Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

8
Voor de vijftigste keer is deze Nieuwsbrief met veel liefde en zorg samengesteld, opgemaakt, gedrukt en verzonden. Kijken we er vluchtig naar en scannen we wat we aardig vinden of besteden we er echt aandacht aan, indachtig de missie van onze Beweging? Deze Nieuwsbrief zou de vluchtige lezer als het ware willen toeschreeuwen: “Zie je niet wie ik ben, hoe mooi ik ben, welke waarde ben ik voor jou?” De vluchtige lezer kijkt naar de Nieuwsbrief, maar hoort en ziet hem niet. Word ik wel gezien? Deze diep-menselijke vraag stellen wij ons een leven lang, misschien niet ieder moment van de dag, maar vaker dan we denken. Het huilende kind vraagt het, de protesterende puber, de jong volwassene die van betekenis wil zijn, de eenzame oudere: we vragen ons allemaal af: “Word ik wel gezien?” De jongste zoon die er op los leefde, aan lager wal raakte vraagt het zich af: “Word ik wel gezien?” En de oudste zoon die zegt: “en ik dan?” vraagt zich af: “Word ik wel gezien?” Het antwoord op deze vraag is wellicht teleurstellend: vaak niet! Maar troostrijk voeg ik daar aan toe: vaak ook wel! Eigenwaarde is gegrondvest op het diep verborgen besef dat al onze namen geschreven staan in Gods hand of wat minder religieus: het diepe besef dat ik steeds weer word gezien door het goede hart van anderen. En die bewogenheid van de ander doet ons goed. De vraag ‘word ik wel gezien?’ doet een dubbel appèl. Ten eerste naar de ander: Alsjeblieft Ander, heb oprechte aandacht voor mij. Zie me als een uniek, waardevol mens en niet als een object, als de zoveelste keer, als een burgerservicenummer. Maar ook een appèl aan mijzelf: ervaar dat je gezien mag worden. Steeds weer en juist als je het niet verwacht is er die ander die jou welkom heet, jou waardeert. Ik ben de vijftigste Nieuwsbrief van de Beweging van Barmhartigheid. Velen hebben naar mij uitgekeken, me aandachtig gelezen, hebben verwijld op het middenkatern met die mooie gedichten en aforismen. Ik ben trots op mezelf want ik word graag gezien. NIEUWSBRIEF#50 april 2010 | #50 | fraters cmm Zien - Bewogen Worden - In Beweging Komen B V B Woord van de redactie Tussen de eerste Nieuwsbrief in oktober 1998 – een simpele fotokopie – en nu, nummer 50, ligt een hele ontwikkeling. Wie ze doorbladert kan de gestage groei en ontwikkeling volgen. Heel wat Nieuwsbrieven halen de vijftig niet. Wij zijn van plan nog lang door te gaan. We gaan het als redactie een beetje vieren en gaan samen met jullie dankbaar en welgemoed verder. In deze Nieuwsbrief besteden we speciale aandacht aan zien en gezien worden. De eerste van de welbekende drieslag. Word ik wel gezien? Marius Buiting Voorzitter bestuur BvB Ons Zelf, collage 2009, Caren van Herwaarden

Transcript of Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

Page 1: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

Voor de vijftigste keer is deze Nieuwsbrief met veel liefde en zorg samengesteld, opgemaakt, gedrukt en verzonden. Kijken we er vluchtig naar en scannen we wat we aardig vinden of besteden we er echt aandacht aan, indachtig de missie van onze Beweging? Deze Nieuwsbrief zou de vluchtige lezer als het ware willen toeschreeuwen: “Zie je niet wie ik ben, hoe mooi ik ben, welke waarde ben ik voor jou?” De vluchtige lezer kijkt naar de Nieuwsbrief, maar hoort en ziet hem niet. Word ik wel gezien? Deze diep-menselijke vraag stellen wij ons een leven lang, misschien niet ieder moment van de dag, maar vaker dan we denken. Het huilende kind vraagt het, de protesterende puber, de jong volwassene die van betekenis wil zijn, de eenzame oudere: we vragen ons allemaal af: “Word ik wel gezien?” De jongste zoon die er op los leefde, aan lager wal raakte vraagt het zich af: “Word ik wel gezien?” En de oudste zoon die zegt: “en ik dan?” vraagt zich af: “Word ik wel gezien?”

