TekstNicolette AkerboomCharlotte Akerboom

Jonne Niesing

FotografieNicolette AkerboomCharlotte Akerboom

Hein AkerboomMarloes de Haan

Jaring DijkstraLysette Hartman

VormgevingNicolette Akerboom

DrukkerijReprografisch Centrum Leeuwarden

Aan dit nummer werkten meeJanneke GellingFemke Delhaye

Colofon

2

Voorwoord

Herfsttype...of toch niet?

Herfst, het thema van dit tijdschrift. Tijdens het ontwikkelen van dit tijdschrift onderging ik een kleurenanalyse, met een verrassende uitkomst. Na gepas en gemeet met verschillende kleuren doeken en lappen werd ik bestempeld als een herfsttype. Ik? Een herfsttype? Oké, qua karakterei-genschappen en kleuren kan ik me vinden in deze analyse, maar blij word ik er niet van.

In mijn beleving is de herfst grauw, nat en het begin van de onaangename, donkere periode die komen gaat. Dit jaar viel de herfst vroeg, erg vroeg. De eerste flinke regenbui bezorgde me naast een drijfnat pak ook gruwel-beelden van afgrijselijk grote regenbroeken, en het vergeten hiervan.

Precies drie dagen duurde het, toen was het zover. Drie dagen met goed getimede droge momenten werden volkomen teniet gedaan door een plensbui die enige naam mocht hebben. Ik was juist goed en wel vertrok-ken van huis toen ik werd overvallen door een stortbak aan regen. En uiteraard lag mijn regenbroek thuis op mij te wachten. Mijn zomerjas, voor welk dit het laatste ritje was, had nog nooit gehoord van het begrip wa-terdicht. Tot overmaat van ramp leken de spoorbomen wel eeuwig dicht te blijven, alsof ze lachten om alle verzopen katten die stonden te wachten. Mijn nog jonge dag was volkomen verpest, redding was zinloos.

Om deze natuurterreur te voorkomen heb ik drie tips om de herfst door te komen. Bind direct een regenbroek om je bagagedrager. Het ziet er niet direct charmant uit maar het voorkomt een hoop ergernis. Tip twee, accep-teer de herfst. Tijdens het maken van dit tijdschrift ben ik de herfst op een rare manier gaan waarderen. En ten derde; lees en geniet! De herfst is het seizoen bij uitstek om lekker binnen te zitten. Dus zet een kop thee, pak er een koekje bij en begin te lezen in dit heerlijke herfstmagazine!

Nicolette Akerboom

3

4

5

About me..

De plotseling intredende herfstdagen overvallen me. Naar buiten gaan is geen optie, mezelf nat laten regenen is namelijk niet mijn hobby en de zomerstop van leuke televisieseries lijkt elk jaar wel langer te duren. Om de verveling tegen te gaan heb ik al ver-schillende boeken opengeslagen en doorgebladerd, maar niks trekt de aandacht. Dit lijkt me een goed moment voor een goed gesprek, met mezelf.

Hoe zou ik mezelf beschrijven in vijf woorden?Introvert, absoluut. Dat zullen al mijn vrienden beamen. Ik weet niet zeker of dit een goede of slechte eigen-schap is, al kan het me in het dagelijks leven wel in de weg zitten. Ik vind het moeilijk om voor mijn mening uit te komen en ook hulp vragen is niet mijn sterkste eigen-schap. Maar aan de andere kant, het maakt me ook wie ik ben. Een rustig, lief meisje dat goed kan luisteren en zich makkelijk aanpast aan de situatie.

Perfectionistisch ben ik ook, ook al dubbelzinnig. Want mijn perfectionisme kan behoorlijk ergerlijk zijn door-dat ik teveel tijd stop in mijn werk en ik nooit tevreden ben met de uitkomst. Anderzijds kan het natuurlijk nooit goed genoeg en zouden meer mensen moeten streven naar een zo perfect mogelijk resultaat. Mijn motto luidt dan ook; ‘alles kan beter!’ Hoewel ik wel tevreden ben.

Creatief. Een dooddoener maar absoluut van toepas-sing op mij. Mijn creativiteit kan ik heerlijk kwijt in mijn opleiding Communicatie. Magazines schrijven, evene-menten organiseren en vormgeven. Als ik maar bezig kan zijn.

Doelgericht moet het wel zijn, mijn gefriemel. In het wilde weg knutselen, schilderen of knippen en plakken is niet aan mij besteed, hoe leuk ik het ook vind. Ik heb een doel voor ogen, afstuderen in 2009 en daarvoor wijkt alles. Zinloos bezig zijn voelt voor mij bijna als verraad aan mezelf. Koppig, zo had ik het ook kunnen verwoorden, maar doelgericht dekt de lading beter. En het klinkt positiever.

6

Zorgzaam ben ik ook absoluut. Tenminste, voor mensen in mijn directe nabijheid. Mijn ouders, zus, familie, vrienden of vriendje; ze zijn me goud waard. Zijn ze ziekig, voelen ze zich verdrietig of heb-ben ze een luisterend oor nodig, ik zal er voor ze zijn. Al moet ik op-passen dat ik dit niet overdrijf. Het is me al meermaals overgekomen dat ik iemand anders belangrijker vond dan mijn eigen gezondheid.

Oké, studente Communicatie, maar daarnaast ben ik ook een bezig bijtje. Wat doe ik eigenlijk het liefst in mijn vrije tijd?Dat is de makkelijkste vraag die ik mezelf kan stellen, dansen natuur-lijk! Vijf jaar was ik, toen ik begon met ballet. Gekleed in een strak, zuurstokroze balletpakje ontdekte ik mijn passie. Bewegen op muziek was het helemaal voor mij. Ik kon niet wachten tot mijn dertiende verjaardag, om mijn balletschoen-tjes te vervangen voor echte hak-ken.

Hakken die ik nodig had voor de volgende stap in mijn danscar-rière, de ballroom- en latinscene. Zes jaar lang lessen en enkele wedstrijden later was ik de prinses van de dansvloer waar ik altijd van droomde. Helaas, mijn vaste danspartner vond het toen wel welletjes en besloot zijn dans-schoenen aan de wilgen te han-gen, een grote teleurstelling voor mij. Temeer omdat er maar heel weinig mannen zonder partner zijn die op mijn niveau actief zijn in de danssport.

