Peekaa

M

C DE KRAATS - ED

E

WWW.MCDEKRAATS.NL

2018

AGENDA

6-jan zaterdag Nieuwjaarsreceptie vanaf 20:00

3-feb zaterdag Midwinterfeest met toerprijzen uitreiking

11-feb zondag 28e Koude februaririt

17-mrt zaterdag Smikkelavond

15-apr zondag Brunch en openingsrit.

25-apr woensdag 1e woensdagavondrit

2-mei woensdag info avond SuperKraats

9-mei woensdag Superkraats - 5 daagse

16-mei woensdag 2e woensdagavondrit

30-mei woensdag 3e woensdagavondrit

13-jun woensdag 4e woensdag avondrit

16-jun zaterdag 11e Ome Willemrit

27-jun Woensdag 5e woensdag avondrit

1-jul zondag TT-dag

8-jul zondag 38e Veluwerit

11-jul woensdag 6e woensdagavondrit

25-jul woensdag 7e woensdagavondrit

5-aug zondag 29e Globetrotterrit

15-aug woensdag 8e woensdagavondrit

19-aug zondag Heidedag – Heideweekrit en BBQ

2-sep zondag Tour de Femmes

7-sep vrijdag Septemberweekend

2-nov vrijdag Dropping

11-nov zondag 28e Koude Novemberrit

9-dec zondag Afsluitingsrit

2

WWW.MCDEKRAATS.NL

Van de Voorzitter

Beste Kraatsers,

Terwijl ik deze “Van de Voorzitter” aan het

tikken ben, is het echt tropisch weer. De

mussen vallen figuurlijk van het dak! Het is

eigenlijk te warm om motor te rijden, maar

ondanks de hoge temperaturen die eind

mei / begin juni begonnen zijn, is de

opkomst tijdens de diverse ritten die we

achter de rug hebben steeds groter. We

hebben al een aantal nieuwe leden mogen

verwelkomen.

En ook de woensdagavondrit, die we in

samenwerking met de Valkenier uit

Barneveld organiseerden, kende een zeer

grote opkomst. Meer dan 60 motorrijders

waren daar gestart en eindigden bij ons

clubhuis. Dus dat is niet verkeerd voor een

Motorclub die in 2021 zijn 50 jarig jubileum

zou gaan vieren, met de nadruk op zou,

want zoals jullie allemaal inmiddels wel

meegekregen hebben, is het allemaal iets

anders gelopen en gaan we gewoon 2 jaar

leuke dingen organiseren, met als afsluiter

een schitterend eindfeest in 2021. De

aftrap op 3 Juli j.l. was een zeer groot

succes en de muziek verzorgd door James

Intveld en de Honky Tonk Palominos

zorgde voor menig voetje van de vloer. Met

dank aan een van onze oprichters Jaap van

Steenbergen, die dit allemaal

georganiseerd heeft. Hoe mooi is het dat je

in 1968 een motorcluppie begint met je

broer en een stel vrienden en dat je dan in

2018 de aftrap mag geven van zo’n

jubileum.

Tot op de club!

Eddy Pietersma

Inhoud

7 Nieuwe Glimmers

9 Van de toercommissie

13 Toerstanden

17 Iran deel 2; Dirk Kuus

COLOFOON

Uitgave:

Augustus 2018

Oplage:

200 stuks 6 maal per jaar

Kopijdatum:

25 september 2018

Redactie:

Michel Kleijer

Rob Kool

Huub Smit

peekaa@mcdekraats.nl

Advertenties:

Eddy Pietersma

epietersma@mcdekraats.nl

3

WWW.MCDEKRAATS.NL – FEBRUARI 2015

4

WWW.MCDEKRAATS.NL

CLUBIN

MC De Kraats

Horsterweg 9

6715 CT

0318-631255

www.mcdekraats.nl

Bankrekening: NL03 RABO 0307 0732 89

Voorzitter: Eddy Pietersma

epietersma@mcdekraats.nl - 06-54385169

Penningmeester: Roelf van Dam

penningmeester@mcdekraats.nl - 06-54964164

Toercommissie: Mano Wijnen

detoercommissie@mcdekraats.nl

Toerkaarten: Dik Folmer

Paulus Potterstraat 33 - 3817 PA Amersfoort

Secretaris : Henny De Roos

hennydroos@hotmail.com

Ledenadministratie: Huub Smit

deledenadministratie@mcdekraats.nl

0318-301540

Evenementen: Jaap van Steenbergen

info@totaltext.nl

Bardienst en Schoonmaak: Greet Hendriksen

ghendriksen@mcdekraats.nl - 0318-620550

Technische commissie: Mor Brouwer

mor@mcdekraats.nl - 06-22233949

Facebook: René van Schaik & Lambert de Roos

facebook@mcdekraats.nl

Webmaster: Jan Hoolwerf

webmaster@mcdekraats.nl

Bardienstrooster

Zondag 2 september Stephan

Woensdag 5 september Rene & Aart

Zondag 9 september Jolanda & Willy

Woensdag 12 september Rob & Erik

Zondag 16 september Jan & Joke

Woensdag 19 september Wim & Henny

Zondag 23 september Berend & Jaap Woensdag 26 september Mano & Wilco Zondag 30 september Paul & Jan

Schoonmaakrooster

Donderdag 6 september Ton & Gerard

Donderdag 13 september Teun & Margareth

Donderdag 20 september Cor

Donderdag 27 september Eddy & Angelique

Donderdag 4 oktober Wout & Janny

Donderdag 11 oktober Wim & Theo

Donderdag 18 oktober Teun & Dicky

Donderdag 25 oktober Kees & Jan

Donderdag 1 november Koop & Bas

Donderdag 8 november Huib & Martin

Donderdag 15 november Ton & Gerard

Donderdag 22 november Teun & Margareth

Donderdag 29 november Cor

Woensdag 3 oktober Henk & Peter

Zondag 7 oktober Michel & Jan

Woensdag 10 oktober Kil & Alex

Zondag 14 oktober Mor & Aafke

Woensdag 17 oktober Henk & Arjan

Zondag 21 oktober Stephan

Woensdag 24 oktober Jolanda

Zondag 28 oktober Jolanda & Willy

Woensdag 31 oktober Rene & Roef

Zondag 4 november Jan & Joke

Woensdag 7 november Rene & Aart

Zondag 11 november Berend & Jaap

Woensdag 14 november Rob & Erik

Zondag 18 november Paul & Jan

Woensdag 21 november Wim & Henny

Zondag 25 november Michel & Jan

Woensdag 28 november Mano & Wilco

5

WWW.MCDEKRAATS.NL

6

WWW.MCDEKRAATS.NL

“De Nieuwe Glimmers”

