel een héél kleine school.” Oud-scholier Marit Kersten (14) nu 2vmbo-leerling op het Sophianum. „I k heb het nooit een na- deel gevonden, een klei- ne school. In mijn tijd waren de klassen nog groot. Maar mijn dochter van 23 jaar en mijn zoon van 21 hebben in heel kleine klassen gezeten. Mijn dochter zat met vijf kinde- ren van hetzelfde leerjaar in een combiklasje. Het mooie is dat je zo alvast wat meekrijgt van de volgende klas. Het is niet alle- maal nieuw. Mijn dochter zat in dezelfde combiklas als haar jon- gere neefjes, die ze heeft zien le- ren lezen en schrijven. De kinde- ren zien elkaar op school, maar ook bij de verenigingen in het dorp. Het is een heel vertrouw- de, beschermde omgeving. Het enige dat mijn kinderen wel eens hebben gezegd is dat ze graag eens een meester hadden gehad.” Bernadette Penders (49) uit Lemiers, oud-leerling en moeder van twee oud-leerlingen. Ervaring ouders en scholieren aan de beurt Zonder de flexibiliteit van kinderen, leraren en ouders had de school niet meer bestaan. Roel van de Bosch “ Juf Nancy helpt een leerling.
-
Upload
merel-visscher -
Category
Education
-
view
34 -
download
0
Transcript of Thema Kleine Scholen
W at is geluk? Te-ken maar eensdingen waar jedat gevoel bijkrijgt, geeft juf
Nancy als opdracht. Tibor enViktor zitten tegenover elkaaren krijgen elk een groot vel pa-pier voor zich. Kordaat begintTibor met liniaal en potlood lij-nen te zetten, terwijl Viktormet zijn potlood op het legevlak tikt. Stil kijkt hij toe hoezijn enige groepsgenootje aldruk aan het tekenen is, terwijlhem nog niets invalt. Een paarminuten later krijgt ook hij eenidee en buigt zich over het pa-pier.Viktor en Tibor vormen samengroep 6. Met z’n tweetjes. Ze zit-ten in een lokaal met de kinde-ren van groep 4 (vijf kinderen)en groep 5 (één kind), maar danwel aan hun eigen eilandje in deklas. Ze zijn letterlijk tot elkaarveroordeeld. Ze wonen tweestraten van elkaar vandaan inhet dorp.Het is het laatste jaar dat groep
6 van De Cathabel slechts uittwee kinderen bestaat. De basis-school gaat per komend school-jaar fuseren met de school vanVijlen. Toen Roel van denBosch in 2011 begon als direc-teur van drie basisscholen, konhij zich meteen buigen over devraag of De Cathabel wel toe-komst had. De school had toennog 42 leerlingen. Binnen eenjaar verhuisden twee gezinnenuit het dorp en wisselden enke-len kinderen daarbij van school.Acht kinderen minder: een ader-lating. Begin dit jaar besloot hetoverkoepelende schoolbestuurInnovo in samenspraak met deouders om de deuren in Le-miers te sluiten.
Inmiddels hebben de twee jon-gens wat op papier staan. Viktorheeft een tafereel getekend metcadeautjes en een kerstboom.Daarnaast heeft hij zichzelfgetekend met een op afstandbestuurbare helikopter. Tiborheeft ook een kerstboom gete-kend, en een radiografisch be-
stuurbaar vliegtuig. Dus kunnenwe eigenlijk wel de conclusietrekken dat ze van dezelfde din-gen gelukkig worden? Nee, corri-geert Viktor. Zijn helikopter kannamelijk schieten.
Juf José Hawinkels heeft groep4, 5 en 6 onder haar hoede enjuf Nancy Wouters geeft les aande combinatieklas 7 en 8. Joséheeft rekenen als specialisme,Nancy taal. Dus als de oudstekinderen sommen gaan maken,wisselen de twee leerkrachtenvan klas. De zes leerlingen vangroep 8 zijn braaf hun percenta-ges aan het berekenen, terwijljuf José met drie kinderen (eenvierde leerling is deze ochtendafwezig) van groep 7 de som-men doorneemt. Als een havikhoudt ze ook de andere kantvan de klas in de gaten. Nietspieken. Hou eens op met wip-pen op je stoel. Leg die liniaaleens weg.Het is even stil. Charlotte ver-heugt zich zó op een klas metveel meisjes, verzucht ze tegen
Staatssecretaris Sander Dekker(VVD) deed onlangs de toezeg-gen dat er een plan komt voorkleine scholen die kampen metdalende leerlingaantallen. In deonderwijswereld en de TweedeKamer is onrust ontstaan overhet advies van de Onderwijsraadom basisscholen met minder danhonderd leerlingen te sluiten. Ofhet zover komt is nog niet be-paald, maar diverse partijen heb-ben er op gewezen dat sluitingvan scholen desastreus kan zijnvoor de leefbaarheid in de dor-pen. Stel dat het advies tochwordt overgenomen, welke scho-len komen in Maastricht en hetHeuvelland dan in de problemen?