Het antwoord op deze vraag is wellicht teleurstellend: vaak niet! Maar troostrijk

voeg ik daar aan toe: vaak ook wel! Eigenwaarde is gegrondvest op het diep verborgen besef dat al onze namen geschreven staan in Gods hand of wat minder religieus: het diepe besef dat ik steeds weer word gezien door het goede hart van anderen. En die bewogenheid van de ander doet ons goed. De vraag ‘word ik wel gezien?’ doet een dubbel appèl. Ten eerste naar de ander: Alsjeblieft Ander, heb oprechte aandacht voor mij. Zie me als een uniek, waardevol mens en niet als een object, als de zoveelste keer, als een burgerservicenummer. Maar ook een appèl aan mijzelf: ervaar dat je gezien mag worden. Steeds weer en juist als je het niet verwacht is er die ander die jou welkom heet, jou waardeert.

Ik ben de vijftigste Nieuwsbrief van de Beweging van Barmhartigheid. Velen hebben naar mij uitgekeken, me aandachtig gelezen, hebben verwijld op het middenkatern met die mooie gedichten en aforismen. Ik ben trots op mezelf want ik word graag gezien.

Nieu

ws

br

ief#

50

apr

il 2010 | #50 | fr

aters c

mm

Zien - b

ewogen w

orden - in bew

eging Kom

en bvb

woord van de redactie

Tussen de eerste Nieuwsbrief in oktober 1998 – een simpele fotokopie – en nu, nummer 50, ligt een hele ontwikkeling. Wie ze doorbladert kan de gestage groei en ontwikkeling volgen. Heel wat Nieuwsbrieven halen de vijftig niet. Wij zijn van plan nog lang door te gaan. We gaan het als redactie een beetje vieren en gaan samen met jullie dankbaar en welgemoed verder.

In deze Nieuwsbrief besteden we speciale aandacht aan zien en gezien worden. De eerste van de welbekende drieslag.

Word ik wel gezien? Marius BuitingVoorzitter bestuur bvb

Ons Zelf, collage 2009, Caren van Herwaarden

Page 2: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

ov

er

weg

iNg

eN

ba

rm

ha

rtig

e

2

al wat je gedaan hebt…

Hoe kijk ik naar mensen? Als anderen waar je geen boodschap aan hebt, zonder naam en gezicht? Of zie je hen als medemens, gelijkwaardig aan jou? En herken je in hen hetzelfde diepe verlangen naar geluk, naar verbinding?En hoe kijk ik naar mensen die kwets-baar, arm en klein zijn, die lijden? Laten ze me koud? Kijk ik de andere kant uit? Kijk ik op hen neer? Loop je er aan voorbij zoals die twee in de parabel van de barmhartige Samaritaan? Of zie je deze mensen zodanig dat ze je raken? Dat je je zelf er in herkent, je eigen broosheid en gebrokenheid. En word je als het ware vanzelf gedrongen in beweging te komen, je tot naaste te maken?Kijken: met koele blik, en blijven zitten waar je zit.Zien: Kijken met het hart. Uit jezelf treden: barmhartige liefde.

Waarom breng ik het vaak niet verder dan kijken? Als toeschouwer?En waarom ben ik toch, hoop ik, door het leven heen, door wat ik zelf heb meegemaakt, aan het leren om te zien? Ik denk dat barmhartige liefde ten diepste ons is ingeschapen. Het hoort bij ons mens-zijn. Daarom weet ik ’s avonds, als ik terugkijk op de dag, goed wanneer ik tekort ben geschoten. Maar duidelijk is ook dat er een harde korst

