Respect Op De Lijn

Wandeling met ambassadeurs en andere liefhebbers door de wijk 2060 Antwerpen, op zondag 13 maart 2011

Het openbaar vervoer genomen naar de plaats van afspraak.Alles rustig... het belooft een leuke middag te worden.

We verzamelen voor het vertrek in de Lange Scholierstraat, aan het wijkcentrum in Antwerpen, de Seefhoek (...S A F E H O E K...)*

Ik hoorde onlangs dat de naam Seefhoek afkomstig is van het Seefbier dat hier vroeger gedronken werd. Een café, dat op een hoek moet geweest zijn (een verwijzing naar de Pothoekstraat?) in de wijk stond hiervoor bekend.

Schoolplak. We luisteren aandachtig naar Patrick Greve, die we later op de dag nog leren kennen als een bekwame gids.

* vrije interpretatie van de schrijver

Een schoolgebouw op Schoolplak. Het opschrift boven de poort staat als basis voor een goede respectvolle samenleving.

De Seefhoek, een kleurvolle wijk. Spelende kinderen in de straat. Als je hen bezig ziet, zijn ze -uiteraard- allemaal eender.

Een huis te koop; hier een huisje dat men in deze tijd ʻbetaalbaarʼ mag noemen. Nederlands is geen makkelijke taal, maar oefening baart kunst. Verstaanbaar voor de koper is het alleszins.

Op weg naar Stuivenbergplein. Rustig, haast pittoresk.

Stuivenbergplein

Ondertussen praten we gezellig met mekaar en leren zo elkander wat beter kennen...

Hij is een bekende Antwerpenaar, die hier ooit woonde. Willy Vandersteen, de bekende tekenaar, stripvader van Suske & Wiske.

Het gebouw rechts op de foto is het oude badhuis. Vroeger kwamen mensen zich daar baden. Niet iedereen had de luxe dit thuis te kunnen doen, zoals nu. Eigenlijk kon dit nog tot niet zò lang geleden. Nu organiseert men er partyʼs en optredens, na het te hebben gerenoveerd. Het badhuis is tegenwoordig een ontmoetingscentrum. Een project van samenlevingsopbouw Antwerpen.

Sociale woningen. Ook strakke gevels en kleurvlakken kunnen mooi zijn. In deze wijk treft men vele sociale woningen aan. Vroeger vestigden zich hier vele arbeiders die in Antwerpen kwamen werken. Het is dus logisch dat hier voor woningen werd gezorgd. Een economie zonder arbeiders blijft immers niet draaien. Tegenwoordig doet men flink zʼn best om een zo groot mogelijke verscheidenheid aan mensen in deze wijken te huisvesten. Ter bevordering van de samenleving.

Het mooie portaal van het huizenblok in de Viséstraat. Lijkt me écht wel wat.

De oude brandweerkazerne, gezien door de takken van de bomen. D ieze l f de kaze rne we rd ook omgevormd tot sociale woningblok. Deze werd gebouwd in 1901 en omgebouwd tot woningen in de na-oorlogse jaren. Het is een prachtig gebouw in art-nouveaustijl.

Terwijl ik deze foto nam, was onze groep al verdwenen achter de hoek. Niet ver van mij stond een kliekje jongeren. Zij waren hevig met mekaar in gesprek en kwamen rustig mijn richting uit. Ik was nog druk bezig om mʼn foto op het digitale v e n s t e r k e t e k r i j g e n , m a a r concentreerde me toch ook op de houding van de jongens. Ze moesten uitwijken voor me, ik stond in hun weg, maar bleef rustig verder mʼn ding doen. Ik verwachtte opmerkingen of een typisch puberaal akkefietje, plagerij ofzo. Maar, natuurlijk gebeurde niks van dit alles.

Mijn houding stoorde mezelf. Ik ben er me namelijk van bewust dat ik (die er zowat alles aan doet het niet te zijn) tòch bevooroordeeld ben.

Shame on me...

Park Noord. Antwerpen mag hier prat op gaan. Een grote groene zone, dichtbij centrum stad. Zeer geslaagd aan dit park is zʼn structuur. Bewust koos men om geen struiken te planten, zodat haast niks geniepigs kan gebeuren. Verstoppen tussen struiken voorkomen dus...

Een heuse menge lmoes van mensenorigines verzamelen hier, eens het mooi weer is. Het brengt mensen dichter bij mekaar. ʻt Klinkt té melancholisch misschien, maar ik word melig als ik hier tijdens mʼn dienst bijv. voorbij kom gereden en die grote variëteit mensen zie. Jeugdbewegingen, nationaliteiten allerhande, ouderen, romantische koppeltjes, sporters, yuppies, enz... Het geeft me steeds weer hoop op een samenleving die kàn, als we met zʼn allen maar wat moeite doen.