Van de 31 basisscholen in Maas-tricht zijn er slechts vier scholenmet een leerlingaantal onder dehonderd: Op de Sterkenberg (42),De Schans (97), De Maaskopkes(92) en Het Mozaïek (88).
Van de 37 basisscholen in hetHeuvelland komen er (Lemiersbuiten beschouwing gelaten)meer in de ‘gevarenzone’: Eckelra-de (43), Reijmerstok (56), Noor-beek (84), Slenaken (42), Hout-hem (85), Sint Geertruid (93),Wahlwiller (92), Vijlen (84), Vilt(91), Epen (48), St. Josef in Eijs-den (90) en Mesch (57).
Bron: Ministerie van Onderwijs,peildatum oktober 2012.
Onder de honderd
Iedereen komt
� Kinderen leren jong zelf-standig werken� Geborgenheid, men kentelkaar� Pesten valt snel op� Onderwijs kan snel opniveau worden toegespitst� Geen onzichtbare leerlin-gen: iedereen krijgt eenbeurt
Wanneer is een kleine school zo klein dat het pedagogischniet meer verantwoord is? Moet je een ondergrens vanleerlingenaantallen gaan toepassen? Dat is de discussie die nulandelijk speelt. Ook in deze regio zijn de afgelopen jarenbasisscholen gesloten omdat ze te klein werden.Op deze themapagina worden voor- en nadelen van kleinescholen belicht.
Tekst: Merel VisscherFoto’s: Diana Scheilen
Kijk voor meer regionieuws ook op:www.limburger.nl
� Minder capaciteit voorextra zorg leerlingen� Scholieren vinden nietaltijd aansluiting met klas-genootjes� Hoge werkdruk voor leer-krachten� De beschermde omge-ving bereidt kinderen somsonvoldoende voor op degrote middelbare school� Afhankelijk vanvrijwilligers/ouders
Voordelenkleine school
Themapagina kleine scholen
Nadelenkleine school
Groep vijf van De Cathabel bestaat slechts uit één leerling.
Een kleine plattelandschool, daar heeft iedereen wel eenidyllisch beeld bij. Toch heeft les krijgen en geven metweinig leerlingen meerdere dimensies. Een reportage vanuitDe Cathabel in Lemiers, een basisschool met 34 kinderen.
Vrijdag 5 april 2013 www.limburger.nl
regio B3 HL-B02R
haar juf zonder dat haar ietswordt gevraagd. De dag ervoorwas de tienjarige op een kinder-feestje en daar waren alléén maarmeisjes, zegt ze verrukt. De tweejongens uit haar groep werken on-verstoord door. In de pauze ver-telt ze meer over het gemis aanvriendinnen. Maar ja, babbelt zeverder, een nádeel van veel meis-jes in een klas is dat je ook veel ge-kibbel krijgt. Dat ziet ze ook welin. Met alleen maar jongens hebje dat niet. Al schreeuwen jon-gens wél weer in je oor.Gelukkig heeft ze nog Shanna uitgroep 8, haar beste vriendin. Ophet schoolplein zwaaien ze sa-men een heel klein meisje tussenhen in, heen en weer. Juf KyraHeunen (groep 1, 2 en 3) heeftveel hulp aan de oudere kinde-ren. Als het heeft gesneeuwd, ishet een heel karwei om al diekleintjes het skipak aan- en uit tetrekken. Als je daar mee klaarbent, is de pauze alweer om.Daar helpen de oudste kinderenhaar altijd mee. En het mooie is:ze hoeft het niet eens te vragen.De kinderen leren al jong zelf-standig te werken. Als juf Joséhet enige jongetje in groep 5 eentoets afneemt, heeft juf Nancy erook groep 4 en 6 even bij. Op datsoort momenten springen deoudere kinderen bij. De elfjarigeRoman uit groep 8 leest samenmet drie jongetjes uit groep 4een boekje. Om de beurt moeten
ze iets voorlezen. Als een van deknulletjes brutaal zijn tong naarhem uitsteekt, steekt Roman zijntong ook uit. Rustig instrueerthij de jongens waar ze verdermoeten lezen. ‘Goed gewerkt,jongens’, schrijft hij na het slui-ten van het boek op een evalua-tieformulier.Dat is wel een elfjarige die datdoet, zegt directeur Van denBosch. Zonder de flexibiliteit vande kinderen, de leerkrachten enniet te vergeten de ouders die hel-pen had de school niet meer kun-nen voortbestaan. Kleine schoolof niet: de werkzaamheden zijnhetzelfde als op een grotereschool, maar moeten over min-der hoofden worden verdeeld.De leerkrachten kennen iederkind bij naam en weten wie deouders zijn. Het is eenons-kent-onsgevoel, de kinderen
voelen zich geborgen. Dat is deblinkende voorkant van de me-daille, vertelt de directeur. Als jijechter geen klik hebt met je leef-tijdsgenootjes, als de groep nietnatuurlijk in elkaar valt, kan zo’nkleine school echter een groot na-deel zijn. Van de kinderen in Le-miers gaat 58 procent naar deschool in het dorp, anderen heb-ben al gekozen voor andere scho-len om wat voor reden dan ook.Ergens ligt de grens tussen klein-schalig en té kleinschalig, zegtVan den Bosch. Wat in Lemierseen school is, is in andere plaat-sen een hele klas. Extra aandachtomdat een kind niet zo snel gaatals zijn klasgenootje, is voor eenleerkracht juist in een kleine klasgoed op te brengen. Heeft zo’nkind echter extra zorg nodig om-dat het bijvoorbeeld dyslexieheeft, dan wordt het lastig. Daarkomen de grenzen van de moge-lijkheden snel in zicht.De kinderen van groep 8 staanbij elkaar in de klas. Ze hebbenzojuist de scores gekregen van deCito-toets en delen die met el-kaar. Dat de een iets hoger heeftgescoord dan de ander, is een ge-geven en geen reden tot jaloezie.Het is overduidelijk dat dit eenklas is zonder pikorde of pestkop-pen. Dit zijn vrienden.Toch maakt Juf Nancy zich bestzorgen over haar groep 8 diestraks uitvliegt, vertelt ze naschooltijd in de lerarenkamer.
