PU: Two for one

Arthur wil dit graag op een rustige wijze uitleggen maar het is Amber weer die in haar handen slaat en tiert. “Wat er aan de hand is?” herhaalt ze Siemen zijn zin, “papa duikt met andere vrouwen het bed in!” “Euh, correctie: ik heb met één ander vrouw het bed ingedoken.” corrigeert Arthur zijn dochter maar dan beseft hij dat het een slecht voorbeeld is. Hij heeft gewild dat dit helemaal anders gelopen is.

Hij hoopt dat Siemen dit weglacht en zegt: “Wat is dat voor larie?” Nee, integendeel. Siemen gelooft zijn zus en zijn woede komt ook op. “Echt? Sinds wanneer is dat aan de gang?” “Deze middag is het gebeurd en toen was ik zelfs thuis samen met de tweelingzusjes.” antwoordt Amber.

Siemen kan niet geloven; zijn eigen vader bedriegt zijn vrouw en die vrouw is zijn moeder dan nog wel. Zijn eigen vader duikt met een ander vrouw het bed in, terwijl zijn dochters thuis zijn. Wie doet nu zoiets? De enige wat hij nu wil doen is slapen en doen alsof er niets gebeurd is. Arthur kan het nog tegenhouden, wanneer Siemen de deur achter zich dicht wil doen. “Wat nu weer?” snauwt hij kwaad naar zijn vader toe, “is dit wat je wil? Jaren lang toon je geen interesse voor je gezin. De enige wat je doet is alleen maar werken en knappe grieten opvrijen.”

“Siemen, nu ga je eens goed luisteren wat ik te zeggen heb.” haalt Arthur de typische vaderstreken weer tevoorschijn. Of Siemen daar in trapt, is wel duidelijk. “Nee, je kunt me niet bedwingen om naar jou te luisteren.” Hij klapt de deur voor Arthur zijn neus toe en vervolgens wrijft hij in zijn handen. “Opgeruimd staat netjes.” fluistert hij in zichzelf.

Siemen kan zijn ogen niet dicht houden, die historie van zijn vader houdt hem steeds wakker. Hij ziet zijn huiswerkschrift op zijn bureau liggen, die op hem ligt te wachten. Siemen slaakt een diepe zucht en begint eraan, dan is hij voor het heel weekend gerust. Op het eigenste moment stormt Amber binnen. “Ga je zo laat je huiswerk maken?” grinnikt ze. Hij zucht boos, terwijl hij blijft schrijven. “Heb ik je toestemming gegeven om in mijn kamer te komen?” gromt hij chagrijnig. “Bij mijn weten wel.” steekt ze haar tong uit en gaat op Siemen zijn bed liggen.

“Bij jouw weten wel.” herhaalt Siemen maar zijn concentratie is nog steeds naar zijn huiswerk gericht. “Dit heb ik niet van onze eigen vader verwacht.” zucht Amber triest, meer tegen zichzelf maar Siemen hoort haar wel. “Oh, ik wel.” moppert hij, “hij kijkt nauwelijks naar ons én naar mama.” Amber haalt haar schouders op. “Mama en papa zijn meer dan twintig jaar getrouwd en misschien is dat een sleur geworden dus daarom…”

“Dat misschien wel.” Siemen geeft op met zijn huiswerk, bladert zijn huiswerkschrift dicht, laat zijn pen liggen en gaat op zijn bed zitten bij zijn zus, “met een ander in bed duiken terwijl je nog getrouwd bent vind ik steeds niet kunnen.” “Daar heb je wel gelijk in.” knikt Amber, “nog heel even en we gaan naar de universiteit! Als dat niet geweldig is.”

“Oh ja, geweldig!” klapt Siemen enthousiast in zijn handen. Naar de universiteit. Hij staat al te popelen om naar daar te kunnen gaan. Eerst moet hij – samen met Amber, Luca en Luna – nog wachten op Camille en Chloé, dan kunnen ze met zes tegelijk naar daar gaan. “Dat gaat zalig zijn.” droomt Amber.

Amber kijkt haar studiebeurzen nog eens en ontdekt dat ze in aanmerking komt met een Terpstra Atletiek-studiebeurs. “Whoppa!” lacht ze naar de laptop.

