St Germain

Comte Saint GermainA rcanus Vita

‘Er is geen religie hoger dan de waarheid.’

Zion Levi

Arcanus Vita Comte Saint-Germain


Zion Levi


© 2009

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op welke wijze ook, zonder

voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.


“Solis Sacerdotibus”

“Er is geen religie hoger dan de waarheid”


Voorwoord, Zion Levi

Beste fraters, soros, broeders en zusters,

In 2006 was ik in Rennes-Le-Chateau (Frankrijk). Bij mijn laatste avond van mijn verblijf heb ik een merkwaardige ontmoeting, telepathie via een tussenpersoon gehad met een zeker Saint-Germain (dat ik later ontdekte). Vanaf die avond heeft het gebied Rennes-Le-Chateau en Comte Sain-Germain mij in hun greep. Bij mijn latere reizen naar Rennes-Le-Chateau in 2007, heb ik een zekere “Elisabeth van Buren” ontmoet, kleindochter van de ex-president “Martin van Buren” V.S (837-1841), die vele jaren vooraf dezelfde ontmoeting heeft gehad in Rennes-Le-Chateau met Saint-Germain. In 2008 werden mij bepaalde onderwerpen bekend gemaakt en werd ik geduwd naar één bepaald richting door Saint-Germain. Wie hij eigenlijk was, waarom, was mij niet duidelijk en daarvoor begon ik mijn zoektocht naar de persoon in kwestie (Saint-Germain). Ik wou antwoorden op mijn vragen krijgen , waarom ik deze info kreeg, wat moest ik ermee, wat wilt hij van me, wie is hij, wat is zijn connectie met Rennes-Le-Chateau enz ... In het begin wist ik niet waar ik zou uitkomen, maar begon dan toch maar een zoektocht. Voor mezelf heb ik dit studiewerk gemaakt (reconstructie) om meer inzicht te krijgen in deze persoon. Al gauw kwam ik bij verhalen van eeuwig leven, het levenselixir, steen der wijzen, Rozenkruisers, Vrijmetselaars, de Ark des Verbond, bij de alchemisten en bij getuigenissen van personen die Saint-Germain hebben gezien op verschillende tijdstippen, datums en plaatsen in de geschiedenis. Mijn zoektocht was begonnen bij “Comte Michael Saint-Germain” die leefden in de jaren 1700. Ben zo via deze persoon terug in de tijd kunnen gaan en een reconstructie gemaakt van zijn levensomloop.


Zo heb ik een nieuwe lijst gemaakt van de levens van Saint-Germain. Deze lijst heb ik terug kunnen samenstellen door brieven, dagboeken, onderzoeken, auteurs, codes en verwijzingen die Saint-Germain zelf heeft aangebracht in al zijn werken, door personen die hem hebben ontmoet en informatie door de meester (Saint-Germain) die is door gegeven. Deze nieuwe lijst die is samengesteld en is de meest betrouwbare, overzichtlelijkste en meest ver-volmaakte van Saint-Germain zijn leven, maar is nog niet compleet. Er zijn nog een aantal levens in Egypte en in China die niet zijn teruggevonden of mij bekend zijn gemaakt. Maar toch bracht deze reconstructie mij tot één van de mysterieuze verhalen van de geschiedenis die ik met u zal delen.

Zion Levi (br, fr.)


Saint-Germain

“de man die al zeventien duizend jaar leeft”

De Graaf van Saint-Germain (1784) De Graaf Saint-Germain, gekend als sjamaan, uitvinder, wetenschapper, alchemist, muzikant, mysticus, illuminati, theosoof, vrijmetselaar, tempelier en rozenkruiser.

(Graaf Saint-Germain 1717)


Zijn geboorte wordt geschat rond 1690. Sommigen geloven dat hij nog leeft. Maar hij stierf rond de leeftijd 80-94, of deed om te sterven op 27 februari 1784 in het Duitse hof van prins Karel van Hessen-Kassel, een collega-alchemist, vrijmetselaar. Vele onderzoekers, Rozenkruisers en Vrijmetselaars zijn het over eens dat Graaf Saint-Germain als sinds enkele millennium leeft. Om de 108 jaar zou hij een andere naam aannemen en zijn dood in scenario brengen. Volgens onderzoekers zou Graaf Saint-Germain zijn laatste levensduur +-100 jaar hebben geduurd. “De Heilige Driehoek”, geef een decennium weer. Maar de juiste levenscyclus van Saint-Germain was 108 jaar. Deze 108 jaar komt overeen met de Rozenkruisers cyclus. Daarmee wil ik niet zeggen dat hij om de 108 jaar dood ging, maar dat hij om de 108 jaar zijn levenselixir moest nemen voor terug te verjongen. Dus de juiste levensduur van zijn Elixir was 108 jaar. Voor deze reden nam Graaf Saint-Germain een nieuwe naam aan en verplaatste zich naar een ander land. Vermoedelijk om zijn geheim te bewaren en niet op te vallen. Zijn laatste dood werd in scenario gebracht op 27 februari 1784. Sinds zijn vermoedelijke dood hebben verscheidene occulte verenigingen hem als voorbeeld geadopteerd en hem als machtige verschijning ervaren en hebben meerdere personen zich uitgegeven voor de Graaf van St-Germain. Volgens de leer van de Verheven Meesters zijn naam afkomstig van het Latijnse Sanctus Germanus (Heilige Broeder), de naam die hij zelf gekozen zou hebben bij zijn spirituele transformatie tot Verheven Meester. Is sterk verbonden met Thoth, de Vrijmetselaars, Rozenkruisers en de Tempeliers. Hij zou naar verluidt astraal reizen of bilocatie en produceerde een elixer van de jeugd. Zou volgens duizenden personen over de wereld zijn gezien, waargenomen bij astrale reizen en channelings. Kan bij deze bevestigen dat hij dat degelijk doet , want heb zelf al meerdere malen dit ondervonden in Rennes-Le-


Chateau en zo is mijn zoektocht en studiewerk begonnen om meer te weten wie hij is, wat hij doet, en waar hij nu is. St. Germain verzamelde oude foto's en portretten, hij was verslaafd aan alchemie, geloofde in algemene geneeskunde en studies naar dierlijke magnetisme. Hij had grote indruk en invloed op mensen, en vooral de hogere klassen, door zijn Franse omgangsvormen, zijn brede kennis en zijn spraakzaamheid. Hij is ook bekend onder een aantal andere namen in die dezelfde periode van 1700. -Graaf Saint-Germain (Parijs,Den Haag,London,Sint-Petersburg) -Markies van Montferrat, - Graaf Bellamarre of Aymar, (Venetië) -Chevalier Schöning, (Pisa) -Chevalier Welldone (Welldone), (Milaan en Liepzig) -Graaf Soltikoff, (Genua en Livorno) -Graaf Tzarogy (of Zaraski), (Schwalbach) -Prins Rákóczi. (Tranzalvenia) -Graaf de Surmont (Nederland) Zijn afkomst De theorieën over zijn geboorte als Saint-Germain en zijn nationaliteit zijn door vele verschillende auteurs, naar gelang hun vooroordelen, geplaatst. De identiteit en achtergrond van Saint-Germain zijn gehuld in mysterie, wat heeft geleid tot speculaties over zijn afkomst en voorouders. Zo zijn er 6 verschillende mogelijkheden waar onderzoekers zijn afkomst plaatsen als Saint-Germain: 1. De weduwe van Charles II. (Koning van Spanje) - de vader in Madrid een bankier.


2. Een Portugese Jood. 3. Een Elzassische Jood. 4. Een belastingverzamelaars in Rotondo. 5. Koning van Portugal (natuurlijke zoon). 6. Franz-Leopold, prins Ragoczy van Transsylvanië. Volgens Prins Karel van Hessen-Kassel beweerde Saint-Germain tegen het einde van zijn leven de zoon te zijn van Frans II Rákóczi, de prins van Transalvanië, en diens eerste vrouw, prinses Amalia van Hessen-Theinfeld. Deze theorie is het meest geaccepteerd. Volgens een andere theorie is St. Germain de buitenechtelijke zoon van Maria Anna van Beieren, de weduwe van Karel II van Spanje, terwijl weer een andere theorie hem voorstelt als de zoon van de koning van Portugal. St. Germain zou gestudeerd hebben aan de Universiteit van Siena in Italië, mogelijk als de beschermeling van groothertog Gian Gastone de' Medici. Dit laatste Frans-Leopold, prins Ragoczy van Transsylvanië lijkt de juiste te zijn, volgens de meest betrouwbare bronnen die zijn gevonden. Deze theorie wordt ook aangehouden door Georg Hezekiel in zijn Abenteuerliche Gesellen, I., 35, Berlijn, 1862. Karl von Weber (op. cit., I:, 318) zegt ook dat M. de St. Germain openlijk verscheen in Leipzig in 1777 als prins Ragoczy, en dat was hij vaak bekend als de Graf Tzarogy, dat laatste is slechts een anagram voor Ragotzy (Ragoczy). Prins Karl van Hessen, schrijft schriftelijk over St. Germain, en zegt:


" Hij vertelde me dat hij achtentachtig jaar oud was toen hij hier kwam, en dat Hij de zoon was van Prins Ragoczy van Transsylvanië door zijn eerste vrouw, een Tékéli.” Dit zijn de eerste sporen die wij zullen volgen in dit studiewerk Talen die hij sprak: Volgens Karl von Weber, "sprak hij Nederlands, Duits, Engels, Italiaans, Portugees en Spaans heel goed, en het Frans met een Piedmontese accent." “Zo sprak hij ook Sanskriet, Chinees, Arabisch in zodanige wijze te laten zien dat hij een aantal langdurige verblijven in Azië had gedaan” Als we straks de levens gaan bespreken wie Saint-Germain was, zal men degelijk begrijpen waarom hij al deze talen kenden.

Zijn kunnen: -Hij speelde viool als een virtuoos.

-Hij was een volleerd schilder. -Waar hij reisde zette hij een uitgebreid laboratorium op,

vermoedelijk voor zijn alchemie werk. -Hij leek een man te zijn van grote rijkdom, maar er is zover

bekend geen bankrekeningen van hem gevonden. (Als het te wijten was aan zijn vermogen om omzetten onedele metalen in goud, dat hij nooit de feat voor waarnemers.)


-Hij dineerde vaak met vrienden, omdat zij genoten van zijn verblijf, maar werd zelden gezien als hij voedsel at in het openbaar. Hij zij dat hij op een dieet van havermout stond.

-Hij had voorgemaakte recepten voor de verwijdering van gezicht rimpels en voor het verven van het haar.

-Hij hield van juwelen, en veel van zijn kleding - waaronder zijn schoenen - waren versierd met juwelen.

-Hij had geperfectioneerd techniek voor het schilderen van

juwelen. -Hij beweerde kleine diamanten in een grote diamanten te

veranderen. Hij zei ook dat hij parels kon laten groeien tot enorme afmetingen.

-Hij is gekoppeld aan verschillende geheime genoot-

schappen, met inbegrip van de Rozenkruisers, vrijmetselaars, Vereniging van Aziatische Broeders, de Ridders van het Licht, de Illuminati en de Orde van de Tempeliers.

De beroemde 18e filosoof Voltaire zij over Saint-Germain, "een man is die nooit sterft, en wie alles weet.” “Hij verschijnt ook in de samenleving als mysticus, een grote verscheidenheid van geschenken had hij altijd mee, speelde verschillende muziekinstrumenten uitstekend, en soms bleek faciliteiten en bevoegdheden die grenst aan het mysterieus en onbegrijpelijk. Bijvoorbeeld, op een dag had hij besloten de eerste twintig stroven van een gedicht, gelijktijdig met beide handen te schrijven op twee aparte vellen papier - niemand aanwezig kon de twee vellen onderscheiden van elkaar”


We kennen dit fenomeen goed van bij , Mozart en Da-Vinci. En verklapt veel van de persoon. Zijn reizen: Hij was als Saint-Germain in: Frankrijk London Nederland België Spanje Italië Rusland Duitsland Afrika, India China Deze zijn verzameld uit diverse getuigenissen, auteurs en onderzoekers. Zijn vrienden Het dient zorgvuldig te worden opgemerkt dat alle persoonlijke vrienden van St. Germain, hoge positie hadden, voornamelijk Oostenrijkers en Hongaren, alle mannen van hoge adellijke families. Zijn eigen vrienden in die periode en verwanten waren; Prins Kaunitz, Prins Ferdinand Lobkowitz, Graaf Zobor, Graaf Maximilian Joseph von Lamberg, mannen met publieke posities en bekende families.


Biografieën Er zijn enkele biografen “met autoriteit”, die het meestal niet met elkaar eens zijn. De twee bekendste biografieën zijn waarschijnlijk Isabel Cooper-Oakley's The Count of St. Germain (1912) en Jean Overton-Fuller's The Comte de Saint-Germain: Last Scion of the House of Rakoczy (1988). De afstamming van de graaf is aanleiding voor veel speculatie. Theosofen beschouwen hem als een Mahatma, Sanskriet voor Verheven Ziel, een Meester of expert. Aleister Crowley identificeerde zich met hem. Helena Blavatsky noemde hem één van haar Meesters van Wijsheid en zinspeelde op geheime documenten. Verschillende boeken over handlijnkunde en astrologie zijn onder de naam St. Germain gepubliceerd, maar het is onduidelijk of hij deze daadwerkelijk heeft geschreven. Eén van de boeken die door hem zouden zijn geschreven is de La Très Sainte Trinosophie die bewaard wordt in de bibliotheek van Troyes. Heb dit boek of script kunnen inlezen en kan u zeggen dat hij dit degelijk heeft geschreven. Gaat over de ondergrondse ruimtes of complex dat een al-chemistische betekenis heeft waar de Ark des Verbond staat in Rennes-Le-Chaeau. En zo ben ik te weten gekomen waarom hij een belangrijke positie en rol speelt in mijn onderzoek naar de Salomon Tempel in Rennes-Le-Chateau en waarom hij ooit via channeling met mij contact heeft opgezocht. Legendes Gedurende de eeuwen na zijn dood zijn er talloze mythen, legenden en speculaties ontstaan. “Occulte” praktijken als slangenbezweerder en buikspreken worden hem toegeschreven. Er zijn verhalen over een affaire tussen hem en Madame de Pompadour. Andere legenden vertellen dat hij onsterfelijk is, de Wandelende Jood, een


alchemist met het levenselixer, een Rozenkruiser, een afgezette koning, een bastaardzoon van koningin Maria Anna van Spanje en dat hij de Franse Revolutie heeft voorspeld. Casanova noemde hem de violist Catlini. Graaf Cagliostro zou zijn pupil zijn geweest. Het feit dat de naam “St. Germain” niet echt ongebruikelijk was, zorgt voor nog meer verwarring. Ahasverus (wandelende Jood) Ahasverus is de naam van een legendarische Jood die zou hebben geweigerd Jezus op weg naar Golgotha in zijn huis te laten rusten, en die daarom werd veroordeeld tot het eind der dagen rusteloos over de wereld te zwerven. Hij wordt voor het eerst in de zeventiende eeuw in een Duits volksboek beschreven, maar later is de legende door tal van schrijvers bewerkt. Een Nederlandse bewerking is De wandelende Jood van de Vlaamse schrijver August Vermeylen. De Naziʼs gebruikte hem als propaganda in films en boeken om aan te wijzen dat ze eeuwig leefden en de macht hadden over bepaalde internationale instellingen. Dit is mogelijk door de beweringen van “Thoth” (Egyptische God), die sinds millennium leeft. Deze leermeester beweerde dat tijdens de ondergang van Atlantis twee draaikolken ontstonden die de mogelijkheid gaf aan twee andere rassen de Marsianen en de Joden (Stam van Israël) om terug naar aarde te keren en hun beschaving te vestigen. Nu wordt er gezegd dat uit deze twee rassen een onderscheid moeten worden gemaakt tussen de Marssianen die van een andere planeet kwamen (Mars) die in “Tallos” gingen wonen (holle aarde) bij de Lemurianen. Het andere ras (Stam van Israël) zou uit de toekomst komen. Uit de toekomst van onze eigen geschiedenis of aarde. Met andere woorden de Stam van Israël deden hun klas nog eens over. Waarom ? om de geschiedenis te wijzigen ? Als dit waar zou zijn , zou dit betekenen dat wij


vandaag in een parallel universum of dimensie leven. Dit zou kunnen verklaren waarom we deja-vue hebben en waarom we de toekomst zouden kunnen voorspellen. De redden is dat we ons leven al hebben geleefd. Ga niet verder uitwijken over dit onderwerp, daarover zal ik een apart studiewerk schrijven.

(wandelende jood) De legende van de wandelende Jood zorgde voor de naam van de Duitse propagandafilm Der ewige Jude uit 1940. Voor alle duidelijkheid St-Germain is niet de wandelende Jood van het verhaal van Jezus, dit is een andere persoon maar hij werd er wel mee vergeleken.


Occulte en New-Age opvattingen over St. Germain Vele occulte groeperingen eren St. Germain als een Verheven Meester. In die hoedanigheid wordt hij verondersteld vele magische krachten te bezitten zoals de kunst van het teleporteren, het leviteren, het door muren kunnen lopen, het telepathisch beïnvloeden van mensen, enz. Sommige esoterische groepen schrijven hem toe de Amerikaanse Founding Fathers te hebben geïnspireerd tot het opstellen van de Amerikaanse Onafhankelijkheid verklaring en de Grondwet van de Verenigde Staten, en daarnaast het ontwerpen van het Grootzegel van de Verenigde Staten. In de New Age overtuigingen wordt de graaf altijd geassocieerd met de kleur violet en de edelsteen amethist; hij wordt ook gezien als de “Kosmische Meester van de Zevende (violette) Straal”. In de theosofie staan de Zeven stralen voor zeven metafysische principes die invloed hebben op zowel individuele zielen als de voortgang van ieder astrologisch tijdperk van 2.158 jaar. Aangezien volgens de theosofie het volgende astrologische tijdperk, het Watermantijdperk, beheerst zal worden door de Zevende (violette) Straal (de Straal van de Ceremoniële Orde) wordt St. Germain soms ook wel De Kosmische Meester van het Watermantijdperk genoemd. Volgens Max Heindel In de schrijfsels van Rozenkruiser Max Heindel wordt de graaf van Saint Germain beschreven als één van de latere belichamingen van Christian Rosenkreuz, de 13e-eeuwse stichter van de Orde der Rozenkruisers. Volgens deze auteur was Rosenkreuz in een eerder leven Lazarus geweest, een bijbels karakter uit het Nieuwe Testament (dit spreekt het idee tegen dat hij Jozef van Nazareth was, aangezien zij tegelijkertijd leefden, komen we later op


terug) en in een nog eerder bestaan Hiram Abiff, de Zoon van de Weduwe uit de Vrijmetselarij.

Volgens Charles Leadbeater

In het boek The Masters and the Path uit 1925 van C.W. Leadbeater, een aanhanger van de theosofie, wordt St. Germain zowel de Comte de Saint Germain als Meester Rakoczi genoemd. Zijn voorgaande belichamingen worden opgesomd (het zijn dezelfde als die hier beneden onder de Leer van de Verheven Meesters staan). Op pagina 240 van The Masters and the Path wordt gesteld, dat St. Germain een gouden maliënkolder die ooit aan een Romeins keizer toebehoorde draagt tijdens het uitvoeren van magische rituelen. Over die maliënkolder draagt hij een prachtige karmozijnen mantel met op de gesp een zevenpuntige ster in diamant en amethist, en soms draagt hij een prachtige violette mantel. Volgens Alice Bailey In de boeken van Alice Bailey wordt St. Germain voorgesteld als “Meester Rakoczi” of “Meester R.” In haar boek The Externalisation of the Hiërarchie geeft Bailey de meeste informatie over St. Germain's vermaarde rol als spiritueel Meester. Zijn titel zou Heer der Civilisatie zijn, en de graaf zou een telepathische invloed hebben op die mensen die hij ziet als sleutelfiguren in het realiseren van de nieuwe beschaving van het Watermantijdperk. Volgens Bailey zullen “enige tijd na het jaar 2025” Meester Jezus, Meester Rakoczi, Kuthumi en de anderen in de Spirituele Hiërarchie (behalve Gautama Boeddha) ”externaliseren”, dat wil zeggen afdalen van hun spirituele werelden, en fysiek op aarde leven in ashrams, vergezeld van hun discipelen.


Volgens Samael Aun Weor In Samael Aun Weor's boek The Seven Words (1953) wordt St. Germain gezien als de (be)heerser van de wereldpolitiek, aangezien hij behoort tot de Jupiterstralen, de Politieke Straal. Samael Aun Weor beschouwt St. Germain als een Onsterfelijke, een Zoon van de Opstanding, iemand die door het toepassen van alchemie de dood heeft overwonnen. In ditzelfde boek beweert de auteur dat St. Germain Master Rákóczi is, en ook Roger Bacon, Francis Bacon, en dat hij nog steeds leeft in Tibet met hetzelfde lichaam als in de Middeleeuwen. In zijn boek Esoteric Course of Kabbalah (1969) vertelt Samael Aun Weor dat St. Germain de muzikale rivaal was van Paganini. Daarnaast verklaart hij dat St. Germain alle talen spreekt, en ook dat hij met alchemie diamanten kan maken. Bovendien beweert Aun Weor dat St-Germain niet alleen bekend was, maar ook werkte met het geheim van de alchemie, seksuele transmutatie, mogelijk gemaakt door witte seksuele magie. Volgens de auteur was Cagliostro St. Germain's beste discipel.

Volgens “Leer van verheven meesters” Volgens de “I AM”-beweging, (Leer van verheven meesters) de Bridge to Freedom, de Summit Lighthouse en de Tempel van de Aanwezigheid heeft St. Germain de volgende belichamingen gehad: -Heerser van een bloeiende beschaving in wat nu de Sahara is, 70.000 jaar geleden -Hogepriester op Atlantis, in dienst van de Orde van Heer Zadkiel in de Tempel van de Zuivering, gesitueerd waar nu het eiland Cuba ligt, 13.000 jaar geleden


-Samuel, religieus leider in Israël, profeet, priester en de laatste van de Richteren, 11e eeuw v.Chr. -Sint Jozef, de man van Maria en de opvoeder van Jezus, Nazareth, 1e eeuw n. Chr. -Sint Alban, de eerste Britse martelaar - hij had een voortvluchtige priester onderdak geboden, bekeerde zich tot het Christendom en werd geëxecuteerd omdat hij zich als de priester verkleedde zodat die kon ontsnappen, Verulamium (nu: St Albans), Hertfordshire, Engeland, eind 3e, begin 4e eeuw n. Chr. -Proclus, de laatste grote Griekse Neo-Platonische filosoof, hoofd van de Platonische Academie; schreef uitgebreid over filosofie, astronomie, wiskunde en grammatica; Athene, ca. 410 - 485 n. Chr. -Merlijn, magiër en adviseur aan het hof van Koning Arthur te Camelot die de inspiratiebron was voor de oprichting van de Orde van de Ridders van de Ronde Tafel; Groot-Brittannië, 5e of 6e eeuw n. Chr.

-Roger Bacon, filosoof, onderwijshervormer en empirisch wetenschapper; voorloper van de moderne wetenschap, vermaard vanwege zijn uitputtende onderzoek naar alchemie, optica, wiskunde en talen; Engeland, ca. 1220 - 1292 n. Chr. -Organisator achter de schermen van Geheime Genootschappen in Duitsland in de late 14e en vroege 15e eeuw. De creatie van het (fictieve) personage Christian Rosenkreuz is geïnspireerd door zijn inspanningen. -Christoffel Columbus, waarschijnlijk geboren te Genua, Italië, later verhuisd naar Portugal. Ontdekker van Amerika in 1492 tijdens de eerste van vier reizen naar de Nieuwe


Wereld in opdracht van koning Ferdinand en koningin Isabella van Spanje; 1451 - 1506 n. Chr. -Francis Bacon, Engeland, 1561 - 1626 n. Chr. Filosoof, staatsman, essayist en literair schrijver; auteur van Shakespeareachtige toneelstukken, de vader van de inductieve wetenschap en aankondiger van de wetenschappelijke revolutie. Er wordt beweerd dat Sir Francis Bacon zijn eigen dood in 1626 in scène heeft gezet door een ander lijk in zijn plaats te laten begraven, en dat hij zelfs aanwezig was bij zijn eigen “begrafenis”. Daarna zou hij in het geheim naar Transsylvanië zijn gereisd, naar het kasteel van de Rákóczi's, waar hij verder voorbereidingen zou hebben getroffen voor zijn fysieke hemelvaart onder de directe training van Meester R., de Grote Goddelijke Bestuurder. Naar het schijnt was hij een aantal keer eerder geïncarneerd in die omgeving, en voelde hij zich er bijzonder thuis. Aangezien Francis Bacon gedurende de volgende decennia een aantal maal in de omgeving werd gezien gingen de lokale bewoners ervan uit, dat hij een lid was van de Rákóczifamilie (misschien gerelateerd aan prins Ferenc II Rákóczi van Transsylvanië. Men gaat ervan uit, dat hij uiteindelijk, op 1 mei 1684 zijn fysieke hemelvaart heeft bereikt. Omdat hij de mensheid niet zonder zijn zichtbare assistentie wilde achterlaten in het fysieke octaaf vroeg hij de Karmaraad om een speciale dispensatie die hem zou toelaten te functioneren in een fysiek waarneembaar lichaam gedurende een afgebakende periode - zelfs nu hij een Verheven Meester was. Na directe tussenkomst van de Godin van de Vrijheid willigde zij zijn verzoek in, en hij verscheen als:


“De Graaf van St. Germain”, de “wonderman van Europa”in de 18e en 19e eeuw. Hij verkreeg de reputatie een uiterst kundig alchemist, wetenschapper, taalkundige, muzikant, artiest en diplomaat te zijn (eigenschappen van Thoth). Achter de schermen werkte hij aan het bewerkstelligen van een Verenigde Staten van Europa en aan het voorkómen van bloedige gewelddadige revoluties. Tot zijn krachten behoorde bilocatie, plotseling verschijnen aan het hof en dan zijn verschijning laten oplossen, het verwijderen van onzuiverheden uit diamanten en andere edelstenen en het kunnen maken van een elixer dat veroudering tegenging. Hij was ook tweehandig en kon tegelijkertijd met zijn ene hand een brief schrijven en met zijn andere poëzie, of twee identieke handschriften met iedere hand. Hij bezocht Marie Antoinette en haar hartsvriendin Madame d'Adhémar, die later beschreef dat hij hen had gewaarschuwd voor de komende revolutie en de naderende dood van de koning en koningin. Hij schijnt ook achter de schermen met George Washington en Benjamin Franklin gewerkt te hebben aan de oprichting van de Verenigde Staten. -Verheven Meester St. Germain is nu bekend als de “God van de Vrijheid” voor de aarde, en sinds 1 mei 1954 ook als de Hiërarch voor de huidige cyclus van 2150 jaar van het Watermantijdperk. De naam “Saint Germain” is de naam die Francis Bacon koos als zijn Verheven-Meesternaam bij zijn fysieke hemelvaart vanuit het Rákóczikasteel in Transsylvanië. Het is afgeleid van het Latijnse Sanctus Germanus, “Heilige Broeder”. Aanhangers van samenzweringstheorieën die geloven in NESARA, een veronderstelde geheime wet, waarvan de Amerikaanse regering het bestaan ontkent, geloven dat St. Germain nog steeds leeft en actief samenwerkt met Jezus Christus en met goedwillende ruimtewezens om de wet


geratificeerd te krijgen. Onder deze naam kennen we hem als “Commander Ashtar”. We zullen ons verder verdiepen in Saint-Germain zijn levens en het werk dat hij heeft nagelaten.


Saint-Germain “mijn leven”

“Sommigen zeggen dat hij nog steeds slaapt, maar zij

onderschatten de geest van de wijze man, die zijn vorm steeds herkrijgt en terugkomt, schromelijk”


Levens van St-Germain Op basis van de “I AM”-beweging, (Leer van verheven meesters) de Bridge to Freedom, de Summit Lighthouse en de Tempel van de Aanwezigheid, zal ik de personages verder onderzoeken wie M.St-Germain was (Michael Saint-Germain. De lijst van I-AM beweging heb ik aangepast en een aantal correctie aangebracht van andere onderzoekers, voor een juist beeld te krijgen wie hij was. Voor alle duidelijkheid wil ik het volgende aanhalen. De levens van Saint-Germain , zijn een combinatie van reïncarnaties en doorlopende levensomlopen. Maar zijn leven bestaat uit één lopende beweging door de geschiedenis. De verschillende namen, personages en tijden , zijn gewoon identiteiten die hij heeft aangenomen. Om niet op te vallen door de geschiedenis regelde hij altijd zelf zijn dood, begrafenis en levensomloop van zijn personage. Daarna vertrok hij voor een tijd achter de schermen om later weer op te duiken in een andere personage in een ander land. Vele onderzoekers, getuigenissen, vrienden en hijzelf beweren dat hij het levens elixir in zijn bezit had. Dat is heel belangrijk in dit onderzoek. Want als hij geen reïncarnaties doet, maar gewoon doorleeft, zouden al deze personages of identiteiten op elkaar moeten lijken. Uiteraard zal er wel een klein verschil zijn, zoals wij onze fotoʼs zouden bekijken met lang haar, kort haar of met een baard, van 5, 10,of 30 jaar geleden. Op uw eigen fotoʼs kun je soms wel is merken dat je er helemaal anders uitziet. Maar toch, zijn er gelijkenissen dat je kunt zien dat het over dezelfde persoon gaat. Dus bij de personages van Saint-Germain zou dit ook te zien zijn. En dat is dus ook het geval. Zoals de meeste onderzoekers, auteurs en vooral channelaars beweren, is Saint-germain, niet “Christoffel Columbus” geweest. Vele zien de connectie tussen Columus en Francis Bacon, aangezien dat ze beiden spreken van “Nieuw Atlantis” of


“de nieuwe wereld”. Maar dat is volledig fout volgens de meester. Bij nader onderzoek op de fotoʼs van alle personages, ziet men ook dat Columbus niet in het rijtje past. Alle personages die Saint-Germain heeft aangenomen lijken op elkaar (fysiek). Dit is niet het geval van Columbus. De laatste reconstructie van zijn levens hebben we genoeg bewijzen, feiten en verklaringen die erop wijzen dat Saint-Germain aan één stuk heeft doorgeleefd en niet Christoffel Columbus is geweest. Een andere bewijs is dat hij in die periode “Christian Rozenkreutz” was, die dan weer wel op Saint-Germain lijkt of is Saint-Germain zelf. Voor deze reden trekken we deze lijn door, door de geschiedenis en komen we op enkele merkwaardige ontdekkingen van identiteiten die hij heeft aangenomen. Vele dode lichamen van personages die hij heeft aangenomen, zijn niet terug gevonden of sommige doodkisten waren gewoon leeg, na recent onderzoek. Weer één van de mysteries van zijn personages of bewijzen dat hij degelijk verder leeft. Heb een reconstructie gemaakt van een nieuwe lijst van de identiteiten die Saint-Germain doorheen de geschiedenis heeft aangenomen. Deze lijst heb ik terug kunnen samen stellen, door brieven, dagboeken, onderzoeken, auteurs, codes en verwijzingen die Saint-Germain zelf heeft aangebracht in al zijn werken, door personen die hem hebben ontmoet en informatie door de meester (Saint-Germain) zelf. Ben begonnen met Saint-Germain in 1700 en ben zo terug in het verleden gegaan. Vele verwijzingen geeft hij zelf, veel sleutel en codes waar hij mee verwijst zijn terug te vinden. Zo heb ik een reconstructie kunnen maken (zie levenslijst Saint-Germain). Deze lijst van personages gaan we bekijken, bespreken en vergelijken wie ze zijn. Voor het gemakkelijk te houden en overzichtelijk ga ik deze van het


vooraf bespreken (zijn eerste levens) en niet hoe ik mijn reconstructie heb gemaakt van achter naar voor. Zo zult u dan ook meer de persoon Saint-Germain begrijpen en wat zijn rol was in de geschiedenis.

Lijst, levens Saint-Germain

Naam Jaar Land

Commander Ashtar (heden) Aarde Richard Chanfray (?) (1940 tot 1984) Frankrijk Saint-Germain (1784 – 1940) Onbekend Saint-Germain (1676-1784) Europa Prins Rakoczi (1676-1735) Tranzal Francis Bacon (1561-1626) London Christian Rozenkreutz (1378-1484) Duitsland Roger Bacon (1220-1292) Oxford Averroes (1126-1198) Spanje Omar Khayyám (1048-1123) Arabia Avicenna (980-1037) Arabia Jabir ibn Hayyan (721-815 n.chr) Midden Oosten Merlijn (5 of 6 eeuw n.chr) Brittannië Proclus (410-485 n.ch) Constantienobel Saint-Alban (303 n.chr) Brittannië Onbekend (50 tot 300 n.chr) Onbekend Saint Jozef (75 v.chr -33 n.chr) Midden Oosten Onbekend (212 tot 70 v.chr) Onbekend Archimedes (287-212 v.chr) Griekenland Apollonius Rhodius (295 v.chr-247) Griekenland Aristoteles (384-322 v.chr) Griekenland Pythagoras (572-492 v.chr) Griekenland Onbekend (995 tot 572 v.chr) Onbekend Hiram Abiff (…. - 995 v.chr) Midden Oosten Samuël (… - 1050 v.chr) Midden Oosten Onbekend (1333 tot 1050 v.chr) Onbekend Amenhotep IV (1351-1333 v.Chr.) Egypte Thoetmosis III (1479-1425 v.chr) Egypte Seqenenre Tao II (… - 1578 v.chr) Egypte Hermes Trismegistus (.... - 2500 v.chr) (onbekend) Hogepriester Atlantis (12.000 v.chr) Atlantis Thoth (30.000 v.chr -6000 v.chr) Atlantis-Egypte


Tot mijn grote verbazing leken al deze personen ook nog is op elkaar. Als je alle fotoʼs naast elkaar legt zul je zien dat er gelijkenissen zijn (kom ik later op terug). Nu in de geschiedenis is niet alleen Saint-Germain die eeuwig leeft maar zijn er nog een aantal andere personen die eeuwig zouden leven. Volgens onze Heilige Boeken, Mythologisch, Legendes (letterlijk vertaald; verhalen om niet te vergeten), onderzoeken en getuigenissen heb ik een reconstructie kunnen maken. De lijst is vanachter terug te vinden. Bij mijn onderzoek naar het eeuwige leven en Saint-Germain kwam ik terecht bij de oudste verhaal van onze heilige boeken, “de zondeval”. Eeuwige leven en de zondeval Voor dat we verder gaan of ons gaan verdiepen in Saint-Germain wil ik toch een verhaal eerst in de kijker zetten. In het christendom is de term zondeval geïntroduceerd. Het wordt voorgesteld als een keerpunt in de Bijbelse geschiedenis van de mens. Dit is een heel belangrijk “keerpunt”. Wat men gangbaar aanduidt als de zondeval is te vinden in Genesis 3. Hierin wordt de eerste vrouw, Eva, door het sluwste van alle wilde dieren, de slang, verleid een vrucht van de "boom van de kennis van goed en kwaad" te eten, terwijl God die handeling verboden heeft. Adam wordt daarna door zijn vrouw overgehaald hetzelfde te doen. Hun ogen worden erdoor geopend; met dat ze een hap van de vrucht nemen, beseffen ze dat ze tegen Gods wil in zijn gegaan. Ze schamen zich voor elkaar en voor God, bedekken hun naakte lichamen en verstoppen zich voor God omdat ze Hem niet meer onder ogen durven te komen. Met andere woorden ze werden “bewust” van hun leven, voordien leefden ze “onbewust”. Nu zagen zijn elkaar naakt en bedekten zich. Doordat Adam en Eva de vertrouwensrelatie met God verbroken had, bestraft Hij hen zwaar. Hij neemt hen het eeuwige leven af, zet zijn


vriendschap met hen stop en verdrijft hen uit de tuin van Eden. Dit is heel belangrijk, want hij nam hun “eeuwig leven” af. Daarmee willen we ze zeggen dat de mensheid ooit eeuwig heeft geleefd, maar door de “zondeval” werd dit het “eeuwige keerpunt” van de mensheid. Voor deze reden dat ook dat de mens eeuwig zal zoeken naar een mogelijk levenselixir die zijn leven zou verlengen. Het zit in ons eeuwig DNA die hunkert naar zijn vroeger bestaan, maar het is afgeremd door zijn bouwmeester. In de kunst is de betreffende vrucht vaak voorgesteld door een appel. Dit idee is ingegeven door de Latijnse naam van de appel: 'malus', wat behalve 'appel' ook 'slecht' betekent. Uit het verhaal van Genesis 3 valt echter niet op te maken of het een appel was of een andere vrucht, en kan het zelfs een vrucht zijn geweest van een boom die wij nu niet meer kennen. Maar het stelde wel het symbool voor van de “eeuwige remmer” waarvan we bewust zijn geworden. Men kan daarvan uitgaan dat er twee keuzes waren, “onbewust en eeuwig leven” of “bewust en niet eeuwig leven” (zoals wij nu leven). Hoe dan ook het keerpunt van de mensheid was bij de “zondeval”, toen we ons eeuwig leven afstonden.

Bij ons verhaal “Comte de Saint-Germain” bespreken we een personage die bewust een andere keuze had genomen en verkoos “eeuwig bewust te leven”. Toen ik de eerste keer leesten over Saint-Germain, zijn eeuwig leven, de kennis van alchemie, wetenschap, filosofie enz … moest ik aan de verhalen en auteur “Drunvalo” denken. Het is heel merkwaardig maar ga de woorden en verhalen zelf laten spreken.


Thoth 30.000 jaar geleden,

“Een Egyptische god die eeuwig leeft

onder de mensen”.


Atlantis Koning Thoth (70.000 v.Chr. - heden) Volgens de auteur “Bob Frisell” die het boek heft geschreven “Niets in dit boek is waar, maar het is precies zoals het is” schrijft hij over Drunvalo Melchizedek, de betbetovergrootvader van Machiavinda Melchizedek (hogepriester uit Atlantis, waar tevens Saint-Germain deel van uitmaakten) die beweerd dat Thoth eeuwig leeft en tot 4 mei 1991 onder de mensen was. “Een Egyptische god die eeuwig leeft onder de mensen”.

(Thoth) Thoth was gekend als leermeester van de mensen die het schrift, wiskunde en alchemie bracht. Op 1 november 1984 verscheen hij opnieuw voor Drunvalo en de daarop volgende maanden spraken de twee over de bestaan en mysteries van het leven. Drunvalo schrijft: “Thoth zou 52.000 jaar geleden een verheffing hebben doorgemaakt. 16.000 jaar lang was hij de koning van Atlantis, toen zijn naam Chiquetet Arlich Vomalites luidde. Hij bleef tot 4 mei 1991 in hetzelfde lichaam op Aarde. Hij


had eerder kunnen vertrekken, dat hebben vele verheven meesters gedaan, maar hij hoorde bij een kleine groep die besloot te blijven.” Een groep personen of meesters die hier bleven op aarde, personen zoals Saint-Germain en vele andere. Bob Frissell schrijft: “Drunvalo ontmoette Thoth voor het eerst in 1972. Hij studeerde alchemie, het veranderen van kwik of lood in goud, niet met de bedoeling om geld te verdienen maar om chemische reacties te observeren.” Alchemie blijkt heel belangrijk te zijn voor Thoth, niet alleen voor hem, maar ook later voor Saint-Germain. Heel toevallig dat Saint-Germain Thoetmozes III was en bekend staat als “geboren uit Thoth”. Personen of meesters die eeuwig konden leven. Of moeten we het nog spiritueler bekijken, “geboren uit Thoth”, hij is de zoo, van Thoth.

Eeuwig leven in Egypte

De Egyptische goden waren nauw verbonden met het sterke Egyptische geloof dat er leven na de dood was. Tevens waren zijn de eerste koplopers betreffende reïncarnatie. Zij geloofden tevens dat verschillende Goden reïncarneerden of zelf verschillende goden in één persoon terug kwamen. Ze waren de voorlopers van de boeddhisten, de wijsgeren of priesters van de faraoʼs zochten naar reïncarnaties van vorige faraoʼs of goden die terug kwamen. Zo moeten wij goed onderscheid maken tot de drie verschillende “eeuwige levens”.

1-eeuwige leven dat wij kennen als het hemelse paradijs, na onze dood.


2-eeuwige leven van onze reïncarnatie cyclus, kan ook als eeuwig leven worden beschouwd.

3-het eeuwige leven van personen vanaf bij hun geboorte of door het levenselixir, zoals ons personage in dit studiewerk.

De Egyptische doden werden voorzien van voedsel, drank, wapens en andere noodzakelijkheden. Familieleden bezochten vaak de graftomben met nog meer geschenken. Een correcte zorg voor de doden was vereist om eeuwig leven te verzekeren. De Egyptische kijk op het leven na de dood bestond uit een aantal verschillende concepten, waarvan de meest belangrijke ba genoemd wordt - dit kan doorgaans vergeleken worden met het bestaan van de persoonlijkheid van een individu. Het concept van ba resulteerde in de fysieke manifestatie van een individu na de dood. Deze manifestatie vond gewoonlijk plaats in de vorm van een vogel (zoals Thoth met een Ibis kop). Op deze manier werd het individu een onderdeel van de levende seizoenen van de natuur (dus terug een molecule). Daarnaast was er ook nog de ka, de ziel van een individu. Als iemand het eeuwige leven wilde, moesten na zijn of haar dood in het graf de ba en ka herenigd worden tot de akh, een onsterfelijke geest. Als dit gebeurd was, ging de akh naar de hemel en leefde daar eeuwig verder.


De Ankh

De ankh, het ankh-teken of het ankh-kruis is een van de bekendste oude Egyptische symbolen en vertegenwoordigt in de Egyptische mythologie “het eeuwige leven”.

(Ankh, als eeuwig leven)

De Egyptische goden dragen dit op afbeeldingen als teken van hun onsterfelijk zijn, de sleutel van het eeuwig geluk; wanneer mensen het dragen wordt daarmee aangegeven dat zij deze wereld voor het hiernamaals hebben geruild. Het werd geacht hun bescherming te bieden tegen allerlei gevaren. Ankh vorm betekent 'leven'. Het ankh-kruis wordt ook wel gezien als een christelijk symbool (een kruis met een 'hangsel', het zogenaamde hangselkruis). Bij de Kelten zijn de kruisen gelijkaardig.

(Keltisch kruis als eeuwig leven)


In de Amarna-periode werd de aton, de levenbrengende goddelijke zonneschijf afgebeeld met vele stralen die ieder in een hand eindigden. Op de bewaard gebleven troon van Toetanchamon is de aton afgebeeld die de koning en koningin een ankh aanreikt. Het aanreiken van een ankh door een godheid aan een farao, was het symbool van het schenken van levensenergie. De ankh werd ook steeds vlak onder de neus gehouden, omdat deze energie met de adem werd meegegeven, zoals op meerdere afbeeldingen is te zien. Over de oorsprong van de vorm bestaan verschillende opvattingen. Volgens de één stelt het teken een sandaalriem voor. Een ander zegt dat het teken afgeleid is van de vorm van een peniskoker. Daarbij zou het lusvormige deel met de twee zijbalkjes de riem verbeelden die om het middel werd gedragen. Nog een opvatting is dat de ankh een verbinding is van het T-vormige Osiris-kruis met het ovaal van Isis. In de Egyptische koptische kerk werd in de vierde eeuw de ankh als symbool gebruikt voor het leven na de dood. In Unicode wordt het ankh-teken weergegeven door de combinatie U+2625 (☥). Maar mijn mystieke kennis zal ik delen met jullie, wat we ware aard is van het symbool. Het is heel belangrijk de weten en te begrijpen wat zijn oorsprong is, voor zo inzicht te krijgen in één van de oudste symbolieken van onze broederschappen.

Kaïn, de eerste persoon met eeuwig leven

De Ankh is het symbool dat ons terug brengt naar één van de oudste verhalen van de heilige boeken. Verhaal over Cain & Abel. De twee zonen van Adam & Eva, zij die verantwoordelijk waren voor de “zondeval” of afstaan van het eeuwige leven. Een beetje ironisch dat hun zoon zijn eeuwig leven terug krijgt op een bizarre manier. Door de dood en moord op zijn broer Abel wordt Kaïn gestraft:

“ Dolend en dwalend zul je over de aarde gaan.ʼ Kaïn zei tegen de Heer: ʻDie straf is te zwaar. U verjaagt mij nu van


deze plek en ik mag u niet meer onder ogen komen, en als ik dan dolend en dwalend over de aarde moet gaan, kan iedereen die mij tegenkomt mij doden.ʼ Maar de Heer beloofde hem: ʻAls iemand jou doodt, zal dat zevenmaal aan hem worden gewroken.ʼ En hij merkte Kaïn met een teken, opdat niemand die hem tegenkwam hem zou doodslaan.” Het teken op Kaïn was de vorm van een rode slang.

(ouroboros, symbool van Kaïn)

Het teken Ouroboros staat voor het eeuwige leven van Cain. In zijn vrouwelijke vorm wordt het Kaïnsteken het vertrouwde symbool van Venus met het kruis buiten de cirkel verschoven zodat de vrouw (het kruis) wordt overstegen door de ouroboros van het drakenkoningschap, dat ook het latere tempelierskruis werd en het symbool van de “Orde van de Draken” (komen we later op terug). Vandaar dat de Ankh bovenaan een ronde cirkel of Ouroboros heeft en dat symbool staat voor eeuwig leven. Het teken van Kaïn wordt ook geassocieerd met het symbolische oog van de 'alziende' Heer, van het Heilige Oog. We gaan vervolgens terug naar de scène waarin Kaïn Abel zou hebben neergeslagen in het veld (Genesis 4:8-10), maar het woord dat indirect vertaald werd als 'doden' was yaqam, en de tekst zou moeten luiden


dat Kaïn (Qayin) werd 'verheven' (opgeheven, geadeld) boven Abel. De uitdrukking dat Kaïn 'opstond' tegen Abel wordt in de Engelse vertaling gebruikt. Maar in een tamelijk verkeerde context. Abel was een man die geconditioneerd was overeenkomstig zijn sociale positie, tijd en plaats. Zijn bloed werd daarom figuurlijk opgeslokt door de grond (Genesis 4:10) - wat wil zeggen dat 'hij zo laag-bij-de-gronds werd dat hij niet meer te onderscheiden was van zijn werk. Het historische gebrek aan betekenis van Abel (of beter, Hevel) wordt aangegeven door de naam waarmee hij werd aangeduid, want een hevel was een wolkje damp. Terwijl het korte verhaal voortgaat (Genesis 4:11-16), wordt er verteld dat de Heer Kaïn in ballingschap zond als een vluchteling. Vanaf toen dwaalde hij over de wereld in zijn eeuwig bestaan. Utnapishtim, de man die eeuwig leefden

Utnapishtim of Uta-Napishtim (Sumerisch: Hij die leven vond), ook Atrahasis (Akkadisch: De extreem wijze), of ook Ziusudra (Leven van lange dagen), vergriekst tot Xisuthros, zijn namen voor een held uit het archaïsche Nabije Oosten die volgens de mythen de zondvloed overleefde. Ook al heeft iedere versie haar specifieke elementen, toch zijn er heel wat gemeenschappelijke gegevens in twee, drie of vier versies. De oudst gedateerde daarvan is fragmentarisch bewaard in het Sumerisch en gaat terug tot ca. 2600 v.Chr.. Zij behoort daarmee tot de oudst bekende literatuur. Er zijn sterke parallellen met andere verhalen, waaronder ook dat van de veel latere Bijbel aangaande de held Noah, (daterend van ca. 539-400 v.Chr.)


Het oudste zondvloedverhaal

Volgens een bepaalde versie van de Mesopotamische zondvloedmythe was Utnapishtim de wijze die als enige deze zondvloed overleefde. De goden Anu, Enlil, Ninurta en Ennugi hadden besloten de mensheid te vernietigen, omdat ze haar manier van doen beu waren. Maar de watergod Ea bracht Utnapishtim op de hoogte van deze samenzwering en zei dat hij een boot moest maken, en daarin het zaad van alle levensvormen onderbrengen. Toen maakte Utnapishtim een reusachtig schip van wel 120 ellen hoog. Daarin laadde hij zijn gezin, hun vee en talloze andere dieren en vogels en ook de zaden van alle gewassen. De avond dat hij hiermee klaar was begon er een vuile regen neer te vallen, en iedereen op aarde vluchtte ontzet naar alle kanten. Zes dagen en zes nachten hield de vloed aan. Bij de dageraad van de zevende dag stopte deze plotseling. Het enige wat er van de mensheid overbleef was een grote hoop dikke modder. Het schip van Utnapishtim was op de berg Nisir tot stilstand gekomen. Hij schreeuwde het uit van verdriet, toen hij alles en iedereen om zich heen vernietigd zag. Hij liet toen de ene vogel na de andere los van op zijn boot, eerst duiven, dan zwaluwen, maar ze keerden alle terug, want nergens hadden ze een droge landingplaats gevonden. Toen Utnapishtim uiteindelijk een raaf losliet, bleek die niet terug te komen. Dit betekende dat ergens droog land moest te vinden zijn. Toen bracht Utnapishtim offers aan de goden van op de bergtop. Maar Enlil was razend toen hij merkte dat er toch nog een mens ontsnapt was aan de woede van de goden. Ea kon hem echter tot bedaren brengen. Daarna nam Enlil Utnapishtim en zijn vrouw bij de hand en vertelde hen dat ze vanaf nu onsterfelijk zouden zijn zoals de goden zelf.


Onsterfelijkheid

Utnapishtim was de enige mens die onsterfelijk werd, omdat hij de godin huwde, die shiba voortbracht, het levensvocht. Een nazaat van Utnapishtim was Gilgamesh. Die ging op zoek naar de onsterfelijke patriarch in de hoop hem het geheim van het eeuwig leven te kunnen ontfutselen. Utnapishtim toonde hem een magische 'roos' van eeuwig leven, weigerde echter om het geheim uit te leggen, maar verwees Gilgamesh naar de bodem van de oceaan om daar de plant der verjonging te vinden. Dat lukte Gilgamesh ook, maar ongelukkig genoeg werd de plant op zijn terugweg naar huis gestolen door een slang, terwijl de held even rustte en ging baden. Daarom "is de slang onsterfelijk, want ze kruipt verjongd telkens weer uit haar oude huid".

De heilige slang In een aantal culturen, zoals het oude Griekenland of het huidige India, worden slangen als goden vereerd en staan symbool voor het eeuwig leven. Dat komt omdat slangen vervellen waardoor het lijkt alsof er uit een oude slang een nieuwe slang tevoorschijn komt. Een slang die aan vervelling toe is kleurt inderdaad grauwer en heeft een troebel waas voor de ogen, terwijl een net vervelde slang een feller afstekende kleur en heldere ogen heeft. Bovendien zijn oppervlakkige wonden na de vervelling genezen. Ook staan slangen symbool voor onder andere de geneeskunde (God hermes), de farmacie, de vrede en zelfs voor het eeuwig leven.


Heilige Roos Rozen worden al sinds eeuwen bejubeld om hun schoonheid. Al duizenden jaren geleden werden bepaalde soorten geteeld in China en Afrika. De Grieken, Romeinen en Egyptenaren waren allen bekend met de roos en gebruikten ze voor rituelen en er werden tempels en paleizen mee versierd. De roos staat voor eeuwige schoonheid. Drunvalo schrijft: “Thoth presenteerde de heilige geometrie als het embleem van werkelijkheid door de gehele kosmos. Het wordt soms de “taal van het licht” genoemd en soms “de taal van de stilte”. In feite is de heilige geometrie een taal, een taal door middel waarvan alles geschapen werd. Van alle vormen die Thoth liet zien, was de bloem des levens de voornaamste. Hij zei dat alles dat ooit geschapen is of nu bestaat door middel van dit patroon bereikt is. In de bloem des levens ligt alles besloten. Er is niets in het universum en zal er nooit iets zijn dat niet geopenbaard is in dit beeld – alle talen, alle wetten van de fysica, alle biologische levensvormen, inclusief wij allemaal individueel komen uit dit symbool.”


Thoth zij aan Drunvalo dat hij deze afbeelding zou vinden in Egypte, een afbeelding van de bloem des levens, die was afgebeeld op de muur van ongeveer 6.000 jaar oud bouwwerk, een van de oudste ooit in Egypte ontdekte tempel (Karnak). Veel later in de geschiedenis zou dit embleem het hoofd symbool worden van de Rozenkruisers. De bloem zou tevens één van de formules worden voor het levens elixir (eeuwige leven of eeuwige schoonheid). Thoth zou het geheim en de formule kennen.


Thoth (Egyptische mythologie) Levensdoel: bracht de mensheid het schrift, alchemie, wiskunde en was gekend voor zijn eeuwig leven. Wat zeggen ze over Thoth:

(de alchemist Thoth)

Thoth of Tehuti was de Egyptische god van de maan, de magie, de kalender, de schrijfkunst en de wijsheid. Hij had immers de schrijfkunst uitgevonden en die kennis doorgegeven aan de mensheid. Hij treedt op in de onderwereld bij het wegen van het hart, noteert het oordeel van Maät en brengt de overledene tot bij Osiris. De baviaan met het mooie gezicht was een epitheton voor Thoth. Hij


werd beschouwd als de zelfgeconcipieerde en zelfvoortgebrachte, die Een was. Zijn naam Tehuti is afgeleid van de oudste naam voor 'ibis', namelijk tehu.

Dieren Thoth heilige dier is dan ook de Ibis en zijn attributen zijn de schrijftafel en griffel. De associatie met de vogel komt doordat bij de overstroming van de Nijl de ibissen terugkeren naar Egypte en zo een periode op de kalender aangeven. Ook werden er schrijfpennen gemaakt van hun veren. Hij wordt ook vaak afgebeeld als een baviaan. De baviaan staat symbool voor opkomende zon en oorsprong van de schepping. Deze dieren maken immers in koor een schril geluid vlak voor dageraad, waarmee zij deze 'aankondigen'. De BAVIAAN gold als symbool van de wederkeer van het licht, omdat zij elke zonsopgang met luid gekrijs begroetten. Zij waren een herinnering aan de vernietiging van de 'stomme schepsels door de Elohim', die het woord misten, maar die wel het Licht wilden begroeten. Hij is het symbool van de oerherinnering aan het Licht, een ziele symbool. De 'grote Witte Baviaan', net als de Ibis, was een symbool van Thoth; hij is een vertegenwoordiger van licht, van zon EN maan. Ook dus alchemist.

Maät Thoth staat samen met Maät in de bark van Ra. Hij ontstond samen met haar. Maät is de godin die de waarachtigheid, rechtvaardigheid en kosmische orde (Egyptisch ma-at) personifieert. Zij bestaat minstens reeds vanaf het Oude Rijk en wordt in de piramideteksten genoemd, achter de zonnegod Ra staand. Maät kan als de vrouwelijke tegenpool van Thoth worden gezien. Op afbeeldingen bij mummies en graven stonden beiden aan


de zijde van Ra, toen deze uit de afgrond van Noe verrees. Hun ontstaan viel dus samen, ook met dat van Ra. Isis In de strijd tussen Seth en Horus, probeerde Isis het leven van haar broer te redden. Horus werd daar zo kwaad om, dat hij het hoofd van Isis eraf hakte. Thoth heeft Isis toen magisch geheeld door haar een koeienhoofd te geven. Inscripties Een inscriptie in de Tempel van Denderah, waaruit de beroemde zodiak stamt, zegt over Thoth het volgende: "Thoth, de tweemaal grote, de oudste, de meester van de stad Hermapolis, de grote, grote god te Tentyris, de enige (soevereine) schepper van het Goede, hart van Ra (zon), stem van Atoum (schepper - atoom), keel van god wiens naam verborgen is, heer van de tijd, heer van de jaren, schrijver van de annalen van Ennéade" en dan nog "openbaarde van de god van het licht, Ra, hij die bestaat vanaf het begin, Thot, hij die rust in de waarheid. Dat wat opspringt uit zijn hart, bestaat direct. Dat wat hij heeft uitgesproken blijft bestaan tot in eeuwigheid." Het boek van Thoth Wat minder bekend is, is dat in het hart van het oude Egypte, in het centrum van hun kennis, was "het Boek van Thoth", een van de eerste, zo niet de eerste, "alchemistische handleidingen". Deze “basis van wijsheid”, voor een boek, zoals het “Corpus Hermeticum”, werd letterlijk gezien als een" lichaam "van de god, of Hermes of zijn Egyptische equivalent Thoth, boek bestond uit twee delen. Deel één was een handleiding met magie voor de


hemelen en de aarde, enz. Het tweede deel was een handleiding voor het bereiken van de kennis van onsterfelijkheid - en misschien wel de laatste het radicaalste “Boek der Doden”, die gaat over het bereiken van onsterfelijkheid. Het boek was niets meer dan een set van instructies. Het “Boek van Thoth” is onlangs gevonden, en gedateerd op de latere fase van Egypte bestaan. Het bevat een gesprek tussen Thoth, Osiris en een student. Thoth zorgt voor informatie over de ethiek, de heilige geografie van Egypte, de geheime taal en de mysteries. Het Boek van Thoth werd gezegd dat alle kennis van het universum bezat. Als gevolg daarvan was het een zeer gewaardeerde bezit geworden. De priesters van Thoth waren in een zeer bevoorrechte positie, omdat ze en toegang hadden tot waardevolle kennis. Al in de vroege jaren werden er zoektochten gedaan naar het “Boek van Thoth. Een van deze Egyptische legende over de zoektocht gaat over de prins Naneferkaptah. Er was sprake van een ijzeren doos op de bodem van de rivier de Nijl. Binnen was een koffer, van koper, met een aantal andere vakken, totdat eindelijk een gouden laag met daarin het Boek van Thoth. De kist werd bewaakt door slangen en schorpioenen en dus een echte uitdaging voor iedereen die op zoek zou gaan. Na het lezen kon prins Naneferkaptah de taal spreken van de dieren, de vogels en de vissen. De goden van de zon, maan en sterren verschenen hem in hun ware gedaante. Naneferkaptah was duidelijk op weg naar steeds meer Alwetend. Maar de prins moest een prijs betalen voor deze kennis. Na een reeks van proeven, zou de prins verdrinken in de Nijl en werd begraven, samen met zijn kostbare boek. Zo bleek dat de kennis van "alles" was niet alleen een moeilijke zoektocht is, eenmaal gevonden, was het voor velen onmogelijk om te blijven leven met de kracht en kennis ervan, en niet te kiezen voor zelfmoord. Daarna werd het graf van de prins een zoektocht naar zijn lichaam en boek van kennis “Boek van Thoth”. Moeten we bepaalde parallellen trekken naar een ander leven van


Saint-Germain met de graftombe van de Christian Rosenkreutz. Maar de zoektochten gingen verder, Setne Khamwas, zoon van Ramses II, die wilde ook het Boek van Thoth vinden. (Er wordt van uitgegaan dat Setne karakter werd gebruikt voor de oorspronkelijke Indiana Jones!) Hij ontdekte het graf van de prins, maar werd tegengehouden door de geest van de prins, toen hij probeerde het boek te verwijderen. Ze besloten om de wedstrijd met een spelletje schaak. Setne verloor drie wedstrijden en was bijna geheel begraven in zand, maar door magische spreuken en amuletten die hem door zijn vader, was gegeven was hij in staat om zichzelf te bevrijden en uiteindelijk met het Boek ervan door te gaan. Setne houd het boek in zijn bezit en organiseerde lezingen eruit, hoewel zijn vader Ramses II dat niet goedkeurde. Dan, op een dag, werd Setne verblind door de aanblik van een prachtige vrouw. Hij vermoord zijn kinderen en gaf zijn bezit weg om slechts één enkele nacht met haar door te brengen. Maar toen die avond kwam zag hij haar verdwijnen, alsof ze een spook was. Setne was versuft en verward en wanneer Ramses hem vond in deze toestand, is hij ervan overtuigd zijn zoon niet mag verder lezen in het boek. Het was duidelijk dat Setne er niet klaar voor was om in deze geheime wetenschap te delen. Wanneer Setne besefte dat het hele incident over deze moord op zijn prachtige vrouw en kinderen een droom was, besloot hij om het boek terug in het graf van Naneferkaptah te leggen, waar het moest wachten op zijn nieuwe ontdekker. Maar toen Setne aankwam aan het graf, was er een huis opgebouwd aan de rand van Waset. Setne kocht het huis en sloopte het tot aan de grond. Hij liet de soldaten van zijn vader graven en kwamen zij tot een rock-cut tombe, diep in de aarde. Binnen in het graf lagen de organen van Ahura en Merab. Setna nam Vervolgens de organen terug, en begroef ze met veel ceremonie in


Naneferkaptah's graf. Vervolgens groeven ze een laag zand over de stenen tempel , waar de ingang van het graf was verborgen, en door een lange zandstorm bleek er een grote heuvel te ontstaan, zodat iemand het ooit zou kunnen vinden. Het graf van Naneferkaptah ligt samen met Ahura en Merab en het Boek van Thoth, wachtend op de Dag des Oordeels dat Osiris terug zal keren om over de aarde te heersen."Het verhaal heeft ook opmerkelijke parallellen met zowel het christendom en de Apocalyps. Zo werd voor eeuwig het boek van Thoth verborgen. Hermes Zijn belangrijkste cultuscentrum van Thoth ligt in Hermopolis Magna (Khemennu), aan de westelijke oever van de Nijl, ongeveer halverwege tussen Thebe en Memphis. In een later leven als Akhetaten zou hij daar een nieuwe hoofdstad maken. De oude Egyptische naam van de stad, Khmun, betekent de "8-stad", na de groep van acht godheden, die bestonden voor de schepping van de wereld. De naam Khmun is natuurlijk dicht bij Khem, of moeten we lezen "alchemie" als al-Khmun? In de stad waar nog twee massieve beelden van deze god zijn bewaard. De stad dankt haar naam aan de god, want in latere tijden werd Thoth geïdentificeerd met Hermes en aangeduid als Hermes Trismegistus. Hermes betekent eigenlijk middelaar (inter-pretor - herméneus). Men beschouwt hem als de eerste Boodschapper die de mensen met God bekend maakte. Hij was de leider van de OGDOADE - ACHT. Hij was de leider van de 4 scheppingsparen uit de oudheid. De heilige acht, de volmaking heeft daar nog steeds mee te maken; ook de overlevering dat de werkelijke activiteit van de Acht verborgen is. Hij was dus eigenlijk één van de ELOHIM.


