ALGEMEEN

ZATERDAG 13 MEI 20178

Plattelandsdocument

Boerencampings TEKST: JOOST DE LA COURT

FOTO’S: JAN ANNINGA, HARRY TIELMAN, JOOST DE LA COURT

Het animo om een vakantie door te brengen op een

boerenbedrijf blijft groot. Toch moeten de campinghouders

meer moeite doen om voldoende gasten binnen de poorten van

hun accommodaties te krijgen. Daarom zoeken bedrijven naar

manieren om zich te onderscheiden.

Emmen

Een paar dagen na de mei-

vakantie liggen de meeste

boerencampings er verlaten

bij. Een rondrit langs vier

Drentse kampeerbedrijven

levert welgeteld twee bezette kam-

peerplaatsen op en een camper die

net gaat vertrekken. Het ongewoon

kille voorjaar weerhoudt kampeer-

ders van een langer verblijf, en de

gasten met schoolgaande kinderen

zijn sowieso weer naar huis.

Toch is het geen tijdelijk feno-

meen; veel boerencampings heb-

ben de laatste jaren moeite om

voldoende gasten te trekken. De

grotere campings bieden meer faci-

liteiten en comfort en komen met

aanbiedingen waar kleinschalige

campinghouders niet tegenop kun-

nen. Daarbij is de concurrentie in de

reiswereld toch al hevig: een relatief

goedkoop reisje naar een zonzeker

oord is snel geboekt. Dan trekken

campings in Nederland toch aan het

langste eind.

‘Mensen worden steeds makke-

lijker: ze boeken kort van tevoren en

zeggen net zo makkelijk weer af als

het weerbericht tegen zit. Of komen

helemaal niet opdagen’, constateert

Reinder Geerlings, die naast kam-

peerplekken vooral huisjes verhuurt

in het Zuid-Drentse Stieltjeskanaal.

Geerlings probeert met een luxer

verblijf zijn gasten aan zich te bin-

den, vertelt hij gezeten in de mooi

aangeklede gelagkamer van zijn

landhotel. ‘Je moet weten wat hoort

bij een bed and breakfast. Het is

niet meer een kamertje bij de boer;

het gaat om goed gastheerschap

en voorzieningen die van deze tijd

zijn.’

Naast het voorzieningenniveau

en een goede prijs/kwaliteitver-

houding speelt er meer mee. Daar

is boerin en parttime leerkracht

Matine Kamps van boerencamping

‘t Looveld in Zweeloo van overtuigd.

‘Niet alleen de accommodatie telt,

maar vooral de beleving. Voor kin-

deren uit een huis zonder gras voor

de deur is de boerderij één groot

avontuur. En met de kinderen raken

ook de ouders enthousiast.’

Anders dan Geerlings hangt

Kamps daarom sterk aan de binding

van haar camping met het melkvee-

houderijbedrijf. De gasten mogen er

vrij rondlopen en krijgen uitleg over

wat er speelt op het bedrijf. ‘Daarbij

vind ik het leuk om te doen; boer

zijn en onderwijs is mijn passie.’

Gaat de één voor rust en luxe,

anderen mikken op beleving of op

sportief bezig zijn, zoals met paar-

den. Het moet de campinghouders

wel passen om die extra’s te kunnen

bieden. Niet alle ondernemers lukt

dat.

Paardenhouder Janny Schaap-

hok van boerencamping Roelooms-

kamp in Schoonloo houdt haar fok-

kerijpaarden en de campinggasten

bijvoorbeeld liefst gescheiden. ‘We

zijn geen manege, maar een fokke-

rij. Veel gasten interesseert het ook

niet erg. Die komen alleen voor de

rust en de natuur en vragen niet wat

er in onze schuur gebeurt.’

Recreatieboer moet Met het traditionele veldje achter de schuur voor een plukje

caravans en soms nog wat tentplaatsen redt de boerencam-

pinghouder het al niet meer. Je moet recreanten iets speci-

aals kunnen bieden, blijkt uit een rondgang bij accommoda-

ties langs de Hondsrug in Drenthe.

‘De oudere garde komt hier niet meer’

Strak in het gelid staan de 22 safaritenten van

FarmCamps op de boerencamping bij Johan

en Matine Kamps in Zweeloo, tevens een

melkveehouderij met 85 melkkoeien. De luxe

tenten zijn compleet uitgerust met ieder zelfs

eigen sanitair in omgebouwde paardentrailers.

De campinghouders hebben zes jaar geleden

de keus gemaakt om het reguliere kampeer-

veld met 25 plaatsen om te vormen.

‘Na de kredietcrisis kregen we steeds minder

gasten. Mensen verkochten hun caravan

omdat ze het geld er niet meer voor hadden’,

vertelt Matine Kamps. Ze is in deeltijd werk-

zaam in het onderwijs en dat wil ze ook graag

toepassen op het bedrijf. Via de FarmCamps-

formule lukt dat goed.