Tegenwoordig dans ik dan ook al-leen nog maar op de dansvloer in hippe clubs en gezellige dansca-fés. Als er lekkere muziek opstaat, gaan de heupen los en de voetjes van de vloer. En natuurlijk dans ik thuis. In mijn slaapkamer. Met de muziek op tien en de gordijnen

dicht. Met mijn ogen dicht ontwik-kel ik de ene na de andere cho-reografie en ben ik nog steeds de prinses van de dansvloer.

Vanaf mijn dertiende dans ik dus al op hakken, past dat ook in mijn favoriete outfit of ben ik zodra ik van de dansvloer kom meer het sneakertjes-type?Nee, sneakers draag ik zelden tot nooit. Om mijn compactheid, zoals mijn vriendje het noemt, te com-penseren sta ik eigenlijk altijd op hakken. Het zijn toch een aantal gratis centimeters die je meepakt. Zonder hakken voel ik me al snel Kleinduimpje in Reuzenland.

Maar boven mijn hakjes ben ik wel graag basic. Een lekkere jeans of een spannend maar stijlvol rokje met daarboven een simpel shirtje of truitje. Rokjes geven mij een supervrouwelijk gevoel, maar zijn niet altijd even handig. Zeker niet wanneer ik de hele stad moet doorkruisen op weg naar school. Qua kleur past mijn kleding zeker bij mij. De donkere kleuren hebben ongetwijfeld psychologisch te ma-ken met mijn introverte karakter.

Hoewel ik regelmatig een klein kapitaal uitgeef aan kleding, zijn mijn kledingstukken per stuk nooit absurd duur. De meeste kleding koop ik bij de Vero Moda en de Hennes & Mauritz. Ook heb ik een ondergoedtik, ik verlaat nooit de Hunkemoller met lege handen.

En sieraden? Een meisje-meisje als ik zal dan ook bergen met sieraden hebben liggen.Ik draag elke dag weer dezelfde set sieraden. Hooguit verrijk ik mijn outfit met een opvallende ketting, maar mijn armbanden en ringen zijn altijd dezelfde. Op mijn negentiende verjaardag kreeg ik van mijn ouders een schitterende zilveren ring, waarna opa en oma

het feest compleet maakte met een bijpassende armband. Inmid-dels is mijn oma vrij plotseling overleden en daardoor heeft de armband nog meer emotionele waarde gekregen. Daarnaast draag ik een slavenarmband die ik van mijn zus heb gekregen. Ze gaf me deze voor mijn verjaar-dag, vlak voor dat ik voor vie-renhalve maand naar Zuid-Korea vertrok. Verder ben ik sieraden-loos. Gaatjes voor oorbellen heb ik niet, het idee alleen al doet me huiveren.

Zuid-Korea? Wat moet een dans-meisje die zo van haar familie houdt als ik nou helemaal in Zuid-Korea?Ik kreeg de kans en dan ga je, zo simpel was het voor mij. Hoewel, niet echt eigenlijk. Ik heb enorm last van vliegangst en dan denk je wel twee keer na voor je naar de andere kant van de wereld verhuist, maar toch. Ik kreeg de kans om een periode in Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea, te stu-deren. De tijd van mijn leven! Bijna alleen maar mooie herinneringen, heerlijke reizen, prachtige ervarin-gen en oh, natuurlijk moest er ook gestudeerd worden. Ik miste mijn familie wel, maar gelukkig leven we in de 21ste eeuw. Mijn laptop, MSN en Skype en de webcam, ze waren onmisbaar voor mij in die periode. Net als de kalmeringspil-len voor wanneer ik moest vliegen, nog steeds geen favoriet tijdver-drijf voor mij.

Terugdenkend aan mijn tijd in Ko-rea, komt de kleur geel boven als centraal thema. Tastbare dingen, zoals de neonverlichting in Seoul, de stralende zon op het strand van Busan, de waarschuwingsstic-ker op mijn kalmeringsmedicijnen, de gelige noodles die dag in dag uit op het menu stonden. Maar ookemoties en ervaringen: de vrolijk

Life

Sty

le

7

heid, de wijsheid, de openheid, het plezier en de veranderingen die ik onderging. Een onvergete-lijke ervaring in een land waar ik zeker wil terugkeren.

Toch lijkt het me moeilijk, zo al-leen in een ver, vreemd land. Heb ik eigenlijk nooit last van heimwee gehad?Natuurlijk heb ik zware momenten gekend. Maar ik had veel foto’s mee van huis. Zo nam ik zo een stapel aan goede herinneringen mee. Herinneringen waardoor ik me niet meer alleen voelde. De muur boven mijn bed hing vol foto’s van familie en vrienden, dat heeft me op moeilijke momenten er doorheen gesleept. Waar ik ook naar toe zal verhuizen, mijn foto’s gaan altijd mee.

En hoe zie ik me dat dan voor me? Dat verhuizen? Neem nou een periode van vijf jaar, wat zal ik dan doen? Hoe ziet mijn leven er uit? Denk ik er sowieso ooit wel eens over na?Over vijf jaar ben ik pas vijfen-twintig. Ik heb dan een tweede studie afgerond, een tweejarige opleiding Journalistiek en heb ik een baan bij een leuk en jong bedrijf. Elke dag sta ik op met plezier, kus mijn vriend met wie ik samenwoon, gedag en ga stralend op weg naar mijn werk bij een evenementenbureau. In mijn vrije tijd volg ik een cursus in fotografie of design om zo lekker te blijven leren. Mijn vriendinnen zie ik nog regelmatig. Ook wandel of zon ik vaak op het strand waar we vlak-bij wonen. Dat wil ik namelijk heel graag en met mijn doelgerichte karakter in het achterhoofd gaat me dat lukken ook.

Een strandtype ben ik dus, dan vast ook een zomertype?Ja! Heerlijk! De zomer kan wat mij betreft niet vroeg genoeg

beginnen en niet lang genoeg aanhouden. Doe mij maar de zomer. Heerlijk in het zonnetje op het strand, rokjes aan zonder te verkleumen en een heerlijk kleur-tje op mijn benen. Bij het wakker worden schijnt de zon al door de gordijnen, nou, dan kan mijn dag niet meer stuk! Ik zuig de zon op en straal de hele dag.

Ik loop dus duidelijk op zonne-ener-gie, maar er is vast meer wat me energie geeft. Wat is er nog meer belangrijk voor me?Familie, vrienden en mijn vriendje. Ik ben erg close met mijn familie, vooral met mijn moeder en zus. Ik denk dat Vodafone mij als aparte post op de jaarrekening heeft staan, zoveel als ik bel met hen. Doordat mijn zus zeven jaar ouder is, hebben we eigenlijk nooit ruzie gehad. Aan een woord, een blik hebben we genoeg, we kennen elkaar door en door.

