21-daagse camperrondreis Californië 1 t/m 21 mei 2012

Reisverslag Susanne van den Oetelaar-Manders / medewerkster Travelhome sinds juli 1999

Reisgezelschap: 2 volwassenen en 1 kind (ruim3,5 jaar) / Martijn, Susanne, Fréderique

Totale gereden afstand: 2084 mij / 3335 km

Totale kosten brandstof camper: US$1050

Totaal aantal gallons (gallon = 3,8 liter): 238

Gemiddelde prijs per gallon: US$4,42 per gallon

Voordeligste gallon US$4,090 / Duurste gallon US$4,799

Totale kosten campings: US$690

Totale kosten hotelovernachtingen: US$300

Totale kosten boodschappen/uitgaven: US$1000

Totale kosten benzine huurauto: US$100

Dag 1: 1 mei 2012 – Amsterdam – Los Angeles (50 mijl / 80 km)

Vandaag kan onze camperrondreis door Californië dan eindelijk beginnen.

We hebben heel bewust gekozen voor een non-stop vliegreis. KLM sprak ons met kinderen vervolgens

het meeste aan. We vliegen vanaf Amsterdam non-stop naar Los Angeles.

We hebben online ingecheckt (dit kan bij KLM voor vluchten naar Amerika vanaf 24 uur voor vertrek)

en kunnen dus op Schiphol direct inchecken.

Binnen enkele minuten hebben we de koffers ingecheckt en ontvangen we de boardingpassen. We

zitten exact op de plaatsen die ik zelf gereserveerd heb via ons Reserveringssysteem. Vanaf 90 dagen

voor vertrek is het mogelijk om bij KLM stoelen te reserveren. Het is helaas nooit voor 100% een

garantie, maar we zitten nu mooi achterin naast elkaar.

De vliegreis van Amsterdam naar Los Angeles neemt ca. 11 uur in beslag, van gate tot gate. De

werkelijke vliegtijd bedraagt ca. 10 uur, wordt ons aan boord medegedeeld.

Alles verloopt volgens plan en we zitten om 09.30 uur gereed in het vliegtuig. Helaas blijkt er dan wat

mis te zijn met het bagageruim (er schijnt flink wat water in te staan vanwege de hevige regenval die

dag). Uiteindelijk zitten we twee uur in het vliegtuig te wachten en vertrekt het toestel pas om 11.50

uur. Hier hadden we niet op gerekend. Nu moet Fréderique maar liefst 13 uur in het vliegtuig zitten.

We hopen dat het allemaal goed zal blijven gaan… tot nu toe gaat alles naar wens en vermaakt ze

zich prima.

Ik heb de nodige voorbereidingen genomen voor ons meisje voor tijdens de vlucht. Van onze vliegreis

naar Miami van vorig jaar weten we dat Fréderique gelukkig weinig entertainment nodig heeft, maar

toch hebben we weer wat spulletjes meegenomen.

Alle vermaak-spulletjes (zoals een kleurboekje, kleurtjes, een puzzeltje, voorleesboekjes, mini-loco en

haar favoriete knuffeltje) alsmede reserve kleertjes en haar verzorgingstas nemen we mee aan boord

in haar nieuwe trolley. We hebben vorig jaar een roze Vlinder koffertje gekocht van Samsonite.

Het kindermerk heet Sammies en de trolley heeft exact de juiste afmetingen

voor handbagage. Het koffertjes is erg mooi en vooral schattig met een

mooie vlinder aan de voorzijde. Super trots loopt Fréderique zelf met haar

koffertje rond. Het idee dat zij zelf ook een koffertje heeft vind ze super

leuk.

Aan boord doet Fréderique het super goed. Ze huilt niet en vermaakt zich

prima. Al vrij snel na het opstijgen krijgt ze van de stewardess een speciale

kinderkit. Er zitten allemaal kleine spelletjes in en ook kleurtjes en een

kleurboekje. Fréderique vind het helemaal leuk. Ook de speciale

kindermaaltijden vind ze heerlijk. Het is erg prettig dat de kindermaaltijd

ruim voor de volwassenenmaaltijd geserveerd wordt. Zo hebben wij als ouders voldoende tijd om haar

te helpen met eten. Ze krijgt een mini-pizza, appeltjes, druiven, yoghurt en koekjes als diner. Als

ontbijt krijgt ze een klein zacht broodje met kaas, worteltjes, appeltjes, rozijntjes en een snoepje (mini

Marsje).

We hopen natuurlijk vooral dat Fréderique goed mee zal gaan in het tijdsverschil. Voor haar gevoel zal

het avond zijn, terwijl we pas in de vroege middag arriveren op Los Angeles airport.

We landen om 13.45 uur op Amerikaanse bodem. Joehoe, we zijn er! Alles is goed gegaan tijdens de

vlucht. We hebben geen turbulentie gehad en ons meisje heeft het super gedaan. Ze was vaak zo

leuk en lief aan het spelen, kleuren of lezen dat ze geen interesse had in nieuwe dingen.

Doordat we een non-stop vliegreis hebben, maakt het voor ons niets uit hoe lang de douaneprocedure

in beslag neemt. We hebben echter wel echt pech ditmaal. Er zijn maar weinig balies open en het

duurt oneindig lang. Helaas begint ook Fréderique na ruim een uur wachten echt te klagen en te

huilen. Net wanneer we het echt niet meer prettig vinden worden we naar voren geroepen. Als gezin

mogen we voor, mooi. Dit duurde echt te lang.

Zoals altijd worden er foto’s genomen van iedereen. Tevens worden er vingerafdrukken van iedereen

gemaakt. Gelukkig hoeft Fréderique nog niet echt ondervraagt te worden. Daar waren we even bang

voor, maar dat valt dus erg mee.

Zodra we uit het douanegebouw komen lopen zien we de bagage al op de band liggen. We hebben

geluk; binnen vijf minuten hebben we allemaal onze koffers bij elkaar en kunnen we op weg naar de

huurauto.

We hebben voor deze eerste dag een huurauto gereserveerd om de stad te verkennen. Uit ervaring

weet ik namelijk dat Los Angeles geen echte (interessante) stadskern kent en dat een huurauto hier

absoluut onmisbaar is.

Zodra we buiten komen zien we de shuttle busjes van

Alamo (en National) al staan. Iedere 10 minuten

komt er zo’n shuttle bus die je meeneemt naar het

verhuurstation van Alamo.

We hebben een Fullsize auto gereserveerd en krijgen

een donkergrijze TC Tour die voldoende ruimte bied

aan onze bagage. Vooraf heb ik voor Fréderique een

kinderautostoel gereserveerd. We vonden het teveel

‘gedoe’ om deze zelf mee te nemen.

En voor 10 US$ inclusief alle taxen staat deze voor ons klaar. Ideaal dus!

We krijgen drie keuzes wat betreft de benzine:

1. Vooraf kiezen voor een vast benzine tarief / auto wordt afgetankt door Alamo tegen dit tarief

2. Vooraf kiezen voor zelf aftanken / auto dient door ons zelf afgetankt te worden

3. Vooraf kiezen voor aftanken Alamo tegen dagtarief / auto wordt afgetankt door Alamo tegen

de dagprijs van de benzine

Ik voel me een beetje overdonderd en kies voor optie 3. (NB: Achteraf zal blijken dat deze dagprijzen

veel hoger liggen dan de werkelijke benzinetarieven bij de benzinestations. Voor de autohuur aan het

einde van onze reis neem ik me dan ook voor om goed te kijken naar de dagprijs om zo een goede

keuze voor optie 1 of 2 te kunnen maken).

We krijgen uitleg over de autostoel en nadat alle bagage is ingeladen en iedereen zijn eigen plekje

heeft gevonden kunnen we op weg naar onze eerste bestemming; het Marriott Los Angeles Airport

Hotel. We programmeren het adres in onze Tom Tom.

We hebben tijdens een vorige reis een Tom Tom aangeschaft voor alle Travelhome medewerks(t)ers.

Ook nu gaat ‘hij’ ons dus weer helpen. De Tom Tom geeft aan dat we slechts 5 minuutjes hoeven te

rijden.

We checken in bij het Marriott

Airport Hotel. Alles is vooraf

geregeld. Enkel de parkeerkosten

dienen hier nog voldaan te worden,

de kosten bedragen wel nog 25 US$

per nacht plus lokale tax per

huurauto. De parkeerplaats is

beveiligd en afgesloten. Dus dat

geeft ook wel weer een veilig

gevoel. Er rijden eventueel ook

gratis shuttle busjes vanuit het hotel

naar de luchthaven, maar daar

zullen we ditmaal dus geen gebruik

van maken.

We bekijken de kamers en zijn helemaal enthousiast. We krijgen een mooie kamer op de 5e

verdieping, met uitzicht over het zwembad. We sturen even een SMS naar Nederland om het

thuisfront te laten weten dat we veilig geland en aangekomen zijn. Het is inmiddels bijna 17.00 uur.

Dat betekent dat de klok in Nederland inmiddels 02.00 uur aangeeft. We zijn dan ook allemaal al echt

moe, maaaaaaaaar uit ervaring weten we; de beste remedie tegen een jetlag is toch echt dat je niet

voor 20.00 uur gaat slapen de eerste avond. Zo ben je niet midden in de nacht al wakker.

We frissen ons even op en besluiten om rond te gaan rijden met onze huurauto. We gaan op weg

naar Beverly Hills. We rijden via de Highway 405 naar het noorden en nemen de afslag ‘Sunset

Boulevard’, dat klinkt al goed. We rijden door Beverly Hills en bekijken de geweldige straten en

huizen. We stoppen bij het bekende bord met het logo van Beverly Hills erop. Ook brengen we een

bezoek aan het bekende Beverly Hills Hotel.

Het is inmiddels 18.30 uur en Fréderique valt in slaap. We rijden terug naar het hotel, ook voor ons

begint het erg lastig te worden om wakker te blijven.

Eenmaal terug bij het hotel blijkt dat Fréderique echt in haar

diepe nachtslaap is geraakt. We besluiten om eten te bestellen in

het restaurant van het hotel en nemen het eten mee naar onze

kamer. Fréderique wordt niet meer wakker en we stoppen haar

lekker in bed. We zien wel hoe vroeg ze morgen wakker zal zijn…

Martijn en ik eten samen lekker onze eerste hamburger en de

eerste Amerikaanse frietjes, maar tegen de klok van acht uur

houden wij het ook voor gezien. We kunnen echt niet meer.

We gaan nog even douchen en duiken dan allemaal heerlijk ons

bedje in. Even goed slapen en hopen dat we niet teveel last

hebben van de jetlag…

Overnachting: Marriott Los Angeles Airport Hotel

Website: http://www.marriott.com/hotels/travel/laxap-los-angeles-airport-

marriott/

Tarief: ca. US$90 per kamer per nacht

Dag 2: 2 mei 2012 – Los Angeles -> Joshua Tree National Park (174 mijl / 280 km)

Zoals meestal tijdens onze reizen naar Amerika zijn we ook deze eerste nacht weer vaak wakker.

Uiteindelijk roept Fréderique om 02.30 uur dat ze wakker is en melk wil drinken. We vertellen haar dat

het echt nog nacht is. We laten haar de pikdonkere sterrenhemel zien en gelukkig gaat ze weer even

liggen. Rond 06.00 uur is ze toch echt wakker, we zijn absoluut niet ontevreden.

Ons eerste Amerikaanse ontbijt nuttigen we in het hotel, bij het Latitude 33 restaurant maken we

gebruik van het Full Hot American Breakfast (US$21 p.p. + US$5,95 voor kinderen). Fanatiek eten we

de eerste eieren, worstjes, bacon, pannenkoeken, toast, bagels en donuts. We smikkelen en smullen

heerlijk en genieten volop. De vakantie is echt begonnen.

Voorafgaande aan deze reis hebben we vanuit Nederland telefonisch contact opgenomen met Road

Bear, onze verhuurder. We hebben afgesproken dat de transfer ons tussen 12.30 uur en 13.30 uur

komt ophalen bij het Marriott Airport Hotel. We hebben dus nog even de tijd om met de auto verder

Los Angeles te gaan verkennen.

We nemen de auto en gaan wederom op pad richting Beverly Hills en Hollywood. We rijden een

rondje door de bekende wijken.

Tevens brengen we nog een bezoek aan het depot van Escape Campervans in Inglewood, nabij het

Los Angeles airport. Ook met deze Budget verhuurder werkt Travelhome samen. We bekijken alle

campertypes en spreken met de manager.

Om 11.30 uur leveren we de huurauto weer in bij Alamo. De shuttle bus brengt ons naar het Marriott

Airport Hotel. Hier frissen we ons nog even op en checken

uit.

We wachten in de hotellobby totdat we opgehaald worden

door Road Bear.

Om 13.10 uur arriveert het shuttle busje van Road Bear. Er

zitten nog vier andere reizigers in het busje.

