Muziekles ritme middenbouw Voorbereiding: vraag alle kinderen vandaag een extra paar sokken mee naar school te nemen. Inleiding: De kinderen zitten in de kring. Lees onderstaand verhaaltje voor over het meisje met de magische handsokken: Er was eens een meisje dat de wereld wilde zien. Het meisje heette Fien. Ze woonde op een piepklein eilandje met alleen haar huis, haar familie en haar hondje. Ze vroeg sinterklaas om een vliegtuig, maar sinterklaas kwam pas over een paar weken. Tot die tijd las ze boeken over andere landen, en ze bleef hopen dat sinterklaas haar een vliegtuig gaf. Op sinterklaasavond lag er een heel klein paketje bij de schoorsteen. ‘Daar past nooit een vliegtuig in!’ dacht Fien en er begonnen tranen over haar wangen te lopen. ‘Nou kom ik nooit van dit eilandje af!’ huilde ze. Toch maakte ze het pakje open. Er zat een paar sokken in. Fien begon nog harder te huilen, en smeet de sokken op de grond. Er rolde een briefje uit. Ze pakte het briefje op, en las het: Magische handsokken Gebruiksaanwijzing: Doe de sokken om je hand klap het ritme van het land. Vind je het buiten niet meer pluis, pak de sokken en klap ‘huis’ Fien veegde haar tranen weg. ‘Zou het echt werken?’ dacht ze. Ze deed de sokken om haar handen en haar ogen dicht. ‘Waar wil ik het eerste heen?’ dacht ze. Ze had heel veel over China gelezen, en dus besloot ze daar heen te gaan. Ze klapte in haar handen: ‘Chi….na’ zei ze erbij. De vloer begon te schudden, de ramen trilden. ‘O help’ dacht Fien, ‘als dit maar goed gaat!!’ en plotseling: PLOEF!!!! Toen was alles stil… Voorzichtig deed Fien haar ogen open. ‘Het werkt, het werkt!!’ gilde ze. Ze stond op een markt vol met Chinese mensen. Ze liep wat tussen de kraampjes rond, en zag een kraampje met snoep. “Jammie, dat is lekker!’ dacht ze, ‘ik heb wel honger zeg!’ Ze had nog vier gulden in haar zak, dus besloot ze een grote zak te kopen voor zichzelf. ‘Hallo mevrouw, mag ik een zak snoep van U?’ vroeg ze de mevrouw achter de kraam. ‘ Hong haa?’ zei de mevrouw. ‘O, jee, ik praat helemaal geen Chinees.’ dacht Fien. Dus liet ze de mevrouw in gebarentaal zien wat ze bedoelde. ‘Ik… groot…. Mmmm snoep!’ zei ze. De mevrouw dacht even na.Toen pakte ze een grote zak en vulde die met wat Fien aanwees. ‘Wang hang chong’ zei de vrouw, en stak vier vingers in de lucht. Dus Fien gaf haar vier gulden. ‘ Wk wange ching chang’ zei de mevrouw, en schudde nee met haar hoofd. Ze liet een briefje zien wat Fien nog nooit gezien had. ‘ ik heb dat geld niet, ik heb alleen guldens’ zei Fien tegen de mevrouw, maar die was alweer een ander meisje aan het helpen. ‘Dan ga ik maar weer naar huis’ dacht Fien. ‘Mijn ouders zullen wel ongerust zijn. Morgen ga ik naar Curaçao denk ik, wauw, wat spannend zeg! Dit is echt het mooiste cadeau dat ik ooit heb gekregen!’ Fien deed haar sokken om, en klapte: huis. Twee seconden later plofte ze neer op de bank, precies tussen haar vader en haar moeder in. ‘Waar kom jij nou vandaan?’ vraagt haar moeder verbaasd. ‘Uit China’ zegt Fien met een brede grijns. Moeder kijkt vader aan met een glimlach. ‘Zeker weer te lang liggen lezen’ zegt vader, terwijl hij Fien een aai over haar bol geeft. Kern: Nu mogen de kinderen hun magische handsokken om doen. Laat de kinderen de ritmekaarten zien, en klap ze voor, spreek de landen hardop uit. Herhaal dit een paar keer. De kinderen klappen de kaarten die je aanwijst, op het moment dat je dat aangeeft. Daarna proberen we het zonder woorden te klappen. Als we ook dat onder de knie hebben klap je twee of drie ritmekaarten achter elkaar, en de kinderen moeten dan raden wat voor reis je hebt gemaakt. Slot: Vervolg de klaples op het schoolplein. Teken met stoepkrijt de landen ver uit elkaar. Laat steeds een kind een land klappen, de rest van de klas rent er naartoe. Vervolg daarna eventueel met een tekenles waarin de kinderen zelf ritmekaarten gaan ontwerpen met behulp van de atlas.

Eng e land

sint maar ten

chi na

huis