Heb je een nieuwe of 2e, 3e, 4e of zoveelstehands motor in je stal erbij staan en wil je deze

showen op de club, geef een seintje naar de toercommissie paparazi Lambert of René want

dan kom je gegarandeerd in de PeeKaa! Eeuwige roem verzekerd! Dit keer 2 stuks:

Wat een charmant duo! Anne

Pietersma showt hier haar

Honda NC700 S, een netjes

ingereden exemplaar uit 2012

met maar 2600 Km op de teller,

dit vraagt om Km’s maken!

Gaat vast lukken met o.a. onze

clubritjes en let maar op: dit

gaat naar meer smaken!

Zie hier de Gloedjenieuwe Yamaha Tracer 900

GT van Teun Lagerweij, het zit hem vooral in de

toevoeging “GT” staat voor Grand Tourismo

dus betekent: KM’s maken met Margaret

achterop! Mooie strakke 3 pitter, vol met

elektronica (TFT dasboard!) en originele pijp!

7

WWW.MCDEKRAATS.NL

8

WWW.MCDEKRAATS.NL

Wat een topzomer is het wanneer ik dit stuk van de

TC net na half juli in elkaar zet. Goed nieuws voor ons

als motorrijders zou je zeggen, maar met

temperaturen boven de 25 graden vind ik het

eigenlijk al geen pretje meer. Je moet wel de vaart

erin houden om niet oververhit te raken. Alle ritsen

open of nog beter: doorwaai-motorkleding biedt dan

uitkomst.

De meeste vakanties zijn wel achter de rug, zo ook

de mijn. In juni 10 dagen in het Oostenrijkse

Voralberg onderweg geweest en prima onderdak

gehad daar bij “Apart Vivaldi” in See. Het wordt

gerund door Jan Wilmink, de tukker die daar 30 jaar

geleden was neergestreken en sindsdien met vrouw

Regina de zaken voortvarend heeft aangepakt en

een prachtig pension heeft neergezet voor

wintersporters en vanaf de lente kunnen de

motorrijders daar prima terecht. Voor 5 jaar geleden

is er een grote verbouwing geweest, zodat je ’s

avonds lekker je biertje kan drinken in een Grand

Café. Ontbijten doe je bij Jan en voor de avondhap

zijn er genoeg restaurants in het dorp op

loopafstand. Het is een mooie uitvalsbasis voor

Alpentochten!

Nu was ik er al eens eerder geweest (2008 en 2010),

maar ’t blijft leuk om daar weer eens over de

Timmelsjoch en de Stelvio te gaan. Je gaat er niet

heen om daar ala “SuperKraats” eens lekker in de

rondte te knallen. Het kan wel, maar wat

politiecontroles betreft hebben ze wel sprongen

vooruit gemaakt (in ons nadeel dan). Vooral op

doorgaande wegen in het dal is het oppassen

geblazen en word je zomaar “gelaserd” en van de

weg gehaald. Nee je gaat er vooral heen voor de

mooie uitzichten op de Alpenweides en toppen. Als

ik toch een mooi “circuit” stuk mag noemen: de 18

km lange slingerweg in het Lechdal langs het dorp

Namlos is een juweeltje: strak asfalt, goed zicht en

niet druk, super!

In 10 dagen tijd gereden in 6 tot 36 graden en met

eigenlijk maar 50 km (van de 3.300) in de regen, met

4 personen heel leuk op pad geweest. Hotelletjes op

heen- en terugweg prima (geregeld via

www.booking.com). Vooral de laatste overnachting

was een mooie: in Speyerbrunn in het Phalzerwald

Van de Toercommissie

9

WWW.MCDEKRAATS.NL

10

WWW.MCDEKRAATS.NL

een 20 km onder Kaiserslautern: In een totaal

verlaten dorpje, waar een doorgaande weg

doorheen liep die in het weekend vergeven is van de

motorrijders (4 Km verder is de Bikertref

Johanniskreuz) stond Hotel Waldschlossel, een

eenvoudig onderkomen met een mooi terras waar

het goed toeven was die avond, overnachting met

ontbijtbuffet voor 32,50 pp, en het bijhorende

restaurant had een hele beste kaart!

Op zaterdagavond 30-6 na 2 mooie (maar hete)

rijdagen teruggekeerd. Mooi op tijd om de TT te

kijken de volgende dag (dit keer thuis) en 2 dagen

later op dinsdagavond 3-7 een hele mooie avond op

de club met “James Intveld & The Honky Tonk

Palominos”, het officieuze startschot van Jaap van

Steenbergen voor het 50 jarig bestaan van de club.

Gaat 2 jaar duren! Lekkere volle bak, fantastisch

weer om het geheel buiten te doen, lekker eten erbij,

heerlijke zomeravond Blues / Americana, kortom:

het kon niet beter!

Mooi, wat is er verder zoal gebeurd: naast de

welbekende Woensdagavondritjes (straks meer) had

Aart v/d Vliert weer voor een prima Ome Willemrit

gezorgd, met een mooi tussenstop bij de Oldtimer

vereniging Veenendaal en met 1 uitvaller: de Suzuki

GSXR 1100 van begin ’90 van Kil de Koning, die

elektrisch de geest gaf tijdens de rit. Aart had Kil

daarna netjes thuis afgeleverd (2 vlieggewichten op

de Kawa ER-5), al met al een leuke middag!

