s c h o o l j a a r 2 0 1 2 - 2 0 1 3 | n u m m e r 2 8 | d e c e m b e r | 2 0 1 2

Portret van een tevreden eersteklasser

In memoriam Jos gort

De sectie aardrijkskunde stelt zich voor

Dichter bij de leerling

“Wat geweldig om je weer te zien”

Moe maar voldaan na alternatieve lessen

2

3

45

Kruip zelf achter het stuur!

Mijn voorbeeld

Naast-de-kast

Waar zijn ze gebleven?

Een driepoot staat altijd goed…

Diverse documenten digitaal beschikbaar

6

7

8

De nieuwe Marnix-theatervoorstelling is bijna af!

Ieder mens is de architect van zijn eigen bestemming

Column

Colofon

9

10

We zeggen het zo snel en zo gemakkelijk: het Marnix College is een oecumenische school waar mensen van verschillende geloofs- en levensovertuigingen samenwerken. We zeggen ook altijd over onze school dat de grondhouding van het Marnix College er een is van respect en vertrouwen. We bedoelen daarmee te zeggen dat er voor iedereen - ongeacht wie, wat en hoe je bent - een plek is op onze school en dat we elkaar allemaal respectvol en fatsoenlijk behandelen. Iedereen is welkom en daar zijn we trots op.Maar is dat echt zo?Ik weet zeker dat we geen enkel probleem hebben met de verschillen binnen onze school als het gaat om levensovertuiging. We zijn eraan gewend geraakt vanzelfsprekend respect te hebben voor de gelovigen onder ons van de verschillende godsdiensten. Maar er is ook plaats voor de twijfelaars en de mensen die helemaal geen geloof hebben. Het gaat immers om ieders persoonlijke keuze, ieders persoonlijke vrijheid. We bespreken die verschillen openhartig, bijvoorbeeld binnen het vak Levensbeschouwing, maar zeker ook op andere plaatsen en momenten.Ook over onze verschillen op het gebied van politieke ideeën of maatschappelijke inzichten doen we eigenlijk bijna nooit moeilijk. We gunnen elkaar ruimschoots baan voor de vrije gedachte- en meningsvorming. Onze politieke verschillen komen zelfs uitgebreid aan bod in de lessen maatschappijleer bijvoorbeeld, of bij geschiedenis en aardrijkskunde. Dat vinden we belangrijk en goed.Wat betreft onze uiterlijke verschillen is er al helemaal geen probleem. Alle huidskleuren en afkomsten zijn aanwezig binnen onze school en dat respecteren we allemaal; sterker nog, we waarderen het zeer. Verschil is prachtig. We dragen ons haar allemaal anders, we dragen allemaal verschillende (stijlen) kleding en we luisteren allemaal naar andere muziek: goed, die verschillen, geweldig, die verscheidenheid. Maar hoe zit het eigenlijk bij ons met de seksuele diversiteit? Zijn we daar ook zo ruimhartig in? Is homoseksualiteit bijvoorbeeld, of biseksualiteit, bij ons echt zo geaccepteerd en zo gewoon als het aan de oppervlakte wel lijkt? Vinden we die verschillen ook gewoon? Op een school als het Marnix zou je dat absoluut mogen verwachten. Ik zou dus hopen en verwachten van wel, maar ik zou nog trotser zijn op onze school als ik zeker wist dat we allemaal ook op deze vraag volmondig 'ja' konden zeggen.

door Leo Spelt, rector door Dagmar Bruinsma

Minstens één keer per dag, op een willekeurig moment, krijg ik het opeens door. Dan begin ik als een waanzinnige te grijnzen, waarop mijn Amerikaanse vriendin, een vriend uit Kameroen en mijn Indiase kamergenootje me vreemd aan-kijken. Gelukkig is er niets mis, ik bedenk me dan alleen maar hoe gelukkig ik ben.

Als je me een jaar geleden had verteld dat ik op dit moment in India zou zijn, had ik je keihard uitgelachen. Toch is het waar; de laatste twee jaar van de middelbare school maak ik hier af.Geen gewoon vwo in Nederland voor mij, maar het IB in India, waarbij ik slechts zes vak-ken heb. Het tempo ligt hier zoveel hoger en tijdens wiskunde en natuurkunde kunnen de Aziatische leerlingen me echt bang maken (het stereotype beeld klopt: Aziatische mensen zijn vrij geniaal). Maar gelukkig heb ik een enorme voorsprong in andere dingen.

Wat ik heb meegekregen van het Marnix is een heleboel zelfvertrouwen, een goede basis in presenteren, een grote voorsprong met biolo-gie en literatuur, maar vooral een zekere soci-

ale aanleg. Dus hoewel ik het hier op sommige vlakken veel zwaarder heb dan de meeste ande-ren, hebben de afgelopen vier jaar me genoeg bijgebracht om te overleven hier. Mijn school, een van een tiental UWC (United World Col-lege) scholen verspreid over de wereld, hecht niet alleen belang aan het academische ge-deelte van adolescentie, veel belangrijker wordt hier de persoonlijke ontwikkeling van leerlingen gevonden. Het resultaat van deze levensfiloso-fie? Een ongekende vrijheid. Zo ben ik bijvoor-beeld dit weekend met een groepje vrienden naar Bombay geweest en zullen leraren je nooit dwingen om huiswerk te maken. Consequent verantwoording nemen voor je eigen daden is dus wel een must als je hier succesvol wilt zijn. Ik heb het weekendje naar Bombay dan ook he-lemaal zelf geregeld, van vervoer, plekken om te overnachten, geld en natuurlijk papieren tot aan alle activiteiten.

En dat is nog niet zo makkelijk, het is hier zo an-ders dan Nederland! In plaats van mijn schone, kleine, koude, natte, georganiseerde Nederland leef ik nu in India. In de grote stad werd ik voor

het eerst geconfronteerd met bedelende kin-deren, dakloze mensen op de hoek van iedere straat, een lijk op de grond, recht voor mijn neus! Zoiets zou hier in Ede nooit gebeuren, maar in India wel.

