NieuwSGS: Zonder grenzen

Zonder grenzen

Jaargang 11, nummer 32

Deze eDitie

Hoofdredactioneel 3

Over het bestuur 4

Oorteluister 5

ObservatiesinWenen8

KindsterkomtnaarNederland 11

Zoekdeverschillen12

Foto’s 13

LiftwedstrijdPula 17

Oorteluister 20

Muziekbij5-10-15-20 21

StuderenzondergrenzeninZweden 22

Wistjedat... 24

Doorgeefpen 25

Colofon26

Vakantie!!!27

DeleukstekroegvanUtrecht 28

3 Zonder grenzen


Lieve SGS’ers,

Ik heb een heel zwaar leven (nee, maar echt heel zwaar)!

Iedereen om mij heen verliet mij voor het buitenland en ik bleef achter in Utrecht met het treurige idee dat ik beter een jaar later aan mijn scriptie had kunnen beginnen. Gelukkig werd er nog wel een beetje aan mij gedacht, en ontving ik regelmatig kaartjes. Uit Finland, Zweden, Spanje en Engeland komen er lieve berichtjes dat alles over de grens heel leuk en gezellig is en over hoe het nu met mij is. “Ben je nog steeds zo druk aan het studeren?”. Eh, ja.

In Nederland restte mij weinig anders dan bovenstaande quote van Brigitte Kaandorp een keer of tien per dag te herhalen en ’s avonds snikkend op Liefs uit Londen van BLØF in slaap te vallen, om de volgende ochtend weer vroeg het bedje uit te moeten om vervolgens tweeënhalf uur lang weg te kwijnen in een donker hokje in het Unnik gebouw bij het testen van mijn proefpersonen.

Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk

Terwijl iedereen zich naar verre oorden begaf(zoals naar Pula in Kroatië; een verslag in deze editie!) kon ik me echter lekker lang voorbereiden op mijn welverdiende vakantiedaagjes in augustus. Lekker naar het buitenland met de trein. Lekker eten eten dat ik niet ken en er eng uit ziet. Lekker niet verstaan wat er tegen me gezegd wordt. Lekker verbranden door de eerste zonnestralen. Leuke dingen.

Maar maken jullie je vooral geen zorgen om mij. Ik red me wel hoor. Slapen is heus niet zo belangrijk als jullie allemaal zouden denken. Urenlang achter je laptop zitten houdt je wakker en fruit eten is overrated. Feestjes op donderdagavond zijn toch een stuk leuker als je de volgende ochtend weer om half negen moet beginnen en twee dagen achter elkaar dezelfde sokken dragen is ook geen ramp.

Gelukkig haal ik wel een beetje voldoening uit het schrijven van een voorwoord van deze nieuwste NieuwSGS, wat ook tevens de laatste van dit studiejaar zal zijn. Ik hoop dat jullie weer mogen genieten van de mooie stukjes van de redacteurs. Hopelijk bevinden jullie je al helemaal in vakantiesferen. Mij rest weinig anders dan jullie een paar hele fijne weken te wensen zonder studiestress!

Geniet ervan en tot in september!

Liefs,(Zeurpiet) Birgit

HOOFDREDACTIONE E L

Zonder grenzen


Over het bestuurDoor Rosemarie Janssen

Een bestuursjaar is een jaar in je leven dat sneller aan je voorbij gaat dan alle jaren die je daarvoor deed. Je komt tot de ontdekking dat je veel efficiënter kan leven dan je daarvoor had gedacht en het is vooral verbazend hoeveel je met je bestuur voor elkaar kunt krijgen in zo’n korte tijd. En ik spreek uit ervaring als oud-bestuurslid. Ook aan het bestuursjaar van mijn figuurlijke dochters en zonen komt al bijna een einde en dat ze op zoek zijn naar nageslacht is je vast niet ontgaan. Dan word ik dus oma! Dat is een gek idee..

In het kader van de vernieuwing vroeg ik het bestuur welke tips ze hebben voor hun opvolgers. Dit vroeg ik ze niet op een zonnige maandagmorgen, want op politiek correcte antwoorden zitten lezers van de NieuwSGS niet te wachten. Daarom begon ik mijn interview op een feest, in een uithoek van Kroatië, op een tijdstip waarop de zon allang was onder gegaan en de goedkope cocktails al rijkelijk zijn werk hadden gedaan. De voorzitter mocht zoals altijd als eerste wat wijsheden overbrengen: “Neem een hond!” gaf hij als eerste tip. “Weet dat je prima en gelukkig kunt leven van de Spar en denk vaak diep na.”

Als laatste wilde hij nog toevoegen: “Zoek een verslaving! Sigaretten, bier of chocola. Zij zullen je steunen op momenten dat je het niet verwacht.” Daarna wilde de andere helft mannelijkheid ook wat tips toevoegen. “Slaap veel uit, dump je geliefde ( zodat je meer slaap hebt) en maak een bestuurspotje waarmee je met je andere bestuursleden op vakantie kunt. Bijvoorbeeld naar het heerlijk zonnige Pula!” Naast ontspanning in je bed moet er natuurlijk ook gedanst en gefeest worden. Daarom zei Natasha: “ Drink elke dag wat lekkers en ga naar ieder feestje waar je voor wordt uitgenodigd. Daarnaast moet de volgende secretaris ervoor zorgen dat er in elke zin van de notulen een grapje zit en vergeet niet heel erg lief te doen voor minimaal twee bestuursleden.” Wat ze daar precies mee bedoelde werd mij helaas niet meer duidelijk die nacht. Dana wilde graag ook nog aansluiten bij haar fijne bestuurgenootjes met de volgende tips: “Gedraag je als een man: niet zeiken, veel zuipen en veel met leden op de bank hangen. Fix een auto zodat je af en toe lekker even wat pullen kunt gaan halen.” Als laatste aanwezige wilde Itzèl nog even vertellen dat het heel belangrijk is om voldoende ontspannende seks te hebben, met jezelf of met bestuurgenootjes. Maar je moet ook niet aan een bestuursgenootje beginnen.. Dus. Tot zover de duidelijkheid dus. Ikzelf zou als tip geven: Begin aan een konijnenboekje. Dat geeft immer plezier.

