1

Oan de proot mè............................................ ..........Davy en Dorien de Louw van Boxtel.

Dorien en Davy.

Soms worden sprookjes waar. Dat ondervonden Dorien en Davy de Louw. Na een lange periode van teleurstellingen en onbegrip kwam de prins, in de persoon van niemand minder dan Henny Huisman, om hun droom te verwezenlijken. Drie dagen waren ze te gast in het Château “de Raay” in Baarlo waar hen datgene overkwam waarvan ze nooit hadden durven dromen.

DORIEN EN DAVY Als klein meisje werd Dorien van Boxtel (17-09-1980) geboren met 26 weken en woog nog geen kilogram en werd al geconfronteerd met ziekenhuis en ongemak. Ze was pas 4 jaar oud toen ze een ongeluk kreeg en met een gebroken bovenbeentje voor twee maanden in het ziekenhuis terecht kwam. Daarna duurde het nog geruime tijd voordat ze weer goed kon lopen maar toen het eenmaal zo ver was stond niets haar meer in de weg om als een vrolijke levenslustige kleuter door het leven te gaan. Dieren waren haar grote liefde, paardrijden haar hobby. Davy de Louw werd op 23 juni1976 in het Helmondse ziekenhuis geboren. Hij woonde in Gemert bij zijn ouders en broer Rudolph. De kleine jongen werd een prachtige jongeman die groepsleider in de gehandicaptenzorg werd en daarnaast nog actief is als ober en zwemlessen geeft. In “Time Out” in Gemert leerden Dorien en Dave elkaar kennen. Dave woonde op een appartement in de Rips en na een poos gingen ze samenwonen. Daar gebeurde het dat Dorien in 2002 een ernstige val van een kliko maakte Hierbij liep ze een kneuzing in haar linkerknie op die, zoals achteraf bleek, desastreuze gevolgen zou hebben. Na een aantal weken bleek de kneuzing namelijk niet over te gaan en werd de pijn steeds heviger. Lopen ging niet meer. Slechts met behulp van krukken kon ze nog wel wat vooruit maar dat ging gepaard met hevige pijnen. Na verloop van tijd werd het zo erg dat ze in een rolstoel belandde. Vanaf dit punt begonnen de onderzoeken in het ziekenhuis en uiteindelijk onderging ze diverse pijnbestrijdingen, waarbij haar benen werden “lamgelegd”. Dit gebeurde met de bedoeling haar been wat meer rust te geven. Toen ze na enkele weken uit het ziekenhuis kwam, bleek ze uiteindelijk nog minder mobiel te zijn dan voorheen, had erg veel pijn en een aantal “verdoofde” plekken over heel haar been. Tot overmaat van ramp was er in de apotheek waar ze werkte veel onbegrip ofschoon ze bleef doen wat ze kon en maar weinig of nooit liet blijken dat ze pijn leed. Uiteindelijk kwam het zo ver dat ze moest stoppen met werken en ook met haar opleiding tot apothekersassistente. Hun bovenwoning in de Rips bleek niet meer geschikt en Davy en

-- Dorien verhuisden --

door Ria Boley.