om de parel van de barmhartigheid in ons is gegroeid, die ons hardvochtig, onverschillig of egocentrisch maakt.Wat heeft mij geholpen om steeds meer de weg van de barmhartigheid te gaan? Laten we eerlijk zijn, gemakkelijk is dat niet, want opengebroken worden doet zeer. De zeven werken van barmhartigheid van de Meester van Alkmaar is voor mij een eye-opener. Wat dit schilderij van de Meester van Alkmaar (1604) over de hele wereld bekend maakt is, dat de schilder Jezus plaatst onder degenen die honger hebben, ziek zijn, geen kleding hebben. Hij wil ons zeggen: zie je, zij zijn even belangrijk als ik. Beter dan veel woorden laten deze beelden zien wat Jezus bedoelde met zijn uitspraak: “Al wat je gedaan hebt voor een van de geringsten van mijn broe-ders of zusters heb je aan mij gedaan”. Voor Joannes Zwijsen, de stichter van de zusters en fraters van Tilburg, was deze uitspraak van Jezus hét woord van de barmhartigheid. Het inspireerde hem en zijn navolgers om te proberen naasten te zijn. Ik begrijp mensen die zeggen: dat is mystiek. God ontmoeten in de medemens.Die werkelijkheid openbaart zich maar langzaam aan mij. Al kan ik het nauwelijks vatten, het helpt mij wel om de ander als kostbaar

te zien, ook als ik de ander afstotelijk vind, helemaal niet mag, als de ander mijn irritatie oproept, mijn type niet is of, ja zelfs als ik me gekwetst voel. Als ik in ZIN soms nog de ochtendme-ditatie verzorg, sluit ik altijd af met een diepe buiging voor elkaar.Belangrijk is in de uitspraak van Jezus, dat hij spreek over broeder en zuster. De ander, wie hij ook is als je broeder en zuster zien, als gelijkwaardig aan jou. Dat is wat!Jezus roept op tot universele broeder-schap, als enige weg naar vrede. Het is niet toevallig, dat in onze gemeen-schap barmhartigheid en broeder-schap onlosmakelijk bij elkaar horen. Ook in de chassidische verhalen wordt duidelijk, dat je een hele weg hebt af te leggen om de ander echt te zien als je broeder en zuster:

Wanneer breekt de morgen aan?Is het het moment als je in de verte een hond van een schaap kunt onderscheiden? Nee, zei de rabbi.Is het als je uit de verte een dadelboom van een vijgenboom kunt onderscheiden? Nee, zei de rabbiMaar wat dan vroegen de leerlingen? Het is, zei de rabbi, als je in het gezicht van een ander kunt kijken en daarin je broeder of zuster ziet Tot dat moment is de nacht nog bij ons.

Wim Verschuren

De eerstvolgende keer dat je je vrese-lijk opwindt – als je bijvoorbeeld vastzit in het verkeer of in een afschu-welijk lange wachtrij voor de kassa staat – kun je de volgende oefening proberen. Het kan je helpen je meer verbonden te voelen met de wereld om je heen zodat je opwinding als sneeuw voor de zon verdwijnt.

1: Richt je aandacht op je ademhaling. Voel hoe je longen zich bij elke inade-ming vullen met lucht en hoe ze zich ontspannen bij elke uitademing.

2: Laat nu een gevoel van warmte in je

hartcentrum binnenkomen. Adem in en uit vanuit dit gebied alsof je de hele wereld van daaruit zou ervaren.

3: Concentreer je nu op die persoon in jouw nabijheid waarvan je nu, op dit moment last hebt. Dat kan die treu-zelaar bij de kassa zijn, of de autobe-stuurder die het verkeer ophoudt.

4: Zie deze persoon omringd door licht. Stel je de kleine details van haar/zijn leven voor. Ze/Hij staat elke ochtend op, neemt een douche, ontbijt, gaat de strijd aan met het verkeer – alles wat jij ook doet.

5: Laat jezelf affectie voelen met deze onbekende. Een ieder van ons gaat elke dag de strijd aan met duizend kleine dingen om te kunnen overleven.

6: Zeg in stilte, met deze persoon in gedachten: Moge het je goed gaan. Laat de warmte en het licht in je hart-centrum uitstralen naar deze persoon alsof je haar helemaal omhult met zonneschijn.