(God Hermes, boodschapper v/d goden met de

twee slangen van het eeuwige leven, die symbool staan voor de levens boom, de boom die ons eeuwige leven afnam)

"Trismegistos" (of Latijn "Ter Maximus") duidt als epitheton bij de klassieke schrijvers op de grootheid van Thoth en betekent "driemaal grootste". Aan hem werd later een geschrift toegeschreven, waarop de alchemisten zich beriepen. Nu vergelijken ze Thoth met de bekende Hermes


Trismegistus. Saint-Germain was Trismegistus of een Agathodaimon (beschermgeest of goede geest). Er wordt gezegd dat Saint-Germain werd geboren uit Thoth, de reïncarnatie van Thoth? Hoe dan ook beide personages zijn te linken of zijn Hermes Trismegistus. Maar wie is Hermes Trismegistus ?


Hermes Trismegistus

“hij fungeerde als profeet en als

spiritueel leider van de hermetiek.”


Hermes Trismegistus Levensdoel: bracht de mensheid de kennis van Alchemie, dat de basis is van het eeuwige leven (levenselixir). Hermes Trismegistus (Saint-Germain) is een mythische figuur, wiens naam "Hermes de driemaal (of driewerf) grootste" betekent (grootste filosoof, priester en koning (Hermes ho Trismegistos), de Griekse naam van de Egyptische god van de wijsheid en het schrift Thoth. Willen ze nu bedoelen dat Saint-Germain, Thoth is of de zoon van of een priester van Thoth. Het zal duidelijk worden.

(Hermes Trismegistus, alias Saint-Germain)


(Hermes Trismegistus, vloermozaïek in de kathedraal van Siena)

(vloermozaïek in de kathedraal van Siena)


Hermes Trismegistus fungeerde als profeet en als spiritueel leider van de hermetiek. Hij was een inspiratie voor de westerse alchemie, astrologie en het occultisme. Gedurende de Middeleeuwen werd een grote reeks van geschriften aan hem toegeschreven, bekend onder de naam Hermetica, waaronder de Smaragden Tafel en het Corpus Hermeticum. Veel later in ons verhaal zal het heel duidelijk zijn dat deze geschriften een vervolg zijn van de studiewerken van Saint-Germain. Hij is het meest bekend van zijn axioma uit de Smaragden Tafel: "zo(als) boven, zo (ook) beneden.", verwijzend naar de gelijkstelling van hemel en aarde, van de microkosmos en de macrokosmos. Dit wordt ook wel het hermetisch axioma genoemd en is tegenwoordig in theosofie en New Age weer erg relevant. Bij de tarot kennen we hem als de kaart van de “magiër” die wijst naar boven en beneden.


We laten de bezieler (Rider-Waite Tarot), Arthur Edward Waite zelf spreken; beschrijving van Waite:

"Een jongeling in het gewaad van de magiër, die eruit ziet als een goddelijke Apolo, lachend van zelfvertrouwen, met stralende ogen.”

(Saint-Germain, de oude magiër van de Tarot)

“Boven zijn hoofd het mysterieuze teken van de Heilige Geest, het teken van het leven. Het lijkt op een eindeloos koord in de vorm van een 8 in horizontale positie (het oneindigheidssymbool).

Hadden we niet gelezen

“De oude Egyptische naam van de stad, Khmun, betekent de "8-stad"

Het was duidelijk dat hij één van de acht was of uit de stad Khmun kwam.


Rond zijn middel draagt hij een slangenceintuur: de slang lijkt haar eigen staart te verzwelgen.”

“Dit is een vertrouwd conventioneel symbool van de eeuwigheid en van geestelijke vervulling.”

(ouroboros, symbool van Kaïn, eeuwige leven)


“De rechterhand van de Magiër steekt een staf in de hoogte, terwijl hij met zijn linkerhand naar de aarde wijst.”

(de staf van de magiër verwijst naar de rol van kennis van Thoth )

“Dit dualistische teken is in hoge graden van de rituele Mysteriën gekend: het toont de afdaling van gratie, deugd en licht, van dingen boven die worden afgeleid naar dingen beneden. De afbeelding suggereert ons het bezit en de communicatie van krachten en vermogens van de Geest. Op de tafel voor de Magiër zien we de symbolen van de vier tarotkleuren.”

“Zij staan voor de elementen van het natuurlijk leven, die voor de adept uitgestald liggen. Hij kan ze wanneer hij wil gebruiken. Onderaan groeien rozen en lelies, de "flos campi" en "lilium convallium" die veranderd zijn in tuinbloemen om de cultivatie van het streven te demonstreren.”


Heel merkwaardig deze symbolen van Thoth, eeuwig leven en eeuwige schoonheid terug komen.

“Deze kaart symboliseert het goddelijke motief in de mens die zich bevrijdt uit zijn vereniging met dat wat boven is. Zij draagt ook de betekenis van individueel bestaan op alle niveaus, en in een zeer hoge betekenis is het het denken zelf, in de bevestiging daarvan. In verband met wat ik tevoren het levensteken heb genoemd en zijn verbinding met het getal 8, kunnen we hier opmerken dat de christelijke gnostici spreken over de wedergeboorte van Christus als een verandering “in de Ogdoad.” Het mystieke getal wordt “Jeruzalem Boven” genoemd, het land bevloeid door melk en honing, de Heilige Geest en het land van God.


Elixir Een elixer, ook wel elixir, (uit het Arabisch: Al-Ikseer) is een drankje, waaraan doorgaans bepaalde magische of geneeskundige eigenschappen worden toegeschreven. Tegenwoordig is een elixer vaak een farmaceutisch geprepareerd drankje waarin een actief ingrediënt (bijvoorbeeld morfine) is opgelost in een vloeistof die ethylalcohol bevat (tussen de 40 en 60°) en die oraal wordt gebruikt. Elixers worden tegenwoordig ook vaak gemaakt van wodka of grappa. Functies

In vroeger eeuwen werden door druïden en magiërs dranken gebrouwen die verschillende functies konden hebben, zoals gebruik als: -Toverdrank -Hallucinerende drank -Geneeskrachtige drank -Levensversterkende of -verlengende drank -Voorspellende drank -Liefdesdrankje (Afrodisiacum)

Samenstelling

Vaak was een elixer een mengsel van een aftreksel van kruiden of andere planten met bijvoorbeeld water, menselijke of dierlijke lichaamssappen (zoals bloed, urine, speeksel) of alcohol. Ook werden extracten van paddenstoelen gebruikt, alsmede metalen als goud en kwik.


De term elixer stond vaak synoniem voor een bitter drankje, een likeur, een waterige oplossing van artsenijmiddelen (medicijnen), een maagbitter, of een aromatisch product. Een elixer kon zowel oraal als extern op het lichaam worden toegepast. De werking van een elixer hing af van de samenstelling, en van het geloof dat de gebruiker erin had. Elixers werden soms gecombineerd met rituelen en toverspreuken.

Levenselixer

Het levenselixer (der onsterfelijkheid' of 'Danswater' of in het Perzisch Aab-e-Hayaat en soms geassocieerd met de Steen der wijzen) is een legendarisch vergif of drank, die de nuttiger ervan het eeuwige leven of de eeuwige jeugd zou kunnen geven, zoals bij Saint-Germain Veel beoefenaars van alchemie zochten naar zo'n drankje. Het levenselixer zou ook in staat zijn om leven te creëren. Het concept is ook gerelateerd aan de mythes van de Enoch, van Thoth en van Hermes Trismegistus, in wier diverse verhalen sprake is van het drinken van 'de witte druppels' (vloeibaar goud of MFKZT genoemd) en die daardoor onsterfelijk werden. Ook ligt er een associatie met de Koran, waarin Al Khidr ('De groene man') wordt genoemd, en daarnaast wordt een levenselixer genoemd in de teksten van de Nag Hammadi.

Geschiedenis

Er is nooit een dergelijk levenselixer ontdekt in moderne tijden, hoewel alchemisten in het antieke China, India,en de Westerse wereld er veel tijd en moeite in hadden gestoken. Waren er personen als Saint-Germain die het geheim en elixir gebruikten. Aan een elixer kan ook worden gerefereerd als aan de 'Kwintessens van het leven' of door andere verwante benamingen, waarbij de 'kwintessens' dan refereert naar de vijf elementen van de Chinese alchemie


en filosofie of aan een theoretisch vijfde element in de Europese alchemie. In andere culturen worden minder of juist veel meer elementen onderscheiden in de alchemisten filosofie (de meeste Europese alchemie kende aarde, water, vuur en lucht, maar vele magische stromingen hanteerden een vijfde onbekend element, wat ook in het gebruikte symbool van het Pentagram tot uitdrukking kwam). In India onderscheidde men maar liefst 36 elementen, die ook in bijvoorbeeld sommige indelingen van de muzikale (zoals Archimedes) weer tot uitdrukking kwamen.

China

In het oude China lieten diverse keizers zoektochten houden naar het fabuleuze magische levenselixer, met uiteenlopende resultaten. In de Qin dynastie zond Qin Shi Huang de Taoistische alchemist Xu Fu naar de oostelijke zee met 500 jongens en 500 meisjes om het elixer te vinden, maar Xu Fu kwam nooit terug (de legende vertelt dat hij in Japan werd teruggevonden). De antieke Chinezen geloofden dat het doorslikken van lang houdbare substanties als jade, vermiljoen of hematiet hun houdbaarheid zouden overdragen aan de slikker. Goud werd als zeer krachtig gezien, omdat het een niet-roestend kostbaar metaal was; het idee van drinkbaar goud werd in China aangetroffen tegen het einde van de 3e eeuw v Chr. Het bekendste Chinese boek over alchemie, de Tan Chin Yao Ch'eh ("Grote Geheimen der Alchemie," dat dateert uit ongeveer 650) bespreekt tot in detail het vervaardigen van elixers voor onsterfelijkheid (kwik, zwavel en kwikzout en arseenzouten zijn prominent aanwezig) maar ook elixers om bepaalde ziekten te genezen en om kostbare juwelen en sierstenen te vervaardigen. Veel van deze drankjes waren verre van bijdragen aan een langer leven zoals het drankje van Saint-Germain, en zelfs zwaar giftig. Keizer Jiajing uit de Ming Dynastie stierf na het innemen van een


dodelijke dosis kwik in een door alchemisten gemaakt "Levenselixer". De Britse historicus Joseph Needham stelde en lijst samen van Chinese keizers wiens dood waarschijnlijk door het drinken van giftige elixers werd veroorzaakt. Met de opkomst van het Boeddhisme nam de interesse in de alchemie en elixers af. Boeddhisten kenden immers andere wegen naar onsterfelijkheid “reïncarnatie”. Er zijn anekdotes die suggereren dat Laozi, de stichter van het Daoisme beweerde dat thee een ingrediënt van een levenselixer zou zijn. In feite was de gefermenteerde drank die op basis van de theesoort Kombucha werd gemaakt origineel in het Chinees bekend als de "Thee van de Onsterfelijkheid".

India

De oudste Indiase geschriften ( de Vedaʼs, Hindoestanen heilige geschriften) bevatten dezelfde hints naar alchemie als die welke in China gangbaar waren, namelijk vage referenties aan een verband tussen goud en een lang leven. Kwik, dat een belangrijke rol speelde bij alchemisten over de hele wereld, wordt voor het eerst genoemd in de 4e tot 3e eeuw v. Chr. (Arthashastra), rond dezelfde tijd als het in China en in het Westen opduikt. Bewijs voor het idee om onedele metalen in goud te transformeren verschenen ook in de 2e tot 5e eeuw in Boeddhistische teksten, en ter zelfder tijd in het westen. Omdat Alexander de Grote India binnen was gevallen in 325, en een Griekse staat vestigde (Gandhara) die lang standhield, bestaat de mogelijkheid dat de Indiërs het idee van de Grieken overnamen, maar het is ook mogelijk dat het andersom was. Het is ook mogelijk dat alchemie en concepten over medicijnkunde met het oog op levensverlenging uit China naar India kwamen of omgekeerd. In elk geval bleek steeds dat het maken van goud een bijzaak was, en het vinden van goede medicijnen een hoofdzaak, in beide culturen. Het levenselixer was overigens van ondergeschikt belang in


India (het land kende immers andere wegen naar onsterfelijkheid). De Indiase elixers waren vaak op mineralen gebaseerde remedies voor specifieke ziekten, die hooguit het leven iets konden verlengen. De Sikhs kennen het levenselixer als Amrit, de Nectar van Onsterfelijkheid (zie ook Amrit Sanskar).

Europa

Meer recent claimde de Franse alchemist Nicolas Flamel dat hij het levenselixer had ontdekt, en zowel bij zichzelf als zijn vrouw Pernelle onsterfelijkheid had verworven. Van de Graaf van St. Germain, een 18e eeuwse edelman van duistere komaf en van mysterieuze kunne, werd ook gedacht dat hij het elixer had en dat hij al duizenden jaren oud was. In april 2008 demonstreerde een groep jonge wetenschappers in een Portugees televisieprogramma (RTP - Abciência, Elixer der onsterfelijkheid) dat het mogelijk is om gistcellen onsterfelijk te maken. Dankzij de mogelijkheid (de 'expressie') van 'onsterfelijke genen' door biomoleculen die bestaan in plantenextracten bewezen ze dat ze de dood van gistcellen kunnen voorkomen die aan fatale stresscondities werden blootgesteld.

100% dode gistcellen

100% levende gistcellen

Namen

Het Elixer kent honderden namen (een student in de Chinese geschiedenis beweerde er meer dan 1000 gevonden te hebben) waaronder Amrit Ras of Amrita, Aab-i-Hayat, Maha Ras, Aab-Haiwan, Danswater, hasma-i-Kausar, Mansarover of de Poel van Nectar, Steen der Wijzen, en Soma Ras. Het woord 'elixer' werd voor het eerst aangetroffen in de 7e eeuw en stamt uit het Arabische begrip voor wonderbaarlijke substanties "al


iksir". Sommigen zien in het elixer een metafoor voor de geest van God (bijvoorbeeld Jezus' referentie aan het "Water des Levens" of "de Fontein (Bron) des Levens"). De Schotten en Ieren namen de naam voor "vloeibaar goud" over: de Keltische naam voor whisky is uisge beatha, ofwel levenswater. Aab-i-Hayat en Aab-i-Haiwan zijn Perzische namen en betekenen beiden "levenswater". "Chashma-i-Kausar" (niet "hasma") is de "Fontein van Mildheid", die volgens Moslims in het Paradijs staat. De Indiase naam "Amrit Ras" betekent "onsterfelijk sap", "Maha Ras" betekent "groot sap", en "Soma Ras" betekent "sap van Soma"; Soma was een psychoactieve drug, die de dichters van de Vedaʼs hielp hun Veda-visioenen te ontvangen, maar de plant is tegenwoordig niet meer bekend. Later werd de betekenis van "Soma" 'maan'. "Ras" werd later een "heilige stemming, die ervaren wordt door naar goede gedichten of muziek te luisteren"; in totaal zijn er negen van. Mansarovar, het "meer van de geest" is het heilige meer aan de voet van de berg Kailash in Tibet, nabij de bron van de Ganges.

Lapis Elixir , “de steen der wijzen” “De steen der wijzen” had de reputatie hard te zijn als steen en smeedbaar als wax (Latijn: lapis philosophorum; Grieks: chrysopoeia) is een legendarische alchemistische voorwerp, zogezegd in staat om van onedele metalen in goud te veranderen, ook gekend al het elixer van het leven, nuttig voor verjonging en eventueel voor het bereiken van onsterfelijkheid. De mening van de alchemisten, zoals Sir Isaac Newton en Nicolas Flamel zeggen dat de steen der wijzen verlichting zou brengen bij de maker en de sluiting van het grote werk. Alchemie zelf is meestal een origineel concept en werd als wetenschap beoefend in het oude Nabije Oosten, Egypte, Griekenland, en India. Echter, het concept van het waarborgen van jeugdige gezondheid


komt van oorsprong uit China. De 8e-eeuwse Arabische alchemist Jabir ibn Hayyan (Geber, alias Saint-Germain) geanalyseerd elke klassieke element in termen van de vier fundamentele kwaliteiten van hete, koele, droge en vochtige elementen. Vuur was warm en droog, aarde koud en droog, het water koud en vochtig, en door de lucht warm en vochtig. Zijn theorie dat iedere metaal een combinatie was van deze vier principes, twee van hen interieur en twee exterieur. Vanuit dit uitgangspunt is met redenen omkleed, dat de transmutatie van een metaal in een ander zou kunnen worden beïnvloed door de herschikking van de fundamentele kwaliteiten. Deze verandering zal vermoedelijk worden bemiddeld door een stof, die werd genoemd al-iksir in het Arabisch (waarvan de West-term elixer is afgeleid). Het wordt vaak beschouwd als te bestaan als een droge rode poeder (ook bekend als Al-Kibrit al-Ahmar (rood zwavel) gemaakt van een legendarische steen-der-wijzen. Hij gaf die door aan zijn leerling Thomas Aquinas, kort voor zijn overlijden in 1280. Magnus ontdekte de steen in zijn geschriften, maar het deed te ronde dat hij getuige was geweest van de oprichting van het creëren van goud door "transmutatie". De 16de-eeuwse Zwitserse alchemist Paracelsus Philippus geloofde in het bestaan van alkahest (universeel oplosmiddel), dat hij dacht als een ontdekbaar element uit al die andere elementen (aarde, vuur, water, lucht) ze waren gewoon afgeleide vormen. Paracelsus (Saint-Germain) is van mening dat dit element is in feite de Steen der wijzen is. Jabir's (ander leven van Saint-Germain) theorie was gebaseerd op het concept dat metalen als goud en zilver kunnen worden verborgen in legeringen en ertsen, van waaruit zij ze zou kunnen herstelen door de juiste chemische behandeling. Jabir (Saint-Germain) zelf wordt als de uitvinder van aqua regia, een mengsel van zout (zoutzuur) en salpeterzuur, een van


de weinige stoffen die goud kunnen ontbinden (en wordt nog vaak gebruikt voor goud herstel en zuivering). Goud was in bijzonder gewaardeerd als een metaal dat niet roest, bezoedelen. De steen der wijzen zou een vergankelijk onedel metaal zijn geweest dat op soortgelijke wijze de mens kan transformeren van sterfelijke (vergankelijk) in onsterfelijk (onomkoopbaar). Een van de vele theorieën was dat goud een superieure vorm van metaal had en dat de steen der wijzen zelfs nog zuiverder en superieur was aan goud, en indien gecombineerd met mindere metalen, zouden ze in superieure goud worden. Een mystieke tekst gepubliceerd in de 17e eeuw genoemd mutus Liber lijkt een symbolische handleiding voor de steen der wijzen. Het wordt "Het woorden boek" genoemd van de alchemie, het was een collectie van 15 illustraties Heilige geschriften van Hermes Hij heeft zijn leer geschreven op de pilaren in heilig schrift; van hem stammen dus de hiëroglyfen met hun dubbele betekenis: Ibis, en na de zondvloed zou zijn zoon, de tweede Hermes en vader van Tat, deze hiëroglyfen hebben vastgelegd op papyri. Deze heeft hij verborgen in de Egyptische tempels en volgens Clement van Alexandrië gaat alle heilige literatuur uit Egypte terug naar Hermes. De z.g. heilige boeken van Hermes zijn dus geschriften van de tweede Hermes, die als priester het gegraveerde werk van zijn Vader of godvader neerschreef. Verder zegt “Manethon”, die zegt zijn geschriften gekopieerd te hebben uit de heilige tempelgeschriften van Hermes, die hen vervaardigde met assistentie van Aesclepios (Imhotep).


Zijn werken: Hermes Trismegistus zijn werken of de werken die aan hem waren toegeschreven zijn de volgende: Corpus Hermeticum Het Corpus Hermeticum bestaat uit 17 (soms ook ingedeeld als 13, 19 of 20) verschillende Griekse teksten die hoogstwaarschijnlijk van verschillende auteurs stammen. Het Corpus Hermeticum wordt ook wel de Poimander (Grieks voor "mensenherder") genoemd, maar slechts het eerste deel van het Corpus handelt over de Poimandres. Het Corpus Hermeticum is veelal in dialoogvorm geschreven, in welke Hermes Trismegistus geheime kennis betreffende uiteenlopende filosofische en religieuze thema's leert, zoals alchemie, magie, gnosticisme en neoplatonisme. Het Corpus Hermeticum kreeg grote bekendheid door de Latijnse vertaling uit 1471 van de hand van Marsilio Ficino aan het hof van Cosimo de' Medici de Oude. Medici die later een belangrijke rol spelen met Saint-Germain (komen we later op terug). Neoplatonist Ficino merkte de overeenkomsten op tussen de filosofie uit het Corpus en de dialogen van Plato en meende hieruit te mogen concluderen dat Hermes Trismegistus een tijdgenoot van Mozes moest zijn geweest. Isaac Casaubon toonde in 1614 aan dat sommige teksten (voornamelijk de filosofische verhandelingen) vocabulaire bevatten dat uit de eerste of tweede eeuw na Christus stamt. Recentelijk (Fowler, 1986) is vastgesteld dat de teksten ondanks de late datum een continuïteit vertonen met de cultuur van faraonisch Egypte, hetgeen na Causabon onwaarschijnlijk werd geacht. Desondanks blijft het Corpus Hermeticum intellectueel een eclectische verzameling teksten geschreven door personen als Saint-Germain.


Een exemplaar van de eerste editie (1471) van Marsilio Ficino's vertaling van het Corpus Hermeticum is in handen van de Bibliotheca Philosophica Hermetica te Amsterdam.

Asclepius Asclepius is een tekst die wel wordt toegeschreven aan Apuleius. De tekst zoals we hem tegenwoordig kennen is een Latijnse vertaling van een Grieks origineel dat verloren is gegaan. Tekstuele analyse heeft uitgewezen dat het een samenstelling is van geschriften, veelal uit de elfde en twaalfde eeuw, die door vele auteurs bewerkt is. De tekst heeft de vorm van een dialoog tussen Hermes Trismegistus (Saint-Germain) en zijn leerling Asclepius en handelt over drie thema's die uit drie verschillende, niet overlappende bronnen afkomstig zijn. Het eerste thema handelt over de plaats van de mens in de wereld en de relatie tussen God, de aarde en de mens. De kosmologie leunt zwaar op Plato en toont geen christelijke invloeden waardoor, naast andere tekstuele aanwijzingen, voor deze specifieke bron een ontstaansdatum tussen 100 v.Chr. en 300 n.Chr. aangenomen wordt. Het tweede thema is slechts kort en handelt over het kwaad in relatie tot het menselijk intellect en behandelt het probleem van het kwaad op een unieke wijze. Het derde thema is niet meer dan een verzameling van fragmenten die wederom zwaar leunen op Plato, met name op zijn Timaeus, waarnaast het stoïsche en hellenistisch-egyptische invloeden vertoont. Deze tekst geeft blijk van een vijandige houding ten opzichte van het opkomende christendom, die krachtig tot uitdrukking komt in een profetie betreffende het lot van de Egyptenaren en hun religie. De ontstaansdatum van de tekst ligt tussen 268 en 273 n.Chr., hetgeen zo exact kon worden vastgesteld omdat er sprake is van de Palmyreense bezetting van


Egypte (Scott, 1991). Hierdoor kan Apuleius niet de auteur van deze bron zijn. Anthologium Stobaeus verzamelde in zijn vierdelige Anthologium van rond 500 n.Chr. een aantal heidense teksten die hij kende uit andere werken. De teksten zijn in dialoogvorm geschreven, veelal met Hermes of tussen Isis en Horus. Testimonia Vanaf de tweede eeuw worden hermetische geschriften genoemd en geciteerd in werken van vele anderen, van Cyrilus en Lactantius tot en met diverse islamitische auteurs. Deze fragmenten worden gemeenschappelijk de Testimonia genoemd. Het is hierbij opvallend dat geen van de vroege neoplatonistische auteurs gewag maakt van het hermetisme, terwijl beiden rond dezelfde tijd in Alexandrië tot bloei kwamen; waardoor wel wordt geopperd dat het hermetisme het karakter van een volkscultus had, terwijl het neoplatonisme veeleer door de culturele elite bedreven werd.

Smaragden Tafel De Smaragden Tafel is naar verluidt geschreven door de mythische Hermes Trismegistus (Saint-Germain). Het is een korte, cryptische tekst die een bron van inspiratie vormde voor de alchemisten en de zoektocht naar de Ark des Verbonds. Er zijn verschillende verhalen bekend over de oorsprong van de tekst. Het is nog steeds niet bekend of de Smaragden Tafel een product is uit de oudheid, of is geschreven in de vroege Middeleeuwen. De bekendste uitspraak die op deze tekst teruggaat, is "Zo boven, zo


beneden" en wordt onder meer met de Magiër, een van de Grote Arcana uit de Tarot, in verband gebracht. In de inleiding tot zijn boek De alchemist (1988) schrijft Paulo Coelho dat hij elf jaar alchemie heeft gestudeerd en als docent werkgroepen over het thema de tafel van smaragd geleid. Ook in het boek komt een persoon voor die tien jaar lang de alchemie heeft bestudeerd: "In een van de boeken ontdekte hij dat de belangrijkste tekst van de alchemie slechts een paar regels telde en geschreven was op een simpele smaragd" (p. 75). Volgens de alchemist van het verhaal berust de "kennis van het grote werk" op een oeroude traditie die "geschreven kon worden op één simpele smaragd". Hierop zijn allerlei interpretaties, commentaren en wijsgerige studies verschenen, "maar de tafel van smaragd is nog steeds levend". Op de vraag van de hoofdpersoon wat er dan op die tafel stond, tekent de alchemist symbolen in het zand, die op een geheime code lijken: "je moet het niet alleen maar begrijpen met je verstand. De tafel van smaragd spreekt rechtstreeks tot de ziel van de wereld. De wijzen hebben begrepen dat onze natuurlijke wereld slechts een beeld en kopie is van het paradijs. (...) Via haar kun je de wereld en al het andere op aarde begrijpen". (pp. 109-110).

Corpus Hermeticum Het Corpus Hermeticum bestaat uit 17 (soms ook ingedeeld als 13, 19 of 20) verschillende Griekse teksten die hoogstwaarschijnlijk van verschillende auteurs stammen. Het Corpus Hermeticum wordt ook wel de Poimander (Grieks voor "mensenherder") genoemd, maar slechts het eerste deel van het Corpus handelt over de Poimandres. Het Corpus Hermeticum is veelal in dialoogvorm geschreven, in welke Hermes Trismegistus geheime kennis betreffende uiteenlopende filosofische en religieuze thema's leert, zoals alchemie, magie,


gnosticisme en neoplatonisme. Het Corpus Hermeticum kreeg grote bekendheid door de Latijnse vertaling uit 1471 van de hand van Marsilio Ficino aan het hof van Cosimo de' Medici de Oude. Neoplatonist Ficino merkte de overeenkomsten op tussen de filosofie uit het Corpus en de dialogen van Plato en meende hieruit te mogen concluderen dat Hermes Trismegistus een tijdgenoot van Mozes moest zijn geweest. Isaac Casaubon toonde in 1614 aan dat sommige teksten (voornamelijk de filosofische verhandelingen) vocabulaire bevatten dat uit de eerste of tweede eeuw na Christus stamt. Recentelijk (Fowler, 1986) is vastgesteld dat de teksten ondanks de late datum een continuïteit vertonen met de cultuur van faraonisch Egypte, hetgeen na Causabon onwaarschijnlijk werd geacht. Desondanks blijft het Corpus Hermeticum intellectueel een eclectische verzameling teksten. Een eerste editie (1471) van Marsilio Ficino's Latijnse vertaling van het Corpus Hermeticum bevindt zich in de Bibliotheca Philosophica Hermetica te Amsterdam. Deze oude verwijzingen en geschriften brengt onze terug naar de oude bekende priesters van Zakhiel op Atlantis waar Saint-Germain deel van uitmaakten.


Priester Zakhiel

12.000 jaar geleden

"De gerechtigheid van God”


Engel Zakhiel Er wordt gezegd door de I-AM beweging dat Saint-Germain een priester was van Zakhiel op Atlantis, dit klopt. Maar Zadkiel had nog een diepere betekenis. Zadkiel of Hesediel (Heb. Tzadqiel, "Gerechtigheid van God") is de aartsengel van vrijheid, welwillendheid, genade, en de Patron Angel of iedereen die vergeven. Ook bekend als Sachiel, Zedekiel, Zadakiel, Tzadkiel, Zedekul en Hesediel. In Rabbijnse geschriften Zadkiel behoort tot de orde van Hashmallim (Hashmallim (enkelvoud Hashmal) zijn een engelachtige entiteit in zowel jodendom en christendom een “Agathodaimon”. In Maseket Azilut Zadkiel / Hesediel wordt hij vermeld als co-chef met Gabriel van de orde van Shinanim. Als een engel van barmhartigheid, sommige teksten beweren dat Zadkiel de naamloze Bijbelse engel van de Heer is. Hij stopte Abraham toen hij zijn zoon wou offeren aan God. Andere teksten citeren Michael of Tadhiel of een andere engel, zoals een engel bestemd is te doen. Zadkiel is een van de twee standaard dragers (samen met Jophiel) die direct achter Michael volgen als hoofd van de aartsengelen. Zadkiel wordt geassocieerd met de kleur paars (St.Germain, zijn kleur). In de Joodse mystiek en westerse rituele magie, wordt Zadkiel geassocieerd met de planeet Jupiter en deze engel's positie in de Sephirot is vierde (hetgeen overeenkomt met barmhartigheid). Zadkiel en de Ark des Verbonds ( + - 12.000 v.Chr.) Meestal worden twee engelen op de ark des verbond beschreven Zarall en Jarel, beide behorend tot de orde van Cheribum. Een andere engel, Sandalphon, is beschreven als "linkshandig cherubijn van de Ark" Sommige autoriteiten, interpreteren Exodus 25, dat er 4 engelen moeten vertegenwoordigd zijn op de ark, 2 aan elke kant.


Zadkiel zou één van de engelen zijn die op de Ark des Verbonds stond. Nu het volledige verhaal van de Ark des Verbonds begint in Atlantis, wordt naar Egypte verhuisd , wordt meegenomen of gestolen door Mozes (Thoetmosis III) en wordt naar Israël gebracht, wordt gestolen en naar Ethiopië gebracht en wordt daar door de Rozenkruisers naar Frankrijk gebracht. Als Saint-Germain degelijk een priester was op Atlantis van de Zadkiel Orde, wordt het mij ook logisch waarom zijn connectie met de Ark Des Verbonds , Rennes-Le-Chateau en waarom hij zoʼn belangrijke rol speelt in de gehele geschiedenis van onze broederschappen (Rozenkruisers & Vrijmetselaars). Zadkiel priester M.Saint-Germain ( + - 12.000 v.Chr.) Heb niet veel informatie gevonden over Saint-Germain als priester in Atlantis, buiten channelings en andere was er een zekere Lia Kluytmans die het had over Saint-Germain in die periode, ik laat ze zelf aan het woord: “Als Hoge Priester in de Tempel van de Violette Vlam op het vaste land van Atlantis, dertienduizend jaar geleden, ondersteunde Saint Germain met zijn aanroepingen en zijn causale lichaam een vuurzuil: een fontein van violet zingend vuur, dat mensen magnetiseerde van heinde en verre om hen te bevrijden van elke bindende toestand van lichaam, geest en ziel. Dit volbrachten ze met persoonlijke prestaties door middel van het offeren van aanroepingen en het beoefenen van de Zevende Straal Rituelen van het Heilige Vuur. Een ingewikkeld ingegraveerde leuning omsloot het heiligdom, waar mensen biddend knielde voor de aanbidding van de Goddelijke Vlam, die voor sommigen zichtbaar was als een stoffelijke violette vlam, voor anderen als een ultraviolet lichten voor weer anderen onzichtbaar was, hoewel de krachtige helende trillingen niet te


ontkennen waren. De tempel was gebouwd uit een magnifiek uitgezochte marmersoort in kleurschakeringen van briljant wit doorkliefd met violette en paarse aderen tot donkerdere nuances uit het spectrum van de Zevende Straal. Het binnenste hart van de tempel was een grote ronde hal omlijnd met een violet kleurige marmersoort gezet op een marmer voer van een diep paarse kleur. Met zijn drie verdiepingen hoog lag het in het midden van het gebouw met aangrenzende open ruimtes ter verering en voor de variabele functies van de priesters en priesteressen die diensten verrichtten aan de Vlam en bemiddelden in het geluid van Licht en Profetie. Zij die diensten hielden aan het altaar waren onderwezen in universeel priesterschap in de Orde van Melchizedek op het verblijf van de Heer Zadkiël, de Zuiveringstempel gelegen in West India. Gedurende de pieken en dalen der eeuwen die volgden, heeft Saint Germain vindingrijk gebruik gemaakt van de voortstuwende kracht van de Zevende Straal met zijn causale lichaam, om de vrijheid van de Hoeders van de Vlam zeker te stellen. Zij die de kolen smeulend hielden vanaf het Violette Vuur Altaar uit de Atlantische Tempel. Hij was een voorbeeld in geest en spirit en heeft dit ook geprezen. Door de Vier Heilige Vrijheden te bekleden met een eigen identiteit, heeft hij gestreden voor onze vrijheid tegen hinderlijke toestanden, zoals illegale rechtbanken, bespottelijk populaire zaken zoals wetenschappelijk onderzoek van de helende kunsten en spiritueel onderzoek. Tijdens een platform over de basis van de mensenrechten stond hij voor een verantwoord redenerend publiek, dat onderwezen was in de principes van bevrijding en gelijke kansen voor iedereen, heeft hij ons altijd geleerd ons onvervreemdbaar heilige recht om te leven in overeenstemming met de hoogste voorstelling van God te omarmen. Omdat zoals de Meester zei geen recht hoe simpel en primair dan ook nooit zo verzekerend kan zijn zonder de ondersteuning van de spirituele gratie en de


Heilige Wet, die een mededogend rechtvaardigheid inboezemt en de oefeningen die daar bij horen.”

De zondeval tegen Lucifer op Atlantis en de reïncarnatie van de gevallen engelen Als Saint-Germain een priester was van Zadkiel op Atlantis wordt het direct meer logisch waarom het levenselixir in St-Germain zijn leven zoʼn belangrijke rol speelde. Een verhaal dat niet bij vele gekend is, is de grote opstand van de gevallen engelen tegen hun leider Lucifer op Atlantis. Wilt u daar meer van lezen moet u mijn studiewerk “Heilige Geschiedenis v/d Gevallen Engelen” in handen proberen te krijgen. Kort verhaal daarin; bij de opstand tegen Lucifer hadden enkele gevallen engelen besloten verder te reïncarneren naar menselijke gedaantes en ook tevens in de hiërarchie af te dalen naar de menselijke levens cyclus en een leven te leiden zoals de gewone mens. Zo wilden zij in gratie komen tegen het einde der tijden bij hun vader, die hun moest berechten als mens en niet als gevallen engel. Laat ons zeggen een achterdeurtje of omzeiling van de vloek dat op hun lag. De meeste rebellen tegen Lucifer hebben dit gedaan, weer andere zijn verder gegaan als “reptilian-goden”. Is M.Saint-Germain één van deze rebellen die naar de menselijke leven cyclus kwam maar toch niet tevreden was met zijn bestaan (leven & dood - reïncarnatie) en zo naar het geheim zocht van het levens elixir, dat hij toch zijn eeuwig bestaan kon verder zetten. Laat ons zeggen een achterdeur van de achterdeur of een omzeiling van de omzeiling. Het zie eruit dat St-Germain één van de priesters was van Zadkiel en dat hij mee in het geheim deelde. Volgens mijn mening is St-Germain beginnen te zoeken naar zijn levenselixir direct bij zijn eerste reïncarnatie als mensdom (+- 8000 – 6000 v.Chr.). Maar bijzijn eerste levens zou hij niet direct het levenselixir terug vinden, pas veel later in de geschiedenis gebeurd dit.


Voor de ondergang van Atlantis waren de meeste mensen al verhuisd van het eiland, een elite groep van Zadkiel zijn priesters, te samen met de Stammen van Israël verhuisden naar de omgeving van Egypte. Meer bepaald Atlas (Atlantis) gebergte in Marokko en de Sahara in noord Afrika tot in Egypte. Daar zou Saint-Germain een belangrijke rol gaan spelen als heerser van een volk. De I-AM beweging is ook van deze mening. Tijdens die periode komt zijn personage veel overeen met de God Thoth. Wat er tussen de periode gebeurd van 8000 v.Chr. en 3000 v.Chr. is niet duidelijk, maar hij zou later opduiken.

Priester uit de Sahara (15.000 jaar geleden) Lia Kluytmans schrijft: “Meer dan vijftienduizend jaar geleden floreerde een Gouden Beschaving, in een vruchtbaar land met een semitropisch klimaat, daar waar nu de Sahara woestijn ligt. Het was vervuld met grote vreugde, geluk en welvaart en bestuurd door Saint Germain zijn Hoogste Gerechtigheid en Wijsheid. De meerderheid van de onderdanen volgde, het volledige gebruik van het bewustzijn en de Wijsheid en Kracht van God, na. Zij bezaten mogelijkheden die heden ten dagen gezien zouden worden als bovenmenselijk ofwel wonderlijk. Zij wisten dat ze een verlengstuk waren van de Levensstromen van de Centrale Zon, uitstromend vanuit de Geest/Materie Kosmos van de Grote Hub. Hun grote leider had voor hen op een grote muur in het centrum van de hoofdstad, de Stad van de Zon, hun kosmische geschiedenis geschreven opdat ze de Bron waaruit zij vandaan kwamen niet zouden vergeten, noch de reden van hun zijn : Om de Zonnecentra te worden in deze verre Melkweg, die zij nu hun thuis noemden, verlengstukken van de Wet van de Ene omdat zij een deel waren van een


uitgestrekt universum. En om hun besef van de inhoudelijke assistentie van de enige te ondersteunen, een alomtegenwoordig kennen van de IK BEN DIE IK BEN. Saint Germain was een Meester in de Oude Wijsheid en in de kennis van de Materie Sferen. Hij bestuurde met Licht op en in elk gebied van zijn leven : zijn imperium bereikte een onovertroffen hoogte in de fysieke octaaf, waar het schoonheid, symmetrie en perfectie aanging. De hemelse patronen waren waarlijk uitgetekend in de kristallen kelk van de aarde. En het elementale leven diende om het pure van de materie kwadranten hoog te houden De mensen beschouwden hun hoogste gezagsdrager als de Hoogste Goddelijke Expressie, wie ze verlangde na te streven. Hij was de incarnatie van het archetypische Universele Christus Zijn voor de dispensatie: naar wie ze op konden kijken als de standaard van hun eigen ontluikende God Zijn. Guy W. Ballard, onder het pseudoniem Godfré Ray King, verhaalde in Unveiled Mysteries een zielereis waarin Saint Germain hem door de Akasha Kronieken leidde van deze beschaving en diens neergang. Saint Germain legde aan hem uit dat zoals in alle voorbijgaande eeuwen, er een gedeelte van de mensen meer geïnteresseerd raakte in de tijdelijke pleziertjes van de zintuigen dan in het Grote Creatieve Plan van het Grote Goddelijke Zelf. Dit zorgde er voor dat ze door het gehele land het Bewustzijn van de Goddelijke Kracht verloren, totdat het enkel en alleen actief bleef in de Hoofdstad zelf. Degenen die regeerden beseften dat ze zich terug moesten trekken. De mensen moesten door harde lering de ervaring opdoen dat het geluk en al het goede dat hen toekwam door de aanbidding van de Innerlijke God kwam, en dat ze terug in het Licht moesten komen als ze weer gelukkig wilden zijn. Dus kreeg de leider (de representatieve incarnatie van de spirituele hiërarchie op aarde onder Sanat Kumara) instructies van de Kosmische Raad dat hij zich terug moest trekken uit zijn imperium en van zijn geliefde


mensen; zodat voortaan hun karma hun Goeroe en Wetgever zou zijn en dat hun vrije wil vastbesloten zou zijn, als elke, dat zijn erfenis van het Licht behouden zou blijven. Volgens plan hield de koning een groot banket in de Juwelen Ruimte van zijn paleis, met zijn raadgevers en aanwezige dienaren van het volk. Gedurende het diner dat geheel geprecipiteerd was verscheen er een Kristallen Bokaal gevuld met puur elektronische essence aan de rechterkant van alle vijfhonderd zes en zeventig gasten. Het was de Communie Beker van Saint Germain, die gekleed ging in de mantel en met de scepter van de oude priesters/koningen, waarin hij zijn eigen Lichtessence gaf aan diegenen die het Koninkrijk trouw gediend hadden in de Glorie van God. En terwijl ze de Vlam van de Hoogst Levende dronken, wisten ze dat ze de Goddelijke vonk van het Innerlijke God Zelf nooit konden vergeten. Deze zielenbescherming, aan hen gegeven door het eeuwig dankbare Hart van Saint Germain, zou gedurende de eeuwen behouden blijven totdat zij eens zichzelf terugvonden, wanneer de Kosmische Cirkels gedraaid zouden zijn, in een beschaving waar hen de volledige kennis gegeven zou worden om de Heilige Eenheid voort te zetten, deze keer om de Gouden Stad van de Zon nooit meer te verlaten. Nu sprak er een Kosmische Meester vanuit de Grote Stilte. Zijn boodschap werd vanuit de banketzaal uitgezonden door het hele koninkrijk. Dit schitterende wezen, die zichzelf alleen identificeerde met het woord Victory geschreven op zijn wenkbrauw, bracht een waarschuwing voor een aankomende crisis, berispte de mensen om hun ondankbaarheid voor en het negeren van hun Grote Goddelijke Bron, en herinnerde hen aan het oude bevel de Wet van de Enige - Liefde - te gehoorzamen. Daarna gaf hij hen de hier volgende profetie aangaande hun karma: Een bezoekende prins nadert jullie grenzen. Hij wil deze stad binnenkomen om op zoek te gaan naar de dochter van jullie koning. Jullie zullen onder


leiding van deze prins komen, en de erkenning van jullie fout zal vergeefs zijn. Niets zal baten, omdat de Koninklijke familie binnen de bescherming en zorg getrokken zal worden van diegenen wiens autoriteit en kracht van God komen, en tegen wie geen enkel menselijk verlangen ooit opgewassen zal zijn. Dit zijn de Grote Opgevaren Meesters van het Licht uit de Gouden Etherische Stad boven dit land. Hier zal jullie leider en zijn geliefde kinderen voor een tijd blijven. De koning en zijn kinderen trokken zich zeven dagen later terug. De prins arriveerde een dag later en nam zonder enige tegenwerking het land over. Als we de levensstroom van Saint Germain bestuderen, zullen we zien dat de Meester en zijn weg naar Goddelijk meesterschap keer op keer afgewezen werd door diegenen die hij zo graag wilde helpen; niet tegenstaande het feit dat de gaven van Licht, Leven en Liefde - vrijwillig geschonken vruchten uit zijn Meesterschap - zijn prestaties in alchemie, het jeugdelixer, en uitvindingen en voorspellingen, inmiddels al ontvangen zijn. Het doel van zijn incarnaties, die uitstrekken vanaf de Beschaving van de Gouden Eeuw in de Sahara tot het laatste uur van zijn leven als Francis Bacon, was altijd het bevrijden van de kinderen van het Licht. Speciaal diegenen die vurig onachtzaam de Wet hanteerden en zodoende aan hun eigen karmische listen overgeleverd waren, door wiens gebreken ze vaak beperkt waren. Zijn doel was het vervuld zien van zijn gebed, dat hij gaf tijdens het laatste banket van zijn regering. Als zij de ervaring op moeten doen die het kleed en de mist van het uiterlijke zelf consumeert en wegbrandt, ondersteunt U hen dan en brengt U hen later dan binnen Uw Eeuwige Perfectie ; Ik vraag U, U Schepper van het Universum, U Allerhoogste Almachtige God.


Seqenenre Tao II

1578 v.Chr.


Seqenenre Tao II (1578 v.Chr.) Levensdoel: werd vermoord zoals Hiram Abiif

Christopher Knight en Robert Lomas suggereren in hun boek The Hiram Key dat Hiram Abiff de Thebaanse farao Tao II de Dappere was. De Rozenkruiser Max Heindel beweerd dat Hiram Abiff, Saint-Germain is geweest. Als dit zo zou zijn, is St-Germain degelijk farao Tao II en wordt het ook logisch (in menselijk karma opzicht) waarom hij later Hiram Abiff en vermoord werd.

(Seqenenre Tao II) Seqenenre Tao II was een Egyptische koning uit de Thebaanse XVIIe (17de) dynastie. Het nummer 17 dat een grote en heilige betekenis heeft bij de Vrijmetselaars, Rozenkruisers en de Ark des Verbonds. Maar hier in het verhaal van Saint-Germain, zal men dieper begrijpen wat haar betekenis is als teken van een “Grootmeester”. De


koning is waarschijnlijk rond 1578 v. Chr. gesneuveld in de Bevrijdingsoorlog tegen de Hyksos vorsten die in zijn tijd de Nijldelta beheersten. Zijn mummie is aangetroffen in het verzamelgraf DB320 en vertoont een gapende hoofdwond (zoals Hiram Abiff) . Hij was de zoon van Senachtenre Tao I en werd opgevolgd door zijn zoon Kamose. Er is op twee steles in Karnak en op een tablet een beschrijving van de strijd tussen de vorst van de Zuidelijk Stad (Thebe) Seqenenre en zijn tegenstander Apophis in Avaris, die Seth tot zijn enige god gemaakt had. Seqenenre Tao van de XVIIde dynastie was diegene die de handschoen opnam tegen de vreemde bezetter in het noorden van Egypte, de Hyksos. Steeds heb ik gelezen dat hij de dood vond op het slagveld, gezien de conditie van zijn mummie. Maar kunnen we dat met zekerheid zeggen of is hij vermoord geweest. Inderdaad, de mummie ligt niet gewoon vredig uitgestrekt op zijn rug, maar het hoofd is naar één kant gedraaid (zoals Hiram Abiff), de armen en handen bevinden zich in een rare, spastisch aandoende, houding en de tanden liggen bloot in een grimas. Precies dat hij in schok of verlamming stierf. Op het hoofd zijn vijf wonden te zien, hoogstwaarschijnlijk inslagen van een bijl of een verwondingen van een speer. Op de rechterkant van het hoofd zijn twee horizontale open wonden te zien en één ronde, aan de linkerkant – onder het oog een langgerekte schuin-verticale open wonde en tussen beide ogen een wonde door een slag met een stomp voorwerp. Er is ook nog een wonde toegebracht in de nek. Dit teken komt ook weer voor bij de Vrijmetselaars ritueel , de koord om de nek. Bij Tao II was dat ook het geval. Seqenenre Tao zou op het slagveld neergeslagen geweest zijn door de verticale slag, en dan afgemaakt door de horizontale slagen. Hij zou vlug gemummificeerd zijn: de hersens werden niet verwijderd (andere organen wel) en men beperkte zich verder door enkel het overvloedig besprenkelen van het lichaam met gearomatiseerd


zaagsel. Joce Filer in ʻDiseaseʼ zegt echter p.86 dat onderzoek door E. Metzel aangewezen heeft dat het been rond één van de hoofdwonden gedeeltelijk opnieuw aangegroeid was.

(farao Tao II) Dit zou aantonen dat deze wonde hem toegebracht werd, enkele maanden vooraleer de andere worden de dood veroorzaakten. De mogelijkheid zou bestaan dat de eerste wonde (eventueel op een slagveld toegebracht) de oorzaak was van de verlamming die zichtbaar is in de armen en handen van Seqenenre Tao. Logischerwijze kon hij in die


toestand niet meer deelnemen aan de strijd en zou hij de rest van de verwondingen in andere omstandigheden opgelopen hebben. Wat doet veronderstellen dat hij het slachtoffer was van een paleisintrige. Later bij Hiram Abiff zou het een tempelintrige worden. Wat het verhaal van Saint-Germain zo merkwaardig maakt is dat alle personages die hij aannam in de geschiedenis allemaal iets gemeen hebben met elkaar. En als we de personages opvolgen doorheen de geschiedenis zullen we zien dat hij altijd aan hetzelfde levenswerk verder werkt, de “Aloude broederschap”.


Thoetmosis III 1479 – 1425 v.Chr.

“Grootmeester van de eerste broederschap van Osiris”


Thoetmosis III – (1479 – 1425 v.Chr.) Levensdoel: oprichter van de eerste broederschap Osiris

Thoetmosis III of Thoetmozes III (ca. 1479 - 1425 v.Chr.) (alias Saint-Germain) was de zesde farao in de 18e Dynastie van het Nieuwe Rijk in de Egyptische Oudheid.

Thoetmosis III is de bekende priester, bezieler en voorloper, van de Rozenkruisers Orde (A.M.O.R.C). Het letterwoord A.M.O.R.C is een afkorting van de volledige naam “Aloude Mystieke Orde Rosae Crusis” in het latijn: “Antiquus Mysticusque Ordo Rosae Crusis”. Ten tijden van Thoetmosis III bestond A.M.O.R.C nog niet maar werd


deze als één mysterieschool van Egypte gezien. In deze scholen kwamen verlichte mystici regelmatig bijeen om de mysteriën van het leven te bestuderen. Een van de eerste mysteriescholen in oud-Egypte was de school van Osiris. De leringen ervan hadden betrekking op het leven, de dood en de herrijzenis van de God Osiris. Alles draait rond het eeuwige leven. Volgens de Rozenkruisertraditie verhaalt dat farao Thoetmozes III (Saint-Germain) deel uitmaakten van de ingewijden die de mysteriescholen regelmatig bezochten. Nadat hij door Kheri-Hebs was aangewezen om zijn vader op de troon op te volgen, besloot Thoetmozes III (Saint-Germain) de mysteriescholen in een orde bijeen te brengen waarin regels van kracht zouden zijn en hij maakten ten slotte een unieke broederschap van. Dit zou Saint-Germain blijven verder doen tot het einde der tijden. Vanwege zijn intelligente en zijn wijsheid werd hij tot Grootmeester van deze broederschap gekozen, een functie die hij tot zijn dood vervulde. De broederschap en grootmeester kennen we vandaag bij de Rozenkruisers en Vrijmetselaars. Thoetmozes III, was ook de eerste die de titel “Farao” droeg. Zijn bekende naam Thoetmosis betekent: “Geboren uit Thoth”, de god van het eeuwige leven. En dit is één van de belangrijkste punten waarmee we rekening moeten houden, “geboren uit Thoth”

Thoetmozes III de eerste “farao” naam Bij Thoetmozes III (Saint-Germain) zijn kroning aangenomen naam, Mencheppere, betekent "Bestendig is de verschijning van Ra (de zonnegod)". Het was sinds de 18e Dynastie gebruikelijk dat een koning bij zijn troonsbestijging een zogenaamde kroningsnaam aannam. Vanaf het Nieuwe Rijk werd daarin steevast een aspect van de zonnegod Ra verheerlijkt. Thoetmosis III


was de zoon van Thoetmosis II en een bijvrouw, Isis. De jonge, nog minderjarige troonopvolger werd in theorie koning nadat Thoetmosis II overleed. Zijn stiefmoeder Hatsjepsoet trad echter op als regentes en nam al snel de titel van farao aan waarbij Thoetmosis slechts als co-regent fungeerde. Ook eenmaal volwassen had Thoetmosis III (Saint-Germain) een ondergeschikte rol naast Hatsjepsoet, tot aan haar dood. Gedurende in totaal 22 jaar moest hij haar heerschappij tolereren. Thoetmosis III was getrouwd met Sat-Yah, de dochter van zijn voedster Ipoe, met wie hij tenminste drie zoons en een dochter kreeg. Later trouwde hij met Meritre-Hatsjepsoet (volgens sommigen een dochter van Hatsjepsoet, maar dat is zeer onwaarschijnlijk) en kreeg met haar nog een zoon, de latere troonopvolger Amenhotep II. Na de dood van Hatsjepsoet regeerde hij 32 jaar lang over Egypte tot zijn officiële 54e regeringsjaar. Thoetmosis III regeerde officieel van 24 april 1479 tot 11 maart 1425 voor Christus volgens de Middel Chronologie (Engels: Middle Chronology).

