Open & Bloot zomer 2010

Politiek en Religie

Nummer 2

Thema:

Kei Editie, Zomer 2010

•God bewaar ons •De Creditcard is de duivel •Ons past bescheidenheid •Geen politiek zonder geloof •Met het hoofd op het hakblok •Primula Politica •Een treintje ging uit rijden

•Vrijheid als maatschappijbeeld

Ledenblad der Groninger Jonge Democraten

retouradres:Groninger Jonge DemocratenBedummerstraat 1739716 BJ Groningen

Open & Bloot

Colofon

Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder de uitdrukkelijke toestemming van de redactie. Geplaatste stukken verschijnen op persoonlijke titel. Plaatsing betekent niet dat de mening van de redactie of van de vereniging tot uitdrukking wordt gebracht.

Hoofdredacteur

Redactie

Bernhard Brugman

Joris Heijn Sander Schelhaas Chris-Jan Kamminga Jesse Kuipers Gabe Sytema Arno Vos

Opmaak

Oplage

Gabe Sytema

400 exemplaren

Open & Bloot Kei Editie

[email protected]

Inhoudsopgave

Voorwoord | God bewaar ons 3

Themabetoog | Religieuze waarden in de politiek 4

Opinie | Vrijheid als maatschappijbeeld 6

Opinie | Ons past bescheidenheid 8

Lokaal | Met het hoofd op het hakblok 10

Opinie| Reclame: exponent van de vrije markt of economisch misdrijf 12

Themabeschouwing | De creditcard is de duivel 14

Polemiek | Chris Jan Kamminga en Doede de Vries | Over Groningen 16

Themabetoog | Geen politiek zonder geloof 18

Opinie | Een treintje ging uit rijden 22

Interview | Oud voorzitter vs oud voorzitter 24

Opinie | Nulli secundus 27

Primula Politica | Politieke (en privé) problemen 28

Vereniging | Van het bestuur 30

Agenda | September - November 2009 32

2

Zomer 2010

Aan één kant be-leven wij momen-teel een tijd van vernieuwing. In de KEI-week maakt een nieuwe lichting studenten kennis met Groningen, en vice versa. Het nieuwe collegejaar

begint weer over een paar weken, en de formatie is nog steeds in volle gang; als alles goed gaat krijgt Ne-derland over niet al te lange tijd een nieuw kabinet gepresenteerd.

Aan de andere kant blijft er ook veel bij het oude. Ondanks het ge-steggel rond de formatie is de kans klein dat er nu zoveel wezenlijk gaat veranderen. CDA en VVD zullen waarschijnlijk blijven regeren zoals zij dat de afgelopen jaren hebben gedaan, en Wilders zorgt er nu al voor dat hij rustig alles kan blijven roepen wat hij maar verzint, iets wat hij in diezelfde afgelopen jaren heeft bewezen liever te doen dan serieus te werken aan verbetering. Onder-tussen wordt er links en rechts be-zuinigd. Onderwijs, Cultuur en Zorg worden langzaam gewurgd als door een economische anaconda, en ook bij Defensie hangt de lamp zwaar voorover. Veel materieel wat in Af-

ghanistan tot de draad is versleten wordt niet vervangen. De Nederland-se F-16 vloot valt inmiddels bijna van ellende uit elkaar, maar de JSF is op de lange baan geschoven. In de tus-sentijd vermaakt Wilders weer vriend en vijand door te willen demonstre-ren tegen een moskee bij Ground Zero. Waar dit in veler ogen een kans op verzoening zou kunnen bieden, blijft hij het spel liever hard spelen. Waar dat toe leidt hebben we kun-nen zien in de laatste WK-finale. Je zou het formatieproces bijna kunnen vergelijken met een ziek kind, met aan het bed Wilders als een macaber soort averechtse CliniClown. Laten we hopen op een spoedig herstel.

Voor deze KEI-O&B is het thema dit keer religie en politiek. Belicht vanuit verschillende hoeken, en te-gen verschillende achtergronden. Daarnaast hebben we ook weer onze vaste rubrieken en nog een heleboel meer. Ik wens iedereen een fijne KEI-week, en natuurlijk ook veel leesple-zier.

Voorwoord | God bewaar ons

3


meen aanvaard zijn en in politieke zin steun verdienen.

Onder politiek versta ik in dit geval de ethisch genormeerde manier waarop de samenleving de belangen (tegen-stellingen) van groepen en individuen behartigt. Velen zullen ongetwijfeld vinden dat dit op redelijke gronden moet gebeuren. Hoewel die eis natuur-lijk alleszins gerechtvaardigd is, lijkt mij hier enige voorzichtigheid wel op zijn plaats.

Steeds vaker vat de gedachte post, dat politieke redelijkheid alleen maar kan gedijen wanneer de religie uitge-bannen wordt. In dat kader past ook het pleidooi om de religie buiten het publieke en dus ook politieke debat te houden. Maar is dit pleidooi wel op zijn plaats wanneer het gaat om inhoude-lijke argumenten?

De vooronderstelling achter dit plei-dooi is dat religie het politieke debat vertroebelt, omdat religieuze standpun-ten bijna per definitie onbespreekbaar zijn en dus elke discussie onmogelijk maken. Dat bepaalde standpunten onbespreekbaar zijn voor bepaalde groepen of individuen, is uiteraard niet

Door Wim BloemendaalIk maak daarbij

dan maar meteen twee kanttekenin-gen: 1e dat volgens deze definitie dus praktisch iedereen religieus is, 2e dat deze definitie inhou-delijk niets zegt over

de waarden en normen die religieuze mensen aanhangen.

Deze laatste is vaak aanleiding voor de stelling dat normen en waarden relatief zijn. Dat lijkt mij niet alleen do-delijk voor elke discussie, maar ook niet erg realistisch. Ik kan me bijvoorbeeld moeilijk voorstellen wij de standpunten van diegenen die op grond van hun waarden en normen bomaanslagen plegen zouden willen relativeren.

Een dergelijk voorbeeld toont vol-gens mij aan dat wij goede redenen hebben om vooral in de politiek in dis-cussie te gaan over de waarden en nor-men die we in praktijk willen brengen. Over het algemeen zullen dat normen zijn waarvan wij geloven dat die alge-

Over de verhouding tussen religie en politiek valt heel wat te zeggen. Maar natuurlijk is het wel zo praktisch om eerste af te spreken waar we het dan over hebben. Ik kan mij wel vinden in de definitie van Berkhof (Christelijk geloof) dat religie de relatie is die mensen hebben met het absolute.

Themabetoog | Religieuze waarden in de politiek

4

Zomer 2010

overtuigende neutrale en objectieve argumenten niet bestaan. Uiteindelijk heeft praktisch iedereen een relatie met het absolute, zeker waar het gaat om normen en waarden.

Religie zou ik dus willen zien als een inspiratie voor het bedrijven van poli-tiek, ondanks het gegeven dat sommige mensen waarden en normen blijken te hanteren die maatschappelijk verwer-pelijk zijn. Uitsluiting van religie lijkt mij echter niet alleen onmogelijk maar ook

ongewenst. Want wie zal ons de juiste waar-den doen kennen?

De wetenschap kan weliswaar religieuze waarden rubriceren, verwerken in statistie-

ken en systematiseren, maar uiteindelijk zal de samenleving waarden en normen in de praktijk moeten toetsen. Dat is naar mijn opvatting een riskant avon-tuur, omdat ook een democratische meerderheid kan dwalen, maar het lijkt mij wel de aangewezen weg.

Een proces van zorgvuldige toetsing van religieuze waarden en normen, zonder uitsluiting van gesprekspartners, is wat mij betreft dus de juiste weg om te bewandelen, en ook de juiste ver-houding tussen politiek en religie.

Wim Bloemendaal is PKN pre-dikant te Heerenveen-Zuid (Oude-schoot)

te ontkennen. Maar wie is vrij van der-gelijke standpunten?

Stel, mijnheer pleit voor het afschaf-fen van het sociale vangnet in Neder-land, omdat in de natuur het recht van de sterkste geldt. Daar brengt mevrouw tegenin, dat armen recht hebben op een fatsoenlijke levensstandaard, want elk mens heeft recht op leven. Meneer brengt daar tegenin, dat steeds meer biowetenschappers niet met het con-cept ‘mens’ uit de voeten kunnen om-dat het kunstmatig en niet goed te definiëren is. Ook merkt hij op, dat mensen als middel gezien kunnen worden en niet noodzakelijk als doel. De een zijn dood is de ander zijn brood.

Als mevrouw reageert met te zeg-gen dat we armen behoren te helpen omdat het de maatschappij beter maakt, reageert mijnheer met te stellen dat het efficiënter zou zijn om bepaalde armen te laten sterven. Op boze toon zegt mevrouw dat meneer een onet-hisch standpunt heeft. Maar meneer werpt daar tegenin dat ethiek niet voor iedereen hetzelfde betekent. Mevrouw antwoord hierop dat ze niet bij een samenleving zou willen horen zoals meneer beschrijft.

