Kunstdossier

Sara Theenaart

Vervangende opdracht kualg

Havo 5

Periode 3

2017

2

INHOUDSOPGAVE

Andrea Bocelli blz. 3

Platon blz. 4

The Sound of Silence blz. 5

Relativiteit blz. 6

Christoph Niemann blz. 7

Ilse Crawford blz. 8

Tinker Hatfield blz. 9

Pride and Prejudice blz. 10

Girl and Balloon blz. 11

John Green blz. 12

Eigen werk blz. 13

3

ANDREA BOCELLI

Andrea Bocelli is een Italiaanse tenor.

Hij is geboren in 1958, wat hem nu 58

maakt. Hij zingt zowel klassieke als pop

muziek. Hij zingt in opera’s en is een

producer.

Vanaf zijn geboorte leed hij aan een oogziekte genaamd

glaucoom. Na een voetbalongeluk op 12 jarige leeftijd was hij

volledig blind.

Andrea Bocelli werd ontdekt door Zucchero, een Italiaanse

componist, toen deze een tenor zocht voor de demo van

Miserere. Andrea begeleidde Zucchero op zijn internationale

concerttour. Hij werd in Italië algemeen bekend na zijn

overwinning op het Festival van Sanremo in 1944, met Il mare

calmo della sera. Een jaar later deed hij nog een keer mee aan

het festival met Con te partiro, wat mijn favoriete nummer van

hem is. In 1996 nam hij dit nummer opnieuw op met Sarah

Brightman maar dan als Time to say goodbye. Dit werd een

internationale hit.

Verder is Andrea Bocelli niet echt aan een stroming gekoppeld of

cultuur, behalve misschien de Italiaanse cultuur. Qua tijd is dit

vanzelfsprekend; vanaf 1994 tot heden. In oktober treed hij op in

Nederland, en ik wou dat ik er bij kon zijn. Ik zou hem zo graag live

zien en horen.

Wat bijzonder is aan Andrea Bocelli is de manier waarop hij gevoel

overbrengt in zijn Italiaanse nummers, terwijl ik geen woord

Italiaans kan. Vooral bij Con te partiro/Time to say goodbye. Dat is

echt het mooiste wat ik ooit heb gehoord. De betekenis er achter

is ook heel mooi. Dit werk inspireert mij omdat ik het zo mooi vind.

Het inspireert me omdat het me aanspreekt, ik kan er uren en uren

naar luisteren. Ik vind het moeilijk om in woorden uit te drukken

waarom het mij inspireert, maar het doet iets met me.

4

PLATON

Platon is een fotograaf. Hij is

geboren in Griekenland en

opgegroeid in Engeland. Hij

heeft een aantal jaren voor de

Britse Vogue gewerkt, maar

werd toen uitgenodigd in New York om te werken voor John

Kennedy Jr. zijn politieke tijdschrift ‘George’

Hij “schiet” sinds dien portretten van de meest beroemde mensen

voor internationale publicaties in tijdschriften zoals Rolling Stone,

the New York Times Magazine etc. Platon ontwikkelde een

speciale relatie met Time magazine nadat hij meer dan 20 covers

voor hun heeft gedaan, waarvan een van Vladamir Putin de

eerste prijs won bij de World Press Photo wedstrijd.

Platon zijn portretten zijn gemaakt met een Hasselblad 553 ELX film

camera, hij schiet dus portretten met film in plaats van een

camera met scherm, omdat hij vind dat het gebruiken van een

camera met scherm de band tussen hem en de cliënt verbreekt

en het moment geruïneerd wordt omdat hij dan op het scherm

kijkt hoe de foto eruit ziet. Zijn foto’s worden ontwikkeld met een

machine die NASA voor hem gebouwd had lang geleden, en

deze camera en machine zijn volgens hem de enige manier om

zo een resultaat als zijn foto’s te krijgen.

Platon is verder niet te koppelen aan een cultuur of stroming en

qua tijd fotografeert hij nu, dus in de moderne tijd.

Zijn werk inspireert mij omdat het zo ongelooflijk goed is, de manier

waarop hij verhalen verteld met een portret. De foto’s die hij

maakt brengen zo veel over en vertellen zo’n sterk verhaal. Ook

de manier waarop hij het doet is uitzonderlijk. Hij creëert echt een

band met zijn cliënt en heeft er ook een bepaalde strategie voor

om het beste resultaat te krijgen.