Het dringt tot Amber door dat Luna en Luca nog niet weten over het slippertje van hun vader. “Eerst naar Luna.” denkt Amber en gaat doodleuk naast Luna op haar eigen bed liggen. Het duurt niet lang of ze opent al haar ogen. “Amber!” roept ze verontwaardig naar haar oudste zus, “lig je hier al lang?” Amber schudt haar hoofd. “Nee.” fluistert ze, “maar ik moet je iets zeggen. Ik móet!”

“Het is dringend, hoor ik. Vooruit dan maar.” probeert Luna zeker over te komen, terwijl ze nog niet klaarwakker is. “Natuurlijk is het dringend. Siemen en de meisjestweeling weten het al. Alleen jij, je tweelingbroer en ons ma niet en daar moet verandering in komen.” ratelt Amber alles door, terwijl ze rustig op Luna’s bed ligt.

Wanneer Luna op haar beide voeten op de grond staat, neemt ze snel een bureaustoel en gaat met haar linkerknie over haar rechterknie zitten. “Vertel.” beveelt ze haar oudste zus. Amber komt weer overeind maar blijft op het bed liggen. “Je was nog op je werk maar…”

“Een zekere Grietje, een jeugdvriendin van papa of zo, kwam eens langs bij ons. Arthur en Grietje konden nog goed overeen, ze maakten plezier en ze lachten. Ineens kuste Arthur die vrouw en daar stoorde haar niet, terwijl Camille en Chloé buiten hun huiswerk maakten en dus alles zag.”

“Chloé kwam huilend binnen, terwijl ik mijn boterham aan het eten was en vertelde me dat papa met een vrouw aan het kussen was. Dat was nog waar ook; die vrouw wandelende ook binnen en nam ongestoord de boterham van Camille. Chloé was kwaad en schold die vrouw uit.”

“Camille was ook kwaad op die vrouw maar hield zich kalm en bleef beleefd. Ze zei doodleuk dat ze het niet erg vond en de boterham van Siemen zou nemen. De vrouw voelde zich beledigd en liep de slaapkamer van mama en papa binnen.”

“Het bleek dat papa op haar aan het wachten was. Niet veel later hoorden we gelach, gekreun en genot. Ik wist meteen wat er in de slaapkamer afspeelde…”

“Wat?” Luna kon het verhaal wat Amber verteld had niet geloven. “Ja, wat.” herhaalde Amber, “dit klinkt absurd maar het is zo.” Haar eigen vader. Met een andere vrouw. Luna mocht er niet aan denken! “En mama weet dat niet?” vroeg Luna. Amber schudde haar hoofd. Nog erger, “wat moeten we doen?”

“Ja, wat moeten we doen?” horen de meisjes een mannenstem in de nabijheid. Luca staat bij de deur, “jullie gebabbel is zo luid dat ik zelf mee kan luisteren.” Amber en Luna schrikken zich dood als ze Luca zien maar één voordeel hiervan: ze moeten niet naar hem toegaan om het te vertellen, hij heeft hen toch afgeluisterd, in een positieve zin.

Ook op een zaterdag moet Kelsey haar strakke werkkostuum aantrekken en naar haar werk vertrekken, met een knoop in haar maag. Haar kinderen gedragen zich raar in Kelsey haar bijzijn. Het liefst wil ze alle zes kinderen bij één roepen en hun verhoren. Hiervoor heeft ze geen tijd; ze moet werken!

De jongste kinderen Camille en Chloé amuseren zich geweldig door op Chloe’s bed te springen, om van hun vaders situatie af te leiden.

“Geweldig!” roept Chloé enthousiast uit, wanneer ze de hoogste spring maakt, “ik kan hoog springen!” Camille is fier op haar zus. “Ik kan dat echt niet hoor.” grinnikt deze, “maar ze zeggen… als het uit is tussen jou en jouw vriendje moet je afleiding zoeken. Als je papa je mama bedriegt en je weet dat, moet dit ook lukken.” Chloé verstaat geen bal van wat haar zus zegt maar ze haalt haar schouders op en springt verder op haar bed.

Siemen wil naar zijn studiebeurzen kijken, om te zien of alles in orde is. Maar Luca is niet van de laptop weg te krijgen dus Siemen belt naar de universiteit om te vragen naar zijn studiebeurzen; alles is nog in orde én hij krijgt een studiebeurs bij: de Terpstra Atletiek-beurs.

Siemen belt na het telefoontje met de universiteit naar Ines, hij heeft haar al lang niet meer gesproken en wil nog contact met haar. “Hallo, met Ines.” hoort Siemen een sensuele meisjesstem aan de lijn. “Oh, hoi Ines.” stottert Siemen, wat niet de bedoeling is. Wat een lompe kip dat hij is, “met Siemen.”