Op 8 Juli was het de beurt aan de eerste van onze 2

grote zomerevenementen: de 38e Veluwerit onder

zomerse omstandigheden, ideaal om er vooral rustig

(even de mindset omschakelen) van te genieten.

Doorrijden is op de Veluwe op zo’n mooie dag lastig.

Aan het eind van de inschrijving stond de teller op

130 deelnemers, zeker niet slecht.

Wat ook steeds beter begint te lopen: via de website

de route alvast opvragen en direct afrekenen. In het

begin hadden we wat kinderziektes maar die zijn

verleden tijd. Er maakten voor de Veluwerit toch zo’n

23 mensen gebruik van, makkelijk voor de

deelnemers en voor ons!

De Woensdagavondritten blijven onverminderd

geslaagd. Wat nieuw was is dat de 6e rit ging starten

vanaf De Valkenier in Barneveld en eindigde bij ons

op de club. Dat bleek een voltreffer: nieuwe klanten

in ons clubhuis die konden snuffelen hoe dat het

eraan toegaat bij een motorclub en wie weet levert

het nieuwe leden op. Was met ca. 60 deelnemers

geslaagd!

En dan moet de Globetrotterrit nog komen. Die

heeft een unieke plaats op de KNMV en LOOT

Toerkalender, want begin augustus zijn wij bijna de

enige club die dan zo’n rit hebben. In het verleden

heeft dit goed uitgepakt voor ons, mits geen 30

graden of regen.

En voor de Heideweekrit op zondag 19 augustus:

houd de mail in de gaten. En wat vorig jaar ook goed

uitpakte doen we dus nog een keer: de Motofitrit op

zondag 16 september!,

Dat is na het Septemberweekend van Lambert op 7,

8 en 9 september. We gaan ook dit jaar naar Hotel

Heiderhof in Obersteinebach, Lambert had 2 jaar

geleden tijdelijk de organisatie van dit weekend

overgenomen van Brand en Loes (wegens ziekte van

Brand), maar na deze editie moet er voor volgend

jaar iemand anders worden gevonden die het op zich

wil nemen. Kandidaten kunnen zich richten tot

detoercommissie@mcdekraats.nl.

Tot slot de toercompetitie: zie het verhaal van Dik.

En houd de mail van de club in de gaten voor de

actuele info.

René van Schaik

11

12

WWW.MCDEKRAATS.NL

TOERCOMPETITIE 2018 Als ik dit zit te tikken, is het toerjaar pas half voorbij; we hebben net de Veluwerit achter de rug. Mooie rit weer. We hebben ook net een Peekaa binnen gehad waarin een stukje van Dirk Kuus stond. Over Iran. Het zal je dus niet verbazen wie er op kop staat van de toercompetitie, met een stand die hoger is dan die van de meeste winnaars van dit spelletje, de afgelopen dagen. Want uiteraard was het niet alleen dat ritje naar Iran, daarna had hij nog puf genoeg voor dat andere ritje, de Superkraats! Over de SK is al weer voldoende geschreven, maar die kwam ik natuurlijk ook al wat keren tegen op de verschillende toerkaarten. Maar ook andere reizen: Rob de Bruin is al in het Weserbergwald geweest, en heeft een vakantie op twee wielen doorgebracht in de Franse Alpen. Jord Klok heeft me meegenomen naar de buitenlandse racecircuits van Val de Vienne en Zolder (want race-kilometers tellen natuurlijk ook). En André Parol had er ook al een rondje Spanje op zitten voordat de Superkraats begon. Al met al dus al een indrukwekkende tussenstand. Zelf heb ik dit jaar ook al aardig mijn best gedaan. Ik had er al aardig wat kilometers in Nederland opzitten met de zijspannen voordat de Superkraats aan de beurt was. Daarna had ik het genoegen om de Globetrotterit weer te mogen uit te zetten. Daar trekken Maartje en ik vaak twee dagen voor uit, tentje achterop en dan halverwege de route een camping opzoeken. Dit jaar werd dat een camping bij Postel, net over de grens van België. Zo gek wat zo’n grens doet met je vakantiegevoel: Alsof je er echt uit bent. Ik was trouwens nog nooit zo in dat grensgebied met Brabants België geweest, zeker aan de Nederlandse kant van de grens heb je dan echt een einde-van-de-beschaving gevoel. Verlaten en half ingestorte grensposten, dat idee. Wat mij vooral opviel is dat je daar ook echt uitgestrekt bos hebt. Anyway, hij is vast al verreden als deze Peekaa verschijnt, ander zou ik zeggen: Rijden! Maar het grootste deel van mijn toerstand komt door een tiendaagse vakantie met Chris Boudewijn naar Noord Spanje. We hadden vooraf geen vooropgezet plan over hoe de route moest lopen, maar het was één groot feest. Alhoewel, dag één was vooral snelweg, toch niet mijn ding. In België werden we al van de weg gehaald door de politie omdat we te hard gereden zouden hebben, maar na een half uur bleek dat we toch niet op camera stonden en mochten we weer gaan. Toen op weg naar de hel van Parijs. Ik ben dagelijks filerijden gewend, maar vond dit echt heel vervelend. Wat een gekkenhuis, scooters die je met 100 door de file

voorbij komen, dat werk. Nee, dag 2 werd pas echt leuk, door zuidwest Frankrijk, bij Biarritz de grens over en de linker bovenhoek van Spanje in. En daarna naar het gebergte de Picos d’ Europa. Daarover is al vaker geschreven in de Peekaa, maar wat een mooi gebied is die hoek van Spanje! Superwegen (strak, alleen maar bochten), prachtige natuur, ruige bergen, leuke dorpjes, heerlijk eten en drinken. En voor weinig. En in juni overal ook nog lekker rustig. Na een paar dagen rondgestuurd te hebben, werd het tijd voor de route terug. Eerst over de vlakte boven Burgos. Het lijkt wel of je door het decor van een western rijdt: Rode aarde, hier en daar een struik, verlaten kerkjes en verder heel veel niets (later opgezocht: er zijn ook echt beroemde westerns opgenomen in dat gebied).