Deze discussie, die ik gemakshalve ontleend heb aan Tim Keller (In alle redelijkheid – christelijk geloof voor welwillende sceptici, pag. 38), toont in mijn ogen overtuigend aan dat alles

“Wie zal ons de juiste waarden doen

kennen?”

5


Opinie | Vrijheid als maatschappijbeeld

Door Chris-Jan Kamminga

De overheid dient deze rechten te waarborgen, en in die gevallen waarin de over-heid deze rechten schaadt moet dat zo subsidiair en proportioneel

mogelijk gebeuren. Dit komt hierop neer dat de inperking niet verder mag gaan dan noodzakelijk, en puur en alleen ten gunste mag zijn van het doel waarvoor de vrijheid be-perkt wordt. Hoewel ik de meeste regels voor in-dividuele vrijheid onderschrijf, vind ik de gedachte erachter niet altijd even mooi en vaak te beperkt. Individuele vrijheid heeft iets van “laat me met rust” en “bemoei je met je eigen zaken”. Ik zal dit omlijsten met een voorbeeld. Ooit zat ik met een Statenlid van

GroenLinks in een cafeetje. Het was na afloop van de begrotingsbehan-delingen en het was al later, zeg een uur of 3. Zij beweerde dat zij liberaler was dan ik, omdat zij tégen sociale controle was (N.B. socioloog Donald Black (1976) schreef ooit “het recht is sociale controle door de overheid”, hier wordt dus sociale controle door anderen dan de over-heid bedoeld, maar dat ter zijde). Zij beargumenteerde dit door te zeggen: “op momenten dat ik als oudere vrouw van eind 60 met een jonge knul van begin 20 om 3 uur ’s nachts in een café wil zitten, vind ik dat niemand uit mijn omgeving daar iets over heeft te zeggen”. Hierop reageerde ik: “Op het moment dat ik als jonge knul van begin 20 dagen achtereen met een vrouw van eind 60 om 3 uur ’s nachts in een cafeetje ga zitten, dan hoop ik toch dat er op den duur een moment komt waarop vrienden aan mij vragen ‘zou je dat nu wel doen’?”.

In de politiek hoor je verschillende partijen het opne-men voor “individuele vrijheid”, zo ook mijn partij D66 (en mijn jongerenorganisatie de Jonge Democraten). De vrijheid van het individu zou als leidraad moeten dienen bij het nemen van politieke besluiten. Veel (sociaal)libe-ralen leggen dan ook de nadruk op individuele rechten.

6

Zomer 2010

vrijheid betekent een samenleving waarin mensen in vrijheid kiezen naar welk religieus gebouw ze gaan op vrijdag, zaterdag of zondag, of er (in vrijheid) voor kiezen dat niet te doen. Een samenleving waarin ondernemers en consumenten elkaar in vrijheid kunnen ontmoeten om handel te drijven (dus ook op zon-dag). Een samenleving waarin drugs-gebruik geen dogma is, maar iets waarbij mensen elkaar in vrijheid op

elkaars gedrag kun-nen aanspreken. Dat men een bepaald recht of bepaalde vrij-heid heeft betekend ook niet dat men ze móet gebruiken, maar dat men ze kán

gebruiken. Zo hoef je geen drugs te gebruiken, hoef je niet op zondag te winkelen, hoef je bij ongewenste zwangerschap niet voor abortus te kiezen, hoef je er niet voor te kiezen om van je godsdienst af te stappen en hoef je als homopaar niet te trou-wen. Te vaak wordt vrijheid als een soort ‘way-of-life’ gepresenteerd. Ik zie het meer als een maatschappij-beeld. Vrijheid is dus niet het recht om van elkaar te vervreemden, geen levens-stijl op zich, maar een smeerolie voor wederkerige relaties. Vrijheid is niet egoïstisch, vrijheid brengt mensen samen.

Wat ik met dit voorbeeld wil aan-geven is dat ‘vrijheid’ breder is dan iets tussen jou en de rest van de samenleving. In mijn ogen is vrijheid een ingrediënt van de samenleving. Individuele rechten zijn daarin een middel, maar zeker geen doel op zich. Dat op vrijdagmiddag je week-end begint betekent niet alleen dat je dan niet meer hoeft te werken of naar college moet, maar dat je vrij bent om bijvoorbeeld met vrienden wat te ondernemen of familie te bezoeken. In mijn ogen hoeft de overheid dan ook niet actief beleid te voeren om mensen van elkaar te vervreemden; zo is er geen gecodificeerd (vastgelegd) ‘recht’ om als kluizenaar te leven. Waar ik liever van spreek, is ‘sociale vrijheid’, oftewel de vrijheid tus-sen mensen onderling in plaats van vrijheid van het individu. Vrijheden veranderen niet alleen persoonlijke situaties, maar de maatschappij. Laat een wijk bewonen door mensen die in vrijheid voor dié wijk hebben ge-kozen. Laat op een school kinderen zitten die zelf (en/of hun ouders) in vrijheid voor dié school hebben gekozen. Maak het huwelijk open voor mensen die van elkaar houden en in vrijheid kunnen beslissen of ze met elkaar willen trouwen. Sociale

“In mijn ogen is vrijheid een

ingredient van de samenleving”

7


Opinie | “Ons past bescheidenheid”

Door Jesse Kuipers

In de aanloop naar de verkie-zingen leek Bal-kenende net een klein, zeurderig jongetje dat alvast even meldde hoe hij het wilde heb-

ben: toen puntje bij paaltje kwam wilde hij wel in de Tweede Kamer zitten, maar, let wel, alleen als premier – voor minder wilde het schijnheilige knaapje het niet doen. Uiteindelijk kreeg Balkenende zijn zin niet en droop na afloop ver-ongelijkt af, maar niet voordat hij nog even met trillend pruillipje op de emo-ties van menig omstander inspeelde. Het had hem echter gesierd als hij ondanks de desastreuze nederlaag gewoon in de Kamer was gaan zitten en in een minder prestigieuze rol zijn partij had gediend en waar mogelijk

verbeterd. Hoe dan ook, het zetel-aantal van het CDA was zonder Bal-kenende ook nog steeds gehalveerd en Maxime Verhagen sprak zich na de nederlaag in ieder geval uit voor een afwachtende rol van de christende-mocraten: “ons past bescheidenheid”.

Inmiddels zijn we op moment van schrijven bijna twee maanden verder en participeert het CDA actief in de formatie om samen met de VVD en PVV een regeerakkoord op tafel te leggen. Of nee, wacht, neemt u mij niet kwalijk, met de PVV wordt vol-gens Verhagen natuurlijk niet onder-handeld. Dat zou toch een mooie boel worden, het partijprogramma van het CDA botst immers gigantisch met dat van de PVV op het gebied van de vrijheid van godsdienst en die van het individu (lees: Wilders’ opvattingen over de islam, zijn ‘kopvoddentaks’ en de abominabele verplichte etnische registratie zoals deze in zijn partijpro-

Het is onbegrijpelijk hoe Jan Peter ‘u kijkt zo lief’ Balke-nende nog op medelijden – en zelfs een zekere mate van waardering – kon rekenen nadat hij op de avond van de verkiezingsuitslag aankondigde dat hij af zou treden als partijleider van het CDA. Balkenende en het CDA waren zo goed als afgeschreven, maar eerstgenoemde kon op dat moment niet weten dat zijn partij wel degelijk een (dubi-euze) rol van betekenis in de formatie zou gaan spelen.

8

Zomer 2010

nen het CDA vertegenwoordigde, is dit sociale gezicht in de loop der jaren ingeruild voor een steeds meer libe-rale identiteit. En dit terwijl de ‘C’ van het CDA toch over het algemeen juist zou moeten duiden op een wat meer begane sociaalbewuste en sociaaleco-nomische identiteit?

Gelukkig is de christendemocrati-sche achterban zo te zien nog niet he-lemaal op het achterhoofd gevallen. De partij wordt door de ophanden zij-

nde samenwerking met de PVV opgeschud door onvrede: Doekle Terpstra, Dries van Agt en Aantjes (toch niet de minsten) zijn onaangenaam ver-rast dat Verhagen zijn achterban zo makkelijk een oor aannaait. Echter, zoals ze zich nu presen-teert lijkt het toch alsof het CDA zelfs haar moe-

der nog zou verkopen om te kunnen regeren. De christendemocraten mo-gen echter – getuige de vernederende (en verhelderende) verkiezingsuitslag van twee maanden geleden en de hypocriete houding van Maxime Ver-hagen – wat mij betreft wel een paar jaartjes op de strafbank plaatsnemen om orde op zaken te stellen en eens goed over het te grabbel gegooide gedachtegoed van de partij na te den-ken. Ons past bescheidenheid? Ons past schijnheiligheid.