“Siemen!” hoort hij Ines jubelen van vreugde, “wat leuk dat je belt. Hoe gaat het ermee?” Siemen voelt warmte in zichzelf, hij heeft het graag als zijn ‘beste vriendin’ blij en vrolijk is. “Och, het gaat. Maar mag ik bij je langskomen of kom je bij mij?” stelt hij voor. Naast hem hoort hij Luca gniffelen, terwijl hij zich bezig houdt met één of ander computerspel. “Luca, hou je kop!” sist Siemen kwaad naar zijn broer, die meteen zijn mond houdt en beter met zijn spel bezig houdt.

“Tegen wie heb je het?” klinkt Ines verontwaardigd. Oh ja, het is nog waar ook. Siemen heeft tegen Luca gezegd dat hij zijn kop moet houden, terwijl hij de telefoon nog bij zijn oor heeft gehouden. “Nee, niet tegen jou. Tegen Luca.” ‘redt’ hij zogezegd de situatie en Ines gelooft hem, gelukkig. “Ach, hij is jaloers. Ik heb gehoord van een vriendin dat hij een blauwtje bij Edith heeft gelopen.” vertelt Ines. Siemen kan zijn lach niet inhouden. Luca heeft wel gehoord wat Ines heeft verteld maar hij trekt zich niet aan.

“Euh, je komt maar naar mij. Ik ben alleen thuis.” geeft Ines eindelijk antwoord op Siemen zijn vraag. Hij twijfelt of hij de deur uit mag, na die heibel van de afgelopen nacht. Kan Siemen schelen of dat mag of niet, naar zijn vader luistert hij in ieder geval niet. “Oké, ik ben binnen tien minuten bij je.” klinkt Siemen tevreden en hangt de telefoon op. Hij hoort Luca de bruidsmars neuriën en heeft de neiging om zijn broer in elkaar te rammen, zodat hij niets meer te zeggen heeft. Toch houdt hij zijn eigen in bedwang.

Siemen is snel naar Ines haar thuis vertrokken en strandt ook meteen aan. Binnen staat Ines al voor hem klaar. “Siemen, tof dat je langskomt.” zucht ze blij en durft niet in zijn ogen te kijken. Siemen wil haar aanraken, zijn handen op haar zij leggen. Echter durft hij dit niet. “Ik ben blij dat ik bij je ben.” zegt hij uiteindelijk.

“Serieus?” piept Ines. Ze krijgt geen adem meer omdat Siemen te dicht bij haar staat. “Heel serieus.” Uiteindelijk kijkt hij diep in haar ogen, de lippen komen steeds dichter bij elkaar en opeens raken ze elkaar…

“Ines.” Siemen raapt al de moed bijeen om het te vertellen… “ik heb je nodig. Het gaat niet goed bij me thuis.” Ines kijkt verontwaardigd naar hem en maakt zich snel zorgen. “Wat is er aan de hand dan?” vraagt ze. “Mijn vader bedriegt mijn moeder.” is het antwoord.

“Oh nee…” verbijstert Ines. Ze kan in Siemen zijn plaats staan; haar vader heeft haar moeder ook bedrogen, “en weet je moeder hiervan?” Jammerend laat hij zijn schouders zakken en schudt zijn hoofd. “Iedereen weet het. Behalve mijn moeder, ja.” Ines weet hoe ze hem kan troosten en geeft hem nog een kus.

“Ik ben blij dat je me begrijpt.” ademt Siemen tussen hun kus in. Ines glimlacht. “Natuurlijk. Ik weet hoe je je voelt.” Ze snoert hem weer bij de mond, letterlijk dan.

Na hun kus streelt Ines zachtjes over zijn wang. “Misschien moet je dit aan je moeder vertellen.” raadt Ines hem aan. Siemen kijkt haar aan met open ogen. Als zijn moeder iets weet over dat slippertje… dan eindigt het hetzelfde als bij Ines haar ouders, “als je vader vreemdgaat… Je ouders passen dan toch niet bij elkaar en heeft het geen zin om samen te blijven.”

“Misschien heb je toch gelijk.” zegt Siemen, met een steek in zijn hart. Zijn ouders scheiden, dat zal voor hem een doodsteek zijn… maar misschien is het toch beter om zijn moeder Kelsey iets te laten weten én hij heeft getuigen. “Het gaat beter sinds mijn vader weg is. Mijn moeder moest de scheiding alleen nog verwerken maar het gaat terug goed met haar. Ze werkt zelfs terug.”