Het blijken Duitsers te zijn die het vooral erg spannend vinden, al het razende verkeer rondom Los

Angeles. Wij hebben geen spanning. Maar ondanks dat we ervaring hebben verbazen we ons toch ook

weer over de drukte op al die rijbanen rondom Los Angeles. We belanden nog even in een file, maar

we kunnen gebruik maken van de Carpool Lane. Wanneer je met meer dan twee personen in een

voertuig zit mag je van deze linkerrijbaan gebruik maken. We arriveren uiteindelijk rond 14.25 uur bij

het verhuurstation van Road Bear in Agoura Hills.

Na vertoon van ons voucher wordt het huurcontract opgesteld en worden de voorwaarden besproken.

In Nederland hebben we de No Risk Camperverzekering van Unigarant afgesloten en dus hoeven we

geen extra verzekering ter plaatse meer af te sluiten.

De borg bedraagt US$1000 en dit bedrag wordt op onze creditcard geblokt. Tijdens de reis zullen we

dus ca. Euro 790 minder te besteden hebben met de creditcard.

Het papierwerk is afgehandeld en we worden naar onze camper gebracht. Prachtig stralend in de zon

staat onze C27-30 op ons te wachten.

We krijgen een persoonlijke uitleg van onze camper. Werkelijk elk onderdeel wordt bekeken,

besproken en grondig uitgelegd.

We controleren de camper op schade. Er zijn een aantal kleine schade plekjes en die laten we noteren

op ons contract. Op deze wijze worden we niet verantwoordelijk gehouden voor deze schades

wanneer we de camper over drie weken weer inleveren.

Na de volledige uitleg en wanneer alles duidelijk is, krijgen we een groen teken: we mogen de camper

meenemen. We informeren nog even naar de dichtstbijzijnde grote supermarkt. Bovendien moeten

we nog een auto kinderstoeltje kopen (NB: deze kun je bij Road Bear niet bij huren) en dus krijgen

een routebeschrijving naar een Target die enkele mijlen verderop gevestigd is.

Rond de klok van 16.00 uur is het dan eindelijk zover: we kunnen met de camper wegrijden. Voor

Martijn is dit niet zo spannend (NB: hij is vrachtwagenchauffeur in Nederland), maar voor mij blijft

het, zelfs na 13 jaar en zeker 40 malen, toch wel spannend. Met zo’n groot ding op pad….

De afstand naar de grote VONS supermarkt is echter maar 1 mijl ofzo, dus het eerste stukje valt mee.

We parkeren de camper, wat gelukkig geen enkel probleem is in Amerika. Vooraf heb ik in Nederland

een boodschappenbriefje gemaakt en alles zo goed mogelijk gegroepeerd. Van de vorige reizen weet

ik dat dat tijd scheelt. Alhoewel de eerste keer boodschappen vaak wel gepaard gaat met verbazing

over de grootte van de producten en de hoeveelheden.

Ruim een uur later stappen we bij de VONS supermarkt weer naar buiten. De rekening bedroeg maar

liefst US$347,75. Van eerdere reizen wisten we dat het absoluut loont om een Klantenkaart te nemen.

Dus ook bij deze VONS hebben we een pasje genomen. De korting bedroeg hierdoor nu ook maar

liefst US$33,58. Toch mooi meegenomen!

Met een volle winkelkar en wel honderd tasjes (NB: in Amerika staat bij de kassa vaak een ‘inpakker’

die alle boodschappen in losse plastic tasjes doet voor je. Zo kan het gebeuren dat je dus wel honderd

losse tasjes hebt. Het zelf meenemen van een echte boodschappentas kennen zij nog niet echt).

De producten die in de koelkast of vriezer moeten, ruimen we direct in, de andere tasjes laten we

staan. Die pakken we op ons gemak wel uit wanneer we op de camping zijn morgen. Alle koffers

moeten ook nog uitgepakt worden en alles moet nog een eigen vast plekje krijgen in de camper.

We gaan op weg richting de Target. Deze ligt gelukkig ook slechts enkele mijlen verderop. We kopen

een autostoeltje, een zitverhoger voor US$16,99 plus lokale belasting (NB: over alle producten die je

in Amerika koopt komt nog een lokale belasting). Ook kopen we hier zonnebrand (spray) en wat klein

speelgoed voor Fréderique (Play Doh klei, emmertje met kookspulletjes en stickertjes). De rekening

bedraagt hier US$57,04 totaal.

De belangrijkste boodschappen zijn binnen en dus kan de echte camperreis nu eindelijk beginnen. Het

is inmiddels 17.50 uur en we gaan op pad naar onze bestemming van vandaag: het Joshua Tree

National Park.

We nemen de highway en er is vrijwel geen file. Om 19.00 uur stoppen we bij de Mac Donalds in

Duarte. Hier bestellen we onze menu’s en nemen deze mee naar de camper. We eten voor de eerste

keer lekker samen in de camper. We genieten nu al volop.

Om 19.30 uur rijden we verder richting onze camping.

Ik heb vooraf vanuit Nederland een routebeschrijving uitgedraaid en bij de camper hebben we een

Tom Tom gekregen, dus het moet gaan lukken.

Vanuit het dorpje Yucca Valley moeten we de weg nemen naar de camping. Helaas rijden we de

eerste keer toch verkeerd. We informeren bij een benzinestation en de medewerker wijst ons de weg.

We rijden een stukje terug en verbazen ons echt over het feit dat er geen goed en/of duidelijk bord

staat. Maar goed; we hebben het gevonden.

Fréderique houdt het niet langer en valt in slaap op de bank, met de gordels om.

Het laatste deel van de weg is bijzonder slecht en Martijn doet zijn best om de grootste gaten te

omzeilen. De camping ligt prachtig in de natuur, alhoewel het inmiddels zo donker is dat we nog geen

echt goed idee hebben.

We hebben vooraf gereserveerd en dus worden we verwacht. Bij onze campingplaats, nummer 048,

hangt een kaartje met onze naam erop. Prachtig systeempje zo.

Inmiddels is het 22.45 uur. Jeetje, wat een lange dag zo.

We trekken allemaal onze pyjama aan en gaan lekker slapen. Morgen willen we de zonsopkomst

bekijken en dat is al zo rond 05.30 uur….

Overnachting: Black Rock Campground

Website: http://www.nps.gov/jotr/planyourvisit/blackrock.htm

Tarief: ca. US$15 per nacht

Dag 3: 3 mei 2012 – Joshua Tree National Park -

> Lake Havasu City (195 mijl / 312 km)

Iets voor half zes word ik wakker, ik gluur even naar

buiten en zie dat de zon inderdaad al aan het opkomen

is. Martijn springt uit bed, trekt zijn kleren aan en gaat

met de camera, het statief en de videocamera naar

buiten. Hier heeft hij lang op gewacht. De zonsopkomst

moet geweldig zijn hier.

Ik draai me toch nog even om, beetje vroeg nog. Maar na enkele minuten besluit ik toch ook: ik wil

het zien, we zijn er misschien maar eenmaal in ons leven. Dit wil ik niet missen.

Door mijn bezigheid wordt ook Fréderique wakker. Zij wil ook graag mee naar buiten.

Eenmaal buiten ben ik ontzettend blij dat ik ervoor gekozen heb om op te staan. Het is werkelijk waar

fantastisch. De zonsopkomst is hier fabelachtig, geweldig. Martijn maakt wel honderd foto’s! Dat is

natuurlijk het voordeel van een spiegelreflexcamera. Tevens hebben we een externe harde schijf

meegenomen (500 GB en de grootte van een kleine portemonnee). Dus ruimte genoeg voor onze

foto’s gelukkig.

We merken als snel dat het hier erg heet zal worden vandaag. Het is pas 06.00 uur maar de zon

schijnt al krachtig en warm.

Ons eerste ontbijt nuttigen we op een prachtige plek, heerlijk in de zon.

Fréderique speelt met Martijn lekker buiten met een bal terwijl ik de koffers leegmaak en alles een

plaatsje geef in de camper. Dat vind ik altijd zo fijn aan reizen met de camper; je pakt één keer je

koffers uit en vervolgens heeft alles zijn vaste plekje.

Onderin de camper heb je ruim voldoende bagageruimte en het hier bewaren van je koffers en

reistassen is dus geen enkel probleem.

Rond de klok van 08.30 uur vertrekken we richting het Visitor Center van het Joshua Tree National

Park. Deze ligt aan de highway 62. We tanken eerst nog even in Yucca Valley, want op onze route

komen we verder vandaag vrijwel nergens een tankstation tegen.

Bij het Visitor Center informeren wer naar de wandelmogelijkheden en krijgen het advies om de

Hidden Valley trail te lopen. Deze trail moet prima te doen zijn met Fréderique. Met klem worden we

geadviseerd om voldoende water mee te nemen, in het park zal verder nergens water te koop zijn.

Gelukkig hebben we gisteren ruim 20 liter ingeslagen bij de VONS supermarkt.

We moeten een stukje rijden, via de West Entrance van het park.

We hebben een goede rugzak meegenomen

vanuit Nederland en deze gaat dan ook mee.

Ook hebben we alle drie goede wandelschoenen

meegenomen. Zelfs voor Fréderique hebben we

in Nederland dus goede wandelschoenen

gekocht (maatje 26, van het merk Quecha, Euro

49,95). (Later deze reis zullen we nog vaak

tegen elkaar zeggen dat dit de beste aankoop

van het jaar is geworden! Ze heeft er zoveel

plezier van gehad en kon met de schoenen alles

mee lopen en klimmen)

De Hidden Valley Trail is werkelijk prachtig. We lopen en

klimmen tussen verschillende rotsen door met steeds

een ander uitzicht. De begroeiing boeit ons ook echt

heel erg. De Yucca Tree staat super mooi in bloei.

Ongeveer anderhalf uur later zijn we weer terug bij de

camper. Het is inmiddels bijna 12.00 uur en de

temperatuur is gestegen naar ca. 38 graden. We

besluiten om in de camper te lunchen. We maken een

sandwich en eten lekker koude worteltjes en druiven uit

de koelkast. Ideaal dus weer, met de camper op pad zijn!

We vervolgen onze weg door het Joshua Tree National Park, op weg naar onze bestemming van

vandaag: Lake Havasu City (in Arizona). Via de North Entrance van het park verlaten we rond 13.30

uur het park.

De route naar Lake Havasu City gaat door veel onbewoonde gebieden. Het blijft geweldig om rond te

rijden en het idee te hebben dat je ‘alleen op de wereld’ bent. Onze Tom Tom geeft aan dat we 56

mijl rechtdoor moeten… de weg voor ons lijkt oneindig en we kunnen mijlenver weg kijken. Geweldig!

Fréderique valt al snel in slaap. We trekken de bank uit, in de bedbank-stand en leggen haar vast met

de gordels. Zo kan ze heerlijk slapen en ligt ze toch

enigszins ‘veilig’ vast.

Rond de klok van 17 uur arriveren we bij de camping:

Islander RV Resort in Lake Havasu City. We melden ons

bij de receptie en we worden verwacht. Onze

campingplaats ligt prachtig aan het meer en we kijken

schitterend weg (site nummer 467).

Ook hier in Lake Havasu City is de temperatuur

inmiddels naar de 40 graden gestegen en dus hoeven

we niet lang na te denken: we kleden ons snel om en nemen een verfrissende duik in het zwembad.

We merken wel dat het nog vroeg in het seizoen is, want er is niemand bij het zwembad en er is

slechts één zwembad open terwijl er drie baden zijn. Nou ja, voor ons geen probleem: hebben wij het

zwembad voor onszelf alleen. Fréderique springt in het water en geniet volop, dit is voor haar

vakantie.

We hebben vorig jaar (voor de reis in Florida) een

zwemvest gekocht van Splash About, Euro 39,95. En

daarmee kan Fréderique zelf inmiddels prima

rondzwemmen.

Vandaag zullen we onze eerste maaltijd in de camper

klaarmaken. We laten Fréderique kiezen en het wordt

spaghetti. Inmiddels is het flink gaan waaien, maar de

temperatuur is nog super en dus eten we lekker buiten

aan de picknick tafel (NB: vrijwel iedere campingplaats

in Amerika is voorzien van een picknick tafel met banken).

Fréderique gaat rond 20.00 uur slapen en wij genieten nog heerlijk na van deze eerste camperdag.

Het is geweldig, wat houden we hier toch van!

Overnachting: Islander RV Resort

Website: http://www.islanderrvresort.com/index.html

Tarief: ca. US$74 per nacht

Dag 4: 4 mei 2012 – Lake Havasu City -> Las Vegas (207 mijl / 332 km)

We hebben vandaag een afspraak met Jan en Jo van het Visitor Center van Lake Havasu City. We

ontmoeten elkaar om 08.30 uur bij het Makai Cafe, aan de voet van de London Bridge. Deze brug is

erg belangrijk voor het stadje en we vanaf het terras van het Makai Cafe hebben we een prachtig

uitzicht over de brug.