1 Dirk Kuus 15.230

2 Dik Folmer 8.455

3 Andre Parol 6.036

4 Rob de Bruin 5.917

5 Jord Klok 5.347

6 Mor Brouwer 4.434

7 Eddy Pietersma 3.901

8 Mark Beukhof 3.172

9 Henk van Kampen 931

10 Jan Leeuwis 915

11 Jan vd Kamp 860

13

WWW.MCDEKRAATS.NL

14

WWW.MCDEKRAATS.NL

Toen de Spaanse Pyreneëen en de volgende dag door naar bedevaartplaats Lourdes in de Franse Pyreneëen. Wat een circus: afwisselend bussen met ouwe vrome vrouwtjes en bussen met Chinezen. Het is een mooie oude stad, met een stoer kasteel, beetje jammer van die kermis rond die bedevaartsplek: winkelstraten met t-shirts van I love Lourdes enzo. We hadden een piepkleine camping midden in de stad, tussen een paar flats, op loopafstand van het centrum. Maartje en ik waren er 18 jaar geleden ook geweest, en er is in de tussentijd niets veranderd. Dag erna door naar de Dordogne, naar een dorpje vlakbij Sarlat. Ook hier was het nog lekker rustig, niet de gekte van midden juli. We bleken per toeval nét onder het bergstadje Domme te kamperen (kwamen we achter tijdens een wandelingetje). Supermooi oud bewaard gebleven vestingstadje bovenop de berg, met uitzicht over de rivier de Dordogne. Ook hier lekker rustig, maar aan de grote parkeerplaatsen eromheen (tot op vijf km afstand voor de grote bussen) kun je wel zien dat het er in het hoogseizoen anders is. Een mooie druipsteengrot midden in de stad. Waar wij een privé rondleiding hadden omdat het tijdens een voetbalwedstrijd van Frankrijk was. De gids vertelde dat ze op de drukste dagen soms anders 150 man per uur hadden in die grot...

Na een dagje rondklooien en kanoën, tijd voor de echte terugreis. Twee dagen voor het stuk Dordogne – thuis. Niet meer het mooiste stuk van Frankrijk, en ons campingplan mislukte ook: We wilden in Auxerre overnachten maar daar werden we door de chef van de camping municipal geadviseerd om dat niet te doen: Er was een dancefestival naast de camping en de hele camping feestte door tot vijf uur in de nacht, zei hij. Dus toch maar doorgereden, een paar vreselijke plekken gezien en uiteindelijk op een maffe camping uitgekomen op een industrieterreintje. De laatste dag eerst een flink stuk Route National door Noord Frankrijk (schiet altijd lekker op), vervolgens onderin België nog een fraai stuk Ardennen als toetje en toen snelweg naar huis. 4.300 km gereden…. Toch een klein beetje balen als er dan een paar dagen na die vakantie nog een souvenir binnenkomt in de vorm van een kennisgeving van overtreding... Het valt niet altijd mee om in Frankrijk je met Engels verstaanbaar te maken, maar bij een bekeuring kunnen ze het opeens wél: Een keurige brief in Nederlands dat je negen tientjes moet overmaken voor elf km. te hard. Dat viel me onderweg dus wel op: zeker in zuidwest Frankrijk stikt het van de camera’s langs de weg. Veel meer dan hier. En vervolgens ook een klein beetje balen als je het dan volgens de regels uitrekent (kortste weg etc) en dan maar op dik 3.800km voor de toercompetitie uitkomt. Maar goed, dat is dus de reden waarom ik opeens op de tweede plek in de toercompetitie sta. Maar over een paar dagen gaan we op vakantie, niet met zijspan maar met de Volvo. Dus voorlopig blijft die stand wat ‘ie is, en verwacht ik links en rechts ingehaald te gaan worden door de echte toerpeuken. Mogelijk in het najaar nog wat tripjes, en kijken of ik toch weer op die 10.000km uit kan komen. Voor nu: prettige vakantie! Ik reken op veel toerkaarten uit verre oorden om straks te kunnen uitrekenen! Dik

15

WWW.MCDEKRAATS.NL – FEBRUARI 2015

16

WWW.MCDEKRAATS.NL

Als we verder rijden komen we op een hoogvlakte die constant in de buurt van de 2.400 m ligt. Op de stuwmeren ligt nog een dikke laag ijs en langs de weg veel sneeuw. Uit de schoorstenen van schamele huizen komt vette stinkende rook. Hier, in het Koerdische deel, zijn de mensen veel armer. Hier leven de mensen samen met hun vee. In de kachel wordt gedroogde koemest gestookt en dat ruik je. Op deze hoogvlakte waait het keihard en dat zorgt voor een bijzonder fenomeen. Voortwaaiend plastic. Overal zien we plastic waaien en in struiken hangen. Bomen zijn er niet, want opgestookt in de kachel. Wat een armoede, al dat plastic. Ook in de beekjes en in de struiken daarlangs allemaal plastic. Daar wordt je even heel stil van. Net buiten de schamele dorpen kun je vaak niet zien waar de vuilnisbelt begint of eindigt.

Als we Kars naderen zet een groot straalvliegtuig net de landing in. Kars heeft een hypermodern vliegveld. Waarom eigenlijk? Ons hotel ligt onderaan de skilift. Er ligt nog veel sneeuw. De avond in dit prachtige nieuwe hotel is een feestje, niet alleen omdat Jan Mulder jarig is. Ook een klein beetje omdat Ruud gisteren een halve dag weer zelf heeft gereden. Dafne had er al ondertussen al bijna 2.250 km opzitten op zijn motor. Morgen wil hij weer bij ons aansluiten.

