Spiderama94

KWARTAALBLAD ALFA ROMEO SPIDER REGISTERKWARTAALBLAD

94

06-2

015

MIJN ALFA ROMEO VERLEDEN

AMALFIKUSTVAKANTIE 2014

APPENNINE THREE NINEHOMMAGE AAN DE 8C 2900B SPIDER CORSA

Elk klassiek Alfa onderdeelbinnen 1 dag bij u thuis!

CLASSIC ALFA PARTS.COMCLASSIC ALFA PARTS.COMPRINS BREDEVOORT

Elk klassiek Alfa onderdeelbinnen 1 dag bij u thuis!

Van der Heijdenstraat 127102 JA Winterswijk

TFM

EI

OpeningstijdenMa. t/m Vrij. 08.30 – 18.00 uurZat. Op afspraak

Prins Bredevoort is dé leverancier van onderdelen voor klassieke Alfa Romeo’s. Al sinds 1989 levert deze gerenommeerde Alfa-specialist onderdelen van verschillende klassiekers, zoals de 105 serie, Alfa 75, 101/750 serie en 102/106 serie. Daarnaast leveren wij ook race- en revisieonderdelen. Door de jarenlange ervaring en eigen liefhebberij voor de Alfa Romeo’s kan Prins Bredevoort u over alle specifieke technische aspecten voorlichten.

Via onze webshop www.classicalalfaparts.com bestelt u op eenvoudige wijze de specifieke onderdelen waarnaar u op zoek bent. Vanuit ons magazijn met meer dan 4000 onderdelen kunnen wij deze direct naar het door u opgegeven adres sturen. De gemiddelde levertijd bedraagt 1 dag. Mochten wij een specifiek onderdeel onverhoopt toch niet in huis hebben, dan laten wij u dat uiteraard onmiddellijk weten. Via ons netwerk gaan wij dan op zoek naar gereviseerde of gereproduceerde onderdelen.

www.classicalfaparts.com

+31 (0) 543 - 451906+31 (0) 543 - 452008+31 (0) 6 55765825

[email protected]

01Spiderama 94 juni 2015

Inhoud

Spiderama 94 juni 2015

39

54

Rijk van NijmegenritAls je in ons populaire clubblad wilt komen dan zijn

er meerdere manieren om dat te realiseren. Enkele

deelnemers aan de Rijk van Nijmegenrit van 10 mei jl.

laten enkele mogelijkheden zien. Het eerste lid heeft

zijn Spider op zo’n fraaie manier op de foto gezet, dat hij

daardoor in deze Spiderama de middenpagina mag vullen.

Lid nummer twee reed illegaal mee, altijd vervelend voor

de organisatie want die illegale rijders moeten natuurlijk

allemaal mee-eten en -drinken waardoor de van te voren

bestelde hoeveelheid overschreden wordt. Het derde lid

zondigde door de gehele rit met een dichte kap te rijden

iets wat in onze club eigenlijk ‘not done’ is.

Mijn Alfa Romeo verledenCopy/paste... Noot van de redactie: in dit verhaal neemt

de auteur stigmatiserende opmerkingen over andere auto-

merken in de mond. Mogelijkerwijs zijn er lezers die een

auto van desbetreffende merken in hun bezit hebben naast

hun Spider en die hier aanstoot aan nemen. De redactie

stelt zich niet aansprakelijk voor gekwetste gevoelens van

de lezers. De auteur heeft desgevraagd ‘met de hand op

het hart verklaard dat... einde copy/paste... ...niets met

een korreltje zout moet worden genomen en dat hij alles

wat hij heeft opgeschreven meent!’

En verder in deze SpideramaVan de voorzitterEvenementenkalender 2015Nieuwe leden. Welkom in de club!Teutotour, 18 juli 2015Het Hoorns Oldtimerspektakel, 30 augustus 2015De Zaanse Schansrit, 16 augustus 2015Zeelandweekend, 25 t/m 27 september 2015Relatierit, 11 oktober 2015Overlijdensbericht Carl TimmerNormandië c’est fantastique!SpiderMiniatura - NAMAC 50 jaarBarnfind in FranceALV + rit, 22 maart 2015Nieuwkomersrit, 12 april 2015Blue Band DuettoMet de Spider wintersportenTaxatiedagUna signora grigio nella primavera italianaSpider in de mediaSpiderspreekwoordenAmalfikust, vakantie 2014Vola, Fioravanti SpiderDownton Abbey - The missing of the rusty SpiderKNAC ledenbijeenkomstSCARB ZeepkistenregisterMiss Tuning 2014SpinragEen clipje lost waterinfiltratie opWintersport, een nagelschaartje en een pincetClubartikelenItalië Smaak & Stijl 2015Antwerp Classic SalonUit den Ouden DooschAppennine Three NineColofon

0305050606070809091011131618232833343737435057585859636466686970737580

CCABRIOABRIO CCAREAREWij zorgen voor uw Alfa Spider!

Cabrioletkappen Perfecte kwaliteitverschillende stopsoorten

Winddeflectors Comfortabel open rijdenvanaf € 205,-!

Hardtops Ook voor de nieuweAlfa Spider

Accessoires Afdekhoezen, bagagerekjes,tapijtsets, houtfineerdashboardpanelen

Cabrio Care, Energiestraat 28, 1411 AT NaardenTel. 035 694 00 94, fax 035 694 3838

Bel voor informatie:

035 694 00 94Of kijk op:

www.cabriocare.nl

02 Spiderama 94 juni 2015

CCABRIOABRIO CCAREAREWij zorgen voor uw Alfa Spider!

Cabrioletkappen Perfecte kwaliteitverschillende stopsoorten

Winddeflectors Comfortabel open rijdenvanaf € 205,-!

Hardtops Ook voor de nieuweAlfa Spider

Accessoires Afdekhoezen, bagagerekjes,tapijtsets, houtfineerdashboardpanelen

Cabrio Care, Energiestraat 28, 1411 AT NaardenTel. 035 694 00 94, fax 035 694 3838

Bel voor informatie:

035 694 00 94Of kijk op:

www.cabriocare.nl

Vandaag, een zondag in mei en net terug van een geweldige vakantie

in Toscane en de Bloemen-Rivièra, zit ik te lezen in het blad de Auto

dat wordt uitgegeven door de KNAC. Hierin staat een artikel van de

voorzitter Ray Uiterwaal over de autonome auto. Een ontwikkeling die

zeker op ons af zal komen, maar nog wel een paar jaar nodig zal hebben.

De vraag wordt gesteld of we hier op zitten te wachten. Terugdenkend

aan mijn vakantie in Italië doet me heel hard nee schudden met mijn

hoofd.

Autonoom autorijden is voor verplaatsingen en woon-werkverkeer.

Wellicht handig, maar het heeft niets meer met autorijden te maken.

Het stuur van je Spider in je hand te voelen, de bewegingen van de auto

via je zitvlak te voelen en daarmee te kunnen inschatten of er nog wat

gas bij kan of dat de kont al begint te glijden, dat heb je dan niet meer.

Lekker scherp een bocht aansnijden van buiten naar binnen en weer vol

het gas erop naar de volgende bocht, dat is er dan niet meer bij. Niet

meer lekker open genieten van de zon, de omgeving, de geur van de

natuur en van je motor die luid grommend tussen de heuvels door de

oren streelt. Monotoon zoeven door het landschap, alle tijd om rond te

kijken, niks geen heftige en spannende bewegingen meer, dat geeft

dan wel heel erg het gevoel van een busreisje. Zoals de Engelsen het zo

mooi kunnen zeggen: “Not my cup of tea”.

Laten we maar zolang mogelijk blijven genieten van onze Spiders, want

wellicht wordt het ergens in de toekomst nog een keer verboden. Steden

als Utrecht nemen al het voortouw in het weren van oude auto’s, nu nog

diesels maar hoelang gaat het duren voor andere oude auto’s aan de

beurt zijn, hoe lang duurt het nog eer de wegen dusdanig zijn aangepast

dat er alleen nog maar autonome auto’s op mogen rijden. Gelukkig is

het nog ver weg, maar vrolijk word ik niet van dit vooruitzicht.

Dan nog maar gauw weer een ritje met het ARSR doen, in juni hebben

we er twee, zowel een dagrit als een nachtrit, dat wordt dus voorlopig

toch weer volop genieten. Per slot lijdt een mens het meest van het

lijden dat hij vreest edoch wat nimmer op komt dagen. Daar hou ik me

maar aan vast. Tot ziens op een van de evenementen van de meest

actieve Italiaanse autoclub van Nederland en België.


van devoorzitter

Door

Ron

ald

Sol (

voor

zitt

er)


Evenementenkalender 2015 *

juli

Teutotour, Duitsland meer informatie op pagina 06 van deze Spiderama

augustus

De Zaanse Schansritmeer informatie op pagina 07 van deze Spiderama

september

Schokland cultuurritkijk voor meer informatie op de website

t/m 27 september

Zeelandweekend meer informatie op pagina 08 van deze Spiderama

oktober

Relatierit (West-Brabant) meer informatie op pagina 09 van deze Spiderama

* Wijzigingen zijn altijd mogelijk; kijk voor de meest actuele informatie altijd op www.alfaspider.com onder evenementenkalender. Meer informatie over de afzonderlijke evenementen is verkrijgbaar via [email protected].


18

16

6

25

11

Evenementenkalender 2015 *

juli

Teutotour, Duitsland meer informatie op pagina 06 van deze Spiderama

augustus

De Zaanse Schansritmeer informatie op pagina 07 van deze Spiderama

september

Schokland cultuurritkijk voor meer informatie op de website

t/m 27 september

Zeelandweekend meer informatie op pagina 08 van deze Spiderama

oktober

Relatierit (West-Brabant) meer informatie op pagina 09 van deze Spiderama

* Wijzigingen zijn altijd mogelijk; kijk voor de meest actuele informatie altijd op www.alfaspider.com onder evenementenkalender. Meer informatie over de afzonderlijke evenementen is verkrijgbaar via [email protected].

Lidnummer: 2532W. Robaeys’S-HEER ABTSKERKE9161996, rood

Lidnummer: 2533J.T.G.M. CloostermanNIEUWEGEIN9392007, zwart

Lidnummer: 2534E.J. HoryonEINDHOVEN9161995, blauw

Lidnummer: 2535J. ClaessenOUD TURNHOUT (BE)Serie IV1993, rood

Lidnummer: 2536M. SchutterCUIJK9162001, zwart

Lidnummer: 2538H. NeienhuijsenVEGHEL9161997, zwart

Lidnummer: 2539J. OostEMMELOORDSerie IV 1992, rood

Lidnummer: 2540J. BatavierAMERSFOORT9161999, Verde Oasi Pearl

Lidnummer: 2541G. van VugtSTAMPERSGAT9392007, beige

Lidnummer: 2542B. van HardeveldVEENENDAALCoda Tronca1978, zilvergijs

Lidnummer: 2545B. BouwmanVOORTHUIZENCoda Tronca 1974, rood

Lidnummer: 2546J.A. LouwersZOETERMEERSerie IV1991, zwart

Lidnummer: 2547R.J. LeijssenaarHEEMSKERK-

Lidnummer: 2548R. de JongNEUENHAUS-VELDHAUSEN (DE)9392008, wit

Lidnummer: 2549P.J. NoordmanAPELDOORNCoda Tronca1975, rood

Lidnummer: 2550J. GroeneveldLANDSMEER9161997, rood

Lidnummer: 2552Apri Motoren ServiceALMELO-

Welkom in

de club!

Lidnummer: 2524O. OlijveLANDGRAAF9392007, zwart

Lidnummer: 2525F. VerhoefLOOSDRECHTSerie IV1993, rood

Lidnummer: 2526K. van der HelmRIDDERKERKCoda Tronca1978, rood

Lidnummer: 2527M. KantersHETERENSerie IV1993, geel

Lidnummer: 2528J.M.A. van DeursenWIJCHENSerie IV1992, rood

Lidnummer: 2529H.M. PlantLOENEN (GLD)Coda Tronca1979, rood

Lidnummer: 2530J.T. BooijUTRECHTSerie IV1991, rood

Lidnummer: 2531M. VeldhuijzenNIJKERK (GLD)Aerodynamica1985, rood

Nieuwe leden


Op zaterdag 18 juli 2015 kunt u met uw Spider een heerlijke zomertour maken door

het Teutoburgerwald, Tecklenburger- en Münsterland, dwars door de Bundesländer

Nordrhein-Westfalen en Niedersachsen. De ‘Teutotour’ is een evenement met ‘voor

ieder wat wils’. Dus niet verplicht met lunch en/of diner en/of hotelovernachting.

Ieder lid kan deelnemen.

Een half uurtje over de Duitse grens is de start. In de omgeving Osnabrück-Münster.

Het Teutoburgerwald staat centraal tijdens deze rit. Het westelijke deel zal ons doel

zijn tijdens deze tour. In een echt Westfälisch boerderijrestaurant heerlijke ‘Kaffee‘

met allerlei soorten echte Duitse ‘Torten’.

Aan de rand van het Teutoburgerwald, een lang en smal middelgebergte met prachtige landschappen, uitzichten, bossen, weiden

en leuke weggetjes, afgewisseld met dorpjes en gehuchten met echte vakwerkhuizen.

Om 11.00 uur gaat de eerste groep vertrekken. Rond het middaguur een lekkere ‘Brotmahlzeit’. Om 16.00 uur aankomst bij het

restaurant voor een borrel, en waar u, indien aangemeld, deel kunt nemen aan een dinerbuffet.

Eventueel kunt u, na het diner te hebben genuttigd in het restaurant, overnachten, want het restaurant heeft ook een hotel.

Ook een dag eerder komen en overnachten behoort tot de opties. Betaling van het hotel zelf bij uitchecken.

Deelname uitsluitend door middel van inschrijving via [email protected] o.v.v. naam en lidnummer. Geef ook even

aan of met lunch en/of diner. Betaling vooraf. Meer info en prijzen zodra bekend, kijk op de website en op Facebook.

Teutotour18 juli 2015, Duitslandrit

HET HOORNS OLDTIMERSPEKTAKELOndergetekenden organiseren op zondag 30 augustus, van 12.00 - 17.00 uur, een oldtimerdag in de binnenstad van Hoorn.

Wij hebben de ambitie om een reusachtig en op zichzelf staand autospektakel met minimaal 250 automobielen op

touw te zetten door de gehele binnenstad. En we willen het Hoorns Oldtimerspektakel een jaarlijks terugkerend

evenement laten worden, compleet met een defilé over de Gedempte Turfhaven en jurering van de deelnemende auto’s.

De auto’s staan tussen 12.00 en 17.00 uur opgesteld tijdens de Superkoopzondag van 30 augustus op de belangrijkste winkel-

straten (Grote Noord, Nieuwstraat, Gouw en Roode Steen en een defilé over de Gedempte Turfhaven). Wellicht organiseren we

voor de liefhebbers nog een rondrit voorafgaand aan de show.

Wanneer u hieraan mee wilt doen dan vernemen wij dit graag, we hebben dan uw gegevens nodig (naam, adres, telefoon-

nummer) maar ook merk, type en bouwjaar van uw auto. Doet u mee? Laat het ons dan weten, bij voorkeur per e-mail op

[email protected] of per telefoon (0228) 59 37 55.

De deelnemerslijst wordt regelmatig bijgewerkt en gepubliceerd op www.edithhartog.nl/informatie/inschrijfformulieren.

Hoogachtend en hopelijk tot ziens op de 30e augustus.

Edith Hartog en Cleem Zandbergen

zondag 30 augustus 2015


DE ZAANSE SCHANSRIT

16 augustus 2015

De Zaanse Schans, in de buurt van Zaandam, is één van de

mooiste stukjes Nederland. Deze fraaie woon-werk buurt,

bestaande uit houten molens, schuren, woningen en musea,

uit de 18e en 19e eeuw is gelegen aan de Zaan. De diverse

gebouwen, opgetrokken in unieke Zaanse houtbouw-

architectuur, zijn stuk voor stuk naar de Zaanse Schans

verplaatst vanaf 1961.

Vanaf 10.00 uur staat bij Sam van Dalen Automobielen (Italië

in de polder) in Opmeer de koffi e klaar.

Vanuit Opmeer starten we om 11.00 uur met de rit.

Halverwege de rit is er een koffi estop.

Einde van de rit barbecue, hiervoor graag aanmelden

via [email protected]

Startlocatie:

Sam van Dalen Automobielen

De Veken 200 C - 1716 KJ OPMEER

(0226) 741 741 - www.samvandalen.com


ZEELANDWEEKEND

In het weekeinde van 25 t/m 27 september a.s gaan wij ‘Zeeland ontdekken’. Kenners van Zeeland hebben voor ons diverse

mooie routes uitgezocht voor zowel de zaterdag als de zondag. Het weekeindverblijf is voor ons geregeld in Hotel De Zeeuwse

Stromen in Renesse. Op vrijdagmiddag vanaf drie uur kunnen wij inchecken, daarna relaxen in de bar of even een strandwande-

ling maken als je dat wilt. Daarna volgt een weekend van lekker eten, een mooie rit ‘tegen elkaar in’, een barbecue op het strand

en dineren in het restaurant.

Zondag een afsluitende rit gecombineerd met een museumbezoek.

Leo in het hotel en Jeanette op het strand zullen er voor zorgen dat het jullie aan niets ontbreekt.

Inschrijven voor dit weekend is verplicht en wacht daar niet te lang mee want er is nu al veel belangstelling voor dit weekend.

De kosten bedragen € 195 p.p. voor het gehele weekend, dit is inclusief twee overnachtingen met ontbijt, twee keer diner/bar-

becue, twee keer lunch en koffi e. De overige consumpties zijn voor eigen rekening. Ben je geïnteresseerd, kijk dan op onze site

naar het volledige programma en zijn er nog vragen, mail dan naar Ron en Helma van Reenen van de evenementencommissie:

[email protected].

25 t/m 27 september 2015

RELATIERIT


zondag 11 oktober 2015

De afsluitende rit van 2015, in West-Brabant, wordt een spektakel. Naast een mooie en boeiende rit over leuke, smalle paden en

wegen door bossen en langs het water zult u worden verrast met een routeboek vol spanning voor de rijder en de navigator. Aan

de hand van een bonte verzameling van beschrijvingen, zoekopdrachten, kaarten, bol-pijl aanduidingen en aanwijzingen zult u

uw weg vinden door de Brabantse Wal en de Thoolse gronden.

De start zal in de omgeving van Bergen op Zoom plaatsvinden, waarbij er niet zoals gewoonlijk in groepen maar individueel

zal worden gestart op startnummer. De totale lengte van de route zal ongeveer 80 km bedragen waardoor er wat meer ruimte

ontstaat voor een Bourgondische lunch op een toplocatie waarvan de we de details nog even geheim houden.

De rit zal zo worden opgezet dat een ieder de lunchen de eindlocatie zal weten te bereiken. Gedurende de rit zullen er opdrach-

ten, nummeringen en controlepunten zijn waardoor er na afl oop kan worden gecontroleerd wie het beste resultaat heeft weten

te bereiken. Daarvoor zal een heuse relatiebokaal worden uitgereikt.

WIE DURFT DE UITDAGING AAN OM SAMEN MET JE PARTNER DEZE HELSE RIT TE VOLBRENGEN

EN AAN HET EIND ELKAAR LACHEND AAN TE KUNNEN KIJKEN.

VOORWAAR EEN UITDAGING VOOR MENIGE RELATIE!

Weer is helaas een lid van het eerste uur

(lidnummer 301) overleden.

Carl TimmerCarl Timmer, de man met de mooie zwarte Giulia

Spider van 1963 is ons op 11 april j.l. ontvallen.

Hij is 86 jaar geworden.

Carl was een rustige in de medemens

geïnteresseerde vriend die we zullen missen.

Wij wensen zijn zoon, die wel eens met hem

meereed en de overige familie, sterkte bij de

verwerking van dit verlies.

NORMANDIE C’ESTFANTASTIQUE!


In de volgende Spiderama een uitgebreid

verslag van de Normandiërit die van 23 t/m 30 mei

is verreden. Hierbij alvast een foto van het deelnemersveld

en een prachtig vergezicht van Etrétat. Namens de deelnemers

laat Ron van Reenen weten dat de thuisblijvers er spijt van zullen

krijgen dat ze dit hebben gemist. “Wat een prachtig stukje Frankrijk

is dit: geweldige routes, schitterende dorpjes en het hotel overtreft

alle verwachtingen!”



SpiderMiniaturaNAMAC 50 JAAR - STIJLICONEN IN MINIATURAIN 2013 TOONDE HET LOUWMAN MUSEUM SAMEN MET ALFA-

CLUB SCARB EEN VIJFTIENTAL ALFA ROMEO ‘STIJLICONEN’ UIT DE

COLLECTIES VAN HET MUSEO STORICO ARESE EN VAN CORRADO

LOPRESTO. ‘PASSIONE PER IL DESIGN ITALIANO’ LIET EEN GROTE

VERSCHEIDENHEID ZIEN VAN CARROSSERIEBOUWERS, WAAR-

MEE ALFA ROMEO HEEFT GEWERKT. HET VORMDE DE INSPIRATIE

OM DEZE RIJKE DESIGN HISTORIE NU IN MINIATURA TE BELICH-

TEN IN RESIN HANDBOUW EN SERIE DIE-CAST.

Pininfarina heeft vele showcars en Spider concepten

aangeleverd. De ‘Superflow’-serie vormde uiteindelijk

de Duetto, gevolgd door buitenissige Tipo 33 roadsters,

164 Vivace, Eagle, Dardo tot de ultieme mooiste Spider:

2uettottanta bij hun 80-jarig bestaan in 2010.

Bertone tekende vaak de coupé-modellen voor Alfa Romeo.

Maar ook de uitzinnige B.A.T.1900 showcars van Scaglione,

de extreme 33 Carabo, 33 Navajo, Delfino, Bella, Canguro,

SporTut, repro B.A.T.11DK tot en met hun allerlaatste creatie:

de 8C Pandion.

Ook Zagato en ItalDesign drukten hun stempel met vele

concepten op de styling van Alfa, waarbij alleen de Brera in

aangepaste vorm in productie werd genomen.

Alfa Romeo CentroStile zelf was succesvol met hun ontwer-

pen voor de 8C en 4C. Voorgestelde raceklassen met de 6C

Sprint, 164 ProCar, 916 Monoposto, Gruppo C verdwenen

uiteindelijk in het Museo. De wonderschone oorspronkelijk

rode Nuvola coupé werd slechts de benaming voor de ijs-

blauwe metalliclak op de 156/147. Illustere namen als Sca-

rabeo, Proteo, Caimano, Iguana, Sestrière, Centauri, Issima,

Diva, Zeta, Kamal, Brezza, Vola, Visconti, Scighera, Vittoria en

Gloria bleven slechts een éénmalig toonbeeld van Design

Italiano, zonder helaas serieproductie in Portello, Arese of

Pomigliano.

De NAMAC (Nederlandse Algemene Miniatuur Auto Club) is

in 1965 opgericht - in 2015 is dat dus 50 jaar geleden. Dat

viert de club met een grote expositie van miniatuurauto’s. De

NAMAC jubileumtentoonstelling in het Louwman Museum is

geopend van 1 juli t/t en met 9 augustus 2015. Een prachtig

uitje voor de komende zomervakantie!

NAMAC 50 JAAR - LOUWMAN MUSEUMVITRINE 64 - ALFA ROMEO CONCEPT CARSFER AKKERMANS

Sinds 1975 rij ik dagelijks Alfa Romeo; vanaf begin jaren

‘80 bezoek ik vele modelbeurzen en verzamel ik vooral 1:43

modellen in handbouw en die-cast. Maandelijks verzorgt het

Registro Miniatura een modelnieuwsbrief en een update op

www.alfaromeominiatura.nl

NAMAC 50 - LOUWMAN MUSEUM - 1 JULI - 9 AUGUSTUS 2015 Teks

t Fer

Akk

erm

ans

E-m

ail

fer.a

kker

man

s@w

orld

onlin

e.nl

Bewonderaars genoeg...

Alfa Romeo Spider Cabrio wordt door

velen bewonderd, mede door zijn

Pininfarina styling. Nog steeds is het een

aandachtstrekker die menig oogje doet

laten volgen.

Wij zijn liefhebbers die ook weten welke

fantastische techniek er onder de kap

zit. Wij zijn niet voor niets al 30 jaar

gespecialiseerd in het onderhoud,

APK, reparatie, (deel)restauratie en

schadeherstel van klassiekers. Wij kunnen

uw klassieker overal in Nederland ophalen

met onze haal- en brengservice met

oplegger (� 75,- ex.).

Dan wordt uw Spider met zorg en

liefde nagekeken waarna u een heldere

prijsopgaaf ontvangt. Daarbij is het ook

mogelijk om een “meer jarenplan” op te

stellen, waardoor u zelf kunt bepalen wat

er gaat gebeuren en wanneer.

Want uiteindelijk gaat het maar om 1 ding:

het genieten van het rijden in uw Alfa

Spider!

AAlfa Romeo Spider Cabrio wordt door AAlfa Romeo Spider Cabrio wordt door

velen bewonderd, mede door zijn Avelen bewonderd, mede door zijn

��

De Huchtstraat 3, 1327 EA Almere, Tel. 036 - 534 23 43, www.jave.nl

��

En nog steeds zijn er liefhebbers die hem graag met zorg onderhouden en repareren

JaVe 210x297 fc Alfa Spider.indd1 1 17-07-2009 08:33:21



Twee jaar voordat de crisis uitbrak, werden wij gebeld door

onze dochter Merel die in Bristol in de UK woonde. Haar man

en zij werkten eerst bij BBC Bristol; hij als regisseur en zij als

assistent producente. Daarna zijn zij freelancers geworden.

“Mama”, zei onze dochter: “wij overwegen om naar Frankrijk

te verhuizen.” Marlon, haar man, had zíjn werkzaamheden

voor het grootste gedeelte in het buitenland gevonden, dus

een vaste woonplaats in de UK was niet meer nodig. Wat

wel belangrijk was dat er een vliegveld in de buurt zou zijn.

Via een huizensite op internet hadden zij een aantal huizen

gezien die voor een bezichtiging in aanmerking zouden

komen. En of wij dan, wanneer zij diverse objecten zouden

bekijken, op de kinderen konden passen. Zeer snel na dit

verzoek reden wij met onze VW Camperbus naar Frankrijk

waar wij afgesproken hadden op een mooie campingplaats

even boven Bordeaux. Het was fijn om elkaar te zien.

Marlon en Merel gingen kijken naar de huizen die aangebo-

den werden en wij bleven achter met de kleinkinderen. Bij

de eerste bezichtigingen waren zij gematigd enthousiast en

vroegen ze of wij ook deze huizen wilden bekijken. Uiteinde-

lijk kwamen we tot de conclusie dat hetgeen dat aangebo-

den werd niet uitnodigde tot het ondernemen van verdere

stappen. Wat nu? Zij hadden nog één object dat misschien

de moeite waard zou zijn maar dat lag 150 kilometer oost-

waarts, op circa 50 kilometer afstand onder Limoges.

We waren nu toch in Frankrijk; het weer was goed en we

hadden het gezellig met elkaar. Het stond in de brochure te

koop als een Maison de Maître; een voormalig nonnenklooster

met 13 kamers. Misschien gaan wij dan een B&B beginnen,

werd er enthousiast geopperd. Zo reden wij naar Saint

Mathieu; een lieflijk dorpje met een kerk, een paar huizen

rondom, en een echte dorpspomp. Het leven had hier jaren

stilgestaan.

Wij stonden voor het imposante huis. Er was vooraf contact

gezocht met de Engelse eigenaren die het verkochten omdat

zij naar Griekenland gingen verhuizen. Wij werden hartelijk

verwelkomd en de vrouw des huizes nodigde iedereen uit om

het huis van binnen te bekijken. Haar man en ik bleven buiten

en bekeken het prachtige gazon en het evenzo formidabele

zwembad. Prachtige eeuwenoude bomen omzoomden het

enorme terrein en ik dacht, wat een voorrecht om hier te

mogen wonen.