“Leuk voor je moeder.” gniffelt Siemen. Toch kan hij niet van Ines afblijven. “Misschien moeten wij twee maar eens tussenuit.” stelt Siemen voor. Verrast kijkt Ines hem aan. “Oh, op reis of zo?” hoopt ze. Lachend schudt hij zijn hoofd. “Nee, bijvoorbeeld iets gaan eten of gaan rolschaatsen.” corrigeert hij haar. Ines is teleurgesteld; ze gaat graag op reis, maar misschien is iets gaan eten ook een goed idee.

Zo gezegd, zo gedaan. Het restaurant die Ines in gedachten heeft, ligt in de stad en duurt het maar tien minuten tot ze daar aanstranden. “Goedemiddag.” begroet de gastvrouw het jong koppel vriendelijk, “een tafeltje voor twee?” Ines knikt hevig terwijl ze de gastvrouw een hand schudt. “Dat klopt.” zegt ze.

Ines en Siemen krijgen allebei menukaart aangeboden. “Wat neem jij, mijn oogverblinde schoonheid?” haalt Siemen versiertrucjes boven. Ines bloost, het doet haar deugd als hij iets liefs zegt. “Euh… zalm. En wat neem jij?” antwoordt Ines. Siemen neemt de menukaart nog kort door en heeft ook iets gekozen. “Karbonaadjes.” besluit hij.

Het duurt niet lang tot de serveerster aan tafel staat en haar memoblok al tevoorschijn neemt. “Goedemiddag. Wat zal voor jullie zijn?” vraagt ze. “Voor mij zalm.” antwoordt Ines, “en voor mijn allerliefste vriendje ter wereld karbonaadjes.” Ze wijst naar Siemen toe. Hij voelt warmte, pure liefde. De serveerster kijkt de twee tieners ongemakkelijk toe maar schrijft de bestelling toch op. “Komt eraan!” En weg is ze…

Ondertussen giechelt Ines tegen zichzelf, terwijl ze op de bestelling wachten. “Je moet haar zien kijken.” zegt ze. Siemen wrijft aan Ines haar hand. “Dat komt je ervan als je iemand complimenteert, terwijl iemand anders bij je staat.” grijnst Siemen quasi streng. “Och zeg, iedereen mag weten dat je de allerliefste bent.” steekt Ines haar tong uit.

Tien minuten later zijn hun bestellingen goed aangekomen. Terwijl Ines grote hapjes van haar zalm neemt, staart Siemen voor zich uit. “Wat is er?” gniffelt Ines.

“Je zalm.” antwoordt Siemen en blijft voor zich staren. Misschien omdat die zalm een indruk op zijn geurzin heeft gemaakt… Ines haalt haar schouders op. “Ach ja, proef maar een stukje.” Enthousiast haalt hij zijn vork bijdehand en proeft een stukje van Ines’ zalm. “Hmmm…” geniet hij, “overheerlijk!”

“Dan mag ik toch een stukje van je karbonaadjes proeven, hè?” plaagt Ines. Siemen wijst naar zijn bord en laat het toe. Ook Ines geniet ervan en vindt het lekker.

Na het eten betaalt Ines de rekening en gaat ze samen met Siemen buiten op de schommel hangen. “Het eten was verrukkelijk.” glimlacht Ines, alsof ze de gelukkigste meisje ter wereld is. “Zeker.” knikt Siemen, “maar mag ik jou iets vragen?” Ines voelt al wat hij gaat vragen. Misschien kan ze zich wel vergissen, ze ziet wel wat Siemen gaat vragen. “Wat dan?” is ze nieuwsgierig.

Siemen staat zijn plaats op de schommel af en trekt Ines zachtjes van haar schommel af. Lieflijk pakt hij Ines’ hand vast. “Mag ik je vragen…” stottert hij, wat niet de bedoeling is, “of je verkering met me wil?” Ines’ hart maakt een sprongetje of beter: een grote sprong. Deze vraag heeft ze helemaal verwacht, nu nog een antwoord vinden…

“Of ik een verkering met je wil?” herhaalt Ines. Siemen knikt zeker. Als hij het meent… slaat ze dit aanbod zeker niet af. “Natuurlijk wil ik dat!” Siemen heeft hier geen woorden voor; geen woorden maar daden en neemt Ines in zijn armen. “Ik hou van je.” wordt er gefluisterd.