De jonge Thoetmosis III De jonge Thoetmosis III (Saint-Germain) genoot zijn opleiding in de tempel van Amon in Thebe (Karnak). Al vroeg tijdens zijn opleiding werd hij ʻgekozen door godʼ als aardse vertegenwoordiger van het goddelijke rijk. De tempel - Amon in Thebe (Karnak). De Tempel van Amon besloeg een oppervlakte van 123 ha en bestaat uit talrijke bijkapellen, pylonen en hoven. De tempel heeft een oriëntatie naar het oosten en behoorde tot het complex van Karnak. Dit complex was opgericht voor de triade van Thebe waarvan Amon de belangrijkste god was. Deze tempel stond dan ook centraal in de site van Karnak. De eerste constructies dateren van het Middenrijk,


waar er sporen zijn teruggevonden van Amenemhat I en Senoeseret I. In de tempel is er bijna voortdurend bijgebouwd en bijna elke farao heeft zo wel zijn bijdrage tot het complex (zoals grote meesters bouwden zijn aan de ruwe steen). Amenhotep I herstelde de oude tempel en hij liet er talrijke kapellen en een toegangspoort bijbouwen. Thoetmoses I zorgde voor een uitbreiding van de tempel en liet verschillende obelisken plaatsen. Thoetmoses II bouwde daar nog een pyloon bij. Hatsjepsoet was erg actief in haar bouwprogramma, mede als legitimatie voor haar macht. Ze maakte talrijke bijkapellen en plaatste twee obelisken. Ze liet ook heel wat verbouwingen uitvoeren. Thoetmoses III (alias Saint-Germain) bouwde de tempel verder uit: ook hij liet obelisken uitkappen en nieuwe pylonen bouwen, maar zijn belangrijkste bijdrage was de bouw van de Akhmenu (Oud Egyptisch voor Huis van het licht) met de zogenaamde 'Botanische tuin'. Het huis van licht werd gezien als plaats voor de broederschap waar ze samen kwamen na en voor de tempel diensten. Amenhotep III liet talrijke beelden overkomen en begon met de bouw van de zuilenzaal. Onder Echnaton verloor de tempel veel invloed en zijn opvolger Toetanchamon bouwde ook niet veel bij. Onder Ramses II en Seti I werd de hypostyle zaal of grote zuilenzaal afgewerkt. In het voorhof werden onder andere nog een colonnade van Taharka en zijkapellen van Seti II en Ramses III gebouwd. Het complex was aldus bijna volgebouwd, maar er bestond nog een zijingang die van noord naar zuid liep. Deze had vier pylonen. Deze waren gebouwd door Hatsjepsoet, Thoetmoses III (Saint-Germain), Amenhotep III en Horemheb. Zoals we hebben gezien bouwden en werkten vele faraoʼs door de geschiedenis de tempel af (ruwe steen). Thoetmoses III (Saint-Germain) bouwden het meeste van de tempel, hij werd dan ook de architect en meester gezien van de oude tempel. Als we veel later in de geschiedenis zouden zien is dat niet voor niks. Bij zijn latere reïncarnatie als tempel


meester “Hiram Abiff” zou hij zijn kunsten van architect weer laten gelden. Alias Saint-Germain (Thoetmoses III) is een leermeester die door de geschiedenis de fundamenten, basis heeft gelegd van de broederschap (Vrijmetselaars en Rozenkruisers) en veel later het begrip van de universele god of opperbouwmeester van het universum. Militaire prestaties en imperium Thoetmosis III (Sain-Germain) was ongetwijfeld een militair genie. Hij voerde een expansionistische politiek en wordt wel eens de "Napoleon van Egypte" genoemd omdat hij wel 350 steden heeft veroverd en naar verluidt geen enkele veldslag heeft verloren. Dit is een beetje ironisch want veel later in de geschiedenis zou Saint-Germain adviseur zijn voor Napoleon zijn veldslagen in Egypte. Het grote succes van Napoleon in Egypte was te danken aan Saint-Germain (alias Thoetmosis III). Niet voor niks dat hij de Obelisk van Karnak naar Parijs liet brengen, het was een idee van Saint-Germain. Waarom, wou hij zijn status en eeuwig symbool verplaatsen naar de grote stad Parijs. Parijs werd later een kopie van Karnak (lees meer “Talisman” van Robert Bauval). Thoetmosis III (Saint-Germain) zijn gebied reikte uiteindelijk van de Eufraat tot aan de zuidgrens van Nubië niet ver van het huidige Khartoum in Soedan (gekend van de zwarte faraoʼs); dit alles bereikte hij in niet minder dan 17 militaire campagnes (weer 17). Hij was de eerste farao die de grens van de Eufraat overschreed, tijdens zijn gevecht tegen de Mitanni. Zijn oorlogen o.a. zijn gedocumenteerd op de muren van de Amontempel in Karnak bij Luxor. Hij wordt beschouwd als een van de meest oorlogszuchtige faraoʼs; hij maakte van Egypte een wereldmacht. Er is veel bekend over de oorlogen van Thoetmosis III, omdat zijn legeraanvoerder Thanuny erover geschreven heeft. Thoetmosisʼ vele veroveringen werden mogelijk gemaakt door de grote


verbetering van de wapens en het efficiënt inzetten daarvan. Zijn leger maakte ook gebruik van boten, zowel voor de aanvoer van voorraden naar het huidige Libanon als voor het oversteken van grote rivieren (zoals de Eufraat) en ook, bij de campagnes in Nubië, voor het uitvoeren van snelle aanvallen via de Nijl (men zou de daarvoor gebruikte elitetroepen als het eerste 'Korps Mariniers' in de geschiedenis kunnen zien). Eerste campagne: Na Hatsjepsoetʼs dood ondernam Thoetmosis III zijn eerste grote militaire campagne. Hij vertrok uit Egypte en ging door de Sinaï en via Gaza landinwaarts in de richting van de stad Megiddo. Om in Megiddo te komen had Thoetmosis III wel een probleem. Het Karmelgebergte (in het huidige Israël) lag nog tussen zijn leger en Megiddo. Er waren 3 mogelijke routes: zowel de noordelijke als zuidelijke routen gingen om de bergketen heen en werden door zijn militaire adviseurs als veilig beschouwd, maar Thoetmosis vond zijn adviseurs maar lafaards en koos een route dwars over de bergen heen. Een slimme keuze, want zo kwamen ze op een veel strategischere plaats uit, net buiten de stad Megiddo en verrasten hun vijanden, die zo'n gewaagde zet niet hadden verwacht, bovendien volledig. De Egyptenaren konden de daarop volgende slag gemakkelijk winnen, maar de vluchtende vijand had de kans gegrepen de stad binnen te vluchten. Na een maandenlang beleg veroverde Thoetmosisʼ leger die ook. De slag om Megiddo is waarschijnlijk de belangrijkste die Thoetmosisʼ ooit uitvocht. De stad Megiddo zou ook later de plaats worden waar het laatste slagveld zal plaatsvinden “Armageddon”. Hiermee brak hij het verzet in Palestina, Libanon en Zuid-Syrië. De tweede, derde en vierde campagne dienden vooral om rijkdom uit de verschillende overwonnen gebieden te vergaren. Tijdens zijn vierde veldtocht zou hij ook een fort hebben laten bouwen in het zuiden van Libanon. Zijn vijfde,


zesde en zevende veldtocht vonden plaats in Syrië. Tijdens zijn vijfde veldtocht veroverde hij een aantal steden, vnl. in het zuiden van Syrië. Tijdens zijn zesde veldtocht veroverde hij meer Syrische steden, vnl. in het westen. Er kwamen toen geregeld opstanden voor bij de plaatselijke bevolking. Om daar een einde aan te maken, besloot Thoetmosis III om familieleden van hooggeplaatste als gijzelaars mee te nemen. Niettemin rebelleerde Syrië opnieuw, dus moest Thoetmosis er opnieuw naar toe. Tijdens zijn zevende veroveringstocht nam hij een aantal havensteden in. Om verder oproer te voorkomen, nam hij een groot deel van het graan in beslag dat hij vnl. gebruikte om zijn leger te voeden. Zo kon Syrië dat graan niet meer verkopen en werd het snel heel arm. Hierdoor kon het land ook geen opstand meer financieren. Achtste veldtocht: Nadat Thoetmosis III de Syrische steden onder controle had gekregen, wou hij zijn rijk in noordelijke richting uitbreiden. Daardoor moest hij het koninkrijk Mitanni aanvallen, wat in het huidige Koerdistan lag. Hiervoor moest hij echter de Eufraat oversteken. Daarvoor voerde zijn leger boten op karren mee. Hiermee trok hij door de al overwonnen gebieden. Ondertussen plunderden ze nog wat, waardoor het op een zoveelste Syrische veldtocht leek. Ze staken snel de Eufraat in hun boten over en konden zo een verrassingsaanval uitvoeren. De koning van Mitanni was helemaal niet voorbereid en zijn leger kon dat van Thoetmosis niet tegenhouden. Toetmosis nam zonder moeite alle steden in en plunderde die. Thoetmosisʼ negende veldtocht was slechts een kleine plundertocht in Syrië. Tijdens zijn tiende militaire campagne werd er wel veel gevochten. De koning van Mitanni had ondertussen een groot leger op de been gebracht. Thoetmosis won de oorlog wel, maar het was zeker geen grote overwinning. De beschrijvingen van de elfde en twaalfde militaire campagne zijn verloren gegaan. Zijn dertiende campagne was een kleine veldtocht in wat nu centraal Syrië is.


Het volgende jaar, zijn 39ste jaar, begon hij zijn veertiende campagne. Deze was tegen de Shasu. De locatie van deze campagne is onmogelijk met zekerheid vast te stellen, omdat de Shasu nomaden waren die van Phoenicië, het huidige Libanon, via Transjordanië tot in Edom gewoond kunnen hebben. Zijn laatste Aziatische campagne is beter gedocumenteerd. Op een gegeven moment in Thoetmosis' 42ste regeringsjaar zijn de Mitanni kennelijk in opstand gekomen in alle grote steden van Syrië. Thoetmosis verplaatste zijn troepen en ging via de kust noordwaarts. Hij sloeg de opstanden in de Arke vlakte neer en trok verder op tot Tunip. Na het veroveren van Tunip richte hij zich op Kadesh. Hij viel 3 omliggende Mitannische garnizoenen aan en versloeg ze. Hij keerde daarna terug naar Egypte. Zijn overwinning in zijn campagne was niet helemaal compleet omdat hij Kadesh niet had veroverd; de blijvende trouw van Tunip als bondgenoot was niet verzekerd, zoals na zijn dood zou blijken. Laatste Nubische campagne. De laatste campagne van Thoetmosis III was in zijn 50e regeringsjaar. Hij viel het uiterste zuiden van Nubië weer eens aan (de rest had men al onder controle), maar kon niet veel extra grondgebied veroveren. Hoewel geen enkele farao voor hem zo ver zuidwaarts was doorgedrongen, had de Egyptische cultuur zich hier door de jaren heen wel al wijd verspreid. Nubië werd immers al sinds het Middenrijk door Egypte gedomineerd, ook al waren er tussenpozen waarin de streek korte tijd haar onafhankelijkheid herwon. Gedurende het gehele Nieuwe Rijk, al sinds Thoetmosis I, de grootvader van Thoetmosis III, was het grootste deel van Nubië stevig in Egyptische handen. Eerder al had Thoetmosis in Opper-Nubië de nieuwe stad Napata gesticht als hoofdstad van de Nubische provincie. Napata werd vernoemd naar Nepthalim/Naphtali deze was één van de elite stammen van Israël die meetrok met Thoetmosis III. Deze stad was daarna de zetel van de onderkoning van Nubië (de


Egyptische gouverneur, wiens officiële titel 'koningszoon van Kush' luidde. Kush was de Egyptische naam voor Zuid-Nubië). Vandaar zou later in de geschiedenis koningin Sheba van komen , die trouwden met Salomon. Koningin Sheba was van de stam Nepthalim/Naphtali. Graf DK 34 Graf DK 34 was opgericht als rustplaats voor farao Tutmoses III (Saint-Germain) van de XVIIIde dynastie.

(toegang tot het graf van Tutmoses III , vallei der koningen) Door zijn graf te plaatsen in de Vallei der Koningen heeft hij ervoor gezorgd dat dit de vaste necropool voor de farao's ging worden. Het graf is in 1898 ontdekt door Victor Loret;


17 jaar (weer 17) nadat de mummie van de farao gevonden was in Deir el-Bahari. Het graf was al in de oudheid geplunderd. Het graf was leeg (zal nog veel voorkomen bij onze eeuwige man). Wel zijn er begrafenis voorwerpen gevonden. Het graf heeft twee assen. De ingang en de eerste gangen zijn gericht naar het noorden. Op het einde van de gang vinden we een schacht. De functie was mogelijk om grondwater af te voeren, als symbool voor de god Sokaris of gewoon als bescherming tegen plunderaars. Vervolgens neemt het graf een wending naar links en vinden we twee kamers die gericht zijn naar het westen (niet toevallig). Eerst vinden we een voorkamer en daarna de eigenlijke grafkamer.

(afbeelding uit Tutmoses III zijn tombe, Satan de slang, afbeelding van voor de zondeval, toen de slang nog poten had en

over land liep)

De grafkamer is nog ovaal van vorm en bevat de sarcofaag die gemaakt is uit rode kwarts. In de grafkamer staan er twee versierde pilaren met afbeeldingen van de Litanieën


van Ra, het Boek Amdoeat. De afbeeldingen hebben een uitzonderlijke vorm en lijken op afbeeldingen op papyri.

(afbeelding uit Tutmoses III zijn tombe Thoth, met de ankh, symbool voor eeuwig leven, aan zijn voeten twee

slangen van “Hermes”, tevens aan het symbool van eeuwigheid)


Achnaton

1351 - 1333 v.Chr.

“hij die de mensen de groetbouwmeester bracht”


Amenhotep IV, Achnaton (1351-1333 v.Chr.) Levensdoel: bracht de kennis van opperbouwmeester en het eeuwige leven of onsterfelijkheid (levenselixir).

Amenhotep IV, Achnaton, Echnaton of Akhenaten (alias Saint-Germain) was een bekende farao van de 18e Dynastie van het Oude Egypte.

Volgens de mysteriescholen zou hij niet van Aarde komen, maar van Sirius. Dit is heel toevallig want Saint-Germain noemt zich ook iemand dia van Sirius komt. Hij is bekend geworden met de naam Amenhotep: "Amon is tevreden", en zijn tweede naam betekent: "Volmaakt zijn de manifestaties van Ra, enige van Ra".

Hij liet zijn naam veranderen in Achnaton wat betekent:


“Hij die de zonneschijf welgevallig is”. (oorspr. Aten). Achnaton (Saint-germain) was een zoon van Amenhotep III (ca. 1388 - 1351 v. Chr.) en koningin Teye. Hij trouwde met zijn nicht Nefertiti (dit is niet zeker), de dochter van zijn oom en latere koning Ay (een zoon van Yuya en Thuya), met Kiya en (een andere) Teye. De jonge farao is afgebeeld met een vreemd, om niet te zeggen grotesk uiterlijk. Daarin heeft hij een groot, kalebasvormig hoofd, een zeer lange dunne nek, spleetogen en uitpuilende lippen. Zijn buik is daarin als die van een zwangere vrouw, terwijl ook zijn dijbenen enorm dik, maar zijn onderbenen zeer dun tonen. Verder is hij afgebeeld met vreemde, vrouwelijke gelaatstrekken. Zolang zijn mummie echter niet is teruggevonden, is het slechts speculeren of dit ook werkelijk zijn uiterlijk was. Farao Echnaton, Nefertiti en hun dochtertjes staan in aanbidding voor de goddelijke zonneschijf van Aton (opperbouwmeester) in Amarna. Aanvankelijk, zoals in Khenet (Gebel el Silsila) liet hij zich afbeelden als een traditioneel Egyptisch vorst. Na vier jaar op de troon (ca.1348 v.Chr.) voerde Achnaton echter een aantal revolutionaire veranderingen door. Waar Egypte tot dan toe een veelgodendom had, met de zonnegod Amon als oppergod, (opperbouwmeester zoals de vrijmetselaars) voerde Achnaton mogelijk het monotheïsme in, hoewel het monotheïstisch aspect van zijn religie ter discussie staat. De enige god was Aton, de zonneschijf, tot dan toe een minder belangrijk aspect van de zonnegod Amon-Ra. Hij liet een nieuwe hoofdstad bouwen, Achetaton, het tegenwoordige Amarna. Als hogepriester van Aton gold de farao zelf. “Hij ontwikkelde een geheel nieuwe religie, de religie van de zon. Dat wil zeggen dat de zon aanbeden werd als een


eenheidsbeeld. Achnaton kreeg omstreeks 1355 v.Chr. slechts zeventien en half jaar (weer 17) om zijn stempel te drukken. Intussen haatte iedereen hem. Hij wierp alle religies omver, vertelde mensen dat de priesters niet nodig waren, dat God in hen was, en dat ze alleen maar hoefden te leren ademen en alles zou in orde komen. Ook al had Egypte het sterkste leger te wereld, Achnaton die pacifist was, zei dat ze niet meer mochten vechten. Hij beval binnen hun grenzen te blijven en alleen te reageren als ze aangevallen worden. Achnaton zei ook dat er van dan af slechts een religie aanbaden, ook al waren die een warboel van tegenstrijdigheden. Hij wou slecht één religie voor geheel Egypte en niemand wou dat horen.” Achnaton lag de basis van de eerste opperbouwmeester dat ook gekend is bij de Vrijmetselaars. Veel tempels van de andere goden werden gesloten. Dat leidde tot ontwrichting van de samenleving omdat het gehele bestuur van het land tot dan toe via de tempels had gelopen. Het bestuur dat ervoor in de plaats kwam was corrupt en vol willekeur. Bij de tot dan toe machtige priesters van Amon was Achnaton begrijpelijkerwijze niet geliefd; de verering van de traditionele goden ging derhalve ondergronds -getuige vondsten in het huidige Amarna- voort en zo behield de traditionele religie haar aansluiting bij de gewone bevolking, op wie de godsdiensthervorming nauwelijks invloed had. De kunst onderging echter radicale veranderingen, omdat de kunstenaar zich niet meer aan de oude strakke regels van de canon hoefde te houden en bij zijn eigen scheppingskracht te rade kon gaan. Ook de schrijftaal veranderde en kwam veel dichter bij de gesproken taal te staan. De buitenlandse politiek had te lijden onder de interne spanningen die de Aten-hervorming opriep en vooral de Hettieten maakten daar gebruik van om hun invloed in de richting van Kanaän uit te breiden. Toch onderhield het hof van Amarna, getuige de zgn. Amarna-


brieven uitgebreide diplomatieke betrekkingen, onder andere met Burnaburiash II van Kar-Duniash (Babylon).

300 onsterfelijke wezens Achnaton (Saint-Germain) gaf ingewijden een twaalf jaar durende gevorderde opleiding in de “onbrekende kennis”. Deze cursus leverde bijna 300 wezens met Christelijk-bewustzijn op. Deze onsterfelijke wezens waren bijna allemaal vrouwen. Tot ongeveer 500 v.Chr. sloten ze zich aan bij de “Tat broederschap” en bleven in de ondergrondse stad onder de Grote Piramide. Vandaag heeft men al 50 meter onder de piramide een gangen gevonden (labyrint) die lijden naar de stad. Wie weet vinden we deze nog eens. “Toen kwamen zijn vanonder de Piramide en verhuisden naar Masada, waar ze bekend werden als de “Esseense Broederschap”. Maria, de moeder van Jezus, was één van deze onsterfelijke wezens.” Dit is heel merkwaardig, want Saint-Germain wordt als de vader gezien van Jezus, ook een onsterfelijke. Dood van Amenhotep IV De meeste Egyptologen vermoeden dat hij is vermoord door aanhangers van de verdreven Amoncultus. We kunnen zijn dood weer een tempelintrige noemen. Aanwijzingen daarvoor zijn de plotseling intredende dood van Achnaton en het feit dat het uitwissen en de ongedaanmaking van zijn daden vrijwel meteen na zijn dood begon. Dit alles wijst op een gecoördineerde actie. De koning had bij zijn eerste vrouw alleen dochters (zes in totaal) en na zijn dood volgden eerst Smenchkare en dan Toetankhaton hem op, welke trouwen met één van de


dochters van Achnaton om zo aanspraak te kunnen maken op de troon. Toetankhaton zou al snel zijn naam veranderen in Toetanchamon, Akhetaten verlaten en de tempels van de traditionele weer open stellen. De poging om de groeiende macht van de priesters van Amon te breken bleek te zijn mislukt. Er bestaan theorieën dat de Aton-religie van Achnaton het ontstaan of de ontwikkeling van het jodendom -en daarmee indirect het Christendom- heeft beïnvloed. Eén van de aanwijzingen hier is een hymne voor Aton, gevonden in Amarna, die een opvallende gelijkenis vertoont met de Bijbelse Psalm 104. Daar Achnatons regering in de meest geaccepteerde chronologie ergens in de tijd viel dat de Israëlieten hun ballingschap in Egypte hadden, is een dergelijke invloed zeer wel mogelijk. Nog interessant is de vermelding van een geheimzinnig volk. Dit volk, de Sa-Gaz of Chabiroe genoemd, drong vanuit het noordoosten Palestina binnen en wordt door sommige geleerden geïdentificeerd met de Bijbelse joden. De Chabiroe zwierven in grote benden met vrouwen en kinderen rond in onbegaanbaar gebied, ver van de militaire hoofdwegen. Soms mengden zij zich in de plaatselijke politiek door dienst te nemen als hulptroepen, wanneer ze niet zelf oorlog voerden.


Samuël 1100 v.Chr.

“wanneer men God om raad wilde vragen,

ging men naar Samuël”


Samuël (1100 v.Chr.) Levensdoel: profeet en ziener van de opperbouwmeester. Samuel (ook wel Samuël of Saint-Germain) was een profeet uit de tijd van koning Saul. Tevens was hij een tijdlang richter van de Israëlieten en bovendien priester.

Samuël ziener of profeet (Vroeger zei men in Israël wanneer men God om raad wilde

vragen: ʻKom, laten we naar de ziener gaan,ʼ want wat nu een profeet heet, werd vroeger een ziener genoemd.) 1 sam 9:9

Heel merkwaardig “wanneer men God om raad wilde vragen” ging men naar Samuel. Zoals Thoetmosis III (Saint-Germain) ʻgekozen door godʼ was. Profeet van de HEER en rechter van de Twaalf Stammen van Israël was Saint Germain de boodschapper van Gods Bevrijding van het zaad van Abraham uit de slavernij van de corrupte priesters en van de Filistijnen door wie zij verslagen waren. Met in zijn hart het speciale teken van de Blauwe Syrische Roos, bracht Samuel een profetie aan de Israëlieten die parallel was aan zijn verhandelingen van de


twintigste eeuw, beiden onontwarbaar verbonden met Gods Verdragen aangaande karma, vrije wil en gratie

Hij was een zoon van Elkana en Hanna. Hanna was lange tijd kinderloos en bad God om een zoon. Als Hij haar gebed zou verhoren zou Hanna haar zoon aan God teruggeven. Toen Samuel oud genoeg was bracht zij hem naar de priester Eli in Silo, om dienst te doen in de tabernakel. Daar wordt hij 's nachts door God geroepen om dienst te doen voor hem. Na de dood van Eli en zijn zonen gaat Samuel in Rama wonen, waar ook zijn ouders woonden. Als Samuel oud geworden is stelt hij twee van zijn zonen aan als richters over Israël, Joël en Abia. Maar het volk is hier niet tevreden mee en wil een koning. Samuel zalft daarop Saul tot koning van Israel. Omdat Saul echter niet naar God luistert draagt God Samuel op om David tot koning te zalven (vader van Salomon). Lia Kluytmans schrijft “Hij waarschuwde dat het IK BEN Wortelras, degenen die het zaad van de naam IK BEN DIE IK BEN in hun harten hebben, niet geluisterd hebben naar de Heer, noch de heelheid van de Wet ten uitvoer gebracht hebben. Daarom zegt de Meester; “Sommigen van deze mensen behoren een directe ingewijde van Sanat Kumara te worden, omdat er altijd de behoefte naar verlossing is. Laat hen die de innerlijke cirkel van toegewijde zijn, zij die het eerste fruit zijn en die komen en opkomen als het vaandel der mensen, de Vlag van Christus hooghouden als de Enige die ze dienen, de Enige die bij zijn Belofte van Inzegening tijdens het Laatste Avondmaal elke zoon en dochter van God aanwees voor het Verinnerlijken van het Woord.......................”


Samuël zijn dood Over Samuël dood is niet veel gekend, alleen dat hij stierf en werd begraven in zijn huis in Rama. 1 Samuel 25:1 Omstreeks die tijd kwam Samuel te overlijden. Heel Israël kwam bijeen om over hem te rouwen. Hij werd begraven bij zijn huis in Rama. Later in de geschiedenis is Saint-Germain gekend voor zijn valse dood verschijningen om zijn dood in scenario te brengen en voor elders op te duiken in een ander personage. Heeft hij dit ooit gedaan als Samuël weet ik niet zeker. Maar kort daarna duikt hij op als “Hiram Abiff” de meester tempelbouwer. Ook hier weer zet hij zijn werk verder. Als Samuël, zalfde hij zijn vader “Koning David”, en zovele jaren later zou hij voor de zoon de tempel bouwen. Maar dat niet alleen, het gaat zelf verder, hij was de grootmeester van Salomon Tempel en van de broederschap die zich daar bevond. Dat is weer merkwaardig want als Thoetmosis was hij ook gekend als tempelbouwer van Karnak. Deze oude tempel in Luxor werd als kopie gebruikt (maar groter) voor de bouw van de Salomon tempel en later voor alle vrijmetselaars tempels over de wereld. Maar we gaan ons verder verdiepen in de Grootmeester “Hiram Abiff”.


Hiram Abiff 995 v.Chr.

“hij die onsterfelijk was, de bouwmeester van de tempel”


Hiram Abiff (995 v.Chr.) Levensdoel: Grootmeester en bouwmeester van de Salomon tempel en gekend van zijn eeuwig leven. Broederschap: Grootmeester van de Salomon Tempel Hiram Abiff (alias Saint-Germain) is een karakter die een prominente plaats in derde graad vrijmetselarij. Hiram wordt gepresenteerd als de belangrijkste architect van Koning Salomons Tempel, die is vermoord door drie ruffians tijdens een mislukte poging om hem te onthullen het geheim wachtwoord van de Meester Vrijmetselaar. Hiram (vaak gespeld Huram), een ambachtsman van grote vaardigheid verzonden van Tyre. 2 Kronieken 2:13-14

In de oorspronkelijke Hebreeuwse versie van 2 Kronieken 2:13, worden de woorden vertaald aangehaald als" Huram mijn meesters "is" ChVUrM 'aby "Hiram Abi. Merk op dat de vertaling "Hiram mijn meesters" treedt alleen op in de New King James Version. In andere versies, "ABI" wordt meestal vertaald als "vader", soms "meester" of anders "Hiram Abi 'is onvertaald als een goede naam. Peake's


Commentaar op de Bijbel, die verwijzen naar Chronicles II-13 , zegt gewoon "Huram-ABI: correct leest dit als de volledige naam", (Engels Standard Version) geeft dezelfde vertaling "Huram-Abi" in plaats van "Huram mijn meester ..." Flavius Josephus in zijn Oudheden van de Joden (hoofdstuk 3:76) verwijst naar Hiram als een ambachtsman. Hij was geboren uit de stam van Israël Issachar of Issakar betekent "huurling" ze zijn gekend als de eerste vrijmetselaars Hiram Abiff zou later als de ronddwalende Jood worden genoemd, aangezien hij onsterfelijk werd. Maar voor zijn onsteffelijkheid kende hij het geheimen woord van EN.KI, die de geesten of gevallen engelen kon bedwingen om de tempel te bouwen. Maar eerst zou Hiram vermoord worden. De dood van Hiram Abiff Uit het vrijmetselaars ritueel “voor de graad van Meester”, leren we het volgende: “Daarop geeft de Redenaar het eerste deel van de mythe van de meestergraad:” "Het geschiedde in die dagen, dat Salomo de wens gedacht zijns vaders, Koning David, om een tempel te bouwen, de heer zijnen God waardig; want oorlogen hadden gewoed, vele waren de vijanden geweest, en zo was David gestorven zonder zijn voornemen te mogen volvoeren. Doch toen Salomo de troon zijns vaders had bestegen, waren de vijanden geweken; de klank der wapenen was verstild, vrede en rust heersten alom; en zo besloot Salomo dat de tijd rijp was voor de bouw. En deed hij alle steenhouwers, metselaren, smeden en timmerlieden vóór zich treden – en zij kwamen in grote getale – maar hij bevond geen hunner bekwaam de bouw van de tempel te leiden. Toen zond hij boden naar Hiram,


koning van Tyrus, en deed hen zeggen: "Gij die een vriend waart mijns vaders, ontzeg mij uw hulp niet, want ik wil thans doen wat mijn vader niet vermocht, en een tempel bouwen, de Heer mijnen God waardig. Doch daar is niemand onder de mijnen aan wie ik een zo grote arbeid kan toevertrouwen." De boden, gekomen zijnde voor koning Hiram, spraken de woorden die Salomo hun gesproken had en Hiram verheugde zich over de woorden der boden en gaf hun de bekwaamste zijner bouwmeesters mede. Zijn naam was Hiram Abiff, en hij was de zoon ener weduwe. Hiram Abiff nu, gekomen zijnde op de plaats van de bouw, overzag de schare der werklieden, beproefde hen op hun kunde en deelde hen daarnaar in. In drie groepen deelde hij hen in: die der leerlingen, die der gezellen en die der meesters. En van deze drie waren de meesters de bekwaamste, en hun loon was naar gelang hun bekwaamheid. Ook wees hij aan de plaatsen waar de werklieden hun loon zouden ontvangen; deze was voor de leerlingen de kolom J, voor de gezellen de kolom B, maar het loon van de meesters deed hij uitbetalen in de middenkamer. Hiermee halen ze aan kolon Joachim en kolon Boaz, de twee zuilen van de tempel die later werd overgenomen door de vrijmetselaars. Daar nu de werklieden zó vele in aantal waren dat niemand hen allen van aangezicht zoude kunnen herkennen, zo gaf hij de meesters een woord en een teken, opdat zij zich als zodanig kenbaar zouden kunnen maken; en evenzo deed hij de gezellen en de leerlingen. Aldus werkte ieder hunner in de groep waarin hij was


ingedeeld en in de graad waartoe hij bekwaam was, en daar konden geen vreemden zich mengen onder de werklieden van Hiram Abiff. Zo was de regeling die hij trof voor de bouw van de tempel en zij kwam de arbeid ten goede. Hiram Abiff nu placht wanneer de zon haar hoogste stand aan de hemel had bereikt en het volle middag was geworden, in de tempel te gaan om te bidden. En op een dag, zijn gebed beëindigd hebbende en huiswaarts willende keren om te rusten, wachtte hem een gezel op aan de zuiderpoort, die hem aanhield en zeide: "Meester, geeft mij het meesterwoord." Hiram Abiff antwoordde: " Gij dwaalt, alleen door eigen verdiensten zult gij het meesterwoord deelachtig kunnen worden." De gezel echter, niet tevreden met dit antwoord en zijn toeleg mislukt ziende, naam de 24-delige maatstok, het werktuig dat hij bij zich droeg, en gaf de meester daarmee een slag op de keel. Hiram Abiff week van hem en haastte zich naar de westerpoort. Doch ook daar wachtte hem een gezel op, die hem aanhield en vroeg: "Meester, geef mij het meesterwoord." En de meester antwoordde hem gelijk hij de eerste gezel had geantwoord; doch ook deze gezel, hiermee niet tevreden, nam de winkelhaak, het werktuig dat hij bij zich droeg en gaf de meester daarmee een slag op het hart. Andermaal week Hiram Abiff en snelde naar de oosterpoort, doch ook daar wachtte hem een gezel op, die hem aanhield, zeggende: "Meester, geef mij het meesterwoord." En ten derde male antwoordde hem de meester naar waarheid, gelijk hij de beide anderen had geantwoord. Doch ook deze gezel, niet tevreden met zijn antwoord en zijn toeleg mislukt ziende, nam de hamer, het werktuig dat hij bij zich droeg, en gaf de meester een slag op het voorhoofd, dat hij neerstortte en stierf. De drie gezellen, samengekomen bij het lichaam huns meesters,


namen het op, droegen het naar buiten en begroeven het ijlings in alle stilte om hun misdaad te verbergen. Samengevat komt het op de drie volgende dingen neer:

Zuiden; 24-delige maatstok op de keel Westen; nam de winkelhaak en gaf een slag op het hart Oosten; nam de hamer en gaf een slap op het voorhoofd Logisch gedacht , werd hij via het Noorden weggedragen. Op de lage grafheuvel die zij inderhaast opwierpen, plantten zij een acaciatak, opdat het graf huns meesters voor hen drieën herkenbaar zoude zijn, want groot was hun wroeging en scherp de knaging van hun geweten."

"Toen de volgende dag bij het opgaan der zon Hiram Abiff niet in de tempel verscheen om de arbeid te leiden en aldaar sporen van bloed werden aangetroffen, beving de meesters een grote vrees om het lot van hun bouwmeester. Zij riepen zijn naam in de tempel en daarbuiten, in de stad en onder het volk, vele malen, maar daar was er geen die antwoordde; en zij vroegen eenieder die nabij was: "Zeg mij, hebt gij de meester gezien?" Maar daar was er wederom geen die antwoordde, en hun verslagenheid was groot. Toen traden zij voor het aangezicht des konings, zeggende: "Hiram Abiff, , uw bouwmeester, is heden bij het opgaan der zon niet in de tempel gekomen om onze arbeid te leiden. Wij zochten hem in de tempel en daarbuiten, wij riepen zijn naam allerwegen en ondervroegen het volk, maar daar was er geen die antwoordde en niemand die de meester gezien had. En nu is er angst in ons hart om het lot van Hiram Abiff, want bij de zuiderpoort des tempels vonden wij sporen van bloed en bij de westerpoort vonden wij hetzelfde en alzo ook bij de oosterpoort. En Salomo, gegrepen door een grote ongerustheid om het lot van zijn


bouwmeester, zond drie meesters uit om Hiram Abiff te zoeken. De drie meesters togen uit en zochten de meester, maar zij vonden hem niet, en, weergekeerd zijnde, traden zij vóór Salomo en bekenden hem dat zij de meester niet hadden gevonden, waar zij ook hadden gezocht. Toen zond Salomo vijf meesters uit en, hoewel zij nog langer en nog verder zochten, ook hun zoeken bleef vruchteloos en, wedergekeerd zijnde voor hun koning, bekenden zij, dat het hun insgelijks was vergaan. Salomo, in steeds groten ongerustheid om het lot van Hiram Abiff, gelastte ten derde male dat men hem zou zoeken en, negen meesters uitgekozen hebbende, bezwoer hij hen de bouwmeester te vinden. En daar hij nu vreesde dat met Hiram Abiff het geheim van het meesterwoord en het meesterteken verloren was gegaan, gelastte hij dat een ander meesterwoord en een ander meesterteken zou worden aangenomen, zijnde het eerste teken dat gegeven en het eerste woord dat gesproken zou worden wanneer men de meester mocht wedervinden. Deze zouden dan zijn voor alle meesters bouwende aan de tempel het nieuwe meesterteken en het nieuwe meesterwoord." Alzo trokken dan de negen meesters uit om Hiram Abiff te zoeken. Zij zochten in de tempel en daarbuiten; in de straten der stad en op de landwegen, maar de schemering kwam over de velden en de duisternis viel en het werd nacht, zodat zij niet zagen waarheen zij hun schreden zouden richten en eraan wanhoopten ʻs konings opdracht ooit te kunnen volvoeren. Doch opeens werden zij een lichtschijnsel gewaar dat allengs in helderheid toenam, en hun schreden daarnaar richtende, herkenden zij het licht van de Vlammende Ster. Heel merkwaardig is dat ze het lichaam vinden van Hiram door de vlammende ster. Ook wel gekend de Bethelem ster of venus ster of wel heel goed mogelijk Neburu.


En haar schijnsel volgende, kwamen zij bij een lage heuvel, waarvan de aarde sinds korte tijd was opgeworpen en waarin een acaciatak was geplant. De negen meesters, begrijpende dat zij de plaats des meesters hadden gevonden, groeven de aarde op en vonden tenslotte hun verloren meester, hem herkennende in het licht van de Vlammende Ster. En hevig was hun ontroering; en het gebaar dat zij maakten in hun bewogenheid bij het weerzien van de meester, was Aldus “het meesterteken” “Zo werd dit het nieuwe meesterteken en is zulks gebleven tot op de huidige dag. Toen poogde één der meesters Hiram Abiff op te richten en, zich buigende over het graf, greep hij de hand des meesters op de wijze van de leerling, doch zijn pogen bleef vruchteloos. En een tweede meester, zich buigende over het graf, greep de hand des meesters op de wijze van de gezel, doch ook zijn pogen bleef zonder gevolg. Toen boog een derde meester zich over het graf en, de meester stevig vattende bij de pols, richtte hij hem op, staande hand in hand, voet tegen voet, knie aan knie, schouder aan schouder en de arm om de hals van de herrezen meester; alzo door de vijf punten van het meesterschap. En allen die om het graf stonden zagen dat de meester die zij gestorven waanden, weder was opgestaan, werden zeer bewogen, en in hun ontroering riepen zij uit: "Mac Benac", hetgeen overgezet zijnde, is: "Hij leeft in de zoon". Alzo geschiedde het dat dit woord, het eerst gesproken na het wedervinden van de meester, het nieuwe meesterwoord werd en zulks is gebleven tot op deze dag. Het is heel merkwaardig dat Hiram (Saint-Germain) weer tot leven werd gebracht. Waarschijnlijk is dat de eerste keer dat hij het elixir werd toegediend. Ik kan met alle


zekerheid zeggen dat het elixir van Salomon kwam. Of we kunnen gaan stellen, dat hij niet dood was, en terug levend uit zijn graf kwam. Hoe dan ook, Hiram leefde verder. Het oude meesterwoord is voor de wereld verloren gegaan en de wereld kent het niet, maar Salomo deed het griffen in een driehoek van zuiver goud, en, deze dragende naar het midden van de tempel, plaatste hij het in het Heilige der Heiligen.”

Dit werk of verloren woord werd door Saint-Germain in een alchemie werk uitgeschreven, "driehoeksverkeer". In de verborgen codes staat de verloren naam geschreven. Dit werk ligt nu in een privé collectie. Maar wat het zo merkwaardig maakt is dat de “driehoeksverkeer” verwijst naar de “gouden driehoek” van de Salomon tempel en de heilige driehoek van de levens cyclus. Dat weer overeenkomt met de levens cyclus van het levenselixir. En deze “driehoeksverkeer” komt dan weer overeen met de stelling van Pythagoras. Dat maakt het dan weer helemaal compleet en nog mysterieuzer want Pythagoras zou Saint-Germain zijn geweest. Als dat zo zou zijn verklaard dat veel van de werken en vervolg van zijn levenswerk.


Pythagoras 582 - 507 v.Chr.

“de onsterfelijke heer van de zeven wijzen”


Pythagoras (582-507 v.Chr.) Levensdoel: meester in de getallenleer, muziek, alchemie, wiskunde, reïncarnatie, wetenschap, theologie, kosmologie en gekend van de stelling van Pythagoras “driehoeks-verkeer” van het levenselixir. Hij bedacht, bestudeerde en ontworp zijn eerste basis code en numerologie voor zijn toekomstige werken. Broederschap: Stichtte Pythagoras School. Pythagoras (alias Saint-Germain) (Samos, ca. 582 v.Chr. – ca 507 v.Chr.) was een Grieks wiskundige, wijsgeer, filosoof en hervormer. Hij werd door sommigen als een van de Zeven Wijzen beschouwd.

Pythagoras (Saint-Germain) werd geboren op Samos, een van de toen welvarende Griekse eilanden in de Egeïsche Zee. Hij kreeg er van jongs af aan een goede opvoeding en opleiding. Volgens de overlevering heeft hij veel reizen gemaakt naar Egypte en het Oosten. Hij streefde harmonie en reinheid van de ziel na, wat volgens hem bevorderd kon worden door onder andere de kennis van


getalverhoudingen. Deze verhoudingen beheersen volgens zijn leer het heelal, zoals ze bijvoorbeeld ook terug te vinden zijn in de muziek. Pythagoras ontdekte ook de muzikale boventonenreeks met de verhoudingen van diverse intervallen, door een gespannen snaar op verschillende punten af te klemmen. Hij was een zeer geoefend lyra-speler. Later als Saint-Germain in 1700 is hij een zeer geoefende violist. Omstreeks 530 v.Chr. stichtte Pythagoras in Crotona een school (broederschap), die ook in andere Zuid-Italiaanse steden afdelingen vestigde. Pythagoras en zijn aanhangers hebben een belangrijke invloed uitgeoefend op het openbare en het politieke leven, maar zijn daarbij ook op krachtig verzet gestuit; tegen het eind van zijn leven moest Pythagoras Croton verlaten en enkele decennia later vond een algehele opstand tegen zijn aanhangers plaats. Aristoteles (Saint-Germain) vatte zijn eigen leer van Pythagoras en zijn opvolgers aldus samen: de dingen zijn getallen de gehele hemel is harmonie en getal Dat is een beetje merkwaardig of weer een bewijs dat hij zijn werk verder zet in de geschiedenis, want Aristoteles was Saint-Germain. Pythagoras (Saint-Germain) was overtuigd van de onsterfelijkheid van de ziel en onderwees de reïncarnatie. Niet merkwaardig voor een man die eeuwen leef. Pythagoras' religieuze voorstellingen waren waarschijnlijk van Oosterse, Indische oorsprong. Hij geloofde in zielsverhuizing (reïncarnatie). "Volgens deze maakt de onsterfelijke ziel van de mens een lang louteringsproces door in steeds hernieuwde belichamingen, waarbij zij ook de dierlijke gestalte aan kan nemen. In verband daarmee


staat, evenals in India, het gebod geen dier te doden of te offeren, en zich van dierlijk voedsel te onthouden. Daar als doel van het leven wordt aangezien de ziel door reinheid en vroomheid van de kringloop der wedergeboorten te verlossen, vertoont ook de Pythagoreïsche ethiek met India verwante trekken: zelftucht, ingetogenheid, onthouding staan in het middelpunt." (Hans Joachim Störig, 1964) Pythagoras combineerde voor het eerst wiskunde met theologie. Deze combinatie zullen we later tegenkomen bij Plato, maar ook bij de middeleeuwse theologen, bij Baruch Spinoza en bij Leibniz en later tot zelfs bij Kant. Pythagoras heeft steeds een grote invloed op het denken uitgeoefend.

Getallenleer Befaamd is de getallenleer van de oude Pythagoreeërs: zij namen aan dat de dingen getallen zijn of erop lijken, of ook wel dat de elementen van de dingen ook die van het getal zijn. Het idee dat "mooie" getalverhoudingen iets harmonisch opleveren kon Pythagoras aantonen met een aangestreken snaar. Wanneer je een snaar aanstrijkt en daarna de snaar halveert hoor je twee tonen die heel goed samen klinken. Wij zeggen nu dat deze tonen een octaaf verschillen. De lengteverhouding 2:3 geeft een kwint, 3:4 geeft een kwart. Ook dan zijn de tonen 'consonant'. Op basis van gehele verhoudingen is de reine stemming voor een een toonladder gedefinieerd: de pythagoreaanse stemming. Voor deze reden dat ze hem ook een vurtioos noemen in de muziek, als Saint Germain in 1700. Hij kende de geheimen van de trillingen.


De toonladder van Pythagoras ziet er als volgt uit:

Voor de Pythagoreeërs corresponderen getallen niet alleen met muzikale fenomenen, maar ook met begrippen en dergelijke: 4 is gerechtigheid (2 ? 2, gelijk maal gelijk), 5 is huwelijk (eerste verbinding van even = vrouwelijk met oneven = mannelijk). Het volmaakte getal is 10 (1 + 2 + 3 + 4), tetraktus genoemd: deze is bron en oorsprong van alle dingen en bevat bijvoorbeeld alle getallen nodig om de voornaamste toonverhoudingen te definiëren. De elementen van het getal zijn het 'bepaalde' en het 'onbepaalde', termen die ook met andere gepaarde tegendelen (oneven-even, mannelijk-vrouwelijk, goed-kwaad) op één lijn gesteld werden. De oorspronkelijke getallenleer van Pythagoras en de zijnen was derhalve geen wetenschappelijke wiskunde, maar eerder een toepassing, een soort metafysica van het getal; op den duur is echter ook in de school van Pythagoras, net als op andere plaatsen in de Griekse wereld, wiskunde op wetenschappelijke wijze beoefend. Pythagoras stelde zich de getallen voor in bepaalde gedaanten. "Hij sprak van vierkante en kubusvormige getallen, van langwerpige, driehoekige en piramidevormige getallen, enzovoort. Uit de getallenvormen werden dan de bewuste figuren opgebouwd. Blijkbaar vatte hij de wereld op als bestaande uit atomen, terwijl de lichamen dan waren samengesteld uit moleculen, die weer waren opgebouwd uit in verschillende vormen gerangschikte atomen. Op deze wijze trachtte hij de wiskunde te maken tot de grondslag voor zowel voor de natuurkunde als de esthetica." (Russell, 1948) En ook voor


de ethiek, zou je kunnen zeggen. Pythagoras hechtte weinig waarde aan empirisch onderzoek. Wanneer er tussen de verschijnselen eenmaal wiskundige relaties waren ontdekt, trok het denken zich terug in de sfeer van het ideële. Het denken is superieur aan de zintuiglijke waarneming. Het zuivere weten is gericht op het onstoffelijke, en bevrijdt de ziel uit de banden van de zinnelijkheid. De voornaamste bijdrage van de Pythagoreeërs ligt op het gebied van de getallenleer (numerologie), terwijl zij de meetkunde in het algemeen op 'aritmetische' wijze beoefenden en daardoor onder meer geen raad wisten met het probleem van de irrationele wortels. Kosmologie Het is typerend voor Pythagoras dat hij deze waarneming heel snel extrapoleerde naar het heelal. De hemellichamen -ook de aarde- bewegen zich in cirkelvormige banen om een centraal vuur. Dat vuur zien wij niet, want aan de kant van de -kennelijk bolvormige- aarde waar je dat vuur wel zou kunnen zien is geen leven mogelijk. De stralen van deze banen verhouden zich als de tonen in het octaaf. Door hun beweging in deze banen brengen de hemellichamen muziek voort, een "hemelse symfonie" of "harmonie der sferen." Het heelal is dus een geordend geheel, een "kosmos". Dit idee van het heelal als kosmos zou een belangrijke bron van inspiratie worden. Omdat tien het volmaakte getal was, moest het heelal dus wel uit tien hemellichamen bestaan. Met de vijf toen bekende planeten (Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus), de zon, de maan, de aarde en het centrale vuur kwam men slechts aan het getal negen. Dan moest er, recht tegenover de aarde, een "tegenaarde" of "antichthon" rond het centrale vuur cirkelen. Aarde en tegenaarde cirkelden in de kleinste baan; daarna kwam de maan, vervolgens de zon, en nog


verder de planeten. Archimedes vertelt dat er een volgeling van Plato was, Aristarchos, die aannam dat de aarde niet om een centraal vuur, maar om de zon cirkelde. Het geschrift, waarin Aristarchos dit beschreef, is helaas verloren gegaan. Stelling van Pythagoras De stelling van Pythagoras is waarschijnlijk de bekendste stelling in de wiskunde. 'Zijn' stelling was overigens alleen maar nieuw voor de Grieken. In Babylonië was het resultaat al veel langer bekend. De stelling zegt iets over de relatie tussen de rechthoekszijden en de schuine zijde ( hypotenusa ) van alle rechthoekige driehoeken. In de rechthoekige driehoek ABC zijn de zijden a en b de rechthoekszijden. De zijde c noemen we de schuine zijde of hypotenusa. De stelling van Pythagoras luidt:

"In een rechthoekige driehoek is het kwadraat van de lengte van de hypotenusa (schuine zijde) gelijk aan de som van de kwadraten van de lengtes van de rechthoekszijden."


Anders geformuleerd: a2 + b2 = c2

Irrationale getallen Nog veel belangrijker dan deze stelling was echter het uitgangspunt van de Pythagoreërs dat alles bestaat uit verhoudingen van (gehele) getallen. Geleidelijk drong tot hen door dat er met "hun" driehoek iets niet klopte. Wanneer de korte zijden ervan even lang zijn lukt het met geen mogelijkheid de verhouding tussen de lengte van een korte en van de lange zijde in getallen uit te drukken! Na lang denken vonden zij zelfs een bewijs dat dit onmogelijk is! Een triomf voor het verstand, een debacle voor een doctrine. Met alle macht probeerden zij deze inbreuk geheim te houden. Volgens de overlevering is iemand die dit toch bekendmaakte om het leven gebracht. Een ander gevolg was dat de Grieken aan de meetkunde de voorkeur gaven boven de rekenkunde. Pas in de zeventiende eeuw, met de komst van René Descartes, zouden getallen weer de overhand krijgen. Verdere wiskunde Een andere belangrijke wiskundige stelling waarvan de ontdekking aan Pythagoras wordt toegeschreven is de stelling dat in een driehoek de som van de drie hoeken altijd gelijk is aan 180°.


Aristoteles

384 - 322 v.Chr.

“de leermeester van Alexander de Grote”


Aristoteles (384-322 v.Chr.) Levensdoel: systeemfilosoof, psychologie, politieke en sociale wetenschappen, wiskunde en natuurwetenschappen, taal- en letterkunde, theater.., grootmeester en opvoeder van Alexander de Grote in voorbereiding voor de komst van de Messias, vatte zijn eigen leer van Pythagoras samen in een bundel, verdiepte zich in het mysterie van de eeuwige ziel. Broederschap: lid van Plato's filosofische Akademeia en stichter van de "Peripatetische School"

Aristoteles (alias Saint-Germain) (Stageira, 384 v.Chr. - Chalkis, 322 v.Chr.) was een Grieks filosoof en wordt met Socrates en Plato beschouwd als een van de invloedrijkste klassieke filosofen in de westerse traditie.

(Aristoteles) Hij was lid van Plato's filosofische Akademeia (broeder-schap) en diens invloed is dan ook permanent aanwezig in Aristoteles' werk.


Biografie Aristoteles (Saint-Germain) werd geboren in 384 v.Chr. te Stageira (Chalcidice), als zoon van de befaamde arts Nicomachus, lijfarts van koning Amyntas III van Macedonië (= grootvader van Alexander de Grote). Aristoteles is vroeg wees geworden. Hij werd opgevoed door zijn oom Proxenus. Op zeventienjarige leeftijd (weer 17) vertrok hij naar Athene en werd als leerling opgenomen in Plato's Academie, die hij pas twintig jaar later, na Plato's dood in 347 v.Chr., weer verliet. Aristoteles (Saint-Germain) mag gezien worden als de eerste homo universalis, omdat hij bekwaam was in de totaliteit van de toenmaals bekende wetenschappen (filosofie, psychologie, politieke en sociale wetenschappen, wiskunde en natuurwetenschappen, taal- en letterkunde, theater...), die hij systematisch en methodisch tot een in zichzelf gesloten systeem uitwerkte. Aristoteles kan zo worden beschouwd als systeemfilosoof. Hij voerde bovendien de logica en de methodologie in als manier om wetenschap en filosofie te bedrijven. Na op enkele plaatsen als docent werkzaam geweest te zijn, werd hij in ca. 342 v.Chr. door koning Philippus II naar Macedonië ontboden om als privéleraar de opvoeding van diens veertienjarige zoon Alexander, later 'Alexander de Grote' genaamd, te verzorgen (tot ca. 340 v.Chr.). Hij keerde in 335 v.Chr. naar Athene terug, waar hij dertien jaar lang in de Peripatos (wandelgang) van het Lyceum (Grieks Lykeion) heeft gedoceerd. Daarom wordt hij de stichter van de "Peripatetische School" (broederschap) genoemd. Als gevolg van een anti-Macedonische reactie na het plotse overlijden van Alexander de Grote (in 323 v.Chr.) werd hij als collaborateur beschouwd en aangeklaagd wegens goddeloosheid. Anders dan Socrates verliet hij de stad, met als motivering


"dat hij de Atheners een tweede vergrijp tegen de filosofie wilde besparen." Hij week uit naar Chalkis, naar het landgoed van z'n moeder, waar hij een jaar later (op 7 maart) stierf aan de gevolgen van een maagkwaal (zogezegd). Uit zijn testament blijkt dat Aristoteles een zorgzaam huisvader en een humaan meester voor zijn slaven was. Enkele van zijn vrienden hebben hem zijn leven lang trouw gevolgd.

Zijn werken Veel van het oorspronkelijke werk van Aristoteles is reeds in de eerste eeuwen na zijn dood verloren gegaan. Onder de verloren werken behoren ook zijn dialogen, de enige teksten die door Aristoteles zelf uitgegeven waren. Vermoedelijk is slechts ongeveer 1/5 van het totale werk bewaard gebleven en bij ons bekend. De - nog steeds erg talrijke - bewaarde werken van Aristoteles zijn meestal cursusnotities en lesvoorbereidingen voor eigen gebruik, en waren oorspronkelijk niet voor publicatie bestemd. Dit is meteen ook de verklaring voor de onsystematische en soms zelfs schetsmatige structuur van de ons bekende teksten. Aristoteles' werken worden traditiegetrouw in het Latijn getiteld: gedurende de Middeleeuwen waren ze in het Westen enkel bekend in een Latijnse vertaling van een Arabische vertaling uit het Grieks. Veel van zijn werken zijn door hem zelf als Averroes vertaald geweest in het Arabisch. Werken van Aristoteles Ethiek: de Ethica Nicomachea Logica: de Categoriae, Analytica priora, Interpretatione, Analytica posteriora, Sofistische weerleggingen en Topica


Natuurfilosofie: de Physica, De Caelo, De Generatione et Corruptione, Meteorologica, Historia animalium, Partibus animalium, Generatione animalium, De Anima en de Parva naturalia Praktische filosofie: Politica, Rhetorica en Poetica Het verzamelde werk van de bewaarde teksten van Aristoteles zijn gebundeld in het Corpus aristotelicum. (Hierbij is evenwel niet de tekst met de beschrijving van het Atheense politieke bestel opgenomen, die bekend is onder de naam Athenaion Politeia ). Zijn belangrijkste wijsgerige stellingen Moraal Aristoteles huldigt het "eudaemonisme": het leven heeft tot doel de gelukzaligheid (Grieks eudaimonia) te vinden door: -de studie van de filosofie (= beschouwing van 'het Zijn') en de wetenschap -de phronesis, volgens Aristoteles de belangrijkste deugd, dat morele verstandigheid inhoudt, die in de praktijk schuilt. De phronesis is het inzicht dat zorgt voor het kiezen van de 'goede' handeling en het bepalen van het 'midden', tussen verstand en gevoel. Aristoteles is de grondlegger van de deugdethiek. -gematigd genot (Grieks hèdonè > "hedonisme") Kosmologie / ontologie Het "hylemorfisme": -Elk individueel ervaarbaar ding is een combinatie van: -een stof, materie (hylè)


-een vorm (morphè); deze heeft géén afzonderlijk bestaan, als buitenwereldse werkelijkheid (zoals Plato dat zag in zijn Ideeënleer), maar is enkel reëel voor zover hij gerealiseerd is in het concrete ding. In Aristoteles' visie zijn alle dingen met het verstand te begrijpen. Hiermee sluit hij aan bij Socrates gedachte over het kennen van algemeen geldende waarheid aangaande goedheid en deugd. -Het meest algemene kenmerk van alle dingen is het zijn, maar dat kan zeer uiteenlopende betekenissen aannemen: -zijn volgens één van deze tien categorieën: 1 substantie: vb. Pieter Janssen is een mens 2 kwantiteit: vb. P.J. is 76 kg zwaar 3 kwaliteit: vb. P.J. is leraar Wiskunde 4 relatie: vb. P.J. is jonger dan zijn broer Wim 5 plaats: vb. P.J. is in Brussel 6 tijd: vb. P.J. leeft in de 21e eeuw (hij is …

levend) 7 positie: vb. P.J. staat recht (hij is … staand) 8 conditie: vb. P.J. is ziek 9 handeling: vb. P.J. schrijft 10 ervaring: vb. P.J. wordt / is geïnspireerd -zijn als actueel of potentieel (vb.: een jongen van twaalf is actueel een scholier, en potentieel een profvoetballer, of een advocaat, of een gangster …; een eik is actueel een boom, en potentieel een tafel of een stoel …) -zijn als waar of onwaar (vb.: het is mooi … = niet lelijk) -zijn als substantieel / wezenlijk (vb.: mensen zijn sterfelijk …) of incidenteel (vb.: ik ben doodmoe …) -Verandering en beweging (het worden) is een overgaan van potentie (Grieks dynamis, d.i. het vermogen om te veranderen) naar act (Grieks entelecheia, d.i. een bepaalde graad van volmaaktheid), door een (inwendige of uitwendige) oorzaak


-bij elke verandering / beweging kan men zich vier vragen stellen: 1 Wat is er veranderd?

2 Wie heeft de verandering teweeggebracht? 3 Hoe is de vorm tot stand gekomen? 4 Met welk doel? om deze vier vragen te beantwoorden geeft Aristoteles resp. vier "oorzaken": 1 een materiële oorzaak (causa materialis) 2 een bewegende oorzaak (causa efficiens) 3 een formele oorzaak (causa formalis) 4 een finale oorzaak (causa finalis) aan de hand van een praktisch voorbeeld: een beeldhouwer maakt een bronzen beeld van koningin Juliana: 1 materiële oorzaak = het brons 2 bewegende oorzaak = de beeldhouwer

3 formele oorzaak = het idee in de geest van de beeldhouwer over het afgewerkte beeld, ook in het beeld zelf teruggevonden

4 finale oorzaak = het beeld, als blijvende herinnering aan de overleden vorstin

"God" = zuivere act, zonder stof of potentie, "de eerste onbewogen beweger", uiteindelijke oorzaak van alle zijn en van alle worden. -De mens maakt deel uit van de kosmos, die steeds naar grotere volmaaktheid evolueert (d.i. "op God gericht" / teleologie).


Psychologie / Epistemologie (of kennisleer) -categorieke verwerping van Plato's dualisme: de ziel maakt onverbrekelijk deel uit van de lichamelijkheid, maar ze bezit wel een onstoffelijk kenvermogen (Zo leven de ideeën van Aristoteles nu ook nog) -het verstand vormt, door abstractie, de begrippen en categorieën, langs de zintuiglijke kennis om. Aristoteles ging ervan uit dat het oog de dingen ziet zoals zij zijn, dat het gehoor de werkelijke geluiden hoort, enz., en dat een theorie gebaseerd moet zijn op de zintuiglijk waarneembare en aantoonbare (empirische) werkelijkheid. Onze waarnemingen van het specifieke, afzonderlijke zijn op zichzelf waar, en zij geven ons een afbeelding van de werkelijkheid; fouten ontstaan enkel doordat die waarnemingen verkeerd verbonden worden. er zijn drie soorten “zielen”: 1. vegetatieve ziel: gericht op voeding, groei en voortplanting (alle levensvormen) 2. sensitieve ziel: zintuigen, begeerten ("zin hebben"), beweging (dieren en mens) 3. cognitieve ziel: bezit potentieel het vermogen om het goede te kennen, maar doet actueel wat hij doet. Aristoteles (Saint-Germain) kwam tot de conclusie dat de natuur van onze ziel geestelijk / spiritueel is door te filosoferen; alle materiële wezens bestaan uit materie + vorm. Bij levende wezens wordt de vorm, ziel genoemd. De ziel moet geestelijk zijn omdat de wij kennis in ons opnemen als relaties tussen vormen. En we nemen geen concrete tafel in ons op, maar de essentie van het begrip tafel. Hier introduceert Aristotels het begrip "tabula rasa" (effen/ lege plank). In de was van de effen plank worden de vormen afgedrukt. Omdat de ziel van de mens geestelijk is


blijft de ziel voortbestaan na de dood. Dood wordt dan ook gedefinieerd als de scheiding van de lichaam en ziel.