De volgende dag gaan we naar Doğubeyazıt. Onze voorlopig laatste stop in Turkije. Daar hebben we een rustdag en bestaat de mogelijkheid om kleding te laten wassen. Maar eerst gaan we naar Ani, de oude

Armeense hoofdstad, ook wel de stad van 1.001 kerken genoemd. Om daar te komen rijden we eerst zo’n 65 km tegengesteld aan de route van gisteren. En naar Ani rijden we 45 km heen en weer terug. Tijdens deze reis krijgen afstanden een hele andere betekenis zo lijkt het. Als we uit ons hotel vertrekken is het 4 oC en het heeft de hele nacht geregend. Gelukkig is het nu droog en de weg droogt snel op. Omstreeks 10.00 uur zijn we in Ani. Daar staan Rob en Dafne die tot 11.00 uur op de geparkeerde motoren blijven letten. Voor de tweede dag deze reis rijden we met z’n vieren.

Ani is de middeleeuwse hoofdstad van Armenië. De stad was op haar hoogtepunt rond 1100 na Christus, vlak voordat moslims de stad veroverden. De stad had toen ruim 100.000 inwoners en zoals gezegd 1.001 kerken. Dat werden merendeels moskeeën. In 1319 werd de stad grotendeels verwoest door een aardbeving en in de jaren daarna verlaten. Het is nu een ruïnestad, net voor de huidige Armeense grens. De rivier waaraan de stad grenst, is de huidige grens tussen Turkije en Armenië. De wachttorens aan beide

De reis van Dirk Kuus naar Iran (deel 2)

Tweede deel van het verslag van de

motorreis van Dirk Kuus naar Iran.

17

WWW.MCDEKRAATS.NL

18

WWW.MCDEKRAATS.NL

zijden en de militairen ter plekke zijn het bewijs van een gespannen verhouding. In Ani wemelt het van de leeuweriken. Mijn lievelingsvogel.

Ondertussen zijn we in het armste, overwegend Koerdische, deel van Turkije beland. Stallen worden afgewisseld met huizen. Kinderen lopen op blote voeten tussen de mest, die ligt te drogen om later als brandstof te kunnen dienen. De mensen zijn anders gekleed en hebben andere uiterlijke kenmerken. Het aantal roadblocks met militaire politie neemt toe en de militairen dragen vaker bivakmutsen. 4-baans wegen lopen door dorpen, waar de tijd 200 jaar heeft stilgestaan. Later kuiert er vrolijk een man dwars over zo’n weg. Op zijn rug draagt hij een volwassen schaap. Zo te zien dood. Zijn collega staat links op een heuvel naar ons te zwaaien tegelijkertijd buigend en de vuist tegen het hart houdend. Het is een manier van begroeten die we vaak zien in deze streek.

We verbazen ons over een grote dode hond in de middenberm, maar kunnen even later ter nauwer nood een nog grotere dode hond ontwijken, die gewoon met een enorme grimas midden op de weg ligt. Ondertussen begint de zon haar werk te doen. We stoppen om wat kleding uit te doen en rijden weer door. Dan, zomaar uit het niets, loopt een groot wild zwijn over de weg van rechts naar links. Hij loopt tegen een heuvel op en gaat onverstoord verder. Het is een bijzonder gezicht. De weg is prima, de omgeving mooi. Het landschap verkleurt soms helemaal naar groen. Op aanwijzing van een ‘local’ vinden we een leuke eettent, waar we kebab met rijst eten. Dat is samen met köfte (gekruide gehaktballen) het standaard voedsel in Turkije.

Ondanks de afstand van dik 350 km en een bezoek aan Ani, zijn we om 15.30 uur al in Doğubeyazıt. Als we de motoren op het parkeerterrein aan de overzijde van het hotel zetten, begint het hard te regenen. Vreemd, alle auto’s kunnen en mogen onder 2 enorme golfplaten daken, de motoren echter niet. Welke idioot heeft dit geregeld? De motoren trekken veel belangstelling, maar het terrein is gelukkig bewaakt. Het hotel is prima, de Koerdische eigenaar service gericht en behept met prima Engels.

Morgen hebben we een rustdag voordat we Iran ingaan. Er lijkt hier voldoende te zien, met de berg Ararat (5.137m) om de hoek en het İshak Paşa Paleis aan de horizon in de bergen. We zien het verlicht liggen in de verte als we die avond eten in het restaurant op het dak van het hotel.

De rustdag in Doğubeyazıt is een echte rustdag. Een beetje hangen, de motor en kleding onderhouden,

een beetje wandelen en een kasteel bezoeken. Heerlijk.

Rondlopend vallen toch weer dingen op zoals een kop van een koe op de stoep als teken dat er vers geslacht is! Of een stalen rek, verzonken in het wegdek van een eenrichtingsweg, wat inklapt a.h.w. als je er in de juiste richting overheen rijdt. Maar wat je banden helemaal vernielt als je dat niet doet. Dat leert het tegen de richting in rijden wel af.

In de stad staan verschillende pantserwagens en roadblocks, omgeven door stapels zandzakken. We ervaren geen enkele spanning, maar locals die zien dat je geen Turk bent, melden ongevraagd het ook niet te zijn, maar trots te zijn op het feit dat ze Koerd zijn.

Het İshak Paşa Paleis bezoeken we per taxi. Het paleis dat in 1685 werd gebouwd en in 1784 werd voorzien van een grote harem, is indrukwekkend. Want gebouwd in een periode dat het vuurwapen het verdedigen ervan zeer lastig maakte. Het is een complex van verschillende gebouwen. Als we er lopen zijn we bijna de enige bezoekers. Voldaan keren we die middag terug naar ons hotel. Nog één nacht slapen en gaan we gaan naar Iran.

19

WWW.MCDEKRAATS.NL

20

WWW.MCDEKRAATS.NL

Het is 31 maart, we zijn bijna 2 weken onderweg en vandaag gaan we naar Iran. Om 06.00 uur staan we op, want we moeten oppakken, ontbijten en aftanken en dat allemaal voordat we om klokslag 08.00 uur als groep wegrijden tot aan de grens. De grensformaliteiten duren normaliter zo'n 3 uur en in Iran is het anderhalf uur later. Eenmaal over de grens is er ook nog het een ander te doen, denk aan lokale valuta wisselen. Dus 8.00 uur vertrekken we, Rob en Dafne in de Toyota voorop.

