LUCAS

AWAY DAYSAre the best days

TOPTALENTEN

- Jordon IBE

- MARQUINHOS

- Youri TIELEMANS

Eén brok hartstochtAltijd wilde mijn vader om 19:00 Studio Sport kijken, terwijl ik dan altijd wat anders wilde doen. Dan liep ik weer te zeuren aan zijn kop om hem over te halen . Tot ik be-sloot om een keer mee te kijken, ik was meteen verliefd. Eerst was het voor mij nog de roden tegen de witten, en was ik voor het team dat voorstond. Nu is het veel meer dan dat. Het is een deel van mijn leven. Elk weekend lig ik op de bank, rustig genie-tend van een heerlijke pot voetbal. Maar het is niet alleen op de bank liggen, ook ik heb een club naar mijn hart: ADO Den Haag. Elke thuiswedstrijd ben ik te vinden op de tribune. Als je favoriete club speelt verander je in een ander mens. Je doet er alles aan om je team naar de overwinning te schreeuwen. En hoe slecht de wedstrijd ook is van je favoriete club, je vermaakt je altijd. Maar het voetballeven van een sup-porter van ADO gaat bijna nooit over rozengeur en maneschijn. Altijd is het onrus-tig bij de club, en de gebeurtenissen van vroeger zorgen ervoor dat wij, de supporters van ADO, extra in de gaten worden gehouden. En voornamelijk bij uitwedstrijden.

In deze uitgave leggen we dan ook de schijnwerpers op de Awaydays (de uitwedstrij-den dus) in voornamelijk Nederland, maar ook in andere landen. Awaydays are the best days, en dat kan ik beamen. Al heb ik zelf nog niet heel veel uitwedstrijden be-zocht, degene die ik heb bezocht waren geweldig. In de toekomst zal ik dan ook zeker het hele land door reizen om mijn club te steunen. Het artikel zal bestaan uit een re-portage van mijn eerste uitwedstrijd NEC – ADO, de aantrekkingskracht en een in-

terview met AwaydaysNL, het populaire sociale-media account. Veel leesplezier!

´´Als je favoriete club speelt veran-der je in een ander

mens´´

2

Inhoudsopgave

P.. 4&5AWAYDAYS

are the best days..

P6.. Toptalenten

P7.. I have a dream..

P8.. Poster

3

Uren lang rijden naar de ande-re kant van het land om jouw club te zien spelen. Vele mensen heb-ben het er voor over. Om de week zijn er grote en kleine groepen sup-porters er om de spelers van hun club te steunen. Maar wat maakt een uitwedstrijd nou zo bijzonder?

AWAYDAYSAre the best days

Het is zaterdag 3 oktober 2015. Mijn aller-eerste uitwedstrijd staat voor de boeg, een busreis van een anderhalf uur naar

Nijmegen. Gespannen stap ik in een al bijna volle bus. Zonder te aarzelen ga ik op het eerste vrije plekje zitten dat ik zie. Naast mij zit niemand, maar ik voel me alles behalve alleen. Het voelt alsof ik in bus zit vol met vrienden, want we de-len allemaal de liefde voor onze favoriete club.

Hoe dichter we bij Nijmegen komen hoe gezelli-ger het wordt. In de bus wordt Oh Oh Den Haag gezongen samen met verschillende stadionliede-ren. Via een sluiproute worden we naar het stadi-on geleid om zo veel mogelijk NEC supporters te mijden. Via een of andere achteringang worden we naar binnen gebracht. De buschauffeur heeft moeite om de bus op de smalle steile weg te krij-gen zonder ergens tegenaan te botsen. Met veel moeite komt de bus tot stilstand op het terrein van NEC. Met het kaartje in de hand loop ik naar het draaihek toe die mij binnen zou moeten laten. Aan de andere kant van het hek staan een paar ste-wards ons op te wachten om te fouilleren.

helemaal stil. Niet omdat ADO zo goed speelt, maar omdat we met 210 man onze spelers aan-moedigen. Sterker nog, ADO speelt bijzonder slecht. Na 17 seconden staat het al 1-0 voor NEC, door een eigen doelpunt van Aaron Meijers. De normaal altijd betrouwbare linksback gaat gru-welijk in de fout. Maar het pijnlijkste moet nog komen. In de 75e minuut luiden we het Haags Kwartiertje in. Een goed moment, ADO staat met 2-1 achter en kan wel een steuntje in de rug gebruiken. Maar een halve minuut later ligt de bal in het net van ADO. Een prachtige om-haal van Christian Santos zorgt ervoor dat wij in het uitvak allemaal stilvallen. Een paar minu-ten later krijgt ADO ook nog de 4-1 om de oren. Een gênante uitslag, maar wel een leuke avond.

Op de terugweg rijden we langs een aantal NEC-supporters. De middelvingers en scheld-woorden vliegen door de bus heen, er wordt gepro-

Het is 18:00. Met 210 man zitten we in het uit-vak, nog een half uur tot de wedstrijd begint. Een volgepakte Goffert zorgt voor een mooie ambian-ce. In de 1e helft krijgen wij de NEC supporters

‘‘Naast mij zit niemand, maar ik voel me alles behalve alleen’’

4

4

beerd om de NEC-supporters te bereiken, maar hoe verder we wegrijden hoe rustiger en gezelliger het wordt in de bus. Er worden verschillende ludie-ke liederen gezongen over eventuele degradatie.