Tien minuten later komt het jong koppel weer thuis aan, Ines en Siemen hebben genoeg aan de drukte in de stad en willen even rust. Opeens grist Ines in haar broekzak, haalt een sigaret en een aansteker uit, steekt haar sigaret aan en inhaleert diep. Ze ziet Siemen, die met grote ogen naar haar kijkt. Hij heeft niet verwacht dat ze rookt, nu weet hij van waar die walm van rook bij Ines komt. “Jij ook één?” stelt ze voor en grist al opnieuw in dezelfde broekzak waar ze haar sigaret vandaan heeft gehaald. Siemen denkt: ‘Je moet alles geprobeerd hebben in je leven’ en stemt maar toe.

Ines helpt Siemen om een sigaret aan te steken en te inhaleren. Op de manier waarmee hij ‘zijn’ sigaret moet vasthouden, doet hij een beetje klungelig. “Gaat het wel?” lacht Ines zachtjes. Twijfelachtig knikt Siemen met zijn hoofd.

Even later heeft Siemen die ‘trucjes’ al boven de knie. Hij kan het steeds niet geloven. De eerste keer – en hopelijk de laatste – keer dat hij rookt. Wie weet dat iemand dit te weten komt, door de stank die rond hem hangt. Siemen wil er liever niets van weten. “Heb je kauwgom ofzo?” vraagt Siemen voorzichtig. “Oh ja, ik heb het bij. Hoezo?” zegt Ines lachend. “Mijn ouders laten altijd toe wat ik wil maar als ze de walm rond mij ruiken, willen ze hun vertrouwen over mij herbekijken en mag ik minder dingen doen. In die dingen zijn ze nogal streng.” legt Siemen het uit.

“Ik snap het.” Glimlachend kijkt Siemen haar aan, “mijn moeder weet ook niet dat ik rook. Noch mijn vader en Sander.” Ze grist opnieuw in haar broekzak, opnieuw naar een pakje kauwgom. Ze neemt twee plakjes kauwgom, één voor zichzelf en één voor Siemen. “Je rookt eigenlijk niet zo lang, je hebt je halve sigaret weggesmeten.” meent Ines. “En jij dan?” kijkt hij haar beduusd aan. “Ik volg je voorbeeld. Wil je dat de volgende keer niet meer doen?” “Mij kan het niet schelen of je rookt of niet maar mij val je het liefst niet mee lastig. Ik heb het wel één keer geprobeerd voor jou.”

“Ach ja, oké dan.” geeft Ines het eindelijk op, “ik respecteer jouw keuze. Als er iets op je lever ligt, wil ik dat je dat meteen zegt.” Passioneel neemt ze Siemen bij zich vast. “Dat doe ik toch nu al?” grijnst hij en drukt zijn lippen op haar lippen.

Deze keer laten ze elkaar niet los. Niet voor vijf minuten, voor de gedurende tijd die ze met elkaar doorbrengen. Hun ‘vrijpartij’ loopt voort in de woonkamer. Ze trekken elkaars kleding uit, die door de woonkamer wordt gegooid. “Oh ja, seksverslaving!” komt Ines er lachend op. Siemen kijkt haar verward aan, “dat is ook zoiets!” Hij lacht. “Wat zeg je nu?”

“Oh ja, dat is nog waar ook! Je hebt nooit seks gehad hè?” weet Ines het opeens weer. Siemen schudt lachend zijn hoofd. “Nee. Tot nu.” Ook hun ondergoed wordt door de woonkamer gevlogen.

Wanneer ze klaargekomen zijn, beseft Ines dat Sander en haar moeder op ieder moment thuis kunnen komen. Siemen begrijpt het en is snel mogelijk naar zijn thuis vertrokken, daar zullen ze ook zich afvragen waarom hij zo lang weg is gebleven. Vrolijk neuriënd springt Ines onder de douche. Ze heeft écht genoten met Siemen. Ook al heeft ze pas verkering met hem maar ze weten allebei heel lang dat ze een romance hebben op elkaar, een verkering is nooit van pas gekomen. Nu dus wel en ze genieten ervan, Ines vooral.