2

Wettelijk Huwelijk op 17-09-2004

Dorien verhuisden naar Zeeland. Kort daarna kwam ze terecht in een revalidatiekliniek. Daar volgde ze een zwaar programma om weer mobiel te kunnen worden. Het proces verliep moeizaam en het vergde veel energie. Na een lange periode van inspanningen werd haar verteld dat de revalidatie zou stoppen. Het lopen zou er misschien nog wel ooit inzitten, maar dat moest ze thuis, in haar eigen omgeving op eigen kracht proberen. Voor Dorien was dit een moeilijk moment maar na enige discussie met de revalidatiearts werd ze uiteindelijk niet aan haar lot overgelaten maar kreeg ze een verwijzing naar een fysiotherapeut. Ook nu weer moest ze zware trainingen doorlopen. Maar Dorien is een vechter, zich niet zomaar neerleggend bij een schier hopeloze situatie. Van aanpassingen in het huis wilde ze niet horen. “Eens kan ik weer lopen” was haar verweer en inderdaad, na verloop van tijd kon ze weer hele kleine pasjes zetten en nog later was ze weer in staat om normaal te lopen, hoewel nooit zonder pijn. EEN ONVERWACHTE GEBEURTENIS. Wat in 2003 al was gepland gebeurde op 17 september 2004: Dave en Dorien trouwden voor de wet. De trouwjurk, die al enige tijd in bruidsboetiek Marwie in St.Hubert op haar hing te wachten, wilde ze die dag niet dragen. Die bewaarde ze voor het kerkelijk huwelijk. Door omstandigheden werd dit een aantal keren uitgesteld zodat het kon gebeuren dat de jurk drie en een half jaar in de boetiek bewaard werd. Op een dag zoals alle anderen, werd opgebeld door de eigenaresse van de boetiek. Deze was benaderd door de EO voor een TV programma dat op zoek was naar paren die wegens omstandigheden een belangrijke gebeurtenis niet konden laten doorgaan en die daar op de TV over wilden praten. Ze dacht dat Dave en Dorien dat wel zouden doen en dat was inderdaad het geval. Graag wilden ze hun verhaal naar buiten brengen, puur om duidelijk te maken dat alles niet vanzelfsprekend is en dat je vaak moet knokken om je doel te bereiken. Een week na dat gesprek werden ze benaderd door Eye2Eye Media om deel te nemen aan het programma “Huize Huisman”. Dave vertelt: “We zouden twee relaxdagen krijgen, lekker in de watten worden gelegd en tijdens ons verblijf in het hotel moesten we dan ons verhaal vertellen. 30 augustus was de datum die werd gepland. Bij aankomst in Baarlo werden we begroet door twee medewerkers die ons in een chique Rolls Roys rondreden door Baarlo waarna we in het château werden voorgesteld aan Henny Huisman. Henny bleek een ontzettend aardige, joviale en doodgewone man te zijn die ons dadelijk op ons gemak stelde. Dave scoorde onmiddellijk bij hem toen hij vertelde dat hij in de gehandicapte zorg werkt, daar heeft hij een speciaal plekje voor in zijn hart. De eerste opname werd gemaakt in de wijnkelder, daarna werden we naar onze kamer op de bovenste etage gebracht wat later de bruidssuite bleek te zijn.

-- Tijdens de lunch --

3

Henny Huisman in gesprek met Davy.

Tijdens de lunch vertelde Henny ons dat Dorien voor een schoonheidsbehandeling naar Terme 2000 mocht. Nadien vertelde ze dat ze er was behandeld als een koningin. Voor Dave ging een van mijn wensen in vervulling: hij mocht gaan zweefvliegen! Samen met Henny vertrokken zij naar het vliegveld waarbij Henny door een aantal fans van hem werd toegezwaaid. Daar aangekomen liet hij Dave alleen want hij durfde niet mee te vliegen. Dave vond het een prachtige ervaring maar het was wel een vreemde gewaarwording dat alles door camera’s werd gevolgd. De invalide-parkeerkaart van Dorien werd in een herinneringsboom gehangen als symbool voor het afsluiten van een hoofdstuk uit hun leven en het begin van een nieuwe periode. Na het diner na afloop, waaraan de hele crew gezellig deelnam, stelde Henny Dave voor dat Dorien en Dave de dag daarna voor de kerk zouden trouwen. Dave kon het niet aannemen. Hij vroeg zich af waar we dat aan verdiend hadden. Maar Henny vertelde dat alles al geregeld was. “Wat begonnen is moet worden afgemaakt” zei hij. Zelf moest Dave het aan Dorien vertellen en uiteraard vragen of ze dat nog steeds wilde. Toen Dave het haar zei begon ze hard te lachen. “Doe niet zo grappig, zoiets gebeurt toch alleen maar op de televisie” was haar eerste reactie. Toen drong het tot haar door dat dit inderdaad het geval was en toen zei ze, precies zoals Dave: “Waarom wij? Waaraan hebben we dat verdiend?” Tijdens de volgende uren hebben ze die vraag herhaaldelijk gesteld maar Henny en zijn team begrepen daar niets van, ze vonden dat wij dat wel dégelijk verdiend hadden, daarin verschilden we van mening. Uiteindelijk hebben ze het toch aangenomen in de vaste overtuiging dat het hen van harte gegund was en in het besef dat hen een dergelijk sprookje nooit meer zou worden aangeboden. HUWELIJK ALS EEN VORSTENPAAR. Die nacht deden ze geen oog dicht. Op een bepaald moment kon Dave het in bed niet meer uithouden en liep hij naar beneden om even in de bar te gaan zitten. Even later kwam Henny voorbij. “Hoe is het Dave, kun je niet slapen?” vroeg hij. “Nou, ik ook niet en dan zit er maar een ding op: we drinken samen een pilsje.” De volgende ochtend, 31 augustus, zouden ze een interview krijgen met Henny. Toen ze de productiekamer inkwamen was daar een edelsmid waarbij ze hun ringen mochten uitzoeken. Heel exclusief, van ieder paar was maar één exemplaar.” “Daarna moest ik mijn jurk gaan passen” vertelt Dorien. “Ook hier werd ik volkomen verrast want toen ik binnen kwam bleken daar ook de beide moeders aanwezig te zijn. Die waren ’s ochtends vroeg al aan gekomen. (Achteraf bleek dat ze al wekenlang bij alle voorbereidingen betrokken waren geweest.) Datzelfde overkwam Dave toen hij zijn kostuum mocht gaan uitzoeken. Ook daar stonden de beide vaders hem op te wachten.