Zulke incidenten hebben mijn kijk op de we-reld zeker veranderd. Ik ben nog steeds gek op alle luxe van thuis, dat ga ik niet ontkennen, maar er zijn me toch een paar dingen duidelij-ker geworden. Door het kijken naar de wereld vanuit een heel ander perspectief heb ik mijn roze brilletje afgezet. Daarvoor in de plaats is een soort dankbaarheid jegens mijn vrijheid gekomen en een besef dat alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt, dus ook het Marnix, heeft bijgedragen tot waar ik nu ben. Daarom dus aan iedereen op het Marnix: dankjewel! Waar ik ook kom, ik zal altijd een stukje Marnix College in mijn rugzak meedragen.

Naar school in India

w w w . m a r n i x c o l l e g e . n l2

Portret van een tevreden eersteklasser

Wim Bakker kwam zonder klasgenoten van zijn oude basisschool in 1 gymnasium te-recht, maar hij blijft overal ‘relaxed’ onder, lijkt het wel. Het verhaal van een brugklas-ser die veel lacht terwijl hij vertelt.

Hij vond de overgang van basisonderwijs naar middelbare school wel groot. “Het is hier heel anders met elk uur een ander lo-kaal en een andere leraar. Maar het is wel heel leuk hier. Verder is iedereen hier groter dan ik, maar ach, dat is ook wel oké.”Zijn zus waarschuwde hem dat hij het bij de kluisjes niet zou overleven, maar ook dat vond hij meevallen. En Marnix Mag-niks? “Er zijn hier veel regels, maar het zijn goede regels, dus waarom zou je die bre-ken? De regels hier zijn trouwens niet zo anders dan op andere scholen.”

Wim woont in Wageningen en kende nie-mand toen hij in G1a zijn opwachting maakte, “Ik vond het niet eng om hier al-leen naar toe te gaan. Ik was wel toe aan wat nieuwe mensen om me heen. Mijn basisschoolklas was heel erg opgedeeld in groepjes. Ik zit nu in een heel leuke klas met maar 24 kinderen. Op de basisschool waren het er 32; ik vind dit fijner.”

Zijn oude klasgenoten kozen veelal voor het Pantarijn, “Ze hebben daar het nieuwe gymnasium. Je krijgt dan eerst veel klas-sieke vorming en pas later in het jaar echt

Latijn, maar ik wilde juist meteen met La-tijn beginnen.”

Met een Nederlandse vader en een Ame-rikaanse moeder had een keuze voor het tweetalige onderwijs voor de hand gele-gen; zijn oudere zus maakte immers ook die keuze, “Het is niet echt wat voor mij, denk ik. Ik spreek thuis al de hele dag En-gels. Ik houd het Engels en Nederlands lie-ver in balans.”

Wim voelt zich zowel Amerikaan als Ne-derlander, “Ik kom om het jaar in Californië en twee jaar geleden hebben we daar ook echt rondgereisd.”

Wat hem betreft moet Sinterklaas het wel afleggen tegen kerst met die mooie boom.In zijn vrije tijd tennist Wim graag, hij ga-met af en toe en voor het slapen gaan, leest hij. Over de toekomst heeft hij nog geen duidelijke ideeën, “Misschien wetenschap-per achter een bureau of in een lab?”Hij wil later voor een goede baan wel naar Amerika verhuizen, maar in Nederland blij-ven is ook goed.

Aan het Marnix hoeft verder wat hem be-treft niet veel veranderd te worden, “alleen wat meer zitplaatsen in de kantine graag.”

door Ginette Wieken

Het Marnix College heeft op zaterdag 20 oktober afscheid moeten nemen van Jos

Gort. Onze collega Jos was sinds 1975 in dienst van de Padbergmavo en sinds het

begin van de jaren negentig met hart en ziel verbonden aan het Marnix College.

Gedurende die ruim 37 jaren heeft hij aan duizenden leerlingen op zijn geheel ei-

gen en unieke wijze lesgegeven, is hij een betrokken mentor en leerlingbegeleider

geweest en heeft hij zich met tomeloze energie ingezet voor verschillende extra en

buitenschoolse activiteiten; de laatste jaren met name voor de begeleiding van onze

leerlingenvereniging Ganoteon.

De school verliest in hem een innemende, vertrouwde en gewaardeerde collega,

een man die de essentie van het docentschap belichaamde: een volwassen en ver-

antwoordelijke man, die zijn taak herkende, erkende en uitvoerde maar die ook bij

tijd en wijle nog gewoon ondeugend kon zijn. Een man die zijn werk en zijn verant-

woordelijkheden serieus nam, maar tijdens de leerlingenfeesten heerlijk kon staan

dansen met en tussen de leerlingen.

Binnen de school zullen we allemaal onze eigen herinneringen aan Jos Gort bewa-

ren, en daarmee zullen we zijn leven en werk bij ons en met ons recht doen, we-

tende dat we niet voorgoed afscheid van hem nemen, zolang wij die herinneringen

aan hem levend houden.

In memoriam Jos Gort

door Leo Spelt, rector

3

De sectie aardrijkskunde stelt zich voor

In de derde klas organiseert de sectie aardrijkskunde een fietsexcursie in Ede. Dat is het ultieme moment om deze be-vlogen docenten buiten de klas te ontmoe-ten! Het enthousiasme waarmee Maarten Fooy een grondboring doet en vertelt over de ijstijden die hun sporen hebben ach-tergelaten bij de Paasberg beklijft in me-nig geheugen. Jan Meurs posteert zich altijd bij de zuurstokhuizen en vertelt dan over vervlogen tijden om de leerlin-gen duidelijk te maken dat de wijk aan de Schaapsweg een hele ontwikkeling heeft doorgemaakt. Wouter Vink en Sander Hoogteijling zitten meestal om en om bij de Victoria Vestavijver en zoeken samen met de leerlingen uit waarom de aanleg van een dergelijke vijver van belang was voor Ede en met name voor Veldhuizen. Op het Kuiperplein wordt afwisselend over de ontstaansgeschiedenis en de hui-dige functies verteld door Wouter Vink of Liane Vissers. Renee Nijenhuis en Liane Vissers rijden die bewuste excursiedag overal rond om de leerlingen nog meer over Ede te vertellen. Door deze excursie ervaren de leerlingen waarom aardrijks-kunde zo belangrijk is: je hebt er, of je dat

nu wilt of niet, altijd mee te maken. Zelfs het weer kan onderweg uitgelegd worden als onderdeel van het schoolvak. Het is geen ver-van-je-bedshow, maar bestaat heel concreet uit de wereld om je heen. En die wereld is zó interessant dat ze het bestuderen waard is!

