InformatIebladds. PIerson College

jaargang 13 | 305 | 2015

bulletin

Talent

2

Voorwoord

Colofon

Eindredactie Clo Martens, Karin Polman,Judith de Weger, Wouter Vrouwenvelder

Foto voorzijde Boom planten in het kader van internationaliseringssproject ASIS

Grafisch ontwerp Bureau Gurk, Marie Christine Meijer

Drukwerk Drukkerij van der Heijden,’s-Hertogenbosch

Redactieadres Postbus 7015201 AS ’s-Hertogenboschtelefoon: 073-644 29 29c.martens@piersonmail.nl www.pierson.nl

2 Voorwoord

3 In de picture

4 Ouderraad

5 Lrrnlfhbbrn

6 Het woord is aan

7 De school uit

9 EHBO

10 Internationalisering

12 Ver weg dichtbij

12 Paspoort

13 Jonge hond, ouwe rot

14 In beeld

16 De achterkant

Inhoudsopgave

Talent

Wellicht heeft u ook Paul Rosenmöller, de voorzitter van de VO-Raad, op het nieuws onlangs horen spreken over gedif-ferentieerd afsluiten. Het streven is om in de toekomst leer-lingen mogelijkheden te bieden om een diploma te halen met vakken op verschillende niveaus. Hoe fijn is het als je vmbo doet en uitblinkt in het vak Engels, je dat vak dan gewoon op havo- of vwo-niveau kunt afsluiten? Of misschien is het vwo-diploma nu niet haalbaar, maar wel als je een struikelvak op een lager niveau kan doen. Het onderwijs van de toekomst zal veel meer gepersonaliseerd en op maat zijn, het is leren in en buiten de school, met eigen leerroutes, passend bij eigen talenten!

Dit Pierson bulletin loopt over van talenten en van maat-werk. Wat een enthousiasme en inspiratie gaat daar van uit. Opvallend ook hoe vaak er gezegd wordt dat je veel kunt bereiken als je verbonden bent met je passie en talent, als er positief gewaardeerd wordt, als je ruimte ervaart… dan is zelfs de marathon in Rotterdam of Parijs een eitje…! We lezen over Maud en Julia uit T4 die op het KW1C in de prij-zen vielen met hun sectorwerkstuk. Konrad vertelt over zijn voetbaltalent, we lezen over ondernemerschap in het onder-wijs, over preprofielen in leerjaar 3, over email-contacten met Denemarken, over een internationaal project rondom ‘sustainability’, een onderwijsreis naar China, over nieuw communiceren, over oud en jong talent, steeds bruisend en grensverleggend leren.

Het einde van het schooljaar komt in zicht. De eindexamen-leerlingen wachten vol spanning op de uitslag en hopen straks hun diploma in ontvangst te mogen nemen, de laatste sprintjes worden getrokken voor de overgang, het tijdelijke gebouw aan de Lucas van Leijdenstraat wordt leeggeruimd en de nieuwe lokalen en open leercentra worden ingericht. Het was een bewogen schooljaar, waarin ondanks de druk-te van de bouw, het onderwijs meer dan gewoon doorging. Collega’s, leerlingen en ouders hebben op een fantastische wijze meegewerkt en begrip getoond als door alle bouwpe-rikelen er problemen waren rondom roosters en pendelen. Daarvoor onze waardering en hartelijke dank! Na de zo-mervakantie is de officiële opening op 15 september a.s. en worden alle nieuwe ruimtes in gebruik genomen. We zullen u daarover dan ook via onze nieuwe website informeren. We zien er naar uit! Met de uitbreiding en de verbouwing van ons schoolgebouw hebben we nog meer mogelijkheden om ge-differentieerd onderwijs vorm te kunnen geven en ruimte te bieden aan groeiende talenten.

Alma van Bommel, rector

In de picture

In havo 3 en vwo 3 kiezen leerlingen hun profiel voor de bovenbouw. Dat gebeurt in maart. Een blijde keuze, want het vooruitzicht is niet alleen minder vakken maar vooral ook vakken, die meer hun voorkeur hebben en die meer aansluiten bij hun talenten. Maar het schooljaar is nog niet ten einde, de niet gekozen vakken moeten nog een aantal maanden gevolgd worden en vaak is het moeilijk om daarvoor motivatie op te brengen.

Pre-profiel óf afrondendwerk

Afgelopen schooljaar heeft een aantal vakken in de laatste periode geëxpe-rimenteerd met zogeheten pre-profie-len. In periode 5 werd een tweeledig programma aangeboden. De leerlingen die het vak meenamen in klas 4 konden zich voorbereiden op de stof uit de bo-venbouw. De leerlingen die het vak niet kozen, volgden een afrondende lessen-reeks. Een gedifferentieerd program-ma dus, dat dit jaar verder navolging gaat vinden. Een paar voorbeelden.

GeschiedenisBij geschiedenis maken de leerlin-gen, die het vak niet kiezen een werk-stuk naar keuze. Het mag gaan over hun eigen familiegeschiedenis, de herkomst van hun achternaam of een markant bouwwerk in hun omgeving.

In het werkstuk laten ze zien, dat ze een verbinding kunnen maken tussen hun eigen interesse en de historische kennis die ze de jaren ervoor opgedaan hebben.De leerlingen die het vak wél kiezen maken een overzicht van de tien tijd-vakken die zij hebben behandeld in klas 1-2-3 aan de hand van een tijdvak-dossier. Dit dossier nemen zij mee ter voorbereiding op het programma van klas 4, waarmee een brug geslagen wordt naar de bovenbouw.