7: Merk op wat voor gevoel deze oefe-ning je geeft. Voel je net dat kleine beetje meer compassie met anderen in deze wereld?

oefening Anders kijken naar ‘lastige’ mensen op je pad

uit: Het Geschenk van Liefdevolle Aandacht, 100 Mindfulnessoefeningen van Mary Brantly & Tesilya Hanauer

Page 3: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

ov

er

weg

iNg

eN

ba

rm

ha

rtig

e

3

al wat je gedaan hebt… eenoogje - tweeoogje - drieoogje

Jan Verhallen

Sprookjes zijn kleine theatertjes. Figuren die er in spelen zijn ‘karakters’ die we meestal gemakkelijk bij onszelf terugkennen.Het verhaal van Eenoogje - Tweeoogje - Drieoogje gaat als volgt:

Er is een moeder met drie dochters. De meisjes worden gekenmerkt door hun kijkers. Eenoogje heeft één groot oog, midden op het voorhoofd. Tweeoogje heeft twee ogen, op de bekende plaatsen. Drieoogje heeft een oog op het voorhoofd en twee gewone oogjes. De moeder, Eenoogje en Drieoogje staan uitgesproken vijandig tegenover Tweeoogje, omdat ze er uitziet als iedereen, niets bijzon-ders heeft! Zij moet alles in het huishouden doen en ook het geitje hoeden. Terwijl Eenoogje en Drieoogje de hele dag luieren en zich tegoed doen aan allerlei lekkernijen, krijgt Tweeoogje nauwelijks te eten. Dan komt een goede fee haar te hulp. Tweeoogje leert een gemakkelijke toverspreuk: “Geitje melk, tafeltje dek” moet ze zingen als ze met het geitje in het vrije veld is. Dan staat er ineens een keurig gedekt tafeltje met goed en gezond voedsel. De restjes die haar door haar zussen worden toegeschoven, laat ze staan. De moeder wil er achter komen hoe het mogelijk is dat ze er toch zo goed uit blijft zien. Eenoogje krijgt de opdracht mee te gaan naar het veld en goed op te letten. Tegen de middag wordt ze door Tweeoogje in slaap gezongen: “Eenoogje waak je, Eenoogje slaap je”. Het diner komt er aan en Eenoogje heeft niets gezien. Dan is Tweeoogje aan de beurt. Tweeoogje vergist zich en zingt: “Drieoogje slaap je, Tweeoogje waak je”. Het derde oog heeft alles gezien…Voor Tweeoogje volgt dan een ramp. Het geitje wordt geslacht. Bij gunst en gratie krijgt ze het hart van het geitje. Dat begraaft ze, en zie: op die plaats groeit een wonder-lijk mooie boom. Zilveren bladeren en gouden appels. Niemand, behalve Tweeoogje kan ook maar het kleinste takje van de boom afbreken. Dan komt de prins, Tweeoogje wordt koningin en ze leven nog lang en gelukkig!

Wim Verschuren

Eigenlijk is het niet goed te praten, een sprookje zó samen te vatten. Een sprookje uit gaan leggen is al helemaal betweterig en ijdel!Je moet sprookjes vertellen en er van genieten! Maar toch... tegen beter weten in...

In dit sprookje wordt een schat aan beelden aangereikt. Als transparanten schuiven ze over elkaar heen: de paradijs-boom; de boom van kennis van goed en kwaad; de appel uit de Hof van Eden; de twistappel van Hespiriden; de sobere geit, totemdier van de Griekse filosofen; de kracht van mantra’s en nog veel meer.Het meest boeiend zijn uiteraard de drie meisjes.Eenoogje: hoe kijkt ze met dat ene oog? Is ze verwant aan Polyfemos, de eenogige reus uit Odyssea, die loerend zijn lust en land bewaakt? Het ene oog staat voor het zien van het instinct, primitief en ongenuanceerd. Eenoogjes zijn niet zo zeldzaam!Tweeoogje kijkt met twee ogen, maar ziet de dingen met verstand en gemoed. Drieoogje lijkt de meest gefortu-neerde. Zowel het instinct als het ordenend verstand hebben hier hun zintuig!Schijn bedriegt! Het sprookje vertelt wat anders: Drieoogje is te beschouwen als een tussenfase in ontwikkeling van primitief instinctief zien naar menselijk kijken. Drieoogje lijkt op een kikkervisje: er zijn al wel pootjes, maar ook het zweepstaartje is er nog.Bij de Tweeoogjes is dat ‘extra’ oog weg gegroeid. Kijken doe je met twee ogen. Om te zien heb je daar genoeg aan. Het sprookje zegt dat je ‘extra’ ogen moet wantrouwen, dat die eigenlijk niet deugen, of ze nu gericht zijn op hoog verheven idealen, of op lage primitieve lusten. Twee ogen, meer heb je niet nodig. Door met die ogen goed te kijken, kan het zien tot ‘geest-drift’ voeren.