5

THE SOUND OF SILENCE

The sound of Silence is een nummer van

Simon & Garfunkel. Het is een heel

poëtisch en intelligent nummer. Het

nummer gebruikt het beeldspraak licht en

donker om te laten zien hoe mensen hun

onwetendheid hun manier van

communiceren en het kunnen communiceren vernietigd.

Het nummer is geschreven door Paul Simon. Tom Wilson was

verantwoordelijk voor de productie. De opname was gemaakt

met akoestische instrumenten.

Het nummer komt uit 1964, en is dus gekoppeld aan de 20e eeuw.

Welke stroming precies vind ik moeilijk om te zeggen. Het hoort

volgens mij niet echt bij een cultuur.

Wat er bijzonder aan is, is de tekst van het nummer. Het heeft een

mooie betekenis, maar geeft ook de mogelijkheid om het op

meerdere manieren te interpreteren. Art Garfunkel vatte de

betekenis van het nummer ooit samen als "The inability of people

to communicate with each other, not particularly internationally

but especially emotionally". Wat ik heel bijzonder vind. Vooral het

stuk “And in the naked light I saw, Ten thousand people, maybe

more. People talking without speaking. People hearing without

listening. People writing songs that voices never share, And no one

dared, Disturb the sound of silence.” Zit heel veel betekenis achter.

Het nummer inspireert mij omdat het zoveel overbrengt. Ik vind de

betekenis er achter heel mooi en de tekst op zichzelf spreekt mij al

heel er aan. Het is een van de mooiste nummers die ik ken.

6

RELATIVITEIT

Relativiteit is een kunstwerk van de

Nederlandse kunstenaar Escher. Het is

gemaakt in 1953. Je kunt het werk blijven

draaien zonder dat het op z’n kop staat.

In dit werk rekt hij grenzen tussen plat en

driedimensionaal op. Het is een

onderzoek naar de relativiteit van de functie van het platte vlak.

Het werk gaat over bewoners van verschillende werelden die niet

op dezelfde vloer kunnen lopen, zitten of staan, want hun

opvattingen van wat horizontaal is en wat verticaal is zijn niet

hetzelfde.

Het werk is een houtsnede.

Escher deed zijn eigen ding. Hij deed wat hij interessant vond en

liep vooruit op de stromingen uit zijn tijd. Vooral in het laatste deel

van zijn leven, legde Escher zich steeds meer op de

mathematische onderwerp in zijn werk. Daarin was hij in die tijd de

enigste die het op zijn manier deed. Daarom behoort hij niet echt

tot een stroming.

Het bijzondere aan dit werk is dat je er in kan verdwalen. Het

verplaatst je in een hele andere wereld. Je kan er uren en uren

naar kijken en er helemaal van in de war raken. Escher speelde

hier met plat en driedimensionaal. Je krijgt bij dit werk het gevoel

dat je naar een object kijkt in plaats van een platte tekening.

Dit werk van Escher inspireert mij. Ik zag een print hiervan hangen

bij een vriendin toen ik nog jong was en heb er heel lang naar

staan kijken. Ik begreep maar niet hoe het in elkaar zat. Dat

inspireerde me om er meer over te denken en kijken hoe het werk

bedoeld was. Ik wilde meer van Escher zien, het was een soort

puzzel voor me die ik wilde oplossen. Ik wilde er door zelf ook gaan

tekenen, en mensen zo lang ergens bij stil laten staan.

7

CHRISTOPH NIEMANN

Christoph Niemann is een Duitse illustrator,

grafisch ontwerper, en auteur van

verschillende boeken. Ik ken hem van zijn

wereldberoemde illustraties. Hij studeerde aan

de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in

Stuttgart. Hij verhuisde na zijn studie in

Duitsland naar New York, in 1997.

Christoph illustreert over de actualiteit. Zijn werk is verschenen op

covers van The New York Times Magazine, The New Yorker,

Atlantic Monthly etc. Ook heeft zijn werk meerdere prijzen

gewonnen.

Hij schetst zijn illustraties, en maakt ze daarna vaak met inkt o.i.d.

Hij heeft ook driedimensionale schetsen gemaakt die hij dan

moest tekenen maar via de computer tot leven kwamen.

Zijn kunstwerken zijn van eind 20e eeuw tot heden. Het is verder

niet gekoppeld aan een cultuur, en ik vind het ook moeilijk te

zeggen tot welke stroming hij zou behoren en of hij überhaupt wel

tot een stroming behoort.

Wat ik er bijzonder aan vind is hoe goed de illustraties zijn en hoe

goed hij een gebeurtenis in een illustratie verwerkt. Ze zijn ook altijd

strak en mooi en net, en ik vind ze vaak ook heel humoristisch. Ik

heb er nog geen een gezien waarvan ik dacht “hmm, nee, deze is

minder.” Ik vind ze stuk voor stuk heel goed.

