Een weekje later is de stemming in huize Lelie heel wat minder vrolijk. Denise voelt zich al een paar dagen helemaal niet goed, en Bjorn maakt zich erg zorgen. Ze geeft telkens over, is de hele tijd misselijk, maar ze vertikt het om een dokter te bezoeken. ‘Dat kost toch alleen maar geld’, zegt ze telkens als hij erover begint.

Wat hem nog het meeste zorgen baart, is dat Denise wel gewoon naar haar werk blijft gaan. Ze voelt zich zo belabberd, maar toch blijft ze werken. Als Bjorn daar tegen protesteert brengt ze als argument aan: ‘We hebben het geld nodig.’ Ze is zo koppig als een ezel en wil niet naar hem luisteren.

Die middag komen Bjorn en Denise allebei met een promotie thuis, maar Bjorn kan er niet helemaal blij mee zijn. Denise heeft drie keer overgegeven terwijl ze aan het werk waren, en ze is nu helemaal uitgeput.

*Waarom is ze toch zo koppig?* vraagt hij zich af.

Denise komt chagrijnig de carpool uit. Ja, ze heeft promotie, ja, dat heeft weer aardig wat geld binnen gebracht, ja, nu kunnen ze een aparte badkamer aan bouwen, maar ze voelt zich zo ziek. Wat is er toch met haar aan de hand? En waarom moet Bjorn zo vreselijk bezorgd doen? Daar wordt ze zelf alleen maar bezorgder door, en nog chagrijniger.

“Lieverd,” zegt Bjorn, terwijl hij een wand op Denises wang wil leggen. “Neem nou gewoon een paar dagen vrij. Dit kan niet goed zijn! Rust nu maar even lekker uit, dan-”

Denise duwt Bjorns hand weg. “Het gaat goed met me, Bjorn. Ik was gewoon een beetje misselijk. Doe niet zo overbezorgd!”

“Maar-”

“Niks ‘maar’. Stop met me op mijn zenuwen werken en blijf gewoon even uit mijn buurt, oké?”

Bjorn kijkt haar gekwetst aan. “Sorry… Ik ben gewoon bezorgd om je, en-”

“Ja, dat weet ik allemaal wel, maar je bent nu gewoon hartstikke irritant,” snauwt Denise, waarna ze op het huis afstevent en de deur achter zich dicht slaat.

Binnen trekt ze gauw haar pyjama aan, en kruipt in bed. Ze is zat van al dat bezorgde gedoe, ze is geen klein kind meer! Maar stiekem maakt ze zich zelf ook wel een beetje zorgen. Ze is nu al een week constant misselijk. Wat zou er aan de hand zijn?

Als Bjorn even later binnen komt, doet Denise of ze slaapt. Bjorn kijkt naar zijn vrouw en zucht. Waarom wil ze nou niet door hem geholpen worden? Hij haalt zijn schouders op en besluit om haar maar met rust te laten.

Hij gaat wat klusjes in huis doen, waaronder de post halen. Helaas zitten er alleen maar rekeningen tussen. Daar gaat een deel van hun zuur verdiende geld alweer. Daar is sowieso al veel van op, want ze hebben een aparte badkamer aangebouwd, dat is wel zo hygiënisch.

Na de rekeningen betaald te hebben sjokt Bjorn weer naar binnen.

Daar pakt hij een boek uit de boekenkast, en gaat zitten aan de nieuwe tafel. Hij moet wat studeren om weer een promotie te kunnen behalen, en het leidt hem ook een beetje af van zijn zorgen om Denise, dus Bjorn gaat meteen hard aan het werk.

Na een poosje is hij het echter helemaal zat; de lettertjes draaien voor zijn ogen, en hij neemt niks meer op van de stof die hij leest. Moe van het werken en de zorgen kruipt Bjorn naast Denise om ook voor een uurtje of twee te gaan slapen.

Denise slaapt ondertussen wel echt, na een half uur naar Bjorns gestommel in en rond het huis te luisteren.

Het is al donker als Denise wakker wordt. Ze neemt een douche en trekt haar kleren weer aan, en gaat dan op de bank liggen, om na te denken. Haar misselijkheid is weer afgenomen, het was vanochtend op zijn ergst. Dan gaat ze ineens recht op zitten. Dat is het! Dat ze daar niet eerder aan gedacht heeft!

Een paar minuten later wordt Bjorn ook wakker. “Bjorn, kom eens hier zitten,” zegt Denise.

Bjorn wrijft de slaap uit zijn ogen en ploft naast Denise op de nieuwe bank. “Wat is er?” vraagt hij, ietwat achterdochtig omdat hij bang is opnieuw uitgekafferd te worden.

“Allereerst, het spijt me dat ik vanmiddag zo tegen je uitgevallen ben. Het werd me gewoon even te veel. Ik maak me zelf ook zorgen, weet je.”