Binnen hoorde ik enthousiaste kreten die door de openstaande

ramen naar buiten klonken. Opeens werd mijn blik getroffen

door een garage die enigszins verscholen op het terrein lag.

“Is there something in the garage?” vroeg ik de eigenaar.

“Yes sir, just one car”. “Could I see this car?” vroeg ik hem.

Mister Colin liep naar zijn huis en haalde de sleutel op. De

deur van de garage schoof omhoog en daar stond een Alfa

Romeo, verkleurd en onder het stof. Kennelijk was er bitter

weinig mee gereden. Mijn hart sloeg over en ik dacht... wat

gaat deze man met deze wagen doen?

BARNFIND IN FRANCEEEN GELUKKIG TOEVAL

Bewonderaars genoeg...

Alfa Romeo Spider Cabrio wordt door

velen bewonderd, mede door zijn

Pininfarina styling. Nog steeds is het een

aandachtstrekker die menig oogje doet

laten volgen.

Wij zijn liefhebbers die ook weten welke

fantastische techniek er onder de kap

zit. Wij zijn niet voor niets al 30 jaar

gespecialiseerd in het onderhoud,

APK, reparatie, (deel)restauratie en

schadeherstel van klassiekers. Wij kunnen

uw klassieker overal in Nederland ophalen

met onze haal- en brengservice met

oplegger (� 75,- ex.).

Dan wordt uw Spider met zorg en

liefde nagekeken waarna u een heldere

prijsopgaaf ontvangt. Daarbij is het ook

mogelijk om een “meer jarenplan” op te

stellen, waardoor u zelf kunt bepalen wat

er gaat gebeuren en wanneer.

Want uiteindelijk gaat het maar om 1 ding:

het genieten van het rijden in uw Alfa

Spider!

A

��

De Huchtstraat 3, 1327 EA Almere, Tel. 036 - 534 23 43, www.jave.nl

��

En nog steeds zijn er liefhebbers die hem graag met zorg onderhouden en repareren

JaVe 210x297 fc Alfa Spider.indd1 1 17-07-2009 08:33:21


De Spider bij thuiskomst in Duitsland.

Wij Hollanders krijgen vaak te horen dat wij zo direct zijn. Een

Engelsman zou bij het aanschouwen van deze auto gezegd

hebben “Oh what a nice car” ...en de deur zou weer gesloten

worden. Een Fransman had gereageerd met ...’”Ah quelle

belle voiture” ...en de garage zou weer dicht zijn gegaan.

Wij stonden twee meter van elkaar af en ik vroeg hem:

“What are the plans with the car? I am really interested in

this car”. Ik overviel hem kennelijk met deze vraag. Hij keek

zeker een minuut naar de blauwe hemel; ik stond te trappe-

len van ongeduld op een positief antwoord. Toen keek hij mij

aan en zei: “For you 3000 Euro’s”. Ik wilde direct toehappen

en hoefde mij niet te bedenken; deed een stap naar voren

en stak mijn hand uit in de verwachting dat hij die hand zou

schudden... maar... hij gaf mij zijn hand niet. Op dat moment

was ik teleurgesteld en ik dacht deze wagen is niet voor mij

bestemd en heb het ter plekke van mij afgezet.

Maanden gingen voorbij voordat de aankoop van het huis

rond was... De twee echtparen zaten uiteindelijk bij de Franse

notaris om de verkoopakte te laten passeren. Het klikte tus-

sen hen; zij hadden een gezellig onderonsje en toen zei mijn

schoonzoon tegen hem...”My father-in-law is still interested

in the Alfa” ..en tot zijn stomme verbazing antwoordde deze

..”He just can buy it”. ..en zo kwam ik uiteindelijk toch aan

deze auto.

Drie weken na deze transactie stond ik voor de vermolmde

garagedeur; opende hem en daar stond ‘Mijn Alfa’. Ik wist

niets van deze auto; maar een groot risico had ik het niet

gevonden om hem te kopen. Ik deed de kap omlaag en ging

achter het stuur zitten... alles zat onder het stof. Ik trachtte

de wagen van zijn plaats te krijgen. De Alfa had er geen zin

in om ook maar 1 millimeter van zijn plaats te komen. Met

een koevoet heb ik deze auto centimeter voor centimeter uit

de garage weten te halen. Een plaatselijke garage gebeld

die met een kraanwagen de Alfa ophaalde.

Wat hing mij nog boven het hoofd aangaande reparaties?

Na een week werd ik gebeld door de garage, de remblok-

ken waren vervangen, de motor had een onderhoudsbeurt

gehad en die liep nu fantastisch. Ik haalde de auto op. Op

het pad bij het huis wilde ik de kofferdeksel openen maar

begreep niet hoe ik dat moest doen. Totdat de oude Franse

buurman mij het hendeltje bij het bestuurdersportier liet

zien. Daar ontdekte ik papieren, alle rekeningen van vorige

eigenaren. De eerste eigenaar was een Franse straaljager-

piloot en de voorlaatste eigenaar reed met deze wagen

door Parijs waarna hij uiteindelijk in het rustige dorpje Saint

Mathieu was terechtgekomen. Ik ben met mijn dochter naar

Limoges gereden alwaar de auto op mijn naam werd gezet.

Zo reed ik enige tijd in de buurt rond en had niet de behoefte

om deze Alfa mee naar huis te nemen.

De crisis brak uit en alles veranderde. De kinderen moesten

hun huis verkopen. De verkoop verliep moeizaam. Schoonzoon

Marlon vertrok alvast naar Singapore waar hij een nieuwe

uitstekende baan kreeg. Mijn dochter en de kinderen bleven

achter in Saint Mathieu om daar de verdere zaken voor de

verkoop van het huis te regelen.

Wij reden van Duitsland – waar wij wonen – een jaar lang

regelmatig naar Frankrijk om mee te helpen in het gezin,

mede omdat onze dochter haar voet brak. Toen onze doch-

ter ook inmiddels naar Singapore was vertrokken, bleven wij

pendelen tussen Duitsland en Frankrijk. Inmiddels had onze

dochter het huis op een Engelse huizensite geplaatst en daar

meldde zich – na vele andere bezoekers ontvangen te heb-

ben – een man uit Tokio. Zijn vrouw vond het daar zo vrese-

lijk dat zij met hun vier zoontjes naar Frankrijk wilde om bij

te komen van deze grote drukke wereldstad.

Zodoende werden wij gebeld of wij weer naar het huis in

Saint Mathieu wilden gaan voor een eventuele afspraak.

De aspirant-koper, werkzaam bij Nissan in Japan, had een

afspraak in München en zou een dag later bij het huis

kunnen zijn voor een bezichtiging. Om half elf zou hij er zijn.

Dus wij naar Frankrijk. We hebben er viooltjes geplant en

alle bloembakken gevuld, we hebben taart gebakken, verse

broodjes gehaald en hadden de koffie klaar staan.

Hij was er klokslag half elf. Merel sms-te vanuit Singapore: ‘Is

hij er al?’ Na de koffie met taart liep hij met een centimeter

door het immens grote huis en op onze vraag of hij het wilde

kopen was het antwoord: “Of course!” Wie kon daar nog aan

twijfelen! Het huis werd inderdaad, na maanden heen en

weer gedoe tussen Tokio en de Franse notaris, verkocht.


Teks

t en

foto

’s: B

ea e

n M

artin

Nie

uwen

huis

Hou

thof

f

De Spider in Saint Mathieu (2008). De trotse eigenaar.

Alle papieren in Frankrijk moesten eerst door een beëdigd

vertaler naar het Engels worden omgezet en andersom. Zo

ben je gauw maanden verder, maanden die de nodige extra

stress bij ons en onze kinderen in Singapore opleverden. En-

fin het huis en de meubelen werden verkocht, alleen de Alfa

Romeo bleef over.

Wij haalden de Alfa op. Mijn vrouw in de VW-bus en ik in de

Alfa naar huis. De eerste stap werd Beaune. De rit ging fan-

tastisch; de kap omlaag en zo nu en dan passeerde ik mijn

vrouw en lachte naar haar. Wat een genot om zo te mogen

rijden! Tien kilometer voor Beaune wilde ik gaan tanken

opdat ik niet de volgende morgen met een koude motor

voor de pomp zou staan. Ik schoof de benzineslang in de

vulopening en na enige seconden liep de benzine als een

waterval de straat op. Dat was enorm schrikken. De wagen

weggeduwd, bij de pompen vandaan. Ik dacht wat is er in

Godsnaam aan de hand? We hebben een tijdje gewacht en

zijn daarna naar de camping gereden. Een VW-camperbus

met een Duits nummerbord; een Alfa met een Frans num-

merbord en mensen die Hollands praten. Een enorme leren

fauteuil kwam uit de bus en die plaatsten wij tussen bus

en Alfa... de verwarring bij de campinggasten was groot! Bij

het leegmaken van de kofferbak bleek dat de slangklem van

de vulopening verroest was en niet meer functioneerde. In

Beaune kocht ik voor 1 euro een nieuwe klem.

De volgende dag stonden wij vroeg weer aan de pomp en

gooiden de tank helemaal vol. Mijn vrouw reed daarna met

de bus voorop, zij reed zo’n 200 meter voor mij. Wij waren

net de péage opgereden toen ik middenin een zwart rook-

gordijn zat. Ik dacht.. wat nou weer?? Ik zette de auto op de

vluchtstrook en zag dat mijn vrouw hetzelfde had gedaan.

Wij liepen elkaar tegemoet en ik zei: “lk snap er geen moer

van, wat er aan de hand kan zijn”. Mijn vrouw antwoordde:

“Je hebt toch net getankt?” “Ja”, zei ik en toen drong het

tot mij door wat er gebeurd was. Ik was bij het tanken zo

gefixeerd op het eventueel lekken van de slang dat ik niet in

de gaten heb gehad dat ik diesel stond te tanken! Ik dacht

nog toen ik de rekening betaalde, dat is een stuk goedkoper

dan bij ons thuis.

Op 100 meter afstand stond langs de vluchtstrook een nood-

hulptelefoon. Ik vertelde aan een aardige mevrouw dat ik

pech had met mijn auto. Na een half uur stond de Alfa op de

takelwagen die ons naar een Citroën-garage in Nuits-Saint-

Georges bracht. De eigenaar van de garage moest lachen

toen hij mijn verhaal aanhoorde. “Aucun problème”, zei hij,

“het gebeurt wel meer”. Ik was dus niet het enige rund!

Half vijf stond de Alfa klaar, de diesel was uit de tank gepompt

en dat voor 90 euro, alleszins redelijk voor zo’n stommiteit.

En nu echt op weg naar huis. In Duitsland stonden wij op

een parkeerplaats en daar werd ik uitgenodigd door een

Porsche-rijder om op het plaatselijke circuit tegen elkaar te

rijden. Ik wimpelde dit af en dan te bedenken dat ik zonder

verzekering reed! Zo kwam de Alfa uiteindelijk thuis; alleen

we hadden niet genoeg ruimte om hem te stallen. Met onze

‘Meister Maurer’, de buurman, heb ik de garage verlengd en

zo staat de Alfa er, samen met een Borgward Isabella Coupé.

Er moest veel gebeuren aan de Alfa. Toeval wilde dat een

vriend van mij - chef werkplaats - ontslagen was en nu tijd

voor ons had. Zo hebben wij samen de wagen in een per-

fecte staat gebracht. De wagen is niet opnieuw gespoten;

louter door goed poetsen, ziet hij eruit als nieuw. De wagen

staat nog steeds op het Franse kenteken.

Door de vele plezierige verplichtingen ( in 7 jaar tijd 10 klein-

kinderen) en veel in het buitenland, hebben wij tot nu toe

niet deel kunnen nemen aan Spider Register-bijeenkomsten.

Hopelijk zijn wij dit jaar wel van de partij.

Zondag 22 maart, het is weer zover, het Spiderseizoen gaat

beginnen met de traditionele openingsrit en de Algemene

Ledenvergadering in het kielzog.

Op tijd nog een paar nieuwe bandjes op de Spider laten

zetten, niet dat de oude nou versleten waren, maar ruim

over de houdbaarheidsdatum waren ze wel. Het stof van

de winter eraf gewassen, alles gecontroleerd en op naar

Eemnes om ons daar vanaf een uur of 10 te goed te doen

aan koffie en het inmiddels traditionele appelgebak waar

wat mij betreft helemaal niks mis mee is. Tot een uur of 11

hebben we daar ook lekker bij kunnen zoenen en kletsen,

want een hele winter zonder je Alfavrienden gaat je niet in

de koude kleren zitten.

Na het welkom en uitdelen van de route vlug naar de

Spider en rijden maar. Na vorig jaar de wondere wereld van

‘onze’ BN’ers te hebben bewonderd, nou ja bewonderd, de

meesten wonen achter grote hekken of worden door muren

aan het zicht onttrokken. Maar toch: je weet inmiddels waar

ons tv-geld naar toegaat, heeft de EVC dit jaar een heel

afwisselende rit langs dorpen, plassen, bossen en velden

uitgezet en dat was tezamen met het weer een heel goed

begin van het seizoen.

Terug bij ‘De Witte Bergen’ hebben we zoals inmiddels be-

kend uitgebreid van een geweldige lunch kunnen genieten

om uitgebuikt rond 14.00 uur in de Duitse zaal, ik heb het

niet geboekt, te starten met de Algemene Ledenvergade-

ring. Met een ferme klap, met de vorig jaar gekregen voor-

zittershamer, wordt de ALV 2015 en het nieuwe seizoen door

de voorzitter geopend. En wat doe je bij de opening van het

nieuwe seizoen? Juist, je verwelkomt de 23 leden die, naast

de 7 bestuursleden, met hun aanhang aanwezig zijn en kijkt

vervolgens eerst terug op het vorige seizoen. Een seizoen

met veel mooie evenementen zowel in ons eigen landje als

ver over de grens.

Ook wordt gememoreerd dat Marc Schweppe na 10 jaar het

redacteursstokje over heeft gedragen aan Wim Mastenbroek

en Lonneke Goedhart, Wim als de nieuwe hoofdredacteur en

Lonneke als rechterhand voor de nodige redactionele steun.

Naast Wim en Lonneke blijven wij gelukkig verzekerd van de

onvoorwaardelijke steun van Klaas Gorter als eindredacteur

en Dirk Bos als vormgever.

Het seizoen 2014 is ondanks al die evenementen en de

goede zorg/bewaking van onze kas met een positief saldo

van € 1.700,- afgesloten, dit in tegenstelling tot de – van

€ 3.200,- in 2013. Wel moet hierbij aangetekend worden

dat wij door het structureel lager ledental, 475 ten tijde van

de ALV en minder inkomsten van adverteerders genoodzaakt

zijn om de contributie voor 2016 te verhogen van € 45,- naar

€ 48,- hetgeen bij stemming unaniem wordt aangenomen.

Na het voorlezen van het verslag en het verlenen van de

décharge van de kascommissie wordt André Kardol, die

te kennen heeft gegeven na drie jaar te willen stoppen,

bedankt voor zijn inzet gedurende deze jaren en wordt het

financiële stokje overgedragen aan Wendy Soontiëns.

Naast André Kardol heeft ook Annelies Magré te kennen

gegeven te willen stoppen maar dan met de kascommissie,

ook Annelies wordt door de voorzitter bedankt voor haar

inzet in de afgelopen jaren.

Speciale dank gaat uit naar Grégor Hustin die bereid is

gevonden om, door het helaas veel te vroeg overlijden van

Pieter Perry, zitting te nemen in de kascommissie.

Als vervanger van Annelies heeft Hans Peijnenborgh tijdens

de ALV spontaan aangegeven de opengevallen plaats in de

kascommissie wel op te willen vullen.

Om 15.25 uur sluit de voorzitter de vergadering, dankt de

leden voor hun aanwezigheid en nodigt hen uit om deze

eerste dag van het nieuwe seizoen af te sluiten met een

hapje en een drankje.

Zoals gebruikelijk zullen notulen van deze ALV in de laatste

Spiderama weer als bijlage worden toegevoegd zodat je

goed voorbereid naar de nieuwe ALV in 2016 kunt gaan.

Arie de Bruijn

Secretaris ARSR

ALV+RIT


18

NKRVERSLAG NIEUWKOMERSRIT 12 APRIL 2015



Eerst even voorstellen: wij zijn Hanny en Jack Vermeulen en

sinds vorig jaar lid van het Spiderregister. Wij hadden ons

ingeschreven voor deze rit, maar om eerlijk te zijn wisten

wij totaal niet wat wij er van moesten denken en/of

verwachten. Om zo maar een paar vragen te noemen die

in ons opkwamen: Zijn het maar een paar mensen? Is het

een hechte kliek? Zijn wij de enige nieuwkomers die hieraan

deelnemen?

‘s Morgens de 12e april al vroeg wakker en gelijk naar

buiten gekeken hoe het weer was. De zon schijnt, maar is

dat een klein laagje ijs op de auto? Rond 9.15 uur vertrokken

we naar restaurant Planken Wambuis waar we iets over

tienen aankwamen. Er stonden al best wat Spiders op

de parkeerplaats, we troffen gelijk nog een stel dat ook

‘nieuwkomer’was.

Binnen in het restaurant even kennisgemaakt met de aan-

wezigen. Best gezellig al. We raakten gelijk in gesprek met

onze tafelgenoten Wim, Jeroen, Kor (ja, met een K) en Willy

en kregen heerlijke koffi e en appelgebak. Dat was dus zeker

een smakelijke en gezellige binnenkomer.

Naast onze Spider bleken onze tafelgenoten allemaal nog

iets gemeen te hebben, onze ‘andere’ auto namelijk. We

bleken ook alle drie een Giulietta te rijden.

Bleek eerder genoemde Wim, Wim Mastenbroek te zijn, die

van de gelegenheid gebruik maakte om direct te regelen

dat er een stukje komt voor de Spiderama, liefst door een

nieuwkomer zelf. Nou dat is hem dus gelukt, vandaar dat ik

nu dus aan het schrijven ben...

Na een uurtje koffi e drinken, gebak eten en keuvelen

over van alles en nog wat met als hoofdthema toch wel

Alfa Romeo, was het tijd om naar buiten te gaan waar het

bestuur van het ARSR zich aan ons voorstelde. Nadat we de

routebeschrijving, en de nieuwkomers als presentje een

tableau voor de route, in ontvangst hadden genomen konden

we aan de rit beginnen. We, dat waren de 55 deelnemende

Spiders, waarvan 23 nieuwkomers! Best een fl inke groep,

alle soorten/types leken wel vertegenwoordigd, en allemaal

zooooo mooi.

Vanuit het restaurant reden we richting de Veluwe waar Gert

een aantal alleraardigste weggetjes wist te vinden die ons

door Oosterbeek, Heveadorp en Wolfheze leidden. Doordat

we zo ongeveer met zijn allen tegelijk vertrokken, was het

ook voor de toeschouwers blijkbaar een mooi schouwspel,

want onderweg werden we goed gadegeslagen en soms

werd er zelfs geapplaudisseerd door de mensen aan de

kant van de weg. Ondertussen moesten we nog vragen

beantwoorden over zaken die we tegenkwamen, maar ook

gewone weetjes. Wat een leuke en mooie rit dit was, ook

voor Hanny die behoorlijk nerveus aan de tocht begonnen

was, want wij samen kunnen een goed bewegwijzerde

wandelroute nog niet zonder kleerscheuren uitlopen.

Aangekomen bij de 3 Zussen in Rhenen waar een goede

lunch werd geserveerd; hoewel je kon merken dat de groep

groter was dan verwacht, was alles goed geregeld. Naast

een heerlijke soep waren er diverse broodjes en beleg waar

goed van gesmuld werd. Tijdens het tafelen werd er weder-

om gezellig geklassineerd over van alles en nog wat, waar

nu buiten de gesprekstof ‘Spiders en Alfa in het algemeen’

ook lekker werd gesproken over de rit tot dan toe.

Met een volle maag gingen we weer op pad voor deel 2

van de rit. Doordat iedereen er nu een ‘eigen’ vertrektijd

op nahield, was het nu niet meer in colonne rijden, maar

meer individueel. Dit deel van de rit ging over de Utrechtse

Heuvelrug en mooie dijkjes en kwam door de dorpen

Rhenen, Wageningen, Wijk bij Duurstede en Amerongen. Het

eindpunt was wederom bij de 3 Zussen in Rhenen, waar we

bij aankomst lekker konden genieten van een glaasje fris, of

zoals in ons geval een glaasje rosé en rode wijn.

Bij het wachten op de prijsuitreiking voor de gestelde vragen

tijdens de rit werden ook nog lekkere snackjes geserveerd.

Gert maakte de top 3 bekend: Als 3e waren geëindigd Jos

en Adri, zij ontvingen een mooie sleutelhanger met het logo

van het ARSR, Kor (ja nog steeds met een K) en Willy als 2e,

waarvoor zij een fraaie col kregen en als winnaars kreeg de

familie Karres een schitterende pet. Col en pet ook beide met

het logo van het ARSR.

21

Teks

t: Ja

ck e

n Ha

nny

Verm

eule

n en

Sja

ak e

n Jo

ke d

e Gr

oot e

n fo

to’s:

Frit

s va

n Ec

k, M

iche

l Kan

ters

, Pau

l van

Noo

rt e

n Ge

rt S

chut

Jack

en

Hann

y Ve

rmeu

len

en S

jaak

en

Joke

de

Groo

t en

foto

’s:en

foto

’s: F

rits

van

Eck,

Mic

hel K

ante

rs, P

aul v

an N

oort

en

Gert

Sch

utTe

kst:

Teks

t: Ja

ck e

n Ha

nny

Verm

eule

n en

Sja

ak e

n Jo

ke d

e Gr

oot


Mooi weer, een perfect uitgezette rit, leuke mensen met

gezellige klets maken dat het voor ons een leuke en super

geslaagde dag is geworden. Wij zijn zeker vaker van de

partij voor ritten welke in de toekomst georganiseerd gaan

worden. Bedankt Gert voor deze geweldige dag.

Jack en Hanny Vermeulen

RELAIS SPIDER 4. (MAAR WELKE?)

Het is zondag 12 april als om 8.00 uur de wekker gaat. We

gaan ons opmaken voor de nieuwkomersrit, dit jaar ook

voor bestaande leden. Over dat laatste hadden Joke en ik

enige discussie. Joke zei, “Ik heb een appje van Ellis gehad

of we meerijden met de nieuwkomersrit.” Mijn antwoord

daarop was, nee Joke de nieuwkomersrit is alleen voor de

nieuwkomers en niet voor de bestaande leden. Maar Joke

kennende heeft ze het uitgezocht en wat denk je... Ze had

gelijk.

Om 9 uur vertrokken we samen met Sjors Schilder uit Nib-

bixwoud. Altijd gezellig als je samen naar de locatie toe rijdt.

De reis verliep voorspoedig over de A1. Na anderhalf uur

rijden arriveerden wij bij de startlocatie, restaurant Planken

Wambuis in Ede. Het parkeerterrein stond al vol met Alfa’s.

We konden nog maar net een plekje vinden.

Op het parkeerterrein al diverse mensen gesproken. Dat

is altijd weer gezellig als je elkaar een tijd niet gezien en

gesproken hebt. Binnen ging dat nog even door onder het

genot van koffi e met heerlijke appeltaart. Daarna verzocht

Gerrit Schut ons om allemaal naar buiten te gaan voor

verdere informatie over deze dag.

Om half 12 vertrokken we met prachtig weer en vol goede

moed van het parkeerterrein. Na ongeveer 30 minuten waar

we hebben genoten van de prachtige omgeving, hoorden

wij een irritante hoge pieptoon. Joke die altijd scherp op

geluidjes reageert, vroeg wat is dit?

Mijn antwoord daarop was dat ik dat niet wist. Alle verbruikers

uitgeschakeld maar de pieptoon bleef. Even lokaliseren waar

dit geluid precies vandaan kwam. Uit de zekeringkast links.

Wat zal het zijn? De auto langs de kant van de weg gezet.

En wat bleek, een relais was verantwoordelijk voor het

geluid. Geen probleem, relais gedemonteerd tweede van

links bovenste rij (zie foto). Het gepiep was over. Motor liep

nog. Zijn ze nu gek geworden bij Alfa? Iets erin zetten dat

overbodig is? NIET DUS!! Het relais was van de koelvinnen wat

ik zag aan de temperatuurmeter die opliep. Geen probleem

dacht ik, er ligt nog een relais in de auto.

Maar nee hoor, de zekering ging door. Dan relais maar

demonteren en zekering vernieuwen en met de Tom Tom

naar de lunchlocatie. Want als je eenmaal rijdt wordt de

motor gekoeld door de rijwind.

Na de lunch Ries gesproken en gezegd dat ik een klusje voor

hem had. Wij er samen op af. Sensor koelvin doorverbonden

en inderdaad hij doet niets. Ries had ook geen goed relais

bij zich, maar wel een heel klein schroevendraaiertje.

Relaiskapje gedemonteerd, noodreparatie uitgevoerd en

alles werkte weer. EEN TOPPER!, die Ries. Het laatste stuk

van de rit gereden en daar hebben we ontzettend van

genoten. Na afl oop nog een borrel gedronken met elkaar om

daarna weer richting huis te gaan. Wij willen de organisatie

bedanken voor deze mooie dag.

Sjaak en Joke de Groot

Anti roest en preventie behandelingen

Re - conditioneren van het in- en exterieur

Reinigen van motorruimtes

Behandeling van steenslag schade

Restauratie, deelrestauratie en laswerk

Lakverzegeling

Glasbehandeling

Auto Cosmetics Drachten Janssenlaan 14A9207 JD DrachtenE-mail: [email protected] voor een afspraak: 06 46 42 77 69Bezoek onze website op: www.autocosmeticsdrachten.nl


IN 1846 STARTTE FRANCESCO PERONI IN DE NOORD-ITALIAANSE

PLAATS VIGEVANO (PROVINCIE PAVIA) MET HET BROUWEN VAN

BIER. HET WAS DE IDEALE COMBINATIE VAN HET KLIMAAT, DE

LIGGING TUSSEN DE BERGEN, WAAR VOLDOENDE ZUIVER WATER

TE KRIJGEN WAS, EN DE KWALITEIT VAN DE INGREDIËNTEN DAT

BIRRA PERONI TOT EEN SUCCESVOL BIER MAAKTE. ONDER DE

LEIDING VAN ZIJN ZOON, GIOVANNI PERONI, GROEIDE HET

BEDRIJF VERDER EN WERD ER IN 1864 VERHUISD NAAR ROME.

DEZE STAD ZOU IN 1870 DE HOOFDSTAD WORDEN VAN ITALIË.

Met de labels Peroni (4,7% alc.), Peroni Gran Riserva (6,6%),

Peroncino (5%) en Peroni Leggera (3,5%) groeide het bedrijf,

in de ’50-er en ’60-er jaren van de 20ste eeuw, verder uit

tot het bekendste biermerk van Italië. In 1963, midden in

de jaren van ‘La Dolce Vita’ (het zoete leven), werd er een

nieuw premium bier (5,1%) aan het assortiment toegevoegd

met de naam Nastro Azzurro, Italiaans voor ‘blauw lint’.

Die naam, Nastro Azzurro, was een verwijzing naar een

prijs die in de nautische wereld werd vergeven voor

snelheidsrecords van passagiersschepen. Dertig jaar voor

de presentatie van het nieuwe Peroni bier, in 1933, schreef

het passagiersschip T.N. (Turbo Nave = stoomschip) Rex

(bouwjaar 1932) geschiedenis door in een recordtijd van

viereneenhalve dag de afstand Genua (I) – Ambrose/New

York (USA) af te leggen.

Het 268 meter lange passagiersschip van de Italiaanse

maatschappij Italia Flotta Riunite, of Italia Line, legde onder

leiding van Capitano Superiore di Lungo Corso Francesco

Tarabotto de 4061 zeemijlen af in 4 dagen, 13 uur en 58

minuten.