-- Daarna ging --

4

Daarna ging alles in een sneltreinvaart. Mijn jurk bleek na al die tijd vermaakt te moeten worden dus werd hij mee terug genomen naar St.Hubert om daar in allerijl passend te worden gemaakt. We gingen naar de kapper, de visagist, er werden talloze opnames gemaakt en ik moest tussendoor nog even gaan rusten. Maar het ging allemaal in een roes voorbij. Ik begreep nauwelijks wat er toch allemaal gebeurde. Wat ik me vooral herinner is hoe aardig iedereen voor ons was. Heel het team, iedereen die iets voor ons moest doen, het waren allemaal wildvreemde mensen maar ze gingen met ons om of we elkaar al jarenlang kenden. En toen was het grote moment daar! “Ik was gekleed en stond voor de spiegel het resultaat van alle inspanningen te bekijken en ik dacht: ben IK dat werkelijk? Wat zal Davy hiervan vinden?” verteld Dorien. Davy stond inmiddels al een hele poos samen met Henny en de anderen op de bruid te wachten en zoals altijd, wachten duurt lang. Met z’n allen hadden ze nagenoeg alle liedjes uit de Sound Mix Show al gezongen toen ze verscheen. Vooraf had Henny aan Dave gevraagd hoe hij dacht dat Dorien er uit zou zien. Dave heeft ooit gezegd: ‘Het is altijd prima als ze maar geen hoed op heeft want dan draai ik onmiddellijk om….. “. En toen was Dorien daar, helemaal betoverend maar mét hoed. En Dave vond haar práchtig. Hij stond voor haar en zei: wat ben je mooi. En Dorien, helemaal ontroert, wist niets anders uit te brengen dan: jij ook! Dave gaf haar het bruidsboeket, in een heel exclusieve bloemenzaak gemaakt waaraan ook de beide ouders hadden meegeholpen, toen Dorien opeens voelde dat er aan haar jurk werd getrokken. Ze draaide zich om en tot haar ongelooflijke blijdschap stonden daar een allerliefst prinsesje en een stoere mini-bruidegom, Fleur van Oirschot en Joshua de Louw de bruidskinderen. Doriens geluk was op dat moment helemaal compleet en toen even later een prachtige witte koets, getrokken door twee zwarte paarden kwam voorgereden was ze werkelijk de prinses uit het sprookje van duizend en een nacht. In de koets, die voor deze gelegenheid speciaal uit Herpen was gekomen, werd een rondrit gemaakt waarna het paar op het kasteel werd verwelkomd door Henny en een

priester die het huwelijk zou inzegenen. De priester, afkomstig uit Meppel, had zich uitstekend voorbereid en zorgde voor een mooie stijlvolle huwelijksvoltrekking. Na afloop werden witte duiven losgelaten, er was champagne en bruidstaart en toen was het tijd om afscheid te nemen van Henny en zijn team. “Gek genoeg was dat een emotioneel moment” zegt Dave. “We kenden elkaar nauwelijks maar in die paar dagen waren we zo intens bij

elkaar betrokken geweest, hadden onze ziel voor hen bloot gelegd, ze waren allemaal zo ontzettend aardig voor ons geweest dat het ons toch wat deed toen ze vertrokken. GROTE VERRASSING. Nadat de crew was vetrokken volgde het diner met onze familie en gasten.

