Voorganger blikt terug en kijkt vooruit

Kortste weg naar geluk

Lieve jeugd, zusters en broeders,

Het jaar 2013 ligt al bijna helemaal achter ons waarin weer veel is gebeurd. Mooie dingen als de Skype dienst en het bezoek van opziener Van Strien, maar ook minder mooie dingen soms als eenzaamheid, verlies en ziekte. In een gemeenschap maak je veel mee met elkaar, maar ik kijk met vreugde en dankbaarheid naar onze eigen gemeenschap Hoorn. Zo veel wordt er in lief-de gedaan en gewerkt dat mij dat stil maakt als ik naar u allen kijk.

Samen aan het werk Bijzonder ook dat ik uw voorganger mag zijn, maar dat kan alleen als wij sa-men aan het werk blijven. U kunt voor het komende jaar weer rekenen op mijn liefde en hulp. Mijn dank is groot voor al uw hulp en liefde. Mochten er onverhoopt zaken zijn waar ik wellicht onattent ben geweest, of waar u mis-greep, dan hoop ik dat u mij dit wil ver-geven.

Verzoening Voor 2014 wil ik graag met u verder werken aan verge-ving en verzoening opdat dit meer in de samenleving gaat komen. Laten we in dankbaarheid met elkaar aan het werk gaan in onze eigen omgeving. Dank-baarheid is immers de kortste weg naar geluk!

Liefste groeten, uw voorganger,

Marcel Becker

Nieuwsbrief Gemeenschap Hoorn December 2013 NIEUWS

In dit nummer:

Voorganger 1

Nieuws

Verbouwing

2

3

Gesprek

Column

Gedicht

4

6

7

Skype dienst 8

Declamatorium

Kerstmusical

10 11

Een goed doel

Thomas

Sam Sival

12

1314

Uitje 70+

Agenda

15 16

De renovatie van ons gebouw is bijna klaar. Aan de buitenkant is niets veranderd, maar binnen in het gebouw hebben ontvangsthal en bovenzalen een ware metamorfose ondergaan.

Norbert Cuiper

Het had wat voeten in de aarde, maar het is er toch van gekomen: ons ge-bouw ondergaat een interne verbouwing. Dit hebben we afgelopen twee maanden flink gemerkt. We konden door de verbouwing alleen gebruik ma-ken van de grote zaal, een deel van de bijzaal, de spreekkamer en de keu-ken. Via de achteringang kwamen we naar binnen, waarna we onze jassen nog net kwijt konden op de kapstokken in de hal. Slechts één toilet

wel het meest luxe toilet

was beschikbaar voor iedereen. Dat alles vanwege de ver-bouwing die zich buiten ons zicht voltrok in de rest van ons gebouw, dat voor ons tot verboden terrein werd verklaard. Je moet er wat voor over hebben

Vertraging De aannemer zou half oktober beginnen met de voorbereiding van de sloop-werkzaamheden. De aanvankelijke planning was dat de verbouwing nog voor de Kerst kon worden afgerond, maar daarin kwam al snel een kink in de ka-bel. Dat kwam omdat er op de bovenverdieping in de cv-ruimte asbest werd geconstateerd dat eerst moest worden opgeruimd. Dit leverde enkele weken vertraging op, zo vertelt broeder Sander van der Doorn, beheerder van het gebouw. De verbouwing heeft hierdoor stilgelegen. Pas na de sanering van het asbest kon de aannemer weer het gebouw in.

Zeecontainer De aannemer moest de ruimtes leeg maken voordat de binnenmuren konden worden neergehaald. Ze hebben de hele boel gestript om de sloop voor te bereiden, vertelt Van der Doorn. Begin november zijn we begonnen met de voorbereiding van de verbouwing. We hebben de stoelen en de tafels uit het gebouw gehaald. Op de parkeerplaats achter het gebouw werd een zeecon-tainer geplaatst voor opslag van de materialen. Bij het leegruimen van de za-len en de knutselruimte kwamen vele kubieke meters vuil vrij.

Stempels Bij de sloop zijn de binnenmuren weggehaald. Hierbij zijn 100 stempels (stalen buizen) tussen de vloer en het plafond gezet om het bouw-deel te ondersteunen. Nadat de muren waren verwijderd werden stalen bal-ken geplaatst. Het was nog wel een beetje punniken om die balken binnen te krijgen, zegt Van der Doorn. Ook zijn 30 extra stempels gebruikt wat het to-taal op 130 stempels brengt. Dat is voor een dergelijk kleine ruimte een be-hoorlijk aantal stempels. Dit was nodig om de zware last van de bovenverdie-ping te dragen en de bouw veilig uit te voeren.