Iedereen staat klaar om linksaf het parkeerterrein af te rijden conform de GPS-route die wij kregen. Maar tot ieders verbazing rijdt Rob naar rechts weg. De eigen route negerend laat Rob ons op deze manier de halve stad zien. Onnodig en jammer, maar de stemming blijft goed. Eenmaal op de weg richting Iran trekt de lucht helemaal op. De berg Aarat laat zich van zijn mooiste kant zien.

Wij arriveren om 8.45 uur Turkse tijd bij de grens. De formaliteiten aan de Turkse kant gaan vlot. Dat gaat echter niet op voor de Iraanse kant. Een groot hek schuift open en laat ons binnen. De motoren mogen een tiental meters naar voren en staan dan weer lang stil. Een tweede hek gaat open en we mogen weer iets naar voren. We staan nu in een soort voorportaal van Iran en we ontmoeten onze Iraanse gids Hassan Mohit. Met Hassan erbij begint het te lopen. Terwijl Dafne de motoren "bewaakt" gaan wij aan de slag met Visum en Carnet.

Geldwisselaars ontlopend en allerlei ongevraagde hulp afslaand komen we langzaam verder. Een ambtenaar biedt ons thee aan op enig moment. We zijn dan al circa 3 uur bezig. Aan de hand van een loopbriefje gaan we langs 5 lokketten en krijgen daar diverse stempels en parafen. Uiteindelijk rijden we om 15.00 uur Iraanse tijd Iran in. Naar een afgesproken restaurant waar we wat gaan eten en waar we legaal geld gaan wisselen.

Hassan stelt voor om niet meer dan € 100,- pp. te wisselen. Daarvoor krijg je 6.000.000,- rial. Een stapel bankbiljetten waar je u tegen zegt. Hassan komt met een tas vol geld van het wisselkantoor. We zullen de komende dagen moeten wennen aan het feit dat de geldontwaarding in Iran zo snel gaat dat alle telwerken een nul te weinig tonen. 10 rial komt overeen met 1 toman. Als je benzine tankt, wat 15 eurocent per liter kost, zegt het telwerk van de pomp bijvoorbeeld 40.000. Je betaalt dan 400.000 rial. Denk je dat de benzine goedkoop is, diesel kost slechts 3 eurocent per liter. En beiden zijn voor de meeste Iraniërs te duur. Want vrijwel alle personenauto’s rijden op CNG (aardgas).

Qua drukte komen we net op het verkeerde moment Iran in. Iran viert Nieuwjaar en doet dat 14 dagen lang na de start van de lente, de jaarwisseling volgens de Moslims. We pakken dus nog 3 dagen van dit feest mee. Iran is begonnen aan het jaar 1397. De jaartelling in de Moslimwereld start in 621 na Christus, wanneer de profeet Mohammed verhuist van Mekka naar Medina.

Als we uiteindelijk de grensstad verlaten, valt direct het chaotische verkeer op. Een mix van erg nare verkeersdrempels en verkeersdeelnemers die zich niets van regels aantrekken dringt zich op. Iedereen doet maar wat, rood licht betekent hooguit iets beter uitkijken, een dubbele doorgetrokken streep is niet

21

WWW.MCDEKRAATS.NL – FEBRUARI 2015

22

WWW.MCDEKRAATS.NL

interessant en waar 2 rijbanen liggen kun je gerust met z'n drieën naast elkaar rijden. Niets lijkt te gek. Dat belooft wat.

Na op de 4-baansweg nog een noodstop te hebben gemaakt voor een schaap, arriveren we om 19.00 uur in de stad waar ons hotel ligt Orumiyeh. Het is er idioot druk, bijna geen doorkomen aan. Feesten en live muziek begeleiden ons op het laatste stuk. We hebben een prima hotel, waar we die avond fantastisch eten. Dat doen we niet als groep, want een deel van de groep kan beslist niet zonder (ongecensureerd) internet en die zijn met onze gids de stad in om een VPN (Virtual Private Network) te laten installeren, waarmee je de censuur weer kunt omzeilen. We zijn met z'n allen behoorlijk verslaafd geraakt aan internet en smartphone.

Als ik later tijdens het diner aan Rob een vraag stel over de kwaliteit van de Iraanse benzine, gaat hij helemaal uit zijn dak. Ik begrijp geen snars van z'n reactie op een dergelijke vraag. Een van de deelnemers valt mij bij. Vervelend, zo iets en onvolwassen van een reisleider met zoveel ervaring. Later hoor ik van een deelnemer die al veel vaker met Rob op pad was, dat Rob vaker zo uit zijn dak gaat zonder enige aanleiding. Ik denk alleen maar, er zijn nog 4 weken te gaan waarin hij zich een keer kan verontschuldigen.

De volgende dag, de voorlaatste van het Iraanse nieuwjaarsfeest, lopen we om 08.30 uur naar de motoren. De GPS, eeuwige bron van vermaak, geeft bij iedereen een andere lengte van de route. In mijn groepje heeft Hans de meeste kilometers, 480. Ik de minste, 380. Dus ik mag weer voorop. Toch voorspelt mijn GPS een aankomsttijd van 20.39 uur. Ik wijt dat aan het gebruik van OSM kaarten. De hele reis door Iran zou dit een issue blijven. OSM kennen geen lokaal toegestane snelheden en rekenen dus waarschijnlijk met een (te) lage snelheid.

Na een vlot eerste stuk gaan we tanken. Geen idee wat voor benzine we krijgen, maar de motor rijdt er prima op. Die avond horen we van Hassan dat in Iran inmiddels zo'n 80% van alle benzine loodvrij is. Je moet vragen naar super wat 2.000 rial de liter duurder is wat gelijks is aan 3,2 eurocent per liter. Dan tank je nog steeds 5 liter voor een euro!

Na 100 km stoppen we voor thee, gewoon langs de kant van de weg.