De zeshoofdige sectie werkt al sinds jaar en dag in grote harmonie nauw samen. De leden van de sectie hebben ieder zo hun talenten. Zo zal het niemand ontgaan zijn dat Wouter Vink er naast zijn docent-schap ook nog een succesvolle zangcar-rière op nahoudt. Sander Hoogteijling is verantwoordelijk voor de begeleiding van de stagiair(e)s en geeft naast aardrijks-kunde ook nog mediawijsheid. Wat te zeg-gen van Jan Meurs die altijd bereid is om zijn leerlingen extra hulp te bieden voor het examen. Als er interessante nieuwtjes zijn, horen we dat vaak van hem; hij houdt ons als geen ander bij de les. Maarten Fooy is sinds dit jaar de sectie-leider en heeft ons menig uur begeleid op ICT-gebied. Hij inspireerde Wouter Vink en Sander Hoogteijling tot het maken van de mooiste lessenseries en filmpjes voor

de aardrijkskundesite, die dan ook zeker de moeite van het bezoeken waard is!De dames in de sectie laten zich ook niet onbetuigd. Zo geeft Liane Vissers naast aardrijkskunde ook nog geschiedenis en maatschappijleer en is zij momenteel be-zig met een studie voor een eerstegraads bevoegdheid. Renee Nijenhuis heeft die opleiding dit najaar afgerond en draait sinds januari 2012 mee binnen de aard-rijkskundesectie. Beide dames geven hun lessen bovendien in vloeiend Engels aan de tvwo-klassen en organiseren graag internationaal georiënteerde activiteiten voor deze leerlingen.

De aardrijkskundesectie is een hecht team en daardoor komt zij tot veel nieuwe idee-en die het aardrijkskundeonderwijs ten goede komen. De leerlingen hebben dan ook niet te klagen over het vernieuwende onderwijs dat bij aardrijkskunde van klas 1 tot en met 6 aangeboden wordt. Van oude mammoettanden tot flitsende film-pjes en creatieve opdrachten, alles komt aan bod. Kortom: een sectie die past in de 21e eeuw!

ma 7 janHuiswerkvrij.

di 8 jan, 10.00-16.00 uurShakespeareworkshop Hamlet voor IB-leerlingen in vwo 6.

di 8 jan, 19.30-21.30 uur, JuniorgebouwBijeenkomst Milkywayclub.

woe 9 jan, 10.00-16.00 uur Shakespeareworkshop The Tempest voor leerlingen in tvwo 3.

do 10 janExcursie voor leerlingen uit mavo 4 met tekenen in het pakket.

do 10 jan, 10.00-16.00 uur Shakespeareworkshop Romeo and Juliet voor leerlingen in tvwo 4.

ma 14 janMavo 4 krijgt een rapport.

do 17 janProfielkeuzeochtend havo 3.Workshop voor leerlingen in havo 5 met wiskunde B in het pakket.

do 17 jan, 19.30 uur, aula hoofdgebouwVoorspeelavond door leerlingen van de voor-opleiding conservatorium.

vrij 18 janSchool Final TTO Junior Speaking Contest.

ma 21 janProject songwriting voor alle leerlingen in havo 3 en vwo 3.

di 22 janFilmproject voor alle leerlingen in mavo 3. Project songwriting voor alle leerlingen in havo 3 en vwo 3.

di 22 jan, 19.30-21.30 uur, JuniorgebouwBijeenkomst Milkywayclub.

do 24 jan Profielkeuzeochtend tvwo 3 en gym 3.

ma 28 jan t/m vrij 1 febTentamenweek voor de eindexamenklassen.

ma 4 febPraktijkdag tekenen voor leerlingen in mavo 4 met tekenen in het pakket.

di 5 feb, 15.05 uur, lokaal 109Informatiebijeenkomst voor leerlingen in mavo 4 die naar havo 4 willen.

di 5 en woe 6 feb, 20.00 uur, CulturaToneelvoorstelling door leerlingen o.l.v. Boaz Boele.

di 5 feb, 19.30-21.30 uur, JuniorgebouwBijeenkomst Milkywayclub.

woe 6 feb, 19.30 uur, aula hoofdgebouwVoorlichtingsavond voor ouders en leerlingen tvwo 4 over het IB.

Dichter bij de leerlingEr was eens een dag dat ik in de klas vroeg hoeveel homo’s er bij ons op school zitten. Ze keken me verbijsterd aan. Hómó’s?? Eh…Er was het gesprek dat ze erover hadden, ze telden, fluisterden namen. Ze kwamen tot drie zeker weten en acht misschien, waarschijnlijk, of nee, misschien toch niet. En túúrlijk moest het kunnen!

Er was het moment dat ik vroeg hoeveel er dan in hun klas zouden zijn. Niemand. Zeker weten. Ze keken snel rond en zeiden nog een keer: niemand. Ik vertelde ze over die 10%, en dat ik niet zo goed kan rekenen, maar dat dat dan toch over 150 leerlingen zou moeten gaan die zeker of misschien homo zijn en dat dat cijfer mij wat aan de hoge kant lijkt,

(’t Is Ede hè..) maar doe dan de helft, zijn het er nog steeds 75. Drie klassen vol. En veertien docenten, of zeven. (Ede hè..)Er was de dag dat een leerling bij het weggaan vroeg: bent u toevallig lesbisch, mevrouw?

door Charlotte Olsman

Vervolg zie pagina 7

w w w . m a r n i x c o l l e g e . n l4

Zaterdag 13 oktober was het zover. Vele oud-Marnixianen trokken naar de school om hun vroegere leraren en klasgenoten soms na meer dan een halve eeuw weer te begroeten. Ruim 1300 mensen maakten hun opwachting en het gebouw kon het maar net behappen.