FransIn het pre-profiel Frans bereiden de leerlingen de excursie naar Lille voor, die in havo 4 ook daadwerkelijk wordt uitgevoerd. Ze bezoeken tijdens die excursie een museum, verschillende

bezienswaardigheden en een winkel. Ook gaan ze eten in een restaurant. In ons eigen gesimuleerde Taaldorp oefenen ze het Frans dat ze in Lille gaan spreken. Ze leggen ook een werkwoord dossier aan voor een ste-vige grammaticale basis.Leerlingen die niet doorgaan met Frans, bereiden een excursie voor naar een Franstalige stad naar keuze.

De evaluatie onder de huidige lichting havo 4 maakte duidelijk dat deze op-drachten in klas 3, leerlingen over de vakantie heen tillen en de gap met de bovenbouw kleiner maken.De pilot gaat dit jaar een vervolg vinden in periode 5.

Clo Martens

3

teke

nin

g: M

ilou

Ku

per,

hav

o 3

Doe meer van wat werkt en minder van wat niet werkt. Met deze openingszin begon op 4 februari onze jaarlijkse thema-avond. Een paar maanden later dan u van ons gewend bent, maar wel weer volgens hetzelfde recept: een inleiding op een thema dat ons als ouders bezighoudt en daarna vooral samen in gesprek en ervaringen uitwisselen. Aan dat laatste bleek weer veel behoefte en de avond was daarmee gezellig, informatief en zo voorbij.

Ditmaal was Eefje Teeuwisse van TAKE A STEP onze inleider. Zij is expert op het gebied van het zo genaamde ‘waarderend perspectief’, een manier van kijken naar leren en ontwikkelen, waarbij wordt uitgegaan van wat er al is en niet van wat ont-breekt. Voor ons als ouders interessant om op deze manier ‘om te denken’. Hoe vaak benadrukken we niet de tekortkomin-gen van onszelf en onze kinderen? Vragen we naar behaalde resultaten of speuren we juist naar slechte cijfers in Magister?

In een duidelijke presentatie leerde Eefje Teeuwisse ons om daar anders mee om te gaan. Om feedback te geven aan onze kinderen op wat ze doen, en niet op wat ze niet bereikt hebben. Op wat wél werkt en niet op wat níet werkt.Ze liet ons zien en ervaren hoe wij talenten bij onze kinderen kunnen ontdekken. Op de eerste plaats door ons eigen gedrag te herkennen en door stil te staan bij eigen kwaliteiten als ouder. Op de tweede, derde en vierde plaats door je kind te helpen ontdekken, wat wél werkt en daar complimenten voor te geven. Minder zitten op resultaat, maar meer op wat je kind al kan.

Zo ontdekken ouder(s) en kind beiden wat wel goed gaat, wat de beste aanpak is en – misschien wel de belangrijkste op-brengst – waar je kind écht voor gaat. Waarvoor wordt het enthousiast en is het bereid een stap meer te doen? Zo leert het de eigen talenten als het ware spelenderwijs ontwikkelen. Andere zaken die geleerd moeten worden (zoals de discipline om iets op tijd af te ronden…) gaan dan veel meer als vanzelf.Dat klinkt natuurlijk goed, maar werkt het wel? Om hier ge-voel bij te krijgen zette Eefje ons flink aan het werk. Wat zijn je kwaliteiten als ouder? Wat zijn de talenten van je kind? Geef eens een ‘informatief compliment’. Dat wil zeggen geef eens een compliment waar echt informatie in zit. Wat heb je de an-der zien doen? Wat was het effect? Waarom vond je dat goed en wat zegt dat over de talenten van die ander?Het bracht veel reacties los bij ouders en bleek verrassend snel in praktijk te brengen. We sloten de avond af met het uit-wisselen van de opbrengst per groepje en het uitspreken van goede voornemens. Versterken wat werkt!

Meer op: www.takeastep.nlConny Helder, voorzitter ouderraad

Ouderraad Versterkwat werkt!

4

5

Hoe en wanneer is het allemaal begonnen?

Zes jaar geleden ben ik serieus begon-nen met hardlopen, wel gewoon voor de lol want wedstrijden vond ik doodeng: dan móet je namelijk ineens van alles. Ik liep ’s avonds in het donker want ik hoefde niet per se gezien te worden door de halve wijk. Nu loop ik overdag, mijn oude joggingbroek heb ik inge-ruild voor een kekke hardloopbroek, ik eet nu onderweg ruimtevaardersvoer uit een tube en een halve marathon is voor mij inmiddels niet meer dan een trainingsloopje. Ruim twee jaar geleden liep ik mijn eerste wedstrijd – de Zevenheuvelenloop in Nijmegen – en dat is ook de loopervaring waar ik het meest trots op ben. Daarna liep ik de halve marathon van Eindhoven en sindsdien beschouw ik mezelf officieel als wedstrijdproof.

Je volgt nu een strak trainings- en voedingsschema?

Welnee, dat doe ik zo’n beetje op gevoel. Ik weet wel, dat ik de friet en de Bossche bollen nu even moet laten staan en als extra training ga ik nu vaker bootcampen maar voor de rest luister ik maar een beetje naar mijn lijf. Door schade en schande word je dan vanzelf wijs. Onze collega Erwin Kievit pakt dat heel anders en gestructureerd aan. Toevallig loopt hij op dezelfde dag de marathon van Rotterdam dus op 12 april zullen we zien wie er gelijk heeft.

Wat is er zo fijn aan urenlang lopen, lopen en nog eens lopen?

Alles! Ik loop het liefst alleen en tijdens het lopen verlies je het besef van tijd en daarmee ook veel stress. Woede en verdriet loop je letterlijk uit je lijf. Bij

mij komt na een kilometer of zestien de ‘runners high’ en van die endorfine- boost heb ik drie dagen later nog steeds lol. Ik word echt chagrijnig als ik langere tijd niet kan lopen. Het enige minpuntje zijn die valse boerderijhon-den die als een malle op je af komen rennen. Door de schrik verandert dan ook je hartslag en dan loop je niet lek-ker meer.