Een sprookje over kijken en zien

Page 4: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

ge

da

ch

t e

N g

ed

ich

t b

ar

mh

ar

tige

1945

We kregen helden op de theeze zaten samen op de canapéze hadden helemaal geenconversatie, ik keek en keektot ze verlegen warenze wisten zich geen raadmet zo een vredeJudith Herzberg

Ge ziet utUt raakt oeGe doet meeCarnaval Tilburg

Je hoeft niet ziek te zijn om beter te wordenBart Schalkx

Elke verandering begint met een andere manier van kijkenOlaf Hoenson

MARIA MAGDALENA IN DE GRAfTUIN In wanhoop dwaalt zij rondhet graf is leeghet lichaam van de meesterniet te vinden alleen een vreemde-de tuinman somszou hij misschien? Waar hebt u hem gelegddie men het leven namwil hem dan tenminstenog als dode laten verblind door tranenalles is verlorendood is nog altijd doodwendt zij zich af- Wat opent haarwat heelt haar orenwie noemt haar bij de naamzoals zij is gekend? Nog dieper ommekeerdan in hun vroeger ontmoetenervaart zij want zij ziet:hij is het isde Levendedie mij tot leven riep.

Inge Lievaert

De ander liefhebben als jezelfRav Hoena sprak: Ieder dieeen zieke bezoekt neemt 1/60van zijn ziekte weg. ‘Men antwoordde: ‘Als dat waar is,dan zou hij, wanneer er zestigbezoekers komen, genezen zijnen met ons mee kunnen gaan naar de markt?’ Hij sprak:‘Zestig zouden hem kunnengenezen, maar alleen als zijhem liefhebben als zichzelf.’

Leviticus Rabba XXXIV,1

Als ik de hemel schouw,zon maan sterren daar gewrocht:wie zijn wij dandat aan ons gedacht zou worden,mens wie ben je dat je wordt geweten.

uit: psalm 8

Page 5: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

ge

da

ch

t e

N g

ed

ich

t b

ar

mh

ar

tige

Alles zelf doen is optellen. Samenwerken is vermenigvuldigenE. fenterer van Vlissingen

Het is niet moeilijk het goede te herkennen, maar wel het in daden om te zetten Johan Cruijff

EEN MAN HAD TWEE ZONEN

Hij heeft het vaderhuis nog nooit verlaten,deed alles wat er van hem werd verwacht,genoot niet van het leven of met mate,heeft blind gehoorzaamd, enkel plicht betracht.

Die ander kon het nergens rooienwant hem riep steeds een volgend avontuur.Hij at met zwijnen, sliep bij lichtekooien.Hartstocht dreef hem, heimwee, heilig vuur.

Mij werden beiden op den duur vertrouwdalsof ze twee van mijn gezichten tonen.Ik heb om hen geleden en gerouwd,maar leer ze nu omarmen als mijn zonen.

Hein Stufkens(naar Lucas 15: 11-32)

O, IK WEET HET NIET

O , ik weet het niet,maar besta, wees mooi.Zeg: kijk, een vogel en leer me de vogel zien.Zeg: het leven is een brood om in te bijten en de appels zien rood van plezier, en nog, en nog, zeg iets.Leer me huilen, en als ik huil leer me zeggen: het is niets.

Herman de Coninck

MAART

Vanwaar ik stond zag ik twee vissen gaan,de snelle stroom met wendingen trotserenen bij een woud van waterplanten keren,met waaierende vinnen waakzaam stáán.toen raakten ze elkander èven aan:een lichte schok. Naderen en afweren.Het rommelde. Met zwarte regensperen,met steigerend licht brak zich het voorjaar baan.