Het eerste uur was bedoeld voor medewer-kers en oud-medewerkers en die hadden grote moeite hun geanimeerde gesprekken te onderbreken voor een film waar vijf oud-leerlingen terugblikten op hun Marnixtijd. Gelukkig werd die film de hele dag door ge-draaid. Daarna stroomden talloze oud-leer-lingen de school binnen. Zoals altijd waren er weinig recente schoolverlaters, want die hebben vermoedelijk hun blik nog stevig op de toekomst gericht. “Ik kan beter terugko-

men als ik kaal word”, zei een jongen die in 2006 eindexamen had gedaan. Bij de al-leroudsten was het natuurlijk ook niet heel druk, maar wel geanimeerd. Hier en daar werd een traan weggepinkt bij het zien van de lerares oude talen, nu op scootmobiel, die van 1956 tot 1990 velen Grieks en Latijn had onderwezen.

Ook werd er weer tot tranen toe gelachen om het ondeugende meisje dat opdracht had gekregen de planten op de tweede ver-dieping water te geven. Zij kon de verlei-ding niet weerstaan om het kale hoofd van de aardrijkskundeleraar, die ook nog Struik heette, van bovenaf te begieten.

In de lokalen waar de veertigers en vijftigers elkaar weer zagen, was het mudvol. “Hoe

kunnen sommige mensen er na 40 jaar soms maar 10 jaar ouder uitzien?” mop-perde een jaloerse man.

“Tsjonge, hij is nog steeds waanzinnig aan-trekkelijk”, verzuchtte een vrouw toen ze haar puberliefde het lokaal binnen zag lo-pen en ze pakte haar trouwring stevig vast.Soms kwam er ook weer boosheid opzetten bij het zien van die leraar die zo harteloos al je fouten voorlas. De vrouw die dat over-kwam, draaide de leraar in kwestie veertig jaar na dato meteen de rug toe.

“Oh, zijn jullie nog steeds bij elkaar?!” werd blij uitgeroepen bij het zien van een koppel dat elkaar in 3 atheneum de liefde verklaard had. Zo was er ook een nieuw Marnixkoppel dat elkaar ontmoet had op de vorige reünie.

In 1978 waren de geslaagden tijdens de speech van rector Ferwerda moeilijk stil te krijgen. Opvallend was dat diezelfde club, toen ze op de foto moesten, ook niet tot be-daren te brengen waren. De fotografe pakte in het lokaal een megafoon om hen tot de orde te roepen.

“Het is een beetje triest, maar ook wel mooi dat er eigenlijk niets veranderd is”, sprak een reünieganger bij het weggaan.

“Wat geweldig om je weer te zien”

door Ginette Wieken

De twee dagen voordat de herfstvakantie uitbrak, stortten de leerlingen van het Juni-orgebouw zich op alternatieve activiteiten. Vanwege het heuglijke feit dat het Marnix College 75 jaar bestond, kregen ze op een heel andere manier les en dat werd met en-thousiasme begroet.

Klas 1 begon op donderdag met het maken van films waarvoor de school speciale lera-ren van het bedrijf Roet had ingehuurd. In groepen, samengesteld uit diverse klassen, werkten leerlingen aan een heel gevarieerd filmpalet. De ene groep leerde van alles over het maken van de stomme film, een volgen-de groep werkte aan een actiefilm, weer een andere groep maakte een commercial.Eerst leerden de leerlingen zien wat voor ef-

fect diverse camera-standpunten hebben. Als je van bovenaf iets filmt, ziet het er heel anders uit dan als je het van onderen filmt of over iemands schouder.Een aantal leerlingen kon niet wachten om zelf een camera vast te houden; anderen moesten wat schroom overwinnen.Voor elk onderdeel dat ze zich eigen moes-ten maken of uit moesten werken, kregen ze vrij weinig tijd zodat ze geen tijd konden krijgen om zich te gaan vervelen. Het was hard werken en op scherp staan.Uiteindelijk werd het materiaal door de docent ge-edit terwijl de leerlingen ein-delijk mochten ontspannen en lekker een film konden kijken. Als afsluiting van de dag konden ze tenslotte hun eigen werk bekijken.

Op vrijdag was het voor klas 1 tijd voor sport en spel en ging klas 2 films maken. Volgens een strak rooster konden de brug-klassers diverse sporten beoefenen, zoals onder andere trefbal, tafeltennis en zaal-hockey. Een rustiger onderdeel was het in klassenverband “uitvergroten” van een in stukken geknipt Disneyplaatje. De leerlin-gen kregen in tweetallen een stukje van het totaalplaatje en moesten dat op een A4’tje in de juiste proporties natekenen en inkleu-ren. Het eindresultaat mocht er zijn en werd aan elkaar op het bord geplakt.Voor de lunch weken de leerlingen uit naar het hapjesplein op het hoofdgebouw waar een keur aan zelfgemaakte hapjes werd ver-kocht; de opbrengst ervan ging naar Karm Marg, het Indiase weeshuis dat wordt ge-

steund door de school. In het middagprogramma kwam het spel de “Uitdaging” aan bod. In groepjes moesten leerlingen andere groepjes uitdagen iets bijzonders te doen. Sommige leerlingen bleken uitzonderlijke talenten te bezitten als het kunnen wiebelen met de kleine teen of heel lang een noot aanhouden. Wie het dacht te kunnen nadoen, kon fiches inzet-ten en de leerlingen werden uitzonderlijk fanatiek.De meeste brugklassers begonnen op deze manier opgewekt maar doodmoe aan hun eerste middelbareschoolvakantie.