Profiteert je werk nog van je hobby?

Natuurlijk. Ik word er vrolijker van en ben bijna nooit ziek. Je loost de span-ning en de stress in de kilometers ach-ter je en je vergeet dat er zoiets als tijd bestaat. Als ik me zo kan ontspannen, sta ik weer lekker energiek tussen de leerlingen. Als ik geen blessures of sporthart krijg, hoop ik deze verslaving nog heel lang te koesteren.

Karin Polman

Lrrnlfhbbrn*

Na gedane arbeid is het goed rusten en wij wilden wel eens weten wat het Piersonpersoneel zoal doet om na het werk de zinnen te verzetten. Bij het krieken van de (woens)dag kunt u José Peters in een fluorescerend shirtje tegenkomen. Behalve docent kunstvak en CKV traint zij namelijk ook voor haar eerste marathon. Op 12 april is het zover en doet zij een rondje Parijs. Zij hoopt dat in vier uur en vijftien minuten te doen.

José finishte in 4 uur en 32 minuten en was

hiermee ‘knetterblij en voldaan’. Erwin liep

‘Rotterdam’ in 4 uur en 11 minuten.

*Lerarenliefhebberijen

Het woord is aan

In januari ging Josje Verbeeten aan de slag als communicatieadviseur voor het Pierson College. Een compleet nieuwe functie binnen de school. We stellen u graag voor aan onze nieuwe collega.

‘In de afgelopen maanden heb ik een mooi beeld gekregen van de organisa-tie. Het ds. Pierson College is een dy-namische school met ontzettend veel enthousiaste en bevlogen collega’s. Dat maakt het voor mij zo mooi om hier te werken en zo het onderwijs mee te helpen verbeteren.

Back to schoolVan origine ben ik docent bewegingson-derwijs. Naast mijn eerste baan in het onderwijs studeerde ik communicatie. Zo kwam ik meer in de hoek van het organiseren en communiceren terecht. Ik werkte daarna onder andere voor een adviesbureau op het gebied van le-ren, opleiden en ontwikkelen (CINOP). Daar organiseerde ik internationale studiereizen voor docenten uit het be-roeps onderwijs. De afgelopen 10 jaar werkte ik als communicatie adviseur voor de gemeente ’s-Hertogen bosch,

de stad waar ik nu 27 jaar woon met mijn man en 2 kinderen. Affiniteit met het onderwijs heb ik altijd gehad, wer-ken op een school maakt dat ik deze passie kan combineren met die voor communicatie.

Goede reputatie versterkenHet Pierson College heeft een goede reputatie… Maar communicatie kan al-tijd beter en aansprekender. De tijden veranderen en we gebruiken andere communicatiekanalen. Aan mij de uit-daging om de communicatie met en tussen bijvoorbeeld ouders, leerlingen en collega’s te verbeteren.

Eenduidige en effectieve communicatieMet collega’s, leerlingen, omwonenden en andere betrokkenen bij de school heb ik gesproken over waar ze trots op zijn en wat er verbeterd kan worden op het gebied van de communicatie. Ik heb als het ware een foto van de school gemaakt. Op basis hiervan hebben we samen bepaald wat de belangrijkste verbeterpunten zijn, één daarvan is de website. Er wordt steeds meer digitaal gecom-

municeerd. Dit biedt veel mogelijk-heden voor een compactere, meer eenduidige en effectievere commu-nicatiestroom. Voor veel mensen is bijvoorbeeld digitalisering een grote omschakeling. Als school zijn we daar-om op zoek naar manieren waarop we deze kanalen optimaal kunnen ge-bruiken, zodat iedereen snel de juiste informatie krijgt en informatie ook ge-makkelijk kan delen.

Nieuwe websiteSamen met de werkgroep communi-catie zijn we op dit moment druk bezig met het vernieuwen van de website, een belangrijk visitekaartje en com-municatiekanaal van de school. Hij wordt gebruikt door bijvoorbeeld groep 8-leerlingen, ouders, eigen leerlingen, medewerkers, werkzoekenden en om-wonenden. Ieder met zijn of haar eigen informatiebehoefte en verwachtingen. Na de zomervakantie hopen we een sfeervolle website te lanceren waar iedere doelgroep snel en eenvoudig de juiste informatie vindt.’

Judith de Weger

de communicatie-adviseur

6

77

De school uit

Ondernemend onderwijs en het vak M&O (Management en Organisatie) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In het kader daarvan brachten leerlingen uit A5 een bezoek gebracht aan Rabobank ’s-Hertogenbosch.

Bij ondernemend onderwijs horen: zelfstandig onderzoek doen, presen-teren en realistische praktijktoepas-singen. Vooral dat laatste spreekt aan. Ondernemend zijn gaat over gedrag en daagt de school, docent en leerling uit om samen met partners op zoek te gaan naar realistische toepassingen van onderwijs.

Bij de Rabobank kregen de leerlingen eerst een presentatie over pensioen. Hoe werkt het met pensioenpremies? Hebben jongeren van nu straks nog wel pensioen? Wat gaat er veranderen? Leerlingen stelden verrassende vragen, zoals: ‘Als mijn man overlijdt, heb ik dan recht op zijn pensioen? En ook van mijn tweede man? En van mijn derde man?’

Dit werd gevolgd door een Kwisjedat: Rabopetje op/af. Daarna gingen de leer-lingen zelf aan de slag met een Rabo-casus over de pensioenopbouw van twee docenten. Er werd druk overlegd, informatie opgezocht en gerekend. Zo werd bankexpertise een concrete uitdaging.

