2012

2

A.V. Marathon Team Krimpen

Bestuur:

Ruud Hoogland (voorzitter)

Hans Roodhorst (penningmeester)

Tjeerd Minkes (secretaris/webmaster)

Henk Raven (bestuurslid technische zaken)

Angelique Fasching (algemeen bestuurslid)

Ereleden: Arie Burger, Jo Kelder, Jan Burggraaf (postuum)

Leden van verdienste: Willem van Ek, Rob van Apeldoorn, Kees de Haard, Paul Slot, Huib de Kwant en

André Voets

Redactie clubblad Huib de Kwant en André Voets

Vaste bijdragen: Kees de Haard, Huib de Kwant,Cis Maissan, Arie Burger, Rico Slot,

Willem van Ek

Verspreiding: Robbert Slappendel, Marian Verweij, Cis Maissan, Tjeerd Minkes, André

Voets, Huib de Kwant, Eddie Polhuijs, Ruud Hoogland, Jan van Leenen en

Greet Verheuvel

Het clubseizoen loopt van 1 september tot en met 30 juni

Contributie 2012-2013

Individuele leden: € 25 via automatische incasso

€ 30 via acceptgir

Kopij inleveren voor het clubblad bij Huib de Kwant via e-mail: hdekwant@caiway.nl

3

Van de voorzitter

Beste loopvrienden m/v,

Eind november, de Algemene Leden

Vergadering (ALV) is net achter de rug en het

is geen loop weer. Toch wordt er weer druk

getraind voor de Bruggenloop in Rotterdam en

de bekende “halve” van Linschoten. Daarna

starten de voorbereidingen voor Rotterdam.

Zo’n vroege voorjaars klassieker betekent veel

lange afstanden trainen in de winter, soms onder

barre omstandigheden. Veel succes met de

voorbereidingen.

Voor het bestuur is een ALV altijd een

spannende gebeurtenis. We leggen aan de leden

verantwoording af over onze werkzaamheden

van afgelopen jaar. Je kunt zelf wel vinden dat

je goed bezig bent, maar vinden de leden dat

ook? Daarnaast is er ook veel werk voor de

secretaris, zoals het maken van de agenda en de

verschillende overzichten, en de

penningmeester, die het financiële overzicht

moet samenstellen. Vergeten we niemand bij

afscheid en toetreding van verschillende

commissies? Hoe worden de voorstellen van het

bestuur ontvangen? Vergeten we niemand die

afscheid neemt of toetreed tot een commissie?

En dan natuurlijk de vergadering zelf. Komen er

wel genoeg leden?

De vergadering verliep in een prettige sfeer.

Genoeg enthousiaste leden, commissies die

verantwoording aflegden van hun activiteiten

van afgelopen jaar en een geheel nieuwe

presentatie van de nieuwe penningmeester, die

op een overzichtelijke manier de cijfers

presenteerde. Uit de presentatie bleek dat de

vereniging een prima financieel jaar heeft

gehad. We schrijven mooie zwarte cijfers. Italië,

Spanje en Griekenland hebben al belangstelling

getoond voor onze financiële voorman! Ook

werden verschillende commissies aangevuld

met enthousiaste leden.

Op de ALV werd door het bestuur een voorstel

ingediend tot het benoemen van leden van

verdienste. Dit voorstel werd unaniem

aangenomen en dit leidde tot het benoemen van

een 6 tal leden van verdienste, te weten: Willem

van Ek; Rob van Apeldoorn; Kees de Haard;

Paul Slot; Huib de Kwant en André Voets. Deze

mannen zetten zich al vele jaren in voor MTK.

Wij hopen op nog meer jaren!

In elk voorwoord doe ik een oproep aan alle

leden om zich in te zetten voor de vereniging. In

de vorige uitgave van ons schitterend clubblad

deed ik een oproep voor loopbegeleiders m/v.

Het bestuur is heel blij met de reacties. De

loopbegeleiders zijn al volop aan het begeleiden

en geven zelfs al een volwaardige training van

hoog niveau, soms met een uitgebreide

“verantwoording” achteraf!! Ben jezelf

enthousiast geworden? Schroom niet om je aan

te melden, dit kan bij je trainer of bij een

bestuurslid.

Veel positief nieuws valt er dus te melden. Geen

oproep dit keer? Natuurlijk wel, goede

gewoontes moet je in stand houden. Een

vereniging is er voor leden en leden maken een

vereniging. Natuurlijk kunnen niet alle 300

leden in het bestuur zitten, maar een paar wel. In

2013 zit het er voor dit bestuur er op. Duurt nog

even, heb je in ieder geval iets om over na te

denken tijdens de lange duurlopen.

Loop ze,

Ruud

4

Verslag Algemene Leden Vergadering AV MTK

d.d. 20-11-2012

Aanvang: 20.00 uur

Locatie: kantine De Treffers

Aanwezig: bestuur: Ruud Hoogland (voorzitter),

Henk Raven (bestuurslid

technische zaken), Angelique Fasching

(algemeen bestuurslid)

leden: 41 (zie de presentielijst)

1. Opening Ruud Hoogland opent de vergadering en heet alle

aanwezigen welkom.

2. Mededelingen

De volgende leden hebben zich afgemeld: Tjeerd Minkes,

Leen van Winden,

Coos Loeve, Abra Stevenson, Margriet van Oostrum,

Carrie de Haard en

Rene Jansen.

3. Verslag Algemene Ledenvergadering d.d. 22-

11-2011 Het verslag wordt ongewijzigd vastgesteld.

4. Presentatie Verenigingshandboek

Ruud presenteert het Verenigingshandboek aan de leden.

Het handboek is nog niet helemaal af en is een dynamisch

document. Het handboek zal de organisatorische structuur

van de vereniging bevatten. Dit zal een makkelijke

bestuurswisseling mogelijk maken (wie doet wat en hoe

en wanneer).

Ruud legt uit dat het verenigingshandboek geen openbaar

document zal zijn. Het bevat o.a. wachtwoorden.

5. Huishoudelijk reglement Ruud meldt dat het huishoudelijk reglement is aangepast

en vraagt toestemming om deze wijzigingen door te

voeren. Het huishoudelijk reglement was op een aantal

punten verouderd. Er zijn kleine aanpassingen verricht in

de artikelen over de jaarlijkse bijdrage, commissies en het

opleiden van trainers.

Een noemenswaardige verandering in het huishoudelijk

reglement betreft het opnemen van een artikel over

ereleden en leden van verdienste. Tijdens de ALV

vergadering van vorig jaar vroeg Arie Burger of het

mogelijk was Jan Burggraaf tot erelid of lid van

verdienste te benoemen. Tjeerd Minkes merkte toen op

dat MTK zo’n artikel niet kent terwijl er wellicht leden

zijn die zo’n titel verdienen.

Ruud leest het artikel ‘Ereleden en leden van verdienste’

voor en vraagt de aanwezige leden of er bezwaren zijn dit

artikel zo op te nemen in het huishoudelijk reglement en

vraagt tevens of het reglement vastgesteld kan worden.

Het aangepaste huishoudelijk reglement wordt

vastgesteld. Het staat ter inzage op het beveiligde deel van

de website.

6. Jaarverslagen bestuur en commissies

Bestuur Het bestuur heeft 2 overzichten opgesteld met activiteiten

die op bestuurlijk en op sportief gebied in het afgelopen

seizoen gerealiseerd zijn. Deze documenten zijn na te

lezen op de website.

De belangrijkste doelstellingen die het bestuur vorig jaar

voor ogen had zijn inmiddels verwezenlijkt. Het betreft de

volgende punten:

� Opstellen verenigingsbeleidsplan 2012-2015

� Optimaliseren van communicatie naar de leden

� Werving en behoud van trainers (gestart met

� Invulling geven aan vacature van penningmeester

� Clubkleding

� Verenigingshandboek opstellen

� Blessurepreventie

� Samenwerking met sportschool dmv Core

training

� Huishoudelijk reglement actualiseren

� Optuigen sponsorcommissie

� Verder uitbouwen samenwerking bestuur-

trainers-commissies

� Activiteiten ontplooien

Financiën Hans Roodhorst geeft een toelichting op de financiële

stukken.

Het resultaat van dit jaar is wederom positief. Er zijn dus

minder uitgaven geweest dan de inkomsten die we

ontvangen hebben.

Onze vereniging kent een aardig appeltje voor de dorst.

Het afgelopen jaar hebben we mazzel gehad met

bijzondere baten, o.a. in de vorm van een uitbetaling door

de Stichting kabel tv Krimpen. Deze gift is en zal nog

verder gebruikt worden voor de viering van het

jubileumjaar van MTK.

De grootste inkomstenpost is de contributie.

Het financieel overzicht laat ook een grote post

inschrijfgelden zien. Die betreft de eigen bijdrage aan

activiteiten zoals bijv. het trainingsweekend. Tegenover

deze inkomstenpost staat de grootste uitgavenpost t.w.

MTK activiteiten. Uitgangspunt bij activiteiten is dat deze

budgetneutraal verlopen.

Verder ontvangt MTK donaties en subsidies. Met dank

aan Tjeerd hebben wij het afgelopen jaar o.a. een subsidie

mogen ontvangen voor trainersontwikkeling.

Aan het eind van Hans zijn presentatie stelt Jan van Exel

de vraag waar we van plan zijn om de groei van ons Eigen

Vermogen te laten stoppen. Hans antwoordt dat we

5

ondergrens hebben gesteld van EUR 5.000,- maar dat we

geen vastgestelde bovengrens in gedachten hebben.

Gezien onze gezonde financiële situatie zal de contributie

nu niet verhoogd worden.

Willem van Ek stelt voor om een potje te reserveren voor

de toekomst, aangezien het nog onzeker is hoe het nieuwe

Krimpenerwaardcollege ingedeeld zal worden op het

gebied van sport- en clubhuisvestiging. Echter, het

clubhuis van de Treffers zal blijven bestaan.

Er wordt decharge verleend voor het boekjaar 2011-2012

door de kas-controlecommissie welke bestaat uit Gert Jan

van Rooijen en Marien de Keizer. Zij hebben samen de

stukken bestudeerd en gecontroleerd en er zijn geen

onregelmatigheden aangetroffen in de boeken en de

cijfers zijn naar waarheid opgemaakt.

Hans wordt gecomplimenteerd met zijn duidelijke

presentie.

Speerpunten

Henk Raven deelt de aanwezige leden mee wat de

speerpunten van het bestuur zijn voor het komend jaar.

Kort samengevat:

� Werven vrijwilligers

� Actief sponsor beleid

� Doorontwikkeling loopbegeleiders (trainers als

coach laten fungeren voor de loopbegeleiders)

� Nieuwe activiteiten ontplooien (buitenlandse

marathon, survival weekend,

oriëntatieloop, run without your watch loop)

� Financieel beleid continueren

� Werving en behoud trainers/leden

� Aandacht voor kwaliteit en diversiteit bij de

recreatieve loopgroepen

� Blessurepreventie

Ruud benadrukt dat we altijd open staan voor ideeën.

Sponsor commissie Jan van Exel presenteert zijn idee omtrent het

sponsorbeleid.

Jan vertelt dat er verschillende mogelijkheden zijn op het

gebied van sponsoring. Je kunt bijv. grote bedrijven

benaderen, maar wie zijn wij eigenlijk en wat hebben wij

die deze bedrijven dan te bieden? Uiteindelijk is MTK een

regionale vereniging en is het vermoedelijk het meest

effectief om ons op de regio te richten.

Jan introduceert zijn idee van De Club van 100. Een

onderneming sponsort MTK voor EUR 100. Voor EUR

100 wordt de sponsor vermeldt op onze website, in het

clubblad, etc. Jan zijn idee hierachter is dat ieder lid wel

iemand kent die een onderneming runt of anderszins in de

gelegenheid is MTK te sponsoren. Het betreft dus

eigenlijk sponsorbeleid wat ieder lid in praktijk kan

brengen.

Jan heeft een formulier opgesteld waarin vermeld staat

wie wij zijn en wat wij een sponsor kunnen bieden. Dit is

handig voor een lid wanneer hij/zij een sponsor gaat

benaderen.

Jan benadrukt dat sponsoring ook in natura kan; bijv. wat

de Jumbo soms doet bij het beschikbaar stellen van

levensmiddeling bij een activiteit.

Kees de Haard stelt de vraag of MTK wel capaciteit heeft

om bijv. 30 sponsors tevreden te stellen/aandacht te

geven. Daarbij is Kees geïnteresseerd in wat MTK met

het sponsorgeld gaat doen. Er is per slot van rekening een

flink Eigen Vermogen. Jan antwoordt dat het sowieso

leuk is om 2 x per jaar in het clubblad onze sponsors te

bedanken. Daarbij zouden we kunnen denken aan het

opstellen van een (digitale) nieuwsbrief welke we kunnen

uitsturen naar alle sponsors; welke activiteiten heeft MTK

gehad en hoe hebben wij hierbij aandacht gegeven aan de

sponsor?

Rico Slot en Els Kooyman geven aan dat zij zich in het

idee achter De Club van 100 kunnen vinden.

Gert Jan van Rooijen benadrukt dat je de sponsor het

gevoel moet geven dat hij belangrijk is. Laat de sponsor

meedenken; wat kunnen wij voor de sponsor betekenen?

Heeft hij/zij er zelf ideeën bij?

Emmo Dobbenga stelt dat het handig is om na te gaan wat

de doelgroep is van onze (potentiële) sponsor en hierop in

te spelen. Zo zouden we een enquête onder onze leden

kunnen houden; soort van marktonderzoek voor onze

sponsor.

George Timmermans vraagt aan Jan of hij als coördinator

zal fungeren of dat alle leden zelf maar de straat op

moeten om sponsors te benaderen. Jan antwoordt dat hij

uiteraard niet zoveel contacten heeft als alle leden

gezamenlijk. Wanneer een lid aan kan tonen dat hij/zij

een contact heeft wat interesse heeft om MTK t sponsoren

dan kan dat gemeld worden bij Jan. Jan blijft coördinator.

Wedstrijdcommissie Rico Slot somt de activiteiten op welke hij met de

voltallige wedstrijdcommissie georganiseerd heeft. Dit

zijn de 5 km van Krimpen, de snertloop, de crossloop en

de Koninginneloop.

Rico noemt de 5 km van Krimpen in het bijzonder. Dit is

een loop welke met zo’n 10 MTK leden is georganiseerd

en helaas bleken slechts 6 MTK’ers aan de loop deel te

nemen. Rico geeft aan dat dat wel een tegenvaller was

voor de wedstrijdcommissie.

De wedstrijdcommissie haalt vooral veel voldoening uit

de aanwezigheid van MTK leden, bij welke loop ze ook

organiseert.

Rico geeft aan dat hij naast de commissieleden altijd de

hulp van vrijwilligers kan gebruiken.

Naast de gebruikelijke lopen welke de wedstrijd-

commissie organiseert zal de wedstrijdcommissie de

clubcompetitie nieuw leven inblazen. Dit zal op een

andere manier gaan dan in het verleden het geval was.

3 categorieën:

- diegene die het meest zelfbewust is (stel voor

jezelf een eindtijd af en probeer deze tijd zoveel

mogelijk te benaderen)

- de meest stabiele loper (diegene die op

verschillende afstanden - 5 km,

10 km, 15 km, etc. - het meest stabiel blijkt te

lopen)

6

- loper met de meeste progressie (traag uit de

startblokken, eindigen als een kievit)

Naast de hernieuwde clubcompetitie denkt de

wedstrijdcommissie ook na over nieuw te organiseren

loopjes, bijv. een damesloop, een omgekeerde halve

marathon, etc. Daarbij geeft Rico aan dat hij altijd open

staat voor ideeën.

Annette van Meijeren stelt Rico de vraag hoe zij haar

ideeën het makkelijkste kenbaar kan maken. Rico

antwoordt dat zij het beste een mailtje kan sturen of hem

voorafgaand aan de trainingen even aan zijn jasje trekken.

Emmo Dobbenga benadrukt dat de diverse wedstrijden

die MTK organiseert een mooi uithangbord zijn voor

nieuwe leden en voor (potentiële) sponsors.