Moe maar voldaan na alternatieve lessen

door Ginette Wieken

5

w w w . m a r n i x c o l l e g e . n l6

Recentelijk reed ik langs mijn oude mid-delbare school in Heerenveen. Hoewel, mijn oude school? Nee, een gloednieuw gebouw pronkte daar aan de snelweg. Het betekende voor mij het einde van de OSG-

Sevenwoldenbeleving. Het oorspronkelij-ke, lelijke jarenzestiggebouw met de nood-lokalen voor de hoofdingang en de enorme hoeveelheid fietsen van al die leerlingen uit de vele buitendorpen is niet meer.

Gelukkig kan ik nog terecht bij de her-innering aan één van de leraren die mij heeft geïnspireerd en die qua ordehand-having goed bij de stijl van het oude ge-bouw hoorde. Ik heb het hier over mijn leraar Duits, meneer IJbema, die steevast vanachter zijn bureaubastion orde wist te handhaven met zijn snijdende tong en strenge blik. De hele les lang zat je wip-pend op het puntje van je stoel met de vraag of je wel of niet klassikaal de geleer-de stof moest opdreunen. Zijn scherpe tong roerde zich niet alleen wanneer hij een onoplettende leerling aansprak, maar ook als hij zijn mening over de noodloka-len verkondigde. Steevast werden deze de barakken genoemd. Een bewoording die gecombineerd met zijn cynisme en het vak Duits natuurlijk niet zonder lading was. Kortom, meneer IJbema zorgde voor de sjeu bij Duits.

Meneer IJbema inspireerde mij persoon-lijk ook, doordat hij vaak zijn vak over-steeg en zijn lessen Duits combineerde met een flinke dosis geschiedenis. Vooral

met de leeslijst heeft hij mij een aantal boeken aangeraden die het vak Duits en mijn passie voor geschiedenis bij elkaar brachten. Het boek dat mij daarvan het meest is bijgebleven is Die Nehrung. Na-dat ik mij door dit boek heen had gewor-steld, heeft de taal Duits mij nooit meer in de weg gestaan. Sterker nog, meneer IJbema heeft ongemerkt een flinke in-vloed op mij gehad. Gedurende mijn stu-die geschiedenis is namelijk het vak Duits elke keer weer om de hoek komen kijken. Eerst in mijn specialisatie voor Mitteleu-ropa en daarna in mijn keuze voor de bui-tenlandstudie; zonder twijfel moest dit in een Duitstalig gebied. Uiteindelijk werd dit Wenen. Het volgende reisdoel is die Nehrung, maar dat laat nog op zich wach-ten. Deze landstreek nabij Kaliningrad be-hoort tegenwoordig tot Rusland en mijn Russisch laat wat te wensen over.

Mijn voorbeeld

door Erik Horst

Op het Marnix lopen veel getalenteerde leerlingen rond. Dus wie na 75 jaar oud-leerlingen uitnodigt om een masterclass te geven, weet voor altijd wat l’embarras du choix betekent: zoveel kwaliteit hebben om uit te kiezen, dat kiezen moeilijk wordt. En moeilijk hadden de organisatoren van de masterclasses het.

Hans Wijers heeft natuurlijk heel veel mee-gemaakt als minister, als CEO van Akzo-No-bel en als voorzitter van Ajax en kan daar-over inspirerend vertellen. Wat beleeft Nabil

Ou-Aissa als hij ’s nachts zijn Amsterdam-se bed uit moet voor een moord en hij als woordvoerder van de politie moet zorgen dat de media niet met halve waarheden aan de haal gaan? Wat heeft hij geleerd van zijn tijd als coach van het Nederlandse karate-team? Maureen Postma vertelde hoe afwis-selend haar werk als orthopedagoog en kin-der- en jeugdpsycholoog is. Ze behandelt bv. kinderen die ’s nachts niet durven slapen of die moeilijk aansluiting vinden bij hun klas-genoten. Jan Terlouw had een relaas voor-bereid over duurzaamheid en wilde vooral

uitleggen dat politieke onwil het grootste obstakel is voor wie het uitwonen van de aarde wil voorkomen. Veel leerlingen wilden hem echter vooral horen vertellen over zijn boeken en schrijverschap, dus dat deed hij ook. Tabe de Boer, majoor en trots drager van de rode baret, vertelde over leiderschap en over welk beroep zijn uitzendingen naar Afghanistan op dat leiderschap gedaan heb-ben. De leerlingen hingen aan zijn lippen. Kees Waterbolk vertelde over zijn werk als rechter, bij Branda Katan, advocaat, bepleit-ten leerlingen in toga een zaak. We zagen

en hoorden striptekenaar Sander Slotboom, mezzo-alt Mariska Wessel en tornadojager Wouter de Baar.We kunnen hier niet over alle masterclasses schrijven, maar de rode draad die er door-heen liep, willen we u niet onthouden. Onze leerlingen kregen vaak het advies eigenaar te blijven van hun eigen ontwikkeling. Volg de opleiding die je wilt, ga niet als een lab-bekak achterover hangen, kruip zelf achter het stuur en je droom kan uitkomen.

Kruip zelf achter het stuur!

door Josephie Brefeld

7

Waar zijn ze gebleven? Frederike Upmeijer

door Josephie Brefeld

Frederike Upmeijer zat van 1973-1980 op het Marnix College dat ze verliet met een gymnasiumdiploma om in Groningen kunstgeschiedenis te gaan studeren.

Hoe kijk je op je tijd op het Marnix terug?Ik heb er een goede tijd gehad. Ik woonde op de berg, tegenover de toenmalige dependance, en in de pauze kon ik thuis met klasgenoten warme chocolademelk gaan drinken. De sfeer was heel goed. Ik heb nog steeds goede contacten met vriendinnen van de middelbare school. Het was natuurlijk een relatief rustige school in een dorp op de Veluwe in de jaren ‘70, maar als ik terugkijk, vind ik dat we heel veel verantwoordelijkheid kregen om van alles te organiseren. Ik was actief betrokken bij de leerlingenvereniging Ganoteon waar we ruim baan kregen om goede ideeën uit te werken. Herman Brood kwam spelen en Gruppo Sportivo, om maar een paar grote namen uit die tijd te noemen. En natuurlijk was er Langweer waar we prachtige zeilkampen hadden.