Jesse Kuipers is Masterstudent Engelse Taal & Cultuur

gramma vermeld staat). Nee, in plaats daarvan wordt de achterban van het CDA een soort placebo, een bana-nenakkoord gepresenteerd waarmee het grootste ‘obstakel’ zogenaamd is weggenomen door middel van ‘ge-doogsteun’ van de PVV. Feit is echter dat het CDA weliswaar op papier niet regeert met de PVV, maar in de prak-tijk wel degelijk met de partij van Wil-ders zal samenwerken (en feitelijk van laatstgenoemde afhankelijk is) om het land te kunnen rege-ren. Maar zolang er maar niet actief met de PVV onderhandeld wordt en er alleen geregeerd wordt met de VVD is alles na-tuurlijk gewoon koek en ei, stom dat ik me daar druk om maak!

Hoe je het ook wendt of keert, het CDA verloochent op een beschamen-de manier haar christelijke gedachte-goed door, weliswaar met een slinkse omweg, tóch in zee te gaan met de PVV. Het is schrijnend om te zien dat een partij met de Bijbel in de hand zich inlaat met een partij, zogenaamd voor de ‘vrijheid’, die oproept tot iets als etnische registratie – en dit op deze manier dus simpelweg gedoogd. Aan de andere kant kun je je afvragen wat er binnen het CDA nog over is van deze christelijke waarden, want waar Willem Aantjes destijds het so-ciale gezicht van de linkervleugel bin-

9


Groningen 7 juli- Hij was een pretbederver, een zwak-keling en vooral een flauwerd. Burgemeester Peter Reh-winkel geeft in een korte persverklaring aan niet mee te willen werken aan het uitzenden van de WK-finale op de Grote Markt. De burgervader verklaarde dat hij, na het inwinnen van informatie bij de politie, de veiligheid in de binnenstad niet kon garanderen.

Door Paul de Rook

Veel stadjers begrepen er niets van: Het was toch gewoon goed gegaan in de stad al die tijd?; Met Koninginnedag was het toch ook wel eens vol in de

stad, en daar viel ook niet iedereen zomaar bij neer?; Waarom kon dit in andere steden dan wel? Rehwinkel zelf pareerde rustig door aan te ge-ven dat het karakter van het evene-ment (massale focus op 1 punt, het scherm) in combinatie met de speci-fieke kenmerken van de Grote Markt (relatief kleine ruimte met beperkte aan en afvoer routes) teveel risico’s opleverden voor de veiligheid van de bezoekers. Zijn antwoord werd afgedaan als wat technocratisch en veel te zakelijk; Het zou gewoon een mooi feest worden, men moest

niet zo moeilijk doen. Ook wij als gemeenteraad waren inmiddels tot de conclusie gekomen dat de Grote Markt niet geschikt was voor het op deze manier uitzenden van zo’n evenement. Zelfs de volksvertegen-woordigers bedierven het feestje van hen die deze politici net 4 maanden geleden hadden gekozen.

Duisburg 25 juli-Hij is een egoïst, een megalo-

maan en vooral een bestuurder die over lijken gaat voor zijn politieke agenda. Burgemeester Adolf Sauer-land bezoekt onder luid boegeroep en gescheld de plek waar de dag daarvoor meer dan honderd gewon-den vielen en uiteindelijk meer dan 20 jonge mensen het leven lieten. De burgervader legde uit dat hem niets te verwijten viel, de risico’s waren immers niet goed ingeschat door de organisator en de gemeente viel

Lokaal | Met het hoofd op het hakblok

10

Zomer 2010

evenement, nog geen maand eerder. Soms zijn de beslissingen moeilijk en soms ook slecht te verteren. Burge-meester Rehwinkel had goed kunnen scoren bij de stadjers door het plan groen licht te geven, maar uiteinde-lijk is men hem hopelijk dankbaar voor zijn besluit. Als je de risico’s niet kunt overzien en de consequen-

ties daarvan onaanvaard-baar zijn, is de beslis-sing voor een verant-woordelijke bestuurder eenvou-dig. Peter Rehwinkel wist maar al te goed, als burge-meester ben

en blijf je verantwoordelijk voor de veiligheid binnen je gemeente. Wie dat op het spel zet, legt zijn hoofd op het hakblok… Ik zie het aftreden van Adolf Sauerland dan ook zo snel mogelijk tegemoet.

Paul de Rook is raadslid voor D66 in Groningen

daarom eveneens niets te verwijten. Veel Duisburgers begrepen er niets van; “ Dit had men toch kunnen zien aankomen?” “ Waarom had de stad niet meer uitgegeven aan de beveili-ging?”, “En waarom waren sommige afvoerroutes geblokkeerd?”. Sauer-land gaf in een verklaring aan dat hij zijn ambt niet zou neerleggen, het was slechts een onfor-tuinlijke samenloop van om-standighe-den. Deze uitleg werd door veel Duitsers ge-zien als een aanfluiting, afkomstig van een burgemees-ter die geen verantwoordelijkheid durfde te nemen voor de gevolgen van zijn doen en laten.

Groningen 24 juli- Peter Rehwinkel reageerde als een

van de eersten op Twitter: “Wat een dieptreurige beelden in Duisburg...” Wie Peter een beetje kent weet dat dit zijn eerste reactie zou zijn, maar tegelijkertijd kun je je ook voorstel-len dat hij wellicht nog eens terug heeft gedacht aan zijn eigen mega-

11


Opinie | Reclame: Exponent van de vrije markt of economisch misdrijf?

Door Bernhard Brugman

De vrijemarkt-economie draait in wezen om con-currentie. Door verschillende aan-bieders van produc-ten en/of diensten met elkaar te laten

concurreren wordt de kans op een monopolie van één van hen in theorie onmogelijk gemaakt. Prijzen blijven naar verhouding laag, omdat als een bepaalde aanbieder zijn prijzen teveel zou opschroeven deze zich effectief ‘uit de markt’ prijst. Prijsafspraken tus-sen verschillende bedrijven in dezelfde branche zijn dan ook niet voor niets illegaal, omdat hierdoor dit systeem buitenspel gezet zou worden. Omdat er voor verreweg de meeste producten en diensten dus meerdere aanbieders zijn, is het voor hen van belang om op

te vallen tussen hun concurrenten, en voor naamsbekendheid te zorgen. Al sinds de begindagen van de massame-dia doen zij dit door reclame te maken. Het klinkt allemaal eerlijk genoeg, maar toch zijn er een paar kantteke-ningen.

Reclame is duur. Afhankelijk van het medium en het tijdstip van verschijnen kunnen de kosten ervan oplopen tot in de miljoenen (denk bijvoorbeeld aan reclame tijdens een kijkcijferka-non zoals een WK finale). Omdat deze kosten zichzelf niet betalen, worden zij doorberekend in de prijs van de producten. Dit is ook vaak één van de redenen waarom merkartikelen vaak aanmerkelijk duurder zijn dan goedko-pere en minder bekende alternatieven. Mensen die hier niet bij stilstaan (en dat zijn er altijd meer dan je denkt) vatten de hogere prijs vaak onterecht op als een garantie voor een betere

Iedereen die graag naar films of programma’s op de commerciële zenders kijkt is wel bekend met de alomte-genwoordige reclameblokken. Op sommige kanalen ko-men ze zo vaak voor en duren ze dermate lang dat het meer is alsof de reclame af en toe wordt onderbroken voor een stukje film. Is het publiek hier nu werkelijk bij gebaat, of worden we belazerd waar we bijstaan?

12

Zomer 2010

genieten hoef ik echt niet andermans stoelgangproblemen –“Toen u vanmor-gen diarree had, kon u kiezen…”- of wensen voor een nieuwe serre (moge-lijk gemaakt door www.woekerrente.nl) voorgezet te krijgen. Evenmin zal het mij een worst zijn welke fantas-tische deodorant de dames nu weer per dozijn in mijn armen of bed moet doen belanden, en het belgedrag of de energiekosten van Guus Meeuwis kun-nen al net zo hard mijn rug op. Als een reclameblok nou met 3 minuten klaar

kon zijn, en dat eens per half uur, dan was het nog goed te doen, maar op veel zenders verzuipt de program-mering simpelweg in de commerciële bag-ger.