AantrekkingskrachtIn het uitvak van NEC passen zo’n 500 mensen. Met 210 Hagenezen was het uitvak dus alles be-halve vol. Als je een kijkje in het buitenland neemt, zie je de uitvakken bijna altijd tot de laat-ste stoel gevuld. ‘’Het voetbal in Nederland leeft veel minder, er zijn kleinere stadions dus ook minder grote uitvakken en er wordt niet altijd even gastvrij omgegaan met de uitsupporters, in het buitenland is dat wel anders’’. Zo zegt Away-daysNL, het populaire sociale-media platform. Maar ondanks de strenge regels, verplichte com-bi’s, en de niet zulke gastvrije ontvangsten zijn er altijd wel grote- en kleine groepen te vinden door heel het land. Het blijft dus altijd aan de mensen

trekken. ‘’In plaats van duizenden in eigen stadi-on beleef je met een ‘kleine’ groep de wedstrijd. Je bent met mensen die net dat beetje meer over hebben voor hun club. Dit zegt niet dat mensen die geen uitwedstrijden bezoeken geen echte supporters zijn, maar voor mensen die wel dat extra er voor over hebben is hun club een groot deel van hun leven, en dat wordt vaak geuit in fanatisme. Fanatisme zorgt ook voor een bete-re sfeer, en dat maakt uitwedstrijden zo mooi.’’

CombiZelden is er in de Eredivisie een vrij-vervoer re-geling. Maar als die er is, dan zie je ook gelijk dat de uitvakken voller zijn. Mensen willen geen ver-plichte combi’s. ‘’Steeds meer clubs proberen de regeling te versoepelen en zoveel mogelijk sup-porters naar de uitwedstrijden te trekken, maar de burgemeesters zijn hierbij vaak de dwarslig-ger, omdat zij verantwoordelijk zijn voor de stad.’’

De spelers van ADO vieren samen met de fans de 2-2 in de laatste minuut met het uitvak in de Kuip

5

TOPTALENTEN

Jordon Ibe geldt als één van de grootste talenten op de Engelse velden. De rappe buitenspeler maakte in 2011 de overstap naar Liverpool. In zijn eerste seizoenen werd hij uitgeleend, maar in het seizoen 2015/16 pakte hij zijn kans in het eerste van Liverpool, waar manager Jürgen Klopp een zwak heeft voor hem. Met 3 goals en 1 assist in 22 wedstrijden (14 invalbeurten) is zijn ren-dement nog niet bijzonder hoog, maar men heeft ver-trouwen in dit talent waar altijd dreiging van uit gaat.

JORDON IBE

Marquinhos is pas 21 jaar maar heeft al heel wat prijzen in zijn kast staan, waarbij zijn 2 landstitels met PSG er bo-venuit springen. De in Sao Paulo geboren centrale verde-diger verruilde in 2013 de Italiaanse club AS Roma voor een avontuur in Frankrijk bij het steenrijke PSG. Mar-quinhos is nog geen vaste waarde bij PSG, maar dat zal hij ongetwijfeld worden in de loop der jaren. Met zijn con-currenten Thiago Silva en David Luiz heeft hij 2 wereld-verdedigers als concurrenten waar hij veel van kan leren.

MARQUINHOS

Youri Tielemans is één van de vele Belgische ta-lenten op dit moment. Hij zit al sinds 2002 bij zijn club en met al bijna 100 wedstrijden voor de club is hij niet meer weg te denken uit de basis van Ander-lecht. Tielemans heeft dan ook 3 individuele prij-zen achter zijn naam staan. In 2014 en 2015 won hij de ‘Jong Profvoetballer Van Het jaar’ en in 2014 won hij ook de ‘Belofte Van Het Jaar’. De interesse in de middenvelder van clubs als Juventus, Atletico Madrid en Manchester United is dan ook niet zo gek.

TIELEMANS

6

I HAVE A DREAMThat one day..

‘S ochtends vroeg stap ik uit bed. Ik zet een muziekje aan en maak een ontbijtje. Onder toezicht van de maan kijk ik vanuit mijn flat hoe de eerste mensen rich-ting hun werk verdwijnen. Even later volg ik datzelfde pad. Ik verlaat mijn flat in Zoetermeer en ga richting het Station Zoetermeer, om daarna met de trein naar Utrecht te gaan. Aangekomen in Utrecht loop ik naar het hoofdgebouw van Voetbal International. Ik maak een praatje over de afgelopen voetbalweek met de eerste collega die ik zie. Altijd leidt dit tot een leuke discussie. We zouden elkaars oren van het hoofd praten als we de hele dag hebben, maar dat hebben we niet. Onze wegen scheiden en beide gaan we naar onze eigen werkplek. Ik start mijn desktop op en zet mijn laptop ernaast. Gister ben ik naar het Kyoce-ra Stadion van ADO Den Haag geweest om een aantal interviews te doen met spelers en trainer over de situatie van de club. Ik schrijf alles uit wat ik te weten ben gekomen. Het artikel krijgt een mooi plekje in de nieuwe Voetbal Interna-tional. Maar dat is niet het enige wat ik doe. Ik moet een wedstrijdverslag ma-ken voor het weekoverzicht. Ik als ADO-fan wordt naar de wedstrijd van ADO gestuurd. Ongebruikelijk, maar men weet van mij dat ik geen groengele bril draag. Mijn voorkeur dendert niet door de werkelijkheid heen. Na een lange dag kom ik ’s avonds thuis waar het eten al klaar staat en ik tijd heb voor mijn gezin.

‘‘Mijn voorkeur dendert niet door de werkelijkheid heen’’

7

8