Vriendelijke groetjes!

5 Zonder grenzen


OOr te luister

Lian: “Sorry, ik heb een duitser in m’n keel!”Nathalie: “Ja, dat heb je wel eens gehad ja!”

Anne Groeneveld: ‘Iedereen heeft een zwaar leven als Jonne honger heeft!”

Stef: “Als ik een man was zou ik haar wel lekker vinden...”

Natasha: “Maar het is heel lekker om Jonne te slaan!”

Doran: “Bah, die boom heeft een anus met diarree!”

Roos: “ Ik kan niet op reis, omdat ik bang ben om te poepen!”

Dana: “ Is dat Guusje?”

Miel: “ Ik weet het niet, heeft iemand een vergrootglas?”

Timo tegen Lian: “Wow, jij studeert langer dan de oorlog in Nederland heeft geduurd!”

Kiki: “Ik houd alleen van harde dingen.”

Dana: “ Tijdens mijn bevalling ga ik masturberen totdat ik geen pijn meer voel.”

Marijntje tegen Miel: “Jij was de blinde darm van het 28e bestuur!”

Tico: “Iedereen binnen ons bestuur zou in principe op me kunnen vallen.”

Anne Groeneveld: “Ja piemelgewijs wel.”

Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar [email protected] of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt!

Zonder grenzen


that knOcks, a piece in english

Door Tico Bekers

Right. Where goes this NieuwsGS over? Farlaying borders. And what is a better way to do that than to type a little piece in English…

Well, to fall with the door in house, my English is actually pretty good, but my writing style is a bit orthodox. The ape comes out of the sleeve, I guess. Oftealreadynottominus I’m going to dare an attempt to write a coherent column. Forgive me if it’s a little bit from the heel to the branch. Exercise bears art, surely enough. Let me begin with my own experience with the language of the Britons.

In the past three years I’ve flown four times to London. Everywhere it’s handy to talk English, but it’s the handiest in England itself. I mean, how can you others order a nice coffee in a Starbucks, or a overglorious sandwich in a bar near Hyde Park in the hood? Not only talking English, but being able to read it is

good also. Along to remain silent about the fact how to get a supper on the table. It’s not only important for food, but for other daily stuff also. I mean, if you translate “mind the gap” literally, you’ll get “verstand de opening” and nobody understands anything of that naturally (for the ones who don’t understand: they call this around in the underground, so that you don’t fall in between the metro and the platform). And while you are thinking about this curious sentence, you could fall right into that gap. And yes, if a metro then arrives… So orphan up your guard in the underground.

But I aberrate. The weight of English. Look, if you’re already having bother to read this piece, English will probably be difficult for you. And without English you’re not going to save it in this world. Surely because this world stands round from this language. Students that aren’t mighty in the language of Britain will have it heavy in the schoolcouches of their university. And promotion doesn’t sit in there also, probably…

To maybe still give a substantive message with this little essay: Trouble there for that your English is on level. Otherwise you are walking behind in this world. The internet? Almost everything in English. Television? The same story. There are likely opportunities to rectify your language restraint. Courses and so. And you can always onspeak me, I think that with this piece I’ve proven that I control my English good enough. Costs are £5,- per hour (no refunds).

7 Zonder grenzen


Dat klOpt, een stuk in het engels

Zo. Waar gaat deze NieuwsGS over? Grenzen verleggen. En wat is nou een betere manier dan een klein stukje typen in het Engels…

Om met de deur in huis te vallen, mijn Engels is eigenlijk best wel goed, maar mijn schrijfstijl is wat orthodox. De aap komt eigenlijk uit de mouw, denk ik. Desalniettemin ga ik een poging wagen om een coherente column neer te zetten. Vergeef me als het een beetje van de hak op de tak is. Oefening baart kunst, toch? Laat ik eerst eens beginnen met mijn eigen ervaringen met de taal der Britten.

In de afgelopen drie jaar ben ik vier neer naar Londen gevlogen. Het is overal handig om Engels te spreken, maar nog het handigst in Engeland zelf. Ik bedoel, hoe kan je anders een lekkere koffie bestellen in een Starbucks, of een overheerlijk broodje in een bar bij Hyde Park in de buurt? Niet alleen Engels praten, maar het kunnen lezen is ook handig. Om nog maar te zwijgen over het feit hoe je anders een avondmaaltijd op tafel moet krijgen. Het is niet alleen belangrijk voor eten, maar ook andere dagelijkse zaken. Ik bedoel, als je “mind the gap” letterlijk vertaald, krijg je “verstand de opening” en daar begrijpt niemand natuurlijk wat van (voor degenen die dit niet begrijpen: men roept dit om in de metro, zodat je niet tussen de metro en het perron valt). En terwijl je over deze curieuze

zin nadenkt, zou je zo in dat gat kunnen vallen. En ja, als er dan een metro aankomt… Dus wees op je hoede in de metro.