Bjorn knikt. “Het geeft niet, ik was misschien ook wel iets te opdringerig.”

Denise knikt. “We waren beiden verkeerd bezig.” Even is ze stil, maar dan begint ze opnieuw te praten. “Bjorn, ik denk dat ik weet waarom ik zo misselijk ben de laatste dagen.”

Bjorn kijkt haar verrast aan. “Ja? Wat is er dan aan de hand?”

Denise haalt even adem en kijkt Bjorn dan met een enorme glimlach op haar gezicht aan. “Ik denk dat ik zwanger ben!”

Bjorn begint te stralen en trekt haar tegen zich aan.

“Dat is geweldig!” zegt hij dan. “Wat eerder dan ik had verwacht, maar toch geweldig.”

Denise knikt. “Ja, maar Bjorn, we weten nog niet zeker of het wel zo is, dus je moet niet al je hoop hier op vestigen, oké?”

Bjorn haalt zijn schouders op. “Ik weet zeker dat het wel zo is. We worden ouders, Niesje, ouders!”

Denise lacht. Ze heeft wel door dat ze niet meer kan doordringen tot Bjorn, hij is veel te blij.

Bjorn trekt Denise op zijn schoot en drukt haar even stevig tegen zich aan. Daarna trekt hij zich een stukje terug en kijkt in de ogen van zijn vrouw. “We krijgen een kindje, Denise. Ons eerste kindje!”

Denise lacht en knikt, en duwt Bjorn dan tegen de bank aan om hem hartstochtelijk te zoenen.

Denise blijkt inderdaad zwanger te zijn, en al snel begint haar buik te groeien. Niet lang daarna gaat ze met zwangerschapsverlof, en zit ze hele dagen thuis. De nachten worden gekenmerkt door vreetbuien, waar ze maar al te graag aan toegeeft, onder het mom van het rammelende maagje van de baby.

Niet dat ze weet of het maagje van haar ongeboren baby wel rammelt, maar het is gewoon een goede smoes om weer eens wat te eten. Bjorn vindt niet dat ze smoesjes hoeft te verzinnen, ze is immers zwanger, maar hij zegt er maar niks van en laat Denise lekker haar gang gaan.

Denise heeft een behoorlijk zware zwangerschap, en dus besluit Bjorn om een comfortabeler bed te kopen. Het is een rib uit zijn lijf, maar hij wil dat Denise goed slaapt, en niet halverwege de dag ineens flauwvalt.

Denise is er maar wat blij mee, haar nieuwe bed ligt hemels vergeleken met het oude!

Bjorn maakt zich best wel zorgen om zijn vrouw. Zijn levenswens is om zes kinderen te zien trouwen, en ze hadden sowieso eerder al besloten dat ze graag minstens zes kinderen wilden, maar haar zwangerschap verloopt zo zwaar… Dat wil hij haar niet nog vijf keer aandoen, alleen voor zijn levenswens!

Hij zou de zwangerschap maar wat graag van haar overnemen, maar ja, dat kan nou eenmaal niet. Om haar maar zoveel mogelijk bij te staan, zorgt hij goed voor haar, en blijft hij bij haar in de buurt als hij niet aan het werk is.

“Gaat het, liefje? Had je weer een nachtmerrie?”

Denise hijgt. “Ja… Ik ben blij dat je er bent, Bjorn.”

Bjorn glimlacht, en knijpt even in Denises hand. Dan zakt Denise weer terug in haar kussens, en slaapt weer verder.

Bjorn zucht. Hij kan niet wachten tot de baby geboren wordt. Deels omdat hij dan eindelijk zijn eerste kind te zien krijgt, maar ook deels omdat Denise dan weer wat rust heeft, en niet telkens zo moe is. Ze slaap namelijk erg veel. Bjorn hoop dat ze het bij de volgende zwangerschap wat minder moeilijk heeft. Als er al een volgende zwangerschap komt.

Hij staat op en gaat wat te eten maken in het schamele keukentje. Denise en de baby zullen nu wel weer eens honger hebben.. Met zijn gedachten bij Denise maakt hij een paar boterhammen klaar, en maakt dan voorzichtig Denise wakker.

Als ze even later zitten te eten, begint Bjorn te praten over wat hem nu al een poos dwarszit. Als hij zijn verhaal heeft gedaan, over hoe hij niet wil dat Denise nog vijf keer door deze hel moet gaan, glimlacht Denise naar hem.

“Wat is er?” vraagt Bjorn.

“Ik zou maar al te graag nog vijf keer door deze ‘hel’ – zoals jij het noemt – willen gaan, als we dan een groot gezin hebben. Zo erg is het nou ook weer niet! En ik weet zeker dat komende zwangerschappen beter zullen gaan. We moeten nu nog wennen aan deze omgeving, en later zal alles veel comfortabeler zijn, als we het huis een beetje opgeknapt hebben. Ik krijg nu niet veel slaap, doordat we ons hele huis uit een kamer bestaat. Daarom lig ik zoveel in bed.”