We ontbijten samen en praten over de velen mogelijkheden die Lake Havasu City heeft.

Het is inmiddels alweer ruim 30 graden en de zon schijnt volop. Wel staat er veel wind, maar dat is

eigenlijk wel lekker met deze hitte.

Van Jan en Jo krijgen we het advies om via de Old Historic Route 66 naar Oatman te rijden. Een

prachtige route door de bergen. We twijfelen niet en volgen het advies op, maar niet voordat we eerst

getankt hebben. We gooien de tank weer helemaal vol en kunnen rond 10.00 uur op pad.

Jan en Jo hebben geen woord gelogen: deze weg is prachtig en we voelen ons wederom ‘alleen op

de wereld’. We stoppen de camper zelfs midden op de weg om foto’s te maken. Fréderique vind het

geweldig om op de weg te mogen zitten!

We vervolgen de route, op weg naar de Hoover Dam

en we rijden door de bergen. Martijn heeft geen

problemen met de velen haarspeldbochten, sterker

nog: hij geniet er volop van!

Onderweg parkeren we de camper op een mooi plekje

en maken een lunch klaar. We eten een sandwich met

gerookte zalm, salade en komkommer. Jammie! Dit is

genieten!

Ik ben in 2006 voor het laatst bij de Hoover Dam geweest, alweer een hele poos geleden dus. Ik ben

dan ook erg verbaasd om te zien dat er een gigantische brug gebouwd is, waar de weg nu overheen

loopt. De Hoover Dam Bypass. Wow, wat een brug!

We parkeren de camper bij de Hoover Dam, maar wanneer we uitstappen merken we dat het echt

heel erg hard waait. We wandelen richting de brug, maar Fréderique begint al snel te huilen. De wind

doet haar echt pijn aan de oortjes… We besluiten terug naar de camper

te gaan. Jammer, maar het is niet anders. Voorafgaande aan de reis

hebben we samen besproken dat we goed zouden luisteren naar

Fréderique. Zij geeft min of meer het tempo aan. En het is nou eenmaal

zo: geniet het kind, dan genieten de ouders! Dus gaan we op pad naar

onze eindbestemming van vandaag: Las Vegas!

We rijden een klein uurtje en nemen dan Exit 8 op Highway 215. In de

verte zien we de hotels van de Las Vegas Strip al opdoemen. Om 15.50

uur arriveren we op onze camping: Oasis Las Vegas RV Resort. We

melden ons bij de receptie, we worden wederom verwacht. We hebben

een reservering via internet gemaakt voor een Premium Plek (site

nummer 3), hierbij hebben we achter de camper een klein beetje

schaduw (NB: schaduw is op de meeste campings rondom Las Vegas schaars…).

Ook in Las Vegas waait het vandaag erg hard, maar toch willen we even gaan zwemmen. De

thermometer tikt hier namelijk ook zeker de 35 graden aan.

Fréderique springt weer volop in het water, maar het water is nog niet zo warm en de wind waait dus

hard. Zodra ze echt boven het water uitkomt of uit het zwembad is, heeft ze het direct koud. Nog niet

echt ideaal dus helaas. Om 17.30 uur houden we het voor gezien en gaan terug naar de camper.

We besluiten om lekker te gaan uit eten vandaag, we kiezen voor het Outback Steakhouse. We

hebben begrepen dat deze namelijk bij de Premium Outlets South ligt, erg dichtbij de camping.

We bestellen, zoals altijd, de Blooming Union als voorgerecht. Fréderique smikkelt weer heerlijk mee.

Onze eerste echte steaks en spare ribs smaken weer verrukkelijk.

Na het eten, lopen we om 19.00 uur de Outlet Mall binnen. We shoppen bij Nike Town en Tommy

Hilfiger. We zien nog veel meer winkels die we zouden willen bezoeken. Morgen gelukkig nog een dag

in Las Vegas.

Martijn wil erg graag de Strip by night zien en dus gaan we een ritje met de camper maken.

Fréderique valt al vrij snel in slaap en dus kunnen we onbezorgd en op ons gemak rondrijden. We

nemen de hele Strip en maken foto’s en filmen de knotsgekke hotels. Ondanks dat ik er al meerdere

keren geweest ben, blijf ook ik me verbazen.

Onze laatste stop maken we bij het “Welcome to Fabulous Las Vegas” bord. De eerdere keren dat ik

in Las Vegas was, was het steeds een drama met parkeren. Maar inmiddels heeft men een

parkeerhaven bij het bord gerealiseerd en dus kunnen we zelfs de camper prima parkeren. Ideaal dus.

Ik blijf in de camper bij Fréderique en Martijn maakt wat foto’s (met het statief vanwege de lichtjes).

Om 23.00 uur zijn we terug op de camping en vallen we voldaan in slaap. Weer een geweldige dag

geweest. Morgen nog een dag in Las Vegas!

Overnachting: Oasis Las Vegas RV Resort

Website: http://www.oasislasvegasrvresort.com/

Tarief: ca. US$55 per nacht

Dag 5: 5 mei 2012 – Las Vegas (10 mijl / 16 km)

Om 06.30 uur zijn we weer wakker (lang leve de eerste

dagen van een jetlag). Vandaag hebben we echter een

rustdag ingelast. We zouden eigenlijk met de huurauto naar

Death Valley National Park rijden. Maar we hebben alle drie

eigenlijk wel zin in een lekker rustig dagje.

Om 07.30 uur zitten we samen aan het ontbijt in het nu al

weer warme ochtendzonnetje. De hemel is wederom strak

helder blauw gekleurd en dus belooft het wederom een geweldige dag te worden.

Om 09.30 uur zijn we alle drie klaar om te gaan. We gaan eerst tanken en daarna nog even

boodschappen doen bij VONS. Ideale is dat je, zodra je de boodschappen gedaan hebt, ze direct in de

camper kunt opbergen en verder op pad kunt gaan.

We besluiten om eerst nog even een bezoek te brengen aan de Premium Outlets, want gisteravond

hebben we nog niet alles gezien. Het parkeren bij deze Outlet Malls is geen enkel probleem met de

camper, zeker wanneer je wat vroeger op de dag komt.

In de Outlet Mall zit wederom een speelruimte voor de kinderen (we zijn dit gewend van andere

shopping malls). Fréderique speelt hier heerlijk met papa en ze geniet van de draaimolen, terwijl

mama aan het shoppen is: ideaal dus ☺ We shoppen nog bij Converse, ToysRus en Polo Ralph Lauren.

We besluiten om naar de Strip te rijden en te kijken hoeveel hotels we kunnen bezichtigen, samen

met Fréderique. Bij de camping kregen we het advies mee om bij het Mandalay Bay hotel te parkeren

op de grote open parkeerplaats. We rijden ernaar toe en inderdaad; we kunnen er gratis parkeren.

We lopen via het Mandaly Bay en het Luxor hotel. Wat een gigantische hotels zijn het toch. De klok

geeft ondertussen 12.30 uur aan en dus begint Fréderique aan te geven dat ze honger heeft. We

lopen inmiddels bij het New York New York hotel en we besluiten om daar te gaan eten. We hebben

wel zin in een lekkere maaltijd dus kiezen we voor het Il Fornaio Cucina Restaurant, alsof we in Little

Italy in New York eten.

We kiezen voor pizza, Calzone en

Cannelloni. Heerlijk! En dat

terwijl we uitkijken over de velen

gokautomaten en speeltafels.

Fréderique vind al de lichtjes en

geluidjes ook erg interessant en

kijkt vol verbazing rond.

Het is inmiddels 14.00 uur en we

besluiten om terug te gaan naar

de camping, maar niet voordat

we nog even een gokje wagen.

We stoppen US$1 in de machine,

maar helaas we winnen

uiteindelijk niet. We nemen een

cash out voucher van US$0,15 hahaha! We wandelen via het Luxor Hotel weer terug naar de

parkeerplaats bij het Mandalay Bay hotel. We vernemen dat er die avond een belangrijke

bokswedstrijd wordt gehouden bij het Mandalay Bay hotel, we zijn de drukte dus nog mooi voor

geweest.

We maken nog een tussenstop bij het “Welcome to Fabulous Las Vegas” bord. Ditmaal stappen we

allemaal uit en laten ons samen fotograferen. Er staat een dame, met een Las Vegas t-shirt aan, die

iedereen op de foto zet en een ‘tip highly appreciates...’ Slim bedacht, zo vinden we. Iedereen maakt

er gebruik van en betaalt een dollar ofzo. In de korte tijd dat wij er zelf zijn levert dat haar al snel

US$10 op. Als ze er een dagje staat… tel maar uit je winst!

Bij terugkomst op de camping vraagt Fréderique natuurlijk direct of we gaan zwemmen. Martijn gaat

met haar mee en ik besluit om wat wasjes te draaien. Ik loop naar de receptie en verneem dat een

wasbeurt US$1,50 per keer kost en betaalt dient te worden met quarters. Ik kan een briefje wisselen

in muntjes en ga op pad. Ik draai drie wasjes tegelijk (wit, donker en gekleurd) en gebruik het

wasmiddel dat we bij de VONS gekocht hebben (merk Tide met een beetje Freshness erin). Terwijl de

wasmachines draaien ga ik achter de laptop even een update op de website plaatsen. Op deze

camping kun je voor US$6,99 voor 24 uur internet nemen (via je creditcard te betalen).

De wasjes duren ca. 45 minuten en ik neem alles weer mee terug naar de camper. Ik heb vanuit

Nederland een wasdraad en wasknijpers meegenomen en dus kan ik alles makkelijk ophangen bij de

camper. Het is een warme dag en bovendien waait het een beetje, dus de was droogt lekker snel.

We eten vanavond alleen een boterham. Warm eten hebben we tenslotte vanmiddag al gedaan.

Achter de camper hebben we in de middag gelukkig een beetje schaduw en dus gaan we daar zitten.

We spelen een spelletje memory samen en rond 19.30 uur gaat Fréderique slapen. Wij genieten nog

even na van deze rustdag. Morgen hebben we juist een lange rijdag voor de boeg, maar zonder

verdere plannen dus we zien wel hoe laat we vertrekken, in ieder geval lekker op ons gemak. We

hebben tenslotte vakantie.

Overnachting: Oasis Las Vegas RV Resort

Website: http://www.oasislasvegasrvresort.com/

Tarief: ca. US$55 per nacht

Dag 6: 6 mei 2012 – Las Vegas -> Kingsburg (364 mijl / 583 km)

We worden om 07.00 uur wakker en gaan ons gereed maken voor een lange rijdag. We gaan

vandaag alvast op pad richting Kings Canyon National Park. We hebben een camping geboekt in

Kingsburg, op een uurtje afstand van het nationale park. Morgen hoeven we dan dus nog maar een

klein stukje te rijden.

Nadat we in Las Vegas onze camper weer helemaal afgetankt hebben (US$80), kunnen we om 09.15

uur op pad richting Kingsburg.

We hebben ontdekt dat er momenteel een

groot verschil in gallonprijs zit tussen cash

betalen of met creditcard betalen. Hier in

Vegas scheelde het bijvoorbeeld ruim

US$0,20 per gallon, maar de verschillen

lopen echt op tot US$0,60 per gallon! We

besluiten daarom om voortaan eerst te

pinnen (dit kan veelal via de ATM machines

bij de tankstations) en vervolgens met cash

geld te betalen. Dit levert ons toch zo’n

US$100 op uiteindelijk!

We rijden via de highway op weg naar

Barstow. Hier willen we graag een bezoek brengen aan het Calico Ghosttown dorpje. Helaas blijkt er

geen duidelijke wegbewijzering en dus missen we de afslag. We besluiten om niet om te keren, maar

gewoon door te rijden. Fréderique doet het nog super goed en dus maken we nog wat kilometers.

Bij het plaatsje Baron, aan highway 58, stoppen we voor een lunch. We kiezen ervoor om een

sandwich te gaan eten bij Subways. We zitten de hele dag al in onze camper, dus even eruit zijn is

dan wel lekker.

We besluiten om hier in Baron tevens de camper weer af te tanken (wederom US$80), zodat we

vandaag de rit verder af kunnen maken zonder te stoppen.

We leggen Fréderique op de slaapbank, in de gordels en al snel valt ze in slaap. Da’s mooi, want dan

kunnen we weer wat kilometers maken.

De route loopt door velen grote fruitteeltgaarden. Heel mooi om te zien. Sommige zijn echt gigantisch

en liggen er werkelijk prachtig bij.

Onze camping van vandaag ligt tevens heel mooi ‘verstopt’ tussen een aantal fruitteeltgaarden. Het

terrein wordt veilig bewaakt met een hek, want zo midden in de fruitteeltgaarden lig je toch wel erg

afgelegen.

We checken om 16.40 uur in op de camping en we zijn dan ook niet tevreden. De rijdag is goed

verlopen en heeft niet TE lang geduurd.

