Tekst: Patrick Smeyers, Olmen, België

Wie kent er nu geen pauwstaart? Zowat iedereen heeft wel eens een pauwstaart gezien, meestal in de witte kleurslag, waarbij het aantal staartveren het normale aantal van 12 overtreft. Deze ‘pauwstaarten’ zijn de voor de rasfokker zogenaam-de trechterstaarten of boerenpauwstaar-ten. De pauwstaarten die ik voor u tracht te beschrijven, zijn de pauwstaarten gefokt naar de hedendaagse standaard.

Boven: Pauwstaart, wit zwartstaart van J. Hartman. Fraai dier voor deze kleurslag en

we storen ons niet aan het beetje schimmel in de staart. Foto: D.J. Hamer. Onder: Het duivenhok in de tuin met vijver van Patrick Smeyers, Olmen, België

De moderne of hedendaagse

pauwstaart, zo-als hij ook wel eens wordt genoemd, is eigenlijk niet zo modern of hedendaags als de naam zou doen vermoe-den. Na het invoeren van de pauwstaart in Europa vanuit India rond 1600, en naar-

gelang de bron door Spaans/Portugese of Nederlandse zeevaarders, is er een diversiteit in fokrichtingen gevolgd. Zo waren er bijvoorbeeld in Groot-Brittannië rond 1800 twee strekkingen, die misschien wel de basis zijn geweest voor de hedendaagse standaard. Men had er de Schotse fokwijze; mooie kleine en ronde dieren, met een niet zo’n grote staart, die meestal schildgetekend waren. Hier lag de klemtoon voornamelijk op het type. Dit type werd ook wel eens het ‘Dundee type’ genoemd, naar een befaamd Schots fokker uit die tijd.

Duivenhok van P. Smeyers in september 2005 Daartegenover stond het Engelse type; hier betrof het meestal witte dieren met een grote vlakke staart, vrij hoog op poten. Er werd maar weinig aandacht geschonken aan de lichaamsbouw, maar des te meer aan de grote cirkelronde staart. Men begrijpt dat wanneer deze 2 verschillende strekkingen moesten worden beoordeeld, dit een ernstig probleem meebracht. Al snel werd tot een compromis gekomen en ging men, zowel in Schotland als Engeland, de gulden middenweg volgen in de fok van de pauwstaart. Men koos, in grote lijnen, voor een kleinere duif, elegant en rond van type, met een grotere staart dan het vroegere Schotse type. Vanuit Groot-Brittannië zijn dan later van dit consensustype, dieren geëxporteerd over de gehele wereld. Hieruit zijn dan later weer, al naar gelang het werelddeel of het land, weer verschillende fokrichtingen ontstaan.

Tot voor ongeveer 20 jaar terug kon men, grofweg, volgende fokrichtingen onderscheiden:

o Engeland en Australië: ronde dieren, vrij klein, met een naar verhouding kleine staart.

o Europa, met als voorloper Duitsland: grotere dieren, vrij hoog op poten, met een grote vlakke staart.

o Zuid-Afrika, Verenigde Staten van Amerika en Canada: de dieren die het sterkst gelijken op hetgeen wat onze standaard heden ten dage vraagt.

Ergens rond de 90-er jaren van de vorige eeuw is er alweer een consensus bereikt, en sindsdien wijzen alle neuzen in dezelfde richting. Iets wat enkel maar kan worden toegejuicht.

Rechts: Tekening Bill O’Dell Wat is een goede pauwstaart? Beginners, leken en vaak sommige onder onze keurmeesters maken de fout om zich blind te staren op enkel een mooie, grote, gladde en cirkelronde staart. Neen! Zij zitten volledig fout! Een pauwstaart is in éérste plaats een dier van type, stand en actie! Waar ook nog veel te weinig aandacht wordt besteed op ‘klassieke’ keuringen is dat een pauwstaart dient te worden gekeurd in een zgn. loopkooi. Een loopkooi is een kooi met de min. maten van 0.7m x 0.7m grondoppervlak, waarin de pauwstaart vrijelijk kan bewegen en actie vertonen. Gaat men een pauwstaart in een 40-er of 50-er kooi plaatsen, dan zal hij zich al snel in een hoekje wurmen, met zijn staart naar je toe, en meestal dan nog in paraplustand. Zo gaat het dier zijn staart volledig beschadigen. Ook ziet men nogal eens dat er volop word ‘gekoterd’ met het keurstokje door de ‘volhouders’ om te trachten het dier in stand te brengen. Dit gaat de zaak alleen nog maar erger maken en het dier dat is getraind om zich in een loopkooi te showen, finaal om zeep helpen voor het vervolg van het showseizoen. Bij de beoordeling van een pauwstaart is een keurstok volledig uit den boze!