Het definitieve argument wat veel

wordt gehoord is dat commerciële zenders bij de gratie van reclame be-staan. Dat is zonder meer waar, maar eerlijk gezegd zou het mij niet spijten als een paar van deze zenders vandaag nog zou verdwijnen. Minder (maar be-tere) commerciële zenders zouden zo meer kijkers hebben, waardoor ze van minder (maar beter bekeken) reclame zouden kunnen bestaan. Het probleem is hiermee natuurlijk niet totaal uit de wereld, maar ik ben geen communist, een beetje reclame is draaglijk. Als in ruil hiervoor de programma’s ook be-ter worden zijn alle belangen immers gediend, toch?

kwaliteit, en op deze manier komen zij dus feitelijk bedrogen uit. Natuurlijk kan aangevoerd worden dat zij zelf de keuze hebben, en dat niemand hen dwingt om het duurdere product te kopen. Aan de andere kant, is het niet de plicht van mensen die beter op de hoogte zijn om naïeve mensen tegen zichzelf te beschermen? De groep die het meest vatbaar is voor de reclame-boodschappen zijn vaak mensen die niet veel opleiding hebben genoten, waardoor zij vaak financieel toch al niet sterk staan. Het is opvallend hoeveel mensen zichzelf terug-vinden in de schuldsa-nering, terwijl hun huis vol merkartikelen staat. In plaats van hen dom-heid te verwijten kan het geen kwaad eens naar de inhoud van een gemiddeld reclameblok te kijken. Is het niet erg schrijnend om te zien hoe bedrijven proberen de mensen eerst lekker te maken met LCD televisies, gelikte nieuwe auto’s en dure sport-schoenen, en vervolgens met leningen om toch te betalen wat zij zich hele-maal niet kunnen veroorloven? Op die manier kun je het diegenen die erin trappen toch nauwelijks meer kwalijk nemen?

Behalve deze morele kwestie is veel reclame daarnaast ook nog eens gewoon bloedirritant. Als ik van een film of een goede serie probeer te

“Op veel zenders verzuipt de

programmering simelweg in de commerciële

bagger”

13


Themabeschouwing | De creditcard is de duivel

Door Arno Vos

Ze zijn niet de enigen. Exacte cijfers ontbreken in Ne-derland, omdat er tot voor kort maar weinig aandacht voor het fenomeen was. Deskundigen

van het Riagg en de GGZ schatten dat 2% tot 6% van de Nederlandse bevolking aan koopver-slaving lijdt. Inmiddels richt de GGZ in Roermond zich specifiek op het helpen van koopverslaafden, en wordt ook aan onderzoek meer aandacht besteed. De Tweede Kamer kreeg in 2009 het langverwachte rapport over schuld-problematiek, en vroeg vervolgens om aanvullend onderzoek naar schulden bij (boven)modaal verdienenden.

Er is ook een andere oplossing voor de koopverslaving, eentje met een meer religieus karakter. En hoewel sommige koopverslaafden bij dominee, priester, rabbi of imam te rade zullen gaan, is de meest bekende zielherder in de strijd te-gen koopverslaving een voormalig Ame-rikaans acteur: Reverend (Dominee) Billy

en zijn Church of Stop Shopping, tevens de inspiratiebron voor de gesjeesde tv-dominee in ‘Crazy Shopping’

De aanpak van Billy (echte naam: Bill Talen) is typisch Amerikaans: zo waarschuwt hij in de documentaire What Would Jesus Buy zijn landgenoten voor de Shopocalypse. Hij keert zich tegen grote bedrijven zoals WalMart, Starbucks en vooral Disney en hun mar-ketingtrucs om het publiek tot kopen te verleiden. Maar tegelijkertijd richt Billy zich ook tot de consument, in niet mis te verstane te bewoordingen: ‘die creditcard is de duivel, haal hem uit je portemonnee, knip hem door en wordt genezen!’ Billy doet ook aan duivels uitdrijven, waarbij inderdaad ritueel creditcards worden doorgeknipt. Het is een krachtig statement, bedoeld om het -volgens Billy- apathische Amerikaanse publiek wakker te schudden.

Eerwaarde Billy heeft meer ijzers in het vuur. Toen hij door de film What Would Jesus Buy meer bekendheid had gekregen, ging hij over tot het organi-seren van stop-shopping tours door de VS. Bijgestaan door een gospelkoor en een band steekt de eerwaarde zijn ha-

Op 1 augustus ging de musical ‘Crazy Shopping’ in pre-mière in het Amsterdamse Carré theater. In de musical draait het om 4 vrouwen die door hun koopverslaving in de problemen komen, en daar met behulp van een gesjeesde tv-dominee weer vanaf proberen te komen.

14

Zomer 2010

over zijn aanpak en ziet vooral veel heil komen van local economies en herge-bruik. Inderdaad onderwerpen die de gemiddelde Amerikaan niet direct nauw aan het hart gaan.

Inmiddels is de Church of Stop Shop-ping van naam veranderd, en heet nu de Church of Life After Shopping om de lading beter te dekken. Daarnaast be-sloot Billy om in 2009 een aantal landen

buiten de VS te bezoeken, waar-onder het Ver-enigd Koninkrijk.

En in 2010 kwam Billy naar Nederland, mede vanwege zijn Nederlandse roots . Hij zocht zijn ancestors op in de plaats die Nederlanders sy-noniem zien aan zware, serieuze

religie: Staphorst. De inwoners van Staphorst zagen gemoedelijk toe hoe de eerwaarde zich een weg baande naar het geboortehuis van de familie Talen. EenVandaag filmde het item, voor wie tijd heeft een aanrader.

Na het familiebezoek keerde Billy terug naar Amsterdam, en zijn roeping: “ook Nederlanders zijn in de ban van kopen en meer kopen. Het is ook mijn taak om hen daar vanaf te helpen.” En misschien gaat dat deze Amerikaan uit Staphorst nog wel lukken ook. Mijn zegen heeft hij in ieder geval.

gepreken af bij winkelcentra. Inmiddels heeft Starbucks een ‘Rev. Billy manual’, zodat het personeel weet wat te doen wanneer de eerwaarde neerstrijkt in een Starbucks vestiging. Inmiddels is de eerwaarde meer dan 50x gearresteerd; vervolging is echter nog nooit gelukt, voornamelijk vanwege de krachtige bescherming die het First Amendment hem en zijn boodschap biedt.

Echt populair is die boodschap nog niet. Tot nog toe lijkt de gemiddelde Ame-rikaan zich weinig aan te trekken van wat de eer-waarde predikt. Deze stelt zich daarom tevreden met het ‘bekeren‘ van individuele personen tijdens zijn bliksembe-zoeken, alhoewel grotere manifestaties telkens worden georganiseerd.

Hoe serieus en religieus deze Church of Stop Shopping is, valt moeilijk te zeggen. De eerwaarde Billy besloot tot het oprichten van zijn kerkgenootschap in 2001, kort na 9/11. Samen met zijn hindoeïstische vriendin bedacht hij het concept, en sindsdien werkt hij er non-stop aan. Diverse criticasters verwijten hem publiciteitsgeil te zijn, anderen be-twijfelen het effect van zijn methoden, en zien meer in voorlichting door bijv. banken. Billy zelf is onverdeeld positief

15


Chris-Jan Kamminga woonde jaren in een klein dorpje buiten de stad Groningen, studeerde in de stad en werkte met veel liefde voor de Statenfractie van D66 in de Gro-ningse Provincie. Nu hij vertrekt daagt hij zijn oude werk-gever en kandidaat Statenlid, Doede de Vries, op provo-cerende wijze uit het op te nemen voor de Groningen.

Door Chris Jan Kamminga en Doede de Vries

Gratis af te halen: Provincie Gro-ningen

Van Lauwerszee tot Dollard tou, van Drenthe tot aan ‘t Wad, doar gruit, doar bluit vrijwel niets meer, rondom ain redelijke stad.

Nog nooit is het mijn studiever-eniging gelukt een reünistendiner in Groningen te houden. Niemand is er immers in geslaagd een baan in de Provincie Groningen te vinden, sim-pelweg “hier zijn geen banen” aldus de voorzitter. En zo wordt Groningen ook gezien, een provincie waar je tijdens je studententijd het best leuk hebt, de studenten hebben er immers de stad voor zichzelf, maar na je stu-die in het Noorden blijven? Je bent wel gek!

Studenten zijn overigens niet de enigen die hier niet aan de bak ko-men. De provincie Groningen is de regio van Nederland met de hoogste werkloosheid. De enige grote werkge-vers die hier nog zijn, zijn de door Den

Haag zwaar gesubsidieerde Universi-teit en de noodgedwongen verhuisde landelijke overheidsorganisaties als de DUO-OCW (voormalige IB-Groep).

Groningen krimpt. Hoe vaak hoort men wel niet berichten in het nieuws van spookdorpen die moeten worden afgebroken? Denk aan Ganzedijk! Zelfs enorme huizen voor een schijn-tje van een cent (vergeleken met de Randstad), denk aan Blauwe Stad, zijn niet te verkopen.

Ook de politiek lijkt de Provincie Groningen te hebben opgegeven. Zo cancelde Eurlings de Zuiderzeelijn en waarschuwde Staatssecretaris Ank Bij-leveld begin dit jaar dat mensen geen huis moeten kopen in een krimpregio als Groningen.

