Uiteraard werd ik als twaalfponder gehaald

met een keizersnede. Een baby zo groot als

ik, was destijds nog zelden gezien en werd

daarom groots aangekondigd in de krant.

Mijn moeder werd door de buitenwereld

verwijtend aangekeken. Men had heus wel

door dat zij geen augurken met slagroom at,

maar bij iedere maaltijd een Snickers. Een

oprisping kun je het niet noemen. Het was

ter compensatie van het dagelijkse pakje

peuken dat ze moest missen uit liefde voor

haar ongeboren kind, vertelde ze mij later.

In de baarmoeder snoepte ik gretig van

alle suikers mee. Op den duur was niet

meer te zien of mijn moeder zwanger

was van een één- of meerling en nog veel

later of ze überhaupt wel zwanger was. De

vetrollen hadden haar zwangere buik na

acht maanden opgeslokt.

U kunt het mij al met al niet kwalijk

nemen dat ik eenmaal in de buitenwereld

snakte naar een dagelijkse energieboost in

de vorm van suiker. Mij hield je niet van

de domme. Ik wist van het bestaan. Olvarit

vrat ik niet en ik kreeg ook al snel door dat

ik de groente- en fruitvoeding niet hoefde

te eten. De maaltijd overslaan betekende

simpelweg een snellere toegang tot mijn

Danoontje.

CHARLOTTE BACKX / TEKSTBUREAU DOOR LOTJE GETIKTTEKST TOMMY DE LANGEFOTOGRAFIE 41

MIJN DIKKE, VETTE LIJF, UH LEVEN

In een wereld waar gulzigheid meer norm dan uitzondering is, vat Rietje Nooitgenoeg haar

leven vol vraatzucht en begerigheid samen in een kort dagboek. Want hoewel Gula (gulzigheid)

behoorde tot een van de zeven zonden, lijkt het tegenwoordig juist een levenswijze. Groter,

beter, dikker, vetter. Tot ze op een dag zelfs in Turkije zeggen: kopen, kopen, niet kijken.

VRAATZUCHT

Datum: 22-08-1991

Gulzigheidfactor: 8

Uitingsvorm: eten

beter, dikker, vetter. Tot ze op een dag zelfs in Turkijijijijijijijijijijijijijijijijijijijije zeggen: kopen, kopen, niet kijken.

8

Tijdens mijn pubertijd at ik nagenoeg niets. Ik had geen hang naar

anorexia, zeker niet, maar ik verslond mannen en daar komen

vlinders bij kijken. Ze fladderden wat af en verzadigden mijn buik.

Op de ene na de andere jongen werd ik verliefd. Ik vond er altijd

weer een die beter was dan de vorige.

Niet iedere jongen hoefde mijn vriendje te zijn. In het begin wel

natuurlijk: hand in hand, bil aan bil in een donkere bioscoop

popcorn en frisdrank delen. Een vluchtig kusje af een toe, maar als

ik dan op een gegeven moment uitgekeken was op zijn hand, zijn

kusje of de bioscoopfilm die we voor de derde keer zagen, stapte ik

zonder gene over op een volgende leeftijdsgenoot. Iemand die me

weer wat spanning kon bieden.

De periodes van verkering werden steeds korter en de kusjes

duurden alsmaar langer. Ik ging op stap en zoende met Jan en

alleman. Tot op een avond zelfs met zeven jongens achter elkaar.

Ik kon gewoon niet kiezen. Maar ja, ook daar raak je op uitgekeken.

Op mijn vijftiende belandde ik daarom voor het eerst met een

jongen in bed.

Een hang naar de jaren zeventig, zo kan ik mijn seksuele

uitspattingen het beste omvatten: want ook het gepruts en

gefriemel van de onlangs ontmaagden hing me snel de keel uit.

Met honderden condooms op zak zocht ik nachtelijke spanning bij

oudere mannen en nog oudere mannen en té oude mannen, om

vervolgens weer uit te komen bij jongere mannen, maar dan twee

tegelijkertijd, drie tegelijkertijd, twee vrouwen, twee mannen en

een vrouw. Nou ja, u vult het lijstje verder zelf maar aan.