Ida Gerhardt

Het lijkt erop dat wij mensen op allerlei manieren kunnen bestaan. Maar wij kijken er alleen maar naar en maken het mee.Sándor Márai

Page 6: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

ac

tivite

iteN

ba

rm

ha

rtig

e

6

Van oktober 2009 tot januari 2010 organiseerde de Beweging van Barm-hartigheid een leerroute voor de Zorg. Met 7 deelnemers gingen we op pad, onder de bezielende begeleiding van Dorine Sweere en Mechtild Wijdeveld. De thema’s waren: aandacht, tijd, ruimte en betekenis. In de vier bijeenkomsten werden veel ervaringen en gedachten uitgewisseld. Juist door de diversiteit van de groep was dit boeiend en leerzaam. Naast de

zorg wegeneen vierdaagse leerroute van barmhartigheid in de zorg

Cisca Blokpoel

Zeventien deelnemers, afkomstig uit verschillende hoeken van Nederland, zaten die eerste zaterdag wat onwennig bij elkaar. Gelukkig hadden Mariet van den Boer-Maas en Ad Jansen, onze begeleiders in deze leerroute, ons voor-zien van een lekker kopje koffie. En al gauw verscheen een voor ons allemaal vertrouwd gezicht: Wim Verschuren. Wim vertelde, zoals alleen Wim vertellen kan, over barmhartigheid, of eigenlijk: barmhartige liefde. Hij deelde met ons dat óók hij, samen met de andere fraters, had moeten zoeken, op een dood punt leek te zijn aangekomen, maar dat daar in het aardedonker weer een lichtje was gaan branden, een lichtje dat inmiddels een groot vuur is geworden. Je mag elkaar de hand reiken en samen opnieuw op weg gaan, ook al weet je nog niet waarheen. Daarmee was de toon gezet voor een prachtige en doortastende leerroute.

Ton Oostrom nam het stokje van Wim over. Hij luisterde naar onze verhalen

en gaf ons ieder een nieuwe, passende achternaam. Dat voelde een beetje als herboren worden en gaf richting aan ons verdere pad tijdens de leerroute. Ontdek wat je allemaal kan waarnemen en kan zien als je er werkelijk met aandacht bent, was zijn boodschap. Ook tijdens de andere dagen met de gastsprekers Harrie van Geene, Ria Weyens en Dorothée de Wilde was aandacht en het ‘werkelijk aanwezig zijn’ een belangrijk thema. Harrie gaf aan: “Soms ben ik het die in nood is, en ziet de ander met aandacht en liefde naar me om. Op een ander moment is de situatie omgedraaid.” Ria liet ons ervaren dat het ook nodig is om er met liefde te zijn voor de ‘nood in jezelf’. Erken je eigen pijn en wees warm en mild voor wat er is in jezelf.

Dorothée wees ons op de unieke missie van ieder mens, die in de bron al aanwezig is. Deze is voor iedereen anders, daarom is het belangrijk je niet te vergelijken met een ander.

werkelijk aanwezig zijnde 10e leerroute in barmhartigheid Ineke Majoor en Channa van de Enk

Het afsluitende weekend dompelden we ons in de warme en aandachtige aanwezigheid van Hein Stufkens die ons met mooie verhalen, gedichten en muziek dieper kennis liet maken met ons eigen leerproces van barmhartig-heid. De nadruk lag vooral op liefde-volle aandacht voor jezelf, de ander en de hele schepping, tot het kleinste miertje aan toe. Ook hebben we kort gekeken naar onze eigen saboteurs. Hoe ga je om met datgene wat je tegenhoudt om te te bereiken wat voor jou belangrijk is. Op de laatste dag was er Marius Buiting. Hij heeft ons aan de hand van praktijkvoorbeelden laten zien hoe we ondanks ons drukke bestaan en zonder ons steeds op te offeren een voortdurende houding van barmhar-tigheid kunnen ontwikkelen.

En nu komt de tijd voor verwerking, plannen en uitvoeren. Hoe dat er uit zal gaan zien zal net zo verrassend, divers en uniek zijn als het leven zelf.

gesprekken werden er ook aspecten praktisch uitgewerkt zoals inleven, meelopen en visualisatie.