Maar ik wijk af. Het belang van Engels. Kijk, als je al moeite hebt om dit stukje te lezen, zal Engels wel lastig voor je zijn. En zonder Engels red je het niet in deze wereld. Zeker omdat ook de academische wereld bol staat van deze taal. Studenten die de taal van Brittannië niet machtig zijn hebben het zwaar in de schoolbanken van hun universiteit. Promoveren zit er dan misschien ook niet in…

Om misschien toch nog inhoudelijk een boodschap mee te geven: Zorg er dus voor dat je Engels op niveau is. Anders loop je gewoon achter in deze wereld. Het internet? Bijna alles in het Engels. Televiesie? Hetzelfde verhaal. Er zijn vast wel mogelijkheden om jouw taalbeheersing te verbeteren. Cursussen enzo. En je kunt mij ook altijd aanspreken, ik denk dat ik met dit stukje wel heb bewezen dat ik mijn Engels goed genoeg beheer. Kosten zijn £5,- per uur (geen geld terug).

Zonder grenzen


Daar zit ik dan, na al het regelen en verlangen, nu al weer twee maanden in Wenen. De eerste maanden waren erg koud met veel wind en sneeuw, maar nu lijkt het hartje zomer met 26 graden. Dat was het eerste verschil dat mij opviel: de seizoenen zijn hier extremer, koude winters met veel sneeuw en hete zomers (en lente). Het is goed om dat van te voren op te zoeken zodat je de goede kleren in kunt pakken, en niet in de hete zon in een spijkerbroek moet lopen.

Ik heb de stad te voet verkend met de kaart in de hand, na de eerste week blaren te hebben gelopen besloot ik maar de fiets te nemen. Ik ben en blijf een Nederlander. Iedereen verklaart mij hier voor gek als ik met vies weer of ’s avonds de fiets neem. Het fietsen is hier uiteraard niet zo ideaal als in Nederland, er zijn constant heuvels, stoplichten en nauwelijks fietspaden. Men fietst hier met

mountainbikes (met een helm op) over de auto- en tramwegen waardoor het niet echt ontspannen fietsen is.

De huizen zijn hier ook anders, het zijn grote gebouwen met vele appartementen erin, wat minder gezellig is dan de Nederlandse bakstenen huisjes (en grachten). Maar deze gebouwen zijn wel allemaal versierd met verschillende patronen of met beeldhouwwerk. Mij viel al snel op dat die gebouwen geen brievenbus aan de buitenkant hebben, maar binnen in de hal, waar enkel de postbode bij kan. Dus helaas niet zelf kaartjes in de bus doen met kerst of verjaardagen!

Verder was het boodschappen doen wennen, de supermarkten hebben niet zo’n gevarieerd smaken-, merken- en prijzenaanbod als de AH. Al snel verlangde ik naar Nederlands voedsel, zelfs naar wat ik thuis niet eet. Het was zoeken naar welk eten hier goed smaakt. Hoewel de kaas niet te eten is, is het brood goed, stevig en vers. Helaas sluiten de supermarkten al om zeven uur en op zondag zijn ze gesloten (zoals alle winkels). Wat verklaart waarom veel mensen hier eten bestellen via de telefoon.

ObservatiesDoor Nienke de Jonge

9 Zonder grenzen


Wenen is een dure stad, zowel de boodschappen als de drankjes in een café. Voor een cappuccino betaal je snel meer dan drie euro, en je krijgt er niet eens een koekje bij! Toch is niet alles duur in Wenen. Je kunt met het uitgaan en in restaurants gratis water krijgen. Je kunt zelfs al voor drie euro naar concerten, opera en theater! Ik ga hier vaak uit eten, wat iets goedkoper is dan in Nederland. Het is een leuke manier om de keuken te leren kennen. Naast de Schnitzel zijn ook hun bijzondere mixdranken populair. Ze mixen zowel bier als wijn met ‘soda’, je koopt het gemixt in flessen en kunt het overal bestellen. Het smaakt overigens goed, maar je kunt uiteraard ook gewoon een (halve liter!) bier bestellen. Het uitgaansleven is bijna elke dag in volle gang, voor clubs betaal je echter wel entreegeld. Men rookt hier helaas overal, zelfs in restaurants en clubs. Het is echter verboden je peuken op de straat je gooien, op elke prullenbak zit een bepaald vakje voor sigaretten en zijn in ieder geval de straten schoon.

Door het wonen in Wenen maak ik zowel het Duits als Engels mij meer eigen, ik praat, luister en lees zoveel in deze talen, dat ik er zelfs in denk. Het Weens klinkt heel anders dan Duits, colleges begrijpen is dan ook lastig. Maar door rond te kijken, leer ik ook. Wat mij opvalt, is bijvoorbeeld dat de studenten voortdurend in en uit lopen tijdens een college, ze hebben hier dan ook geen pauzes tussendoor. Verder klapt men hier niet na een college, maar kloppen ze op de tafel. De

Weense student heeft het trouwens niet echt zwaar, studeren is gratis en ze kennen hier veel vakanties (zoals heel februari, twee weken met Pasen, drie maanden zomervakantie en zelfs herfstvakantie). Mensen uit Wenen lijken over het algemeen wat behoudend, ze zijn meer op hoe het hoort en minder open-minded.