Op 10 augustus 1933, om 11.30 uur, had het schip de thuis-

haven Genua verlaten om via Nice en Gibraltar de Atlantische

Oceaan over te steken en in het Ambrose Channel, het kanaal

naar de haven naar New York, aan te komen op 16 augustus

1933 (om 04.40 uur). Het 880 zeemijl lange traject Genua

– Gibraltar werd afgelegd met een gemiddelde snelheid van

28,63 zeemijl/uur en de 3181 zeemijlen van Gibraltar naar

New York werden afgelegd met een gemiddelde van 28,92

zeemijlen/uur. De topsnelheid die behaald werd op 1 dag

was 29,63 zeemijl/uur.

Blue Band Duetto

De Rex van Italia Line

De Rex op zee

Antonio Brivio, kapitein Tarabotto, Tazio Nuvolari, Nino Farina in de haven van New York.

Een Duetto op het lido dek van de Raffaello.

Tijdens de overtocht naar New York kon er op het lido dek een ritje in een Duetto gemaakt worden.

De prachtige Raffaello in de haven van Genua.

24

De Rex op zee

Antonio Brivio, kapitein Tarabotto, Tazio Nuvolari, Nino Farina in de haven van New York.

Een Duetto op het lido dek van de Raffaello.

Tijdens de overtocht naar New York kon er op het lido dek een ritje in een Duetto gemaakt worden.

De prachtige Raffaello in de haven van Genua.


Tazio Nuvolari in de Scuderia Ferrari Alfa Romeo 12C op Roosevelt Raceway (1936).

Actrice Rossella Falk (I) naast één van de Duetto’s op het dek van de Raffaello die afgemeerd is in Cannes.

Bij terugkomst in Genua werd de Rex met zijn bemanning

gehuldigd en werd de ‘Nastro Azzurro’ uitgereikt. De Rex

werd hiermee een soort symbool van nationale, Italiaanse

trots. Overigens was dit de enige keer dat een Italiaans schip

deze prijs in de wacht wist te slepen. Het record van de Rex

hield stand tot juni 1935, toen de Franse SS Normandie het

traject Le Havre – New York in 4 dagen 3 uur en 14 minuten

aflegde en met de Blue Band werd gehuldigd.

In oktober 1936 had de onttroonde kapitein Tarabotto nog

een aantal beroemde gasten aan boord van ‘zijn’ Rex.

Scuderia Ferrari was met drie Alfa Romeo’s 12C op weg

richting New York om deel te gaan nemen aan de Vanderbilt

Cup. Rijders Tazio Nuvolari, Antonio Brivio en Nino Farina

werden comfortabel over de Atlantische Oceaan vervoerd

naar New York, waar op de Roosevelt Raceway een 300

Miles-race werd verreden die voor het Italiaanse team en

rijders zeer lucratief was. Nadat Brivio de beste trainingstijd

had gerealiseerd was het uiteindelijk Nuvolari die de race

won en $20.000 toucheerde. Brivio werd derde en kon

$5.000 meenemen naar Italië. Farina viel voortijdig uit.

De Rex heeft nog tot 1940 dienst gedaan in de passa-

giersdienst. In de Tweede Wereldoorlog is het schip, vlakbij

de Italiaanse havenstad Capodistria (nu het Sloveense Koper),

door vliegtuigen van de Britse Royal Air Force op 8 september

1944 tot zinken gebracht. De Italiaanse trots werd doorboord

met kogels, raketten en bommen en heeft nog vier dagen

brandend rondgedobberd waarna het schip uiteindelijk

kapseisde en na de oorlog ter plekke is gesloopt.

Ondanks het feit dat het vliegen steeds meer aan terrein won,

besloot de Italia Line om na de Tweede Wereldoorlog toch een

aantal nieuwe schepen, ter vervanging van onder andere de

Rex, te bouwen voor de transatlantische passagiersvaarten.

Eén van die nieuwe paradepaardjes van de Italia Line was

de in 1963 gebouwde, 275 meter lange Raffaello. Dit schip

had in mei 1966 drie bijzondere passagiers aan boord. Het

waren drie nieuwe Alfa Romeo’s 1600 Spider (Duetto’s) die

op weg waren naar New York voor een, door Finmeccanica

georganiseerde, tentoonstelling van Italiaanse producten.

Op 11 mei 1966 verliet de Raffaello thuishaven Genua voor

de reis naar New York. De eerste stop was de Franse plaats

Cannes, waar genodigden van het daar gehouden filmfestival

de mogelijkheid kregen om op de Raffaello de nieuwe

Spiders te bewonderen. Zo werden de Duetto’s bekeken door

de Italiaanse acteur Vittorio Gassman en actrice Rossella Falk.

Daarna koerste het schip richting New York.

Twee van de drie meereizende Duetto’s bevonden zich op

het lido dek en de derde werd in de partylounge van de

eerste klas opgesteld. Tijdens de reis naar de Verenigde

Staten konden reizigers op het lido dek een proefrondje in de

Duetto’s maken. Eenmaal aangekomen in New York werden

de Duetto’s, ook stijliconen uit de gouden jaren ’60, aan de

pers getoond.

In de naoorlogse periode bloeide de Italiaanse economie

als nooit te voren. Italiaanse creativiteit ontmoette de

industriële nieuwe wereld en de economie was booming.

In de jaren ’60 kwam dit tot een hoogtepunt, in de La Dolce

Vita periode. Veel beroemde Italiaanse merken zijn in deze

tijd ontstaan, waaronder het Nastro Azzurro biermerk.

Ondertussen sloeg het nieuwe premium label van Peroni

goed aan, maar Peroni leed een beetje onder hun imago,

‘het bier dat in de pizzeria geserveerd werd’. Peroni wilde

meer! Het wilde meer een lifestyle bier van Italiaanse origine

worden, een stijlicoon. Men zag dit als middel tot groeien op

de wereldmarkt. Peroni was als relatief kleine wereldspeler

niet krachtig genoeg om dit te bewerkstelligen. Wel kennen

we Nastro Azzurro als jarenlange (1997-2001) sponsor van de

Italiaanse motorcoureur Valentino Rossi, maar deze sponso-


Een Peroni ‘winkel’ in Amerika.

De onthulling van de Emporio Peroni in Amsterdam, 2011.

Teks

t: D

irk B

os e

n fo

to’s:

div

erse

bro

nnen

DON’T DRINK AND DRIVE100% BOB, 0% op!


ring kon de doorbraak niet forceren. Pas in 2003, toen Peroni

werd ingelijfd door één van ’s werelds grootste brouwers,

SAB (South African Breweries) Miller, was er genoeg budget

voor de grote stap. SAB Miller schakelde het Londense recla-

mebureau ‘The Bank’ in voor de herintroductie en uitbreiding

van de bekendheid van Peroni/Nastro Azzurro.

De opdracht was duidelijk, een wereldleidend, lifestyle

premium biermerk, dat moest Nastro Azzurro worden. Met

een klank die geassocieerd zou worden met andere Italiaanse

merken als Armani, Prada, Ferrari, Alfa Romeo en Alessi,

onder het motto ‘Italiaanse stijl toegepast op bier’. Een van

de eerste veranderingen was dat er ‘made in Italia’ op de

fles kwam te staan. Daarnaast werd er een wereldwijde

campagne gestart met films, fotoshoots, kalenders en een

nieuw fenomeen, een etalagewinkel.

Zo’n eerste ‘windowshop’ werd geopend op 202 Sloane

Street in London, tussen de modewinkels. De winkelinhoud

bestond uit een koelkast met de merknaam Peroni erop,

een verlichte sokkel met een bierfles en een charmante

‘bottleguard’. Het was niet de bedoeling dat mensen deze

‘Emporio Peroni’ winkel binnenliepen om iets te kopen, alleen

kijken was geoorloofd. In navolging van London werden

er ook etalagewinkels geopend in New York, Kaapstad,

Vancouver, Toronto, in Dubai en zelfs in Nederland. Om de

hoek van de PC Hooftstraat, op het adres Hobbemastraat

9, werd op 27 oktober 2011 een heuse Emporio Peroni

‘flagshipstore’ geopend. Actrice Hanna Verboom opende de

winkel, geassisteerd door presentatrice Beertje van Beers.

De Italiaanse chef-kok Mario Uva zorgde voor de hapjes en

presentator Jort Kelder was ook onder de genodigden.

Met dit etalageconcept wist Peroni, wereldwijd, flink de

aandacht op zich gericht door het publiek wat moest worden

aangesproken, de kwaliteitsbewuste bierdrinker tussen de

25 en 45 jaar met een goed gevulde portemonnee. Het

leverde wereldwijd veel lof op en deze manier van etaleren

leverde ook de nodige prijzen op voor o.a. innovatie in de

reclame en de media.

Voor het beeldmateriaal voor de geprinte media werd de

Engelse fotograaf Jason Tozer ingehuurd. Het idee was

om de verschillende Italiaanse stijliconen door middel

van een blauw lint te verbinden met het bier, waardoor

Peroni/Nastro Azzurro geassocieerd zou worden met

bijvoorbeeld de Italiaanse mode en auto-industrie of andere

kwaliteitsproducten uit Italië. Deze ‘Blue Ribbon’- campagne

werd eerst in Engeland uitgerold en daarna ook wereldwijd

onder de aandacht gebracht. Naast een Italiaanse laars,

de citruspers van Alessi, een heuse Vespa werd er ook een

Duetto in de campagne gebruikt. Alle gebruikte decorstukken

werden voorzien van veel blauw en via het blauwe lint

verbonden met een groen Peroni/Nastro Azzurro bierflesje.

In tegenstelling tot veel bieradvertenties, die gekenmerkt

worden door een nogal drukke, gezellige setting werd er in

de Blue Ribbon campagne veel gebruik gemaakt van witte

achtergronden, dit om het Italiaanse biermerk zich te laten

onderscheiden van andere merken.

Mede door al deze campagnes is Peroni/Nastro Azzurro uit-

gegroeid tot een biermerk dat over heel de wereld verkocht

wordt. In Nederland wordt het Italiaanse premium bier door

Grolsch, ook in de portfolio van SAB Miller, in de markt gezet.

Volgens Grolsch is Peroni Nastro Azzuro een intens verfris-

send en lichtsprankelend bier, dat altijd gedronken wordt

uit de Italiaanse fles samen met het elegante Peroni glas.

Kortom, met een onmiskenbaar vleugje Italiaanse stijl. Het is

uitsluitend verkrijgbaar in 33cl flesjes bij stijlvolle Italiaanse

restaurants, in trendy bars en clubs en bij de vooraanstaande

winkelketens, traiteurs en delicatessenwinkels. Cin cin!

De reis gaat naar Neustift im Stubaital, een plaatsje in

Oostenrijk tegen de Italiaanse grens vlak voor de Brennerpas.

Sneeuwzeker, het dal ligt op 1700 meter hoogte en de

pistes komen boven de 3000 meter uit. Het plan is om

zondagochtend vroeg te vertrekken zodat we bij daglicht

aankomen.

De dag voor vertrek even naar het oliepeil gekeken hoewel

dat op het dashboard af te lezen is als je start, maar dat

hoort ook bij de voorbereidingen. Ruitensproeierreservoir

bijgevuld en als het goed is gaat de vloeistof tot -25 graden

niet bevriezen.

Bij de ANWB een vignet gehaald voor Oostenrijk. Zeer

belangrijk en verplicht als je gebruik gaat maken van de

snelwegen in Oostenrijk. Op de terugweg kwamen we in

een controlefuik terecht en iedereen werd gecontroleerd op

de sticker. Geen sticker betekent € 120 bekeuring.

Bij de ANWB ook maar de nieuwste wegenkaarten voor

Duitsland en Oostenrijk meegenomen. Altijd wel leuk

voor onderweg, dan weet je waar je ongeveer rijdt. Met

de navigatie die in de auto’s van tegenwoordig zit is dat

helemaal niet nodig, maar toch...

Sneeuwkettingen zijn uiteraard ook zeer belangrijk. Met

mijn vorige Spiders had ik sneeuwsokken in plaats van

kettingen; makkelijker om te leggen maar bij calamiteiten

doen sommige verzekeringen moeilijk en ze passen niet op

deze Spider vanwege de grotere wielen. Dus een nieuwe set

sneeuwkettingen gekocht. Heb thuis wel even geoefend hoe

je ze het makkelijkst kunt omleggen; je weet maar nooit wat

we nog tegen gaan komen. In Oostenrijk is het verplicht om

kettingen bij je te hebben.

Op de vorige twee Spiders had ik ook een bagagerekje. Dat

gebruikten we alleen met de ski vakanties. Gelukkig past

het bagagerekje ook op de nieuwe Spider. Het rekje is in de

breedte verstelbaar, makkelijk te monteren, beschadigt de

lak niet en je hebt er absoluut geen last van met rijden, ook

bij hogere snelheid geen enkel probleem. En eerlijk is eerlijk

de bagageruimte in de Spider is niet heel groot. Zeker met

de skivakantie heb je bagage met veel volume: skischoenen,

skikleding, snowboots.

De ski’s van een aantal jaren geleden waren meer dan 2

meter lang, maar de carve ski’s van tegenwoordig zijn een

stuk korter en kunnen daarom dwars achterop het rekje en

blijven ruim binnen de spiegels. Onderweg hebben we niet

veel cabrio’s gezien en zeker niet een met ski’s achterop. We

hadden dus best veel bekijks onderweg!

NAAR DE SNEEUW MET EEN SPIDER? JA HOOR, DAT GAAT PRIMA, WEL HET EEN EN ANDER GOED VOORBEREIDEN MAAR DAN IS HET OOK

HEERLIJK GENIETEN VAN DE REIS EN HET SKIËN.



De verwarming is uiteraard top en er zit in deze Spider ook

nog stoelverwarming, zelfs met 3 standen.

De winterbanden zijn net gebalanceerd en dat merk je ook

direct met rijden. De Spider ligt rustig en stabiel op de weg;

ook bij hogere snelheden koersvast en in geen van de wielen

voel je trillingen of onbalans.

De reis gaat via Arnhem-Oberhausen richting Frankfurt

Würzburg. Wij hebben voor deze route gekozen omdat

deze route de minste wegwerkzaamheden heeft. Dit kan

je goed via internet vooraf bekijken. Voor Frankfurt is het

hoog tijd voor een kop koffi e en de Spider lust ook wel wat

benzine. De benzineprijs in Duitsland ligt een stuk lager dan

in Nederland.

Na een korte pauze gaan we weer verder, de Spider krijgt

nu een chauffeuse. Zij houdt ook van lekker doorrijden.

Zondags is het altijd rustiger op de weg in Duitsland omdat

het vrachtverkeer dan niet mag rijden. We rijden zo tussen

de 150 en 170 km per uur als het verkeer het toelaat. Dat

schiet dus lekker op, windgeruis valt heel erg mee, de weg

is droog en het is net boven de nul graden.

Voorbij Frankfurt wordt het gaspedaal wel iets verder ingetrapt

en er is weinig verkeer op de Autobahn. Waar we de ruimte

hebben rijden we zo af en toe met gemak 200 km per uur. Zo

te voelen zit er nog wel meer in maar dat bewaren voor een

andere keer. Op veel stukken bij onze oosterburen wordt 130

km aangegeven. Daar wordt ook regelmatig gecontroleerd

op snelheid en iedereen houdt zich daar redelijk aan.

Zodra de beperkingen opgeheven zijn, zie je dikke BMW’s,

Audi’s en andere snelle jongens gas geven en ook een witte

Spider doet dan aardig mee.

Je merkt wel dat er meer vermogen onder de kap zit

dan bij onze vorige Spiders, volgens het boekje 200 pk.

Het is ook zeker geen lichte auto en wel lekker als er

wat pk’s voorhanden zijn. Makkelijk met inhalen en met

hoogteverschillen in Duitsland houdt zij de snelheid keurig

vast als je met de cruise control rijdt.

Neustift ligt in Zuid-Oostenrijk net voor de afslag van

de Brennerpas richting Bolzano.

Het dalstation ligt op 1750 meter, dat geeft al aan

dat het hoog ligt. De skiliften brengen je tot 3200

meter als je meteen naar de top wilt. Veel blauwe en

rode pistes en ook een paar zwarte, deze pistes zijn

allemaal prima te doen.

Wil je van de hoogste top naar het dalstation dan heb

je 10 km afdaling en het laatste stuk is een prachtig

pad tussen de bomen door, een echte aanrader. Het

hogere gedeelte is boven de boomgrens, maar daar

ligt ook gegarandeerd sneeuw van oktober tot juni.

VOOR DE LIEFHEBBERS

Met dit soort droge wegen kun je goed doorrijden. Onderweg boven nul maar nog sneeuw genoeg.


Het is dan wel vakantie maar het is wel de bedoeling dat

we ruim voor het diner in hotel Bergcristall in Neustift zijn.

Borden München/Nürnberg komen in het zicht en het gaat

helemaal volgens plan.

De volgende stop dient zich aan en ook wel even lekker om

wat te eten en te drinken en de benen weer even te strekken

en van chauffeur te wisselen.

In de drukke wintersportweken staan er altijd files op de

ring rond München. In deze periode – de eerste 3 weken van

januari - heb je daar geen last van en een van de eerste

hoge sneeuwtoppen zien we in de verte al verschijnen.

Tot de grensovergang met Oostenrijk gaat het prima en

zonder file, maar dan verschijnen de borden met 100 km

weer. Net als in Duitsland zie je regelmatig zo’n wit/groene

Polizei-auto een beetje sneaky langs de kant van de weg

staan. Goed oppassen, want in Oostenrijk zijn ze ook niet

misselijk wat bekeuren betreft, weten wij uit ervaring.

We genieten van het prachtige uitzicht en net voor de

Brennerpas nemen we afslag 10, een provinciale weg richting

Neustift. Het laatste uurtje kom je door prachtige dorpjes die

er zo vredig bij liggen met rokende schoorsteentjes en leuke

kerktorens.

We zijn voordat het donker wordt op de plaats van

bestemming. Het is wel zo prettig om met daglicht de auto

uit te laden, de ski’s van het rekje af te halen en in het

verwarmde berghok te zetten. We hebben een goede reis

gehad en genoten van het comfort dat de Spider heeft:

goede stoelen, prima verwarming en prima ligging op de

weg. Het is een feest om erin te rijden.

Nu eerst maar eens ein grosses Bier en lekker relaxen. Heerlijk

een week sneeuw, skiën en wandelen. Vanaf nu heeft de

Spider ook heel even een kleine vakantie verdiend.

Teks

t en

foto

’s: R

ené

en Jo

ke B

rom

Na zo’n 1000 kilometer op de plaats van bestemming. Voor gebruik eerst sneeuwvrij maken.

Zo staat de Spider er bij met -18 graden, geen problemen met starten,

je bent wel even bezig om weg te komen.

000


IEDERE DRIE JAAR JE KLASSIEKER LATEN TAXEREN VOOR DE

VERZEKERING, DAT IS DE VOORWAARDE ALS JE JE BELLA WILT

VERZEKEREN VOOR DE TAXATIEWAARDE.

Omdat ik van verzekeraar ben gewisseld moest ik sowieso

dus op naar Van Neerijnen wat geen straf is, want bij deze

Alfa-specialist en sponsor/adverteerder van onze club is

altijd wel iets bijzonders te zien zoals jullie op de foto’s

kunnen zien.

Vriendelijk ontvangen met een kop koffie met koek in de

werkplaats en Peter Luxwolda weer eens een hand kunnen

geven, want dat was alweer even geleden. Sinds Peter

beëdigd taxateur is, heeft hij het drukker dan ooit en rijden

met zijn Spider schiet er een beetje bij in. Voor degene die

niet op de hoogte is, Peter organiseert ieder jaar aan het

begin van het seizoen het taxatie-evenement. Hij kent de

Spider als geen ander zodat je verzekerd bent van de juiste

prijs voor je Spider. Ik ging ook gelukkig weg met weer een

beetje meerwaarde dankzij het nodige las- en spuitwerk

afgelopen winter.

Op de terugweg nog even langs Louwman Exclusive in The

Wall langs de A2, even kwijlen bij al dat moois wat zij te

bieden hebben en dan weer naar huis. Over drie jaar ben ik

weer aan de beurt, dus Peter in ieder geval tot dan, maar

leuker zou zijn tijdens een van onze evenementen.

TAXATIEDAG

Teks

t en

foto

’s: R

on v

an R

eene

n

34 Spiderama 95 september 2015

1 MEI 2015, ONZE STARTDATUM VOOR EEN TWEEWEEKSE VAKANTIE NAAR ITALIË. WE ZIJN EXTRA VROEG

GESTART OMDAT WE DIE DAG ZO’N 750 KILOMETER WILLEN RIJDEN. HET ORIGINELE PLAN OM MET DE

AUTOSLAAPTREIN VANUIT DEN BOSCH NAAR LIVORNO TE REIZEN WAS HELAAS GESTRAND DOOR IN

EERSTE INSTANTIE GEEN PLAATS... DE TREIN ZAT AL HELEMAAL VOL EN DAARNA BLEEK DAT EXPLOITANT

EURO-EXPRESS TREINCHARTER (EETC) DE STEKKER UIT DE VAKANTIETREINEN HAD GETROKKEN. DERHALVE

GING DE HELE ZAAK NIET DOOR. LATER BLEEK DAT ER VANUIT DÜSSELDORF EEN AUTOSLAAPTREIN NAAR

LIVORNO GING MET NOG EEN EXTRA BIJBETALING VAN 100 EURO.

UNA SIGNORA GRIGIO

NELLA PRIMAVERAITALIANA


Ter hoogte van Brussel realiseren we ons dat we al verder zijn

gekomen dan vorig jaar toen we strandden bij Tessenderlo.

Maar goed, wij dus onderweg, in de buurt van Luxemburg

begint het te regenen en dat heeft tot aan ons hotel in

Zwitserland geduurd. Daar waren we uiteindelijk mooi op tijd

en hebben we van een heerlijk diner en een goede nachtrust

kunnen genieten.

De volgende dag zijn we weer bijtijds op pad gegaan maar

helaas wel gestart met regen dus de kap bleef erop. Na

de Gotthardtunnel breekt de zon door en gaat de kap naar

beneden. Heerlijk zonnig weer, hier zijn we voor gekomen.

De rit naar Salsomaggiore verloopt voorspoedig, echter net

na de grens met Italië blijkt de koppeling toch wat diep te

zijn gaan zitten, dus de eerste de beste parkeerplaats maar

eens kijken. Eén wiel op de stoeprand en dan de koppeling

ontluchten. Ik eronder met mijn steeksleutel, flesje en

tie-wrap en Marquerithe rustig de koppeling op en neer

bewegen. Zowaar na een aantal luchtbellen komt er weer

druk dus het leed is weer geleden en wij gaan weer vrolijk

op pad.

‘s Middags lekker uitgerust bij het agriturismo aan het

zwembad met een koel flesje Italiaanse witte wijn. Het leven

is goed! Die dag preventief nog even de koppeling ontlucht.

De volgende dag naar Parma geweest, daarna naar Pistoia

en vervolgens verder naar Volterra. Daar in de buurt

aangekomen gaan we op zoek naar een B&B voor de

komende twee dagen, echter die staat niet op de TomTom...

ook de routebeschrijving is niet echt duidelijk met als

gevolg dat we anderhalf uur in de rondte rijden alvorens

we uiteindelijk vlak voor het donker worden de juiste weg

hebben gevonden. Via een mooie laan met cipressen komen

we bij het gebouw dat in Toscaanse stijl is opgetrokken met

erg leuk ingerichte appartementen. Boven op een heuvel

met uitzicht over de vallei en zicht op Volterra. Erg mooi

gelegen dus.

De volgende dag op ons gemak naar het plaatsje gereden

en op zoek naar naald en draad. Hoe dat heet in het Italiaans

wisten we niet maar onze gastvrouw heeft het voor ons

opgeschreven dus succes verzekerd.

‘s Middags in het zonnetje de kap zitten repareren daar er

op twee plaatsen een klein gaatje was ontstaan. Zo met een

glaasje wijn en een hapje erbij is klussen aan je auto zeker

geen straf.

‘s Avonds in Volterra in een wijnbar beland en daar een pizza

genuttigd. Op de weg terug naar ons appartement hebben

we bijna geen koppeling meer dus opnieuw werk aan de

winkel.

De volgende ochtend bezig geweest met de koppeling

ontluchten wat toch beduidend langer duurde dan de vorige

keren. Marquerithe heeft zowaar spierpijn gekregen van

het bedienen van de koppeling. Maar het komt weer goed

dus wij weer verder op pad richting Pitigliano. Maar wel

eerst langs Montalcino, bekend van de Brunello en Rosso

di Montalcino. Een fraaie route langs mooie wijngaarden en

grote wijnhuizen over zandpaden en smalle wegen. Echt

een superrit in een zonnige en geweldig mooie omgeving.

Uiteraard ook wat wijntjes gekocht en geproefd.

Aangekomen bij ons huisje voor de komende twee dagen

blijken de eigenaren er niet te zijn. Gelukkig wel een

sleutel op de deur, dus kunnen we toch naar binnen. Het

is kleinschalig van opzet met wat appartementhuisjes met

een zwembad, een eigen tuin en bbq. Na het doen van wat

boodschappen zien we ook een buitenbrug, dat is mooi voor

morgen om de Lady eens op te zetten.

De volgende dag naar de brug gereden en de Spider er op

gezet om te kijken waar die rammel vandaan komt die we al

twee dagen horen. Het zit in de aandrijving maar we weten

nog niet exact waar. Er is geen vetspuit aanwezig dus veel

meer kunnen we daar niet doen. Hop dan dus weer verder op

pad, want twee kiometer verderop zit een Alfaspecialist. Wij

rijden zo’n 30 kilometer om voordat we daar bij uitkomen,

een kleine omweg gemaakt dus. Deze mensen hebben geen

tijd dus gaan we onverrichter zake verder met ons plan. Later

bij een VW-garage de Lady weer even op de brug kunnen

zetten en de vetpunten kunnen smeren, de rammel blijft,

jammer maar helaas. De gedachte is dat het iets in de cardan

is maar daar kunnen we nu tijdens de vakantie toch niets

aan doen, dus dat zien we thuis wel weer.

De auto zit nog steeds onder het stof, bij het huisje in het

zonnetje de auto gewassen en nog maar eens de koppeling

ontluchten en wat extra olie in de cardan gedaan.

De rit van Pitigliano naar Orbetello verloopt voorspoedig en

we zijn er al voor de middag. De rammel is wel wat minder

geworden maar niet helemaal weg. We besluiten het eiland

rond te rijden en dat blijkt nog een spannende rit over smalle

zandpaden met diepe afgronden te zijn. Eigenlijk alleen maar

geschikt voor fourwheeldrive auto’s maar de Lady weert

zich kranig. Na voltooiing van de rit over het eiland zakt

de koppeling snel weg en het laatste stuk maar op toeren

moeten schakelen, wat lastiger bij de verkeerslichten maar

we komen wel aan bij ons hotel.

Met behulp van het hotelpersoneel maken we contact

met een Alfa Romeobedrijf in de buurt en die sturen een

bergingsauto. In no time staan ze bij het hotel en laden de

Lady op. Na het opladen van de auto meegegaan naar de

garage, waar ze na een snelle inspectie constateren dat de

hoofdkoppelingscilinder het heeft begeven. Goede raad is

duur want repareren lijkt niet mogelijk en in de buurt een

onderdeel van de Lady vinden wordt sterk betwijfeld. Zelfs

de Alfa Romeo onderdelenspecialist AFRA in Milaan heeft

het bewuste onderdeel niet liggen dus spreken we af dat ze

de volgende ochtend gaan proberen de cilinder te repareren,

misschien dat het lukt.

De volgende ochtend vol goede hoop weer naar de garage.