Opgeknapt Na het aanbrengen van de stalen balken zijn de stempels verwijderd. Hierna richtte de aannemer zich op de interne verbouwing zelf. Het gebouw wordt flink opgeknapt. Het wordt mooi, zegt Van der Doorn. We zijn benieuwd en kunnen haast niet wachten. Toch moeten we nog enig geduld opbrengen: de verbouwing zal met Kerst nog niet klaar zijn. Wel kunnen we dan gebruik

Interne verbouwing schept meer ruimte voor gesprekken

Gebouw ingrijpend gerenoveerd

Pagina 2 NIEUWS

´Het gebouw wordt flink opgeknapt. Het wordt mooi´

Sander van der Doorn

Wat kunnen we verwachten van de verbouwing?

De interne verbouwing van ons gebouw houdt de volgende veranderingen in:

De hal met voorheen gescheiden garderobes wordt één open ruimte. Het kleine voorhalletje wordt vergroot. Toiletten komen rechts naast de ingang. Waar nu het mededelingenbord hangt komen gla-zen deuren die toegang geven tot de bijzaal. De lichtkoepels krijgen een kleurtje.

Links van de ingang komt een trap naar boven. De huidige trap en alle binnenmuren verdwijnen. Deze trap komt uit op de overloop bij de schildersruimte.

Boven worden ook alle binnenmuren verwijderd van de schildersruimte, de kleine doorloopzaal en de knutselruimte. De doorloopzaal en de knutselruimte worden samengevoegd tot één zaal.

Alles wordt voorzien van nieuwe vloerbedekking: marmoleum in moderne tinten.

In 2014 volgen nog de vernieuwing van de achterhal en de spreekkamer.

maken van de nieuwe bijzaal op de begane grond. De aannemer verwacht de verbouwing in januari af te ronden. Dan pas kunnen we met onze eigen ogen de ruimere ontvangsthal en bovenzalen aan-schouwen. En hopelijk bewonderen met open mond.

NIEUWS Pagina 3

Waarom een verbouwing? Ons gebouw krijgt met de verbouwing meer ruimte voor ontmoetingen en ge-sprekken. Vroeger lag de nadruk op de eredienst en jeugdkring, tegenwoordig is meer behoefte om informeel met elkaar of met andere belangstellenden in con-tact te komen. Om te voldoen aan de wensen van deze tijd wordt hiervoor meer ruimte gecreëerd. Dit is de centrale gedachte achter de verbouwing.

Ontmoetingsplek jongeren De bovenverdieping, die de laatste tijd nauwelijks meer werd gebruikt, wordt opnieuw ingericht met gespreksruimten en een ontmoetingsplek voor jonge men-sen. Zij worden ook betrokken bij de in-richting daarvan, om aan hun wensen tegemoet te komen. De grote zaal, die s zondags gebruikt wordt voor de ere-dienst, blijft in de huidige staat. Deze zaal biedt plek aan 208 personen.

Ontvangsthal op 10 november 2013. De hal krijgt door de verbouwing meer ruimte (foto Sander van der Doorn).

Op bezoek bij broeder en zuster Bes in Twisk

Niet achter de geraniums Broeder en zuster Bes wonen op de Essenburg in Twisk. Helaas kan zuster Bes niet meer in de dienst komen wegens de ziekte van Park-inson. Haar man zorgt voor haar, waardoor hij ´s avonds thuis blijft. Maar hij houdt niet van stilzitten, getuige diverse hobby s. Ed Steiger en Jorin Dijkstra spraken met het echtpaar.

Ed Steiger

Het is 31 mei 2013: een prachtige dag. De zon schijnt en het is wel 15 graden! Dat is toch wel heel wat voor dit overwegend koude voorjaar. Alweer de laatste dag van de lente: de meteorologische zomer begint morgen. De zon maakt de rit prachtig. Jorin en ik rijden in de auto over de A7 richting Twisk voor een bezoek aan broeder en zuster Bes. Over de prachtige zonverlichte weg door de Benne-meer bereiken we Twisk met zijn statige boerderijen. Bij de Essenburg parkeren we de auto. Broeder Bes wacht ons al op. Dat heet welkom voelen . Bij binnen-komst overvalt je de gezelligheid van een oud huis. En ook een heel goed onder-houden huis. Ze wonen hier nu al tien jaar. Het huis moest grondig worden ge-renoveerd. Het meeste hebben ze zelf gedaan. Het huis was hokkerig. Nu zijn het beneden allemaal ruime kamers. Alle deuren zijn eruit, behalve de buitendeur na-tuurlijk.