Trainers

Kees de Haard geeft namens de trainers een uiteenzetting

van 2011-2012. Als hoogtepunten worden genoemd de

PR’s welke gelopen zijn en de doorgaans uitstekende

sfeer in de diverse groepen.

Kees vraagt de leden (nogmaals) om te proberen je

afwezigheid te melden wanneer je een avond niet kan

komen lopen.

Een bijzondere vermelding is voor Rob van Apeldoorn en

Peter van den Bos die een startersgroep hebben getraind

voorafgaand aan hun reguliere training op de dinsdag.

Deze groep kon na afronding van het programma (welke 8

weken duurde) dmv een 5 km testloop doorstromen naar

de D groep en sommige deelnemers zelfs naar de C groep.

Activiteitencommissie Annette Verhoeven somt de activiteiten op welke de

activiteitencommissie georganiseerd heeft, al dan niet in

samenwerking met de wedstrijdcommissie.

Er zijn voor MTK nieuwe activiteiten gehouden, zoals

Wadlopen en een (eind November nog te houden)

Mosselavond.

Een bijzondere vermelding verdient het trainingsweekend.

Volgend jaar zal de activiteitencommissie het

trainingsweekend organiseren. Annette benadrukt de

inspanningen welke verricht zijn door Tjeerd Minkes. Hij

heeft de afgelopen 2 jaar met heel veel succes het

trainingsweekend georganiseerd. Een dikke pluim voor

Tjeerd!

Voor het weekend in 2013 zijn er al 14 inschrijvingen

binnen gekomen. Dit zegt veel over het succes van deze

MTK activiteit.

7. Pauze

8. Wijziging bestuur/trainers/commissies

Penningmeester Het jaar is gestart zonder penningmeester. Gelukkig stelde

Hans Roodhorst zich spoedig beschikbaar als kandidaat

penningmeester.

Hans wordt officieel benoemd als penningmeester van

MTK.

Rooster van aftreden MTK bestuur Volgens het rooster van aftreden zouden 3 bestuursleden

in juni 2013 aftreden en de andere 2 bestuursleden later in

2013. Ruud doet een beroep op de leden om zich

verkiesbaar te stellen.

Rico Slot merkt op dat in de vorige ALV er gesproken is

over 1 aftredend bestuurslid per jaar. Ruud geeft aan dat

dat zeker het streven is maar merkt daarbij op dat Tjeerd

en hijzelf fysiek niet fit zijn en weinig kunnen lopen.

Daardoor ben je niet altijd in staat om een actief

bestuurslid te zijn. De noodzaak om leden op te roepen

zich verkiesbaar te stellen is dus aanwezig.

Afscheid trainers

Er wordt afscheid genomen van Peter van den Bos. Wij

danken hem voor zijn inspanningen, in het bijzonder de

drukke periode waarin hij samen met Rob de

beginnersgroep trainde.

Rene Jansen wordt ook bedankt voor zijn jarenlange

inspanningen als trainer van de D groep. Helaas is hij niet

aanwezig om hem persoonlijk te bedanken.

Afscheid commissieleden

Coos Loeve is toegetreden in de wedstrijdcommissie.

Michel Bouman is afgetreden.

Ans Middelkoop is sinds de oprichting van MTK actief

geweest in de activiteitencommissie. Zij wordt bedankt

voor haar jarenlange enthousiasme.

De activiteitencommissie verwelkomt Marianne Stok,

Marrie Quist, Miranda Hendriks en Abra Stevenson. Van

Maria Huisman wordt onder dank afscheid genomen.

Haar partner zal haar, gezien haar afwezigheid, namens

MTK een bos bloemen overhandigen.

Kascontrolecommissie Marien de Keizer treedt af en wordt bedankt. Volgend

jaar zal Gert Jan van Rooijen en Chris Bezemer de kas

controleren. Er wordt gevraagd wie als reserve wil

fungeren. Leo Pons stelt zich beschikbaar.

9. Voordracht bestuur Leden van verdienste Vanavond is er ingestemd met de wijziging van het

huishoudelijk reglement.

Het bestuur wil graag de volgende personen voordragen

als leden van verdienste:

� Willem van Ek

� Rob van Apeldoorn

� Kees de Haard

� Paul Slot

� Huib de Kwant

� André Voets

Onder luid applaus zijn zij hiermee MTK lid van

verdienste geworden.

10. Rondvraag

George Timmermans vraagt wat er zal gebeuren met het

clubhuis. Loes geeft aan dat dit zal blijven staan.

11. Sluiting

Ruud Hoogland sluit de vergadering om 22.23 en dankt

iedereen voor zijn/haar aanwezigheid en inbreng.

7

Met trots presenteren wij

MTK clubkleding

Op dinsdagavond 4 september, tijdens de officiële opening van het nieuwe loopseizoen, werd met trots de MTK clubkleding gepresenteerd. En tot onze vreugde is dit goed ontvangen! In groten getale zien we nu wekelijks, voorafgaand aan de trainingen, de gele jasjes verzameld bij de Treffers en dat is een heerlijk gezicht. De zoektocht naar een voor MTK geschikte leverancier was een langdurige, maar uiteindelijk zijn we uitgekomen bij PK Runningshop en daar zijn we heel blij mee. PK Runningshop is gevestigd in Dodewaard en al 20 jaar in Nederland actief als hardloopspeciaalzaak. De voor MTK aangestelde contactpersonen zijn ervaren runners en dit vergemakkelijkt de samenwerking. MTK en PK hebben gekozen voor hardloopkleding van het merk Code Blue. Code Blue is een Nederlands runningmerk, speciaal afgestemd op het Nederlandse klimaat. Daarbij heeft de kleding een goede prijs/kwaliteitsverhouding. De eerste bestelrondes zijn niet helemaal vlekkeloos verlopen (een aantal verkeerd geleverde, en voor ons dus niet uit te leveren, jasjes en een misverstand over het bedrukken van de shirts). Dit nam niet weg dat de betrokken leden flexibiliteit toonden en ook PK en de drukkerij (het Krimpense bedrijf Marypee) meewerkten aan een spoedige oplossing. Waarvoor dank! Wij verwachten dan ook dat de volgende bestelrondes probleemloos zullen verlopen. De collectie bestaat vooralsnog uit de volgende items:

Jack 47,50 euro Shirt korte mouw 13,55 euro Shirt lange mouw 17,00 euro Tight lang 27,10 euro Tight ¾ 34,00 euro Tight kort 23,75 euro

Vanwege het jubileumjaar van MTK heeft het bestuur de bedrukkingskosten voor haar rekening genomen. Het volgende seizoen zullen de tarieven iets hoger liggen. De collectie zal in het voorjaar uitgebreid gaan worden; waarschijnlijk met singlets en korte broeken. Uiteraard zijn suggesties welkom en zullen deze binnen het bestuur worden beoordeeld op haalbaarheid. De volgende bestelrondes zullen plaatsvinden eind februari/begin maart. Jullie zullen hier t.z.t. weer bericht over krijgen.

8

WADLOPERS BEDANKT!!!

De storm is gaan liggen, de hype is voorbij,

Pieterburen slaapt weer en de Waddenmensen

en Stadmensen leven weer in hun eigen

wereldje. Dus even tijd voor bezinning en een

terugblik.

Ik kan hier nu natuurlijk wel een stukje

schrijven over het wadlopen op zich, maar dat

verhaal komt op de film veel beter tot zijn recht,

dan ik hier kan beschrijven. En ik kan jullie

aanraden dit filmpje (nog) eens te gaan

bekijken, dan heb je het hele verhaal in 30

minuten.

www.jtrouwborst.nl/wadlopen/wadlopen.html

(Nog tot 31-12-2012 in de

bioscopen)

En het is goed voor de omzetcijfers,

want subsidies voor cineasten zijn

wegbezuinigd door Rutte II

Een filmpje maken is 1 ding maar de

gevolgen waren iets anders, ze waren

gigantisch, onvoorzien en

onvoorspelbaar.

Want er is nogal wat gebeurd nadat

we met z’n allen zijn gaan wadlopen

in Pieterburen, en ik daar een filmpje

van heb gemaakt

Kortom een succes verhaal:

Het begon al met de introductie van

de film op de MTK website. Omdat

iedereen de belevenissen van de

Stadsmensen op het Wad wilde zien

was de website binnen enkele minuten

overbelast en lag de hele avond plat. Ik had hier

echt niet de hand in, wat je misschien wel zult

denken om wat commotie rond de premiere van

de film teweeg te brengen, ook dit voor de

omzet in de bioscopen.

Met Tjeerd toen besloten om eerst de Wadlopers

zelf via een prive link de gelegenheid te geven

om de film te bekijken (toen gingen de KPN

servers bijna plat), en daarna mondjesmaat de

link naar de film op de MTK website weer open

te stellen voor alle leden van MTK.

Maar wat er toen gebeurde heb ik in mijn korte

carrière als cineast nog nooit meegemaakt.

Mijn emailbox stroomde vol met bedankjes en

complimentjes. Kreeg verzoeken om meer films

te maken. En vrouwen deden me vreemde

voorstellen over Vijftig Tinten Grijs ?????

Helaas dames ik film alleen in kleur. Maar

misschien kunnen de dames me wat voorlichting

geven over “Vijftig Tinten Grijs” ?? Mij is dat

wat onduidelijk allemaal.

De media dook erop, en al snel stonden er

journalisten voor de deur voor een interview.

Ze wilden weten hoe wij wadlopers, met gevaar

voor eigen leven, hebben kunnen

doordringen in de comfortzone van het

Waddenmens. Of Pieterburen en de

Wadden echt bestaan, of dat het een

filmdecor was.

Ook vroegen ze vaak hoe de

Stadsmensen die beroemde moves in de

film uitvoerden, of dat het misschien

“special effects” waren, of een stunt

team.

Ze vonden die bewegingen, uitglijders

en valpartijen in de film erg

natuurgetrouw overkomen.

Inderdaad er zitten natuurtalenten bij

de cast, die de uitglijders na enige

repetities vloeiend uitvoerden op de

filmset..

Inmiddels heeft de film ook een Oscar

nominatie, en zijn de wadlopers van MTK

genomineerd als sportploeg van 2012.

(onderdeel watertrappelen)

We rekenen hiervoor natuurlijk op jullie

stemmen: (SMS naar 0900-233 Wadlopen).

Jammer is dan weer dat de film nu ook

commercieel uitgebuit wordt:

RTL maakt “So You Think You Can

Wadlopen”

KRO komt op de buis met “Waddenmens zoekt

Stadsvrouw”

9

SBS maakt een programma “Waddenruil” (Er

gaat dan een Waddenmens een week in een

Stadsgezin logeren en andersom.)

Joop van den Ende wil “Wadlopen the

Musical” uitbrengen. (met mijn panfluitmuziek

natuurlijk)

Supermarkt Jumbo gaat “Waddenmens”

knuffels weggeven bij de boodschappen

NCRV + MTK willen volgend jaar in “De

Reünie” Waddenmens en Stadsmens weer bij

elkaar brengen op Ameland. (Dat vind ik dan

wel weer leuk).

Maar echt te ver gaan vind ik persoonlijk het

programma: “Het knapste Waddenmeisje van de

klas” Daar kan ik me dan weer niets bij

voorstellen: Zo’n knap Waddenmeisje met die

kerfstok, en tot haar kruis in de bagger.

Als er misschien in de film wat privacy is

geschonden dan daarvoor mijn excuses.

Advocaat Bram Moszkowisz zal dat best goed

voor iedereen regelen.

Gezien alle commotie rond het wadlopen denk

ik dat Tjeerd volgend jaar minimaal 2 bussen zal

moeten inhuren voor de rit naar Pieterburen. En

ik weet zeker dat die nog volzitten ook.

(Tjeerd wat te denken van Wadlopen naar

Ameland, en met de boot terug?).

MTK heeft ca 200 slapende leden dus dat moet

te financieren zijn!

Als chauffeur van die 2e bus kan ik je René

Mudde aanraden: gezellige vent en prima

chauffeur. Als je met een Connexionbus in Etten

Leur een sportcomplexje op kunt rijden en

parkeren voor de kantinedeur, dan kan hij er in

Pieterburen zeker mee van de zeedijk afrijden en

tot halverwege het Wad rijden en ons bij de

zeehonden afzetten.

Hieronder dan de alinea waar ik eigenlijk mee

wilde beginnen en wat ik eigenlijk wil zeggen:

Ik wil namelijk iedereen hartelijk bedanken voor

de enorme hoeveelheid bedankjes,

complimenten en bloemen die ik heb mogen

ontvangen na het uitbrengen van “WADLOPEN

the MOVIE.

Maar speciaal Tjeerd en MTK bedankt want die

hebben ons in de gelegenheid gesteld om dit te

kunnen doen, en hebben mij en alle anderen een

onvergetelijke dag gegeven.

Anders gezegd we hadden een

FANTASTISCHE dag.

En uiteraard kun je alleen maar een leuke

film maken als je leuke filmsterren hebt.

En leuke filmsterren dat waren de wadlopers

allemaal. Dus jullie ook allemaal bedankt.

Uit dit korte berichtje (ik heb het kort gehouden,

want het gaat al snel te veel over jezelf, en daar

hou ik niet zo van ) blijkt natuurlijk wel dat ik,

ondanks mijn succes, er erg gewoon onder ben

gebleven, en niet naast mijn schoenen ben gaan

lopen. Ik ben voor jullie natuurlijk gewoon Jan

gebleven. Het kost wel veel moeite, want nu de

film een kassucces

is ligt de wereld aan

mijn voeten.

Ik kom dus gewoon

weer trainen met

jullie, al moet ik

nog wel een keer aanschuiven aan de tafel bij

“De Wereld Draait Door” om te praten over

“Wadlopen the Movie “ en de mensen

daarachter.

Toi toi toi, en tot volgend jaar op Ameland

Jan Trouwborst

10

Wadlopen met MTK

Er waren ooit al eens pogingen ondernomen om

dit in clubverband te gaan doen, maar op de een

of andere manier was het er nooit van gekomen.

Na een oproep op de website en een aarzelende

start met inschrijven hadden ruim 30 leden zich

aangemeld om mee te gaan wadlopen.

Op 14 oktober was het dan zover. Alles was

geregeld en iedereen stond keurig op tijd aan de

Groenendaal en dat om 7.50 u op de

zondagmorgen. Voor sommige mensen was dit

nog echt midden in de nacht, maar ze waren er

toch maar.

Voorzien van lunchbox compleet met zeehond,

kon chauffeur Leo Burger zelfs eerder

vertrekken dan de geplande 8.30. Maar dat wil

niet zeggen dat als je ergens eerder aankomt dit

ook automatisch koffie betekent. In Lelystad

werden we rond 10.30 verwacht, maar we waren

zo lekker opgeschoten dat dit een uur vroeger

werd, het restaurant was echter nog gesloten.

Gelukkig kwam de eigenaar al snel opdagen en

in no time was iedereen voorzien van koffie met

een heerlijk vers gebakje.

Daarna op weg naar Pieterburen, we kwamen

daar aan om 12.35. Netjes aangemeld bij het

wadloopcentrum. We werden om 13.45

verwacht in het café, daar zouden we opgehaald

worden door de gidsen. Eerst was er nog koffie

met een broodje gezond. Iedereen was inmiddels

al omgekleed, aangezien we vernomen hadden

dat daar verder geen gelegenheid meer voor zou

zijn.

Om 13.45 stroomt het café-hotel vol. Hoewel

iedereen zijn best doet om zijn zenuwen niet te

laten blijken merk je juist aan het gewoon doen

dat menigeen hem toch wel een beetje knijpt.

Maar goed, een wandeling over de zeebodem is

dan ook geen alledaags gebeuren. Een dia-

voorstelling zorgde voor wat afleiding en een

voorproefje van wat er zou gaan komen.

Na een halfuurtje wachten komt er een robuust

heerschap aanzetten, dat bleek een gids te zijn.