Onze plaats is voorzien van fully hook up en dus staan we in de middenrij en niet direct aan het water.

De rivier is in deze tijd van het jaar echter nog minimaal en we vinden het niet zo erg om in het

midden te staan. Hier hebben we mooi schaduw en bovendien niet zo’n last van de muggen en

vliegjes bij het water. Ieder nadeel heeft z’n voordeel.

Helaas hebben we de komende dagen geen zwembad op de campings. Fréderique wil echter toch

graag haar zwempakje aan en vraagt om een emmer met water. Meer hebben kindjes niet nodig, ze

spelen er zo graag mee.

Papa en Fréderique spelen samen met het water en ik maak het eten klaar. We eten vandaag weer

lekker buiten, de temperatuur is nog steeds prima.

Terwijl de zon prachtig ondergaat spelen we met z’n drietjes een spelletje ‘Mens erger je niet’.

Dit is echt vakantie en wat een pret. Super leuk dat Fréderique voortaan ook echt spelletjes mee kan

spelen. Jammer alleen dat ze nu al zo op papa lijkt: verliezen vindt ze echt niet leuk ☺

Op tijd liggen we allemaal in bed, morgen staat ons bezoek aan de parken Kings Canyon en Sequoia

National Park op het programma en we hebben er super veel zin in!

Overnachting: Club Royal Oak Campground

Website: http://www.clubroyaloak.com/index.html

Tarief: ca. US$35 per nacht

Dag 7: 7 mei 2012 – Kingsburg -> Kings Canyon National Park (Cedar Grove) (118 mijl /

189 km)

Op deze dag heb ik bijna 13 jaar gewacht: eindelijk breng ik een bezoek aan Kings Canyon en Sequoia

National Park. Tijdens alle andere bezoeken aan West Amerika kwam er steeds wel iets tussen,

waardoor een bezoek niet door kon gaan (bijv. reisden we via de Tioga Pass vanuit Yosemite National

Park en dan kun je deze parken niet bezoeken, i.v.m. sneeuwval was de hoofdweg niet toegankelijk of

we hadden simpelweg te weinig tijd…).

Om 08.00 uur verlaten we de camping en gaan op pad, maar niet voordat we nog even tanken

(wederom voor US$80).

Het is bijna niet te geloven dat we straks in die hoog gelegen parken zijn, want hier rondom

Kingsburg is alles nog vlak. Maar binnen 20 minuutjes zien we in de verte de eerste heuvels en

bergen opdoemen. Joehoe, we komen dichterbij.

De afgelopen weken heb ik vanuit Nederland de weersomstandigheden goed in de gaten gehouden,

want wanneer er veel sneeuwval is betekent dat vaak dat de hoofdweg gesloten zal worden. Maar de

laatste weken was er steeds geen spraken van sneeuwval. We hebben dus geluk en kunnen via de

Cedar Grove ingang het park bereiken.

Later vernemen we bij het Visitor Centre dat er ca. 30% minder sneeuwval is geweest dan

voorgaande jaren. Voor de lokale bevolking, het toerisme en de natuur is dit een flinke domper want

dit zal uiteindelijk veel gevolgen hebben. De

klimaatverandering komt dan ook meerdere keren deze reis

nog terug in verhalen van de rangers en de lokale bevolking.

Iets in ons zegt dat de rivier bij de camping van vannacht in

Kingsburg dit jaar niet zo hoog zal komen….

De weg kronkelt prachtig steeds hoger en hoger. Om de paar

kilometer is er een mogelijkheid tot uitwijken voor ‘slower

traffic’. Wij stoppen iedere keer netjes, want wij hebben geen

haast en willen ons niet opgejaagd voelen door andere auto’s

of campers.

Bij de meeste turnouts en viewpoints stoppen we even en

genieten van het uitzicht. Steeds is het uitzicht anders en we

zijn dan ook erg onder de indruk. We vinden zelfs nog een

plekje met sneeuw en dus springt en speelt Fréderique er

vrolijk op los. Dat is grappig, sneeuw terwijl het bijna 30

graden is!

Zodra we bij het Visitor Centre arriveren informeren we naar

de Azalea Campground, hier zouden we graag verblijven de komende twee nachten. We vernemen

dat dit geen probleem moet zijn, het is tenslotte geen weekend en we zijn vroeg. We volgen de

instructies en rijden naar de camping. We mogen een ‘leeg’ plekje uitzoeken. (NB: wanneer je een

plekje reserveert dan dien je er iets achter te laten, zodat nieuwe bezoekers weten dat de plek bezet

is. Je kunt bijvoorbeeld je stoeltjes achterlaten.)

We kiezen voor plaatsje nummer 99, direct aan de waterrand. Ook al zien we hier ook wel dat het

veld vrij droog staat, maar er is water en dus hopen we kans te hebben op het spotten van wilde

dieren. Die komen vaak, aan het begin en/of einde van de dag, naar de waterrand toe. Keep our

fingers crossed…

Zodra je een plekje hebt gekozen dien je het bedrag in een gele enveloppe (Camping Permit

Envelope) te stoppen (met cash geld) en deze in een speciale box te plaatsen. De andere helft van de

gele enveloppe leg je voor het raam van je camper, zodat de rangers kunnen zien dat je voldaan

hebt. Dit is dan je officiële Camping Permit.

We maken een heerlijke sandwich met sla, komkommer, ui en gerookte zalm en gaan dan op pad

naar het Sequoia National Park.

Met een camper langer dan 22 ft is het niet mogelijk om het Sequoia National Park via highway 198 te

betreden. We gaan dus nu via Kings Canyon National Park op weg richting het zuiden om zo

vervolgens het Sequoia National Park in te kunnen rijden. Onze camper is 30 ft en op deze weg is het

gelukkig geen probleem.

We parkeren de auto op de speciale RV parkeerplaats en wandelen door een prachtige omgeving.

Ook vandaag is het weer erg warm, zelfs nu we eigenlijk toch vrij hoog in de bergen zitten. De

wandeling loopt eerst naar beneden, naar de voet van de General Sherman Tree. Wow, wat een

gigantische boom is dat zeg! Maar ja, dat betekent dat we op de terugweg dus omhoog mogen

wandelen en dat valt me vandaag, met deze hitte, best zwaar. Martijn en Fréderique lopen alvast

vooruit en ik volg op mijn eigen tempo.

Aan het einde van de middag rijden we terug naar de camping. Fréderique wil graag verven. We

hebben vanuit Nederland voor haar haar verfspulletjes meegenomen. In Amerika hebben we bij de

Target grote kleurplaten gekocht van Princess. Hierop

kan ze dus ideaal verven. Ruim een uur schildert ze er

vrolijk op los. Papa en mama genieten van de prachtige

natuur en de rust en stilte om ons heen. Fantastisch!

Vandaag kunnen we voor het eerst echt BBQ-en. Bij

onze campingplek staat niet alleen een picknick tafel en

banken, maar tevens een vuurpit met een rooster. We

hebben aluminium schalen gekocht om het vlees op te

leggen. Het rooster van de BBQ wordt natuurlijk door

iedereen gebruikt en dat vinden we niet echt

hygiënisch. Tevens hebben we bij de winkel in het park brandhout gekocht, voor het maken van ons

kampvuur. Bij de VONS winkel in Los Angeles hebben we al aanmaakblokjes en lange lucifers gekocht.

Dus het vuur is snel gemaakt.

We maken hamburgers die in deze omgeving magnifiek smaken!

Terwijl we bij het kampvuur nog nagenieten horen we ineens geluiden vanuit de bosjes. Een tiental

hertjes komt tevoorschijn en ze gaan lekker staan te grazen, dichtbij onze camper. Fréderique vind

het geweldig en blijft goed stil, zodat ze niet direct wegrennen.

Wat een fantastische afsluiting van een fantastische dag!

We duiken snel onze bedjes in, want morgen willen we vroeg op pad gaan, op zoek naar nog meer

wilde dieren. Een beertje of drie, vier zou niet verkeerd zijn…

Overnachting: Azalea Campground (in nationale park)

Website: http://www.nps.gov/seki/planyourvisit/feesandreservations.htm

Tarief: ca. US$18 per nacht

Dag 8: 8 mei 2012 – Kings Canyon National Park (Cedar Grove) (80 mijl / 128 km)

Om 07.00 uur rijden we met onze camper de camping af. We hebben een missie: we willen graag

dieren spotten!

We kiezen ervoor om de weg naar het einde van het Kings Canyon national park te nemen. We rijden

eerst naar het Hume Lake. Het meer ligt er prachtig bij, zo in de vroege morgen. Bij het meer is al

veel activiteit. Het blijkt dat hier een kerk gevestigd is en dat er een ‘summer camp’ gehouden wordt.

We vervolgen onze route en de weg kronkelt schitterend tussen de bergen door. Ook vandaag is het

weer geweldig om de strak blauwe hemel te zien. Zelfs zo vroeg in de morgen kunnen we al voelen

dat de temperatuur weer perfect zal zijn vandaag.

Wat boffen we toch!

Bij verschillende viewpoints en turnouts stoppen we

om foto’s te maken. Het is inmiddels 08.15 uur en

het wordt al wat drukker op de weg, maar we

hebben nog geen dieren gespot.

Rond de klok van negen uur arriveren we bij de

Zumalt Meadows. We wandelen en klimmen heerlijk

door de bossen en langs het water. Fréderique is

helemaal onder de indruk van de gigantische dennenappels die hier te vinden zijn. De mooiste kiezen

we uit en leggen we in de camper: die nemen we mee!

De route gaat vervolgens verder naar Cedar Grove, het eindpunt van de weg en van het park. Hier

kunnen we niet meer verder. De bergrug wordt hier te hoog en er loopt dus geen weg meer verder.

De camper parkeren we, eten lekker wat fruit in het zonnetje en gaan weer lekker wandelen. Er is

werkelijk helemaal niemand anders aanwezig in dit gebied. Het gevoel dat deze rust bij ons oproept is

geweldig. Zowel Martijn als ik raken er diep van onder de indruk. Meer heeft een mens toch niet

nodig; dit is intens genieten! Ook Fréderique lijkt zich te realiseren dat dit heel bijzonder is, want ons

normaal oh-zo-druk meisje, blijft nu ook op een boomstam zitten en kijkt eens goed om haar heen.

Zelfs bij deze stilte spotten we helaas geen wilde dieren en we besluiten om terug naar de camping te

rijden. Fréderique begint een beetje moe te worden en geeft aan dat ze graag wil slapen. We leggen

haar op de slaapbank en gaan terug rijden richting de camping.

Op de camping hebben we onze stoeltjes laten staan, zodat iedereen kan zien dat onze plek bezet is.

Zo werkt dat heel fijn bij deze nationaal park campings.

Eenmaal terug op de camping, het is dan 13.00 uur, maken we een heerlijke pizza klaar in onze oven

in de camper. Fréderique gaat lekker schilderen in het zonnetje, Martijn maakt een Sudoku puzzel en

ik lees heerlijk in mijn LINDA.

Aan het einde van de middag wandelen we door de bossen naar het Visitor Centre. Bij aankomst blijkt

dat er zojuist twee grote touringcars zijn gearriveerd met Franse toeristen. We besluiten daarom eerst

maar even een ijsje te gaan eten en gaan straks wel even terug, als de rust is wedergekeerd.

Na slechts twintig minuutjes zijn de toeristen weer met de bussen vertrokken en kunnen wij op ons

gemak bij het Visitor Centre naar binnen. We informeren naar de wilde dieren in het park en krijgen al

snel door waarom we nog niets gezien hebben… Het hele klimaat is ook hier aan het veranderen.

Normaliter valt er in april en mei ook nog veel sneeuw. Maar niet dit jaar. De laatste sneeuw is van

eind maart en dus is er veel meer smeltwater. Bijna 30% minder dan gebruikelijk is. Vermoedelijk

reageren de dieren hier ook echt op en zijn ze dus nog wat hoger in de bergen. Jammer natuurlijk,

maar het is niet anders. De omgeving is werkelijk fabelachtig en maakt het ‘gemis’ van de wilde

dieren meer dan goed, wat ons betreft.

We shoppen nog wat in de Gift Store en vooral het memory spel van de nationale parken en dieren

van Amerika, vindt Fréderique natuurlijk geweldig. Ze wil direct terug naar de camping om het

spelletje te gaan spelen.

Terwijl ik het eten klaarmaak spelen

papa en Fréderique het spelletje.

Martijn maakt vervolgens na het

eten, het kampvuur weer aan en

met z’n drietjes zitten we rondom

het vuur na te genieten van een

geweldige dag.

Overnachting: Azalea Campground (in

nationale park)

Website:

http://www.nps.gov/seki/planyourvisit/feesan

dreservations.htm

Tarief: ca. US$18 per nacht

Dag 9: 9 mei 2012 – Kings Canyon NP -> Yosemite

National Park (154 mijl / 247 km)

Vandaag vertrekken we richting Yosemite National Park. Ik denk

dat ik me op deze dag het meest verheugd heb van deze reis. Ik

ben er alweer een aantal jaren niet geweest en ik wil het gevoel

dat ik altijd heb bij dit park, heel graag delen met Martijn en

Fréderique.