Karin van de Weijer, docent M&O

Dit jaar zijn wij met twee TH2 klassen begonnen met een internationaal e-mail project. Onze leerlingen schrij-ven aan Deense leerlingen in de loop van het jaar zes e-mails. Zo ervaren leerlingen die net een nieuwe taal leren, dat je al heel snel met anderen kunt communiceren. Met dit project kunnen onze leerlingen aan leeftijds-genoten uit een ander land, met een ander culturele achtergrond, iets ver-tellen en vragen stellen. Ze verbeteren hun taalvaardigheid op een natuurlijke manier, ervaren succes, verliezen de angst voor het schrijven en worden gaandeweg zelfverzekerder.

Inmiddels is de vijfde brief geschreven en die wordt binnenkort naar de Braarup Skole uit Skive gestuurd. Wij zijn su-pertrots op het enthousiasme van onze leerlingen. In het begin dachten ze nog

wel eens, dat ze het niet zouden kunnen, maar met behulp van het tekstboek en een beetje google hebben zij al heel veel informatie over zichzelf, hun familie en school, met hun Deense partner kunnen delen. Post ontvangen is altijd leuk en zeker als je ook nog mooie tekeningen en foto’s krijgt van leeftijdgenoten met soms nog onbekende namen zoals ‘Silje, Signe, Bita en Rasmus’.

Alle begin is moeilijk, maar dit project laat onze leerlingen ervaren, dat taal kan verbinden.

‘Wij vinden het heel leerzaam, want

je schrijft met echte personen die

ook Duits moeten leren. Met de Kerst

hebben we ook nog een Kerstkaart

ontvangen’. (Tessa en Kim)

Astrid van den Berge, docent Duits

In de praktijk wordt geleerd

Op donderdag 19 maart vond op het Koning Willem I College de jaarlijkse afslui-ting plaats van de sectorwerkstukken in T4. De beste werkstukken van maar liefst tien deelnemende scholen dongen er naar de eerste plaats. Alle presenta-ties werden bekeken door een enthousiast publiek en een vakkundige jury. Maud van Gemert en Julia Birel uit T4C kwamen op alle fronten als besten uit de bus.

Maud vertelt: ‘In de vierde klas ga je acht woensdagmiddagen naar het KW1C om de opleiding te volgen, die je na het VMBO wilt gaan doen. Vervolgens moet je daar een opdracht over maken en die wordt dan beoordeeld. Julia en ik had-den het onderwerp marketing en com-municatie en evenementenorganisatie. Daarover hielden we eerst op school en daarna op het KW1C een presentatie. Ik vond de presentaties spannend maar leuk om te doen. Op het KW1C was erg veel publiek en je stond er bovendien op een groot podium. We hebben veel tijd gestoken in de presentatie voor de finale; we mochten zelfs naar het evenementenbureau van Jan Vis om daar de presentatie te oefenen. Dat was heel leuk en we hebben er ook tips gekregen, die ons erg geholpen hebben.

Toen we op onze eigen school hoorden, dat we de besten waren, was dat natuurlijk al heel leuk maar toen we op het KW1C hadden gewonnen, was dat wel echt super want dan ben je gewoon de beste van 700 leerlingen. En dan krijg je ook nog eens een iPad mini!’

Karin Polman

Al begyndelse er svær!

T4-talenten

8

De school uit

Van de nood een deugd maken, dat gebeurde op 18 maart. Omdat alle eindexamenkandidaten de rekentoets moesten maken, werden onze informaticaleerlingen bijna twee weken lang uit hun lokaal verdreven. De laatsten besloten de gemiste lessen in één keer in te halen met een lessenmarathon van 16.00 tot 21.00 uur.

De leerlingen met informatica uit de voorexamenklassen haakten aan, want behalve gewone lessen werden er die avond ook workshops georganiseerd. Twee trainers van Microsoft leerden de leerlingen hoe je een app kunt bouwen. Onze eigen docenten lieten de ins en outs zien van het bou-wen van een website en het starten van een eigen bedrijf.

Terwijl de leerlingen aan hun robot werkten of een Enigma-programma ontwikkelden, werd fruit en koek geserveerd. En om 18.00 uur kwam er friet met frikadellen voor de ruim hon-derd leerlingen die deelnamen.

Het enthousiasme was van alle kanten voelbaar. Dit zou wel eens het begin van een mooie traditie kunnen worden!

Clo Martens

In schakelweek 3 is heel havo 4 naar Den Haag geweest. Op het programma stond een bezoek aan de Tweede Kamer en aan een museum.

We begonnen in het museum. De leer-lingen waren verdeeld in 2 groepen. Groep 1 bestond uit leerlingen met biologie, in de andere groep zaten de overige leerlingen. De leerlingen met biologie bezochten Naturalis in Leiden. Daar kregen ze een opdracht, waarbij ze alle antwoorden konden vinden in het museum.

De anderen gingen naar het Mauritshuis. Daar kregen ze een rondleiding met een gids. Deze persoon nam je mee door het

gehele museum en vertelde dingen bij de schilderijen. Die informatie kon je gebruiken bij het invullen van het boek-je, dat je kreeg en dat je tijdens en na de rondleiding in kon vullen. Dit onderdeel telde dan mee als eigen CA (Culturele Activiteit) voor het vak CKV.

Dezelfde dag kregen we ook een rond-leiding in de Tweede Kamer. Die begon met een kleine quiz. Elk team kreeg zijn eigen kleur. Met de goede antwoorden kon je centen verdienen. En degenen met de meeste centen kregen een (klei-ne) prijs aan het einde van de dag.

Na deze quiz woonden we een debat bij in de Tweede Kamer. We moesten volle-dig stil zijn en geen overlast bezorgen. Na dit bezoek stond een speurtocht rond het Binnenhof op het programma. Het groepje dat het snelst alle antwoor-den goed had, kreeg 5 cent per persoon. Die telden ook weer mee voor het beha-len van de meeste centen en het winnen van de prijs: een politiek spel.