We blijven als groep bij elkaar, dat is leuk en we

krijgen 2 gidsen mee. De gids vroeg ons om met

de bus in een zijstraat te wachten en zou ons dan

naar de dijk brengen, maar niet nadat hij zich

eerst op zijn gemak ontdaan had van zijn

gewone klompen en de wadlooplaarzen

aangetrokken had, dit tot grote hilariteit van de

aanwezige dames in de bus, die zich een soort

Chippen Dale gids voorgesteld hadden, zij

kwamen dus bedrogen uit.

Op het startpunt werden we ontvangen door de

andere gidsen. Blijft een komisch gezicht, een

dergelijk wadlooptenue. Blote benen of een

oude broek en hoge gymschoenen met sokken.

Als we allemaal klaar zijn geeft Willem een

seintje en dan klautert de hele groep, die 32

personen telt, tegen de dijk op en staat dan oog

in oog met het prachtige wad.

11

Als een eindeloze vlakte strekt de nagenoeg

drooggevallen zeebodem zich voor ons uit. Heel

in de verte zijn enkele Waddeneilanden

(Schiermonnikoog, Rottum en Borkum) te zien

en met enige moeite is ook ons doel te

ontdekken, namelijk een plaat bij de vaargeul

vlakbij Rottumeroog. De groep loopt de dijk af,

verbaasd nagestaard door een aantal schapen die

daarna weer als het ware schouderophalend

verder grazen. Ze hebben dit al zo vaak gezien.

Onderaan de dijk is het al direct feest, we

klimmen om een hek heen en wachten

vervolgens op de aanwijzingen van een van de

gidsen en op de dingen die gaan komen, om al

snel tot de ontdekking te komen dat we daarna

tot over onze enkels in de blubber glibberen,

glijden en wegzakken, ledere hoop om de mooie

gymschoenen een beetje toonbaar te houden is

daarmee in een klap de bodem ingeslagen op de

meest letterlijke manier. Na veel gegil en

gegiechel lukt het niet iedereen op de been te

blijven, dit tot groot genoegen van onze

cameraman Jan Trouwborst, Al soppend en

druipend volgen we de gids naar de lonkende

verten. De bodem wordt al gauw beter en de

meesten krijgen weer praats. We lopen dan over

een redelijk stevige bodem waar slechts een

klein laagje water op staat. We hebben nu volop

de gelegenheid om eens om ons heen te kijken.

Twee gidsen vergezellen ons op deze tocht. We

knopen een gesprek aan met hen. Willem is de

oudste en al meer dan 50 jaar gids, moeilijk te

verstaan door zijn Gronings accent. Van Eelco,

de andere gids, horen we dat er op iedere tocht

minstens twee gidsen meegaan. Dit voor het

geval dat een van de gidsen onwel zou geraken.

Ook zou het kunnen gebeuren dat een van de

deelnemers om de een of andere reden de tocht

niet tot het einde toe te voet kan volbrengen en

hij of zij op een brancard verder gedragen moet

worden. De gedemonteerde brancard blijkt

opgeborgen te zijn in zijn rugzak.

Eelco draagt een portofoon bij zich waarmee hij

met de wal in verbinding staat. Bij eventuele

noodgevallen is dus onmiddellijk actie mogelijk.

„Veiligheid gaat tegenwoordig voor alles",

Ongemerkt vliegt de tijd. Volgens het

programma zou de hele tocht drie uur duren,

maar is voor ons toch iets ingekort wegens de

toch wel frisse wind en het koude water. De gids

heeft al snel opgemerkt dat de MTK’ers goed

getraind zijn en zet een stevige pas in, voelt aan

als inlopen met 4.30 de km. Toch lijkt het

iedereen ogenschijnlijk gemakkelijk af te gaan

om deze toch wel zware tocht “ makkelijk” te

volbrengen. Prima getraind en conditioneel zit

het ook wel goed.

Ongemerkt lopen we dan al uren zonder er

eigenlijk bij na te denken. Je zet gewoon de

automatische piloot aan. Met (bijna) vallen en

opstaan, proberen de MTK’ers de modder de

baas te worden. Ene voet voor je andere ( je

moet als het ware schaatsen volgens Eelco). Er

is voldoende afwisseling in de tocht, want zo nu

en dan moet je door het water en dan weer eens

door de modder.

Willem zit zich al te verkneuteren want hij weet

dat het moment aangebroken is dat we door

dieper water en blubber moeten. We moeten er

nu echt aan geloven en moeten bijna tot aan

onze middel door het water waden. Dit geeft

natuurlijk weer aanleiding tot het maken van

12

allerlei grappen en grollen en het nodige gegil.

Het valt allemaal gelukkig nogal mee en na

enkele tientallen meters kunnen we weer

gewoon” lopen.

Onze route is tot aan de vaargeul tegenover

Rottummeroog die nooit droog komt te staan,

Jan Trouwborst loopt al vooruit, denkend dat hij

de opnames van het jaar gaat maken en vraagt al

grinnikend aan de gids of ze hier ook door

moeten? Hij heeft pech en wij geluk als je het zo

mag noemen, toen de gids de groep gerust stelde

dat ze daar niet doorheen hoefden.

Na een kleine twee en een half uur en de nodige

hindernissen in de vorm van water- en/of

modderbaden gaan we weer richting

Pieterburen.

De terugreis verloopt echter niet bepaald zonder

hindernissen want we moeten een blubberveld

oversteken dat slechts een meter of 5 breed is,

en dat heel wat inspanning vergt om het te

bedwingen. Als je zo'n beetje tot aan je knieën

erin zakt dan doe je wel je best; om in beweging

te blijven. Ben je eenmaal aan de overkant dan

kun je net als Jan Trouwborst heerlijk

meelachen om de capriolen die een stel

ploeterende, driftig met de armen zwaaiende

hardlopers maken.

Voordat we de dijk weer op kunnen moeten we

toch eerst weer door de modder waarin we ook

onze eerste kennismaking met het wad mochten

beleven. Eelco vraagt iedereen om vooral rustig

de dijk op te lopen, de schoenen zijn spekglad

en onlangs brak iemand zijn enkel door een

ongelukkige valpartij. Gevolg: iedereen klautert

heel rustig met roetzwarte benen de kant op. Ze

luisteren goed, die MTK’ers.

Eenmaal aan de andere kant van de dijk is er een

voorziening aangelegd waar de ergste modder

van de benen afgespoeld wordt. Natuurlijk

worden hier ook weer de nodige grappen en

grollen uitgehaald. Maar iedereen wil maar een

ding dat is zo snel mogelijk de warme bus in en

wat eten.

Kwart voor zes, iedereen zit in de bus en we

vetrekken richting Lelystad voor het diner.

Ongeveer een half uur later dan werd verwacht

kwamen we daar aan. Het eten smaakte heerlijk,

iedere deelnemer ontving een certificaat,

mochten er geen foto’s meer van zijn, ze toch

kunnen bewijzen dat ze het wadlopen volbracht

hebben, een prachtige prestatie. Ik werd in het

zonnetje gezet voor het organiseren van de

dagtocht die bij iedereen, ondanks de modder en

het pittige karakter, bijzonder werd

gewaardeerd.

Hulde aan deze MTK’ers, jullie zijn kanjers en

we hebben met z’n allen een ontzettend leuke,

maar vooral ook gezellige dag gehad.

Tjeerd Minkes

13

De marathon van Rotterdam, maar dan in een luie stoel

Vrijdagavond 26 oktober zijn 14 MTK-ers naar

de bioscoop gegaan de Nederlandse film de

Marathon te gaan bekijken.

Voor diegene die het verhaal niet kennen, op de

site van MTK is een recensie te lezen. Toch nog

even heel kort; het verhaal speelt zich geheel in

Rotterdam af en draait om vier mannen die de

marathon moeten lopen om hun baan te kunnen

behouden. Deze vier rokende, constant bier

drinkende en snackende mannen zijn natuurlijk

alles behalve wat je verwacht van iemand die de

marathon wil gaan lopen. De film is doorspekt

van platte maar wel leuke humor, maar kent ook

de emotionele cq droevige momenten. En ook

al eindigt de film droevig, je verlaat de bioscoop

toch met een lach.

De veertien MTK –ers verzamelden zich bij

metrostation Capelle en gingen dus op weg naar

het Schouwburgplein in Rotterdam. In de

bioscoop aangekomen bleek dat regelaar Tjeerd

dit ook weer prima voor elkaar had. De achterste

rij was voor ons gereserveerd en wij konden

neerploffen in de luxe stoelen.

Nadat wij van de film genoten hadden besloot

een groot deel van de groep nog een afzakkertje

te gaan halen. Tja, en op weg naar een café

bleek dat Tjeerd ondanks zijn meniscus

problemen toch nog hard te kunnen lopen. Wij

moesten zelfs lossen.

Helaas bleek het café waar wij ons afzakkertje

wilden gaan drinken vol te zitten met rokers.

Dat was dus niet aan ons besteed. Een ander

café was snel gevonden.

Na een paar biertjes of wijntjes werd de metro

weer opgezocht. Iedereen had een leuke avond

gehad.

Hieruit blijkt dat ook dit soort activiteiten

aanslaan en de onderlinge band weer versterken.

En voor wie de film nog niet gezien heeft; gaan.

Een echte aanrader.

Leo Pons

En ik ben er trots op figurant

in de film te zijn.

Huib

14

Het vuur uit de sloffen… “Het was warm. Het was heel warm. Het was

heet.” Dit zinnetje herinner ik me nog uit de tijd

dat onze dochter een peutertje was, we lazen dan

vaak voor uit Pippo. Ik moest eraan denken

tijdens mijn eerste echte halve marathon: de

IJsselsteinloop op 26 mei. Al weer even geleden

dus.

De loop was niet eens zo ver bij Krimpen

vandaan, maar toch zag ik maar weinig MTK-

ers. Dat was misschien ook wel zo verstandig

want het was toen inderdaad bloedheet. 27

graden en geen streepje schaduw, de start was

om half twaalf ’s middags. Er was al volop

gewaarschuwd om voldoende te drinken,

gebruik te maken van de extra drankposten,

sproeiers en de aangereikte sponzen, maar toch

vooral om te luisteren naar je lichaam en te

stoppen als het niet gaat.

Nou, het ging wel, maar niet zo snel als ik had

gehoopt. Ik wilde eigenlijk binnen de 2 uur

eindigen, dat was me op de trainingen ook al

een paar keer gelukt, maar het zat er nu echt niet

in. Het was wel een prima georganiseerd

evenement. Je moet wel van polderlopen

‘houden’, sommige lopers vinden de route saai

maar ik kan van elke omgeving wel genieten.

We liepen vanuit IJsselstein door Benschop naar

de N204, dan naar het zuiden en via Uitweg en

Lopikerkapel onder de A2 door weer terug naar

de Start/Finish. Er was niet heel veel publiek,

maar de mensen in de gehuchtjes waar we

doorheen kwamen trotseerden de hitte en

stonden ons aan te moedigen. Bij de finish een

heerlijk koel sinaasappeltje en wat te drinken,

dan ben je toch weer snel hersteld. Nog een

‘kek’ t-shirt als dank voor de deelname en dan

lekker naar huis, onder de koele douche.

Een klein half jaar later, we schrijven 9

september 2012. We zijn met een gezellig klein

clubje vertrokken naar station Alexander: Pia

van Beek, Lara de Greef, Marien de Keizer en

ik-zei-de-gek. Met de trein naar Utrecht en dan

overstappen naar Arnhem voor de Bridge-to-

Bridge loop. Dat ging nog allemaal best vlot en

we waren ruim op tijd op het marktplein. Toen

hadden we er al wel een kilometertje wandelen

opzitten.

Je voelt hem al aankomen: “Het was warm. Het

was heel warm. Het was

heet.” Dit zinnetje herinnerde ik me weer, net

als een half jaartje geleden.

De loop was nu wel ver bij Krimpen vandaan en

ik zag dus behalve ons vieren geen andere

MTK-ers. Dat was dus zeker héél erg verstandig

want het was dus wederom bloedheet. 27 graden

en geen streepje schaduw, de start was nu om

twaalf uur ’s middags. Er was opnieuw volop

gewaarschuwd om voldoende te drinken,

gebruik te maken van de extra drankposten en

de aangereikte sponzen, maar toch vooral om te

luisteren naar je lichaam en te stoppen als het

niet gaat. Nou, het ging nét.

Staan we daar om kwart voor twaalf in de

bakkende zon als een stelletje malloten een

warming-up workout te breakdancen a la

‘Nederland in Beweging’, op de eerste rij, met

achter ons nog een handjevol andere lijpers.

Maar ja, je laat zo’n speciaal opgetrommelde

fitnesslady ook niet voor een leeg marktplein

optreden. De muziek was wel aanstekelijk en ze

bracht het leuk. Binnen 5 minuten liep het

klamme zweet rijkelijk over de ledematen,

jawel: ik was up-ge-warmd.

Na de indrukwekkende klanken van een

doedelzakspeler, die het ongetwijfeld óók erg

warm moet hebben gehad onder die berenmuts

en in die kilt, klonk het startschot en konden we

vertrekken. Ook hier heb ik mijn doelstelling

van 1,5 uur naar boven moeten bijstellen voor

de taaie 10 Engelse Mijl (16,1 km). Zelfs heb ik

af en toe even moeten lopen na de eerste 10 km

omdat mijn hartslag sky-high dreigde te gaan.

15

De koeling kon het blijkbaar niet goed

bolwerken.

We begonnen de loop in het centrum, daar wel

een beetje schaduw maar dan dus geen zuchtje

wind. Twee maal een lange brug over, lange

fietspaden over door (overigens prachtige)

uiterwaarden zonder enige schaduw, de stad

weer in, de stad weer uit en weer andere

(overigens prachtige) uiterwaarden zonder enige

schaduw. “De Praets” heet dat gebied, nou, veel

praets hadden we geloof ik niet. Er werd bijna in

een eerbiedige stilte gelopen. Wel aardig wat

enthousiaste toeschouwers deze keer die zeker

ons respect verdienden, want sommigen stonden

van begin tot eind te klappen en te joelen in de

volle zon.

Met toch nog een zeer verdienstelijke 1:37:16 in

deze subtropische omstandigheden mocht ik

uiteindelijk niet klagen: meedoen bleek

belangrijker dan een PR. Na wat opfrissen en

omkleden was het al gauw weer erg gezellig op

de terugweg.

Ik zie nu al uit naar de halve van Etten-Leur op

28 oktober. Who knows… 27 degrees? I don’t

think so!

Hartelijke groet, Cis Maissan

16

Busje komt zo

Zondag 28 oktober stonden de marathon en halve

marathon van Brabant op de kalender. Met 17

lopers was MTK goed vertegenwoordigd op de

halve marathon. En het moet niet gekker worden,

maar René had bij zijn werkgever Connexion een

heuse Interliner weten te strikken. Wij werden dus

comfortabel met onze drie supporters naar Etten-

Leur gereden door René. Na een klein

omweggetje (nog net geen hunebedden gezien)

kwamen wij aan bij het mooie complex van de

lokale atletiekvereniging. Hier bleek de

stuurmanskunst van René. Met aan weerszijden

slechts een handdikte speling wist René ons door

de ingang te rijden en zodoende stond de bus pal

voor de kleedruimte en de indrukwekkende

sfeervolle kantine ( jammer nou toch Marien, dat

er van al dat barpersoneel er maar eentje kon

tappen).

Onder goede omstandigheden, lekkere

looptemperatuur en vaak nog een zonnetje, heeft

iedereen zijn 21,1 km volbracht. Na het omkleden

en de versnaperingen in de kantine bracht René

ons weer netjes en veilig terug naar Delft. Met een

medaille en een handdoek als aandenken aan de

sportieve prestaties kwamen wij weer aan bij de

Treffers. En onze voorzitter stond daar ons weer

op te wachten. Dit nadat hij ons in de ochtend ook

al uitgezwaaid had. En dat deed hij natuurlijk voor

ons allen en niet alleen voor Margriet ( ja toch

Ruud?).

Daarna zijn wij met een deel van de groep ook

nog even wat gaan drinken en eten bij Café Bruin.

Ook dit was natuurlijk weer erg gezellig. En zo

kon ik en velen met mij terug kijken op een leuke

dag. Al moet ik wel zeggen dat ik niet vaak in een

café kom, maar sinds ik lid ben van

MTK………………..