Het is soms wat zwaar om werkelijk zo’n nieuwe start te maken, weg uit je vertrouwde leventje. Maar na even wennen geniet ik hier nu in volle teugen, nu de zon schijnt is Wenen heerlijk. Ik zit veel in parken, ga regelmatig uit en heb veel leuke vrienden. Het is leuk om bevriend te zijn met buitenlandse studenten, je leert over hun gewoontes (zoals geen schoenen in huis en ze wachten niet op elkaar met eten) en om te zien hoe ook qua uiterlijk iedereen anders is. Hoewel ik in Nederland een normale lengte heb, lijk ik hier echt lang. En níemand verstaat, onthoudt of begrijpt mijn naam, wat soms nogal lastig kan zijn. Zoals je leest gaat het hier niet zozeer om studeren, maar meer om een leuke tijd hebben (waar je ook veel van leert). Waar je ook heen gaat, het is zeker een aanrader om te gaan!

in Wenen

Zonder grenzen


Tips

De eerste periode moet je door regelwerk heen bijten, maar dat moet je niet weerhouden om naar het buitenland te gaan. Het lijkt vooral veel, maar valt achteraf best mee. Het International Office helpt je dan ook veel.

Het is aan jezelf hoe serieus je je studie neemt in het buitenland, maar ik ben hier toch meer voor de ervaring, de mensen en de feestjes (zoals de meeste studenten), en hou dan ook rekening met een jaartje uitloop van de bachelor, al is het uiteraard ook mogelijk zonder uitloop.

Zorg voor een goede spaarrekening. Ik geef hier veel meer geld uit dan in Nederland (net als de meesten), het is hier duurder maar ik onderneem ook meer dingen, ga vaker uit eten en op stap.

Het is belangrijk een goede kamer te vinden en hier de tijd voor te nemen. Let vooral op leuke huisgenoten en een gunstige locatie. Het is bijvoorbeeld handig van te voren aan mensen te vragen welke plekken goed zijn en welke sites je bij je zoektocht kunt gebruiken.

Het is altijd wennen om op een nieuwe plek te gaan wonen, vooral wanneer je niemand kent. Hoewel ik snel mensen leerde kennen,

kost het altijd wat tijd voor het echte vrienden zijn. Het was achteraf fijner geweest wanneer ik meer huisgenoten zou hebben gehad, je kunt dan samen dingen ondernemen en je voelt je minder alleen. Met mijn enige huisgenootje heb ik nauwelijks contact.

Zodra je je vakken weet, vraag je goedkeuring van de examencommissie! Het kan namelijk enige tijd duren voor je antwoord krijgt. Je kunt ook beter aan het begin zoveel mogelijk vakken volgen en dan na het college bekijken of je de vakken interressant vindt. Want een vak kan leuk klinken op papier, maar in werkelijkheid erg tegenvallen (en omgekeerd). Het is ook handig om contact te hebben met medestudenten, om informatie te krijgen (over alle websites) en samenvattingen uit te wisselen.

Observaties in Wenen - vervOlg

11 Zonder grenzen


kinDster kOmt naar neDerlanD

Door Caroline Hagoort en Sumeja Ahmic

Het plein voor het Gelredome staat al vol met gillende meisjes, met spandoeken en andere vormen van liefdesverklaringen, als het kindsterretje zelf het vliegtuig instapt. De ouders staan rustig te wachten, hun kind vergezellend naar het concert van het jaar. De Beliebers houden het niet meer vol, maar hun idool laat nog even op zich wachten. Een uurtje te laat is meneer, moet kunnen. Immers, echte Beliebers laten zich niet uit het veld slaan en hebben er alles voor over om de Canadese popster te zien optreden. Al dagen kijken ze naar dit moment uit; op Facebook weet inmiddels iedereen dat zij aanwezig zullen zijn vanavond.

Het wachten was het voor de harde kern wel waard, maar uit meerdere hoeken kreeg Justin Bieber wel de nodige kritiek over zich heen. Honderden mensen misten hun trein – nachttreinen wachten uiteraard niet voor een verlate popster – en bovendien lieten zijn danspasjes te wensen over. Niet echt een geslaagd begin van zijn bezoek aan Nederland. Aan het begin moet de toon gezet worden, maar met zijn zangkwaliteiten van deze avond – dan wel vals – is dat niet echt gelukt.

Na deze miserabele avond in Arnhem vervolgde JB zijn reis naar de hoofdstad, alwaar hij het Anne Frank Huis bezocht. Hij had er uiteraard ook voor kunnen kiezen om op de Dam – ditmaal dus legaal – een jointje op te steken, maar hij blijkt toch ook geïnteresseerd in de wereldgeschiedenis.