Thuis Broeder en zuster Bes zijn godsblij dat ze hier wonen. Zoveel rust en prettigheid. En dan het uitzicht. Ze voelen zich ook thuis in de dorpsgemeenschap van Twisk. Ze zijn donateur van verschillende verenigingen in het dorp, zoals de harmonie en de rederijkerskamer. Broeder Bes is lid van twee biljartverenigingen. Hij speelt alle erkende spelsoorten: libre, bandstoten en driebanden. En goed. Hij heeft al ver-schillende bekers in huis voor libre en bandstoten. Ook is hij betrokken bij het rea-liseren en onderhouden van het modelspoor in Opperdoes. Tijdens het gesprek lopen de paarden van de buren door de tuin. Aan de overkant wordt een ander paard daar helemaal wild van, rent al slippend in de bochten, heen en weer. Goed voor het gazon . Als de paarden door een buurman weer naar hun eigen erf zijn gedreven en de rust is weergekeerd, begint Gijs de gans bij de overburen te gak-ken. Landelijker kun je het niet krijgen.

Parkinson Zuster Bes komt al twee jaar niet meer in de eredienst. Dat gaat niet meer. Zij heeft de ziekte van Parkinson en voelt zich daardoor erg onzeker. De fijnmotori-sche zaken gaan niet meer. Autorijden is er niet meer bij. En ze reed zo graag auto in haar wagentje. Ook is zij vergeetachtig. Maar de situatie is tamelijk stabiel. Ze komt iedere vijf weken voor controle bij de afdeling geriatrie in het Westfries Gasthuis. Ook haar man is niet zonder problemen. Broeder Bes kampt met een onwillig oog. Men weet niet wat er met het oog aan de hand is, dus kunnen ze er niets aan doen. Door de ziekte van zijn vrouw komt het huishouden op hem neer: administratie, financiën, boodschappen enz. Zuster Bes is zeer dankbaar dat broeder Bes er is en dit kan en wil doen. Ze hebben wel een hulp in de huishou-ding die ze zelf betalen. Immers van de overheid hoeven ze tegenwoordig niets meer te verwachten.

GESPREK

Hebben we nog tijd om elkaar te ontmoeten? Gaan we nog bij iemand op bezoek om met elkaar te praten? In deze rubriek bezoeken we iemand thuis voor een goed gesprek.

Pagina 4

Hobby s Broeder Bes zit niet achter de geraniums. Hij heeft een aantal hobby s: biljarten, maar dat wisten we al, tekenen en schilderen, modelbouw van treinen met schaal 1:22,5, houtdraaien, -frezen en -zagen en piano spelen. Tot voor kort zat hij ook op zang, maar dat gaat nu niet meer, omdat hij s avonds aan huis gebonden is wegens de ziekte van zijn vrouw. Ook heeft hij nog contrabas gespeeld. Hij laat even zien wat hij allemaal maakt: twee mappen (een grote en een kleine) met bij elkaar meer dan honderd aquarellen, van klein tot groot. Stillevens, straatjes, dorpjes, landschappen, dieren, voorwerpen, noem maar op en allemaal even mooi. Ook in de huiskamer hangen een paar mooie exemplaren. Daaronder bevinden zich ook een paar acrylschilderijen.

Treinen Maar het meest indrukwekkend is de geheime ruimte op de bovenverdieping. Via een steile trap gaan we naar boven. Daar treffen we in drie kamers een georganiseerde chaos aan: de werkplaats, met draaibank, frees en zaag, en een heel eigengemaakt spooremplacement met rijdende treinen. Prach-tig. Ook een kamertje met planken en modellen erop. De kroon van de eigengemaakte verzameling zit in een houten box, super geheim dus: de trein van de sultan van Sumatra, de Deli-spoorlijn. Een Ja-panse spoorlijn die in de oorlog is aangelegd. Vergelijk het maar met de Birma-spoorlijn en dat weet je wat dat betekende voor de werkers, krijgsgevangenen en inboorlingen, aan die lijn. Broeder Bes droomde altijd van Indonesië. In zijn schooltijd hoorde Indonesië gewoon bij Nederland, je wist niet be-ter. Hij is daar ook een aantal malen met zijn vrouw heen geweest.

In het derde kamertje een heerlijk uitzicht over de authentieke dorpsstraat van Twisk. Ook een schilde-rij waardig . Ook heeft broeder Bes in het Archeon geholpen bij het bouwen van boomkano s. Zoals gezegd: geraniums zijn niet zijn lievelingsbloemen .

Het bezoek was zo voorbij. Met al deze indrukken reden weer door het prachtige Westfriese landschap naar huis. Mooie mensen, broeder en zuster Bes.

Pagina 5

COLUMN

Niet in mijn achtertuin Ron Koobs

Als ik dit schrijf genieten we nog van een prachtige zomer. Het warmterecord voor

Nederland werd bijna verbroken en er was eindelijk weer eens sprake van een

hittegolf. Ik geniet ook altijd van de zorg die de overheid dan ten toon spreidt. De

gemeente Hoorn besproeit de bloemetjes in het openbaar groen met water en op

de radio klinken oproepen om toch vooral veel te drinken. Tijdens onze reizen in

Afrika en Azië , waar het elke dag zo warm was heb ik nooit iets gemerkt van der-

gelijke oproepen.