De huizenrand in de verte geeft aan; hier begint de stadsdrukte weer. Dit park is een upgrade voor deze wijk. In de zomer zeer druk bezocht, dus erg veel toeristen of emigranten, waarmee bedoeld, mensen van buitenaf, komen hier genieten.

Een grote hangar die dient voor o.a. culturele activiteiten, wordt ook gebruikt voor het slachten van schapen voor het ʻschaapfeestʼ van moslims. Onder een toeziend oog, zoals het hoort, komen vrijwilligers dan helpen. De burgemeester, Patrick Janssens nodigde hen dit jaar hiervoor uit om hen in de bloemetjes te zetten.

Park Noord is dus echt wel een verantwoord én groen sociaal gegeven in Antwerpen.

Iedereen hangt aan de gids zijn lippen.

Deze tunnel vormt de specifieke verbinding tussen Seefhoek en Dam. Allebei Antwerpen 2060, maar toch verschillend. De donkere kleur zorgt een beetje voor een ontwijkende houding van de wandelaar. De bedoeling echter is, deze nog op te fleuren, vooral met kleuren. De Demerstraat, uitkomend aan de tunnel langs Dam-zijde, is voorzien van mozaïek huisnummers. Deze mozaïeken zou men ook willen toepassen in de tunnel.

Een schoolingang waar de bewuste tegeltjes de wand sieren. Alle huizen van de Demerstraat, leidend naar de tunnelingang als je van Dam komt, v e r w a r m e n j e a l m e t d e z e mozaïekjes. Ik kan haast niet wachten tot de tunnel klaar zal zijn. Dàn, kom ik beslist weer om hem te vereeuwigen.

Langs Dam wandelend, lijkt dit op ̒ t eerste gevoel een grijze wijk. Maar als je echt ʻkijktʼ herzie je die mening al snel. Gevels worden opgesmukt en zijn echt de moeite waard.

Het Damplein. De spoorwegbrug aan het Damstation.Handig, zoʼn stadsplan. Wanneer de wijk wordt bezocht door ʻuitheemsenʼ vinden ook zij hier makkelijk hun weg.

Onder de spoorwegbrug hangt een reeks fotoʼs van de verplaatsing (36 meter) van het station in 1907. Dit was nodig, door de ophoging van het oostelijk ringspoor. Men opteerde hiervoor, daar dit goedkoper was dan afbreken en heropbouwen. Dit was een heus huzarenstuk.

Aan de overkant van de weg staat de groep verzameld. Men luistert nog steeds met evenveel aandacht naar wat de gids vertelt over het station Dam. Van op deze afstand kijken we naar...

...het gerenoveerd neogotische gebouw ʻstation Damʼ. Typerend voor de vele verschillende types mensen die hier wonen, vond ik deze twee glascontaineropschriften, mooi n a a s t m e k a a r , v ò ò r h e t treinstationnetje, dat verwijst naar reizen. Ook hier wordt één en ander georganiseerd; tentoonstellingen bijv.

Van op de Dambrug een zicht op het Park Noord en de gewezen NMBS-loodsen, die nu worden gerenoveerd en zullen veranderen in een sporthal. Ervoor zorgen dat er ruimtes zijn waar mensen zich kunnen verenigen en amuseren is zeer belangrijk.

Wanneer we nog boven staan, laat Bea me weten dat ik ʻhiervanʼ beslist een foto moet nemen. Maar eerst nog een zicht op de Trapstraat en onze ʻkleineʼ groep. Wuiven echter, doet men spijtig genoeg niet... Misschien wéér aandachtig naar onze verteller aanʼt luisteren... De versierde paal, wil ik alleszins ook op de foto.

Dit is ʻm dus. Een lantaarnpaal van zowat een eeuw geleden, siert ook de in stand gehouden trap naar de brug. Ook weer een overgang van D a m n a a r S e e f h o e k o f t e Stuivenbergwijk. Wat de de naam ʻTrapstraatʼ betreft, moeten we dus niet lang zoeken naar zʼn oorsprong.

Is ʻt omdat het budget deze maand niet voldoet...? Of, is het gewoon uit slordigheid...? Misschien is het wiel wel gestolen en weet de eigenaar nog van niks... Wie zal het zeggen? Maar het tafereeltje deed me wel wat. Precies of men wacht op de Kerstman voor het repareren van de fiets...

Dit gebouw is... de zoveelste school in de buurt. In een arbeiderswijk (eigenlijk geldt dit voor gelijk welke wijk) wonen natuurlijk ook kinderen, dus zijn er scholen nodig.