Mijn ouders zijn ook steun en toeverlaat voor mij. Hoewel ik er niet altijd naar luister, staan ze me altijd bij met raad en daad. Op dit moment zien ze bijvoorbeeld liever dat ik rustig aan doe, dan dat ik me vol overgave tegen beter weten in stort op afstuderen aan het eind van het jaar. On-danks dat ik nu niet naar ze luister, helpen ze me wel waar mogelijk en zorgen ze zo goed voor me. Een heel fijn gevoel.

De vriendinnen die ik nu heb zijn dezelfde vriendinnen als zeven jaar geleden. Met een woon ik nu drie jaar samen in ons huisje. Een echt vriendinnenhuis waarin we alles delen, leuke en nare dingen. Ze zijn er altijd voor me. Iemand zei me ooit, echt vrienden zie je niet, die staan achter je. Zelf ben ik van mening dat ze niet alleen achter me, maar ook naast me staan. Ik ben erg blij met mijn

vriendinnen en zal nooit vergeten hoe ze er voor me zijn geweest in het verleden.

Naast familie en vriendinnen heb ik nog een energiebron. Sinds kort ben ik gelukkig in de liefde. Eindelijk gelukkig in de liefde mag ik wel zeggen. Stiekem liep ik al jaren met gevoelens voor mijn vriendje rond, maar durfde het nooit te uiten. Hij was bezet en ik zag hem als goede vriend, maar toch, het gevoel kon ik niet nege-ren. Toen ik in Korea zat, bleef ons contact constant. Hij was intussen vrijgezel. Eenmaal terug in Neder-land bleek het gevoel wederzijds! Nu word ik al maanden wakker met een glimlach omdat ik me zijn vriendinnetje mag noemen.

Het is vreemd en mooi tegelijk om te merken hoe hij me zoveel kracht en kleur in mijn leven geeft. Een paar minuten hem zien per dag geeft me energie om een hele dag door te gaan. Soms heb ik het idee dat hij dwars door mij heen kijkt en dat ik precies weet wat hij denkt. Maar andere momenten verrassen we elkaar weer met briefjes, verrassinkjes en andere lieve gebaren naar elkaar.

Mijn familie, vrienden en de man van mijn dromen maken mij tot wie ik nu ben. Genietend van elke dag. Tevreden is met hoe het leven nu is. Ik heb alles wat ik wil. Ik ben gezond, heb lieve vrienden, fijne fa-milie, een lieve vriend en een leuke opleiding. Het geluk lacht me toe en ik heb nog een heel leven voor me waar ik naar uitkijk. Het leven lacht me toe. Ik heb en ben het helemaal! Het kan niet beter! Nou ja, bijna niet beter dan…

8

HerfsttypeHet Herfsttype is georganiseerd en moedig, energiek en robuust, terughoudend en ingetogen. Het is een positieve, dynamische en levendige persoonlijkheid. Hun uitgangs-punt is meestal: “Welk effect heeft dat op mij?”. Afhanke-lijk daarvan nemen ze dan de passende beslissingen, vol zelfvrtrouwen, zonder twijfel en verder uitstel, zeker van het resultaat.

9

10

11

12

Column

De A-romantische vriendWie kent hem niet? De man die ’s ochtends alleen koffie voor zichzelf zet, alleen bloemen koopt als je daar herhaaldelijk om heb gezeurd en jullie één jarig jubi-leum vergeet.

De ideale romantische man is beschermend, grappig, attent en zit vol verrassingen. In de ogen van de vrouw schiet de Nederlandse man tekort wat betreft deze laat-ste twee eigenschappen. Nederlandse mannen scoren een magere 7 op romantiek. Mannen overschatten zichzelf overigens als het aankomt op romantische activiteiten die zij ondernemen met of voor hun vrouwelijke partner. Punten waar de Neder-landse man aan mag werken om de ideale romanticus te worden zijn: attent zijn, vol verrassingen zitten, een lekker luchtje op doen, besproken dingen beter onthouden en last but not least, vaker lachen

Romantiek kan dus gewoon heel simpel zijn. Het kan al liggen in het geven van een bloemetje of een compliment of natuurlijk in het sturen van een lief kaartje. Als de man echter al een kaartje koopt dan is het wel een kaartje voor de voetbalwed-strijd Ajax –Feyenoord.

En dus moeten wij vrouwen met z’n allen blijven hopen dat er toch nog meer mensen op deze aardbol leven die net zo galant, en bijna achterlijk romantisch, zijn als mijn vriend. Wat ik nu ga vertellen is een waargebeurd (ik herhaal waargebeurd) verhaal. Na een teleurstellende schooldag liep ik vorige week richting het fietsen-hok om naar huis te gaan. Toen ik op mijn fiets wilde stappen viel mijn oog op het witte envelopje dat onder mijn snelbinders was geklemd. Op de envelop stond in slordig handschrift mijn naam geschreven. In de envelop trof ik een kaartje aan met een lieve persoonlijke tekst geschreven door mijn vriend. Ik deed er weliswaar 5 minuten over om te ontcijferen wat er op het kaartje stond, maar lief was het wel! Dus dames goed opgelet, ze zijn er wel maar je moet wel goed zoeken!

13

The colors of my room

Rood rood en nog eens rood. Deze kleur staat centraal in mijn favoriete plekje van het huis, de slaapkamer. Rood staat voor agressief en zou volgens velen leidden tot een onrustige nacht-rust. Waarom ik er dan toch voor heb gekozen om mijn kamer rood te verven? Ik vind het een lekker vrolijke en toch ook warme, gezellige kleur.

VerhuizingOp mijn 17e ben ik naar Leeuwar-den verhuisd vanwege mijn studie. In de zomer van 2005 heb ik sa-men met mijn familie, vrienden en huisgenote het huis onder handen genomen en opgeknapt.

KlussenToen we het huis kochten moest er van alles aan gebeuren. Er moest worden behangen en geverfd. Voor er kon worden behangenhing er eerst nog een fantastische klus boven ons hoofd ‘behang afweken’ In mijn slaapkamer ben ik wel 5 lagen behang tegen gekomen waaronder een prachtig authentiek bloemetjesbehang. Met behulp van mijn vader (die wel aardig thuis is wat betreft klus-sen en verbouwen) hebben we het huis uiteindelijk binnen 1,5 maand opgeknapt. Mijn creativiteit komt terug in het feit dat ik in dit huis en in mijn slaapkamer veel meubeltjes heb opgeknapt.