In Iran is de wegkant beschikbaar voor ambulante handel, zeg maar de markt. Over vele kilometers lengte staan pick-ups met een stalletje daarachter. Fruit meestal sinaasappels en watermeloenen, maar ook aardappels en uien, plastic emmers maar ook dagelijkse zaken als koekjes of vlees. Alles is te koop. We drinken thee en nemen een rol koekjes daarvoor rekenen we 80 eurocent af. De motoren hebben veel belangstelling, verschillende mensen maken selfies op of naast de motoren. Als we later doorrijden worden we regelmatig ingehaald door toeterende en klappende Iraniërs. Een nodigt ons zelfs thuis uit, de

meeste roepen: "Welcome in Iran". Eten doen we later ook gewoon langs de weg. Een klein zaakje met een mooie gril buiten. We doen de laarzen uit en kruipen in een soort lounge hoek. Daar wordt ons een heerlijke lunch geserveerd door een trotse eigenaar en zijn zoon. We krijgen heerlijke rijst,

23

WWW.MCDEKRAATS.NL

24

WWW.MCDEKRAATS.NL

brood, een spies vlees en gegrilde tomaten en thee en cola.

Na de lunch verloopt deze eerste rit in Iran verder fantastisch. De weg bevat prachtige bochten en we rijden constant tussen 1.800 en 2.300 meter hoog. We eindigen die dag om 16.30 uur in Sanandai, voor ons de laatste grote stad in Iraans Koerdistan.

Iran is een groot land, 43 maal Nederland. Het aantal inwoners is ruim 4 maal zoveel. Ruimte genoeg dus, zeker als je in ogenschouw neemt dat erg veel mensen in de grote steden wonen.

Die avond eten we in het hotel, zoals bijna alle avonden in Iran. Het eten in Iran bevalt mij uitstekend. Er is een ruime keuze uit heerlijke vlees- en visgerechten. Ook groentes worden volop bereid. Gevulde Aubergine is zo'n gerecht. En heerlijke toetjes zijn hier ook volop. IJs met saffraan of pistache, heerlijke zoetigheden als baklava of noga.

Op 2 april, de laatste dag van het Iraanse nieuwjaarsfeest rijden we naar Khorramabad. We vertrekken extra vroeg, want volgens de gids bestaat er de mogelijkheid om via een kleine omweg twee Unesco sites te bezoeken. En dat klopt, maar vanwege de feestdagen zijn beide gesloten.

Op de weg valt direct na vertrek de drukte en de uitgelaten stemming op. Iedereen is op weg de stad uit en de natuur in. Iraniërs hebben allemaal twee hobby's, voordringen en picknicken. Dat laatste doen ze dezer dagen massaal. Familieleden worden vooruit gestuurd om de beste plekken te bezetten, de rest van het gezin reist na. Overal staan tentjes, overal

branden vuurtjes, overal brandt de barbecue al. Zomaar ineens langs de weg staan twee mannen een koe te slachten, ze trekken net de huid eraf. Met zoveel vraag naar barbecuevlees komt de slager hier gewoon naar je toe. Voor de foto wordt zelfs geposeerd.

Als we later even stoppen om te plassen wordt ons direct een glas thee aangeboden. Als we dat rustig

leegdrinken komen de familieleden een voor een polshoogte nemen. Een van de dames laat zich fotograferen en uiteraard gaan wij ook op de foto.

Als we in de buurt van Kermanshah komen, raakt de 4-baansweg die ons tegemoet komt geheel verstopt met verkeer wat de stad uit wil. Geen probleem in Iran. De andere rijbaan is rustig, dus een paar beginnen doodleuk te spookrijden en halen elkaar al doende zelfs in. Goed opletten, veel licht voeren en vooral op je eigen baan blijven helpt. Het begint te wennen dit vreemde verkeer. Wat niet went zijn de nare verkeersdrempels. Vaak in de kleur van het asfalt zorgen ze voor vervelende momenten. Elke dag zijn er wel een paar die je te laat ziet, grrrrr. In en vlakbij Kermanshah blijken de Unesco sites vandaag dicht. We besluiten dus snel om de route via kleine wegen te vervolgen. We rijden dwars door deze grote

25

WWW.MCDEKRAATS.NL

stad, hij lijkt uitgestorven. Zonder problemen zijn we in no-time aan de andere kant. En daar begint de pret.

Mooie glooiende stuurwegen door een prachtig landschap en onderweg overal picknickende families. Ook families die in grote tenten wonen te midden van hun schaapskuddes, die uit honderden dieren

bestaan. Ondertussen lusten wij zelf ook wel wat. De Garmin kent een eetgelegenheid terwijl we in de middle of nowhere rijden. En verdomd, het klopt. De eigenaar ziet ons komen en houdt een tomaat, een ei en een stuk kip omhoog. Als we knikken steekt hij snel het vuur in de BBQ aan. Binnen een kwartier krijgen we een schaal met een soort omelet en broodpannenkoeken, waar we alles inrollen. Heerlijk. Ondertussen stoppen wat auto's. De inzittenden willen een selfie op onze motoren. Ze wachten niet eens op toestemming, ik kan net voorkomen dat mijn motor omvalt. Hans ontdekt later dat zijn helm op de grond is gevallen met een kras in het vizier als gevolg. Als we na de lunch verder rijden schiet het enorm op. Om 15.45 uur zijn we al ter plekke, na weer ruim 400 km. We overschrijden vandaag de 5.000 km grens sinds ons vertrek uit Plovdiv.

De volgende morgen na het ontbijt gaan we naar Esfahan of Isfahan. Beide is goed. Een van de hoogtepunten van onze reis. We hebben er een rustdag. Een prachtige bergweg die ons door Rob werd afgeraden vanwege slechte ervaringen in het verleden, is volgens Hassan opnieuw geasfalteerd. Dus we besluiten de route te verleggen, een pas van 2.958 meter kun je niet iedere dag rijden.

Direct nadat we wegrijden maken we een u-turn, Hans die als laatste rijdt, ziet dat te laat en verdwijnt in het hectische verkeer. Na een poosje wachten rij ik een stuk in zijn richting, maar ik vind hem niet. Terug bij Ruud en Jan besluiten we met tegenzin aan de route te beginnen. Eenmaal uit de stad rijden we een brede tweebaansweg weg op waar mij direct een vrachtwagen tegemoet komt op mijn weghelft. Mijn weghelft is prima asfalt, de andere weghelft juist niet.