Wanneer Ines klaar is met douchen, trekt ze enkel haar ondergoed aan; haar kleding ligt nog in de woonkamer en ze is te lui om de trappen op te gaan, zeker als ze alleen haar bh en onderbroek aanheeft. Pardoes komt ze haar broer Sander tegen het lijf, raakt in paniek en rent meteen naar haar kamer. “Hey, zusje!” hoort ze haar broer nog lachen. Ines vindt dit gênant maar dit is niet de eerste keer dat het gebeurt, Sander is tenslotte haar broer.

Ines loopt meteen haar kamer in, richting haar kledingkast. Sander volgt haar. “Schaam je niet voor mij, we zijn toch alleen thuis of we krijgen het te horen.” Ines kijkt hem vragend aan. “Is mama nog niet thuis?” vraagt ze. Sander schudt zijn hoofd. “Nee, ze moet overwerken heeft ze gesms’t.”

Ines houdt haar slaapkleed al beet maar ze merkt dat Sander nog steeds naar haar staat. Ze trekt haar slaapkleed gewoon aan, haar bh zal ze later uittrekken. “Zeg, ik heb een vraag. Waarom liggen jouw kleren op de grond in de woonkamer?” vraagt hij. Ines kijkt hem aarzelend aan. “Mijn kleren?” herhaalt ze. Sander knikt.

“Ja. In jouw broek steekt een aansteker en een pakje sigaretten. Zusje, rook je?” Ines voelt binnen een groot schaamgevoel. Ze heeft haar kleren nooit in de woonkamer mogen laten liggen, “jij gaat godverdomme zwijgen tegen ons moeder!” Ines wijst streng naar haar broer toe. “Je kent me toch?” grijnst Sander. “Juist daarom.” sist ze.

“Als je me meteen vertelt waarom je kleren op een hoop op de grond laat liggen. Zo ken ik je niet, zus.” Ines moet de waarheid gewoon vertellen, ergens weet ze dat Sander haar zal uitlachen. Eerlijkheid duurt het langst. “Siemen is hier geweest en euh…” begint ze maar Sander weet al wat al gaande is. “Oh dus jullie hebben… Alle twee…” Hij maakt een gebaar, hij botst zijn twee handen tegen elkaar. Ines knikt, “dat is nice!”

“Goed. Ik ga mijn kleren opruimen en je weet…” Ines legt haar wijsvinger op haar lippen, “je zegt niet tegen ons moeder dat ik af en toe een sigaretje opsteek.” Sander steekt zijn duim op. “Je kunt op mij rekenen.”

Nadat Siemen thuis is gekomen, is hij direct naar de badkamer gegaan. Om hairspray en handcrème te gebruiken, zodat hij niet langer naar de sigarettenrook ruikt. Iedereen moet het ruiken en hij krijgt al commentaar op zich.

Het is ook de eerste keer maar ook de laatste. Hij kan bijna stikken in die sigaret en het stinkt ook, snapt niet waar mensen daaraan lekker vinden. Zijn eigen lief rookt en hij weet zeker dat ze niet vrijwillig voor gekozen heeft. Siemen heeft gekozen voor Ines persoon zelf: ze begrijpt hem, ze is lief tegen hem, ze vertellen alles tegen elkaar. Dat Ines rookt, moet hij wegdenken.

“Luca!” haalt Siemen zijn broer erbij. Luna heeft nog een ochtendhumeur, dat op een klaarlichte middag. De tweeling ligt allebei in hun bed, Amber en Kelsey zijn op hun werk en tegen zijn vader wil hij niet praten. Wie blijft er dan over? Luca, “ik vind dat mama het moet weten. Over papa.” Luca kijkt hem geschokt aan. “Nee, je bent gek!” schudt hij zijn hoofd.

“Ik ben niet gek. Als ze samen blijven, komen er steeds problemen. Snap je dat niet?” Luca zucht. Dat hij dat ooit moet meemaken, het kind van gescheiden ouders zijn. “Misschien heb je gelijk.” houdt Luca zijn schouders op.

“Siemen heeft gelijk, Luca.” komt Luna tussenbeide, ze leunt met haar handen op de zetel. De jongens kijken op naar hun zus, “we moeten Amber en de tweeling op hoogte brengen want ze zijn getuigen, wij niet.” “Daar heb je gelijk in.” geeuwt Luca. Alhoewel Amber en de meisjestweeling getuigen zijn, kan hij het beter uitleggen dan die drie samen. “Deze avond is het actie.” besluiten ze alle drie.