Eigenschappen van de zielen zijn; -enkelvoudig - zonder delen, -onstoffelijk - een levend wezen is helemaal levend, de ziel heeft geen specifieke plek in het wezen, en identificeert zich niet met de materie. -een ziel is één en houdt ook het lichaam bijeen. -Evenals Plato heeft ook Aristoteles de sofisten bestreden, maar hij deed dat door een systematisch overzicht te geven van de oorzaken van hun valse redeneringen. Zodoende ontwierp hij de formele logica (wetmatigheid van het denkproces: syllogisme / oorzaak en gevolg...). Een voorbeeld van een syllogisme: Major: Alle mensen zijn sterfelijk minor: Grieken zijn mensen. Conclusie: Grieken zijn sterfelijk. Het bekende 'Socrates is een mens' syllogisme is volgens Aristoteles geen syllogisme, omdat een term volgens hem nooit betrekking kan hebben op een individu. Je kan zeggen dat alle X Y zijn, of dat sommigen X Y zijn, maar nooit één bepaalde X is Y. Socio-politieke opvattingen -de mens is van nature een sociaal wezen (Grieks zoon politikon), en kan alleen in een polis-gemeenschap zijn volmaaktheid vinden -er is géén "ideale" staat: de "beste staatsvorm" verschilt naargelang de concrete, lokale omstandigheden, als hij maar het welzijn van Al zijn onderdanen nastreeft


Aristoteles als wetenschapper Aristoteles (Saint-Germain) hanteerde een analytische, inductieve manier van denken: het destilleren van een algemeen geldende waarheid uit het doen en laten van het individu en de waarneembare werkelijkheid. Daarvan uitgaande bestudeerde hij ook een groot aantal zaken in onder andere bewegingen (wordingen) in de natuur en de biologie, en kwam onder de indruk van de ordening en doelmatigheid daarin. Dit bracht hem tot de uitspraak "De natuur doet niets vergeefs". In zijn visie bestaat de wereld uit de vier elementen aarde, water, lucht en vuur, omgeven door de ether, het z.g. 'vijfde lichaam', en daarbuiten sfeerlagen, waarvan de buitenste die van de vaste sterren zou zijn. De uiterste sfeer is in zijn visie God, de Onbewogen Beweger. Zijn Ethische opvattingen zijn uitgewerkt in de Ethica Nicomachea. Zijn werk De Interpretatione behandelt de betekenis van taaluitingen (passen woord(en) en onderwerp van die taaluiting helemaal, gedeeltelijk of helemaal niet bij elkaar, met andere woorden: is de uiting waar, gedeeltelijk waar of niet waar) en de logica daaruit voortvloeiend (het syllogisme). Hierbij gebruikte hij zowel inductie als deductie. Hij zocht naar algemeen geldende principes, gebaseerd op ware en waarneembare feiten of aannames, die hij vervolgens toetste op afzonderlijke gevallen. Veertien van zijn werken zijn gebundeld in zijn Metafysica, gericht op onderzoekingen van het 'zijn', ofwel de ontologie. Volgens hem bestaat de Platonische 'idee' slechts in de afzonderlijke dingen, en niet als buitenwereldse werkelijkheid, zoals Plato dat zag. In Aristotels' visie zijn alle dingen met het verstand te begrijpen. Hiermee sluit hij aan bij Socrates gedachte over het kennen van algemeen geldende waarheid aangaande goedheid en deugd. Met zijn studie van de erfelijkheid, waarin hij al onderscheid


maakte tussen dominante en recessieve factoren, liep Aristoteles vooruit op het werk van Gregor Mendel.

Aristoteles' invloed Aristoteles (Saint-Germain) richtte een filosofische school, de Peripatetische School op (broederschap), gebaseerd op zijn eigen methode van filosofie bedrijven, ook wel aristotelisme genoemd. Het blijkt dat in de volledige geschiedenis Saint-Germain, meerdere broederschappen heeft opgericht, hij is de peetvader van alle of meeste broederschappen. In latere generaties richtte de school zich voornamelijk op de natuurwetenschappen en liet men de filosofie voor wat het was. De Griekse filosoof Alexander van Aphrodisias echter schreef rond 200 n. Chr. een belangwekkend commentaar op de Organon en Metafysica. De laatste lichting klassieke Griekse filosofen, de neoplatonisten, kenden en bestudeerden Aristoteles' werk goed. Via hen werd zijn werk in het Syrisch en Arabisch vertaald, waardoor het al heel lang in die wereld bekend was, voor zijn filosofie het westen beïnvloedde. Alleen zijn werk Logica werd omstreeks 500 door de Romein Boëthius vertaald in het Latijn. Pas in de 12, 13e eeuw raakten zijn andere geschriften in het westen in omloop en werden ook vrijwel meteen verplichte academische kost. Na de Reformatie raakte zijn gedachtegoed wat uit de gratie, maar vanaf ca. 1800 wakkerde Aristoteles' populariteit weer van tijd tot tijd aan. De Poolse filosoof Jan Lukasiewics (1878-1956) verrichtte onderzoek naar zijn formele logica.


Aristoteles en Fyllis (Phyllis)

(Aristoteles en Fyllis) Dit is een in de middeleeuwen en in de renaissance veel voorkomende voorstelling, ontleend aan een verhaal, waarvan de herkomst niet met zekerheid was te bepalen. Aristoteles kruipt op handen en op voeten, in zijn mond een toom, op zijn rug zit een vrouw Fyllis die hem leidt. Het motief komt veel aan kerkportalen voor en is in de prentkunst geliefd geweest. Vele onderzoekers beschrijven deze afbeelding als de opstand van het feminisme. Maar door toevallig onderzoek kwam ik het volgende tegen “Akuaʼba”.


Akua'ba – Fyllis en de eeuwigheid

Akua'ba (lett. Akua's kind) is een mythologisch figuur uit de Ashanti-cultuur, die veelal wordt uitgebeeld in hout of brons. Akua'ba is een vrouwelijk figuur, dat vruchtbaarheid symboliseert. Een vrouw uit het Ashanti-volk die zwanger is of zwanger wil worden, draagt akua'ba enkele weken tot maanden bij zich, en verzorgt deze zoals ze een kind zou verzorgen.

(de zwangere vrouw op de rug van Aristoteles)

Ze legt het in bed, kleedt het, versiert het met parels en oorringen en bemoedert het. Als het kind na de geboorte een meisje blijkt te zijn, geeft ze het vaak deze pop om haar ermee te laten spelen en zo de fijne kneepjes van het moederschap te leren. Het akua'ba-beeld wordt doorgaans aan de vrouw geschonken door een priester. Akua'ba heeft een groot rond hoofd, dat de baarmoeder van de vrouw, en de functie daarvan symboliseert. Volgens de mythologie is de baarmoeder een symbool voor ontvankelijkheid, vanwege de afhankelijkheid van het mannelijke sperma ervan.


(Afrikaans beeld Akuaʼba, in de vorm van een Ankh)

Akua'ba heeft zijn armen gespreid, zodat hij het figuur van het ankh-kruis, het Oudegyptische symbool voor eeuwig leven, uitbeeldt.


Apollonius Rhodius

295 - 248 v.Chr.

“de grondlegger van de gulden vlies en de argonauten”


Apollonius Rhodius (295 – 248 v.Chr.) Levensdoel: filosoof, wetenschapper, mysticus, alchemist dichter en schrijver over de Argonauten en Gulden Vlies. Broederschap: lid van de Alexandrie Broederschap Apollonius Rhodius of Apollonius van Rodos (Grieks: Apollonios) was een bibliothecaris in Alexandrië en een Griekse epische dichter.

(Apollonius Rhodius)

Hij schreef de Argonautica, een literair epos over oude mythen rond Iason en de quest van de Argonauten, waaraan dit werk zijn naam dankt, voor het Gulden Vlies, in het mythische land Colchis. Apollonius werd te Alexandrië geboren, waarschijnlijk rond 295 v.Chr.. Hij kreeg een verzorgde opvoeding aan de Bibliotheek van Alexandrië (hij was leerling van Callimachus). Callimachus zelf maakte op de laatste regels van zijn Hymne aan Apollo een verwijzing


naar Apollonius. De datum van de publicatie van de Hymne aan Apollo is bekend (248 of 247 v.Chr.), waardoor men de geboorte van zijn leerling Apollonius zo'n twintig jaar eerder kan plaatsen. Apollonius Rhodius tracht in zijn belangrijkste werk, de Argonautica, van de van Callimachus aangeleerde en artificiële stijl af te stappen en tot zijn eigen, op de Homerische eenvoud gebaseerde stijl te komen. Hij droeg zijn werk voor terwijl hij amper volwassen was, maar het gedicht kreeg weinig bijval van de door Callimachus gedomineerde omgeving in de bibliotheek van Alexandrië. De relatie tussen beide dichters, de jonge Apollonius en de oudere Callimachus, verslechterde en eindigde in een bittere, persoonlijke ruzie. Deze haat werd in enkele epigrammen van Apollonius beschreven, die nu nog bekend zijn. De werksfeer werd zo slecht dat Apollonius woedend vertrok naar Rodos. Daar kon hij, door hard te werken als leerkracht in de retorica, en door zijn heruitgave van zijn gedicht, het burgerschap van het eiland verkrijgen, waardoor hij zijn bijnaam Rhodius, van Rodos, kreeg. Nadien keerde hij terug naar Alexandrië waar hij zijn gedicht nogmaals voordroeg, maar deze keer met overweldigend succes. Hij legde zijn ruzies met Callimachus bij, naast wie hij later begraven werd. Apollonius volgde Eratosthenes op als hoofd van de Bibliotheek van Alexandrië. Hij stierf rond 215 v.Chr.. Na zijn dood vertaalde Publius Terentius Varro, een Romeins dichter uit de eerste eeuw v.Chr., zijn werk, de Argonautica, naar het Latijn.


Gulden vlies (mythologie) Het Gulden Vlies is de gouden schapenvacht van de god Chrysomallos (gouden ram). Deze behoorde eigenlijk toe aan de gouden ram die de kinderen van koning Athamas, Phrixus en Helle wegvoerde, om hen te redden uit de handen van Athamas en zijn nieuwe vrouw, Ino. Op hun vlucht keek Helle, juist toen ze over de Hellespont vlogen, naar beneden en stortte in zee. Phrixus bereikte alleen zijn doel, offerde de ram en hing de gouden vacht op. Het gulden vlies was het doel van een queeste ondernomen door Jason (de zoon van koning Aeson, de koning van Iolkos, een stad in Thessalië. ) en de Argonauten. Jason had hiertoe opdracht gekregen van zijn oom Pelias, aan wie voorspeld was dat hij door toedoen van Jason zou sterven. Het vlies was in het bezit van Aietes, die Jason, om het vlies te verkrijgen, drie opdrachten gaf: -toom de vuurspuwende stieren in en ploeg hiermee een veld om -plant drakentanden en versla het leger dat uit deze drakentanden groeit (dat deed Jason door een grote steen in hun midden te gooien) -versla de altijd wakende draak die het vlies bewaakt Bij het uitvoeren van de opdrachten kreeg Jason hulp van Medea, zijn geliefde, de dochter van Aietes. Nadat Jason en de Argonauten het vlies veroverd hadden, zette de koning langs twee kanten de achtervolging in; de Argonauten wisten koning Aietes met een list op afstand te houden door de lichaamsdelen van Absyrtus, het gedode broertje van Medea, overboord te gooien, die alle door haar vader werden verzameld, waardoor hij slechts langzaam


vooruitkwam. Uiteindelijk kwamen de Argonauten weer in Pagasai aan, vanwaar ze hun reis begonnen waren. Jason stierf uiteindelijk toen hij getroffen werd door het instortende dek van de Argo

Argonauten Een van de bekendste verhalen uit de Griekse mythologie is dat van Jason en de Argonauten. Jason was de zoon van koning Aeson die regeerde over Iolcus. Hij zou opvolger voor de troon worden zodra de koning stierf, maar voor hij werd geboren had de halfbroer van de koning, Pelias, deze afgezet en opgesloten. De moeder van Jason deed alsof hij bij zijn geboorte was gestorven en bracht hem in het geheim naar de centaur Chiron. Daar werd hij opgevoed door zijn vrouw Chariclo en zijn moeder Philyra. Chiron zelf leerde hem veel over medicijnen. Alhoewel Pelias niets van Jason wist, kon hij niet rustig slapen, doordat een orakel hem had gewaarschuwd dat hij vermoord zou worden door een familielid en dat hij zichzelf moest beschermen tegen een man met een sandaal. Na 20 jaar verscheen er op de markt van Iolcus een knappe jongeman met gouden krullen. Hij droeg een huid van een luipaard en had één sandaal aan, de andere had hij verloren bij het dragen van een oude vrouw over een rivier. Toen Pelias de vreemdeling met de ene sandaal zag, werd hij bang. Dit moest de man zijn waar het orakel hem voor had gewaarschuwd. Jason verbleef vijf dagen in het huis van zijn vader, op de zesde dag ging hij naar Pelias om zijn troon op te eisen. Koning Pelias vroeg de vreemdeling zijn naam en waarom hij naar zijn koninkrijk was gekomen.


Deze vertelde wie hij was en dat hij de troon kwam opeisen, omdat hij de rechtmatige koning van het land was. Koning Pelias antwoordde, dat hij afstand zou doen als Jason het Gulden Vlies terug zou halen van het koninkrijk Kolchis. Het hangt aan een boom, bewaakt door een draak die nooit slaapt. Alleen een sterk en moedig man kon het Vlies terugbrengen. Het Gulden Vlies was van de goddelijke ram die Phrixus van Orchomenus een generatie daarvoor naar Kolchis had gebracht. Pelias was zeker dat niemand deze gevaarlijke reis zou overleven. Jason aanvaardde de opdracht die hij als een avontuur en een uitdaging zag. Jason vroeg aan Argos, een groot scheepsbouwer, hem een schip te maken met 50 roeispanen. Daarna stuurde hij afgezanten naar elk paleis in Griekenland, die vrijwilligers moesten vragen. Het schip werd Argo genoemd. Ter bescherming werd de boeg gemaakt uit een stuk van de Sprekende Eik van Dodona, en bezield door Pallas Athene. Het schip Argo en 50 vrijwilligers De mythe wil dat het schip 50 vrijwilligers telde; afhankelijk van de bron worden tussen 40 en 55 vrijwilligers geteld. In sommige tellingen worden Jason en Medea niet meegerekend. De vrijwilligers waren (in alfabetische volgorde): 1. Acastus, zoon van koning Pelias 2. Actor, zoon van Deion de Phociër 3. Admetus, prins van Pherae 4. Amphiaraus, de ziener van Argive 5. Kleine Ancaeus de Lelegiër van Samos 6. Machtige Ancaeus uit Tegea in Arcadië 7. Argos de Thespiër, de ontwerper en bouwer van de

Argo 8. Ascalaphus de Orchomeniër, zoon van Ares


9. Asterius, zoon van Cometes, een Pelopiër 10. Atalanta van Calydon, de maagdelijke jaagster 11. Augias, zoon van Koning Phorbas uit Elis 12. Butes uit Athene, de bijenmeester 13. Caeneus de Lapith, die ooit een vrouw was geweest. 14. Calaïs, de gevleugelde zoon van Boreas 15. Canthus de Euboeër 16. Castor, de Spartaanse worstelaar, een van de

Dioscuren 17. Cepheus, zoon van Aleus de Arcadiër 18. Coronus de Lapith, uit Gyrton in Thessalië 19. Echion, zoon van Hermes, de heraut 20. Erginus uit Milete 21. Euphemus uit Taenarum, de zwemmer 22. Euryalus, zoon van Mecisteus, een van de Epigonen 23. Eurydamas de Dolopiër, van het meer Xynias 24. Herakles uit Tiryns, de sterkste man die ooit geleefd

heeft 25. Hylas de Dryopiër, knecht van Herakles 26. Idas, zoon van Aphareus uit Messene 27. Idmon uit Argive, Apollons zoon 28. Iphiclus, zoon van Thestius de Aetolian 29. Iphitus, de heerser uit Phocis 30. Jason, de kapitein van de expeditie 31. Laertes, zoon van Arceisius de Argive 32. Lynceus, De uitkijker, broer van Idas 33. Medea, dochter van koning Aeetes en latere vrouw

van Jason 34. Melampus uit Pylus, zoon van Poseidon 35. Meleager van Calydon 36. Mopsus de Lapith 37. Nauplius de Argive, zoon van Poseidon, een

noterende navigator 38. Oileus de Locriër, vader van Ajax 39. Orpheus de Thraciër, dichter 40. Palaemon, zoon van Hephaestus, de Aetoliër


41. Peleus de Myrmidoniër (vader van Achilles) 42. Peneleos, zoon van Hippalcimus, de Boeotiër 43. Periclymenus uit Pylus, de zoon van Poseidon, kon

van gedaante veranderen 44. Phalerus, de Atheense boogschutter 45. Phanus, de Kretenzer zoon van Dionysus 46. Philoctetes, zoon van Poeas 47. Poeas, zoon van Thaumacus de Magnesiër 48. Polydeuces, de Spartaanse boxer, een van de

Dioscuren 49. Polyphemus, zoon van Elatus, de Arcadiër 50. Staphylus, zoon van Dionysus 51. Tiphys, de stuurman, uit Siphae 52. Zetes, broer van Calaïs. De Argonauten verzamelden zich bij Pagasae, waar ze offers brachten aan de god Apollon. De voortekenen waren goed. Volgens Idmon zou iedereen weer veilig thuiskomen, op een na (Idmon zelf). Tiphys werd stuurman en Lynceus kon op de uitkijk staan, terwijl Orpheus een lied zong tijdens het roeien. Op weg naar Kolchis stopten ze bij Aphetae om hun water te verversen. Sommige versies zeggen dat Herakles daar al vertrokken was, of omdat hij aan het zoeken was naar een fontein en verdwaalde, of omdat het schip hem niet meer kon dragen. De magische steen Jason ging het veld op en de twee stieren werden losgelaten. Jason rende achter hen aan, greep ze bij de horens en spande ze achter een ploeg. "De stieren ademen vuur, en het doet hem niet eens pijn," zei Apsyrtus. "Hoe is dit mogelijk?" "Het is inderdaad vreemd," zei de koning. "Maar hij zal de strijders toch niet weerstaan die uit de tanden van de draak komen." Jason leidde de stieren over het veld. De ploeg maakte groeven in de aarde. Jason


zaaide de tanden in de groeven. Meteen sprong er een leger van strijders uit en rende op Jason af. Maar Jason gooide de magische steen in het midden van de strijders, vervolgens begonnen ze elkaar af te maken en kon Jason ze makkelijk doden met een speer. Koning Aietes was woedend. Hij zei tegen zijn zoon: "Jason zal het Gulden Vlies nooit krijgen! Ga en roep het leger bij elkaar. Vanavond, wanneer hij verwacht dat ik hem het Vlies geef, zullen we zijn mannen op het schip aanvallen."

Gulden Vlies voor Jason

Omdat Medea tovenares was, wist ze van haar vaders plan. Die nacht stal ze het schip van Jason en zei: "Mijn vader is van plan te voorkomen dat je het Gulden Vlies in handen krijgt. Je moet het nu bemachtigen voordat hij je aanvalt. Ik zal aan boord komen en leid je naar het heilig bos. Daar hangt het Vlies." De helden roeiden zachtjes terwijl Medea hun er heen leidde. "Nu!" zei ze. "Stop hier en leg het schip aan de wal." Ze deden precies wat ze zei. Toen slopen Jason en Medea aan wal naar het heilige bos. Daar zagen ze het Gulden Vlies hangen aan een boom, glinsterend in het maanlicht. Een enorme sissende draak bewaakte het, maar Medea sloop er naar toe en zong een zacht magisch slaapliedje. Al snel viel de draak in slaap. Jason pakte het Gulden Vlies en rende samen met Medea terug naar het schip. De helden roeiden zo snel als ze konden weg. Toen ze een aantal mijlen op zee waren, liet Jason het Gulden Vlies zien. Ze waren verwonderd over het Vlies en prezen Medea omdat zij geholpen had. "Maar hoe krijgen we Medea terug naar het paleis?" vroegen ze. "Ze gaat ons niet verlaten" zei Jason. "Want ik heb haar beloofd dat ik met haar zo snel mogelijk zal trouwen." Het duurde niet lang voordat koning Aietes erachter kwam dat het Gulden Vlies was gestolen en dat Jason samen met zijn dochter weggeroeid was. De koning stuurde Apsyrtus


er met een leger achteraan. Nogmaals redde Medea de Argonauten met haar bedriegerij. Ze stuurde een bericht naar Apsyrtus, waarin stond dat ze elkaar zouden ontmoeten op een eiland. Daar zou ze hem het Gulden Vlies geven en terugkeren naar haar vader. Jason ging met Medea mee die nacht. Toen Apsyrtus arriveerde, sloeg Jason hem met een slag dood met zijn zwaard. Medea's jurk zat onder het bloed van haar broer. Ze was zo verliefd op Jason dat het haar niet veel uitmaakte dat haar broer dood was. Ze rouwde niet eens om hem. Apsyrtus' leger had nu geen leider en gaf het op. Jason en Medea gingen weer naar de Argonauten en zeilden naar huis in de Argo. Eindelijk bereikte het schip veilig de haven van Iolcus. "Eindelijk thuis!", schreeuwden de Argonauten, terwijl Jason aan land kwam om het Gulden Vlies te vertonen aan koning Pelias. Maar de vreugde duurde maar kort bij Jason. Hij kwam erachter dat Pelias zijn vader had vermoord en dat zijn moeder van verdriet gestorven was. Jason en Medea bedachten een plan om Pelias te straffen. Medea vertelde aan de dochters van Pelias, dat ze de kracht had om Pelias weer jong te maken. Om ze overtuigen van haar kracht, slachtte en kookte zij een oud schaap samen met wat magische kruiden. Kort daarna sprong er een jong lammetje uit de ketel. De dochters van Pelias waren overtuigd. Ze vroegen aan Medea om een spreuk over haar vader uit te spreken zodat hij in slaap viel. Daarna slachtten zij hun vader en gooiden hem in het kokende water. Maar deze keer gebruikten ze geen magische kruiden en Pelias kwam niet meer tot leven. De voorspelling dat hij vermoord zou worden door een familielid was dus in vervulling gegaan. Lang na de dood van Jason hing het Gulden Vlies nog in de tempel van Zeus. Heel Griekenland kon het aanschouwen, als herinnering aan de heroïsche daden van Jason en de Argonauten.


Archimedes

287 - 212 v.Chr.

“hij die zijn eigen werk verder zet”


Archimedes (287-212 v.Chr.) Levensdoel: filosoof, wetenschapper, mysticus, alchemist sterrenkundige, fysicus, natuurkundige, leermeester in de wiskunde en uitvinder. Broederschap: - Archimedes van Syracuse (Saijnt-Germain) (287 - 212 v.Chr.) is de grootste wis- en natuurkundige uit de Hellenistische Oudheid.


Leven Archimedes werd geboren in Syracuse in 287 v.Chr. Hij was de zoon van de sterrenkundige Phidias, waarover verder niets bekend is, en behoorde tot de familie van Hiëro II, de toenmalige tiran van Syracuse. Studie in Alexandrië Zoals vele anderen in zijn tijd die kennis zochten werd hij aangetrokken door de roem van de wetenschappers in Alexandrië. Dit was de kosmopolitische hoofdstad van Egypte en tevens de voornaamste hellenistische 'universiteitsstad' met zijn befaamde bibliotheek. Archimedes ging er onder andere wiskunde studeren bij de leerlingen van Euclides. Hij leerde er ook Eratosthenes kennen. Waarschijnlijk heeft hij hier ook het principe van zijn waterschroef ontdekt of, als het al bestond, verder geperfectioneerd. Deze wordt nog steeds in Egypte gebruikt om de akkers te bevloeien. Onderzoek in Syracuse Na zijn studie keerde hij naar Syracuse terug en legde zich toe op alle onderdelen van de wiskunde en de fysica, van de zuivere wiskunde tot de praktische mechanica. Volgens de overlevering is Archimedes de rest van zijn leven nooit meer naar Alexandrië gereisd maar hij onderhield wel een levendige schriftelijke correspondentie met de geleerden en filosofen die er werkten. De resultaten van zijn onderzoeken beschreef Archimedes in een reeks monografieën, die opvallen door helderheid en oorspronkelijkheid. Tien van deze monografieën zijn bewaard gebleven.


Eureka! De ontdekking van de naar hem genoemde wet van Archimedes (zie boven) stelde hem in staat te bewijzen dat een gouden kroon van Hiëro II door de edelsmid was vervalst door toevoeging van zilver. Een anekdote vertelt dat hij, toen hij het theoretische bewijs had gevonden toen hij in bad zat, enthousiast uit bad sprong en naakt de straat op liep en schreeuwde: "Eureka, eureka!" = "Ik heb (het) gevonden, ik heb (het) gevonden!") Wapengeleerde

Methode van Archimedes om een schip met spiegels in brand te steken Voor de meeste tijdgenoten was Archimedes echter voornamelijk de uitvinder van allerhande oorlogsmachines, apparaten, hijskranen en katrollen.

(oorlogsschip met brand spiegels)


In de Eerste Punische Oorlog koos Syracuse de zijde van de Romeinen. Toen echter Hieron II stierf koos zijn opvolger bij de Tweede Punische Oorlog, toen aanvankelijk de Romeinen aan de verliezende hand schenen te zijn, de zijde van Carthago en werd Syracuse prompt belegerd door de Romeinen. Archimedes vervaardigde verschillende oorlogsmachines om de belegeraars buiten de deur te houden en wist zo een hele tijd de stad onneembaar te houden maar tenslotte werd de stad in 212 v.Chr. toch ingenomen. Vermoord Bij de inname van Syracuse werd hij door een overijverige maar onnadenkende Romeinse soldaat gedood. Een anekdote opgetekend door Plutarchus en later Livius vertelt dat Archimedes een wiskundig cirkeldiagram in het zand of op de vloer had getekend en hierover aan het denken was. De soldaat kwam binnen en liep over de tekening. Archimedes riep verstrooid: Verstoor mijn cirkels niet! vaak in het Latijn weergegeven als Noli turbare circulos meos. Er is geen bewijs dat Archimedes ze in het Latijn uitsprak.) Hierop ontstak de soldaat in woede en doodde de toen hoogbejaarde Archimedes met zijn zwaard. Dit werd overigens zeer betreurd door de Romeinse bevelvoerder Marcus Marcellus die een groot bewonderaar was van de bij zijn leven al beroemde Griekse geleerde. Marcellus had opdracht gegeven Archimedes levend gevangen te nemen om hem mee te nemen naar Rome en hoogstwaarschijnlijk is het daarom met de onnadenkende soldaat die Marcellus' bevel in de wind sloeg niet goed afgelopen. In plaats van Archimedes naar Rome te sturen werden nu alleen zijn geschriften en de in zijn opdracht vervaardigde natuurkundige modellen verzameld - waaronder het oudste bekende planetarium - en naar Rome gestuurd.


Volgen verscheidene berichten van kroniekschrijvers waren deze daar nog lang te bezichtigen. Graf Archimedes' lichaam werd begraven op de grote begraafplaats van Syracuse en nog eeuwen later werd zijn graf aan toeristen getoond. Zo is er een verslag bekend van Cicero die op zoek was naar het graf toen hij Quaestor van Sicilië was. Op het graf stond een cilinder in een bol. Volgens Archimedes was zijn belangrijkste ontdekking de verhouding tussen het volume van de cilinder en de bol. Ongepubliceerde ontdekkingen Na Archimedes' dood bleek overigens dat hij vaak had nagelaten de principes van zijn uitvindingen in geschriften vast te leggen. Dit geeft aan dat Archimedes meer geïnteresseerd was in ontdekkingen doen dan in eigen roem. Hij beschouwde zijn werk waarschijnlijk alleen als een aangenaam tijdverdrijf of als 'hobby', vooral zijn praktische werkzaamheden. In de Oudheid stond namelijk het praktische handwerk van de ambachtsman of 'ingenieur' of 'technicus' in laag aanzien en een 'heer van stand' hield zich daar verre van. Ontdekkingen en uitvindingen Wiskunde -Een goede benadering van π (pi) (223/71 < π < 22/7, » 3,1418). -Bepaling van oppervlakten en volumes van diverse meetkundige figuren, zoals bol en cilinder (zie bespreking bij Publicaties). Hiervoor gebruikte hij de uitputtings- of exhaustie-techniek, een voorloper van de


integraalrekening. Deze techniek zou uitgevonden zijn door Eudoxus van Cnidus, maar Archimedes behaalde de beste resultaten. -Axioma van Archimedes: -Als a < b, dan bestaat er een natuurlijk getal n zodat a*n > b -Het zandgetal, een methode om zeer grote getallen te noteren, tevoren onmogelijk. Hiermee schatte hij de grootte van het heelal op 10^63 zandkorrels. -Tweelingcirkels van Archimedes -de Archimedische cirkel -de Archimedes-spiraal -het getal van de ossen Natuurkunde -De verklaring voor de werking van de hefboom: arm x gewicht = constant aan beide zijden van het draaipunt. Een beroemd citaat van Archimedes luidt: Geef mij een plaats om te staan en ik til de aarde op moi pou sto kai kino tèn gèn). -Wet van Archimedes: -Een geheel of gedeeltelijk in een vloeistof gedompeld lichaam ondervindt een opwaartse kracht die gelijk is aan het gewicht van de verplaatste vloeistof. Techniek

Animatie van de schroef van Archimedes -De schroef van Archimedes. -Een methode om met spiegels schepen op afstand in brand te steken. Sinds René Descartes wordt de praktische mogelijkheid hiervan soms betwijfeld, soms bevestigd.


-De verbetering van de katapult, belegeringsgeschut. -De klauw van Archimedes: een soort hijskraan als wapen tegen schepen. -Bouw van een schip van 130 meter, dat Archimedes eigenhandig te water zou hebben gelaten via een systeem van tandraderen en katrollen. -Mogelijk is het Mechanisme van Antikythera ook van zijn hand, maar hieraan wordt getwijfeld. Geschriften -Het evenwicht van vlakken (twee delen) -Spiralen -Bol en cilinder (twee delen) In deze verhandeling, die Archimedes opdroeg aan ene Dositheus, behaalde hij het bewijs waar hij het trotst op was, namelijk de verhouding tussen bol en omgeschreven cilinder met dezelfde hoogte en diameter. De inhoud van de bol is 4/3 π r?, die van de cilinder is 2π r?. Het boloppervlak is 4π r? en het cilinderoppervlak is 6π r?. Archimedes bewees dat de bol twee derde van de inhoud en van het oppervlak van de cilinder bezit. Op zijn verzoek toont zijn graf het bewijs in reliëf. -Conoiden en spheroiden -Drijvende lichamen (2 delen) -De kwadratuur van de parabool -Stomachion (Griekse puzzel) -Veeraadsel -Zandrekenaar -Methode van mechanische stellingen (in de Palimpsest van Archimedes)


Naar hem genoemd -een inslagkrater op de Maan (29,7° N, 4,0° W) -een bergketen op de Maan, Montes Archimedes (25,3° N, 4,6° W). Fields medal De Fields Medal, wel de Nobelprijs van de wiskunde genoemd, toont een portret van Archimedes, met zijn bewijs van bol en cilinder. De inscriptie rond zijn hoofd is een citaat dat aan hem wordt toegeschreven. Het luidt in het Latijn: Transire suum pectus mundoque potiri (Stijg boven jezelf uit en beheers de wereld).


Jozef van Nazareth

Jaar nul

“de eeuwige man, leermeester en pleegvader van Jezus Christus”


Jozef van Nazareth (1 eeuw n.chr) Levensdoel: opvoeder van Jezus Christus, de Messias. Broederschap: lid van de Christelijke Broederschap. Jozef (bijgenaamd de Timmerman, alias M.Saint-Germain) de man die eeuwig leefden, was volgens de Bijbel de voedstervader of pleegvader van Jezus Christus.

Hij was ten tijde van Jezus' geboorte met Maria (één van de 300 onsterfelijke vrouwen van Achnaton, Saint-Germain zelf) verloofd, maar had nog geen gemeenschap met haar gehad. Jozef (Saint-Germain) wordt in Mattheus genoemd als zoon van ene Jakob. In het boek Lucus hoofdstuk 1, vers 26-38 wordt melding gemaakt dat de aartsengel Gabriel aan Maria berichtte dat zij een zoon ter wereld ging brengen zonder gemeenschap met een man gehad te hebben. Sommige personen kunnen dit niet geloven en zijn van mening toegedaan dat Jezus toch de zoon is van Jozef en Maria (twee onsterfelijke). De Bijbel vertelt ook dat Jozef


een afstammeling was van koning David. Hij was timmerman van beroep. Later wordt hij niet meer genoemd, terwijl Maria dat wel wordt; mogelijk was hij al overleden toen Jezus optrad of was hij al weer verdwenen. Uiteindelijk zijn er geen bewijzen wat er met Jozef is gebeurd. De laatste keer dat hij wordt genoemd in de Bijbel is als Jezus 12 jaar oud is. Maria leefde nog toen Jezus werd gekruisigd. Dit was zo rond 30 na Christus. In Matteüs 1 staat een stamlijn van Abraham en koning David naar Jozef, de pleegvader van Jezus. Jozef wordt gevierd op 19 maart (Jozef als bruidegom van de Heilige Maagd Maria) en sinds 1955 op 1 mei (Jozef als arbeider). Patroon- en beschermheilige De Heilige Jozef is de patroonheilige van de timmerlieden en arbeiders in het algemeen. Verder is hij patroonheilige van België en wordt hij aangeroepen als patroon van maagden, religieuze communiteiten, van het huisgezin en van stervenden (heel toepasselijk). Paus Pius IX heeft de Jozef in 1870 uitgeroepen tot beschermer van de kerk. Paus Johannes XXIII heeft hem beschermheer van het Tweede Vaticaans Concilie gemaakt.


Saint-Alban 303 n.chr

“de ultieme dood en wederopstanding”


Saint-Alban (303 n.chr) Levens-doel: eerste Christelijke martelaar, geofferd aan de Romeinse Goden. Broederschap: lid van de Christelijke Broederschap

Saint Alban (alias Saint-Germain) was de eerste Britse christelijke martelaar. samen met zijn collega-heiligen Julius en Aäron, Alban is een van de drie martelaren herdacht uit de Romeinse Brittannië.

Alban (Saint-Germain) is opgenomen in de Kerk kalender van Engeland voor 22 juni en hij is nog steeds vereerd in de anglicaanse, katholieke en orthodoxe communies. St Alban is vermeld in de "Acta Martyrum", en ook door Constantius van Lyon in zijn leven van Sint-Germanus van


Auxerre, geschreven in 480. Deze zijn de eerste verwijzingen van zijn latere naam als Saint-Germain. Volgens Bede's Ecclesiastical Geschiedenis van het Engels Dadaïsten, had Alban een heidense leven op Verulamium (nu St Albans), daar gebeurde zijn onthoofding op een heuvel boven de Romeinse nederzetting van Verulamium . St Albans abdij werd later gesticht op deze heuvel. De datum van de uitvoering wordt betwist door verschillende historicussen. Er wordt beweerd: -Oost-Romeinse keizer Diocletianus in 303 en voor de verkondiging van het gedogen Edict van Milaan door co-uitspraak Romeinse keizers Constantine I en Licinius in 313. -Het jaar 304 is gesuggereerd. -In 1968, Engels historicus John Morris gesuggereerd dat St Alban's martelaarschap vond plaats tijdens de vervolgingen onder keizer Septimus Severus in 209.

-WHC Frend en Charles Thomas hebben bijvoorbeeld de periode van 251-259 voorgesteld (onder de vervolgers Decius en Valerianus) als meer waarschijnlijk.

Bij Alban zijn terechtstelling verklaard hij: "Ik aanbid en aanbid de ware en levende God, Die van alle dingen." Deze woorden zijn nog steeds gebruikt in gebed in St Albans Abdij. St Alban werd uiteindelijk opgeofferd aan de Romeinse goden en werd veroordeeld tot de dood. Hij werd uit de stad over de rivier Ver naar de top van de


heuvel gebracht. De bekende plaats van zijn onthoofding waar St Albans Cathedral nu staat.

(onthoofding van St-Alban , alias Saint-Germain)

De legende verteld in verband met het verhaal van Alban zijn dood. De eerste beul die kwam was zo onder de indruk van Saint-Alban (Saint-Germain) dat hij die niet kon vermoorden. En besluit daar ter plaatsen het Christelijk geloof te volgen. Nog een beul was snel gevonden, toen deze Saint-Alban onthoofden, vielen zijn ogen uit zijn hoofd en viel ter plekken dood. Vanaf toen werd Saint-Alban de martelaar. De Britse christelijke martelaar Alban (Saint-Germain) is vertegenwoordigd in de kunst met zijn hoofd tussen zijn handen, hij werd onthoofd. Zijn feestdag: 22 juni. Wat ons onderzoek aangaat is dat Saint-Germain als Hiram Abiff het elexir heeft toegekregen en dat hij aan één stuk doorleefden tot zijn identiteit als Saint-Alban. Daar werd hij onthoofd. Dit is de ultieme dood voor personen die het elexir hadden genomen. Saint-Germain was daarvan


het slachtoffer geweest en moest terug reincarneren. Hij had van 995 v.chr tot 303 n.chr aan één stuk doorgeleefd. Hij had ongeveer 1298 jaar op aarde geleefd.


Proculus 411 – 485 n.chr

“Hij had een hoge dunk van de wiskunde en

doceerde het onderwerp ook.”


Proclus (411 – 485 n.chr) Levensdoel: filosoof, deed verder onderzoek en aanvullingen op zijn vorige werken als Aristoteles. Broederschap: lid van Olympiodorus de Oudere, lid van neoplatonische filosofie,

Na de dood als Saint-Alban kwam Saint-Germain terug gereincarneerd als Proclus Diadochus op 8 februari 411 te Constantinopel - † 17 april 485 te Athene was een Grieks Neo-Platonisch filosoof en wiskundige. Het was juist 108 jaar geleden (Rozenkruisers cyclus) dat hij terug kwam.

Zijn ouders, Patricius en Marcella, stamden uit Lycië en bekleedden daar een hoge positie. Proclus groeide op in Xanthos aan de Lycische kust, maar later werd zijn vader een vooraanstaand juridisch medewerker aan het hof van Byzantium. Hij volgde zijn vader echter niet in zijn voetsporen, want eenmaal in Alexandrië om daar rechten te studeren, besloot hij dat de filosofie zijn roeping was.


Niet moeilijk na de filisofische levens die hij achter de rug had. Hij werd een leerling van Olympiodorus de Oudere en deed een gedegen onderzoek van de werken van Aristoteles. Hij ging daarna naar Athene om er de werken van Plato te bestuderen. Na de dood van Syrianus volgde hij deze op als hoofd van de Academie van Athene. “Hij had een hoge dunk van de wiskunde en doceerde het onderwerp ook.” Begrijpelijk als hij Pythagoras de meester van de wiskunde en numerologie. Hij zag wiskunde echter vooral als 'propedeuse', dat wil zeggen als een goede oefening in het logisch denken, dat daarom zijn nut als voorbereiding had op het filosofisch denken. Hij voerde een ascetisch leven, was ongehuwd, at geen vlees (zoals in zijn leven in 1700) en schreef hymnes aan de goden (zoals Thoth), waarvan er een aantal nog bewaard zijn. Hij was een volgeling van de neoplatonische filosofie zoals die door Plotinus gesticht en door Porphyrius en Iamblichus rond 300 verder ontwikkeld was. Proclus trachtte de meest uiteenlopende wijsgerige en godsdienstige voorstellingen te verenigen in één zorgvuldig uitgewerkt systeem (typis voor Saint-Germain) Dat systeem is opvallend door het grote aantal hypostasen. Hypostasen zijn zelfstandig bestaande werkelijkheden. In vergelijking met Plotinus, die drie hypostasen veronderstelde: het Ene, Geest, en Ziel, is het aantal hypostasen aanzienlijk uitgebreid. Proclus bracht allerlei onderverdelingen aan binnen die drie hypostasen. De meeste van die onderverdelingen bestonden in drieën. Zijn religieuze opvatting kwamen soms in de weg te staan van zijn natuurwetenschappelijke conclusies. Hij speelde bijvoorbeeld met het idee van Hipparchus dat de zon het middelpunt van het zonnestelsel was en niet de aarde, om het idee dan te verwerpen op basis van een Chaldese bron, waar hij aan durfde te twijfelen. Toch laat hij in zijn


Hypotyposis zien dat de beschrijving met 'epicycli' van Ptolemeus en de 'eccentrics' van Hipparchus aan elkaar equivalent zijn. Proclus schreef een commentaar op Euclides. Het is onze voornaamste bron van kennis van de vroege Griekse geometrie. Hij had ook toegang tot vele werken die nu niet meer bestaan, zoals de werken van Eudemus en Geminus, waaruit hij het een en ander citeert. Hoewel Proclus wellicht zelf niet zo veel aan de wiskunde bijdroeg, gaf hij een uitstekend overzicht van de duizend jaar ontwikkeling op dat gebied voor zijn tijd. Als hoog gewaardeerd hoofd van de Academie van Plato in Athene baseerde Proclus zijn filosofie op het principe dat er maar één echte werkelijkheid bestaat - de Ene die God is, of het Goddelijke Hoofd - het uiteindelijke doel van al zijn levensinspanningen. De filosoof zie achter alle lichamen ligt de essentie van de ziel, en achter alle zielen de intellectuele natuur, en achter al die intellectuele wezens, de Ene. Gedurende zijn incarnaties liet Saint Germain een enorme brede kijk op de wijsheid van de Geest van God zien, het ruime bewustzijn van zijn leerlingen is daarom niet verassend. Proclus bekende dat zijn verlichting en filosofie van boven kwamen. Hij geloofde zelf dat hij iemand was via wie openbaringen de mensen bereikte. Hij deed niet alsof hij zonder Heilige inspiratie was, zijn discipel Marinus schreef : er kwamen woorden uit zijn mond die als de dikste sneeuw waren, waarbij zijn ogen een heldere straling uitzonden en de rest van zijn gelaat een deel werd van een Heilige Verlichting. Dus Saint Germain was de mysterieuze Meester die alleen versluierd glimlachte, gekleed in het wit met juwelen bezette slippers en omringd met een sterrenvuur dat gezonden werd vanuit verre werelden, de denkbeelden van zijn geest spiegelend in de ziel van de laatste van de grote Neoplatonistische filosofen.


Merlijn 5 à 6 eeuw

“Groot-meester en leviët , stichter van de

Orde van de draak”


Merlijn (5 – 6 eeuw n.chr) Levensdoel: tovenaar, keltische druïde, genezer, filisoof, wetenschapper, alchemist, en opvoeder van Koning Arthur, Broederschap: “Stichter van de Orde Van de Draak”

(Merlijn afgebeeld in de Nuremberg Kronieken)

Hij is de oude man die alle geheimen kent van alchemie en de jeugd, die de sterren in Stonehenge in kaart bracht, en er een steen of twee verschoof zoals ze zeggen door middel van zijn magische krachten, die niemand zou kunnen verbazen door ineens op een Broadway toneel te verschijnen of in de bossen van Yellowstone of aan de kant van een weg waar dan ook. Merlijn (Merlin Ambrosius (Welsh: Myrddin Emrys, ook wel Myrddin Wyllt (Merlijn de Wilde), Merlin Caledonensis (Schots), Merlinus, en Merlyn, alias Saint-Germain) was de tovenaar en Keltische druïde


die volgens de sage, zoals beschreven in Geoffrey van Monmouth's Historia Regum Britanniae, een rol heeft gespeeld bij de opvoeding en in het leven van Koning Arthur, de zoon van de Engelse koning Uther Pendragon. Vermoed wordt dat Van Monmouth twee verschillende druïden 'samensmolt' tot de Merlijn zoals wij die nu kennen: Myrddin Wyltt en Myrddin Emrys. Volgens verschillende (o.a. Bretonse) overleveringen was Merlijn een zoon van de duivel en een vrouw, en was hij op een vergelijkbare wijze als Jezus Christus verwekt. Men gaf waarschijnlijk op deze manier een verklaring voor zijn magische krachten en werd hiermee een reden gegeven voor de onbekendheid van Merlijns ouders. Geoffrey van Monmouth introduceerde Merlijn in de Arthur legende. De naam Myrddin werd verbasterd tot Merlin om geen klank-overeenstemming te hebben met de Franse vloek merde. Merlijn speelde een centrale rol in drie boeken van Van Monmouth: Prophetiae Merlini, Historiae Regum Britanniae en Vita Merlini. Daarmee focuste hij zich meer op de Merlijn-figuur, dan op Arthur. In het tweede boek wordt Merlijn genoemd bij Arthur's voorgangers Vortigern, Aurelius Ambrosius en Uther Pendragon, en latere verhalen hebben hem ook een rol toebedeeld in het leven van Arthur. Er worden door Geoffrey achttien verhalen over Merlijn verteld waarbij in aanmerking moet worden genomen dat Geoffrey het met de feitelijke juistheid niet zo nauw nam. Het eerste verhaal gaat over de jongen zonder vader, en wordt verteld over Aurelius Ambrosius. Het tweede verhaal gaat over het feit dat Merlijn Stonehenge bouwt als grafplaats voor Aurelius Ambrosius. Het derde verhaal gaat over de transformatie die Uther Pendragon ondergaat wanneer hij Tintagel binnengaat en Arthur verwekt. In het populaire verhaal over Arthur en Merlijn (waarvan overigens betrekkelijk weinig van is terug te vinden in de geschriften), nam Merlijn de jonge prins onder zijn hoede en liet hem uit


veiligheidsoverwegingen opvoeden bij een eenvoudig gezin in een huis ergens in een bos. Merlijn was Arthurs leermeester, en niet alleen van hem, ook van Kay. Hij leerde hen boogschieten, zwaardvechten en Latijn. Arthur was de beste leerling van de twee, terwijl Kay nergens iets van begreep. Ook leerde Merlijn Arthur een techniek om een stok uit een steen te trekken. Die techniek zou hij later onbewust toepassen bij het magische zwaard Excalibur, dat zijn vader (Uther Pendragon) net voor hij op het slagveld stierf in een rots had gestoken, waarbij hij voorspelde dat degene die het zou lukken het zwaard eruit te trekken koning over heel Engeland zou worden. Uther Pendragon – hoofd v/d draken En zo komen we terug bij het verhaal van Saint-Germain als alias Merlijn. Hij zou van Uther Pendragon, het kind Arthur krijgen. Uther Pendragon (pen-dragon = "hoofd van de draken") is volgens de legende, zoals beschreven door Geoffrey van Monmouth, een koning van Brittannië, en de vader van Koning Arthur.


In het Frans wordt hij Uterpendragon of Utependragon genoemd, in het Welsh Uthyr Pendragon en in het Iers Iubhair. Wellicht heeft de voornaam Uther dezelfde oorsprong als Arthur. Hij staat aan de wieg van de Orde van de draken.

“zij die eeuwig leven”

Uther wordt het eerst beschreven door Geoffrey van Monmouth in zijn boek "Historia Regum Britanniae" (Geschiedenis van de Koningen van Brittannië). Volgens Monmouth maakte hij Igraine zwanger terwijl hij op magische wijze was vermomd als haar echtgenoot Gorlois, Hertog van Cornwall. Het gegeven van de buitenechtelijke geboorte van Arthur wordt herhaald als Arthur vader wordt van Mordred in latere legendes van Koning Arthur. Volgens Monmouth is Uther de jongere broer van Aurelius Ambrosius en de troonopvolger van de Loegrie/Logres. Beiden zouden jongere broers zijn van Constans, die door Vortigern als stroman op de troon werd gezet, daarna door dezelfde Vortigern werd vermoord. Alle drie zouden zoons zijn van een koning Constantijn, die wellicht een samensmelting is van de historische koning Constantijn III van Rome, en koning Constantijn van Dumnonië die in de 6e eeuw leefde, en zelfs wellicht met een derde Constantijn die voorkomt in de kronieken van Wales. De achternaam Pendragon wordt verklaard door een komeet in de vorm van een draak die Uther gezien zou hebben en welke hem inspireert tot het maken van twee drakenvaandels.


(drakenvaandels van Uther)

Teksten uit Wales noemen nog een zoon van Uther, Madoc, de vader van Arthur's neef Eliwlod. Daarnaast heeft Uther in Monmouths teksten ook een dochter bij Igraine: Anna. Deze Anna zou trouwen met koning Lot, en zou de moeder zijn van Gawain en Mordred. In latere romantische vertellingen is Gawain's moeder meestal Igraines dochter uit een eerder huwelijk. Verder claimt Monmouth in zijn boek dat koning Lot getrouwd was met de zuster van Aurelius Ambrosius toen die nog aan de macht was. In genealogieën uit Wales komt Anna voor als de moeder van Howel van Bretagne (die door Geoffrey ook wordt genoemd, als Arthur's neef). In deze genealogieën is Anna echter niet gerelateerd aan Uther Pendragon. Er is een alternatief verhaal over de achtergrond van Uther Pendragon in Wolfram von Eschenbach's Parzival. Een zekere Mazadân ging met ene Fay, genaamd Terdelaschoye naar het land Feimurgân. (Het lijkt op bijeenrapen uit een andere bron waarin wordt vermeld dat Mazadân alliantie met Morgan le Fay in Terre de la Joye 'land van vreugde'). Mazadân wordt vader van Gandin van


Anjou, de vader van Gahmuret, de vader van Parcival. Overeenkomstig worden Uther en Arthur hier opgevoerd als de afstammelingen van een fictief vijfde- of zesde-eeuws Huis van Anjou. De eeuwige draak Ouroboros de eeuwige draak, de eeuwige tijd of het eeuwige leven. Staat bekend bij alchemisten als het symbool van … dat één van de onderdelen was , mischien wel het belangrijkste voor het resept van het levens elexir te maken. De orde van de draken en personen als Saint-Germain kenden en gebruikten dit geheim of levens elexir. Naar mijn mening zijn er meerdere personen als Saint-Germain die gebruik maakten van het levens-elexir. Merlijn de leermeester van Arthur

Kluytmans schrijft Het was in de vijfde eeuw. Midden in de chaos die was overgebleven na de langzame dood van het Romeinse Rijk, er kwam een koning naar voren om het door vechtende stamhoofden en Saksische indringers versplinterde en verscheurde land te herstellen. Aan de zijde van de Koning was de oude man zelf - half Druïde Priester, half Christen Heilige, serieuze magiër, raadgever en vriend - die de Koning door de twaalf oorlogen leidde om het koninkrijk te verenigen en om een raamwerk van vrede neer te zetten. Op een bepaald punt onderging de spirit van Merlijn een reiniging. Het was ten tonele van een harde strijd, zo verteld de legende. Toen hij getuige was van het bloedbad overviel hem een gekte, omdat hij ineens verleden heden en toekomst zag, zo specifiek als via de lijnen die de profeten hadden uitgestippeld. Hij vluchtte een bos in om daar als wilde man te leven. Op een dag toen hij


onder een boom zat begon hij te profeteren aangaande de toekomst van Wales. Ik trad buiten mezelf, zei hij, ik was een geest en kende de geschiedenis van de mensen van weleer en kon de toekomst voorspellen. Toen kende ik ineens de geheimen der natuur, hoe de vogels vliegen, hoe de sterren bewegen en hoe de vissen zwemmen. Zowel zijn profetische uitingen als zijn magische krachten dienden slechts één einde : het stichten van een Verenigd Koninkrijk, door alle oude Britse stammen samen te voegen. De manier waarop hij doordrong blijkt uit een vroegere Keltische naam voor Brittanië, Clas Myrddin, wat Merlijns Vereniging betekent. Terwijl Merlijn Arthur assisteerde en adviseerde bij het stichten van zijn koninkrijk, trachtte hij van Brittanië een fort te maken tegen onwetendheid en bijgeloof, waar het werk van Christus kon bloeien en waar toewijding voor de Ene kon gedijen voor de zoektocht naar de Heilige Graal. Zijn inspanningen op het Britse grondgebied waren er om vruchten toe te laten in de negentiende eeuw zodat het Britse eiland de plaats werd voor individueel initiatief, en industrie kon gedijen als nooit te voren in de voorbijgegane twaalfduizend jaren. Maar zelfs toen Camelot, de Roos van Engeland, ontkiemde en bloeide, kronkelde de nachtelijke schaduw door zijn wortelen. Hekserij, intriges en verraad vernielde Camelot en niet de liefde van Lancelot en Guinevere, zoals de vrouwenhater Tom Malory in zijn afschildering suggereert. De mythe die hij zaaide heeft wel de werkelijke boosdoener al deze eeuwen verborgen gehouden. Het was Mordred de bastaardzoon van de koning, die hij verwekte bij zijn halfzuster Morgause, die met Morgana le Fay en een cirkel van gelijksoortige tovenaars en zwarte ridders een plan opzetten om de kroon te stelen, de koningin gevangen te zetten, om voor een tijd de liefdesbanden te vernietigen - die zoals (op het linkshandige pad) nog ongekend waren en nooit gekend konden zijn - een Realiteit die zij met de beste wil van de


wereld, hun strijd en betovering niet konden raken Zodoende betrad Merlijn het toneel van zijn eigen ontknoping met een zwaar hart en de geest van een profeet, die tragische en verwoestende visioenen, vluchtige vreugde en de snijdende angst van de oneindig uit te spelen karmische vergelding had gezien, om gevangen te raken in de betovering van zijn eigen voorspelling, door de maffe en sluwe Vivien, en in te slapen. Een fout maken is menselijk, maar om te hunkeren naar de Tweelingziel die niet aanwezig is, is het lot van vele dolende ridders en koningen of eenzame profeten die misschien beter in de mistflarden verdwenen konden zijn dan te lijden onder de treurige schande van zijn mensen.”

Na de dood van Arthur Na de dood van Arthur verdween Merlijn uit het zicht. “Niemand weet waar hij is heen gegaan.” Wat wel ons weer tot Saint-Germain brengt is dat Merlijn het levens-elexir had en de steen der wijzen. Nu moet je weten dat die steen der wijzen de stenenring was van Salomon. Zo had Saint-Germain in deze periode zijn elexir terug en de ring van Salomon. Hoe hij deze in zijn macht kreeg is door de stam Nepthalim/Naphtali die naar Engeland imigreerde voor Merlijn zijn tijd. Is dit niet merkwaardig dat deze stam terug komt, de stam waaruit Hiram Abiff kwam of was alles goed voorspeld volgens de agenda. Merlijn zwerfde over het land en werd een ganse tijd niet meer gezien. Mischien door later onderzoek zouden we mischien deze doode periode kunnen opvullen met wat hij heeft gedaan.


Jabir ibn Hayyan 721 – 815 n.chr

“stichter van de witte broederschap”


Jabir ibn Hayyan (721-815 n.chr) Levensdoel: maakten van zijn alchemie werken de eesrte chemie, hij wordt de peetvader van de chemie genoemd, werkte aan het kunstmatige leven of levens-elexir en de Steen der Wijzen. Broederschap: “stichter van de islamitische Orde bekend als de broeders van Zuiverheid”

Abu Musa Jabir ibn Hayyan (alias Saint-Germain) (geboren ca. 721 in Tus, Iran-overleden ca. 815 in Kufa) een prominente Perzische en islamitische allesweter: een chemicus en alchemist, astronoom en astroloog, ingenieur, geoloog, filosoof, natuurkundige en apotheker en arts.

(Abu Musa Jabir ibn Hayyan, alias Saint-Germain , merkwaardige gelijkenis met Merlijn)


(gelijkenis met Merlijn is merkwaardig)

Hij leefde en stierf in Koefa en praktiseerde er alchemie en medicijnen onder bescherming van de Vizier Barmaki tijdens de regering van kalief Harun al Rashid. De Barmaki's werden echter uit hun ambt gestoten en hij stierf dan ook zogezegd in gevangenschap. Hij is de auteur van zo'n 500 tractaten, waarvan 22 over alchemie handelen. Jabir is vooral bekend omdat hij probeerde de alchemie tot een meer wetenschappelijke methode te ontwikkelen en omdat hij voor de resultaten van zijn werk ook toepassingen zocht. Men kan hem daarom met enig recht als de eerste chemicus zien. Hij maakte zich verdienstelijk in de ontwikkeling van een aantal basistechnieken zoals kristallisatie, calcinatie, sublimatie en verdamping. Hij ontwikkelde de alembiek , een speciaal voor destillatie bedachte kolf. Hij bereidde verschillende minerale zuren. Hij deed een poging stoffen in klassen onder te verdelen zoals vluchtige substanties als kamfer, arseen en salmiak


tegenover metalen als goud, zilver, koper en lood en ten derde materialen die tot poeder fijngestampt kunnen worden. Hij verklaarde zelfs dat het belangrijk was stoffen in bepaalde verhoudingen met elkaar te mengen, een vermoeden dat pas eeuwen later in de wetten van de stoichiometrie bevestigd zouden worden. Termen als alkali (in alkalimetaal) zijn van hem afkomstig. Sommige van zijn boeken, waaronder Kitab-al-Kimya werden al vroeg ook in Latijn en andere talen van het westen vertaald, maar sommige van zijn geschriften moeten nu nog bestudeerd en uitgegeven worden. Hij wordt door velen als een van de vaders van de chemie. Zijn etnische achtergrond is niet duidelijk; hoewel sommige bronnen melden dat hij een Arabische, weer andere bronnen voeren hem van Perzische afkomst. Het corpus van Jabir Ibn Hayyan wordt alom gecrediteerd met de invoering van de experimentele methode in de alchemie, en met de uitvinding van de vele belangrijke processen nog steeds gebruikt in de moderne scheikunde vandaag, zoals de synthese van zoutzuur en salpeterzuur, destillatie en kristallisatie. Zijn originele werken zijn zeer esoterische en waarschijnlijk gecodeerd, maar vandaag niemand weet wat de code is. Als men een beetje zoekt in al deze personages hun werken en codes, kan je de code van Saint-Germain ontcijferen. Op het oppervlak, zijn alchemistische carrière draaide rond een uitgebreide chemische numerologie gebaseerd op medeklinkers in de Arabische namen van de stoffen en het concept van takwin, de kunstmatige creatie van leven in de alchemistische laboratorium. Onderzoek heeft ook aangetoond dat de oudste tekst van Jabiran corpus moet zijn ontstaan in de wetenschappelijke cultuur van het noordoosten van Perzië. Deze stelling wordt ondersteund door de Perzische taal en Midden Perzische termen die worden gebruikt in de technische woordenschat.