We kunnen sinds jaren weer buiten eten en lang natafelen en worden daardoor

geconfronteerd met een probleem dat door de gemeente Hoorn minder voortvar-

end wordt aangepakt. Achter onze tuin in het park zit al jaar en dag een aantal

daklozen, omdat vlakbij een plek is waar ze kunnen overnachten. Ze zitten rustig

op een bankje en groeten vriendelijk als ik met onze hond Bella langs loop.

Het laatste jaar is deze groep in aantal gegroeid en de nieuwkomers vertonen

veelal gestoord gedrag. De oproep om veel te drinken is bij hen niet aan dove-

mansoren gericht. ' s Ochtends om 10 uur knallen de flessen met goedkope bub-

beltjeswijn al open en menigeen heeft dan al z'n eerste pilsje achter de kiezen.

Tegen de tijd dat wij toe zijn aan een aperitief voor de avondmaaltijd is aan de

overkant de totale dronkenschap al ingetreden en is het gelal en de onderlinge

ruzies en bedreigingen niet van de lucht.

En dan gaat het mis in mijn hoofd, want ik kijk vol mededogen naar individuen met

wie het in het leven beduidend minder goed is gegaan dan in het mijne, maar ik

erger me bovenmatig aan hun gedrag. Deze mensen hebben zorg nodig, maar

wie geeft het ze? Wat moeten we met deze mensen? Eigenlijk wil ik ze weg heb-

ben, in ieder geval niet in mijn achtertuin , of niet altijd en niet met zovelen. Ik ben

een echte NIMA geworden.

Straks wordt het herfst en zitten we weer lekker binnen en horen niets van wat

zich in het park afspeelt. Toch is dat een weinig troostrijke gedachte, want ik weet

dat de daklozen dan in de kou zitten en in tegenstelling tot wat vaak wordt

beweerd beschermt alcohol niet tegen bevriezing, wel bij auto's, maar niet bij

mensen.

Pagina 6

GEDICHT

Geen muren maar bruggen

Ooit

lang geleden

was er een mens.

Hij had ruzie met zijn naaste buur.

Hij kocht een grote stapel stenen

En bouwde een hele hoge muur.

Even lang geleden was er nog een mens.

Hij droeg stenen op zijn sterke rug.

Hij wilde mensen met elkaar verbinden

En daarom bouwde hij een brug.

Sinds dat moment

heel lang geleden,

is er weinig veranderd om ons heen.

Er komen steeds weer muren en bruggen,

gebouwd door mensen, steen voor steen.

Als jij

levend in het hier en nu

een steen wil leggen, groot of klein,

stop dan met muren op te richten:

Ook jij kunt bruggenbouwer zijn!

Paul Vlaar

Paul Vlaar, bekend als Oranje-pastoor en tegenwoordig vlootaalmoezenier bij de Koninklijke Marine, schreef dit gedicht op 21 juli 2013 aan boord van de Zr. Ms. Van Speijk, het marineschip dat afgelopen zomer deelnam aan een anti-piraterij-missie in de wateren voor de kust van Somalië. Het gedicht staat in zijn bundel Dichter voor mensen èn dichter bij Hem . Vlaar droeg dit gedicht voor tijdens de dienst op zondag 25 november 2013 in het Apostolisch Ge-nootschap te Hoorn.

Pagina 7

Geslaagde Skype dienst met Perth in Hoorn

Zwaaien naar Down Under Pagina 8

Gemeenschappen Hoorn en Enkhui-zen hadden via Skype een dienst die ze met de gemeenschap in Perth be-leefden. Het was een onvergetelijke ervaring die voor herhaling vatbaar bleek.

Norbert Cuiper

De voorbereiding start maanden eerder. Jongeren uit Hoorn willen een dienst via Skype houden met de Australische ge-meenschap in Perth. Vorig jaar hebben jon-geren uit Perth een bezoek gebracht aan Enkhuizen en overnacht bij families uit de gemeenschap Hoorn. Dat vonden de jonge-ren zo n bijzondere ervaring dat ze opnieuw verbinding wilden leggen met Perth. Maar wie moet het organiseren? Janine Uijldert legt contact met Niel Herzog om een datum te prikken. Uiteindelijk wordt de Skype dienst gepland op zondag 26 mei. Enkele jongeren in Hoorn, zoals Fenno Uijldert en Rick en Jorin Dijkstra hebben een groot aandeel in de voorbereiding van de dienst. Ook muzikaal gezien hebben zowel Perth als Hoorn en Enkhuizen zich goed voorbe-reid, zo blijkt al snel. Oudste Barendregt gaat voor in Hoorn, terwijl pastor Wijbenga de dienst in Perth leidt.