-- Daarbij werd ons --

Het loslaten van de duiven.

5

Bruidskinderen Fleur van Oirschot en Joshua de Louw.

Daarbij werd ons een enorme verrassing aangeboden. Op initiatief van John en Miranda v.d. Ven, eigenaren van restaurant “Brabants Hof” in Boekel, gesteund door een aantal sponsoren, kregen we een feest aangeboden voor 150 genodigden. Het sprookje eindigde dus niet op die dag maar zou nog een vervolg krijgen. Na afloop van het diner vertrok iedereen zo rond 11 uur en mochten wij nog een nacht in het kasteel doorbrengen. Uiteraard waren we doodmoe, niet in het minst door alle emoties van die dag. Helaas kwam er van lekker ontspannen slapen niet veel want Dorien voelde zich ziek. Daardoor kon ze ook niet meer genieten van het vorstelijk ontbijt dat ’s ochtends op ons stond te wachten en van de thuiskomst in Zeeland waar heel het huis was versierd. Ze kroop direct in bed en is verschillende weken daarna pas opgeknapt. Waarschijnlijk is heel het gebeuren toch wat te veel voor haar geweest al had ze het voor geen goud willen missen.” “Het feest dat ons was aangeboden is eveneens onvergetelijk geworden” vertelt Dorien. “Ik droeg die avond mijn bruidsjurk en ik vóelde me ook echt de bruid. Een prachtiger trouwfeest hadden we ons nooit kunnen wensen. We zijn dan ook ontzettend dankbaar aan ieder die dat voor ons heeft mogelijk gemaakt. Ook heel erg blij en dankbaar zijn we voor het feit dat Davy’s grootvader onze bruiloft in Baarlo nog heeft mogen meemaken. Dave had altijd een bijzondere band met hem en we vinden het heel erg dat hij enige weken geleden is overleden. En nu gaat ons leven weer gewoon verder zoals het altijd is geweest. Als op dinsdag 5 december de uitzending voorbij is, is het sprookje afgesloten. En dat is niet erg, sprookjes kunnen niet blijven bestaan. Ik ben volkomen tevreden met wat ik heb: Davy, mijn familie, een redelijke mobiliteit, ons huis, de twee poezen en onze hond en dan in januari…..” Inderdaad! In januari hopen Dave en Dorien het échte grote wonder in hun leven te mogen meemaken. Niet voor niets moest haar bruidsjapon worden uitgelegd. Dorien verwacht een kindje en daarmee wordt de grootste wens van hun leven werkelijkheid. In hun gezellige woonkamer staat het looprek al klaar voor de nieuwe wereldburger. Uit alles blijkt hoe welkom dit kindje zal zijn. Ongetwijfeld zal hij of zij meerdere keren te horen en te zien krijgen onder wat voor bijzondere omstandigheden zijn of haar ouders trouwden. Maar na verloop van tijd zullen de herinneringen vervagen, het sprookje zal onvermijdelijk verbleken maar DIT sprookje zal hopelijk jullie leven lang nieuw blijven. DAVE EN DORIEN, BEDANKT VOOR HET GESPREK.

Een toost op het huwelijk.

6

Dorien 3 jaar.

Dorien in het ziekenhuis april 1984 na herstel van ongeluk op 8 maart.

schoolfoto Davy

Dorien en haar broer Jeffrey. Davy.

Davy met broer Rudolph.

7

4 Generaties. v.l.n.r.: Moeder Ans van Boxtel van Uden, Overgrootmoeder Kaat van de Ven-Snoeks, Baby Dorien van Boxtel, Grootmoeder Dora van Uden van de Ven

Davy en Dorien September 1995.

De witte trouwkoets, rechts Hennie Huisman.

8

Dorien met haar vader Paul. Met de wederzijdse ouders: Paul en Ans van Boxtel en Jan en Thea de Louw.

Een priester uit Meppel tijdens de inzegening van het huwelijk.

Het voltallige gezelschap.