Het Provinciebestuur houdt er een gelijkend beleid op na. Zo worden plannen van ondernemers (bijvoor-beeld m.b.t. een Outletcentre, een soort Bataviastad in deze provincie) tegengehouden met het argument dat het ‘onrendabel’ zou zijn. Onder-

Polemiek | Over Groningen

16

Zomer 2010

Groningen is straks verantwoor-delijk voor ongeveer 30% van de totale hoeveelheid stroom die in Ne-derland wordt opgewekt. De tweede chemische haven ligt in Groningen. Initiatieven als Life Science en Energy Valley zorgen ervoor dat er in Gronin-gen hoogwaardige arbeidsplaatsen blijven.

Maar er is veel meer. Op cultureel gebied bijvoorbeeld, met Noorder-zon, Eurosonic en Noorderslag, het internationaal hoog aangeschreven

Groninger Museum, maar ook het Neder-lands Stripmuseum staat hier. En natuur-lijk ook op het gebied van klassieke muziek

en jazz is er meer dan genoeg te be-leven. Denk bijvoorbeeld aan de jazz fietstour.

Alles bij elkaar een provincie waar veel gebeurd, voor studenten, maar juist ook na je studie. Woningen zijn hier nog betaalbaar.

Als de economie weer aantrekt en wij ervoor zorgen dat de regels minder beperkend worden, zal Gro-ningen nog aantrekkelijker worden. En het begin kan al gemaakt worden in maart 2011, met de verkiezingen voor de Provinciale Staten. D66 wil het mooie landschap behouden, maar ziet ook dat het geen museum is. Ini-tiatieven blijven nodig, en wij moeten deze niet frustreren vanuit de politiek. Dan blijft Groningen ain wond’r laand rondom ain wond’re stad!

nemen in Groningen is dus “onren-dabel”. Ruimer wonen? Een bedrijfje in je eigen huis beginnen? Allemaal zaken die worden tegengehouden om ‘landschapsvervuiling’ tegen te gaan.

Gelukkig lost het probleem zichzelf op. De provincie blijft doorkrimpen en het bestuur gaat failliet op haar laatste beleidsstuiptrekkingen, zoals Blauwe Stad. Wat er wel mooi is in Groningen? De natuur, misschien kun-nen we het er dan maar beter aan teruggeven…

Groningen, een provincie waar je je blijft verbazen.

Steeds weer op-nieuw blijf ik mij verbazen als ik denk aan Stad en Ommeland. Een bruisende stad, een provincie waar nog ruimte is en waar het landschap zo afwisselend is. Een provincie waar mijn vrienden die na hun studie zijn weggegaan graag terug komen. Geen files is al één voor-deel. PTT-medewerkers die lang gele-den moesten verhuizen van Den Haag naar Groningen worden nu liever ont-slagen dan dat ze weer terug moeten naar Den Haag, al woont het grootste deel van de familie wel in het westen.

Helaas is niet alles perfect natuur-lijk. De economie moet beter, ook al zijn wij hier minder hard getroffen de afgelopen jaren dan het westen. Soms wordt hier nog gedacht dat de maat-schappij maakbaar is, en alles van bovenaf te regelen en te bepalen.

“Na je studie in het Noorden blijven? Je

bent wel gek!”

17


De vraag of er een relatie tussen geloof en politiek is, is actueel. Niet in de laatste plaats, omdat er nogal wat mensen die relatie ontkennen: Geloof behoort tot het privé domein, de politiek gaat over het publieke domein.

Door Meine ScheweerMen komt die

opvatting tegen in (neo)liberale krin-gen. Daartoe reken ik de VVD, D66 en delen van de PvdA en Groen Links.

Ook het omge-keerde komt voor:

partijen als CDA, Christen Unie en SGP zien een duide-lijke relatie. Toch kende ook de PvdA ooit een werkgroep (de zgn. “Door-braak”) die zich bezighield met het verdiepen van de relatie tussen ge-loof en politiek. In de jaren ‘70 van de vorige eeuw kwam de beweging “Christenen voor het Socialisme” op, met aanhangers binnen partijen als de CPN, de PSP (opgegaan in Groen Links) en de PvdA.

Op voorhand wil ik een mogelijk misverstand uit de weg ruimen met betrekking tot de scheiding tussen kerk en staat. Sommige mensen uit de (neo)-liberale kring huldigen het standpunt dat de staat moet doen

alsof religie niet bestaat. Immers, de staat hoedt het publieke domein en daar hoort geen religie te zijn.

Scheiding tussen kerk en staat heeft echter een geheel andere be-tekenis. De staat dient neutraal te-genover elke godsdienst te staan, en dient elke religie gelijk te behande-len. De kerk behoort geen politiek te bedrijven, maar moet gericht zijn op het voeden van de (publieke) moraal.

Om tot een afweging te komen over de relatie tussen geloof en poli-tiek moet eerst worden bepaald wat deze begrippen qua betekenis inhou-den.

Ik begin met politiek. Hiervan is sprake als in een samenleving mate-riële of immateriële waarden moeten worden voortgebracht of toege-deeld. Waardetoedeling kan plaats-vinden via de vrije markt (brood, au-to’s) of via de overheid (burgerlijke vrijheden en wegen en dijken) [vrij naar Bart Tromp over D. Easton].

Waardetoedeling door de over-heid is geen waardevrij gebeuren. Maatschappelijke keuzes berusten

Themabetoog | Geen politiek zonder geloof

18

Zomer 2010

geloof –zekerheid omtrent existen-tiële uitgangspunten die men niet kan zien of bewijzen- is algemeen en onvermijdelijk. Ieder mens heeft een visie op de zin van het leven; op de plaats van mensen in de natuur en op hun verhouding tot andere mensen; op vragen van wat waar-heid en werkelijkheid is. Want ook de ontkenning berust op geloof. De

zekerheid dat het le-ven geen zin heeft, is evenzeer een kwestie van geloof als de ze-kerheid dat dit wel zo is; de erkenning dat

er een God is en een werkelijkheid achter de tastbare, rationele realiteit berust evenzeer op geloof als de ontkenning daarvan. Secularisatie is niet een verlies van geloof, maar het veranderen van geloof”. In deze op-tiek is er geen politiek zonder geloof mogelijk!

Hiervoor beredeneerde ik dat een waardevrije waardetoedeling niet mogelijk is; ze is het gevolg van een opvatting over de mens en zijn plaats in de samenleving.

Vooral als gevolg van het veran-derde geloof, de secularisatie, is er een andere opvatting over de mens en de samenleving ontstaan. Zonder het verleden te verheerlijken zou men kunnen stellen, dat vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw er een cesuur valt waar te nemen. Steeds

altijd op een mensen wereldbeeld. Om maar eens 2 extremen tegenover elkaar te zetten: het maakt voor de maatschappelijke keuzes verschil of men vindt dat het individu goed kan beoordelen wat het beste voor hem en de samenleving is of dat men van mening is dat de overheid beter in staat is om die afweging te maken.

Een mensen wereldbeeld zijn te vatten in wat een geloof kan worden genoemd in de brede zin van levensbe-schouwing.

Met deze opvat-ting sluit ik aan bij minister Donner (Friesch Dagblad, 24 juni 2004): ”Het moderne mensbeeld berust niet op een godsgeloof, maar het is niet minder dan een geloof. Het geloof dat er geen andere werkelijkheid is dan de tastbare mensenwerkelijk-heid; het geloof dat mensen gelijk zijn en dat een bestaan in vrijheid achter en voor ons is. Misschien denkt u dat zo levensbeschouwing wel erg eenvoudig aan geloof en godsdienst wordt gelijkgesteld. Maar dan laten we ons vangen in een tegenstelling tussen geloven en niet-geloven; het beeld van geloof als bijzondere subjectieve waarheid tegenover het natuurkundig, weten-schappelijk denken als neutrale alge-mene waarheid. Dan is geloof ‘iets’ wat men ook niet kan hebben. Maar

“In deze optiek is er geen politiek zonder

geloof mogelijk!”

19


meer is de autonome mens het uit-gangspunt van de politiek geworden en wordt de overheid als ballast beschouwd, vooral wanneer die niet tegemoet komt aan individuele be-hoeften. Het is er volgens mij mede de oorzaak van -en uit onderzoeken blijkt dat ook-, dat de mensen in-dividueel nog wel tevreden zijn, maar collectief ontevreden. Onvrede over de overheid is het gevolg: een zorg-wekkende ontwikke-ling.

De poli-tiek kan niet zonder geloof; sterker nog volgens mij moet in de politiek ook het christelijk geloof van zich laten horen. Niet om mensen voor het christelijk geloof te winnen

-daar is de kerk voor-, maar om-dat uit de bijbel een duidelijk mens-beeld naar voren komt.