Sfeer fantastisch

Leidraad is de weekbrief Wie is je naaste . Dat wordt vertaald met Who is your neigbo-ur , want de voertaal is Engels. Dat is voor sommige broeders en zusters wel lastig, maar voor de beleving van de dienst maak-te dit niet veel uit. Ik kon het Engels niet verstaan, maar de sfeer was fantastisch, zei broeder Lenstra (93 jaar) na afloop. In het begin is er een probleem met het geluid, dat echter binnen vijf minuten wordt opge-lost. De Oudste leidt de skype dienst in, voordat het kinderkoor in Perth het lied We are Australian zingt. Daarna lezen Lillian Slavenburg, Rick en Jorin de weekbrief voor. Ook herder Wijbenga spreekt ons nog toe, waarna we aan de Rondgang gaan. Bij de afsluiting van de dienst zwaaien velen van ons naar het videoscherm. Ontroerend vind ik het om daarop te zien dat de broe-ders en zusters uit Perth terugzwaaien. Ge-lukkig hebben we de foto s nog.

Oudste Barendregt (rechts) en de jongeren bereiden de dienst voor

Voorganger Becker stelt zich voor aan de kring in Perth

De voorbereiding van de Skype dienst is ten einde

Het kinderkoor uit Perth zingt We are Australian

De zaal zit vol. We zijn live verbonden met Australië

Pagina 9

Lillian leest de weekbrief voor in het Engels Voorganger Wijbenga uit Perth spreekt ons toe

De rondgang in Hoorn duurt langer dan in Perth Aan het einde van de dienst zwaaien we naar elkaar

Deel 1: Zijn, met als ondertitel: Wie ben ik? Het begint met verwondering voor een onvoorstelbaar scheppingsproces. Door toevalligheden en een enorme sa-menhang kon leven op deze plek in het onmetelijke heelal ontstaan. Het stelt de mens voor duizenden vragen en evenzoveel antwoorden, die op hun beurt weer nieuwe vragen oproepen. In het gezin, op je werk, in bijzondere situa-ties .vragen, vragen, vragen .. en overal moet een antwoord op zijn. Geen wonder dat je daar flink van in de war kan raken, radeloos zelfs. Daar gaat het gedicht Aanbreken over. Een warboel. Zoek geen betekenis, want de bomen wisten het

al. Het

is een leeg onderwerp. Je mag zelf invullen wat het

is, wat je zo verward kan maken. Maar er is hoop, want we gaan in dit deel op ontdek-kingsreis in onszelf. We zijn allemaal verschillend, we dragen allemaal iets kost-baars in ons en we hoeven niet perfect te zijn. Schitterend dat deel 1 eindigt met het lied Mens durf te leven! .

Deel 2: Zien, met als ondertitel: Wie is mijn naaste? Het begint met twee filmpjes die ons laten zien wie onze naaste is, dat je die nodig hebt en dat je iets voor hem of haar kan doen en omgekeerd. Samenleven is niet eenvoudig met al die onderlinge verschillen, maar wat verbindt ons en bieden we elkaar ruimte? Be-houden we onze eigen identiteit? Dit gaan we allemaal ontdekken in deel 2, me-de aan de hand van inspirerende liederen, juweeltjes van gedichtjes en mooie muziek.

Deel 3: Gaan, met als ondertitel: Welke weg ga ik? We gaan eerst lekker koken: het recept is geluk! Het wordt vast heel lekker. En dan gaan we op weg. Op zoek naar geluk. Ik en mijn naaste helpen elkaar stap voor stap tot het pad be-gaanbaar is, het, het Ook hier is het

weer een leeg onderwerp dat we zelf mo-gen invullen, immers, al onze levensomstandigheden en wegen zijn verschil-lend. En toch een ding hebben we gemeen als we met dankbaarheid het pad der liefde bewandelen. Dan ervaren we het

geluk bij en in onszelf, en grote kans ook bij anderen. Ere zij God.

We hopen u allen te ontmoeten bij dit mooie declamatorium. Dit vindt plaats in ons gebouw op dinsdagavond 24 december vanaf 19h30.

Pagina 10 Over het declamatorium 2013

Het eeuwige NU De titel van het declamatorium Het eeuwige NU is een verwijzing naar het lied De Onzienlijke zichtbaar (zangkoor 57) en tegelijk een verwijzing naar Lucas 12:54 e.v. Het gaat om leven in het nu en zelf bepalen wat juist is. Er zijn drie delen: Zijn, Zien en Gaan.

Citaten Enkele citaten uit het declamatorium:

Hoe wrang is het, dat juist in Syrië op kerstavond Jezus werd geboren

Wij zijn sterrenstof. Wij zijn deel van het scheppingsmoment met elk atoom in ons lichaam

Samenleven is niet eenvoudig. Het is een uitdaging om elk mens te nemen zo-als hij of zij is

Wat ga jij doen met je leven? Wat ga jij doen om de wereld beter te maken?