StijlDe stijl in mijn kamer kan ik om-schrijven als vrolijk, warm met een tikje buitenlandse sfeer. De kleu-ren die in mijn kamer naar voren komen zijn diverse kleuren rood en bruin. De rode kleuren staan voor vrolijkheid en ik ben van mening dat dit in combinatie met, de over het algemeen, bruine accessoires een warme uitstraling geeft. Ik heb hiervoor gekozen omdat ik me thuis voel in een kamer die warmte uitstraalt.

De buitenlandse sferen komen naar boven door alle Boeddha beelden die ik in mijn kamer heb geplaatst. Ook hangen er schil-derijen van Boeddha’s en zijn mijn

Aziatische souvenirs nadrukkelijk aanwezig.

Favoriete bezigheid op mijn kamerMijn favoriete bezigheid is re-laxen. Ik hou er van om in de avond de kaarsjes aan te steken en dan lekker vanaf mijn bed televisie te kijken. Onder het genot van een kopje warme thee kan ik dan volledig ontspannen tussen alle kaarsjes en Boeddha’s. Heer-lijk na een dagje hard werken!

In mijn kamer zijn veel foto’s te vin-den. Foto’s vertellen verhalen en geven herinneringen weer. Omdat ik erg gehecht ben aan mijn vrien-den en familie zijn deze ook veel op foto’s in mijn kamer te vinden.

Roomservice

14

Bijzondere momenten zoals de foto’s die gemaakt zijn in Korea zullen binnenkort te muur sieren.

Naast een foto tik heb ik ook iets met boeddha’s. Ik vind dit fasci-nerende beelden en in mijn ogen stralen ze veel warmte en rust uit. Ook de achterliggende gedachten vind ik mooi, boeddha’s staan voor geluk, voorspoed en rust. In mijn kamer zijn vijf boeddha’s te vin-den. Omdat je een boeddha niet zelf mag kopen heb ik ze alle-maal gekregen. Hierdoor zit ach-ter elke Boeddha weer een ander verhaal. Boven mijn bed hangen twee boedha schilderijen. Een deel van één van deze schilderijen is te zien op de foto hiernaast.

Favoriete frutsels om mijn kamer mee te decoreren zijn kaarsjes en waxinelichthouders. Ik schaf ze uiteraard aan in de kleuren rood en bruin. Ik vind het het vooral

heerlijk om in de koude wintertijd kaarsen te branden. Mijn collectie is nu zo uitgebreid dat ik helaas een aantal heb moeten opbergen in mijn kast, omdat het anders veel te vol wordt.

Het Chinese popje heb ik tijdens mijn reis door Azië op de kop getikt in Hong Kong. In Hong Kong stikt het van de ‘night markets’ en tot mijn grote vreugde bevond zich tegenover mijn hostel de ‘Ladies Night Market’ Op deze markt vol goedkope kleding en andere frutsels kwam ik dit enige vrolijke poppetje tegen. Natuurlijk moest

ik een rood exeplaar bemachtigen. Na een lange reis staat het poppetje nu op mijn kast te pronken. Achter het poppetje staat een Koreaanse waaier, beide souve-nirs doen me denken aan mijn fantasti-sche periode in Azië.

Het rode kastje gaat al enige tijd mee. Op dit kastje heb ik namelijk in mijn jonge jaartjes gelegen. Het is van mijn ouders geweest, zij ge-bruikten het als commode. Toen ik naar Leeuwarden ging verhuizen stond het kastje (toen nog groen) te verstoffen op de overloop bij mijn ouders thuis. Ik heb het tijdens de verhuizing met een likje verf opgeknapt. De spiegel die er bo-ven hangt maakt het geheel hele-maal af. Na jarenlang doelloos op een overloop te hebben gestaan dient het nu als kaptafel en berg ik er make -up, parfum maar ook mijn beddengoed in op.

15

AutumnInspiration

16

Fas

hion

17

18

De Dromer

introvert, terughoudend, bedachtzaam,

19

20

De Romanticus

Zorgzaam, liefdevol, origineel

21

22

Dress to impress

Helemaal hip, stijlvol en supervrouwelijk: de jurk. Op je werk, in de stad, op een feest of lekker thuis. Jurken zijn weer helemaal terug van weggeweest en je mag erin gezien worden! Wie vorig jaar verslingerd is geraakt aan de wollen jurkjes die we toen al in de collecties zagen, kan deze winter helemaal haar hart ophalen. We gaan ze weer volop zien en dit seizoen zijn ze nòg mooier!

MaterialenBreiwerk is de absolute trend en komt in alle maten en vormen, motiefjes (denk aan strepen en ruitjes) en kleuren. Ook brede - zelfgebreide - sjaals zijn heerlijk warm en trendy tijdens koude najaarsdagen. Deze sjaals zijn goed te combineren met jurkjes. Houd de kleur sober en combineer je breisels met andere stoffen en texturen. Een nieuw mode seizoen betekent niet alleen een frisse start in de winkels maar ook in jouw eigen kledingkast! Je virtuele kast maar ook die altijd te kleine echte kast! Maar voor de volgende musthave wil je wel even wat opruimen om plaats te maken.

De jurk van dit najaar is een trui!Ben jij iemand die graag in een jurk loopt? Dan kun je komend najaar je hart ophalen. De jurken verdwijnen niet meer achter in de kast wanneer het najaar zijn eerste ver-schijnselen vertoont. De nieuwste hartverwarmende trend van dit najaar is namelijk het opvallende nieuwe kledingstuk de sweater-dress. De sweater dress is een lange trui ge-maakt van zachte gebreide stoffen zodat hij lekker warm is om te dragen. Het mooie van de sweater dress is dat je hem op verschillende manieren kunt dragen: met blote benen op warme herfstdagen, met een maillot voor koudere dagen en zelfs in combinatie met een broek als de tem-peratuur echt sterk daalt. Met deze lange trui kun je met de taille spelen. Daarom zijn er modellen met een hoge en lage taille. Wel een jurkje, geen taille, dan maak je die zelf met een brede riem. Je kunt de trui-jurk makkelijk combi-neren met de najaars trend op schoenen gebied, de enkel-laars. Kortom een sweater dress in de vorm van een lange trui kan dit najaar niet missen in je garderobe.

