PHILIP CATHERINEwww.philipcatherine.com

Al sinds de jaren '60 is Philip Catherine één van de vooraanstaande figuren van de Europese jazzscène. Zijn samenwerking met jazzgrootheden zoals Chet Baker, Tom Harrell, NHOP, Stéphane Grappelli, Larry Coryell, Dexter Gordon, Charles Mingus, zijn unieke stijl en klankkleur alsook zijn ongebreidelde inzet voor de muziek zijn van een niet te miskennen invloed geweest op de ontwikkeling van de Europese jazz.

Slechts 18 is Philip Catherine wanneer hij met het Lou Bennett trio op tournee door Europa trekt. In 1971 wordt hij door Jean-Luc Ponty gevraagd om mee te spelen in diens kwintet. Dat jaar komt ook de eerste plaat onder zijn naam, ‘Stream’, uit, en daarop volgen in 1974-75 de albums "September Man" en "Guitars". Jazzliefhebbers uit de hele wereld ontdekken een nieuwe ster aan het jazzfirmament: een jonge, virtuoze gitarist die ook een begenadigd componist blijkt te zijn.

De plaat ‘Transparence’ uit ’86 werd een bestseller en is tegelijk ook één van Philip’s uitverkoren opnames. Daarop volgen begin jaren ’90 twee schitterende cd’s met trompettist Tom Harrell : Moods Vol.I en II.

In ’97 tekent Philip Catherine bij het jazzlabel Dreyfus Records. Zijn eerste cd voor dit platenlabel, “Philip Catherine- Live” is meteen ook het eerste live-album uit zijn discografie. De verzamelde jazzkritiek is uiterst enthusiast. De Cd krijgt o.m. een 4 ½ ster-vermelding in “Down Beat” in de V.S. en is 'de plaat van het jaar' voor “Jazz Nu”. “Guitar Groove” (1998) opgenomen in de States - met de ritmesectie Jim Beard, klavieren - Alphonso Johnson, bas en Rodney Holmes, drums - is een van de zeldzame Europese jazz-cd's die een Top 20-plaats verovert in de Gavin Jazz Chart/USA. “Blue Prince” verschijnt in november 2000 - met trompettist Bert Joris en met ritme sektie Hein Van de Geyn en Hans Van Oosterhout. De CD ontvangt schitterende kritiek (o.m. “CHOC de l’Année” in JazzMan). Zijn album ‘Summer Night’ (Dreyfus, 2002) - met Philippe Aerts (contrabas), Joost Van Schaik (drums) en Bert Joris (trompet en flugelhorn) - wordt door de internationale pers onthaald als een van de beste cd’s van het jaar en stond in de VS in de Jazz Charts.“Meeting Colours” (Dreyfus, 2005) kreeg schitterende kritiek in de internationale pers. Het repertoire bestaat uit composities van Philip gearrangeerd door de bekende Belgische trompettist Bert Joris en opgenomen met het Brussels Jazz Orchestra (BJO), dat door artiesten als Kenny Werner en Maria Schneider wordt beschouwd als een van ’s werelds beste big bands, en ook de eerste Europese big band is die genomineerd werd in de Down Beat Critics Poll. Philip Catherine werkte mee aan de nieuwe CD “Passage” van de groep SOLEDAD, gewijdt aan de muziek van Frédéric Devreese. De CD werd gelauwerd in de pers en het release-concert in Brussel kreeg een staande ovatie van een uitverkochte zaal.

De Cd “Guitars Two”, het eerste solo-album van zijn carrière, werd begin 2008 gereleased op Dreyfus Jazz. De gitarist speelt naast eigen composities ook nummers van de Braziliaanse gitarist Guinga, Stéphane Grappelli en Nicolas Fiszman, op twee of soms meer gitaren, als een soort conversatie met zichzelf. De plaat kreeg overal ter wereld lovende pers (o.a. de ‘Choc’ van Jazzman, top-cd in JazzMozaïek) en ook de solo-optredens krijgen staande ovaties.

In April 2010 verschijnt een nieuw album van Philip Catherine, ‘Live at Cap Breton’, opgenomen tijdens een magisch concert met een all-star line up: de Italiaanse pianist Enrico Pieranunzi, bassist Hein Van de Geyn en drummer Joe LaBarbera.