Met in gedachte alle verhalen van inventieve Italiaanse

automonteurs lijkt me een reparatie wel mogelijk. Vrij kort

na mijn aankomst bij de garage blijkt dat toch niet het

geval. Defect beyond repair is de constatering. Balen dus

want nu moet ik gaan bellen met de KNAC voor repatriëring

en een vervangende auto. Via de ANWB alarmcentrale de

repatriëring geregeld maar de persoon bij de ANWB wilde

graag kijken of hij nog een dergelijk onderdeel kon vinden.

Belt ‘s avonds op dat het gelukt is, wel aan de andere kant

van Italië blijkt later... niet echt een optie als je op doorreis

bent. Dus toch besloten de auto terug te laten brengen en

verder te gaan in een huurauto.

Helaas is er geen cabrio beschikbaar dus de rest van onze reis

in een Jeep Renegade mogen rijden. Wel weer een andere

beleving kan ik je zeggen. Niet het oude model maar een

nieuwe met een inimini dieselmotortje en een ‘ik wil wel

maar kan niet’ uiterlijk. Je snapt dat we daar niet meer mee

zijn gaan fl aneren, maar hem gebruikt hebben om snel naar

onze volgende adressen te komen. En dat dan weer wel, in

één streep naar huis aan het einde van onze vakantie. Dat

had ik de Lady niet aan kunnen doen.

Teks

t en

foto

’s: R

onal

d en

Mar

quer

ithe

Sol


SpiderspreekwoordenBeter één Spider voor de deur, dan tien in de showroom.

Wie een Spider koopt voor een ander, is een handelaar.

Al rijdt een aap een gouden Spider, het is en blijft een prachtig ding.

Als een Spiderist niet naar de Spiderclub komt, dan moet de Spiderclub naar de Spiderist komen.

In het land der Alfa’s is de Spider koning.

In het donker zijn alle Spiders zwart.

Als je over de Spider praat, trap je hem op zijn staart.

Alfa is zilver, Spider is goud.

De Spider bij de buren is altijd mooier.

Wanneer twee klanten bieden op een Spider, rijdt de derde er mee heen.

Wie de Alfa niet eert, is de Spider niet weerd.

Zoals de Spider thuis brult, brult hij nergens.

Al is de Spider nog zo snel, de Spiderama achterhaalt haar wel.

Zolang er Alfa is, is er hoop (op een nieuwe Spider...).

De liefde van de man gaat door de Spider.

Een Spider lijdt het meest door het rijden dat hij vreest.

Wie zijn Spider schendt, schendt zijn aangezicht.

Als de zon het hoogst is, is een clubrit nabij.

Men mag een gegeven Spider niet onder de kap kijken.

Als er één Spider naar een rit gaat, volgen er meer.

Over de Spider valt niet te twisten.

Vieze Spiders worden niet schoon.

Rode Spiders brullen het hardst.

De 8C-Spider wordt duur betaald.

Elk Spidertje brult zoals het gebekt is.

Beter een goede Spider dan een verre Ferrari.

Krakende Spiders lopen het langst.

Eén Spider maakt nog geen lente.

Een goede autokenner heeft aan een halve Spider genoeg.

Waar een Spider is, is een weg.

SPIDERMEDIAIN

DE

In het blad Auto Motor klassiek stond in het april-

nummer een mooi artikel over de Coda Tronca die

Sake Tijsma al 35 jaar in zijn bezit heeft. Hij zal toch

wel lid zijn van onze club?


Wie gaat dat betalen?

Een verstandige Spiderrijder heeft zijn Spider bij REVO verzekerd. Een betere garantie dat uw waardevolle Spider weer snel op de wegkomt na een ‘deukje’ is er niet. Neem het zekere voor het onzekere.

Zowel voor WA als WA Casco verzekeringen.Bel voor meer informatie met René Vos.

Telefoon (0578) 621 648 of 06 55 32 55 77 Fax (0578) 615 813REVO Assurantiën,

Postbus 17, 8160 AA EpeBezoekadres: Zuukerweg 29 te Epe


Wie gaat dat betalen?

Een verstandige Spiderrijder heeft zijn Spider bij REVO verzekerd. Een betere garantie dat uw waardevolle Spider weer snel op de wegkomt na een ‘deukje’ is er niet. Neem het zekere voor het onzekere.

Zowel voor WA als WA Casco verzekeringen.Bel voor meer informatie met René Vos.

Telefoon (0578) 621 648 of 06 55 32 55 77 Fax (0578) 615 813REVO Assurantiën,

Postbus 17, 8160 AA EpeBezoekadres: Zuukerweg 29 te Epe


RIJK VAN NIJMEGENRIT

‘DAT HEBBEN WIJ WEER....’

Al enige tijd geleden gaven we ons op voor deelname aan

de rit ‘Rijk van Nijmegen’. De vorige Nijmegenrit hebben

we helaas gemist, dus willen we er nu zeker bij zijn. Een

extra bijkomstigheid: we hebben net een ander type Spider

aangeschaft, die kunnen we tijdens deze rit mooi uittesten.

De middag voor de rit nog even de auto showen bij een

vriend. Helaas weigert de kap. Het kan toch niet waar zijn,

nog maar eens proberen.... Na een aantal pogingen blijkt

het echt zo te zijn: de kap weigert elke dienst. Internet

geraadpleegd, wat tikken met een hamer zou kunnen

helpen. Maar soms doet hij het ook spontaan weer... Helaas

niets mag baten. Toch willen we de rit niet missen en zeker

niet omdat de weersvooruitzichten prima zijn. En misschien

weet een ander Registerlid wel raad.

Als we rond 10.00 uur bij het startpunt, ‘De Korenmolen‘

te Maasbommel, arriveren staat het al vol met allerlei

verschillende typen Spiders. Wat een kleurrijk geheel en wat

een drukte zo vroeg al. Na wat bekenden begroet te hebben,

blijven er nog steeds deelnemers binnendruppelen. Al met al

worden er wel zo’n 40 Spiders geteld. Wat een feest. En dan

die koffie met die overheerlijke appeltaart, zittend op een

heuse strandstoel, zonnetje erbij. Wat wil je nog meer: Nou

een kap die opengaat. Dat zou wel fijn zijn met dit weer.

Helaas als de meeste Spiders al op weg zijn, kronkelend

door het weidse landschap, zijn wij weer terug bij af: een

dichte kap. Toch maar op pad want de streek schreeuwt om

verdere verkenning. Wat tijdens de rit opvalt zijn vooral de

vele prachtige uitzichten over de uiterwaarden van Maas

en Waal en kronkelweggetjes waar je elkaar maar amper

Teks

ten:

Lon

neke

Goe

dhar

t, H

ans

en M

ieke

Goe

thar

t en

Foto

’s: H

ans

van

Toor

n en

Mic

hel K

ante

rs

10 mei 2015, een verslag

Kenteken: PH-888

Model: Rolladen-Schneider LS4-a

Eigenaar: NIJAC Nijmeegse Aeroclub

Fabrikant: Rolladen-Schneider Flugzeugbau GmbH, Egelsbach (D)

Lengte: 6,84 meter

Spanwijdte/breedte: 15,00 meter

Hoogte: 1,32 meter

Gewicht leeg: 240 kg

Topsnelheid: 270 km/uur

Aantal gebouwd: 1.048

Tijdens de Rijk van Nijmegenrit reed Michel Kanters langs het zweefvliegveld van Malden en kwam hij op het idee om zijn gele Serie

IV Spider naast een zweefvliegtuig te fotograferen. Na overleg mocht hij onder begeleiding van een bestuurslid met de Alfa de baan

op en mocht hij foto’s maken.


Kenteken: 20-FS-PN

Model: Alfa Romeo Spider Serie IV

Eigenaar: Michel Kanters

Fabrikant: Alfa Romeo Automobili S.p.A., Pininfarina fabriek, Turijn (I)

Lengte: 4,26 meter

Breedte: 1,63 meter

Hoogte: 1,29 meter

Gewicht leeg: 1120 kg

Topsnelheid: 190 km/uur

Aantal gebouwd: 18.456



UIT DE (MOOIE) SPIDERAMA’S WAARVAN WIJ INMIDDELS AL

HEBBEN MOGEN GENIETEN BEGRIJP IK DAT HET VERKRIJGEN

VAN VOLDOENDE VERHALEN SOMS EEN PROBLEEM IS. IK KAN

ME DAT VOORSTELLEN, WANT OOK IK HEB BEST MOEITE OM

EEN MOOI VERHAAL TE SCHRIJVEN DAT VOOR ANDEREN OOK

DE MOEITE WAARD IS OM TE LEZEN. IK BEN GEEN SCHRIJVER,

MAAR WIL HET TOCH EEN KEER PROBEREN.

Mijn vrouw en ik hebben ons tijdens Auto Moto d’Italia

(2014) als nieuw lid aangemeld. In verband met een zaken-

reis naar de USA hebben wij helaas de nieuwjaarsreceptie

gemist, maar wij zijn wel van plan om deel te nemen aan de

nieuwkomersrit van dit jaar en daarbij dus met jullie kennis

te maken.

Al jaren roep ik dat ik ooit in een eigen Alfa Romeo Spider de

mooiste kustweg van de wereld wil rijden, namelijk de weg

aan de Amalfikust onder Napels. In juni 2013 hebben Hanny

en ik het eerste deel van deze droom kunnen verwezenlijken

en een mooie gele Spider 916 gekocht.

Vervolgens heeft het nog tot augustus 2014 geduurd voordat

we de reis naar de Amalfikust gingen maken... maar op 23

augustus 2014 was het zover en zijn we vertrokken om het

tweede deel van de droom te verwezenlijken.

Het plan was om via België, Frankrijk, Zwitserland, Lago

di Garda, Lago di Bolsena en Sant Agata nabij Sorrento de

droomrit aan de Amalfikust te maken, waar we dan na een

aantal heerlijke dagen terug naar huis zouden gaan via

de Toscaanse kunst, Turijn, Zwitserland en Neuenburg in

Duitsland. We hadden hier 3 weken voor uitgetrokken.

IMPRESSIES VAN DEZE ONVERGETELIJKE REIS

De eerste overnachting was in de Chambres d’hôtes Le

Bonnefroy te Corravillers in de Vogezen, Frankrijk, waar we

perfect werden ontvangen door Martin van Kemenade (een

oud-klasgenoot van mij) en zijn vrouw Anja.

AMALFI KUST VAKANTIE 2014

Hanny in onze mooie gele Spider 916

kunt passeren. Ineens is daar een groep wielrenners. Het

worden er steeds meer. Onze route blijkt zowaar dezelfde te

zijn als die van hen. We hebben dus deels meegereden met

de Ronde van Nijmegen. Toch leuk om als cabrio-rijder een

wielerkoers mee te maken.

Voor ons is het wel afzien zo onder die warme kap. Zelfs

met de ramen open is het nog warm. Dan maar de airco

inschakelen. Nu is het tenminste te behappen. En jammer

dat we die zon en wind door onze haren missen.

Gelukkig zitten we met de lunch in het zonnetje op het terras

bij ‘t Zwaantje te Mook. Een heerlijk lichte lunch in prettig

gezelschap, wat wil je nog meer. Na de lunch nog even de

rit afmaken... Afijn toch nog zo’n anderhalf uur gestuurd voor

het eindpunt in zicht kwam. Maar ook het vervolg van de

rit was het meer dan waard. Het glooiende landschap, de

bermtoeristen, de cryptische aanwijzingen na het Hollands-

Duitse gemaal, we hebben genoten. We gingen als laatsten

op weg naar huis, helaas nog steeds met een dichte kap....

Maar dat mocht de pret niet drukken. Gert en Arie bedankt

voor een supermooie dag!!

Hans en Mieke Goethart

VOOR ARIE,

10 mei Nijmegen, nou laten we maar gaan dan, het wordt

best aardig weer. We pakken alles in. Preto in de auto en op

weg. Aangekomen zien we veel oude bekenden. Gezellig

bijkletsen en een kopje koffie met appeltaart. Heeft iedereen

zich ingeschreven? vraagt Arie. Nee, wij natuurlijk niet. Dan

moeten jullie schrijven. Hè, nee toch,dat doe ik altijd al. Maar

goed,als we niemand anders strikken dan moet het maar.

We krijgen de route uitgereikt en gaan op pad. We rijden

langs Maas en Waal, over dijkjes, door de polder, het bos en

zelfs over heuvels. De lunch is op eigen gelegenheid, maar

zoals mensen zijn, kruipen we toch bij elkaar.

Daar staat ook Arie’s auto met zijn lichten nog aan. Ik denk,

als ik ze gewoon laat branden moet hij ook schrijven, want

tja: pech = stukje. Maar ik besluit ze toch maar uit te zetten,

dit doe ik Marja niet aan.

Wij zitten heel gezellig aan tafel bij Marcel en Jacqueline.

Na een lunch(je) rijden we weer verder om uit te komen

bij Restaurant ‘t Zwaantje. Nog een drankje en een bitterbal

later rijden we weer fijn naar huis.

Dank Arie, voor de mooie route. Alles goed geregeld. Dank

voor het gezelschap en tot snel.

Dikke kus, Lonneke Goedhart

43

UIT DE (MOOIE) SPIDERAMA’S WAARVAN WIJ INMIDDELS AL

HEBBEN MOGEN GENIETEN BEGRIJP IK DAT HET VERKRIJGEN

VAN VOLDOENDE VERHALEN SOMS EEN PROBLEEM IS. IK KAN

ME DAT VOORSTELLEN, WANT OOK IK HEB BEST MOEITE OM

EEN MOOI VERHAAL TE SCHRIJVEN DAT VOOR ANDEREN OOK

DE MOEITE WAARD IS OM TE LEZEN. IK BEN GEEN SCHRIJVER,

MAAR WIL HET TOCH EEN KEER PROBEREN.

Mijn vrouw en ik hebben ons tijdens Auto Moto d’Italia

(2014) als nieuw lid aangemeld. In verband met een zaken-

reis naar de USA hebben wij helaas de nieuwjaarsreceptie

gemist, maar wij zijn wel van plan om deel te nemen aan de

nieuwkomersrit van dit jaar en daarbij dus met jullie kennis

te maken.

Al jaren roep ik dat ik ooit in een eigen Alfa Romeo Spider de

mooiste kustweg van de wereld wil rijden, namelijk de weg

aan de Amalfikust onder Napels. In juni 2013 hebben Hanny

en ik het eerste deel van deze droom kunnen verwezenlijken

en een mooie gele Spider 916 gekocht.

Vervolgens heeft het nog tot augustus 2014 geduurd voordat

we de reis naar de Amalfikust gingen maken... maar op 23

augustus 2014 was het zover en zijn we vertrokken om het

tweede deel van de droom te verwezenlijken.

Het plan was om via België, Frankrijk, Zwitserland, Lago

di Garda, Lago di Bolsena en Sant Agata nabij Sorrento de

droomrit aan de Amalfikust te maken, waar we dan na een

aantal heerlijke dagen terug naar huis zouden gaan via

de Toscaanse kunst, Turijn, Zwitserland en Neuenburg in

Duitsland. We hadden hier 3 weken voor uitgetrokken.

IMPRESSIES VAN DEZE ONVERGETELIJKE REIS

De eerste overnachting was in de Chambres d’hôtes Le

Bonnefroy te Corravillers in de Vogezen, Frankrijk, waar we

perfect werden ontvangen door Martin van Kemenade (een

oud-klasgenoot van mij) en zijn vrouw Anja.

AMALFI KUST VAKANTIE 2014

Hanny in onze mooie gele Spider 916



Civita di Bagnoregio

Centrum van Lazise

Pizza in Lazise

Jack in de Spider met op de achtergrond het Lago di Bolsena.

Duomo Orvieto



Gezamenlijk aan het onbijt in ‘Le Bonnefroy’.

Ook is er een veranda waar je lekker even kunt chillen.

Grand Cascade de Tendon

Uiteraard was het zien van een oude klasgenoot na zoveel

jaren al leuk op zich, maar wat een geweldige Bed&Breakfast

hebben zij daar.

Het ontbijt en het diner vinden plaats aan een grote tafel

samen met de andere gasten. Het diner is optioneel, iedere

ochtend schrijft Anja op een deur wat de pot schaft en dan

kun je tijdens het ontbijt zeggen of je wel of niet aan het

gezamenlijke diner wil deelnemen.

We verbleven hier twee nachten en hebben een heerlijk

dagtochtje gemaakt via lekker smalle weggetjes waar de

Spider het heerlijk naar zijn zin had. We deden onder andere

het plaatsje Gérardmer aan en bezochten een prachtige

waterval, de Grand Cascade de Tendon.

Na deze twee dagen vervolgden wij onze reis via Zwitserland

naar het Lago di Garda. We hadden besloten om vanaf de

Zwitserse grens tot aan de Sint Gotthard binnendoor te rijden

en de Gotthard ook eens niet via de tunnel te doen. De tocht

door Zwitserland was mooi, maar het weer was niet ideaal,

toch hebben we het grootste deel met de kap open kunnen

rijden. Boven op de Sint Gotthard was het zo mistig (we

konden amper de achterlichten zien van de auto die voor

ons reed) dat we hier weinig gezien hebben, niet gestopt

zijn en er helaas geen foto’s te maken waren.

Na de Gotthard besloten we om verder wel via de snelweg

te rijden, anders zouden we het Gardameer nooit in één dag

halen. Samen met onze kinderen hebben wij het Gardameer

al meer dan 14 jaar als vast vakantieadres op de agenda staan,

Camping Della Rose in Lazise. Onze kinderen gaan voortaan

hun eigen weg en dit was voor ons een mogelijkheid om

het Gardameer eens met zijn tweetjes aan te doen, niet op

de camping, maar lekker in hotel Albergo da Franco, wel in

Lazise. ‘s Avonds heerlijk pizza eten en genieten van een

karafje wijn in het centrum van Lazise.

Ook van hieruit een heerlijk tochtje door de bergen en langs

het meer. Je kon merken dat de Spider het naar zijn zin had

in zijn vaderland. Van het ene meer naar het andere, en weer

de snelwegen vermijdend. Op deze manier doorkruisten we

het mooie Toscaanse landschap op een heel prettige manier,

hoewel sommige weggetjes soms angstig smal en stijl waren

hebben we ook veel zeer mooie vergezichten gehad.

Bolsena is een prachtige plaats met een, zelfs voor Italiaanse

begrippen, mooi historisch centrum en een burcht. Het ligt

aan een naar haar genoemd meer. Wij hebben in het Loriana

Park Hotel in Bolsena overnacht, dit hotel was ons aangera-

den door vrienden en was zeker de moeite waard. Alles was

tot in de puntjes verzorgd voor een gunstige prijs.

Naast een wandeling door Bolsena zelf hebben wij tochten

gemaakt naar Bagnoreggio, een autovrij dorp en alleen via

een loopbrug te bereiken, en naar de stad Orvieto en een

tocht rond het meer. Ook hier hebben wij en onze Spider

weer erg van genoten.


Het uitzicht vanaf ons ‘eigen’ balkon was zowel overdag als ‘s avonds adembenemend.

Wat vloog de tijd, toen wij uit Bolsena vertrokken was het

alweer 1 september. Op weg naar Sant Agata dei due Golfi

alwaar de lang gekoesterde wens in vervulling moest gaan,

rijden met een Alfa Romeo Spider op de Amalfi kustweg.

Onderweg van Bolsena naar Sant Agata passeerden we

Rome en Napels en gezien het feit dat onze TomTom bij

het vermijden van autosnelwegen ons iedere keer door het

centrum van steden stuurde, wat we in het geval van zowel

Rome als Napels niet prettig vonden, hebben we op deze

route wel de snelweg genomen.Maar eenmaal voorbij Napels

direct van de snelweg af en werden we direct weer beloond

met prachtige uitzichten. Het stadje Sant Agata dei due Golfi

deed zijn naam eer aan, want op enkele punten hadden we

inderdaad uitzicht op zowel de Golf van Napels als de Golf

van Salerno, wat zich helaas niet liet fotograferen.

Aangekomen in ons hotel hadden we een aangename

verrassing. Hanny had het hotel via Booking.com gereserveerd

en zowel de ligging als het hotel waren positief verrassend,

zo mooi, zo goed. Het hotel had ons om onduidelijke redenen

een gratis upgrade gegeven naar een premium kamer met

balkon en uitzicht op de Vesuvius... ons hoor je niet klagen,

hoe goed kun je het treffen.

Daar gingen we dan, van Sant Agata, via Sorrrento en de punt

van het schiereiland de veelbesproken kustweg op. Op deze

weg zijn er veel plaatsen waar men kan stoppen om foto’s

te maken van de kustlijn, uiteraard meer dan de moeite

waard en op deze plekken was er altijd wel een Italiaan die

vanuit zijn of haar volgeladen Ape fruit en drank aan de man

probeerde te brengen. De weg en het uitzicht zijn prachtig en

wat mij betreft qua uitzicht onovertroffen, van alles wat ik er

over gehoord had was niets overdreven. Bijna na elke bocht

staat je weer een nieuw prachtig panorama op te wachten.

Wist u dat deze omgeving bekend staat om zijn citroenen en

dat de drank limoncello hier zijn oorsprong heeft gevonden?

Er waren echter ook minder plezierige zaken, ondanks dat dit

een van de hoofdwegen is in de regio is de weg erg smal.

Ik wil niet zeggen dat ik doodsangsten heb uitgestaan, maar

sommige momenten waren toch zeker erg ongemakkelijk en

ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat ik door zeer defen-

sief te rijden minstens 5 botsingen heb weten te voorkomen,

wat onze Spider dan wel weer kon waarderen. Daarnaast is

het vinden van een parkeerplaats in de plaatsen Positana en

Amalfi monnikenwerk en net zo moeilijk als het zoeken naar

een naald in een hooiberg, we hebben deze plaatsen helaas

links moeten laten liggen.

Wist u dat deze omgeving bekend staat om zijn citroenen en

dat de drank limoncello hier zijn oorsprong heeft gevonden?

Er waren echter ook minder plezierige zaken, ondanks dat dit

een van de hoofdwegen is in de regio is de weg erg smal.

Ik wil niet zeggen dat ik doodsangsten heb uitgestaan, maar

sommige momenten waren toch zeker erg ongemakkelijk en

ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat ik door zeer defen-

sief te rijden minstens 5 botsingen heb weten te voorkomen,

wat onze Spider dan wel weer kon waarderen. Daarnaast is

het vinden van een parkeerplaats in de plaatsen Positana en

Amalfi monnikenwerk en net zo moeilijk als het zoeken naar

een naald in een hooiberg, we hebben deze plaatsen helaas

links moeten laten liggen.

‘s Avonds terug in het hotel kwam Hanny met een geweldig

voorstel, we rijden de kustweg morgen nog een keer, maar

dan per bus, dan kon ik ook iets meer van de omgeving zien

tijdens het rijden en konden we op ons gemakje uitstappen

in Positana en Amalfi. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende

ochtend heerlijk ontbijten in het hotel, met de bus naar Sor-

rento en daar overstappen op de tourbus die de Amalfikust

rijdt. Heerlijk genieten van het uitzicht en nu dus ook van

de ‘barbaarse’ rijstijl van de plaatstelijke bevolking en foto’s

schietend vanuit een rijdende bus. Wat we verkeerd gedaan


hebben bij de halte in Positana weten we tot op de dag van

vandaag niet, maar we hebben daar in ieder geval niet kun-

nen uitstappen.

De stop bij het plaatsje Amalfi maakte dit meer dan goed.

Druk, puur toeristisch, maar wat hebben we er genoten van

de aparte hoofdstraat, de winkeltjes en een voortreffelijk

stuk pizza als lunch, ook deze dag was om voor we er erg

in hadden. Dit was het laatste op de voorhand geboekte

hotel, deze heerlijke dagen aan de Amalfikust hadden we

eigenlijk nog wel willen verlengen, maar het hotel was

helaas compleet volgeboekt.

We besloten om terug te rijden via de Toscane en een hotel

te zoeken in Viareggio aan de Toscaanse kust. De reis daar

naartoe ging eerst weer via de snelweg, want net als op

de heenweg hadden we geen zin om door het centrum van

Napels of Rome te rijden. Bij Orvieto besloten we van de

snelweg af te gaan, direct kapje omlaag en rijden over de

mooie smalle binnenwegen om goed van het Toscaanse

heuvellandschap te kunnen genieten. Wederom werden

we op onze wenken bediend met heerlijke vergezichten,

zoutheuvels, lanen met cypressen en natuurlijk mooie

dorpjes.

Het was weer een lange rit die zeer de moeite waard was

en ook de Spider had er nog steeds goede zin in en liet zijn

motortje lekker brommen. Onderweg had Hanny een hotel

gevonden in het centrum van Viareggio, 50 meter van de

boulevard en met parkeergelegenheid, wat aan de Toscaanse

kust niet de normaalste zaak van de wereld is. Het hotel stond

ons wel aan en de parkeergelegenheid was voor ons wel erg

speciaal. Bij een bewoner aan de overkant van het hotel in

zijn privégarage. We moesten de sleutels van de Spider wel

achterlaten (!!!), waar ik toch even mijn bedenkingen over

had, maar het was dit of gewoon langs de overvolle straten

parkeren. Toen we de man vroegen om goed op onze ‘baby’

te passen toonde hij ons dat hij een ware autoliefhebber

was, hij was in het bezit van een Fiatje 500 van ongeveer

50 jaar oud en een Fiat 124 Spider, dus dat zat wel goed. De

foto’s die we hier gemaakt dachten te hebben, zijn of toch

niet genomen, of op onverklaarbare wijze verloren gegaan.

Jammer, want het was zeker de moeite waard geweest om

ze hier te tonen.

We besloten om de volgende dag in Viareggio te blijven om

op de lange gezellige boulevard (ruim 2 km) te shoppen, te

lunchen en te dineren. Ook fijn na al die kilometers en even

van het uitzicht op de zee te genieten. Van al dat rijden in de

Spider had ik toch best wel een bruin hoofd gekregen zag ik

later op de foto.

Na een dagje lekker chillen hebben we de Spider weer uit de

garage gehaald om een dagje lekker naar Lucca te gaan. Het

verhaal wordt nu misschien wel eentonig, want ook dit is

weer zo’n heerlijke Italiaanse stad waar het goed vertoeven

is op de pleinen, in de straatjes en op de oude stadsmuur, wij

zijn er in ieder geval van blijven genieten.

In Viareggio kwamen we er achter dat het in Italië nog volop

hoogseizoen is in september. De hoteleigenaar had nog wel

geprobeerd om ons een passende kamer te geven voor

meer dagen, maar dan moesten we één dag op een één-

persoonskamer, waar de tweepersoonskamers in dit hotel al

aan de kleine kant waren, dit wilden we toch echt niet. Aan

de andere kant wilden we nog wel wat langer in Viareggio

blijven, dus naar de plaatselijke VVV waar ze ons aanraadden

om naar het naastgelegen dorp Lido di Camaiore te gaan,

waar Hanny al snel een leuk familiehotel vond had dicht bij

de boulevard en met een parkeerplaats. Hotel Giardino deed

zijn naam eer aan met een heerlijke tuin waar je lekker kon

zitten om een wijntje te drinken.

We waren eigenlijk van plan om de Cinque Terre te bezoeken

met de boot vanuit Viareggio, maar waren niet blij dat we

de auto dan de hele dag op de straat vol toeristen moesten

parkeren. De eigenaresse van het hotel had hier een mooie

oplossing voor, laat de auto maar hier en neem 2 fietsen

van ons mee, het is tenslotte maar 15 fietsminuten hier van-

daan.

Dus wij op de fiets de volgende dag naar de haven in

Viareggio, met zijn allen aan boord en om 9 uur zou de boot

vertrekken. Om kwart voor 9 werd de motor gestart. Terwijl

er steeds meer mensen aan boord kwamen werd om 2

minuten voor 9 de motor uitgezet. Dit is niet goed zei ik nog

tegen Hanny en ik had helaas gelijk, motorstoring en de trip

met de boot ging niet door. Iedereen van boord en zijn geld

terug. Wat een strop voor de booteigenaar, want er zaten

meer dan 100 man aan boord.


