TITEL: The Lost Continent of MUAUTEUR: James ChurchwardUITGEVER: Coronet Communications, N.Y./USA

HET VERZONKEN CONTINENT MU

HOOFDSTUK 2HET VERZONKEN CONTINENT

Het verslag van de vernietiging van Mu, het Moederland van de Mens, is een vreemd verhaal. We leren er uit, hoe het mysterie van de blanke rassen in de Zuidelijke Zee Eilanden kan worden verklaard en hoe een grote beschaving bloeide midden in de Pacific en compleet werd verzwolgen in slechts één nacht. Enkele tientallen jaren geleden zouden geleerden grote twijfels hebben gehad over de mogelijkheid dat er in de Stille Oceaan ooit een groot continent als Mu zou hebben kunnen bestaan. Maar sindsdien zijn er documenten aan het licht gekomen en er zijn vergelijkingen gemaakt die bewijzen dat zo’n land eens bestond. De bewijzen zijn zeer verschillend van aard.

Ten eerste zijn er, zoals ik in de inleiding al heb beschreven, de heilige tabletten die zijn gevonden in een Indiase tempel en ontcijferd met de hulp van een geleerde priester. Deze tabletten gaven me de eerste aanwijzing over Mu en stuurden me op een wereldomvattende speurtocht. Ze waren geschreven door de Naacals, of in Birma of in het moederland. Zij vertelden hoe de Naacals oorspronkelijk van het moederland kwamen, het land in het midden van de Pacific. Ze vertelden ook het verhaal van de schepping van de mens en zijn komst in dit land. Verslagen van latere datum, geschreven in Mayax, Egypte en India beschrijven de vernietiging van dit land Mu, toen de aardkorst openbrak door aardbevingen en het continent verzonk in een vurige afgrond. Toen stroomde het water van de Stille Oceaan over wat eens een machtige beschaving was.

Ten tweede is er de bevestiging vanhet bestaan van Mu in andere oude manuscripten, inclusief zulke klassiekers als het Hindu epos Ramayana, geschreven door de wijsgeer en historicus Valmiki, gedicteerd door Narana, de hogepriester van de Rishi-tempel in Ayhodia, die de oude tempelgeschriften aan hem voorlas. Ergens noemt Valmiki de Naacals: “komend naar Birma vanuit het land van hun geboorte in het oosten”, dat betekent: in de richting van de Stille Oceaan. Een ander document die het verhaal van de heilige tabletten en Valmiki bevestigt is het Troano Manuscript, dat zich nu in het British Museum bevindt. Dat is een zeer oud Maya-boek geschreven in Yucatan. Het spreekt over het ‘Land Mu’ en gebruikt voor Mu dezelfde symbolen als we in India, Birma en Egypte vinden. Nog een andere verwijzing is het Codex Cortesianus, een Maya-boek van dezelfde ouderdom als het Troano Manuscript. Ook het Lhasa Geschrift, tezamen met honderden andere uit Egypte, Midden-Amerika, Mexico en de rotstekeningen in de westelijke staten van Amerika.

Ten derde bestaan er ruïnes die, door hun ligging en de symbolen waarmee ze zijn versierd, verwijzen naar het verzonken continent Mu.Op enkele Zuidelijke Zee Eilanden, met name Easter, Mangaia, Tonga-tabu, Panape en de Ladrone of Mariana Eilanden, staan nog steeds overblijfselen van oude stenen tempels en andere stenen monumenten die ons terugvoeren naar de tijd van Mu. In Uxmal in Yucatan draagt een verweerde tempel inscripties die de ‘Landen uit het Westen, waar we vandaan kwamen’ gedenken; en de verbazingwekkende Mexicaanse pyramides ten zuidwesten van Mexico-City waren volgens de inscripties opgericht als een monument ter nagedachtenis aan de vernietiging van diezelfde ‘Landen van het Westen’.