Biografie Jabir (Saint-Germain), werd geboren in Tus, Khorasan, in Iran, de datum van zijn geboorte wordt betwist, maar de meeste bronnen geven 721 of 722. De informatie over zijn leven en achtergrond is summier zoals zijn meeste personages. In sommige bronnen is hij de zoon van Hayyan al-Azdi, een apotheker van het Arabische Azd stam die geëmigreerd uit Jemen naar Kufa (in het huidige Irak) tijdens de Umayyad Kalifaat. Hayyan steunde Abbasieden opstand tegen de Umayyaden, en werd door hen naar de provincie Khorasan (in het huidige Iran) voor het verzamelen van steun voor hun zaak. Hij werd uiteindelijk gepakt door de Ummayads en uitgevoerd. Zijn familie vluchtte terug naar Jemen, waar Jabir opgegroeid en de Koran bestudeerden, wiskunde en andere onderwerpen onder een geleerde genaamd Harbi al-Himyari. Dit was gebruikelijk dat Saint-Germain verschillende namen had op het zelfde ogenblik. Na de Abbasieden de macht namen, ging Jabir terug naar Kufa, waar hij grootste deel van zijn carrière verbleef. Jabir's vader beroep kunnen hebben sterk bijgedragen aan zijn belang in de alchemie. In Kufa werd hij een leerling van de beroemde islamitische leraar en zesde Imam Ja'far al-Sadiq. Hij begon zijn carrière praktiserende geneeskunde, onder de bescherming van de vizier Barmakid van kalief Haroun al-Rashid. Het is bekend dat in 776 hij bezig was met alchemie in Kufa. Zijn de verbindingen met de Barmakid kost hem een dierbare op het einde. Het gezin viel uit de gratie in 803, Jabir werd onder huisarrest geplaatst in Kufa, waar hij bleef tot zijn dood. De datum van zijn overlijden wordt op 815 gedateerd door de Encyclopaedia Britannica, maar andere bronnen zeggen 808. De naam Geber, een latijnse vorm voor Jabir, is vastgesteld vanwege de grote reputatie van Jabir ibn Hayyan. Dit is ook de naam van een onbekende auteur van verscheidene boeken in Alchemie schreef.


De Geber Probleem Het is al lang bekend dat de meeste en mogelijk alle geschriften in het Arabisch worden toegeschreven aan Jabir ibn Hayyan (Saint-Germain). In 1942, Paul Kraus overtuigend betoogd dat anonieme leden van de islamitische sekte bekend als de broeders van Zuiverheid waren de echte auteurs van werken toegeschreven aan Jabir, en dat zij schriftelijk in de negende en tiende eeuw. Syed Haq biedt aanwijzingen voor mogelijke 8 e eeuw herkomst van een tekst. De geschriften in het Latijn geschreven door "Geber", nu over het algemeen aangeduid als Pseudo-Geber, waren vrijwel zeker originele werken door een anonieme auteur of auteurs van de late middeleeuwen. Dit werd voor het eerst onafhankelijk gesuggereerd, door de negentiende-eeuwse historici Hermann Kopp en Marcelin Berthelot. Holmyard pleit voor ten minste enkele Arabische oorsprong, maar niet 8 e eeuw. Newman liet een verre relatie met de Arabische werk van Razi. Hij heeft sterke redenen om aan te nemen dat de werkelijke auteur van de meest beroemde boek van het Latijnse "Geber" geschreven was rond het jaar 1300. In welk jaar de werken zijn geschreven wil ik in het midden laten, we zijn wel zo goed als zeker dat Saint-Germain deze ooit heeft geschreven als pseudo “Geber”. Geschriften door Jabir De Arabische corpus van Jabir Ibn Hayyan (Saint-Germain), kunnen worden onderverdeeld in vier categorieën: De 112 boeken gewijd aan de Barmakids, viziers van kalief Harun al-Rashid. Deze groep omvat de Arabische versie van de Emerald Tablet, een oude werk dat bleek een recurrente basis en bron voor alchemistische activiteiten.


In de Middeleeuwen werd vertaald in het Latijn (Tabula Smaragdina) en op grote schaal verspreid onder de Europese alchemisten. De Zeventig Boek, waarvan de meeste werden vertaald in het Latijn in de Middeleeuwen. Deze groep omvat de Kitab al-Zuhra ( "Boek van Venus") en de Kitab Al-Ahjar ( "Boek van de Stenen'). De tien boeken op rectificatie, met beschrijvingen van "Alchemists" zoals Pythagoras, Socrates, Plato en Aristoteles. De boeken over Evenwicht; deze groep behoren zijn meest beroemde 'theorie van het evenwicht in de natuur'. In totaal werden bijna 3000 verhandelingen en voorwerpen bijgeschreven op Jabir ibn Hayyan. Na het baanbrekende werk van Paul Kraus, die heeft aangetoond dat een corpus van enkele honderden werken toegeschreven aan Jabir.

De Latijnse corpus, dat dateert uit ongeveer 1310. Summa perfectionis magisterii ( "De hoogte van de perfectie van Meesterschap") . Liber fornacum ( "Boek van Stills"), De investigatione perfectionis ( "op het onderzoek van Perfectie"), en De inventione veritatis ( "Aan de ontdekking van de waarheid").


Engels Vertalingen van Jabir EJ Holmyard (ed.) De Arabische Werken van Jabir ibn Hayyan, vertaald door Richard Russel in 1678. New York, EP Dutton (1928); Ook Parijs, P. Geuther. Syed Nomanul Haq, namen, kenmerken en de dingen: de Alchemists Jabir ibn Hayyan en zijn Kitab al-Ahjar (Boek van de Stenen), [Boston Studies in de Filosofie van Wetenschap blz. 158] (Dordrecht: Publishers Kluwer Academic, 1994). Donald R. Hill, 'De Letterkunde van Arabisch Alchemy' in Religie: Leren en Wetenschap in de Abbasieden Looptijd, Ed. door MJL Jong, JD Latham en RB intendant (Cambridge University Press, 1990) pp. 328-341, esp. pp 333-5. William Newman, nieuw licht op de identiteit van Geber, Sudhoffs Archiv, 1985, Vol.69, pp. 76-90. Geber en William Newman De Summa Perfectionis van Pseudo-Geber: een kritische editie, vertaling en studie ISBN 9004094664 Bijdragen Jabir (Saint-Germain), werd onderwezen in de chemie door Imam Jafar Alsadiq zoals Jabir vooral bekend is om zijn bijdragen aan de chemie. Hij benadrukte systematische experimenten, en deed veel voor de vrije alchemie van bijgeloof en zet deze om in een wetenschap. Hij is gecrediteerd met de uitvinding van meer dan twintig soorten nu fundamenteel chemisch laboratorium apparaturen, zoals de distilleerkolf en retort, en met de ontdekking en beschrijving van vele inmiddels gemeengoed


chemische stoffen en processen - zoals het zoutzuur en salpeterzuur, distillatie, en kristallisatie - dat zijn stichting van de huidige chemie en chemische engineering. Hij heeft ook de weg vrijgemaakt voor de meeste van de latere Islamitische alchemisten, met inbegrip van al-Kindi, al-Razi, al-Tughrai en al-Irak, die leefde in de 9de-13de eeuw. Zijn boeken sterk beïnvloed de Europese middeleeuwse alchemisten en gemotiveerd hun zoektocht naar de steen der wijzen. Hij duidelijk erkend en afgekondigd op het belang van experimenten. Jabir is ook gecrediteerd met de uitvinding en ontwikkeling van een aantal chemische stoffen en instrumenten die zijn vandaag nog steeds gebruikt. Hij ontdekte zwavelzuur, en door het destilleren van het samen met verschillende zouten, Jabir ontdekt zoutzuur (uit zout) en salpeterzuur (van salpeter). Door het combineren van de twee, hij uitgevonden aqua regia, een van de weinige stoffen die kunnen ontbinden goud. Naast de hand liggende toepassingen van goud winning en zuivering, deze ontdekking zou de brandstof voor de dromen en wanhoop van alchemisten voor de komende duizend jaar worden. Hij is ook gecrediteerd met de ontdekking van citroenzuur (de zure component van citroenen en andere onrijpe vruchten), azijnzuur (uit azijn), [en wijnsteenzuur (uit wijnbereidingsinstallatie residuen). Jabir ook ontdekt en geïsoleerd verschillende chemische elementen, zoals arseen, antimoon en bismut. Hij was ook de eerste zwavel in te delen ( 'de steen die brandt ", die gekenmerkt wordt het beginsel van de brandbaarheid) en kwik ( waarin het beginsel van geïdealiseerde metallische eigenschappen) als' elementen '. Hij was ook de eerste te zuiveren en zwavel te isoleren en kwik als zuivere elementen te gebruiken. Jabir paste zijn chemische kennis om de verbetering van vele productieprocessen toe, zoals het maken van staal en andere metalen, het voorkomen van roest, goud gravure, verven en waterdichtingsdoek, het looien van leder, en de chemische analyse van pigmenten


en andere stoffen. Hij ontwikkelde het gebruik van mangaandioxide in glasgroep, om de groene tint geproduceerd door ijzer - een proces dat nog steeds gebruikt vandaag. Hij merkte op dat kokende wijn vrijgegeven een brandbare damp, waardoor de weg wordt geëffend voor de ontdekking van ethanol (alcohol) van de Al-Kindi en Al-Razi. Volgens Ismail al-Faruqi en Lois Lamya al-Faruqi: "[Jabir ibn Hayyan, alias Saint-Germain,] vond een soort papier dat verzet tegen brand, en een inkt die kunnen worden gelezen in de nacht. Hij vond een additief die, wanneer toegepast op een ijzeren oppervlak, bewoond rust en wanneer toegepast op een drager van textiel, zou het water repellent worden. " De zaden van de moderne indeling van de elementen in metalen en niet-metalen kunnen worden gezien in zijn chemische nomenclatuur. Hij stelt drie categorieën voor: "Spirits" die verdampen op verwarming, zoals arseen (realgar, orpiment), kamfer, kwik, zwavel, salmiak en ammoniumchloride. "Metalen", zoals goud, zilver, lood, tin, koper, ijzer en khar-sini (eventueel de koper-nikkellegeringen genaamd nikkel zilver); Niet-smeedbaar stoffen, die kunnen worden omgezet in poeders, zoals stenen. De oorsprong van het idee van chemische middelen kan worden getraceerd tot Jabir, wie was de eerste om te erkennen dat "een bepaalde hoeveelheid zuur nodig is om te neutraliseren van een bepaald bedrag van het basissalaris."


Volgens Jabir (Saint-Germain), verschillen de metalen vanwege "verschillende verhoudingen van zwavel en kwik in hen." In de Middeleeuwen, waren Jabir (Saint-Germain) zijn verhandelingen over alchemie vertaald in het Latijn en werden standaard teksten voor de Europese alchemisten. Deze omvatten de Kitab al-Kimya (titel Boek van de samenstelling van Alchemie in Europa), vertaald door Robert van Chester (1144), en de Kitab al-Sab'een door Gerard van Cremona (vóór 1187). Marcelin Berthelot vertaalde een aantal van zijn boeken onder de fantasievolle titels “Boek van het Koninkrijk”, “Boek van de balansen en reserveren van Oost-Mercurius”. Diverse technische Arabisch termen geïntroduceerd door Jabir, zoals base, hebben hun weg gevonden in diverse Europese talen en zijn onderdeel geworden van de wetenschappelijke woordenschat. Alchemie Jabir (Saint-Germain), werd een alchemist aan het hof van kalief Harun al-Rashid, voor wie hij schreef de Kitab al-Zuhra "Het Boek van Venus", over "de edele kunst van alchemie". Zijn werken lijken te zijn bewust geschreven in zeer esoterische code (steganography), zodat alleen diegenen die in zijn alchemistische school zaten konden begrijpen. Het is dus moeilijk voor de moderne lezer te onderscheiden welke aspecten Jabir het werk moet worden gelezen als symbolen (en wat die symbolen betekenen), en wat te letterlijk nemen. Zijn werken waren gemaakt in een soort wartaal of code van Saint-Germain. Jabir zijn alchemistische onderzoeken draaide rond het uiteindelijke doel van takwin - de kunstmatige creatie van het leven.


Dit is weer heel toepasselijk dat hij zijn zoektocht verder zet naar het kunstmatige leven of levens-elexir. Het Boek van stenen bevat verschillende recepten voor het maken van wezens, zoals schorpioenen, slangen, en zelfs mensen in een laboratorium omgeving, die zijn onderworpen aan de controle van hun schepper. Wat Jabir bedoeld met deze recepten zijn vandaag nog onbekend. Maar hij kende de techniek van klonen, DNA manipulatie en kende de oude technieken van zijn summerische voorouders EN.KI (schepper van de mens in het labo). Jabir's belang in de alchemie was waarschijnlijk geïnspireerd door zijn leermeester Ja'far al-Sadiq. Geruchten zijn er , dat hij een Sufi (dwz Sufisme) was, wordt meestal vervaardigd door de belangrijkste reden dat er geen school (broederschap) bestond in die tijd van de Islamitische geschiedenis. Ibn Hayyan was diep religieus, en benadrukt dit herhaaldelijk in zijn alchemie werk , het was de wil van Allah en tot een letterlijke instrument van Allah op aarde, omdat de manipulatie van de werkelijkheid alleen mogelijk is door Allah. Het “Boek van de Stenen” voorschrijft lang en uitwerken van specifieke sequenties die moeten worden uitgevoerd zonder fout alleen in de woestijn. Deze reden is dat er sommige experimenten zijn die grote gevolgen kan hebben voor haar omgeving. In zijn Jabir zijn geschriften, brengt hulde aan zijn eigen, de Egyptische en Griekse alchemisten Hermes Trismegistus (Saint-Germain), Agathodaimon (Saint-Germain), Pythagoras (Saint-Germain), en zijn goede vriend Socrates. Hij kende Socrates tijdens zijn leven als Aristoteles (Saint-Germain). Hij legt de nadruk op de lange geschiedenis van de alchemie, "waarvan de oorsprong van Arius is ... de eerste man die he eerste experiment toegepast op de [filosofische] steen ... en hij verklaart dat de mens beschikt over het vermogen tot imiteren de werking van de Natuur"


Jabir (Saint-Germain) zijn alchemistische onderzoeken zijn gestoeld op een uitgebreide numerologie gerelateerd aan Pythagorean en Neoplatonic systemen. De aard en eigenschappen van de elementen werd gedefinieerd door middel van numerieke waarde, zo krijgen de Arabisch medeklinkers in hun naam een nr, uiteindelijk wordt afgesloten met het nummer 17 (weer 17).Om Aristotelische fysica, gevoegde Jabir de vier eigenschappen toe van warmte, koelte, droogte en vochtigheid (Burkhardt, blz. 29). Aristotelische (Saint-Germain) element werd gekenmerkt door deze kwaliteiten: Brand was warm en droog, aarde koud en droog, het water koud en vochtig, en door de lucht warm en vochtig. Deze kwam uit de elementaire kwaliteiten die theoretisch van aard plus stof. In twee van deze kwaliteiten van metalen waren er twee belangrijke toepassingen interieur en exterieur. Bijvoorbeeld, lood was koud en droog en goud is warm en vochtig. Zo theoriseerde Jabir het herschikken van de kwaliteiten van metalen, gebaseerd op hun zwavel / kwikgehalte, dat naar een ander metaal zou leiden. (Burckhardt, blz. 29) Deze theorie lijkt te zijn ontstaan door het zoeken naar al-iksir, de ongrijpbare elixer dat zou deze transformatie mogelijk maken - die in de Europese alchemie werd bekend als de steen der wijzen. Zoals u al hebt gezien, is deze elexir het belangrijkste in Saint-Germain zijn leven. Het element dat gebruikt wordt in middeleeuwse alchemie werd ontwikkeld door Jabir (Saint-Germain). Zijn oorspronkelijke systeem bestond uit zeven onderdelen, waaronder de vijf klassieke elementen in de oude Griekse en Indiase tradities (aether, lucht, aarde, vuur en water), naast twee chemische elementen die de metalen: zwavel, “de steen der brandwonden”, kenmerkt wordt het beginsel van de brandbaarheid en kwik, waarin het beginsel van geïdealiseerde metallische eigenschappen wordt. Kort


daarna is deze geëvolueerd tot acht elementen, met de Arabisch-concept van de drie metalen beginselen: zwavel geven ontvlambaarheid of verbranding, kwik geven volatiliteit en stabiliteit, en zout geven stevigheid. Eén van deze elementen of reacties in dit proces worden ook de draak en de roos genoemd. Jabir (Saint-Germain) zijn belangrijke bijdrage aan de geneeskunde, astronomie / astrologie en andere wetenschappen waren belangrijk. Slechts een paar van zijn boeken zijn bewerkt en gepubliceerd, en minder nog beschikbaar zijn de vertalingen. De krater Geber op de Maan is naar hem vernoemd. Hopelijk zullen fraters en soros in de toekomst mijn werk verder zetten en zich verder verdiepen in de werken van “Jeber” onze meester. Nalatenschap Max Meyerhoff zegt het volgende over Jabir ibn Hayyan: "Zijn invloed kan worden getraceerd in de hele historische loop van Europese alchemie en chemie." De historicus van de chemie Erick John Holmyard geeft krediet aan Jabir voor de ontwikkeling van de alchemie in een experimentele wetenschap en hij schrijft dat Jabir het belang voor de geschiedenis van de chemie gelijk is aan die van Robert Boyle en Antoine Lavoisier. De historicus Paul Kraus, heeft de meeste van Jabir bestaande werken in het Arabisch en het Latijn samengevat. “Het is anders met Jabir zijn alchemie.” “De relatief duidelijke beschrijving van de processen en de alchemistische apparaten, de methodische indeling van de stoffen, markeert een experimentele geest die veel verder


staat dan de vreemde en oneven esoterie van de Griekse teksten.” “De theorie waarop Jabir (Saint-Germain) ondersteunt zijn activiteiten van de helderheid en van een indrukwekkende eenheid.”

Quote "Mijn rijkdom laten zonen en broeders dit delen. Sommige dingen kunnen ze niet eens zien: mijn werk is goed gedaan, zij die mijn eigen mijn edel hart dragen, zullen het zien” Dit is een merkwaardige uitspraak, in deze zin verwijst hij naar het heilig-hart of sacré-coeur dat gekend was in de Europese landen.

(sacre-coeur van Saint-Germain)


Broeders van de zuiverheid De broeders van Zuiverheid (Arabisch الصفا اخوان Ikhwan al-Safa; ook vertaald als broeders van oprechtheid) waren een mysterieuze [1] Organisatie [2] van de Arabische [3] islamitische filosofen in Basra, Irak - dat was toen de zetel van de Abbasieden kalifaat - ergens in de 10e eeuw CE.

Hun esoterische leer en filosofie zijn uiteengezet in een brief stijl in de Encyclopedie van de broeders van Zuiverheid (Arabisch: Rasa'il Ikhwan al-SAFA "), een gigantische verzameling van 52 epistles dat zou een grote invloed op latere encyclopedieën. Een goed deel van de islamitische en westerse beurs is uitgegeven op slechts pinning vaststelling van de identiteit van de broeders en de eeuw waarin zij actief waren.

Naam

De Arabische "Ikhwan al-Safa" (kort voor, onder veel mogelijk transcripties, "Ikhwan al-Safa Khullan wa al-wa WAFA Ahl al-Hamd ABNA wa al-Majd" of de "broeders van Zuiverheid, Trouwe Vrienden, Mensen verdient lof en Sons of Glory ") kan worden vertaald als de" broeders van Zuiverheid "of de" broeders van oprechtheid "; verschillende geleerden zoals Ian Netton liever" van Zuiverheid "omdat van de groep ascetische impulsen naar zuiverheid en verlossing.

Een suggestie die door Goldziher, en later geschreven door Philip K. Hitti in zijn Geschiedenis van de Arabieren, is dat de naam is ontleend aan een verhaal in Kalilah wa-Dimnah, waarin een groep van dieren, door als trouwe vrienden (ikhwan Al-SAFA), ontsnappen aan de snares van de jager. Het verhaal gaat over een ring-duif en zijn metgezellen, die krijgen in het net van een jager op zoek


naar vogels. Samen hebben ze zichzelf en de ensnaring net een nabijgelegen rat, die is genadig genoeg te knagen de vogels vrij van het net; de indruk van de rat's altruïstische daad, een kraai wordt de rat's vriend. Binnenkort een schildpad en gazelle ook toetreden tot het gezelschap van dieren. Na enige tijd, de gazelle is gevangen door een ander net, met de steun van de anderen en de goede rat, de gazelle is binnenkort bevrijd, maar de schildpad niet te verlaten snel genoeg en is hij gevangen genomen door de jager. In de laatste bocht van evenementen, de gazelle stort de schildpad door die als lokvogel en afleidende de jager, terwijl de rat en de anderen vrij de schildpad. Na dit, de dieren zijn aangewezen als "Ikwhan al-Safa".

Dit verhaal wordt genoemd als een exemplum wanneer de broeders spreken van wederzijdse steun in een rasa'il, een cruciaal onderdeel van hun systeem van de ethiek, die is samengevat dus:

In dit Brotherhood, zelf vergeten is en dat alle besluiten met de hulp van elk, alle vertrouwen op elk voor hulp en advies, en indien een Brother ziet dat het goed is voor een ander dat hij zijn leven zou opofferen voor hem, hij willens geeft.

Vergaderingen

The Brethren regelmatig ontmoet op een vast schema. De vergaderingen blijkbaar vond plaats op drie avonden van elke maand: eenmaal in de buurt van het begin, waar toespraken werden gegeven, een ander naar het midden, kennelijk over astronomie en astrologie, en de derde ergens tussen het einde van de maand en de 25e van die maand ; tijdens de derde, ze gereciteerd hymnen met filosofische inhoud [5]. Tijdens hun vergaderingen en eventueel ook tijdens de drie feesten die worden


gehouden, op de data van de zon de binnenkomst in de Zodiak borden "Ram, kanker, en de balans"), naast de gebruikelijke lezingen en discussies, zouden zij zich in bepaalde wijze van liturgie denken van de Harranians.

Graden

Hiërarchie is een belangrijk thema in hun encyclopedie, en niet verbazen dat de broeders zich losjes verdeeld in vier rangen door de leeftijd, de leeftijd richtsnoeren niet zou zijn onderneming, zoals bijvoorbeeld een voorbeeld van de vierde rang als Jezus zou zijn geweest te jonge leeftijd als de absolute en richtlijnen zijn vastgesteld. Vergelijk de vergelijkbare verdeling van de encyclopedie in vier secties en de Jabirite symboliek van 4. De rangen waren:

1.De "Ambachtslieden" - een ambachtsman moest ten minste 15 jaar; hun eer was de "vrome en compassionate" (al-Abrar wa 'l-ruham?).

2.De "politieke leiders" - een politieke leider moest worden ten minste 30 jaar; hun eer was de "goede en uitstekende" (al-akhy?r wa 'l-fudal?)

3.De "Koningen" - een koning moest worden ten minste 40 jaar; hun eer was de "uitstekende en nobele" (al-fudal? 'al-kir?m)

4.De "Profeten en Filosofen" - de meeste ogen-op, de laatste en de hoogste rang van de broeders; tot een profeet of Filosoof een man moest ten minste 50 jaar oud, hun eer vergeleken met historische armaturen zoals Jezus, Socrates, of Mohammed, die zijn ook ingedeeld als Kings; deze rang was de "engelachtige rang" (al-martabat al-malakiyya).


Avicenna 980 - 1037 n.chr

“hij die zijn eigen werken dichter tot de

Arabische wereld bracht”


Avicenna (980-1037 n.chr) Levensdoel: filosoof, wetenschapper, medicus, alchemist Broederschap: -

Abu Ali Al-Hoessein Ibn Abdoellah Ibn Sina (Afshjanah, 980 - Hamadan, 1037), in het westen bekend als Avicenna, was een Perzisch medicus, wetenschapper en filosoof.

(Abu Ali Al-Hoessein) Hij is auteur van zo'n 450 boeken, de meeste hiervan geschreven in het Arabisch en Perzisch. Door zijn wetenschappelijke werken kreeg hij verschillende namen, onder andere Shaikh Al-Ra'ies, Hujjat Al-Haqq, Sharaf Al-Mulk en Imam Al-Hukama.


Biografie Ibn Sina werd geboren in de maand februari in Afshjanah, een klein dorp gelegen vlak bij de stad Buchara in wat nu Oezbekistan is. Op tienjarige leeftijd kende hij de Koran uit zijn hoofd. Zijn vader was de gouverneur van de Perzische Samaniden-dynastie. Op de jonge leeftijd van zeventien (weer 17) genas Ibn Sina de emir van de Samaniden Noeh ibn Mansoer, waarna hij toegang kreeg tot de uitgebreide bibliotheek van de emir. Toen Ibn Sina de leeftijd van achttien bereikte, was hij geleerd in alle takken van de formele en hogere studies van de wetenschap. Na de dood van zijn vader begon Ibn Sina een periode van filosofie, studie en reizen. Hij bezocht plaatsen als Qourkhan, Qazween, Hamadan en Isfahan. Ibn Sina schreef het beroemde medische boek Al-Qanun fi al-Tibb dat uit meer dan een miljoen woorden bestond, dat eeuwenlang de standaard zou blijven (tot 12e eeuw), ook in Europa, waar het bekend werd als de Canon van de geneeskunde. Voorbeelden van zijn werk Ook de verandering in de kwaliteit van water en voedsel kunnen tot disharmonie in de lichaamsvochten leiden. Ibn Sina was de eerste die aantoonde dat het bloed het hart binnenkomt om vervolgens door het hele lichaam te worden gepompt. Hoewel de Grieken, de joden en christenen het bloed als ziel van het lichaam bestempelden, zei hij: Bloed is het vervoermiddel van de voedingstoffen en afvalstoffen Hij was de eerste die de hoge suikerspiegel in de urine van suikerziekte patiënten ontdekte, ook was hij degene die uitvond om drinkwater te koken om besmettelijk ziektes te voorkomen. Zijn verhandelingen over mineralogie vormden de voornaamste bron voor christelijke encyclopedisten uit de 15e eeuw. Hij


was degene die in verchillende planten verdovingsmiddelen ontdekte om pijn te verzachten of als verdoving voor operatie.Hij heeft aangetoond dat de geboorte van een baby een passief proces is. Verder heeft hij vele ontdekkingen op gebied van chemie en geologie gedaan. Ibn Sina was de eerste die meningitis identificeerde. Hij maakte diagnoses voor cerebrovasculaire accidenten door een hersenbloeding te diagnosticeren op louter klinische basis. Hij wist centrale en perifere aangezichtsverlamming van elkaar te onderscheiden. Hij paste anesthesie toe via de orale en nasale weg. Dit deed hij met sponzen, die doordrenkt waren met alruin en hasjiesj. Hij maakte onderscheid tussen spanningshoofdpijn en migraine. Verder maakte hij onderscheid tussen grand malen petit mal-epilepsie. Hij beviel elektrotherapie aan voor epilepsie, wat erg vooruitstrevend was. Heden ten dage is men namelijk bezig met het testen van elektrostimulatie, als behandeling voor refractaire epilepsie. Migraine omschreef hij als een verhoogde prikkelbaarheid van het zenuwstelsel. Hij maakte onderscheid tussen open en gesloten schedelfracturen.Schedelfracturen genezen niet, schreef hij. Ibn Sina overleed in 1037 dicht bij Hamadan (Iran) en is daar begraven. Historische werken Ibn Sina's werken zijn in drie categorieën verdeeld, namelijk;

Algemene filosofische werken -Ketab Al-Najah (Het boek van overleveringen) (een samenvatting van Al-Sjifa) -Uyun Al-Hikmah (Fonteinen der wijsheid) -Daneshnamayyeh Ala'i (Het eerste Perzische filosofieboek)


-Al-Sjifa (Het boek van Helen) -Al-Isharat W'al-Tanbihat (Boek van directieven en opmerkingen)

Werken die exclusief gaan over de natuurlijke filosofie -Kwesties met betrekking tot natuurlijke filosofie van bestaande factoren in de Al-Sjifa -Het Canon van de geneeskunde, het meest bekende boek in de geschiedenis van de medische wetenschap. -Het gedicht over de medici getiteld Al-Urjuzah fi Al-Tibb Werken over de esoterie -Risalah Hayy Ibn Yaqzan -Risalat Al-Tayr -Salaman wa Absal -De laatste drie hoofdstukken van de Isharat, getiteld Mantiq al-Mashriqien -Al Qasidat al Ayniyah -Korte commentaren op Koranteksten.


Omar Khayyam 1048 - 1123 n.chr

“hij die in de sterren kon zien”


Omar Khayyám (1048 – 1123 n.chr) Levensdoel: wiskundige, astronoom, filosoof, schrijver en dichter. Broederschap: -

Omar Khayyám (alias Saint-Germain) (Of Omar Chajjaam en diverse spellingsvarianten) (18 mei 1048 - 4 december 1123, aangenomen data) werd geboren in Nisjapoer in de streek Khorasan van Perzië (nu Iran) en was een Perzisch wiskundige, astronoom, filosoof, schrijver en dichter.

Zijn volledige naam was Ghiyath al-Din Abu'l-Fath Umar ibn Ibrahim Al-Nisaburi al-Khayyami (al-Khayyami betekent "de tentenmaker").


Astronoom en wiskundige Hij verbeterde de Perzische kalender. In 1079 werd zijn verbeterde kalender ingevoerd door Sultan Jalal al-Din Malekshah Saljuqi (1072-1092). Hij bedacht ook diverse wiskundige methodes. Hij staat ook bekend om het uitvinden van een manier om derdegraadsvergelijkingen op te lossen met behulp van de snijpunten tussen een parabool en een cirkel. Schrijver en dichter Van Omar Khayyam wordt beweerd dat hij duizend vierregelige verzen schreef. Zijn werk werd al in de 19e eeuw vertaald in het Engels, waardoor het ook in het westen bekendheid kreeg. In het westen is hij vooral bekend door het werk "The Rubáiyát of Omar Khayyám" dat door Edward FitzGerald naar het Engels vertaald werd. Khayyams teksten worden door velen tot het soefisme gerekend, een mystieke stroming binnen de islam. Trivia Zijn leven werd in 1957 verfilmd in de film 'Omar Khayyam' met acteurs Cornel Wilde, Debra Page en anderen. Sir Granville Bantock heeft een toonzetting van de kwatrijnen gecomponeerd verschenen onder de naam van de schrijver.


Averroes 1126 – 1198 n.chr

“zetten zijn eigen werk als Aristoteles verder”


Averroes (1126-1198) Levensdoel: is het beroemdst door zijn commentaren op zijn eigen werken als “Aristoteles”, die in het Westen nauwelijks of niet meer voorhanden waren. Hij was een filosoof, alchemist, probeerde zijn eigen systeem van Aristoteles met de leer van de islam in overeenstemming te brengen.

Broederschap: -

Averroes, (alias Saint-Germain) ook gespeld als Averroës of Averrhoës of Ibn Rushd (Córdoba (Spanje), 1126 - Marrakesh (Marokko), 10 december 1198) was een Andalusisch filosoof, jurist en arts.

(Averroes)


Biografie Averroes kwam uit een familie van Maliki rechtsgeleerden; zijn grootvader Abdul-Walid Muhammad (overl. 1126) was de belangrijkste rechter van Córdoba onder de Almoraviden. Zijn vader, Abdul-Qasim Ahmad, nam dezelfde positie in tot de komst van de Almohaden-dynastie in 1146. Ibn Tufail ("Abubacer" in het Westen) introduceerde Averroes aan het hof en aan Avenzoar (Ibn Zuhr), de grote moslimarts. Ze werden vrienden. In 1160 werd Averroes tot qadi van Sevilla benoemd. Daarna was hij in dienst van vele hoven, te Sevilla, Córdoba en in Marokko. Hij schreef commentaren op zijn eigen Aristoteles (alias Saint-Germain) en een medische encyclopedie. Jacob Anatoli vertaalde zijn werken uit het Arabisch in het Hebreeuws in de jaren na 1200. Zijn belangrijkste filosofisch werk was Tahafut at-Tahafut, "Verwarring van de Verwarring", waarin hij commentaar leverde op de werken van Hamid Al-Ghazali die "Tahafut al falasifa", "Verwarring der filosofie" heeft geschreven, waarin Al-Ghazali commentaar had geleverd op filosofie. Na de golf van fanatisme door de Almohaden in Andalusië aan het eind van de twaalfde eeuw viel hij in ongenade, zijn werken werden officieel verboden, zelfs verbrand en Averroes werd verbannen naar een geïsoleerde plaats dichtbij Córdoba. Veel van zijn werken in de logica en metafysica zijn permanent verloren gegaan als gevolg van censuur.


Filosofie Averroes (Saint-Germain) probeerde het systeem van Aristoteles met de leer van de islam in overeenstemming te brengen.

(Averroes close-up van een fresco van Raphael)

Volgens Averroes is er geen conflict tussen godsdienst en filosofie. Hij was van mening dat men de waarheid op twee verschillende manieren kan bereiken, door middel van filosofie of godsdienst. Hij geloofde onder meer in de eeuwigheid van het heelal. De filosofische en religieuze stroming die Averroes' gedachten koestert, wordt Averroïsme genoemd. Betekenis Averroes is het beroemdst door zijn commentaren op zijn eigen werken als “Aristoteles”, die in het Westen nauwelijks of niet meer voorhanden waren. Voor 1150 waren er slechts een paar vertaalde werken van Aristoteles in Latijns Europa beschikbaar. Dankzij de Latijnse vertalingen van werken van Aristoteles in de 12e eeuw kreeg het Westen hem terug. Het werk van Averroes (Saint-Germain) aangaande Aristoteles overspant bijna drie decennia. Hij schreef commentaren op bijna al het werk van Aristoteles


behalve diens Politica. De Hebreeuwse vertalingen van zijn werk hadden ook een duurzame invloed op de joodse filosofie. De ideeën van Averroes (Saint-Germain) werden geassimileerd door Siger van Brabant en anderen (vooral aan de universiteit van Parijs) binnen de christelijke scholastieke traditie die gedeeltelijk op de logica van Aristoteles was gebaseerd. Thomas van Aquino werd door sommige ideeën van Averroës beïnvloed (en zette zich als gevolg daarvan tegen hem af wat onder andere blijkt uit zijn traktaat: "De unitate intellectus contra Averroistas "). Met name in zijn Summa contra gentiles blijkt dat Thomas bekend was met Averroes' werken. Averroes schreef ook commentaren op werken van Plato. De originele Arabische tekst van zijn commentaar op Plato's De Staat is verloren gegaan, maar er is wel een aantal manuscripten van een Hebreeuwse vertaling door Samuel ben Yehuda van Marseille bewaard gebleven, alsook een in de 16e eeuw in druk uitgegeven Latijnse vertaling door Jacob Mantinus van Tortosa.


Roger Bacon 1214 – 1294

“de dingen van deze wereld kunnen niet bekend worden gemaakt

zonder kennis van wiskunde.”


Roger Bacon (1214-1294 n.chr) Levensdoel: Wetenschapper, filisoof,alchemist en profeet.

Broederschap: Orde van de Franciscanen

Roger Bacon (alias Saint-Germain) (Ilchester, ca. 1214 - Oxford, ca. 1294) was een Engelse geleerde die les gaf aan de universiteiten van Oxford en Parijs, en later toetrad tot de religieuze orde van de Franciscanen.

Hij was een van de belangrijkste denkers van zijn tijd, en stond tevens bekend als Doctor Mirabilis (Lat: "wonderbaarlijke leraar"). Merlijn, wetenschapper filosoof monnik alchemist en profeet, keerde terug om zijn missie, de wetenschappelijke ankerplaats voor het Aquarius tijdperk, voort te zetten waarvan zijn ziel op een dag de peetvader zal zijn. Bacon hechtte groot belang aan empirisme en is wel een van de eerste voorstanders van de moderne wetenschappelijke methode genoemd, hoewel hij ook vertrouwde op wat wij nu als occulte en alchemistische tradities beschouwen. Hiertegen kan men echter inbrengen dat een wetenschappelijke beoefening van de chemie in


zijn tijd nog eeuwen in het verschiet lag en dat ook de astrologie als vak in zijn tijd nog geheel samenviel met de astronomie. Hij kende Hebreeuws en Grieks en misschien ook Arabisch. Is dat nu toeval! Hij was in ieder geval goed bekend met de filosofische en wetenschappelijke inzichten van de Arabische wereld, in die tijd op wetenschappelijk gebied bezien misschien de geavanceerdste beschaving. De universiteit leidde in die tijd op vanaf wat we nu lagere-schoolniveau zouden noemen. Latijn en elementair rekenen zou hij al vóór de universiteit van de dorpspriester geleerd moeten hebben. Al het onderwijs aan de universiteit zelf werd in het Latijn gegeven. Hij leerde dus aanvankelijk waarschijnlijk het normale curriculum van grammatica, logica, en rhetorica, het trivium. Daarna volgden gewoonlijk meetkunde, rekenen, muziek en astronomie, de vakken van het quadrivium. Na Bacons' studie aan de Universiteit van Oxford doceerde hij aan die universiteit onder andere over Aristoteles tot ongeveer 1241. In dat jaar reisde hij naar Frankrijk om aan de Universiteit van Parijs (de Sorbonne) les te geven. Tot omstreeks 1240 was daar namelijk het doceren van de leer van Aristoteles een aantal jaren verboden geweest, omdat Aristoteles geen christen was. Toen het verbod werd opgeheven, ging men in Parijs naar een nieuwe hoogleraar zoeken, zodat de jonge Engelse lector Bacon een natuurlijke keus was. De Universiteit van Parijs was toen het centrum van het Europese intellectuele leven. Het onderwijs was zowel in Engeland als in Frankrijk uitsluitend in het Latijn, dus een taalbarrière tussen docent en studenten was er wat dat betreft niet. De colleges begonnen in Bacons tijd in Parijs om 6 uur ín de ochtend. Omstreeks 1247 keerde Bacon terug naar Oxford. Bacon trok zich hier terug uit het circuit van geleerden en wijdde zich aan studie van talen en experimenteel onderzoek. Dit werd waarschijnlijk gestimuleerd door het voorbeeld van de enige leraar in


Parijs voor wie hij respect had, een zekere Petrus de Maharncuria Picardus, of "van Picardië". Waarschijnlijk is dit dezelfde persoon als de wiskundige Petrus Peregrinus van Picardië, van wie wordt vermoed dat hij de auteur is van een manuscript "De Magnete" dat zich bevindt in de Bibliothèque Nationale te Parijs. Het contrast tussen de onbekendheid van een dergelijke man en de faam die andere jonge doctors genoten, alleen omdat ze vlot van de tongriem waren gesneden, wekte bij Bacon verontwaardiging op. Hij bestudeerde de wetenschap intensief, waar tot op dat moment niet zoveel van gekomen was. Tijdgenoten vroegen zich af hoe hij bij dergelijke inspanningen gezond kon blijven. Hij gaf een groot deel van het familiekapitaal uit aan dure boeken (die in die tijd met de hand moesten worden gekopieerd) en instrumenten. Hij bestudeerde de werken van Robert Grosseteste, talen, wiskunde, optica en de wetenschappen. Hij trad waarschijnlijk tot de orde van de Franciscanen toe in 1253 (na jaren van studie die hem geestelijk en lichamelijk hadden uitgeput). Waarom hij Franciscaan werd is onzeker: weliswaar was hij een vroom christen, maar Franciscanen mochten op grond van hun gelofte van armoede geen persoonlijk bezit hebben. Hij had natuurlijk wel toegang tot de franciscaner bibliotheek. Wellicht was hij zodanig verarmd dat hij daarom wel een middel van bestaan moest zoeken. Misschien meende hij als lid van de orde ook meer bescherming te kunnen krijgen voor zijn meer onorthodoxe ideeën. De twee grote orden, die van de Franciscanen en die van de Dominicanen waren beide nog jong (de Franciscanen werden opgericht in 1209, de Dominicanen in 1216) en bezig zich een vooraanstaande rol in theologische discussies te verwerven. Alexander van Hales was de eerste theoloog van de Franciscanen die te Parijs mocht doceren, terwijl de Dominicanen konden bogen op Albertus Magnus en Thomas van Aquino.


De intellectuele vermogens van Bacon werden al spoedig onderkend en hij was bevriend met eminente tijdgenoten als Adam de Marisco en Robert Grosseteste, bisschop van Lincoln. In 1256 werd Richard van Cornwell echter hoofd van de wetenschappelijke afdeling van de Franciscanen in Engeland. Bacon was zeer kritisch geweest over diens ideeën en hij werd dan ook korte tijd later overgeplaatst naar een klooster in Frankrijk. Dit geschiedde zeer tegen zijn zin: "Ze dwongen me met onzegbaar geweld om hun wil te gehoorzamen". Tien jaar lang kon hij alleen schriftelijk contact met de buitenwereld hebben. Hij wijdde zich aan de hervorming van de kalender, maar zijn voorstellen hiertoe werden genegeerd. (Toen de kalender 300 jaar later aangepast werd volgens de door hem al aangegeven lijnen werd zijn naam evenmin genoemd). Hij kon in Frankrijk wel les geven in de wiskunde. De volgende profetie die hij zijn studenten gaf, toont de grote revolutionaire idealen van de ontembare geest van deze Levensvlam der Vrijheid - de eeuwige voorspreker van onze wetenschappelijke, religieuze en politieke vrijheden: “Ik geloof dat de mensheid het principe zal accepteren, waar ik mijn leven voor gegeven heb, als grondstelling voor hun eigen gedrag binnen het recht om te onderzoeken. Deze mogelijkheid tot proberen is het credo van de vrije mens, en het privilege fouten te mogen maken en de moed om opnieuw te experimenteren. Wij wetenschappers van de menselijke geest zullen altijd experimenteren, experimenteren en nog eens experimenteren. Door de eeuwen van proeven en fouten heen, door de strijd te kunnen en mogen onderzoeken....... laat ons experimenteren met wetten en gebruiken, met geldsystemen en regeringen, totdat we de enige echte koers gevonden hebben die het majestueuze van onze juiste weg aangeeft zoals de planeten boven ons die van


hen vonden...... En daarna zullen we tenslotte allemaal samen komen binnen de harmonie van onze sferen, onder de impuls van één Creatie - één Eenheid, één Systeem, één Ontwerp.”

Publicaties Opus majus, Opus minus en Opus tertium Bacon wendde zich in 1264 tot kardinaal Guy le Gros de Foulques, die zich voor zijn ideeën interesseerde en hem vroeg een uitgebreide verhandeling op schrift te stellen. Bacon aarzelde aanvankelijk. Het was Franciscanen niet toegestaan met werken buiten de orde in de openbaarheid te treden zonder speciale toestemming, en hij had al conflicten met zijn meerderen. De kardinaal werd echter in 1265 gekozen tot paus Clemens IV en stimuleerde Bacon in een brief van 22 juni 1266 dit verbod te negeren en het werk in het geheim te schrijven. Bacon liet de brief aan zijn superieuren zien, en schreef. Hij stuurde het resultaat, het Opus Majus ('groot werk'), een snel ontstane verhandeling van 843 bladzijden over de wetenschappen (grammatica, logica, wiskunde, natuurkunde en filosofie) in 1267 aan de paus. In hetzelfde jaar verscheen er onder de titel Opus Minus ('klein werk') een samenvatting van de hoofdgedachten uit het eerdere werk. In 1268 stuurde hij een derde werk (Opus tertium) aan de paus, die echter in datzelfde jaar overleed. Het Opus Majus is wel in Rome aangekomen (afgeleverd door een vertrouwde koerier die John heette en die een favoriete leerling van Bacon was) maar of paus Clemens IV het nog heeft gezien is onzeker. De wetenschappelijke opleiding die Bacon had genoten had hem de feilen van de toenmalige academische discussies en methoden getoond. Aristoteles was alleen maar uit slechte vertalingen bekend. Geen van de professoren wilde Grieks leren. Hetzelfde gold voor de Heilige Schrift. Natuurwetenschap werd niet door middel


van experimenten beoefend zoals Aristoteles voorstond, maar door traditionele argumenten te herhalen, ofschoon Bacons tijdgenoot Albert de Grote ook hoge waarde hechtte aan eigen waarneming. In het Opus Minus en Opus Tertium steekt hij een tirade af tegen Alexander van Hales en een andere professor die volgens hem hun kennis hebben opgedaan door anderen te onderwijzen. Bacon, die zijn mening nooit onder stoelen of banken stak, altijd zei wat hij dacht en bestreed met wie hij het niet eens was (karakter trek van Saint-Germain), viel weer in ongenade en werd later zelfs door de Franciscaner orde voor de tweede keer gevangengezet in 1278 toen zijn verspreiding van arabische alchemie (en ongetwijfeld ook zijn protesten tegen de onwetendheid en immoraliteit van de clerus) leidden tot beschuldigingen van hekserij. Hij bleef gedurende meer dan tien jaar gevangen in een klooster in Ancona, waar zelfs zijn bewakers niet met hem mochten spreken uit angst dat hij ze met zijn ideeën zou besmetten, tot hij op voorspraak van Engelse edelen werd vrijgelaten.

Werken Hij was een van de belangrijkste intellectuelen van zijn tijd, en misschien van alle tijden. Ondanks alle tegenslagen en ontmoedigingen die hem ten deel vielen, deed hij vele ontdekkingen, en anticipeerde hij op vele andere. Wetenschappelijke methode Hij wees het blindelings volgen van autoriteit af, zowel in de theologie als in de natuurwetenschap. Hij was een hartstochtelijk voorstander van de experimentele methode om dingen over de wereld te ontdekken en beoefende deze


ook zelf, hoewel veel door hem beschreven experimenten niet door hemzelf zijn uitgevoerd. Theologie In zijn geschriften pleit Bacon voor een hervorming van de theologische studie. Er moest minder nadruk worden gelegd op het gekibbel over kleine filosofische punten en meer worden teruggegaan op de Bijbel, en theologen dienden de talen waarin deze oorspronkelijk was gesteld grondig te leren beheersen. Hij sprak zelf een aantal talen vloeiend en klaagde herhaaldelijk over de mishandeling van de heilige geschriften en die van de Griekse filosofen door vele vertaalfouten en verkeerde interpretaties. Daarnaast beval hij alle theologen aan de wetenschap goed te bestuderen en deze in het normale universitaire curriculum op te nemen. Optica Zijn belangrijkste natuurkundige werk bestaat uit het toepassen van de meetkunde op de wetenschap van het licht, de optica. Hij was de eerste die schreef over het spectrum van het licht zoals dat zichtbaar werd in een glas water, eeuwen voor Isaac Newton ontdekte dat stukken glas (prisma's) wit licht uiteen konden rafelen en weer samenvoegen. Hij mat de hoek van een regenboog met grote nauwkeurigheid. Hij vond 42 graden voor de hoek van de regenboog. Natuurwetenschap en techniek Zijn Opus Majus gaat over onder meer wiskunde, optica en alchemie. Hij was de eerste Europeaan die gedetailleerd de fabricage van zwart buskruit beschreef (1242). Verder beschrijft hij de positie en grootte van hemellichamen - de


afstand tot de sterren schat hij op 130 miljoen mijlen. Hij loopt vooruit op latere uitvindingen zoals het microscoop, de telescoop, de bril, vliegmachines en stoomschepen. De aarde was volgens hem bolvormig zodat men rond zou kunnen zeilen. Bacon was van plan een uitvoerige encyclopedie te schrijven, en het Opus maius is hiervan eigenlijk een opzet, maar alleen fragmenten hiervan zijn ooit verschenen. Astrologie Bacon bestudeerde de astrologie en geloofde dat de hemellichamen invloed hadden op het lot en de geest van de mensen. Kalender Hij schreef een kritiek op de Juliaanse kalender die toen nog in gebruik was. Hij stelde een hervorming voor, die genegeerd werd. Overlijden Hij stierf rond of in 1294 en ondanks zijn bijnaam onder zijn tijdgenoten van doctor mirabilis had hij geen belangrijke leerlingen of navolgers en werd hij spoedig voor lange tijd vergeten.


Christian

Rozenkreutz 1378 – 1484 n.chr

“stichter van de Rozenkruis Order A.M.O.R.C”


Christian Rozenkreutz (1378-1484) Levensdoel: Wetenschapper, filisoof,alchemist en profeet.

Broederschap: -

Christian Rosenkreuz (St-Germain), Engels Christian Rose Kruis, is de legendarische stichter van de Rosicrucian Order (Order of the Rose Cross), ingediend in de drie manifesten gepubliceerd in de vroege 17de eeuw.

De eerste anonieme openbare document over de Rosicrucian Order is de Fama Fraternitatis Rosae Crucis die verscheen in 1614 in Kassel (Duitsland), de invoering van de pelgrim oprichter "Frater CRC", gevolgd in 1615 door de Confessio Fraternitatis (uitgegeven met Fama . In 1616 verschijnt de Chymical Bruiloft van Christian Rosenkreutz in Straatsburg (gehecht door Frankrijk in 1681), die onthult voor de eerste keer dat de stichter van de naam als Christen Rosenkreutz.


Volgens de legend ontdekte Christian Rosenkreuz de geleerd Esoterische Wijsheid onder Arabische wijzen als pelgrim naar het Oosten, vermoedelijk in de vroege 15e eeuw; teruggekeerd stichtte hij de "Broederschap van de Roos Cross" met zichzelf (Frater CRC) als hoofd van de Orde. Onder zijn leiding een tempel, genaamd Sanctus Spiritus, of "Het Huis van de Heilige Geest", werd gebouwd. Het is beschreven dat zijn lichaam (mummie) werd ontdekt door een broeder van de Orde, in een perfecte staat na 120 jaar na zijn dood (die zich in absolute geheimhouding) - als Rosenkreuz had voorspeld - in een kamerorkest opgericht door zichzelf als een opslagplaats van kennis. Het is beschreven dat op de sarcofaag in het midden van de crypte van de christelijke Rosenkreutz waren geschreven, onder andere opschriften, worden de woorden "Jezus MIHI omnia, NEQUAQUAM VACUUM, LIBERTAS EVANGELII, DEI INTACTA Gloria, Legis JUGUM" Getuigt van de bouwer zijn christelijke karakter, de crypte, is volgens de beschrijving een legende, lijkt te zijn gelegen in midden van de Aarde (in Tallos), herinnerend aan de alchemistische vitriool motto: "Ga Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapide" (“Ga naar de delen van de aarde, door Rectification Gij zult de Verborgen Steen vinden.”) Volgens de overlevering werd de orde van de Rozenkruisers in 1407 opgericht door de Duitser Christian Rosenkreutz (1378-1484), die in het heilige land gestudeerd had onder verscheidene occulte meesters. Gedurende zijn leven zou de orde niet meer dan uit acht leden hebben bestaan. Het genootschap zou in het bezit zijn van een enorme schat en geheime kennis. Het


gezelschap zou ook door het menselijk welvaren de opbouw van een door hen gestuurd regime in Europa trachten zeker te stellen, vooraleer de wereld uiteindelijk zou vergaan. Toen Rosenkreutz in 1484 overleed, stierf ook de orde uit en deze leefde -als zodanig- pas in het begin van de 17e eeuw weer op. Deze overlevering wordt in verschillende mate door moderne Rozenkruisers geloofd: sommigen accepteren het als de letterlijke waarheid, anderen zien het als een parabel en weer anderen menen dat Rosenkreutz een pseudoniem is voor één of andere moderne historische persoon (in dit kader wordt vaak de naam genoemd van Francis Bacon (1561-1626, Engels filosoof en staatsman, gekend onder de naam St-Germain). In de tijd tussen Rosenkreutz' dood en de opleving van de orde in de 17e eeuw bestond de Rozenkruisers uit een aantal geïsoleerde personen die een gemeenschappelijk gedachtegoed deelden. Deze leden leefden in het geheim en namen de gewoonten en de kleding over van de omgeving waarin ze woonden. Belangrijke taak was het vinden van een opvolger zodat op deze manier de kennis veilig werd gesteld. Uit hun vele geschriften blijkt dat de auteurs van wie men aanneemt dat zij Rozenkruisers waren, morele en religieuze hervormingen nastreefden en alchemistische en andere natuurwetenschappelijke termen gebruikten om hun eigen inzichten te verkondigen. Hun geschriften bevatten sporen van mystiek en occultisme die de lezer tot nader onderzoek aansporen, en suggereren verborgen betekenissen die alleen door ingewijden begrepen kunnen worden. In de zeventiende eeuw werd de beweging gezien als een mogelijke bedreiging voor de gevestigde orde. Geprobeerd werd leden te ontmaskeren en te vervolgen. Een Nederlands voorbeeld hiervan is de rechtszaak van de schilder Johannes Symonszoon van der Beeck (Torrentius) in 1627.


Er staan drie in druk uitgegeven teksten aan het begin van de Rozenkruisersmythe: -de "Fama Fraternitatis", -de "Confessio" -en de "Chymische Bruiloft". Het zijn de eerste historische documenten die van het bestaan van een geheim genootschap getuigen. 1614: Fama Fraternitatis (anoniem) Dit boek is een korte levensschets van ene C. Rozencreutz die probeert zijn kennis, die hij in het Nabije Oosten en in Afrika heeft opgedaan, in Europa aan de man te brengen. Hij faalt echter door de onverschilligheid van de Europese geleerden. Hij sticht daarop een geheim genootschap. Het eerste deel, de Reformatie, is een satirische fabel, die de Algemene Hervorming-gedachte van de kring rond Andreae tot onderwerp heeft. Dit geschrift is voor een groot deel geïnspireerd (sommigen zeggen: overgenomen) van het in 1612 verschenen "Ragguagli di Parnaso" van Traiano Boccalini. 1615: Confessio Fraternitatis (anoniem) Latijnse titel: Confessio Fraternitatis R.C. Ad Eruditos Europae. Duitse titel: Confession oder Bekandnuß der Societet und Brüderschaft R. C. An die Gelehrten Europae In dit geschrift dat eerst in het Latijn en kort daarop ook in het Duits verschenen is, wordt de eerste oproep aan de Europese geleerden om met de schrijver contact te leggen herhaald. Aan de ene kant heeft de Confessio een sterk protestantse inslag. De paus wordt aangevallen en het bijbellezen wordt als voorwaarde voor de toegang tot het genootschap gesteld. Voor het eerst vernemen we ook de


geboorte- en overlijdensdatum van de stichter, nl 1378 - 1484. Aan de andere kant is het satirische karakter moeilijk te ontkennen. Driekwart van het geschrift staat bol van de verwijzingen naar de geheime kennis van het genootschap, maar tegen het einde wordt er gewaarschuwd voor “de meeste boeken van valse Alchemisten, die het als een grap en een tijdverdrijf houden om [...] met wonderlijke figuren en duistere en cryptische taal mensen te bedriegen en de simpele ziel van zijn geld te beroven. Kort daarop wordt gesteld: Mijdt en ontvlucht dit soort boeken en wendt U tot ons, die niet op uw geld uit zijn, maar onze grote schatten uit een goed hart aanbieden.” De Fama en de Confessio brachten in Europa heel wat op gang. Tussen 1614 en 1625 verschenen er niet minder dan 400 uitgaven op dit thema. De schrijvers wilden ofwel met het genootschap in contact komen, ofwel kritiek of bewondering uiten ofwel vaststellen dat in hun mening het genootschap helemaal niet bestond. 1616: Chymische bruiloft (Johann Valentin Andreae) Duitse titel: Chymische Hochzeit Christiani Rosencreutz anno 1459 De schrijver van de Chymische Bruiloft is naar alle waarschijnlijkheid de protestantse theoloog Johann Valentin Andreae (1586-1654). Van de andere twee werken is de auteur niet bekend, maar zij stammen waarschijnlijk ook uit de kring rond Andreae. In deze kring werd de gedachte aan een wereldwijde Algehele Hervorming ontwikkeld, die een vernieuwing van de inmiddels -na een eeuw- verstarde Reformatie nastreefde; als zodanig was ze een voorloper van het Piëtisme.


Filosofie De drie zeventiende eeuwse geschriften geven geen duidelijke rozenkruisersfilosofie te kennen. De Fama Fraternitatis lijkt met name een historische verdichting te zijn. Voor zover daarin sprake is van een aanduiding van een filosofie is dat in de vorm van een blijk van waardering voor het werk van Paracelsus en een deel van de alchemie. De Confessio Fraternitatis geeft net als de Fama Fraternitatis een protestants Christelijke invalshoek te zien, al ontbreekt het ook in dit geschrift aan een uitgewerkte leer. De Alchemische Bruiloft is een duidelijk symbolische vertelling, waarbij de uitleg achterwege blijft. Het gebrek aan een concrete filosofie in de eerste geschriften heeft het ontstaan van een grote verscheidenheid aan Rozen-kruisersgroeperingen in de hand gewerkt. Ieder van deze groepen heeft een eigen, hoewel soms verwante, filosofie. Terugkerende elementen in de diverse filosofieën zijn gnosticisme,esoterie en magie. Voor al deze elementen zijn argumenten te vinden in de oorspronkelijke geschriften zonder dat ze daar tot een uniforme filosofie aanleiding geven. De moderne Rozenkruisersbewegingen onderscheiden zich op filosofisch vlak met name van elkaar in de nadruk die ze op de onderlinge verhouding van de drie invalshoeken geven. Symboliek van de getallen in de manifesten De legende in de manifesten is geïnterpreteerd symbolisch (als waren allemaal hermetische en alchemistische teksten van die tijd). Zij hoeven niet direct naar Christian Rosenkreuz verwijzen, het jaar van geboorte en dood, staat maar in twee zinnen in de tweede Manifest van het jaar 1378. Het is verklaard dat hij leeftijd had van 106 jaar, wat zou betekenen dat hij stierf in 1484.


Dit is heel merkwaardig die 106 jaar, deze komt weer overeen met de 108 jaar van de Roezenkruis cyclus en de 108 jaar van het elexir. De stichting van de Orde kan worden verondersteld in soortgelijke bewoordingen te hebben plaatsgevonden in het jaar 1407. Maar deze cijfers (en afgeleid jaar) zijn niet letterlijk genomen door veel studenten van occultisme, die hen als allegorische en symbolische verklaringen voor het begrip van de gang. De rechtvaardiging voor deze berust op de manifesten zelf: aan de ene kant, de Rozenkruisers duidelijk vastgesteld dat de manifesten de Pythagorean traditie van envisioning objecten en ideeën in termen van hun numerieke aspecten, ze staat direct in de tweede Manifest: "Wij spreken tot u door gelijkenissen, maar zou graag brengt u naar rechts, eenvoudig, gemakkelijk en naïef expositie, begrip, verklaring, en kennis van alle geheimen." De metaforische karakter van deze legendes leent een vage kwaliteit aan de oorsprong van Rosicrucianism. De opening van het graf Rosenkreuz wordt gedacht aan een manier van verwijzing naar de cycli in de natuur en kosmische gebeurtenissen (108 jaar), en ook naar de opening van nieuwe mogelijkheden voor de mensheid in verband met de voorschotten van de 16e en vroege 17e eeuw. Ook Rosenkreuz de bedevaart lijkt te verwijzen naar de transmutatie stappen van de Grote Werk. Soortgelijke legendes kunnen worden gevonden in Wolfram von Eschenbach is de beschrijving van de Heilige Graal als de "Lapis Exillis", bewaakt door de Tempeliers, of in the Philosopher's Stone van de alchemisten, de "Lapis Exillir".