Piazza Grande, Locarno

Portovenere

Portovenere

In de haven van Viareggio

Piazza Anfi teatro, Lucca



Piazza Grande, Locarno

Portovenere

Portovenere

Teks

t en

foto

’s: Ja

ck e

n Ha

nny

Verm

eule

n

Maar wij wilden nog steeds naar de Cinque Terre, dus Hanny

bij de infostand navraag gedaan of er vanuit hier nog andere

boten gingen, wat niet het geval was, maar wel vanuit La

Spezia. Met de fiets naar het station, met de trein naar La

Spezia en van daaruit met de boot naar Portovenere. Een

heel gedoe, maar toch ook wel erg leuk om eens anders te

reizen dan met de Spider. Met de boot van Viareggio zouden

we meer dorpjes hebben aangedaan, maar wij besloten om

het bij Portovenere te laten.

Daar ik een groot Formule 1-fan ben en op deze dag de Grand

Prix van Italië werd verreden, had Hanny voor mij een bar

gevonden waar ze de TV speciaal voor mij aanzetten en ik de

Grand Prix mooi heb kunnen volgen. Jammer dat Ferrari ook

hier weer geen goed resultaat wist te behalen.

We hoorden achteraf dat Portovenere wordt gezien als ‘de

poort naar de Cinque Terre’ maar dat het er zelf niet deel

vanuit maakt. Hebben wij weer, maar als je het positief

bekijkt eigenlijk wel mooi, want dat geeft ons een mooie

reden dat we hier eens naar terug moeten en dat is zeker

geen vervelend vooruitzicht.

Vanuit de Toscaanse kust was het plan om een paar dagen

in de buurt van Turijn een hotel te zoeken, want we wilden

daar het Nationale automuseum en het museum van Fiat

gaan bezoeken. Het werd uiteindelijk een hotel in Asti. Bij

vertrek bleek dat onze TomTom was overleden en daar we

nog steeds binnendoor wilden rijden en dan zo’n hulp toch

echt wel nodig is, hebben we bij de Mediamarkt in La Spezia

een nieuwe gekocht. Ook deze TomTom wist de binnenweg-

getjes goed te vinden en daardoor werd de weg naar Asti

prachtig, mooie uitzichten, kleine weggetjes met erg smalle

doorgangen door de stadjes.

In Asti aangekomen was het toch nog even zoeken voor

we hotel Reale gevonden hadden. Het was al best laat

geworden en we wilden wat gaan eten. Het hotel had een

eigen restaurant, dus dat was wel fijn. Inchecken, koffers

op de kamer en aan tafel, het eten was niet slecht, maar

ook niet super. Na het eten even door het stadje gelopen

en toen we terugkwamen wilden we nog een koffie en een

wijntje bestellen, maar dat kon rond 22.00 uur niet meer,

het restaurant was gesloten. Aan de overkant van de straat

was een gezellig barretje dus wij daar naar toe en daar een

koffie en een wijntje gedronken, het werd langzaamaan tijd

om naar bed te gaan.

De volgende morgen keek Hanny helemaal niet blij,

de badkamer was gewoon erg vuil. Dit samen met de

onvriendelijke bediening van de avond daarvoor maakte dat

we besloten om niet in dit hotel te blijven, wellicht waren

we teveel verwend geweest op onze vorige adresjes. We

besloten om de plannen te wijzigen en te vertrekken naar

het Lago Maggiore, de twee automusea gaan we nog wel

een andere keer bezoeken.

Aangekomen bij hotel Belvedere in Verbania gingen we

eerst toch maar de kamers inspecteren, want we wilden

geen herhaling van de vorige ervaring. Deze kamer was

schoon, ruim en met mooi uitzicht op het meer (en onze

Spider), kortom een plaatje.

Daar wij ook graag wandelen en dit er tijdens deze vakantie

eigenlijk nog helemaal niet van was gekomen, hadden we

het plan om met de Spider naar de top van de Mottarone

te rijden. Dit is een bekende berg gelegen aan het meer

waar een kabelbaan loopt vanuit Stresa naar de bergtop.

Wij wandelden van de top naar het middelste station naar

beneden en vervolgens met de kabelbaan weer terug naar

boven. Door al de pasta’s en pizza’s en het luie leventje van

de afgelopen 3 weken zowaar een hele opgave.

De volgende dag hadden we, getipt door mijn broer Theo,

een ‘reis’ gepland. Met de boot naar Baveno, van daaruit met

de trein via Domodossola naar Locarno en met de boot terug

naar Verbania. Met name het traject Domodossola Locarno

met de bergtrein was een erg mooie belevenis, maar ook

het zicht op alle plaatsjes gelegen aan het meer vanaf de

boot was geweldig.

Na deze geweldige tocht nog een laatste avondmaal in Italië

en de volgende dag onderweg naar huis, ook nu was het

plan om over de Sint Gotthard te gaan en niet door de tun-

nel, echter juist bij de St Gotthard werd het weer slechter en

besloten we gewoon de tunnel te nemen, aan de andere

kant van de tunnel regende het. We wilden eigenlijk nog

overnachten bij hotel Adler in Neuenburg (D), dat ik goed

ken vanwege een groot project dat ik in Basel heb gehad

vroeger, maar het weer was te slecht en we besloten door

te rijden. Na 5050 kilometer, waarvan ruim 3000 over bin-

nenwegen waren we weer thuis, een geweldige ervaring

rijker, een streepje op de bucketlist en met de herinnering

aan een geweldige vakantie met vele mooie locaties, goede

hotels en restaurants, overwegend goed weer en prachtige

uitzichten.

Leonardo FioravantiHet dak in geopende toestand

De rode Vola stond op de Autosalon in Geneve 2005VOLAFIORAVANTI SPIDERIN 1975 PRESENTEERDE FERRARI OP DE AUTOSALON IN PARIJS DE 308 GTB. DEZE AUTO STAAT,

EVENALS DE ALFA SPIDER (DUETTO,) TE BOEK ALS EEN PININFARINA ONTWERP. MAAR DE FERRARI IS

ONTWORPEN DOOR LEONARDO FIORAVANTI, DESTIJDS EEN WERKNEMER BIJ PININFARINA. HIJ TEKENDE

OOK VOOR DE DAYTONA EN VERLIET NA 24 JAAR DAAR TE HEBBEN GEWERKT DIT ONTWERPBUREAU

OM IN 1987 EEN EIGEN STUDIO, FIORAVANTI, OP TE RICHTEN.


Leonardo FioravantiHet dak in geopende toestand

De rode Vola stond op de Autosalon in Geneve 2005


Bent u de trotse bezitter van een Alfa Spider? Of van een andere Alfa Romeo of Lancia? Geef dan uw auto in onderhoud bij Auto Roméo in Nootdorp. De specialist met meer dan zestig jaar Alfa-ervaring.

• Onderhoud & reparatie • In- en verkoop • Nieuwe en gebruikte Italiaanse auto’s

Auto Roméo: voor Alfa Romeo, Lancia en soms een Fiat!

Gildeweg 10, 2632 BA Nootdorp

Telefoon 015 310 66 57

Mobiel 06 5316 29 30

Fax 015 310 52 98

De ervaren Alfa-specialist

Advertentie Auto Romeo.pdf 10-3-2006 9:22:29

Dé specialist in het effectief stoppen van roest!

Anti-Roest Center van AalstTelefoon: 0172-416475 Fax: 0172-416477

Ondernemingsweg 17 2404 HM Alphen aan den Rijnwww.sjaakvanaalst.nl


Bent u de trotse bezitter van een Alfa Spider? Of van een andere Alfa Romeo of Lancia? Geef dan uw auto in onderhoud bij Auto Roméo in Nootdorp. De specialist met meer dan zestig jaar Alfa-ervaring.

• Onderhoud & reparatie • In- en verkoop • Nieuwe en gebruikte Italiaanse auto’s

Auto Roméo: voor Alfa Romeo, Lancia en soms een Fiat!

Gildeweg 10, 2632 BA Nootdorp

Telefoon 015 310 66 57

Mobiel 06 5316 29 30

Fax 015 310 52 98

De ervaren Alfa-specialist

Advertentie Auto Romeo.pdf 10-3-2006 9:22:29

Dé specialist in het effectief stoppen van roest!

Anti-Roest Center van AalstTelefoon: 0172-416475 Fax: 0172-416477

Ondernemingsweg 17 2404 HM Alphen aan den Rijnwww.sjaakvanaalst.nl


Fioravanti werd later actief in de architectuur o.a. in Tokio,

maar kon het niet laten om zelf ook een Alfa Romeo Spider

te ontwerpen. In 2001 presenteerde hij op de autosalon van

Genève een conceptauto: de Alfa Romeo Vola, met een zeer

bijzondere klapdakconstructie, op basis van de 916.

Het bijzondere aan het klapdak was dat het slechts 60 kg

woog en binnen 10 seconden open of dicht kon, destijds een

wereldrecord. Bij stilstand kon je door enkel een druk op de

knop het dak openen of sluiten. Veertien jaar geleden onge-

hoord. Het dak klapte omhoog, kantelde om de as achter de

hoofdsteunen en kwam na een overslag van 180 graden op

de carrosserie te liggen. Bij andere automerken kwam het

dak in de kofferbak terecht, maar hier bleef de laadruimte

dus volledig intact. Het hoogstandje kwam door de duidelijk

zichtbare, hooggeplaatste rotatieas , die ook als windscherm

achter de hoofdsteunen fungeerde. Het dak draagt dus in

hoge mate bij aan het comfort van de wagen.

Heel bijzonder was ook dat je met het indrukken van

een knopje het doorzichtige carbon fiberglas van het dak

elektrochromatisch in vijf gradaties kon dimmen tegen

de inval van zonlicht. Dat zorgde dus voor een keur aan

lichtafstemmingen in het interieur.

Zo kon Fioravanti zijn prestaties als leverancier van dit

gepatenteerde dak laten zien aan mogelijk toekomstige

opdrachtgevers. Als bedenker van het kunststof klapdak

kon hij dit ook in 2005 toepassen op de Ferrari Maranello

Superamerica.

Zeer innovatief van het ontwerp is ook de langgerekte

hoofdverlichting in de spatborden die tevens dienst doet als

verlichting naar opzij en de in smalle strepen geïntegreerde

stads- en knipperlichten.

In plaats van zijspiegels zijn er camera’s naar achter gericht.

Knap is dat ook door het ontwerp van de achterlichten de

auto meteen herkenbaar is als een Alfa Romeo.

De Vola is een voorbeeld van de kracht van Italiaans design!

Teks

t: W

im M

aste

nbro

ek e

n fo

to’s:

div

erse

bro

nnen

De Vola debuteerde in het zwart in 2001

EEN STUK SCHRIJVEN VOOR SPIDERAMA OVER JE EIGEN ALFA

VERLEDEN. UITSTEKEND, AL LANG GELEDEN BELOOFD DAT IK

DAT EEN KEER ZOU DOEN. MOET KUNNEN, GENOEG VAN DAT

AL DAN NIET ROESTENDE EN KRAKENDE SPUL GEHAD, ZODAT IK

WAT KOPIJ MOET KUNNEN AANLEVEREN.

De grote twijfel sloeg echter toe na het lezen van het stuk

van Alex Donswijk over de aanschaf van een Spider in de

vorige Spiderama. Niet zozeer de belevenissen van Alex,

daar kan ik me aardig in vinden, maar het naschrift van

de redactie onder het stuk. Daar werd aangegeven dat

“de auteur een aantal stigmatiserende opmerkingen over

andere automerken heeft gebruikt en dat mogelijk lezers

hier aanstoot aan kunnen nemen...”.

LANGE TENEN?

Ik hoop oprecht dat dit niet een trend gaat worden! Durf

te stellen dat in ons ‘club-DNA’ een stevige dosis zelfspot,

plagen, wat pesten, chargeren over elkaars auto’s en zeker

over andere merken er toch wel bij hoort. Vrij algemeen

vinden we na de mooie Coda Tronca die Serie III een lelijk

ding met die spoiler. De mooie serie IV is een geval met

stuurbekrachtiging, dus voor ‘watjes’. Bovendien is dat

IV’tje gemaakt met oude mallen met grotere kieren tussen

de carrosseriedelen. Die 916 is zo’n voorwielaangedreven

apparaat, eigenlijk een FIAT. En dat loodzware 939 gevaarte

is het natuurlijk helemaal niet voor de purist. De Duetto-

eigenaar staat daar allemaal boven want die weet dat hij/zij

de echte heeft ...... al heeft die Giulia bezitter ......

Enfin voer voor discussies, dat gebeurde en gebeurt dan

ook zeer frequent. Uiteindelijk vinden we elkaar doordat

dat acqua, olio en giri, het gekraak en gepiep (dat is toch

karakter?) en uiteraard de Italiaanse lijnen toch te prefereren

zijn boven die 4 x nul, die ster, die Koreaan of wat dan ook.

Kortom ik hoop oprecht dat de redactie niet teveel rekening

gaat houden met die lange tenen van sommige leden!

Onder dit stuk over mijn Alfa–verleden (als het de kritische

redactietoets doorstaat natuurlijk) zal in ieder geval de ‘noot

van de redactie’ gelijk kunnen zijn aan de reactie onder het

stuk van Alex Donswijk. Copy/paste dus snel gedaan met

eigenlijk één aanpassing. Alex heeft kennelijk ‘met de hand

op het hart verklaard dat het allemaal met een korreltje zout

genomen moet worden’. ...... dat klopt in mijn geval niet

echt, ik ben heel erg serieus en meen natuurlijk alles wat

ik schrijf......

JEUGD ZONDER LIEFDE

Van huis uit geen enkele ‘autoliefde’ meegekregen. Mijn

ouders zagen de auto echt als een vervoermiddel van A naar

B. Mijn eerste autorit moet in een Citroën Ami geweest zijn,

daarna een FIAT 850, een FIAT 128, een enkele Peugeot,

maar vervolgens was de keuze van pa/pa vooral Japans,

erg no nonsens, Mazda en Toyota. Daar is de liefde voor

het Italiaanse spul niet ontstaan. Zeker omdat ik heel vaak

heb moeten horen dat die FIAT 128 toch een ellendige auto

was die mijn moeder uiteindelijk vakkundig ondersteboven

in een sloot gelegd heeft. Als 5 jarige heb ik die buiteling

mogen meemaken, gelukkig zonder serieuze kleerscheuren

en het binnenspiegeltje heb ik nog een tijdje als aandenken

gekoesterd. Pa zocht zijn auto op het parkeerterrein door

naar de kleur te kijken en kon zijn 626 verwarren met een

Carina of vice versa. Wellicht dat die autoliefde dan toch als

het afzetten tegen je vader geactiveerd is?

VALSE START

Zelf ben ik begonnen met een Golf 1 met chroombumpers in

jaren 70 Appelgroen (ja echt, dat Duitse Volkswagen, laten

we het maar als jeugdzonde zien). Wel een 1.6LS, officieel

MIJN ALFA ROMEO VERLEDEN


op benzine rijdend maar dat werd al vlot mengsmering. Wat

een olie liep daar doorheen! Nu schrijvende zijn er natuurlijk

twee overeenkomsten met de latere Italiaanse auto’s. De

ontwerper van de Golf was Giorgetto Giugiaro en die heeft

ook een rol gespeeld bij de 156, 159 en de Brera. En die

mengsmering, dat is bij een Nordblokje ook niet zo vreemd.

Nog twee jeugdzondes, zijnde een Mercedes en een Renault.

Die Mercedes was een W114, 230-6 uit 1968, een verlengde

uitvoering met een paar vrienden als vakantieauto gekocht,

een typische Mercedes, gewoon een (ex-)taxi! Die Renault

was een rode 14TS, ik had dit ver weggestopt in de herin-

nering maar het opschrijven van een stuk verleden haalt het

toch weer boven ...... weer snel vergeten!

TI AMO

Via een aantal FIAT’s (paar Uno’s, een gele Cinquecento Spor-

ting, als het klein is dan moet je opvallen en een Bravo)

dan toch uiteindelijk bij Alfa Romeo uitgekomen. Omdat dat

eigenlijk een logische stap was na die FIAT’s en ik vond (en

vind) dat die Italianen toch iets extra’s met die auto’s doen.

Wat is dat extra’s? Erg subjectief maar die auto’s worden

door mensen gemaakt en ogenschijnlijk minder door alleen

maar machines. Dat heeft natuurlijk voordelen maar zeker

ook nadelen. De afwerking laat nog wel eens te wensen

over, sprekend voorbeeld is dat de naden tussen de diverse

dashboarddelen behoorlijk kunnen verschillen. Daarnaast

komt af en toe de vraag op “waarom niet even een centime-

ter meer materiaal gebruikt of even langer over de oplossing

nagedacht?”.

Om rationele redenen ga je niet in een Alfa Romeo rijden.

Het zijn niet de zuinigste, niet de goedkoopste, niet de ond

erhoudsvriendelijkste, niet de best in elkaar gezette auto’s,

maar toch ...... dat hele directe sturen, dat ontwerp, dat Olio,

Acqua en Giri voor je, het heeft wel wat! Ik houd er gewoon

van! Bij mij is dat ‘virus’ wel aangeslagen en dat heeft geleid

tot een aardige serie Alfa’s. Gewone day-to-day auto’s voor

het dagelijkse woon-werkverkeer. Ik heb het dan over een

146 1.6TS, 156 1.8 TS, 156 2.0 TS, 156 JTD, 147 2.0 TS, 156

SW 1.9 JTD 16V en een GT 1.9 JTDm 16V Q2. Dat waren auto’s

die deels privé gekocht waren maar ook deels zakelijk. Wat

dat zakelijk betreft zijn er werkgevers die een auto van de

Pon-groep, een Ford of een Opel verplicht stellen ...... voor

mij zou dat een reden zijn om een andere werkgever te

zoeken. Is dat reëel en rationeel? Nee zeer waarschijnlijk

niet. Maar het voelt wel goed! Nadat Alfa Romeo gestopt

is met de productie van de 159 (een enorme stommiteit

natuurlijk, een model stoppen en geen opvolger hebben) is

het niet onlogisch dat die ex-Alfa-rijders in een ‘4 x nul’ of


Wij hebben u al geschreven hoe wij aan onze Alfa Romeo

kwamen... dochter die in Frankrijk ging wonen enzovoorts...

Deze dochter kwam na 3 jaren Singapore terug naar Europa

met man en drie kinderen. Zij settelen zich in

Londen, de thuisbasis van onze Engelse schoonzoon.

Wat leuk.. zo zie je als (groot)ouders nog eens wat van

de wereld. Londen ‘IETSJE’ dichterbij dan Singapore en nu

met de boot met iedere keer een volgeladen auto met

Hollandse waren voor het gezin. We genieten van deze

bezoeken waar wij de helpende hand uitsteken, maar ook,

tussen het oppassen, verjaardagen vieren en naar school

brengen/halen enzovoort... ,genieten van de stad Londen.

Op een van onze wandelingen door het stadsdeel

Ealing kwamen wij langs de Ealing Studio’s.

Daar worden de keukenopnamen gemaakt voor de,

door ons zo geliefde, serie Downton Abbey!!

Martin ontdekte daar in een voortuin die behoort aan het

studiocomplex deze overwoekerde, totaal verwaarloosde

Alfa Romeo...hè ..hoe kan dat nou? Wij maakten deze

foto’s en helaas.. nooit kunnen achterhalen voor wie of

wat deze auto bedoeld was of voor welke opname hij

gebruikt werd.

Zeven maal tijdens zeven bezoeken bekeken wij de

totaal verwaarloosde auto van achter het hek; we wilden

zo graag weten hoe het hem verging en nu na het

laatste achtste bezoek was de auto verdwenen.

Wij hopen dat hij gespaard is voor verval en dat iemand

deze auto liefdevol gered heeft van de ondergang.

Wie zei ook alweer: ‘Niets is voor altijd? ‘ Geldt voor

ons ook natuurlijk!

D O W N T O N A B B E YEPISODE EIGHT

THE MISSING OF... THE RUSTY SPIDER!

IT

NEARLY

HURTS!

Teks

t en

foto

’s: B

ea e

n M

artin

Nie

uwen

huis

Hou

thof

f

BMW stappen. Ken diverse van die ‘voormalige vrienden ;-)‘

die nu Audi rijden. Ongetwijfeld een uitstekende auto, strak

gelijnd, een uniforme merk uitstraling ...... maar saaaaaaai!

Dat je een goede keuze hebt gemaakt met die ‘4 x nul’ wordt

natuurlijk wel continu bevestigd, in de file staat vlak voor je

een zusje, twee auto’s achter je ook één en naast je nummer

drie ...... goede keuze!

REGEN, VORST EN ONTBERING

Voor ‘de leuk’ in 2000 een Verde Inglese Serie IV Spider 2.0

aangeschaft bij groot Spider IV-leverancier Jan Steutel. Nu al

15 jaar dat groentje in bezit en in die tijd zelf 110.000 km

met haar gereden. De eerste jaren flink wat kilometers, de

laatste 5 jaar zijn het meer de vakantieritten. Onze trouw-

auto in 2000 en daarna geweldige ritten met dit karretje

door heel Europa gemaakt in weer en wind. Heel veel regen

opgevangen (bijvoorbeeld de buitenlandrit Oostenrijk) mede

omdat het adagium ‘het kapje is alleen voor het parkeren’ bij

mij toch wel van belang is. Zolang je erin slaagt om minimaal

50 km per uur te rijden blijf je overigens nog redelijk droog

in dat IV’tje. In de regen voor die spoorwegovergang en dat

rode verkeerslicht is een goede paraplu uitstekend. Mooiste

belevenis is absoluut de poolreis georganiseerd door Auto-

visie. Met een achttal dakloze auto’s waaronder 3 Spiders in

maart van Amsterdam via Oslo naar de poolcirkel en weer

terug. Verzegelde kappen, dus open, in een warmbloedig

Italiaans cabriootje met MIN 26 graden Celsius, ijs, sneeuw,

spijkerbanden ...... een geweldige belevenis.

DE BUSSO-SMILE

Voor dagelijks woon-werkverkeer (40.000 km/jaar) al dan

niet tegen beter weten in Alfa blijven rijden. Een 939 spider

2.2 JTS, comfortabel heel veel open rijden, bandenboer heel

erg gelukkig gemaakt en daarna een brave 159 SW 1.750 TBi.

Omdat ik niet echt meer lol had in die 159 (beetje saai) en

de Giulietta op z’n Noord-Hollands gezegd ‘mij niet voegt’,

ben ik overgestapt naar de ‘oude’ 166.

Eerst een diesel maar sinds 2,5 jaar een 166 3.2 V6 24V. De

‘echte’ met die mooie V6, de Bussomotor, een auto die mijn

Alfahart nog dagelijks plezier doet. Volgens velen behoorlijk

krankzinnig om ruim 40.000 km/jaar te rijden met een Alfa

V6 op benzine. Maar mijn dagelijkse professie is ‘rekenen’

en deze auto’s hebben een hele lage aanschafprijs. Door het

ontbreken van de afschrijving heb je wat extra budget voor

brandstof en extra onderhoud. En dat afgezien van die smile

als je weer eens even wat gas geeft met die echte V6! Deze

hele redenering is natuurlijk niet compleet zonder het mi-

lieuaspect mee te nemen. Onder het genot van een goed

glas wijn wil ik daar met die ‘4 x 0’ -en BMW- vrienden die

elke 4-5 jaar nieuw blik op de oprit zetten, nog wel eens een

boom over opzetten. Ik realiseer me heel goed dat ik schrijf

‘vrienden’ ...... dat is inderdaad een grote concessie die ik

heb moeten doen. Als ik mijn vriendenkring slechts beperk

tot Alfa-rijders, dan ga ik een eenzaam bestaan tegemoet.

Ondanks een aardig stuk optimisme is het geloof dat Alfa

Romeo een serieus automerk blijft toch wel wat minder ge-

worden. Heel veel beloften en heel veel uitstel.

IS ER TOEKOMST?

En dus wat als opvolger van deze 166? Gewoon weer een

Alfa Romeo 166! Afgelopen zomer een zusje, zijnde een

tweede 3.2 V6 24V op de kop kunnen tikken. Uit 2007 met

slechts 80.000 km op de teller. Deze mooie dame staat te

glanzen in de showroom van Alfa-vertroetelaar Het Autohuis

in Koog aan de Zaan, te wachten tot ik de huidige omruil.

Tenzij iemand anders haar echt wil hebben en een heel mooi

bedrag neertelt. Het is de mooiste en dus ook met stip de

duurste in Nederland.

En daarna? Zal de nieuwe Giulia er echt komen? Toch de

overstap naar Maserati? Dat laatste prikkelt wel en een

stevige rit in zo’n fraaie ‘4-deurs’ heeft de verliefdheid

onlangs flink aangewakkerd. Aan de andere kant is dat

Maserati op dit moment toch een beetje een fout merk met

liefhebbers als een woningbouwcorporatiedirecteur en een

gesjeesde advocaat die om de aandacht vast te houden

maar de politiek in gaat. Moeilijk, moeilijk, heel moeilijk.

Gelukkig zijn er voorlopig nog wel echte V6’en te vinden en

kan het Alfahart blijven kloppen!

NB: Nog een bewijs dat dat Alfa-virus echt wel bestaat laat

ons oud-hoofdredacteur Marc Schweppe zien: een maand of

acht geen enkele Alfa voor de deur en het virus onderdrukt

met rationele argumenten, maar ...... hij is weer geveld door

dit prettige virus. Nog wel met vast dak, maar die dakloze

tijd komt ook nog wel.


Teks

t en

foto

’s: B

art S

toet

zer

Wij hebben u al geschreven hoe wij aan onze Alfa Romeo

kwamen... dochter die in Frankrijk ging wonen enzovoorts...

Deze dochter kwam na 3 jaren Singapore terug naar Europa

met man en drie kinderen. Zij settelen zich in

Londen, de thuisbasis van onze Engelse schoonzoon.

Wat leuk.. zo zie je als (groot)ouders nog eens wat van

de wereld. Londen ‘IETSJE’ dichterbij dan Singapore en nu

met de boot met iedere keer een volgeladen auto met

Hollandse waren voor het gezin. We genieten van deze

bezoeken waar wij de helpende hand uitsteken, maar ook,

tussen het oppassen, verjaardagen vieren en naar school

brengen/halen enzovoort... ,genieten van de stad Londen.

Op een van onze wandelingen door het stadsdeel

Ealing kwamen wij langs de Ealing Studio’s.

Daar worden de keukenopnamen gemaakt voor de,

door ons zo geliefde, serie Downton Abbey!!

Martin ontdekte daar in een voortuin die behoort aan het

studiocomplex deze overwoekerde, totaal verwaarloosde

Alfa Romeo...hè ..hoe kan dat nou? Wij maakten deze

foto’s en helaas.. nooit kunnen achterhalen voor wie of

wat deze auto bedoeld was of voor welke opname hij

gebruikt werd.

Zeven maal tijdens zeven bezoeken bekeken wij de

totaal verwaarloosde auto van achter het hek; we wilden

zo graag weten hoe het hem verging en nu na het

laatste achtste bezoek was de auto verdwenen.

Wij hopen dat hij gespaard is voor verval en dat iemand

deze auto liefdevol gered heeft van de ondergang.

Wie zei ook alweer: ‘Niets is voor altijd? ‘ Geldt voor

ons ook natuurlijk!

D O W N T O N A B B E YEPISODE EIGHT

THE MISSING OF... THE RUSTY SPIDER!

IT

NEARLY

HURTS!

Teks

t en

foto

’s: B

ea e

n M

artin

Nie

uwen

huis

Hou

thof

f


ALS VRIENDENLID VAN DE KNAC (KONINKLIJKE NEDERLANDSCHE

AUTOMOBIELCLUB) WAS HET ALFA ROMEO SPIDER REGISTER

UITGENODIGD OM NAAR DE LEDENVERGADERING TE KOMEN OP

22 APRIL JL. RONALD SOL, ONZE VOORZITTER, BEZOCHT DEZE

BIJEENKOMST EN DOET VERSLAG.