Ten vierde is er de universeelheid van bepaalde oude symbolen en gebruiken die zijn ontdekt in Egypte, Birma, India, Japan, China, de Zuidelijke Zee Eilanden, Midden-Amerika, Zuid-Amerika en bij enkele van de Noord-Amerikaanse indianenstammen en op andere plaatsen van oude

beschaving. Deze symbolen en gebruiken zijn zo identiek dat het zeker is, dat ze slecht van één oorsprong kunnen zijn: Mu. Met deze achtergrond kunnen we het verhaal van Mu’s vernietiging volgen.

We denken dat dit continent een langgerekt heuvelachtig land was, dat in het noorden grensde aan Hawaii. Een denkbeeldige lijn tussen het Paaseiland en de Fiji’s vormde de zuidelijke grens. Het was 5000 mijl groot van oost naar west en meer dan 3000 mijl van noord naar zuid. Het continent bestond uit drie -oost-west georiënteerde- stroken land, van elkaar gescheiden door smalle zeestraten of zeeën.Uitgaande van de geschriften die in de hoofdstukken IV en V worden beschreven, zal ik proberen er een beeld van te schetsen.Duizenden jaren terug, op de grens van wat we historische tijden noemen, bestond er een groot continent in het midden van de Stille Oceaan waar we nu ‘alleen water en lucht vinden’ 2, en groepen kleine eilanden die we nu de Zuidelijke Zee Eilanden noemen.Het was een ‘prachtig’ 3 tropisch eiland met ‘uitgestrekte vlaktes’ 4. De valleiën en vlaktes waren bedekt met vele soorten gras en bewerkte velden, terwijl ‘de lage stoken land’ 5 werden overschaduwd door weelderig groeiende tropische planten. Er waren geen bergen of bergketens in dit aards paradijs, want de bergen waren nog niet omhooggestuwd door de ingewanden van de aarde.

Dat grote rijke land werd doorsneden en bevloeid door vele brede, traagstromende wateren en rivieren, die slingerend hun weg zochten via talrijke bochten rond de beboste heuvels en door de vruchtbare valktes. Weelderige begroeiing bedekte het hele land met een zachte groene mantel. Heldere en geurige bloemen aan bomen en struiken gaven kleur aan het landschap. Lange, varenachtige palmbomen groeiden aan de oceaankusten en omzoomden de oevers van de rivieren mijlenver landinwaarts. Grote veerbladerige varens spreidden hun lange armen uit vanaf de rivieroevers. In de dalen in het laaggelegen land verbreedden de rivieren zich tot ondiepe meren waar talloze ‘heilige lotusbloemen’ 6 rond het glinsterende oppervlak van het water groeiden.Op de ‘koele rivieren zweefden grillig gevleugelde vlinders in de schaduwen van de bomen. Kolibries vlogen van bloem naar bloem’ 7. ‘Zangvogels in het struikgewas en de bomen streden met elkaar om het mooiste lied’ 8. Het gesjilp van krekels vulde de lucht, maar daar bovenuit steeg het gezoem van de sprinkhanen. Door het oerbos zwierven kuddes ‘grote mastodonten en olifanten’ 9.

Het grote continent was gevuld met levende have, waarover ‘64 miljoen mensen heersten’ 10. Al dit leven was gelukkig in dit weelderige tehuis. ‘Brede wegen, gemaakt van perfect passende stenen, liepen in alle richtingen’ 11. De 64 miljoen mensen bestonden uit ‘tien verschillende volkeren onder één regering’ 12.Vele generaties ervoor had de bevolking een koning gekozen en de titel Ra aan zijn naam toegevoegd. Hij werd ‘erfelijk hoofd en keizer onder de naam ‘Ra Mu’ ’ 13. De keizer kreeg de naam ‘Keizer van de Zon’.Allen beleden dezelfde godsdienst, de verering van de Godheid door middel van symbolen. Allen geloofden in de onsterfelijkheid van de ziel, die eventueel terugkeerde naar ‘de grote bron’, waar het vandaan kwam 14.De eerbied voor de Godheid was zo groot dat men Zijn Naam nooit uitsprak en zich in gebed of smeekbede alleen door middel van een symbool tot Hem richtte.‘ ’Ra de Zon’ werd gebruikt als hoofdsymbool voor al Zijn Verschijningsvormen’ 15.Als hogepriester was Ra Mu de vertegenwoordiger van God in religieuze aangelegenheden. Men begreep dat Ra Mu niet mocht worden aanbeden, hij was alleen de bemiddelaar.

