CLW Nieuws juli 2013 – pagina 1

Van het bestuur

De coöperatie groeit gestaag door. In de 10 weken van ons bestaan

zijn we de grens van 1600 leden ruim voorbij en iedere dag komen er

nieuwe leden bij. We merken dat er vrij veel leden zijn die zich niet

via het internet kunnen inschrijven en die een formuliertje willen

hebben om zich schriftelijk aan te melden. Vaak gaan deze

aanmeldingen gepaard met aangrijpende persoonlijke verhalen over

de wens om het leven te (kunnen) beëindigen. En soms ook over de

wens om over een dodelijk middel te kunnen beschikken. Helaas

kunnen we daar nog niet veel in betekenen; we verwijzen dan

meestal door.

De minister heeft voor de coöperatie gunstige antwoorden gegeven

op de Kamervragen van de Christen Unie. Zo vindt minister Schippers

niet dat er nu sprake is van een strafbaar feit en heeft zij geen

zorgen over het feit dat de coöperatie langs en mogelijk over de rand

van het strafrecht gaat.

De coöperatie is eind mei in de twee pagina tellend artikel prachtig

over het voetlicht gebracht door Nico Hoffer in de bijlage Spectrum

van De Stentor.

De eerste contacten zijn gelegd met organisaties die de coöperatie

nodig heeft om haar doelen te bereiken. Deze organisaties bevinden

zich zowel in hetzelfde ondersteunende veld als de in de industrie.

Juridisch gezien krijgen we steeds scherper wat wel en wat niet kan.

De belangenbehartigende functie zullen we meer gaan inzetten; we

zijn door één politieke partij uit de Tweede Kamer al uitgenodigd om

mee te spreken over een voorbereidende discussie.

Het overleg met toezichthouders en adviseurs is begin juni opgestart.

In het activiteitenplan zijn de vervolgstappen zichtbaar.

Inmiddels heeft een eerste inventarisatie plaatsgehad bij leden die

zich actief willen inzetten. Het is bijzonder inspirerend te ervaren dat

vele personen de coöperatie een warm hart toedragen en zich ervoor

willen inzetten. Samen met de aangrijpende verhalen over wens en

noodzaak is dat een geweldige stimulans om ons hiervoor in te

zetten. Gezamenlijk komen we absoluut verder.

Activiteitenplan 2013

Juni 2013:

- raadpleging actieve leden - afstemming met NVVE, Stg. De Einder en SVL

- overleg derden

Juli 2013: - statutair verplichte reglementen opstellen

- communicatieplan maken - voorbereiding regionale bijeenkomsten - overleg derden

September/oktober 2013: - regionale bijeenkomsten - actieplan 2014 - personen benaderen voor interne overlegorganen

December 2013: - algemene ledenvergadering

Coöperatie Laatste Wil – Laarstraat 47 – 7201 CB Zutphen – www.laatstewil.nu – post@laatstewil.nu – 06-22576007

Verhaal van een lid

Wel ben ik een ervaringsdeskundige.

Na 12 jaar verzorging van demente ouders kan ik stellen

dat ik ziek word van alle blije mededelingen over

mantelzorg. Iets voor een ander over hebben, zorg geven,

het klinkt zo vanzelfsprekend. De realiteit is anders. Je

verzorgt, terwijl je weet dat dat in tegenspraak is met de

wijze waarop ze geleefd hebben.

De laatste woorden die mijn moeder nog verstaanbaar zei:

"Als je niet anders durft, doe het dan met een steen".

Daarna kon haar woede nog een tijd gezien worden in haar

ogen en motoriek. Toen niets meer, een triest

takkenbosje.

Dat daarna duurde zeven jaren. Onterende jaren, die maar

niet van mijn netvlies willen. Mijn ouders werden verpleegd

in een instelling dus ik hoefde geen handelingen te

verrichten. Ik kon alleen maar er zijn en falen. In die

tussentijd overleden vier van mijn zeer naaste familieleden

door suïcide en één door de hulp van een uiterst

begripvolle huisarts.