De Orde van de Draak Iets wat vele onderzoekers over de ogen zien is de legende van Dracula (de eeuwige vampier). St-Germain wordt tevens ook wel eens met een vampier vergeleken die eeuwen leeft. Een gesprek dat ik had met Elisabeth van Buren in Rennes-Le-Chateau in 2006, zij ze: “Het volledige mysterie met Rennes-Le-Chateau, heeft met de Orde van de Draak te maken.” Zij heeft in de jaren ʼ60 contact gehad met Saint-Germain via channeling. Op diezelfde plaats had ik een ontmoeting (via channeling) met Saint-Germain in 2005. Vandaar mijn onderzoek naar hem. Bij mijn samenstelling van dit studiewerk kom ik Ferenc (Francis) II Rákoczi tegen van Hongarije, Transylvania die St-Germain is. Opdat moment moest ik terug denken aan mijn gesprek met Elisabeth van Buren, “de Orde van de Draak.”

Orde van de Draak (Hongarije, 1408) De Orde van de Draak (Duits:"Drachenorden", in het Latijn:"Ordo Equestris Draconis in Hungaria", "Societas Draconistrarum" of "Societas Draconis" genoemd) was een in 1408 opgerichte Hongaarse Adelsorde. De Orde van de Draak werd door Keizer Sigismund, Koning van Hongarije en zijn tweede echtgenote Barbara von Cilli op 12 december 1408 naar het voorbeeld van de Orde van Sint-Joris die in 1326 door Karel I van Hongarije was gesticht ingesteld. Als schutspatroon koos Sigismund Sint Joris de drakendoder en patroonheilige van de ridderstand en Margareta van Antiochië. Zijn symbool kun je ook wel vergelijken met St-Michaël, die Satan de draak verslaagt.


(St-Joris) (St-Michaël) Deze Heilige zou volgens de Legenda Aurea in levenden lijve door een draak zijn verzwolgen maar, door de genade Gods, weer ongekwetst zijn uitgespuugd Zinnebeeld van de Orde was een draak. De door de ridders gedragen draak had zijn staart om de hals geslagen als een Ouroboros, het symbool van de eeuwigheid. Het eeuwige leven.


(Ouroboros)

De Ouroboros is het symbool of teken dat Caïn op zijn voorhoofd kreeg toen hij zijn broer Abel had vermoord. Hij zou de eerst persoon worden in de geschiedenis die gestraft werd en eeuwig over de aarde zou zwerven. Naast Caïn zijn er nog tientalle andere zoals St-Germain die over de aarde eeuwig zwerven. Ridders droegen, zo blijkt uit afbeeldingen een dergelijke draak van goud aan een keten om de hals of geborduurd op de kleding. Ordesterren en linten bestonden in Europa in deze tijd nog niet. Na 1418 kreeg de Orde het motto "O quam misericors est deus justus et pius" (Latijn:"O hoe barmhartig is God, rechtvaardig en toegewijd"). De ridders verplichtten zich om het Christendom te verdedigen. Sigismund, de eerste grootmeester van de Orde, liet zich in 1437 met de draak om de hals begraven. In de loop der jaren werd het teken van de Orde vaak veranderd, maar draak en kruis bleven steeds zichtbaar. In


het begin als een rood kruis op een zilveren achtergrond, later op een zwarte achtergrond. Lezing van de oorsprong van de Orde van de Draak De oorsprong van de Orde wordt door sommige bronnen gezien in een in voor 1389 ingesteld geheim genootschap in Servië. Het is dezelfde periode dat Saint-Germain alias Christian Rozenkreutz (1378-1484) was geworden en zich bezig was met de Rozenkruis Orde in Duitsland. Deze “Geheime Orde van de Draak van Sint Joris” zou door Milo Obili zijn ingesteld en twaalf ridders hebben geteld. Zij zouden hebben gezworen dat zij de sultan van Turkije ter dood zouden brengen en droegen een draak op hun helm. Er is een afbeelding van Milo Obili bekend waarop hij een schild waarop een zon met 12 stralen is afgebeeld. Zijn helm is met een draak versierd. De draak staat voor de stam van Israël “Dan”, de 12 stralen staat voor de twaalf stammen van Isräel. De eerste 12 ridders van Milo Obili waren leden van de stammen van Israël. Op 15 juni 1389 werd Murat I door Milo Obili in Kosovo vermoord. Milo wist onder het voorwendsel een deserteur te zijn in het Turkse legerkamp binnen te dringen en stak de sultan daar met een mes neer. Murads zoon en opvolger, sultan Beyazid I, nam wraak door alle Servische krijgsgevangen en ook Milo Obili ter dood te laten brengen. Slechts een van de twaalf samenzweerders overleefde, hij werd de leraar van de Servische Prins Stefan Lazarevi, zoon van de in Kosovo gesneuvelde Koning Lazar. Prins Stefan Lazarevi, na de verpletterende nederlaag van zijn vaders leger een vazal van Hongarije, was in 1408 een van de eerste 24 ridders van de door Sigismund ingestelde Orde van de Draak en werd op de lijst van ridders als eerste, voor de Koningen van Napels en Denemarken, genoemd.


In de bovenstaande lezing wordt het ontstaan van de Orde van de Draak gekoppeld aan de Servische geschiedenis en de verbeten strijd van de Christelijke koninkrijken op de Balkan tegen de oprukkende Turken. Het is niet duidelijk of het hier om een legende gaat. De gedeelde naam en het helmteken in de vorm van de draak kunnen ook toevallige overeenkomsten zijn. De oudste gedrukte bronnen over de Orde stammen uit 1707 zodat wij naar de ontstaans-geschiedenis alleen kunnen gissen. De lijst van de ridders is wel historisch betrouwbaar. De eerste 24 ridders van de “Societas Draconistrarum” in 1408 -Sigismund van Luxemburg, Keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, Koning van Hongarije. -Stefan Lazarevi_ -Koning Alfonso van Aragón en Napels -Koning Ladislaus II van Polen -Vytautas de Grote Groothertog van Litouwen -Hertog Ernst I van Oostenrijk -Christoffel III van Denemarken Koning van Denemarken en Hertog van Beieren. -Pipo van Ozora

Groei van de Orde in de 15e eeuw In 1431 werden nieuwe ridders benoemd. Een opvalende benoeming was die van Vlad II van Walachije, die regeerde en bekend werd als Vlad II Dracul. Vlad II was heerser van Transsylvanië en Wallachije. Misschien verwijst zijn bijnaam “Dracul” (Roemeens: “Met de draak”), in het Nederlands in verbasterde vorm doorgedrongen als “Dracula”, naar het door hem gedragen ordeteken. Het Latijnse kruis wordt bij Vlad een Hongaars dubbelkruis. Vlad liet munten slaan met zijn beeltenis en op de keerzijde


een draak. De zoon van Vlad was de beruchte Vlad epe, bijgenaamd “de spietser”. Deze wrede heerser was geen Ridder in de Orde van de Draak. Vlad epe werd door Bram Stoker als model voor zijn fantastische "Dracula" roman gekozen. Andere ridders van de Orde waren: -Nicolae von Gara -Stibor von Stibericz -Pipo von Ozora, -De Ban von Severin -Oswald von Wolkenstein -Wladyslaw II Jagiello, Koning van Polen. -Hendrik V Koning van Engeland Ook leden van de Italiaanse families Scaliger, Gara en von Chilli werden in de Orde opgenomen. De gegroeide Orde voerde ook graden in en de ridders droegen nu kleinoden die bij een bepaalde rang in de Orde hoorden. Een Hongaarse geestelijke, Eberhard bisschop van Oradea, kanselier van het gerechtshof, schreef de statuten van de Orde waarin de strijd tegen heidenen en Hussieten (maar uitdrukkelijk niet tegen de Orthodoxe Christenen) en de trouw aan de Koning en de Koninklijke familie als doelstellingen van de Orde werden beschreven. Tijdens de regering van Koning Sigismund speelde de Orde van de Draak een grote rol in het politieke leven van Hongarije.

Deze statuten zijn in een kopie uit 1707 bewaard gebleven in de bibliotheek van Boekarest. De Orde heeft geen ordetekenen en weinig documenten nagelaten. Op het portret van Oswald von Wolkenstein staat de Orde van de Draak duidelijk afgebeeld, maar er is helaas geen enkel authentiek kleinood van de Orde bewaard gebleven. Wij moeten afgaan op tekeningen van zoekgeraakte kleinoden.


(Oswald von Wolkenstein)

Kleinoden van de Orde Reconstructie van het borduurwerk op de kleding van de ridders. Duidelijk is dat het insigne Orde van de draak was. Deze draak had zijn staart meerdere malen om de eigen hals geslagen.


(symbool van de Orde van de Draak)

Op de rug van de draak bevond zich een gouden veld met een kruis van Sint Joris. De leden droegen te allen tijde een draak of een medaillon met een afbeelding van de draak en namen de draak ook op in hun wapenschild. Menigeen werd ook met zijn draak begraven. De draken waren voorzien van inscripties. O Quam Misericors est Deus (Latijn : O hoe genadig is God”) en Justus et Paciens (Latijn: “Rechtvaardig en vredelievend”) De dood van Sigismund in 1437 was een zware slag voor de Orde. De Orde van de Draak geraakte in de daaropvolgende jaren, een periode waarin Hongarije grotendeels door de Turken werd veroverd, in vergetelheid. Maar daar zou verandering in komen.


Orde van het Gulden Vlies (1430) De Orde van het Gulden Vlies (Frans: Ordre de la Toison d'Or, Duits: Orden vom Goldenen Vlies) is een exclusieve Ridderorde. Ontstaan De Orde werd op 10 januari 1430 in Brugge ingesteld door Filips de Goede, hertog van Bourgondië, bij gelegenheid van zijn huwelijk met Isabella van Portugal. De Orde van het Gulden Vlies was de tegenhanger van de Engelse Orde van de Kousenband, die uit 1348 dateert. Met de instelling van deze Orde wilde Filips de Goede nog meer aanzien geven aan zijn dynastie. De nieuwe Orde was een select gezelschap waarmee de hertog zijn beste medewerkers en buitenlandse bondgenoten kon eren. De Orde werd erkend door de paus en geniet pauselijke privileges. Een van de voorrechten van de Ridders in deze Orde is dat zij van de paus het recht hebben gekregen om in hun slaapkamer een mis te laten opdragen. Dit voorrecht delen zij met hoge geestelijken en katholieke vorsten. De Orde bestond aanvankelijk uit dertig ridders en vier officieren: een schatbewaarder, een wapenmeester, een kanselier en een griffier, met aan het hoofd de Hertog van Bourgondië. Het aantal Ridders werd in 1516 uitgebreid naar vijftig. De Heer der Nederlanden was tevens het hoofd van de Orde, dus na Filips de Goede werd deze functie bekleed door achtereenvolgens Karel de Stoute, Filips de Schone, Karel V, Filips II, enzovoort. De orde verloor zijn grootmeester uit het Huis Valois toen Karel de Stoute sneuvelde in de Slag bij Nancy in 1477. De orde bleef in handen van diens dochter Maria van Bourgondië en haar echtgenoot Maximiliaan van Oostenrijk


uit het huis Habsburg. Hierdoor namen de Habsburgers, als opvolgers van de titel "duc de Bourgogne", de soevereiniteit over van de Orde. Jozef Bonaparte, Napoleons oudere broer, zag zich als koning van Spanje als Grootmeester van deze Orde. Hij verleende het Gulden Vlies aan zijn broers Napoleon I en Lodewijk Napoleon, Koning van Holland. Niet verwonderlijk als Saint-Germain zijn rechter-hand was.


Francis Bacon 1561 – 1626 n.chr

“hij die op zijn eigen begravenis was”


Francis Bacon (1561-1626) Levensdoel: Wetenschapper, filisoof,medicus, alchemist en profeet.

Broederschap: Vrijmetselaars Orde

Francis Bacon (Londen, 22 januari 1561 - Highgate, 9 april 1626) was een Brits filosoof, wetenschapper en politicus.

Francis Bacon (St-Germain) was de zoon van een gerenommeerd jurist en ook zijn moeder kwam uit een intelligente familie. Wat opleiding betreft volgde Bacon zijn vaders voetstappen: hij studeert rechten aan de Universiteit van Cambridge en Gray's Inn. Te Cambridge las hij onder andere werken van Aristoteles en Plato. Het is waarschijnlijk hier dat hij voor het eerst bekend raakte met de gedachten van pre-Socratische denkers. Op het moment dat Bacon de universiteit verliet, had hij het gedachtegoed van Plato verworpen. Toch had hij veel van


Plato geleerd. Na Cambridge vertrekt Bacon om aan de Gray's Inn zijn studie rechten te vervolgen. Die studie wordt onderbroken in 1577, omdat Bacon dan bij de ambassadeur van Frankrijk gaat werken. Hij toont grote nieuwsgierigheid voor allerlei dingen, zoals het verband tussen trilling en geluid. In 1579 overlijdt Bacons vader. Bacon erft maar een klein deel van zijn vaders kapitaal (1/50 deel) en zijn financiële situatie wordt hierdoor niet beter. Zijn leven wordt gekenmerkt door twee ambities: een politieke en een filosofische. In 1621 eindigt zijn politieke carrière doordat Bacon ervan beschuldigd wordt steekpenningen te hebben aangenomen en hierdoor af moet treden.

Werk Tussen 1607 en 1612 schrijft Bacon 12 filosofische werken. Sommige kort, andere nauwelijks begonnen en slechts één is afgemaakt (De sapientia veterum). In 1605 publiceert hij de Advancement of Learning. Bacon hoopte dat er hierdoor een nieuw soort wetenschap zou ontstaan. Er bleek echter vrij weinig interesse voor. Hij schreef onder andere Thoughts and Impressions waarin hij stelde dat onderzoekers als kleine kinderen moeten zijn en dat zij door experimenten en inductie het alfabet van de natuur kunnen leren. New Atlantis In New Atlantis (1627) wil Bacon duidelijk de wetenschappers ergens van bewust maken. Hij zegt dat er niet doorgegaan moet worden met op Plato's gebaseerd rationalisme (gebaseerd op inductie vanuit absoluten), maar dat men de zintuigen moet gebruiken om tot conclusies te komen. Bacon werkt tussen 1613 en 1619 aan verschillende stukken die bedoeld zijn voor The New


Organon. Hierin gaat hij verder met het beschrijven van zijn nieuwe inductie-wetenschap: The senses, to which these particulars are for the most part available, can try the experiment, but only operation can establish the axiom which scientific definition becomes. In de Instauratio Magna, dat echter nooit afgekomen is, wil Bacon ook zijn visie op de wetenschap en een nieuwe manier van onderzoeken beschrijven. Wetenschappelijke methode Bacon heeft inductie aan de orde gebracht als methode voor wetenschappelijk onderzoek. Hij heeft inductie en de werking ervan in detail en met voorbeelden beschreven. Als pionier van het wetenschappelijk experiment en het opbouwen van kennis door empirisch onderzoek heeft hij een grote en blijvende invloed uitgeoefend. Publicaties Essays, 1597 Colours of Good and Evil,1597 Meditationes Sacrae, 1597 The Proficience and Advancement of Learning, 1605 In felicem memoriam Elizabethae, een lofzang op koningin Elisabeth, 1609 Novum Organum, 1620 Astrologia Sana The New Atlantis, 1626 En het Baconalfabet


De broederschapen Sommige van deze mensen maakten deel uit van een geheime genootschap die Francis samen met zijn broer Anthony had gevormd toen ze samen rechten studeerden op Grays Inn. Deze groep van vliegensvlugge vogels, de Ridders van de Helm genaamd, had als doel de vooruitgang in het leren, door de Engelse taal uit te breiden en door nieuwe literatuur te creëren die niet in het Latijn werd geschreven maar in woorden die elke Engelsman kon begrijpen. Francis organiseerde ook de vertaling van de King James versie van de Bijbel, vast besloten dat de gewone mens ook de mogelijkheid moest kunnen genieten Gods Woord zelf te lezen. Verder, zoals we in de negentiger jaren van de negentiende eeuw ontdekten in twee verschillende codes - een in woorden geschreven code en een dubbel literaire code die in de originele type gedrukte printen van de Folios van Shakespeare besloten lagen, was Francis Bacon de auteur van de toneelstukken die werden toegeschreven aan de acteur uit het armoedige dorpje Stratford-on-Avon. Hij was het grootste literaire genie van de westerse wereld. Zo was bacon ook degene achter veel van de politieke ideeën waar de Westerse Beschaving op is gebaseerd. Thomas Hobbes, John Locke en Jeremy Benthan namen Bacon als hun ideologische beginpunt. Zijn revolutionaire principes vormen de motor die onze natie draaiende hield en zijn de echte essentie van de mogelijkheden van de geest. Mensen zijn geen rechtop lopende dieren, beweerde Bacon, maar onsterfelijke Goden. De Schepper heeft ons zielen die gelijkwaardig zijn over de gehele wereld, en die eigenlijk ook weer niet te verzadigen zijn met een wereld.


Francis Bacon vervolgde ook zijn taak, het promoten van de kolonisatie van de Nieuwe Wereld, omdat hij wist dat daar zijn ideeën het diepst konden wortelen en volledig in bloei zouden kunnen raken. Hij overtuigde James I om Newfoundland te charteren en was een officier in de Company van Virginia, die de vestiging van Jamestown regelde, de eerste permanente kolonie van Engeland in Amerika. En hij stichtte Freemasonry, opgedragen aan de vrijheid en de verlichting van de mensheid, wiens leden een groot gedeelte voor hun verantwoording namen in het stichten van de nieuwe natie. Maar hij had een grotere zegen voor Engeland en de hele wereld kunnen zijn als hij in de mogelijkheid gesteld was zijn bestemming te kunnen vervullen. Dezelfde codes die door de toneelstukken van Shakespeare lopen, lopen ook door het werk van Francis Bacon zelf en door die van velen binnen zijn vriendenkring. Beiden codes houden zijn werkelijke levensverhaal in, de muzen van zijn ziel, en alles dat hij wenste te legateren aan toekomstige generaties, maar hij kon het niet openlijk publiceren uit angst voor de koningin.

De ware afkomst volgens Francis Bacon

Het ontsluierd het geheim dat hij Francis I is geweest, Koning van Engeland. Hij was de zoon van koning Elizabeth I en Robert Dudley, Lord Leicester, die vier maanden na een geheime huwelijksceremonie geboren werd. Maar zij, die haar status als maagdelijke koningin hoog wenste te houden en bang was dat als zij haar huwelijk erkende zij macht zou moeten verlenen aan de ambitieuze Leicester en ook uit angst dat haar onderdanen de voorkeur zouden geven aan een mannelijke erfgenaam in plaats van haar zelf en een vroegtijdige troonsafstand zouden eisen, weigerde Francis toestemming te geven om


zijn ware identiteit naar buiten te brengen, zelfs tijdens zijn doodsstrijd. De koningin liet hem zijn leven lang rond bungelen, ze gaf hem nooit een publieke baan, maakte hem nooit bekend als haar zoon, en gaf hem nooit de mogelijkheid zijn doelen te vervullen voor Engeland. Nee, ze gaf haar zoon niet de mogelijkheid het Gouden Tijdperk in Engeland te stichten dat de bedoeling was, maar dat er nooit kwam. Wat een wreed noodlot - een onbuigzame koningin moeder, die haar Prins van het Gouden Tijdperk minachtte !! Hij groeide op als pleegzoon van Sir Nicholas en Lady Anne Bacon en hoorde op vijftien jarige leeftijd de waarheid uit de mond van zijn eigen moeder en met dezelfde ademtocht versperde ze hem de weg naar zijn troonopvolging. In één nacht tijd veranderde zijn leven in een ravage. En zoals de jonge Hamlet overpeinsde hij keer op keer dezelfde vraag to be or not to be? dat was de vraag !!! Op het lange laatste was hij vast besloten niet te rebelleren tegen zijn moeder en later ook niet tegen de door haar slecht geplaatste troonopvolger James I. Dit ondanks al het goede dat hij voor Engeland kon betekenen, ondanks zijn heldere zicht op het land zoals ze kan worden mits ze goed geregeerd wordt. Hij wist dat in hem de kracht verborgen lag een monarch voor het land te kunnen zijn zoals ze het nog nooit één gekend had, een echte vader voor de natie. Hij schreef over de impulsen van een aan God gelijkende aartsvaderlijke zorg voor zijn eigen onderdanen die hij wilde aanwenden, schaduwen van de Keizer van het Gouden Tijdperk in de Sahara. Gelukkigerwijs voor de wereld was Francis vastbesloten zijn doel, om Universele Verlichting binnen de literaire toegangswegen en de wetenschap te bereiken. Als adviseur van de troon, voorstander van kolonisatie, en stichter van geheime genootschappen om daarbij de contactdraad met de oude mysteriescholen te herstellen. De uitlaatklep van zijn gewonde spirit was zijn gecodeerde geschrift waarin hij zijn hart uitstortte over zijn verlangens


naar een toekomstig tijdperk. Tegen de tijd dat hij overging naar Gene Zijde in 1626, vervolgd en niet erkend om zijn vele talenten, had Francis Bacon getriomfeerd in omstandigheden die een mindere vernietigd zouden hebben, maar die in zijn geval het werkelijke ontstaan van een.Opgevaren Meester bewezen.

De dood van Francis Bacon (1626) Francis Bacon maakte het ernaar uit dat hij zou overleiden op Paaszondag, 9 april 1626, en dat hij zelfs aanwezig was bij zijn eigen "begrafenis" in vermomming. Hij reisde vervolgens zogenaamd stiekem naar Transsylvanië (nu deel van Roemenië) aan de Rakoczy Mansion, waar hij zei voorbereidingen te hebben voortgezet voor zijn fysieke Hemelvaart. Sinds Francis Bacon werd waargenomen in het gebied op verschillende tijdstippen gedurende de volgende decennia, de lokale bevolking is tot de conclusie gekomen dat hij lid moes zijn van de familie Rakoczy (eventueel met betrekking tot aan Prins Ferenc Rakoczy II van Transsylvanië). Eindelijk op 1 mei 1684 heeft hij zijn fysieke Hemelvaart bereikt. Niet willen zijn menselijkheid te verlaten in de "fysieke octaaf" zonder zijn directe zichtbaar bijstand, vroeg hij de karmische raad voor een speciale dispensatie om hem te laten functioneren in een fysiek tastbare lichaam opgenomen onder de mensheid voor een beperkte periode ook al was hij een opgevaren Meester. Hij kreeg zijn verzoek aan de directe tussenkomst van de godin van de vrijheid, en weer als "Le Comte de Saint Germain", de "Wonderman van Europa" in de 18de en 19de eeuw zou hij door het leven gaan. Zo werd Comte de Saint-Germain geboren.


Prins Rakoczi 1676 - 1735 n.Chr

“Hij werd geboren als prins in de familie van de Rakoczi's in Boedapest. Hij "stierf" als prins Rakoczi, maar toen zijn

doodskist werd opgegraven, bleek die leeg te zijn.”


Prins Leopold-Frans Rákoczi (1676 - 1735) Levensdoel: Wetenschapper, filosoof,medicus, alchemist en profeet.

Broederschap: -

In 1784 zou Saint-Germain op zijn sterfbed verklaren dat hij de zoon is van Ferenc (Francis) II Rákoczi en prinses Amalia van Hessen-Theinfeld. Zijn naam zou Frans Leopold Rákoczi zijn.

(Ferenc (Francis) II Rákoczi)

Ferenc (Francis) II Rákoczi (27 maart 1676 - 8 april 1735) Hongaarse aristocraat. Hij was de vader van St-Germain zogezegd. Hij was de leider van de Hongaarse opstand tegen de Habsburgers in 1703-11 als de prins (fejedelem) van de Estates Confederated voor Liberty van het Koninkrijk Hongarije. Hij was ook prins van Transsylvanië, een Imperial Prinsen, en een lid van de Orde van het


Gulden Vlies en de Orde van Draco. Vandaag is hij als een nationale held in Hongarije. Hij werd geboren in Borsi, Koninklijk Hongarije en overleden in Rodosto, Ottomaanse Rijk.

Zijn volledige titel is: Franciscus II. Dei Gratia sacri Romani imperii & Transylvania princeps Rákoczi. Particum Regni Hungariae Dominus & Siculorum Comes, Regni Hungariae Pro libertate Confoederatorum Statuum necnon Munkacsiensis & Makoviczensis Dux, perpetuus Comes de Saros; Dominus in Patak, Tokaj, Regécz, Ecsed, Somlyó, Lednicze, Szerencs, Onod. Zijn naam is van oudsher ook gespeld Rákóczy, in het Hongaars: II. Rákoczi Ferenc, in het Slowaaks: Franti_ek II. Rákoci. 1694 Rákoczi leefde met de Aspremonts tot aan zijn huwelijk in september 1694, de 15-jarige Prinses Amalia, dochter van de hertog van Hessen-Theinfeld en een afstammeling van de heilige Elisabeth van Hongarije zou zijn vrouw worden. Het echtpaar verhuisde naar de Rákoczi kasteel van Sárospatak, waar Rákoczi begon zijn eigendommen te beheren. Het Verdrag van Karlowitz op 26 januari 1699, dwongen Thököly (stiefvader) en Ilona Zrínyi (zijn moeder) in ballingschap. Rákoczi bleven in Wenen onder toezicht van de keizer. Tussen 1694 en 1699 zou de Prins Leopold Frans Rákoczi (alias Saint-Germain) geboren zijn. Maar dit zou moeilijk zijn, want Saint-Germain werd gezien op 45 jarige leeftijd in 1710 in Wenen. Frans II Rákóczi, de prins van Transsylvanië, en diens eerste vrouw, prinses Amalia van Hessen-Theinfeld kregen drie kinderen:

Joseph, George en Charlotte.


Maar geen Frans-Leopold Rákóczi (alias Saint-Germain)! Vrijwel direct na deze periode begon Prins Ragoczy te leiden dat de samenzweringen van zijn edelen tegen het Oostenrijkse keizerrijk, met het doel van de overname van zijn onafhankelijke macht door hem werden bedacht. Maar er gebeurde iets merkwaardig. Tijdens een conflict tussen de Habsburgers en Oostenrijk werd Rákoczi door een spion verraden en werd gearresteerd op 18 april 1700, en opgesloten in het fort van Wiener Neustadt (ten zuiden van Wenen). Het werd duidelijk tijdens de voorbereidende hoorzittingen dat, net zoals in het geval van zijn grootvader Peter Zrínyi, de enige mogelijke straf voor Francis de dood was. Met de steun van zijn zwangere vrouw Amelia en de gevangenis commandant, Rákoczi weten ze te ontsnappen en vluchten naar Polen. In 1703 stond hij aan het hoofd van de Boerenoorlog in Munkács. Ongeveer 3000 gewapende mannen onder leiding van Tamás Esze trad hem bij en namen de Poolse stad Lawoczne in. In 1705 begonnen de Vredes besprekingen tussen de Hongaren en de Keizer. In 1706 ontmoet hij zijn vrouw terug na 5 jaar niet te zien en zij en hun kinderen werden terug herenigd. Op Rákoczi de aanbeveling, en met de steun van Bercsényi verklaarde de afzetting van het Huis Habsburg uit de Hongaarse troon op 13 juni 1707. Tijdens de Slag van Trenín (Hongaarse Trencsén, Duits Trentschin, Latijns Trentsinium, Comitatus Trentsiniensis, vandaag in Slowakije), op 3 augustus 1708 Rákoczi het paard struikelde en hij viel op de grond, dit sloeg hem bewusteloos. De Kuruc krachten dacht hem dood en vluchtten. Tussen 1708 en 1710 is het niet duidelijk waar de Prins was. Wat we wel zeker weten is dat Saint-Germain is gezien in 1710 in Venetië. Als Saint-Germain geboren is tussen 1694 - 1698 , zou hij in 1710 + - 12 jaar zijn geweest. De verklaringen spreken van iemand rond de 45 jaar. Als we de vader van Saint-Germain zouden nemen, deze is geboren in 1676, dan zou hij 34


jaar zijn geweest. Deze komt meer in aanmerking als Saint-Germain in 1710 in Venetië. We kunnen aannemen dat Ferenc (Francis) II Rákoczi zelf Saint-Germain was. Tevens als we zijn fotoʼs nemen en vergelijken met Saint-Germain, lijken deze personen gelijkend op elkaar. In 1711 kwamen de vredes akkoorden en hij bleef tot 1712 in Polen. Voor een tijdje woonde hij in Danzig (tegenwoordig Gdansk, in Polen) onder het pseudoniem van de graaf van Sáros. Hij verliet Danzig op 16 november 1712, en ging naar Engeland, waar koningin Anne, onder druk van de Habsburgers, weigerde hem te ontvangen. Rákoczi nam vervolgens het Kanaal over naar Frankrijk, de landing in Dieppe op 13 januari 1713. In 1714 pas zouden de twee kinderen en zonen van Rákoczi die in Wenen onder toezicht zaten een hun vader terug gegeven. Maar na de dood van Louis XIV op 1 september 1715, besloot hij de uitnodiging van het Ottomaanse Rijk (nog steeds in oorlog met de Habsburgers) zich te verplaatsen. Hij verliet Frankrijk in september 1717, met een entourage van 40 personen. En landde op Gallipoli op 10 oktober 1717. Daar werd hij werd ontvangen met onderscheiding. Rákoczi leefde in de Turkse stad Rodosto voor 18 jaar. Hij heeft een reeks routine: stijgende vroeg bijwonen dagelijkse Massa, schrijven en lezen in de ochtenden en timmerwerk in de middaguren; bezocht af en toe zijn zoon, György Rákoczi. Verdere militaire problemen in 1733 in Polen wakkerde zijn hoop op een mogelijke terugkeer naar Hongarije, maar ze werden niet nagekomen. Rákoczi was 59 jaar oud toen hij overleed op 8 april 1735. De dood van Rákoczi Rákoczi testament, gedateerd op 27 oktober 1732, Hij schreef en verzond afzonderlijke brieven aan de Sultan en naar de ambassadeur van Frankrijk 's in Constantinopel, om hen niet te vergeten over zijn collega-ballingen. Zijn


inwendige organen werden begraven in de Griekse kerk van Rodosto, terwijl zijn hart aan Frankrijk werd gegeven. Na het verkrijgen van de toestemming van de Turkse autoriteiten, werd Rákoczi's lichaam genomen door zijn trouwe kamerheer Mikes Kelemen en op 6 juli 1735 naar Constantinopel gebracht voor het begraven in Saint-Benoît (toen jezuïet) Franse kerk in Galata, waar hij begraven werd, volgens zijn laatste wens, naast zijn moeder Ilona Zrínyi. De oudste zoon kreeg toen zijn vader Turks pensioen, en werd erkend als Prins van Siebenbürgen (Transsylvanië). Uiteindelijk stierf hij in Turkije. De jongere broer nam geen deel aan de ondernemingen van zijn oudere broer, en lijkt derhalve zich goed te verstaan met de Oostenrijkse regering. Maar nergens is er spraken van een derde zoon Prins Franz-Leopold Ragoczy.

Tijdlijn

-27 maart 1676 - Rákoczi geboren. -26 januari 1699 - Verdrag van Karlowitz krachten Emmeric Thököly en Ilona Zrínyi in ballingschap. -11 februari 1701 - De onderhandelingen beginnen met Louis XIV met betrekking tot de Hongaarse strijd voor onafhankelijkheid. Februari, 1701 - Correspondentie is in beslag genomen door een Oostenrijkse spion. Rákoczi is gevangen gezet, maar ontsnapt wordt veroordeeld tot de dood. De Oorlog van Onafhankelijkheid -15 juni 1703 - Rákoczi vergadert Tamás Esze en zijn leger op de Hongaarse grens.


-26 september 1703 - Grote delen van Hongarije onder Rákoczi controle. -13 augustus 1704 - De Habsburgers (met Britse hulp) nederlaag de gecombineerde Frans-Beierse leger, waardoor Rákoczi van een belangrijke bondgenoot. -20 september 1705 - Het dieet van Szecseny verkondigt Rákoczi als de regerende prins en een beheerstructuur voor het land. -15 mei 1705 - De dood van keizer Leopold I, de toetreding van Joseph I van de troon. -27 oktober 1705 - Vredesonderhandelingen beginnen. -13 juni 1707 - Het dieet van Ónod deposes het Huis Habsburg uit de Hongaarse troon. Einde van de oorlog, vrede Verdrag -3 augustus 1708 - Kuruc versloeg in de Slag van Trentsinium (Trencsén)). -22 januari 1710 - Slag van Romhány, een van de laatste gevechten van de oorlog (een Kuruc verlies of een gelijkspel). -21 februari 1711 - Rákoczi gaat in ballingschap. -1 mei 1711 - Hongaarse krachten overlevering buurt Szatmár. -13 januari 1713 - Rákoczi arriveert in Dieppe, Frankrijk. -10 oktober 1717 - Rákoczi aankomt in Turkije.


-8 april 1735 – sterft in Rodosto. Zijn resten werden op 29 oktober 1906 aan de St. Elisabeth Kathedraal in Kassa (nu Kosice in Slowakije), waar hij is begraven met zijn moeder Ilona Zrínyi en zijn zoon. Maar waren dit wel de restanten van Rákoczi?

(Portret van Prins Ferenc Rákoczi II) De foto dateert uit 1712 en werd geschilderd in Gdansk, Polen, het land waar de prins was geëmigreerd na de


nederlaag van de Oorlog van Onafhankelijkheid geleid door hem. Hij is afgebeeld in het Hongaars kostuum versierd met borduursel op de voorkant. De sterke licht op zijn gezicht en de contrasterende donkere haar en bont-cap dienen te benadrukken van de functies, waardoor de onthulling van de kunstenaar gevoelige begrip van de Prins zijn karakter. In dit schilderij van de verbannen prins de kunstenaar heeft slechts zijdelings aan de symbolen van royalty's. De scharlaken Dolman gedragen als een mantel en vastgemaakt aan de voorkant met een ketting van Hongaarse goudsmid het werk, is bekleed met hermelijn, zoals befitted een koninklijke personage. Rond zijn nek de Prins draagt de Orde van het Gulden Vlies, uitgereikt in 1709.


Saint-Germain 1784 n.Chr

“Sommigen zeggen dat hij nog steeds slaapt, maar zij

onderschatten de geest van de wijze man, die zijn vorm steeds herkrijgt en terugkomt, schromelijk”


De Graaf van Saint-Germain (? - 1784) Levensdoel: Wetenschapper, filosoof,medicus, alchemist en profeet.

Broederschap: -

1 mei 1684 was de dag waarop Saint Germain een Opgevaren Meester werd.

Van welverdiende Hogere Krachten en krachten die deze wereld ver voorbij gaan, stond hij er steeds op alle


pogingen terug te draaien die zijn Great Instauration hier beneden dwarsboomden. Om boven alles het verlangen te hebben Gods mensen te bevrijden of ze nu wilden of niet. Saint Germain verzocht een dispensatie aan de heren van Karma om terug te keren naar de aarde in een fysiek lichaam. Zij stonden het toe en hij verscheen als le Comte de Saint Germain, een wonderlijke heer die de rechtbanken van het achttiende eeuws Europa, als de Wonderman, deed duizelen. Zijn doel : de Franse Revolutie voorkomen, en een gelijkmatige overgang bewerkstelligen van een monarchie naar een republikeinse regeringsvorm, het stichten van de Verenigde Staten van Europa, en de fleur-de-lis installeren las de Drievoudige Vlam van Godsidentiteit in elk hart. Alhoewel hij in alle rechtbanken van Europa bewonderd werd om zijn Meesterschap - het verwijderen van barsten uit diamanten, verdwijnen in het niets, het gelijktijdig schrijven van poëtische verzen met twee handen, begaafd in velen talen, welbespraakt over allerlei onderwerpen, elke geschiedenis navertellend als was hij een ooggetuige - faalde hij echter in het vóór zijn van reacties. Alhoewel ze erg welwillend waren zich te laten vermaken, waren de koningshuizen niet genegen op hun macht te moeten inboeten en mee te moeten waaien met de winden van de democratie. Zij en hun jaloerse ministers negeerden zijn behulpzaamheid..... en de Franse Revolutie werd een feit !!!


Reconstructie tijdlijn Saint-Germain Deze reconstructie is gemaakt op basis van getuigenissen, dagboeken en brieven. 1710 De eerste keer dat St. Germain werd gezien, was in 1710 volgens Baron de Gleichen, die St. Germain dat jaar in Venetië had gezien.

De eerste datum is genoemd door Baron de Gleichen, die zegt: "Ik heb gehoord Rameau en een oud familielid van een Franse ambassadeur in Venetië getuigen waren van die bekend St. Germain in 1710, toen had hij het uiterlijk van een man van vijftig jaar of ouder." Als we van deze stelling uitgaan , wil dat zeggen dat Saint-Germain in 1710 een uiterlijk had van iemand van 50 jaar. Dan zou hij op zijn minstens moeten geboren zijn in 1660 en niet 1690 zoals de zogezegde zoon Prins Frans-Leopold Ragoczy. Zoals we al hebben gezien is het goed mogelijk dat hij Prins Frans Rákoczi II (1676 - 1735) zag en dat deze zich voor deed als Saint-Germain. Niet opmerkelijk, want hij gebruikte soms de valse naam Comte Saros. Als hij de zoon had gezien, van Frans Rákoczi II, dan zou deze maar maximum 12 jaar geweest zijn, plus hij had geen derde zoon die Frans-Leopold heet. Als we Frans Rákoczi II zouden nemen, deze is geboren in 1676, dan zou hij 34 jaar zijn geweest. Deze komt meer in aanmerking als Saint-Germain in 1710 in Venetië. We kunnen aannemen dat Ferenc (Francis) II Rákoczi zelf Saint-Germain was.


Verder lezen we: "Hij zag er ongeveer vijftig uit, hij is niet dun, heeft een fijne intellectuele aangezicht, zijn jurken zijn heel gewoon, maar met smaak, en hij draagt de mooiste diamanten op zijn snuifdoos, tevens zijn gespen. Een groot deel van het mysterie waarmee hij is omgeven is op grond van zijn prinselijke vrijgevigheid.” De oude gravin v. Georgy die vijftig jaar eerder was vergezeld van haar man naar Venetië, zij benaderde de graaf St-Germain vele jaren later in + -1760: "Zou u vriendelijk zijn me te vertellen of het je vader was in Venetië in het jaar 1710?" Zoals we lezen had de gravin zelf twijfels over St.Germain “Nee, mevrouw” antwoordde de graaf tamelijk onbezorgd, “het is erg en veel langer, want ik verloor mijn vader, maar ik zelf was het in Venetië op het einde van het vorige en het begin van deze eeuw. Je was zo vriendelijk en bewonderde mijn componeren die we gebruikt om samen te zingen” "Vergeef me, maar dat is onmogelijk, Comte de St. Germain ja was ik die dagen minstens 45 jaar oud en nu lijk je langs de buitenkant dezelfde leeftijd van op dat moment” “Mevrouw,” antwoordde de graaf lachend:


“Ik ben heel oud.” “Maar dan moet je bijna 100 jaar oud zijn” “Dat is niet onmogelijk.” Als de Gravin St-Germain terug had ontmoet in 1760 en als hij nog altijd hetzelfde eruit zag wil dit zeggen dat hij min. 100 jaar zou zijn geweest. Hier duikt de eerste bewijzen op dat St-Germain het levens Elixer had en dit was de Gravin ook opgevallen. St.Germain bekende een paar kleine details aan Gravin V.Georgy dat blijkbaar gemeenschappelijk voor hun beide was, aan hun verblijf in het Venetiaanse Staten. De Graaf had zijn diensten aangeboden, als ze nog twijfelde aan hem om terug haar geheugen op te frissen. “Nee, nee” onderbrak de oude ambassadrice (Gravin): “Ik ben al overtuigd”. “dat u een zeer bijzondere man bent, een duivel.” “In hemels naam!” riep St. Germain in een donderende stem, “geen namen!” Hij leek in beslag genomen te zijn met een “krampachtig” “trillend” in elk onderdeel, en verliet de zaal onmiddellijk. Daarop zij de Gravin:


“Ik bedoelde dit om intiemer en beter kennis te maken met deze bijzondere man” Verder in het dagboek wordt St.Germain beschreven: “St.Germain is van middelgrote hoogte en elegante manieren; zijn functies zijn geregeld, zijn huidskleur bruin, zijn haar zwart, ziet er een genie uit, zijn vervoer draagt de indruk dat hij van adel is , alleen al voor de grote. De graaf zijn jurken zijn gewoon maar met smaak. Zijn enige luxe bestaat uit een groot aantal diamanten, waarmee hij vrij is bedekt; hij draagt ze op elke vinger, en ze zijn vastgesteld op zijn snufdoos en zijn horloges. Een avond verscheen hij aan het hof met bepaalde edelstenen en diamanten, die Herr v. Gontaut, een expert op het gebied van edelstenen, geraamd op 200.000 frank.” De gravin Georgy krijgt het leven elixir Andere verklaringen betreffende de Graaf zijn verbluffende kwaliteiten, die in de smaak vielen van de Gravin Mme. v. Georgy worden in het dagboek beschreven. Na haar eerste ontmoeting met de graaf en na verloop van dat jaar, tijdens haar eerste verblijf in Venetië, kreeg ze van hem een Elixir die volledig voor ¼ haar jonge lichaam en jeugdigheid terug zou geven. Zoals ze 25 jaar was. Het lijkt niet onmogelijk dat dit is gebeurd, want haar vrouwelijke intuïtie en inzicht in St.Germain zijn geheim, zou hij niet anders hebben gekund dan haar het Elixir te geven. Ouderen heren, wie Mme. de Pompadour ondervraagd over dit merkwaardige incident, gaven de zekerheid dat dit de waarheid was, en dat de jeugdige verschijning van Mme.v.Georgy ondersteund werd door het getuigenis van deze oude mannen die haar kenden. Het zou alleen maar de verschijning nog meer waarschijnlijk maken.


1710 – 1734 Tussen de periode van 1710 en 1737 hebben wij geen informatie wat St-Germain heef gedaan. Maar als we ervan uitgaan dat hij Prins Frans Ferenc Rákoczi II is, wordt het duidelijk waar hij heeft gezeten. We moeten de tijdlijn van Frans Ferenc Rákoczi II aansluiten op deze van Saint-Germain en we hebben het volledige beeld. 1717 Intussen vond in Groot-Brittannië het officiële 'debuut' van de vrijmetselarij plaats toen op 24 juni 1717 - Johannes de Doper dag, het officiële feest en 'Nieuwjaar' van de vrijmetselaars - in Londen de zogenoemde Grand Lodge (Grootloge) werd opgericht. In het Nieuwe Testament wordt Johannes de Doper beschreven als de wegbereider van Christus de Messias. 1737 - 1742 Van 1737 tot 1742, onze mysticus was bij het Hof van de Sjah van Perzië, en het is hier dat hij waarschijnlijk zijn verworven kennis van diamanten en edelstenen nog bij schaafde voor zijn Alchemie. 1743 Andere beschreven verschijningen van de graaf in Londen in 1743 waar hij terug werd gezien. 1743 In 1743 werd hij in Londen, beschuldigd als een spion voor de Stewarts.


1745 Hij was gezien in Edinburgh in 1745, waar hij onder huisarrest geplaatst werd op verdenking van spionage tijdens de Jacobitische opstanden. Hij werd vrijgelaten vanwege gebrek aan bewijs, en kreeg snel daarna de reputatie een groot violist te zijn, volgens sommige bronnen net zo goed als Paganini. In 1745 werd de graaf geruïneerd in Engeland. In deze tijd ontmoette hij Jean-Jacques Rousseau. BRIEVEN (1745) In een brief van 1745 Horace Walpole (4de graaf van Oxford, was een Britse schrijver en politicus) noemen ze een graaf St. Germain die is gearresteerd in Londen op verdenking van spionage (dit was tijdens de opstand Jacobite), maar wordt vrijgelaten zonder aanklacht: “De andere dag in beslag genomen een vreemde man, die gaat door met de naam van graaf St. Germain. Hij heeft hier twee jaar gewoond, en zal niet vertellen wie hij is of waar. Hij zingt, speelt heerlijk op de viool, componeert, is boos, en niet erg verstandig. Hij heet als een Italiaan, een Spanjaard, een Pool, hij trouwde met iemand met een groot fortuin in Mexico, en rende weg met haar sieraden naar Constantinopel, een priester, een vioolspeler, een grote persoonlijkheid. De Prins van Wales vraagt onverzadigd nieuwsgierigheid over hem, maar tevergeefs. Echter, niets is gedaan tegen hem, hij wordt vrijgelaten, en wat overtuigt mij dat hij niet een gentleman is, gesprekken zijn er genomen voor een spion.”

De tweede verwijzing naar dit verblijf in Engeland kan worden gevonden in Wekelijkse Britse Journal of Gazetleer, 17 mei 1760, en is als volgt:


"De auteur van de Brusselse Staatsblad leert ons dat een persoon Comte de St. Germain, die de laatste tijd uit Nederland kwam, werd geboren in Italië in 1712. Hij spreekt Duits en Frans als vloeiend Italiaanse, en spreekt vrij goed Engels. Hij heeft een oppervlakkige kennis van alle kunsten en wetenschappen, is een goede chemicus, een virtuoos in de muziek en een erg aangename metgezel.” Er wordt vermeld dat St.Germain in 1712 was geboren. Die datum kan niet kloppen want hij werd gezien in 1710 in Venetië en zou daar al de leeftijd hebben gehad van + - 45 jaar. En in 1760 werd hij terug gezien door de gravin met dezelfde leeftijd.

1746 In 1746 verdween de graaf van het toneel. Horace Walpole, die hem in 1745 voor het eerst in Londen had ontmoet, beschreef hem als volgt: “Hij zingt, speelt prachtig viool, componeert, is gek en niet erg gevoelig”. Vele tijdgenoten zagen St-Germain als een gek. Maar veel personen noemen wel is iemand een gek als ze niet goed begrijpen of spiritueel nog niet ver genoeg staan om te begrijpen wat spirituele personen bedoelen. 1752 Een Pierre-Renault de Saint-Germain werd gouverneur van Chengalaput, in India, in 1752, en een Robert-François Quesnay de St-Germain was actief in verscheidene geheime genootschappen. Verhalen van de graaf in India


en in Masonic vergaderingen kunnen worden getraceerd tot hen. Een mime en het Engels bekend als komiek milord Gower begonnen zich voordoen St-Germain in Parijs salons. Zijn verhalen waren wilder dan de echte graaf's - hij had geadviseerd Jezus, bijvoorbeeld. Onvermijdelijk, befaamdheid van zijn routine heb verward met het origineel. 1755 Keer de graaf voor de tweed keer naar India. Een brief van de graaf naar Graaf von Lamberg zegt hij het volgende: "Ik ben schuldig," schrijft hij, "voor mijn kennis van het smelten van juwelen op mijn tweede reis naar India, in het jaar 1755, met generaal Clive, die was ik onder de viceadmiraal Watson. Op mijn eerste reis heb ik slechts een zeer zwakke idee van de prachtige geheim van die wij spreken en dat alle pogingen die ik heb gemaakt in Wenen, Parijs en Londen, zijn waardeloos als experimenten, het geweldige werk dat werd onderbroken op het moment heb ik gezegd. "

1757-1758 Onze volgende datum, 1757, brengt ons tot de periode die is het meest bekend voor het publiek. St. Germain in Parijs werd geïntroduceerd door de toenmalige Minister van Oorlog. De graaf verscheen weer in 1758 in Versailles. Hij beweerde recepten te hebben voor kleurstoffen en kreeg van Lodewijk XV een onderkomen aangeboden in het kasteel van Chambord. St. Germain bracht veel tijd door


met zowel de Franse koning als diens maîtresse, Madame de Pompadour. Tijdens zijn verblijf in Parijs gaf de graaf veelvuldig diamanten, waarvan hij er veel leek te bezitten, als cadeau. De Koning Louis XV gaf hem een suite kamers op zijn koninklijke Kasteel van Chambord. Hier was een laboratorium ingericht voor experimenten, en een groep studenten verzameld rond onze mysticus. Van deze vinden we de Baron de Gleichen, en Marquise d'Urfé en ook de prinses van Anhalt-Zerbst, moeder van Catherine II. van Rusland. Hij kreeg van de Koning honderduizend frank en deed onderzoek op kleurstoffen, deze hadden later een grote invloed op de franse kleurstoffen. 1757 Gravin Genlis en de eeuwige Elixir. “Een avond op een feestje was Saint-Germain vergezeld van verschillende Italiaanse dames voor de jonge Comtesse Genlis die toen 10 jaar was” Ze zong “La Vie en Rose” Toen ze klaar was met zingen, zei de Graaf tegen haar: “In vijf of zes jaar heb je een zeer mooie stem, die zal je een lange tijd hebben, met het oog op de vervolmaking van uw charme en het behoud van uw schoonheid, dit zal je gelukkig lot zijn tussen uw 16e en 17e jaar.”

Uit het dagboek van Gravin Mme. v. Georgy is het heel duidelijk dat zij en de jonge gravin Genlis in het geheim delen van Saint-Germain.


Wie was Comtesse Genlis Stephanie Félicité du Crest de Saint-Aubin, door huwelijk gravin van Genlis, markiezin de Sillery geboren in het kasteel Champcery in Issy-l'Evêque 25 januari 1746 en overleed in Parijs op 31 december 1830. Zij wordt later in de geschiedenis gekend als Édith Piaf. Zij kreeg van Saint-Germain het leven elixir. Het is niet zeker dat ze stierf in 1830.

(Gravin van Genlis) (Édith Piaf)

Stephanie-Félicité du Crest, gravin van Genlis, markiezin de Sillery, werd geboren in een familie van adellijke zwaard van Bourgondiër, dochter van een voormalige kapitein die de titel van markies de Saint-Aubin. In zijn jeugd, volgens een frequent gebruik dan in de provinciale adel, zijn vader, na acht districten van adel te feliciteren de canonesses fit in een hoofdstuk van Lyonnais. Thomas Paine (auteur 1737-1809) verteld in zijn dagboeken dat hij in 1792 in Parijs was, daar ontmoete hij Mevr. Sheridan, de protegee van Comtesse Genlis. Haar echte naam was “Madame de


Sillery, comtesse de Genlis”. Haar dochter zou Pamela geweest zijn. Pemela haar geboorte en sterf datum zou 1776-1831 geweest zijn. Onderzoek bevestigd dat zij geboren was in Newfoundland en haar ouders hun namen zouden Seymour of Sims zijn geweest. Vele geloven dat Pamela de dochter was van Comtesse Genlis en Duke of Orléans (Groot Meester van de Grand Oriënt). De Marquise de Saint-Aubin - Félicité moeder - hadden het vermogen om in de salons in Parijs haar jonge dochter te laten zingen en werd opgemerkt door haar talent als zangeres en harpist. Het was in die periode dat ze Saint-Germain ontmoeten. Vier keer per week, gingen moeder en dochter optreden in de salons in Parijs.

Later werd Genlis werd bekend voor haar beginselen inzake het onderwijs van jonge mensen en schreef veel boeken. Ze was de vriend van Rousseau, Charles-Pierre Claret de Fleurieu van Bernardin de Saint-Pierre de Talleyrand, Juliette Recamier, Saint Germein. Haar werk bestaat uit een veertig volumes. Ze ontsnapten veilig naar Engeland om te ontsnappen aan de excessen van de Franse Revolutie. Dit veroorzaakt het verlies van haar man, door zijn politieke activiteiten alsmede Philippe Egalite, terwijl twee van zijn leerlingen, de broers Louis-Philippe, wegkwijnen in de gevangenis. In Engeland, Félicité de Genlis trouwt een dochter, Pamela Brulart Sillery in het geheim met hertog van Chartres, Lord Fitzgerald, die werd gedood tijdens de opstand in Dublin in 1798. In 1801, met Bonaparte zijn toestemming kon ze terugkeren naar Frankrijk. Zijn leven verslechterde met de terugkeer van de Bourbons in 1815. Ze stierf in 1831 en werd begraven in Père-Lachaise.


(foto voor haar dood) (Edith Piaf)

Madame de Genlis, woord van hem op deze periode, zegt: “Hij was goed bekend met de natuurkunde, en was een zeer grote apotheek. Mijn vader, die was goed gekwalificeerd om te oordelen, en was een groot bewonderaar van zijn talenten op deze manier.... Hij had een geheim ontdekt, dit was echt geweldig , en die heeft een buitengewone kracht aan zijn foto's.... St. Germain zou nooit toestemming geven zijn geheim te verklappen” “Hij kende het geheim van de Universele Geneeskunde,hij was meer dan 300 jaar oud, hij was een meester in de geheimen van de natuur, hij kon diamanten smelten en kon deze omvormen in kleinere diamanten, hij kon diamanten omvormen tot helder water, zonder in gewicht te verliezen”


1757 Giacomo Casanova

Giacomo Casanova beschrijft in zijn memoires verschillende bijeenkomsten met de "gevierd en geleerd bedrieger". Van zijn eerste vergadering in Parijs in 1757, schrijft hij:

“De meest plezierig diner die ik had was bij Madame de Gergi, die kwam met de beroemde avonturier, bekend onder de naam van de Graaf de St. Germain. Deze persoon, in plaats van eten, sprak hij aan het begin van de maaltijd tot het einde, maar luisterde naar hem met de grootste aandacht. Het kan veilig worden gesteld dat hij een interessante gesprekspartner was. St. Germain gaf zich uit als een wonder, hij was een geleerde, vertaler, muzikant, en apotheek, goed uitziend, en een perfecte “ladies” man. Een tijdje later gaf hij hen verf en cosmetische producten; gevleid waren ze, niet dat hij hen zou jonger maken, maar dat hun schoonheid zouden worden behouden door middel van een spoel die zei bij


hem konden krijgen. Het koste veel geld, maar hij gaf deze vrij weg.” De Italiaanse avonturier Giacomo Casanova zegt dat hij persoonlijk heeft gezien dat St. Germain zilver in goud heeft veranderd, maar voegt daaraan toe dat hij vermoedt dat dit door vingervlugheid gebeurde. St. Germain zinspeelde erop meerdere eeuwen oud te zijn. In die tijd begon een mimespeler die zichzelf Lord Gower noemde, St. Germain manier van doen te imiteren in de salons, waarbij hij de grap maakte dat St. Germain Jezus had geadviseerd en bijgestaan.

De Valse St-Germain: Blijkt uit verklaringen van Madame du Hausset, Herr von Barthold en de Baron de Gleichen, dat een jonge Engelsman, op dat moment woonachtig in Parijs, Lord Gower op naam, gebruikt maakten van de naam St-Germain en zich in Parijs Salons bekend maakten. Hij bespotte en gaf zich uit als een domme St-Germain.

“Veel van de wilde verhalen had waarschijnlijk niets te maken met St. Germain en werden uitgevonden als doel hem belachelijk te maken. Milord Gower, was een prachtige nabootser, en ging in Parijs salons aan de rol als St. Germain - natuurlijk was het erg overdreven, maar heel veel mensen werden getroffen door deze make-over van St. Germain.” Mythen, legenden en speculaties over St. Germain begonnen op grote schaal in de late 19e en vroege 20e eeuw, en nog steeds vandaag. Zij omvatten geloof dat hij onsterfelijk is, de “wandelende Jood”, een alchemist met de "Elixir of Life", een “Rosicrucian”, en dat hij de Franse


Revolutie voorspelde. Hij zei te hebben voldaan aan de vervalser Giuseppe Balsamo (alias Cagliostro) in Londen. 1758 Duiken de eerste tekenen op van St-Germain zijn vrouw. “We moeten constateren dat, in 1758, een mysterieuze vrouw, geacht Frans te zijn, zegt dat zij 36 jaar oud is, aangekomen in Utrecht, Holland. Ze leek goed opgeleid te zijn en woonde op een lijfrente van de Franse regering. In 1762 werd haar toelage geschorst, ze verhuisd naar Amsterdam, daarna verdwenen ze. Geruchten zeiden dat ze was gerelateerd aan de graaf van Saint-Germain en dat zij zijn minnares of zijn vrouw was.” Heel merkwaardig dat in begin van onze tijdlijn Comtesse Greogy in 1710 St-Germain ontmoeten, + - 50 jaar later, dus heel goed mogelijk 1758 had zij het elixir gekregen had van St-Germain. Het is heel goed mogelijk dat ze hier spreken over Comtesse Greogy die mee in het geheim deelt van St-Germain. 1760 In 1760 vertrok St. Germain via Nederland naar Engeland op een missie voor Lodewijk XV, toen de minister van Buitenlandse Zaken, de hertog van Choiseul hem probeerde te arresteren. Volgende, in de Londense Kroniek van 3 juni 1760, hebben we een lange rekening van een "mysterieuze vreemdeling" die net is aangekomen op de Engelse kust. Het is ook gezegd door een schrijver dat hij goed werd ontvangen op het Hof, en veel kranten van de periode noemen hem als een "persoon van de nota" aan wie gemarkeerd aandacht werd besteed, deze persoon was St-Germain.


In het British Museum zijn er stukken van de muziek gecomponeerd door St. Germain ze zijn gedateerd tussen 1745 en 1760. Er werd overal gezegd, door zijn vijanden alsook door zijn vrienden, dat hij een prachtige violist was, hij “speelde als een orkest.” Er is een zeer interessante souvenir van St. Germain ontdekt. Het is bewaard in de bibliotheek van het oude kasteel van Raudnitz in Bohemen en eigendom van Prins Ferdinand von Lobkowitz (1797-1868). Een zeldzame collectie vinden we een boek gecomponeerd door St. Germain, met de volgende inscriptie in: "Pour le Prince de Lobkowitz, Musique Raisonée, selon le bon sens, aux Dames Angloises qui aiment le vrai goût en cet art. "Par . . . de St. Germain."