Tussen de activiteiten door was er tijd voor een pauze. Veel leerlingen waren te vinden in de Mac Donalds, de KFC of de winkels van de binnenstad van Den Haag. Na een leuk, gezellig en leer-zaam dagje vertrokken alle bussen weer richting ’s-Hertogenbosch. De terugreis gebruikten de leerlingen om na te praten, wat uit te rusten of hun nieuwe kleding te bekijken. Het was een geslaagd dagje!

Megan Hanegraaf en Danielle Korsten, havo 4

Havo 4 in Den Haag

Night of the nerds: groot succes

9

EHBO(eerste hulp bij onderwijs)

In deze nieuwe rubriek bespreken we een probleem vanuit verschillend perspectief.

Shy-Ann, de vriendin:Ik zou aan haar vragen of ze bang is om iets verkeerds te doen omdat ze er op-vallend vaak niet is tijdens proefwerken. Misschien dat ze faalangst heeft maar anders zou ik haar erop aanspreken. Je hebt afspraken staan en daar moet je je aan houden. Op die tijden moet je gewoon je werk afhebben of hebben ge-leerd voor de toets. Misschien dat ze er nu nog mee wegkomt maar tijdens haar examenjaar komt ze in de knoei en dan redt ze het zeker niet op de uni.

Robbert, de leerlingbegeleider:Als Piekes absentie op begint te vallen, zullen haar mentor en ik zeker eens met haar gaan praten. We kunnen pas helpen als we weten wat het probleem is en daarom stappen we zo’n gesprek heel neutraal in, we willen haar ten-slotte helpen.

Mart, de huisarts:Voordat we praten over faalangst of iets anders, gaan we eerst maar eens kij-ken of er lichamelijk iets aan de hand is. Misschien is het wel echt toevallig maar dat moeten we eerst zeker weten. Ik hoop, dat Piekes ouders haar niet al-leen ziek melden maar ook eens langs de huisarts sturen.

Olaf, de vader:Als mijn kind in de puberteit faalang-stig wordt en zich gaat binden aan een al dan niet ingebeelde ziekte, zou ik zo snel mogelijk met haar willen pra-ten. Voordat er hulpverleners worden ingeschakeld, wil ik wel eerst echt we-ten wat er speelt. Ingewikkeld? Ja. Iets aan te doen? Vaak wel. Wanneer? Zo vroeg mogelijk.

‘Altijd is Kortjakje ziek, midden in de week maar ’s zondags niet’: Pieke is een meisje uit A4, dat selectief ziek lijkt te zijn. In het weekend en op gewone schooldagen is er niets aan de hand maar op dagen, dat er proef-werken of overhoringen zijn, is ze opvallend vaak ziek waardoor ze het werk op een ander moment moet inhalen en het zich op begint te stapelen.

Laatste loodjes voor onze eindexamenleerlingen

In de twee weken vóór de meivakantie, na de laatste schoolexamens en na het gala, bereidden de eindexamenklassen zich voor op hun examen.

Leerlingen konden kiezen uit examentrainingen en proef-examens voor de diverse vakken. In H5 en A6 waren er ook allerlei workshops, waarin vaardigheden geoefend konden worden. Zo maakten leerlingen een planning voor de maand

die voor hen lag, analyseerden ze examentaal en optimali-seerden ze hun concentratie.Tussendoor was er tijd voor ontspanning en werd er een cur-sus Salsa en Mindfulness gegeven.Er werd ook vooruitgekeken naar de studententijd in een workshop Koken op kamers en Budgetbeheer.

Maandag 11 mei startten de examens en volgende week volgt de uitslag!

Uitwisselingen: onze school heeft er meerdere gekend. Maar bij de uitwisseling van het ASIS-project (Awareness on Sustainability In Schools) zit het toch net iets anders. Een aantal leerlingen uit atheneum 4 zijn dit schooljaar naar Spanje of Noorwegen geweest en het jaar daarvoor vertrokken leerlingen die nu in atheneum 5 zitten een week naar Frankrijk of Duitsland. In maart kwamen er leerlingen uit die vier verschillende landen naar onze school.

Ikzelf ging vorig schooljaar naar onze oosterburen en verbleef in een stadje genaamd Kamenz, vlakbij Dresden. Mijn Duitse partner kwam echter niet naar Nederland, vandaar dat er een Frans meisje bij mij in huis zou komen. Een beetje gestrest werd ik dus wak-ker, op een zonnige zaterdagochtend in maart, wetende dat ik over een paar uur een volstrekt onbekend persoon zou moeten gaan ophalen op het sta-tion. Op het moment dat er zes ietwat gedesoriënteerde Françaises met gro-te koffers aarzelend over het perron liepen, wist ik niet eens welke nu ‘van mij’ was. Gek om te bedenken dus, dat toen diegene een week later weer ver-trok, ik er een verrassend goede band mee had opgebouwd.

Maar er gebeurt genoeg in zo’n week, om die band mee op te bouwen. Het begint allemaal met een enigszins gê-nant sfeertje tijdens het eerste avond-maal, waarbij je elke stilte die net iets

te lang duurt probeert op te vullen met gesprekken die nergens over gaan en misplaatste glimlachjes als je de ander niet begrijpt. En terwijl je de volgende ochtend nog steeds een communication breakdown probeert te voorkomen, kun je ’s avonds al samen praten over dingen die er die dag zijn gebeurd. Het was namelijk een soort familiedag, de enige dag waarop we niets met school te maken hadden en gewoon iets leuks met onze uitwisselingspartners moesten gaan doen. Een slimme zet, want dan ken je degene waarmee je de rest van de week zal samenwerken.

Maandag ging de week pas echt van start. Het begon met de kennisma-king met de leerlingen uit alle andere landen, een introductie op de week en het verkennen van het centrum van ’s-Hertogenbosch. Ook begonnen de buitenlandse leerlingen en leerlingen uit A4 aan het project te werken: het bedenken van een duurzaam product.