Alleen bij de laatste voelde ik de juistheid, het recht om

waardig te mogen sterven, een recht om zelf het moment

te bepalen. Dat gebeurde na een lange zoektocht. Iedereen

begreep het, maar niemand wilde handelen, alléén die éne

huisarts. Ik denk nog dagelijks aan zijn durf. Het was eind

jaren negentig.

Ik ben nu zelf al lang een zoekende. Ik krijg soms wél

begrip en ik krijg genoeg folders. En toen ik na een coma

wakker werd waren ze er – de mantelzorgers. Ik ben nog

nooit zo ontzettend onaardig geweest tegen mensen.

Ik ben lichamelijk niet in staat een bijdrage te leveren.

Geestelijk steek ik dagelijks de vlag uit voor uw initiatief.

Met warme groet,

(naam auteur bekend bij Coöperatie Laatste Wil)

Moordeinde

Geef mij maar een moordeinde in plaats van een wellicht

schier eindeloze kwijning.

Stelselmatig wordt in de media gesproken van zelfmoord

als iemand zijn eigen leven beëindigt. Connotaties van dit

woordgebruik zijn:

- moord als iemand met voorbedachten rade om zeep

helpen;

- moord als iets verschrikkelijks (‘t is een moord);

- moord als noodkreet om hulp (moord en brand

schreeuwen).

Permanent en dwingend disciplineren in deze connotaties

tot in de meest minimale spleetjes het strafrecht & de

christelijke goden & de asociaal-politieke angsthazen & de

hoeders van de fundamentalistische levensmoraal & de

aartstwijfelaars & de zwijgend instemmende

meerderheden.

CLW Nieuws juli 2013 – pagina 2

Leeftijdcriterium

Het leeftijdcriterium dat rond levensbeëindiging wordt gehanteerd, is

arbitrair. Er zijn argumenten voor 70+ of 75+ (Uit Vrije Wil), voor

23+ (volgroeide hersenen), voor 18+ (wettelijke volwassenheid).

De Coöperatie heeft het wettelijk argument van juridische

volwassenheid genomen, omdat die leeftijd voor ons het best

houdbaar en verdedigbaar is. Vier argumenten tezamen

onderbouwen deze keuze, te weten:

a. het ervarings- en door deskundigen onderschreven feit dat in

verreweg de meeste gevallen een ervaring zoals liefdesverdriet niet

zo hoog oploopt dat de stap van de gedachte over zelfdoding naar de

uitvoering ervan, daadwerkelijk wordt gezet. Over het algemeen is

de kloof tussen denken en doen inzake levensbeëindiging dermate

groot dat het gelukkig bij de gedachte blijft.

b. dat de jongeren die een ingrijpende ervaring hebben en daar niet

zonder zelfdoding overheen kunnen komen, andere middelen

voorhanden hebben, edoch middelen die in onze optiek in de

categorie “niet humane dood” vallen.

Zoals ophanging, van de flat springen, voor de aanstormende trein

staan, overmatig drugsgebruik, pols doorsnijden.

c. dat er tot nu toe geen enkele aanwijzing is dat jongeren (n.b. de

Coöperatie weet de geboortedata van de leden) met een doodswens

het lidmaatschap van de coöperatie achter de hand houden voor

barre momenten.

d. dat noch de trein, noch de treinproducent, noch het mes, noch de

messenproducent, noch de flat, noch de architect, noch het touw,

noch de touwslager, noch het laatstewilmiddel, noch de producent of

distribuerende organisatie van het laatstewilmiddel verantwoordelijk

kan worden gesteld voor het oneigenlijk gebruik van respectievelijk

de trein, het mes, de flat, het touw of het laatstewilmiddel.

Ook wij hopen dat dergelijke jongeren in hun omgeving door familie,

vrienden, deskundigen op zo’n manier worden opgevangen dat ze het

definitieve besluit over de uitvoering van de doodswens niet nemen.

Ook wij willen voorkomen dat het laatstewilmiddel oneigenlijk

gebruikt zal gaan worden.