Hoe het 20 jaar geleden moest Hoe het nu is: (foto J. Janssens) Pauwstaart wit, Ben Ferber VAZ duivenhok bij Patrick Smeyers, Olmen, België

Er zijn nog steeds zgn. ‘overgangsdieren’, met een gemis aan type en actie en des te meer staart, die worden getraind om zich te showen in een 40-er kooi, maar laat je er niet aan vangen… Een pauwstaart dient te worden gekeurd in een loopkooi en dient actie te vertonen zoals vermeld in de standaard! Het dier moet zich in al zijn rondheid kunnen oprichten, en met trippelende pasjes, lopend op de tenen kunnen showen! De beste pauwstaart is steeds deze die gemiddeld het beste is, rekening houdend met alle hoofdraskenmerken!! Hoe gaan we een pauwstaart beoordelen?

o TYPE & STAND & ACTIE o BUIKVULLING & RONDING o VLEUGELDRACHT &

VLEUGELFORMAAT o KOP- EN HALSLIGGING o STAART o KLEUR & TEKENING

Poederblauwe duivinnen, broed 2005, P. Smeyers Type-stand-actie Een pauwstaart heeft in de eerste plaats een kort en rond lichaam, de borst wordt hoog gedragen, het lichaam is afgerond langs alle zijden. Dit wil zeggen dat er geen storende obstakels mogen worden waargenomen die de visuele rondheid verstoren. Het dier moet vlot kunnen bewegen op de teenspitsen, zonder uit balans te geraken. In vooraanzicht moeten de beentjes wijd zijn geplaatst en kort van lengte zijn.

In zijaanzicht moe-ten de benen met de buiklijn mee-lopen. De borst, de buik en de benen moeten één vloe-iende lijn vormen, de zgn. B- B- B- lijn. Opmerking: een dier kan beter ietwat langere benen bezitten en een goede B-B-B-lijn, dan kor-te, haaks op het lichaam staande

beentjes!

nks: Opaal van J.

.

LiHartman, zeer fraai dier voor deze kleurslag. Foto: D.J. Hamer

BUIKVULLING EN RONDING n breed lichaam, met een goed gebogen borstbeen, een

se bevedering toe groeien van de buikbevedering

Een en steviger tonen in zijn

rond!

op en halsligging een fijne hals – waarbij de kop bijna onmerkbaar overgaat in de

e lang

Een goede pauwstaart vereist eemassa borstspieren en - verkregen door een zo groot mogelijke afstand tussen de voorkant van de borst en de staartaanzet – voldoende lichaamsdiepte. Dit alles tezamen zal een optische rondheid geven van het lichaam. De rondheid mag niet het resultaat zijn van:

- te los- het naar het midden dier met iets kleinere staart zal vaak ook compacter

vederkleed. Rond, rond, KDe pauwstaart heeft hals, het zgn. slangenkopje – en waarbij de kop steeds rustig op het bovenkussen is gelegen. Het kopje ligt frontaal gezien in het midden t.o.v. de borst en staart, zo diep mogelijk gesteld, zonder echter de staart naar achter te drukken. Dit facet vraagt de nodige aandacht, want het naar achteren drukken van de staart kan 2 oorzaken hebben:

- het dier kan een te korte rug hebben, waardoor het de hals en kopje niet kwijt kan - of de hals is t

Indien één van bovenstaande oorzaken zich voordoet kan het dier ofwel de staart naar

leugeldracht en vleugelformaat gedragen.

en kunnen worden bedekt, zodat de

hoog gedragen!

taart

ede staart

Achteraanzicht rode

en moet bij het beoordelen rekening houden met volgende zaken: staart hebben dan

o er lijken dan een meer concave. dan op een dier

Fro ta eveer 1/3 van de totale lichaamshoogte bestaan uit staart – de

rden

s reserved by VBC

achteren gaan drukken, het kopje door de staartveren gaan steken, ofwel het kopje, in vooraanzicht bekeken, asymmetrisch gaan dragen. VDe vleugels zijn smal en worden hoogSmal omdat ze door de borstbevedering moetvleugelbogen onzichtbaar zijn in vooraanzicht. Indien de vleugels hoog worden gedragen zal dit enkel bijdragen tot visuele rondheid en de buik en borstronding zal sprekender worden. Smal en

SEen gobestaat uit 30 à 40 brede pennen, een goed gevuld onderkussen – dat geen steunende eigenschap bezit – en is zo rond mogelijk. De staart is niet vlak, doch bijna vlak (licht concaaf), onderaan is hij ver genoeg geopend om de vleugels door te steken.

spiegelstaart, P. Smeyers

M

o Een dier in met een donkere staart zal schijnbaar een grotereeen dier met zachtere kleuren. Een platte/vlakke staart zal grot

o Dezelfde grootte van staart zal kleiner lijken op een rond dier, met weinig body.

n al gezien moet ongzgn. top-tail. De staartpennen dienen mooi in het gelid te staan, en bij een goed geconditioneerde duif, aangeboden ter beoordeling, dakpansgewijze te overlappen. Een regelmatig gezien euvel zijn draaipennen, dit zijn de pennen waarvan de baaniet mee in het gelid liggen.” Zie “De Pauwstaart deel 2 Copyright ©2006 Aviculture-Europe. All right