Op de Facebook van het Anne Frank Huis lezen we dat Justin oprecht geïnteresseerd was en dat ze erg blij waren met zijn komst. Echter, niet iedereen denkt er zo over. In sensatiekranten lezen we namelijk ook nog iets anders. Justin zou in het gastenboek hebben geschreven dat hij hoopt dat Anne een ‘Belieber’ zou zijn geweest. Aangezien de meeste Beliebers nog niet eens hun eigen biertje mogen kopen, zou Anne de gemiddelde leeftijd wel lekker omhoog halen, als ze nog leefde. Hè, flauw. Alle gekheid op een stokje, maar half Nederland was verbolgen over de uitspraak. Op nu.nl schrijft iemand: “Sukkel, kneus, verwend joch, over het paard getilde gillende keukenmeid. Doe ik het zo goed?”. De schrijver van deze heldere boodschap kan rekenen op veel steun van andere mensen op het forum. Anderen geven de schuld aan de volwassenen om hen heen, want “Justin is immers nog zelf een kind”. De meningen zijn, kortom, verdeeld. Het ligt er maar net aan waar je je druk om wilt maken. Het is niet de eerste keer dat we deze ondoordachte kant van JB te zien krijgen. Laten we onze kranten en digitale nieuws voortaan ergens anders mee vol schrijven en laten we hopen dat Bieber bij een volgend bezoek aan ons kikkerland voortaan twee keer nadenkt. En op tijd komt. Voor zijn eeuwige Beliebers.

Zonder grenzen


ZOek De verschillen

17 Zonder grenzen


liftWeDstrijD pula

Door Lisa van den Boom

Liften, je roekeloos overgeven aan de goedheid van de mens. Zwevend over de Duitse autobaan met de meest intrigerende vreemdelingen, elk met hun eigen verhaal. Verhalen met de meest uiteenlopende spelers en spelers

die veranderen naarmate het landschap dat ook doet. Van reusachtige bergen waar je tenen bevriezen en je de moed opgeeft tot kustplaatjes waar de lentewind door je haren waait. Mijn hart wilde steeds verder en elke grens vergrootte de wil om verder te gaan. Verder dan dat ik ooit ben geweest, vertrouwend op waar mijn hart me zou brengen. Elke paar kilometer een nieuw avontuur. Maar natuurlijk stonden we ook stil, soms genieten van de meest prachtige uitzichten en soms gefrustreerd van de geur van benzine langs een deprimerende tolweg. Het leven is eigenlijk net als liften. Je bent afhankelijk van de mensen die je ontmoet tijdens je reis. Het zijn de keuzes die je maakt die bepalen waar je je naartoe begeeft. En het zijn deze keuzes waarvan je je kan afvragen of het de juiste zijn geweest. Maar uiteindelijk moet je er in geloven, anders wordt het niks.

Het was nog donker buiten toen we op het Jaarbeursplein verzamelden. 7 uur ’s ochtends is voor de feestende SGS’ers onder ons toch echt een uitdaging. Maar we houden stiekem

wel van een uitdaging. Met 15 koppels startten wij onze reis naar Pula, de bestemming van de Liftwedstrijd 2013.

En terwijl wij ons in de ochtendgloren verspreidden over het mooie Utrecht vlogen Frederique en Kim in alle luxe naar de bestemming. Al is volgens Kim de enige luxe die zij gehad heeft de rolstoel op Brussel Charleroi. Deze heeft zij zichzelf toegeëigend, hoezo een rolstoel voor gehandicapten, ze wil er gewoon in slapen! En terwijl Frederique en Kim langzaam in slaap vallen gaat de Battle rond Duitsland gewoon door. Lisanne scheurt met Rubin rond in een busje vol met kleine Afrikaantjes, terwijl Jonne 15 euro krijgt van een automobilist voor een treinkaartje. Ondertussen horen we door heel het gebergte “ik wil piemels zien” omdat Natasha en Tico denken dat dit de ultieme aanpak is voor het scoren van een lift. Deze leek nog te werken ook… De snelste lifters zijn in Pula binnen 16,5 uur. En alsof dat nog niet goed genoeg is krijgen ze onderweg ook nog eens 20 euro toegestopt, bravo Christiaan en Desi!

Zonder grenzen


vervOlg lift

Terwijl ik dit schrijf hoor ik de stemmen van onze twee fanatiekste deelnemers door mijn hoofd gillen. Ja, Rosemarie en Hedwig, jullie waren een kwartiertje later en als de man de zijweg niet had ingeslagen waren jullie zeker eerste geweest. Jullie hebben het ook goed gedaan! Anderen hadden minder geluk en strandden rond Salzburg om vervolgens de nacht door te brengen in de Mac Donalds.

De nacht was kort, maar we begonnen vol goede moed aan het tweede deel van de reis. You have to remember, It’s not about the destination, it’s about the journey. En de dag begon goed. Julius en ik scoren een lift van een Mercedes S klasse prototype en Rubin versiert een Lamborgini. Daar hebben we zelfs geen “ik wil piemels zien” voor nodig. Ook bij Doran en Jora gaat het liften goed. Ik denk persoonlijk dat mensen hem misschien zagen als Jezus die teruggekeerd is op aarde. Maar over de Adriatische zee kon hij niet lopen, dus het was loos alarm. En terwijl iedereen rond de middag langzaam op de bestemming binnendruppelt zijn enkele van ons overgegaan op openbaar vervoer. Danielle en Rianne vinden het wel goed geweest en pakken zelfs 100 km de taxi. Maar ze hebben

wel flink lopen afdingen, verzekeren ze me. Het is zondag avond en we missen nog 2 koppels. Rubin en Lisanne zijn gestrand ergens vlakbij, terwijl Miel en Pauline pas in Salzburg zijn. Miel heeft ondertussen zijn lijfspreuk You Only Live Once omgedoopt tot You Only Lift Once en stiekem vinden we hem allemaal best zielig.