Leo Pons

17

Amsterdam Marathon oktober 2012

Wat doe je als je zoon vraagt of je samen met hem

mee wilt doen met de Amsterdam marathon?

Natuurlijk zeg je : JA en je past je loopschema

erop aan. Zoonlief neemt ook nog een huisgenoot

mee, die zijn 1e marathon gaat lopen. Als we dan

ook nog gesuppoort worden door partner en

overige familieleden, moet het wel een succes

gaan worden.

Als veteraan op de Rotterdam marathon ben je

natuurlijk bevooroordeeld en benieuwd naar hoe

ze het daar in 020 organiseren.

De start was in het Olympisch Stadion, mooie

locatie, dat zeker. Het leek leuker van tevoren als

dat het echt zo uitpakte, want stapvoets het

stadion verlaten is niet wat je in gedachten hebt

als je net gestart ben. Er waren veel

versmallingen, waardoor we de 1e km veel

moesten wandelen. Verder op het parcours blijkt

dat we ook niet veel breedte krijgen ( 1 rijbaan)

Aanvankelijk gaan we op een schema van 3.30u

weg. Maar al gauw blijkt dat dit voor onze

beginner te hoog gegrepen is. Wat doe je dan? Ga

je je eigen race lopen of blijf je bij hem om hem te

helpen een zo mooi mogelijke tijd te lopen?

Zonder dat we dit goed afgesproken hadden,

waren zoonlief en ik het er over eens: we blijven

bij elkaar en zullen gedrieën finishen.

Hebben we nou een mooi stuk van Amsterdam

gezien? Nou nee ! Na ongeveer 10 km ga je

richting zuid en loop je ruim 10 km langs de

Amstel. Daar word je vergezeld door luxe boten

met champagnedrinkende lui die je steeds vragen

of het gaat (dat dan weer wel)

Vanaf 35 km kom je een beetje richting het

centrum en dat is te merken aan het publiek, dat

ook iets meer wordt. Je komt wel langs wat

musea, maar die kun je beter op een andere dag

van binnen bekijken ☺

Muziek: ook wat dat betreft, kan A’dam nog wel

bij 010 in de leer. De bandjes zijn op 1 hand te

tellen, wel zijn er wat busjes met geluidsinstallatie

waar disco muziek uit komt.

Het tempo zakt naar een eindtijd van 3.45u.

Hierdoor kon ik goed om mij heen kijken en dan

is het heel leuk te zien hoeveel verschillende

loopstijlen er rond hobbelen en dan nog een

marathon uitlopen ook. Er valt nog veel te

verbeteren in hardlopend Amsterdam!

De finish is ook in het Olympisch Stadion, maar

het publiek lijkt de toegang niet echt goed te

vinden. Het is totaal niet druk.

Ondanks de opbeurende supporters leek de 4 uur

uiteindelijk haalbaar, maar gingen we er toch nog

4 minuten overheen. Mijn langzaamste marathon

ooit, als ik de Jungfrau uit 2010 niet mee tel.

Maar een zeer dankbare, lachende (na de

gevloeide tranen) beginner, die is blijven lopen en

dat is ook heel veel waard !!

Maar toch: Amsterdam, eenmalig, wat mij betreft!

Willem van Ek

18

Verslag van de marathon op 29-10 in Dublin door Emiel van Bugnum

Dublin is een van mijn favoriete steden. Een paar

jaar geleden ben ik er met een paar vrienden een

aantal dagen wezen stappen. Gezellige pubs, hele

vriendelijke mensen, goed eten, kortom een

aanrader! Nu zijn wij met z'n zessen gegaan. Een

vriend met zijn vrouw, mijn zwager met zijn

vriendin en Anita en ik. De vrouwen hadden al

zoveel verhalen van ons gehoord over Dublin dat

ze wel een keer mee wilden. Vrijdag 26-10 om

13:00 uur vlogen wij vanaf Schiphol met Aer

Lingus naar Dublin. Op het vliegveld Dublin

aangekomen een taxi gepakt naar ons appartement

midden in het Temple Bar district. Dit is een van

de leukste wijken van Dublin midden in het

centrum met veel pubs en restaurantjes. Koffers

neergezet en de stad in waar wij uiteraard al heel

snel in een paar gezellige pubs terecht kwamen.

Daarna uiteraard even pasta eten bij een Italiaan.

's Avonds na een lekkere irish coffee natuurlijk

veel te laat naar bed. De volgende dag

startnummer gehaald, de stad in gegaan, souvenirs

gekocht voor de kids en lekker gegeten. Zondags

beetje rustig aan, alleen even Chelsea tegen

Manchester United in de pub gekeken, de

marathon was namelijk op maandag. Dit was op

Bank Holiday. Dit is een nationale vrije dag in de

UK en Ierland. Barry en ik zouden samen de

marathon gaan lopen en aangezien wij allebei

terug kwamen van blessures en heel weinig

training kilometers hadden gemaakt, hadden we

besloten rustig te gaan lopen. Genieten van de

stad en het publiek maar vooral geen blessure

oplopen. We gingen niet echt weg op een tijd

maar rond de 4:15 uur daar zouden we vooraf wel

voor tekenen. Maandag ochtend in het startvak.

Het was een graad of 6 en licht bewolkt. Na het

Ierse volkslied wat door iedere Ier uit volle borst

werd meegezongen werden we om 9:00 uur weg

geschoten. Wat meteen al op viel was hoe veel

mensen er langs het parcours stonden. Het

parcours loopt eerst door de stad richting Phoenix

park zo'n 7 km verder op. Dit is een heel mooi

groot park aan de rand van Dublin. In het park een

aantal heuvels en na een kilometer of 6 door het

park kom je langs Dublin Zoo en ga je het park

weer uit. Nu kom je door de wijken van Dublin

waarin in elke wijk heel veel mensen langs het

parcours staan. Veel muziek en mensen die staan

te BBQ-en. Het hele parcours is vrij heuvelachtig

met op 33 km een flinke beklimming. Langs de kant

staat een groot bord met "Welcome to Heartbreak

Hill". Hier wandelen zelfs een hoop mensen naar

boven. Wanneer je eenmaal de 35 km voorbij bent

dan is het niet zo heuvelachtig meer. Het is dan

recht toe recht aan met af en toe een vals plat naar

beneden naar de finish. Rond de finish is het heel

erg druk. Doet een beetje denken aan Rotterdam.

Na de finish stond de familie ons op te wachten

waarna we even lekker op gingen warmen in een

pub met een grote irish coffee. We hebben er

4:16:49 uur over gedaan wat ons eigenlijk niet tegen

viel. We hebben 2 sanitaire stops gemaakt

onderweg en Barry kreeg nog even een massage aan

zijn hamstrings op 38 km. 's Avonds een lekkere

steak met patat gegeten en op tijd naar bed. Dinsdag

ochtend naar vliegveld en weer terug naar

Nederland.

Als je nog een leuke buitenlandse marathon wil

lopen dan is Dublin absoluut een aanrader.

Het massale publiek is echt super enthousiast en

zeker zo uitbundig als het Rotterdamse publiek .

Hier waren wij het er alle zes wel over eens.

Sportieve groeten van Emiel van Bugnum

19

Geblesseerd

In februari van dit jaar liep ik een klein duurloopje

in het park. Ik had een drukke periode achter de

rug en had maanden lang niet geregeld kunnen

trainen. Ik liep wel, maar niet bij de club en

slechts 1 á 2x per week. Het kwam er simpelweg

niet van.

Halverwege mijn duurloop moest ik stoppen,

omdat ik de weg moest oversteken. Op het

moment dat ik weer wilde opstarten voelde ik een

hevige pijn in mijn scheenbeen. Niet kleinzerig

zijn, zei ik tegen mijzelf en probeerde het lopen te

hervatten. De pijn werd echter steeds erger en

zodanig dat ik niet meer kon rennen. Wandelend

begaf ik mij naar huis. Eenmaal thuis voelde ik

een grote bult op mijn scheenbeen en de pijn was

hevig. Ik heb de zwelling met koeling geprobeerd

te reduceren maar dat hielp niet echt.

Na die onfortuinlijke zondag ben ik op zoek

gegaan naar de diagnose en de oorzaak van mijn

klachten. Aanvankelijk ging ik ervan uit dat de

klachten kortdurend zouden zijn. Na een week of

twee zou ik weer gewoon kunnen lopen, dacht ik

nog. De werkelijkheid was echter anders. Na twee

weken waren de ergste klachten wel verdwenen,

maar zodra ik de pas ging versnellen, trad de

hevige pijn weer in.

Toch maar naar de huisarts. Zij adviseerde zes

weken rust en voorspelde dat de klachten daarna

wel verdwenen zouden zijn. Vol goede moed

wachtte ik af. Na zes weken trok ik vol goede

moed de schoenen weer aan en probeerde

voorzichtig aan wat te rennen. Helaas, direct

waren de klachten weer volledig terug. Opnieuw

had ik zoiets van niet zeuren en gewoon

doorzetten.

Omdat de klachten daarna alleen maar

verergerden ben ik maar opnieuw terug gegaan

naar de huisarts. Deze diagnosticeerde de klacht

een klassieke shin splints. Opnieuw rust en

voorzichtig aan opstarten was het advies. Maar

ook een verwijzing naar de fysiotherapeut en naar

de steunzolenboer.

De steunzolenboer constateerde bij het eerste

consult twee opmerkelijke feiten. De recent nieuw

aangemeten steunzolen waren niet goed. Ze waren

te kort en gaven niet op de juiste plekken steun.

Dank aan Livit Orthodepie. Maar ook de

loopschoenen waren niet goed. Ik liep al

jaren op Asics. Ieder jaar kocht ik de nieuwe

versie van de Nimbus. De laatste versies geven

onvoldoende steun en demping en hij adviseerde

mij een ander merk.

De behandeling van de fysiotherapeut was er op

gericht om mijn standsafwijking in de voeten te

corrigeren. Ik loop met de voeten iets naar buiten en

dat moest anders, aldus de therapeut. Ik gaf nog aan

dat ik al meer dan 50 jaar op die wijze voortbeweeg

en dat ik bevreesd ben voor de gevolgen voor

knieën en heupen. Na drie sessies zijn wij maar uit

elkaar gegaan.

Met mijn nieuwe steunzolen en dito schoenen ben

ik opnieuw gaan lopen. Daarvoor had ik ook

toestemming. Lopen en blijven bewegen was goed,

mits dat op de juiste schoenen gebeurde en ik op

geleide van de pijn de intensiteit zou aanpassen.

Nou, het had allemaal niets geholpen. Ik liep wel

twee keer per week maximaal 5km in een laag

tempo, maar de pijnklachten waren hevig. Het werd

niet beter en eigenlijk alleen maar slechter. Dus

opnieuw naar de huisarts. Dit keer werd ik heen

gestuurd met een pijnstillende ontstekingsremmer

en het advies opnieuw wat weken rust te nemen.

Het was inmiddels volop zomer.

Na de zomervakantie waagde ik vol goede moed

een nieuwe poging. Ik was helemaal pijnvrij! Nou,

1 km verder niet meer hoor. Terug bij af en terug

naar de huisarts. Deze keer werd ik heen gestuurd

met een verwijzing naar een orthopeed. Meerdere

consulten en beeldvormende onderzoeken verder is

duidelijk wat de oorzaak van de klachten is. Het

blijkt een stressfractuur te zijn. Ik heb via een

sportarts nadere adviezen gekregen. Tevens heeft zij

instructies opgesteld voor een fysiotherapeut. Ik

volg nu een gericht trainingsprogramma en ben op

de weg terug. Ik loop voorzichtig weer wat

kilometers buiten en de pijnklachten verdwijnen

geleidelijk aan. Het einde van deze martelgang lijkt

in zicht.

Ik heb het een lange periode zonder de collega

lopers van MTK moeten doen. Met pijn in mijn hart

heb ik langs de kant gestaan van de

marathon van Rotterdam. Ik heb de

gezelligheid en de geregelde

trainingen erg gemist. Ik kijk dan

ook met veel plezier uit naar mijn

terugkeer bij MTK. Dat zal nog wel

een paar maanden duren. Ik moet

immers volledig hersteld zijn maar belangrijker nog,

ik moet wat kilo's kwijt.

Tot binnenkort, Erwin Audenaerde

20

Hardlopen eentonig…?

Nee, dit artikeltje gaat niet over de vraag of

hardlopen saai is of niet. Wij weten wel beter,

hardlopen is fantastisch. Nee, ik bedoel letterlijk

één-tonig. Op één toon, op één tik om precies te

zijn.

Regelmatig doe ik een duurloop op een vaste

metronoomsnelheid. Je weet wel, zo’n apparaatje

met een slinger dat je op de piano kan zetten om

strak in de maat te blijven. Maar dan digitaal,

uiteraard. Ik heb eens een artikel gelezen, ik

geloof in de Runner’s World maar het kan ook op

internet zijn, over lopen op een metronoom. Ik zal

er even iets over vertellen.

Veel dingen in het leven hebben een vast ritme, of

functioneren het best bij een vast ritme. Vaste

slaaptijden, regelmatige ademhaling, vaste

werktijden, enzovoorts. Een vaste pasfrequentie

bij hardlopen werkt ook prima. Je loopt veel

makkelijker een lange afstand en houdt beter het

tempo vast. Dat is dus niet hetzelfde als ‘even

snel’: je kunt je passen verlengen, verkorten,

krachtiger afzetten. Je kan volop variëren, maar

het gaat gewoon gemakkelijker.

Er is onderzoek naar gedaan: een optimale

pasfrequentie ligt tussen de 170 en 180 passen per

minuut, dus 3 x een voet aan de grond per

seconde. Dat is best veel, maar na enige training

lukt het me momenteel goed om met 171 passen

per minuut te lopen. Ik heb de piepjes van de

metronoom opgenomen naar MP3. Elke 3 passen

hoor ik één kort, zeker niet hinderlijk piepje. Ik

loop dan: links-twee-drie rechts-twee-drie links-

enz. Dit is om te voorkomen dat je ongemerkt

krachtiger gaat afzetten met bijvoorbeeld je

rechterbeen bij een even aantal stappen per piep.

Waarom nu dit stukje? Op zaterdagochtend loop

ik tegenwoordig regelmatig langere afstanden mee

met de MTK groep van Huib de Kwant. Al

pratend en hardlopend kwamen we op dit

onderwerp en we besloten er een stukje aan te

wijden in het clubblad. Hiernaast een bijdrage van

Huib.

Cis Maissan

Cis en ik hebben o.a. gemeen dat we iets met

slagwerk hebben. En slagwerkers hebben altijd iets

met ritme. Ikzelf maak er al jaren een gewoonte van

om tijdens individuele trainingen of wedstrijden

mijn stappen te tellen.

Als je echt alle stappen in een kilometer zou tellen

kom je tot zo’n 800, dat moet je niet willen. In

tegenstelling tot de driekwartsmaat van Cis kies ik

voor vierkwarts, waarbij ik steeds vier stappen per

tel neem, dan tel je per kilometer dus slechts tot

200 en afhankelijk van het tempo vaak maar tot

160-170.

En juist die vier stappen per tel maken het zo lekker

ritmisch, waardoor je ook lekkerder loopt.

Een voorbeeld: 23 tel je als drie-en-twin-tig (elk

deeltje één stap), 86 wordt zes-en-tach-tig, 146

wordt hon-derd-zesen-veertig. (klap maar in je

handen als oefening). Het gaat natuurlijk niet altijd

zo fijn. Bij lage getallen tel je immers even niets:

6 wordt 6-niks-niks-niks, maar ook daar wen je heel

snel aan, tenzij je totaal geen ritmegevoel hebt.

Waarom al die moeite? Ten eerste is het tijdens een

intervaltraining heel prettig om te weten hoe lang je

een hoog tempo nog moet aanhouden zonder steeds

op je horloge te kijken, maar nog veel belangrijker:

tijdens een wedstrijd valt je cadans nog wel eens

terug, en dan is zo’n telling een heerlijk middel

om jezelf weer op te peppen. Tijdens de

Rotterdammarathon ben ik bij het Kralingse Bos

altijd aan het tellen om die laatste, zware kilometers

aan te kunnen.