In die tijd was het volk van Mu zeer ontwikkeld en verlicht. ‘Er was geen wreedheid op het aardoppervlak en die was er ook nooit geweest’, omdat alle mensen op aarde kinderen van Mu waren en onder gezag van het moederland stonden.

Het heersende ras in Mu was ‘een blank ras, een buitengewoon mooi volk met blanke of olijfkleurige huid, lang van gestalte met zachte, donkere ogen en stijl zwart haar. Naast dit blanke ras waren er andere rassen, mensen met een gele, bruine of zwarte huid, maar deze heersten niet’ 16.

Deze oude inwoners van Mu waren bedreven zeevaarders die met hun schepen de hele wereld bevaarden, ‘van de oostelijke tot de westelijke oceanen en van de noordelijke tot de zuidelijke zeeën’.Ze waren ook grote architecten, bouwden ‘grote tempels en paleizen van steen’ 17. Ze bewerkten stenen en plaatsten monolieten als monument.In het land Mu ‘bloeiden zeven hoofdsteden, zetels van godsdienst, wetenschap en onderwijs’ 18. Er waren vele andere grote steden en dorpen, verspreid over de drie landsdelen.Veel steden waren gebouwd nabij de mondingen van grote rivieren en waren handelscentra, waar schepen af en aan voeren vanuit alle delen van de wereld. Het land Mu was de moeder en het middelpunt van de aardse beschaving, onderwijs, handel en commercie. Alle andere landen over de hele wereld waren kolonies of koloniale keizerrijken.Volgens geschriften, inscripties en tradities verscheen de mens op aarde in het land Mu en daarom werd de naam ‘Land van Kui’ toegevoegd aan Mu 19. Grote gebeeldhouwde stenen tempels zonder dak - die soms ‘transparante tempels’ werden genoemd - verfraaiden de steden; in de dakloze tempels vielen de stralen van Ra op de hoofden van de aanbidders, een symbool dat de Godheid hen erkende. ‘De welgestelde klassen versierden zichzelf met juwelen en kostbare stenen. Ze woonden, omringd door vele bedienden, in indrukwekkende paleizen’ 20.Er werden kolonies gesticht in alle delen van de wereld.Daar ze goede zeelieden waren, ‘vervoerden hun schepen voortdurend passagiers en koopwaar van en naar de verschillende koloniën’ 21.Op koele avonden zag men pleziervaartuigen gevuld met prachtig geklede, met juwelen bedekte mannen en vrouwen. De lange roeispanen gaven een muzikaal ritme aan de liederen en het gelach van de gelukkige passagiers.

Terwijl dit grootse land op zijn hoogtepunt was - het centrum van de aardse beschaving, onderwijs, handel en commercie, met ‘grote stenen tempels, hoge standbeelden en monolieten’ 22 - overkwam hun een vreselijke ramp. ‘Gerommel vanuit de ingewanden van de aarde, gevolgd door aardbevingen en vulkanische uitbarstingen, deden het zuidelijke gedeelte beven’ 23. Langs de zuidelijke kusten stortten zich reusachtige vloedgolven over het land en vele prachtige steden vielen ten prooi. De vulkanen spuugden vuur, rook en lava. Omdat het een vlak land was, stroomde de lava niet weg, maar vormde kegels die vurige rotsen werden, zoals we die tegenwoordig nog kunnen zien op enkele van de Zuidelijke Eilanden 24. Langzaam stierf de vulkanische activiteit uit.Na het stoppen van de vulkanische activiteiten kwam het volk van Mu langzamerhand over hun angst heen. De vernielde steden werden herbouwd en handel en commercie werden hervat.Vele generaties na deze ramp, toen het geschiedenis was geworden, werd Mu opnieuw het slachtoffer van aardbevingen. ‘Het hele continent bewoog en schudde als oceaangolven. Het land trilde en schudde als boombladeren in een storm. Tempels en paleizen stortten ter aarde en monumenten en standbeelden vielen omver. ’De steden veranderden in puinhopen’ 25.Toen het land rees en daalde, sidderde en schudde, barstten de vuren uit de onderwereld los, doorboorden de wolken met bulderende vlammen van ‘drie mijl in diameter’ 27. Een dikke zwarte rooksluier overschaduwde het land. ‘Enorme golven sloegen over de kusten en spoelden over de vlaktes’. Steden en alle levende soorten gingen ten onder. ‘Bloedstollende kreten van duizenden vulden de lucht. Mensen zochten hun toevlucht in tempels en steden, maar werden er uitgedreven door vuur en rook, en mannen en vrouwen in hun prachtige kleding riepen: ‘Mu red ons!’ 28.Toen de opkomende zon verscheen aan de horizon en onder de rooksluier die over het hele land