Als eerste punt op de agenda stond de veranderende

regelgeving rondom de APK-keuringen. Wisten jullie dat

deze al in 1985 zijn begonnen, ik was het even vergeten. De

nieuwe richtlijn is voornamelijk voor aanhangers, motoren

en landbouwvoertuigen.

1. De landbouwvoertuigen gaan in de toekomst gekeurd

worden, vanaf 2018 voor voertuigen die 40km/uur

kunnen en zij gaan dan ook een kenteken krijgen.

2. De keuringseisen, deze wijzigen niet voor automobielen.

3. De keuringsapparatuur blijft vooralsnog ongewijzigd.

4. De frequentie van keuren verandert wel:

- Diesels na 3 jaar vanaf nieuw elk jaar keuren.

- Benzine na 4 jaar keuren vanaf nieuw een 2-jaarlijks

regime en na 8 jaar vanaf nieuw jaarlijks keuren, tot

ze 30 jaar oud zijn.

- Klassiekers worden na 50 jaar vrijgesteld van keuren.

- klassiekers van 30 tot 50 jaar 2-jaarlijks regime.

5. In 2019 moet duidelijk worden of motorfi etsen,

aanhangers e.d. ook een APK-keuring gaan krijgen.

Het tweede onderwerp was de opkomende groei aan

milieuzones in gemeenten. Gek genoeg wordt het

openbaar vervoer volledig buiten beschouwing gelaten.

Er blijkt een willekeur aan argumenten, cijfergebruik en

rechtsongelijkheid te worden gehanteerd om de noodzaak

dan wel wenselijkheid van milieumaatregelen te kunnen

invoeren. Vooralsnog zijn het momenteel alleen de diesels

die worden geweerd. Oldtimers blijven nu nog buiten schot

maar voor hoelang nog?

De KNAC vraagt steun voor een proefproces tegen de

gemeente Utrecht wat door het overgrote deel van de

aanwezigen wordt gesteund en de vergadering gaat akkoord

met stap 1, een gang naar de bestuursrechter om afwijzing

van het bezwaar dat door de KNAC was ingediend te laten

toetsen. We zijn benieuwd naar het verloop hiervan en zullen

dit dan ook nauwgezet volgen.

KNAC samenwerking met de vriendenleden. Hierbij

ontwikkelt de KNAC gezamenlijke acties die tot wederzijds

voordeel moeten leiden. Hierbij valt te denken aan:

- Ledenwerving voor de KNAC bij de clubs met een

kickback fee van €12,50 per lid voor de club.

- Routebibliotheek met routes waaruit de leden kunnen

putten en nieuwe routes kunnen uploaden.

- Avonden organiseren met sprekers.

- Samenwerken om een clubblad te maken tegen

aanzienlijk lagere kosten, met name voor clubs met een

laag ledenaantal.

Al met al een geslaagde avond met veel nieuwe ideeën,

wordt vervolgd.

Ronald Sol

KNAC LEDENBIJEENKOMST 22 APRIL 2015, EEN VERSLAG

Op het internet kwam ik deze 2 afbeeldingen

van de SCARB (Stichting Club Alfa

Romeo Bezitters) tegen.

Daar werd een

zeepkistenwedstrijd

georganiseerd.

Wim Mastenbroek

SCARB ZEEPKISTENREGISTER

Romeo Bezitters) tegen. Romeo Bezitters) tegen.

Alfasud zeepkist!


AUTOSTYLING, HET MODIFICEREN VAN AUTO’S, IS VOORAL POPULAIR

ONDER JONGEREN. MEESTAL GAAT HET ER OM OM JE AUTO OPVALLENDER

TE MAKEN EN DEZE AAN JOUW SMAAK AAN TE PASSEN. STYLEN KUN

JE ZOWEL AAN DE BINNENKANT (INTERIEUR) ALS AAN DE BUITENKANT

(EXTERIEUR) VAN JE AUTO. ALGEMEEN WORDT VAAK HET WOORD ‘TUNEN’

GEBRUIKT VOOR DEZE HOBBY, MAAR BIJ TUNEN GAAT HET VOORAL

OM HET GOED AFSTELLEN VAN BIJVOORBEELD DE MOTOR OM MEER

VERMOGEN TE GENEREREN EN DE PRESTATIES ERVAN TE VERBETEREN.

Zoals gezegd is styling/tuning vooral populair bij jonge

automobilisten. Om aan de vraag van deze rijdende jeugd

te voldoen zijn er wereldwijd duizenden bedrijven die

zich gespecialiseerd hebben in het maken van een grote

diversiteit aan pakketten, onderdelen en stylingkits. Vooral in

ons buurland Duitsland en in Japan zijn vele gespecialiseerde

bedrijven gevestigd. Zij fabriceren en verkopen allerlei

artikelen om je auto te verfraaien, zoals velgen, spoilers,

speciale lakken, stickers, verlagingssets, sportstoelen,

geluidsinstallaties, enzovoort.

Voor de meest gangbare automerken, zoals BMW, Honda,

Volkswagen, Mercedes-Benz, Opel, Audi en Mitsubishi

leveren deze fabrikanten tuning- en stylingartikelen.

Populaire tuningsobjecten bij de jeugd zijn de Volkswagen

Golf, de kleinere modellen van Audi, de Opel Corsa, de

SEAT Ibiza, de Peugeot 206 en de Honda Civics en CRX’en.

De meest gepimpte Alfa Romeo’s zijn de 147 en de 156,

maar ook de GT Coupé kan zich verheugen in een schare

fans, die de fraaie Italiaanse creaties soms verbouwen tot

een onherkenbaar gedrocht op wielen.

Voor wat betreft de Alfa Spider, die van nature al een schoon-

heid is, zijn er weinig leveranciers die verfraaiingsartikelen

leveren, we noemen hierbij de Duitse bedrijven Zender en

Novitec. Vaak worden Spiders geïndividualiseerd door het

vervangen van standaardwielen door lichtmetalen velgen en

het verlagen van de auto. Extremiteiten zoals de verbouwde

916 hieronder zijn gelukkig zeldzaam.

Door de populariteit van het stylen/tunen worden

er ook veel evenementen en beurzen op dat gebied

georganiseerd. Bij onze oosterburen vindt elk jaar het

grootste autotuningevenement van Europa plaats, Tuning

World Bodensee. Sinds 2003 lokt Tuning World jaarlijks zo’n

90.000 bezoekers naar de Zuid-Duitse plaats Friedrichshafen.

Daar, in het beurscomplex nabij het vliegveld, presenteren

de fabrikanten van styling/tuningartikelen jaarlijks hun

noviteiten. Naast de ruim 200 leveranciers staan er ook vele

styling/tuningclubs. Bij deze beurs gaat het om zien en vooral

om gezien te worden en om extra, vooral mannelijke, kijkers

naar hun stands te krijgen worden deze vaak ‘bemand’ door

schaars geklede dames, de zogenaamde ‘beurs-babes’. Uit

deze dames wordt tijdens het evenement, door een jury, een

heuse Miss Tuning gekozen.

MISS TUNING2014



Veronika en fotograaf Max Seam

De famile Zapp met hun Graham-Paige uit 1928

In 2014 won het Duitse model Veronika Klimovits (25 jaar,

uit Berlijn) uiteindelijk de finale waarin zij aantrad tegen 19

andere dames. De hoofdprijs voor de verkiezing, een heuse

fotoshoot in Kenia en een jaar lang de titel ‘Miss Tuning’.

Eind september 2014, een half jaar na de Tuning World

Bodensee happening, vloog Veronika met de Duitse

fotograaf Max Seam - werkt o.a. voor BMW, Playboy en Coca

Cola - en een crew naar de Keniaanse hoofdstad Naïrobi voor

een fotoreportage die gemaakt moest worden voor de Miss

Tuning 2015 kalender. De omgeving van Naïrobi vormde het

decor voor de fotoshoot.

Naast Veronika als onderwerp op de foto’s moesten er

natuurlijk ook auto’s op, zo is er een Datsun rally-auto te

zien, een Land Rover, een Porsche en op de plaat van oktober

staat voor de verrassing een rode Alfa Romeo Spider. De

laatste is gefotografeerd op de paardenrenbaan van Ngong,

gelegen aan de westzijde van Naïrobi. Naast paardenraces

die hier regelmatig worden gehouden is er ook één keer per

jaar een Concours d’Elégance voor auto’s. Dit jaarlijkse auto-

evenement wordt door de Alfa Romeo Owners Club Kenya

georganiseerd en beleefde in 2014 zijn 44ste editie.

In 1969 werd deze Alfa Romeo Owners Club Kenya opgericht

door een aantal enthousiaste Alfa Romeo bezitters. Ter ere

van hun eerste verjaardag werd er besloten een Concours

d’Elégance te houden op het terrein van het Spread Eagle

Hotel in Naïrobi. Twaalf Alfa’s werden gepresenteerd

waarvan een 1600 GT de winnaar werd. Binnen de Alfa Club

waren de reacties zo positief dat werd besloten elk jaar zo’n

evenement te organiseren. Bij de tiende verjaardag van de

club werd besloten om het concours ook voor andere merken

open te stellen. Daar er een grotere toeloop werd verwacht

week men uit naar het Embakasi circuit in Naïrobi. Toen

dit circuit in 1986 werd gesloten omdat het moest wijken

voor een industrieterrein moest een nieuwe locatie gezocht

worden. Tijdens deze zoektocht kwam men uit bij de Jockey

Club of Kenya, die hun paardenraces hielden op de renbaan

van Ngong. Vanaf 1988 is de Jockey Club de gastheer voor

het evenement dat inmiddels zo’n 10.000 bezoekers trekt

en dat niet alleen uit Kenia, maar ook uit de omringende

landen.

In de 2014 editie, gehouden op zondag 28 september,

namen zo’n 70 auto’s en 40 motoren deel aan het bij

stralend weer georganiseerde evenement dat werd bezocht

door 10.000 toeschouwers. Zij werden getrakteerd op een

prachtige selectie aan klassieke auto’s en motoren waarvan

er meerdere voor het eerst op de renbaan van Ngong

aanwezig waren. Een aparte deelnemer was de familie

Zapp uit de Verenigde Staten die al 14 jaar, met het hele

gezin waaronder 4 kinderen, door de wereld reist met hun

Graham-Paige uit 1928. Inmiddels hebben ze 250.000 mijlen

afgelegd. Ondanks dat ze bij de prijsuitreiking geen beker

wisten te bemachtigen kregen ze een warm applaus en een

eervolle vermelding.

De deelnemende auto’s en motoren, werden van binnen

en buiten grondig geïnspecteerd door jury-voorzitter Brian

Nicol en zijn team. Na de keuring volgde een defilé langs het

publiek en daarna vond de prijsuitreiking plaats.

De Alfa Romeo Owners Club Kenya-leden scoorden met een

10de plaats overall (255 punten, Gayling May – Alfa Romeo

2600 Sprint, 1967, May won de Touring Car klasse 2001 -

3000 cc), een 3de plaats in de Touring Car klasse tot 1800 cc


Deelnemer Maina Muthuma showt zijnMorris Minor uit 1954 aan het publiek

Jaspal Kalsi met zijn Alfa Romeo Spider (1972) voor de hoofdtribune. Let op de vierkante richtingaanwijzer op het voorspatbord.

De Alfa Montreal van Robert Mutahi op weg naar de keuring De 2600 Sprint van Gayling May behaalde een 10de plaats

De Austin Princess (1968) van de Naïrobi City CouncilRobert Mutahi, de trotse eigenaar van een Alfa Montreal


Door

Jaap

van

Dol

ewee

rd W

ebsi

tew

ww

.jaap

vand

olew

eerd

.nl

ROMMEL OF RIJKDOM, OF: HOE WORD IK EEN ‘PETROLHEAD’

Het eerste deel van de titel boven dit stukje is van een TV-

programma, waarbij de inhoud van opslagboxen verkocht

wordt omdat de huurder de huur niet betaalt, of niet meer

kan betalen. Meestal is het rommel, maar soms wordt er ook

iets waardevols gevonden.

Dat is met oldtimers ook zo. Als het goedkoop is kan je geluk

hebben en een flinke winst opstrijken.

Zo had ik, toen ik nog studeerde het plan opgevat, om,

samen met een studiegenoot, een oude auto te kopen, die

op te knappen, om deze vervolgens te verkopen met een

flinke winst, na er eerst mee op vakantie te zijn geweest.

Onze aandacht werd getrokken door een NSU Prinz 4, die

volgens de verkoper prima liep. Hij vertelde er niet bij dat

dat lopen door onszelf moest worden gedaan, want het

orgel was met geen mogelijkheid aan de praat te krijgen.

Voor ons een reden om maar eens stevig af te dingen.

Voor 200 gulden werd de deal gesloten, een klein vermogen

voor twee studenten, maar wij zagen de mogelijkheden van

de auto. Ons budget was 500 gulden, verdiend met het

schilderen van het huis van onze overburen, (zouden die

drieletterwoorden nog op de nok van het dak staan? Handig

voor de sportvliegerij: “Bij k.t linksaf!”) dus er was nog geld

voor de aanschaf van een set nieuwe banden.

We kregen het ding aan de praat en waanden ons al in het

verre Spanje op vakantie.

Eerst maar even de banden vervangen, maar hoe doe je dat

zonder krik? Geen nood, op een verlaten bouwterrein in de

omgeving vonden wij een cementton. Het plan was om de

auto op z’n zij te leggen, de cementton er onder te schuiven,

om vervolgens de auto terug te kantelen waardoor de 4

wielen in één keer allemaal van de grond zouden zijn. Een

briljante vondst. De actie verliep probleemloos en tevreden

deden wij een paar stappen terug om het resultaat te aan-

schouwen.

Tot onze verbijstering stonden de 4 wielen nog steeds op de

grond. De cementton bevond zich echter voor een groot deel

ìn de auto. Onze conclusie was dat dit duidelijkheid verschaf-

te omtrent de kwaliteit van de bodemplaat.

Toen we de auto terugrolden bleek dezelfde bodemplaat

zich in een soort van poedervorm voor een groot deel in de

cementton te bevinden. Spanje bleek verder weg dan ooit.

Toch lieten wij ons hierdoor niet uit het veld slaan, want de

bodem werd gerepareerd met planken. Alleen de portieren

konden niet meer dicht, maar ook daar bracht een aan beide

deurkrukken bevestigd touw uitkomst. Dat vervolgens de

ramen niet meer dicht konden namen we voor lief. De proef-

rit kon worden gemaakt.

Alles verliep probleemloos, het ding reed als een zonnetje

en haalde met gemak 60 km/u op de dijk tussen Ameron-

gen en Wijk bij Duurstede.

Een witte Volkswagen Kever kon harder en wilde dat blijk-

baar ook. De VW passeerde ons, en remde vervolgens. Heel

flauw, ware het niet dat op het dak van de VW in rode let-

ters het woord; ‘stop’ zichtbaar werd.

Ik zal u de conversatie met de dienstdoende Bromsnor, die

in de ‘wij’-vorm plaatshad (“waar denken wij dat wij naar

toe gaan?”) besparen, behalve dan dat wij blijkbaar de ver-

keerde antwoorden gaven, gelet op het feit dat niet alleen

de auto zich uiteindelijk op het politiebureau bevond, maar

wij ook.

Een duur autootje. De vakantie hebben we doorgebracht in

de plaatselijke kroeg.

(wordt vervolgd)

50 Spiderama 93 maart 2015

Teks

t: D

irk B

os e

n fo

to’s:

div

erse

bro

nnen

De uiteindelijke foto voor de Miss Tuning 2015 kalender.

(Rishi Chandaria – Giulietta, 1983) en de winst in de Open

Sports Car klasse boven de 1600 cc (252 punten, Jaspal Kalsi

– Alfa Romeo Spider 2000 Veloce, 1972). De eerste plaats

in het totaalklassement werd met 279 punten behaald door

een Ford Tudor uit 1928, ingeschreven door Phoenix Aviation.

De gedeelde tweede plaats (273 punten) ging naar een MG

TD uit 1951 en een Nissan 160J uit 1977.

Jaspal Kalsi werd overigens met zijn rode Coda Tronca nog

derde in de strijd om de Naïrobi Wine Gallery Prize, voor de

best geklede bestuurder in combinatie met de auto. Bij de

eervolle vermeldingen werd nog een tweede plek behaald

door Robert Mutahi met zijn net gerestaureerde rode Alfa

Romeo Montreal uit 1972.

Een andere excentrieke Keniaanse Alfa Romeo ontbrak bij

deze editie van het Concours, maar gaf wel acte de présence

in eerdere edities (Most Elegant Car in 2005). Het betreft

een in Naïrobi gebouwde replica van de Alfa Romeo 6C 1750

Gran Sport uit de 30-er jaren.

De replica is handgebouwd rond Alfa Romeo techniek (motor,

versnellingsbak en achteras) door de firma Sametract (Cassini

& Tonolo) Ltd. uit Naïrobi. In 1993 bouwde de oprichter van

het bedrijf Vittorio Cassini samen met de chef werkplaats

Frank Hetimier en voorman David Shikanga Ichisu de twee-

persoons roadster. Hetimier, zelf lid van de AROC Kenya en

eigenaar van de replica nam met de rode roadster meerdere

keren deel aan het Concours op de Ngong renbaan. In 2014

echter schitterde de roadster door afwezigheid.

Na afloop van het Concours d’Elégance keerde de rust weer

op de renbaan van Ngong. Vele deelnemers aanvaarden

de weg huiswaarts. Een enkele auto, waaronder de rallye

Porsche 911 van de Keniaanse rallyerijder Aslam Khan

en een rode Alfa Romeo Spider bleven achter om deel te

nemen aan de photoshoot voor de Miss Tuning kalender.

Bij de fotoreportage met de Spider werd de Ngong renbaan

gebruikt als decor, inclusief paarden en jockeys.

Model Veronika werd gepoederd en bijgewerkt en de

belichting werd geoptimaliseerd zodat zij samen met de

rode Coda Tronca (niet die van prijswinnaar Kalsi) goed op de

kalender uit zou komen. Ik weet echter niet of de kalender

bij het tuning-publiek in de smaak zal vallen, want de Alfa

staat er naturel, dus niet gepimpt op!


ROMMEL OF RIJKDOM, OF: HOE WORD IK EEN ‘PETROLHEAD’ (2)

In de vorige Spiderama vertelde ik over mijn eerste

ervaringen als autobezitter. Dat het met de NSU niet goed

afliep moge duidelijk zijn. Ik moest weer wennen aan een

autoloos bestaan.

Dit mocht echter niet te lang duren. Ik nam dan ook contact

op met een neef van mij, die in het bezit was van twee

besteleenden, hoogbejaard en niet al te best. Maar van twee

slechte valt wel één goede te maken, toch? De restanten

werden verkocht. Aan mij. Voor 50 gulden.

Jammer voor mijn neef dat na veertien dagen de motor van

zijn besteleend de geest gaf. De motor die hij uit mijn eend

had gehaald en in de zijne had gelepeld. De motor die hij

er bij mij had ingezet heeft nog jaren probleemloos dienst

gedaan en is - in een andere eend - zelfs nog naar Zuid-

Frankrijk gereden. En terug.

Het enige merkwaardige was dat de motor op gezette tijden

twee enorme knallen voortbracht, direct gevolgd door twee

tikken tegen de motorkap. Na opening van de motorkap bleek

dan dat de bougies het motorblok hadden verlaten. De hoge

temperatuur van deze onmisbare motoronderdelen liet niet

toe dat deze met de blote handen werden teruggeplaatst.

Maar hier brachten een paar ovenwanten uitkomst.

Overigens is zo’n besteleend reuze handig voor een

vrijgezelle, thuiswonende jongen. Comfortverhogend waren

de kussens en matrassen achterin. De aanwezigheid van

deze welkome attributen had als bijkomend voordeel dat

de uiterst soepele vering van mijn besteleend ook tijdens

stilstand kon worden getest.

Een vriend van mij bezat een Ford Taunus met startproblemen.

Eens belde hij mij op zaterdagmiddag: “Ik sta midden in

het dorp, en hij start weer eens niet. Kun je me slepen?”

Tuurlijk kon ik dat. Snel een stuk touw in de auto en naar de

plek des onheils. Onder toeziend oog van het winkelpubliek

beide auto’s aan elkaar vastgemaakt. Met aanzienlijk meer

gas dan nodig was trok ik op. Raar gezicht, zo’n besteleend

zonder achterkant.... Met wat triplex en schroeven en aan

de buitenkant papier-maché werd de eend onzichtbaar

gerepareerd. Na twee jaar heb ik de auto verkocht, voor 250

gulden. Pas toen kreeg ik ècht de smaak te pakken....

Door

Jaap

van

Dol

ewee

rd W

ebsi

te w

ww

.jaap

vand

olew

eerd

.nl

Door

Jaap

van

Dol

ewee

rd W

ebsi

tew

ww

.jaap

vand

olew

eerd

.nl

ROMMEL OF RIJKDOM, OF: HOE WORD IK EEN ‘PETROLHEAD’

Het eerste deel van de titel boven dit stukje is van een TV-

programma, waarbij de inhoud van opslagboxen verkocht

wordt omdat de huurder de huur niet betaalt, of niet meer

kan betalen. Meestal is het rommel, maar soms wordt er ook

iets waardevols gevonden.

Dat is met oldtimers ook zo. Als het goedkoop is kan je geluk

hebben en een flinke winst opstrijken.

Zo had ik, toen ik nog studeerde het plan opgevat, om,

samen met een studiegenoot, een oude auto te kopen, die

op te knappen, om deze vervolgens te verkopen met een

flinke winst, na er eerst mee op vakantie te zijn geweest.

Onze aandacht werd getrokken door een NSU Prinz 4, die

volgens de verkoper prima liep. Hij vertelde er niet bij dat

dat lopen door onszelf moest worden gedaan, want het

orgel was met geen mogelijkheid aan de praat te krijgen.

Voor ons een reden om maar eens stevig af te dingen.

Voor 200 gulden werd de deal gesloten, een klein vermogen

voor twee studenten, maar wij zagen de mogelijkheden van

de auto. Ons budget was 500 gulden, verdiend met het

schilderen van het huis van onze overburen, (zouden die

drieletterwoorden nog op de nok van het dak staan? Handig

voor de sportvliegerij: “Bij k.t linksaf!”) dus er was nog geld

voor de aanschaf van een set nieuwe banden.

We kregen het ding aan de praat en waanden ons al in het

verre Spanje op vakantie.

Eerst maar even de banden vervangen, maar hoe doe je dat

zonder krik? Geen nood, op een verlaten bouwterrein in de

omgeving vonden wij een cementton. Het plan was om de

auto op z’n zij te leggen, de cementton er onder te schuiven,

om vervolgens de auto terug te kantelen waardoor de 4

wielen in één keer allemaal van de grond zouden zijn. Een

briljante vondst. De actie verliep probleemloos en tevreden

deden wij een paar stappen terug om het resultaat te aan-

schouwen.

Tot onze verbijstering stonden de 4 wielen nog steeds op de

grond. De cementton bevond zich echter voor een groot deel

ìn de auto. Onze conclusie was dat dit duidelijkheid verschaf-

te omtrent de kwaliteit van de bodemplaat.

Toen we de auto terugrolden bleek dezelfde bodemplaat

zich in een soort van poedervorm voor een groot deel in de

cementton te bevinden. Spanje bleek verder weg dan ooit.

Toch lieten wij ons hierdoor niet uit het veld slaan, want de

bodem werd gerepareerd met planken. Alleen de portieren

konden niet meer dicht, maar ook daar bracht een aan beide

deurkrukken bevestigd touw uitkomst. Dat vervolgens de

ramen niet meer dicht konden namen we voor lief. De proef-

rit kon worden gemaakt.

Alles verliep probleemloos, het ding reed als een zonnetje

en haalde met gemak 60 km/u op de dijk tussen Ameron-

gen en Wijk bij Duurstede.

Een witte Volkswagen Kever kon harder en wilde dat blijk-

baar ook. De VW passeerde ons, en remde vervolgens. Heel

flauw, ware het niet dat op het dak van de VW in rode let-

ters het woord; ‘stop’ zichtbaar werd.

Ik zal u de conversatie met de dienstdoende Bromsnor, die

in de ‘wij’-vorm plaatshad (“waar denken wij dat wij naar

toe gaan?”) besparen, behalve dan dat wij blijkbaar de ver-

keerde antwoorden gaven, gelet op het feit dat niet alleen

de auto zich uiteindelijk op het politiebureau bevond, maar

wij ook.

Een duur autootje. De vakantie hebben we doorgebracht in

de plaatselijke kroeg.

(wordt vervolgd)

50 Spiderama 93 maart 2015

MIJN ALFA SPIDER TYPE 4 IS ÉÉN VAN MIJN TROETELKINDEREN.

ZOLANG IK HEM HEB, DAT IS AL ELF JAAR, IS ER MAAR ZELDEN

EEN REGENBUI OVERHEEN GEKOMEN. WAS DAT EEN KEER HET

GEVAL, DAN VOND IK AF EN TOE WAT WATER OP DE BODEM. IK

VERDACHT DE VOORRUIT, MAAR OPNIEUW AFKITTEN DAARVAN

BLEEK NIET DE OPLOSSING TE ZIJN. ONLANGS HEB IK BIJ TOEVAL

DE OORZAAK GEVONDEN. DAT WAS TIJDENS HET VERVANGEN

VAN EEN CLIPJE...

Als technisch autojournalist onderhoud ik mijn auto’s altijd

perfect. Remmen, banden, verlichting en alle vloeistofniveaus

worden regelmatig gecontroleerd. Wegens tijdgebrek stel

ik kleine, niet acuut noodzakelijke, reparaties weleens uit.

Zo ook die van het steuntje waarmee de motorkap wordt

opengehouden. Daarvan was het clipje in het binnenscherm,

waarin je het motorkapsteuntje vastklemt, afgebroken.

Als provisorische maatregel had ik het ding vastgezet met

een hersluitbare tiewrap. Dat is verre van handig. Elke keer

als je de motorkap opendoet, moet je hem tegen je linker

schouder laten rusten omdat je twee handen nodig hebt om

de tiewrap los te maken.

Omdat ik van die ellende af wilde, ben ik naar mijn

hofleverancier Goos van Pelt in Veen (NB) gegaan. De clips

bleken niet voorradig te zijn en ook niet meer bestelbaar.

Dat geldt helaas voor meer Alfa Romeo onderdelen. Wat

dat betreft zouden de Italianen eens een voorbeeld kunnen

nemen aan de Engelsen. Voor een Triumph of MG is de

onderdelenvoorziening veel beter geregeld. Maar dit terzijde.

Ik moet een andere oplossing gaan zoeken.

ZES IDENTIEKE CLIPS

De clip waarin de motorkapsteun vast wordt geklemd, doet

ook dienst als houder voor de kabelboom. Aangezien er

daarvan zes identieke in de motorruimte zitten, besluit ik

de kapotte om te wisselen voor een exemplaar dat nog heel

is. Dat is niet een kwestie van even lostrekken. Na 25 jaar

blijken de clips, door toedoen van de weekmakers, nogal

bros te zijn. Je moet ze dus, om ze heel te houden, voorzichtig

vanuit de wielkast naar binnen drukken. Om dat te kunnen

doen moet het plastic binnenscherm eruit. Aangezien ik een

hefbrug heb, gaat dat makkelijk. Dan komt de verrassing, of

eigenlijk twee verrassingen.

EEN CLIPJE LOST WATERINFILTRATIE OP

Na 25 jaar worden de clips bros. Links een exemplaar zoals het hoort,

rechts een met afgebroken lip.

Om de clips eruit te kunnen drukken moet het plastic binnenscherm worden verwijderd.

Uitdrukken van de clips doe je het makkelijkst door de uiteinden met een tangetje samen te knijpen.