Want deze week stond grotendeels in het teken van duurzaamheid. Dit thema kwam terug in een aantal excursies, waaronder een bezoek aan Desso, een bedrijf dat op een duurzame manier ta-pijten produceert, en aan de windmo-len Treurenburg. Daarnaast hebben we ook veel culturele uitstapjes gemaakt, in Den Bosch zelf en we zijn ook een dagje naar de hoofdstad gegaan. Die stad had natuurlijk wel wat impact op onze buitenlanders, vooral toen ze na het bezoek aan de Amsterdam Dungeon de duistere kant van onze geschiedenis te zien kregen.

Naast alle schoolse verplichtingen werd ons natuurlijk ook nog vrije tijd gegund, die we invulden door met el-kaar avonden te organiseren en zelf initiatief te nemen. Al met al was het dus een week van onvergetelijke mo-menten die we hebben doorgebracht met mensen die we zonder dit project waarschijnlijk nooit zouden kennen. Het goede gevoel over de uitwisseling maakte het dus iets minder zwaar om op een iets minder zonnige zaterdag-ochtend afscheid te nemen van zes Françaises met grote koffers.

Louise Peusens, atheneum 5

Awareness on Sustainability in Schools

Internationalisering

10

Gedurende het ASIS-project is in alle 5 landen een boom geplant

11

Maar een feit is dat de middelbare scholen van Shanghai in 2012 opnieuw bovenaan eindigen op de wereldranglijst van PISA, een grootschalig internationaal vergelijkend onder-zoek in 65 landen dat om de drie jaar wordt uitgevoerd onder duizenden 15-jarigen. Onze school heeft er ook aan deelge-nomen. Hoe kan dat? Is het Chinese onderwijssysteem juist niet vooral gericht op kennis vergaren en automatiseren? Hoe groot is de druk van ouders en van school op de kinde-ren? En wat doet die met de motivatie en creativiteit van de leerlingen?

Dus als het Orion netwerk, waar het ds. Pierson College in participeert, een uitnodiging van de Chinese overheid ont-vangt om kennis te maken met middelbare scholen aldaar, nemen wij die met beide handen aan. Vol verwachting en meer dan nieuwsgierig reizen we af naar Shanghai.

De dag na aankomst worden we met een officiële ceremonie aan een middelbare school uit de regio Zhejian gekoppeld, Putuo High School, waar we een dag later als ware koningin-nen worden ontvangen.

Als we met de rector en de docenten praten, wordt meteen duidelijk vanuit welke visie er op deze school gewerkt wordt. ‘Humanity en Wisdom, dat is de basis van ons onderwijsconcept. We willen onze leerlingen opleiden tot goede wereldburgers. Daarom zijn richtinggevende termen voor onze school: ambiti-eus, waarheidsgetrouw en onderscheidend’.Het valt ons op dat er een groot belang gehecht wordt aan het continue opleiden van docenten waarin een professionele cultuur wordt nagestreefd. Het leren staat bovenaan voor zo-wel de leerlingen als de docenten, ook van elkaar. Er is een hoge betrokkenheid van ouders en er zijn, naast het basis-aanbod, meer dan honderd vakkeuzemogelijkheden voor de leerlingen. Daarin kunnen zij hun talenten ontwikkelen met vele mogelijkheden op het gebied van taal, wetenschap, maar ook op het gebied van kunst. Allemaal door de overheid ge-certificeerd. ‘De leerlingen moeten vooral kiezen wat ze inte-ressant en wat ze leuk vinden’, vindt de rector van Putuo High.

Putuo High School heeft ongeveer hetzelfde aantal leerlingen als de Pierson. Anders dan bij ons is het hier gebruikelijk dat leerlingen en soms ook docenten door de week op de campus

van de school verblijven. Een lange schooldag die doorloopt tot in de avond is dan ook niet vreemd en er zijn vele activi-teiten zoals sport, theater, dans en ook bijvoorbeeld interna-tionalisering. Miranda, de docente Engels die ons vergezelt, noemt wel dat de druk op kinderen vanuit de ouders om goed te presteren, zeer groot te noemen is. Leerlingen zijn ambi-tieus en gedisciplineerd en er wordt hard gewerkt door leer-lingen en door docenten, benadrukt zij enkele keren.

Wat was het een bijzondere ervaring om China te mogen be-zoeken en een impressie van de cultuur en van het onderwijs te krijgen. De eerste contacten met onze Chinese collega’s zijn gelegd en er zijn mogelijkheden besproken om leerlin-gen én docenten in de vorm van bijvoorbeeld een uitwisse-ling kennis te laten maken met elkaars land en cultuur. Maar ook op onderwijsinhoud lijkt een samenwerking op korte termijn mogelijk waarin expertise kan worden uitgewisseld of leerlingen de samenwerking kunnen zoeken. Want ook al ligt China aan de andere kant van de wereld, we kunnen veel van elkaar leren en dankzij alle digitale mogelijkheden is de afstand relatief.

Fleur Cerini, conrector en Gwenn Pruvot, talenclustercoördinator

Internationalisering

Pierson goes ChinaBij de voorbereidingen op ons bezoek aan China valt het ons op dat er een breed gedragen beeldvorming bestaat over het Chinese onderwijssysteem. ‘Wat denken jullie daar te kunnen leren?’ wordt ons meerdere keren gevraagd.

12

Ver weg dichtbij

IranEhsan Sadegh zit in Atheneum 5 en is geboren in Iran. Op tweejarige leeftijd kwam hij met zijn ouders en zijn zus naar Nederland. Het land was te onveilig.

‘Toen ik vijftien was, ben ik voor de eerste keer in Iran terug geweest en onlangs waren we een week in Teheran om de bruiloft van mijn zus te vieren. Het was een geweldig feest, dat 3 dagen heeft geduurd. We hebben alle familie en beken-den weer gezien.