We maken eerst een tussentop in Fresno, waar we de camper weer

helemaal vol tanken. Ditmaal geeft de teller US$195,92 aan… We

denken er maar niet teveel overna en vervolgen onze route naar

Yosemite National Park.

In Oakhurst stoppen we voor de laatste boodschappen bij VONS en

een snelle lunch bij MacDonalds.

Via highway 41 rijden we noordwaarts. Om 15.00 uur is het dan zover: we rijden de tunnel in…. Ik

herinner me echt nog, van de vorige reis, dat het uitzicht na de tunnel werkelijk adembenemend is.

We hebben geluk: het is vandaag kraakhelder met een prachtige blauwe hemel. Ja hoor, ook Martijn

en Fréderique zijn ontzettend onder de indruk van het uitzicht.

We parkeren de camper en nemen het statief mee. We maken mooie foto’s van ons gezinnetje

samen, bij Tunnel View Point. Ruim een half uur genieten we van het uitzicht, maar dan begint het

toch verder te kriebelen: we willen verder en meer genieten van dit prachtige park. We gaan op pad

naar de camping!

Zeker voor Yosemite National Park is het echt noodzakelijk om vooraf een reservering voor de

camping te maken. Dit kan vanaf zes maanden voor de aankomstdatum. Ik heb dus destijds in

december al een reservering gemaakt. Ik wilde graag op de Upper Pines Campground staan en dat is

gelukt!

Bij aankomst bij de camping blijk ik echter via internet voor de verkeerde optie gekozen te hebben

(Access Pass maar dat moest dan Year Pass zijn). Hierdoor heb ik US$20 te weinig voldaan. We

moeten even naar het Campground Reservation Center rijden, een klein stukje terug. Daar betalen we

de US$20 bij en kunnen direct naar onze campingplaats toe, nummer 068.

Nadat we de camper geïnstalleerd hebben, het is dan ca.

17.00 uur, besluiten we om een wandeling te gaan maken.

We lopen vanaf de camping over de brug en gaan op weg

naar Mirror Lake.

Fréderique heeft haar wandelschoentjes weer aan en loopt

dan ook de hele route prima zelf met ons mee. De

wandelroute loopt door de bossen en is makkelijk te

bewandelen, zeker ook voor Fréderique. Na een klein uurtje

arriveren we bij Mirror Lake. De avond begint al een klein

beetje in te vallen en dus schittert het meer prachtig.

Fréderique is moe geworden van de wandeling en wil even

lekker bij het water spelen. Wij maken veel foto’s en filmen

ondertussen gewoon nog even door, geen probleem hoor!

Op de terugweg wil Fréderique helaas niet meer zelf lopen

en dus neemt Martijn haar in de nek. Nou ja, de boog kan

ook niet altijd gespannen staan natuurlijk. We zijn al super

trots op haar, ze loopt gelukkig veel wandelingen gewoon

met ons mee!

Terwijl ik samen met Fréderique terugloop naar de camping, blijft Martijn op de brug over de Merced

River staan (bij de ingang van de camping). Vanaf hier heeft hij een perfect uitzicht op de Half Dome

en deze komt prachtig in de ondergaande zon te liggen.

We eten samen nog een snelle pasta, voordat we moe en voldaan vroeg naar bed gaan. We hebben

wederom een fantastische dag gehad en we hebben geluk: morgen zijn we ook nog in dit park!

Overnachting: Upper Pines Campground (in nationale park)

Website: http://www.nps.gov/yose/planyourvisit/upperpines.htm

Tarief: ca. US$20 per nacht

Dag 10: 10 mei 2012 – Yosemite National Park (0

mijl / 0 km)

Kennelijk waren we toch wel echt moe van de dag van

gisteren, want we worden voor het eerst na 07.00 uur

wakker deze vakantie. Vandaag hoeven we helemaal niet

met de camper te rijden, want er rijden gratis shuttle

bussen door het park. Haast hebben we daarom zeker ook

niet.

Na het ontbijt gaan we eerst een korte wandeling maken

richting Happy Isles. Gisteravond hebben we van de

rangers vernomen dat er daar beren zijn gespot (een

moeder met haar ‘cub’) en die willen we wel graag zien

hoor… Helaas spotten we wederom geen beren, maar de

wandeling is er absoluut niet minder om.

Op de camping pakken we de rugzak helemaal in voor de

wandeling naar de Lower Falls. We nemen voldoende water

mee, maar ook druifjes en worteltjes. Lunchen willen we graag ergens bij de Yosemite Village doen

vandaag.

Bij de ingang van de camping is een bushalte voor de gratis shuttle bussen. Fréderique vindt het

reizen met de bus helemaal gaaf. Bij de Village stappen we uit. Hier heb je een restaurant, een Gift

Store en een postkantoor.

Nadat we eerst wat geshopt hebben (achteraf niet echt handig, want nu moeten we die spullen

meenemen tijdens het wandelen…), gaan we op weg naar de Lower Falls. We wandelen samen door

de bossen en de trail is makkelijk toegankelijk. Ook Fréderique kan dus zelf weer prima de wandeling

mee lopen.

Bij de Lower Falls is het uitzicht prachtig, want we zien ook de Upper Falls naar beneden storten. Er

valt een mistregen naar beneden en dat is best een lekkere verkoeling, de temperatuur is inmiddels

zeker weer tot 30 graden gestegen!

Martijn wil graag naar de Upper Falls lopen. We informeren bij een gids en hij wijst de weg. We

spreken af dat Fréderique en ik samen naar de Village wandelen en dat we elkaar daar over een

uurtje of twee weer ontmoeten.

Op ons gemakje wandelen we terug naar de Village. Soms moeten we ons echt even aanpassen aan

ons meisje en dat gaan we dus nu doen. Wat wil ze eten? Fréderique wil graag een sandwich met

zalm eten, dus dat is ons doel: we gaan op zoek!

We staan nog in de rij bij het restaurantje wanneer Martijn ook aan komt lopen. De wandeling naar de

Upper Falls is niet gelukt. We informeren na de lunch wel even naar andere mogelijkheden.

Op het terras, in de schaduw, eten we onze sandwich. Helaas zonder zalm, want die hadden ze niet.

Maar gelukkig is Fréderique tevreden met haar alternatief. Wel vonden papa en mama de sandwich

belachelijk duur (totaal US$28,33 voor drie broodjes), maar dat mocht de pret niet drukken natuurlijk.

Na de lunch wandelen we naar het Visitor Center en informeren naar de wandelmogelijkheden voor

Martijn. De vriendelijke heer legt uit dat de Vernal Falls en de Nevada Falls echt de moeite waard zijn.

Vanaf onze camping kan hij er zo naar toe lopen, maar let op: het zijn twee zware (‘strenuous’)

wandelingen. Martijn durft de aandaging wel aan! Hij heeft er zin in.

We nemen de shuttle bus terug naar de camping. Ik maak de rugzak klaar voor Martijn. Ik geef hem

koekjes, worteltjes, druifjes, veel water, chips, vruchtensap, appels, vuur/lucifers, berenbel, zaklamp,

handdoek en zakdoekjes mee. Het lijkt wat overdreven, maar we hebben begrepen dat bij deze

wandelingen onlangs nog toeristen verongelukt zijn. Ik denk dan altijd direct aan het ergste en geef

dus een overlevingspakket mee, je weet maar nooit natuurlijk…

Over de wandelingen zou je gemiddeld tussen twee en vier uur

kunnen doen. Het is dan 14.30 uur en we spreken dus af dat ik ervan

uit ga dat Martijn rond 18.30/19.00 uur zeker terug zal zijn. Anders

moet ik de rangers inschakelen. We spreken ook af dat Martijn niet

ineens een andere route gaat lopen, want dan weet ik niet waar hij is

en zal zijn. Toch jammer dat je hier in de bergen helemaal geen

bereik hebt met je mobiele telefoon, dat zou een iets veiliger gevoel

gegeven hebben. Maar Martijn is een ervaren hardloper en voetballer

en hij verwacht dus zelf absoluut geen problemen.

Terwijl Martijn zich waagt aan de wandelingen gaan Fréderique en

mama even een middagdutje doen. Verschil moet er zijn natuurlijk.

Om 16.00 uur worden we weer wakker en gaan lekker samen spelen. We spelen een spelletje, maken

mooie kleisels van Play Doh en bereiden het eten voor.

Wanneer het bijna 18.30 uur is, merk ik toch wel dat ik een beetje zenuwachtig word: er zal toch niets

gebeurd zijn. Maar dan komt hij vol trots de camping op gewandeld. Het was fantastisch! Hij heeft

samen met een wat oudere Amerikaan de wandeling gemaakt. Het uitzicht was geweldig en de

watervallen waren super mooi. Hij is wel ontzettend nat geworden (NB: later vernemen we dat de

Vernal Falls trail ook wel de Mist Trail genoemd word, nu begrijpen we waarom!) en doordat zijn

broek dus ook helemaal nat is geworden is hij zelfs uit zijn broek gescheurd! Het maakt allemaal niets

uit: Martijn heeft intens genoten en is helemaal trots op zijn prestatie. Hij heeft beiden trails gelopen

binnen de vier uur! Super knap natuurlijk! En wederom bijzonder mooie foto’s gemaakt.

Om 20.00 uur vallen we allemaal om van deze enerverende dag.

Morgen moeten we helaas dit geweldige park alweer verlaten, maar we weten het zeker: hier komen

we zeker weer eens terug!

Overnachting: Upper Pines Campground (in nationale park)

Website: http://www.nps.gov/yose/planyourvisit/upperpines.htm

Tarief: ca. US$20 per nacht

Dag 11: 11 mei 2012 – Yosemite National Park -> Petaluma (230 mijl / 368 km)

Helaas is de dag gekomen dat we moeten vertrekken uit het prachtige Yosemite National Park. We

zouden hier nog wel een week

willen blijven, maar de

volgende bestemming wacht al

weer op ons: San Francisco.

Om 09.00 uur rijden we, via de

slingerende hoog gelegen Tioga

Pass, noordwest waarts op weg

naar onze camping in North

San Francisco: het plaatsje

Petaluma. Het is een prachtige

route, met geweldige

vergezichten. Maar ook veel

haarspeldbochten en dus duurt

de rit wel wat langer dan in

eerste instantie verwacht.

Halverwege onze route tanken we nogmaals de tank vol, ditmaal in Stockton voor US$80 hebben we

weer 18,3 gallons. Het is dan bijna 13.00 uur en we besluiten om lekker ergens te gaan lunchen. Zijn

we ook weer even uit de camper.

We kiezen voor Applebees, een restaurant waar ik tot nu toe nog altijd super lekker heb gegeten. Ook

vorig jaar tijdens onze reis door Florida hebben we hier wel eens gegeten. Ze hebben een leuk

kindermenu en kinderen krijgen er een tekenboekje met kleur crayons.

Fréderique neemt een tosti (‘Grilled cheese sandwich’), Martijn kiest voor een echte steak en ik neem

een voorgerechtje (‘the Ultimate Trio’). Jammie, we smikkelen en smullen volop. Wat is dat toch

gezellig met z’n drietjes zo lunchen.

Na een uurtje vervolgen we onze route richting Petaluma. Hier arriveren we om 17.00 uur en het is

onwijs druk. Het blijkt “Come Camp with Us” weekend te zijn, het eerste campingweekend van het

jaar. Alle plaatsen zijn volgeboekt en ook alle cabins en lodges zitten vol. Een enorme drukte, maar

wel ook gezellig. Allemaal kinderen in alle leeftijden spelen overal. Ook nu blijkt weer dat kinderen

geen probleem maken van een taalbarrière. Fréderique speelt volop met een leeftijdsgenootje en

geeft wel bij ons aan dat ze haar niet kan verstaan, maar speelt wel lekker verder.

Onze campingplaats is dichtbij een grote speeltuin (site nummer 168) en dus kan Fréderique zelf naar

de speeltuin lopen en kunnen we haar ondertussen wel ook goed in de gaten houden. Ideaal dus.

We zijn het niet gewend van de omgeving van San Francisco, maar ook hier is het vandaag echt warm

geworden. Snel nemen we dan ook nog een verfrissende duik. Na het zwemmen gaat mama

vervolgens weer een keer de was doen, zodat alles weer eens helemaal fris is.

Hier betalen we US$2,25 per wasbeurt en wederom moeten we met quarters betalen. Bij de receptie

krijg ik voor US$10 een rolletje muntjes.

Op deze KOA camping hebben we gratis WIFI en dus werk ik de website nog even bij terwijl Martijn

en Fréderique bij de karaoke gaan kijken. Ze vind het helemaal geweldig en geniet volop.