Huib de Kwant

21

De vijfdorpentochtEen leuke halve marathon door vijf plaatsen in de Krimpenerwaard: jevertrekt (en eindigt) in Krimpen a.d. IJssel op De Brink, gaat richting Ouderkerk, raakt Berkenwoude (volgens Wilbert kom je er net niet),pakt vervolgens Lekkerkerk en daarna Krimpen a.d. Lek. Terverduidelijking hieronder van alle kilometerpunten een fotootje endaaronder de route in het kort.

Brinkweg, Fresia, Tiendweg West, Kerkweg, Oudelandseweg, Kerkweg Berkenwoude, Kerkweg Lekkerkerk, Tiendweg West Lekkerkerk, Meent, Tiendweg tot sporthal, Krilpad, fietspad langs Surfplas, Tiendweg, Verbindingsweg, fietstunnel, Crimpenhof, Raadhuisplein, Koekoekstraat, Middenwetering, Groenendaal, Nieuwe Tiendweg.

22

TRAININGSWEEKEND

23

HAAMSTEDE

24

25

Onvergetelijke wedstrijden

Ik heb al heel wat wedstrijden gelopen en van de meeste herinner ik me niet veel meer. Natuurlijk zijn er

uitzonderingen. Voor mij zijn drie wedstrijden om verschillende redenen onvergetelijk:

1. Mijn tweede marathon (april 1993) Bij de start begon het te regenen, bij de finish

regende het nog. Ik had toen nog geen echte

loopkleding en had het al gauw erg koud. Juist

die dag stonden er speciaal voor mij

supporters langs de route. In de buurt van de

Oosterhof (toen nog in het eerste deel van het

parcours) stond een groepje brugsmurfen uit

mijn mentorklas. Ze hadden een spandoek met

de tekst aan de

kant voor Huib de

Kwant. Ik vond

het erg

aandoenlijk en

had meteen

medelijden met

die zeiknatte

kinderen, maar ik

moest door.

Het tweede spandoek (van mijn schoonzus)

heb ik niet eens gezien. Ik was toen al zo met

mijn eigen lijden bezig dat ik nog maar weinig

prikkels ontving. Wel realiseerde ik me dat de

barcode die op het startnummer zat onleesbaar

begon te worden. Ik heb hem eraf gehaald en

in mijn koude vuist bewaard, wat uiteindelijk

geen zin had, want er was niets meer van over.

Na een kilometer of dertig ontmoette ik voor

het eerst (en tot nu toe voor het laatst) de man

met de hamer, die mij vriendelijk duidelijk

maakte dat ik het wat rustiger aan moest doen.

Na de lijdensweg heb ik nog even op de trap

van de oude HEMA gezeten, waar ik mijn

vrouw moest inschakelen om overeind te

komen.

Een pr? Ja, 30 seconden sneller dan de eerste

keer!

2. De 30 van Heijplaat (maart 2002)

Heijplaat is ontstaan als woonwijk voor

arbeiders van de Rotterdamsche Droogdok

Maatschappij (RDM). Ik was er nooit eerder

geweest. Veel aardige huisjes en veel terreinen

die nog herinnerden aan de tijd dat RDM hier

actief was.

Over deze terreinen en door een aantal

loodsen liep toen het parcours. Omdat er een

stuk of vijf ronden gelopen werden kwam

je overal deelnemers tegen die één of zelfs

twee ronden achterlagen, wat een wat

chaotisch beeld opleverde. Dat werd voor mij

nog versterkt door de aanwezigheid van veel

vrijwilligers. Een aantal van hen kwam

waarschijnlijk net uit de kroeg kwam, gezien

de enigszins warrige manier waarop zij de

weg wezen.

Zo kwam het dat ik op een bepaald moment

het idee had volledig tegen de stroom in te

lopen, ik zag ineens veel tegenliggers en

niemand die mijn kant opging. Later haalde ik

wel weer mensen in, die denk ik een ronde

achter lagen, maar ik begreep er niets meer

van. Ik liep ook door straten waar ik niet

eerder was geweest, dus iets klopte er niet.

Toen ik uiteindelijk bij de finish kwam bleek

ik tweede te zijn. Enigszins verbaasd werd ik

gehuldigd en ontving ik een beker. Ik heb

nooit geweten of ik nu wel of niet de juiste

route (en dus de juiste afstand) heb gelopen.

3. De bruggenloop van 2004

De start was in Rotterdam-Zuid bij mijn

schoonmoeder voor de deur. Een ideale

kleedgelegenheid dus. In de sporthal er

tegenover werd na afloop de uitslag bekend

gemaakt. Ik was eerste in de categorie 50-55,

maar viel niet in de prijzen. Dat leek me

logisch, ik was immers geen lid van de

KNAU. Een dag later werd ik gebeld door

iemand van de organisatie. Ik was toch eerste

geworden, computerfoutje!

Het niet lid zijn van de KNAU speelde totaal

geen rol. De volgende dag werd de fraaie

beker thuisgestuurd.

Huib de Kwant

26

NIEUWE ONTWIKKELINGEN

– ZIN OF ONZIN

Een tijdje geleden schreef ik kort iets over de

laatste trend in de hardloopschoenindustrie, de

minimalistische schoen. In het kort is dit een

schoen die een geringer hoogteverschil van hak

naar voorvoet heeft, minder materiaal onder de

voet en in het bovenwerk en flexibeler en lichter

van gewicht is.

“De voet kan veel vrijer bewegen en natuurlijker

afwikkelen. Hierdoor worden de spieren in de

voet en het onderbeen sterker en dit werkt

blessurepreventief. Je kunt je looppas verkorten

en je frequentie verhogen, wat voor velen een

stimulerende loopsensatie is”. Aldus de

fabrikanten en daarmee zouden de

schoenen uitstekend geschikt zijn voor de

nieuwe looptechniek met landing op voor-

of middenvoet. Daar is nu ook de schoen

zonder hak bijgekomen.

Ze propageren alle het natural running –

back to basics.

Als we uitgaan van de drie basiseigenschappen

van de schoen waarop we gewoon zijn te lopen,

nl. schokdemping, stabiliteit en

blessurepreventie, zien we ten opzichte van alle

drie toch grote verschillen.

Zoals jullie ongetwijfeld weten bestaat de

gebruikelijke schoen uit een dik,

schokabsorberend hakgedeelte en een dunner

gedeelte over de rest van de zool. Dit concept is

gebaseerd op de loper die op zijn hak landt en

vervolgens afwikkelt over de voorvoet. De

moderne looptechniek is gebaseerd op landen op

de midden- of voorvoet. Oefeningen als

skipping en kaatsen op de voorvoet dragen

hiertoe bij. Oefeningen gebaseerd op landen op

de hak doen we niet (meer).

Het meest op de bestaande schoen lijkt nog de

schoen met dunnere zolen, het minst de schoen

met ‘vingers’ zoals de Vibram Five Fingers.

Bij zulke ‘simpele’ schoenen rijst dan direct de

vraag: hoe zit het met de schokdemping, de

stabiliteit en de blessurepreventie?

Het antwoord is: het lichaam moet meer het

werk doen. We moeten af van de schoen waarbij

de voeten veel te veel in de watten gelegd

worden en een aantal zenuwen en spieren hun

functie ontnomen wordt.

Ondanks al dit beschermende werk van de

traditionele schoen bleek het niet mogelijk

bekende blessures uit te bannen. Beruchte zoals

de hardloperknie, shinsplints, hielspoor en

heup/onderrugklachten bleven maar voorkomen

en niet alleen door overtraining. Ook bij mensen

die al jaren hardlopen bleken deze klachten zich

vaak plots te openbaren. Een groeiende groep

van onderzoekers is van mening dat dit komt

door de haklanding en de te beschermde voet.

De leeftijd en dus de mindere mate van

belasting van het lichaam speelt hierin

nauwelijks een rol, mits er verstandig getraind

wordt (en dat doen we toch allemaal?).

Het lichaam moet het dus doen.

Een voorbeeld. Spring eens van een

verhoginkje af. Hoe land je? Inderdaad,

op je voorvoet en niet op je hak. Je

natuurlijke reactie. Je veert door je benen

en je knieën en er vindt een buiging in de

enkels en heupen plaats. Maar aangezien

botten weinig flexibel zijn, zouden deze

hierbij kunnen breken. Waar zit dan precies de

demping? Juist in je spieren, pezen en

kraakbeen. De belangrijkste spieren hierbij zijn

je kuitspier en je dijbeen (quadriceps), de

sterkste en dikste spieren. Het kraakbeen kan

beschouwd worden als een elastisch stootkussen

tussen de gewrichten. Ook het hielkussen onder

de voet speelt een grote rol: zou je dit weghalen,

dan vermindert de schokdemping al met twintig

procent of meer. En dan je ogen: zij dragen wel

niet mechanisch bij, maar zenden het signaal

naar de hersenen hoe de volgende beweging

uitgevoerd moet worden. Stap in het donker

maar eens van een klein verhoginkje dat je niet

gezien hebt of vergeet de laatste trede van de

trap: de klap van neerkomen is aanzienlijk.

Inmiddels hebben alle bekende merken natural

running schoenen, met dunne zolen dus, in hun

programma en een aantal de schoen zonder hak.

Van diverse kanten worden deze schoenen nu

aanbevolen als ‘dit is het helemaal’. De

commercie moet nu eenmaal draaien. Op z’n

minst pas hier een kritische noot.

Wees er zeker van dat je voldoende op je voor-

of middenvoet kunt hardlopen. Bij de schoen

zonder hak word je als gevolg van de

wigvormige constructie hiertoe gedwongen.

Recente onderzoeken wijzen uit dat de overgang

op deze schoen dan redelijk gemakkelijk gaat.

27

Mijn eerste passen op deze schoen vielen niet

tegen. Een harde plaat in de zool zorgt voor een

goede verspreiding van de landingskrachten

waardoor er voldoende stabiliteit is en de

afwikkeling van landing naar afzet verloopt

vloeiend. Ook werden de kuitspieren niet

overmatig belast. Betrouwbare statistieken over

de mate van blessurepreventie zijn nog niet

voorhanden.

De meest minimalistische vorm van hardlopen

is barefood running, ofwel blootsvoets. Alleen

al door het risico in scherpe voorwerpen te

trappen is deze wijze van hardlopen niet aan te

bevelen, hoewel er een kleine groep is die erbij

zweert. Praktisch gesproken moet je toch een

bescherming onder je voet hebben. Deze zool

moet dun zijn, slijtvast en volledig vervormbaar

zodat de voet op geen enkele wijze beperkt

wordt in zijn natuurlijke beweging.

Dan kun je denken aan de Five Finger schoen

van Vibram.Wil je overgaan op deze natuurlijke

manier van hardlopen, dan moet je echt op nul

beginnen en heel rustig opbouwen met

specifieke spierversterkende oefeningen En niet

tussendoor ook nog eens op je traditionele

schoenen gaan lopen; dat is vragen om

blessures. De schoen stoelt volledig op

lichaamseigen demping! Pas ook op als het koud

is. De zenuwgeleiding in je voet wordt dan

minder en dus is er een beperkte

informatieoverdracht naar de spieren en

gewrichten. Dan is de kans op blessures erg

groot.

Samenvatting: als je van schoentype wilt

veranderen, wees je dan bewust van alle

consequenties.

Kees de Haard

DIE CROSS TOCH..............

Wanneer jullie dit stukje niet alleen onder ogen

krijgen maar ook nog lezen, is de Chris Bezemer

Hoveniers crosscompetitie waarschijnlijk alweer

voorbij. De cross is in Nederland helaas niet zo

populair. Dat blijkt ook wel uit het geringe

aantal MTK-ers dat heeft deelgenomen. Tot

mijn spijt heb ik er weinig aan kunnen bijdragen

om het crossen een onderdeel te laten worden

van de Nederlandse sportcultuur. Dat kwam

door een voorval uit mijn jeugd en dat zat zo.

Vroeger moest je nog in militaire dienst.

Ik zeg dat maar even voor de

duidelijkheid, want als je zegt dat er

vroeger dienstplicht was in plaats van

een vrije keuze om al dan niet militair te

worden, staan veel jongeren je nogal

puddingachtig aan te kijken.

Afijn, je moest gekeurd worden en ik

werd goedgekeurd. Lichting 1970, de

provo-, hippie- en langeharentijd, waarin

tegen zo ongeveer alles geschopt werd

waar maar tegen te schoppen viel, dus ook tegen

de dienstplicht. Maar ik was een welopgevoed

jongmens van het slag “ferme jongens, stoere

knapen” en “’t is plicht dat iedere jongen aan

d’onafhankelijkheid van zijn geliefde vaderland

zijn best krachten wijdt”, dus och, het moest

maar. Bovendien een beetje lichamelijk en

sportief bezig zijn, dat beviel mij wel.

In afwachting van de definitieve oproep de

wapenrok (zo heette dat echt: rok) te gaan

dragen, viel mijn oog op een advertentie voor de

militaire crosskampioenschappen. Ik was al

kampioen veldlopen van mijn school geweest en

crossen leek mij iets geweldigs. Nog nooit zelf

aan meegedaan maar wel op tv gezien. Prachtig

dat gedraaf door de natuur. En aan het eind die

geweldige lauwerkrans om de nek van

de winnaar. Ik zag het al voor me.

Ik verzocht mee te mogen doen en

warempel, het mocht. Zoveel spontaan

enthousiasme zag de legerleiding niet

meer bij al dat langharig tuig.

In mijn droom gebeurde het al: ik

kwam glorieus als eerste over de finish,

een dolenthousiast publiek en de

organisatie legde mij de lauwerkrans

om de nek. Ik maakte de cross in

Nederland razend populair. Hele straten, pleinen

en bruggen werden naar mij vernoemd.

De werkelijkheid werd toch iets anders.

Aan het parcours lag het niet en het weer werkte

ook mee: het regende ouwe wijven en de

ondergrond die normaal veel afwisseling bood,

was nu één lange modderpoel. Altijd was ik snel

weg, maar onder deze omstandigheden was ik

niet weg te branden. En eigenlijk moet je wel als

28

een raket weg, want er stonden meer dan

honderd man schouder aan schouder op een

grasveld dat na zo’n tweehonderd meter een

soort trechter werd en waar je vervolgens scherp

links over een bruggetje moest. Door mijn

beroerde start kwam ik voor het bruggetje aardig

in de knel en werd ik bijna het water ingelopen.

Half aan het bruggetje hangend en met mijn

rechtervoet in het water moest ik netjes op mijn

beurt wachten om weer tussen te kunnen

voegen. En toen begon de onmogelijke

inhaalrace op dit onbegaanbare terrein, althans

voor mij dan.

Al bij de eerste die ik

achterhaalde ging het volledig

fout. Een in de weg liggende

boomwortel en daar ging ik,

voorover in de prut en met de

spikepunt van mijn rechterschoen

haalde ik mijn linkerkuit open.

Maar als jongen van Jan de Witt

en Michiel de Ruyter liet ik mij niet kennen. De

adrenaline spoot door mijn lijf en ronde na

ronde haalde ik diverse lopers in. Met nog een

ronde te gaan hoorde ik het publiek juichen.

Herkenden ze in mij toch het pure crosstalent?

Midden op het pad en fier met de borst vooruit

liep ik op een aantal mij toezwaaiende officials

af.

Helaas, ik liep dan wel, maar zwaar in de weg.

En wel voor de winnaar, ene Bram Wassenaar,

----------------------------------------------------------

die met een ronde voorsprong vlak achter mij

zat.

Een overijverige official duwde mij op de streep

opzij waardoor ik dankzij de gladde ondergrond

voor de ogen van de toeschouwers opnieuw

languit in de modder kletste.

Ik wurmde mij glibberend overeind en onder

daverend gelach spurtte ik tierend weg; de

laatste ronde moest volgemaakt worden. Maar

de coördinatie was uit mijn lijf verdwenen. Nog

vier keer in die laatste ronde smakte ik in de

modder en uiteindelijk kwam ik

volkomen gedesillusioneerd maar

gelukkig onherkenbaar over de

finish.

Het is tussen mij en het crossen

nooit meer goedgekomen.