Ik citeer opnieuw Donner: “Vanuit de christelijke levensbeschouwing hebben zij een belangrijke bijdrage

te leveren, vanuit het mensbeeld van Genesis: ‘van Adam die als mens naar Gods beeld geschapen werd, maar van wie God zag dat het niet goed was dat hij alleen was’. Dat biedt een uitweg uit tegenstellingen die het moderne mensbeeld oproept. Het verenigt individu en gemeen-

schap; de mens is als persoon ge-schapen en geroepen, maar met een sociale bestemming en verant-woordelijk-heid voor de ander. Een tweede, daaraan ge-lijkwaardig uitgangs-punt is echter dat diversiteit

element is van ons bestaan. Dat is de implicatie van de verspreiding na de torenbouw van Babel. Het streven naar homogeniteit als middel om krachtig te zijn, gaat daar tegenin. We zullen moeten zoeken naar een-heid in verscheidenheid.

Beide uitgangspunten bieden een wezenlijk andere invalshoek voor vragen van gerechtigheid. Gerechtig-

20

Zomer 2010

heid in de oorspronkelijke zin van: beantwoorden aan zijn bestemming. Het impliceert een overheid die niet in de eerste plaats is gericht op rech-ten geven, maar op het mensen tot hun recht laten komen. Een samen-leving waarin mensen kunnen beant-woorden aan hun bestemming als mens en als lid van de samenleving. Dat geldt voor ieder mens vanuit de eigen levensbeschouwing”.

Ik realiseer me dat ik de lezer zware kost voorzet. Maar wat be-tekent die benadering voor de da-gelijkse praktijk? Ik sluit af met een tweetal voorbeelden.

In mijn werk ging ik uit van het beginsel van vertrouwen in mensen. Ik heb de dorpen gevraagd met dorpsvisies te komen. Vervolgens heb ik het college van B & W en de gemeenteraad voorgesteld om die visies niet naar ons toe te trek-ken, maar, vergezeld van een zak met geld, mensen de mogelijkheid te bieden die zelf uit te voeren. De dorpsvisies leidden tot meer ge-meenschapszin, meer samenwerking binnen en tussen de dorpen. De overheid kon in mijn optiek daarin op afstand staan, eventueel de hel-pende hand biedend wanneer men er zelf niet uit kwam.

Aan de gemeente werd de vraag voorgelegd om de mogelijkheid tot het bouwen van een halfopen jeugd-

gevangenis te bieden in de plaats Heerenveen, teneinde het re-integra-tieproces van jongeren in de laatste fase van hun detentie te bevorderen. Nagenoeg iedereen was van mening dat een dergelijke inrichting in Hee-renveen zou moeten kunnen. Maar buurtbewoners die de jeugdgevan-genis in hun omgeving zouden krij-gen bepleitten in heftige debatten een plek op het bedrijventerrein, ver van de bewoonde wereld. Daar trok ik de grens. Natuurlijk gaat het om jongeren die zware misdaden op hun geweten hebben, maar die daarvoor hebben geboet met detentie. Zo is er recht gedaan en vervolgens moeten ze opnieuw als mens tot hun recht komen. Daarin past niet dat je ze afzondert van de bewoning.

Op zo’n moment moet de over-heid er zijn als hoeder van het alge-meen belang.

Als Christen Democraat heb ik, voor mijzelf overtuigd van het belang van de christelijke levensbe-schouwing voor de politiek, 20 jaar als wethouder gefungeerd.

Meine Scheweer (CDA) is van 1986 tot 2010 als raadslid en wet-houder werkzaam geweest te Hee-renveen.

21


Opinie | Een treintje ging uit rijden

Door Jesse Kuipers

Om 06:.30 uur lees ik op ns.nl dat mijn trein van Am-sterdam naar Basel door de storm van afgelopen nacht (midden juli) is ge-stremd. Een alterna-tief reisadvies wordt

niet gegeven. De tijd dringt, en na wat binnensmonds gevloek waag ik de rit naar Arnhem om daar te zien wat mijn opties zijn. Aldaar krijg ik van een ba-liemedewerkster van de NS het advies om naar Den Bosch te reizen: mijn trein zou daar een uur later dan in Arnhem aankomen om verhinderde reizigers mee te nemen. Eenmaal aangekomen in Den Bosch schiet ik een medewerker van de NS aan met de vraag op welk spoor deze trein aankomt. “Maar die is 3 kwartier geleden al vertrokken”, zegt

de man verbaasd. Excuseer? Na wat gesteggel blijkt dat de trein helemaal niet heeft gewacht op reizigers uit Arn-hem, maar gewoon is doorgestoomd. Ik loop naar een infobalie alwaar een gezette dame achter het loket mij me-dedeelt dat ze van het internationale treinverkeer niets afweet. Ik wijs naar haar pc en vraag of ze dit wellicht toch voor mij zou willen proberen. Een snib-big “daar ga ik niet over” gevolgd door “dan had u maar op Teletekst moeten kijken” (juist) luidt mijn terugkeer naar het perron in om bij iemand, wie dan ook, verhaal te halen. Rond de man die me eerder inlichtte vormt zich nu een kluwen van gedupeerde reizigers – die eerder ook naar Den Bosch gestuurd zijn. We krijgen te horen dat we met de volgende trein naar Basel kunnen reizen. Deze rijdt echter niet recht-streeks en vertrekt pas over 3 uur. Een vriendelijke man uit Hoogeveen windt zich nergens meer over op, maar zijn

Hoofdredacteur Brugman ergerde zich in het vorige nummer terecht aan de mentaliteit en het gedrag van sommige buschauffeurs, en nu is het mijn beurt om de Nederlandse Spoorwegen in het zonnetje te zetten. Want ondanks dat de NS vorige maand nog berichtte dat slechts 5 procent van haar treinen het afgelopen kwar-taal te laat reden, betekent dit absoluut niet dat een schouderklopje daarom verdiend of op zijn plaats is.

22

Zomer 2010

gratuite puinhoop in Nederland als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Het lijkt wel of Nederlandse con-ducteurs en (balie)medewerkers over het algemeen lijden aan een misplaatst inferioriteitscomplex (we zijn al zo mis-deeld dus daarom trekken we tegen iedereen maar een grote bek open) of juist te arrogant zijn om de hand in eigen boezem te steken, daar waar de Zwitsers daadwerkelijk een opvoeding

genoten heb-ben. Zo u wilt, de beste stuurlui staan altijd aan wal, maar is het nu werkelijk zo’n grote moeite om in samenwerking met Deutsche Bahn iets als een SMS-dienst in het leven te

roepen om inter-nationale – de landelijke rompslomp in dit geval even buiten beschouwing ge-laten – reizigers tijdig en accuraat in te lichten over storingen en omleidingen? Niet alleen is de informatieverstrekking op z’n zachtst gezegd belabberd te noemen, maar ook de mentaliteit van het personeel wekt eerder afschuw en irritatie op dan dat het respect en waar-dering afdwingt. Deze horkerige op-stelling van het NS-personeel doet mij denken aan de kneuterige woorden van een aan basisschoolrijmpjes verknochte ex-premier: “fatsoen moet je doen”.

eindbestemming (het Oostenrijkse Zell am See) lijkt hij vandaag niet meer te kunnen halen. De NS wenst ons als het ware een fijne ‘zak er maar in’ dag en na over te hebben moeten stappen in Keulen, Frankfurt Airport, Mannheim en Karlsruhe kom ik 5 uur later dan ge-pland aan in Zwitserland. En dan mag ik nog niet eens klagen, want de man uit Hoogeveen zal rond middernacht ergens een hotel hebben moeten boe-ken.

Een aan-tal dagen later vraagt een Zwitserse conductrice me na het knippen van mijn ver-voersbewijs naar Brig of dit ook mijn eindstation is. Ik antwoord dat ik richting Italië reis en vrijwel meteen haalt ze een PDA tevoorschijn waarmee ze me vervolgens uitgebreid inlicht over mogelijke aan-sluitingen naar Italië. Ze wenst me ver-volgens een fijne dag en een goede reis. Ik geloof dat ik haar met verdwaasde blik heb bedankt, omdat ik eigenlijk niet wist wat ik met deze aangename, maar ook onverwachte vorm van oprechte vriendelijkheid aanmoest. De incidenten in Arnhem en Den Bosch lagen me nog vers in het geheugen, maar de schone Zwitserse liet de herinnering aan de

23


Interview | Oud voorzitter vs oud voorzitter

Door Jeroen van LeeuwenDus, de Gro-

ninger Jonge Democraten heb-ben jou niet meer nodig?