Laat de herfst nu maar komen!23

Passies

24

Inter

ests

25

26

Green up your room

27

Op een druilerige herfstdag denk ik terug aan de afgelopen zomer. Mijn ouders deden mij een ticket voor ‘A Campingflight to Lowlands Paradise’, beter bekend als Lowlands, cadeau. 15 augustus begon het grootste alternatieve evenement der lage landen en voor het eerst zou ik er bij zijn.

Lowlands kortA Campingflight to Lowlands Paradise of kortweg Lowlands, is een driedaags muziekfestival. Vanaf 1993 vindt dit evenement jaarlijks plaats te Biddinghuizen (Flevoland). Mojo Concerts begon Lowlands toentertijd als tegenhan-ger van festivals als Pinkpop en Dynamo Open Air. Ook diende het als proeftuin voor de alterna-tievere artiesten van dit label.. Het festival biedt een grote variatie aan optredens; niet alleen muziek, maar ook literatuur, film, cabaret, ballet, theater en strip komen aan bod.

15 AuguSTuSHet is twee uur in de middag. Bepakt en bezakt sta ik op Schip-hol. Ik wacht op de trein naar Lelystad. Met een overdreven hopeloze blik spiedt ik de omge-ving af naar mannen die me met mijn tassen willen helpen. Helaas. galante mannen, ze lijken wel uit-gestorven. Met veel pijn en moeite sleep ik op eigen kracht mijn spul-len de trein in. In Lelystad dien ik

over te stappen op de bus naar het festivalterrein. Tot mijn grote verbazing staat er echter geen bus voor het station. Na goed zoe-ken vind ik een piepklein bordje. Bus Lowlands. Ik besluit de pijl te volgen. Met de zon op mijn kop loop ik langs tientallen bordjes met steeds dezelfde boodschap. De tas op mijn rug lijkt welhaast zwaarder en zwaarder te worden. Wanneer ik na een kwartier lange tocht eindelijk bij de bus aankom, is de jongen bij de bus even kortaf als duidelijk; de bus is vol.

‘Met een overdreven blik spiedt ik de omgeving af naar mannen die me met mijn tas willen helpen’

Driekwartier later mag ik einde-lijk instappen. De busrit duurt nog een uur en eerlijk gezegd ben ik het reizen meer dan zat. Eindelijk aangekomen wissel ik mijn papie-renticket om voor het beroemde Lowlands polsbandje. Dit bandje is mijn toegangsbewijs voor de komende dagen, en waarschijnlijk een mode item voor de komende maanden. Felblauw is de kleur van dit jaar, helaas niet echt passend bij mijn outfits.

Wanneer ik eenmaal op het ter-rein ben, krijg ik weer zin in de komende dagen. Ik bel mijn zus en samen brengen we mijn bagage naar de tent. gelukkig was zij al

Reportage

28

eerder aangekomen en stond ons tijdelijke paleisje al. Dat scheelt een hoop stress en moeilijkheden. Ik ben geen held in het tentop-zetten. Ik leg mijn spullen in de tent en strik mijn All Stars. Het is sprinten geblazen, de eerste aan-gekruiste band begint over enkele ogenblikken.

‘Ik houd van mijn ultralompe pyama en mijn te dikke slaapzak!’

Eenmaal aangekomen horen we nog net de laatste klanken van de nieuwste sensatie, The Tings Tings. Terwijl ik een heerlijke Vietnamese snack wegwerk snel ik me naar het volgende podium. Mijn favoriete schoffies van The Kooks treden op. Hun muziek staat bij mij mij gelijk aan energie en vrolijkheid. Een uur lang schreeuwen en blèren geeft me genoeg energie voor de ko-mende uren. ’s Avonds veranderen de tenten in discotheken, waar dj’s hun kunsten vertonen. Het is even na twaalf als ik het niet meer trek. Met mijn laatste krachten strompel ik naar de gemeenschappelijke

badkamer van camping zeven, waar ik mijn tanden poets. Rillend van de koud heis ik mezelf in een legging, extra warme fleece py-jama en nog een dikke trui. Zo, nu ben ik klaar voor mijn slaapzak. Ik moet stil blijven liggen, anders draai ik tegen het tentdoek. Ge-lukkig heb ik het niet koud. Ik houd van mijn ultralompe pyjama en mijn te dikke slaapzak!

16 AuguSTuSHet is nog vroeg in de ochtend als ik badend in het zweet ontwaak. De zon schijnt op ons tentdoek en in combinatie met mijn slaapzak waan ik me in een sauna. Snel wurm ik me uit mijn slaapzak, maar echt koeler krijg ik het niet. Daar gaat mijn trui, mijn broek en uiteindelijk ook mijn pyjamablouse. Ik ben halfnaakt en nog steeds is het me te warm. Mijn volgende stap is de tent uitkruipen en buiten op een blauwe plaid nog even verder slapen.

‘Dit is geen muziek! Dit zijn een stel verklede mannen die staan te schreeuwen’

Nog geen driekwartier later is van slapen al geen sprake meer. Om me heen liggen genoeg eten voor een klein weeshuis. Honger zullen we niet lijden. Na een picknickont-bijt vinden we onze weg richting het festivalterrein. De vele kleur-rijke tentjes die we onderweg passeren zorgen voor een vrolijke wandeling. Na een pittige wan-deltocht besluiten we onszelf te verwennen. We ploffen neer in de theetuin en blijven een uurtje plak-ken. Heerlijk rustig.

De eerste band die we bezoeken ben ik al na de eerste noot zat. Dit is geen muziek! Dit zijn een stel verklede mannen die te hard in een microfoon staan te schreeu-

wen. Bladerend door het pro-gramma stort mijn goede humeur in. Alle muziek op deze dag is muziek als dit. Was ik maar lek-ker bij de tent gebleven. Ook de enige band die me wel zou kun-nen boeien die dag, stelt teleur. Leadzanger Pharell van N*E*R*D brengt ongetwijfeld een fantasti-sche show, op mijn afstand is het echter niet meer dan een twee centimeter hoog streepje.

Ik neem een bakje lauwe pasta tegen de teleurstelling en vervolg mijn avond op de dansvloer van de silent disco. Het is hilarisch om te zien hoe iedereen uit zijn plaat gaat met een koptelefoon op. Ik sta me al een hele tijd uit te sloven op de dansvloer als ik mijn klas-genote Marloes spot. Zij neemt me mee, het hele terrein over naar een tent vol Balkan beats. Het loopt tegen half drie als ik me in mijn slaapzak wurm. Ditmaal enkel in mijn winterpyjama.