De vraag is niet of alles goed gaat. De vraag is of we met het goede bezig zijn

Ed Steiger

Oneindige verhalen

Een verhaal kan de wereld veranderen

Een verhaal kan je zoveel laten zien

Van jezelf, van de wereld, de anderen,

Een verhaal kan zoveel met je doen.

Het brengt je zomaar ergens naar toe, soms

Een verhaal kan je zoveel laten zien.

Het opent de deur naar de toekomst

Een verhaal kan zoveel met je doen.

Verhalen zijn er in allerlei soorten en maten. Lang, kort, inspirerend, grappig, dubbelzinnig, oud, nieuw, in een boek, op film. Waarom zijn verhalen belangrijk en waarom zijn er verhalen die we na jaren nog steeds kennen? Op al deze vragen krijgt u antwoord in het kerstspel van dit jaar!

Samen gaan we kijken en luisteren naar verhalen over helden. Ook de helden die de revue passeren zijn er in allerlei verschijningen. Zo is er Robin Hood, Martin Luther King en ook helden veel dichter bij huis.

In de achterliggende repetitietijd heb ik me laten inspi-reren door alle acteurs en medewerkers, dat zijn de helden. Op eerste kerstdag kunt u zich ook komen la-ten inspireren en heerlijk genieten van datgene dat u aangeboden gaat worden. En hopelijk neemt u nog iets mee naar huis om over na te denken

Pagina 11 Kom kijken naar de Kerstmusical!

Verhalen met helden De kerstmusical bevat dit jaar diverse verhalen met helden die ons inspireren. Het wordt uitgevoerd op eerste kerstdag, woensdag 25 december vanaf 14h00 in ons gebouw.

Irene van Splunter

Kindertehuis van Roos en Bettine vraagt om hulp

Wilt u dit goede doel steunen? Zuster Krijnen vraagt ons om geld over te maken voor een kinderte-huis in India. Niet zomaar een goed doel, want haar dochters komen hier oorspronkelijk vandaan.

Kine Krijnen-Keijser

Jim (Himadri) De, directeur van het kindertehuis CNI Shishu Sangopan Griha in Delhi waar Roos en Bettine vandaan komen, vraagt om hulp voor het kindertehuis. De samen-werking met de vereniging Wereldkinderen is opgezegd omdat er geen kinderen meer via dit huis voor adoptie naar Nederland komen, zodat er nu ook geen geld meer komt via deze weg. Adoptie is in India geen schande meer, zodat de kinderen in hun eigen cultuur kunnen blijven. Dat is natuurlijk veel beter.

Opvang In het kindertehuis worden kinderen uit de sloppenwijken van Delhi opgevangen zodat hun ouders kunnen werken. Deze kinderen krijgen scholing en maaltijden. Ook verzor-gen ze opleidingen voor meisjes zodat ze in hun eigen levensonderhoud kunnen voor-zien als kapster, naaister of schoonheidsspecialiste. In Jabalpur is een opvanghuis voor gehandicapten. Deze opvang kost uiteraard geld wat de ouders niet kunnen betalen.

Goed besteed Wij zijn een paar jaar geleden in Delhi geweest en hebben gezien hoe Jim aan het werk is. We weten zeker dat het geld dat we aan hem geven goed wordt gebruikt. Mocht u ook willen helpen, maandelijks of eenmalig, dan kunt u geld overmaken op rekening-nummer NL61 RABO 0150 5026 05 ten name van A.A. Tuin, onder vermelding van SSG India, uw naam en adres en eventueel emailadres.

Meer info Wilt u meer informatie over dit tehuis dan kunt u kijken op de Facebook site van CNI Shishu Sangopan Griha. Ook kunt u een filmpje van het kindertehuis bekijken op YouTu-be via http://www.youtube.com/watch?v=64RCMZXg8-8&feature=youtu.be

Pagina 12

Pagina 13 Thomas van der Meer gaat naar andere gemeenschap

Van Hoorn naar Alkmaar Thomas van der Meer heeft besloten om te gaan volgen in Alkmaar. Hij neemt binnenkort afscheid van onze gemeenschap. Via Facebook en Twitter hou ik contact met Thomas.

Norbert Cuiper

Waarom heb je gekozen voor Alkmaar?

Het was een erg moeilijke keuze. Sinds mijn confirmatie twijfelde ik heel erg tussen de gemeenschappen Hoorn en Alkmaar. Hoorn omdat ik daar veel mensen ken en Alkmaar omdat het dichterbij is bij mijn woonplaats Heerhugowaard. Daardoor hoef ik minder ver te reizen om naar de dienst en de jongeren-kring te gaan.

Heb je de gemeenschap in Alkmaar al bezocht?