1762

Na deze missie reisde de graaf via Nederland naar Sint-Petersburg in Rusland, waar hij naar het schijnt aanwezig was bij de staatsgreep en daaropvolgende troonsbestijging van Catharina de Grote, (Stettin, 2 mei 1729 - Tsarskoje Selo, 17 november 1796) was van 1762 tot 1796 tsarina van Rusland. Ze werd in het Duitse Stettin geboren als Sophie Augusta Frederika, prinses van Anhalt-Zerbst-Dornburg, dochter van vorst Christiaan August van Anhalt-Zerbst. Ze was een nicht van de koningen Gustaaf III en Karel XIII van Zweden en van de Russische troonopvolger Peter III. Latere samenzweringstheorieën wijzen St-Germain aan als de veroorzaker van deze troon bestijging. Terwijl er


verschillende historische bewijzen aantonen, dat hij zonder twijfel in 1762 in St. Petersburg is geweest, verbleef hij bij Prinses Marie Galitzin op Archangelskoi op 3 maart 1762. “De Graaf de St. Germain was hier in de tijd van Peter III. Linksaf en bij Catherine II.” “Er wordt ook gezegd dat in die dagen St. Germain de naam van Saltykoff (Soltikow) draagt in Rusland.” Datzelfde jaar: Prins Grigori Aleksandrovitsj Potjomkin (24 september (OS: 13 september) 1739) – 16 oktober (OS: 5 oktober) 1791) was een Russisch maarschalk, staatsman en favoriet van Catherina II de Grote.

(Prins Grigori Aleksandrovitsj Potjomkin) Hij is vooral bekend om zijn pogingen de steppen van de Zuid-Oekraïne te koloniseren, die na het Verdrag van Küçük Kaynarca (1774) naar Rusland waren overgegaan. Steden gesticht door Potjomkin zijn onder andere Cherson, Mikolajev, Sebastopol, en Jekaterinoslav (nu Dnjepropet-rovsk).


“Hij beweerde een doos te hebben gewonnen van de Graaf Saint Germain tijdens een nacht van gokken.” Dat Prins Grigori Aleksandrovitsj bekend was met de materie van de doos, weet ik niet, als hij het niet zou zijn zou die doos later zijn ondergang en dood kunnen betekenen. Elke doos heeft zijn eigen functie voor één welbepalend doel. Deze doos staat bekend als de “kubusdoos” van Saint-Germain. De bekende 3d-doos die we gaan bespreken, is niet de doos dat Prins Grigori Aleksandrovitsj kreeg. Die dat hij kreeg is wel een gelijkwaardige, aan de “Magnus-doos”

(de cubes en de heilige-roos)


Vele denken dat de bekende 3d-doos, gemaakt is door Christian Rosencreutz (Saint-Germain), het was gekend als “de sleutel tot een van de ultieme waarheid”. Het idee, ontwerp en kennis komt wel van Saint-Germain, en zou zijn gemaakt in 1275 door de alchemist Albert Le Grand (Albertus Magnus). Via de doos kun je diverse ruimtes, dimensies, tijden beïnvloeden en voorspellen. “Volgens de schrijver van de documenten (van de 3d-doos), lijkt het zijn gemaakt in drie verschillende metalen: De lichte delen zijn met een gouden bewerkt, de donkere delen met lood, en de rode delen met een onbekende metaalsoort. Het enige wat de schrijver zeker weet, is dat de laatste met menselijk bloed was samengesteld.” De doos van “Magnus” zou later een belangrijke rol gaan en zou verhuizen naar diverse eigenaars. Na de dood van Saint-Germain (1785), werd de doos naar Frankrijk gebracht “Grand Orion”(Vrijmetselaars loge). Deze werd later ontdekt door een wetenschapper in 1805, en werden overgebracht naar de archieven van de Sorbonne universiteit voor verdere studie. De onderzoeken en documenten zijn er vandaag nog te bekijken. De cubes was verplaatst naar een andere loge in België in 1803, en bleef daar tot 1941 toen de nazi's de bezetting deden. De doos werd naar Berlijn gebracht als een geschenk voor Hitler, maar het bereikte nooit zijn doel (gelukkig). Toen dook de cubes op in 1964, toen Mossad agenten in het appartement van Heinrich Von Klinsbach in Santiago de Chili vonden. Officieel ging de kubus verloren bij transport in Frankrijk, maar geruchten gaan er dat deze naar Kabbalistiek Research Center in Jeruzalem werd gebracht en nog steeds is. De kubus haar grote kracht is andere dimensie , engelen of demonen op te roepen. De doos was bekend uit de tijd van


“Hiram Abiff” (Saint-Germain) en werd gebruikt door Koning Salomon voor de bouw van de tempel en het controleren van een leger demonen die de tempel bouwden. In één van mijn andere studie werken zal ik verschillen dozen bespreken, bewerken , ontwerpen voor verschillende doeleindes. Sommige dozen kunnen nog moeilijk gemaakt worden want kosten te veel geld om deze met de verschillende, metalen, edelmetalen en stenen en andere natuurlijke producten samen te stellen. Gaan niet verder uitwijken over deze cubes, maar speelt wel een belangrijke rol in de mystieke Saint-Germain.

(magnus-cubes)

De zes vlakken van de cubes zijn allen verschillend en hebben allen hun eigen eigenschappen. "De Invocation Circle" “De Agenda", "De Kabbalistiek Tree", "The Exorcism Circle", "De Staat vulgair", "The Golden State".


"De Invocation Circle"

“De Agenda"


"De Kabbalistiek Tree",

"The Exorcism Circle",


"De Staat vulgair",

"The Golden State".


1762 Bij Graaf Rotari In St. Petersburg woonde St. Germain tevens bij graaf Rotari, de beroemde Italiaanse schilder, hij was de schilder die prachtige portretten maakten in het “Peterhof Palace”. Graaf Rotari verteld over hem: “St. Germain was een prachtige violist, hij speelde als een orkest.” “Hij zou in het bezit zijn van een mooie maansteen” Een ander bewijs dat St-Germain in Rusland was:

“Muziek gewijd aan gravin Ostermann door St. Germain eigen hand getekend. Het is prachtig gebonden in rood maroquin. De datum is ongeveer 1760.” Elixir voor Prins Youssoupoff In oude kisten van St. Germain werden documenten ontdekt met betrekkingen met een prins “Youssoupoff” uit het jaar 1760 aan wie hij het elixir gaf voor een lange levensduur. Deze prins was Nicolas Borisovitch Youssoupoff (1751-1831) Het was de enige erfgenaam van de roemruchte familie Youssoupoff gezegd worden rijker dan de keizer van Rusland zelf. De Youssoupoff werden immens rijk, had in totaal 2000 km2 gebied van grond, met suiker fabrieken, molens, briquetteries, steenkoolmijnen, distilleerderijen, textiel fabrieken, enz. ... en bovenal een schitterende collectie van kunst en sieraden die door de voorouders van Zénaïde, vooral Prins Nicolas Borisovitch Youssoupoff (1751-1831), en uitgebreid door zijn vader,


Prins Nicolas Borisovitch Youssoupoff (1827-1891). In alle zestien Youssoupoff eigendom kastelen of paleizen, het meest luxueuze van de randen van de Moïka, St. Petersburg, en meer aangenaam, hun gebied van Arkhangelskoïe buurt van Moskou. De bekendste is Felix (1887-1967), beroemd voor zijn deelname aan de samenzwering tegen Raspoetin, die trouwt met de nicht van Nicolaas II, de Prinses Irene. “Ze waren beiden bekend om hun schoonheid.” Vanwaar kennen we dat weer, het geheim van St-Germain ?

(Felix Youssoupoff en zijn vrouw Irina Alexandrovna ca. 1915)

De moord op Raspoetin spoken Prins Youssoupoff tot zijn dood, werd hij geteisterd door aanhoudende nachtmerries en verontrustend beeld geschilderd monsters


vertegenwoordigers van half mens, half dier. Niet langer kan dragen deze schilderijen beeltenis cijfers afzichtelijke, zijn dochter zal verkopen aan de dood van zijn ouders.

1763 In 1763, echter, krijgen we een zeer interessante rekening van onze filosoof in de vorm van een brief van de Graaf Karl Cobenzl aan de Prins Kaunitz, de minister-president. De details geeft zijn zo interessant dat het beter is om het op volledige citaat: -- "Brussel, 8 april 1763. "GRAF KARL COBENZL AAN KAUNITZ. "Het was ongeveer drie maanden geleden dat ik de persoon Comte de St. Germain heb leren kennen. Ik vond hem een eenvoudige man die ik ooit zag in mijn leven. Ik niet precies wanneer hij is geboren, ik denk echter dat hij de zoon is van een clandestiene vakbond van een krachtig en illustere familie. Ze bezitten grote rijkdom, hij woont in de grootste eenvoud, hij weet alles, en toont die oprechtheid, een goedheid van de ziel, verdient deze bewondering. Onder een aantal van zijn resultaten, maakte hij onder mijn eigen ogen, sommige experimenten, waarvan de belangrijkste waren , de transmutatie van ijzer in goud, en minstens zo goed is voor de goudsmid zijn werk. Het verven en voorbereiding van huiden en de meest perfecte looien, het verven van zijde, die naar een perfectie gaan die op heden onbekend zijn; dergelijke verven van wollen, het verven van hout in de meest briljante kleuren gemaakt met de meest voorkomende ingrediënten, en bijgevolg op een zeer bescheiden prijs; de samenstelling van kleuren voor het schilderen, ultra-Marine is zo perfect gemaakt van lapis lazuli en ten slotte, het verwijderen van


de geur van een olie schilderij, en het maken van de beste olie van de Provence van de oliën van Navette, van Colsat en van anderen. Ik heb deze producties in mijn handen en met mijn eigen ogen gezien, ik heb ze onderworpen aan de meest strenge examens, en zie in deze artikelen een winst die kan oplopen tot miljoenen, ik heb geprobeerd om te profiteren van de vriendschap van de man om te leren van deze geheimen. Het moment voor het afleiden van de winst is al dicht bij de hand "

1763 Uit een andere bron vernemen we dat St. Germain in Tournai (Doornik-België) is, namelijk uit de memoires van Casanova. "Casanova op weg naar Tournai (Doornik) werd in kennis gesteld van de aanwezigheid van Comte de St. Germain en vroeg dat de graaf hem wou ontvangen.”

1763-1769 Vanaf 1763, de datum waarop we nu zijn aangekomen, tot 1769, krijgen we alleen de gegevens van één jaar in Berlijn. Deze komen van de memoires van M. Dieudonne Thiebault, die geeft de volgende interessante schets: “Er kwam een man naar Berlijn en bleef in de stad voor een jaar, een opmerkelijke man, die door de naam draagt Comte de St. Germain. De Abe Pernety is niet traag in het herkennen van kenmerken van een grote adept en kwam naar ons met prachtige verhalen.” De exacte datum van dit bezoek aan Berlijn kunnen we niet nauwkeurig geven, maar het is altijd vóór het verblijf in Venetië, waar hij werd gezien door de Graaf Max von


Lamberg. En in zijn boek hebben we een aantal interessante details. De Graaf constateert dat St. Germain onder de naam van Markies d'Aymar, of Belmare, door het leven gaat. Hij deed een aantal experimenten met vlas, waarop deze bleken te lijken op Italiaanse zijde, hij had een vrij grote plaats, er waren ongeveer een honderdtal werknemers. Het lijkt erop dat hij toen reisde met de Graaf von Lamberg, want in een papier gepubliceerd in Florence Le Notizie del Mondo (juli 1770), onder de rubriek "Nieuws van de Wereld," vinden we de volgende paragraaf:

TUNIS, juli 1770. "De Graaf Maximiliaan de Lamberg, Chamberlain bracht een bezoek aan het eiland Corsica om diverse onderzoeken, hij verblijf hier sinds einde juni, in het bedrijf met de Signor de St. Germain, gevierd en gekend in Europa voor zijn uitgestrektheid in politieke en filosofische kennis.”

1770 Het jaar erop dook de graaf op in de Zuidelijke Nederlanden, kocht er land en nam de naam Surmount aan. Hij probeerde zijn kundigheden - het behandelen van hout, leer, olieverf - aan te bieden aan de staat.

1770 Een belangrijk punt dat behoort tot het jaar 1770 is weggelaten in vele onderzoeken. St. Germain was op Livorno, toen de Russische vloot daar was, hij droeg een Russisch uniform, en heette Graaf Saltikoff door de Graaf Alexis Orloff. Het was bovendien, dat zelfde jaar dat hij terug keerde naar Parijs, naar zijn bekende vijand, Duc de Choiseul.


1770 Na terugkeer in Parijs in 1770, voorspelde hij de Franse Revolutie met Marie Antoinette en Madame d'Adhemar, die schreef een verhaal van zijn capaciteiten als Adept. Daarna reisde hij via Duitsland verder.

1772 Saint-Germain & Cagliostro In dat zelfde jaar doceerde St-Germain met Caliostro de Egyptische Rite van de vrijmetselarij. Giuseppe Balsamo, ook wel Alessandro, graaf van Cagliostro genoemd, (Palermo, 2 juni 1743 – gevangenis van San Leo nabij Montefeltro, 26 augustus 1795) was een Italiaans avonturier.

(Alessandro, graaf van Cagliostro) Cagliostro is een van de grootste figuren die zich met het occulte bezighield in de tweede helft van de 18e eeuw en werd door velen gezien als een charlatan. Cagliostro werd als Giuseppe Balsamo geboren op 2 juni 1743 in de Italiaanse stad Palermo. Hij kende een vrij tumultueuze


jeugd. Zijn vader stierf toen hij nog jong was en zijn moeder stuurde hem naar zijn oom omdat zij hem niet kon onderhouden. Nadat hij meerdere keren was weggelopen bij zijn oom, werd hij naar een benedictijnenklooster gestuurd waar hij zijn talent voor geneeskunde en chemie ontdekte. Cagliostro was een goed student, maar toch liep hij enkele jaren later weer weg en sloot hij zich aan bij een bende vagebonden die vooral kleine diefstallen pleegden. Tijdens deze periode ontwikkelde Cagliostro ook een interesse voor het occulte en voor de alchemie, onder andere door de ontmoeting met de goudsmid Marano, die contacten onderhield met verscheidene alchemisten en geloofde dat Cagliostro in staat was metaal in goud te veranderen. Cagliostro lichtte de goudsmid echter op. Hij vroeg hem om zestig ons goud en beloofde Marano dat hij door magische ceremonies een grote geheime schat dicht bij Palermo zou kunnen vinden. Hij bracht Marano ʻs nachts buiten de stad en liet hem aanvallen door ingehuurde boeven. Kort na dit incident vluchtte Cagliostro uit Palermo en begon hij zijn wereldreizen. Cagliostro reisde de wereld rond en bezocht Egypte, Griekenland, Perzië, Rhodes, India en Ethiopië. Telkens bestudeerde hij er het occulte en de alchemistische kennis. In 1768 keerde Cagliostro terug naar Italië en opende hij een casino in Napels met de bedoeling rijke buitenlanders af te zetten. De Napolitaanse politie kreeg hier echter snel lucht van en dwong Cagliostro te vertrekken. Cagliostro ging toen naar Rome en vestigde zich daar als dokter, waarmee hij goed zijn brood verdiende. In deze periode trouwde hij met Lorenza Feliciani. Het paar leefde in Rome totdat de Italiaanse inquisitie Cagliostro begon te verdenken van ketterij. Cagliostro en zijn vrouw weken uit naar Spanje. Na een aantal jaar keerden zij terug naar Palermo, alwaar Cagliostro werd gearresteerd door Marano. Cagliostro werd echter gered door een edelman en hij en zijn vrouw vertrokken naar Engeland, onder het mom van een grote


alchemistische ontdekking te hebben gedaan. In Londen ontmoette Cagliostro de graaf van Saint-Germain, die hem inwijdde in de Egyptische vrijmetselarij. Cagliostro zou een grote invloed hebben op de vrijmetselarij van zijn tijd. Nadat hij een loge voor de Egyptische vrijmetselarij had gevestigd in Engeland, Duitsland, Rusland en Frankrijk, kwam Cagliostro in 1772 aan in Parijs. In Parijs verkocht hij medicijnen en elixirs en begon hij ook seances te houden. Lodewijk XVI was geïntrigeerd door de graaf en nodigde hem uit te Versailles om magische diners te organiseren. Gedurende vele jaren was Cagliostro een favoriet van het Franse hof, totdat hij in 1785 – zonder echte harde bewijzen – werd genoemd in de Diamanten halssnoeraffaire, een van de belangrijkste incidenten die leidden tot de Franse Revolutie. Door zijn vermeende inmenging in dit schandaal werd Cagliostro voor zes maanden opgesloten in de Bastille en werd hij uit Frankrijk verbannen. Cagliostro keerde terug naar Rome om er opnieuw geneeskunde uit te oefenen en seances te houden. Toen hij echter een vrijmetselaarsloge in Rome probeerde te vestigen, werd hij in 1791 door de Inquisitie aangehouden en opgesloten in de Engelenburcht. Er volgde een proces waarbij Cagliostro werd beschuldigd van ketterij, magie en vrijmetselarij. Hij werd ter dood veroordeeld, maar dit vonnis werd door de paus omgezet naar levenslange opsluiting in de Engelenburcht. Omwille van een mislukte ontsnappingspoging werd Cagliostro overgebracht naar het San Leo-kasteel bij Montefeltro, waar hij stierf (vermoord) op 26 augustus 1795. De berichten over zijn dood werden in Europa echter niet geloofd. Pas na een onderzoek dat door Napoleon was opgedragen geloofde het volk dat Cagliostro dood was.


1773 Geen nadere details worden gegeven van deze reis, maar we horen dat St. Germain in Mantua (Italië) was in het jaar 1773.

1774 St. Germain kwam naar Den Haag na het overlijden van Louis XV (10 mei 1774). Dit was de laatste keer dat hij Nederland bezocht. Het kan niet worden vastgesteld met een nauwkeurigheid van hoe vaak hij daar was. . . . Het is in een Duitse biografie dat hij in Nederland is gezien in 1710, 1735, 1742, 1748, 1760 en 1773. Dit laatste brengt ons tot de periode en het verblijf op Triesdorf en Schwalbach, waar veel alchemistische en andere experimenten werden uitgevoerd door de Markgraaf en de Comte. De voormalige Graaf is trots op zijn medische kennis, en die wordt verkregen uit de Engels consul te Livorno een kopie van het recept voor de "Russische Thee" of "Aqua Benedetta ', gemaakt door St. Germain, dat werd gebruikt in de Russische vloot, voor het behoud van de gezondheid van de troepen onder de grote hitte. 1774 In 1774 dook hij weer op, bij een Beierse graaf voordoend als Freiherr Reinhard Gemmingen-Guttenberg, graaf Tsarogy.


1774 tot 1776 Van 1774 tot 1776 hebben wij het bezoek aan Triesdorf; in 1776 horen we van onze mysticus in Leipzig, en het volgende jaar in Dresden.

1774 M. Björnstahl schrijft in zijn boek van reizen: “We waren de gasten aan het hof van de Prins-Erfelijke Wilhelm von Hessen-Kassel (broer van Karl von Hessen) in Hanau, in de buurt van Frankfurt.” “Als wij terugkeren op de 21 mei 1774 aan het Kasteel van Hanau, vonden we er Heer Cavendish en de Comte de St. Germain, ze kwamen uit Lausanne, en zijn reizen naar Cassel en Berlijn.” “Wij hadden gemaakt van de kennis van deze heren in Lausanne bij het huis van Broglio.” Dit is een zeer interessante verklaring, want het toont ook de verdere conecties van St. Germain met de familie Bentinck, met wie hij had zoveel contacten had in 1760 in Den Haag.

1776 De nieuwe wereld Hij verliet Europa, om in plaats daarvan zich op de Nieuwe Wereld te richten waar hij al vele eeuwen lang scherp op had gelet. Zelfs als Francis Bacon (Saint-Germain) zag hij Amerika al als zijn laatste hoop. Hij schreef in code;


Ik vertrouw alles aan de toekomst en een land dat erg ver richting de Zonne-waartse Poort toe :........ Ik houd de toekomst altijd in mijn plan, zoekende naar mijn beloning, niet voor de tijdperken waarin ik en mijn landgenoten leefden, maar voor een ras dat erg ver is en een tijdperk niet zoals het onze maar één met een nieuwe manier van leren in een Nieuw Gouden Tijdperk.

Lia Kluytmans schrijft : “Gezien hij het continent had ontdekt en de kolonisatie ervan had aangemoedigd, moest hij de nieuwe natie ook van een gedegen fundament verzekeren. Saint Germain was aan George Washington zijn zijde gedurende de revolutie en gedurende de winter in de Vallei van Forge. Zijn inspanning in het verleden, het inwijden van de Vereniging van Vrijmetselaars, wakkerde veel Revolutionaire sleutelfiguren aan. Generaal Washington, Alexander Hamilton, James Madison, John Hancock, Benjamin Franklin, en drie en vijftig van de zes en vijftig mensen die de Onafhankelijkheidsverklaring ondertekenden, waren allemaal leden van de Orde der Vrijmetselaars, wiens principes hen begeleidde in het stichten van de nieuwe natie. Verder vroeg Saint Germain om de ondertekening van de Onafhankelijkheidsverklaring en wees hij de richting aan in het schrijven van de grondwet en zalfde Washington als Eerste President van de Verenigde Staten. Amerika was als land in de gunstige gelegenheid en Saint Germain wijdde zichzelf aan het vergroten van het bewustzijn van haar inwoners..”

De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring of Declar-ation of Independence is de onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten die grotendeels werd opgesteld door Saint-Germain en die door vertegenwoordigers van de toen 13 Amerikaanse kolonies werd aangenomen op 4 juli 1776.


De originele tekst De inleiding: When in the Course of human events, it becomes necessary for one people to dissolve the political bands which have connected them with another, and to assume among the powers of the earth, the separate and equal station to which the Laws of Nature and of Nature's God entitle them, a decent respect to the opinions of mankind requires that they should declare the causes which impel them to the separation. We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness. - That to secure these rights, Governments are instituted among Men, deriving their just powers from the consent of the governed, - That whenever any Form of Government becomes destructive of these ends, it is the Right of the People to alter or to abolish it, and to institute new Government, laying its foundation on such principles and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their Safety and Happiness. Prudence, indeed, will dictate that Governments long established should not be changed for light and transient causes; and accordingly all experience hath shewn, that mankind are more disposed to suffer, while evils are sufferable, than to right themselves by abolishing the forms to which they are accustomed. But when a long train of abuses and usurpations, pursuing invariably the same Object evinces a design to reduce them under absolute Despotism, it is their right, it is their duty, to throw off such Government, and to provide new Guards for their future security. - Such has been the patient sufferance of these Colonies; and such is now the necessity which constrains them to alter their former Systems of Government. The


history of the present King of Great Britain is a history of repeated injuries and usurpations, all having in direct object the establishment of an absolute Tyranny over these States. To prove this, let Facts be submitted to a candid world. We, therefore, the Representatives of the united States of America, in General Congress, Assembled, appealing to the Supreme Judge of the world for the rectitude of our intentions, do, in the Name, and by the Authority of the good People of these Colonies, solemnly publish and declare, That these United Colonies are, and of Right ought to be Free and Independent States; that they are Absolved from all Allegiance to the British Crown, and that all political connection between them and the State of Great Britain, is and ought to be totally dissolved; and that as Free and Independent States, they have full Power to levy War, conclude Peace, contract Alliances, establish Commerce, and to do all other Acts and Things which Independent States may of right do. And for the support of this Declaration, with a firm reliance on the Protection of Divine Providence, we mutually pledge to each other our Lives, our Fortunes and our sacred Honor.


(Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring) Alziendoog (1776) Grootzegel van de Verenigde Staten, dat in 1776 werd ontworpen door Saint-Germain, Benjamin Franklin en Thomas Jefferson. In de maçonnieke symboliek is het 'oog'


dat het Opperwezen symboliseert uitwisselbaar met de letter 'G', en beide symbolen staan voor 'God', dat wil zeggende 'Grote Geometricus' of de 'Grote Bouwmeester van het heelal'. Dit symbool kwam uit de tijd dat Saint-Germain als “Achnaton” leefden. Zijn uiteindelijk doel wordt bereikt, de opperbouwmeester van het heelal zal weldra een grote rol gaan spelen. In Duitsland (1776) In 1776 was de graaf ook in Duitsland gezien, waar hij zich “Chevalier Weldon” noemde. Is dat nu toeval dat hij deze naam na de “Onafhankelijkheidsverklaring” aanneemt “Weldon” of hebben zijn broeders die naam gegeven na zijn opmerkelijke bijdragen. Weer stelt hij recepten (cosmetica, wijnen, likeuren, behandelingen van been, papier en ivoor) in aanbood. Hij vervreemdde de afgezanten van koning Frederik van zich door zijn beweringen goud te kunnen maken. Tegenover Frederik beweerde hij een vrijmetselaar te zijn. Hij vestigde zich in een huis van Karel van Hessen-Kassel, de gouverneur van Sleeswijk-Holstein, tegen wie hij beweerde een Frans Rákóczi II, Prins van Transsylvanië te zijn. De graaf studeerde nu natuurgeneeswijzen en scheikunde om de armen te helpen. Een vrijmetselaars vriend stuurt mij de volgende informatie en uittreksels van brieven, afkomstig uit vrijmetselaars bronnen in de Koninklijke Bibliotheek in Wolfenbüttel. Hij zegt: “Met dit bericht stuur ik u een foto van de brief van Graaf de Welldone aan de Hertog Friedrich August van Braunschweig, neef van Ferdinand van Braunschweig, en ook van Frederick II. Van Pruisen, zijn oom.”


Dr. K. Weber in 'Van vier eeuwen' schrijft, vol. I, blz. 317 “In oktober 1776 kwam hij naar Leipzig als v.Welldone, waar hij veel geheimen aangebied voor het gebruik van de gemeenteraad, dat hij verzameld tijdens zijn reizen in Egypte en Azië.” 1776 En heel toevallig als hij in Duitsland is wordt de Broederschap Illuminati (Verlichtende of Witte broederschap) opgericht. Deze Witte Broderschap kennen we uit de tijd van Jabir ibn Hayyan (Saint-germain) toen hij in Midden Oosten leefden. De geschiedenis van de Beierse Illuminati begon op 1 mei 1776, toen mensen uit de vrijmetselarij met door de jezuïeten opgevoede, Adam Weishaupt in Ingolstadt een orde stichtten onder de naam Gesellschaft der Perfectibilisten. Illuminaten (ook Illuministen of Illuminati) is de aanduiding voor verschillende historische 'geheime' genootschappen waarvan Saint-Germain de bezieler was. De oudst bekende hiervan is het Spaanse genootschap Alumbrados (letterlijk: de verlichten). Deze groep ketters hielden zich in de 16e en 17e eeuw bezig met het innerlijk leven en de mystiek. Hiernaast bestond er in Frankrijk een groepering die onder invloed stond van Joodse en Arabische mystiek (uit de invloeden en periode van Saint-Germain), het werk van Erasmus, de moderne devotie en het quiëtisme en die antihiërarchische ideeën aanhing. Datzelfde jaar 1776 werd de loge van de Negen Zusters opgericht in Parijs door Joseph Lalande, die vanaf 1758 directeur van het Observatorium van Parijs was geweest.


1777 "De brief van Welldone is in het Wolfenbüttel Bibliotheek te vinden (niet in de archieven). Er zijn belangrijke vrijmetselaars documenten, onder andere van één Dubosc, Chamberlain in Leipzig, die op 15 maart 1777 schreef aan Fr. augustus van Braunschweig: “Na een mysterieuze verblijf, de werkelijke St. Germain, bekend op het moment onder de naam van Comte Wethlone (Welldone), maken mij grote zorg om te begrijpen wat hij verbergt onder deze naam. Zijn ware kwaliteit van Prins Rákoczy, een naam dat te associëren is met mij.” "Van de minister v. Wurmb (Dresden) op de 19 mei 1777 uit Dresden: “Ik werknemer heb de twee weken in Leipzig de polsslag kunnen voelen van de beroemde St. Germain, die op dit moment de naam van Comte de Weldone heeft en trouwens, op mijn verzoek kwam hij hier verblijven enige tijd. Ik vond hem tussen 60 en 70 jaar oud.” Dit is weer een merkwaardige opmerking. In 1777 vond Wurmb hem tussen de 60 en 70 jaar. In 1758 vond Comtesse Greogy hem + - tussen de 45 – 50 jaar. In begin van de eeuw in 1710 had ze hem ook gezien, met dezelfde leeftijd.

1778 In 1778 wordt Voltaire geïnitieerd in de loge Negen Zusters van de Grand Oriënt, in de aanwezigheid van Benjamin Franklin en de Russische graaf Stroganoff. Tijdens de Franse revolutie en vooral tijdens Napoleons keizerschap is


de complete Franse legertop, inclusief de broers van de keizer, lid van de Grand Oriënt. 1779 Hamburg, vandaar gaat hij naar prins Karl van Hessen en blijft bij hem enige tijd als zijn geliefde en vereerd gasten. Ze begonnen verschillende experimenten samen, schrijven van de kennis en de vroege opvoeding van Saint-Germain door de Duc de Medici, de Prins of graaf verklaart: “Dit Huis (Medici), zoals algemeen bekend is, was in het bezit van de hoogste kennis”, En het is niet verwonderlijk dat hij zo zijn eerdere kennis van hen heeft gekregen, maar hij beweerde door zijn eigen toepassing en onderzoekt de geheimen van de natuur te kennen. Hij had de kennis van kruiden en planten en was uitvinder van geneesmiddelen waarvan hij constant gebruik maakten. En die langdurig zijn leven en gezondheid verlengde. “Ik heb nog steeds al zijn recepten, maar vele artsen zijn tegen zijn wetenschap na zijn dood.” Hier maakt St-Germain heel goed duidelijk dat de Medici de hoogste kennis bezaten van het levens Elixir die hij zelf ook bezat. 1782 In 1782, na de overgave van de Britten te York Town, keerde de markies van Lafayette naar Frankrijk terug waar hij als een held werd ingehaald. Hij kreeg de rang van


veldmaarschalk en diende enige tijd als diplomatiek medewerker van Benjamin Franklin in Parijs. In 1784 kreeg Franklin gezelschap van Thomas Jefferson, de nieuwe ambassadeur van de Verenigde Staten. In hetzelfde jaar vertrok Lafayette voor een reis door Duitsland en ontmoette Frederik de Grote. In die periode had Saint-Germain veel contact met Thomas Jefferson.

1782 Hij werd in 1782 gesignaleerd op een beroemde bijeenkomst van vrijmetselaren in Wilhelmsbad. Ook Lavater, Cagliostro, Mesmer en Wöllner waren daar volgens de overlevering aanwezig. Saint-Germain zou daar geprobeerd hebben rozenkruisers, martinisten en vrijmetselaren met elkaar te verzoenen. Zij ontmoetten elkaar in 1785 weer op het Verdrag van Parijs. 1783 Saint-Germain, Lavater, Cagliostro, Mesmer en Wöllner waren allen aanwezig op het verdrag van Parijs. Einde van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, ook wel de Vrede van Versailles genoemd 1784 In 1784, het Beierse Illuminati poging tot omverwerping van de Habsburgers. Comte de Saint Germain, is een betaalde agent van de Franse Revolutie. 1784 In 1784 zou de graaf overleden zijn, waarschijnlijk als gevolg van een longontsteking. Hij liet vrijwel niets na.


Deze datum is de officiele datum die we kennen van zijn dood als St-Germain. Hij zou dan volgens mijn berekeningen +- 119 jaar zijn geweest. Als hij in 1710 is gezien als een man van 45 jaar, in 1758 tevens op dezelfde leeftijd, in 1777 als een man tussen de 60 en 70 jaar. En in 1784 sterft hij “zogezegd”. We zitten weer dicht bij de cyclus van 108 jaar van zijn levens elixir. Maar er zit veel kans in dat hij weer zijn eigen dood heeft opgezet voor de mensen te misleiden en een nieuw leven te beginnen onder een andere naam. We zullen later de andere personages bekijken wie hij is geweest en er is een bepaalde terug kerende cyclus.

Herr Dr. Biester, voor een meer recente schrijver zegt: “De kerk register van Eckernförde toont St. Germain overleden op 27 februari 1784 in deze stad en werd begraven op 2 maart.”

In de kerk register lezen we als volgt: “Overleden op 27 februari, begraven op 2 maart , 1784 de zogenaamde Comte de St. Germain en Weldon - verdere gegevens niet bekend - particulier neergelegd in deze kerk.” Particulier neergelegd, je kunt al zelf vermoeden. In de kerk rekeningen wordt gezegd: “Op 1 maart, hier overleden Comte de St. Germain een graf in de Nicolaï Kerk hier in de begrafenis plaats sub N. 1, 30 jaar tijd van verval 10 Rthlr. en voor de opening van de zelfde 2 Rthlr., in alle 12 Rthlr.”


Traditie vertelt dat de landgraaf St. Germain daarna een plaats kreeg in Slesvig in de Friederiksberg kerkhof. de burgemeester van Eckernförde: "Zoals de Comte de St. Germain, bekend in het buitenland, zoals ook hier, onder de naam van Comte de St. Germain en Weldon, die gedurende de afgelopen vier jaar van zijn leven hier heeft gewoond, overleed onlangs hier in Eckernförde” Uit deze passage blijkt duidelijk dat M. de St. Germain werd bekend onder de naam van Welldown (het is geschreven in zeer veel verschillende manieren). Maar - zoals de dood - we hebben veel bewijzen dat hij niet sterfte. Dagboeken en brieven van Madame d'Adhemar: "Hij is van mening te zijn overleden in 1784, in Sleeswijk, toen met de keurvorst van Hessen-Kassel, de Graaf de Châlons, echter bij zijn terugkeer van de Venetiaanse ambassade in 1788, vertelde hij me dat hij gesproken had de Comte de Saint-Germain op de Place Saint Marc de dag voordat hij naar Venetië vertrok. En ik zag hem weer op een andere gelegenheid.” Dat zijn de eerste bewijzen die opduiken dat de Graaf St-Germain, nog niet dood is. Het is 4 jaar na zijn dood. En weer uit een vrijmetselaars bron krijgen we de volgende verklaring: “Onder de vrijmetselaars uitgenodigd voor de grote conferentie op Wilhelmsbad 15e feb. 1785” Winden we St. Germain opgenomen met St. Martin en vele anderen. Dit is in 1785, één jaar na zijn dood. Het is heel


duidelijk in de tijdlijn dat hij of zij met opzet zijn dood in scenario hebben gebracht. Hij zou een belangrijke rol gaan spelen achter de schermen van de franse revolutie.

Na zijn dood Het is heel duidelijk dat St-Germain niet dood was, het was allemaal opgezet, wie hij neer lag in de kerk is niet duidelijk, maar in elk geval niet het lichaam van St-Germain. En dook terug op na zijn dood in 1785. 1785 Hij zou op de vooravond van de Franse revolutie Marie-Antoinette haar treurige lot hebben voorspeld.

1785 In de archieven van de vrijmetselaars vinden we dat Saint-Germain aanwezig was bij de grote Vrijmetselaars Conventie in 1785 te Parijs. “Als een account zegt: "De Duitsers die zich op deze gelegenheid werden Bade, von Dalberg, Forster, Hertog Ferdinand van Brunswick, Baron de Gleichen, Russworm, von Wöllner, Lavater, Ludwig Prins van Hessen, Ross-Kampf, Stork, Thaden von Wächter. . . . De Fransen waren eervol vertegenwoordigd door St. Germain, St. Martin, Touzet-Duchanteau, Etteila, Mesmer, Dutrousset, d'Hérecourt en Cagliostro.”

Dezelfde categorie van namen, maar met meer detail, wordt gegeven door N. Deschamps. Wij vinden Deschamps spreken over St. Germain als een van de Tempeliers. Een account is ook bij de opening van Cagliostro door de Comte de St.Germain, een ritueel van de Tempeliers. Het was in


dit jaar ook dat een groep van jezuïeten bracht de wildste en meest beschamende beschuldigingen tegen St. Germain. St. Martin en vele anderen, beschuldigingen van immoraliteit, ontrouw, anarchie, enz. De kosten van St-Germain werden geleverd op de Philaletheans of “Rite des Philalètes ou Chercheurs de la Vérité”, opgericht 1773 in de Masonic Lodge van" Les Amis Reunis”. Het wordt heel duidelijk waarom ik Saint-Germain via telepathie heb ontmoet in Rennes-Le-Chateau. Zijn werken Les Philalètes en de connecties met het grote geheim. De Abe Barruel beschuldigde St. Germain en zijn volgelingen Jacobins, van vorming en aanzetten tot de revolutie van atheïsme en immoraliteit. St. Germain had niets te maken met de Dominicaan partij als de Abe Barruel en de Abe Migne hebben geprobeerd aan te tonen. Een andere schrijver zegt: "Op dit moment werden katholieke Lodges opgericht in Parijs; hun beschermers waren de Marquises de Girardin en de Bouillé. Verschillende Loges werden gehouden op Ermenonville, eigendom van de eerste genoemd. Hun voornaamste doel was' d'une établir communicatie entre Dieu et l'homme par le moyen des êtres intermédiaires. " Nu zowel de Markies de Girardin, Axel Von Fersen en de Markies de Bouillé waren fervent royalisten en katholieken.

“het was de laatste, overigens, die gesteunde de ongelukkige Louis XVI en zijn familie in hun poging tot ontsnappen.”


Hopelijk komt er nog is een tijd dat ik mijn verhaal schrijf, maar niet voor dit studiewerk. Nogmaals, beide katholieke edelen waren persoonlijke vrienden van Saint-Germain, dus het lijkt nauwelijks mogelijk dat de beweringen van de Abbes Barruel en Migne op waarheidsgetrouw te vertrouwen. Volgens de bekende schrijver Éliphas Levi, leefden St. Germain volgens katholiek religieuze voorschriften. Hoewel hij de stichter was van de Orde van Sint-Joachim in Bohemen, hij gescheiden zichzelf uit deze samenleving door zo spoedig mogelijk revolutionaire theorieën te verspreiden onder haar leden. Volgens sommige schrijvers, was er een sterke Rosicrucian stichting - met ingang van de werkelijke Rosicrucian traditie in de Loge. Praktische occultisme en spirituele mystiek was het einde en het doel van de Philaletheans, maar helaas, het karma van Frankrijk overstelpt hen en scènes van bloedvergieten en geweld dicht bracht hun vreedzame studies in gedrang.

In het d'Urfé collectie, in 1783, was een beeld van de mysticus gegraveerd op koper, met de inscriptie: -- "De Graaf de St. Germain, gevierd Alchemist" gevolgd door de woorden: “Ainsi que Prometheus, il déroba le feu, Par qui le monde existe et par qui tout ademen; La nature een sa voix obéit et se meurt. S'il n'est pas Dieu lui-même, un Dieu Puissant l'inspireren.” Deze koperen plaat gravure was gewijd aan de Comte de Milly, een intieme vriend van M. de St. Germain, een bekend man van de periode, en Chevalier de l'Ordre de


Koninklijke Militaire et de St. Louis, et de l 'Aigle Rouge de Braunschweig. M. de St. Germain werd in het jaar 1785 gekozen vertegenwoordiger op de Masonic conferentie in Parijs.

En weer uit een grondig katholieke bron: de late bibliothecaris van de Grote Bibliotheek Ambrosiana in Milaan zegt: “En toen, om te komen tot een verzoening tussen de verschillende sekten van de Rozenkruisers, de Necromantists, de Kabbalist, de Illuminati, de Humanitarians, werd een groot congres in Wilhelmsbad gehouden, in de Lodge van de “Amici riuniti” er was ook Cagliostro, St. Martin, Mesmer en Saint-Germain.” Als de Comte de St. Germain wenste te verdwijnen uit het openbare leven, was dit de beste manier om zijn wens te vervullen. Hij stierf in 1784 en leefde verder onder zijn vrienden en geheime genootschappen. Na de grote ontmoeting in 1785 werd er niks meer vernomen of beschreven over de Graaf St-Germain. Hij werd later nog een paar keer gezien door leden van geheime genootschappen die hem ontmoeten. Naast deze ontmoetingen zijn er nog alleen de channelings en andere mediums die met alle mogelijke beweringen komen. Maar we zetten onze zoektocht verder. Egyptische Ritus van Saint-germain De controverse tussen Cagliostro (vriend van Saint-Germain) en de loge der Philalitha (of Liefhebbers der waarheid) is maçonnieke geschiedenis. Op 15 februari 1785 kwamen de leden van de Philalitha onder leiding van


Savalette de Langes in Parijs bijeen om belangrijke vragen met betrekking tot de vrijmetselarij te bespreken, zoals haar oorsprong, haar wezenlijke karakter, haar betrekkingen met de occulte wetenschappen, enzovoorts... Onder de leden waren Fransen Oostenrijkse prinsen, raadsheren, financiers, baronnen, ambassadeurs, officieren van het leger, artsen, boeren, een generaal, en als laatste niet als minsten twee professoren in de magie. De heer De Langes was een koninklijk bankier die een vooraanstaande plaats had ingenomen bij de oude llluminati. Cagliosuo (vriend van Saint-Germain) had een oproep onffangen de vergadering bij te wonen, en hij had de boodschapper verzekerd dat hij aan de beraadslagingen zou deelnemen. Maar hij veranderde van mening en eiste dat de Philalithu de constituties van de Egyptische Ritus zouden overnemen, hun archieven zouden verbranden en zich zouden laten inwijden in de moeder loge in Lyon. Vandaar zouden zij later een belangrijke rol spelen voor Saint-Germain en de Arks des Verbonds in Rennes-Le-Chateau. De symbolen van de dollar (1785) De Amerikaanse dollar is de wettelijke munteenheid van de Verenigde Staten en van enkele andere landen die deze munt overgenomen hebben. De Verenigde Staten namen de Amerikaanse dollar aan als nationale munteenheid in 1785. De aloude symboliek van Egypte, Achnaton (Saint-Germain) werden verwerkt in de briefjes.

Genootschappen rond St-Germain (1785) In de Vrijmetselaars en Rosicrucian literatuur vindt men vaak tips met betrekking tot de betrekkingen van St. Germain naar de geheime genootschappen van Oostenrijk. Een van St. Germain's aanhangers in Wenen werd graaf JF von Kufstein, in wiens Lodge (in het huis van Prins


Auersberg was ) magische bijeenkomsten gehouden die in het algemeen duurde van 11 uur tot 6 uur. “St. Germain was aanwezig op dergelijke bijeenkomst en sprak zijn tevredenheid uit over de werking.” Het volgende is een lijst van enkele meer of minder bekende Vrijmetselaars werken waar St-Germain iets mee te maken heeft. Vertaald ze zijn als volgt: De kanunniken van het Heilig Graf. De canon van de Heilige Tempel van Jeruzalem. De Barmhartige Ridders van de Heilige Stad. De clerus van Nicosia op Cyprus. De clerus van Auvergne. De Ridders van de Voorzienigheid. De Aziatische Broeders; ridders van St. Johannes de Evangelist. De Ridders van het Licht. (illuminati) De Afrikaanse Broeders. Dit zijn twee verschillende groepen Rosicrucian instanties die verspreid zijn Hongarije en Bohemen en een connectie hebben met St-Germain. Ook in al deze groepen van “Rosicrucian” kan men meer of minder duidelijk, de fundamentele beginselen vinden van de ware boodschappers van de “Grote Loge” gebonden om les te geven: als de evolutie van de spirituele aard van de mens, reïncarnatie, de verborgen machten van de natuur; de zuiverheid van het leven; edelheid van ideaal, de goddelijke macht die zich achter iedereen en alle gidsen voegt. Dit


zijn de aanwijzingen die zonder twijfel verbonden zijn aan St-Germain.

MASONIC

document van de LODGE VAN DE "GRAND ORIENT"

van Frankrijk. CATALOGUE DES Ouvrages IMPRIMÉS ET MANUSCRITS COMPOSANT LA BIBLIOTHÈQUE MAÇONNIQUE DU GRAND ORIENT DE FRANCE, 1882. N. 498. Registre de la Loge du Contrat Social de St. Jean d'Ecosse, ci-devant de l'Equité et antérieurement de Saint-Lazare, depuis 18 Août 1775-19 Janvier 1789. Manuscrits avec: -Pasquier -de Saint-Germain -Heer Elech -Brognard -Rousseau -President de la Garde -Segur -Montesquiou -Ger. de Saint George -Teudon -Grimaldi Monaco -et beaucoup d'autres.

(Extrait par LA Langeveld, Parijs 31 mei 1906.)


1788 In 1788 dook Saint-Germain op in Venetië 1789 Bestorming van de Bastille in Parijs, begin van de Franse Revolutie, zoals Saint-Germain vele jaren voordien had voorspeld.

1790 “Broeders van Isis” werden opgericht in Parijs, naar het aloude voorbeeld van “Achnaton” (Saint-Germain) 1791 Saint-Germain gaf de opdracht aan Axel Von Fersen & De Bouille om de franse troon te laten vluchten. Saint-Germain was Koningsgezind en wist dat hun leven in gevaar was. De koning en de koninklijke familie vertrok 20 juni 1791 in een koets het land uit te vluchten maar worden op 21 juni gevat in Varennes toen ze richting Arlon gingen. Axel Von Fersen verteld: “Daar zouden we wachten met een nieuw leger voor een opmars naar Parijs te doen.” Axel Von Fersen wou zo de contrarevolutie tegen de Franse omwenteling voeden. Maar dit zou niet passen in het plaatsje van Saint-Germain. Het gezelschap wordt gevangen genomen en terug naar Parijs gebracht. De meerderheid van de Assemblee blijft de koning trouw. In een later studie werk “Ik, Axel Von Fersen” zal ik proberen te vertellen wat er die laatste dagen zijn gebeurd in mijn ogen.


1792 Op 14 juli 1792 werd op het Champs-de-Mars in Parijs een republikeinse ceremonie gehouden waarbij een 'erepiramide' werd opgericht om de mensen te herdenken die bij de bestorming van de Bastille het leven hadden gelaten.

1793 Op 16 en 17 januari (weer 17) 1793 stemde de Conventie vóór de doodstraf, die op de 21e op de Place de la Révolution (tegenwoordig Place de la Concorde) voltrokken werd met de guillotine. Marie-Antoinette onderging op 17 oktober (weer 17) hetzelfde lot. Op deze plaats “Place de la Concorde” zou later de Obelisk van Achnaton (Saint-Germain) van uit zijn tempel in Karnak worden over gebracht en geplaatst op Place de la Concorde. Toen Lodewijk XVI in 1793 onthoofd werd, riep zijn broer Lodewijk Stanislaus Xaverius zich uit als regent van Frankrijk onder heerschappij van zijn neefje koning Lodewijk XVII, die in de Tempel werd opgesloten. Maar op 8 juni 1795 overleed er in de Tempel een kind dat Louis Charles Capet werd genoemd. Op Place de la Bastille in Parijs wordt de 'Isis'-ceremonie gehouden door de Isis Broederschap in Parijs. Op dat moment gebeurde er iets vreemds. Men deed het voorstel - een voorstel dat korte tijd serieus werd genomen - de stenen van de Bastille te redden om ter plaatse een replica te bouwen van een Oudegyptische tempel van Karnak (Saint-Germain zijn Tempel). En hoewel het project later strandde door gebrek aan geld, bleef achter de schermen het idee een symbolisch verband te leggen met het Oudegypte voortleven. Zo gebeurde het dat op 10 augustus


1793 een groep revolutionairen plechtig een groot standbeeld van de oude Egyptische godin Isis oprichtte op de plaats waar vroeger de Bastille had gestaan. Op 18 september 1793, iets meer dan een maand nadat op de Place de la Bastille in Parijs de 'Isis'-ceremonie was gehouden, vond er aan de andere kant van de Atlantische Oceaan op een hoog punt dat bekend stond als Jenkins Hill nog een ceremonie plaats die zwaar was geladen met specifieke symbolische verwijzingen. Op het hoogtepunt van deze ceremonie legde de eerste president van de Verenigde Staten van Amerika, George Washington, gekleed in een vrijmetselaarsvoorschoot dat hem was geschonken door de markies van Lafayette, in aanwezigheid van een aantal hoge vrijmetselaars de hoeksteen van het Capitool. De zon zou zich in het sterrenbeeld Maagd bevinden op dat moment, zo stelt zij, in het schema der dingen een speciale betekenis voor van “ISIS”. Weer de oude verwijzingen van “Achnaton” (Saint-Germain) die de idees en grondlegger wordt van de Aloude Mystieke Orde. 1794 De eerste feesten voor de opperbouwmeester werden gehouden op 8 juni 1794. Het was + - 3142 jaar geleden toen Saint-Germain alias Achnaton de eerste keer het idee bracht van de opperbouwmeester aan de mensen. Nu na duizenden jaren later zou één van de grootste geheime genootschappen Vrijmetselaars, Tempeliers en Rozenkruisers het concept van opperbouwmeester opnemen. Het centrum van de feestelijkheden in Parijs, die waren georganiseerd door de kunstenaar en vrijmetselaar Jacques-Louis David.


1796 Het idee voor een Franse inval in Egypte was niet afkomstig van Napoleon. Het was het geesteskind van de grote Franse staatsman en diplomaat Talleyran (die het idee kreeg van Saint-Germain), kwamen Talleyrand al tegen toen hij in 1789 afstand deed van zijn rol als afgevaardigde van de Tweede Stand - de geestelijkheid - en de kant koos van de revolutionairen. Maar omdat hij een voorkeur had voor een constitutionele monarchie, moest hij bij het voortschrijden van de Revolutie Frankrijk ontvluchten om zijn hals te redden. Hij ging eind 1792 eerst naar Engeland en vervolgens in 1794 naar Amerika waar hij bleef tot september 1796, na de opkomst van Napoleon Bonaparte. Nadat hij naar Frankrijk was teruggekeerd werd hij door Napoleon tot minister van Buitenlandse Zaken benoemd. Thlleyrand was lid geweest van de prestigieuze loge Les Philalbthes (loge Saint-Germain) in Parijs, en van de loge Les Amis Rdunis (waartoe ook Marat, Sieybs en Condorcet behoorden). De loge Les Philalbthes in Parijs was in 1784-1785 sterk betrokken geweest bij Cagliostro's Egyptische Ritus, en destijds werd gezegd dat veel van haar leden zich in Parijs bij deze loge hadden aangesloten. Vandaar de eerste stappen naar het oude rijk van Saint-Germain 1798 Op de avond van 1 maart 1798, een datum die vreemd genoeg samenviel met het welbekende Oud-Romeinse feest van het “Nauigium lsidis”, het feest van de “Boot van Isis”, verliet onder zwaar militair escorte een rijtuig Parijs met als bestemming de haven van Toulon. In het rijtuig zaten de nieuwe held van Frankrijk, Napoleon Bonaparte, en zijn lieftallige vrouw Josephine en Saint-Germain. Zij


waren op weg naar de Franse vloot die wachtte om naar Egypte te varen. Voordat Napoleon aan het einde van de achttiende eeuw Egypte binnenviel en Cairo bezette, gaf hij de beroemde wiskundige Gaspard Monge opdracht een groep van de beste wetenschappers samen te stellen, in die dagen de lluminaties' of 'lichten' genoemd - om de expeditie te vergezellen. Onder de wijze mannen, 167 in totaal, bevonden zich de wiskundige Fourier, de scheikundige Berthollet, de natuurkenner Geoffrey Saint-Hilaird, de geoloog Dominee, de geograaf Jomard,ingenieur Conté en Saint-Germain. Zulke mannen zouden de basis vormen van Napoleons Instituut d'Egypte, een soort wetenschappelijke academie - de eerste in zijn soort die Oudegyptische monumenten bestudeerde - die werd opgericht op 22 augustus 1798, kort na de invasie. Saint-Germain zou het idee aan Napoleon hebben overgebracht. Napoleon had 167 'savants' meegenomen naar Egypte - geleerden en hoogopgeleiden uit vele verschillende disciplines, onder wie landmeters, wiskundigen, technici, botanisten, taalkundigen, dichters, kunstenaars en architecten, die allen zorgvuldig waren geselecteerd uit het pasgevormde Instituut National de France. En op 2I juli 1798 bond Napoleon de strijd aan met het Egyptische Mammeluken leger in de Slag van de Piramiden. Toeval of niet, het is een feit dat deze beide data een rechtstreekse connectie hebben met Isis, haar 'boot' en haar 'ster'. In het oude Rome was de maan de datum van het bekende feest van “Isis Navigum” of “Isis-Faria”, waarbij een beeld van de godin in haar boot in processie duur de stad werd rondgedragen. En 21 juli (juliaanse) was de datum van de opgang van Sirius.


1799 Na zijn terugkeer uit Egypte in 1799 liet Napoleon zichzelf op nauwelijks 35 jarige leeftijd door het Directoire uitroepen tot 'eerste consul' van de Republiek, een term die duidelijk was ontleend aan het republikeinse Rome. 1800 Een nieuwe piramide werd gebouwd in Parijs, een piramidegraf voor de wetenschapper Isaac Newton die een held van de 'Verlichting' (illuminati) was en, dientengevolge van de revolutionaire idealen. De piramide werd in 1800 ontworpen door de Franse architect Joseph-Jean-Pascal Gay en zou rondom een hoge muur met vier poorten hebben naar het voorbeeld van de tempel van Karnak in Boven-Egypte, alsmede een laan met achttien sfinxen die naar de 'piramide' voerde. De volledige tempel van Saint-Germain (Thoetmosis III) werd overgebracht of gebouwd in Parijs. De historicus Jean Starobinski legt in ziin studie van de emblemen en symbolen van de Revolutie van 1789 uit dat de 'taal van de Revolutie 'uitermate 'symbolisch' was. Starobinski heeft het ook over een gemoedsgesteldheid die architecten in de periode vlak voor de revolutie in haar greep lijkt te hebben gekregen en die neerkwam op een nieuwe behoefte op een monumentale schaal fundamentele geometrische vormen, zoals kubussen, bollen en piramiden, te gebruiken en Parijs te transformeren tot een soort 'utopische stad', Maar waarom een Egyptisch geïnspireerd utopisch visioen voor Parijs? Waarom piramiden en pseudo-Egyptische landschappen? Waar kwamen dergelijke vreemde ideeën vandaan? En wie propageerde ze? Saint-Germain en zijn omgeving van


vrienden en genootschappen. Het was een glorie periode voor de Grootmeester Saint-Germain.

1804 Napoleon Kroning in Parijs door Pius VIII en zijn vrouw Josephine, toen zij in 1804 keizerin van Frankrijk werd, werd Josephine gekozen tot grootmeesteres en barones van de vrouwenvrijmetselarij in Parijs. 1811 Op aanwijzingen van Saint-Germain werd de 'Boot van Isis' en zijn vermeende connectie met de 'Boot van Parijs' die zich bevindt in het wapen van de stad bij elkaar verbonden. Na ongeveer een jaar onderzoek naar deze zaak kon de speciale commissie Napoleon melden dat er inderdaad heel wat aanwijzingen waren die de stelling dat de Boot van Isis dezelfde boot was als de Boot van Parijs konden ondersteunen. Diep onder de indruk van deze bevindingen gaf Napoleon op 20 januari 1811 instructie dat het wapen van Parijs voortaan ook een afbeelding van de Egyptische godin en haar 'ster' moest bevatten.

1815 Was hij volgens diverse getuigenissen aanwezig op het congres van Wenen. Het Congres van Wenen werd na de val van Napoleon in 1814 en 1815 gehouden door de overwinnende mogendheden Pruisen, Oostenrijk, Rusland en het Verenigd Koninkrijk met als doel de staatkundige herordening en institutionele reconstructie van Europa.


1821 Madame de Genlis beweerde Saint-Germain te hebben hem gezien in Wenen in 1821. 1822 In 1822, anderhalf jaar na de dood van Napoleon, werd er een verbazingwekkende wetenschappelijke ontdekking gedaan die niet alleen de academische wereld in verrukking bracht maar ook een belofte in vervulling zou gaan doen die de keizer op St. Helena was. Toen hem werd gevraagd waarom hij Egypte was binnengevallen, had Napoleon kalm geantwoord: 'Ik kwam om de aandacht vestigen op en opnieuw de interesse van Europa te wekken voor het centrum van de antieke wereld. 1831 Werd de oude obelisk van Achnaton (Saint-Germain) , van de tempel Karnak uit Luxor door Napoleon naar Parijs gebracht. 1835 Er gaan geruchten dat de graaf levend gezien zou zijn in Parijs in 1835, in Milaan 1843 Getuigenis van Franz Gräffer, Uit andere bronnen kan worden vernomen dat beide Gräffers waren persoonlijke vrienden van St. Germain, beide zijn ook Rozenkruisers. En hoewel er geen datum wordt gegeven van de ontmoeting kunnen we afleiden dat ongeveer uit dezelfde


periode gaat van een ander artikel in hetzelfde volume, zo wordt gezegd: “St. Germain werd in het jaar '88 of '89 of '90, in het Wenen, waar hadden we het nooit te worden vergeten eer aan hem.” Dat de Comte de Saint Germain een Rozenkruiser was is geen twijfel over. Er zijn constant in de Vrijmetselaars Mystiek en literatuur van de vorige eeuw bewijzen gevonden van zijn intimiteit met de prominente Rozenkruisers in Frankrijk, Hongarije en Oostenrijk.

1867 In 1867 is hij gezien in Egypte tijdens de veldtocht van Napoleon. Napoleon III hield een dossier over hem bij, maar dit werd vernietigd tijdens een grote brand in het Hotel de Ville van Parijs in 1871. Zat de graaf hier achter ? 1886 "Amerika Hereldica" toegeschreven aan de auteur " Saint-Germain, C. de. ", hoewel het werd gepubliceerd in New York in 1886 1896 Theosoof Annie Besant zegt de graaf ontmoet te hebben in 1896. 1905 In 1905 zag iemand Saint-Germain in Tibet


1915 Edith Piaf (alias Gravin Genlis) Édith Giovanna Gassion (Gravin Genlis) het kleine meisje dat Saint-Germain in 1757 ontmoete in een Parijs Salon. Hij gaf het meisje op haar 17 jarige leeftijd het levenselixir. Zij werd later bekend als Edith Piaf (Parijs, 19 december 1915 - Plascassier, 10 oktober 1963 / officieel in Parijs op 11 oktober 1963, overleden) was een Franse chansonnier.

Als Édith Piaf kreeg ze grote bekendheid. Piaf betekent in het Frans 'mus' dat een verwijzing was naar haar verleden. Ze werd ook wel het meisje mus ('La môme Piaf') genoemd. Ze zong chansons, waarvan de bekendste zijn: La vie en rose, Non, je ne regrette rien Milord (geschreven door Georges Moustaki).