Om half drie kan ze eindelijk wateten, eerder was ze daar niet aantoegekomen. Hoe gaan de kinde-ren er straks mee om dat ze nietmeer zo veel aandacht krijgen?Ze had ze hier best op willenvoorbereiden, maar hoe?De veertigjarige onderwijzeresgaat komend schooljaar naar Vij-len, waar ze alleen maar groep 8krijgt. Ze kan zich best verheu-gen op de typische groep-8 din-gen die ze straks kan doen, zoalsprojecten en het voorbereidenop de musical. Zonder steeds derem erop te houden voor groep7. Natuurlijk zal ze best een traanmoeten laten als de school echtsluit. Maar, zo zegt ze maar tegenzichzelf: als hier een deur sluit,gaan elders ramen open.
Bij de afwezigheid van juf José isin groep 4 een klein menings-verschil ontstaan. Een van dejochies beweert bij hoog en laagdat hij de politie kan laten ko-men en dat die zijn klasgenootjekan opsluiten in de gevangenisvan Vaals. Zijn klasgenootje ge-looft er niets van. In Vaals is hele-maal geen gevangenis, toch?De twee jongens van groep 6 ko-men de klas in gewandeld en Ti-bor vertelt meteen de waarheid:er is geen gevangenis, alleen eenpolitiebureau in Vaals. Hij roltmet zijn ogen, wendt zich tot deverslaggever en slaakt een hardezucht. Kínderen!
„A an de ene kant wasik wel blij dat iknaar de middelbareschool mocht. Ik
wilde nieuwe dingen zien. Aande andere kant mis ik daar welde vertrouwensband die ik metmijn lerares had. Ik verteldehaar alles, nu zeg ik niet zo veelmeer. Elk uur heb je weer eenandere docent.In Lemiers zat ik in de klas metvier andere kinderen. Wij warenheel close. Pesten gebeurde nietbij ons. Je bent verschillend,maar als je je niet aanpast aanelkaar is de sfeer niet goed. Nuzie ik in de klas wel kinderendie liever niet opvallen, die on-zichtbaar willen blijven. Op DeCathabel kon dat echt niet. Al-hoewel: een jongen uit mijn klasdie altijd wat stil was, is op demiddelbare school helemaal op-gebloeid.Voor mij is een kleine schoolgoed geweest voor mijn zelfver-trouwen. Naar een grote schoolgaan vond ik niet eng. Somskom ik nog op De Cathabel, omeen neefje op te halen. Dandenk ik wel: het is wel een héélkleine school.”Oud-scholier Marit Kersten (14) nu2vmbo-leerling op het Sophianum.
„I k heb het nooit een na-deel gevonden, een klei-ne school. In mijn tijdwaren de klassen nog
groot. Maar mijn dochter van 23jaar en mijn zoon van 21 hebbenin heel kleine klassen gezeten.Mijn dochter zat met vijf kinde-ren van hetzelfde leerjaar in eencombiklasje. Het mooie is dat jezo alvast wat meekrijgt van devolgende klas. Het is niet alle-maal nieuw. Mijn dochter zat indezelfde combiklas als haar jon-gere neefjes, die ze heeft zien le-ren lezen en schrijven. De kinde-ren zien elkaar op school, maarook bij de verenigingen in hetdorp. Het is een heel vertrouw-de, beschermde omgeving.Het enige dat mijn kinderen weleens hebben gezegd is dat zegraag eens een meester haddengehad.”Bernadette Penders (49) uitLemiers, oud-leerling en moedervan twee oud-leerlingen.
Ervaringouders enscholieren
aan de beurt
Zonder deflexibiliteit vankinderen, lerarenen ouders had deschool niet meerbestaan.Roel van de Bosch
“
Juf Nancy helpt een leerling.