En nu ik zoveel ouder en wijzer

ben geworden is dat erg jammer.

Ik zou die eerste cross zo graag

over willen doen. De cross tot kunst verheffen,

duizenden ervoor interesseren, de sport

Olympisch maken. Ach en er hoefde maar één

plein naar mij genoemd te worden. Als daar

maar alle crosstoppers gehuldigd zouden

worden. Ook Feyenoord mag er buiten het

crossseizoen gebruik van maken. Als ze het

maar netjes achterlaten.

Die cross nog eens over doen. Wie heeft er voor

mij een tijdmachine?

Kees de Haard

---------------------------------------------------------

Toevallig stond in Runner’s World van oktober 2012 een artikel dat heel mooi

aansluit bij het stukje van bladzijde 20:

Snelheid is paslengte x pasfrequentie. Hoe langer de pas en hoe hoger de frequentie, des te

sneller je loopt. In theorie.

Want stel dat je dat met je lange stelten voor elkaar bokst, dan nog houd je dat niet heel lang vol. Een lange pas kost

namelijk beduidend meer energie. De meest economische pas voor de doorsneeloper in bijvoorbeeld de marathon is een

korte dribbelachtige pas. Lage knieheffing en een relatief hoge frequentie.

Sprinters daarentegen moeten het naast explosiviteit en dus kracht, vooral hebben van een hoog beenritme. Uiteraard vormt

Usain Bolt daar weer de magistrale uitzondering op. Is het slim om te trainen op pasfrequentie? Ja en nee. Het is maar wat

je ermee wilt. Paslengte is vaak aangeboren en inherent aan beenlengte. Dat verander je niet zo gemakkelijk. Toch kan het

zinvol zijn je daar op een speelse manier eens mee bezig te houden. Door passen te tellen en te vergelijken wat het met je

doet als je er meer of minder maakt over een bepaalde (korte) afstand. In ieder geval bereik je ermee dat je andere

spiervezels dan normaal gebruikt en dat maakt dan weer de totale spier sterker.

29

In gesprek met....

Trudy van Holst

Vertel eens iets over jezelf

Ik ben geboren op 23 april 1962 in Maasdam en

in 1988 ben ik getrouwd met Willem. Wij

hebben samen 3 kinderen. Willem en Niels (22)

en Iris (19).

Ik werk 2 dagen in de week op de broodafdeling

van de C1000 in Krimpen a/d IJssel.

Hoe ben je met hardlopen in aanraking

gekomen?

Mijn man Willem was eerst lid geworden van

MTK in 1997. We kwamen via onze vrienden

Anton en Ans in aanraking met hardlopen. Na 1

jaar stopte Willem en heb ik het lidmaatschap

overgenomen. Het startpunt was toen nog bij de

Brinkbrug. Dat was voor ons naast de deur.

Welke marathons (of wedstrijden) heb je

gelopen?

Ik ben 5 keer aan de marathon van Rotterdam

begonnen. Waarvan ik er 3 heb uitgelopen. Dit

was was van 2004 tot en met 2008. De eerste in

2004 heb ik niet uitgelopen, omdat ik beroerd en

misselijk werd. Ik denk dat het de bekende

hongerklop was. In 2007 werd hij halverwege

afgelast vanwege de warmte. Daarnaast heb ik

de halve marathon in Eindhoven 2 keer gelopen,

Dam tot Dam loop, Bruggenloop, Discoveryrun

in Engeland, Zevenheuvelenloop, 20 km van

Brussel en diverse 10 kilometer loopjes.

Wat was je vervelendste ervaring tijdens die

wedstrijden?

Daar hoef ik niet lang over na te denken. Dat

was de eerste marathon in 2004 die ik niet heb

uitgelopen. Het hele groepje had hem uitgelopen

behalve ik.

Heel veel trainingen gedaan en geen medaille.

Wat was je leukste ervaring?

Ik heb veel leuke ervaringen:

Het uitlopen van de marathon in 2006. Ik heb

daar mijn snelste tijd neergezet.Ik was toen

dankzij Annette Verhoeven 12 kilo afgevallen.

Elke week op die weegschaal en het lopen ging

steeds makkelijker. Mijn tijd was toen 4.34

Verder de 20 km loop in Brussel waarbij wij

dachten een toptijd neer te zetten, maar ze

hadden het parcours 3 km ingekort vanwege het

noodweer(niets van gemerkt)

Ook de waddenloop van afgelopen jaar was erg

leuk( dankzij de goede organisatie van Tjeerd)

Hoe train je?

Ik train normaal gesproken minstens 1 keer per

week met op zondag een duurloopje tussen de

10 en 15 km. Ik loop niet meer van die lange

afstanden.

Verder nog wensen?

Momenteel zit ik een beetje in de lappenmand.

Eind november moet ik geopereerd worden. Ik

mag dan minimaal 6 weken niet sporten. Ik

hoop desondanks het nieuwe jaar weer bij de C

groep bij Kees en Paul te kunnen aansluiten.

30

In gesprek met....

Lara de Greef

Toen ik twee jaar geleden voor het eerst bij

MTK kwam om mee te lopen, kwam ik nogal

onzeker het parkeerterrein oplopen. Ik zag al die

professionele atleten staan en moest even

slikken. Ik ben 32 jaar, maar heb altijd zwaar

gerookt en nooit aan sport gedaan. Nadat ik

gestopt was met roken ben ik wel een beetje

voor mezelf gaan lopen. Met bloed, zweet en

tranen kon ik 5 km lopen. In een grootmoedige

bui had ik me aangemeld voor een

trainingsavond.

Daar stond ik dan met mijn Scapino’s aan en

fleece vest met trainingsbroek. Gelukkig zag

René me meteen staan en nam me die avond

onder zijn hoede. Het eerste dribbeltje naar de

warming-up kon ik al aardig meekomen. Na een

lekkere warming-up en leuke gesprekken was

voor mij het ijs gebroken en ben ik volledig

opgenomen binnen de groep.

Binnen deze groep heb ik ook mijn maatje leren

kennen: Vincent. Geweldig, welke

vriendschappen er tijdens hardlopen kunnen

ontstaan . Samen met de groep kwam al snel de

doelstelling naar boven: de 10 km van de

Rotterdamse marathon. Help, ik moest 10 km

aaneengesloten gaan HARDLOPEN!!! Samen

met mijn Maatje Vincent zijn we flink gaan

trainen. We’ve done it; met kippenvel en tranen

in mijn ogen ben ik over de finish op de

Coolsingel gekomen. Mijn hardloopverslaving

was geboren.

Door de zomerstop kwamen Vincent en ik in

een soort van zwart gat te vallen. De trainingen

gingen wel door onder leiding van Marien de

Keizer. Marien heeft ons ook weer onder zijn

hoede genomen en verder met ons doorgetraind.

In tien weken hebben we zulke grote sprongen

in onze ontwikkeling gemaakt dat de

doelstelling voor ons geboren werd om de 10

km onder het uur te lopen . Marien en Rob

wilden ons helpen om onze doelstelling te

behalen. Met de ronde van West heeft Rob

Vincent meegenomen en Marien heeft mij

gehaast. Met een waanzinnig gevoel kwamen

we over de finish en …binnen het uur.

Van de zomer heb ik mijn eerste Bridge to

Bridge gelopen met Marien, Pia en Cis.

Ongelofelijke hitte, zware route en met

ongelofelijk veel plezier hebben Pia en ik hem

uitgelopen. Met Pia als steun en toeverlaat aan

mijn zijde zijn we van waterpunt naar waterpunt

gelopen. Wat hebben we gevochten. Natuurlijk

was daar weer mijn held op mijn zwaarste

moment op het 13 km punt. Als engel kwam

Marien ons tegemoet lopen om ons de laatste

drie km en over een brug te begeleiden naar de

finish. Marien en Pia bedankt!

Ja, en dan dat trainingsweekend, nou daar kan ik

hele boeken over schrijven, dat was zo

waanzinnig dat ik het als onbeschrijfelijk laat.

Volgend jaar zeker weer!

Binnen deze vereniging heb ik helemaal mijn

draai gevonden en heb ik het gevoel dat ik in

een warm bad ben terecht gekomen. Toen er

loopbegeleiders gezocht werden heb ik me vol

enthousiasme opgegeven. Met wat training en

informatie zitten mijn eerste trainingsavonden er

bij de D- groep op. Door deze enthousiaste en

leuke groep mensen is training geven heel

dankbaar en leuk om te doen.

En ja, uiteindelijk draait alles om doelstellingen

en tijden maar ik vind de saamhorigheid,

gezelligheid en het clubgevoel toch wel het

meest belangrijke, daarom loop ik graag hard bij

MTK en zijn leden.

Een sportieve groet

Lara de Greef

31

Keulen: Bier en Tieten

Op 14 oktober 2012, 11.30 uur was het zover,

de start van de marathon van Keulen. Het einde

van een voorbereidingstijd, die al in juni was

begonnen. Twee boerenzoons uit Krimpen aan

den IJssel staan aan de

start, na maandenlang op

zondagochtend een

bezienswaardigheid te zijn

geweest op polderwegen

rondom Krimpen.

Het moeilijke van een najaarsmarathon is de

zomervakantie. De meeste marathonschema’s

gaan uit van een voorbereidingstijd van 3

maanden. Tel je vanaf 14 oktober 3 maanden

terug, dan belanden de meeste van ons op een

moment in de agenda, dat er gesnakt wordt naar

zomervakantie. Een standaardschema kon dan

ook niet voor Jos Westbroek en mij, het schema

moest rekening houden met 4 weekenden

waarop ondergetekende niet aanwezig zou zijn

in juli/augustus en 3 weekenden van

afwezigheid van Jos in Augustus/september. En

dus werd er alternatief getraind met begin juli al

een duurloop van 30 kilometer. Over duurlopen

gesproken, daar is de laatste tijd steeds meer

discussie over, met name mensen die beweren

dat het niet zo zinvol is. Ik sluit me bij die groep

aan, in het schema wordt iedere lange duurloop

afgewisseld door een lange tempotraining,

bijvoorbeeld 10 keer 2 kilometer onder

marathontempo, 7 keer 3 kilometer en een

3 keer 5 kilometer climaxloop.

Jos en ik hebben, mede dankzij het

trainingsschema, kort voor de marathon een, wat

mensen noemen, goed gevoel. De inschrijving

was al lang geregeld en zo ook het hotel, dat

vlak bij de start zou moeten zijn. Op zaterdag 13

oktober vertrekken wij uit Krimpen en de

TomTom staat ingesteld, op naar de

Konstantinstrasse in Keulen. Tweeënhalf uur na

vertrek bevinden we ons in de straten van

Keulen. Dankzij het feit dat menig straat al is

afgesloten in verband met de marathon, dan wel

om andere redenen, helpt de TomTom niet echt.

We komen in de buurt van Start-Finish en we

moeten verplicht over de brug naar de verkeerde

kant van de Rijn, althans bezien vanuit de plaats

waar ons hotel zich schijnt te bevinden. We

komen in verkeersopstoppingen, maar dankzij

de TomTom komen we via een andere brug

weer aan de goede kant en in de buurt van de

bestemming. Ik zag niks tegen Jos, maar ik vind

het hotel wel erg ver van de start liggen. We

komen aan op de bestemming die de TomTom

aangeeft en we bevinden ons voor een groot

kantoorgebouw. We kijken op de

boekingspapieren en de Konstantinstrasse blijkt

de Constantinstrasse te moeten zijn….

Tien minuten later zijn we terug in de omgeving

van Start-Finish en vinden het hotel, met

uitzicht op het start-finishgebied. Het hotel is

eenvoudig maar wordt professioneel geleid door

de plaatselijke Brenda Steunbeer (de meeste

40+-ers kennen haar nog wel), die ons meteen

belooft dat we de kamer ook na de marathon

nog kunnen gebruiken om te douchen – prima

geregeld dus. We gaan het startnummer

ophalen. De marathon is groot met bijna 10.000

deelnemers, maar de voorafgaande halve

marathon met 20.000 deelnemers spreekt nog

meer tot de verbeelding. De marathon expo is

dan ook groots opgezet, maar we besluiten

slechts het nummer te halen en nog wat rust te

pakken, alvorens een plaats te vinden voor een

diner. Het laatste lukt, een prachtige pizzeria

lacht ons toe in een toch niet al te welvarende

wijk van Keulen. Jos eet traditioneel een pasta,

ik volg het advies van good-old Wilma van

Onna en eet een pizza.

32

De volgende ochtend zijn we tijdig wakker.

Vanwege de locatie van het hotel hebben we

geen haast en bereiden we ons in het hotel voor.

Om 11 uur gaan we op pad. Het is koud, een

graad of 6, er staat weinig wind en het

is droog. We wachten nog wat in een café

voordat we het startvak in mogen. We staan

vlakbij de pacers van 3.15, die ik wil volgen. Jos

wil er niet bij lopen, die gokt op een iets trager

tempo. Het startschot valt en we zijn op weg.

Het kost me toch zo’n 2 kilometer om echt bij

de 3.15 pacers te komen, want na het begin

voegt een andere startbaan in, wat toch wat

vertraging geeft.

Na zo’n 6 kilometer zie ik de Afrikaanse

wedstrijdlopers aan de andere kant van de weg,

die op dat moment al bijna 9 kilometer hebben

gedaan. Ik vind het prachtig, wat een stappen.

Een Duitser achter me vindt het schouwspel

aanmerkelijk minder mooi. “Nur Schwarzen”

klinkt het afkeurend. Het gedachtegoed van

Herrn Adolf leeft kennelijk nog volop. Ik negeer

het en geniet, ik loop goed met de 3.15 jongens

mee en de ene kilometer na de andere gaat

voorbij.

Na een halve marathon langs de Rijn te hebben

gelopen, trekken we de binnenstad van Keulen

in. Er volgt een kuitenbijter, er is een kilometer

met flink wat hoogteverschil. De groep 3.15-ers

kraakt en wordt flink uitgedund. Ik zie kans bij

te blijven tot kilometer 31.

Dan wordt het mij te gortig en besluit ik verder

te gaan in eigen tempo, dat overigens kilometer

na kilometer lager wordt. Toch blijf ik goed

gaan en finish

uiteindelijk in 3.20 en ben dik tevreden. Jos

passeert de finish niet veel later, in 3.25. In het

finishvak vinden we elkaar snel, het is nog niet

zo druk. Het finishvak is trouwens heel

bijzonder, er staan allerlei tentjes waar

verschillende soorten drank, fruit en vele

verschillende soorten eten te krijgen zijn.

Wij besluiten de biertent te bezoeken, waarmee

het eerste deel van de titel van deze bijdrage aan

het clubblad is verklaard.

De meeste mannelijke lezers hebben deze

bijdrage waarschijnlijk slechts doorgeworsteld

in afwachting van het tietendeel. De trouwe

lezers van mijn artikelen weten ook dat er steeds

een deel van mijn persoonlijkheid wordt bloot

gegeven in mijn artikelen, een deel dat niet

noodzakelijkerwijs met marathonlopen te maken

heeft. Het betreft deze keer mijn voorliefde voor

tieten: ik hou van grote, ik hou van kleine, van

prille en verouderde, van pronte en hangende, ik

beschouw mezelf als een ware liefhebber.

Rico Slot

33

Chris Bezemer wint Almere Tri Together

Niet alleen natuurlijk, het ging immers om de estafettetriathlon, waarin Chris als marathonloper samen

met een zwemmer en een fietser in een fraaie tijd van 8:33:24 als eerste eindigde. Natuurlijk hebben we

Chris hierover wat vragen gesteld.

Hoe was je voorbereiding? Niet anders dan voor een “gewone” marathon.

Omdat de triathlon in september was heb ik in

de zomermaanden doorgetraind. Zo heb ik

tijdens mijn vakantie in Wolphaartsdijk in

Zeeland een halve marathon gelopen naar

Zierikzee over de Zeelandbrug met mijn

vriendin als begeleidster op de fiets. In

Zierikzee hebben we wat gegeten en gedronken

en daarna heb ik hetzelfde stuk in omgekeerde

richting gelopen. Een leuke ervaring.

Hoe ziet zo’n triathlondag eruit?