Philip Catherine’s soepel swingend gitaarspel en zijn lyrische composities weten elk publiek te begeesteren. En, ook al is Catherine een vingervlugge snarenvirtuoos, toch pakt hij nooit uit met gratuite technische demonstraties. Liever concentreert hij zich op de puurheid van de klank, intensiteit van improvisaties en uiterst hecht samenspel met zijn muzikanten.

Op de scène alterneert Philip Catherine met plezier tussen solo, duo, trio, kwartet en kwintet. Met zijn trio en kwartet reisde hij al de hele wereld rond. Ook speelt hij in duo met pianist Bert van den Brink, wat zeer in de smaak valt van zowel jazzliefhebbers als van een klassiek publiek, en hij heeft tevens een duo met de Franse gitaarvirtuoos Sylvain Luc. Sinds kort speelt hij ook regelmatig met de jonge violist Alexandre Cavalière, wiens zuivere toon en improvisaties perfect

JAZZTRONAUT Entertainment – T: 32 2 456 04 87 – Fax: 32 2 460 01 36 – Email: jacobien@jazztronaut.be 1

passen. Daarnaast lenen Philip Catherine’s lyrische composities zich uiterst goed voor arrangementen voor grotere ensembles en hij treedt regelmatig op met big bands, kamerorkesten, en met ensembles als Piacevole en Soledad.

In zijn carrière werd Philip Catherine gelauwerd met talrijke prijzen. Zo kreeg hij in 1990, samen met Stan Getz, de “Bird Prize” tijdens het Northsea Jazz Festival, en in 1998 mocht hij in Parijs een Django D’Or in ontvangst nemen voor “Beste Europese Jazzmuzikant". In 2001 werd hem de ZAMU ‘Lifetime Achievement Award’ uitgereikt. In November 2002 ontving hij de eretitel “Maestro Honoris Causa” van de Stichting Antwerps Conservatorium (vorige jaren toegewezen aan Jos van Immerseel, Sigiswald Kuijken, Toots Thielemans).

UIT DE PERS :  

Guitars Two : « CHOC » “Une pure merveille.” (JazzMan, 2/2008)«Tout simplement un des plus beau disques de guitare de la rentrée! » (Guitarist Acoustic, 2/2008)

«Il y a longtemps que les amateurs du premier cerle le savent, avec Guitars Two, cela se saura bien audelà : Philip Catherine est un très grand guitariste… Ce disque est une soie, belle, chatoyante, enveloppante… La guitare dans les mains de Philip Catherine, se souvient qu’elle est femme, le jazz, qu’il est mélodie. » (Michel Contat - Télérama, 2/2008)«Le Prodige. Trentre-trois ans après son premier ‘Guitars’, Philip Catherine remet ça avec son producteur de l’époque. Un disque lyrique et intense, où la guitare reine devrait lui amener de nouveaux adeptes. »   (Focus-Le Vif, 14/3/08)«La sensibilité et la profondeur d’un artiste qui, depuis toujours, a pris le parti de l’intégrité. » (Les Inrocks)Guitars Two. « Few musicians can make a guitar sing as Philip Catherine does » (Thierry Quénum -Jazz.com, 2008)«Top-CD. Collega4s jazzgitaristen overal ter wereld, maar ook routiniers uit de Belgische popbusiness als Erid Melaerts en Jean Blaute, beschouwen gitarist Philip Catherine als absolute wereldtop! Guitars Two is 100% Catherine. Zijn mooie, subtiele melodieën, hier opnieuw overwegend eigen composities, geraffineerde bewerkingen en vloeiende frasering zijn een waar genot. Deze productie van Marc Moulin en Hein van de Geyn voor Dreyfus, behoort tot het beste wat P.C. in vele jaren heeft uitgebracht». (JazzMozaiëk, 3/2008)«Catherine's ability to reference traditional markers from Reinhardt to Wes Montgomery, while sounding like nobody but himself, makes Guitars Two the kind of career high point that ought to dispel the guitarist's early branding. The qualities that established his reputation remain, but are subsumed in a broader approach that makes Guitars Two deserving of a place alongside Pat Metheny's New Chautauqua (ECM, 1979), Bill Frisell's Ghost Town (Nonesuch, 2000) and Joe Pass' '70s Virtuoso series on Pablo, as a pinnacle of what can be done by one man and a handful of guitars. » (John Kelman, AllAboutJazz.com)„Eine hervorragende neue CD. Eine ganz neue Facette seiner beeindruckenden Musikalität.“ (JAZZTHING, 2/2008) „Der Lyriker, meisterhafter Maler seelischer Landschaften. Ein ungewöhnliches und ungewöhnlich interessantes Album.“ (AKUSTIK GITARRE, 2/2008)