Ik ken zijn werk door een serie genaamd Abstract op Netflix en

toen ik zijn werk zag vond ik het zo cool, ik wilde het ook kunnen.

Het inspireerde mij om er meer over op te zoeken en zelf ook een

potlood en papier te willen pakken en beginnen met schetsen.

8

ILSE CRAWFORD

Ilse Crawford is een Britse interieur

ontwerpster. Ze heeft geschiedenis

gestudeerd bij Bedford College en

London University. Hierna werkte ze bij een

architectenbureau en voor het tijdschrift

Architects Journal. Daarna werkte ze voor

Elle Decoration, wat ze na een tijdje verliet

om voor Donna Karan te werken. Ze ging al snel over naar

interieurs ontwerpen en zette haar eigen ontwerpstudio op in

Londen, StudioIlse. Ze heeft sinds dien veel groots gedaan. Ze

heeft Soho House in New York ontworpen, Babington House in

Engeland en ga zo maar door.

Ze is te werk sinds eind 20e eeuw tot heden. Behoort verder niet tot

een stroming of cultuur.

Wat er zo bijzonder is aan Ilse is hoe ze mensen zo comfortabel en

op hun gemak laat voelen in elke ruimte die ze ontwerpt. Ze

onderscheid zich van alles en doet het tegenovergestelde. Toen

ze Babington House moest ontwerpen, had iedereen gedacht dat

ze zich zou houden bij de ouderwetse inrichting die bij het huis

hoorde. Maar zij vernieuwde het en ontwierp het zo dat ieder

hedendaags persoon zich er thuis zou voelen. Wanneer je mensen

hoort praten over Ilse haar werk zeggen ze altijd dat de ruimtes die

zij ontwerpt heel persoonlijk aanvoelen. Ilse ontwerpt naar de

mens zijn behoeften, en dat wordt terug gezien in haar werken.

Ilse Crawford inspireert mij omdat ik altijd al een zwak heb gehad

voor interieur design. Dat is hetgeen wat ik misschien wil gaan

studeren, en als ik er mijn beroep van zou maken zou ik precies

zoals haar willen zijn. Al haar ontworpen interieurs vind ik mooi, ik

ben er nog geen een tegen gekomen die mij niet aanstond.

9

TINKER HATFIELD

Tinker Hatfield is een

Amerikaanse

schoenontwerper voor de

beste van de beste

schoenmerken. Tijdens zijn

jeugd was hij een “all

American” atleet. Hij speelde

basketbal, football, en deed mee aan renwedstrijden. Hij

studeerde aan de universiteit van Oregon met een sport

schoolbeurs om zijn atletische carrière voort te zetten terwijl hij

architectuur studeerde. In 1976 liep hij een blessure op waardoor

hij niet meer deel kon nemen aan de sporten. Zijn coach was een

van de ontdekkers van Nike. Hij ging werken bij Nike om kantoren

etc. te ontwerpen. In 1985 begon hij atletische schoenen te

ontwerpen.

Zijn werk is in gang sinds 1981 tot heden. Verder is hij niet

gekoppeld aan een stroming of cultuur.

Wat er zo bijzonder is aan Tinker Hatfield is niet alleen dat hij enorm

veel geweldig goede schoenen heeft ontworpen, maar hij is echt

het begin geweest van een hype eind jaren 80 die tot deze dag

nogsteeds aan de gang is. Plus hij is de ontwerper van de

Jordan’s, heel bekende goede basketbal schoenen. Hij is zo

bijzonder, want hij geeft echt om de kwaliteit van de schoen en

de atleet maximaal comfort en steun te geven. Het gaat hem niet

om het geld.

Tinker Hatfield inspireert mij omdat hij me een heel andere kijk gaf

op sneakers en sportschoenen, iets waar ik nooit veel waarde aan

hechte. Maar door hem ben ik er geïnteresseerd in geworden en

ik vind het heel gaaf wat hij doet en wat hij allemaal heeft

ontworpen. Plus, volgens mij is het ook echt een hele aardige,

sympathieke man en dat is iets wat mij ook inspireerde. Ondanks

alle fame blijft hij zo dichtbij zichzelf.