Ja. Ik ben medio november een keer wezen kijken in de gemeenschap Alkmaar. Vrij snel daarna heb ik de keuze kunnen maken wat voor mij prettig voelt. Eind november heb ik de knoop doorgehakt door voor de gemeenschap Alkmaar te kie-zen. Daar word ik met een hartelijk welkom gevoel ontvangen. Ik moet nog erg wennen aan de gemeen-schap, het gebouw en de overige broeders en zusters, maar dat gaat redelijk snel.

Hoe heb je afgelopen jaren in Hoorn beleefd?

Ik heb bijna vanaf mijn geboorte in Hoorn gevolgd met altijd een goed gevoel. Ik verwacht dat de omschakeling naar de gemeen-schap in Alkmaar toch erg wennen zal zijn. Gelukkig ken ik al enkele jongeren uit Hoorn die ook in Alk-maar volgen, zoals Marie-Claire en Bart Tonkes.

We zullen je missen Thomas. Wanneer neem je afscheid in Hoorn?

Wanneer ik wordt voorgesteld in de gemeenschap Alkmaar is nog onzeker. Daarover heb ik na de feestdagen een vervolggesprek met de voorganger van Alkmaar. Zodra ik dat weet kom ik nog in Hoorn afscheid nemen. De exacte datum zal ik dan overleggen met de voorganger in Hoorn.

Thomas van der Meer kijkt met een goed gevoel terug op zijn tijd in Hoorn

Fred Cuiper

Het is in de vooravond. We kijken naar Blauw Bloed, het favoriete programma van mijn vrouw. Ring!! Daar gaat de telefoon. Het is Sam Sival, onze broeder in Amsterdam. Voor diegenen die zich hem niet herinneren: hij komt sinds de jaren zeventig in Hoorn in de dienst en woont achtereenvolgens in Wognum met zijn gezin en later gescheiden daar-van op het Breed in Hoorn en ook op de Vollerswaal. We komen regelmatig bij elkaar over de vloer en helpen hem de laatste jaren enkele keren met verhuizen.

Rooie rakker In de jaren negentig krijgt hij een operatie aan de hersenstam die niet helemaal lukt en hem hulpbehoevend maakt. Toch blijft hij op zijn manier actief, als verwoed schaker en ook als rooie rakker

hij is lid van de PvdA. Daarnaast is hij broeder van ontvangst, zowel in Enkhuizen op het expositiecentrum als zondag voor de dienst, waarvoor dan velen worden ingeschakeld als hulp om het vervoer voor hem te regelen. Hij is altijd in je geïnteresseerd en ook menigmaal een prettige gesprekspartner. Dat ondanks zijn sores.

Metamorfose Goed, hij belt en ik denk dat het wel weer een tijd geleden is dat we contact hadden. De laatste keer dat we hem opzochten is afgelopen zomer in het zorgcentrum Nieuw Herlaer in Amsterdam-Buitenveldert. We treffen hem aan op zijn kamer. Dat is een hele verras-sing, want hij heeft zijn uiterlijk aangepast aan de nieuwe trend zoals ook gevolgd door o.a. koning Filip van België en minister Plasterk. Hij zou met zijn baard ook direct de rol van hulp-Sinterklaas of Kerstman op zich kunnen nemen! Oordeel zelf met de foto.

Bijpraten Nadat ik hem heb bijgepraat over de dienst en de verbouwing blijkt dat hij zich nog steeds met ons verbonden voelt. Hij zou graag nog eens in de dienst in Hoorn komen. Dat is echter niet zo makkelijk te regelen, want hij kan totaal niet lopen en beweegt zich slechts voort met een scootmobiel. Wel leest hij veel kranten en boeken en kijkt hij veel tv. Eén van zijn klachten is, dat er geen mensen zijn die met hem willen schaken. Dat is niet zo gek, want het is niet te winnen van hem!

Naar buiten Soms, bij goed weer, gaat hij met de scootmobiel naar buiten voor een tochtje door het Am-stelpark. We maken nog even een wan-delingetje en nemen dan afscheid van hem. Maar ik mag niet vergeten om u allen zijn hartelijke groet over te bren-gen.

Hoe gaat het met Sam Sival?

Telefoon uit Amsterdam Sam Sival volgde lange tijd in Hoorn maar woont nu in Amsterdam. Hij voelt zich nog steeds met ons verbonden en belt nog regelmatig, ondanks zijn sores.

Pagina 14

Sam Sival (met baard) en Ans Cuiper-Meijer (zonder baard)

Om zijn verjaardag te vieren ging onze voorganger met een groep 70-plussers naar Baarn. Daar bezochten zij Berg en Dal. Broeder Lenstra schreef een verslag.

Donderdag 4 juli was voor ons als broeders en zusters van onze gemeente Hoorn, van 70 jaar en ouder, wel een bijzonder mooie dag. Die dag werden we namelijk uitgenodigd door onze herder om met hem een dagje uit te gaan. Ik kan u zeggen dat dit een bijzonder geslaagde dag is geworden. We hadden het weer ook erg mee met een gezel-lig warm zonnetje erbij. Om negen uur s ochtends verzamelden we ons in ons gebouw waar we hartelijk welkom werden geheten door onze herder. Aan de lange tafel in de mooie bijzaal stond de koffie al klaar met gebak.