17 AuguSTuSZondagochtend en het voelt al bijna vertrouwd. Wederom brand ik op een te vroeg tijdstip mijn tent uit. Buiten slaap ik nog wat verder, tot we om twaalf uur op pad gaan. De muziek is me op deze slotdag beter gezind. Als eerste staat het voor mij nog niet heel bekende We are scientists op het programma gevolgd door het populaire Plain white t’s. Jamie Lidell is een artiest die met geel staat aangestreept in mijn programmaboekje. Geel bete-kent: dit moet ik zien! De muziek van deze jonge muzikant doet me terug denken aan mijn tijd in Zuid Korea. Een half uur van te voren wandel ik al richting de tent. Al-leen. Mijn zus en haar vriendinnen zijn allergisch voor deze artiest. Eenmaal bij de tent zie ik dat ik eerder had moeten vertrekken.

29

Bomvol. Ik besluit een lekker plekje in het gras op te zoeken, het gaat om de muziek tenslotte. Halver-weg het optreden voel ik een drupje water op mijn neus vallen. Angstig kijk ik omhoog. De stra-lende lucht is veranderd in een donker wolkenbrei. Even lijkt het resterende aantal Lowlands uurtjes in het water te vallen. gelukkig, vijf minuten later stop ik de speci-aal voor dit festival aangeschafte poncho weer terug in mijn tas. Nog voor het einde van het optre-den moet ik me haasten naar het meetingpoint, een enorm gevaarte met hartjes bij ons bekend als ‘het hartjesding’. Hier ontmoet ik de voor Jamie Lidell allergische mensen om met de hele groep een potje te springen op The Hives.

Of het aan het springen ligt dat weet ik niet, maar in eens barst de hemel open. Het water valt in watervallen langs het tentdoek. De mensen die niet genoeg aandacht krijgen in hun leven besluiten om half naakt, de meest hopeloze gevallen zelfs helemaal naakt, van een berg te glijden. Dit zorgt voor het nodige vermaak nu we door de stortbui onder het tentdoek zitten opgesloten. uiteindelijk wandelen we uitgedost in poncho’s toch maar verder omdat we nog

willen genieten van get well soon. Een bandje dat nu wel heel erg op zijn plaats is.

Terwijl ik naar ze luister, denk ik na over hun naam. Slaat het op dat ze ooit hopen beter te gaan spelen, of maken ze muziek om mensen beter te maken? In het laatste geval slaan ze de plank volledig mis. Triestere muziek heb ik nog niet gehoord de af-gelopen uren. Voor ik het weet is het tijd voor één van de laatste optredens: Sigur Ross, een rocksensatie uit IJsland. De muziek is sprookjesachtig en dromerig. Regen klettert op de tent maar ik hoor het niet. Ik droom weg bij muziek die me echt raakt. Ik laat me meeslepen door de magische klanken en het publiek is net zo onder de indruk als mij wanneer er nog een toegift van 15 minuten wordt gegeven. Zwevend vind ik mijn weg terug naar mijn tent.

18 AuguSTuS“Is de blauwe tent ook al wak-ker?” Verschrikt open ik me ogen. De tent om me heen staat te schudden en er druppelt water op mijn neus. De binnen- en buiten-tent hebben waarschijnlijk contact gemaakt. Langzaam leg ik me er bij neer, het is tijd de tent af te

bre-ken. Ik vul mijn tassen met de troep die in de tent ligt. Met tegenzin trek ik vervolgens de haringen uit de grond. Prik-kelbaar word ik als ik de eerste regendruppels voel. De tent moet worden afgebroken in stromende regen, die pas stopt als we met al onze bagage het grasveld ver-laten. De lange terugreis die we voor de boeg hebben geeft me ook al geen energie, de lange rijen voor de eerste bus doen het ergste vermoeden. Toch kijk ik terug op een geslaagd week-end. groots, muzikaal, sfeervol, gezellig en relaxed. Het ultieme wij-gevoel en fantastische mensen. En die paar regendruppels? Ach, we hebben ze overleefd. Net als de treinreis terug, weeral zonder galante mannen.

30

Andy Warhol‘Alles kan tot kunstwerk verheven worden, als het maar bekend is bij het grote publiek’

De Amerikaanse kunstschil-der, graficus, fotograaf en filmer Andy Warhol was een veelzij-dige popart kunstenaar. Zijn roem, die hij zelf zorgvuldig cultiveerde, kwam niet alleen voort uit zijn werk maar ook uit zijn levensstijl. Warhol volgde een opleiding tot grafisch ont-werper aan het Carnegie Institute of Technology te Pittsburgh, als werkstudent. Hij studeerde pictu-raal ontwerpen, kunstgeschiede-nis, sociologie en psychologie

ReclametekenaarAndy Warhol begon zijn carrière als reclametekenaar. In de ja-ren vijftig groeide Andy Warhol binnen enkele jaren uit tot een bekende naam voor artdirectors. Zijn eerste echte grote succes was een paginavullende tekening van een matroos, die op zijn knieën zit en heroïne in zijn arm spuit. De tekening werd in september 1951 afgedrukt in de New York Times als advertentie voor een radio-programma. Met grote regelmaat tekende hij schoenen. De herhaling en de geringe variatie beviel hem en zou later een belangrijk ken-merk worden van zijn oeuvre.

KunstenaarWarhol had reeds een reputa-tie opgebouwd als commercieel illustrator, vooral voor schoe-nenwinkels, toen hij besloot een carrière als beeldend kunstenaar te starten. Hij werd daartoe aangespoord door onder an-

dere Emile de Antonio, die vond dat hij betere ideeën had dan vele van zijn tijdgenoten. Op de kunstacademie had hij schilderijen gemaakt, maar daarna maakte hij vooral illustraties met tekeninkt (blotted ink) voor warenhuizen en tijdschriften. Als illustrator voelde hij zich niet voldoende serieus genomen en hij wilde een échte kunstenaar worden. Toen Warhol weer begon te schilderen, koos hij een eigen aanpak. Hij begon te schilderen met gesloten luiken, en steeds dezelfde single op zijn platenspeler. Op dat moment was Pop-Art, zoals de benaming later zou worden, reeds in opkomst. Warhol adapteerde deze nieuwe stijl, waarbij alledaagse voorwer-pen deel konden uitmaken van het repertoire van de kunstenaar.In 1962 begon Warhols loop-baan vorm aan te nemen toen hij zeefdrukken van dollarbiljetten, Campbell-soepblikken en Coca Cola-flesjes exposeerde. Onder invloed van de ‘ready-mades’ van duchamp introduceerde warhol al-ledaagse consumentenproducten in zijn kunstwerken.