Eigenlijk wist ik niet dat het hier zo rustig is...

Stap stap tater water...

Biekorfstraat. Spelende kinderen in de verte, voor het ex-huis van Panamarenko. Hij stond het af aan de stad. Dra zal het dienen als museum.

De prachtige veranda, ontworpen door Luc Deleu, Antwerpenaar en gekend architect... ʻk Vraag me toch af hoeveel van de omwonenden, zich bewust zijn van deze stadsesthetiek.

Hier probeert men -volgens mij toch- bewust kleur in de stad te brengen. De poging slaagt ook. Het valt op. Stel je zo hele straten voor. Just go for it!!!

Ook scholen doen mee aan deze pogingen. De ingang van het gebouw fleurt schoolgaande kinderen beslist al op, net voor ze de school binnen stappen.

Gordijntjes met goudkleurdraad en o o s t e r s e m o t i e f j e s v r a g e n voorbijgangers: ʻkijk naar mijʼ. Het vaasje mag het middelpunt zijn en de wandelaar nieuwsgierig maken naar het interieur van de woonst. Ook dit siert de straat en geeft een inkijk in andere culturen.

Stilaan nadert de fanfare van honger en dorst. Toch nog effe op de tandjes bijten en luisteren wat hier nog over verteld wordt. Toch betrap ik enkelen op het voorzichtigjes lonken naar de gerstevochtreclame in het voorbij gaan...

Kleine meisjes lijken ons de weg te wijzen. ʻt Is niet ver meer...

We lopen door de Gasstraat en horen de gids vertellen over de gasopslagtanks die hier vroeger stonden.

Lijn 34 rijdt door de Handelstraat. Niet te zien op de foto, maar toch, sinds kort rijden op deze lijn hybride bussen. Dat heeft dan niet echt iets te maken met diversiteit, maar milieubewustzijn kan beslist geen kwaad.

Voor sommigen onder ons is het de eerste keer dat ze een Marokkaans theehuis bezoeken. Wanneer we binnen komen in Palace, zitten er e n k e l m a n n e n . E n d a a r. . . veranderen wij snel wat aan. Er worden tafels bijeen geschoven en we worden door een lieve man bediend. Een eerste ondervinding over de wi jk wordt onder l ing uitgewisseld, bij een muntthee of koffie.

Annick voorziet ons van een heerlijke soep, gemaakt door Paula, die zich op een formidabele manier inzet voor deze wijk en de gids mee bijstond met informatie, tijdens de wandeling.

In het midden, Bea. Ook zij zorgde ervoor dat deze namiddag heerlijk slaagde. Zij vertelde ons tussendoor ook leuke dingen die verband hebben met de wijk. Een wijk wordt niet enkel gevormd door de mensen die er in leven, maar heeft haar g e s c h i e d e n i s , a r c h i t e c t u u r , natuurlijke omgeving, straten en pleinen. Vanaf ʻt moment dat jeʼr passeert of komt wonen, maak jeʼr deel van uit.

Een zeer aangename sfeer aan de dis, zorgt voor de bevordering van de spijsvertering. Kennis maken met andere ambassadeurs van Respect op De Lijn, is een must voor een goed verloop van een samenwerking die de bewustwording van onze samenleving en zʼn diversiteit kan bevorderen. Het houdt immers niet enkel racisme, of, rekening houden met andere culturen in. We spreken alvast af , voor een volgende vergadering over de toekomstige projecten.

Terwij l iedereen binnen zit te keuvelen, onderneem ik nog even een kleine wandeling langs het Willy Vandersteenplein, waar altijd wel enkele kinderen aan het samen spelen zijn onder het toeziend oog van een ouder. De Handelsteeg met z ʼ n m o o i g e r e n o v e e r d e arbeiderswoningen, nog steeds in gebruik, is op foto wel grijs, maar geeft best een frisse kijk op deze omgeving. De Sus & Wis tekeningen in deze buur t , houden Wi l l y Vandersteen zowiezo in leven. Eerder dit jaar was ik ook in deze b u u r t v o o r e e n p r o j e c t , i n samenwerking met Bad van Marie en ook toen genoot ik van de warme, uitnodigende sfeer van de Seefhoek.

Willy Vandersteenplein

In de Lange Scholierstraat zat deze vrouw op de hoek te oreren. Iedereen liep haar voorbij, men kent haar wellicht. Ook dit hoort bij het straatbeeld.

Kijken en luisteren is zeer belangrijk in een samenleving. Dit deden we deze middag met veel plezier. Het is alvast een begin om iedereen aan te moedigen dit ook te doen. Een mens wordt er zo rijk van hé...

Annemie Brusten: 2de persoon op het voertuig