Tegen tien uur vertrokken we samen met drie auto s naar Baarn waar we even over elf uur aankwamen bij Berg en Dal. Vroeger was ik daar al eens eerder geweest. Als ik dat gebouw zo zie staan, met die mooie tuin eromheen, dan heb ik voor mezelf het gevoel dat het ook een beetje van mezelf is. De broeder daar die ons heeft rondgeleid vertel-de ons onder andere dat dit gebouw op een bergje staat, dat het hoogste punt is van Baarn. De vijver beneden is het laagste punt. Je kijkt zo ook van boven naar de mooie tuin beneden, met alles wat er staat, wondermooi allemaal.

Berg en Dal werd in 1954 eigendom van het Apostolisch Genootschap. Het was toen een verwaarloosd gebouw maar onze Apostel Slok heeft het opnieuw laten herstellen en in gebruik genomen als centrale administratie. Op een later tijdstip is het hele archief dat daar opgeslagen lag van alle gemeentes naar een ander gebouw ernaast overge-bracht. Het lag opgeslagen op de zolder. De broeder vertelde ons dat men soms bang werd door het zware gewicht daar bovenop die zolder, waardoor het hele plafond naar beneden zou kunnen komen. Maar dat is niet gebeurd.

Op één van de kamers zag ik een mooi prachtig geschilderd portret van Apostel Slok hangen. Ik dacht: dat is mijn geestelijke vader geweest. Bij hem heb ik de zin van mijn leven leren kennen. Ook een prachtige marmeren schouw zag ik in één van de kamers. De mooie ouderwetse en degelijke trap naar boven heb ik ook even beklommen, hoewel er een lift was naar boven. Na de rondleiding hebben we nog in de tuin gekeken en een broodje gege-ten buiten op een bankje. We hadden de broodjes vanuit ons gebouw in Hoorn voor onderweg meegekregen.

Wat ik nog vergat te zeggen: Berg en Dal wordt tegen-woordig gebruikt voor vergaderingen. Ook de Apostel komt er samen. Verder wordt één van de kamers ge-bruikt als trouwzaal.

Tegen half twee vertrokken we weer richting Hoorn. Daar stond de gedekte tafel klaar met onder meer heerlijke broodjes en salade. Enkele broeders en zusters hadden hiervoor gezorgd door dit van tevoren klaar te maken. Ook mijn bijzondere dank daarvoor.

Pagina 15 Voorganger bezoekt met 70-plussers Berg en Dal

Een bijzonder mooie dag Br. Lenstra

Activiteiten rond Kerst en Oud & Nieuw in de gemeenschap Hoorn

2013

22 december Generale repetitie Kerstmusical 14:30 uur

24 december Declamatorium 19:30 uur

25 december Kerstdienst 10:00 uur

Kerstmusical 14:00 uur

29 december Oudejaarsdienst 9:30 uur

2014

3 januari Nieuwjaarssamenkomst met Apostel 19:30 uur Voorgangers zijn uitgenodigd

5 januari Nieuwjaarsdienst 9:30 uur

9 maart Jongerenconferentie

Nieuwsbrief gemeenschap Hoorn een uitgave van het Apostolisch Genootschap Hoorn

Jaargang 2, nummer 1 December 2013

Colofon

Redactie: N. Cuiper E. de Vries N.L. Becker-Bartijn

Met dank aan drukkerij Grafiplan voor het gebruik van MS Publisher en een werkplek

Medewerkers: M. Becker (voorganger) F.H. Cuiper N. Cuiper Jorin Dijkstra R. Koobs C.C. Krijnen-Keijser Br. Lenstra E. Steiger I. van Splunter Druk: Grafiplan.biz

Oplage: 100

Wist u dat ? Marie-Claire Swart in Alkmaar volgt? Ze nam afscheid tijdens de dienst die door zr. Van Strien-Milaan werd geleid.

Linda Blesma in blijde verwachting is?

Fenno naar Oostenrijk ging om ski-leraar te worden?

Zr. Bosman haar been brak nadat ze in het ziekenhuis was geweest? Br. de Vries volgt hoofdzakelijk in Almelo, maar is nog niet definitief verhuisd.

Pieter van Eerde vader is geworden van een dochter (Juul).

Zr. Van der Meulen-Befort na lange tijd weer bij de vergadering van de dienenden was.

Agenda

gemeenschapsbladhoorn@hotmail.nl

Wilt u iets schrijven voor deze nieuwsbrief? Dat mag! Ook foto s zijn welkom. Kopij kunt u via e-mail sturen naar:

Pagina 16