hing doorscheen, leek hij op een vuurbal, rood en kwaadaardig. Toen hij onderging, heerste er een intense duisternis, slechts afgewisseld door bliksemflitsen.‘Gedurende de nacht’ 29 was Mu in stukken uiteengescheurd. Met donderend geweld zonk het verdoemde land. Ze zonk in de bek van de hel - ‘een bak vol vuur’. Toen het verscheurde land in de grote afgrond van vuur gleed, ‘schoten de vlammen rondom op en verzwolgen haar’ 30. Het vuur eiste haar slachtoffer op. ‘Mu en haar 64 miljoen inwoners werden geofferd’ 31.

Toen Mu in de vurige golf verzonk, eiste een andere kracht haar ook op – ‘vijftig miljoen vierkante mijl zeewater’. Van alle kanten stroomden de golven toe. Mu, het Moederland van de Mens met al haar trotse steden, haar tempels en paleizen, haar kunsten, wetenschappen en onderwijs was nu een droom uit het verleden. De ramp met het continent was de eerste stap in de vernietiging van de eerste grote beschaving.

Bijna 13.000 jaar lang legde de ondergang van Mu een zware sluier over het grootste deel van de aarde. Die sluier is verdwenen, maar er liggen nog vele plekken bedekt.Toen het continent ten onder ging, bleven hier en daar, om geologische redenen die later worden verklaard, heuvelruggen en hooggelegen stukken land uitsteken boven water. Er bleven eilanden of groepen eilanden, maar ze waren verbrokkeld door vulkanische activiteiten.Al deze heuvelruggen en punten werden bevolkt door mensen die waren ontsnapt aan hun ten onder gegane moederland.De wateren die het land met alles wat er op leefde hadden verzwolgen werden weer kalm alsof ze tevreden waren met het grimmige werk dat de voltooid hadden en deze wateren noemen we nu de Pacifische (Vreedzame) Oceaan. Dat is toch wel een ironische naam.Op deze eilanden, temidden van een kokende zee, bleven de overlevenden van Mu’s bevolking wachten tot de verschrikkelijke bevingen zouden ophouden. Ze hadden hun tempels en paleizen, hun schepen en hun wegen vernietigd en verzwolgen zien worden door de oceaan. Bijna de hele bevolging was verdronken tijdens de ramp. De weinige overlevenden ontdekten dat ze verstoken waren van alles. Ze hadden niets - geen gereedschappen, geen kleding, geen onderdak; weinig land, geen voedsel. Om hen heen siste en kolkte het kokende water; daar boven dichte stoomwolken; rook en as hielden het zonlicht tegen en veroorzaakten een ondoordringbare duisternis. De wanhopige kreten van hun vrienden die tijdens de ramp het leven hadden verloren, klonken nog na in hun oren. Het was een angstwekkende omgeving voor de overlevenden die oog in oog stonden met de dood door honger en dorst. Slechts weinigen waren in staat die vreselijke vuurproef te overleven en de meesten stierven onder tragische omstandigheden.Een deel van de niet verzonken landresten kennen we nu als de Zuidelijke Zee Eilanden en sommige inwoners beweren dat ze, weliswaar verre afstammelingen, mensen van Mu zijn.Na een aantal dagen klaarde de atmosfeer enigzins op. Op de nieuw gevormde eilanden verdrongen zich wanhopige mensen: zij die zo gelukkig of ongelukkig waren nog in leven te zijn. Het moet een triest gezicht zijn geweest, deze overlevenden van ‘s werelds grootste ramp sinds de bijbelse zondvloed.