Hun gesprek – alhoewel dit zijn einde heeft gekend – wordt verstoord door de telefoon. “Met Luna Jans.” neemt ze op. “Met Grietje. Is Arthur thuis?” klinkt een jonge vrouwenstem aan de lijn. Luna slikt: Grietje, de nieuwe romance van Arthur. “Oh, op dit moment niet.” liegt ze. Eigenlijk ligt Arthur in zijn bed, “maar je kunt vanavond komen, die Arthur zal dat zeker tof vinden.” Ze grijnst naar de jongens. “Oké, tot zo!” Even later hoort ze een klik aan de lijn: opgehangen. “Zo, dan gelooft mama pas dat papa haar bedriegt.” grijnst Luna.

“Mijn lieve tweelingzus.” begint Luca. Hij staat op en loopt naar Luna toe. Ze grinnikt, zijn lieve tweelingzus? “Soms herken ik mezelf in jou.” Luca geeft haar een ferme handdruk.

Tegen vier uur ‘s middags komen Amber en Kelsey terug thuis. Amber heeft geen promotie gekregen, Kelsey daarentegen wel. Zelfs nog meer: ze heeft de top in de carrière bereikt. “Wauw, wat een gevoel.” grijnst Kelsey.

Voor Luca en Luna naar hun werk vertrekken, wonen ze samen met Amber, Siemen en hun moeder een gesprek bij. In verband met Arthur. “Nou, mam. We willen je iets vertellen.” aarzelt Siemen. Hij voelt daar niet zo goed bij. “Ah, ik heb al zo’n vermoeden. Jullie doen al zo vreemd.” zegt Kelsey.

“Het gaat je kwetsen.” komt Luna ook even tussenbeide. “Maar je moet beslissen en hopelijk neem je de juiste beslissing, daar word je later veel beter van.” vervolgt Luca zijn tweelingzus.

“Maar lieverdjes.” Kelsey maakt een onbegrijpelijk gebaar, “ik zie jullie allemaal graag. Maar ik snap echt niet wat jullie willen zeggen.”

Siemen port zijn oudste zus, die naast hem zit. Amber is namelijk getuige dus die weet het meer. “Nou mama…” kucht ze, “gisteren kwam er een vrouw binnen. Die papa goed kende. Toen kwam ze jouw slaapkamer binnen. Ik hoorde gekreun, gelach en genot daarbinnen. Ik wist meteen wat er daar afspeelde.”

Kelsey haar ogen worden groot. Wat bazelt haar lieve Amber nu? Ze kan niet geloven dat Arthur haar bedriegt. Ze draait om naar de tweeling. “Meent ze dat?” piept ze. Luna en Luca knikken allebei. “Ja. Vanavond hebben ze afgesproken, die vrouw komt naar hier.” beweert Luna.

Luca en Luna zijn ondertussen vertrokken naar hun werk en thuis wordt er aangebeld. Drie keer raden wie nu voor de deur staat.

Arthur springt snel naar buiten en ziet Grietje voor de deur staan. Hij houdt zich niet in en snoert haar meteen bij de mond, letterlijk bedoeld.

Kelsey ziet buiten alles wat er afspeelt en twijfelt geen seconde om de tortelduifjes op heterdaad te betrappen. “Jij, bedrieger!” Ze geeft een klinkende klap in Arthur zijn gezicht, “ik wist het wel!”

“Kelsey, luister. Dit is niet wat je denkt.” probeert Arthur al zijn moed op te rapen maar Kelsey wil daar niets van weten. “Ik moet het niet weten. We gaan scheiden. Je kunt je spullen pakken en eventueel bij die trut gaan wonen.” besluit ze.

“Nee, alsjeblieft. We horen bij elkaar.” smeekt Arthur. “Oh ja, ik heb het al gemerkt.” spot Kelsey sarcastisch, “en ik wil het liefst dat je vandaag vertrekt.”

Arthur kan hij niets anders doen dan zijn spullen bijeen pakken en het huis verlaten. Hij heeft spoedig een taxi besteld om naar zijn nieuwe vriendin te gaan. Het is beter om een nieuw leven te beginnen, evenals voor Arthur als voor Kelsey.

Ook voor Kelsey is deze optie beter maar op dit moment voelt ze zich wanhopig en kan even niet voor het huishouden zorgen. Amber neemt al de verantwoordelijk op.

Wat er ook binnen het gezin gebeurt, ze zullen altijd aan één zeel trekken.Luca heeft van zijn werk een collega meegebracht, Ivy Koper. Siemen grinnikt; eens benieuwd of Luca’s versiertrucjes bij Ivy zullen lukken.