Na het verwisselen van de clips kan het motorkapsteuntje weer worden vastgezet.

Geen wonder dat er water in de auto kwam. Onder het dashboard zag de slang er net zo uit!

Een nieuwe slang ziet er toch een stuk beter uit.

Lenigheid helpt om de slang om het pijpje te drukken.

64

MIJN ALFA SPIDER TYPE 4 IS ÉÉN VAN MIJN TROETELKINDEREN.

ZOLANG IK HEM HEB, DAT IS AL ELF JAAR, IS ER MAAR ZELDEN

EEN REGENBUI OVERHEEN GEKOMEN. WAS DAT EEN KEER HET

GEVAL, DAN VOND IK AF EN TOE WAT WATER OP DE BODEM. IK

VERDACHT DE VOORRUIT, MAAR OPNIEUW AFKITTEN DAARVAN

BLEEK NIET DE OPLOSSING TE ZIJN. ONLANGS HEB IK BIJ TOEVAL

DE OORZAAK GEVONDEN. DAT WAS TIJDENS HET VERVANGEN

VAN EEN CLIPJE...

Als technisch autojournalist onderhoud ik mijn auto’s altijd

perfect. Remmen, banden, verlichting en alle vloeistofniveaus

worden regelmatig gecontroleerd. Wegens tijdgebrek stel

ik kleine, niet acuut noodzakelijke, reparaties weleens uit.

Zo ook die van het steuntje waarmee de motorkap wordt

opengehouden. Daarvan was het clipje in het binnenscherm,

waarin je het motorkapsteuntje vastklemt, afgebroken.

Als provisorische maatregel had ik het ding vastgezet met

een hersluitbare tiewrap. Dat is verre van handig. Elke keer

als je de motorkap opendoet, moet je hem tegen je linker

schouder laten rusten omdat je twee handen nodig hebt om

de tiewrap los te maken.

Omdat ik van die ellende af wilde, ben ik naar mijn

hofleverancier Goos van Pelt in Veen (NB) gegaan. De clips

bleken niet voorradig te zijn en ook niet meer bestelbaar.

Dat geldt helaas voor meer Alfa Romeo onderdelen. Wat

dat betreft zouden de Italianen eens een voorbeeld kunnen

nemen aan de Engelsen. Voor een Triumph of MG is de

onderdelenvoorziening veel beter geregeld. Maar dit terzijde.

Ik moet een andere oplossing gaan zoeken.

ZES IDENTIEKE CLIPS

De clip waarin de motorkapsteun vast wordt geklemd, doet

ook dienst als houder voor de kabelboom. Aangezien er

daarvan zes identieke in de motorruimte zitten, besluit ik

de kapotte om te wisselen voor een exemplaar dat nog heel

is. Dat is niet een kwestie van even lostrekken. Na 25 jaar

blijken de clips, door toedoen van de weekmakers, nogal

bros te zijn. Je moet ze dus, om ze heel te houden, voorzichtig

vanuit de wielkast naar binnen drukken. Om dat te kunnen

doen moet het plastic binnenscherm eruit. Aangezien ik een

hefbrug heb, gaat dat makkelijk. Dan komt de verrassing, of

eigenlijk twee verrassingen.

EEN CLIPJE LOST WATERINFILTRATIE OP

Na 25 jaar worden de clips bros. Links een exemplaar zoals het hoort,

rechts een met afgebroken lip.

Om de clips eruit te kunnen drukken moet het plastic binnenscherm worden verwijderd.

Uitdrukken van de clips doe je het makkelijkst door de uiteinden met een tangetje samen te knijpen.

Na het verwisselen van de clips kan het motorkapsteuntje weer worden vastgezet.

Geen wonder dat er water in de auto kwam. Onder het dashboard zag de slang er net zo uit!

Een nieuwe slang ziet er toch een stuk beter uit.

Rechts is het pijpje waar de slang aan moet komen goed zichtbaar.

Na demontage van het dashboardkastje is de rechter afvoerslang makkelijk te monteren.

Lenigheid helpt om de slang om het pijpje te drukken.

Zoekplaatje. Links van het woordje ‘slang’ loopt de, bruin uitgeslagen, afwaterslang.

Om meer werkruimte te creëren doe je er goed aan de linkerstoel te verwijderen.

Teks

t: e

n fo

to’s:

Wim

Rub

erg

Ten eerste blijkt het plaat- en lakwerk, dat normaal verscholen

gaat achter het plastic binnenscherm, nog in nieuwe staat te

verkeren. Dat kan van de afwaterslang niet gezegd worden.

Hij behoort regenwater, dat via het luchtrooster bij de voorruit

naar binnen komt, naar buiten af te voeren. Het rubber is

echter zo vergaan, dat een deel van het water niet buiten de

auto komt, maar juist in het interieur belandt. Daar zitten de

twee slangen namelijk onder het dashboard bevestigd aan

een afvoerpijpje.

Ik vermoed dat de slang rechts er net zo uitziet als de linker

en dat blijkt ook te kloppen. Voordat ik de oude slangen

demonteer ga ik eerst op zoek naar nieuwe. Die vind ik

uiteindelijk bij Alfamotive in Heteren.

LENIGHEID GEWENST

Tijdens het demonteren van de slangen bekruipt me al

het gevoel dat het monteren zeker geen makkelijke klus

gaat worden. Rechts heb je, nadat het dashboardkastje is

gedemonteerd, voldoende ruimte om de slang plus klem

te monteren. Enige lenigheid is wel gewenst, want je moet

op je rug onder het dashboard kruipen. Gelukkig heeft mijn

vrouw een daartoe beter gevormd figuur dan ik en dus aan

haar de eer om de slangen te bevestigen.

Dat is links een stuk moeilijker dan rechts. Aan de

bestuurderskant zit namelijk de zekeringkast en de hele

draadboom. Tussen de wirwar van draden is het bijna

onmogelijk het pijpje waar de slang omheen moet te

lokaliseren. Daarom besluit ik het paravaan (de plaat vóór

de voorruit) te demonteren. Nu kan ik met een flexibele

looplamp van bovenaf in het pijpje schijnen en daardoor is

het pijpje van binnenuit goed te vinden. Wegens het gebrek

aan bewegingsruimte tussen de draadboom, kost het nog

wel moeite om de slang goed aan te drukken. Als die

eenmaal zit, alleen nog de slangklem vastzetten. Die moet

je vooraf monteren, want de slang wordt van buitenaf door

het schutbord naar binnengestoken. Vergeet je die klem, dan

moet de slang weer van het pijpje worden gehaald.

Nadat de slangen zijn vastgezet, bouw ik de onderzijde van

het dashboard weer op en zet de plastic binnenschermen

terug in de wielkuipen. Na ruim een dag werk heb ik een

lekvrije Spider en zit de motorkapsteun weer netjes in zijn

klemmetje.

65

WINTERSPORTEEN NAGELSCHAARTJE EN EEN PINCETZoals in Spiderama 91 (oktobr 2014) te lezen was, hadden

we een probleempje met onze groene. Nadat we zelf de

motor uit de auto hadden geschroefd hebben we veel

navraag gedaan en offertes opgevraagd. Uiteindelijk hebben

we besloten de motor in zijn geheel te laten reviseren.

Tijdens de revisie heeft meneer Apri van AMS wat filmpjes

gemaakt zodat wij de progressie op de voet konden volgen

(op youtube spider Pim en Lonneke).

Op de afgesproken datum zijn we met de trein naar Almelo

afgereisd. Daar aangekomen stond onze groene ons tege-

moet te glimmen. De motor draaide weer als een zonnetje!

Thuisgekomen moest er nog het een en ander gebeuren om

de groene weer door de APK te krijgen. Zo hebben we een

tweedehands subframe gekocht omdat de onze doorgeroest

was. Dit subframe heeft Lonneke helemaal kaal gemaakt en

met een primer behandeld. Daarna konden we het frame

weer keurig zwart spuiten en terug monteren. De lekke

radiateur is vervangen en de winterbanden gemonteerd. Na

de apk konden we dus met een gerust hart op wintersport.

De heenreis hebben we rustig aan gereden, de motor moest

nog indraaien. Maar alles ging goed. Geen problemen gehad.

De week wintersport was heerlijk, zoals wintersport hoort te

zijn. Veel zon, veel sneeuw en veel alcohol.

Helaas was de week zo om en moesten we weer naar huis.

Nog wel even tanken natuurlijk in Oostenrijk, dat scheelt een

boel en dan kunnen we een goed stuk rijden. Om bij de

tankdop te komen moet je op een knopje drukken naast het

stuur om het klepje naar de tankdop te openen. Dus drukt

Pim op dit knopje, en nog eens en nog eens. Helaas is dat een

beetje teveel en het knopje begeeft het. Het schakelaartje

erachter lijkt kapot te zijn. Maar goed, we kunnen nu wel

tanken. Het klepje gaat echter niet meer dicht, dus rijden we

met het klepje open. Geen probleem zou je zeggen.


Na een paar honderd km gaan we opnieuw tanken. Helaas

denkt Lonneke nu niet meer aan het kapotte knopje en drukt

het klepje dicht. Dit werkt. Dan denkt ze, oh jee, wat doe

ik nu, het schakelaartje is kapot. We proberen het nog wel

maar helaas, het klepje blijft dicht. Nou ja, eerst maar weer

een paar honderd km rijden. Echt rustig worden we er niet

van en Lonneke probeert in het boekje te lezen waar de

noodknop voor dit soort gevallen zich bevindt. We besluiten

toch nog een keer te stoppen want nu zijn de winkels nog

open, mocht dit nodig zijn. Helaas, de noodvoorziening is niet

meer aanwezig. We proberen nog wat maar het knopje blijft

kapot. Dan vraagt Pim: heb je het nagelschaartje ergens?

Ja, tuurlijk dat heb ik hier in mijn tas. Met de achterkant

van dit schaartje kunnen we een stukje van het dashboard

eraf halen. Ook hebben we een pincet dus hiermee kunnen

we het schakelaartje te pakken krijgen. Dan blijkt dat het

schakelaartje het nog wel doet!!! Joepie, we kunnen weer

tanken. Thuis gekomen kon Pim het allemaal weer netjes in

elkaar zetten en weten we ook waar de noodknop van het

systeem zit. Dus gaat u met de Spider op vakantie, vergeet

uw nagelschaartje en pincet niet!

Lonneke en Pim Goedhart

Teks

t en

foto

’s: L

onne

ke e

n Pi

m G

oedh

art



52,50

20,-

CLUBartikelenNaast de diverse evenementen, meetings en rondritten

laat onze club ook promotiemateriaal maken, welke voor

zowel leden als niet-leden te koop aangeboden worden.

Het assortiment clubartikelen is divers, en er is dan ook voor

iedereen wat wils! Nieuwe ideeën zijn echter altijd welkom!

Vragen? Neem dan contact op met

Miranda Toussaint via 06 46 400 625 of stuur een e-mail naar:

[email protected].

80,-

42,50

12,50

A - Pique vest

B - Poloshirt

E - Portefeuille

D - Bodywarmer

A - Pique vest met contrasterende piping op de boord, kraag, rits en mouw in de kleur rood met witte biezen.

B - Poloshirt Fruit of the Loom unisex poloshirt in een super kwaliteit (meer polyester). Materiaal: 65% polyester 35% katoen, door het gebruik van polyester is deze polo minder gevoelig voor kreuken dan bij 100% katoen. Voorzijde gebor-duurd met Alfa Romeo Spider Register Kleuren: zwart, rood, wit.

C - Softshell jack in de kleur Blauw.Voor-zien van refl ecterende piping, afstelbare velcro manchetten steekzakken met ritsen aan voorzijde en een binnenzak met rits.Voorzijde geborduurd met Alfa Romeo Spider Register Logo. Zeer waterbestendig en ademend kwaliteit 96% polyester en 4% spandex, voering 100% microfl eece polyester.

D - Bodywarmer. Warme bodywarmer met twee binnenzakken en 2 steekzakken met rits. Rits en drukknopen aan de voor-

zijde. Hoge kraag aan de achterzijde voor een warme nek, is goed te combineren met het rode vest en de zwarte polo.Voorzijde geborduurd met Alfa Romeo Spider Register Logo.

E - Portefeuille Zwart lederen portefeuille met clublogo.

F - Pet Witte pet met rode klep in een klassiek design.

F - Pet

D - Softshell jack

zijde. Hoge kraag aan de achterzijde voor

12,-


52,50

20,-

CLUBartikelenNaast de diverse evenementen, meetings en rondritten

laat onze club ook promotiemateriaal maken, welke voor

zowel leden als niet-leden te koop aangeboden worden.

Het assortiment clubartikelen is divers, en er is dan ook voor

iedereen wat wils! Nieuwe ideeën zijn echter altijd welkom!

Vragen? Neem dan contact op met

Miranda Toussaint via 06 46 400 625 of stuur een e-mail naar:

[email protected].

80,-

42,50

12,50

A - Pique vest

B - Poloshirt

E - Portefeuille

D - Bodywarmer

A - Pique vest met contrasterende piping op de boord, kraag, rits en mouw in de kleur rood met witte biezen.

B - Poloshirt Fruit of the Loom unisex poloshirt in een super kwaliteit (meer polyester). Materiaal: 65% polyester 35% katoen, door het gebruik van polyester is deze polo minder gevoelig voor kreuken dan bij 100% katoen. Voorzijde gebor-duurd met Alfa Romeo Spider Register Kleuren: zwart, rood, wit.

C - Softshell jack in de kleur Blauw.Voor-zien van reflecterende piping, afstelbare velcro manchetten steekzakken met ritsen aan voorzijde en een binnenzak met rits.Voorzijde geborduurd met Alfa Romeo Spider Register Logo. Zeer waterbestendig en ademend kwaliteit 96% polyester en 4% spandex, voering 100% microfleece polyester.

D - Bodywarmer. Warme bodywarmer met twee binnenzakken en 2 steekzakken met rits. Rits en drukknopen aan de voor-

zijde. Hoge kraag aan de achterzijde voor een warme nek, is goed te combineren met het rode vest en de zwarte polo.Voorzijde geborduurd met Alfa Romeo Spider Register Logo.

E - Portefeuille Zwart lederen portefeuille met clublogo.

F - Pet Witte pet met rode klep in een klassiek design.

F - Pet

D - Softshell jack 12,-

Spiderama 94 juni 2015Spiderama 94 juni 2015

OORSPRONKELIJK STOND ER VOOR VANDAAG EEN TRIPJE OP

HET WATER GEPLAND, MAAR OMDAT ER WATER VAN BOVEN

KWAM IN PLAATS VAN UITSLUITEND ONDER DE KIEL HEBBEN

WE ONZE PLANNEN AANGEPAST. FLEXIBEL ALS WE ZIJN, ZIJN WE

EENS GAAN KIJKEN BIJ HET ITALIË-EVENEMENT SMAAK & STIJL

IN HAARZUILENS.

De reden om hier eens te gaan kijken is natuurlijk in de eerste

plaats om de schoenen, de mode en de tasjes van Italiaanse

oorsprong te gaan bekijken... en wat wijn te proeven hier en

daar. Voor mijzelf heb ik nog een andere reden, omdat we

binnen het bestuur ook kijken wat er als alternatief voor het

evenement in Rosmalen zou kunnen dienen.

Zondagmorgen dus redelijk vroeg, wat zeg ik, voor onze

begrippen erg vroeg, op pad richting Utrecht. Krijg ik gelijk

de gelegenheid om de nieuwe bolide van mijn eega eens

uit te proberen. Ik zal daar verder niet over uitweiden daar

het een inferieur Duits merk is, wat naar Spidermaatstaven

werkelijk not done is, maar, dat wil ik er wel over kwijt, ik

heb me toch kostelijk vermaakt. Ik maak me daar wel vaker

schuldig aan, als de omstandigheden mij daartoe nopen.

Lekker op tijd, het evenement was volgens mij net geopend

en de parkeerterreinen waren nog leeg op de exposanten na

dan, arriveerden we. Kasteel De Haar is de centrale blikvanger

en daarmee is het een hele leuke locatie om een dergelijk

evenement te organiseren. We lopen naar de ingang en

voor mij staat een leuk stel dat we herkennen als Lisa en

Vincent. Puur toeval en ook zij gaan gezellig proeven van alle

lekkernijen die hier blijkbaar te verkrijgen zijn. Kort na de

binnenkomst raken we elkaar al uit het oog daar mijn vrouw

een leuke stand heeft gezien met wat kleren en daarnaast

een stand met horloges. De toon is daarmee wel gezet.

Voor wie nog nooit op dit evenement in Haarzuilens is

geweest, doen! Heel veel leuke standjes met kleding,

hapjes, tasjes, wijnen, schoenen, reizen, keukens, riemen

en drankjes, kortom te veel om hier zomaar op te noemen.

Relatief weinig Italiaanse automobielen en slechts een

handjevol autoclubs. Alfa Romeo Nederland stond er, Prins

Exclusivo en voor de beleving de Lanciaclub Nederland en

het Giulia Bertone Register. Een tijdje met de mensen van

Lancia staan praten, daar er een zeer fraaie Flaminia Spider

uit 1963 op de stand stond in een zeer mooie staat. Dat trekt

dan toch wel kijkers natuurlijk.

Bij Alfa Romeo nog even staan kijken bij de nieuwe 4C die

in het echt toch wel erg klein overkomt en mijn vrouw het

commentaar ontlokt... ‘het is net zo’n platte Smart.’ Als echte

Alfa Romeofan kromp mijn hart natuurlijk ineen en keek ik

mijn vrouw geschokt aan, maar na de eerste klap te boven te

zijn gekomen en het onthutsende nieuws enigzins te hebben

verteerd, kon ik wel plaatsen waarom ze het zei: de geringe

afmetingen gecombineerd met die Mickey Mouselampjes

aan de voorzijde, tja ik zeg er maar niets meer over.

Na wat aankopen en proeverijen in de middag weer naar

huis gereden met een voldaan gevoel, een leuk evenement

dat wel wat beter weer had verdiend.

ITALIË SMAAK & STIJL 2015KASTEEL DE HAAR, HAARZUILENS

Teks

t: R

onal

d So

l en

foto

’s w

ww

.ital

iëev

enem

ent.

nl

Montreals van dubieuze kwaliteit (je zag de plamuur onder de

lak doorschemeren...) deden al dik € 50.000. Natuurlijk was

uw razende reporter vooral op zoek naar het Spideraanbod,

maar dat was erg mager: geen 2000/2600 Touring, ook

geen enkele Giulia of Giulietta Spider.

Toch nog enkele Alfa’s gevonden die u bij dit artikel kunt zien.

Heel bijzonder was een spierwitte Zagato 2600 SZ uit 1965

die te koop stond voor € 230.000,-. Aanvankelijk meende ik

een Lancia Zagato te zien, maar toen herinnerde ik mij dat ik

deze auto ook al in het MECC had gezien.

Bij de merkenclubs was een stand van de Belgische Alfaclub.

Bijzonder was dat ze er wijn schonken in glazen in de vorm

van de Alfagrille. Met een bestuurslid heb ik een praatje

gemaakt. Hij zou ook graag een apart Spiderregister voor

België willen oprichten, vertelde hij me, maar ik heb hem

er op gewezen dat geïnteresseerden beter lid van het ARSR

kunnen worden! Wij hebben overigens meer leden dan de

hele Alfaclub in België. De Belgische club heet Alfa Romeo

Club Quadrifoglio Belgio (www.clubquadrifoglio.be) en de

mensen op de stand zeiden dat zij niet zo moeilijk deden,

dus als wij een keer mee willen doen met een rit dan zijn we

welkom en hoeven heus geen lid te worden.

Ze geven tweemaal per jaar een clubblad ‘Il Biscione’ uit

en dat was vergeleken met onze dikke viermaal per jaar

verschijnende Spiderama maar een iel periodiekje. Zij

hebben het probleem dat het blad in drie talen verschijnt.

Sturen jullie ons de Spiderama, dan krijgen jullie van ons Il

Biscione, vertelde een van de heren die de stand bevolkten.

Misschien moeten we dat maar doen, wellicht kunnen we

een keer iets gezamenlijks organiseren in het zuiden van ons

land voor hun Spiderleden.

Het was al met al heel gezellig met onze zuiderburen een

praatje te maken. Hun eerste activiteit was op 22 maart

in Kasteel van Huizingen de Algemene Ledenvergadering.

(Precies gelijk met de onze!) Op het programma staat

enkel een driegangendiner met een voorgerecht van

gemarineerde zalm met pastinaakjus en spinazie met sesam

of gerookte eendenborst met rode biet en auberginecrème

met walnoten. Dan als hoofdgerecht kalfslende met saliesaus

en Gandahesp met kerstomaten en kasteelaardappelen en

tot slot chocoladebrownie met kumquat en vanilleroomijs.

Mmm, misschien toch maar lid worden in België...

PS. De volgende dag, 8 maart, was een zonnige voorjaarsdag

en kon er met de Spider voor het eerst dit jaar weer heerlijk

worden getoerd.

VAN 6 TOT EN MET 8 MAART JL. WERD IN DE EXPO VAN

ANTWERPEN VOOR DE 38E MAAL DE CLASSIC SALON GEHOUDEN.

VIA DE NIEUWE A4 IS ANTWERPEN WEL HEEL SNEL VANUIT HET

ZUIDWESTEN VAN ONS LAND TE BEREIKEN, DAAROM VOOR DE

EERSTE KEER MET WAT AUTOLIEFHEBBERS UIT DE BUURT DEZE

TENTOONSTELLING BEZOCHT.

Het was met 6 graden nog wat fris voor de Spider en daar-

om zou ik met de Giulietta gaan. Het werd uiteindelijk een

antracietgrijze Jaguar 4.0 V8 Souvereign, die één van ons

enkele dagen daarvoor had verworven voor € 3000 (nieuw-

prijs in bouwjaar 2001 volgens de originele aankoopbon

ruim 250.000,- in guldens). Met 311.000 km op de teller

geen centje pijn. Voorzien van alle luxe: elektrisch verstel-

bare lederen fauteuils, wortelnoten hout rondom, schuifdak,

ingebouwde navigatie en telefoon enzovoort. zoefden we

in een luttele drie kwartier van Goeree-Overfl akkee naar de

Salon. Onder de indruk van de Jaguar die geen moment zijn

leeftijd of hoge kilometerstand verraadde, geen rammeltje

of kraakje te horen.

Het is een heel aardige beurs met drie kleinere hallen voor de

merkenclubs, auto-onderdelen, accessoires, kleding en wat

kleinere autohandelaren met wagens voor de wat smallere

beurs. In de grote hal 4 stonden bekende exposanten als

Prins Classics. Hier viel heel wat moois te zien.

Onlangs had ik de InterClassics in Maastricht bezocht, zodat

er met de expositie over 80 jaar Jaguar nogal wat overlap

was. Sommige wagens had ik ook al in Maastricht gezien. Als

je moet kiezen dan is Maastricht de betere tentoonstelling

met auto’s van een hogere kwaliteit en ook veel exclusiever

materiaal.

Wat opviel is hoe de prijzen van de klassiekers zijn gestegen.

Twee Dino’s zag ik te koop staan, de een was € 315.000, de

ander € 350.000 (!). Een handelaar zei dat hij vorig jaar nog

een mooiere Dino had verkocht voor € 115.000 en dat hij

toen blij was dat hij er eindelijk vanaf was...

ANTWERP CLASSIC SALON

Teks

t en

foto

’s: W

im M

aste

nbro

ek


De nieuwe Alfa Spider zet de traditie voort van de legendarische open Alfa Romeo’s uit het verleden. De eigentijdse interpre-tatie van de pure, ongekunstelde vorm van de open sportauto heeft geresulteerd in een harmonieuze en evenwichtige styling die stoer en elegant is. Met zijn uitgelezen mix van sportiviteit en raffinement maakt de Alfa Spider iedere reis tot een onvergetelijke belevenis. U bent van harte welkom om bij ons de Alfa Spider in het echt te ontmoeten en zelf te ervaren.

Alfa Spider v.a. 3 44.990,- incl. BTW/BPM excl. kosten rijklaar maken. Leaseprijs v.a. 3 910,- per mnd. excl. BTW, 48 mnd./20.000 km per jaar via Alfa Romeo Lease.

Brandstofverbruik: gemiddeld 9,4 – 11,5 L/100 km (8,7 – 10,6 km/L); CO2-emissie 221 – 273 g/km.

Wij presenteren de nieuwe Alfa Spider

* Direct ingespoten benzinemotoren 2.2. JTS en 3.2 JTS V6 met vermogens van 136 tot 191 kW (185 tot 260 pk)

* Topmodel voorzien van permanente Q4 vierwielaandrijving

* Multilink achterwielophanging en voorwielophanging met vierpuntsgeleiding

* Volledig elektrisch bediende stoffen cabrioletkap met glazen achterruit

EEN LEGENDE HERLEEFT.

HET AUTOHUIS Showroom: Breedweer 42-44. Werkplaats: Anemoonstraat 2, KOOG A/D ZAAN. Tel. 075-6164130.

www.alfaspider.com72 Spiderama 94 juni 2015


De tocht langs de klassieke clubbladen van weleer begint al

helemaal goed met de onthulling van het nieuwe logo van

de spiderclub. Het logo dat we tot op de dag van vandaag

nog steeds hebben en dat een tijdloos modern en mooi logo

is gebleken. Gelijk daarna een artikel over de Aspergerit,

dat doet mij goed als groot liefhebber van deze bijzondere

groente. In 1996 gecombineerd met een rit door Noord

Limburg en een Bourgondisch lekker 3 gangen Aspergediner,

het water loopt me al in de mond.

Interessant is ook het Zenderproject Progetto Cinque,

een spider op basis van de Alfa 75, 3.0 V6 met duidelijke

kenmerken van een 916 aan de voorzijde, een barchetta-

achtige lijn en een duetto-achtige kont. Al met al zeer

on-Duits en een mooi design, helaas is er maar één van

gebouwd...

In het artikel ‘Mijn geheim’ blijkt dat het ARSR inmiddels al

150 leden heeft weten te scoren, voorwaar een prestatie in

vijf jaar tijd.

In het tweede deel van 1996 wordt de discussie aangegaan

hoe groot de club kan/mag worden, inmiddels telt de club

dan al zo’n 160 leden en is nog steeds erg gezellig. Ligt de

lat op 250 leden of is dat te elitair, een vraag die op de

volgende ledenvergadering aan de leden wordt voorgelegd.

Inmiddels weten we dat 250 leden al een erg voorzichtig

aantal is geweest..

Ook in deel twee een erg ongebruikelijk verhaal van een

bekend ARSR lid over de Spider van zijn buurman. Spontane

brand waardoor de Spider voor de helft was uitgebrand,

als je de foto’s ziet blijkt de treurigheid. Ondanks de goede

verzekering en dito vervanging van het total loss verklaarde

exemplaar blijft het een jammerlijk verhaal zo afscheid te

moeten nemen van je mooie Spider.

Dat jaar vindt er ook een buitenlandrit plaats naar Engeland.

Een geweldig mooi en leuk verslag met hier en daar wat

regen en frequent bezoek aan de lokale pubs. Wat wel opvalt

is dat tijdens de eerste buitenlandritten de Spiders nog

dagelijks werden gewassen voor de rit aan te vangen, een

goed gebruik dat best wel weer ingevoerd mag worden.

In de beginjaren was het gebruikelijk eens per jaar naar

de Nürburgring te gaan in Augustus om te genieten van

historische races, de campingactiviteiten, de pitspoezen of

de omgeving van Adenau. Helaas is die traditie verdwenen

in de loop der tijd, wellicht komen we er in een later jaar nog

achter waarom deze traditie is geëindigd...