Als maandag alle SGS’ers hun weg hebben gevonden naar de zachte omhelzing van onze mascotte Ed kan het genieten beginnen. Het lente briesje is onweerstaanbaar en het is tijd om de bloemetjes buiten te zetten. Laat de zon maar werken.

19 Zonder grenzen


De bikini’s worden geshowd en de melkkleurige lichamen veranderen in “iets minder melkkleurige lichamen”. Zelfs de viezerik die in de bosjes loopt te gluren beleefd er een schreeuwend orgasme aan. De zon, wat hebben we haar gemist. Het enige wat nog miste was iemand om verliefd op te worden. Rosemarie voelde de lente in haar buik kriebelen toen ze naar die ene

Engelsman lachte. Extra tijgerpunten voor een buitenlander met tatoeages, riep ze vervolgens lachend.

Het werd een mooie week. We dansten de salsa tot de kroeg ons eruit schopte en hingen elegant aan de strippaal. Roelie ondervond dat een paal zelfs op de meest onwaarschijnlijke plekken, blauwe plekken achter laat. En Desi kwam er net iets te laat achter dat je met je pyjama aan beter niet kan gaan douchen. Het was een week vol plezier, avontuur, gezelligheid, snurkorkesten, pizza’s, cocktails en geluk. En zo zie je, de zoete geur van benzine, maakt uiteindelijk heel gelukkig.

Liefs, Lisa

WeDstrijD pula

Zonder grenzen


OOr te luister

Natasha: “Dit gat wordt steeds groter.”Irene: “Dat gebeurt ook met je kut schat!”

Pleuni: “Zit jij eigenlijk in een commissie?”

Rosyl: “Ik zit met jou in een commissie!”

Kim: “De bank spuit opeens water in m’n bilnaad!”

Dana: “Ik wilde echt heel graag een Callippo in m’n doos!”

Jonne: “We kunnen ook een inflateble sheep voor je kopen Doran.”

Doran: “Dat is niet nodig want ik kom van Texel.”

Marijntje tegen Pauline: “Wow, heb je die taart zelfgebakken?! En je weet zeker dat je lesbisch bent?”

Frederique: “Jonne ga jij aan je master beginnen? Daar ben je toch nog lang niet klaar voor?!”

Catharina tegen Arjun: “Je schreeuwde zo hard dat mijn doosje vibreerde!”

Natasha: “Zo stopt ie niet met spuiten, zet je mond eraan!”

Marijntje: “Ik loop echt leeg vandaag, de tampons zijn niet aan te slepen...”

Dana: “Je kan er ook meerdere tegelijkertijd in stoppen!”

Jonne: “ Ik sla nooit mensen, ik doe alleen mensen pijn met woorden.”

Judith: “Ik ben sowieso niet echt een sporter, ik word er altijd heel moe van.”

Heb jij ook een mooie oor te luister gehoord? Stuur hem naar [email protected] of stop hem op een briefje in de oor-te-luister-box op de SGS-kamer (naast de bank) Alvast bedankt!

21 Zonder grenzen


muZiek bij 5, 10, 15 & 20 jaar

5jaar(1993-1994)Op mijn 5e was mijn muzieksmaak al net zo uiteenlopend als nu. Omdat ik toen ook al ‘energieballen’ vond in de avond, moest die energie er echt even uit voordat ik kon gaan slapen.

Elke avond voor het slapengaan danste en sprong ik een half uur

door de kamer op muziek van Madness (One Step Beyond bleef in mijn herinnering geweldig, al viel hij flink tegen toen ik ‘m net weer terug luisterde op YouTube) totaan Marco Borsato. Om me weer rustig te krijgen viel ik in slaap met Tracy Chapman en Suzanne Vega, wat ik nog steeds erg mooi vind.

Mijn beste vriendin en in zongen in plaats van bij elkaar aan te bellen altijd ‘ Zomaar BAM in vuur en vlam!’ van Kinderen voor Kinderen door elkaars brievenbus, waardoor we meteen wisten wie er voor de deur stond en hoe gek we op elkaar waren. Ik zie haar nog steeds en deze gewoonte is erin gebleven, al word ik soms wel gek aangekeken als ik gebukt voor haar brievenbus een kinderliedje aan het zingen ben...

10jaar(1998-1999)In dit jaar is mijn muzieksmaak drastisch veranderd. Luisterde ik in het begin van het jaar nog naar Kinderen voor Kinderen, The Spice Girls en andere bar slechte muziek, aan het eind van het jaar had dit plaats gemaakt voor Nirvana, Christina Aguillera (Genie in a bottle, wat eigenlijk net zo slecht was als KvK en The Spice Girls) en vooral heel veel Anouk, van wie ik dit jaar voor het eerst naar een optreden ging. Ik ontdekte ook het gemak van CD-tjes branden waardoor mijn

muziekcollectie aardig uitgebreid werd en ik niet meer eindeloos moeite hoefde te doen met bandjes en het opnemen van muziek van de radio (zonder stukjes reclame ertussenin... het was op een gegeven moment bijna een dagtaak).

15jaar(2003-2004)In de jaren tussen mijn 10e en mijn 15e is mijn muzieksmaak net zo vaak veranderd als mijn kledingstijl en kapsel (dreadlocks, hanenkam, stekeltjes, groen, paars, rood, ‘ Cruella DeVil-kapsel’ enz.) Alle depressieve muziek (Papa Roach, Limp Bizkit, Korn, Metallica, Guano Apes) was net als bij veel pubers op deze leeftijd al voorbij gekomen, punk zoals Rancid en NOFX en meer elektronische muziek zoals Cassius (The Sound of Violence, blijft geweldig) en Narcotic kwamen en gingen ook, maar Anouk en RHCP bleven.