Als de zwemmer start (half negen) lig ik nog in

bed. Als de fietser met zijn laatste rondje bezig

is meld ik me aan de start, maar dan is het al

ongeveer half één. Dan pas kom ik in actie.

En hoe verliep de wedstrijd? De zwemmer kwam als tweede aan met een

achterstand van twee minuten, de fietser werd

eerste, onze voorsprong was toen 2,5 minuten.

Ik werd ook eerste, mijn marathon liep ik in

3:07:11. Onze voorsprong was daarna zo’n 13

minuten.

Was je tevreden over je marathon?

Wel over de tijd, niet over het gevoel. Iedereen

klaagde over te weinig zuurstof in de lucht. Het

liep gewoon niet lekker.

En je liep ook nog helemaal alleen?

Nee, tri together en de individuele marathon

starten tegelijk, dus er zijn veel lopers. En

omdat je 4 rondjes loopt haal je voortdurend de

wat langzamere lopers in.

Jullie team was duidelijk sneller dan vorig

jaar (13 minuten). Had je dat voorzien?

Eigenlijk wel. De snelste fietser van de vorige

editie zat in een matig team. Hij wilde graag met

ons meedoen. Natuurlijk vonden wij dat prima.

Jan-Peter Riksman was vorig jaar onze fietser,

die heeft nu gezwommen. Zijn broer was vorig

jaar onze zwemmer. Hij zat nu in een ander

team.

Kun je de sfeer van een triathlon en een

marathon vergelijken?

Bij de triathlon is vanwege de lange wachttijden

veel meer contact met andere lopers, hetzelfde

geldt voor de fietsers en zelfs de zwemmers

hebben voor de wedstrijd veel contact met

elkaar. Ook na de wedstrijd is er meer contact

dan ik bij de marathon gewend was.

Dus geen “gewone” marathons meer?

Weet ik niet, ik wil hooguit één marathon per

jaar lopen en de komende jaren zal dat

waarschijnlijk als onderdeel van de triathlon

zijn.

Volgend jaar hopen we in Roth (Duitsland) mee

te kunnen doen. Daar doen meer dan 500

ploegen mee.

Volledig hersteld?

Ja, maar ik heb nu een knieblessure die niet door

lopen is veroorzaakt, maar waarschijnlijk tijdens

mijn werk is ontstaan. Op dit moment train ik

daardoor weinig.

34

De Almere Triatlon van Robert Sierhuis

8 september 2012

De afstanden

3.8 km zwemmen in open water, 180 km fietsen

en 42.195 lopen oftewel een marathon.

De spelregels

Geen handschoenen en/of sokken om de

voortstuwing te bevorderen tijdens het

zwemmen.

Niet stayeren ( achter elkaar uit de wind rijden),

er moet een denkbeeldige box aangehouden

worden voor de onderlinge afstand met het

fietsen van 9 x 3 meter.

De voorbereidingen

Na vorig jaar de eerste keer een hele triathlon

gedaan te hebben, dacht ik dat het wel gaaf was

om het nogmaals te doen. Programma voor 2012

was geboren. Na een gesprek met “coach Hans

Rietveld “van HR-training in Stolwijk, een

soortgelijk trainingsprogramma gemaakt als het

voorgaande jaar.

De bedoeling was om weer veel duurwerk te

doen op een lage hartslag. Oftewel heel veel Z2

trainingen. Na privé een slechte start te hebben

gemaakt dit jaar, toch de motivatie gevonden

om te beginnen met trainen. Begonnen met een

aantal fietskilometers, gevolgd door aansluitend

te gaan lopen. Toen de basis er een beetje was,

heb ik een aantal halve triathlons gedaan als

opbouw. Afgewisseld met door de weeks de

looptrainingen met MTK en zondagloopjes. Dat

betekende op zondagen vroeg opstaan, eerst 60

km fietsen, en aansluitend om 09.30 uur lopen

met de club. Resultaat 5 a 6 sporturen op een

zondag.

Vervolgens de mannen met fietsen een beetje

gek gemaakt voor een rondje van 200 km om

toch maar gewend te raken om 6 ½ uur in het

zadel te zitten. Op weg naar Zierikzee! Het blijft

mooi fietsen zo’n rondje door Zeeland. Het was

zo goed bevallen, dat we het een paar weken

later nogmaals gedaan hebben. Dank aan de

mannen van het fietsen voor de lol onderweg, is

toch leuker dan alleen fietsen.

Aansluitend de hoeveelheden trainingen nog een

beetje opgeschroefd. Dus door de weeks lopend

naar de training toe en weer terug een beetje

omlopen en dan kwam ik al gauw met 18 tot 20

km thuis. Op zaterdag dan 180 min. duurloop en

op zondag 120 km fietsen en 30 min. uitlopen.

Dit is maar een kleine greep uit een

trainingsweek. Tussendoor ook nog buiten

zwemmen in de Zevenhuizerplas om aan het

donkere water te wennen. Het is toch heel

anders dan een azuurblauwe zwembadbodem

met helder water en een streep op de bodem.

Daar is rechtuit zwemmen niet zo moeilijk.

D-Day komt dichterbij, zo gaat het ook voelen.

Je merkt dat het lichaam sterker aan het worden

is! De trainingen hebben effect. De mannen van

het fietsgroepje beginnen hier en daar met

klagen dat het tempo best wat lager mag en de

aanhoudende tempoversnellingen korter.

Race weekend

Op vrijdag is de info-middag en de bike check-

in. Fiets in Parc Ferme geparkeerd, en voeding

klaargelegd, en de route gelopen zoals het op

zaterdagmorgen na het zwemmen gaat. Je kan

maar een beetje voorbereid zijn… niets

ergerlijker dan half groggy na 3.8 km zwemmen

zwalkend het water uit komen, en je weet niet

waar je fiets staat. ‘s Middags een beetje op een

terras gehangen met een aantal bekenden en

aansluitend gegeten, en vroeg naar bed.

35

Zaterdagmorgen, 05.00 uur de wekker……. Pfffff wel vroeg (ik heb er voor gekozen om in

Almere te verblijven) rustig aankleden en de

klaar gelegde spullen nogmaals controleren.

Daarna ontbijt: PASTA….. niet nadenken

en kauwen dacht ik nog. Stevige hap zo op de

ochtend. Op naar de start, licht gespannen

onderweg toch maar bedacht dat ik bij het eerste

de beste hotel dat ik tegen zou komen nog even

een stop moest gaan maken. Krijg er zin in om

te starten. Nu moet alles op zijn plaats vallen. 6

maanden training en nu is de verlossing.

Het zwemmen…

We gaan met zijn allen het water in…pffff…het

is koud. Na een toespraak van de burgemeester

is er dan om 07.30 uur het startschot. We zijn

onderweg!!!! Na rustig op gang te komen voelt

alles goed. Tijd om wat meer door te harken in

het water. Ben redelijk achterin gestart, maar na

een meter of 500 ga ik nu mensen inhalen. Het

water is helder en op bepaalde stukken kun je

aan de waterplanten zien dat er lekker gang in

zit. De eerste van twee rondes zit erop. Het

water uit en een ponton op voor de tijdregistratie

en weer terug het water in … oops brilletje

vasthouden. Tweede ronde gaat lekker, en

voordat ik het besef ben ik er. Druk de “lap”-

knop in van mijn Garmin ( een van mijn

grootste trainingsvrienden het afgelopen half

jaar) en zie een tijd voorbij komen waarvan ik

denk dat het onmogelijk is. Wetsuit uit en fiets

pakken.

Het fietsen…

Onderweg voor 4 rondes van 45 km met rechte

polderwegen en wind. Het eerste rondje is zo

voorbij, goed eten en drinken. De tweede ronde

komt wat wind opzetten en ik word wat meer

ingehaald. De mannen van de halve triathlon die

om 08.00 uur zijn gestart, maken hun opmars.

Er komt iemand in mijn wiel hangen en blijft

tegen me aanpraten … toen begon ie over de

zwemtijd… dat ie heel hard gezwommen had.

Maar ik zat voor hem op de fiets, en dus 1+1 =2,

ik had inderdaad een goede zwemtijd.

Aansluitend ging hij voor me rijden, omdat ie

bedacht had dat ik ook wel even uit de wind

wilde zitten. Gevolg, verplicht benen stilhouden

om een afstand te creëren. Aansluitend vraagt

m’n ongewenste vriend of het te snel voor me

gaat. Als excuus roep ik hem na dat ik kramp

heb. Het gaat een tijdje goed, en dan komt ie

weer achter me rijden…. Later vraagt hij hoe

het gaat, ik zeg goed, maar ik moet even stoppen

om te plassen dus jij veel plezier vandaag.

Volkomen onverwacht zegt hij “goed idee” en

stopt aan de kant van de weg. Ik zie mijn kans

en versnel, en rijd zo ver mogelijk van hem

vandaan. Dat plassen komt later wel! Zo 135 km

in de pocket. Op naar de laatste ronde. Eten en

drinken gaat nog zeer goed, geen last van mijn

maag en het wordt allemaal nog opgenomen.

Wel een klein dipje met wind tegen, omdat ik

geen tempo kan houden. Na ongeveer 10 km

helemaal alleen gereden te hebben, en niemand

gezien te hebben, en vol wind tegen, word ik

ingehaald door een groepje wat bij elkaar rijdt.

Ik denk nog , dat is niet goed, maar voordat ik

het weet zit ik uit de wind bij de laatste van dat

groepje. Houd mijn benen stil en hoor een

motor…. Oops de jury…. Mijn eerste stop & go

in een wedstrijd. Je moet volgens de regels

stoppen , afstappen, opstappen en weer

wegrijden, vertelt de man van de NTB jury heel

serieus. Ik vraag of ik dan ook nog 10 x push

ups moet doen. Hij schiet in de lach. Ik vertel

hem dat ik vandaag niet voor de winst mee doe,

36

en het toch wel een beetje een overdreven

sanctie vind. Ik bedank hem met een lach, en

vertel dat ik nu weer helemaal op gang moet

komen. Met het wegrijden voel ik een hand op

m’n achterste, en realiseer me dat ze me met de

motor nog even op gang helpen tot 40 in het uur,

ik lach, en bedank ze nogmaals. 170 km op de

teller, ben er bijna. Ik pak nog een nieuwe bidon

aan bij een verzorgingspost, en rijd gestaag door

naar het wisselpunt. Stap van de fiets af bij het

Parc Ferme, en hobbel richting mijn

loopschoenen.

In het Parc Ferme hang ik mijn fiets aan het rek,

ga zitten en doe een paar sokken aan, dat loopt

lekkerder op die afstand. Neem nog wat te eten

en te drinken, en ga op pad voor het loop

gedeelte. Zo moet je het maar zien…Als je na

180 km over een marathon nadenkt, dan zakt de

moed je in de schoenen. 4 rondjes van 10 km is

geestelijk beter te verwerken.

Het lopen…

Het begint allemaal een beetje stram. Moet nog

een beetje los lopen. Na 5 km kom ik erachter

dat het een heel zware dag gaat worden! Het wil

niet, en ik heb een gevoel van de marathon op

38 km. Maar ben er pas 6 op weg. Het eerste

rondje gaat net boven het uur. Op naar de 2e

ronde lopen van verzorgingspost naar post. Dan

weer een beetje wandelen, en maar weer

proberen hard te lopen. Het nog steeds niet

lekker, ik denk zelfs aan stoppen. Maar ja, ik

ben al half op weg…. Triatlonmaatjes van de

club roepen me toe dat ik door moet gaan. En

gelijk hebben ze! Ik denk nog even aan mijn

vader, en zet het weer op een lopen. Daar staat

toch wel onverwachts een fietsmaatje die nog ff

kwam kijken. Ik krijg een opkikker en besluit

alles te geven voor wat er nog van over is. Ook

had ik nog de helderheid om over mijn eindtijd

na te denken. Had me er mee verzoend dat het

langzamer zou zijn dan het jaar ervoor. Na veel

leuke momenten onderweg met diverse

bekenden en een aantal supporters van andere

triathlonverenigingen die er echt een feest van

hebben gemaakt. Echt leuk om langs te lopen

met die heerlijke geuren van de BBQ. Op naar

de laatste 500 meter… het eind is in zicht !! IK

GA HET HALEN! Met een voldaan gevoel loop

ik op de finish af. Ik denk er nog een in te halen,

verkramp volledig, en zie in dat het een

kansloze actie gaat zijn. Ik strompel door… en

bij het op lopen van het finish podium, zie ik

zelfs dat ik onder de tijd van vorig jaar zit!!! Ik

ben er, emoties komen los … 10 min later ben ik

weer een beetje het ventje …… en loop met een

smile van oor tot oor terug om mijn spullen op

te halen uit het Parc Ferme.

Groeten, Robert

Zwemmen: 1:04

Fietsen: 5.33

Lopen: 4:58

Totaal: 11:43.02

Trainingskilometers vanaf 01-01- 2012 tot aan

Almere LD

Zwemmen: 17 uur

Fietsen: 170 uur. 4632 KM

Lopen: 82 uur. 701 KM

37

MTK trainingsweekend

2-4 november 2012

Een voorbereiding van maanden maar het

resultaat is er naar geweest. MTK beleefde haar

2e trainingsweekend. Op vrijdag 2 november

was Burgh Haamstede even van de MTK’ers.

Net als vorig jaar bij de eerste editie was ook dit

jaar gekozen voor een accommodatie van In de

Boogerd in Burgh Haamstede. Een gezellige en

knusse accommodatie en verder van alle

gemakken voorzien.

Net als vorig jaar was ik wederom geblesseerd

en kon ik ook dit jaar niet meegenieten van de

fantastische routes die er dit jaar waren. Ik had

gelukkig met Rob van Apeldoorn afgelopen

zomer een verkennende tocht gemaakt en er dus

wel iets van meegekregen. Eind augustus ( 30

graden was het geloof ik) zijn Rob en ik naar

Burgh Haamstede geweest en hebben toen

samen met een trainer van Voorne Atletiek een

indruk gekregen van de Boswachterij, een

prachtig natuurgebied bij Westenschouwen.

Hier zijn zoveel routes, voor elk wat wils.

Vrijdag aan het eind van de middag kwam

iedereen binnen rollen, soms wat later omdat ze

de auto van vrouwlief bij zich hadden, waar dan

net geen TOM TOM in zat, maar je hebt het

uiteindelijk toch gevonden Mark!

De boodschappen waren weer van huis

meegenomen, door de geweldige service die

Jumbo de Korf hier verleent is het namelijk

mogelijk om de goederen die over zijn te

retourneren, een service die niet overal geboden

wordt. De catering was weer bij de lokale slager

geregeld en ook dit jaar weer perfect, ontbijt,

lunch en BBQ voor het gehele weekend.

Vrijdagavond werd er natuurlijk nog even

gelopen en daarna gingen we gezellig aan de

(fris)drank. Vrijdag werd het dan ook al snel

zaterdagmorgen. Erg lang hebben ze die nacht

dus niet geslapen, maar iedereen was op tijd op

om te ontbijten en klaar voor de eerste duurloop

door de Boswachterij.

Ik had als herinnering T-shirts geregeld, geheel

in lijn van de nieuwe clubkleding. Dit was

tevens een mooi moment om even met zijn allen

op de foto te gaan, altijd leuk voor de MTK

website en facebook natuurlijk.

Na goed anderhalf uur was iedereen weer terug,

om na de lunch weer klaar te staan voor een van

de volgende activiteiten, namelijk of

mountainbiken of wandelen. De groep was

precies verdeeld: 18 wilden graag

mountainbiken en 18 wilden graag wandelen.

Het mountainbiken werd door sommigen als

zwaar ervaren, terwijl anderen het ervan namen

en nog een ronde van 9 km door het gebied

maakten. De wandelaars deden het o.l.v. een

gids van Staatsbosbeheer wel iets rustiger aan,

maar hadden het dan wel weer lastiger met de

huiskamervragen die de gids aan hen stelde.

Maar ook tijdens het wandelen moest er

geklauterd worden, de konijnen kunnen daar

aardige zandheuvels veroorzaken. Na de

wandeltocht wist iedereen van alles over

werkmieren, mannetjesmieren, koninginne-

mieren, groene spechten en varens. Gids

Ferdinand van Helden wist het geheel erg

boeiend en leerzaam te brengen!