Om 22.00 uur duiken we voldaan in bed. Morgen vroeg op, want we gaan mee met de KOA stadstour

door San Francisco. Nu vooral hopen dat we mooie foto’s bij de Golden Gate Bridge kunnen maken…

Overnachting: KOA San Francisco North - Petaluma

Website: http://koa.com/campgrounds/san-francisco/

Tarief: ca. US$90 per nacht

Dag 12: 12 mei 2012 – San Francisco (0 mijl / 0 km)

Om 07.30 uur loopt de wekker af, we gluren door het raam en zien dat het erg mistig is. De

weersvoorspellingen zijn gunstig (ca. 25 graden en Sunny) dus we maken ons vooralsnog geen

zorgen.

We moeten om 08.30 uur verzamelen bij de receptie van de camping. Onze tourguide van vandaag is

Barbara. Zij woont in San Francisco zelf en geeft aan dat het bij haar helemaal zonnig was en dat de

mist al was weg getrokken. Onze verwachtingen zijn dus nog steeds positief.

Om iets voor negen uur vertrekken we met het kleine shuttle busje, met in totaal 19 deelnemers. Een

mooi klein groepje dus.

We ontvangen allemaal een plattegrond van San Francisco, zodat we tijdens de tour een beetje

kunnen blijven volgen waar we ons bevinden.

We starten onze tour in Sausolito. Tijdens mijn vorige reis hebben we ervoor gekozen om onze

camper hier te parkeren (gratis) en de ferry naar Fishermans Wharf te nemen (ca. US$7,50 per

persoon). Op deze wijze hoef je niet met de camper de stad in en heb je geen parkeerproblemen. Het

parkeren van de camper gaat namelijk natuurlijk iets moeilijker dan met een reguliere huurauto (NB:

er zijn in San Francisco veel parkeergarages waar je met de camper natuurlijk niet naar binnen kunt

i.v.m. de hoogte van de camper).

Al snel merken we dat er vrijwel geen mist meer is, slechts enkele kleine wolkjes. Tot onze verbazing

zien we dan ook dat één van deze kleine wolkjes precies bij de Golden Gate Bridge hangt. NEEEEE,

juist nu, juist vandaag… We parkeren ons busje om wat foto’s te maken en op de brug te lopen.

Helaas blijft de mist echt hangen en zien we vrijwel niets van de brug. Barbara belooft ons om er

vanmiddag nogmaals naar toe te rijden, wellicht hebben we dan meer geluk!

We rijden door San Francisco en brengen een bezoek aan het Golden Gate Park. Wat een prachtig

park en wat is er veel te doen en te beleven zeg, super leuk. We krijgen ruim een half uur de tijd om

het park te verkennen. We bezoeken o.a. het Observation Deck van het DeYoung museum, wat een

geweldig uitzicht over de stad geeft.

Eén van mijn favoriete plekjes, bij helder weer, in San Francisco is Alamo Square. Voor de meesten

bekend vanwege de huizen die in de serie ‘Full House’ gebruikt werden. Het is een klein parkje waar

je op het grasveld lekker kunt picknicken met, op heldere dagen dus, een magnifiek uitzicht over de

stad. Door de hoogte verschillen die de stad kent zie je dan op de voorgrond de Victoriaanse huizen

en op de achtergrond in de verte zie je downtown San Francisco. Ook vandaag hebben we geluk en

kunnen we genieten van een geweldig uitzicht over de stad. Onze camera maakt weer overuren.

Vervolgens maken we een ritje met de beroemde Cable Car. Het ritje kost US$6 per persoon en is een

super leuke ervaring. Ook Fréderique vind het

super leuk en geniet volop.

Bij Fishermans Wharf krijgen we ruim anderhalf uur de tijd voor een lunch en een bezoek aan dit

gebied. Ook van Fishermans Wharf krijgen we een kaartje uitgedeeld, zodat we kunnen kijken wat er

allemaal te zien is. We besluiten bij het Rainforest Cafe te gaan lunchen. Fréderique vind het wederom

(net als vorig jaar in Miami) geweldig om de dieren te zien bewegen zodra het onweer begint.

Ruim drie kwartier later zijn we weer buiten en wandelen over Fishermans Wharf. Het is een zaterdag

en het is er extreem druk. Fréderique geeft aan het niet zo prettig te vinden dat iedereen zo om haar

heen kronkelt. Ik besluit om even te wachten, op een rustig plekje, samen met haar, terwijl Martijn

nog even wat foto’s maakt.

Vanaf pier 33 vertrekken de cruises naar

Alcatraz. Ditmaal hebben we geen

reservering gemaakt voor Alcatraz, we

vinden Fréderique hier nog een beetje te

klein voor. Hadden we dit wel willen doen

dan MOET dit vooraf via internet

(http://www.alcatrazcruises.com/). Ter

plaatse zijn er eigenlijk nooit meer kaartjes

te krijgen en dat zou dus een grote

teleurstelling zijn.

Na de lunch brengt Barbara ons naar

Chinatown, hier krijgen we een half uur de

tijd om rond te lopen. We stoppen bij het Hilton hotel en lopen nog even naar de Fortune Cookies

Factory, waar we koekjes kopen. We hebben grappige boodschappen in de koekjes verstopt zitten.

Vanuit Chinatown gaan we op weg naar Lombard Street. Helaas mogen tourbussen hier niet meer

stoppen, maar we kunnen wel een snelle foto maken. Vervolgens stoppen we een stukje verder wel,

voor nog zo’n bochtige straat. Wel minder populair, maar het idee is het zelfde. Heel bijzonder om te

zien, zo stijl en zo bochtig.

Het is inmiddels 16.00 uur en we hebben goede hoop dat we ditmaal de Golden Gate Bridge wel goed

kunnen zien. Het is tenslotte overal zonnig en warm geworden. We rijden via de Presidio op weg naar

Fort Point. Maar helaas… de wolken en de mist zijn echt exact bij de brug blijven hangen. Het is ons

niet gegund, vrees ik, ditmaal.

Wel maken we een stop en kunnen we een bezoek brengen aan Fort Point, onderin de brug. Erg

bijzonder en interessant om dit te kunnen bezichtigen. Al overheerst bij ons natuurlijk de teleurstelling

over het niet goed kunnen bewonderen van de Golden Gate Bridge.

Om 18.00 uur zijn we terug op de camping. Fréderique wil graag in de speeltuin spelen. Zij heeft

natuurlijk de hele dag in de bus gezeten met oudere mensen en wil nu graag met leeftijdsgenootjes

spelen. Martijn blijkt lekker met haar samen in de speeltuin, terwijl ik het eten klaarmaak.

Het was een mooie dag, waarin we een goed beeld van de stad San Francisco hebben gekregen. We

komen er graag nog eens terug, om de stad uitgebreider te bezoeken, maar voor nu was deze tour

met Fréderique ideaal.

Voordat we gaan slapen spreken we nog even

snel af: mocht het morgen zonnig zijn, rijden

we toch nog even naar de Golden Gate

Bridge…

Overnachting: KOA San Francisco North - Petaluma

Website: http://koa.com/campgrounds/san-francisco/

Tarief: ca. US$90 per nacht

Dag 13: 13 mei 2012 – San Francisco -> Monterey / Marina (168 mijl / 269 km)

Wanneer we wakker worden zien we al snel dat het ook deze ochtend nog erg mistig is. We besluiten

dan ook om de snelste route naar Monterey te nemen en geen ‘detour’ te maken via de Golden Gate

Bridge.

Om 13.00 uur arriveren we in Monterey. We parkeren de camper bij ‘Fishermans wharf’, hier is

voldoende ruimte om te parkeren speciaal voor RV’s. Vervolgens wandelen we via het water richting

het Aquarium (ca. 20-30 minuten lopen). Parkeren kost hier ca. US$8 voor 5 uur.

Het valt ons direct op dat Monterey een erg toeristisch stadje is. Het is zondagmiddag en dus

ontzettend druk, maar wel gezellig.

We lunchen bij Austino’s Patisserie, schuin tegenover het Monterey Aquarium. Fréderique kan

uiteindelijk niet echt wachten, ze staat te popelen om naar ‘de visjes’ te gaan kijken.

Het Monterey Aquarium heeft twee verdiepingen. We bezoeken eerst de begane grond en gaan dan

door naar de eerste verdieping. Het hoogtepunt is toch wel de ‘Jellies’. Maar ook de zeepaardjes

vinden we erg leuk.

Tijdens de tour van gisteren in San Francisco hebben we geleerd dat de Ghirardelli chocolade erg

populair is in Californië. Van oorsprong werd deze chocolade bij Fishermans Wharf gemaakt. Maar

tegenwoordig hebben ze ook een aantal andere zaken, waaronder dus hier in Monterey.

We nemen alledrie een ijsje en kopen bovendien de beroemde ‘squares’. Dat is smullen!

Via de boulevard wandelen we weer terug naar de camper. Precies op tijd voor het einde van onze

parkeertijd, rijden we de parkeerplaats weer af. Op weg naar onze volgende camping. We moeten een

klein stukje terugrijden, want we overnachten in Marina.

Bij aankomst op de camping spotten we direct een grote sticker van Travelhome op de raam bij de

receptie. Dat is leuk! Wie heeft dat gedaan? (NB: we horen achteraf dat onze collega’s dit twee jaar

geleden gedaan hebben. Leuk om te zien dat de sticker er nog steeds hangt.)

We krijgen uitleg over de camping en men wijst ons de weg naar onze site (#60). Een mooie plek met

bomen en dus ook schaduw.

Fréderique wil graag vuur maken, samen met papa en dus gaan ze aan de slag. Achter de camper is

iemand bezig om de bomen goed bij te werken en de jongeman geeft ons dan ook wat extra hout,

gratis. Dat is super fijn. Bedankt.

Het is een heldere dag vandaag en dus willen we graag naar de zonsondergang gaan kijken op het

strand. We eten rijst met Babi Ketjap in de camper (meegenomen uit Nederland) en wandelen

vervolgens vanaf de camping naar het strand. De camping heeft een geweldige ligging, want het is

nog geen 5 minuutjes lopen naar de duinen.

Ook in de avond blijft het helder en dus genieten we volop van een geweldige zonsondergang. Er zijn

nog meer mensen op het strand en iedereen straalt, want dit blijft bijzonder, zo’n mooie

zonsondergang. Wel daalt de temperatuur aan het water snel en staat er vrij veel wind. We zijn dan

ook blij dat we onze dikke fleece vesten hebben meegenomen en aangedaan. Want dat mag de pret

verder natuurlijk niet drukken.

Eenmaal terug op de camping is het overal al muisstil. Dat verbaasd ons toch steeds weer: die

Amerikanen gaan allemaal extreem vroeg naar bed (het is nu 21.00 uur) en vertrekken dan veelal ook

wel weer erg vroeg. Wij spelen samen nog een

spelletje en kijken een DVD, terwijl Fréderique al

heerlijk slaapt en houden het om 23.00 uur dan ook

voor gezien.

Overnachting: Marina Dunes RV Park

Website: http://www.marinadunesrv.com/

Tarief: ca. US$70 per nacht

Dag 14: 14 mei 2012 – Marina -> San Luis

Obispo (156 mijl / 250 km)

Om 08.30 uur vertrekken we, na het ontbijt, op weg naar San Luis Obispo. Maar niet voordat we eerst

weer de camper vol getankt hebben. We rijden naar de Shell in Seaside en betalen US$180 voor bijna

39 gallons. We kunnen weer op pad!

Via de prachtige, kronkelende highway 1 rijden we op weg naar San Simeon. We stoppen bij

verschillende viewpoints, want het is hier prachtig aan de oceaan. Ook de zeeleeuwen bij San Simeon

liggen er weer heerlijk bij. Maar jeetje, wat stinken ze zeg…

Om 13.00 uur arriveren we bij San Simeon. Hier brengen we een bezoek aan ‘Hearst Castle’.

We kunnen mee met de Grand Rooms tour van 13.40 uur. De tour rijdt eerst per shuttle bus naar

boven, want het kasteel staat boven op de berg.

We krijgen een uitleg over Hearst Castle. Het uitzicht is prachtig en de kamers zijn ook erg mooi. Maar

we kunnen het niet laten om een beetje te lachen om de Amerikanen. Ze doen net of die meneer

Hearst erg belangrijk was, maar hij was vooral rijk en kocht overal in Europa spullen op waarmee hij

zijn eigen huis inrichtte.

Vooral de zwembaden zijn erg mooi en Fréderique vraagt dan ook of ze mag gaan zwemmen…. Nee,

helaas… dat is niet echt de bedoeling hier ☺

De klok geeft inmiddels 15.30 uur aan wanneer we wegrijden bij Hearst Castle. We rijden nog ruim

een uur naar San Luis Obispo. Hier overnachten we op de KOA camping.

Een mooie camping, maar wel wat minder bomen/schaduwplekken.