Pop – ArtMet behulp van de zeefdruktech-niek onstonden grote series wer-ken waarbij de onderwerpkeuze bestond uit sterren, zoals Marilyn Monroe en Elvis Presley of con-troversiële thema’s (ongelukken, electrische stoel). Andy W+arhol gebruikte veelal bestaande foto’s, die hij al manipulerend dikwijls

talloze keren op het doek verme-nigvuldigde. Zijn tentoonstelling in New York in 1962 sloeg in als een bom. Warhol kon zich nu iets meer veroorloven en richtte aan de East 47th Street, vlak bij het fameuze Chrysler Building, zijn nieuwe studio The Factory in. In de jaren die volgden omringde Warhol zich met een schare van medewer-kers en bewonderaars. De groep kwam steeds bijeen in zijn studio The Factory. In dit atelier in een fabrieksruimte ontstonden de un-derground films, kwamen de foto-series en zeefdrukken tot stand, werd het tijdschrift ‘Interview’ uitgegeven en de rockband Velvet underground opgericht en vonden de happenings en multimedia-voorstellingen plaats. Het motto van Warhol (en daarmee van Pop-art) was: alles kan tot kunstwerk verheven worden, als het maar bekend is bij het grote publiek. De Pop Art-kunstenaars haalden hun inspiratie vooral uit de consumptie-maatschappij: strips, advertenties, massaproducten en beroemde sterren waren hun geliefde onder-werpen. Bestaande voorwerpen en afbeeldingen werden vaak veran-derd door vergroting, herhaling, extra verflagen, andere kleuren zodat het kunstvoorwerpen wer-den.

31

32

brought color to my life

South Korea

33

Algemene informatieZuid-Korea ligt in Oost-Azië en beslaat het zuidelijke deel van het Koreaanse schiereiland tussen de baai van Korea en de Chinese zee. Zuid-Korea grenst aan Noord-Korea. De oppervlakte van Zuid-Korea is 98.480 vierkante kilometer. Zuid-Korea is daarmee bijna 3 keer zo groot als Nederland. Een groot gedeelte van Zuid-Korea is bergachtig, vooral aan de oostkust.

Studeren in het buitenlandOp 19 februari begin dit jaar stapte ik op het vliegveld om de ervaring van mijn leven op te doen. Ik vloog de wereld over en landde uiteindelijk ruim 8700 kilometer verderop in het prachtige Zuid-Korea. Hier zou ik 5 maanden verblijven in het kader

van een uitwisselingsprogramma.Veel mensen vroegen zich af waarom ik helemaal naar Zuid-Korea afreisde in plaats van gewoon lekker in Europa te blijven.Het antwoord op deze vraag is dat ik gewoon simpelweg deze kans niet kon laten liggen, want wanneer in je leven kom je in vredesnaam in Zuid Korea? Daarnaast wilde ik me graag ontwikkelen en bewijzen door ver van het bekende te zijn. Ik ben (zoals de omschrijving van het herfsttype al omschreef) ingetogen en terughoudend. Voor mij zijn dit twee eigenschappen die mij in mijn leven vaak in de weg staan. Door naar een ver land met een totaal andere cultuur af te reizen was ik op mezelf aangewezen en moest ik deze twee eigenschappen ombouwen tot iets positiefs. De

mensen spraken mijn taal niet, de cultuurverschillen waren enorm groot en alles was onbekend. In een land als Zuid-korea kon ik me dust niet redden met mijn ingetogenheid en mijn terughoudende gedrag. Door al het onbekende werd ik steeds weer geconfronteerd met deze eigenschappen en leerde ik uiteindelijk omgaan met mensen die niet mijn taal spraken, met de cultuurverschillen en alle andere ongemakken die ik tegenkwam. de reis heeft dus een positieve invloed gehad op wie ik ben.

‘Wanneer in je leven kom je in vredesnaam in Zuid-Korea?’

Ewha Womans UniversityIn deze vijf maanden studeerde ik aan Ewha Womans university.

Een half jaar in Zuid -Korea....

34

Samen met de andere interna-tionale studenten verbleef ik op de campus van deze univer-siteit in het zogenoemde ‘international house’ De vakkenkeuze lag geheel bij mezelf. Ik heb gekozen voor de vakken Business Writing, Korean Ceramics, Narrative Design en Introduction to Korean Culture. Zo heb ik dus naast mijn persoonlijke kennis ook mijn vakkennis uit weten te breiden.

SamenlevingZoals ik al eerder schreef be-vond ik mij tussen mensen die mijn taal niet spraken en in een totaal andere cultuur leefden en waren opgegroeid. In het begin leverde dit een hoop moeilijkheden en verwarringen op. Zo was bijvoor-beeld alles in het Koreaans ge-

schreven, ook menukaarten. Dit is erg lastig gezien het feit dat je in Zuid-Korea bijna elke avond uit-eten gaat. Snel na aankomst heb ik me dan ook opgegeven voor de wekelijkse Koreaanse lessen zodat ik over de basisvaardigheden be-schikte om de bevolking enigzins te verstaan en dingen kon lezen. Daarnaast kreeg ik te maken met een totaal andere levensstijl. De gemiddelde Koreaan heeft na-melijk het tempo van een slak. Dit geldt niet alleen voor eten maar ook voor het vooruitbewegen. Het eten is denk ik het enige wat ik niet mis. In Zuid-Korea maakt men er namelijke een gewoonte van om bergen met zeewier door je eten heen te gooien. Ook een halve kooltuin in het eten vinden was op een gegeven moment geen

verrassing meer. De stukjes vlees waren daraentegen soms ver te zoeken.

‘De gemiddelde Koreaan heeft het tempo van een slak’

OmgevingDe Zuid-Koreaanse trekpleisters bestaan uit de welkbekendeTra-ditionele Koreaanse huisjes, ook wel Hanok genoemd. Deze huisjes houden rekening met de positione-ring van het huis in relatie tot de omgeving, waarbij gedacht wordt aan de grond en de seizoenen. Ze hebben een speciaal ontwerp voor de koeling van het interieur in de zomer en verwarming van het interieur in de winter.Andere bezienswaardigheden zijn de kleurrijke tempels en paleizen.