Vergeleken met 2 jaar geleden lijkt het beter te gaan in Iran. Er is veel nieuwbouw, je ziet nieuwere auto’s en minder be-delaars en ramenlappers bij de stoplichten: 2 jaar geleden betaalde je nog flink meer voor een taxi, als de chauffeur hoorde, dat je de taal niet goed spreekt; dat was nu niet zo. De repressie lijkt iets minder , maar de vrijheid , zoals ik die ken in Nederland is daar niet. Je kunt niet zo maar zeggen wat je denkt.

Een gemengde bruiloft vieren mag officieel niet, maar het wordt wel gedaan. Iran is een land waar niks mag maar waar alles mogelijk is. Het feest werd gevierd in een modderige straat buiten de stad, maar van binnen en buiten zag het gebouw er luxueus en modern uit. Er is een binnen- en een buitenkant in Iran.

Mensen zijn wel heel open in hun emoties. Bij een begrafenis wordt het verdriet in alle heftigheid getoond en ook als zich iets positiefs voordoet, wordt dat uitbundig gevierd. De deur staat overal open en mensen lopen gemakkelijk bij elkaar binnen.

Voor mij is Iran een land, waarmee ik iets heb, maar waar ik niets mee kan. De vrijheid in Nederland opgeven is voor mij onvoorstelbaar. ‘

Clo Martens

P A S P O O R T

2014/2015/mei

Konrad: ‘Ik begon met voetballen bij Emplina en daar ben ik gescout door FC Den Bosch. Daar voetbal ik nu alweer 7 jaar en nu speel ik bij de B1 tot en met 17 jaar van BrabantUnited; dat is de gezamenlijke opleiding van FC Den Bosch en RKC Waalwijk. Ik zit nu in Atheneum 4 en dat kan ik combineren met het voetballen maar het is wel erg druk. Ik moet namelijk vijf middagen per week trainen en daarvoor mag ik van school wekelijks twee lessen missen. Voorlopig is dat dus nog wel goed op te vangen.Ik voetbal heel graag maar ik moet er wel dingen voor opgeven. Ik heb bijvoorbeeld weinig tijd om buiten schooltijd met vrienden om te gaan.Ik hoop later profvoetballer te worden maar voorlopig blijf ik alles zo goed mogelijk combineren met school, omdat je natuurlijk nooit de garantie hebt, dat je echt prof wordt.’

Sikking > Konr ad16 jaar > Atheneum 4 Passie voor voetbal

Paspoort

TIP VAN KONRAD: ’ALS JE

NET ALS IK EEN SPORTIEVE

PASSIE HEBT, MOET JE ER

DINGEN VOOR DOEN EN OOK

VOOR KUNNEN LATEN! ALS

JE HET ECHT GRAAG WIL,

MOET JE ER ALLES VOOR

GEVEN MAAR ER VOORAL

VEEL PLEZIER IN HOUDEN.’

13

Hanneke Jansen was in eerste instantie kleuterleidster maar ze stopte met werken toen ze kinderen kreeg. ‘Ik heb het altijd leuk gevonden om kennis op te snuiven en toen onze jongens wat groter waren, begon het weer te kriebelen. Het liefst wilde ik kunstgeschiedenis studeren, maar daarvoor had ik niet de juiste papieren. Het werd geschiedenis. Ik stu-deerde echt uit interesse, maar in het derde studiejaar kreeg ik ook weer veel zin om voor een klas te staan’.

Olaf van Bavel wist na zijn middelbare school niet goed wat hij wilde studeren. Hij vertrok voor een jaar naar Amerika en ging naar een highschool. ‘Het bood me een extra jaar om na te denken en mooie ervaringen op te doen. Ik heb er tijdens een stage twee maanden leerlingen mogen begeleiden. Dat was zo gaaf dat ik besloot het onderwijs in te gaan. Ik ging geschiedenis studeren omdat het zo’n een breed vak is, het is de moeder van alle vakken.

Geschiedenis is een vak waarbij je veel moet en kunt vertel-len. We hebben beiden een brede interesse en bij geschiede-nis komen veel aspecten van andere vakken terug. Dat maakt het uitdagend voor leerlingen, maar ook voor onszelf’. Hanneke Jansen: ‘Er is in de loop der jaren wel veel veran-derd. Zeker op het gebied van digitalisering. Ik ben erg blij dat ik de tijd van het smartboard nog mee mag pikken, het biedt veel mogelijkheden. Dat had ik anders nooit geambi-eerd, maar nu maak ik er werk van om er iets moois mee te doen in mijn lessen’.

BetrokkenOlaf van Bavel: ‘Ik wil graag dat een leerling zich op zijn ge-

mak voelt in mijn les. Zelf was ik geen gemakkelijke leerling. Ik wist het altijd beter en docenten wisten niet goed wat ze met mijn eigenwijsheid moesten. Maar als ik het gevoel had dat ik door hen gezien werd, ging ik ook hard voor ze werken. Als mentor gebruik ik regelmatig ervaringen uit mijn eigen schooltijd, ik hoop ze op een positieve manier in te kunnen zetten’.Hanneke Jansen: ‘Olaf is heel open naar de kinderen. Leerlingen vinden hem vast en zeker een leuke docent. Hij is en blijft zichzelf voor de klas en is de rust zelve. Het docent-schap zit tot in zijn tenen’.

Olaf van Bavel: ‘Hanneke geeft enorm veel vertrouwen, ze neemt leerlingen bij de hand als dat nodig is en ze is erg sterk in het stap voor stap duidelijk maken van wat ze bedoelt. Dat kan ze zowel in de les als ook daarbuiten heel goed. Op een vriendelijke manier kan ze hele heldere boodschappen over-brengen. Wat dat betreft kan ik nog veel van haar leren’. Hanneke Jansen: ‘Ik houd van mensen om me heen en ik heb me hier door de jaren heen erg geborgen gevoeld, het voelde altijd als een warm nest. En dat is wat wij denk ik, ook naar de leerlingen toe uitstralen’.