Na een wandeling van goed 2 uur, werd nog

even het strand bezocht, er was ondertussen een

aardig briesje opgestoken, iets waar de kite-

surfers wel van houden. Met uitzicht op de

Oosterscheldekering werd besloten om nog even

een kopje koffie met appeltaart te gaan eten.

38

Na dit alles ging de groep dan ook moe maar

voldaan terug naar Burgh Haamstede, waar een

BBQ stond te wachten.

Tijdens de BBQ werd ik door Annette in het

zonnetje gezet vanwege het organiseren van dit

weekend.

Na de loodzware zaterdag werd het ’s avonds

niet door iedereen meer ontzettend laat gemaakt

en velen hadden hun mandje dan ook vroegtijdig

opgezocht.

Zondagmorgen stond er weer een heerlijk

uitgebreid ontbijt voor de lopers klaar en kon er

na het ontbijt weer gelopen worden, de 12

kilometers van de Meeuwenduinenroute, de

langste en de zwaarste van alle routes.

Helaas ging het onderweg ook nog flink regenen

en werd de tocht natuurlijk nog zwaarder. Maar

iedereen heeft zich er keurig doorheen

geworsteld. Petje af voor de kanjers en een

heuveltraining, dat vinden ze niet meer erg nu.

Als je het naar de zin hebt vliegt de tijd en dat

klopt ook wel, na de lunch werden de spullen

weer ingeladen. Mijn auto stond weer vol met

boodschappen, die moesten maandag weer terug

naar Jumbo. Rond 16.30 was ik weer terug in

Krimpen, heb ik Eddie Polhuijs thuis afgezet

ben daarna zelf naar huis gegaan. Ik moet

bekennen dat ik het tot aan het eten nog kon

volhouden, daarna vielen de luiken dicht en om

19.00 lag ik uitgeteld in mijn bed om vervolgens

te slapen tot de andere morgen 8 uur. Ook al had

ik niet mee gesport, ik was wel versleten.

Gelet op de vele enthousiaste reacties heeft

iedereen het dit trainingsweekend reuze naar de

zin gehad en was het weekend daarmee zeer

geslaagd. Volgend jaar wellicht een iets andere

opzet van een weekend, met een wedstrijd erbij

zou dat helemaal leuk zijn. Dat zijn zaken waar

de activiteitencommissie zich de komende

periode over gaat buigen en waarbij ik ze

uiteraard ga helpen. Leuk is dat tijdens het

weekend de activiteitencommissie weer geheel

aangevuld is met nieuwe commissieleden,

toppie Abra en Miranda en leuk dat jullie erbij

zijn !!

MTK is ‘n gezellig cluppie, waar veel

georganiseerd wordt, dat is iets wat ik veel

gehoord heb dit weekend en dat moeten we er

zo zien in te houden !!

Tjeerd

39

Dingle Marathon

7 september 2013,

Ierland

Graag willen we jullie kennis laten maken met

een práchtig deel van Ierland. Hoe kan dat

anders bij een hardloopvereniging als tijdens

een marathon.

Het schiereiland Dingle, zuidwest Ierland, heeft

een eigen marathon. Je zou zelfs voor de 50 mijl

kunnen gaan, als je nog meer uitdaging zoekt.

Dit jaar waren het ruim 60 die aan de Ultra

Marathon meededen. (t.o.v. de Full Marathon:

500) Voor de gewone burgers is er ook de

mogelijkheid om 21 km te lopen(dit jaar liepen

er ongeveer 1750 deze afstand). Een redelijk

kleinschalige marathon, dus. Kijk maar eens op

http://www.dinglemarathon.ie/. Je kunt daar het

parcours zien en een indruk krijgen wat je

allemaal tijdens het lopen tegenkomt. Zoals het

uitzicht op de Blasket Islands… Het parcours is

geheel verhard, dus geen crossloop. Ze hebben

een facebookpagina waar veel foto’s, filmpjes

en nog meer informatie op staan.

Wij zijn daar in juni gedurende 2 weken

geweest. En zijn helemaal onder de indruk van

de gezelligheid van de Ieren en het prachtige

landschap. In Dingle is er in elke pub vaak

iedere avond live muziek en ongekend

vriendelijke mensen.

We kunnen een bed and breakfast regelen bij

een zeer vriendelijk heer voor ongeveer €20,-

pp/pnacht. Kamers zijn per 2 personen. De

inschrijving en de vlucht moeten we natuurlijk

zelf regelen.

Mogelijk zouden we op Cork of zelfs Killarney

kunnen vliegen. Dat gaan we onderzoeken als we

weten of er nog meer geïnteresseerd zijn.

Dus laat weten als je hier iets voor voelt en voor

meer informatie kun je terecht bij Willem en

Marian van Ek.

BTW voor degene die twijfelt: Willem gaat de

Full Marathon doen en Marian zal supporten (of

misschien een stukje van 10 km meelopen…)

40

WETENSWAARDIGHEDEN

Blootsvoets lopen geeft minder kans op

blessures

Uit verschillende wetenschappelijke studies blijkt

dat hardlopen op blote voeten beter is voor het

menselijk lichaam. Schoenen dwingen de voeten in

een onnatuurlijke houding waardoor je tijdens het

hardlopen op de hielen landt. Knieën en

gewrichten worden extra belast en dat vergroot de

kans op blessures. Loop je op blote voeten dan

land je automatisch op de voorvoet. Het lichaam

beweegt naar voren en dat zorgt voor een optimale

lichaamsbalans. Op blote voeten lopen is beter

voor de stabiliteit en wendbaarheid van het

lichaam. Bovendien is het minder belastend voor

spieren en gewrichten.

Door blootsvoets te lopen, worden de spieren in de

voeten sterker en vermindert de kans op

eeltvorming onder de voeten. Verder activeert het

de zenuwen die van de voeten naar de heupen en

rug lopen. Op die manier worden de rugspieren

krachtiger en stabiliseren ze de ruggengraat en het

bekken. De heupspieren zorgen op hun beurt voor

een gecontroleerde beenbeweging en afrolling van

de voet. De kans op rug-, scheenbeen en

heupproblemen verkleint hierdoor enorm.

Daarnaast blijken hardlopers blootsvoets harder te

kunnen rennen dan met ‘gewone’ schoenen. Het

vermindert de stijfheid en verzuring in de benen.

Ook verbruiken hardlopers op blote voeten minder

zuurstof zodat ze meer energie hebben om langer

door te rennen. Recent onderzoek toont bovendien

aan dat op blote voeten lopen ook een gunstig

effect heeft op de bloedsomloop. Het verlaagt de

bloeddruk en verkleint de kans op trombose en

spataderen.

Er zijn ook nadelen: de voeten worden vies en zijn

kwetsbaar doordat je ze gemakkelijk kunt stoten of

openhalen. Vibram (in dat licht moeten ook de

loftuitingen in dit bericht worden gelezen, red)

heeft daar de oplossing voor, namelijk: Vibram

FiveFingers. Schoenen met vijf tenen, gemaakt van

dun, scheurbestendig en ademend materiaal dat als

een tweede huid op de voet aansluit. Voor de

sporten running - fitness/yoga - outdoor en

watersport heeft Vibram meerdere verschillende

geschikte modellen voor zowel mannen als

vrouwen.

Bron: persbericht TCK-sports.nl, 24 december

2010

'Krachttraining zinvol voor hartpatiënten'

Patiënten die lijden aan chronisch hartfalen doen er

goed aan met krachttraining hun spieren te

oefenen. Dat blijkt uit een onderzoek van het

Universitair Ziekenhuis Antwerpen (UZA). ‘Het is

een mythe dat hartpatiënten in hun zetel moeten

blijven.’ Dat vertelt kinesist Paul Beckers, hoofd

van de cardiale revalidatie van het Universitair

Ziekenhuis Antwerpen (UZA). Hij bestudeerde in

zijn doctoraat de effecten van krachttraining bij

mensen met chronisch hartfalen. (…) Hun

prognose is meestal

ongunstig, want ongeveer de helft overlijdt binnen

de vijf jaar na de diagnose. De jongste tijd nemen

de overlevingskansen toe, onder meer dankzij

betere medische technieken en een aangepaste

revalidatie, met krachttraining. ‘Vroeger was het

ondenkbaar dat je hartpatiënten inspanningen zou

laten doen. Iedereen vreesde dat hun verzwakte

hart het bij de geringste inspanning zou begeven.

Maar de voorbije jaren hebben we

wetenschappelijk kunnen aantonen dat aangepaste

krachttraining net gunstige resultaten geeft,’ weet

Paul Beckers.

Patiënten met hartfalen hebben een minder goede

pompfunctie. ‘Dat zorgt voor een verminderde

doorbloeding van het spierweefsel, waardoor de

spieren als het ware wegsmelten, waardoor

patiënten zich zo slap als een vod voelen. Ze

komen in een neerwaartse spiraal, gaan nog minder

bewegen en de conditie verslechtert. Sommigen

zijn zelfs te zwak om nog voor een

harttransplantatie in aanmerking te komen.’

‘We hebben ontdekt dat die vicieuze cirkel

doorbroken kan worden door krachttraining die

geleidelijk aan wordt opgebouwd’, zegt Paul

Beckers. ‘Dat zorgt na enkele maanden voor meer

spiermassa en grotere bloedvaten, waardoor het

bloed beter stroomt en het hart minder hard moet

pompen. Na drie à vier maanden werd het

oefenprogramma uitgebreid met cardio-oefeningen

zoals steppen en fietsen. In een halfjaar tijd kon

onze testgroep zich weer uit de slag trekken in het

dagelijkse leven zonder kortademig te worden bij

de minste inspanning.’

Bron: KVHO, Gazet van Antwerpen, gva.be, 18

januari 2011

41

Meer bewegen bespaart Rijk tientallen

miljoenen

De rijksoverheid kan tientallen miljoenen euro's

besparen op de zorgkosten als mensen op

doktersadvies gaan bewegen. Dat stelt PvdA-

wethouder Jantine Kriens (Volksgezondheid) van

de gemeente Rotterdam naar aanleiding van een

analyse van het lifestyle-programma Van Klacht

naar Kracht.

Kriens wil de resultaten van het Rotterdamse

project binnenkort met minister Edith Schippers

van het ministerie van Volksgezondheid

bespreken. 'De minister zou een dief van haar eigen

portemonnee zijn als ze besluit deze behandeling

niet in het basispakket van de zorgverzekering op

te nemen', zei Kriens tijdens de presentatie van de

resultaten van het programma op de conferentie

Beweegkracht Rotterdam.

Doel van het programma, dat in 2007 in de

havenstad startte, was om mensen met stress- of

depressieve klachten op doktersadvies in beweging

te krijgen. Meer dan 2500 Rotterdammers zijn

afgelopen vier jaar op die manier gaan 'sporten',

omdat ze vanwege hun fysieke en psychische

gezondheid in beweging moesten komen. De

onderzoekers concludeerden onder ruim duizend

deelnemers dat die gemiddeld genomen

gezondheidswinst hebben geboekt: 'Zij zijn meer

gaan bewegen, hebben minder beweegangst en een

verbeterde conditie. Zelfs de motivatie van de

deelnemers om hun levensstijl aan te pakken, is

verder gestegen. Verder is de gezondheidsbeleving

verbeterd en zijn de pijnklachten verminderd.'

Kriens stelt dat Van Klacht naar Kracht de mensen

net dat zetje geeft wat nodig is om in korte tijd te

laten zien dat mensen niet 'ziek en zielig zijn, maar

gezond en stevig'. 'Daarbij komt ook nog eens dat

het College voor Zorgverzekeringen aangeeft dat

deze investering in zorg ons land per saldo in tien

jaar tijd 77 miljoen minder aan zorgkosten kan

opleveren.'

De onderzoekers constateerden wel dat een op de

drie deelnemers vroegtijdig stopte, omdat die niet

meer gemotiveerd was, lichamelijke problemen

had of geen tijd. Het advies is dan ook om het

begin van het programma wellicht minder intensief

te maken, zodat mensen minder snel afhaken.

(ANP)

Bron: AD, 10 maart 2011

Economische impact Zevenheuvelenloop 1,3

miljoen

De totale economische impact van de ABN AMRO

Zevenheuvelenloop voor de provincie Gelderland

was in 2010 naar schatting 1,3 miljoen euro. Dit

volgt uit sporteconomisch onderzoek van de

Hogeschool van Arnhem en Nijmegen in opdracht

van de provincie Gelderland. Het gaat hier om

uitgaven die zonder de ABN AMRO

Zevenheuvelenloop niet in de provincie Gelderland

zouden zijn gedaan.

De 27e editie van de ABN AMRO

Zevenheuvelenloop zorgde voor 720 extra betaalde

overnachtingen in de provincie Gelderland, goed

voor een additionele omzet van circa € 77.000. De

additionele uitgaven van deelnemers, naast

overnachtingen, bedroegen € 474.000. De

bezoekers deden daarnaast nog eens € 233.000 aan

uitgaven in de provincie. De grootste uitgavenpost

voor zowel deelnemers als bezoekers was ‘eten en

drinken’ met in totaal ruim € 350.000. Vanuit de

organisatie is naar schatting een half miljoen euro

extra in de Gelderse economie gevloeid.

De deelnemers aan de ABN AMRO

Zevenheuvelenloop zijn overwegend mannelijk en

van middelbare leeftijd.Het aandeel hoger

opgeleiden en, daarmee samenhangend, het

aandeel hogere inkomens was relatief groot. Een

groot deel van de deelnemers (63%) komt van

buiten de provincie Gelderland.

Dit geldt niet voor de bezoekers, waarvan een

groot deel (41%) uit de gemeentes komt waar het

evenement plaatsvond. Daarnaast komt 31% uit

andere delen van Gelderland. Onder de overige

bezoekers bevond zich een opvallend deel (7%)

buitenlanders, voornamelijk uit het nabijgelegen

Duitsland. Ook onder de bezoekers waren mannen

ruim oververtegenwoordigd. Voor het overige

(opleiding, inkomen) waren de bezoekers, veel

meer dan de deelnemers een afspiegeling van de

Nederlandse samenleving.

De tevredenheid onder bezoekers was groot te

noemen, met een gemiddeld rapportcijfer van 7,6.

Dat van de deelnemers was nog beter: de 8,6

waarmee zij het evenement waarderen is ook voor

een hardloopevenement bovengemiddeld. Op

verzoek van onder anderen NOC*NSF worden er

voor grote sportevenementen standaard methoden

ontwikkeld om de economische en

maatschappelijke effecten ervan te meten. Deze

wetenschappelijk verantwoorde methodiek is door

de Werkgroep Evaluatie Sportevenementen

(WESP) ontwikkeld om tot goed, betrouwbaar en

vergelijkbaar onderzoek te komen. Het werk van

de WESP draagt ook bij tot professionalisering en

rendementsvergroting bij evenementenorganisatie.

Bron: www.losseveter.nl, 23 maart 2011, aldaar:

persbericht Zevenheuvelenloop

42

Een Zeeuwse Lekkernij!

Op zaterdag 24 november 2012 vond er in de Treffers voor de eerste maal binnen de

vereniging van av-MTK een mosselavond plaats. Tjeerd had via via een echte Mosselman

kunnen regelen die op deze avond wel 30 kilo mosselen heeft gekookt. Henk, de

Mosselman, kon tevens zorg dragen voor overheerlijke saté. Henk was eigenlijk van alle

markten thuis.

Er waren voor deze avond ruim 30 smulpaapjes naar de

Treffers gekomen waarvan ongeveer 5 saté-eters.

Naast de saté, de zalige Zeeuwse mosselen met diverse

sausjes, werd er overdadig genoten van de witte wijn,

stokbrood en salades.

De sfeer was heel gezellig en goed. Er kan worden

teruggekeken op weer een hele gezellige avond met elkaar.

En zeker voor herhaling vatbaar.

De activiteitencommissie.

43

Kinderdijk, bekend van zijn molens en die ene klomp?

Van toeristen kun je enige belangstelling verwachten, maar ook van

volwassen hardlopers?