10

PRIDE AND PREJUDICE

Pride and Prejudice is een boek geschreven door

Jane Austen, het werd gepubliceerd in 1813. Het

boek gaat over de familie Bennet, over rijkdom

en status. Een van de dochters wordt verliefd op

een rijke jongeman die pas bij hun in de buurt is

komen wonen. Zijn beste vriend, mr. Darcy is een

trotse en onaangename man. Dit boek zit vol

drama en liefde.

Het boek is al oud, uit 1813. Ik kan het niet bij een cultuur en

stroming plaatsen. Ik weet dat het boek in de Engelse literatuur tot

een stroming toebehoort maar ik kan er momenteel niet

opkomen.

Wat er zo bijzonder is aan het boek is, dat het al 200 jaar oud is en

het nog steeds zo populair is. Het boek is het ultieme “happy ever

after” verhaal. Je wilt niet stoppen met lezen vanwege de altijd

aanwezige drama. Pride & Prejudice wordt altijd beschreven als

drama over rijke mannen en verwende tieners, maar het is zo veel

meer dan dat. Het heeft een diepe betekenis. Het is grappig om

te zien bij dit boek, dat hoewel de technologie en de hele wereld

na 200 jaar zo drastisch is veranderd, de menselijke aard blijft

hetzelfde. De gezusters Bennet zouden zo in de gangen van een

middelbare school passen.

Het boek inspireert mij om zelf te willen schrijven. Door dit boek wil

ik meer Engelse literatuur lezen en overweeg ik zelfs om English

and Creative Writing te gaan studeren in Engeland. Zo zie je maar

weer wat voor kracht een boek kan hebben.

11

BALLOON GIRL

Balloon Girl is een kunstwerk van Banksy.

Dit kunstwerk staat op de muur van een

trap in Londen. Het kunstwerk gaat over

een meisje waarbij een ballon net buiten

handgreep is. Er onder staat een tekst er is

altijd hoop. Dit beeld weergeeft het idee

dat hoop essentieel is. Het geeft mensen de motivatie om door te

gaan met hun leven ondanks negatieve omstandigheden. De

ballon staat voor de liefde, iets wat de mens nodig heeft.

Het kunstwerk is gemaakt van Graffiti op een muur in Londen.

Banksy zijn kunstwerk behoort tot de kunststroming street-art. Het

komt uit 2002.

Wat er zo bijzonder aan is, is de boodschap die het overbrengt.

Het brengt een boodschap van hoop over. En de manier waarop

het gemaakt is en waar is ook heel bijzonder. Het is niet een of

ander schilderij. Het is op een random muur in Londen gezet met

Graffiti en het is wereldberoemd, hoe cool is dat! Mensen hebben

de balloon girl zelfs op hun arm laten tatoeëren, zoals Justin

Bieber.

Het inspireert mij omdat ik het een bijzonder werk vind. Ik denk dat

dit een van die kunstwerken is waar ik later een print van in mijn

huis heb hangen omdat ik het zo bijzonder vind. Ik vind de

boodschap erachter ook heel mooi en de bedoeling van de

kunstenaar.

12

JOHN GREEN

John Green is een

Amerikaanse auteur. Hij schreef

veel bestsellers, en een van

mijn favoriete boeken The Fault

in Our Stars. Hij heeft veel

prijzen gewonnen met zijn

werk. Twee van zijn boeken zijn verfilmd, The Fault in Our Stars en

Paper towns. Zijn debuut boek Looking for Alaska heeft op

nummer 1 in The New York Times Best Seller List gestaan.

Veel van zijn eigen woonomgeving gebruikt hij als inspiratie voor

zijn boeken. Hij pakt levenservaringen en zet ze om in verhalen

voor zijn boeken, die later weer best sellers worden.

John Green behoort niet tot een stroming of cultuur. Hij schrijft

sinds 2005 tot heden.

Wat er zo bijzonder is aan John Green is de manier waarop hij zijn

verhalen op papier zet. Het zijn stuk voor stuk mooie boeken om te

lezen. Het laat mij zo veel emoties voelen. Als ik zijn boeken lees is

het alsof ik in een andere wereld terecht kom en mijn eigen leven

even vergeet. Dat is altijd waar ik naar zoek in een boek. Het moet

je dingen laten voelen, en dat is precies wat John Green doet.

Hij inspireert mij omdat hij zo goed is in zijn werk. Door hem zou ik

ook schrijfster willen worden en zo goed het kunnen doen als hij. Ik

vind hem een heel bijzonder persoon en met elk boek weer

inspireert hij me. Ik heb al zijn boeken en ik heb ze allemaal al

meerdere keren gelezen.

13

EIGEN WERK

Mijn neefje Micha, ter inspiratie van Platon.