« Wer Gelegenheit bekommt, Catherine auf seiner Solo-Tour zu sehen, sollte die Chance unbedingt nutzen: Ein großartiger Künstler, die Inkarnation des kreativen Chaos und dazu noch rundum sympathisch! (TheArtOfCulture.com – 4/2008)“Philip Catherine, dernier “Romantique”. “Philip Catherine est un des derniers “romantiques” du jazz. Philip Catherine ne joue pas de la musique : il est la musique. Répertoire parfait. Montée en puissance tout au long de la soirée. Lyrisme à fendre l’inconscient. Musique, musique, parfois avec ces airs de simplicité qui vous font croire que rien n’est plus facile que d’observer un photon dans sa course. Le grand art. » (Francis Marmande, Le Monde – 20/3/07) “The Belgian guitarist Catherine takes John Scofield’s mix of John Coltrane and Jimi Hendrix a step further by adding Django Reinhardt’s gypsy soul into the mix. That’s a lot of famous and talented guitar pickers in a row; Catherine belongs right up there with them.” (International Herald Tribune, 11/98)“Une fois de plus, Philip Catherine nous prouve – sans aucune frime – qu’il compte parmi les grands noms de la guitare jazz”. (Guitar & Bass, dec 2000)

PHILIP CATHERINE – Selected Discography

as a leader :

JAZZTRONAUT Entertainment – T: 32 2 456 04 87 – Fax: 32 2 460 01 36 – Email: jacobien@jazztronaut.be 2

* STREAM (’70) Warner 46049* SEPTEMBER MAN (‘75) Atlantic 40 562* GUITARS (’75) Atlantic 50 193* BABEL (80) Electra 52 244* END OF AUGUST (’82) WeA K 58 450-*TRANSPARENCE (’86) Inakustik 8701CD* SEPTEMBER SKY (’88) September 5106CD* OSCAR (’88) Igloo 060CD* I REMEMBER YOU (’90) Criss Cross* MOODS, vol.I (’92) Criss Cross 1060* MOODS, vol.II Criss Cross 1061CD* Philip Catherine “LIVE” (97) Dreyfus Jazz FDM 36587* GUITAR GROOVE (98) Dreyfus Jazz FDM 36599* BLUE PRINCE (2000) Dreyfus Jazz FDM36614* SUMMER NIGHT (2002) Dreyfus Jazz FDM 36637* MEETING COLOURS (4/2005) Dreyfus Jazz FDM 36675* GUITARS TWO (1/2008) Dreyfus Jazz FDM 46050

and with :

Chet BAKER : “Baker/Catherine/ Rassinfosse” Igloo 034CD“Chet’s Choice” Criss Cross 1016 CD“Strollin” Enja 5005CD“In Bologna, Live” Dreyfus 191 133-2

Stéphane GRAPPELLI:“ Young Django” MPS 15510“Live 1992” Birdology 517392-2“Grappelli/Ponty/Catherine” America 6139

Larry CORYELL : “Twin House” Atlantic 50 342“Splendid” Electra 52 986

N.H.O. PEDERSEN : “The Viking” Pablo 2310 894“Art of the Duo” Enja8016-2

Dexter GORDON: “Something Different” Steeple Chase Scs 1136

Charlie MINGUS : “Three or Four Shades of Blue” Atlantic SD 1700

Charlie MARIANO/Jasper Van ‘t Hof : “Sleep my Love” Contemp LC 6055CDMARIANO/Van ‘t Hof /Don ALIAS : “Operanoia” (’96) Intuition 3158 2

Didier LOCKWOOD/Chr. ESCOUDE : “Trio” JMS 031

Carla BLEY/Mike MANTLER : More Movies” Watt 10A/1A

Michaël GIBBS “The Only Chrome Waterfall Orch” Bronze BR 2012

Barney WILEN/Palle DANIELSSON :“Sanctuary” IDA 029CD

Jacques PELZER “Tribute to the Band Box” Igloo 106

Emmanuel BEX/Aldo ROMANO : “Trios”

SOLEDAD “Passage – the music of F. Devreese” EMI/Virgin Classics

and many others ….

JAZZTRONAUT Entertainment – T: 32 2 456 04 87 – Fax: 32 2 460 01 36 – Email: jacobien@jazztronaut.be 3