Ook wij willen het laatstewilmiddel niet bij de supermarkt vrij

verkrijgbaar laten zijn.

Ook wij willen niet dat ons de verdenking van aanzetten tot moord of

zelfdoding voor de voeten wordt geworpen.

Het is niet aantoonbaar dat het verbieden van het gebruik van

humane laatstewilmiddelen een significante bijdrage levert aan de

reductie van het aantal suïcides onder jongeren met een doodswens.

Ook is niet bewezen dat de gereglementeerde c.q. gecontroleerde

introductie van humane laatstewilmiddelen aan een relatief klein en

overzichtelijk deel van de Nederlandse volwassenen het aantal

suïcides onder jongeren doet toenemen. Wel weten we dat een

significant aantal Nederlanders de aperte wens heeft om over een

humaan laatstewilmiddel te kunnen beschikken op het voor

desbetreffende geëigende moment; zonder tussenkomst van een

vetohoudende arts.

Voor dat belang komt Coöperatie Laatste Wil op.

Coöperatie Laatste Wil – Laarstraat 47 – 7201 CB Zutphen – www.laatstewil.nu – post@laatstewil.nu – 06-22576007

Moordeinde (vervolg)

Dat je jezelf met voorbedachten rade om zeep kunt

helpen, daar naar uit kunt zien en juist dat intense

genoegen van de daken wilt blèren, komt eerder op bij het

begrip zelfdoding dan bij zelfmoord.

In samenstellingen kunnen we in het denken meer kanten

op met het woorddeel moord-. Verreweg de meeste

samenstellingen zijn negatief geconnoteerd. Denk maar

aan moordaanslag, moordbijl, moordbok, moordbrand,

moordbrigade, moordfantasie, moordhoek, moordlust,

moordwapen of moordzwaard.

Maar wie kent niet een moordvent, een moordwijf, een

moordfilm, een moordgriet of een moordjong? Moord- als

eerste lid van samengestelde woorden, kan ook aangeven

dat wat erna volgt erg aardig, erg mooi of erg fijn is. Het

voorvoegsel ‘moord-‘ duidt dan in positieve zin wat de

spreker/schrijver van het navolgende vindt.

Bij linguïst hoort moordtaal.

Bij muziekminnaar horen moordmelodieën,

moordharmonieën en moordakkoorden.

Bij liefde horen moorddaden om niet.

Bij boezemvriendschap hoort moordvertrouwen.

Bij lijden aan het leven hoort moorddoding.

En bij voltooid leven hoort een moordeinde.

Toeleven naar sterven

Helaas, mijn activiteitsvelden verkleinen, mijn kritische

gedachten houd ik steeds meer voor mij. De leeftijd van 87

jaar gaat steeds meer knabbelen aan mijn strijdlust.

Ik kan met genoegen in NRC NEXT kritische stukjes lezen,

en soms reageer ik daar ook op. Wat ik in De Gelderlander

lees is vrijwel nimmer iets waar ik op wil reageren maar ik

doe het nog wel.

Op mijn leeftijd krijg je een zekere vermoeidheid, een

uitstelneiging en daardoor een afstelbesluit.

Een deel van mijn tijd besteed ik aan het opruimen van

een deel van mijn archieven, wetende dat die voor een

ander niet meer interessant zijn.

Gelukkig is de werking van mijn hersens nog vrij goed

alhoewel in mijn noodzakelijke dagelijkse onderwerpen nog

al eens een sluis dicht gaat en het dan ook vergeet.

Het stroomt niet altijd door.

Het verschijnsel van ouder worden, van het zicht krijgen

op het open water, het sterven, is fascinerend.

Niet dat ik dat nu van plan ben maar ik leef er ongewild

toch naar toe.

Folkert

Colofon

CLW Nieuws is een uitgave van Coöperatie

Laatste Wil en verschijnt 4 à 6 keer per jaar.

TEKSTREDACTIE: G.R. Rebergen & J. van Wijk

OPMAAK: S.M. Rebergen

VORMGEVING: Banster