Zit jij de dagen tot aan je pensioen af te tellen? ‘Zeker niet! Ik ben nooit met buikpijn naar school gegaan en gelukkig heb er nog iedere dag lol in. Wel kijk ik er naar uit om straks zélf weer de schoolbanken in te gaan. Ik heb be-sloten alsnog een studie kunstgeschiedenis te doen, maar nu puur als hobby’.

Judith de Weger

Een rijke geschiedenis

Jonge hond,

Olaf van Bavel (34) en Hanneke Jansen (65) zijn beiden docent geschiedenis. Hanneke neemt aan het eind van dit schooljaar afscheid om te genieten van haar pensioen. Olaf werkt sinds vier jaar op het Pierson College.

ouwe rot

14

In beeld Talentvol

Talenten kunnen op veel manieren tot ontwikkeling komen.Brugklassers deden proeven tijdens

de wetenschapsdag...

... of oefenden hun Frans...

Atheneum5-leerlingen bakten 500 wafels voor de paasactie.

VMBO T-3 maakte hun eigen filmpjes.

Onze tweedejaars leefden zich uit tijdens de cultuurdagen...

“and the Oscar goes to...”

“Wat een mooie vloer hebben we

toch”

15

Fotostrip: Bureau Gurk

De derde klas stortte zich op Duits in Taaldorp.

Onze kunstvakkers schilderden voor hun opdrachtgevers.

...met percussie... ...en striptekenen.

En ook Pierson artistiek, het open podium voor muziek en dans, was weer

een hoogtepunt!

...in Luik.“Ceci n’est pas une

zeppelin”

In de oudheid was een talent een eenheid voor massa: de hoeveelheid water waarmee een kruik kon worden gevuld. Dat talenten ook toen al verschillend werden gewaardeerd, blijkt wel uit het Wikipediaweetje, dat een Grieks talent 26 kilogram was maar dat er in Rome kennelijk meer water in een kruik ging: een mooie 32 kilo. De kruiken waren er vast groter of anders was het Romeinse water zwaarder. Feit blijft, dat een Romein langer moest werken om een talent aan goud of zilver te verdienen dan een Griek (en kwade tongen beweren dat dat nog steeds zo is). Daar werden de Romeinen dan weer zó ijverig van, dat ze een wereldrijk konden stichten waar de Grieken nog een puntje aan konden zuigen.

In Nederland wordt talent ook verschillend gewaardeerd en dat kan je zien aan de jacht die er op wordt gemaakt onder Gewone Nederlanders (dit in tegenstelling tot de Bekende Nederlanders of –zoals een wijs iemand het eens prachtig zei– de Nederlandse Vereniging ter Bevordering van de we­derzijdse Bewondering). Sinds ‘Idols’ in 2002 van start ging, buitelen de moderne talentenjachten over elkaar heen en terroriseren ze de zaterdagavond primetime. Ruim tien jaar later zijn we met het zingen wel een beetje klaar; dat lijkt het hele land zo onderhand wel te kunnen, dus dat devalueert als een baksteen. Het durfkapitaal zat ook lang in danstalent maar die markt is ook al aardig verzadigd. Na het talent voor kilo’s overgewicht verliezen (‘The biggest loser’) en de ver­plichte fotomodellenwedstrijden worden nu de niches in de markt aangeboord. Welke accountmanager kookt in z’n vrije tijd Johnny Boer van de kaart in ‘Wie is de Chef?’ Wie zet er in anderhalf uur een perfecte bandplooibroek in elkaar van een rol duct tape en een oude jute zak bij ‘Door het oog van de naald’? Welke ambtenaar trekt het knapperigste wortel­

tje uit z’n moestuin in ‘Van Hollandse Bodem’? We kunnen hier nog jaren mee vooruit. Persoonlijk zie ik wel mogelijk­heden voor ‘Wie kantklost de snelste drietrapsraket?’ en ‘Wie schoffelt het mooist een haiku in een gemeenteplant­soen?’ (Ik hou in de programmering vast rekening met de vergrijzing, ziet u wel.)

Een talent wordt hoe dan ook gewaardeerd, zelfs als het talent bestaat uit het feit, dat iemand totaal niet gebukt lijkt te gaan onder enige vorm van talent (Kim Kardashian: need I say more?). Je kunt niet altijd een cijfer op talent plakken: een kind dat middelmatige cijfers haalt op school, kan enorm sociaal zijn naar medeleerlingen of een ster in het organise­ren van een klassenuitje. We hebben topsporters op school, uitstekende performers en begeesterde kunstenaars. Ook die latente talenten proberen we naar boven te halen en voor het voetlicht te brengen want ook al kan je er niet direct een prijskaartje aan hangen, werken vanuit je talenten levert uiteindelijk voor jezelf en je omgeving het meeste op (uit­zonderingen daargelaten natuurlijk, Kim Kardashian: need I say more?).

Met 1600 talenten op school (personeel niet meegerekend) kunnen we veilig stellen, dat het wel goed komt met de we­reld. We moeten alleen nog even zorgen, dat al die talen­ten de ruimte en de tijd krijgen zich te ontwikkelen in een vruchtbare omgeving: aandacht, uitdaging, reflectie en veel water geven natuurlijk. Mijn eigen talent is helaas te laat tot bloei gekomen: in het bedenken van slechte televisie­programma’s ben ik inmiddels al lang links en rechts inge­haald door SBS6 en John de Mol.

Karin Polman

Latent talent

De achterkant

16

toen ik een prieeltje zocht

moe van het reizen

vond ik een blauwe regen