“ Ik vond het ontzettend leuk om betrokken te zijn bij de afdeling

als bestuurder, als actief lid en als bestuursadviseur, maar ik denk zelfs dat de afdeling medeplichtig is aan mijn vertrek naar Amsterdam. De afdeling Groningen is echt de basis geweest van mijn lidmaatschap en zonder deze basis zou ik mijn vrien-din in Amsterdam nooit hebben le-ren kennen (red. Chris-Jan gaat sa-menwonen met Merel-Mette die hij dankzij de JD heeft ontmoet). Echter, ik vind wel dat de Groninger JD, net

als alle andere afdelingen, een sterk afdelingsgericht landelijk bestuur nodig hebben. De afgelopen jaren is dat wat achtergebleven, en dat is een gemiste kans.”

Wat kan een afdelingsgericht landelijk bestuur betekenen voor een afdeling als Groningen, die totaal anders is dan de andere afdelingen?

“ De Jonge Democraten zijn in twee jaar tijd gegroeid van 1600 naar bijna 5000 leden. Voor het LB is het onmogelijk om zelf al deze leden een waardevol lidmaatschap te geven, vandaar dat de afdelin-gen belangrijker zijn dan ooit. Om sterke afdelingen te creëren vind ik het geven van vertrouwen en het bieden van scholing en vorming aan de afdelingen van groot belang. Met vertrouwen bedoel ik dat het LB niet

Oud-voorzitter van de Groninger Jonge Democraten Chris-Jan Kamminga (22) wordt in dit interview onder-vraagd door Jeroen van Leeuwen (22) destijds zijn op-volger in het bestuur. Sinds enkele weken heeft Chris-Jan besloten om het prachtige Groningen in te ruilen voor Amsterdam. Tevens heeft hij zich gekandideerd als landelijk voorzitter van de Jonge Democraten. Of hij dat wordt zal de vereniging eind oktober beslissen. Om bo-venstaande redenen is het juist nu het moment om hem het hemd van het lijf te vragen.

24

Zomer 2010

teren. Maar ook op het bestuurlijk vlak heb ik veel geleerd. Ik weet wat het is om met verschillende personen in een bestuur te zitten, te moeten samenwerken en als voorzitter te kijken naar individuele kwaliteiten.”

Waarom wil je landelijk voorzit-ter worden?

“ Het is me opgevallen dat er vaak kandidaat-voorzitters zijn ge-

weest met politieke ambities en aspi-raties. Het lijkt mij prachtig om als ge-pensioneerde man senator te worden, maar tot die tijd ambieer ik geen po-litieke carrière (red. Chris-Jan studeert fiscaal recht en loopt stage bij een belastingadviesbu-reau). Ik denk dat het goed voor de organisatie is dat er, nu de tweede kamer verkiezingen achter

de rug zijn, een lan-delijk voorzitter komt die even flink op de organisatie gaat zitten. Er zijn veel voorzitters die gepoogd hebben om organisatie en politiek volledig te combineren, maar vaak belandt de organisatie dan op een zijspoor. Daarom wil ik me vooral op de orga-nisatie focussen. Daarbij denk ik dat

alles moet willen bepalen. Zo kan een afdelingsbestuur prima opere-ren binnen een budget van een paar honderd euro, zeker wanneer het gaat om het organiseren van activi-teiten. Natuurlijk is niet elke afdeling zo ver als Amsterdam, Utrecht of Groningen, maar te vaak hoor ik dat andere afdelingen bepaalde zaken niet kunnen. Ik denk dat het van belang is wanneer het LB deze afde-lingen opleidt en begeleidt. Dit doe je in mijn ogen niet met een jaarlijkse kaderdag of een telefoontje, maar door desnoods een paar weken met een afdeling mee te lopen. Dit kan be-tekenen dat andere activiteiten van het LB hiervoor moeten wijken.”

Wat is het be-langrijkste dat je geleerd hebt in de afgelopen jaren in de afdeling?

“ Het is een cliché om te zeggen, maar: enorm veel! Ik denk dat ik niet moet kijken naar enkele activi-teiten, maar naar mijn lidmaatschap an sich. In de afgelopen jaren heb ik beter leren debatteren, schrijven, discussiëren, spreken en beargumen-

25


de verantwoordelijkheid zijn een stuk groter en daarom is het nog belang-rijker om goede afspraken te maken over wie wat doet. Ik denk dat het van groot belang is om goed in de gaten te houden waar je bestuursgenoten mee bezig zijn, ze daarin te motiveren en enthousiasmeren, maar op het mo-ment dat het dreigt verkeerd te gaan bij te sturen. Dit doe je niet door ach-teraf iemand te vertellen wat er mis is gegaan. Overigens is de JD een orga-nisatie van jongeren, die lid worden om te leren. Er mag dus ook wel eens iets fout gaan. Ik heb na mijn voorzit-terschap in Groningen veel bijgeleerd, ik was secretaris promotie in het LB, dus weet hoe de zaken lopen. De es-sentie van beide voorzitterstaken is echter hetzelfde: voorzitten, besturen en organiseren.”

Zal je Groningen missen?“ Nee, want ik ga er nog vaak zat

komen. Mijn ouders wonen in de buurt, mijn zusje woont in de stad, ik houd mijn tennis- en jaarclub en zal mijn vrienden blijven opzoeken. Hieronder valt zeker de Groninger JD te scharen. Hiernaast zal ik de Staten-fractie missen (red. Chris-Jan werkte drie jaar voor de Statenfractie). En Jeroen, natuurlijk kom ik jou steunen in jouw campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen in 2011!”

ik genoeg ervaring heb, ook buiten de JD en D66, om deze klus te kla-ren. Als landelijk voorzitter zou ik mezelf zien als een ambassadeur van een vereniging die de moeite waard is, niet alleen van het poli-tiek programma.”

En de politiek dan?“ Uiteraard valt onder dat am-

bassadeurschap een grote portie politiek, maar ik denk dat daarin vaak te weinig wordt gedelegeerd. Zo kan een debat op een middelba-re school in Alkmaar of in Enschede prima door de afdelingsvoorzitter worden gedaan (red. in Groningen is het gebruikelijk dat de voorzitter de scholendebatten van het GPJK doet). Landelijke debatten vallen uiteraard onder de landelijk voorzit-ter en ik kijk er naar uit om deze debatten te voeren. Daarbij denk ik dat er veel personen met kennis op allerlei gebieden in de vereniging aanwezig zijn, en deze zou ik graag in de organisatie betrekken. Een stevig politiek beleid vraagt juist om een goede organisatie.”

Wat ga je anders doen als landelijk voorzitter dan als afde-lingsvoorzitter?

“ Toen ik voorzitter van de Gro-ninger JD was, was ik jonger en minder ervaren. De wilde haren zijn er inmiddels wel van af. De spirit om echt iets op te zetten is echter gebleven. Het landelijk bestuur en

26

Zomer 2010

Niet alle mensen die een relatie hebben zijn de ander altijd even trouw, dat is al zo sinds de mensheid be-staat. Vroeger was overspel binnen het huwelijk zelfs strafbaar voor de wet, en nog steeds is het een belang-rijke oorzaak van scheidingen. Wat echter vrij recent is, is ‘Second Love’ – een datingsite die voor vreemdgaan is bedoeld. Zijn we werkelijk al zo ziek?

Opinie | Nulli secundus

toch over? Een eerste voorwaarde voor liefde is toch zeker vertrouwen, en als je elkaar vertrouwt kun je al-les toch bespreken? Iemand die het gebruik van Second Love overweegt zou er goed aan doen om zijn of haar relatie onmiddellijk te beëin-digen, want vreemdgaan is en blijft bedrog op één van de smerigste ma-nieren. Ik vind dat er van liefde nau-welijks sprake is als je zo makkelijk iemand opzijschuift voor een avon-tuurtje. Goed, ik vind niet dat je voor overspel moet worden gestenigd, zo-als dat met vrouwen (niet mannen!) in Saoedi-Arabië nog wel gebeurt, maar het is en blijft fout, en je kan niet op deze manier omgaan met de gevoelens van een ander. Degene die dit verzonnen heeft schendt de liefde op de grofst mogelijke manier, en zal haar waarschijnlijk nooit hebben gekend.

Door Bernhard Brugman

Wanneer twee mensen een relatie hebben, mag je toch aannemen dat beide partners liefde voelen voor elkaar. Wederzijds begrip, wederzijds respect, en het

vermogen om elkaars mindere kan-ten te vergeven – met de mantel der liefde te bedekken. Misschien denk ik hopeloos ouderwets, maar naar mijn idee is een relatie pas goed als je genoeg hebt aan elkaar, zonder naar een ander te verlangen. Op de radio hoor je soms spotjes waarin Second Love wordt aangeprezen met teksten als ‘hij begrijpt me wel!’, uitgespro-ken door een duidelijk verheugde vrouwenstem. Ik begrijp eerlijk niet wat hier aan de hand is. Als je in een relatie het idee hebt dat je geen be-grip hebt of krijgt, dan praat je daar

27


Primula Politica | Politieke (en privé) problemen

Door Primula van Zeveren

In deze rubriek beantwoordt tante Primula van Zeve-ren in elk nummer jullie vragen en problemen met betrekking tot politiek, of met

alle andere moei-lijkheden die zich kunnen aandienen in het leven van een ijverig en hard-werkend JD-lid. Tante Primula is er voor jou wanneer je er zelf niet meer uitkomt, en wanneer het voelt alsof de hele wereld tegen je is. Met wel-overwogen, liefdevol, komisch doch meestal kansloos advies zal zij zich inzetten voor jullie welzijn. Verliefd? Wie weet kan tante Primula jou en je crush koppelen! Twijfel over je stem-keuze? Volg de raad van Primula! SOA? Ja zeg, ga zelf naar de dokter. Tante Primula is een nette dame. Tante heeft altijd een luisterend oor, en de sherry binnen handbereik.