Dit jaar is er zowaar een extra editie verschenen. Een extra

editie ter ere van het eerste lustrum. Als je weet hoeveel

energie er gaat zitten in het maken van een Spiderama dus

een forse prestatie om zoveel extra kopij (tegenwoordig

content genoemd) te verzamelen. Een editie met mooie

verhalen uit het verleden, over het kopen van een Spider,

aankooptips, waar moet je op letten bij de aankoop van een

105 en een goed verhaal over purisme en wat dat betekent

bij een 105. Bovendien een mooi programma van de laatste

lustrumrit met een Concours d’Elégance, en een bezoek aan

een museum. Misschien wel leuke ideeën voor ons vijfde

lustrumjaar in 2016!

In het oktobernummer een forse aanwas aan nieuwe

leden, wel 24 stuks tel ik er. Een verslag van het eerste

lustrumfeest met onderdelen als koekhappen met je Spider,

ontboezemingen op de boerderie, zwemles en hier en daar

een drankje. Kortom een zeer geslaagd evenement.

Ook erg druk was de bierbrouwersrit, jawel ook de toenmalige

spiderist was snel te porren voor een drankje en het was

zeldzaam druk die dag gezien het aantal deelnemende

spiders.

In het laatste nummer van 1996 werd traditiegetrouw

teruggekeken op een mooi, druk, boeiend en feestelijk jaar

en werden wederom 23 nieuwe leden bijgeschreven, de

club groeide hard dat jaar.

Ook een stoer verhaal van Brigitte die zomer en winter in

haar 916 rondrijdt en de kleine ongemakken voor lief neemt

om maar te kunnen genieten van haar Alfaspider.

Of het verslag van Auto Moto d’Italia van dat jaar waar Jan

Steutel een zeer exclusieve Alfa Romeo 1900 2+2 cabriolet

laat zien die hij uit Brazilië heeft gehaald. Auto’s die

tegenwoordig records breken op veilingen en onbetaalbaar

zijn geworden.

In vervolg op het verslag van de buitenlandrit van 1996 is

er een artikel geschreven over gebarentaal voor onderweg.

Handig als de GSM ermee ophoudt. Ik zie een duidelijke

gelijkenis met de duiksport. Wat zou dit zeggen over de

weersomstandigheden van dat Engelse evenement?

Tot slot wil ik jullie niet onthouden dat in dit laatste nummer

een fraaie foto staat van een lassende Italiaanse.... zoek die

maar eens op via het archief op de website van onze club

www.alfaspider.com.

Teks

t: R

onal

d So

l

Omdat geen klassieker gelijk is

verzekeren wij op maat

Verzekerd volgens FEHAC normen

JA❑ Stuur mij een offerte voor mijn klassieker

❑ Bel mij voor nadere informatie

Merk en type:

Bouwjaar: Rijdt u meer dan 5.000 km per jaar? ❑ ja ❑ nee

Taxatiewaarde of geschatte waarde:

Naam:

Adres:

Postcode: Woonplaats:

Tel.prive: Tel.zaak:

Beroep:

U kunt deze coupon in een ongefrankeerde envelop sturen naar:

KUIPER VERZEKERINGEN

ANTWOORDNUMMER 51

8440 VB HEERENVEEN

c o u p o nik wil meer weten over uwklassiekerverzekering● Scherpe tarieven

● Duidelijke polisvoorwaarden,speciaal gemaakt voor klassiekers

● Dekking op basis van de getaxeerde waarde● Eerste taxatie kan gratis zijn● Keuze uit verschillende dekkingsmogelijkheden● Snelle en correcte afhandeling van schade● Adequate hulpverlening, ook bij pech onderweg

Telefoon: (0513) 61 44 44

Bezoekadres: Breedpad 21, HeerenveenPostadres: Postbus 116, 8440 AC Heerenveen

Fax: (0513) 62 37 [email protected]

€


Omdat geen klassieker gelijk is

verzekeren wij op maat

Verzekerd volgens FEHAC normen

JA❑ Stuur mij een offerte voor mijn klassieker

❑ Bel mij voor nadere informatie

Merk en type:

Bouwjaar: Rijdt u meer dan 5.000 km per jaar? ❑ ja ❑ nee

Taxatiewaarde of geschatte waarde:

Naam:

Adres:

Postcode: Woonplaats:

Tel.prive: Tel.zaak:

Beroep:

U kunt deze coupon in een ongefrankeerde envelop sturen naar:

KUIPER VERZEKERINGEN

ANTWOORDNUMMER 51

8440 VB HEERENVEEN

c o u p o nik wil meer weten over uwklassiekerverzekering● Scherpe tarieven

● Duidelijke polisvoorwaarden,speciaal gemaakt voor klassiekers

● Dekking op basis van de getaxeerde waarde● Eerste taxatie kan gratis zijn● Keuze uit verschillende dekkingsmogelijkheden● Snelle en correcte afhandeling van schade● Adequate hulpverlening, ook bij pech onderweg

Telefoon: (0513) 61 44 44

Bezoekadres: Breedpad 21, HeerenveenPostadres: Postbus 116, 8440 AC Heerenveen

Fax: (0513) 62 37 [email protected]

€

64 Spiderama 94 juni 2015 75

DE ALFA ROMEO 8C 2900B, EEN 8-CILINDER 2-PERSOONS

RACEWAGEN, DIE DOOR EEN PAAR VAN DE BESTE

CARROSSERIEBOUWERS VAN ITALIË VOORZIEN WERD VAN EEN

ELEGANT KOETSWERK, IS MISSCHIEN WEL DE BESTE EN MOOISTE

SPORTWAGEN VAN VOOR DE TWEEDE WERELDOORLOG. VELE

PRIJZEN WERDEN ER MEE GEWONNEN OP DE VERSCHILLENDE

CONCOURS D’ELEGANCES, WAARONDER DIE BIJ DE VILLA D’ESTE,

MAAR OOK OP DE RACECIRCUITS BEHAALDE DE 8C 2900B

DE NODIGE PRIJZEN. TEGENWOORDIG ZIJN DEZE PRACHTIGE

EN SNELLE ALFA’S ENORM GEZOCHT BIJ DE VERZAMELAARS

EN LIEFHEBBERS, WAARDOOR ZE EXTREEM KOSTBAAR ZIJN

GEWORDEN.

Van de verschillende versies was de succesvolste, en misschien

ook wel de mooiste, de beroemde door Carrozzeria Touring

gebouwde 8C 2900B Spider Corsa, waarvan er vier speciaal

werden gebouwd voor de Mille Miglia van 1938. Met coureur

Clemente Biondetti (I) aan het stuur en Aldo Stefani (I) in de

bijrijdersstoel wist Alfa Corse de 1000-mijlsrace te winnen

met een gemiddelde snelheid van 135,391 km/uur, een

record op dat moment dat 15 jaar standhield. Ook de tweede

plaats werd een prooi voor de 8C 2900B Spider Corsa, rijder

Carlo Pintacuda (I) en bijrijder Paride Mambelli (I) gaven na

12 uur racen, 2 minuten toe op hun teamgenoten. Pintacuda/

Mambelli waren het allersnelste op het traject Florence – Pisa,

dat ze met een gemiddelde snelheid van 211,42 km/uur in

recordtijd aflegden. De andere twee ingeschreven Spiders

Corsa zagen door ongelukken de finish niet.

Slechts twee van deze Spiders Corsa hebben de jaren

doorstaan, waarmee de kans klein is, ook al ben je

gefortuneerd genoeg, dat je er een kan kopen. In 1995

bood de Engelse Appennine Car Company een alternatief

door het bouwen van een natuurgetrouwe replica, voorzien

van moderne en betaalbare techniek. De Appennine Three

Nine, zoals de wagen werd genoemd, was voorzien van een

aangepaste krachtbron en was gebouwd naar de nieuwste

veiligheidsstandaard.

“Het begon in de vroege jaren zestig met de Doncaster

Straight Eight Appreciation Society”, begint Stephen Muir,

de drijvende kracht achter de Appennine Car Company. “We

waren een kleine groep van autogekken en gefascineerd

door de prachtige 8-cilinder wagens uit de 30-er jaren, zoals

de Bugatti’s, maar vooral de Alfa Romeo’s. We bezochten

APPENNINE THREE NINE

Mille Miglia 1938, Clemente Biondetti en Aldo Stefani, winnaars in hun Alfa Romeo 8C 2900B Spider Corsa.


De Britse amateurracer Hugh Hunter kocht de Mille Miglia winnaar op de stand van Alfa Romeo-importeur Thomson & Taylor tijdens de London Motor Show van 1938.


bijeenkomsten van de Vintage Sport-Car Club (VSCC) en

stonden ons daar te vergapen aan de Monza’s en P3’s, maar

onze ultieme wagen was de fabuleuze 8C 2900, wat ons

betreft de allerbeste en allermooiste sportwagen van voor

de Tweede Wereldoorlog.”

Muir is behept met een bijna ziekelijke passie voor Alfa

Romeo’s. “Ik heb een hele reeks aan Alfa’s in mijn bezit

gehad, verschillende GTV’s, Zagato’s, een GTC, meerdere

2000 Berlina’s en ik kocht alle uitgegeven literatuur over

mijn geliefde merk. Maar één Alfa Romeo fascineerde mij

meer dan alle andere, de winnaar van de Mille Miglia in

1938, de 8C 2900B Spider Corsa. Ik was compleet verliefd op

het door Touring gebeeldhouwde Superleggera koetswerk

dat als een strakgetrokken laken over het chassis en de

techniek was gedrapeerd. Ik vond de wagen zeg maar, sexy.

Iemand beschreef de wagen eens als een ‘gevechtsvliegtuig

op wielen’.”

Tot midden in de jaren ’80 had Stephen nog nooit een

Touring 8C 2900B in levende lijve gezien. Hij kende de wagen

slechts van zwart/wit foto’s uit de archieven van voormalige

eigenaren, waaronder de Amerikaanse coureur Phil Hill en

de Brit Hugh Hunter. De twee overgebleven wagens waren

op dat moment in Amerikaanse handen, de Mille Miglia

winnaar in 1938, met chassisnummer 412031, behoorde

aan neuroloog Dr. Frederick Simeone en chassisnummer

412030, tweede in de Mille Miglia van 1938, was in bezit

van Bill Serri, die overigens in de jaren ’70 beide in bezit

had. “In 1986 ging het gerucht dat Fred Simeone met zijn

Spider Corsa mee zou doen aan de Mille Miglia van dat jaar,”

vervolgde Muir, “dit was voor mij de kans om de wagen in

levende lijve te aanschouwen. Ik moest naar Italië.” En zo

geschiedde en stond Muir begin mei 1986 op het Piazza

della Vittoria in Brescia oog in oog met de rode 8C 2900B

Spider Corsa die hij zo bewonderde. Omdat het voor hem

onmogelijk was om er een te kopen, besloot hij daar om er

een zelf te gaan bouwen.

Zijn kopie moest een hommage worden aan de legenda-

rische Spider Corsa. Het ontwerp moest wat afmetingen

betreft een exacte kopie worden van het origineel en wat

techniek betreft moesten er zoveel mogelijk originele Alfa

Romeo onderdelen in gebruikt worden. Vanwege de kosten

besloot Stephen om zoveel mogelijk, in die tijd moderne

Alfetta techniek te gebruiken voor zijn replica. Muir vond niet

dat hij te veel concessies moest doen omdat de in 1938 bij

de 8C 2900 gebruikte technieken, zoals onafhankelijke wiel-

ophangingen en het differentieel, nog vele decennia werden

toegepast in de modernere Alfa Romeo’s. Met hier en daar

aanpassingen kon hij het geheel smeden tot een pakket met

veel rijplezier.

Muirs grootste probleem was de door Vittorio Jano ont-

worpen 8-cilinder 2900 krachtbron. Er waren wel ‘nieuwe’

motorblokken uit de ’30-er jaren te koop, maar daar werd

al gauw 100.000 Britse Pond voor gevraagd. Muir moest

een andere manier verzinnen. In eerste instantie kwam de

Montréal in zijn gedachten op, dat was de enige naoorlogse

Alfa Romeo met een 8-cilinder motor, echter wel in V-vorm.

Dat laatste kon in Muirs ogen niet, het moest een 8-cilinder

in lijn zijn voorzien van een compressor, zonder die 8-cilinder

lijnmotor zou hij het project niet starten.

“In 1989 kwam mij uit Alfa Romeo kringen ter ore dat er

een ambitieus plan bestond om uit twee 4-cilinderblokken

één 8-cilinder te vervaardigen. Een krankzinnig idee leek

mij dat, totdat ik hoorde dat het om het gerenommeerde

Weslake Engineering ging, een Britse motorenbouwer.”

Muir benaderde Chris Whelan, van 1986 tot 1993 technisch

directeur bij Weslake, om een haalbaarheidsonderzoek naar

zo’n uit twee 4-cilinders bestaande 8-cilinder te doen. De

conclusie van dat onderzoek viel positief uit, al waren er

wel bedenkingen voor wat betreft potentiële problemen

van torsietrillingen, vooral als werd vastgehouden aan de

nokkenasaandrijving aan de voorzijde van de twee keer zo

lange motor.

Na dit onderzoek, met bedenkingen, ging Muir onverschrokken

verder met zijn plan en gaf opdracht een prototype van de

8-cilinder in lijn te bouwen. In eerste instantie nog zonder

compressor, die zou in een later stadium toegevoegd

worden. Zoals gepland, werden er zoveel mogelijk standaard

Alfa Romeo componenten gebruikt. Twee 2,0-liter Alfetta

blokken, met cilinderkoppen, zuigers, voeringen, drijfstangen,

kleppen en veren, alle officiële onderdelen uit Arese, werden

gebruikt. Twee nieuwe krukassen werden vervaardigd met

gebruikmaking van originele Alfetta-maten, maar wel met

De twee Alfetta-blokken, gesmeed tot één 8-cilinder in lijn.

Eerste tests op het vliegveld

van Bruntingthorpe


een nieuwe ontstekingsvolgorde ( 1, 6, 2, 5, 8, 3, 7, 4). Door

deze nieuwe volgorde moesten er ook nieuwe nokkenassen

vervaardigd worden. Andere nieuwe componenten waren

een aluminium adapter om de twee blokken samen te

voegen en een groter carter om meer olie te kunnen

herbergen. Dit carter fungeerde ook als versteviging om

de torsie te verminderen. Er werden krachtigere olie- en

waterpompen geïnstalleerd en de verdeler van een Ferrari

308 werd ingebouwd. In mei 1991 was het prototype klaar en

kon de 3,9-liter 8-cilinder in lijn op de Dyno-testbank getest

worden. De van vier Weber 40DCOE carburateurs voorziene

krachtbron kwam op de testbank tot een vermogen van 255

pk bij 6.000 toeren/minuut. De originele Alfetta 4-cilinder

had een maximaal vermogen van 130 pk bij 3.500 t/min. De

cijfers voor de vooroorlogse 8C 2900 waren 228 pk bij 5.200

t/min voor de van een compressor voorziene versie en 139

pk voor de ongeblazen versie.

Na deze bemoedigende motorsessie was het tijd voor Muir

om met het chassis aan de gang te gaan. Hij ontdekte dat de

achteraandrijving van een Alfetta wat maten betreft aardig

klopte met de maten van de 8C 2900 en ook de voorwiel-

ophanging was goed bruikbaar. Stephen kocht twee voor de

MoT - de Britse Apk - afgekeurde Alfetta’s voor 400 Pond

om te gebruiken als donor. Muir nam contact op met het in

Petersborough gevestigde Spydersports Ltd., om een chassis

te ontwerpen rondom de reeds bestaande componenten.

Binnen een jaar na de succesvolle dyno-test lag de 8-cilinder

3,9 liter in het prototype chassis en draaide het rondjes op

het vliegveld van Bruntingthorpe. Het stevige uit buizen op-

gebouwde chassis met een verstevigd tussenschot en rijders-

compartiment was ontworpen naar de verhoudingen van de

8C 2900 en hield rekening met de bevestigingspunten van

de Alfetta’s ophangpunten. Hiervoor moest wel de aandrijfas

worden ingekort en het stuurhuis moest aangepast worden

om het binnen de contouren te houden.

Muir stond er op dat de wagen voorzien kon worden van

klassieke 19”velgen. Om dit voor elkaar te krijgen werden er

wielophangingsmaterialen van een Jaguar E-Type gebruikt.

Deze materialen waren, naast een nieuw gefabriceerde

handrem, de enige niet-Alfa Romeo-delen aan de replica.

De eerste rondjes met het chassis op het desolate vliegveld

van Bruntingthorpe waren een feest voor Muir. De ‘wagen’

functioneerde prima, de wegligging was goed, al had de

wagen wel last van overstuur. De remmen deden hun werk

afdoende en in de vijfde versnelling haalde Muir op het

rechte stuk, bij het gaspedaal half ingetrapt, een snelheid

van 185 km/uur.

Nadat bij deze tests was vastgesteld dat het chassis en de

aandrijftechniek aan de verwachtingen van Muir hadden

voldaan was het tijd om aan het koetswerk te gaan

werken. Muir moest op zoek naar iemand die over genoeg

talent en kennis beschikte om de Touring body perfect na

te bouwen. Een handicap hierbij was dat men niet met

originele tekeningen kon werken noch kon beschikken

over de twee originele wagens om bijvoorbeeld metingen

te doen, of mallen te maken. Op zijn zoektocht naar een

geschikte partner voor het maken van het koetswerk kwam

Muir uit bij Peter Hunt van PH Metalcraft uit Westfield, een

plaats boven Hastings. Stephen was onder de indruk van het

werk van Hunt, waaronder een metalen motorbehuizing van

een Sopwith Camel dubbeldekker vliegtuig, een vervangen

achterkant van een Bugatti Grand Prix auto en het complete

bodywork van een Jaguar D-Type. Als leidraad voor het

maken van de koets werd gebruik gemaakt van het in 1986

uitgebrachte boek van Simon Moore, ‘The Immortal 2,9

– Alfa Romeo 8C 2900 A&B’, een 250 pagina’s dik boekwerk

over de imposante Alfa Romeo, met daarin gedetailleerde

tekeningen vervaardigd door de Amerikaan Jonathan

Thompson. De betreffende tekeningen van de Spider Corsa

werden verschaald naar schaal 1:1 en door Hunt gebruikt als

basis, aangevuld met eventuele aanpassingen, aan de hand

van kennis, ervaring en metingen van het al gereed zijnde

chassis.

De nog ongespoten Appennine Three Nine in volle glorie.


Anderhalf jaar lang werd Hunt in beslag genomen door het

bouwen van de koets voor de Appennine. Moore’s boek

werd een soort verslaving voor Peter, vooral de foto’s van de

prachtige Alfa Romeo koetswerken. “Ik leefde en ademde

het project. Dagenlang kon ik worstelen met een probleem

en dan plotseling, wanneer ik wakker in bed lag of op het

toilet zat, zag ik de oplossing”, legt Hunt uit. “Een extra

uitdaging was dat ik de originele wagen nog nooit in het

echt had gezien, laat staan het origineel had kunnen meten.

Toen Stephen mij de eerste foto’s liet zien van de 2,9 Mille

Miglia werd ik plotsklaps verliefd, wat een prachtige wagen.

Ik aarzelde niet, en zonder er goed over na te denken besloot

ik de uitdaging aan te gaan!”

Voordat Peter Hunt met het definitieve koetswerk aan de

gang ging maakte hij, aan de hand van de tekeningen, een

houten mal op ware grootte. Daaromheen moest dan het

aluminium geklopt worden. Hunt gebruikte daarvoor een

andere techniek dan de maker van het origineel, Carrozzeria

Touring. Bij Touring werden de aluminium platen in vorm

geklopt met een hamer en gevormd blok, Hunt maakte de

ronde vormen uit kleine zorgvuldig gesneden en aan elkaar

gelaste aluminium plaatjes. Voor een voorspatbord van

de Spider gebruikte Hunt zo’n 20 plaatjes van 1,6 mm dik

aluminium. Toen Hunt het complete bodywork gereed had,

leek het wel een sculptuur. Bij Muir kwam het idee op om

het geheel als kunstwerk aan de muur te hangen, zo onder

de indruk was hij.

Om er voor te zorgen dat er geen lelijke bult ontstond voor

de luchtinlaat, moest de krachtbron zo’n 6 graden gekanteld

worden. Vanwege andere werkzaamheden kon Peter Hunt

het plaatsen van het koetswerk op het chassis niet binnen

de gestelde tijd voor elkaar krijgen. Muir besloot hiervoor

McFarlane’s Panels uit Coventry te vragen en eigenaar Steve

McFarlane ging de uitdaging aan.

Zo langzamerhand kreeg de auto de vorm van zijn beroemde

voorganger en Muir zette er nog eens extra vaart achter.

Een kabelboom werd aangelegd, stoelen werden bekleed,

onderdelen die moesten worden verchroomd werden


Teks

t: D

irk B

os e

n fo

to’s:

div

erse

bro

nnen

79

verzonden en de koets werd in rood gespoten. Voor de

kleur werd een standaard Ferrarikleur genomen, tevens de

kleur voor Italiaanse racewagens uit het verleden. Omdat

de wagen geen Alfa Romeo mocht heten, werd de naam

Appennine gekozen, vernoemd naar de bergketen uit Italië,

waarover menig Mille Miglia-route loopt. De wagen werd

voorzien van een Appennine embleem, Lucas ‘King of the

Road’ koplampen, Brooklands voorruiten, op het dashboard

werd een set replica klokken gemonteerd, een fraaie tankdop

werd aangebracht en er werden de nodige cosmetische

ingrepen gedaan voordat de wagen aan het publiek werd

gepresenteerd.

In 1995 was de Appenine Three Nine te bewonderen op de

BBC Top Gear Classic & Sportscar Show, op het Coys Historic

Festival en was de auto te zien op de London Motor Show,

die van 19 tot en met 29 oktober gehouden werd in Earls

Court, daar stond de Appennine tegenover de Alfa Romeo

stand. Inmiddels was ook de Appennine Car Company Ltd.

opgericht. De bedoeling was, om bij voldoende belangstelling

een kleine serie van de wagen te bouwen. Men kon dan

kiezen uit een ongeblazen versie, of een versie voorzien

van een compressor. Prijzen vanaf 100.000 Britse Ponden,

een prijs waarvan menig enthousiasteling schrok, maar het

is altijd nog maar een fractie van wat een echte 8C 2900

zou moeten kosten. Voordeel van de Appennine is dat je de

wagen gewoon in onderhoud kan geven bij de lokale Alfa

Romeo-dealer. Meerdere keren werd Muir gevraagd of de

wagen niet met een Jaguar-motor uitgerust kon worden,

of dat de wagen met een glasfiber koetswerk geleverd zou

kunnen worden. Maar Stephen wimpelde dat af: “Mijn doel

was het om een hommage te brengen aan de originele 8C

2900 en er geen karikatuur van te maken!”

Wat ook je mening mag zijn over het maken van een replica,

je zal toch bewondering moeten hebben voor Stephen Muir’s

passie en doorzettingsvermogen om deze auto werkelijk

te bouwen. Overigens is het bij het ene model gebleven.

Muir die van plan was om in 1996 er de Mille Miglia mee te

rijden heeft de wagen in 1997 op een veiling voor 67.500

Britse Ponden verkocht aan een Amerikaan. In 2000 is de

Appennine Car Company Ltd. opgehouden te bestaan. Het

product van deze firma, de unieke replica 8C 2900 B Spider

Corsa Mille Miglia bestaat nog steeds en verkeert in een

goede staat.

80 Spiderama 94 juni 2015 w w w . v r e d e s t e i n . n l

Uitstraling van toen, techniek van nu

De Sprint Classic is speciaal ontwikkeld voor liefhebbers met oog voor detail en design. Onder dit klassieke uiterlijk gaan de meest geavanceerde technieken schuil.

ADV FORMAT-CLASSIC-A4-STAAND.indd 5 16-11-12 09:10

ColofonSpiderama verschijnt 4 keer per jaar als officieel orgaan van de vereniging ‘Alfa Romeo Spider Register’. Het wordt gratis toegezonden aan leden. Het lidmaatschap van de vereniging kost € 45,00 per kalenderjaar en kan op elk moment ingaan. Het inschrijfgeld bedraagt eenmalig € 15,00. Beëindiging van het lidmaatschap kan door schriftelijke opzegging en wel uiterlijk op 30 november van het lopende jaar.

Bestuurs-/commissie-/redactieleden

Voorzitter: Ronald Sol [email protected]: Arie de Bruin [email protected]: Wendy Soontiëns [email protected]: Trinette Mur [email protected] zaken: Ries van de Pouw Kraan [email protected]: Miranda Toussaint [email protected] Relations: Wilbert Coenen [email protected] a.i.: Bert van Gerwen [email protected]

Ereleden: Cobi Overeem, José Groeneveld en Hans de Kok

Redactie Spiderama: Dirk Bos (vormgever) Klaas Gorter (eindredacteur) Wim Mastenbroek (hoofdredacteur) Lonneke Goedhart (redacteur) [email protected]

Evenementencommissie: Ellis van Aken, Bert van Gerwen, Cees Mur, Trinette Mur, Helma van Reenen, Ron van Reenen en Gert Schut. [email protected]

Aan deze Spiderama werkten naast de bestuurs-, commissie- en redactieleden mee: René en Joke Brom, Frits van Eck, Pim Goedhart, Hans en Mieke Goethart, Sjaak en Joke de Groot, Bea en Martin Nieuwenhuis Houthoff, Michel Kanters, Paul van Noort, Wim Ruberg, Bart Stoetzer, Hans van Toorn, Jack en Hanny Vermeulen en Leo van Vliet

Het Alfa Romeo Spider Register is ingeschreven als vereniging bij de Kamer van Koophandel in Tiel onder nummer V40157387. Het rekeningnummer van de vereniging is NL10 INGB 0007 5829 12.

Het Alfa Romeo Spider Register is lid van de FEHAC.

Het overnemen van artikelen is slechts toegestaan na schriftelijke toestemming van het bestuur.

www.alfaspider.com

Telefoon 0341- 36 11 [email protected] www.tutipassi.eu

Wij hebben geen showroom of een glaspui

van 15 m hoog en 20 meter breed en er ligt

geen hoogpolig tapijt in de garage. Maar,

we zijn er vaak ‘s avonds nog. De koffie is

erg goed, net als de motivatie. De baas

heeft geen kantoor, hij werkt in de garage.

Dat is zijn lust en zijn leven.

Belangrijk, want een Alfa heeft niet meer

onderhoud nodig, maar wel beter. Een Alfa

spreekt geen Italiaans, maar laat wel van

zich horen en wij zeggen niet zoveel, maar

kunnen goed luisteren. Een Alfa geeft terug

wat hij ontvangt en wij hebben veel te

bieden.

Een Alfa dealer is niet hetzelfde als een

Alfa specialist. Dat zijn wij wèl, dat durven

wij in alle bescheidenheid te beweren.

Een specialist met veel ervaring (ook in de

racewereld) scherpe prijzen, harde garanties

en héél veel passie.

‘n Alfa loopt op passie, net zoals wij.

Buon Giorno Alfisti!

echte auto’s, echte mensen

www.tutipassi.eu

adv_200x 140 mm.indd 1 16-02-11 11:21

Deadline Spiderama 9528 augustus 2015

w w w . v r e d e s t e i n . n l

Uitstraling van toen, techniek van nu

De Sprint Classic is speciaal ontwikkeld voor liefhebbers met oog voor detail en design. Onder dit klassieke uiterlijk gaan de meest geavanceerde technieken schuil.

ADV FORMAT-CLASSIC-A4-STAAND.indd 5 16-11-12 09:10

Privé bezit: Mijn Spider!

Renovatie van Klassieke AutomobielenJan Steutel, Provincialeweg Zuid 13, 4286 LJ ALMKERK (Nederland)

Telefoon (0183) 401 066 - Mobiel 06 53 150 [email protected] - www.steutel.nl

GEVRAAGD:Gebruiksvriendelijkseizoens-, weekend- en vakantievervoer!

GEBODEN:Kennis, ervaring enpassie in technieken koetswerk!

INFORMATIE:Kijk opwww.steutel.nl

Spiderama94

Documents

Transcript of Spiderama94