Édith Piaf werd in Parijs geboren als dochter van een kroegzangeres (zoals haar moeder als Gravin Genlis) en een acrobaat. Zij werd door haar grootmoeder, die in Normandië een bordeel runde, opgevoed. Het zou een goede toevluchtoord zijn geweest voor Gravin Genlis als ze het Elixir zou hebben genomen en terug jong zou zijn geworden. Tussen haar leven van Gravin Genlis en Édith Piaf zou ze nog hebben geleefd als iemand anders Haar debuut als zangeres Édith Piaf maakte ze rond haar 15e jaar leeftijd, toen zij voor het eerst optrad als straatzangeres. Heel merkwaardig dat dit op dezelfde leeftijd is toen ze Gravin Genlis was in de Parijs Salons. Toen Piaf 17 jaar oud was kreeg zij een dochter (Marcelle), verwekt door Louis Dupont: een Parijs bode op wie zij verliefd was geworden. Het kind stierf echter op 2-jarige leeftijd door hersenvliesontsteking. De eigenaar van het Parijs theater Cirque Médrano ontdekte haar toen zij twintig jaar oud was. In 1936 trad zij voor het eerst op in dat theater. Zij voelde zich bij het optreden voor publiek extreem nerveus. Het was de nachtclubeigenaar Louis Leplée die haar aanmoedigde om desondanks te blijven zingen. Hij gaf haar , de bijnaam La Môme Piaf (Het Meisje Mus), die ze haar verdere leven zou houden. Leplée werd kort daarna vermoord. Piaf werd vrijgesproken van medeplichtigheid, waarvan zij aanvankelijk werd verdacht. Piaf raakte bevriend met verschillende beroemdheden, zoals de acteur Maurice Chevalier en de dichter Jacques Borgeat. In 1940 werd het toneelspel Le Bel Indifferent voor haar geschreven door Jean Cocteau (Grootmeester van Priory of Sion). Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog herschreef Piaf haar meest befaamde lied La vie en rose, die ze zingt sinds 1757. Zij was toen zowel bij de Duitse bezetters als onder de Franse bevolking een geliefd zangeres. Zoals ze dat was tijdens de revolutie. Na de oorlog trad ze overal in Europa op en breidde haar roem zich ook buiten Frankrijk uit. Haar tragische leven wordt


weerspiegeld in haar muziek, met als specialiteit de met hartverscheurende stem voorgedragen scherpe ballade. De bokser Marcel Cerdan was de grote liefde van Piaf. Cerdan was echter reeds gehuwd en hij had drie kinderen. Piaf was zijn maîtresse. In 1949 overleed Cerdan door een vliegtuigongeluk. Piaf had veel moeite om haar verdriet te boven te komen. Toch huwde zij daarna tweemaal. Van 1952 tot 1956 was zij getrouwd met de zanger Jacques Pills. In 1962 trouwde zij met Theophanis Lamboukas, een 20 jaar jongere zanger en acteur. Het laatste huwelijk leidde tot veel kritiek. Lamboukas werd ervan verdacht Édith getrouwd te hebben om haar roem en geld. Édith eiste publiekelijk haar recht op om hem lief te hebben en zong daarom 'Le droit d'aimer' voor haar geliefde. Parijs Olympia is de plaats waar Édith Piaf bekendheid bereikte en waar zij slechts een paar maanden vóór haar dood nog een van haar meest gedenkwaardige concerten gaf. Begin 1963 nam ze haar laatste lied, L'homme de Berlin, op. Als we deze drie songs gaan beluisteren in de context van Saint-Germain, wordt er veel duidelijk in de lyrics wie ze was. La vie en rose, Milord (geschreven door Georges Moustaki). Non, je ne regrette rien La Vie en Rose: Lees deze song tekst met in u achterhoofd dat ze over Saint-Germain zingt. Des yeux qui font baisser les miens Un rire qui se perd sur sa bouche Voilà le portrait sans retouche De l'homme auquel j'appartiens


Quand il me prend dans ses bras Il me parle tout bas Je vois la vie en rose Il me dit des mots d'amour Des mots de tous les jours Et ça me fait quelque chose Il est entré dans mon coeur Une part de bonheur Dont je connais la cause C'est lui pour moi Moi pour lui dans la vie Il me l'a dit, l'a juré Pour la vie Et dès que je l'aperçois Alors je sens en moi Mon coeur qui bat Des nuits d'amour à plus finir Un grand bonheur qui prend sa place Des ennuis, des chagrins s'effacent Heureux, heureux à en mourir Quand il me prend dans ses bras Il me parle tout bas Je vois la vie en rose Il me dit des mots d'amour Des mots de tous les jours Et ça me fait quelque chose Il est entré dans mon coeur Une part de bonheur Dont je connais la cause C'est toi pour moi Moi pour toi dans la vie Tu me l'as dit, l'as juré Pour la vie Et dès que je t'aperçois Alors je sens en moi Mon coeur qui bat


Vertaling Hij heeft van die ogen die de mijne doen neerslaan Een lach die op zijn mond verdwijnt Dit is het ongeretoucheerde portret Van de man bij wie ik hoor Wanneer hij me in zijn armen neemt En zachtjes wat tegen me zegt Dan zie ik het leven door een roze bril Hij zegt me liefdeswoordjes Alledaagse woordjes En dat doet me iets Hij is in mijn hart binnengedrongen Een portie geluk Waarvan ik de oorzaak ken Het is hij voor mij Mij voor hem in het leven Hij heeft het me gezegd, het gezworen Voor het leven En zodra ik hem opmerk Dan voel ik Mijn hart kloppen Eindeloze liefdesnachten Een immens geluk dat zijn plaats inneemt Verveling en verdriet gaan over Gelukkig, zo dolgelukkig Wanneer hij me in zijn armen neemt En zachtjes wat tegen me zegt Dan zie ik het leven door een roze bril Hij zegt me liefdeswoordjes Alledaagse woordjes En dat doet me iets Hij is in mijn hart binnengedrongen Een portie geluk Waarvan ik de oorzaak ken Het is jij voor mijIk voor jou in het leven


Je hebt het me gezegd, het gezworen Voor het leven En zodra ik je opmerk Dan voel ik Mijn hart kloppen

Milord Milord, is een Engels bekend komiek “Milord Gower” Uit de jaren 1760, hij deed zich voor als Saint-Germain in Parijs Salons en maakten Saint-Germain belachelijk. Comtesse Gelis (Piaf) kende hem goed uit deze tijd. Vandaar de song van “Milord”. De song werd geschreven door Georges Moustaki.

Allez, venez, Milord! Vous asseoir à ma table; Il fait si froid, dehors, Ici cèst confortable. Laissez-vous faire, Milord Et prenez bien vos aises, Vos peines sur mon coeur Et vos pieds sur une chaise Je vous connais, Milord, Vous n`màvez jamais vue Je ne suis quùne fille du port, Quùne ombre de la rue... Pourtant j`vous ai frôlé Quand vous passiez hier, Vous n`étiez pas peu fier, Dame! Le ciel vous comblait: Votre foulard de soie Flottant sur vos épaules, Vous aviez le beau rôle, On aurait dit le roi... Vous marchiez en vainqueur


Au bras dùne demoiselle Mon Dieu!... Quèlle était belle... Jèn ai froid dans le coeur... Allez, venez, Milord! Vous asseoir à ma table; Il fait si froid, dehors, Ici cèst confortable. Laissez-vous faire, Milord, Et prenez bien vos aises, Vos peines sur mon coeur Et vos pieds sur une chaise Je vous connais, Milord, Vous n`màvez jamais vue Je ne suis quùne fille du port Quùne ombre de la rue... Dire quìl suffit parfois Quìl y ait un navire Pour que tout se déchire Quand le navire sèn va... Il emmenait avec lui La douce aux yeux si tendres Qui nà pas su comprendre Quèlle brisait votre vie Làmour, ça fait pleurer Comme quoi lèxistence Ça vous donne toutes les chances Pour les reprendre après... Allez, venez, Milord! Vous avez làir dùn môme! Laissez-vous faire, Milord, Venez dans mon royaume: Je soigne les remords, Je chante la romance, Je chante les milords Qui nònt pas eu de chance! Regardez-moi, Milord,


Vous n`màvez jamais vue... ...Mais... vous pleurez, Milord? Ça... j`làurais jamais cru!... Eh ben, voyons, Milord! Souriez-moi, Milord! ...Mieux qu` ça! Un p`tit effort... Voilà, cèst ça! Allez, riez, Milord! Allez, chantez, Milord! La-la-la... Mais oui, dansez, Milord! La-la-la... Bravo Milord! La-la-la... Encore Milord!... La-la-la...

Non Je Ne Regrette Rien Een van de mooiste liedjes van de eeuwige vrouw die haar rug toe gekeerd naar het eeuwig leven. Ze wou terug bij de stervende horen. Dit was haar afscheid lied ze zou het leven elixir niet meer nemen. Non, Rien De Rien, Non, Je Ne Regrette Rien Ni Le Bien Qu'on M'a Fait, Ni Le Mal Tout Ca M'est Bien Egal Non, Rien De Rien, Non, Je Ne Regrette Rien C'est Paye, Balaye, Oublie, Je Me Fous Du Passe Avec Mes Souvenirs J'ai Allume Le Feu Mes Shagrins, Mes Plaisirs, Je N'ai Plus Besoin D'eux Balaye Les Amours Avec Leurs Tremolos Balaye Pour Toujours Je Reparas A Zero Non, Rien De Rien, Non, Je Ne Regrette Rien Ni Le Bien Qu'on M'a Fait, Ni Le Mal Tout Ca M'est Bien Egal Non, Rien De Rien, Non, Je Ne Regrette Rien


Car Ma Vie, Car Me Joies Aujourd'hui Ca Commence Avec Toi

Overlijden Piaf stierf aan een inwendige bloeding in Plascassier (gemeente Grasse), een plaatsje in de buurt van Cannes (Zuid-Frankrijk) op 10 oktober 1963. Haar lichaam werd vervolgens per ambulance naar haar huis in Parijs overgebracht waar het voor publiek werd opgebaard. De bekendmaking van haar dood was pas een dag later, namelijk op 11 oktober. Jean Cocteau (Grootmeester van Priory of Sion), haar grote vriend, werd binnen enkele uren na het horen van dit nieuws door een hartaanval getroffen en stierf.

(Jean Cocteau Grootmeester van Priory of Sion)

Naar verluidt zou hij hebben gezegd : "Ik ben ongeneeslijk ziek, dat is erg; Piaf is dood, dat is erger". Édith werd begraven op de bekende begraafplaats van Père-Lachaise in Parijs (ze keerdeen terug vanwaar ze kwam).


(Gravin Genlis) (Edith Piaf)

(graf van Edith Piaf)


Haar begrafenis trok honderdduizenden mensen naar de straten van Parijs en de ceremonie bij de begraafplaats werd geblokkeerd door meer dan veertigduizend fans. Charles Aznavour, die zijn carrièrestart aan Piaf te danken had - ze ging met hem op reis in Frankrijk en de Verenigde Staten -, herinnerde eraan dat de begrafenis van Piaf het enige moment was na de Tweede Wereldoorlog dat het hele verkeer van Parijs stil lag.

1926 1926, was Saint-Germain in Rome.

1926 Theosoof Charles Leadbeater beweert hem te hebben ontmoet in Rome in 1926, en zegt dat St. Germain hem een mantel heeft laten zien die ooit het eigendom is geweest van een Romeins keizer, en dat St. Germain hem vertelde dat één van zijn woonplaatsen een kasteel in Transsylvanië was. Theosoof Guy Ballard beweert dat hij de graaf heeft ontmoet op Mount Shasta, en dat de graaf hem in contact heeft gebracht met bezoekers van Venus. Ballard is de stichter van de I AM-beweging.

1930 In 1930 Guy W. Ballard, zijn boek Unveiled Mysteries (1934). Hij vestigde de Saint Germain Foundation. 1933 Heeft St-Germain een boek geschreven De meeste heilige Trinosophia.


Theosofen die St-Germain hebben ontmoet Verschillende Theosophists beweerde te hebben voldaan Saint Germain in de late 19e of vroege 20e eeuw: -Annie Besant zei dat ze met de graaf in 1896. -CW Leadbeater beweerde te hebben met hem in Rome in 1926 en gaf een persoonsbeschrijving van hem als bruine ogen, olijf gekleurde huid, en een spitse baard; volgens Leadbeater, "de pracht van zijn aanwezigheid". Leadbeater zei dat Saint Germain liet hem een gewaad dat was voorheen eigendom van een Romeinse keizer en dat Saint Germain hem vertelde dat een van zijn woningen was een kasteel in Transylvanië. Volgens Leadbeater, bij het uitvoeren van magische rituelen in zijn kasteel in Transsylvanië, Saint Germain draagt "een pak van gouden kettingmail die ooit toebehoorde aan een Romeinse keizer; overheen gegooid is een prachtige mantel van Tyrian paars, met op de gesp een zeven -ster in diamant en amethist, en hij draagt soms een roemrijk robe van paars. " -Guy Ballard, de oprichter van de "I AM" Activiteit, beweerde dat hij met Saint Germain op Mount Shasta in Californië in augustus van 1930, en dat deze gang zijn "opleiding" en ervaringen met andere opgevaren Meesters in verschillende delen van de wereld. -Edgar Cayce, de "Sleeping Prophet", werd gevraagd, terwijl in trance als Saint Germain aanwezig was. Cayce het antwoord was: "Wanneer nodig." Bij lezing van # 254-83 op 2.14.1935 -Dorothy Leon, levende auteur, heeft beweerd te hebben gehad een aantal ontmoetingen met Saint Germain en is een geformuleerde leerling van hem.


-Paul Foster Case, oprichter van de bouw van de Adytum ook beweert te hebben voldaan Saint Germain, die bekend stond als "Master R", in een hotel in New York in 1921. Er wordt beweerd dat er tijdens deze periode in de 18e en 19e eeuw: -ontwikkelde hij de reputatie van een uitstaande alchemist, wetenschapper, linguïst, musicus, kunstenaar en diplomaat; -hij werkte achter de schermen te proberen om een Verenigde Staten van Europa; -zijn bevoegdheden opgenomen bilocation, opgenomen bij het gerecht en vervolgens oplossen zijn vorm kan worden, het verwijderen van fouten uit diamanten en andere edelstenen en neerslagmiddel een elixir dat verhinderd veroudering. -hij was ambidextrous en kon componeren tegelijkertijd een brief met de ene hand en poëzie met de andere, of twee identieke stukken van het schrijven met elke hand -bezocht hij Marie Antoinette en haar intieme vriend, Madame d'Adhemar, die later schreef het verhaal van zijn capaciteiten als een adept, en dat hij had gewaarschuwd voor de komende debacle en de dood van de koning en koningin. -Hij werkte achter de schermen met George Washington en Benjamin Franklin voor het vaststellen van de Verenigde Staten van Amerika.

1972


Op 28 januari 1972 uitte ex-gevangene en minnaar van zangeres Dalida, Richard Chanfray de bewering dat hij de Graaf van Saint Germain was op de Franse televisie. Hij beweerde ook, dat Lodewijk XV nog steeds zou leven. 1983 Saint Germain sprak er over in 1983 toen hij zei dat we belandt zijn op een zelfde moment als dat van het laatste uur van de Gouden Eeuw toen ik, daar waar nu de Sahara is, presideerde. Mijn familie nu is veel groter als hij toen was, omdat ik iedereen die van mij houdt als mijn eigen familie meetel. In dat uur werd onze familie opgenomen in de Gouden Etherische van Licht. In dit uur hebben we je naar een hogere plaats in de bergen van het Noorden geroepen.


Mysterieuze zaak Richard Chanfray

1940 - 1984 n.chr

"Ik verlang en ik breng haar naar mij (de dood), want ze is zo als ik ..."


Richard Chanfray (1940 – 1984)

Richard Chanfray (Lyon, 1940 - Saint-Tropez, 1983 - 07-14) was een Franse publieke figuur in de jaren 1970. Hij beweerde Comte de Saint-Germain te zijn en verscheen in tal van Europese televisieprogramma's Beweren omzetten lood in goud. Richard Chanfray de magie carrière begon in 1973 in een Parijs theater, waar hij werd aangekondigd als "de man die lood in goud" veranderd. Dit alchemistische handeling werd vermoedelijk uitgevoerd zonder trucs. Hij werd geboren in 4 April 1940 in de Franse stad Lyon. Zijn jeugd werd besteed aan de straten en werd hij een dief. Gearresteerd voor het aanvallen van een vrouw tijdens een overval en veroordeeld tot zes jaar, las hij enkele antieke boeken in de gevangenis, en geleerd over de Comte de Saint-Germain, de mysterieuze alchemist, die beweerde te kunnen lood in goud te veranderen, het brouwen van drankjes en het verwerven van onsterfelijkheid. Chanfray aangenomen dat de persoonlijkheid, met behulp van Franse high society's voorliefde voor magie, esoterisme en hermeticism. Hij werd al snel rijk en bekend door zijn explosies, bijvoorbeeld het geven divinations en psychisch


lezingen aan verschillende beroemde mensen, alsook door zijn bizarre claims.

In 1972 ontmoette hij de zangeres Dalida (Caïro, 17 januari 1933 - Parijs, 3 mei 1987) was een Egyptis-Franse zangeres en actrice van Italiaanse afkomst. Ze werd geboren als Yolande Christina Gigliotti. op het hoogtepunt van haar roem. Haar man, Lucien Morisse, en haar minnaar, Luigi Tenco, hadden beide eerder zelfmoord pleegde. Wanneer Dalida voldaan Chanfray, ze werd al snel verdwaasd. Ze herkende zijn paranoia, echter: hij sliep met een geweer onder zijn bed. Hij bracht ook nog een jaar in de gevangenis, evenals gedwongen te betalen Ffr 500.000 teruggave, toen hij schoot een man met wie hij naakt gevonden in zijn keuken laat een nacht. De man was slechts oppervlakkig gewond en bleek te zijn van de dienaar van de geliefde. Het incident betekende het begin van zijn achteruitgang. Het echtpaar geld raakte op en Chanfray geprobeerd muziek, schilderkunst en


beeldhouwkunst, alle zonder succes. Dalida en Chanfray gescheiden, maar ondanks zijn problemen, hij is nog steeds een deel van de beroemdheid samenleving van Parijs en Saint Tropez. Hij werd de minnaar van de Trintignan "barones", Paula de Loos, waarvan de titel is zo vals als het zijne. De Loos was echter, naar verluidt een miljonair en wanneer Chanfray begon te vermoeden de activiteiten van de Loos van de financiële beheerder, hij bedreigde hem met een geweer. Hij werd opnieuw gevangen genomen en boete - waar hij keek naar de Loos voor hulp. Ze werd echter ook zwaar in de schulden.

Richard Chanfray beweerd hebben veel bevoegdheden, de meeste van hen in verband met de alchemie. Ook stelde hij talloze malen dat zijn kennis kwam van een "mysterieuze man" die hij had ontmoet in zijn verleden. Hij zwoer om nooit gezegd iemands identiteit. Hier hebben we ons bewijs terug gevonden. St-Germain die de kennis doorgaf. Maar hoe , lichamelijk, of zoals bij mij via telepathie. Wat is hier gaande. Het profiel van Richard geeft wel verwijzingen naar St-Germain. Maar dit kunnen we verklaren dat al dan niet Richerd als kind heeft geleefd. Als daar fotoʼs van zouden zijn , zou hij het zeker niet zijn. Enkele van de bevoegdheden Chanfray het beweerde te bezitten: Transmutatie van lood in goud. Chanfray verricht deze truc meerdere malen in het openbaar, en sommige Europese tv-stations die hem naar verluidt transmutatie van metalen. Magiërs, wetenschappers en juweliers werden uitgenodigd om enkele van zijn avonden, en niemand schijnt ontdekte de truc. De kracht van onsterfelijkheid. Traditionele alchemie geacht deze twee bevoegdheden (transmutatie en


onsterfelijkheid) gaan hand in hand. Een Spaanse journalist, Jose María Íñigo, werd een keer uitgenodigd om Chanfray het huis. Volgens Íñigo "hij gooide een beetje van dit poeder over een hond het lijk. Na een paar vlagen bewegingen, de hond is ontstaan en liep een paar stappen alvorens af en toe nog dood". Het is onduidelijk of de hond was dood vóór, of zelfs na de truc. Het vermogen van het herdenken van het verleden leven. Wanneer uitgenodigd om oude paleizen en kastelen, hij beweerde te zijn daar voor, in een vorig leven. Hij zou dit aantonen, met uitleg over de indeling van het huis: wanneer er een trap, een geheime doorgang, enzovoort. Er is geopperd dat Chanfray onderzocht de plannen van de gebouwen, open voor het publiek, voordat ze op deze plaatsen. Oude video beelden En dit bracht mij tot de zoektocht van Richard Chanfray, zo ontdekte ik oude beelden , documentaires waar de Graaf in te zien is. Moet zeggen de gelijkenissen zijn merkwaardig. Maar zo kwam ik terecht op een oud video interview met Dalida over Comte Saint-Germain. Mr Lecci: Ik zou u graag een strik vraag willen vragen Dalida: doe maar, Mr Lecci: Je hebt daarstraks gezegd dat je een beetje tegen het geval bent Comte Saint-Germain. Dalida: heb niet gezegd dat ik daar tegen ben, want soms staat men naast de waarheid en zeggen we dat door profetie of astrologie bepaalde dingen gebeuren, ik ben veel meer om te zeggen dat we onze toekomst zelf


bepalen, waar wel een buitenstaande invloed wel mee speelt, maar we moeten beginnen bij zijn eigen, als we in ons diepste echt iets willen bereiken, dat is u wel ook al is misschien voorgedaan,als we echt iets willen dan gebeurd het, en wij zelf zijn de oorzaak ervan, maar soms weten we het niet want het gebeurd onbewust. En wij zijn het die het aantrekken. Mr Lecci: ja, maar mijn strik vraag was, u leeft met de Comte Saint-Germain, die beweerd de levende reïncarnatie te zijn van Comte Saint Germain , van vroeger. En hij beweerd ook dat hij transmutatie kan doen, metalen in goud veranderen. Dalida: ja, ja ik begrijp u Mr Lecci: ik wil dat niet veroordelen, maar ... buiten het sentimentele dat er bestaat, wat is u opinie daarover, heb je dit geheel al is bekeken, dat hij zegt dat hij Comte Saint-Germain is. Wat denk u daarover ? Dalida: is heel goed dat je me die vraag stelt, zo is dat voor eens en altijd uitgeklaard en zullen we dit is verlichten. De Comte Saint-Germain is echt, hij heeft niet gezegd dat hij de reïncarnatie is , hij heeft gezegd “ik ben 17.000 jaar oud” (weer 17), wat wil hij daarmee zeggen, hoe moet ik het zeggen ... Maar het zijn de gedachten die 17.000 jaar oud zijn, het zijn de gedachten zoals Boeddha of Christus heeft gedacht. Het is de gedachten die blijkt. Dat is één zaak. Voor de transmutatie, “het plan van goud” dat is één zaak, dat gaat een hem aan , en niet aan mij, ik ken het niet. Wat mij aangaat op menselijk vlak, ik denk als iemand het verlangen heeft voor te transmuteren, “het plan van goud” dat is al een verlangen voor zijn eigen te transmuteren, dat heeft me het meeste aangetrokken in Saint-Germain. Want sommigen mensen kennen het niet,


en nemen wegen totaal ernaast, maar ik denk dat je in het leven soms er door moet zien en er boven moet zien, en niet veroordelen. Mr Lecci: u wilt zich niet echt uitspreken over de kern van de zaak, u bekijkt dat op het plan van ... Dalida: (lachend) kijk ik ... u vraagt mij .... Mr Lecci: Want hij heeft daar is bepaald experimenten mee gedaan ... Dalida: kijk u moet naar hem toe gaan en hem het zelf vragen, ik kan u daar niet op antwoorden ... Mr Lecci: ik zou hem zeker willen ontmoeten ... De moderator van de uitzending komt er tussen en ze gaan over naar een liedje van Dalida en het onderwerp wordt rap afgesloten. Moderator: we gaan over naar een liedje dat je met hem zong “de lʼamour, de lʼamour”.


De dood van Richard Chanfray

Hij laatste verscheen in het openbaar op een feestje in Saint Tropez, in juni 1983. Hij zegt zeer dun, met witte haren en een uitgeput verschijning. Op 14 juli 1983, in een stad nabij Saint-Tropez, Chanfray en de Loos ingenomen barbituraten terwijl inademen van de uitlaatgassen van zijn auto. Nabije was een zelfmoordaanslag te noteren dat te lezen: "I leave and I bring her with me, because she is so like me..." "Ik verlaat en ik breng haar naar mij, want ze is zo als ik ..." Ben er even niet goed van, is dat het einde van het verhaal? Is Richard Chanfray degelijk, Saint-Germain geweest. De man die duizenden jaren zou geleefd hebben. Breng haar tot mij, (de dood) want ze is zo als ik (de dood). En zo kom ik op een einde waar ik verbaast van ben, zoʼn man, die aan zoʼn einde komt. Kon het niet geloven. Mij


eerste reacties waren dat is onmogelijk , dat een man meer dan 17.000 jaar leeft een einde zou maken aan zijn eigen leven? Dit bracht mij tot het onderzoek bij Dalida, er waren al drie mannen in haar leven die zelfmoord pleegden. Wat is er mis met deze vrouw ? waarom pleegden haar mannen zelfmoord? Bij het bekijken van oude opnames van Saint Germain en Dalida begon mij al heel rap duidelijk worden wat de oorzaak was van de zelfmoorden. En vooral die bij Saint-Germain. En waar vele vrouwen en mannen aan sterven is liefde. De liefde “sacre-couer” en door liefdesverdriet is Saint-Germain aan zijn einde gekomen. Hij heeft een einde gemaakt aan zijn leven door deze te laten versnellen. Met spijt in het hart als hij Saint-Germain zou geweest zijn, had een ander einde verwacht. Maar verklaard veel over wie hij is, een man van liefde, die de liefde over de wereld brengt, een man van licht. Saint-Dalida

Dalida stierf moe van alle problemen maakte ze in de nacht van 2 op 3 mei 1987 met behulp van pillen in Parijs een eind aan haar leven. Ze liet een briefje na met de woorden: « la vie m'est insupportable, pardonnez-moi ».


Andere personen als Saint-Germain Vele in de geschiedenis gaven zich uit als Saint-Germain, zoals Pierre-Renault de Saint-Germain, François Quesnay de St-Germain en de Engelse bekend komiek milord Gower begonnen zich voordoen St-Germain in Parijs salons. Over Richard Chanfray, dacht ik eerst dat hij een persoon was die de naam Saint-Germain aannam voor publiciteit. Maar als we dieper gaan graven in zijn leven wordt het alleen maar mystieker en laat ik de mogelijk open, dat hij Saint-Germain is geweest. In elk geval de fotoʼs liegen er niet over.


Commander “Ashtar”

heden


Commander Ashtar (heden) Levensdoel: Wetenschapper, filosoof,medicus, alchemist en profeet.

Broederschap: De Witte broederschap

Vandaag in New-Age kringen bij channelaars en bij gewone personen komt het fenomeen sinds tientallen jaren voor van Ashtar (alias Saint-Germain). Hij zou via diverse personen over de wereld communiceren. Nu het verhaal dat ten ronde gaat is dat hij als commandeur over diverse lichtwezens heerst. Vele personen maken hun eigen verhalen rond Ashtar (Saint-Germain), maar zoals in de meester zijn werken moet je zoals een ingewijden door de letter lezen, je zou kunnen zeggen dat het alchemistische


werken zijn die in codes staan en waar je de achtergrond van de betekenis kunt terug vinden. In al deze teksten, boodschappen die zijn door gegeven door Ashtar zit een achtergrond van waarheid in. Het verhaal gaat als volgend: “Een van de interessantste en intrigerende buitenaardse groepen is die van Commandant Ashtar en het Ashtar Commando. Commandant Ashtar (Saint-Germain) is de man die de leiding heeft over de ruimtevloot van de Witte Broederschap, of Broederschap van Licht.” Heel toevallig zoals Saint-Germain door de geschiedenis deze Witte broederschappen heeft gemaakt en terug komt bij Ashtar. “Commandant Ashtar is een geweldig en nobel wezen, ongeveer 2 meter lang met blauwe ogen. Zijn lichaam is van het Adam Kadmon type, wat betekent dat het vergelijkbaar is met dat van ons op Aarde. Hij komt van de planeet Ashtar, en hij heeft ook een incarnatie gehad op planeet Venus in zijn ontwikkeling als ziel.” Nobel wezen zoals we Saint-Germain kennen. Dan is er een ander belangrijk punt, want Venus staat bekend voor haar cyclus en de cyclus van 108 jaar. Probeer ooit één van mijn studie werken te bemachtigen over deze “Tijdlijnen” en de “Maya Cyclus 2012” die daarmee in verband staat. “Commandant Ashtar werkt ook nauw samen met het Engelenrijk, en in het bijzonder met Aartsengel Michaël. Commandant Ashtar is een heel liefhebbende en vriendelijke man maar wel streng en zeer vastberaden in zijn missie om de mensheid te dienen, te onderwijzen en te beschermen door heel het zonnestelsel.”


Kan ik maar bevestigen , want heb tot nu toe twee ervaringen gehad met deze en er zijn er duizenden die het dagelijks meemaken. “Commandant Ashtar en zijn bemanning willen niet gezien worden als Goden, maar eerder als kameraden en gelijken met ons op het pad van ascensie. Zijn missie bestaat uit het onderwijzen van de mensheid op het spirituele vlak voor wat betreft hun missie van hun bestaan en om de Aarde te verdedigen en te beschermen tegen vijandige en egoïstische buitenaardse groepen.” Dit zijn kenmerken die we terug vinden bij Saint-germain. “Commandant Ashtar werkt ook nauw samen met de Christus en ook met Jezus, die in de hogere sferen ook wel Sananda genoemd wordt.” Heel gekend van bij Saint-Germain.

“Het Universum is verdeeld in verschillende sectoren van ruimte, daarnaast zijn er verschillende dimensies van realiteit. Commandant Ashtar is de vertegenwoordiger van ons zonnestelsel in deze verschillende raden door het universum. Elk van deze confederaties, en federaties rapporteert aan degene boven haar in deze hiërarchie.” Probeer één van mijn studie werken te bemachtigen “Sefirot Werelden & Dimensies” daar verdiep ik deze materie. “Velen van het Ashtar Commando leven onder ons onder ons zonder dat we daar van bewustzijn.”

“Een van de manieren waarop we contact kunnen hebben 's nachts als we slapen. Er zijn bijeenkomsten van fysieke wezens, etherische wezens en wezens van andere planeten. Deze bijeenkomsten vinden minstens twee keer


per maand plaats. Veel lichtwerkers wonen ze vijf of zes keer per jaar bij. Een van de besproken onderwerpen is hoe met het opruimen de vervuiling in de lucht, zee, en aarde. Commandant Ashtar is blij te zien dat het licht groeit op aarde en het steeds meer ontvouwende commitment van de vele lichtwerkers op aarde.” Moet ik niet uitleggen aan fraters en soros wat dit betekend.

Het Ashtar Commando en de connectie met de Grote Witte Broederschap Door: Ashtar (alias Saint-Germain) “In subtielere dimensie zijn vele Lichtwezens die liefdevol de mensen begeleiden tijdens hun 3-dimensionale bestaan. Deze wezens zijn energievormen en hebben geen fysiek lichaam. Ze zijn er in verschillende bewustzijnsstadia die jij beter kent als dimensies. Ze assisteren je d.m.v. ideeën, dromen, intuïtieve gedachten en sommigen d.m.v. telepathie en channeling (doorgeven van berichten). Deze Lichtwezens zijn leden van de Grote Witte Broederschap. Het zijn o.a. de energieën van mensen die eens op Aarde leefden (Jezus, Boeddha ...) en die bekend waren als de verlichte Meesters, maar het zijn ook vele energieën van Licht en Liefde die echter nooit op Aarde geïncarneerd zijn geweest. De Grote Witte Broederschap bestaat echter óók uit mensen die op dit moment op Aarde leven. Het zijn mensen met een positieve geest en bezig op het spirituele pad, of ze dit nu bewust of onbewust doen. De Broederschap heeft helemaal niets te maken met ras of huidskleur. Het heeft alleen te maken met het Licht van het Hart en ze bestaan in jullie tijd al vele biljoenen jaren, zelfs nog langer. Het is al bijeen als organisatie sinds de eerste mens op Aarde verscheen en er zijn vele grote liefdevolle energieën bij. Het Ashtar Commando is ook een deel van


de Grote Witte Broederschap, maar ʻzo bovenʼ, ʻzo benedenʼ en dus bestaan ook zij niet alleen uit etherische energieën, maar eveneens uit mensen op Aarde. Toen de Aarde-missie ontstond en er vrijwilligers gevraagd werden door Aartsengel Michael om te Aarde te gaan bevolken, werden vele leden van het Ashtar Commando gescheiden. Sommigen om in de subtielere dimensies te verblijven, anderen om de sluier van vergetelheid aan te nemen en veel incarnaties lang op deze mooie blauwe planeet te verblijven. Velen van jullie zijn vergeten dat je goddelijk bent, dat jullie eigenlijk verlichte Meesters zijn, dat jullie al meerdere planeten naar andere dimensies hebben gebracht, net zoals jullie dat nu doen met de Aarde. Maar, de sluier wordt dunner. Veel mensen beginnen zich te herinneren; veel mensen herinneren zich dat ze niet van de aarde komen. Ze noemen zichzelf ʻSterrenmensenʼ (Starpeople). Velen behoren tot het Ashtar Commando en natuurlijk behoren ze dan ook tot de Grote Witte Broederschap. Het is het speciale doel van het Ashtar Commando om deze Sterrenmensen te observeren en te begeleiden en om de Aarde zelf te observeren. Al die jaren is het een geweldige tijd van persoonlijke ontwikkeling geweest, zowel voor diegenen die hun lessen van licht en liefde op een fysiek niveau leerden, als voor hun partners en ziele familie die achtergebleven zijn in de andere dimensies. De tijd voor de grote reünie en om deze planeet naar een fijnere dimensie te helpen, is bijna aangebroken. De Sterrenmensen voelen dat het tijd is om naar huis te gaan. Echter, ʻthuisʼ is nergens anders dan in het hart te vinden en daar zullen ze weten dat er veel meer is dan het fysieke; heel veel meer. Het Ashtar Commando bestaat uit wezens van vele planeten als wel dimensies en sommige planeten beschikken ook over ruimtevoertuigen. Deze zijn in de Aardse atmosfeer geweest en konden van tijd tot tijd materialiseren. Ondertussen zijn de activiteiten toegenomen d.m.v. channeling, innerlijke bewustwording,


UFO-activiteiten en met mensen die zich hun doel en missie herinneren. Dit alles wordt met de grootste zorg geobserveerd en opgeslagen door vrijwilligers van het Ashtar Commando. Ashtar, naar wie het Commando vernoemd is, is een zeer liefdevol en ontwikkeld lid. Hij werkt toegewijd samen met de Grote Witte Broederschap en vooral met Lord Sananda (note: die wij nog kennen als de meester Jezus), de grote bevelhebber van de Aarde-missie. Toen de Aarde, zeer lang geleden, aan haar veranderingen begon, was Sananda meer de godfather van het hele Ashtar Commando. Ashtar werd toen benoemd tot hoofd van het Commando en het was aan hem om de energieën bij zich te verzamelen om de Aarde-missie te vergemakkelijken. Hij deed dit d.m.v. de wet van magnetisme; “gelijken trekken elkaar aan”. Is er werk aan de winkel, dan zullen diegenen die erin geloven, bijeen komen om het voor elkaar te krijgen. ER IS WERK TE DOEN EN VELEN OP AARDE ZIEN DIT IN. ER IS WERK TE DOEN EN VELEN BEMERKEN DAT ZE BEGELEID WORDEN. Bevelhebbers van het Ashtar Commando zijn niet van een militaire organisatie. Het wil zeggen dat hij/zij het bevel heeft over het pad dat ze zelf gaan, terwijl ze het visioen vasthouden van de Aarde op weg naar haar glorie. HET ASHTAR COMMANDO IS WERKELIJKHEID, LIEVE VRIENDEN. DE GROTE WITTE BROEDERSCHAP IS WERKELIJKHEID !!


Van nu af aan zullen er steeds meer activiteiten gezien en gevoeld worden terwijl de Aarde haar veranderingen doormaakt. Je begeleiding zal zeer krachtig worden. Je kunt een beroep doen op elk lid van de Grote Witte Broederschap als je wilt, vooral Lord Sananda en Aartsengel Michael. Je kunt een beroep doen op elk lid van het Ashtar Commando voor hulp en assistentie. Jij, jijzelf, zult vele veranderingen doormaken, want als de Aarde verandert, zo zullen ook de mensen, de dieren, de vogels en al het leven veranderen. Je zult bijgestaan worden als je er om vraagt. Je zult beschermt worden als je dit wilt. Bewandel het spirituele pad lieve vrienden, wetende dat je altijd en overal geholpen en begeleidt zult worden. Ik breng je mijn liefde, als we samen in vreugde de weg gaan.” “Ik ben Ashtar, met jou in Licht en Liefde.” Solis Sacerdotibus zou ik zeggen, Bij deze teksten moet ik niet veel uitleg geven.


Saint-Germain Vergelijk de fotoʼs


(Ashtar – alias Saint-Germain)


(foto van de wijzen, genomen in 1800)


(Saint Germain & Dalida)


(Saint Germain)


(Saint Germain & Dalida)


(Saint Germain)


Broederschappen van Saint-Germain

“Grootmeester van de Tempeliers, Rozenkruisers,

Broeders van Zuiverheid, De Verlichtende en Vrijmetselaars”


Broederschappen van Saint-Germain Door de geschiedenis heeft Saint-Germain diverse genootschappen opgericht, de onderstaande lijst geeft een overzicht. Broederschap van Osiris Broederschap van Isis Broederschap van Israël Orde van de Kabbalisten Grootmeester van de Salomon Tempel Stichtte Pythagoras School stichter van de "Peripatetische School" Alexandrie Broederschap Christelijke Broederschap Olympiodorus de Oudere Orde Neoplatonische filosofie Orde van de draak De broeders van Zuiverheid Orde van de Franciscanen Orde van Prins Auersberg Rozenkruis Order A.M.O.R.C Tempeliers Orde Vrijmetselaars Orde De Negen Zuster Les Philalètes Orde van de Martinisten De Aziatische Broeders Ridders van St. Johannes de Evangelist. De Ridders van het Licht. (illuminati) De Afrikaanse Broeders Witte Broederschap.


Archief van

Saint-Germain


Boeken over St-Germain Er zijn verschillende "gezaghebbende" auteurs die meestal niet met elkaar eens zijn. Waarschijnlijk de twee bekendste biografieën zijn Isabel Cooper-Oakley's De Graaf van St. Germain (1912) Jean Overton-Fuller's The Comte de Saint-Germain: Laatste Scion van het Huis van Rakoczy (1988). Dr. Raymond Bernard's boek "The Great Secret - St. Germain" is biografische en heeft betrekking op de vele aspecten van de Graven leven met inbegrip van zijn verbinding of Sir Francis Bacon en de auteur van de toneelstukken van Shakespeare. Manley P. Hall in zijn "Secret Teachings van alle leeftijden ", beschrijft een aantal van dezelfde attributen als dr. Bernard, met inbegrip van de geschriften van Shakespeare worden uit een groot bedreven, zoals Francis Bacon. Zijn ook tal van Franse en Duitse biografieën, waaronder Der Wiedergänger: zeitlose Das Leben des Grafen von Saint-Germain door Peter Krassa, Le Comte de Saint-Germain door Marie-Raymonde Delorme en L'énigmatique Comte de Saint-Germain door Pierre Ceria en François Ethuin. In Theosophist Alice A. Bailey 's boeken, Saint Germain is bedoeld als de Master Rákoczi of de Master R. Alice A. Bailey' s boek The Externalisering van de hiërarchie (een compilatie van eerdere onthullingen postuum gepubliceerd in 1957) geeft de meeste informatie over zijn reputatie als een spirituele Meester. Zijn titel wordt gezegd dat dit de Heer van Civilization en zijn taak is de oprichting van de


nieuwe beschaving van het tijdperk van de Waterman. Hij zei tegen telepathisch invloed mensen die door hem gezien als instrumenteel in te brengen over de nieuwe beschaving van het tijdperk van de Waterman. Alice A. Bailey stelde dat "ergens na 2025 AD" Boeken toegewezen aan St-Germain Een boek toegeschreven aan Saint Germain zelf "de meest heilige Trinosophia van de Comte de St. Germain." Er zijn ook twee driehoekige boeken in het Manly Palmer Hall Verzameling van alchemistische Manuscripten op het Getty Research Library die worden toegeschreven aan Saint Germain. Er is een extra boek aan het Getty Research Library getiteld "Amerika Hereldica" toegeschreven aan de auteur " Saint-Germain, C. de. ", hoewel het werd gepubliceerd in New York in 1886 .

Boeken gedicteerd door St-Germain Saint Germain is de centrale figuur in de Saint Germain reeks boeken gepubliceerd door de Saint Germain Press. De eerste twee volumes, Unveiled Mysteries en The Magic Presence, geschreven door Godfre Ray King, beschrijven Saint Germain als een opgevaren Meester, zoals Jezus, die helpt de mensheid en de Aarde op dit moment. Godfre Ray King is het pseudoniem voor Guy Warren Ballard. In deze eerste twee boeken, bespreekt hij zijn persoonlijke ervaringen met Saint Germain en onthult vele leer die in harmonie met de Theosofie en de andere hierboven vermelde werken. Het derde deel, "The" I AM "Discourses" bevat materiaal dat is niet te vinden in alle andere corpus van Teachings of doctrines. Deze drie boeken zijn het fundamenteel heilige geschriften van de I AM activiteit.


Boeken van Saint-Germain Als Saint-Germain al deze personen is geweest die we hebben besproken, zou deze onderstaande lijst de boeken zijn van Saint-Germain die hij door heen de geschiedenis heeft geschreven. Voor alle duidelijkheid dat zijn niet alle boeken, geschriften of documenten, want als sommige personages heeft hij meer dan 700 werken geschreven. Maar dit zijn toch de bekendste: -Boek van Thoth -Corpus Hermeticum -Doden boek -Asclepius -Anthologium -Testimonia -Smaragden Tafel -Pythagoras boeken -Ethiek: de Ethica Nicomachea -Logica: de Categoriae, Analytica priora, Interpretatione, Analytica posteriora, Sofistische weerleggingen en Topica -Natuurfilosofie: de Physica, De Caelo, De Generatione et Corruptione, Meteorologica, Historia animalium, Partibus animalium, Generatione animalium, De Anima en de Parva naturalia -Praktische filosofie: Politica, Rhetorica en Poetica -Corpus aristotelicum. -Het "hylemorfisme": -Epistemologie -Argonauten, -Gulden Vlies -Het evenwicht van vlakken (twee delen) -Spiralen -Bol en cilinder (twee delen) -Proculus boeken


-De 112 boeken gewijd aan de Barmakids, viziers van kalief Harun al-Rashid. Deze groep omvat de Arabische versie van de Emerald Tablet, een oude werk dat bleek een recurrente basis en bron voor alchemistische activiteiten. -De Zeventig Boek, -De tien boeken op rectificatie, -De boeken over Evenwicht; -Summa perfectionis magisterii -Liber fornacum -De investigatione perfectionis -De inventione veritatis -Ketab Al-Najah (Het boek van overleveringen) (een samenvatting van Al-Sjifa) -Uyun Al-Hikmah (Fonteinen der wijsheid) -Daneshnamayyeh Ala'i (eerste Perzische filosofieboek) -Al-Sjifa (Het boek van Helen) -Al-Isharat W'al-Tanbihat (Boek van directieven en opmerkingen) -Kwesties met betrekking tot natuurlijke filosofie van bestaande factoren in de Al-Sjifa -Het Canon van de geneeskunde, het meest bekende boek in de geschiedenis van de medische wetenschap. -Het gedicht over de medici getiteld Al-Urjuzah fi Al-Tibb -Risalah Hayy Ibn Yaqzan -Risalat Al-Tayr -Salaman wa Absal -Isharat, getiteld Mantiq al-Mashriqien -Al Qasidat al Ayniyah -Korte commentaren op Koranteksten. -The Rubáiyát of Omar Khayyám -Averroes boeken -Opus majus, -Opus minus -Opus tertium -Fama Fraternitatis -Confessio Fraternitatis


-Chymische bruiloft -Essays, 1597 -Colours of Good and Evil,1597 -Meditationes Sacrae, 1597 -The Proficience and Advancement of Learning, 1605 -In felicem memoriam Elizabethae, een lofzang op koningin -Elisabeth, 1609 -Novum Organum, 1620 -Astrologia Sana -The New Atlantis, 1626 -En het Baconalfabet -Heilige Trinosophia en nog vele anderen ....


“Groot-Meester” Saint-Germain

Nawoord van

Zion Levi


Nawoord Zion Levi Voor mij is dit studiewerk meer dan een voldoening. Het heeft me meer inzicht gegeven in de persoon Saint-Germain en zijn rol in mijn leven en in die van vele anderen. Het gaf me weer antwoorden waarom hij vandaag weer zoʼn rol speelt in mijn leven, Arks des Verbonds en Rennes-Le-Chateau. Door mijn zoektocht is het respect naar deze meester met de tijd gegroeid en krijg ik met de tijd meer en meer informatie door. Deze informatie schrijf ik op voor mezelf, maar ook om te delen met anderen. Toch stel ik mij nog vele vragen bij al deze personages die hij heeft aangenomen. Sommigen waren reïncarnaties, weer andere waren doorlopende levens. Heb natuurlijk deze personages niet zelf uitgevonden deze zijn de oorzaken of tips en tricks die Saint-Germain heeft achtergelaten. Het is zoals een dominoeffect; eenmaal vertrokken gaat die tot op het einde. Wat ik zelf wel heel merkwaardig vind, is dat al deze personages in hun leven dezelfde zoektocht deden. Alle werken die zijn geschreven zijn een vervolg op het andere, verbetereingen, correcties en brengen zo een volledig verhaal naar boven wie hij was. Daarnaast kunnen we ervan uitgaan dat deze “Groot-Meester” aan de basis ligt van onze genootschappen Vrijmetselaars, Martinisten, Rozenkruisers enz … De grootmeester heeft altijd één doel gehad dat was het herkennen van één “opperbouwmeester” en dat is hem gelukt. Op het einde van zijn leven, dat bijna een onmogelijke zaak was geworden, maar waar de meester voor strijdde, was één geheel maken van alle genootschappen die er waren.

“één worden”

De Groot-Meester heeft deze pogingen gedaan maar door de vele egoʼs waar hij mee te maken had op het einde was zo groot dat het ultieme concept van “één zijn” teniet ging. Vandaag de dag zijn wij Rozenkruisers, Vrijmetselaars,


Martinisten en Tempeliers het er wel over eens dat we vele gelijkaardige eigenschappen hebben. In onze tempels, rituelen, filosofiën enz … Toch zijn er vele “Groot-Meesters” het overeens dat wij één geheel kunnen vormen en zijn.

Dit was het uiteindelijke doel van Saint-Germain, Achnaton, Thothmoses of Hiram Abiff, hij stond aan de basis en was grondlegger wat wij vandaag zijn.

Toch heb ik één doel gevonden dat de meester niet kon vervullen maar het wel gezaaid heeft. Allen één worden. En wat gezaaid is, is vandaag ook geoogst. Daarvoor wordt het misschien eens tijd dat wij in 2012 voor het “Nieuwe Tijdperk” het overeens geraken en de stap zetten dat wij allen één zijn. Maar daarvoor moeten wij, genootschappen, de eerste stap zetten naar elkaar dat we één geheel worden. De Groot-Meesters uit dit tijdperk van Vrijmetselaars, Rozenkruisers en Tempeliers moeten allen een stap naar elkaar zetten en na zovele eeuwen elkaar herkennen als één grote genootschap die dezelfde boodschap meedraagt, de opper-bouwmeester. Als wij allen deze stap zullen zetten op het einde der tijden zal de grote verzoening van vrede, liefde en respect zich kunnen vervullen met de andere grote religies die onze wereld domineren. En dat alle relegies elkaar kunnen herkennen met één grote opper-bouwmeester. Hopelijk zijn er in de toekomst fraters en soros die zich geroepen voelen om deze vervulling aan te gaan.


Bronnen Adhemar (Comtesse d').-- Souvenirs sur Marie-Antoinette. Parijs, Mame Ed., 1836. Anspach (markgravin van) .-- Memoires. Londen, 1826. ARNETH (Alfred Ritter von) .-- Graf Philipp Cobenzl und seine Memoiren. BARRUEL (l'Abbe) .-- Memoires sur l'Histoire du Jacobinisme. Parijs, 1797. Barthold (FW von) .-- Die geschichtlichen Persönlichkeiten in Jacob Casanova's Memoiren. Berlijn, 1846. Barthold (FW) .-- Beiträge zur Geschichte des achtzehnten Jahrhunderts. Berlijn, 1846. BEAUJOINT (Jules) .-- Het geheim Memoires van Madame la Marquise de Pompadour. Londen, 1885. BEUGNOT (Comte de) .-- Memoires. Parijs, St. Germain, 1866. BIESTER (Dr.) .-- Berliner Monatschrift. Berlijn, 17. . . . BJÖRNSTAHL (JJ) .-- Reise in Europa in 1774. Blavatsky (HP) .-- theosofische woordenlijst. Londen, 1892. Blavatsky (HP) .-- Secret Doctrine, 3de editie. Londen, 1893. Blavatsky (HP) .-- Sleutel tot Theosofie, 3e druk, Londen, 1893. Bobe (Louis) .-- Johan Caspar Lavater's Reise til Danmark i Sommeren 1793. Kopenhagen, 1898. Bobe (Louis) .-- papiers inédits de la famille de Reventlow, Kopenhagen, 1898. BUELAU (prof. Friedrich) .-- Geheime Geschichten und räthselhafte Menschen; Sammlung verborgener oder vergessener Merkwürdigkeiten. Cantu (Cesare) .-- Gli Eretici d'Italia, Torino, 1868.


Cantu (Cesare) .-- Illustri Italiani, vol. II. CAPENDU (Ernest) .-- Le Comte de St. - Germain. Parijs, 1845. Capponi (C.) .-- Memorie della famiglia Medici. CASANOVA (F. Seingalt de) .-- Memoires. Bruxelles, 1876. CHALLICE (AEM) .-- De geheime geschiedenis van het Hof van Frankrijk. Londen, 1861. CLIFFORD (R.) (vertaler) .-- Memoires ter illustratie van de geschiedenis van Jacobinism. Londen, 1797-8. COBENZL (JP) .-- Graf P. Cobenzl. Wien, 1885. CRÉQUI (La Marquise de) .-- Souvenirs. In "Bibliothèque Choisie" bewerkt door M. Cousin. Deschamps (N.) .-- Les Societes geheimen et la Societe, ou Philosophie de l'Histoire Contemporaine, vol II. Parijs, 1881. Diderot .-- Correspondance de Grimm en Diderot, deel III., Vol. 3. Parijs, 1829. DUFORT JN Comte de Cheverny) .-- Memoires sur le règne de Louis XVI. Parijs, 1886. Eckert (EE) .-- Magazin der Beweisführer für Verurtheilung des Freimaurer-Ordens, I., 137. Leipzig, 1857. FREDERIC II .-- De l'hiver de 1759 à 1760. Œuvres posthumes de Frederic II., Roi de Prusse. Berlijn, 1788. FREDERIC II .-- Œuvres Complètes de Frederic II. Berlijn, 1790. GASSICOURT (Cadet de) .-- Le Tombeau de Jacques de Molay. Parijs, 1795. Genlis (Madame la Comtesse de) .-- Memoires inedites pour servir à l'Histoire des XVIII et XIX Siècles. Parijs, 1825. GLEICHEN (CH Baron de) .-- Memoires. Parijs, 1868. GRAEFFER (Franz) .-- Kleine Wiener Memoiren. Wien, 1846.


GROSLEY (PF) (Membre de l'Academie des Inscriptions et Belles-Lettres de Londres) .-- Œuvres inedites. Parijs, 1813. HASCHE (JC) .-- Diplomatische Geschichte, Dresden. HAUGWITZ (Comte de) .-- Fragments de Memoires inedites. Jena, 1830-1857. HAUSSET (Madame du, femme de chambre) .-- Memoires. Parijs, 1824. Hesse-CASSEL (Karl Prinz de) .-- Memoires de mon temps. Kopenhagen, 1861. HEZEKIEL (Georg) .-- Abenteuerliche Gesellen. Berlijn, 1862. HORN (Baron Jehu) .-- Memoires. Parijs, 1799. LAMBERG (graaf Joseph Maximilian von) .-- Le Memorial d'un mondain. Cap Corso, 1774. LAMBERG (Mad. Jos von) .-- Tagenbuch eines Weltmanns. Frankfurt am Main, 1775. LE ROY (CG) .-- Louis XV. et Madame de Pompadour. Parijs, 1876 (ed. by A. Poulet-Malassis). LEVI (Eliphas) .-- Histoire de la Haute Magie. Parijs, 1860. MAUVILLON (J.) .-- Geschichte Ferdinands, Herzog von Braunschweig-Lüneburg. Leipzig, 1794. MAYNIAL (Edouard) .-- Casanova et son temps. Parijs, 1911. MENSEL UG) .-- Vermischte Nachrichten und Bemerkungen. Erlangen, 1816. MENU VON MINUTOLI .-- Correspondentie de Frederic II. avec le Comte Algarotti. Berlijn, 1837.

MINUTOLI (generaal-luitenant-von) .-- Der Graf von Haugwitz, enz. Berlijn, 1844. Mounier (JJ) .-- De l'Invloed attribuée aux Philosophes, aux Frank-


Maçons et aux Illuminés sur la Revolution de France. Tübingen, 1801. Nicolaï (CF) (Editor) .-- Neue Allgemeine Deutsche Bibliothek, vol. 107. Stettin und Berlin, 1793-1806. O'BYRN (FA) .-- Camillo, Graf Marcolini: Eine Biographische Skizze. Dresden, 1877. OETTINGER (EM) .-- Graf St. Germain. Leipzig, 1846. Patris-DEBREUIL (LM) .-- Œuvres inedites de PJ Grosley. Parijs, 1813. ST.GERMAIN .-- Een boek van de muziek gecomponeerd door St. Germain. In de bibliotheek van het Kasteel van Raudnitz in Bohemen, het eigendom van Prins Ferdinand v. Lobkowitz. ST.GERMAIN (toegeschreven aan) .-- Sonnet sur la Creation. Poèmes Philosophiques sur l'Homme. Parijs, Mercier, 1795. SYPESTEYN (Cornelius Ascanius van) .-- Voltaire, St. Germain, enz.: Historische-Herinneringen. 'S Gravenhage, 1869. Thiebault (Dieudonne) .-- Originele anekdotes van Frederick II. (trans. uit het Frans). Londen, 1805. Thiebault (Dieudonne) .-- Mes souvenirs de vingt ans de sejour à Berlin. Parijs, 1813. TOUCHARD-Lafosse (G.) .-- Chronique de l'oeil-de-Boeuf, des petits appartements de la Cour et des salons de Paris sous Louis XIV., La Regence, Louis XV. et Louis XVI. Parijs, 1864. VOLTAIRE (ed. door Beuchot) .-- Œuvres. Paris, 1829-40. VULPUIS (CA) (Editor) .-- Curiositäten der physisch-literarisch-artistisch, enz. Weimar, 1811-23. Walpole (Horatius, Graaf van Orford) .-- Brieven aan Sir Horace Mann. Londen, 1833. Walpole (Horace) .-- George II. Londen, 1846. WEBER (dr. Carl von) .-- Aus vier Jahrhunderten. Mitteilungen aus dem Haupt-Staats-Archive zu Dresden. Tauchnitz, Leipzig, 1857. WECKHELIN (WL) .-- Chronologien. Frankfurt am Main, 1779.


WRAXALL (Sir PL) .-- Memoires van de rechtbanken van Berlijn, Dresden, Warschau en Wenen in de jaren 1777, 78, 79. Londen, 1800. WRAXALL (Sir PL) .-- Opmerkelijk Adventures en unrevealed Mysteries. Londen, 1863. ANONIEME AUTEURS: - Een paar woorden over de eerste Helpers van Catherine II., Vol. XVIII. 1869. - Le Comte de St. Germain et la Marquise de Pompadour par M. .., auteur des Memoires d'une femme de qualite et de la Duchesse de Fontange. Parijs, 1838. - Freimaurer Bruderschaft in Frankreich. - Materialen voor de Geschiedenis van de Russische literatuur. Bewerkt door PA Efremoff, St. Petersburg, 1867. - Taschenbuch für Alchemisten, Theosophen und Weisensteinförscher, die es sind und werden wollen. Geplaatst door Christian Gottlieb Hilscher, Leipzig, 1790. Biografieën, encyclopedieën, ENZ. - Allgemeine Encyclopädie door Ersch und Gruber. Leipzig, 1818 (sub voce). - Bibliographie biographique. Ed. Oettingen, Leipzig, 1850 (sub voce). - Genealogischer Archivarius. Historische Nachrichten aus dem Jahr 1734. Ed. M. Ranft, Leipzig. - Grande Biographie Universelle du XIX Siécle. La Rousse, Parijs, 1825 (sub voce). - Historisch-bibliographisches Buntoeler. F. Graeffer, Brünn, 1824 (sub voce). - Meyer 's Grosse Konversations-Lexicon für die gebildeten Stände, vol. 7, blz. 679. Hildburghausen, 1871-72. - Oesterreichische National Encyclopädie. F. Gaeffer, Wien, 1835-37


- Royal Masonic Cyclopædia. Mackenzie, Londen, New-York, 1877 - Wikipedia De vrije encyclopedie TIJDSCHRIFTEN - Het hele jaar door. Londen, 1859. - Berlinische Monatschrift. Band II., Berlijn, juni, 1785. - Cornhill Magazine: "Historical Mysteries" door A. Lang. - Gartenlaube: "Brause Jahre Bilder" von A. vd Elbe. Weimar, 1884. N. - Gentleman 's Magazine. April, 1760. - Literarische Blatter der Börsenhalle. Hamburg, 1834, N. 914. - London Chronicle, 3 juni 1760. - Neue Berlinische Monatschrift. Berlin und Stettin, Band 7, 8. 1802. - Negentiende eeuw. Jan 1908. - Notizie del Mondo. Florence, juli, 1770.


Zion Levi – Collectie

De 12 Stammen van Israël

13 Illuminati


Galactische Voorouders

Sefirot Werelden


7even Wortelrassen

Boeken voorzien

Comte Saint-Germain Reincarnatie fotoboek

Heilige Boek der Gevallen Engelen Mijn Kleinzoon Adolf Hitler

Heilige Boek Der Verborgen Geschiedenis Koningen van Israël in Europa


Zion Levi

St Germain

Documents

Transcript of St Germain