muurkrant zaterdag 24 maart

EIGENWIJS & KRITISCH. VERSLAG DOOR HET REPORTERSLABO

ENTERKRANT

Dromen zijn geen bedrog In tegenstelling tot wat Borsato zingt. Ik heb de eer gehad dat te mogen beleven. In het Reporterslabo. Een week lang. Meer dan 30 (vrijwillige) medewerk(st)ers hebben samen de droom gerealiseerd: de Enterkrant, de website, fotoreeksen, luisterteksten, arti-kels en poëzie.Mijn oprechte dank aan de hele ploeg van het Reporterslabo. Echt waar, het is een fan-tastisch gevoel “in ploeg te rijden”. Op mijn beroepsplek is het veel te vaak “eenzaam fietsen”. De warmte, energie, zorgzaamheid

en leut die ik met jullie heb gedeeld, steken schril af tegen het soms kille koude journalis-tenbestaan. En dat is wellicht wat ik van het Enterfestival heb mogen leren: het resultaat is belangrijk maar de weg ernaartoe is min-stens even essentieel …. als je sociaalartis-tiek wil werken. Het geheime wapen: “samen dromen, én waar maken”. Het resultaat werkt als een shot vitamines. Onze vitamines vind je op www.enterfestival.be

Ng Sauw Tjhoi(VRT-journalist)Eindredacteur Reporterslabo

ENTERKRANT - TERUGBLIK

Het Klein Verhaal, een rondtrekkend gezel-schap dat vertrekt vanuit ontmoeting en de kracht van mensen, dreigt hun subsidie te ver-liezen. Zij worden door verschillende stadsbe-sturen gesteund. Stadsbesturen die hun nek uitsteken door verweer aan te tekenen tegen de beslissing van de commissie die het einde van het Klein Verhaal inluidt. Samen worden er bruggen gebouwd om de strijd aan te gaan tegen die systemen die het sociale onderwer-pen aan het economische.

TIJS, 16 maart, boekvoorstelling in het stam.

Veel baarden, veel leer, ruige mannen en vrou-wen gekleed in jeansvestjes met het logo van “On the road to nowhere” op hun rug. Maar vooral veel brommers en veel kabaal. Een sa-menkomst van oud en jong, die samen een heel verhaal achter de rug hebben.

TINA, 16 maart, on the road to nowhere.



En dan, het hart van het labyrinth. Hier wordt graffiti door vaardige vingers omgevormd tot driedimensionele knuffels. Ze hebben dagen gehaakt, getorst. De dames, de jongste 4 en de oudste 89, meer dan tien verschillende natio-naliteiten, hebben samen met scholen en diver-se organisaties gewerkt aan de lopende band om het labyrinth vorm te geven.

TANIA, 22 maart, made by oya.

Het sociaalartistieke schip vaart voort, op kleine wateren en blijft dobberen op de ach-tergrond om binnen twee jaar met verenigde krachten opnieuw in een stedelijke zee te ver-schijnen. Hou het in de gaten!

NATHALIE, 24 maart, impressie bij het einde van het festival


Het beleid mag niet enkel scheidsrechter zijn maar moet een coachende rol opnemen. Een rol die het toelaat het sociaalartistieke veld te laten groeien, te versterken en te verrijken. Daarvoor is visie nodig, een visie op samenle-ven en de rol van het sociaalartistieke.

TIJS, 18 maart, kritiek op het beleid.

Het debat deint uit, bepaalde mensen geraken geïrriteerd. Het doel van de avond was immers op zoek te gaan naar verbinding tussen de SAP en het reguliere kunstenveld. De mist klaart niet op, het ontspoort in wazigheid van ter-men, woorden en discours. Wat gezellig begint, eindigt niet zo prettig.

JOCHEN, 19 maart, bedenkingen bij de tapasavond.

Kunst kan bevrijdend werken en het mooie en het minder mooie van jezelf laten zien. Het geeft je zelfwaarde terug. Je wordt heer en meester, je kan je eigen wereld scheppen en dat brengt je eigenheid terug.

FREDDY, 16 maart, boekvoorstelling in het stam.

De voorstelling was rijk gevuld maar ik miste een gevoel, iets dat je dieper raakt.Plots zag ik het, ik had Tom Dupont er niet in waargenomen. Enkele ogenblikken later stapte hij naar me toe en vroeg: ‘Wel, wat vond ge er-van?’.

‘Ik heb u gemist’ antwoord ik.

PAT, 16 maart, verzilverd van theater antigone.

empanadas met rode linzen - tortilla met ge-grilde paprika - arancini met olijf - gegrilde polentakoekjes met avocadospread en salsa - glaasje met champignons in salsa verde- toast met garbanzosbereiding en gegrilde aubergine

MENu tapasavond in de Centrale, 19 maart 2012.

Ben ik dwaas en naïef als ik vind dat precies deze commissie, van een jonge en bruisende sector, geen “oordeel” zou moeten vellen, maar de verdomde plicht heeft te ondersteunen, te evalueren om te evolueren ? Minder afbraak, meer opbouw ?

TJHOI, 21 maart, beleidsdebat.

Misschien beelden we het ons in maar het lijkt alsof de geur van vers gemaaid gras en zonne-crème het redactielokaal binnenwaait.

AGNES EN MARIJKE, 22 maart, een zonnige dag.


Deze voorstelling is als een protest en volksthe-ater, ze hebben de buik vol van valse beloften, ze gaan voor hun idealen…of die er nog zijn is hun vraagstelling. Ze blijven zoeken want idea-len koesteren ze nog altijd.

GRETA, 17 maart, la troisieme guerre du monde sera soCiale van ColleCtif 1984.

Ik probeer achter het verhaal van Said El Ja-roudi te komen, ik probeer met de wonderlijk mooie en hartverscheurende tekenfilm van Nourddine Bouali zijn idee van thuis te peilen, maar naarmate de tijd verstrijkt, zit ik met meer vragen en met het grote vermoeden dat ik vanaf nu nooit meer een definitie voor thuis zal kunnen bedenken. Fantastisch! Ik hou van tentoonstellingen die mij uit de baan werpen.

LIEVA, 18 maart, home and away van globe aroma.De deadline? Die haalden we nog nooit.

Ondertussen in het repOrterslabO, 20 maart.


Kinderen begonnen spontaan te beatboxen en breakdancen, wat voor mij verbazingwekkend was. Ik krijg altijd een euforisch gevoel bij het zien van enthousiaste kinderen die betrokken zijn bij hiphop en het geeft me zelf de kriebels om een project te starten. Een grote bron van inspiratie dus.

SHIRIN, 22 maart, serdi & Crew.

“Zou ik niet thuisblijven, wat heb ik daar in he-melsnaam te zoeken”, denk ik luidop. Zonder veel enthousiasme kam ik mijn haren en trek een fris hemd aan.

PAT, 22 maart, beleidsdebat.


muurkrant zaterdag 24 maart

Documents

Transcript of muurkrant zaterdag 24 maart