“Denk je dat echt?” vraagt Bjorn onzeker. “Ik wil niet dat je dit alelen doet voor mijn levenswens.”

“Ja, dat denk ik echt, en denk je dat ik alleen jou hier een plezier mee doe? Ik heb altijd al een groot gezin gewild, en ik ben vastbesloten om dat ook te krijgen.”

Bjorn glimlacht. “Oké, als je het zeker weet…”

“Maak je nou maar geen zorgen meer, Bjorn, dat is nergens voor nodig.”

De weken daarna waren voor Bjorn heel wat fijner, nu hij weet dat Denise er geen moeite mee heeft om nog een keer zwanger te worden. Met een gerust hart gaat hij nu elke ochtend naar zijn werk.

Als Bjorn niet thuis is leest Denise veel – als ze tenminste niet in bed ligt. Lezen is altijd een van haar hobby’s geweest, en zeker nu ze nog geen televisie hebben kan ze zich hier uren mee vermaken.

Ze heeft wel een beetje gelogen tegen Bjorn. Ze weet helemaal niet zeker of de volgende zwangerschappen wel makkelijker zullen worden. Maar dat maakt haar niet uit. Ze wil een groot gezin, dat is haar droom, ook al heeft haar levenswens daar niet mee te maken.

Bovendien houdt ze van Bjorn, en ze wil hem zijn levenswens niet ontnemen. Ze zullen een groot gezin krijgen – hoe zwaar de zwangerschappen ook zullen zijn – punt uit.

De maanden gaan vlug voorbij, en al snel is Denise aan het einde van haar zwangerschap. Nog een paar dagen, en dan zal – als alles goed gaat – hun eerste kindje worden geboren!

Bjorn gaat die laatste dagen iedere ochtend met lood in zijn schoenen naar zijn werk. Wat nou als de baby wordt geboren als hij er niet is? Dat zou hij vreselijk vinden, ook voor Denise, want die moet het dan allemaal alleen doorstaan.

Maar tot nu toe is de baby gelukkig nog niet geboren. Iedere dag haast Bjorn zich naar binnen, om daar dan tot zijn grote opluchting een erg zwangere Denise te vinden.

Op de uitgerekende datum heeft Bjorn vrij gevraagd van zijn werk, om iedere minuut bij Denise te kunnen zijn. Als Denise terugkomt van de wc, vindt ze Bjorn op de bank, met een boek in zijn hand. Ze giechelt.

“Wat ben jij nou aan het lezen?” vraagt ze lachend.

“Er lag een van die liefdesromannetjes van jou op de vloer, dus ik ben er maar in gaan lezen. Ik snap niet waarom je dit nou zo leuk vindt, hoor.”

“Daarom ben je ook al op de helft,” zegt Denise met twinkelende ogen.

“Ik kan toch niet aan een zin zien wat ik van het boek vind?” zegt Bjorn als verdediging.

“Geef het maar toe, je vindt het gewoon hartstikke leuk,” zegt Denise plagend.

Bjorn geeft haar voorzichtig een porretje in haar zij. “Helemaal niet!” zegt hij, quasi-beledigd.

“Echt wel!”

Bjorn maakt nog een paar tegenstribbelende geluidjes, maar leest dan met een glimlach op zijn gezicht verder.

Die avond is de baby er nog steeds niet, en Denise stapt doodmoe haar bed in, niet in staat om nog langer wakker te blijven.

Bjorn is daarentegen nog klaarwakker. Hij is veel te zenuwachtig om te gaan slapen en nestelt zich met een blikje drinken en boek op de bank.

Maar als Denise twee uur later nog niet wakker is geworden met weeën, stapt Bjorn ook maar zijn bed in. Hij baalt wel. Morgen moet hij gewoon weer werken, wat als de baby dan komt?

Maar gelukkig voor Bjorn wordt Denise een uurtje later wakker met weeën.

“Is het zover?” vraagt Bjorn zenuwachtig.

“Ja, au, het is zover!” zegt Denise.

Dan beginnen de echte weeën, en schreeuwt Denise het uit van de pijn.

“Wat – Wat moet ik doen?!” vraagt Bjorn in paniek aan de kant.

“NIKS! AAAAUUUUU!!! HOU GEWOON JE KOP!”

Bjorn staat beteuterd aan de kant en houdt verder zijn mond.

Maar even later kijkt Denise veel minder kwaad, als ze haar kindje in haar armen houdt.

“Wauw!” fluistert Bjorn.

“Hij heeft jouw ogen, Bjorn, maar voor de rest lijkt hij op mij.”

“Je bedoelt – het is een jongen?”

Denise glimlacht. “Ja, dit is Daniël, je zoon!”