‘Het is een heel ander type kampeergast dan

kampeerders met caravans, die vaak wat

ouder en veel zelfstandiger zijn. Nu zijn het

jonge gezinnen die hier komen om iets te

beleven. We betrekken ze bij wat er op het

bedrijf gebeurt. We onderscheiden ons zo

door ze naast de accommodatie vooral een

beleving te bieden.’

In de weekends en tijdens de schoolvakanties

kunnen bij ‘t Looveld zeker honderd gasten

tegelijk rondlopen. ‘Het is hier dan net een

klein dorp. Toch probeer ik van alle kinderen

zoveel mogelijk de voornaam te onthouden en

drinken we koffie met de gasten. Dan vertellen

we over ons bedrijf, van hoe je yoghurt maakt

tot het fosfaatoverschot. De kinderen kunnen

een boerendiploma halen.’

Voor Johan en Matine kwam de formule van

FarmCamps als geroepen. ‘Het biedt ons de

mogelijkheid om het maximale uit de boerde-

rij en de camping te halen. Toen de melkprijs

inklapte en andere bedrijven moesten krim-

pen, konden wij toch gewoon door.’

Matine Kamps waarschuwt niet te lichtzinnig

te denken over de gekozen formule. ‘Het is

gewoon veel werk. We hebben ook mensen

moeten inhuren. En ik durf ook nog niet te

stoppen met mijn baan in het onderwijs.’

‘t Looveld in Zweeloo Gezond Boeren Verstand

ALGEMEEN

9ZATERDAG 13 MEI 2017

‘De camping is het toetje in onze bedrijfs-

voering’

Recreatieboer moet zich onderscheidenGeerlings haakt daarop in: ‘Een

boer moet vooral doen waar hij

goed in is en dat is toch vooral voed-

sel produceren of dieren houden.

Maar als je als boer toch wat in de

recreatie wilt doen, moet je er wel

het boerenleven bij betrekken. Dat

hoort erbij.’

STABIELER INKOMEN

De vier ondernemers zeggen

allemaal dat hun recreatietak loont.

‘Het is het toetje in onze bedrijfs-

voering’, zegt Schaaphok. Ook

Kamps is tevreden. Het hielp beide

onderneemsters aan een stabieler

bedrijfsinkomen. Maar dan moet

je bij de gasten wel de juiste toon

weten te raken en van tevoren goed

nadenken over of het echt uit kan.

‘De recreant verwacht geen dou-

che- en toilethokje meer in de hoek

van de schuur. Investeren in alleen

al een nieuw sanitairblok betekent

een uitgave van vele tienduizenden

euro’s’, waarschuwt Schaaphok.

‘Dan komen daar nog de vaste kos-

ten zoals energie en onderhoud

bij, nog los van de tijd die je eraan

besteedt.’

Een camping met vijftig plaat-

sen ziet Schaaphok dan ook niet

zitten. ‘Kun je dat wel behappen,

naast het boeren?’ Ook haar collega-

paardenhouders Albert en Janette

Bouwers in Dalerveen hebben die

rekensom gemaakt. Zij houden het

met acht rijpaarden daarom bewust

kleinschalig. ‘Wij willen niet meer.

We laten het zo. We redden het nu

net met zijn tweeën. Meer paarden

betekent meer mesten en voeren, en

we willen geen personeel.’ Wel blij-

ven ze investeren in het bedrijf.

Vroeger was het makkelijker om

een recreatietak te beginnen, merkt

Schaaphok op. ‘Omdat boerinnen in

tegenstelling tot nu toen nauwelijks

buiten de deur werkten. Nu moet je

een baan en het extra werk op de

boerderij zien te combineren.’

Matine Kamps lost dat op door

geen midweken te boeken voor haar

camping, zodat ze dan als gymle-

rares voor de klas kan staan. En

ze huurt hulp in. Janette Bouwers

combineert de administratie van

het recreatiebedrijf met het werk

als verpleegster in het ziekenhuis in

Emmen.

Alle ondernemers zeggen ook

promotie belangrijk te vinden. Drie

of vier keer per jaar op een beurs

staan is voor Schaaphok wel het

minste, naast actief zijn op inter-

net. Juist de directe contacten met

mensen leveren boekingen op, is

haar ervaring. Maar het hoeft voor

hen niet altijd als bedrijf apart. Juist

daarin kun je ook samenwerken.

Voor de vier Drentse recreatieon-

dernemers is het de reden om lid te

zijn van Vekabo, de landelijke ver-

eniging van kampeerboeren. Bij de

Recron voelen ze zich niet thuis. ‘Te

grootschalig en te duur’, zegt Geer-

lings.