Welke docenten heb je nog op je netvlies?Enthousiaste docenten als Jan Siebelink, Maarten Jan Kettmann, Henk Lambooy en Widé Brouwer. Als 15-jarig meisje was ik met mijn ouders in Parijs waar Lambooy en Kettmann ook waren om een reis voor te bereiden. In het Jeu de Paume lieten ze een gedicht voor me achter. Reken maar

dat het tot de verbeelding spreekt als je op zo’n plek een aan jou gericht gedicht aantreft! Jan Siebelink liet je veel ruimte in de manier waarop je met de taal omging. Toen ik in Parijs in die Galérie Nationale du Jeu de Paume was, raakte ik betoverd door la Charmeuse de Serpents, een schilderij van de impressionist Henri Rousseau. Toen ik vervolgens van Brouwer voor geschiedenis een werkstuk moest maken, gaf hij me de ruimte er een kunsthistorisch werkstuk van te maken. Het kan goed zijn dat dat doorslaggevend is geweest in mijn keuze kunstgeschiedenis te gaan studeren.

Wat doe je tegenwoordig?Ik werk al heel lang als zzp’er. Ik organiseer cultuurreizen, houd lezingen, bv. voor De Vrije Academie, en ik vergezel groepen tijdens museumbezoeken en vertel dan over de kunstwerken die we bekijken. Ik ben vaak op stap om voor de NRC of Voyage et Culture reisbegeleider te zijn. Oxford, Napels, Bologna, München, Venetië: prachtige steden om met een groep geïnteresseerden allerlei musea en andere interessante plekken te bekijken!

Voor meer informatie over het werk van Frederike: www.frederikeupmeijer.nl

do 7 febProfielkeuzeochtend atheneum 3.

do 7 en vrij 8 feb, 10.00-16.00 uurShakespeareworkshop Hamlet voor niet-IB-leerlingen in vwo 6.

do 7 feb, 19.00 uur, beide gebouwenOpen Huis voor aankomende brugklassers en hun ouders.

vrij 8 febRadbouddag voor leerlingen in vwo 4.

di 12 febExamenkandidaten krijgen een rapport.

woe 13 feb, 19.30 uur, aula hoofdgebouwInformatieavond voor aankomende brug-klassers over het tvwo.

vrij 15 feb, 20.30 uur, hoofdgebouwValentijnsfeest Ganoteon.

ma 18 t/m vrij 22 febVoorjaarsvakantie.

ma 25 febHuiswerkvrij. Uitreiking rapporten.

ma 25 en di 26 febProject songwriting in havo 3 en vwo 3.

di 5 mrt, 19.30-21.30 uur, JuniorgebouwBijeenkomst Milkywayclub.

do 7 mrt, na 12.00 uurRegionale studievoorlichting voor leerlingen in havo en vwo 4. De leerlingen fietsen naar het Ichtus in Veenendaal.

ma 11 t/m vrij 15 mrtUitwisseling voor mavo 3. De leerlingen uit Excideuil komen op bezoek.

ma 11 mrtHerkansingen voor havo 5 en vwo 6.

di 12 mrtExcursie T2u naar Wageningen.

woe 13 mrt, 20.00 uur, aula hoofdgebouwInformatieavond voor ouders en leerlingen tvwo 3 over de stage.

do 14 mrtvwo 4 gaat naar Rotterdam voor de Dag van de Literatuur.Leden van de Milkywayclub maken een uitstapje.Excursie T2t naar Wageningen.

ma 18 en di 19 mrtOuderavonden.

do 21 mrtExcursie tvwo 3 naar de Tweede Kamer.

ma 25 mrtMavo 4 krijgt een rapport.

do 28 mrt t/m di 2 aprPaasvakantie.

Per 1 december 2012 zijn scholen, zowel basis- als middelbare scholen, verplicht voorlichting te geven over homoseksuali-teit. Hoe die voorlichting er precies uitziet, mag een school zelf bepalen, maar er moet gezorgd worden voor een veilig en respect-vol klimaat. Dat is goed nieuws, vinden wij.

10% van de jongeren is homo, lesbisch, bi of weet nog niet zeker wat hij nu is. Dat betekent dat er in elke klas ongeveer 2 à 3 leerlingen zitten, die niet bij de grote meer-derheid horen. Toch, de enkele homo’s die bij ons op school voor hun geaardheid uit-

komen, zijn nog steeds bijzonder gering in aantal. De angst om op school of via de so-cial media gepest te worden, is vaak groot. Dit schooljaar gaat ons team allerlei acti-viteiten verzorgen rondom het thema, met als doel een veilig klimaat voor iedereen te creëren. Als jij al weet dat jij homo bent, of daar nog over twijfelt, moet je weten dat dat oké is, bij ons op school. Voor docen-ten én voor leerlingen.

We beginnen met het afnemen van een en-quête in verschillende klassen, er zal een toneelstuk over seksuele diversiteit te zien

zijn, er komt een ‘roze dag’ en mentoren zullen in hun mentorlessen aandacht be-steden aan seksuele diversiteit.

Wij vinden het belangrijk dat er voor elke seksuele voorkeur respect en ruimte is op onze school. De activiteiten van het naast-de-kastteam zijn een stap in de goede rich-ting.

Namens het naast-de-kastteam,Charlotte Olsman

Naast-de-kast

w w w . m a r n i x c o l l e g e . n l8

Diverse documenten digitaal beschikbaarIn een grote school als het Marnix College staat van alles op papier over de manier waarop we ons werk doen. Er zijn protocol-len, statuten, reglementen, gebruikscodes, overgangsnormen, een schoolgids en zo meer. Vanaf dit schooljaar kan elke leerling en ouder die documenten inzien in Magister.