Op Hete Kolen

Yo tantetje! In het vorige nummer stond een

artikel over meer vrouwen bij de JD. Ben ik helemaal voor! Ik ben single, en ik wil wel eens een vriendin voor gezelligheid en afwassen en zo. Ik dacht, misschien lukt dat hier bij de JD. Ik ben alleen best verlegen, ook al weet ik heel veel toffe openings-zinnen. Heb jij nog een paar tips waarmee ik een dame kan scoren?

Adios, Tijgertje

Antwoord:

Hmm, Tijgertje. Ik ben bang dat het niet echt aan je verlegenheid ligt dat je nog vrijgezellig bent. Van wat ik kan opmaken uit je toon en je lompe aanspreken krijg ik het idee dat je een hork bent waar de honden geen brood van lusten. Als je echte liefde wilt moet je daar eerst iets aan doen. Stel je gewoon eens voor in plaats van een openingszin te lance-ren naar een meisje te luisteren zon-der je direct op het ‘scoren’ te rich-ten. Wat ook heel belangrijk is: bied haar eens een drankje aan. Twee of drie is nog beter. Beterschap, en suc-ces!

Tante Primula

In elke Open & Bloot ontfermt Tante Primula zich over de brieven, vragen en roddels die JD-ers haar toesturen. Ook deze keer staat zij weer voor jullie klaar!

28

Zomer 2010

op andere momenten lijkt dit juist absoluut niet het geval te zijn. Het ‘woord’ centrum lijkt voor de hand te liggen, maar deze betiteling is mij te vaag. Denk ik te verzuild?

De groeten, J. Kuipers

Antwoord:

Beste heer Kuipers,De vraag die u opwerpt is zeer

terecht. Ook ik heb me wel eens afgevraagd of D66 door het teveel bewandelen van de middenweg niet iets te weinig eigen identiteit heeft. Inmiddels heb ik mijn mening bijge-steld. De partij werd geboren in een tijd waarin de verzuiling stervende was, en het hippiedom hoogtij vier-de. Mede in die geest denk ik dat de hoofdgedachte van de partij ‘lief zijn voor elkaar’ is. Bij D66 is men in de eerste plaats tolerant, en daarmee misschien wel de light-oplossing voor rechts, links, en midden. Een hippe partij, een fijne partij!

Stuur jullie vragen voor tante Pri-mula naar:

[email protected] Tot snel, lieve JD-ers!

In Het Kort

Lieve Tante, ik geef binnenkort een bachel-

orette-party. Wat zullen we drinken? Warme groet, een aanstonds gehuw-de feministe

Antwoord:

Lieve feministe, Wat het ook is, laat het geestrijk

zijn! Voor elk van mijn huwelijken pimpelde ik me een stevig stuk in de kraag, waarna vergeleken met de scheurende kater de plechtigheid zelf meeviel. Ik raad sherry aan van Euroshopper. Het belandt uiteindelijk immers toch in de porseleinen troon. Mijn gelukwensen!

De Zaadvraag

Elke keer geeft tante een zakje echt Primulazaad weg aan een ge-lukkige briefschrijver/-schrijfster. De mooiste brief, de beste, of gewoon de liefste verdient een aanmoediging van tante! Deze keer:

Beste tante Primula,Ondanks dat ik de meeste politie-

ke partijen wel in een passend poli-tiek hokje kan stoppen, lukt het me maar niet om D66 op deze manier te identificeren. Waar staat D66 op de politieke kaart? Soms doet de partij me denken aan een soort VVD-light,

29


Leuk dat je het ledenblad van onze afdeling, de Open & Bloot, leest. We hopen dat het je ertoe aanzet om meer te weten te komen over de Groninger Jonge Democra-ten: wat zijn de mogelijkheden binnen een politieke jon-gerenorganisatie, wat gebeurt er allemaal? Misschien schrijf jij wel het volgende stuk voor de KEI-editie van de Open & Bloot!

De afdeling Groningen orga-niseert iedere dinsdagavond om 20:00u in de foyer van Hotel de Doe-len een activiteit, dit varieert van een informatieavond over het OV tot aan een discussieavond over de Europese economie. Er zijn vaak cursussen in het schrijven van stukken en debat-teren, en alle activiteiten worden af-gesloten met een borrel om 22:00u. Binnen de afdeling zijn verschillende werkgroepen actief, zoals de PolCa, die politieke avonden organiseert, het schrijfteam, dat inhoudelijke ar-tikelen schrijft, en de redactie van de Open&Bloot, die verantwoordelijk is voor dit ledenblad.

De landelijke JD biedt leuke din-gen, zoals congressen en inhoude-lijke werkgroepen, maar ook talloze activiteiten die georganiseerd wor-den om de ‘echte politiek’ te laten weten wat beter kan.

De Jonge Democraten is de on-afhankelijke jongerenvereniging van D66. Dit houdt in dat wij ons welis-

waar identificeren met het gedachte-goed van D66, maar dat wij wel een onafhankelijke koers varen. Iedereen verschilt qua politieke mening en daarom is er veel ruimte voor discus-sie en onenigheid, iets dat bij D66 wat minder geldt.

Actief worden bij de Groninger Jonge Democraten staat garant voor een leuke en leerzame studententijd. Je leert over de maatschappij, doet bestuurservaring op in werkgroepen en wellicht in het afdelingsbestuur, en je leert debatteren en inhoude-lijke stukken te schrijven. Actief wor-den bij de Groninger Jonge Demo-craten zorgt ervoor dat je belangrijke vaardigheden zoals netwerken, orga-niseren, debatteren en schrijven van stukken ontwikkelt, waar je de rest van je leven profijt van zult hebben.

Het afdelingsbestuur van de Gro-ninger Jonge Democraten

Nick, Dionne, Sybren, Leon en Noud

Vereniging | Van het bestuur

30

Zomer 2010

Statenfractie Groningen

Wij zoeken per direct voor 8 uur in de week

een: Beleidsmedewerker Taak:

op verzoek van de fractieleden beleidszaken uitzoe-ken of voorbereiden

Wat verwachten we van jou:

• Enthousiasme en interesse in politiek in het bijzonder en meer specifiek provinciale politiek

• Lid van D66 of Jonge Democraten • Nauwkeurigheid • Zelfstandigheid• Aanwezig zijn bij de fractievergaderingen op donderdagavond

Wat kun je van ons verwachten:

• actief met politiek bezig zijn• een leuke vergoeding

Voor meer informatie kun je bellen met Doede de Vries (fractielid), tel: 06-290.28.415. Reacties kun je sturen naar [email protected] of [email protected]

31


Agenda | Kei Week 2010

ma 16 10:00-17:00 Vismarkt KEI infomarkt (stand) 18:00-20:00 pizzaria Costa esmeralda Pizza pils & politics, georga

niseerd door GPJK

di 17 19:00-20:15 Binnenstad Kei Parade, spring op de GPJK kar, promoot de JD

20:30-22:30 Cafe de Sleutel Politiek Cafe, met burge meester Rehwinkel

wo 18 14:00-18:00 Huize Maas Student Politics 18:00-20:00 PvdA Politbureau BBQ

do 19 12:00-14:00 Groenlinkspand Brakke brunch, 18:00-21:00 PvdA Politbureau Eat & Great BBQ 20:00-22:00 Cafe de Keijzer Pubquiz

vr 20 14:00-16:00 Stadhuis Rondleiding door diverse raadsleden

Locaties: Hotel de Doelen: Grote Markt 36-1, Huize Maas, Vismarkt 52, Cafe de Sleutel, Noorderhaven 72, Cafe De Keijzer, Turftorenstraat 4, PvdA pand, Had-dingerrstraat 10, Groenlinkspand, Coehoornsingel 87, Stadhuis, Grote Markt 1, Pizzaria Costa esmeralda: poelstraat 2, wordt nog via de mail bekend gemaakt. Voor meer informatie over de hierboven weergegeven activiteiten kunt u altijd contact opnemen met het bestuur van de Groninger JD via: [email protected]

32

Open & Bloot zomer 2010

Documents

Transcript of Open & Bloot zomer 2010