20jaar(2008-2009)Op deze leeftijd was mijn muzieksmaak (evenals mijn kledingstijl en kapsels... godzijdank) enigszins gestabiliseerd, maar nog steeds vrij uiteenlopend. Anouk stond nog steeds op nummer een maar maakte ook plaats voor (voor mij) nieuwe artiesten. Moloko, James Brown, Otis Redding, Paul Weller, Vive la Fete, Iggy Pop, Amos Lee, Raul Midon, Ani DiFranco (two little girls blijft geweldig! Ik weet zeker dat ik nog veel artiesten vergeten ben, waarvan ik weer heel erg kan genieten als ik ze weer eens toevallig voorbij hoor komen.

Door Dana Snellens

Zonder grenzen


stuDeren ZOnDer Door Lars Bulters & Suzanne van Hemert

Vanuit een volle keuken in Malmö met huisgenootjes uit o.a. Turkije, Duitsland, Mexico, Spanje en Zweden aan mij de taak om een stukje te schrijven voor de NieuwSGS editie zonder grenzen. Studeren in Zweden betekent zeker niet alleen in Zweedse sferen verkeren, in ons internationale studentenhuis wonen studenten van over de hele wereld die hier een jaar, of een semester ‘studeren’. Studeren tussen aanhalingstekens want studeren is hier ondergeschikt aan onder andere veel leuke feestjes én het plannen van deze feestjes. Want ja, feestjes moeten hier in Zweden gepland worden. Alcohol is namelijk alleen te koop in de

System Bolaget, de staatsdrankwinkel van Zweden, met onmogelijke openingstijden (op zaterdagmiddag 15.00 staan een hoop teleurgestelde gezichten voor een gesloten deur). De nodige drankjes voor het weekend moeten dus al op vrijdag ingeslagen worden.

Naast veel feestjes is er ook veel tijd voor gezelligheid in de keuken, waar altijd wel iemand aan het koken is. Als ik mijn kommetje met yoghurt eet voor ontbijt is er ondertussen iemand de keuken aan het vullen met etensgeuren ter voorbereiding van de lunch, en tijdens mijn lunchtijd wordt mijn broodje kaas (of hagelslag, nog erger) maar raar gevonden.

International diners zijn ook heel leuk, iedereen kookt iets vanuit zijn/haar eigen land en met alles op tafel hebben we een uitgebreid diner. De Nederlandse keuken is dan alleen toch een beetje teleurstellend, onze zoektocht naar boerenkool en de daarmee bereidde stamppot was toch niet het populairste gerecht van de avond. Al deed de boterkoek het zeker niet onaardig :)

23 Zonder grenzen


grenZen in ZWeDen

Hoewel ik het hier dus zeker naar mijn zin heb in Malmö is een heel semester hier blijven toch een beetje saai. Gelukkig hoeft dat ook zeker niet. Na een enorme reis van Malmö naar Stockholm en met een tussenstop in Helsinki was de eindbestemming Lapland het zeker waard! Winter wonderland in een houten cottage, prachtig noorderlicht, sneeuw tot boven je knieën, sleeën met huskies en zwemmen in de Artic ocean met -20graden. En nu ik dit schrijf heb ik net mijn treintickets uitgeprint voor de volgende trip

aanstaande maandag met als bestemming: St. Petersburg in Rusland!

Naast al dit leuks is het natuurlijk wel een beetje studeren af en toe. Al ligt dat er hier ontzettend aan welk vak je kiest. Zo zijn de 15ECTS die ik net binnen heb verdiend door voornamelijk het schrijven van een kinderboek. Terwijl sommige anderen zich daarvoor af en toe door conventies en meer human rights literatuur moeten werken.

Om nog te besluiten met iets over Zweden. Zeker een mooi land, goed georganiseerd en een leuk taaltje. Maar helaas zijn ook de verhalen over het dure Zweden waar, wat me tot ons motto hier brengt. YOLO! Studeren in het buitenland is zeker ‘studeren’ zonder grenzen. Een super ervaring en een aanrader!

Hälsningar från Sverige!

Lars en Suzanne

Zonder grenzen


Wist je Dat......Natasha niet kan fluiten?...dat Jonne dat niet raar vindt omdat hij het zelf ook niet kan?

...Miel z’n grootste nachtmerrie uit vliegende tieten bestaat?

...Jonne als hij verdrietig is in een donker hoekje gaat zitten huilen met een fles sterk en dat hij dan weer blij is?

...Tomas een beertender is volgens Itzel?

...Freek bodylotion onder de douche gebruikt?

...Miel Toines kaasstengel net zo lang wil frituren totdat er iets uitkomt?

...Desi in Pula met haar pyama aan onder de douche is gaan staan?

...Kiki zelfs thee van de Emmaus tweedehands vindt?

...Jonne klompen draagt en Dana ervan verdenkt ook klompen te dragen?

... Jonne’s verdenkingen tot 20 jaar geleden gegrond waren?

... We een kandidaatsbestuur hebben? Van links naar rechts (op de rechter foto): Michiel Vonk (PoCo), Tico Bekers (PR-coordinator), Jarka Janssen (secretaris), Lars Bulters (voorzitter), Anne Groeneveld (penningmeester), Yessy Aarsen (PoCo).