Hoe gaat u te werk? Ga naar de website van de school en klik op de homepage op Magister login. Zodra u in-gelogd bent, ziet u in de blauwe balk links het blokje documenten. Als u daarop klikt, ziet u precies welke documenten beschik-baar zijn. Ook is op die pagina informatie te

vinden over de samenstelling van de ouder-bijdrage voor de onderbouwklassen. Voor bovenbouwklassen ontbreekt die informa-tie, omdat er, door pakketkeuze, verschrik-kelijk veel mogelijkheden zijn.

Alle leerlingen en alle ouders hebben een inlogcode voor Magister. Bent u uw code kwijtgeraakt? U kunt een nieuwe inlog-code aanvragen door een mailtje te sturen aan onze systeembeheerder Berry Fluit: B.Fluit@marnixcollege.nl.

door Josephie Brefeld

Een driepoot staat altijd goed…

Een driepoot staat altijd goed heeft mijn vader mij vroeger al uitgelegd. Waarom heeft een tafel meestal vier poten? En een stoel ook? Hebben we dat afgekeken van de dieren? Staat alleen een driepoot stabiel? Een tweepoot staat altijd in een wankel evenwicht. En een vierpoot staat vaak te wiebelen, tenzij de poten precies de goede lengte hebben. Waarom komen er in de natuur dan geen dieren met drie poten voor? Waarom staan wij op twee benen te wankelen? En waarom staan de meeste zoogdieren op vier poten? Hoe werkt bij een kangoeroe zijn staart als 'derde poot'?

Zo op het eerste gezicht simpele vragen waar je soms een antwoord op wilt heb-ben omdat mensen nu eenmaal nieuws-gierig zijn. Dan is een antwoord uit een boek of van een plaatje niet altijd genoeg. Je wilt het wel eens proberen.

De nadruk ligt bij ons op school vooral op theorie. Niets mis mee, maar de praktische ontwikkeling heeft de neiging

wat achter te blijven, terwijl het inzicht enorme sprongen kan maken door met iets bezig te zijn. Niet alleen praktisch inzicht, maar ook theoretisch inzicht kan soms plotseling doorbreken als je iets in je handen hebt. Goed nieuws ... we hebben sinds kort een Bèta-lab! Een ruimte met speciale voorzieningen die het leerlingen moge-lijk maakt om praktisch met biologie, natuurkunde of scheikunde bezig te zijn, ruimte voor bijvoorbeeld een technisch ontwerp als profielwerkstuk. Maar ook in de aanloop naar een profielwerkstuk met een praktische component zijn leerlingen welkom om te experimenteren. Daar heb-ben we opdrachten voor en we zullen nog meer opdrachten ontwikkelen. Maar ook voor eigen onderzoek buiten de lestijd om is er nu ruimte. We hebben er jaren over nagedacht hoe dit laboratorium te realiseren. En het resultaat mag er zijn!

Het Marnix College heeft altijd een grote rol gespeeld in landelijke debatteer-wed-

strijden, poëzieavonden, muziekuitvoe-ringen en toneel. De belangrijkste pijlers zijn creativiteit en taal, als het gaat om bijzondere prestaties.

Nu maakt de derde poot, de exacte we-tenschap, op het Marnix College een in-haalslag. Techniek en natuurkunde zijn nu gecombineerd in het vak 'Technolo-gie' en wordt al in de brugklassen gege-ven. Praktisch en theoretisch wordt niet langer angstvallig uit elkaar gehouden. In de aanloop naar een praktisch profiel-werkstuk krijgen leerlingen opdrachten om iets te ontwerpen en vervolgens te maken. En het resultaat wordt getoetst aan de hand van de theorie uit de lessen.

Het Marnix College stond altijd al op twee eigen benen. Maar nu krijgen we er een stevige derde poot bij, want ... een driepoot staat altijd goed!

door Gerben de Jong

9

Onder de bezielende leiding van Boaz Boele is onze theaterproductiegroep weer fanatiek bezig met het instuderen van een nieuwe, spetterende theatervoorstelling in Cultura: “MASTERPLAN”. Zoals elk jaar is het een vorm van totaaltheater: toneel, zang, muziek en dans. In totaal doen er ruim 50 enthousi-aste leerlingen mee, van mavo tot vwo, van 2e klas tot aan de eindexamenklas. Ook de band 'Stage One', bestaande uit (oud-)leerlin-gen van het Marnix College is onderdeel van deze productie.

De voorstelling gaat over een man, een grie-zel met nare gedachtes. Jongeren die worden

buitengesloten of thuis slecht worden behan-deld, haalt hij onder valse voorwendselen over om hem te volgen. Maar als duidelijk wordt wie hij werkelijk is en wat zijn ver-schrikkelijke plannen eigenlijk zijn, is er geen weg terug... Gelukkig speelt er ook nog een klein broertje mee.

“MASTERPLAN” is een fantastische voor-stelling met een naar zwart randje en speelt op dinsdag 5 februari en woensdag 6 februari om 20.00 uur in Cultura Ede. Kaarten kosten € 3,50 en zijn te koop op school tijdens de tweede pauze op 14, 15, 16, 21, 22 en 23 janu-ari. Wees er snel bij want vol = vol!

De nieuwe Marnix-theatervoorstellingis bijna af !

Een deel van de scholieren maakt de ver-keerde studiekeuze, zo blijkt uit onderzoek. Het is erg moeilijk om al op jonge leeftijd voor een bepaalde richting te kiezen. Tot het eindexamen en soms nog daarna blijft het wikken en wegen. Eenmaal gekozen blijkt dat een aanzienlijk percentage, 30%, van de eerstejaarsstudenten alsnog af-haakt of van opleidingsrichting wisselt.

Het voorkómen van een verkeerde be-roepskeuze zou meer prioriteit moeten krijgen, niet alleen binnen, maar ook bui-ten het onderwijs, want de school is niet de enige die verantwoordelijk is voor de juiste – of foute- studiekeuze. Maar liefst 51% van de studenten zegt dat de rol van hun ouders doorslaggevend geweest is voor de studiekeuze. Als ouders zich ac-

tief opstellen in het keuzeproces, krijgen kinderen er een waardevolle informatie-bron bij.

