Waar sta ik op dit moment als toekomstige leerkracht? Voor aanvang buitenlands project

Ik zit nu als laatstejaarsstudent in de eindfase van mijn opleiding. De afgelopen twee jaren hebben

we vooral veel geleerd over het beroep leerkracht secundair onderwijs en hoe je moet lesgeven. Met

de nodige cursussen en stages zijn we dan ook stilaan gegroeid naar de leerkracht die we nu zijn. Dit

wilt echter niet zeggen dat we onszelf een volwaardige leerkracht kunnen noemen. Een leraar

worden is iets waar je je leven lang in blijft groeien.

Mijn laatste stage, in België, was een stage die zeer leerrijk was voor mezelf. Het was in het college

van Tongeren, nu het viio Humaniora, waar ik mijn stage liep. Rekening houdend met mijn

werkpunten van vorig jaar heb ik tijdens deze stage hier proberen aan te werken. Op bepaalde

vlakken heb ik me kunnen verbeteren, maar mijn grootste en zwaarste werkpunt taal blijft het me

moeilijk maken. Ondanks mijn pogingen om er op te letten blijf ik (zware) fouten maken. Als

leerkracht is dit echter niet toelaatbaar.

Ook tijdens het jaar, bij het maken van taken en verslagen, werk ik er aan om deze vijand de kop in te

drukken. Maar spijtig genoeg stel ik vaak vast dat de strijd nog lang niet gestreden is. Dit is voor mij

echt een kwaal want er is niets vervelender dan een leerkracht die niet foutloos kan schrijven.

Daarom heb ik ook steevast mijn cursussen BAVATA binnen handbereik.

Normaal was het de bedoeling dat ik tijdens mijn laatste jaar lerarenopleiding in België zou blijven,

maar omstandigheden hebben hier gelukkig anders over beslist. De school zocht nog altijd iemand

om naar Suriname te gaan en na wat twijfel had ik mezelf overtuigd deze eenmalige en unieke kans

met beide handen aan te nemen.

Een voordeel aan dit land was dat ze hier “Nederlands”praten. Een ander land als Spanje of Zweden

zag ik niet zitten aangezien het hier om een heel andere taal ging. Stage lopen in Suriname had dus

twee voordelen: een unieke ervaring en ik kon blijven werken aan het verbeteren van mijn

Nederlands en misschien zelf anderen helpen met het beter begrijpen van het Nederlands.

Tijdens mijn contacten met mensen uit Suriname i.v.m. het regelen van mijn stageschool, visum enz.

viel het mij op dat ik zelf opmerkelijk veel (taal)fouten kan halen uit de mails die ze me stuurde. Een

teken dat ik zelf vooruitgang had gemaakt op vlak van taal en spelling of hadden deze mensen

dezelfde problemen als mij? Natuurlijk hoop ik dat het eerste het juiste zal zijn.

Hier in Suriname zal ik ook (bijna) volledig op mezelf aangewezen zijn. Geen docenten van de KHLim,

medestudenten of familie en vrienden in de buurt. Dit bevordert hopelijk ook meer mijn

zelfstandigheid. Als leerkracht moet je zelfstandig kunnen functioneren en moet je dus niet meer

afhankelijk van anderen zijn die je begeleiden of zeggen wat je moet doen. En aangezien ik in

Suriname zit zal ik waarschijnlijk mijn eigen weg moeten gaan zoeken en zonder begeleiding van de

KHLim les gaan geven. Voor het vak godsdienst sta ik er werkelijk alleen voor. Er is geen docent

godsdienst in het IOL waardoor ik zelf godsdienst zal moeten onderwijzen zonder professionele

beoordeling of begeleiding.

Waar sta ik op dit moment als toekomstige leerkracht? Voor aanvang buitenlands project Voor de rest hoop ik in Suriname vooral unieke belevenissen en tijden mee te maken die voor mezelf

interessant zijn, maar waar ik later ook gebruik van kan gaan maken in mijn lessen godsdienst en

geschiedenis. Suriname zou een multicultureel land zijn waardoor ik er wel zeker van ben dat ik hier

informatie genoeg zal verzamelen en vinden.

Daarnaast wil ik niet alleen mijn werkpunten verbeteren, maar ook kijken of mijn sterke punten in

België ook hetzelfde resultaat opleveren in Suriname. Houden de leerlingen in Suriname wel van mijn

manier van grappen maken? Staan zij open voor discussies? Zijn ze bereid actief mee te doen aan de

les? Allemaal vragen die ik me stel omdat ik het vermoeden heb dat de jongeren in Suriname op heel

wat punten zullen verschillen met de jongeren van hier. Misschien zit ik fout en zal ik de verschillen

nauwelijks opmerken oftewel stel ik vast dat mijn sterke punten in België hier juist mijn werkpunten

zijn.

Hopelijk zal ik in Suriname ook nieuwe methodes van lesgeven ontdekken en verwerven zodat ik

deze later in België zou kunnen toepassen. Hierdoor zal mijn manier van lesgeven gevarieerder en

interessanter worden doordat er afwisseling zal zijn. Natuurlijk hoop ik ook dat ik aan hen onze

kennis over het beroep leerkracht kan doorgeven en hen “nieuwe”manieren van lesgeven te laten

ontdekken. Op deze manier leren we beiden van elkaar en kunnen we elkander verbeteren en

motiveren.

Zo’n buitenlandse stage lijkt in mijn ogen al leerrijk genoeg. Het feit dat je naar een ander land gaat

en een nieuwe cultuur, voor Suriname blijkbaar meerdere culturen, ontdekt is al een hele ervaring op

zich. Het voordeel dat wij als student in het buitenland gaan hebben is dat we er een lange tijd

blijven en het dus geen vakantieweekje is waardoor we ons kunnen gaan “inburgeren”. Ook het

lesgeven is een meerwaarde omdat je hier de mensen leert kennen zoals ze zijn. Je komt in contact

met hen en leert veel over hun cultuur terwijl je als toerist alleen maar de grote lijnen meekrijgt.

Ik kijk er dus naar uit om aan deze unieke trip te beginnen en er heel wat bij te leren.