Je inleven in de zorgvrager geeft de zorg een extra dimensie. We zijn zo gewend om hulp te verlenen. Door je af te vragen wat de zorgvrager van jou nodig heeft en mogelijk verwacht kan een doel op een ander niveau boven komen.Het meelopen, dicht bij mensen staan, bereikten we door met één van de deel-nemers zijn/haar tijdslijn te lopen; wat vindt hij/zij belangrijk, wat heeft die persoon meegemaakt. Ik leerde daar-door met meer aandacht naast mensen te lopen en dat niet oordelend te doen, noch positief, noch negatief.

Door visualisatie werd helder wat onszelf bezig houdt. Zo moesten we ons bijvoorbeeld voorstellen dat we een herberg zijn. Een herberg voor onszelf, met al onze gedachtes en emoties, een herberg waar we onze zorgvragers ontvangen. Het was heel verhelderend en gaf bijzondere inzichten.

Deze leerroute heeft onze omgang met patiënten, onze naasten en onszelf beïnvloed. Het was een bijzondere ervaring. We hadden aandacht voor elkaar, tijd en ruimte voor gesprekken en ontmoeting. Dit had betekenis en gaf hoop. We zagen, werden bewogen en kwamen in beweging.

Page 7: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

atte

Ntiie

ba

rm

ha

rtig

e

7

Ineke Majoor en Channa van de Enk

Marjolein Hamertwee documentaires over de zorg

de zorgfabriek

mamAls je dementerende moeder een pratend servies tegenkomt, verzin er dan een paar dansende konijnen bij. Theatermaakster Adelheid Roosen filmde haar moeder en de mensen die het dichtst bij haar staan en maakte van de beelden een intiem portret, getiteld Mam. De korte film ging ook in première op het IDfA, het internationale documentairefestival in Amsterdam.De film laat heel mooi zien hoe Adelheid, haar zus, haar lief en haar tante in de wereld van haar moeder stappen en daarin met haar zijn, ieder op zijn of haar eigen manier. De intentie is steeds met haar te zijn.Wie meer wil weten over de projecten van Adelheid Roosen kan kijken op: www.femaleeconomy.nl

In de zorg worden steeds meer bezuinigingen doorgevoerd. Als gevolg van het dichtdraaien van de geldkraan wordt zorg geautomatiseerd. Kim Brand, onlangs afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, werkte jarenlang als weekendhulp in een zorgcentrum in Hilversum, totdat zij vanwege bezuinigingen moest vertrekken. Brand maakte de documentaire De Zorgfabriek over de instelling waar zij had gewerkt en filmde de automatiseringsslag die daar op dat moment gaande was. In de film volgt Brand een dag lang verzorgers en hun handelingen, waardoor het fabrieksmatige proces zichtbaar wordt. “Ik wilde laten zien hoe wij met onze mensen omgaan”, licht Brand toe. “Daar waren geen interviews voor nodig en geen voice-over, maar gewoon een camera die een dag lang alle handelingen van verzorgenden vastlegt.”De Zorgfabriek was in november 2009 te zien op het International Documentairy film festival Amsterdam (IDfA) en werd onlangs op televisie vertoond bij HUMAN (nog steeds te zien op http://player.omroep.nl/?aflid=10408671).

Page 8: Nieuwsbrief Beweging voor Barmhartigheid 50

8

be

ric

hte

Nb

ar

mh

ar

tige

bvb

¶ Jongeren naar tanzaniaJongeren & Missie nodigt jon-geren uit om een maand naar Tanzania te gaan. Verblijven in een gastgezin, het organiseren van sport- en spelactiviteiten en het bezoeken van ontwik-kelingsprojecten bij de Maasai staan op het programma. Voor meer informatie: www.jongerenenmissie.nl

¶ vakantiedagen eleousacommuniteitVan 26 tot 29 juli en van 2 tot 5 augustus biedt de Eleousacommuniteit samen met vrijwilligers een vakantie van vier dagen aan, bedoeld voor hen die moeilijk op vakantie kunnen gaan. Mocht je een gezin of een alleen-staande weten die hiervoor in aanmerking komt die je hier een plezier mee doet, neem dan contact op met Wim Verschuren 073-6577044 of per e-mail [email protected]

¶ vincentius viert in tilburg haar 25-jarig bestaanDe verjaring wordt opgeluis-terd met o.m. een tentoonstel-ling over Peerke Donders. Barmhartigheid speelt in die expositie een belangrijke rol. De opening is op 16 april a.s. in het nieuwe Paviljoen, Pater Dondersstraat Tilburg (Noord).