25 Zonder grenzen


DOOrgeefpen

Door Marijntje Zeijen

Tito vroeg zich af wat Marijntjes grootste angsten zijn (red.).

Alleen!! eindigen met 500 katten en seksloos. Dat is ieders nachtmerrie. Dat zelfs mijn neurotische tikjes en cleanfreakish-heid mij niet meer van de bank krijgen. Om mij heen hangt een zure-oude-vrouwenlucht én het enige waar ik nog trots op ben: de angst die ik opwek bij kinderen in de buurt.

Geef maar toe, deze angst heb jij ook! Erken ‘m en laat ‘m los. Komt echt wel goed. Tegen de tijd dat het zover is, wil je überhaupt al zo lang leven met jouw lever, is er al lang geen schoon water meer. Niemand die het zich nog kan permitteren om te douche, die zure geur ruikt niemand. En trouwens katten zijn hartstikke leuk en kinderen stom. Je mag best 500 katten hebben in plaats van kinderen.

Maar, de angst die iets reëler is. De angst die mij soms echt een nachtje wakker houdt is de angst van een typische SGS’er. SGS staat voor maatschappelijke betrokkenheid en inspraak. Wij zijn idealisten en handelen daar – ieder op zijn eigen manier - naar. We eten biologische crap (kijk naar de rare potjes van Stephen), we fietsen (soms iets te veel, Lian), we hebben normen en waarden

(ofzoiets, Nathalie) en we richten dingen op zoals SOON en SIFE. Als dit geen idealistisch nest is, weet ik het ook niet meer.

Maar, wat als wij over 30 jaar rijk en succesvol in het leven zijn? En laten we eerlijk zijn, dat worden we! Scheiden we dan ons afval nog? Eten we dan nog rare bio-crap? En nog belangrijker…stemmen we dan nog op sociale partijen?

Ik stem Groenlinks. Ik stem op gelijke rechten voor iedereen (ook sexy gay-lovers). Ik stem op duurzaam en groen Nederland. Ik wil een positieve vibe en liefhebben. Woorden zoals innovatie en progressief vind ik lekker klinken. Mijn broertje zegt zelfs dat de enige auto die ik ooit ga rijden, er een is die op geitenstront rijdt. Nou prima. Het stinkt een beetje maar dan heb ik tenminste een reden om mij vaker te douchen!

Maar wat als ik op een dag wakker word en ik realiseer me dat ik VVD’er ben geworden? Wat dan? Wat als ik lekker droog met al mijn flappen in een kasthuis met al mijn juppe woon en geen kut meer geef om de rest van de wereld? Nee, erger nog. Ik vind zelfs dat mensen die het ‘minder hebben’ daar zelf schuld aan hebben? Deze angst, dit beeld, doet mij nu al zweten.

Lieve SGS’er (en ik zeg nooit ‘lieve SGS’er’). Als je me later ooit tegen komt en ik heb een poedel, rijd in een Jaguar en stink een beetje naar geld. Sla me dan gerust en duw dit stuk onder mijn neus.

Red de wereld, begin bij idealisten die van hun voetstuk zijn gevallen!

De doorgeefpen geef ik aan Pleuni Brock met de vraag ‘Wie op de Universiteit zou je doen?’.

Zonder grenzen


NieuwSGS Jaargang 11, editie 2

De NieuwSGS verschijnt 5 maal per jaar met nieuws, artikelen en mededelingen voor SGS leden en studen-ten van de Faculteit Sociale Wetenschappen. Daar-naast verschijnt eenmaal per week een nieuwsbrief per e-mail.

Hoofdredactie:Birgit Hermsen

Redactie: Sumeja Ahmic, Tico Bekers, Renée Beune, Lisa van de Boom, Caroline Hagoort, Suzanne van Hemert, Birgit Hermsen, Luuk Hijne, Anoek Holthuijsen, Rosemarie Janssen, Nienke de Jonge, Dana Snellens.

Met dank aan:Het SGS-bestuur, Marijntje Zeijen, Lars Bulters en Café Eigen Schuld.

Lay-out: Dana Snellens

Redactieadres:Langeveldgebouw, kamer E146Heidelberglaan 13584 CS UtrechtTelefoon: 030-2532956E-mail: [email protected]: www.sgsutrecht.nl

Bijdragen:Alles wat je op USB-stick of via de e-mail bij ons in-levert is welkom! De redactie van de NieuwSGS be-houdt zich het recht voor om ingezonden stukken te weigeren, in te korten of te censureren.

De NieuwSGS is een uitgave van de StudentenGroep Sociale wetenschappen (SGS) te Utrecht. Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd door middel van welk medium dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van SGS. © 2012 SGS Utrecht. De bij deze uitgave betrokken redactie en medewerkers aanvaarden geen aansprakelijkheid voor moge-lijke gevolgen die zouden kunnen voortvloeien uit het gebruik van de in deze uitgave opgenomen informatie.

cOlOfOn

27 Zonder grenzen


Zonder grenzen


Cafe Eigen SchuldHet eetcafé op de nachtegaalstraat 29 b

www.eigen-schuld.nl

Stamkroeg van SGS!Om de twee weken op maandagavond

vanaf 21.00 uur

NieuwSGS: Zonder grenzen

Documents

Transcript of NieuwSGS: Zonder grenzen