Wij hebben gelukkig een mooi plekje bij het grasveld, direct bij de speeltuin en daar staan ook wat

boompjes. Het is weer heerlijk zonnig en warm en dus zijn die boompjes wel prettig. Wel vinden we

de site (#65) wat krap, want de Slide Outs kunnen maar net uitgeschoven worden.

We gaan even lekker zitten. Martijn maakt een

sudoku puzzel, Fréderique klimt en speelt in de

speeltuin en ik lees heerlijk in een boek. Dit is zo

lekker, even lekker bijkomen en genieten van de

rust.

We kijken na het eten samen nog een DVD en

genieten na van wederom een heerlijke dag!

Overnachting: KOA Avila/Pismo Beach

Website: http://koa.com/campgrounds/avila/

Tarief: ca. US$55 per nacht

Dag 15: 15 mei 2012 – San Luis Obispo -> Carpinteria (112 mijl / 179 km)

We slapen vandaag lekker uit… nou ja, uitslapen? We stappen rond 08.00 uur uit ons bedje en gaan

samen lekker croissantjes voor in de oven maken. Wat een luxe, dit noem je toch eigenlijk geen

kamperen meer???

Terwijl ik de camper opruim gaan Fréderique en Martijn samen lekker in de speeltuin spelen. Dit

bevalt ons wel, zo lekker relaxen. Rond 11 uur besluiten we dan toch om, helaas, toch maar verder te

gaan naar onze volgens bestemming, maar niet voordat we eerst nog wat kleine boodschappen voor

de laatste dagen gedaan hebben. We stoppen bij een Albertsons in Arroyo Grande voor deze

boodschappen. Binnen een half uurtje zijn we weer onderweg naar onze volgende bestemming: Santa

Barbara.

We arriveren al vrij snel in Santa Barbara, maar parkeren lijkt hier lastig voor campers, de meeste

plekken zijn namelijk parkeergarages en dat wordt lastig met onze camper. We informeren daarom bij

een motoragent naar de beste opties. Hij adviseert ons om bij de haven/de pier te parkeren

(Waterfront Parking). Dit is een groot parkeerterrein met tevens speciale parkeerplaatsen voor RV’s.

Het tarief bedraagt hier US$4 per uur (voor een camper, US$2 per uur voor een auto), dus we zijn

helemaal tevreden. Tevens had de agent ons verteld dat er een shuttle service is vanaf de haven/de

pier naar downtown Santa Barbara. De kosten voor deze shuttle service bedragen slechts US$0,25 per

persoon (met gepaste quarters te betalen). Alhoewel er wel een bordje hangt waarop vermeld staat

dat de kosten verdubbeld zullen worden naar US$0,50 p.p. maar dat vinden wij alsnog een prima

prijsje, toch?

Met de shuttle service rijden we naar downtown Santa Barbara. Het ritje duurt overigens maar een

kleine tien minuutjes.

We hebben inmiddels wel honger gekregen en dus gaan we lekker lunchen. We kiezen voor Joe’s

Cafe, een gezellig tentje op de hoek van State Street

(hoofdweg van Santa Barbara).

Ook hier krijgt Fréderique weer kleurtjes en een kleurboekje.

Ideaal voor kleine kinderen hoor!

Na de lunch wandelen we door het gezellige en mooie

centrum van Santa Barbara. Het doet allemaal erg Spaans en

gezellig aan. Hele mooie kleine pleintjes met winkeltjes en

restaurantjes en beetje Gaudi achtige steentjes en muurtjes.

In het centrum vindt je veel bekende winkels en merk ketens, dus je kunt er ook echt prima shoppen.

Wij kopen zo ook weer, zoals ieder jaar, kleine geurkaarsjes bij de Yankee Candle Store. Ditmaal laten

we Fréderique zelf een mandje vullen. Ze vindt het helemaal geweldig en blijkt ook nu weer een echt

dametje.

Het is prachtig weer en dus besluiten we om terug te wandelen naar de pier, i.p.v. dat we nogmaals

de shuttle service nemen.

We hebben ons tijdens de voorbereidingen erg verheugd op de overnachting bij Carpinteria State

Beach Park en dus rijden we vol enthousiasme naar de volgende camping.

Bij de receptie melden we ons met ons reserveringsnummer en de dame checkt ons snel in. Ze geeft

ons een plattegrond en wijst ons naar onze site, nummer 120, op de Santa Rosa Campground.

De plekken voor campers langer dan 24 ft blijken minimaal beschikbaar te zijn en dus zijn we

wederom blij dat we vooraf gereserveerd hebben via internet.

En als snel realiseren we ons waarom het zo druk is… we staan direct aan het strand en kijken dus

prachtig over de oceaan weg. Magnifiek!

Wel blijken de plaatsen erg krap en vooral het inparkeren kan hierdoor lastig zijn. Gelukkig heeft

Martijn er, als ervaren vrachtwagenchauffeur, geen problemen mee. Maar ik realiseer me zelf dus wel

dat het voor mij (en dus voor onze cliënten bij Travelhome) best wel wat lastiger kan zijn.

Vermoedelijk moeten wij/zij echt wel meerdere malen ‘steken’ met de camper, voordat deze goed

geparkeerd staat. Hoeft geen probleem te zijn gelukkig, want we

zien veel toeristen die het uiteindelijk gewoon lukt. Beetje geduld is

vaak al voldoende, zo blijkt weer. Gelukkig heeft niemand op

vakantie haast, toch???

Uiteraard spotten we direct de oceaan en rennen we naar het

strand: Wow, wat staan we hier gaaf!

We gaan lekker op het strand zitten en genieten volop. Het is

gezellig druk op het strand. Hoe bijzonder blijft het toch ook, dat je

van de zee altijd direct een echt vakantiegevoel krijgt. Heerlijk.

Wel wordt het, doordat we zo dicht bij de oceaan staan, wat eerder

‘koeler’. We gaan dus al vrij snel naar binnen. We eten lekker

spaghetti in onze camper.

De zouten zeelucht heeft ons lekker lui en moe gemaakt, dus

Fréderique gaat al vroeg slapen en na een korte DVD duiken papa

en mama er ook lekker in…

Overnachting: Carpinteria State Beach Campground

Website: http://www.parks.ca.gov/?page_id=599

Tarief: ca. US$58 per nacht

Dag 16: 16 mei 2012 – Carpinteria -> Malibu Creek State Park (73 mijl /117 km)

De route van vandaag bedraagt slechts ca. 100 km en dus hebben we geen haast deze morgen.

Ook vandaag staat de zon weer schitterend aan de hemel en dus lopen we direct het strand op.

Fréderique speelt heerlijk in het zand en gaat op zoek naar stenen en schelpjes. Samen met Martijn

zetten wij onze stoeltjes op het strand en genieten vooral van het uitzicht op de oceaan en de warme

zon.

We koppelen de camper uiteindelijk rond 10.45 uur af en gaan op pad naar onze laatste camping van

deze rondreis: de Malibu Creek State Park Campground.

Eerst maken we een lunch tussenstop in Oxnard. We kiezen voor een snelle hap bij de Mac Donalds,

zodat we ook direct even met de iPad makkelijk gratis op de WIFI kunnen om de laatste emails en

berichten te checken. De komende dagen staan we in de zogenaamde ‘middle of nowhere’ en dus

hebben we zeker geen internet.

Blijft ideaal dat je bij alle Mac Donalds restaurants gratis gebruik kunt maken van de WIFI.

Ook tanken we nog even in Oxnard (US$160 voor 35 gallons), waarschijnlijk de laatste keer voordat

we de camper gaan inleveren.

Wanneer we rond 13.00 uur arriveren bij het Malibu Creek State Park vertelt de ranger dat we zelf

een plek mogen kiezen, uiteraard wel een plek die nog niet bezet is.

We rijden een rondje en kiezen voor site nummer 20. Dichtbij het toiletgebouw en bij een mooi open

veld. Hier kan Fréderique mooi spelen!

Bij de ranger informeren we tevens naar de wandelmogelijkheden. Het is erg warm vandaag en dus

adviseert hij een wandeling naar de Rock Pools. Hier kun je in het water spelen en zwemmen.

We vullen de rugzak weer met veel water, fruit en koekjes en gaan op pad. Gelukkig loopt het

grootste gedeelte van de trail door de bossen en hebben we dus veel schaduw, want de temperatuur

is ook vandaag weer zeker 30 graden.

Na een klein half uurtje lopen bereiken we het Visitor Center, dat helaas door de weeks nog gesloten

is in het voorseizoen (en het is nu woensdag). Maar het ziet er mooi uit met picknicktafels. Kennelijk

kan het hier dus ook erg druk zijn, alhoewel we dat ons nu nog even niet zo voor kunnen stellen.

Bij de Rock Pools zijn toch best wel wat mensen aanwezig, ook met kleine kinderen. Fréderique vind

het natuurlijk geweldig en geniet volop. Ook papa en mama wagen zich een voetenbadje, het water is

al best aardig qua temperatuur.

Op het gemak wandelen we na een half uurtje weer terug. In totaal hebben we bijna twee uur

gewandeld in het state park en hebben nu wel zin in relaxen!

Bij de camper aangekomen wil Fréderique graag direct weer met water spelen. Dus vullen we de

emmer weer en gaat ze taartjes maken van zand en water. Het duurt niet lang of het is een modder-

meisje. Heerlijk om te zien dat ze zich zo kan vermaken. Douchen komt later wel weer, even spoelen

en alles is weer schoon. Laat haar maar lekker spelen.

Vandaag gaan we weer eens lekker grillen op de barbecue. Bij deze campingplek hebben we enkel

water, geen verdere faciliteiten. Maar wel een

picknick tafel met banken en een barbecue. We

gebruiken onze aluminium schalen weer en bakken

heerlijke hamburgers.

We genieten van een prachtige zonsondergang

tussen de bergen, in deze vallei. Helaas moeten we

morgen gaan beginnen met inpakken, want het is

dan onze laatste volle camperdag. Maar daar denken

we nog maar even niet aan… Eerst nog even met

een drankje genieten van deze bijzondere plek op aarde. We zitten zo dichtbij een super wereldstad

als Los Angeles en toch is het hier geweldig rustig, blijft indrukwekkend.

Overnachting: Malibu Creek State Park Campground

Website: http://www.parks.ca.gov/?page_id=614

Tarief: ca. US$40 per nacht

Dag 17: 17 mei 2012 – Malibu Creek State Park (32 mijl /52 km)

Helaas moet ik deze morgen toch maar gaan beginnen met inpakken… Martijn gaat lekker met

Fréderique wandelen en spelen, terwijl mama in gaat pakken.

We hebben inmiddels al best wel wat nieuwe kleren en schoenen gekocht. We moeten dus eerst even

filteren en kijken of we oude kleding e.d. achter kunnen laten.

Vanuit Nederland heb ik oude handdoeken, oude sokken en ondergoed e.d. meegenomen. Deze laat

ik dus nu achter, scheelt toch weer bagage. Dit adviseren we ook altijd aan onze cliënten.

Toch kom ik er ook achter dat ik dit jaar alsnog te veel zelf al meegenomen had. Vooral aan schoenen

en slippers hebben we veel meegenomen en we hebben ook nog nieuwe gekocht. Maar die schoenen

en slippers ga ik natuurlijk niet achterlaten, dan maar even goed passen en meten. Hopen dat het

gaat passen en de koffers niet te zwaar zullen zijn….

Rond het middaguur is alles weer ingepakt. Ik heb ervoor gekozen om één koffer te nemen voor onze

laatste drie dagen. Hierin zitten de schone kleren die we nog kunnen gaan dragen. In de andere

koffers heb ik de ‘vieze’ kleding opgeborgen alsmede de kleren die we niet meer gaan dragen zoals

onze dikke truien en spijkerbroeken! De weersvoorspellingen zijn namelijk voor de komende dagen

ook nog helemaal goed!

We besluiten om met de camper naar een shopping mall te gaan. We stoppen even bij de Mac

Donalds voor de WIFI en zoeken op de iPad naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum. We blijken dan

het beste naar Thousand Oaks te kunnen rijden, naar de Oaks Mall, op 15 mijl afstand van de

camping.

Bij de Cheesecake Factory genieten we van onze lunch en bestellen nog een taartje als toetje, want

daar staat de Cheesecake Factory tenslotte om bekend…

We shoppen nog wat bij Bath & Body Works en Abercrombie & Fitch, als dat nog maar in de koffer

past…

Eenmaal terug op de camping maken we het kampvuur weer aan en eten voor de laatste keer in de

camper. We hebben vandaag kennis gemaakt met erg vriendelijke Amerikanen. Ik maak een tas met

de kookspullen die we over hebben en vraag of ze deze willen hebben. Ze zijn helemaal enthousiast

en vinden het super lief dat we dat ‘zomaar’ aan hen geven. Geen dank hoor, we maken er graag

iemand anders blij mee. Weggooien is dan ook zo jammer

natuurlijk.