¶ eLiM-groep21 april: Tijd van Onschuld met Agnes Klitsie24 april: film Vincent patroon van de armen18 en 19 juni: Schrijven aan de Bronwww.elimgroep.nl

¶ de leerrouteVoor de elfde keer gaat de leerroute van start. De data zijn: 18 september, 16 okto-ber, 6 november, 18 decem-ber 2010, weekeinde 22 en 23 januari 2011. Waneer je iemand kent van wie je denkt dat die er belangstelling voor heeft, maak die dan attent op de leerroute. Ook als diegene geen participant is.

¶ themadagen24 april themadag met als thema ‘Je Levensbestem-ming Vinden’ o.l.v. Miek Pot, waarbij Hildegard von

Bingen als voorbeeld wordt gesteld. 3 juli themadag rond het Mettagebed (vipassana) o.l.v. Ellen de Goeij.Metta is een vorm van medi-tatie, die veel beoefend wordt. Deze dag is bedoeld om er kennis mee te maken en te ervaren of het een vorm van mediteren is die bij je past.Voor beide dagen kun je je opgeven bij het secretariaat.

¶ abdijwandeldagenVoor de Abdijwandeldagen is grote belangstelling: er is nog één vrije plek. Overwogen wordt om – bij voldoende belangstelling – bijvoorbeeld in de herfst een tweede groep te starten.Opgave bij het secretariaat.

¶ ontdekt op internetwww.devrolijkheid.nl> over aandacht voor kinde-ren in Asielzoekerscentrawww.gideonsbende.nl> De bende doet een beroep op elkaar als iemand zorg nodig heeft, als er strijd gevoerd moet worden om situaties te verbeteren, als overmacht en verdriet ons overkomtwww.stichtingpresent.nl > landelijke organisatie die mensen die hulp bieden en hulp nodig hebben met elkaar

verbindt. Inmiddels heb-ben zich al veel organisaties aangesloten, zoals provincie-huizen, kerken, Oranjefonds, stichting Doen enz.www.handvestburgerschap.nl> van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, over aandacht en zorg voor elkaar

¶ www.barmhartigheid.nl De website van de Beweging van Barmhartigheid is vernieuwd. In de loop van het jaar zullen er meer mogelijkheden aan worden toegevoegd, zoals interactie voor werkgroepen en partici-panten. Maar nu reeds zijn er al meer mogelijkheden dan voorheen, bijvoorbeeld het bekijken van de foto’s van de laatste Landelijke Dag in november 2009.

¶ de KerngroepVanaf het begin speelt de Kerngroep een belangrijke rol in de Beweging. In de statuten is de taak ervan vastgelegd en nu is er een reglement opgesteld, goedgekeurd door het bestuur en de Kerngroep. Dit alles met de bedoeling om tot een vernieuwing van de Kerngroep te komen. Hierdoor is ze beter in staat taken en verantwoordelijkheden, in de statuten weergegeven, te kun-nen uitvoeren.

¶ colofonvoorzitterMarius BuitingcoördinatorFie Gommerse [email protected] van Oostromfraters cmm NederlandJan Koppens

secretariaat bvbBoxtelseweg 60, 5261 NE Vughtt 073-6577044e [email protected]: Beweging van barmhartig-heid, Vught 914 8656

redactie NieuwsbriefRina van der HulstDe Volmer 192, 7482 HC Haaksbergene [email protected] GommersPieter-Jan van LieropWim MaarseWim Verschuren

ontwerp en ProductieLandofPlentydruk drukkerij Mart.Spruijt BVwebsite www.barmhartigheid.nl

¶ handvest voor compassieSinds enige tijd is een met de hand bewerkt (Yves Behar) hou-ten plaquette met de tekst van het Handvest voor Compassie te koop. Meer informatie is te vinden op: http://cfc.amazonweb-store.com

¶ Landelijke workshopdag 29 mei 2010

Na de workshopdag vorig jaar over onderwijs dit

jaar weer een ‘gewone’ workshopdag. Met als

boeiend thema: bevrijding uit gevangenschap.