Open dagen en meeloopdagen stellen u en uw kind in de gelegenheid om te voelen welke sfeer heerst op de school of univer-siteit. Een leuke manier om kennis te ma-ken met een instelling is het bijwonen van

proefcolleges, die speciaal zijn ontwikkeld om een indruk van een studie te krijgen.Uw kind doet er goed aan met mensen die de studie volgen of gevolgd hebben in ge-sprek te gaan.

Wat doet het Marnix op dit terrein? De bovenbouwmentoren zijn gedurende het hele jaar in gesprek met hun mentorleer-lingen en in deze gesprekken komt uiter-aard de studiekeuze van de leerlingen aan de orde. Daarnaast organiseren wij infor-matieavonden voor ouders en leerlingen. Ouders die de informatieavonden niet kunnen bezoeken, sturen we het informa-tiemateriaal zoveel mogelijk alsnog toe.

Dat leerlingen nadenken over zichzelf en hun eigen professionele ontwikkeling is iets wat blijvend aandacht verdient, al was het alleen maar vanwege het feit dat de maatschappij en beroepen snel veranderen. Namens het decanaat,Jeannette de Boer

Ieder mens is de architect van zijn eigen bestemming

10w w w . m a r n i x c o l l e g e . n l

Column

Nog nazinderend van de geslaagde reünie waarbij we vierden dat het Marnix 75 jaar bestaat, bladerde ik door de jubileumuit-gave van het boek: “25 MC”, dat bij een vo-rig jubileum, een halve eeuw geleden, werd uitgegeven.

Al bladerend stuitte ik allereerst op een stukje van een conrector (tegenwoordig heet zo iemand afdelingsleider) en deze man sprak zijn zorgen uit over het onbe-vredigende rendement van de gymnasium-, H.B.S.- en M.M.S.-afdelingen. Het was net alsof er in die halve eeuw niets was gebeurd. Toegegeven, de laatste twee onderwijssoor-ten bestaan niet meer, maar de zorgen om de “jeugd van tegenwoordig” waren er niet minder om. Een belangrijke oorzaak voor de teruglopende resultaten werd gezocht in strengere eindexameneisen, maar ook in de verlokkingen van de moderne tijd. Het wa-ren toen de bioscoop, snackbar, televisie en radio, die jongeren teveel afleidden van hun schoolwerk, volgens de conrector. Vertaal de ouderwetse verlokkingen naar mobiel en Facebook en alles is weer up-to-date. Ook werd er in het artikel gemopperd dat leer-lingen baantjes aannamen waardoor hun schoolwerk in het gedrang kwam. Er is niets nieuws onder de zon, dunkt me.

Verder mopperde de conrector dat het de leerlingen ontbrak aan het overzien van consequenties van hun handelen, het heb-ben van een doel voor ogen en het geen zicht hebben op en zich geen zorgen maken om hiaten in hun bestaande kennis. Toen ik ook nog het woord ‘verlate volwassenheid’ tegenkwam, ging ik toch even voorin het boek bladeren. Nee, het kwam echt niet uit 2012, maar uit 1962!

Niettemin kwam ik ook wat zaken tegen die wel degelijk veranderd zijn. Niemand spreekt tegenwoordig nog van leraarsvrou-wen, echtgenotes van leraren dus, want leraressen waren er niet veel. Een handje-vol meestal ongetrouwde vrouwen valt er op schoolfoto’s te bespeuren, want na het trouwen hield een baan buiten de deur als vanzelfsprekend op.

Die zogeheten leraarsvrouwen repten van de problemen van de eindeloze lunch die zij doordeweeks moesten serveren. Hun kinderen die nog op de basisschool (‘la-gere school’ in 1962) zaten, kwamen na twaalven binnenhollen voor hun boterham en een uur later kwam er een kind dat al op het Marnix zat en als de echtgenoot dan om half drie binnenkwam om wat te eten,

klaagde die er weleens over dat het brood een beetje droog was geworden.Er bestond toen ook al een enkele “lerares-senman”, ook al noemde niemand het zo. De man in kwestie was getrouwd met een vrouw die per se weer voor de klas wilde toen hun kinderen weer naar school gingen, want “zulke onderwijslievende dames kun-nen toch de ware verhouding tot stofdoek en strijkijzer niet vinden”, aldus deze echt-genoot. Voordat ze weer kon gaan lesgeven, moest zij hem eerst uitleggen waar alles in huis lag en moest er een “deskundige ver-vanging van de vrouw gevonden worden voor de huishouding.”

Maar het meest opmerkelijke citaat van deze echtgenoot bewees dat er wel degelijk dingen veranderen: “…wanneer de man die zijn vrouw die voor de klas wil gaan staan, haar zin heeft gegeven…” Toen ik dat las, hoefde ik niet terug te bladeren om me ervan te vergewissen in welke eeuw ik zat. Soms verandert er dus echt weleens wat.

Verandert er eigenlijk ooit wel wat?

door Ginette Wieken

Colofon

marnix > gewoon een bijzondere school

Vakantierooster 2012 - 2013Kerstvakantie 24 dec 2012 t/m 4 jan 2013

Voorjaarsvakantie 18 t/m 22 feb 2013

Pasen 28 maart t/m 2 april 2013

Meivakantie 29 april t/m 3 mei 2013

Hemelvaart 9 en 10 mei 2013

Pinkstermaandag 20 mei 2013

Zomervakantie 15 juli t/m 30 augustus 2013

Marnix Motief is een uitgave van het Marnix College Ede en zal vier maal per jaar verschijnen, telkens voor het begin van een vakantieperiode.

redactie: Jeannette de BoerJosephie BrefeldMarian de JongLeo SpeltGinette Wieken

adres: Postbus 8037, 6710 AA EdeTelefoon: 0318 - 650035, motief@marnixcollege.nl

foto’s: Rob ArtsMet dank aan: Rich Pontier Photography en Ron Burgering Reüniefotografie

lithografie en drukwerk: BDU Grafisch Bedrijf Barneveld verzending: TNT