We kijken samen nog naar een DVD en gaan slapen met een

beetje een ‘verdrietig’ gevoel, helaas moeten we morgen onze

camper toch echt weer gaan inleveren bij Road Bear…

Overnachting: Malibu Creek State Park Campground

Website: http://www.parks.ca.gov/?page_id=614

Tarief: ca. US$40 per nacht

Dag 18: 18 mei 2012 – Malibu Creek State Park -> Agoura Hills (10 mijl /16 km) camper

Dag 18: 18 mei 2012 - Los Angeles airport -> Huntington Beach (80 mijl / 128 km)

De wekker gaat om 06.30 uur af en we eten onze laatste boterham in de camper. Om 08.00 uur

rijden we de camping af en dumpen voor de laatste maal met de camper. (NB: We merken nu al dat

het weekend wordt, want het is nu al veel drukker op de camping.)

We rijden naar het benzinestation vlakbij Road Bear en laten hier het LPG gas bijvullen (US$19,95) en

tanken de camper helemaal af (US$63).

Bij Road Bear wordt de camper aandachtig gecontroleerd op schade. Gelukkig hebben we geen

schades gereden en ontvangen we onze borg volledig terug, we hoeven dus ook geen melding te

maken bij Unigarant (voor de No Risk Camperverzekering). Het bedrag van de borg zal teruggestort

worden op onze creditcard/vrijgegeven worden op de creditcard. (NB: Dit blijkt achteraf pas de

volgende maand te zijn).

We hebben in totaal 2084 mijl gereden en we hadden vooraf 2500 mijl ‘gekocht’. We hoeven voor de

mijlen dus niets bij te betalen (maar krijgen ook niets terug…). Verder hebben we totaal 2 uur de

generator gebruikt en dus moeten we 2 x US$3 plus tax voldoen.

Helaas blijkt de transfer van Road Bear enkel om 11.00 uur te vertrekken. Het is nu pas 09.15 uur en

dus moeten we nog erg lang wachten. We besluiten dan ook om een stukje te gaan wandelen, onze

bagage laten we achter. We belanden bij een Burger King en nemen wat te drinken. Op ons gemakje

lopen we vervolgens weer terug.

Het shuttle service busje vertrekt om 10.45 uur, zonder andere reizigers. We hebben dus een beetje

een verloren gevoel. Was natuurlijk fijner geweest wanneer we direct om 09.15 uur vertrokken waren,

maar ja dit zijn nou eenmaal procedures die ze opvolgen: eenmaal per dag, om 11.00 uur, vertrekt de

transfer.

Er is veel file rondom Los Angeles en dus arriveren we pas rond 12.15 uur bij Alamo. Gelukkig zijn er

veel medewerk(st)ers bij Alamo aanwezig en hebben we binnen 10 minuten onze huurauto. Er is maar

weinig keus in onze klasse (Full size), ook hier merken we goed dat het weekend is en dus drukker.

We krijgen wederom drie keuzes wat betreft de benzine:

1. Vooraf kiezen voor een vast benzine tarief / auto wordt afgetankt door Alamo tegen dit

tarief

2. Vooraf kiezen voor zelf aftanken / auto dient door ons zelf afgetankt te worden

3. Vooraf kiezen voor aftanken Alamo tegen dagtarief / auto wordt afgetankt door Alamo

tegen de dagprijs van de benzine

Nadat we ons bij de autohuur op de heenreis nogal vergist hadden (we kozen toen optie 3 en de

benzineprijs lag toen veel hoger dan wanneer we zelf hadden getankt) kiezen we nu voor optie 2, we

zullen de auto dan ook zelf aftanken voordat we de auto inleveren. Het genoemde vaste tarief bij

optie 1 komt bij mij namelijk nog wat hoog over. Volgens mij kunnen we dit zelf voordeliger doen…

(NB: Achteraf zal blijken dat het genoemde vaste tarief van optie 1 een prima deal is, we tanken nu

zelf bij optie 2 zelfs nog iets duurder namelijk. Volgende keer vermoedelijk dus toch maar optie 1

kiezen…)

Fréderique valt al snel in slaap en wij kiezen ervoor om naar de Hollywood Sign op zoek te gaan. Maar

eerst rijden we richting Santa Monica. Helaas slaapt Fréderique nog steeds en dus besluiten we hier

niet te stoppen. We vervolgen onze route richting Hollywood.

Eerst maken we een stop bij de Walk of Fame. Fréderique slaapt nog steeds en dus stapt alleen

Martijn uit en maakt wat foto’s. Ik wacht in de auto met Fréderique.

We zien het Hollywood Sign al liggen en rijden er naar toe, dichterbij althans. Al snel hebben we een

mooi plekje gevonden en maken foto’s en filmen het bord. Ondertussen wordt Fréderique wakker. We

hebben allemaal wel trek en gaan bij de Subway een broodje eten.

Dan gaan we op pad naar ons hotel voor de laatste twee nachten: we hebben een reservering

gemaakt in het Hilton Huntington Beach hotel. We kiezen voor de scenic route, over de PCH (Pacific

Coast Highway), maar dat betekent wel dat we er ruim twee uur over doen. Misschien op de laatste

dag, voordat we gaan vliegen, toch maar de 405 interstate highway nemen??

Bij aankomst blijkt dat er een feest is bij het hotel en het is dan ook erg druk, maar alles is goed

geregeld en hotelgasten kunnen via een aparte ingang gewoon de auto laten parkeren (valet parking

US$24 per dag) en inchecken. We hebben een mooie kamer op de 5e verdieping (#516) met uitzicht

op het zwembad en de oceaan (half).

Nadat we ons opgefrist hebben gaan we lekker uit eten bij de Olive Garden. Zoals we gewend zijn is

het er druk en krijgen we een buzzer. Zodra we aan de beurt zijn gaat de buzzer trillen en komen er

rode lampjes die gaan knipperen, op die manier weten we

wanneer we aan de beurt zijn. Ca. 15 minuutjes later zijn we

aan de beurt. We genieten volop van de Italiaanse pasta’s en

lekkernijen. Iedere keer bevalt ons dit restaurant helemaal

prima.

Het is inmiddels al bijna 22.30 uur en dus is Fréderique al erg

moe. Ze valt in de auto dan ook in slaap en merkt niets meer

van het feit dat we haar in het hotel in bed leggen.

Martijn en ik kijken nog even lekker televisie (dat hebben we

dus toch stiekem wel een beetje gemist), voordat we moe en

voldaan in slaap vallen.

Overnachting: Hilton Huntinton Beach Hotel

Website: http://www3.hilton.com/en/hotels/california/the-waterfront-beach-

resort-a-hilton-hotel-HUBWHHF/index.html

Tarief: ca. US$200 per nacht

Dag 19: 19 mei 2012 – Huntington

Beach (40 mijl /64 km)

Heerlijk uitgeslapen worden we om 08.00

uur pas wakker. Wat heerlijk toch.

Fréderique wil graag in bad en dus gaat ze

met papa lekker spatteren.

In het hotel kunnen we eventueel ontbijten,

maar Martijn wil liever nog eens naar Denny’s toe, daar zijn we deze vakantie nog niet geweest. We

rijden dus naar Denny’s en nuttigen een geweldig ontbijt voor totaal slechts US$35 incl. fooi. Een

perfecte keten die prima kwaliteit bied tegen een lage prijs. Morgen willen we hier weer naar toe

hoor…

Deze laatste dag willen we graag toch nog even winkelen (alweer…) en dus rijden we naar de

Westminster Mall. Terwijl mama lekker aan het shoppen is, speelt Fréderique bij de speeltuin. Dit blijft

ideaal in Amerika: in iedere mall zit wel een kinderspeelruimte. Ook draait ze nog een rondje in de

draaimolen.

Het is prachtig weer en dus willen we graag gaan zwemmen bij het hotel. We kiezen onderweg nog

even voor een bezoekje aan de Cheesecake Factory waar we heerlijk samen een pizza delen.

Bovendien bestellen we taartjes die we meenemen naar het hotel. Kunnen we die vanmiddag lekker

op smullen na het zwemmen.

Eenmaal bij het hotel aangekomen wil ik toch wel graag de koffers nogmaals opnieuw inpakken, want

we hebben toch best nog wel wat bijgekocht weer… Fréderique en papa gaan daarom lekker met z’n

tweetjes zwemmen terwijl mama de koffers weer eens reorganiseerd. Sommige dingen veranderen

nooit… ☺

Na ruim een uur zijn Fréderique en Martijn weer terug, ze hebben nieuws: er komt zo een bruiloft bij

het zwembad. Dat willen we natuurlijk wel graag bewonderen! We settelen onszelf op het balkon voor

een eersterangs uitzicht.

Ondertussen kijkt Martijn naar de finale van de Champions League tussen Bayern Munchen en

Chelsea. Martijn is een beetje voor Bayern (vanwege Robben) en dus is hij na afloop niet echt blij:

Chelsea wint namelijk. Maar wel heel bijzonder om hier in Amerika

de finale te bekijken natuurlijk.

Vanaf het balkon volgen we daarna, onder het genot van ons taartje

van de Cheesecake Factory, de bruiloft. Wat bijzonder zeg, het is

echt ‘net als in de film’. Zowel de bruidegom als het bruidje hebben

namelijk zes bruidsjongens en bruidsmeisjes. Er zijn ook echt witte

stoeltjes met gasten en witte duiven. Een echte romantische bruiloft

dus. Wel heel bijzonder voor het bruidspaar lijkt me, want vanaf de

balkonen kijken veel mensen mee. Dat moet je natuurlijk maar

willen.

Na de ceremonie frissen we ons nog even op en gaan dan op pad naar de Outback Steakhouse, waar

we gaan dineren deze allerlaatste avond van onze geweldige vakantie. We genieten van onze laatste

Blooming Onion en steaks. Heerlijk, maar het is ook goed om weer weg te gaan, want de kilo’s

vliegen er zo wel aan…

We zetten onze wekker voor morgenochtend om 07.00 uur en gaan al snel slapen. Helaas is de

vakantie nu echt bijna voorbij.

Overnachting: Hilton Huntinton Beach Hotel

Website: http://www3.hilton.com/en/hotels/california/the-waterfront-beach-resort-a-hilton-hotel-HUBWHHF/index.html

Tarief: ca. US$200 per nacht

Dag 20: 20 mei 2012 – Huntington Beach -> Los Angeles airport (58 mijl /93 km)

Nadat de wekker ons gewekt heeft duiken we allemaal nog even onder de douche. Zijn we lekker fris

tijdens het reizen.

We checken uit bij de receptie en krijgen voor de laatste keer onze auto terug van de Valet Parking.

Voor ons laatste ontbijt in Amerika rijden we wederom naar het Denny’s restaurant, waar we

gisterochtend ook lekker gegeten hebben. We nemen dan ook exact dezelfde ontbijtje als gisteren en

kunnen dan op pad naar de luchthaven.

Ditmaal nemen we de Interstate 405 en dat gaat nu, zeker op zondag natuurlijk, wel veel sneller.

We tanken de auto nog even helemaal vol (US$40), voordat we om 09.40 uur de auto inleveren.

Met de gratis shuttle service van Alamo worden we naar onze vertrekterminal gebracht. We kunnen

dan direct inchecken, maar wat blijkt: de bagage is inderdaad te zwaar… De dame achter de balie wil

eigenlijk dat we bagage gaan over ruimen naar een andere koffer, maar ik wil dat echt niet. Ik sta

niet graag op een vliegveld met mijn koffers open, spullen te wisselen. Ik geef aan dat ik dan

desnoods wel wil bijbetalen, want het is niet anders. Vermoedelijk kijkt Fréderique heel lief met haar

grote blauwe ogen, want de dame geeft aan dat ze het voor deze keer wel zo zal accepteren… Pffff

komen we toch even goed weg, want het was anders al snel US$100 geweest vrees ik.

De douane procedure en de security check verlopen prima en dus zitten we rond 11.30 uur bij de gate.

De vlucht blijkt een lichte vertraging te hebben en vertrekt rond 14.30 uur vanuit Los Angeles.

We zijn allemaal moe en vallen dan ook snel in slaap, nog heerlijk na dromend van deze geweldige

camperreis. Zoals altijd spreken we af: hier komen we zeker terug! Het was geweldig!

Dag 21: 21 mei 2012 – Los Angeles airport -> Nederland

De vlucht verloopt zonder al te veel turbulentie en bijna volgens plan arriveren we op tijd op Schiphol.

Opa Tommy staat ons al op te wachten en de bagage komt gelukkig snel op de band.

We hebben het zonnetje kennelijk meegenomen vanuit Amerika, want vanaf deze dag zal het de

komende 10 dagen erg warm zijn in Nederland!

Het lukt ons om niet te gaan slapen voor 21.00 uur, want dat is de beste remedie voor een jetlag en

dus komen we direct weer in het ritme van de Nederlandse tijd.