ONVERZADIGD

Datum: 18-06-2012

Gulzigheidfactor: 9,5

Uitingsvorm: sex

hang naar

9.5

Huisje, boompje, beestje is onontkoombaar, ook voor

mij. De wilde haren uitgeschud, trouwde ik op mijn

zevenentwintigste een advocaat. Het geld stortte met

bakken uit de hemel terwijl ik mijn eenvoudige, doch

zware taak vervulde: een kind op iedere heup.

En die heupen, nou die zaten er weer behoorlijk

aangeplakt kan ik u vertellen. Ontevreden stapte

ik met mijn ongenoegen naar mijn vriendinnen. Zij

zeiden: ‘Ach meid, dat is nog niets vergeleken met

mijn hangende oogleden.’ Of: ‘Rietje, ik lach met

mijn mond dicht! Zo nodig moet ik aan de beugel.’ Zo

gezegd, zo gedaan: Marjolein ging aan de beugel en

de vriendinnenclub volgde haar als makke schapen.

Het ging van kwaad tot erger, iedereen liet zich ‘hel-

pen’ en veranderde langzaamaan tot levensgrote bar-

bies. Dit had tot gevolg dat er tijdens mijn klaagzang

niet meer gesproken werd over hun oneffenheden.

Ik ging ook overstag.

Ik liet mijn heupen verkleinen. Vier kledingmaatjes

eraf om te beginnen. Hierdoor begon mijn zwemband

al gauw meer op te vallen, dus ook daar deed ik wat

aan. Liposuctie en een maagband hielpen een flink

eind. ‘God’, zei mijn man vervolgens, ‘het is me

nooit eerder opgevallen dat je borsten zo hangen.’ U

voelt het al aankomen: operatie. Mijn hele lijf liet ik

uitspuiten en verhangen. Een kleine ton verder vond

ik vooral dat mijn man er wat simpeltjes uitzag.

BEGERIG

Datum: 04-03-2024

Fase: volwassen

Gulzigheidfactor: 8

Uitingsvorm: perfectie

8

“Een kleine ton verder

vond ik vooral dat mijn man

er wat simpeltjes uitzag.”

43

Het sfeervolle huis waarin we woonden, het vakantieadres in de

Ardennen en de sloep hier in de Maas, ik heb er niets meer aan.

Mijn trouwe, simpele Victor bij wie ik vanwege de kinderen bleef,

overleed een jaar geleden. Ik ben vorige maand gegaan. Bij tijd en

wijle genoot ik van mijn leven en dat is dan ook het enige dat ik

met mate deed.

De kleinkinderen hebben ruzie om de inboedel en zelfs mijn

dochters praten niet meer met elkaar. Hun mannen trachten de

boel te sussen en kwamen zo met een fantastisch idee. Iedereen

krijgt twintig post-its om op de erfenis te plakken. “Zo weet je

precies wat er al geclaimd is”, verklaarden ze trots. Zelf trokken de

heren, direct na overhandiging van hun memoblokjes, een sprint

richting onze zestig inch plasma tv om ter plaatse verder te gaan

met het maken van stampij.

Hoewel ik mezelf beschouw als de rijkste van het kerkhof is mijn

hebzucht nog steeds niet gestild. Ik tracht van alle doden hier het

langste in tact te blijven liggen. Net voor mijn dood las ik dat de

mens tegenwoordig langer conserveert vanwege het fabrieksvoer

dat we eten. Vanzelfsprekend at ik sindsdien alleen nog maar

langhoudbare voedingstoffen. Op die manier kunnen mijn

dochters, schoonzonen en kleinkinderen nog even doorruziën om

me daarna alsnog te bezoeken en te weten dat ik nog picobello in

mijn eikenhouten kist lig.

INHALIG

Datum: 26-01-2059

Fase: dood

Gulzigheidsfactor: 10+

Uitingsvorm: geld en andere zaken

10+