“Nou?” horen ze een onverwachte stem. Luna staat dan daar, met haar uniform aan, “geen eten voor mij?” Allemaal grinniken ze. “Sorry, de spaghetti is op.” lacht Amber, maar met een rood kleurtje op haar wangen.

Luna vindt dit niet de grootste ramp van de wereld en maakt zelf voor zichzelf klaar: macaroni met kaassaus.

Wanneer de kinderen allemaal in hun bed liggen, is er één iemand die nog wakker is: Kelsey. Ze denkt allemaal aan de calamiteiten die de laatste tijd gebeurd zijn.

Kelsey heeft nooit verwacht dat Arthur haar als een baksteen zal laten vallen. Hij zit gewoon met andere vrouwen te rollebollen, terwijl ze zich doodwerkt om rond te komen. Ze weet dat scheiden de beste oplossing is. Gelukkig voor haar dat ze die affaire op tijd heeft ontdekt, dankzij haar kinderen. Ze is blij dat ze alle zes kinderen aan haar zijde staan, voor steun. Anders hebben ze hun mond gehouden. Maar ze moet dit van zich zetten en verder van het leven genieten. Morgen wordt ze oudere en iedere dag kan haar laatste zijn.

Even later…

Kelsey is ondertussen oudere geworden. Sindsdien heeft ze totaal een andere kijk op het leven gekregen. Iedere dag kan haar laatste zijn en daarom wil ze van haar leven genieten, het liefst samen met haar kinderen. Of dat denkt ze tenminste…

Al haar kinderen zijn naar de universiteit gekeerd.Amber heeft een metamorfose ondergaan en leeft gelukkig met Sander onder één dak. Amber volgt de specialisatie kunst, Sander volgt de specialisatie geschiedenis.

Je moet niet vragen of Siemen en Ines gelukkig blijven. Dat is zo in hun geval. Bij hun is alle dagen orgiefeest en voor studies hebben ze geen oog voor.Siemen heeft voor de specialisatie wiskunde gekozen, Ines voor de specialisatie filosofie.

Luca heeft toch de vrouw van zijn leven gevonden, ondanks dat hij altijd een blauwtje loopt; Ivy Koper. Hun relatie is pril begonnen…Luca volgt de specialisatie politiek en Ivy de specialisatie economie.

Luna is sinds kort uit de kast gekomen. Haar liefde gaat volledig uit naar Amber Daphne en dat is wederzijds.Luna volgt de specialisatie literatuur, Amber de specialisatie wiskunde.

Chloé krijgt het te verduren sinds ze alleen met haar tweelingzus Camille onder één dak woont. Camille is veranderd in een ‘wulpse’ vamp, Chloé daarentegen is een stille nerd en daar profiteert Camille vooral van.Chloé kiest voor de specialisatie toneel, Camille kiest voor de specialisatie kunst.

Er wordt afgevraagd hoe het met Arthur is.Hij is ook oudere geworden en de liefde tussen Grietje en hem is echt open gebloeid. Ze zijn snel mogelijk getrouwd en genieten van iedere oude dag.Arthur wil niets met zijn ex-vrouw en haar kinderen meer te maken hebben, aangezien hij zich verraden voelt.

Iedereen leidt nu zijn eigen leven en daar zijn ze heel beter geworden.Zo leven ze lang en gelukkig…

EINDE!

Ja ja, mensies. De allerlaatste update van de PU, de uitdaging is afgerond.Ik heb een heel voorraad zakdoekjes dus neem maar één (:

En wie gedacht heeft dat Kelsey te weten komt over Arthur’s slippertje, krijgt een koekje bij!Dat is dus gebeurd en aan hun huwelijk heeft ze snel een eind gemaakt.

Nu kan Arthur ongestoord verder rollebollen met zijn Grietje, moehahaha! =D

Amber gelukkig met Sander,Siemen gelukkig met Ines,

Luca gelukkig met Ivy,Luna gelukkig met Amber,

met Camille en Chloé gaat het niet goed,de duivelse Camille…

What a life! Ö

Nja, voor de rest ben ik inspiratieloos. (a)Het liefst wil ik ‘Binnenkort weer voor meer ’ zeggen maar nu dat het niet meer gaat.

xxx Shirley

Dit was de LAATSTE update!

Kelsey Arthur Grietje

Amber Siemen Luca Luna Chloé Camille

Familie Jans