Anders ligt wat de ondernemers

in Drenthe betreft de steun van de

overheid. Hun ervaringen met de

gemeenten op dit punt variëren

nogal. Geerlings zegt al acht jaar

bezig te zijn om een wandelpad

vanaf zijn erf te mogen doortrekken

naar een verderop gelegen fietspad.

‘Boeren krijgen dat veel sneller voor

elkaar’, stelt hij vast.

Schaaphok looft gemeente Aa

en Hunze omdat ze onlangs de kop-

peling tussen een functionerend

agrarisch bedrijf en een boerencam-

ping hebben losgelaten. Voorheen

moest je als stopper ook uiterlijk na

vijf jaar de recreatietak beëindigen.

‘Kwam er een kink in de kabel, dan

moest je dus gelijk alles verkopen.’

Albert Bouwers noemt zich paardenboer. Hij exploiteert

samen met zijn vrouw Janette Gezond Boeren Verstand, een

manege met verblijfsaccommodatie in Dalerveen. Bouwers

houdt al zijn hele leven paarden, momenteel acht dieren,

maar deed de paar koeien en het kleinvee de deur uit na de

MKZ-uitbraak in 2001. ‘Door het vee op het bedrijf konden

we toen ook geen gasten meer ontvangen. Daarom hebben

we toen de knoop doorgehakt en helemaal voor de recrea-

tie gekozen.’

Naast tien kampeerplaatsen biedt het echtpaar ook onder-

dak in een vakantiewoning, een tenthuis en een B&B-kamer

in de eigen woning. 80 procent van de gasten komt voor

de paarden, vertelt Bouwers. ‘We mikken op jongeren. We

organiseren lessen, buitenritten en dagtochten. Een keer

per jaar rijden we de tweedaagse Hondsrugtrail. We doen

veel aan promotie. Je moet goed laten zien wat je biedt. Het

niveau van de ruiters moet niet te veel verschillen, anders is

het niet leuk voor de gevorderden.’

De recreatieondernemer hangt aan zijn boerenimago. Zo

kregen de paarden allemaal ‘boerennamen’ en is hij voor

zijn gasten altijd nog boer Albert. Vekabo-lid is het tweetal

om de onderlinge samenwerking. ‘Je hebt elkaar nodig.’

‘Je moet laten zien wat je biedt’ ‘Wij mikken op het hogere marktsegment’

Reinder en Jeannette Geerlings zijn acht jaar

geleden gestart met Landhotel Aquamarijn

aan het Stieltjeskanaal bij Coevorden. Eerst

alleen als camping, nu verhuren ze zes huis-

jes, een tot familieappartement omgebouwd

bakhuis en kamers als bed and breakfast in

hun monumentale 19e-eeuwse boerderij.

Geerlings werkte voorheen bij Kassenbouw

‘t Noorden, maar werd ondernemer toen het

bedrijf failliet ging. Zijn vrouw heeft in de

horeca gewerkt. Spijt van de overstap heeft

hij geen moment. ‘Het levert een goede boter-

ham op. We hadden dit tien jaar eerder moeten

doen.’

Het tweetal leverde tien van de zestien kam-

peerplaatsen in om er zes recreatiehuisjes

neer te zetten. Dat had te maken met de terug-

lopende bezoekersaantallen, vertelt Geerlings.

‘We kwamen logeerkamers te kort en hadden

kampeerplaatsen over. We mikken op het

hogere marktsegment en bieden een totaal-

pakket. Zo kunnen gasten ook blijven eten en

wijzen we ze de weg in de regio.’

Hoewel het geen boerenbedrijf is, zijn ze wel

lid van Vekabo. Voor de gezamenlijke marke-

ting, verklaart Geerlings. Via Vekabo, maar ook

door onderlinge contacten, werken de recrea-

tieondernemers goed samen.

Geerlings heeft er geen moeite mee dat zijn

locatie niet echt agrarisch meer is. ‘Ik preten-

deer het ook niet te zijn. Het platteland is niet

alleen maar boeren. We benadrukken hier het

landleven: rust, ruimte en mooie natuur.’

Voor Geopark De Hondsrug is Geerlings ook

ambassadeur van het veengebied op de zuide-

lijke flanken van de Hondsrug. ‘Als het aan mij

ligt, blijft het onontdekt door de grote massa.

Maar is het voor onze gasten wel beschikbaar.

Het hoeft hier niet drukker te worden.’

De formule van landhotel slaat volgens Geer-

lings goed aan. ‘Niet te luxe, wel schoon en

netjes en met voorzieningen van deze tijd. We

hebben ook aan ouderen gedacht: in de huis-

jes is alles met een rolstoel bereikbaar.’

Aquamarijn Stieltjeskanaal