The Christian in Complete Armour: de Christen in volle wapenrusting.Een verhandeling van de volle wapenrusting van God.

Auteur: William Gurnall Vertaling: Paul Vogelaar

Voorts, mijn broeders, wordt krachtig in den Heere, en in de sterkte Zijner macht.Doet aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de listigeomleidingen des duivels. Want wij hebben den strijd niet tegen vlees en bloed, maartegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, derduisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht. Daarom neemt aande gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt wederstaan in den bozen dag, en allesverricht hebbende, staande blijven. Staat dan, uw lenden omgord hebbende met dewaarheid, en aangedaan hebbende het borstwapen der gerechtigheid; En de voetengeschoeid hebbende met bereidheid van het Evangelie des vredes; Bovenalaangenomen hebbende het schild des geloofs, met hetwelk gij al de vurige pijlen desbozen zult kunnen uitblussen. En neemt den helm der zaligheid, en het zwaard desGeestes, hetwelk is Gods Woord. Met alle bidding en smeking, biddende te allen tijdin den Geest, en tot hetzelve wakende met alle gedurigheid en smeking voor al deheiligen; En voor mij, opdat mij het Woord gegeven worde in de opening mijnsmonds met vrijmoedigheid, om de verborgenheid van het Evangelie bekend te maken;Waarover ik een gezant ben in een keten, opdat ik in hetzelve vrijmoediglijk mogespreken, gelijk mij betaamt te spreken. – Efeze 6:10-20

De inleiding.

Paulus was nu in gevangenschap, hoewel hij niet zo kort werd gehouden dat hempapier en pen ontzegt werden; het lijkt erop dat God hem gunst schonk in de ogen vanzijn vijanden: Paulus was de gevangene van Nero, maar Nero was nog veel meer vanGod. En omdat God werk had voor Paulus, vond hij vrienden voor hem, zowel in derechtszaal als in de gevangenis. Laat de vervolgers de heiligen naar de gevangenissturen, God kan een opzichter zenden voor hun wending. Maar hoe besteedt deze grote apostel zijn tijd in de gevangenis? Niet doorbeledigingen uit te brengen tegen degenen die, hoewel ze de allerslechtste mannenwaren, hem hadden opgesloten; een stukje geestdrift waar de lijdende heiligen van dietijden maar nauwelijks bekend mee waren: noch door politieke beraadslagingen, hoehij zichzelf uit deze moeite zou kunnen wurmen, door lage vleierij, of zondigeinschikkelijkheid met de groten van die tijd. Sommigen zouden ieder instrumentaangrijpen wat de sloten kan openen, om een doorgang te maken naar de vrijheid,zonder gewetenswroeging – als ze maar kunnen ontsnappen – of ze eruit komen doorde deur of door het raam.

Maar deze heilige man was niet zo verzot op zijn vrijheid of zijn leven, om ze te kopenmet het minste gevaar voor het evangelie. Hij wist teveel van een andere wereld, omzo hoog te bieden voor het genot van deze; en daarom slaat hij geen acht op wat zijnvijanden met hem kunnen doen, omdat hij goed wist dat hij naar de hemel zou gaan,ongeacht of ze hem iets zouden aandoen of niet. Nee, de grote zorg die op hem lag wasvoor de gemeenten van Christus; hij werkt als een getrouw rentmeester om het huisvan God op orde te maken voor zijn vertrek. We lezen niet van afgevaardigden dienaar het gerechtshof worden gezonden om zijn vrijheid te bemachtigen; maar velennaar de gemeenten, om ze te helpen vast te staan in de vrijheid waarmee Christus hen

vrijgemaakt heeft. Er is geen manier om de duivel en zijn werktuigen terug te pakken,vanwege al hun kwaadaardigheid tegen ons, dan door het goede te doen waar we ookkomen.

De duivel had Paulus net zo goed met rust kunnen laten, want zodra hij in degevangenis komt begint hij met preken, waarop de poorten van satans gevangenisopenvliegen, en arme zondaren eruit komen. Het is gelukkig voor Onesimus datPaulus naar de gevangenis werd gestuurd; God had een boodschap voor Paulus omaan hem en anderen te geven, die de duivel nooit had kunnen dromen. Nee hij preektniet alleen in de gevangenis, maar opdat hij de duivel alle kwaad aan zal doen wat hijkan, stuurt hij zijn brieven naar de gemeenten, die door het proeven van zijn geest inzijn verdrukkingen, en het lezen van zijn geloof, nu klaar om opgeofferd te worden,nog veel meer bevestigd zouden worden; waarvan Efeze niet het minste in zijngedachten was, zoals u kunt opmerken doordat hij bij elkaar twee jaar zijn verblijf bijhen had, Handelingen 19:10; zoals ook door het tot zich roepen van de ouderlingenvan deze gemeente zo ver als Miletus, in zijn laatste reis naar Jeruzalem, Handelingen20:17, en hen vaarwel te zeggen alsof hij hen in deze wereld nooit meer zou zien. Enzeker kan de verdrietige indruk die dit hart-verscheurend vertrek op het gemoed vandeze ouderlingen had, ja op de hele gemeente die door hen op de hoogte waren van ditdroevige nieuws, Paulus nu in de gevangenis hebben aangezet, om aan deze gemeentete schrijven, opdat ze met zoveel van zijn geest, ja met de geest van het evangelie, wathen in handen werd gelaten om zich mee te onderhouden, met meer geduld het nieuwsvan zijn overlijden zouden kunnen aannemen.

In het eerste gedeelte van deze brief vliegt hij hoog in de mysteries van het geloof. Inhet laatste gedeelte daalt hij, volgens zijn normale werkwijze, neer naar de toepassing;waar we zien dat hij al deze waarheden, als stralen, samenbindt, in een krachtigevermaning, om hun harten nog meer aan te vuren, en krachtig te overtuigen om'waardig der roeping te wandelen' hst. 4:1, wat wordt gedaan wanneer het leven van deChristen zo transparant is dat de genade van het evangelie aan iedere kant naar buitenschijnt in de kracht van heiligheid, en van al zijn relaties, zoals een kaars in eenkristallen glas, niet in een donkere lantaarn, lichtgevend aan een kant en donker aaneen andere; en daarom beziet hij de verschillende relaties van echtgenoot, echtgenote,ouders, kinderen, heren, en dienstknechten, en dringt hij hier bij allen op aan.

Nu hij iedereen op de juiste plek heeft gezet, wat betreft zijn specifieke plicht; houdthij als een wijze generaal nadat hij zijn leger heeft gerangschikt, en hen in gelidvooruit heeft laten trekken, de volgende speech vooraan dit kamp van Efeze, helemaalin krijgstermen, als het meest passend bij de roeping van een Christen, wat eenvoortdurende strijd is met de wereld, en de overste van deze wereld. De toespraak zelfbevat twee delen. Ten eerste, een korte maar zoete en krachtige bemoediging, Efeze6:10. Ten tweede, het andere deel wordt besteedt aan verschillende aanwijzingen voorhet succesvollere bestuur van deze oorlog, en hier en daar bestrooid met wat motieven.Efeze 6:11-20. We beginnen met de eerste.