Wat is er geworden van dat prachtige land? Het lag diep onder de wateren van de Stille Oceaan. Waar de mens superieur had geheerst, leefden nu vissen en kruipend gedierte. Zeewier groeide waar bloemen hadden gestaan; koraaldiertjes bouwden hun riffen op de plekken waar mensenhanden paleizen hadden neergezet. Van de tientallen miljoenen mensen die eens de straten van de verzwolgen steden hadden bevolkt, overleefde slechts een armzalige handvol menselijke wezens op de nieuw gevormde eilanden die verder van alle leven verstoken waren. Alles was verloren! Wat bleef er voor hen over? Niets behalve een langzame hongerdood. Ze zaten dicht opeen gepakt op kleine stukjes land, duizenden mijlen van het moederland, zonder boten, schepen of voedsel.

Onder zulke omstandigheden kan men zich makkelijk voorstellen wat er gebeurde. Velen waren natuurlijk hopeloos ziek, gek geworden van pure angst; anderen baden om de dood om verlost te zijn van de ondraaglijke spanning. Er bleef slechts één ding over: teruggaan naar de laagste trap

van beschaving en, tenminste voor enige tijd, dicht op elkaar te leven.Huiden van dieren, als die er nog waren, en ruwe bladeren moesten in het vervolg als kleding dienen. Stenen, speren en pijlen zouden moeten dienen als wapens voor verdediging of aanval. Hun snijwerktuigen zouden gemaakt moeten worden van vuursteen en schelpen. Maar de eerste levensbehoefte was voedsel. Zonder twijfel stierven velen aan uitputting, angst en honger en als mensen stierven, werden hun lichamen voedsel voor de overlevenden. Op deze wijze ontstond voor het eerst kannibalisme en geweld. Aldus daalden overlevenden van de hoogste beschaving af tot de laagste en het is door de eeuwen heen blijven voortbestaan.Men kan zich voorstellen wat een afkeer deze beschaafde mensen moeten hebben gehad voor zulk voedsel en we kunnen aannemen dat velen stierven omdat ze er niet van wilden eten. Geleidelijk echter, na vele generaties, zonken de arme eilandbewoners lager en lager tot zelfs de tradities uit hun verleden, die eerst nog via de religie werden overgeleverd, langzamerhand verwaterden en tenslotte verdwenen. Hun vroegere grootsheid werd even volledig uit hun gedachten gewist als de verraderlijke wateren van de Pacific Mu hadden weggevaagd. Maar er zijn nog steeds feiten overgebleven voor toekomstige identificatie die een onveranderlijke wet meevoeren.Ik heb aangeduid dat er een waas van duisternis over de mensheid werd gelegd door de vernietiging van Mu; dat bedoel ik alleen in vergelijkende zin. De koloniale keizerrijken droegen nog een tijd de beschaving van het moederland voort, maar zonder haar steun kwamen zij langzamerhand in verval.Vanuit die as is de nieuwe en huidige beschaving verrezen.

VOETNOTEN:

2 Lhasa Geschriften3 Paaseiland Tablet4 Griekse Geschriften5 Troano Manuscript6 verschillende geschriften7 S.A. Geschrift8 Paaseiland Tablet9 Indiaanse en Maya Geschriften10 Troano Manuscript11 Paaseiland Tablet12 Troano Manuscript13 Lhasa Geschriften e.a.14 Ibid15 Maya en andere16 Troana Man, Codex Cortesianus e.a.17 Valmiki18 Lhasa Geschriften19 Troano Manuscript en inscripties20 Lhasa Geschriften21 Valmiki22 overblijfselen op eilanden23 Paaseiland en andere eilanden24 Ibid 25 Troano Manuscript, Codex Cortesianus en Lhasa Geschriften26 Hawaii, Niuafou en andere27 Griekse Geschriften28 Lhasa Geschriften29 Codex Cortesianus en Troano Manuscript30 Egyptisch31 Troano Manuscript.