Pas op het laatste moment merkt de chauffeur mij op. Hij maakt een noodstop en trekt aan zijn stuur. Hij schiet richting zijn helft, maar komt in de berm. Godzijdank krijgt hij zijn auto onder controle en loopt alles met een sisser af. Even later komt ons een motor tegemoet en wat blijkt. Het is Hans. De slimmerik is nadat hij ons kwijt was direct de stad uitgereden naar de route toe, om die te kruisen a.h.w. Daar aangekomen gokte hij dat wij daar nog niet konden zijn en zo kwam het dat we weer met z'n vieren zijn. Opgelucht rijden we verder.

De 200 km die vanaf hier volgen zijn schitterend. Prachtige glooiende wegen een beetje zoals in de Ardèche. Maar dan gaan we de bergen in, volop sneeuw en op enig moment 2.958 meter hoog. Haarspelden ohne ende.

Kinderen gebruiken de automatten van hun ouders als slee en roetsjen de bergen af. In de afdaling zien we veel forellenkwekerijen. Forel wordt veel gekweekt in Iran en staat dan ook bijna altijd op het menu. Ik weet niet wat forellen te eten krijgen, maar ze zijn veel groter dan dat ik ze ooit zag.

Ineens rijden we een dorp binnen wat veel weg heeft van een bazaar. Gedurende een km aan beide zijden winkeltjes en kraampjes. Ontzettend leuk en een perfecte pauzeplek. Maar ik besluit om niet te stoppen. We zouden een oploop veroorzaken en de hele boel zou verstoppen. Iets verder stoppen we wel, een proper winkeltje met een groot bord erop, waarop een afbeelding van een lekkere kop koffie. De eigenaar begrijpt echter niet wat wij willen en wijzen naar het bord helpt ook al niet. Dus kopen we maar flesjes en blikjes drinken en wat koek. Een klein ventje wat nieuwsgierig binnen komt lopen helpt de eigenaar met een rekenmachine en rekent ons voor wat we moeten betalen. Ondertussen wordt het bij de motoren al weer druk.

Die avond horen we dat enkele deelnemers zijn aangehouden door de Iraanse politie. Onder escorte werden ze naar een kazerne gebracht, alwaar de

26

WWW.MCDEKRAATS.NL

paspoorten werden ingevorderd. Als dat is gebeurt, komt de dochter van een van de agenten ten tonele. Ze spreekt Engels en de sfeer wordt direct losser. Het verblijf in de kazerne eindigt met een groepsfoto en uitbundig handen schudden. Zo zie je maar, dingen zijn vaak niet wat ze lijken.

Wij lunchen weer zoals gewoon. Kebab van kip en rijst. Terwijl buiten families verzamelen en selfies maken bij de motoren.

Ruud maakt een opmerking over een Iraanse vrouw met een nogal grote neus. Volgens Ruud zou ze zeer kansrijk zijn tijdens hardloop wedstrijden, want altijd een "neuslengte" voorsprong.

En nou moet je weten dat de juiste neus een schoonheidsideaal is van de Iraanse vrouw. Nergens ter wereld worden zoveel neuzen “verbouwd”. Het is het populairste verjaardagscadeau voor jong volwassen vrouwen. Het geeft status. Zoveel, dat de pleisters die na de operatie worden gedragen ook worden gedragen door vrouwen die helemaal geen operatie hebben gehad, maar die alleen de indruk willen wekken dat ze dat wel hebben.

Na de lunch resten nog 240 km tot Isfahan. Meestal 110km/h wegen, vaak 4-baans. Maar die lopen ook dwars door gehuchten die bestaan uit 10 huizen. En daar mag je maar 40 km/h en daar liggen die k....t drempels. Het went nooit, maar de Iraniër racet gewoon door.

Als we Isfahan inrijden resteren nog steeds ruim 30 km. Het is inmiddels 28 oC, we slapen in het centrum van deze stad met 2,5 miljoen inwoners. De wegen zijn verraderlijk glad en het verkeer chaotisch. Om 16.45 uur zijn we bij ons hotel in hartje centrum. We kijken terug op een heerlijke fotogenieke dag.

Die avond lopen we in enkele minuten naar het centrale plein. Na het plein van de hemelse vrede in Peking is dit het grootste plein ter wereld. Een rondje op het plein is 1,5 km. De pleingevel is in een keer gebouwd. De architectuur van de gevel is dus in prachtige harmonie. Hij bevat 400 winkels, 3

moskeeën en een paleis. En de ingang van een bazaar die van zichzelf weer 1,5 km lang is en honderden winkels bevat. De betegelde moskeeën in het prachtige avondlicht doen mij denken dat ik onderdeel ben van het sprookje van de 1001 nacht. Ik slaap er prima op die nacht.

De volgende dag hebben we een rustdag. Die besteden wij door in de ochtend de stad te verkennen per bus, onder leiding van onze gids. We gaan eerst naar de beroemde boogbrug in het centrum. Helaas staat er al jaren geen water meer in de rivier. Water is een groot probleem in Iran. Het probleem kent vele oorzaken. Zo worden er in Iran allerlei landbouwgewassen verbouwd die er oorspronkelijk niet thuis horen, zoals rijst. Daarvoor gebruiken de boeren erg veel water. Maar ook hebben verschillende regeringen overal dammen gebouwd en daarmee stuwmeren gecreëerd die nergens voor nodig zijn. Daarnaast heeft Iran natuurlijk last van de klimaatverandering en heeft het leveringsverplichtingen naar omringende landen. Water is een big issue in Iran. Meren verdrogen en worden zout. Grondwater zakt in rap tempo. Vorig jaar waren er grote protesten in Isfahan toen de provincie door grote droogte werd geplaagd. Er zijn plannen om stuwdammen weer massaal te gaan afbreken.

Tot zover het tweede deel van Dirk’s verslag.

27