35

‘Buddha is in your mind’... Een blog van mijn website www.nicoletinseoul .waarbenjij.nu

…en zo is het maar net. Na Buddha’s Birthday was het gisteren dan eindelijk zover, de langverwachte Temple Stay stond op de agenda. Tijdens deze trip ervaar je hoe het leven van een boeddhistische monnik in een tempel is. Dit is tot nu toe wel mijn meest bizarre ervaring hier in Korea en ik weet nog steeds niet of ik dit als positief moet zien. Hieronder volgt het bizarre verhaal van terror tijdens de Temple Stay.

Vrijdag vertrokken we onder begeleiding van een stralende zon richting onze verblijfplaats, Myogaksa Temple. Het ding lag half op een berg en dus moest er weer geklommen worden ( jippie), maar eerst volgde er weer een hels tripje in de bus. Eenmaal aangekomen kregen wij de meest

charmante pakjes toegewezen die ik ooit in mijn leven had gezien. Deze kostuums (waarvan de broek op die van MC Hammer leek als

je hem laag op je heupen droeg) werden onze kledij voor de komende 24 uur. Andere creaties met de onwijs sexy grote grijze hesjes en broeken kunnen worden omschreven als Nerd en Gangster.Nadat wij onze chille kleren aan

hadden getrokken was het tijd voor een introductie door onze begeleidster. Ze droeg net als ons een merkwaardige outfit en had een kaal hoofd. Haar manier van spreken en doen deed Marloes en mij aan een SM-meesteres denken (ja ze had ook nog een bamboe stick waarmee ze mensen sloeg onder het mediteren) In deze introductie werd ons het (terror) programma verteld en die was als volgt:14.30 – 16.00 Introductie Boedhisme en Temple Stay16.00 – 17.30 (merkwaardige) film kijken17.30 – 17.45 Op een grote bel slaan met een boomstam17.45 – 18.45 Boedha gedag zeggen en leren hoe te bidden18.45 – 21.00 Eten21.00 – 21.30 Mediteren21.30 – 03.30 Slapen (Dit kan natuurlijk echt niet heh!)04.00 – 04.30 Op een grote bel

slaan met een boomstam04.30 – 04.45 108 prosucutions05.00 – 05.30 Mediteren05.30 – 07.00 Berg beklimmen ft ochtendgymnastiek07.15 – 08.00 Making Lotus Flower08.00 – 09.00 Ontbijt09.00 – 10.00 Thea Ceremonie

Toen de beste vrouw begon te vertellen over ‘budha is in your mind’ ‘You are Buddha’ ‘You must clear your greedy, angry and ugly mind!” werd ik al enigszins bang voor wat me te wachten stond. Na deze zweverige introductie kregen we een fantastische film voorgeschoteld waar we nu nog niks van snappen. Dit

werd gevolgd door het met een boomstam op de grote bel slaan terwijl onze meesteres onverstaanbare klanken uit haar mond liet komen. Terwijl onze begeleidster maar bleef roepen dat boedha in onze mind was werd ons aangeleerd hoe te bidden in de boedhistische godsdienst. Ik kan je vertellen, dat is geen pretje..mijn teen ligt er

36

zelfs open van. uiteindelijk kregen we het langverwachte eten. Dit ko-ningsmaal bestond uit een bordje met rijst, een vies soepje met prut erin, rare side dishes (of moet ik zeggen konijnenvoer) en een kommetje smerig water. Natuurlijk konden we niet meteen aanvallen op deze heerlijke maaltijd want er moesten eerst nog 500 miljoen rituelen worden uitgevoerd. De kommetjes moesten worden afge-wassen op een speciale manier, het eten moest gehaald worden (uiteraard op een speciale manier) Het eten moest worden opge-schept, jawel op een speciale manier. Het eten moest worden op gegeten op een speciale manier. En daarna moest je alles weer

afwassen (afwasmiddel komt niet voor in het woordenboek van de boeddhisten) met water. Vervolgens moest je dit smerige water met voedselresten (nee dit is geen grapje wat ik jullie nu ga vertellen) op drinken. Met een knorrende maag gingen we over naar het deel dat zich mediteren noemt. Zaterdag bestond deze sessie godzijdank alleen maar uit 5 minuten oefenen. Om half 10 s’avonds was het tijd om te gaan slapen op dunne matrasjes op de grond. Het deed ons erg denken aan de vroegere tijden wanneer je op kamp ging.

En onder het motto ‘Het kan altijd nog erger’ werd ons geen nacht-rust gegund zoals we al van tevo-ren wisten, om 03.30 stond er een playmobile poppetje (zo zag het meisje eruit) voor de deur om te melden dat we ons klaar moesten maken voor de 108 prostrations. Dit houdt in dat je 108 keer als een malloot voor een kussentje staat, buigt, op je knieen gaat zitten, hoofd op de grond duwt en weer gaat staan. Na 108 keer lag mijn teen open en waren mijn knieen allerminst gelukkig, maar hey! Ik heb ze alle 108 wel mooi gedaan (wat zal Boedha trots op me zijn!)

En denk maar niet dat we toen klaar waren want hierna moesten we in de lotuspositie (zo niet comfortabel) 2x een kwartier mediteren. Tijdens deze meditatieronde heb ik maar het gehele repertoire van Marco Borsato doorgeno-men om te voorkomen dat ik ging slapen of me ging verve-len of lachen.Na deze meditatieronde met de Zenmaster en wederom een verhaal over Boedha die toch echt in onze mind zit was het inmiddels half 6 in de ochtend.

En wat doen we om half 6 in de ochtend? Juist een berg beklimmen om daar vervolgens ‘Nederland in beweging’ oefeningen uit te voe-ren met een horde bejaarden op gezellige deuntjes! Dit overigens allemaal zonder ontbijt.

Nouja ik denk dat het de lezers van dit verhaal duidelijk mag zijn. Templestay was niet aan mij besteed en overigens ook niet aan de rest van de groep. Het was een bizarre ervaring die niet voor herhaling vatbaar is.Bij terugkomst kon men overigens rijen internationale studenten zien staan bij de Dunkin Donuts en de Coldstone, puur en alleen om het voedseltekort weg te werken.

Tot zover Terror at the Temple Stay!

37